Talk : เพราะคิดถึง จึงมาหา เรื่องนี้จะสั้นนิดนะครับ
(แค่ที่ผ่านมายังไม่สั้นพออีกเหรอ
) เง้อ จะมีใครว่าแบบนี้รึเปล่าน้อ อิอิ
เชิญอ่านตามอัธยาศัยครับ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------MyMarch Short Story : Season 5
The Secret
Part 1 :: เจ้าของรอยยิ้ม-------------------------------------------------- "ชมรมอาสาพัฒนาฯ ขอเชิญชวนทุกท่านที่สนใจ เข้าร่วมโครงการ พี่ช่วยน้อง ณ โรงเรียนบ้านยังคอย เดินทางเช้าวันที่ 16 เดือน xxx หยุดยาวนี้ เรามาทำอะไรดีๆ ให้สังคมกันนะคะ" เหล่านี้คือความหมายของตัวอักษรสีน้ำเงิน บนป้ายประกาศมหาวิทยาลัย ของชมรมอาสาพัฒนาฯ ที่หลายคนมองผ่าน เพียงแต่ว่าวันนี้ มีคนที่สนใจกับคำเชิญชวนนี้เพิ่มอีกหนึ่งคน
/ ดีจัง อย่างน้อยก็คงเป็นอีกวันนึง ที่จะทำให้ไม่ต้องคิดถึงคนที่เขาไม่ได้ชอบเราแหละน่า /
หนุ่มร่างเล็กปากแดง พูดกับตัวเอง หลังจากที่อ่านคำเชิญบนป้ายประกาศ แต่ก่อนที่จะเดินไปก็กลับถูกเรียกไว้ ด้วยเสียงของใครบางคนซะก่อน
-อ้าวมิค อ่านไรอยู่นิ.... เฮ้ย จะไปอาสาด้วยเหรอ อย่าไปเลย คิดแล้วก็เสียดายผิวขาวๆของมิค อะ-
/ อื้ม มิคว่าจะไปนะ เห็นเขาบอกว่าขาดพยาบาล เลยคิดว่าน่าจะช่วยอะไรได้บ้าง.. มั๊ง ^_^ /
-มิคอ่า...-
/ หืม อะไรเหรอบอล /
-บอลบอกตั้งกี่ครั้งแล้ว ว่าอย่ายิ้มแบบนี้ แล้วเดี๋ยวพอบอลไปชอบมิค ก็โดนมิคหักอกกลับมาอีก เป็นครั้งที่ 3 หรอก อิอิ-
อย่างที่เจ้าบอลพูดนั่นแหละ แม้ว่าจะถูกมิคปฏิเสธมากี่ครั้งแล้ว มันก็ยากอยู่ดี ที่จะต้องห้ามใจ ไม่ให้รักใครสักคน
มิค หรือที่เพื่อนๆสนิท มักเรียกว่า มิคกี้ มิคกี้เป็นเด็กหนุ่มรูปร่างบอบบาง ความจริงแล้วก็ไม่ได้บอบบางมากมาย แต่ถ้าเทียบกับเด็กหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันแล้ว ก็ยังดูตัวเล็กกว่าอยู่ดี ประกอบกับผิวขาวซีดจนเหมือนกับคนอมโรค จนบางครั้งเพื่อนๆ ก็อดคิดไม่ได้ว่า มิคคงจะถูกเลี้ยงดูมาแบบลูกคุณหนูขนานแท้แน่นอน แต่อีกด้านหนึ่ง รอยยิ้มของมิคนั้นช่างดูสดใส และจริงใจ จึงไม่ยากเลย ที่จะทำให้ใครที่ได้พบเห็น ต้องตกหลุมรักรอยยิ้มนั้นแทบทุกคน
+เฮ้ย บอล พ่อมึงให้มาตามแน่ะ เห็นบ่นใช้ให้มาซื้อน้ำแล้วก็หายไปเลย แล้วนี่มะ+
เด็กหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันอีกคน เดินเข้ามากอดคอเพื่อนของตนไว้ ก่อนที่จะคุยอย่างออกรสออกชาด จนเมื่อหันมาเห็นคนอีกคน จึงได้เงียบไป
-มะ? มะอะไรของเอ็งวะไอ้ตั้ม-
+เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก มาบอกแค่นี้แหละ ไปก่อนนะช่วงนี้แมร่งยุ่งสะ.. ยุ่ง นิดหน่อย เพื่อน+
-เออ กลับบ้านดีๆล่ะ แล้วไม่ต้องขับรถเร็วมากนะเว่ย เมื่อวานกุยังหลอนไม่หาย-
สองเพื่อนรักร่ำลากันนิดหน่อย ก่อนที่ตั้มจะเป็นฝ่ายเดินออกไปจากจุดที่บอลและมิคคุยกันอยู่ก่อน
/ เอ่อ บอล ถ้างั้นเราก็ขอตัวกลับก่อนนะ /
-อ้าว จะกลับแล้วเหรอ พอบอลมา มิคก็จะกลับเลยนะ งอนดีกว่า-
/ ไม่ใช่อย่างนั้นน่า วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้าน ก็เลยต้องรีบกลับไปให้ข้าวมิกิ เอ่อ กระต่ายของมิคน่ะ /
-โห ยิ่งแล้วใหญ่เลย เห็นกระต่ายสำคัญกว่าบอล-
/ เง้อ ไม่ใช่อย่างนั้นนะ คือ...คือว่ามัน / เด็กหนุ่มปฏิเสธพร้อมโบกมือพัลวันจนยุ่งไปหมด
-55 บอลล้อเล่นอะ ว่าแต่บ้านมิคยังอยู่ที่เดิมใช่ปะ- มิคพยักหน้าเป็นคำตอบ
- ถ้างั้น รอแป๊บนะ -
บอล หยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นพร้อมกดอะไรบางอย่าง บนหน้าจอ ก่อนที่จะยกขึ้นรอคนที่ปลายสายตอบรับสัญญาณ
..
.
...
- เออ กุเอง อยู่ไหนวะ -
- เหรอ เฮ้ย อย่าเพิ่งๆ รอด้วย เดี๋ยวไปหา -
- เออๆ ขากุจะพันกันเป็นปลาหมึกแล้ว -
- เออ รู้แล้ว!!! เจอกัน -
- มิค ไม่ได้จะไปแวะที่ไหนก่อนใช่ปะ - เด็กหนุ่มพยักหน้าตอบอีกครั้ง
- งั้น ไปกับบอลดีกว่า ปะ -
บอล เอื้อมมือของตัวเองไปคว้ามือของ คนตรงหน้าไว้ ก่อนที่จะดึง ให้วิ่งตามมา จนถึงบริเวณลานจอดรถมอเตอร์ไซต์ ที่มีตั้มสตาร์ทรถรออยู่ จนเมื่อรู้สึกว่า เพื่อนของตนกำลังมองไปที่บางอย่างนั่นแหละ ถึงได้รู้สึกตัว และปล่อยมือของมิคได้เสียที
/ อะ แค่ก แค่ก บอล.. บอลจะพามิค ไปไหน เนี่ย แค่กๆ /
- โหยมิค บอลขอโทษ บอลลืมไปเลย ว่ามิคไม่ใช่พวกนักฟุตบอลเหมือนบอลอะ -
+ แล้วมึงจะรีบวิ่งมาทำไมขนาดนั้นวะ เดี๋ยว... เออ จะรีบอะไรนักหนา + ร่างสูงต่อว่า เมื่อเห็นว่าเพื่อนรักทำให้ "คนอื่น" ต้องลำบากไปด้วย
- ก็ใครล่ะวะ บอกให้รีบมา 3 นาทีมาไม่ทันไม่รอ -
+เออ กุเอง แต่จะไปรู้ได้ไงวะ ว่าไม่ได้มาคนเดียว +
- ผิดอีก ช่างแมร่งเหอะ เฮ้ย ไอ้ตั้ม วันนี้ฝากมิคกลับบ้านด้วยคนดิ ดูท่ากว่ารถเมล์จะมา ฝนจะตกซะก่อน กุกลัวมิคจะไม่สบายว่ะ อีกอย่าง ยังไงก็ทางผ่านบ้านมึง-
/ อุ้ย ไม่ต้องก็ได้ บอล เรากลับเองได้ /
- มิค ถือว่าบอลขอนะ เกิดมิคไม่สบายไป เดี๋ยวไปอาสาฯไม่ได้นะ -
+ มอเตอร์ไซต์มันคงนั่งไม่สบายเท่า ฟอร์ดสีน้ำเงินเหมือนทุกๆวันละมั๊ง +
- หุบปากไปเลยมึงน่ะ นะครับมิคเชื่อบอลนะ - บอลหันไปด่าเพื่อนรัก ก่อนที่จะหันกลับมาพูดกับมิค (แบ่งแยกชนชั้นเห็นๆ) ก่อนที่จะเดินกลับไปยังตึกอำนวยการอีกครั้ง
..
.
...
+ อะ ใส่ไว้สิ + มิคตาโต เมื่อตั้มโยนเสื้อแจ็คเก็ตมาให้เขาใส่ แต่ถ้าถามว่าทำไมต้องทำตาโตด้วย ก็แค่เสื้อ สิ่งที่ทำให้มิคต้องทำตาโตนั้น เพราะว่าหนุ่มร่างบางกำลังอึ้ง เพราะนี่เป็นการพูดกันแบบตรงๆ ครั้งแรกใน 1 เดือน หลังจากงานกีฬาฟุตบอลประเพณี (ด้วยประโยคที่ว่า "มิค ทางนี้")
+ มองอะไรอะ เอานี่ไปใส่ด้วย + ตั้มหยิบหมวกกันน็อคส่งให้กับมิค โดยไม่ได้หันหน้าไปมองแม้แต่น้อย
/ แต่มันมีใบเดียว นายใส่สิ /
+ นายใส่ไว้นั่นแหละ บอลมันห่วงนักห่วงหนา ถ้าไม่ดูแลดีๆ เดี๋ยวมันจะว่าเอา +
/ ก็ได้ / มิครับหมวกกันน็อค มาจากคนตรงหน้า โดยที่ในใจได้แต่คิดว่า "เพราะอย่างนี้นี่เอง" แต่เพราะที่บ้านแทบจะไม่ยอมให้มิคนั่งรถมอเตอร์ไซต์เลย เมื่อต้องมาใส่หมวกกันน็อค มิคจึงดูเก้ๆกังๆ พอควร
..
+ ลูกคุณหนู ก็อย่างนี้แหละน๊า +
แกร๊ก
ตั้ม เอี้ยวตัวมาขยับหมวกกันน็อคให้เข้าที่ พร้อมกับขยับสายรัดคางให้แน่นพอ สำหรับใบหน้าของมิค ด้วยความระมัดระวัง ท่าทางของตั้มดูจริงจังจนมิคอดขอบคุณไม่ได้
/ ขอบใจนะ ^_^ /
+ ขะ ขึ้นรถสิ + เพื่อนผู้ที่แทบจะไม่ได้คุยกันเลย เรียกให้มิคขึ้นรถ ถ้ามิคสังเกตุสักหน่อย ก็จะรู้ว่าผู้ที่นั่งอยู่ด้านหน้า ใบหน้าระเรื่อไปด้วยสีแดงเล็กน้อย
+ เบาะมันอาจจะนุ่มไม่เท่า BMW แต่ก็ เกาะดีๆนะ +
/ เกาะดีๆ ? /
ยังไม่ทันที่มิค จะได้สงสัย ตั้มสตาร์ทรถออกจากบริเวณนั้นอย่างรวดเร็ว ด้วยความตกใจในแรงกระชากของตัวรถ ทำให้มิค ต้องเอื้อมมือไปเกาะเอวของคนตรงหน้าไว้ อย่างไม่ตั้งใจ แต่ยิ่งออกถนน ก็ยิ่งดูเหมือนกับคนขับจะแกล้งขี่ให้หวาดเสียวมากขึ้น จนผู้ที่ซ่อนอยู่จำต้องเอื้อมมือไปกอดเอวของคนตรงหน้าไว้ ตลอดการเดินทาง
/( ถ้าไม่เต็มใจ ก็บอกกันดีๆก็ได้ นี่มันแกล้งกันชัดๆ )/
Next
น้องๆครับ ใครที่มาถึงแล้ว มาลงชื่อรับป้ายชื่อที่นี่นะครับ แล้วก็มาจับฉลากหาที่นั่งที่พี่นะครับ ใครได้เบอร์อะไรอย่าเพิ่งบอกกัน
..
.
...
- มิค มิคได้เบอร์ไรอะ บอลได้ เบอร์ 7 -
/ เดี๋ยวนะ... มิคได้เบอร์ 52 /
..
.
...
+ ตรงนี้ใช่ที่นั่งเบอร์ 53 รึเปล่าครับ... +
/ อะ....
แล้วพบกันใน--------------------------------------------------MyMarch Short Story : Season 5
The Secret
Part 2 :: ออกเดินทาง--------------------------------------------------
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
