หัวข้อ: Ooo๐...นางในไดอารี่...๐ooO ...นิวกุ้ยเฟย...

[Shin_i_chi]

พี่เชนนี่น่ารักจัง ซักผ้าด้วยมือด้วยอ่ะ

พี่นิวก็น่ารักไม่แพ้กัน คอยดูแลพี่เชน

แวะมาอ่านความน่ารักของพี่เชนกับพี่นิวครับ ^^

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ขอบคุณครับ เป็นเพื่อนกันก็ต้องดูแลกัน

อีกอย่าง เชนเป็นคนเสียสละ อ่อนโยน ใจเย็น และมีน้ำใจมาก โดยเฉพาะกับเพื่อนร่วมงาน
สิ่งที่ได้เห็นจากเชนคือรอยยิ้ม เชนจะยิ้มเสมอไม่ว่าจะเจอคำพูดท่าทีแย่ๆของใครก็ตาม

ในส่วนของพี่ พี่ต้องดูแลเค้าอยู่แล้ว เพราะถ้าคืนนั้นพี่ไม่วีนให้เค้ามาส่งเพราะพี่จะรีบมาดูละครน่ะ
เค้าก็คงไม่ต้องมาส่งพี่ถึงบ้าน แล้วตากฝนกลับไปที่ห้องจนเจ็บตัวแบบนี้หรอกครับ
ถ้าพี่แบบไม่เร่ง ไม่แสดงอาการว่าไม่พอใจที่จะไม่ทันดูละครน่ะ เชนส่งพี่แค่หน้าปากซอยก็พอ
แล้วเค้าก็คงถึงบ้าน ซักผ้า อาบน้ำ นอนตามปกติ ไม่ต้องมาเจอพายุฝนและรถล้มแบบนี้ไงครับ

จะว่าไปแล้วพี่นี่แหล่ะ ทำตัวเป็นภาระให้เชนอยู่เสมอๆ ทั้งยังเป็นต้นเหตุที่เค้าเจ็บตัวด้วย
ยังไงๆก็ต้องเอาใจใส่เค้าบ้างล่ะเนาะ นี่ก็มาถึงบ้านตอน5โมงเย็นนิดๆอ่ะครับ ยังรู้สึกเพลียๆอยู่เลย

[@PurPle SuN@]

จริงๆแล้ว เชนเค้าก็น้ารักดีนะ  ดูแลนิวดีด้วย

นิวก็ดูแลเค้าดีๆน๊า  แล้วก็อย่าลืมดูแลตัวเองด้วย

ขอให้คนเจ็บหายเร็วๆค้าบ   

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ขอบคุณจ้าเพื่อน

[beemanufan]

โอ้ย ไม่ได้เข้าเล้าหลายวัน พี่นิวอัพไดกระจายเลย

ดีใจด้วยนะคะ ที่เข้ากับเพื่อนร่วมงานได้ดีมากๆ

ที่สำคัญ ญาติดีกับพี่เขียดแล้ว ดีใจด้วยค่ะ

[Goodfellas]

อ่านไปอิจฉาไป อิอิ   สงสา่รนิวจังครับ  มีแต่งานฟังก์ชั่นเต็มตรึม  แล้วจะได้เซอร์วิสเพิ่มมั๊ยครับเนี่ย

[@PurPle SuN@]

วันนี้ไปดูแลคนป่วย  เป็นไงบ้างจ๊ะ

ช่วงนี้คิวงานนิวแน่นอ่ะ  เหนี่อยแย่

ว่าแต่เมื่อคืนนอนดึกป่ะเนี่ย  แล้วช่วงนี้กลับบ้านยังไง

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

กลับถึงบ้านละครับ ไปดูแลคนป่วยตั้งแต่บ่ายสามจนถึงทุ่มนึงอ่ะครับ
วันนี้อาการดีขึ้นไม่มีไข้แล้ว แผลที่ขาก็แห้งสนิทดี แต่เห็นบ่นว่าตึงๆที่แผล

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

วันนี้มีสถานการณ์มากมาย เกิดขึ้นอีกจนได้ ก็เลยต้องกลายร่างเป็นกุ๊กขาวีนอีกครั้ง
คือก่อนหน้านี้แผนกครัวและGM ประชุมร่วมกันปัญหานึงที่ถูกยกขึ้นมาหารือก็คือเรื่องการรับสินค้าจากตลาด
เราก็ได้ข้อตกลงว่า ถ้าของที่ได้มาน้ำหนักไม่ตรงกับที่สั่งไป หรือไม่ได้ตามสเปคที่เราระบุไว้ให้ตีกลับ แล้วเอามาส่งใหม่

เพราะฉะนั้นวันนี้ เมือ่ซัพพลายเออร์ มาส่งของซึ่งก็มีหลายอย่างมาก หนึ่งในนั้นคือ ปลาทับทิม10ตัว 10กิโล
น้ำหนักกับจำนวนนั้นตรงเป๊ะ แต่สื่งที่เป็นปัญหาคือ เราสั่งให้ทางร้าน ขอดเกล็ด ควักไส้กับขี้ปลาออก ล้างให้เรียร้อย
แต่กลายเป็นว่าไมได้ทำตามที่เราระบุไว้ พอผมถามได้คำตอบว่า "สงสัยคนทำเค้าจะลืม หรือมองไม่เห็นครับ"
ก็โอเคคนเราพลาดกันได้ผมก็บอกไปว่า "งั้นพี่ขอตีกลับ รบกวนทำมาให้ใหม่นะครับ แล้วขอให้มาส่งภายใน1ชม."

แต่ปัญหาที่เกิดขึ้นกลับเกิดจากคนในด้วยกันเอง นั่นคือสินค้าจากตลาดที่แผนกบัญชีพากันอกไปซื้อมาให้
ในจำนวนของหลายอย่างนั้น มีข้าวโพดอ่อน ที่ขาดน้ำหนัไป2ขีด และแตงร้านขาดน้ำหนักไป3ขีด รวมๆก็หายไปครึ่งกิโล
ผมก็บอกคนขับรถว่า "ต้อม พี่ยังไม่รับสองอย่างนี้นะ พี่ขอปรึกษาเชฟก่อนละกัน ต้อมเอาไปเก็บก่อนนะครับ"
เมื่อกลับมาถึง ผมก็โทร.บอกฝนซึ่งเป็นผู้จัดการแผนกบัญชี (เค้าก็รู้เรื่องจากคนขับรถแล้วล่ะ)

"พี่รบกวนหน่อยนะ พอดีของสองอย่างรวมกันขาดไปครึ่งโล พี่เลยตีของคืนก่อน" ผมเกริ่นผ่านทางโทรศัพท์
"แล้วไงขาดแค่ไม่กี่ขีด จะให้พวกฝนไปซื้อให้ใหม่เหรอ ไม่มีทางหรอก" ฝนตอบกลับเสียงห้วนไม่พอใจ
"พี่ก็ถึงได้โทร.ถามไงว่าจะเอาไง เดี๋ยวพี่จะได้ปรึกษาเชฟ" ผมทำใจเย็นพูดเนิบๆนิ่งๆ
"แล้วเชฟจะรู้เรื่องเหรอ เค้าก็เพิ่งมาทำงาน แต่ถ้าจะให้ออกไปซื้อใหม่ไม่ไปให้หรอกนะพี่
เอางี้ละกัน ไอ้อย่างละ2ขีด 3ขีดที่หายไปน่ะ คิดๆรวมแล้วก็เท่ากะขาดไปอย่างละ5บาท10บาท
งั้นฝนจะให้เด็กเอาเงินไปให้พี่15บาทแล้วพี่ออกไปซื้อของส่วนที่เหลืออีก5ขีดมาเองละกัน พวกฝนไม่ว่าง"
"งั้นพี่ปรึกษาเชฟก่อน แล้วจะให้เชฟคุยกะฝนเองละกันนะ" ผมพูดนุ่มนวลทั้งที่อยากกระแทกหูโทรศัพท์ใส่มัน

หลังจากคุยกันแล้ว เชฟก็ได้ข้อตกลงกะแผนกบัญชีว่า ของที่สั่งซื้อมาจากซัพพลายเออร์อื่นๆ ถ้าไม่ตรงสเปคตีคืนได้
แต่ถ้าสินค้าที่แผนกบัญชีเจียดเวลางานออกไปซื้อให้ ต่อให้ผิดสเปคก็ต้องรับไว้ จะไม่ตีคืน แต่เราก็ลงจำนวนตามจริง
ทางบัญชีลดต้นทุนของเราลง เช่นรวมๆเราสั่งไป100บาทต้องได้10กิโล แต่ได้5กิโล ก็ต้องคิดคอสเราแค่50บาท
ผมก็เลยต้องเดินไปเอา ข้าวโพดอ่อน และ แตงร้าน ที่ส่งคืนแผนกบัญชี เอากลับมาที่ครัว ซึ่งผมคิดไว้เหมือนกันว่า
ระหว่างที่ผมเดินกลับครัวคงสวนทางกะพวกบัญชีที่เดินกลับแผนกของเค้า ก็กะว่าคงเดินผ่านเฉยๆไม่ใส่ใจน่าจะดี

แผนกบัญชีเดินกันมาสามคนแต่มีสองคนที่ค่อนข้างกร่างหน่อย คือ ฝนหัวหน้าแผนกและหนูที่เคยโดนผมด่าเรื่องกะทะ
"ก็บอกแล้วให้เอามาเลย ก็ทำเรื่องมาก ต้องเดินไปเดินมาหลายเที่ยว พวกทำงานด้วยเท้าไม่รู้จักใช้สมอง" ฝนพูด
แล้วไม่ใช่แค่พูดลอยๆนะครับ แต่ทั้งสองคนหยุดเดินมาประจันหน้ากะผมซะด้วย เอาซี๊............นึกว่ากลัวเหรออีปลวก
"ก็ไม่เป็นไร ถึงไงพี่ก็ต้องรอให้เชฟบอกก่อนสิ ที่จริงระหว่างฝนกะเชฟพี่ก็ต้องฟังเชฟนะ" ผมพูดยิ้มๆ
"งั้นก็ช่วยไมได้ แบกต่อไปเองละกันตอนมีรถมาเข็นก็ไม่เอาไปซะทีเดียว ขีดสองขีดทำเรื่องมาก" หนูยิ้มเยาะ
"ก็ไม่เห้นต้องช่วยนี่จ๊ะ พี่แบกของแค่สองอย่าง ถ้าจะช่วยก็ช่วยเงียบปากไปดีกว่า แบกของไม่หักหรอก
แต่พี่ไม่อยากแบกคำพูดกลวงๆมาให้รกให้หนักสมองนะหนู" พูดจบผมก็มองกราดทั้งสองคนยิ้มๆ
"แหม แค่นี้ต้องพูดกระทบกระเทียบด้วย" ฝนออกตัวทำเป็นว่าพูดเล่น
"เปล่าจ้ะ พี่รู้ว่าบัญชีที่นี่เหนื่อยจะตาย งานการก็ต้องทำ แล้วยังต้องไปเป็นบ่าวจ่ายตลาดมาให้อีก
แล้วนอกจากงานส่วนตัวเองแล้ว ยังตอวคอยสอดคอยแส่เรื่องแผนกอื่นด้วย คงเหนื่แนแย่เลย" ผมยิ้มร้ายปรายตามอง
"โอ๊ย เรื่องแค่นี้ทำเป็นพูดกัดเนาะ" ฝนทำเสียงไม่พอใจ หนูก็ทำท่าฮึดฮัด
"ใช่ ของที่พี่ถือน่ะแค่นี้ แต่ถ้ารวมๆที่ผ่านมา ขาดอย่างละขีด รวมกันทุกวันก็คงปลูกได้เป็นไรแล้ว
เอาเถอะฝน ไม่ต้องกังวลกะพี่หรอก คนเราทำยังไงก็ได้ยังงั้น ตอนของหายไปขีดสองขีดดูว่าไม่มากหรอก
แต่เอาไว้สักวัน ส่วนที่หายไปมันถูกทวงคืนซะ ไอ้ที่กินเล็กกินน้อยไปล่วงหน้า รอดูวันที่ถือกะลากินข้าวคงรู้เอง" ผมยิ้ม
"โอ๊ย พูดไรมากมายไปละนะ ขี้เกียจฟัง งานมีเยอะแยะ" ฝนตัดบทเมือ่เห็นผมจ้องหน้าเอาจริง
"รีบไปเถอะ ไว้ว่างๆพี่จะขอปรึกษารองประธานเองละกันว่ากรณีนี้ควรแก้ไขยังไง และพนักงานบัญชีมีหน้าที่อัไร"
เมื่อผมพูดจบพวกนั้นก็พากีนหน้าซีด แล้วรีบขอตัวแยกย้ายกันไปทำงาน เฮ้อ.... คงต้องลงสนามสู้อีกจนได้ล่ะมั้ง

[@PurPle SuN@]

โอ้ แค่ผักไม่ขีดก็ยังไม่เว้น  ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ยว่าอยู่บัญชี  เวรกรรม

ว่าแต่นิวจ๊ะ  ช่วงนี้ธุรกิจยิ่งรัดตัวอยู่  ไหนจะงานเยอะ  ไหนจะดูแลคนป่วย

อย่าลดตัวไปยุ่งเกี่ยวกับมดปลวกพวกนี้เลย  เหนื่อยเปล่าอ่ะ

คนเราไม่รู้จักคิด  สอนให้ตายก็คิดไม่ได้หรอก

ปล่อยเค้าไป  ทำอะไรไว้ซักวันมันก็ย้อนกลับมาเองแหละ  ว่าป่ะ

[ThyRist]

โหย อุบาทว์อ้ะ คนเรา

ที่ทำงานให้เงินอยู่ทุกวันก็ไม่เห็นค่า กินเล็กกินน้อยได้

แสดงว่าทำมานานแล้วดิเนี้ย เห้อ

บาปกรรมแท้ ๆ

*-*

..

[z,VP•S]

อ่านแล้วอยากเอาข้าวโพดยัดรูหน้าอี2ตัวนี่จิงๆ


ปล. ข้าวโพดฝักน่ะไม่ใช่ข้าวโพดอ่อน 

ปล2. พี่นิสสู้ๆน่ะคับ   

[Goodfellas]

เอาทุเรียนเลยดีมั๊ย โซดา  แล้วก็ตบๆๆ    อิอิ

[z,VP•S]

ยัดพี่น๊อตอ่ะหรอ 

[Goodfellas]

ยัดพี่น๊อตอ่ะหรอ 

แรงนักนะ  เอ้าเอาไปครีมลดความแรง  อิอิ  ทาบ่อยๆล่ะ

[z,VP•S]

เอาไปหล่อลื่นอ่ะเหรอ พี่น๊อต 

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

แจ้งข่าวว่า หลังจากนี้ผมเปลี่ยนเวลางานเป็น บ่ายสามถึงเที่ยงคืน
ดังนั้นคงต้องปรับเวลาในการเข้าเล้าและอัพไดฯน่ะครับ แต่ถ้าว่างก็จะแวะมา

[Goodfellas]

สงสารเลย เข้าดึก  ผมอ่ะโดนประจำ  อิอิ  สู้ๆนะครับ

[z,VP•S]

สู้ๆคับ ไฟต์ติ้งงงงงงงงงงงง!! 

[@PurPle SuN@]

นับจากวันนี้ บางสิ่งจะเปลี่ยนไป (คุ้นๆป่ะ 555)

ตอนนี้ก็ไม่ต้องตื่นแต่เช้ามืดแล้ว

แต่ว่า....... ไม่มีคนมาส่งต่อรถแล้วดิ  อิอิ

หวังว่างานช่วงเย็นคงเบากว่างานช่วงเช้านะ เพื่อนจะได้ไม่เหนื่อยมาก

สู้ สู้ จ้า

[mma419109]

        น้องนิว รักษาสุขภาพตัวเองด้วยนะ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ตอนนี้ผมย้ายมาเข้างานตอนบ่ายแล้วนะครับ ก่อนหน้านี้มีประชุมในแผนกครัว เพราะแผนกเรามีเชฟคนใหม่ร่วมงานด้วย
ลำดับแรกGM ก็แนะนำเชฟ และแนะแนวทางการทำงานร่วมกันของคนในแผนกเรา ซึ่งก็ได้คุยกันหลายเรื่อง
จากวันนั้นผ่านมา1สัปดาห์ เชื่อมั้ยว่าเชฟคนใหม่นี้ สร้างแต่ความเหนื่อยหน่าย ให้กับลูกน้องโดยทั่วถึงกัน

เรื่องที่เพิ่งเกิดเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมานี้เอง เชฟเรียกพวกเราทุกคนประชุมพร้อมกัน แล้วเอาบัตรตอกของพวกเรามาดู
แล้วไล่เรียงหาเรื่องพวกเราทุกคนไม่เรื่องใดก็เรื่องนึง อย่างผมเองช่วงลาป่วย เชฟบอกว่าผมไม่มีใบรับรองแพทย์
(ก็ตอนนั้น ฝ่ายบุคคลก็บอกว่าลาป่วยได้ ไม่ต้องใช้ใบรับรองแพทย์นี่นา) พอมาวันนี้กลายเป็นว่าผมโดนยกเลิกลาป่วย
แล้วให้ผมขาดงาน4วัน หักเงินเดือนผมอีกตะหาก ทีแรกจะให้ผมเซนต์รับใบวอร์นิ่งด้วยนะ แต่ผมไม่ยอมเลยรอดไป

เมื่อวานนี้ผมไปเวลาบ่าย3ตามปกติ ไปถึงก็แวะไปที่ครัวจัดเลี้ยงของรอบเช้าไปเอาหมวกกุ๊กของผมที่เก็บไว้ที่นั่น
ไปเจอเชฟ เชฟบอกว่า "พรุ่งนี้ต้องมาเข้างาน6โมงเช้านะ กุ๊กรอบเช้าต้องไปจัดงานเลี้ยงนอกสถานที่"
ผมก็ถามกลับไปว่า "แล้วทำไมไม่แบ่งกุ๊กรอบเช้าไว้ส่วนนึง แล้วค่อยให้ผมมาช่วยช่วง9-10โมงไปแล้ว"
เชฟตอบว่า "อืม ผมลืมไป GMสั่งมางี้ผมก็เอาตามเค้า ไม่รุ้ล่ะไงคุณก็ต้องมา"
"งั้นคืนนี้ผมลาOT กลับตอน4ทุ่มนะครับ" ผมขอกลับเร็วจะได้มีเวลาพักผ่อนมากขึ้น
"เอ้า ถ้าคุณกลับแล้วมีออเดอร์ทำไงอ่ะ ไม่ได้หรอก เหลืออยู่แค่สองคนเค้าทำไม่ทันหรอก" เชฟว่า
"งั้น5ทุ่มก็ได้ครับ ช่วงนั้นคงไม่ค่อยยุ่งละ" ผมต่อรอง
"ก็ใกล้จะปิดครัวละ ถ้าคุณกลับไปคนนึง ใครจะช่วยเค้าเคลียร์ครัวล่ะ" เชฟยังไม่ยอม

"ก่อนเค้ารับผมมาทำงานพวกเค้ายังอยู่กันได้ ถ้าคืนนี้ไม่มีผมสักชั่วโมงคงไม่แย่นักหรอกครับเชฟ
ถ้าคืนนี้เค้าจัดการระบบกันไมได้ถ้าไม่มีผม งั้นพรุ่งนี้ก็จัดการกันเองให้ได้ละกันถ้าผมไม่มา6โมง" ผมเริ่มเถียง
"อ้าว ไม่มาได้ไง เค้าออกเมมโม่มาแล้วไงก็ต้องมาทำงานตามเวลาสิ" เชฟทำขรึมใส่ผม
"งั้นเชฟเลือกสิ จะให้ผมอยู่จนเลิกงานเที่ยงคืน หรือจะให้ผมมาทำงานพรุ่งนี้ตอน6โมงเช้า" ผมจ้องหน้า
"งั้นก็ลาได้ ให้กลับ5ทุ่มละกัน" สุดท้ายเชฟก็ยอม ผมก็ให้เชฟเซนต์ชื่อในใบลาให้ผมทันที
 

[Goodfellas]

อืม  เห็นแล้วก็เซ็งแทนครับ   แต่อย่างที่บอกนะครับ  เราก็ทนๆไปก่อน  แล้วค่อยขยับขยายกันอีกที   ไม่ต้องแคร์อะไรมันหรอกครับ  คนส้นตีนมันก็คือคนส้นตีนน่ะ   แล้วสักวันมันจะรู้สึกเองนะ   เราเองก็ไม่ต้องไปทำอะไรให้มันมากไปแล้ว   มันไม่เกิดประโยชน์น่ะครับ  มีไรก็คุยกันนะครับ 

[ThyRist]

ตัวเรื่องมากมาอีกละ เห้อ

..

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

วันนี้ผมมาทำงานตอน6โมงเช้า ซึงผมเข้าใจว่าถ้าให้ผมเข้างาน6โมงเช้าก็น่าจะได้เลิกงานตอนบ่าย3
ดังนั้นเมื่อเจอกับฝ่ายบุคคล ผมก็ถามเค้าไปว่าผมต้องเขียนใบเปลี่ยนเวลาการทำงานมั้ย
ฝ่ายบุคคลก็บอกว่าไม่ต้องเขียนเพราะมีเมโม่เขียนไว้แล้วว่า ผมต้องมาเข้างานตั้งแต่6โมงเช้า

"งั้นนิวทำงานถึงบ่าย3แล้วกลับเลยนะครับ" ผมบอกฝ่ายบุคคลไปตามนี้
"เอ้า จะได้ไง แล้วใครจะอยู่รอบบ่ายล่ะ" ฝ่ายบุคคลถามผมกลับ
"ก็กุ๊กที่เข้าบ่ายไงครับ" ผมตอบไปตามจริง
"ไงก็ไปคุยกันให้ดีก่อนนะ เพราะจริงๆแล้วเราเป็นกุ๊กรอบบ่ายก็ต้องอยู่ช่วงบ่ายสามไปเลิกเที่ยงคืนตามปกติ
แล้วที่เค้าให้เข้า6โมงเนี่ยคือให้มาช่วยงานรอบเช้าที่ออกไปนอกสถานที่ ไม่ได้นับว่าเป็นเวลาทำงานนะ"

ได้ยินคำตอบจากฝ่ายบุคคลมาแบบนี้ผมก็จี๊ดดิครับ เลยตอบกลับไปว่า
"แต่ไงนิวก็ไม่อยู่จนเที่ยงคืนหรอกพี่ นิวถือว่าทำงาน9-10ชั่วโมงนี่ก็มากแล้วนะ"
"พี่เข้าใจ แต่เค้าก็ทำกันอย่างนี้มาตั้งนานแล้วน่ะ" ฝ่ายบุคคลบอกผมอย่างเห็นเป็นเรื่องปกติ
"ก็เพราะแบบนี้แหล่ะ ถึงได้เสียระบบกันหมด นี่มันเกินข้อกำหนดกฎหมายแรงงานแล้วนะพี่" ผมเริ่มวีน
"เออๆ ไปคุยกันในแผนกก่อนละกัน เค้าว่าไงก็ค่อยมาเอาใบเปลี่ยนเวลานะ" ฝ่ายบุคคลสรุปตัดรำคาญ

เมื่อเจอเชฟ ผมก็เล่าให้ฟังว่าได้คุยกับฝ่ายบุคคลไว้อย่างไรบ้าง และขอความเห็นเชฟ (รู้นะว่าเชฟไม่มีน้ำยาตัดสินได้)
ซึ่งคำตอบจากเชฟก็คือ ให้ผมทำตามที่ฝ่ายบุคคลแนะนำแล้วกัน ผมก็เลยอธิบายว่า
"ให้อยู่จนเที่ยงคืนน่ะนิวไม่ไหวแน่ เมือคืนก็ยังนอนไม่พอเลย"
"งั้นคุณก็เบรคไปก่อนสิ แล้วบ่ายสามก็กลับมาทำงาน" เชฟแนะนำ
"บ้านผมไกล แล้วผมก็ไม่มีรถส่วนตัวที่จะไปไหนมาไหนได้เองอ่ะครับ ให้ผมอยู่ทำงานแทนรอบเช้าได้มั้ย
ให้พี่เดเบรคไป ผมจะอยู่เตรียมของให้รอบเช้าเอง พอรอบเช้ากลับมาก็ไม่ต้องมีงานค้างมาก"
"งั้นคุณไม่ออกไปเบรคพร้อมเด แล้วค่อยมาทำงานพร้อมกัน ติดรถเค้าไปก็ได้ หรือไปอยุ่บ้านเดซักพัก" เชฟว่า
"แล้วถ้าพี่เดไม่ได้กลับบ้านล่ะ ผมจะตามเค้าไปไหนๆได้ไง" ผมยังไมยอมแพ้
"บ่ายๆไม่ค่อยมีงาน คุณก็นั่งเล่นนอนเล่นอยู่ในโรงแรมนี่ล่ะ รอเวลาบ่ายสามค่อยทำงานก็ได้ ผมไม่ว่า"
คำตอบนี้ทำเอาผมจี๊ดดดด แทบจะลุกขึ้นมาตบโต๊ะ แล้วถามว่า "มึงเป็นเชฟได้ไง คิดได้แค่นี้เหรอวะ"

จนตอนหลังพี่เดซึ่งเป็นหัวหน้ารอบบ่ายของผม เค้ามาได้ยินว่าผมขอกลับตอนบ่ายสาม ก็มาถามว่ามีอะไรเหรอ
พอได้ฟังข้อมูลทั้งหมดจากผมและจากเชฟแล้ว พี่เดก้เลยเสนอว่า
"เอางี้ละกันเชฟ ผมว่าให้น้องนิวอยู่เคลียร์งานแทนรอบเช้าจนถึงบ่ายสามก็ค่อยกลับละกัน
เพราะน้องเค้าจะกลับไปกลับมาก็ไม่สะดวก อีกอย่างน้องเค้าอยู่รอบเช้ามาก่อนเค้ารุ้ว่าต้องทำอะไรบ้าง
น้องก็ทำให้เสร็จไปเลย รอบเช้ากลับเข้ามาก็จะได้ทำงานอื่นต่อไม่ต้องกลับดึก รอบบ่ายของผมไม่มีปัญหา"
ระหว่างที่พี่เดพูด เชฟก็นั่งนิ่งอ้าปากเหมือนเด็กเอ๋อ พอพี่เดพูดจบ เชฟพูดแค่ว่า "เหรอ เหรอ เหรอ"
"ถ้าพวกคุณตกลงกันได้ ผมก็ไม่มีปัญหาหรอก ผมน่ะยังไงก็ได้อยู่แล้ว ว่าไงว่าตามกัน" เชฟสรุปตอนท้าย

จากนั้นผมก็ไปที่ฝ่ายบุคคลเพื่อขอใบเปลี่ยนเวลามาเขียนและรีบให้เชฟเซนต์อย่างไว จากนั้นก็เอาไปส่งเรียบร้อย
เมื่อพี่เดไปเบรคแล้ว ก็เหลือแต่ผมกะเชฟ ผมก็ก้มหน้าก้มตาทำงานไม่สนใจจะพูดคุยอะไรด้วยอีกเลย
ประมาณบ่ายสอง รอบเช้ากลับเข้ามา ผมก็ออกไปที่ครัวด้านหน้าเพื่อเตรียมของขายออเดอร์ให้รอบบ่ายก่อนผมกลับ

ปล.ตอนนั้นผมคิดว่า พี่เดนี่สุดยอดเลย เหมือนพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยผมแท้ๆ ได้กลับเร็วโดยไม่ต้องมี่เรื่องกะใคร
แต่เมื่อเรื่องของผมกับเชฟและฝ่ายบุคคลจบลง เรื่องของผมกับพี่เดก็เริ่มต้นขึ้นและผมเริ่มรู้สึกว่าเค้าไม่ใช่พระเอกแล้วล่ะ

[McDeliVery]

สวัสดีครับพี่นิว ไม่ได้เข้าเล้านานมาก

ไม่นึกว่าพี่จะเจออะไรขนาดนี้

เป็นกำลังใจให้ครับ ^^

[@PurPle SuN@]

อัศวินม้าไม้ อยู่บนม้าที่สลักจากไม้........... 555

อารมณ์ดียังอ่ะ  เขียนระบายไปซะเยอะ

อดทนไปอีกนิด  อย่าให้เค้าตราหน้าได้ว่าเราไม่มีน้ำยา

กำลังใจมีไว้เป็นแบ๊คให้นิวเพียบ ไม่ต้องเป็นห่วง

อึดอัด คับข้องใจ อยากเล่าเมื่อไหร่ พร้อมฟังเสมอ

สู้สู้น๊า เพื่อน

[Shin_i_chi]

เอ๊ะ ทำไมพี่นิวทิ้งท้ายแปลกๆ

เรื่องของผมกับพี่เดก็เริ่มต้นขึ้นและผมเริ่มรู้สึกว่าเค้าไม่ใช่พระเอกแล้วล่ะ

หมายความว่าไงหว่า
รอตามตอนต่อไปครับ

[ThyRist]

ฟ้าสงบก่อนพายุมารึเปล่า - -*

..

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

เอ๊ะ ทำไมพี่นิวทิ้งท้ายแปลกๆ

เรื่องของผมกับพี่เดก็เริ่มต้นขึ้นและผมเริ่มรู้สึกว่าเค้าไม่ใช่พระเอกแล้วล่ะ

หมายความว่าไงหว่า
รอตามตอนต่อไปครับ

เดี๋ยวพรุ่งนี้มาเล่านะครับ เข้างานบ่าย เช้าๆจะแวะมาเล่าต่อ
ดุ ระห่ำ โหวกเหวก โวยวาย จนรู้สึกว่า "ถ้าชั้นมันไม่เอาไหน ก็ปล่อยชั้นไปสักทีสิ"