44 ของขวัญวันเกิด(ต่อ)
ค่ำคืนนั้นทั้งวิสกี้ เบียร์และไวน์อ้นลองจนครบ เด็กหนุ่มนั่งหน้าแดงกร่ำอยู่ท่ามกลางวงล้อมของเพื่อนพี่เสธฯ เสียงเพลงอะคูสติคจากกีต้าร์โปร่งทำให้อ้นคิดถึงคืนนั้นที่เมืองกาญจน์ นักร้องเอกของแก๊งค์จากไปนานแล้ว ไอ้ทีมมือกีต้าร์ประจำวงโรงเรียนก็ไม่ได้เจออีกเลย เพื่อนรักทั้งหลายจะเป็นตายร้ายดียังไงไม่รู้ อ้นไม่ค่อยได้ติดต่อกับใครเพราะวันๆมีแต่”ส้ม”อยู่กับ”ส้ม”คนเดียว
“ฮัลโหล...ส้มเหรอ...อ้นเองนะ” อ้นเริ่มอ้อแอ้ไปตามสาย เขาคิดถึงส้มมากมาย...ไม่รู้จะพูดอะไรออกมา...แค่ได้ยินเสียงก็ดีใจและสุขใจแล้ว แต่เสียงที่ตอบกลับมานี่สิทำเอาเด็กหนุ่มแทบหมดอารมณ์จะคุย
“อ้นเมาเหรอ...กินเหล้าอีกแล้วใช่มั้ย...ส้มบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าพ่อส้มไม่ชอบคนกินเหล้า” ส้มพูดมาเป็นชุด
“ส้ม...อ้นไม่ได้เมา...กินนิดเดียว...” อ้นบอก
“อ้นอยู่ไหนล่ะเนี่ย...” ส้มเริ่มตวาดแว้ดออกมา
“อยู่กับเอ่อ...เพื่อนน่ะ” อ้นไม่กล้าเอ่ยชื่อแดนออกมาเพราะว่า ส้มไม่ค่อยชอบแดนสักเท่าไหร่...
“ใคร...ไอ้แดนใช่มั้ย” ส้มโมโหเข้าไปอีกพอจับได้ว่าเป็นแดน
“ส้มฟังก่อนสิ...” อ้นอัดบุหรี่เข้าปอด
“ไม่ฟัง...ถ้าอ้นไม่กลับบ้านเดี๋ยวนี้...ส้มจะอาละวาดให้ดู...แดนก็แดนเถอะ...” ส้มเกรี้ยวกราด ผิดกับเมื่อก่อน ส้มไม่เคยเป็นแบบนี้ หรือไอ้แดนมันไปทำให้เพื่อนส้มช้ำใจนะ...ส้มถึงได้ไม่ชอบแดนเอาซะเลย
“ส้ม...มีเหตุผลหน่อยนะครับ...” อ้นเอาน้ำเย็นเข้าลูบแต่ไม่เป็นผล
“อีกชั่วโมงนึงส้มจะโทรไปที่บ้านอ้น...ถ้าอ้นยังไม่กลับละก็น่าดู” ส้มวางสายใส่ทำเอาอ้นหน้าชาเกือบหายเมาเป็นปลิดทิ้ง อ้นถอนหายใจก่อนจะเดินเข้ามานั่งที่เดิมของตัวเอง
เด็กหนุ่มรู้สึกกระวนกระวายใจ อยากกลับก็กลับ อยากสนุกก็อยาก ตอนนี้ไอ้แดนเพื่อนของเขานั้นนั่งคลอเคลียพี่เสธฯไม่ห่างเลย ส่วนสายตาอีกคู่ที่จ้องมาที่เขานั้นทำเอาอ้นชักหวั่นใจ...อ้นลุกขึ้นเดินจุดบุหรี่แล้วออกมาสูบข้างรั้วบ้าน มุมมืดๆที่ไม่เป็นเป้าสายตาใคร แต่ไม่นานนักเจ้าของสายตาคู่นั้นก็เข้ามาหาพร้อมกับไวน์แดงในมือ พี่เต้นั่นเอง
“อ่ะ...สูบบุหรี่ด้วยเหรอเราน่ะ...” เต้ถามพลางยื่นแก้วไวน์ให้
“ขอบคุณครับพี่” อ้นรับแก้วเข้ามาถือไว้แล้วอัดบุหรี่เต็มปอดก่อนจะพ่นออกมา เด็กหนุ่มกระดกไวน์แดงแก้วนั้นจนหมด
“เดี๋ยวก็เมาแย่หรอกอ้น...มีอะไรรึเปล่าพี่เห็นท่าทางเราเครียดๆนะ...” เต้ยิ้มให้อย่างใจดี
“กลุ้มใจนิดหน่อยน่ะครับ” อ้นอัดบุหรี่เข้าไปอีก สมองเริ่มมึนและหมุนวน เต้พยักหน้าให้เด็กๆเอาไวน์มาเติมให้อ้นอีก
“เรื่องอะไรเหรอ...เล่าให้พี่ฟังบ้างก็ได้นะ” เต้พูดพลางส่งแก้วไวน์ให้อ้น เต้ถือขวดไวน์นั้นไว้ในมือเลย เผื่ออ้นจะเติมอีก
“เรื่องแฟนผมน่ะครับพี่...เค้าไม่ชอบให้ผมกินเหล้า” อ้นบ่นออกมา
“อ้าวแล้วเราจะกินทำไมล่ะ...”
“ก็ผมน่ะมันกินมาแต่ไหนแต่ไรแล้วนะพี่...อยู่ๆพอคบกันจะมาห้าม...ผมว่ามันไม่ถูกหรอก...ห้ามนู่นนี่นั่นซะหมด...จนผมจะเป็นง่อยแล้วเนี่ย” อ้นพูดติดตลก เต้ก็เลยหัวเราะออกมาด้วย บรรยากาศพลอยดีขึ้นไม่เครียดเหมือนตอนแรก
“ผมคุ้นหน้าพี่นะ...เหมือนจะเคยเห็นที่ไหนมาก่อน” อ้นถามแล้วเพ่งพินิจดูใบหน้าขาวๆหวานๆของเต้
“ไม่หรอกมั้ง...หน้าตาพี่มันโหลจะตายไป...” เต้หัวเราะออกมาเมื่อเห็นสภาพการยืนแอ่นไปมาของเด็กหนุ่ม
“พี่เนี่ยนะหน้าโหล...หล่อขนาดนี้ผมว่าไปเป็นดาราสบายเลย” อ้นชมออกมาจากใจจริง
“ฮู้ว์...ไร้สาระน่า...อ้นเมาแล้วมั้งเห็นพี่หล่อเนี่ย” เต้ยิ้มหน้าแดงด้วยความเขิน...อยู่ๆก็มีหนุ่มๆมาชม
“จริงนะพี่...ผมไม่หลอกพี่หรอก...” อ้นเดินเซเข้ามาชนเต้จนเกือบล้มลงไป ดีที่เต้ยังมีหลักยึดไว้คือชิงช้าที่พิงอยู่
“ไหวมั้ยอ้น...ไปนอนก่อนมั้ย...”เต้ถามและพยายามประคองอ้นให้ยืนขึ้น
“ไหวพี่ผมไหว...” อ้นเซจนเต้ต้องประคองปีกแล้วพาเดินมานั่งที่เดิม ทั้งพี่เสธและแดนรวมทั้งเพื่อนคนอื่นๆต่างหัวเราะออกมา พี่เสธและแดนมองตาเต้ด้วยมีนัยสำคัญอะไรบางอย่าง
“พี่เต้พาเพื่อนผมไปทำอะไรมา...มันถึงเมาขนาดนี้เนี่ย”แดนถาม
“ป่าวนะแดนพี่แค่รินไวน์ให้ดื่มแค่นั้นเอง” เต้ยิ้ม
“ฝากให้นอนที่นี่ด้วยคนแล้วกัน” พี่เสธอิทพูดแล้วยิ้มพราย
คืนนั้นอ้นได้นอนที่บ้านเต้สมใจทุกคน แดนออกไปเที่ยวต่อกับพวกพี่ๆ แต่ว่าเต้นั้นขอตัวก่อนเพราะเค้ามีธุระต้องทำที่บ้านมากมาย...โดยเฉพาะของขวัญวันเกิดชิ้นใหญ่ที่ลอยมาถึงบ้าน เต้พาอ้นเข้ามาในห้องนอนบนชั้นสอง ห้องที่ไม่ว่าใครก็ไม่มีโอกาสได้เหยียบย่างเข้ามา เต้พาร่างที่อ่อนปวกเปียกนอนบนเตียงหนานุ่ม เต้เปิดแอร์จนเย็นฉ่ำ เด็กหนุ่มนอนหลับพริ้มอยู่บนเตียง เสื้อยืดเลิกขึ้นไปเผยให้เห็นหน้าท้องเนียนขาว แม้ซิคแพคจะไม่ชัดเจนนักแต่ก็ยังน่าดู อีกทั้งไรขนที่ลามลงไปในบ๊อกเซอร์ กางเกงทรงเดฟตัวเล็ก เป้าอูมเป็นกระเปาะบ่งบอกถึงขนาดที่มันไม่ธรรมดาของเด็กหนุ่ม เต้ขยับกระดุมกางเกงเตรียมจะปลดออก เด็กหนุ่มขยับตัวเล็กน้อย เต้เหงื่อซึมออกมาเล็กน้อยหัวใจเต้นโครมครามราวกับมันจะหลุดออกมานอกอก เต้ตื่นเต้นมากมาย ชายหนุ่มอายุได้เกือบสามสิบปีเข้านี่แล้ว แต่ยังไม่เคยสักครั้งที่จะทำอะไรที่เสี่ยงส้นตีนแบบนี้ “ถ้าอ้นไม่ชอบแล้วลุกขึ้นมาเตะเอา เต้จะทำยังไงดี...แต่นึกไปแล้วอ้นเมาขนาดนี้...จะรู้สึกตัวไหมหนอ...น่าจะให้กินเยอะๆจะได้เมาไม่รู้เรื่องไปเลย”ชายหนุ่มคิดในใจแล้วดำเนินการต่อ กระดุมถูกปลดออกทุกเม็ดแล้ว บ๊อกเซอร์บางๆเก็บเอาออวัยวะส่วนสำคัญแทบไม่หมด จากสายตาที่มองเห็น...มันกำลังตื่นตัว อ้นขยับตัวเป็นนอนตะแคง ทำให้เต้ขยับขอบกางเกงยีนส์แล้วรั้งลงมาได้ไม่ยาก เหมือนกับอ้นจะรู้เห็นเป็นใจให้ เต้อมยิ้ม....เมื่อกางเกงยีนส์ถูกรั้งลงมาถึงต้นขาขาวแข็งแกร่งไปด้วยกล้ามเนื้อ ขายาวๆได้สัดส่วนขยับไปมา เต้ไม่รอช้ารีบรูดกางเกงลงมาจนหลุดจากปลายเท้าทันที เหงื่อแตกพลั่กไปหมดทั้งๆที่แอร์เปิดจนเย็น
“ส้ม...ส้ม...ฮือ...”อ้นครางออกมาเบาๆ เด็กหนุ่มคงกำลังคิดถึงคนรักของเขาอยู่ เต้จับชายเสื้อเลิกขึ้นทางด้านบนแล้วเอาออกทางหัวได้ไม่ยากนัก
ตอนนี้อ้นเหลือเพียงบ๊อกเซอร์ลายๆสีฟ้าตัวเดียวที่ปกปิดร่างกายอยู่ ตรงกึ่งกลางร่างกายมันขยับขยายออกมาขนาดที่ไม่ธรรมดาของมันเริ่มแสดงอาการอึดอัด จนแทบจะปริแล้ว เต้ขยับตัวขึ้นไปคุกเข่าลงข้างๆเด็กหนุ่ม เต้จับขอบกางเกงบ๊อกเซอร์แล้วรั้งลงมา เผยให้เห็นอวัยวะที่เป็นที่หมายปอง...นี่ล่ะหรือคือ...
“....อยากบอกรักเธอให้เธอได้รู้...อยากดูแลเธอ...” เสียงริงโทนโทรศัพท์ของเต้ดังขึ้นทำเอาชายหนุ่มสะดุ้งสุดตัว กลัวว่าอ้นจะตื่น เต้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาชื่อของคนที่โทรเข้ามาปรากฏอยู่ทำให้ชายหนุ่มยิ้มออกมาทันที...เขาคอยคนๆนี้มานานแล้ว
“ว่าไงธีร์...” เต้กรอกเสียงลงไป
“สุขสันต์วันเกิดนะเต้...ขอให้เต้มีความสุขนะ...ดูแลสุขภาพด้วย...” ธีร์พูดออกมา เต้รู้สึกดี...ร้อยคำอวยพรจากคนอื่นๆไม่เท่าจากธีร์ เขาเหลือบตามองนาฬิกานี่มันเกือบตีสองแล้ว ธีร์เป็นคนแรกๆเสมอที่โทรมาอวยพรวันเกิดเขา ไม่ว่าจะดึกขนาดไหนธีร์ไม่เคยเปลี่ยนไปเลย...เสมอต้นเสมอปลายตลอด...
“ขอบคุณมากๆนะธีร์...แล้วนี่ยังไม่นอนอีกเหรอ”
“อือ...ก็ตื่นขึ้นมาเบิร์ทเดย์ให้เต้นี่ละ...”
“ขอบคุณมากนะ...ธีร์ไปนอนเถอะ...”
“อือ...หวัดดีนะ...” ธีร์วางหูไป
เต้หันกลับมาที่ร่างเปลือยที่นอนนิ่งอยู่ตรงหน้า ที่ว่าเปลือยเพราะว่าบ๊อกเซอร์ที่เมื่อกี้นี้เต้กำลังจะถอด...มันถูกถอดออกไปกองอยู่ที่พื้นห้องแล้ว...ใครล่ะจะถอดถ้าไม่ใช่...”อ้น” ...
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
