หัวข้อ: Ooo๐...นางในไดอารี่...๐ooO ...นิวกุ้ยเฟย...

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

เนอะ หมอเนอะ สำหรับพี่ สัตว์ทั้งโลกพี่ว่าน้องแมวนี่ล่ะ น่าร๊ากกกกกกกกกกสุดๆ

[thomaskung]

กลับมาจากทำบญละครับ มาแบ่งบุญแบ่งความชุ่มชื่นใจให้เพื่อนด้วยครับ
ตอนไปอากาศเย็นสบาย ตอนกลับฝนตกซะกระหน่ำทีเดียว แต่ก็ถือว่าฟ้าเป็นใจ
เพราะถ้าฝนตกตอนไปวัด ระหว่างเอาเครื่องสังฆทานลงจากรถเดินไปที่ศาลาคงเปียกแย่
นี่มาตกตอนกลับบ้าน จะวิ่งหลบฝนเข้าบ้านก็ง่ายๆไม่มีสัมภาระอะไรให้รุงรัง

ปล.ด้วยความที่จะไม่มีใครอยู่บ้านเลย เก็บแมวเข้าบ้านหมดเลย ไม่ปล่อยไปข้างนอก
ตอนกลับฝนเทกระหน่ำ เจ้าเหมียวทั้งสามนั่งเรียงกันบนตู้เก็บรองเท้าหันหน้ามองกระจกมาด้านนอก
คงคิดว่าฝนตกหนักแบบนี้เจ้าของหายไปไหนหมด พอผมวิ่งมาถึงหน้าบ้านจะไขประตูเห็นพวกเค้ารอยู่
อดขำไม่ได้ แล้วพวกนี้แสนรู้นะ พอประตูเปิดปุ๊บกระโดดลงมาคลอเคลีย พันแข้งพันขา อ้อนกันใหญ่

เหมือนกันเลย กลับจากทำงานเปิดประตูก็เจอแมวตะครุบ 3 ตัว ^^

[z,VP•S]

อยากเลี้ยงแมวมั่ง 

[Goodfellas]

ทำไมอยากเลี้ยงแมวกันหมดเลย 

ว่าแล้วก็มาเลี้ยงหมาดีกว่า  สวนกระแส อิอิ

[z,VP•S]

อยากเลี้ยงรีบนด้วยน่ะ 

[beemanufan]

กอดพี่นิว อยากเลี้ยงทั้งหมาและแมว แต่เลี้ยงไม่ได้ได้ ที่บ้านไก่ตรึม ขืนเลี้ยง ตายทั้งแมวทั้งคนเลี้ยงแน่ๆ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

จะมาเล่าว่า เมื่อวานนี้เป็นวันที่ผมได้ลาป่วยอีกหนึ่งวัน ซึ่งพี่เดก็ลางานเหมือนกันเพราะเค้าจะกลับบ้านที่ต่างจังหวัด
แต่คืนวันเสาร์หลังจากที่พี่เดเลิกงานแล้ว เค้าโทร.หาผมประมาณสักตี1ได้ล่ะครับ เพื่อจะบอกว่า
"พี่กลับถึงห้องละ นิวขาหายเจ็บแล้วนี่ พรุ่งนี้ไปช่วยพี่เลือกของหน่อยนะ แล้วตอนเย็นจะเลี้ยงข้าวตอบแทน"
ผมเองก็จำเป็นต้องรับปากไปก่อน ไอ้เรื่องสั่งให้ไปช่วยเลือกซื้อของ ผมเดาว่าคงให้ผมไปช่วยแบกหามข้าวของมากกว่า
แม้ว่าจะไม่อยากไปเท่าไหร่ แต่ก็ถือซะว่าเค้าก็มาดูแลผมอยู่หลายวัน ช่วยอะไรเค้าบ้างก็ดี แต่เรื่องเลี้ยงข้าวผมไม่อยากไป
ที่ไม่อยากไปเพราะพี่เดจะพาไปกินบุฟเฟท์ดินเนอร์ที่โรงแรมหรู ด้วยเหตุผลว่าอยากให้ผมรู้จักอาหารหลากหลายขึ้น

เมื่อได้หยุดพัก ผมก็ใช้เวลาอย่างคุ้มค่าตลอดทั้งวัน เริ่มจากตื่นมาใส่บาตร แล้วก็เตรียมเครื่องสีงฆทานไปทำบุญที่วัด
ตอนออกจากบ้านฟ้าก็ยังสว่างดีอยู่หรอก แต่ตอนขากลับเนี่ยฝนตกยังกะฟ้ารั่วแน่ะครับ ยิ่งตกนานเท่าไหร่ลมก็ยิ่งแรงขึ้น
กลับถึงบ้านก็เล่นเนตบ้าง นอนพักบ้าง ดูทีวีบ้าง สลับๆกันไป จนกระทั่งช่วงเย็นๆ ผมก็นั่งเล่นเนตไปเรื่อย
มองนาฬิกาก็เห็นว่านี่มันจะ5โมงเย็นอยู่แล้ว แต่พี่เดก็ยังเงียบหาย คิดว่าคงยังจัดการธุระที่บ้านเค้าไม่เสร็จแน่ๆ
คืองี้ครับ เค้าลาวันอาทิตย์ติดกับวันจันทร์ที่เป็นวันหยุดเค้า เพราะเค้าต้องไปช่วยจัดเตรียมเรื่องงานบวชให้น้องชายเค้า
แต่ผมยังไม่ทราบว่าจะเลือกซื้อสำหรับงานนี้รึเปล่า รู้แค่ว่าเค้าต้องกลับมาเอาของใช้อื่นในโคราชด้วย

"ฮัลโหลๆ อีกครึ่งชั่วโมงพี่จะไปถึงนะ เตรียมตัวไว้เลย" คำสั่งพี่เดมาทางสายโทรศัพท์
"ได้ๆ" ผมตอบรับ แล้วก็ไปอาบน้ำแต่งตัว ก่อนจะกลับมาที่บ้านคุณป้าใหญ่เพื่อเล่นเนตต่อ
พูดถึงเรื่องเครื่องแต่งกายของผมสักนิด เพราะมันกลายเป็นประเด็นหลังจากนี้ คือผมเห็นว่าเย็นมากแล้วพี่เดคงมารับ
เพื่อไปช่วยเลือกของ และแน่นอนว่าที่เอาผมไปก็คงเพื่อไปช่วยถือของ ดังนั้นผมจึงสวมเสื้อยืดกางเกงเล แบบสบายๆ
ส่วนเรื่องที่จะไปทานอาหารที่โรงแรมหรูเนี่ย ผมว่าคงไม่มีเวลาแล้วล่ะ ก็เลยคิด(เอาเอง)ว่าไม่ต้องแต่งตัวเนี๊ยบมากก็ได้

เกือบๆ1ทุ่ม พี่เดโทร.เข้ามือถือผม บอกว่ามาจอดรถอยู่หน้าบ้าน ผมก็เลยมาไขประตูรั้วให้พี่เดเข้ามารอด้านใน
"รอแป๊บนึงนะพี่ นิวเอาโน้ตบุคกลับไปเก็บทางบ้านนิวก่อน" ผมพูดไปก็ก้มหน้าก้มตาเก็บของไปด้วย
อย่างทื่เคยเล่าอ่ะครับว่า หลังจากคุณป้าใหญ่เสีย ผมก็จะมานั่งเล่นทางนี้ตลอด เพื่อที่ว่าบ้านจะได้ไม่รกร้าง
และบ้านคุณป้าใหญ่มีประตูเลื่อนเป็นบานกระจก มองดูคนผ่านไปมาได้ง่ายกว่าบ้านผม อากาศก็ค่อนข้างโปร่งสบายกว่า
รวบรวมข้าวของได้ครบก็ย้ายกลับมาไว้ในห้องนอนของผมที่บ้านอีกหลังนึง โดยไม่สังเกตว่าพี่เดตามมาด้วย

"นี่ยังไม่เตรียมตัวอีกเหรอ โทร.บอกตั้งนานแล้ว" ผมว่าเค้าเห็นผมเล่นเนตก็คงคิดว่าเพลินจนยังไมได้เตรียมตัว
"เปล่านะ พอพี่โทร.มานิวก็ไปอาบน้ำแต่งตัวเลย แล้วมาเล่นเนตรออ่ะ" ผมหันมาตอบแล้วเตรียมสะพายกระเป๋า
"แล้วทำไมแต่งชุดนี้ ก็บอกว่าจะพาไปกินข้าวที่โรงแรม คงไม่อยากไปเลยแกล้งแต่งตัวแบบนี้ล่ะสิ" พี่เดตำหนิ

"เปล่านะ นิวเห็นว่าค่ำแล้ว พี่คงรีบไปซื้อของอย่างเดียวเพราะต้องตีรถกลับต่างจังหวัดอีกนี่นา
แหม.....ใส่ชุดนี้ไปซื้อของในห้างไม่น่าเกลียดหรอก อีกอย่างจะช่วยพี่หอบหิ้วอะไรก็ถนัดดีด้วย" ผมอธิบาย
"ไม่ซื้อแล้ว พี่หิว จะกินข้าว" พี่เดจ้องหน้าผม ทำเสียงเคร่งขรึม
"อืม งั้นไปหาของกินในตลาดละกันเนาะ ไปๆ" ผมยิ้มๆเห็นว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่ แล้วก็จะเดินนำออกจากห้อง

กลายเป้นว่าพี่เดเกิดอารมณ์เสียอะไรม่รู้แฮะ กระชากแขนผมอย่างแรงให้หันกลับมาหาเค้าแล้วจ้องตาผมนิ่ง
"หยุดเล่นซะที เปลี่ยนชุดแล้วไปกินข้าวกัน เดี๋ยวนี้" พี่เดเริ่มเสียงดัง ผมเองก็เริ่มโกรธละนะแต่พยายามข่มใจ
"โมโหหิวล่ะซี๊ น่านะกินๆซะทีนี่แหล่ะ หิวตาลายแบบนี้ เดี๋ยวก็ได้ขับรถชนคนอื่นเค้าหรอก" ผมพูดขำๆ
"ไม่ขำ เปลี่ยนชุดเดี๋ยวนี้ คืนนี้เราจะไปทานอาหารที่โรงแรมกัน" พี่เดดึงผมไปหน้าตู้เสื้อผ้า
"ไปชุดนี้ก็ได้ ไม่เห็นเสียหายเลย มีตังจ่ายเค้าซะอย่าง" ผมเริ่มยียวน เพราะไม่พอใจการกระทำของเค้า

แทนที่พี่เดจะโมโห หัวฟัดหัวเหวี่ยง ขึ้นเสียง ออกคำสั่งกับผมอย่างทุกครั้ง คราวนี้เค้ากลับยิ้มเจ้าเล่ห์ เดินประชิดตัวผม
"ที่จริงเสื้อยืดเนี่ยก็พอได้นะ หาเสื้อคลุมสักตัวก็โอเคหรอก" พี่เดก้มหน้าสำรวจผมหัวจดเท้า ล๊อกเอวผมแน่น
"แต่กางเกงเลนี่สิ ไม่น่าจะเหมาะ เพราะ....มันหลุดง่าย" พี่เดดึงเชือกผูกกางเกงเลหลุด แต่อีกมือก็รั้งกางเกงเลไว้
ผมคิดว่ากางเกงคงร่วงไปกองที่พื้นแล้ว ดีที่เค้าดึงขอบเอวด้านหลังไว้เลยไม่หลุด ผมไม่นึกว่าเค้าแกล้งผมแรงขนาดนี้
"ให้เวลาห้านาที แต่งตัวใหม่เดี๋ยวนี้ ไม่งั้นพี่จะใส่ให้เอง" พูดจบก็เดินหันหลังออกจากห้องนอนผมไปรอที่รถ

[thomaskung]

>.< ทำไมยอมง่ายเป็นลูกแมวอย่างนั้นคุณพี่

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ระหว่างขึ้นมาบนรถ พี่เดผู้ซึ่งอารมณ์แปรปรวนอยู่เป็นนิจ ก็กลับสภาพอารมณ์เป็นแช่มชื่นใจซะงั้น
ผมเดาว่าคงเพราะเห็นว่าผมแต่งตัวใหม่แล้วถูกใจเค้าล่ะมั้ง แหม...แค่5นาทีท ผมก็รีบล้างหน้า ฉีดน้ำหอม เซตผม
สวมเสื้อคลุมสีดำ เปลี่ยนมาใส่กางเกงแสลคดำ สวมถุงเท้า รองเท้าหนังเสริมส้น กะว่างานนี้ถ้าไม่ถูกใจก็ไม่ไปแล้ว

คงถูกใจเค้าล่ะ พอขึ้นรถเค้าก็พูดไม่หยุด ทั้งเล่าเรื่องงานที่ไปเตรียมไว้ก่อนน้องชายเค้าจะบวช ทั้งเรื่องทางบ้านเค้า
แต่ผมยังขุ่นมัวอยู่ ก็เลยนั่งนิ่ง หน้าเชิด คอตั้ง หลังตรง หันมองไปทางนอกหน้าต่างตลอดเวลา ไม่สนใจคำพูดเค้า
ด้วยความที่คิดว่าจะไม่สนใจเค้า ก็เลยปล่อยใจลอยๆคิดเรื่องอื่น จนเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ จนกระทั่ง......
"นิว ถึงละจ๊ะ นิวตื่นเถอะ" ผมลืมตาขึ้นมาเห็นพี่เดก้มหน้ามาซะชิดพร้อมทั้งเลื่อนสายเข็มขัดนิรภัยให้
"พี่ถอยไปหน่อยสิ นิวเปิดประตูรถไม่ได้" บอกตรงๆมองตาเค้าทีไร ผมเขินทุกที หน้าก็หล่อ ตาก็หวาน บ้าจริง

พี่เดเดินนำผมเข้าไปจนถึงห้องอาหารด้านบน ซึ่งไม่ว่ามองไปทางไหนผมก็ยังไม่เห็นไลน์บุฟเฟท์เลยสักนิด
"สองท่านนะครับ" พนักงานต้อนรับด้านหน้าห้องอาหารถามตามหน้าที่
"ครับ" พี่เดตอบขรึมๆ แต่ผมเกิดอาการอยากพาล เลยพูดลอยๆว่า "มาหลายคนมั้ง ยังจะถามอีก"
พอไปที่โต๊ะ ผมถึงทราบว่าเค้ามีการจองโต๊ะไว้แล้ว (มิน่าทำไมพี่เดถึงจะต้องมากินให้ได้) นี่ก็แปลว่าไม่ใช่บุฟเฟท์ล่ะสิ
"เอาอาหารตามคอร์ทเลยนะ" พี่เดสั่งบริกร นั่นทำให้ผมรู้เพิ่มขึ้นว่า นี่มันอาหารเซตนี่หว่า ท่าจะกินยาวแน่

"รับน้ำอะไรดีครับ" บริการถาม
"น้ำเปล่าครับ" ผมสั่ง
"ไวน์แดงแก้วนึง อีกที่นึงเป็นน้ำส้ม" พี่เดสั่ง
"นิวจะกินน้ำเปล่า" ผมหันไปบอกกะพี่เด

"ของผมไวน์แดง ของเพื่อนผมเป็นน้ำส้ม" พี่เดไม่สนใจผม แต่หันไปย้ำกะบริกร
"ทวนรายการนะครับ มีไวน์แดงหนึ่ง น้ำส้มหนึ่ง น้ำเปล่าหนึ่ง" บริกรทวนตามหน้าที่
"ครับ" ผมตอบ ซึ่งก็พร้อมกับพี่เดที่ตอบไปว่า "ไม่ใช่ เอามาแค่ไวน์กับน้ำส้ม ไม่เอาน้ำเปล่า"
บริกรทำหน้าลำบากใจ แต่ก็คงต้องถือเอาคำสั่งของพี่เดเป็นหลัก เพราะพี่เดเป็นคนโทร.จองโต๊ะและบุคอาหารไว้แล้ว

[ThyRist]

><"

ไหงเหวี่ยงละพี่ - -

..

[thomaskung]

- -" เหนื่อยนิดนะพี่ ถ้าพี่เดพูดอะไรตรง ๆ อะไร ๆ อาจจะไม่เหนื่อยอย่างนี้

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

อาหารส่วนใหญ่เป็นอาหารฝรั่ง เริ่มแรกเลยเค้าก็เสิร์ฟขนมปังอบ พร้อมด้วยเนยและแยม พี่เดปาดเนยทาขนมปัง
แล้วก็ทานไปเรื่อยๆ ไม่ได้สนใจจะพูดอะไรกับผม ผมนึกอะไรอยุ่หลายอย่างจนละเลยอาหารตรงหน้า
"กินขนมปังไม่เป็นเหรอ" พี่เดถามและยักคิ้วให้แบบกวนๆ
"นิวไม่ได้เกิดทางฝั่งยุโรปนี่จะได้ ตะกละขนมปัง" ผมตอบกวนกลับ

ต่อมาเค้าเสิร์ฟป็น มินิสโตนซุป ซึ่งก็คือซุปผักนั่นเอง แต่ทำในแบบอาหารฝรั่ง ผมชอบทานอยู่แล้วก็เลยตักชิม
"ย้ายมาอยู่ยุโรปตั้งแต่เมื่อไหร่" พี่เดถาม แล้วยิ้มกวนๆ
"นิวชอบ นิวก็กินสิ ไม่เห็นเกี่ยวเลย" ต้องยอมรับว่าเค้าทำอร่อยแต่โดนขัดคอซะก่อน ผมเลยหยุดทาน

สักพักบริกรคนเดิมก็มาเสิร์ฟเมนคอร์ทให้เรา ซึ่งเป็นสเต็กหอมกรุ่น มาแต่ไกล ผมชำเลืองมองนิดๆ
แหม......นี่ถ้าผมเล่นหวยไม่รุ้จะถูกรางวัลมั้ย แต่คิดแล้วเชียวว่า พี่เดสั่งไวน์แดงต้องกินสเต็กเนื้อแน่ๆ
แต่ไอ้ที่เดาไว้แล้วดันเป็นจริงเนี่ย คือ สเต็กปลาเป็นเมนคอร์ทของผมน่ะสิ บริกรจัดวางพร้อม tartat ซอส

"นี่พี่เห็นนิวโง่มากเหรอ ถึงได้ชอบสั่งปลามาให้กินน่ะ" ผมพูดประชด
"นี่มันดึกแล้ว กินปลาย่อยง่าย เดี๋ยวแน่นเกินไป นอนไม่หลับ พรุ่งนี้จะไปทำงานไม่ไหว" นี่คือเหตุผลเค้า
"ทีพี่ยังกินเนื้อเลย ทำไมไม่กลัวนอนไม่หลับล่ะ" ผมแถกลับ พร้อมทั้งหั่นชิ้นปลาใส่ปาก
"ก็พี่ไม่ต้องทำงานนี่ แล้วคืนนี้พี่ก็ต้องขับรถอีกทั้งคืน จะนอนหลับได้ไง" พี่เดยังคงตอบยิ้มๆ

ผมเริ่มทานอาหารไม่เป็นสุขละ ไม่ใช่เพราะทานไปเถียงไปหรอกนะครับ แต่รู้สึกเหมือนพี่เดจะมาไม้ไหนวะ
ทำไมไม่โวยวาย จนกระทั่งตอนที่ผมจะลุกขึ้นไปตัดสลัด ผมก็ลุกเดินออกไปเลย ดดยไม่สนใจเค้าด้วยว่าจะอิ่มรึยัง
"ไม่เบื่อบ้างเหรอ โรงแรมก็มีสลัด" พี่เดถาม
"ก็สลัดที่โรงแรม นิวทำให้คนอื่นกินนี่ ไม่ได้กินซะเอง" ผมเถียงเบาๆ
"คนเราอ่ะ เป้นกุ๊กทั้งทีต้องหัดฉลาดหน่อย อยู่กะอาหารทั้งวันถ้ายังอดกินก็ไม่รุ้จะว่าไงละ" พี่เดพูดลอยๆ

"นิวไม่ชอบลักกินขโมยกิน ของแขกก็ของแขก นิวไม่แอบกินก่อนหรอก" ผมพูดขัดความคิดเค้า
"แล้วรู้ได้ไงว่าที่ทำไปแขกจะกินหมด" พี่เดเริ่มโหมดหัวหน้างานอีกละ
"แต่ถึงไงเค้าก็ไม่ได้ทำเพื่อให้นิวกิน ในเมื่อแขกรอกินอยู่ ก็ต้องให้แขกกินก่อนดิ" ผมตอบ
"รู้ได้ไงว่าอาหารที่ว่ามีคนรอกินน่ะ จะได้กินจริงๆ บางอย่างก็ไม่เป็นอย่างที่เราคิดเสมอไปนะ" พี่เดสอน

เราสงบศึกชั่วคราวเมื่อผมเป็นฝ่ายเงียบ และปล่อยให้เวลาผ่านไปจนถึงช่วงจ่ายเงิน
"นิวจะจ่ายส่วนของนิวเอง" ผมเสนอ
"ไม่ต้อง พี่พามาพี่เลี้ยงเอง" พี่เดไม่ยอมให้ผมออกตัง
"อย่าเรื่องมากเลยพี่ หารครึ่งดีกว่า" ผมก็ยังไม่ยอมอยู่ดี
"อายเค้าตาย พอจะจ่ายตังแล้วมานั่งนับเงินต่อหน้าเด็กเสิร์ฟ" พี่เดพูดจบก็จ่ายค่าอาหารด้วยเครดิตการ์ด

เมื่อบริการเดินไปแล้ว ผมก็อดหมั่นไส้ไม่ได้เลยพูดว่า "เก็บเงินไว้เลี้ยงเมียเหอะ"
"ไม่ต้องมาคิดแทนพี่หรอก ใครเป็นเมียพี่ พี่ก็ต้องเลี้ยงอย่างดีแน่ๆ" พี่เดตัดบท ไปแค่นั้น

แล้วเราก็พากันกลับลงมาที่ลานจอดรถ ผมคิดว่าผมจะได้กลับบ้านแน่ๆแล้ว แต่ที่ไหนได้ ออกรถมาได้ไม่ทันถึงไหน
ผ่านสวนสาธารณะใกล้ๆอนุสาวรีย์คุณย่าโม พี่เดกลับเลี้ยวจอดข้างทางบอกว่า "พี่รู้สึกจะอ้วก ขอลงเดินย่อยก่อน"
แล้วพี่แกก็ลงรถไปเลย ผมก็ไม่สนหรอก กะว่าอยากเดินก็เดินไปดิ ผมนั่งรอในรถดีกว่าแอร์เย็นฉ่ำ แต่ที่ไหนได้

"ลงมาด้วยกันสิ" พี่เดพูดหลังจากเคาะกระจกให้ผมเปิดประตูรถฝั่งผม
"ไม่อ่ะ จะนั่งรอในรถ" ผมตอบเชิดๆ
"แต่มันเปลืองน้ำมัน เข้าใจป่ะ ลงมาเลย พี่จะได้ดับเครื่อง" พี่เดพูดงี้ผมก็ต้องลงดิครับ
เค้ากลับไปทางฝั่งคนขับ ดับเครื่องและล๊อกรถ ผมเลยพูดว่า "ก็ดี เผื่อมีมอไซค์รับจ้างนิวจะได้นั่งกลับก่อน"
แต่อะไรก็ไม่เป็นใจเลย วินมอไซค์ก็ไม่มีสักคัน ตุ๊กๆก็ไม่รุ้ไปไหนหมด สักพักพี่เดก็มาจับมือผมเดินข้ามถนนไปกับเค้า

[ThyRist]

 

แล้วไปไหนต่อเนี่ย อิอิ

..

[thomaskung]

เหอ ๆ ไม่หลับไม่นอนรอลุ้น >.,<

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

"ปล่อยมือได้แล้ว" ผมสะบัดมือหลุดจนได้
"เดี๋ยว จะไปไหน" พี่เดถามเมื่อเห็นว่าผมจะเดินไปอีกทาง
"นิวจะไปไหว้ย่าโม แล้วจะนั่งรอพี่แถวๆนั้นล่ะ พี่จะเดินให้ย่อยก็ไปเดินไป" ผมพูดแล้วหันหลังเดินลิ่วๆไปเลย

ผมได้ดอกไม้ ธูปเทียนและแผ่นทองคำเปลวมาเรียบร้อย ก็หาที่ว่างๆแทรกตัวเข้าไปนั่งไหว้ขอพรคุณย่าโม
สักพักก็รู้สึกว่ามีคนเอาพวงมาลัยมาวาง โดยเค้านั่งค่อนข้างชิดมาทางผม แต่ผมไม่ได้เงยหน้ามอง จึงขยับหลบนิดนึง
จนกระทั่งปิดทองคำเปลว ถึงได้เห็นว่า พี่เดตามมาปิดทองคำเปลวที่อนุสาวรีย์คุณย่าโมข้างๆผมเลย

"ตามมาทำไมครับพี่ ไม่ไปเดินให้ย่อยๆล่ะ เดี๋ยวก็อ้วกออกมาหรอก" ผมถามหลังจากเดินนำลงมาด้านล่าง
"พี่ไม่อยากเดินคนเดียว" พี่เดพูดขึ้นตามหลังแล้วเร่งฝีเท้าจนมาหยุดยืนข้างๆผม
"นิวขี้เกียจเดินอ่ะ ขอนั่งรอนะครับพี่" ผมพูดแล้วจะเลี่ยงไปทางม้านั่งอีกฟากนึง

"ไม่ได้ แถวนี้อะไรก็มี ทั้งโจร ทั้งผู้หญิงผู้ชายที่มาขายตัว อยู่คนเดียวได้ไง" พี่เดเดินมาดักหน้าผม
"รู้เยอะจริง ใช้บริการมาครบละเหรอพี่" ผมถามแล้วยิ้มทะเล้น เป็นการยั่วให้เค้ารำคาญเล่นๆ
"พี่ไม่ชอบแบบทำเพราะเงิน พี่ชอบแบบทำเพราะเต็มใจมากกว่า" พี่เดก้มมากระซิบแล้วจ้องผมจนผมเขินซะเอง

ในที่สุดผมก็ต้องเดินตามพี่เดไปด้วย แต่ผมเดินช้ากว่าพี่เดสักหน่อย ไม่ใช่ไรหรอกครับ ผมกะลังสอดส่ายสายตา
มองไปรอบๆว่าไอ้ที่เค้ามาซื้อมาขายกันน่ะ มีจริงมั้ย แล้วมันอยู่ตรงไหนหว่า จะว่าไปไฟก็สว่างนะ ไม่น่าจะกล้าทำ
คิดนั่นคิดนี่ มองไปเพลินๆ ลืมมองคนข้างหน้า ไม่รู้ว่าเค้าหยุดเดินแล้วหันมายืนมองผมตอนไหน จนผมเดินชนเค้าอ่ะ

"หยุดก็ไม่บอก" ผมบ่น
"อะไรวะ คนอุตส่าห์รับไว้ นี่ถ้าไม่โอบไว้เนี่ย ล้มไปแล้วนะ" พี่เดพูดแล้วยิ้มน้อยๆ
"ปล่อยเหอะ นิวอยากกลับบ้าน" ผมเบี่ยงตัวออกมาได้
"ทำไม มากะพี่น่าเบื่อมากเหรอ" พี่เด ก้มมองหน้าผมตรงๆ ผมก้มหน้าไม่กล้าสบตา ตอบไปว่า "เปล่า"

จากนั้นผมกะพี่เดก็เถียงกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องอีกหลายอย่างจนผมทนไม่ไหว บอกไปว่า
"ทีหลังพี่ก็พาคนอื่นมาสิ พานิวมาทำไม ทำไรก็ไม่ถูกใจ ทำไรก็ผิดไปหมด"
"พี่ไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น" พี่เดเสียงอ่อนลง
"จะหมายถึงอย่างไหนก็ช่างพี่ เพราะไม่ว่าเรื่องกินข้าวหรือเดินเล่นเนี่ย นิวก็ไม่ได้อยากมาแต่แรกแล้ว" ผมวีน
"พี่ขอโทษ พี่ไม่รู้ว่า นิวไม่อยากมากะพี่ งั้นเรากลับกันเถอะ" พี่เดเดินคอตกกลับไปที่รถ แต่ก็ไม่ทิ้งห่างผมนัก

ผมว่าพี่เดต้องมีของอะไรสักอย่างลงที่ลิ้นเค้าแน่ๆ คือเค้าสามารถพูดให้ผมรู้สึกว่าผมผิดได้ตลอด
ไม่ว่าจะเป็นการพูดตำหนิตรงๆ การพูดเสียดสีให้รู้สึกผิด หรือแม้แต่ตอนนี้ที่เค้าพูดเหมือนเสียใจก็ยังทำให้ผมรู้สึกผิดได้อีก
ตลอดทางที่ขับรถกลับบาน พี่เด นั่งขับรถไปเงียบๆจนดูออกว่า เค้าเสียใจกับประโยคล่าสุดที่ผมพูดที่สวนนั่น จนถึงบ้าน

"ขอบคุณครับ" ผมยกมือไหว้(ปกติผมก็ไหว้เค้ามาแต่ไหนแต่ไรละนะ)
"จ้ะ" น้ำเสียงพี่เด ราบเรียบ ไม่ใส่ใจ
"เออพี่ จะกลับคืนนี้เลยเหรอ ทำไมไม่นอนที่อพาร์ทเม้นก่อนล่ะ เช้าๆค่อยกลับ" ผมถามเพื่อชวนคุย
"ช่างเหอะ พี่อ่ะจะกลับตอนไหนก็ไม่มีใครสนใจหรอก" พี่เดพูดแล้วหันไปอีกทาง

"เดี๋ยวน้องอะไรน๊า..... ก็ห่วงแย่หรอก เห็นว่าเรื่มๆคบกันนิ" ผมแซว
"พี่ไม่ได้เป็นแฟนเค้า เค้าคิดเองทั้งนั้นล่ะ เชื่อก็เชื่อ ไม่เชื่อพี่ก็ตามใจ" พี่เดหันมาพูดเสียงสะบัด
"แล้วทำไมต้องดุวะเนี่ย แซวแคนี้" ผมบ่นเบาๆ เค้าก็ตอบกลับมาด้วยเสียงที่เบาลงว่า "ก็มันไม่จริง"
"ช่างเหอะ นิวไปล่ะ ขอบคุณนะครับ" ผมไหว้เค้าอีกเป็นครั้งที่สอง

"พรุงนี้ทำงานสิบโมงนะ อย่าลืมล่ะ" พี่เดย้ำก่อนผมจะเปิดประตูรถ
"รับทราบครับหัวหน้า" ผมหันมาตอบรับยิ้มๆ
"อย่าลืมกินยาให้ครบล่ะ พรุ่งนี้ไม่รู้งานเยอะมั้ย จะทำอะไรก็ระวังๆหน่อย" เค้าสั่งตามที่เคยชิน
"อืม แล้วนี่พี่จะกลับคืนนี้จริงๆดิ น่าจะนอนพักก่อนนะ" ผมถามไปงั้นๆแหล่ะ ไม่ได้ใส่ใจจริงจัง
"ไม่หรอก คนอย่างพี่จะทำไรแล้วก็ต้องทำให้ได้" พี่เดพูดนิ่งๆ

"งั้นก็ตามใจ ขับรถก็ระวังๆล่ะพี่ ถ้าไม่ไหวก็อย่าฝืน" ผมหันไปจ้องหน้าเค้าเพราะรู้สึกหมั่นไส้อุดมการณ์
"เป็นห่วงเหรอจ้ะ" ให้ตายเหอะ ผมนึกไม่ถึงว่าเค้าจะหันมาสบตาผมอีกครั้ง ทีนี้ผมหลบตาก็ไม่ทันละ นิ่งสิครับ
"ว่าไง เป็นห่วงรึเปล่า" พี่เดกระเถิบจากเบาะคนขับข้ามมาทางผม เอาแขนซ้ายพาดที่เบาะผม ผมได้แต่ยิ้มเขิน
"นิวเข้าบ้านล่ะ ขอบคุณครับ สวัสดีครับพี่" ผมยกมือไหว้พี่เดเป็นครั้งที่สามแล้วรีบลงรถ วิ่งเข้าบ้านทันที

[thomaskung]

- -" เกาะติดไม่หลับไม่นอน หนังเรื่องยาวทีเดียว ที่สำคัญยังไม่มีตอนจบอีกตะหาก หวังว่า Happy Ending นะ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

มันไม่happyหรอกครับ ผู้หญิงคนนั้นตามเฝ้าเค้าตลอด เค้าอาจจะบอกว่าไม่ใช่แฟน
แต่ถ้าผู้หญิงคนนั้นกล้าพูดว่าคบๆกันน่ะ ผมว่าผู้หญิงก็ต้องมั่นใจอะไรสักอย่างแน่ๆ

อีกอย่างผมเขินเพราะพี่เดเค้าหล่อ ตาหวานคมกริบ แล้วเวลาดีๆเค้าพูดเพราะมากด้วย
ผมเป็นคนแพ้คนพูดเพราะๆอ่ะครับ ฟังแล้วรู้สึกว่าเป็นคนอ่อนโยน ทำให้ใจสั่นๆ
ยิ่งมีลักษณะทางกายภาพ ที่ดูดีด้วยแล้ว มันก็มีเขินๆกันมั่งล่ะ แต่ผมก็ไม่ได้ชอบพี่เดแบบนั้น

คนที่อารมณ์ปรวนแปร เดี๋ยวอ่อนโยนใส่ใจ พูดเพราะจ๊ะจ๋า ไปๆมาๆจะดุก็ดุ ชอบออกคำสั่ง บ้าอำนาจ
ใครจะไปอยากอยู่ใกล้อ่ะครับ ผมว่าใครเป็นแฟนเค้านะซวยโคดเลย คงจะบ้าวันละสิบหน 555

[thomaskung]

เหอ ๆ รอดูคนซวยคนนั้น หวยจะออกคนไหนนะ

[@PurPle SuN@]

หวังว่าเจอกันที่โรงแรมวันนี้ คุณพี่เดคงไม่ทำอะไรให้นิวเครียดอีกนะ

คนอะไรอารมณ์เปลี่ยนไปมาได้ภายในเสี้ยวนาที  หึหึ

[beemanufan]

กอดพี่นิวค่ะ พี่เดรุกน่ากลัวมาก ขอให้รอดพ้นจากการถูกแกล้งนะคะ พี่ชาย แล้วอย่าใจอ่อนกับพี่แกล่ะ ผู้ชายคนนี้น่ากลัวมากในสายตาเรา ไหนจะสาวเจ้าของพี่แกอีก ระวังตัวด้วยน้า พี่นิว

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

กำลังจะเลิกงานละครับ วันนี้ได้รับอนุญาตให้ลาOTได้อีกแล้ว แต่เป็นการลาเพื่อไปทำธุระให้หัวหน้างานนะ
ตอนแรกว่าจะได้ลาตอนบ่าย3 แต่ช่วงบ่าย2มีออเดอร์เข้ามาเยอะ ก็เลยเลือนออกไป เดี๋ยว4โมงเย็นก็กลับละครับ
ไม่มีอะไรจะทำเลยแวะเข้าเล่านั่นเล่านี่ให้เพื่อนๆฟังดีกว่า อยู่ข้างนอกก็ร้อน อีกอย่างกุ๊กรอบบ่ายคนอื่นก็มากันแล้ว

ผมเลยชิ่งมาทำเป็นว่าจัดการงานเรื่องเอกสาร (ระหว่างพิมพ์อยู่เนี่ย ก็ต้องแกล้งทำหน้าเครียดๆสักนิดเค้าจะได้เชื่อ อิอิ)
ที่วันนี้เลิกเร็วก็เพราะมีสาเหตุมาจากเมื่อวานนี้ครับ งั้นก็ต้องพาคนอ่านย้อนกลับไปที่เหตุการณ์เมื่อวานก่อนเนอะ...

เมื่อวานตอนเย็นๆประมาณ5โมงได้ละ เป็นช่วงว่างมากสำหรับกุ๊กรอบบ่ายอย่างพวกเรา เพราะไม่มีอะไรจะทำ
แต่ก็หางานทำไปเรื่อยๆจะได้ไม่โดนตำหนิได้ว่า ไม่มีงานทำ ระหว่างที่ผมกะคนอื่นๆเตรียมของกันอยู่นั้น
ได้ยินเสียงคนสวนโวยวายๆซะลั่น คนสวนมีสองคนแต่ให้คนขับรถช่วยกันวิ่งไล่ วื่งจับอะไรสักอย่าง

ทีแรกผมนึกว่างู หรืออะไรที่มันจะเป็นอันตรายต่อพวกเราซะอีก แต่ก็อยากเห็นเองกับตาเลยว่าจะออกไปดู
พี่เด อยู่ในออฟฟิศยังได้ยินเสียงเลย เปิดประตูมาถามว่า "เค้าเอะอะกันทำไมน่ะ คนตีกันเหรอ"
ผมก็ตอบไปว่า "ไม่รู้ครับพี่ เนี่ยนิวกะลังจะไปดู" พี่เดก็บอกว่า "พี่ไปด้วยเผื่อมีไรได้ช่วยกัน"

พอผมกับพี่เดเดินไปถึง ไม่รู้จะขำหรือจะสงสารดี เพราะไอ้ตัวที่คนสวนกะคนขับรถไล่ล่าน่ะ เป็นแค่แมวตัวน้อยๆตัวเดียว
"ทำอะไรกันน่ะลุง" พี่เดถาม
"คุณนายแกให้มาจับแมวพวกนี้ไปปล่อยยวัดน่ะเชฟ แกว่ามันเพ่นพ่านเดี๋ยวแขกรำคาญ" ลุงสุขแกรีบบอก
"แล้วทำไมต้องถือไม้ ทำท่าจะฟาดมันด้วยล่ะลุง" ผมถามบ้าง
"ก็มันหนีอ่ะพี่นิว ผมกะลุงตามจับมันตั้งนานละ เลยกะว่าฟาดให้มันเจ็บจะได้อยู่นิ่งๆ" ต้อมคนขับรถบอก

"ใจร้าย แล้วนั่นอะไรอีกกระสอบนึง" ผมหันมาตำหนิต้อมเลยได้เห็นว่าเค้าหิ้วกระสอบใบใหญ่อยู่
"แมวน่ะพี่ ไอ้สามตัวนี้มันโดนยาคงมึนๆอ่ะเลยจับง่ายกะว่าได้ครบแล้วจะไปปล่อยวัด" ต้อมสีหน้าไม่ค่อยดี
"ใจคอทำด้วยอะไร ก็ถ้าจะเอาแมวไปปล่อยจะวางยาทำไม นี่มันกะฆ่าล่ะมากกว่า ปล่อยออกมา" พี่เดสั่ง

ผมเห็นว่าพี่เดคงเอาจริงเลยกลับไปที่ครัวก่อน หากะละมังใบใหญ่ๆมาใบนึง แล้วรีบวิ่งกลับมาที่เดิม
น่าแปลกตรงที่เจ้าแมวน้อยอีกตัวนึง มันก็ยังไม่หนีไปไหน แต่ยังคงหมอบหลบอยู่ใต้ไลน์บุฟเฟท์ มันคงกลัวมาก
ถ้าผมเป็นเจ้าแมวนั่น ผมก็คงไม่กล้าขยับเพราะกลัวคนที่มีไม้จะตีเอา และก็ไม่รุ้ว่าพวกที่ตามมานี้ มาดีมาร้ายกันแน่

"ส่งกระสอบนั่นมา" พี่เดสั่งต้อมเสียงห้วน
"ถ้าคุณนายรู้ผมก็ซวยสิ แกบ่นๆว่ารำคาญขนแมว กลัวไปตกใส่อาหารหรือปลิวใส่ลูกค้า" ต้อมเสียงสั่น
"ไอ้ต้อมส่งกระสอบให้กู ที่เหลือกูจัดการเอง" น้ำเสียงเด็ดเดี่ยวของพี่เด ทำให้ต้อมยอมยื่นกระสอบให้
เมือ่กระสอบส่งถึงมือพี่เดแล้ว ผมก็รีบวิ่งไปรับเอาไว้และอุ้มแมวอีกสามตัวที่นอนนิ่งในนั้นออกมาวางลงในกะละมัง
เจ้าแมวสามตัวนี้ตัวไม่ใหญ่มาก แต่ก็พอดุออกว่าไม่ใช่แมวเด็กแล้ว น่าจะเพราะไม่มีใครหาให้กิน มันถึงตัวเล็กนัก

"แล้วไอ้ตัวที่หมอบหลบอยู่มุมนั้นล่ะ เอาไงเชฟ" ลุงสุขถามพี่เด อย่างลังเลนิดๆ
"ผมจัดการเองลุง ลุงไม่ต้องกลัวซวยหรอก ผมทำผมรับ แล้วผมจะเอาออกไปปล่อยเอง" พี่เดพูดขึงขัง
"งั้นผมให้เชฟกะคุณนิวจัดการนะ ผมไม่เอาด้วยแล้ว ไล่จับมันเหนื่อยจะตายห่า" ลุงสุขยื่นไม้ให้พี่เด
"ผมไม่ใช้หรอกลุง เอาไอ้ไม้นี่ออกไปห่างๆผมเลยไป" พี่เดเอ็ดลุงสุขจนแกหน้าเสีย

เมื่อสองนักไล่ล่าไปกันหมดแล้ว พี่เดก็บอกผมว่า เห็นทีจะไล่ตะครุบไม่ได้หรอก ตัวมันเล็ก วิ่งปรู๊ดเดียวก็ไปไกลละ
ผมก็เลยหยิบเอาถุงพลาสติกซึ่งได้ใส่เนื้อไก่อบที่แอบซ่อนไว้ในช่องกระเป๋าผ้ากันเปื้อน ออกมาให้พี่เด
"รู้งานนี่เรา ขอบใจนะ" พี่เดขยับมาใกล้ผมรับถุงใส่ไก่อบไปถือไว้ ตอนนี้เองที่ผมเพิ่งเห็นรอยยิ้มของเค้า
"แหม...บ้านนิวเลี้ยงแมวตั้งหลายตัว รู้หรอกน่ะว่าต้องมาอาหารมาล่อเจ้าเหมียวให้ยอมออกมา" ผมอวดตัว
"แน่ใจนะว่าไม่ได้ใส่ยาเหมือนที่พวกนั้นทำ" พี่เดยักคิ้วและยิ้มกวนๆ จนผมเผลอเสียงดังใส่ "เอ๊ะ..."

เจ้าเหมียวตัวน้อยๆนั้นคงตกใจเสียงแหลมๆของผมมั้ง มันท้ำท่าขยับจะวิ่ง แต่พี่เดไวกว่า โยนเนื้อไก่ไปใกล้ๆมัน
ผมว่านะเจ้าเมียวมันคงหิวมากแน่ๆ เจอไก่ชิ้นเล็กๆนั้นก็ลืมตาย ก้มกินอย่างไม่สนใจใครเลย
พี่เดนั่งลง ค่อยๆกระเถิบตัวไปหาเจ้าเหมียวน้อย ใกล้ขึ้นเรื่อยๆ โดยที่ทุกระยะก็โยนไก่ให้ทีละชิ้น มันก็กินไปเรื่อยๆ
ผมช่วยร้องเรียกเจ้าเหมียวเบาๆ "เมี้ยวๆๆ เมี้ยวๆเอ๊ย มานี่มาเร๊ว เมี้ยวๆคนเก่งกินเร๊ว หิวแย่ละ กินเยอะๆนะ"
"แหม เรียกซะน่ารักเลย" พี่เดหันมายิ้มๆแล้วแซวผมเบาๆ ระหว่างคืบคลานไปหาแมวน้อย
"แน่นอน ไม่ใช่นิวทำได้ก็ไม่น่ารักแบบนี้หรอกน่ะ จะบอกให้" ผมเชิดหน้ายิ้มๆ

ในที่สุด พี่เดก็เริ่มโยนชิ้นไก่ให้อยู่ในระยะที่ใกล้พวกเรามากกว่าจะใกล้เจ้าเหมียวน้อย เพื่อให้มันเดินเข้ามากินใกล้ๆเรา
ผมกับพี่เดผลัดกันเรียกมัน เพ่อให้มันรู้สึกคุ้นเคยมากขึ้น จนกระทั่งไก่อบชิ้นสุดท้ายหมดไป เรามองหน้ากัน
ประมาณว่า เอาไงดีล่ะ ตอนนั้นผมคิดว่าพี่เดคงเอื้อมมือไปจับแมวไว้ เพราะมันก็อยู่ใกล้ๆแค่นี้เอง

แต่ง่ายกว่านั้นซะอีก เพราะเจ้าแมวน้อยคงเห็นว่าเรามาดี พอกินจนหมด(และคงยังไม่อิ่ม) มันก็เดินมาคลอเคลียพี่เด
พี่เดอุ้มแมวน้อยขึ้นมาเล่นด้วย เป็นภาพที่โคดน่ารักเลยสำหรับผม คงเพราะผมชอบแมวด้วยแหล่ะครับ
พอเห็นแมวมันอ้อนพี่เด และเห็นพี่เดก็ทั้งอุ้มทั้งหอมมัน เหมือนจะเป็นการปลอบขวัญ ผมงี้อึ้งไปเลย น่ารักจริงๆ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

กลับก่อนนะครับ เหตุการณ์ที่เหลือ กลับมาคืนนี้จะเล่าให้ฟังต่อครับ

[Azygos]

  น้องเหมียวสื่อรัก ว่าแต่ทำไมคุณนายใจร้ายจัง  เดี๋ยวปั๊ด.............................

[Goodfellas]

แวะมาดูหน่อย  โห พี่เดไหงมันน่ากลัวจังเนี่ย อิอิ  แต่ก็น่ารักด้วยอีก  ซึ่งกลายเป็นว่ายิ่งน่ากลัวใหญ่   เพราะเสน่ห์ความน่ารักของผู้ชายนั้นน่ากลัวที่สุดแล้วอะ  อิอิ

[kunkai]

เอามาเลี้ยงๆๆๆๆพี่นิว
แมวสื่อรัก....อิอิ

[thomaskung]

เหอ ๆ จะบอกว่า เมื่อกี้พึ่งไปเก็บลูกแมวข้างถนนมาได้ตัวนึงพอดี - -"

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

สักพักพี่เดส่งเจ้าแมวน้อยมาให้ผมอุ้ม เจ้าแมวก็เกาะผมแน่นเลย เงยหน้ามองผมนิดนึงแล้วก็ซบอ้อน
ส่วนพี่เดเองทำหน้าที่หอบหิ้วกะละมังแมวสามตัวไปที่รถ เราสองคนเดินขึ้นไปเขียนใบลาOT เพื่อพาแมวหาหมอ
ไปถึงโรงพยาบาล ส่งแมวทั้งสี่ตัวให้คุณหมอรักษาอย่างเต็มที่ จนเวลาผ่านไปคุณหมอเดินกลับมาบอกว่า
"แมวสามตัวรักษาไม่ทันแล้วนะครับ โดนยาแรงมาก ที่เห็นนอนนิ่งมาตลอดก็เพราะหัวใจเค้าหยุดเต้นแล้ว"

ผมนั่งอยู่ที่เก้าอี้หน้าห้องรักษานั้น เมื่อลุกขึ้นยืนฟังคุณหมอพูดแบบนี้ ผมถึงกะอ่อนแรงลงนั่งตามเดิม
หมอถามว่าจะจัดการนำแมวสามตัวกลับไปยังไง หรือจะยกให้ทางโรงพยาบาลไว้ใช้เป็น case studyต่อไป
ผมกับพี่เดตัดสินใจว่าคงไม่พาเค้ากลับแล้ว แต่จะให้เจ้าแมวทั้งสามตัวได้เป็นประโยชน์แก่ทางโรงพยบาล
ไม่นานหลังจากนั้น คุณหมอก็อุ้มเจ้าแมวน้อยที่เราช่วยไว้ได้ทันเพียงตัวเดียว ซี่งกว่าจะถูกส่งตัวคืนมาได้
ก็ต้องรอเวลา ให้คุณหมอเชคให้เรียบร้อย เจาะเลือดตรวจหาเคมียา ฉีดยาแก้อักเสบ และให้น้ำเกลือเจ้าเหมียวด้วย

"ไม่เป็นไรนะ ถือว่าสามตัวนั้นเค้าไปเกิดก็แล้วกัน อาจได้ไปเกิดดีกว่าเป็นแมวพเนจรแบบนี้" พี่เดปลอบผม
"ก็เข้าใจแต่สงสารอ่ะครับ" ผมพูดทั้งที่ยังนั่งเช็ดน้ำตาอยู่เลย จนพี่เดต้องยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ผมซับน้ำตา
"งั้นก็อย่าร้องไห้เลยนะ มาช่วยกันเลี้ยงลูกแมวนี่ดีกว่า" พี่เดเอาขาแมวมาเขี่ยแก้มผม จนผมยิ้มได้

พี่เดยังต้องกลับไปทำงานต่อ ดังนั้นพาแมวหาหมอเสร็จก็ต้องรีบเอาไปไว้ที่ห้องพี่เดทันที แต่ก่อนหน้านั้นผมเสนอว่า
"นิวเอาน้องแมวไปเลี้ยงให้ก้ได้ครับ มีเนื้อที่ให้เค้าได้วิ่งเล่น" ผมเสนอตอนที่เราอยู่ในโรงพยาบาล
"ไม่เป็นไรหรอก บ้านนิวก็มีตั้งสามตัวละนี เดี๋ยวตัวเล็กนี่พี่เลี้ยงเอง" พี่เดตัดสินใจอุปการะแมว
"แต่พี่อยูอพาร์ทเม้นท์นะ เค้าจะให้เลี้ยงเหรอ" ผมสงสัย แต่ก็ได้คำตอบว่าพี่เดจะแอบเลี้ยงไว้ในห้อง
"งั้นพี่ต้องมีอุปกรณ์ในการเลี้ยงแล้วล่ะ ไม่งั้นมันอยู่แต่ในห้องไม่ได้หรอก ไหนจะที่กิน ไหนจะอึฉี่" ผมพูด
"เออว่ะ ที่บ้านพี่ก็เลี้ยงแมวนะ แต่มันก็ไปขี้เยี่ยวนอกบ้าน ของกินก็พวกอาหารที่เหลือคลุกข้าวอ่ะ" พี่เดนึกได้

เราสองคนพาเจ้าแมวน้อยเดินออกจากห้องโถงโรงพาบาลมาจนถึงลานจอดรถ ก่อนขึ้นรถผมจึงนึกได้ว่า.....

"เอางี้ละกัน พรุ่งนี้มาทำงานนิวจะแบ่งอาหารแมวมาให้พี่ก่อน จะได้มีอาหารแมวสำรองไว้นะครับ" ผมเสนอ
"ขอบคุณมากนะ แล้วถ้าคิดถึงเจ้าเหมียวนี่ ก็แวะมาหาบ่อยๆได้" พี่เดพูดแล้วส่งแมวให้ผมอุ้มบ้าง
"ดูดิพี่ แมวใส่ถุงเท้า ตัวสีน้ำตาล แต่ข้อเท้าสี่ข้างเป็นสีขาว ที่ปลายหางก็ขาวด้วย ยังกะขนมคุกกี้" ผมขำ
"อย่าให้มันชื่อคุกกี้เลย มันเป็นตัวผู้น่ะ พี่ว่าตั้งชื่อให้มันดูแมนๆหน่อย" พี่เดขัดขึ้นเมื่อผมเรียกแมวว่าคุกกี้
"ก็ตามใจ แล้วชื่ออะไรดีล่ะเนี่ย ว่างายยยย อยากให้เรียกว่าไงดีล่ะเจ้าแมวขนม" ผมชูตัวน้องแมวสูงขึ้นล้อๆ
"ถ้างั้น พี่ตั้งชื่อว่าเดนิสดีว่า เป็นขนมด้วยสีสันก็สวย แต่ก็ไม่หวานเกินไป นิวว่ามั้ย" ผมพยักหน้าเห็นด้วย

หลังจากนั้นผมและพี่เดก็พาเจ้าเดนิสไปเก็บไว้ที่ห้องพี่เดก่อน แล้วพี่เดจึงกลับมาส่งผมที่บ้าน
เพราะผมลาOTจนหมดเวลางาน จึงสแกนนิ้วออกไปก่อนจะพาแมวไปโรงพยาบาล
แต่พี่เดลาOTเพื่อไปธุระช่วงนึงไม่ได้ลาจนหมดเวลางาน จึงต้องกลับมาให้ทันเข้างานอีกทีไม่เกินสามทุ่ม

ผมกับพี่เดตกลงกันว่าวันรุ่งขึ้น(วันพุธ....วันนี้) จะออกจากที่ทำงานไปพร้อมกันตอนบ่ายสาม (ผมลาOT พี่เดเบรค)
แล้วแวะไปห้างกันก่อน เพื่อช่วยกันเลือกซื้อของใช้ อาหาร ให้กับเจ้าเดนิส นี่ล่ะครับที่ผมเล่าว่าวันนี้ผมได้ลางานกลับเร็ว
แต่ก็ไม่ได้ลาเพื่อไปทำธุระตัวเอง หรือลากลับไปนอนเล่นที่บ้าน แต่ไปเพื่อช่วยหัวหน้าผมเลือกของกินของใช้ให้เดนิส

[@PurPle SuN@]

แม้จะชอบออกคำสั่งและอารมณ์แปรปรวนไปนิด แต่พี่เดเค้าก็มีมุมน่ารักๆนะ

เป็นผู้ชายอ่อนโยน และรักสัตว์ดีเหมือนกัน

ว่าแต่ไอ้แมวขนมเนี่ย  ชื่อมันไฮโซดีเนอะ  พี่เดเนี่ยเค้าเข้าใจตั้งชื่อน๊า  อิอิ

[Azygos]

  สงสารน้องเหมียว 3 ตัว ขอให้ไปสู่สุขคตินะลูก 

  ชักจะเห็นเค้าลาง "น้องเหมียวสื่อรัก" ซะแล้ว ว่าแต่พี่เด ก็น่ารักเหมือนกันนะครับเนี่ย

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

อย่ามาลุ้นเลย เกรงว่าจะเหนื่อยกันเปล่าๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ