ข้าวตังกำลังร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ไม่ถึงกับฟูมฟาย แต่ก็อยู่ในลักษณะอาการของคนที่เพิ่งถูกทำร้ายจิตใจมาอย่างแสนสาหัส โดยที่สภาพเสื้อผ้านั้น มีรอยขาดและหลุดลุ่ยออกจากตัว มือซ้ายของข้าวตังพยายามดึงเอาชายกระโปรงสั้นที่ตัวเองใส่อยู่นั้น ดึงมันลงไปด้านล่างอยู่ซ้ำ ๆ อย่างนั้น เพื่อหวังใจว่า มันจะลงไปคลุมปกปิดรอยช้ำที่ต้นขาได้อย่างที่หวัง ส่วนมือข้างขวา ก็ยกขึ้นมาปิดปากของตัวเองเอาไว้ เพื่อกันเสียงร้องไห้นั้น หักห้ามไม่ให้เล็ดลอดออกมาให้บรรดาผู้ใหญ่ที่นั่งกันอยู่ตรงนั้นได้ยิน
“ป้าต้องขอโทษจริง ๆ ข้าวตัง ลูก หนู” แม่ของคู่กรณีที่ตัวเองและสามีนั่งขนาบข้างลูกชายของตัวเองเอาไว้ พูดขึ้น และนั่นดูจะยิ่งทำให้ข้าวตังนั้นดูจะสะอึกสะอื้น ร้องไห้อย่างน่าเวทนามากขึ้น “แม่” ลูกชายที่เป็นคู่กรณี พยายามเรียกแม่ของตัวเอง แต่ก็ได้ยินเสียงปรามให้เงียบลง โดยที่ผู้เป็นพ่อนั้น มีสีหน้าที่เคร่งเครียด และดูจะไม่สบอารมณ์อย่างแรง กับการที่ต้องมาทนนั่งตากหน้า ทนกับสายตาของพ่อข้าวตัง ที่มองมาด้วยสายตารังเกียจอย่างที่สุด
“คุณพ่อน้องข้าวตัง ต้องการให้ทางคุณแม่ของนิวรับผิดชอบอะไรบ้างคะ” ถึงจะดูว่าที่พูดออกมา จะฝืนความรู้สึกชัดเจน แต่ก็ต้องพูดออกมาในที่สุด ในฐานะที่ตอนนี้ฝั่งตัวเองกำลังตกเป็นเบี้ยล่าง เสียเปรียบแบบแก้ตัวไปทางไหน ก็ฟังไม่ขึ้นเลย พ่อของข้าวตังเองนั้น สีหน้าก็บอกบุญไม่รับ แบบที่ตัวเองไม่ต้องการให้เกิดเรื่องแบบนี้ไม่พอ แต่ต้องมานั่งอยู่กับลูกชายของตัวเอง ในสภาพแบบนี้อีก
“คือจะบอกว่ายังไง จะบอกว่าลูกของคุณแม่ บังคับให้ลูกชายของผม แต่งตัวแบบนี้เนี่ยนะ” การที่ได้เห็นข้าวตังในชุดเสื้อแขนตุ๊กตาของผู้หญิง แถมยังนุ่งกระโปรงสั้น ที่ดูไปไม่ต่างจากบรรดาผู้หญิงกลางคืน ที่ยืนหารายได้อยู่ตามเสาไฟฟ้าริมถนนมืด ๆ ตามข้างทางสวนสาธารณะ ที่ดูแล้วไม่ต้องสงสัยเลย ว่าทำอาชีพอะไรหาเลี้ยงตัว ที่พ่อของข้าวตังนั้น รู้สึกจี๊ดขึ้นมาในหัวใจอย่างสลัดไม่หลุด
“คือผม” นิวนั้นอึกอัก จะตอบก็ไม่ตอบ จะปฏิเสธก็ไม่ทำ “บอกเขาไป ตอบไปเลย ว่าแกบังคับให้ลูกเขาทำอะไรลงไปบ้าง” พ่อของนิว พูดออกมาด้วยความรู้สึกทั้งเป็นเดือดเป็นแค้น และทั้งเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น “ข้าวตัง แล้วแกยอมใส่ชุดนี้เข้าไปได้ยังไง” พ่อหันมาทางข้าวตัง ที่ร้องไห้เสียงเบาลง แต่ก็ยังคงสะอึกสะอื้นอยู่ ถามขึ้นเสียงดัง ด้วยความหงุดหงิดที่เห็นข้าวตังใส่ชุดบ้า ๆ นั่นอยู่
“ข้าวตังไม่ได้อยากใส่ แต่เขาบังคับ” ข้าวตังพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “แล้วทำไมแกไม่สู้ ไม่ปฏิเสธเขาไป นี่แกเล่นใส่เองซะทั้งหมด ถูกมั้ย” พ่อของข้าวตังถามย้ำคำถามนี้ ที่ตั้งแต่รู้เรื่องนี้ ก็ถามไปแล้วเป็นคำถามแรก ว่าทำไมลูกชายของตัวเอง ถึงไม่สู้ให้ถึงที่สุด เพื่อไม่ให้ตัวเองต้องตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ โดยที่ต้องให้พ่อและแม่ต้องมานั่งอับอายกันอบู่แบบนี้
“พ่อจะให้ข้าวตังทำยังไง ในเมื่อข้าวตังเป็นเพศทางเลือก” พ่อของข้าวตังขบกรามจนแน่น ที่ได้ยินลูกชายของตัวเองพูดจาอะไรแบบนั้นออกมา “แกเป็นเด็กผู้ชายเหมือน ๆ กับเขา” พ่อของข้าวตังแก้คำพูดของลูกชาย “ไม่ใช่พ่อ ไม่ใช่เลย” ข้าวตังพูดด้วยน้ำตา “ข้าวตังเป็นเพศที่แตกต่าง ไม่ใช่ผู้หญิงและไม่ใช่ผู้ชาย แต่พ่อจะบอกว่ามันเป็นความผิดของข้าวตัง เพราะข้าวตังไม่สู้อย่างนั้นหรือ” ข้าวตังแสดงสีหน้าแบบผิดหวังอย่างหนักออกมา
“ข้าวตังไม่ใช่ไม่สู้ แต่ข้าวตังสู้ไม่ได้ สู้แรงผู้ชายแท้ ๆ เขาไม่ไหว พ่อเองก็ถือว่าตัวเอง เป็นชายแท้ใช่มั้ย ภูมิใจกับมันมากนักใช่มั้ย แต่ทำไม เมื่อชายแท้อย่างนิว มาทำอะไรเลว ๆ แบบนี้กับข้าวตัง พ่อกลับมองไม่เห็นว่ามันคือความชั่ว ความระยำตำบอนของชายแท้ ทำไมมันถึงกลายเป็นว่า คนที่ถูกกระทำแบบข้าวตัง คือคนที่ผิดแบบนั้นล่ะ สู้คนที่มารังแกไม่ได้ คนทำดันไม่ผิด คนถูกรังแกต้องทนกับคำสาปแช่งอย่างนั้นหรือพ่อ” บรรดาผู้ใหญ่ที่ได้ฟังข้าวตังพูด พากันนั่งเงียบ
“พ่อโทษข้าวตัง นี่พ่อกำลังสนับสนุนการกระทำสารเลวของชายแท้ที่พ่อรวมอยู่ในนั้น ถูกมั้ย” ข้าวตังพรั่งพรูคำพูดออกมา “แล้วพ่อรู้มั้ย ว่านิวทำอะไรกับข้าวตังบ้าง นอกจากจะบังคับให้ข้าวตังใส่ชุดเมดอะไรบ้า ๆ นี่” พ่อของข้าวตังรู้ได้ในทันทีว่า สิ่งที่กำลังจะได้ยินจากปากของลูกชายต่อจากนี้ จะเป็นทั้งสิ่งที่ตัวเองไม่อยากฟัง แต่ในความเป็นจริงนั้น ผู้เป็นพ่อก็ไม่อาจที่จะปฏิเสธได้
“พ่อเห็นรอยช้ำที่ขาของข้าวตังมั้ย นี่แหละ ที่ชายแท้พวกของพ่อมันทำร้ายข้าวตัง เพราะว่าข้าวตังไม่ยอมให้มันทำเรื่องเหี้ย ๆ ข้าวตังขอร้องมัน ว่าอย่าทำอะไรที่มันเกินไปกว่านี้ อย่าทำอะไรที่มันเหยียดหยามความเป็นคน มองคนให้เป็นคน ทรีตกันให้เสมอภาค แต่พ่อ รอยช้ำพวกนี้ นิวใช้เท้ากระทืบข้าวตัง” แม่ของนิวนั้นกะพริบตาถี่ ๆ ไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่ข้าวตังกำลังเล่าให้ทุกคนได้ฟัง
“ข้าวตังยอมแก้ผ้าต่อหน้านิว ล่อนจ้อน ตามที่นิวออกคำสั่ง เพื่อใส่ชุดที่พ่อบอกว่ามันทุเรศนี้ แต่พอใส่ชุดนี้ให้นิวสมใจแล้ว เขาก็ยังไม่พอ ชายแท้แบบเดียวกับพ่อ และพ่อของนิวเอง” ผู้เป็นพ่อของนิวที่ถูกพาดพิงไปถึงเอง ก็ทำหน้าปูเลี่ยนๆ เพราะกำลังรู้สึกว่า ไม่ใช่แค่ลูกชายของตัวเองอย่างนิวที่กำลังโดนปอกเปลือก แต่เป็นคนที่ตราตัวเองเอาไว้ ว่าเป็นผู้ชายที่ชอบผู้หญิง ชอบเพศตรงข้ามทั้งสามคนที่อยู่รวมกันตรงนั้น ที่กำลังถูกชี้หน้าด่า
“เขายังไปต่อ เขายังทำอีก คนที่บอกว่าเป็นชายแท้ หยิบกล้องมือถือขึ้นมาถ่ายข้าวตัง ตอนให้ข้าวตังนั่งคุกเข่าลง แล้วเขาก็งัดเอาไอ้นั่นของเขาที่แข็งตัวรออยู่ในกางเกงอยู่แล้ว เอาออกมายัดใส่ปากของข้าวตัง แล้วบังคับให้ข้าวตังดูดอมมันให้กับเขา” ได้ยินแบบนั้น นิวเองทำท่าฮึดฮัด พยายามจะพูดในส่วนของตัวเอง แต่แม่ของนิวก็หันไปทำตาเขียวใส่ลูกชาย จนนิวทำได้แค่เงียบเสียงลง
“แต่ข้าวตังที่เป็นเพศทางเลือก ที่ทุกคนตรงนี้ และอีกเป็นล้าน ๆ คนในโลก คงจะคิดว่า พอไอ้จ้อนมาจอปากให้ดูดเลียแล้ว ไม่มีทางที่คนอย่างข้าวตัง พวกผิดเพศที่เขาเรียกกันอย่างข้าวตัง ต้องไม่ปฏิเสธอย่างแน่นอน แต่ข้าวตังมีรอยช้ำพวกนี้เป็นหลักฐาน ว่าข้าวตังปฏิเสธ เพราะนิวกระทืบข้าวตังอย่างไม่ปรานี พ่อเปิดคลิปดูความชั่วช้านั้นในมือถือของนิวได้ ถ้าเขายังไม่ลบไปเสียก่อน” นิวมองไปที่ข้าวตัง สายตาที่ใช้มองคือแทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน และนึกไม่ถึงว่า ทุกอย่างมันจะออกมาเป็นแบบนี้
“ชายแท้ ก็ดูไม่ใช่ชายแท้สักเท่าไหร่ ที่บังคับแถมสุดท้ายก็เอนจอย ที่ปากก็เรียกอีตุ๊ดดูดุ้นให้กู อีกะเทยอมให้ลึกจนสุดคอ พ่อว่า แบบนี้แล้ว คนที่ผิดที่ยังต้องถูกชี้หน้าด่าว่า แรด ร่าน ยังคงเป็นข้าวตังอยู่มั้ย ที่ทั้งเจ็บทั้งอาย ทั้งถูกกระทำย่ำยีแบบนี้ ถ้าพ่อยังไม่เชื่อ ตอนที่นิวถึงจุดสุดยอด น่าจะอยู่ในคลิปต่อจากนั้น ที่เขาสั่งให้ข้าวตังเอาหน้าเข้าไปรอง อ้าปากให้กว้าง ๆ เพื่อให้ทันตอนนิวเขาหลั่งน้ำอสุจิ เขาทำตั้งแต่ต้นจนเสร็จ พ่อลองฟังเสียงครางกระสันอยากของนิวดู ว่าเหมือนกับชายแท้คนอื่น ๆ ทำ ตอนกำลังรู้สึกสุขสม สบายตัวเช่นกันมั้ย” แม่ของนิวถึงกับต้องหลับตา เบือนหน้าไปอีกทาง จากสิ่งที่ข้าวตังเล่าออกมา
“ข้าวตัง มึงนี่มันเหี้ยจริง ๆ นะ กูน่าจะรู้มาก่อน” นิวทนไม่ได้อีกต่อไป ด่าข้าวตังออกมาแบบทะลุกลางปล้อง จากความรู้สึกอับอายทั้งหมดที่มี “อายุเท่านี้ ยังสันดานระยำ ทำกับคนอื่นได้ขนาดนี้ โตไปมากกว่านี้ จินตนาการไม่ถูกเลย ว่าความสารเลวจะเพิ่มดีกรี อัพเลเวลไปได้สูงขนาดไหน ภัยสังคมมันยังน้อยไป เราขอให้เธอติดคุกยาว ๆ เพื่อชดใช้กรรม เผื่อจะมีพี่ ๆ ใจดีหลังลูกกรงนั้น ช่วยสร้างความยุติธรรม ช่วยให้ความเป็นธรรมกับเราบ้าง” นิวหน้าเสีย เมื่อตอนนี้ ทั้งพ่อและแม่ของตัวเอง ไม่มีท่าทีว่าจะเชื่อในคำพูดของเขาเลยสักนิด
“นิวไม่ได้เป็นเกย์นะแม่ นิวไม่ได้ชอบกะเทย ต้องเชื่อนิวนะพ่อ” นิวพูดอ้อนวอนพ่อและแม่ของตัวเองด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “แกจะแก้ตัวจริง ๆ ใช่มั้ย กับคลิปนี้” พ่อของนิว เจอคลิปแบบที่ข้าวตังบอกเอาไว้จริง ๆ และเมื่อเปิดคลิปนั้นขึ้นมา ต่อหน้าทุกคนตรงนั้น เสียงร้องครวญครางของนิว ที่กำลังจะถึงจุดไคลแม็กซ์ ที่มือข้างหนึ่งของนิวถือกล้องถ่าย ส่วนอีกมือหนึ่งบีบปากของข้าวตังเอาไว้ ก่อนจะเห็นน้ำสีขาวขุ่นข้นพุ่งออกมาเป็นสาย เลอะเปรอะเปื้อนใบทั่วใบหน้าของข้างตัง ที่กำลังส่ายหน้าหลบ ร้องอ้อนวอนขอให้นิวหยุด อากัปกิริยาของข้าวตังนั้นคือ ไม่ได้มีความยินดีอย่างที่นิวบอกกับพ่อและแม่ของตัวเองก่อนหน้านี้เลย ว่าตัวของนิวเองนั้น ถูกข้าวตังจัดฉาก
“แม่ขอทำขวัญข้าวตังนะลูก ด้วยเงินจำนวนหนึ่งแสนบาท” แม่ของนิวเสนอจำนวนเงินนั้นออกไป “ลูกของผมอาจจะโดนข่มขืนได้เลยนะ” พ่อของข้าวตังเอง ก็ต้องยอมกับหลักฐานที่บ่งชี้จากคลิปพวกนี้ว่า มีเฉพาะนิวเท่านั้นที่ดูจะชื่นชอบและพอใจอยู่เพียงคนเดียว ส่วนข้าวตังนั้นต่างหาก ที่โดนดูถูกความเป็นมนุษย์อย่างถึงที่สุด “ห้าแสน แลกกับนิวจะไม่ต้องติดคุกติดตะราง หรือถูกส่งไปอยู่สถานพินิจ เพราะอีกเทอมเดียวเท่านั้น ก็จะจบมอปลายแล้วด้วย” พ่อกับแม่ของนิวรีบตอบรับข้อเสนอนั้นของพ่อข้าวตังทันที ไม่มีรีรอ ไม่มีต่อรองอะไรอีกให้มากความ
ข้าวตังเปิดประตูรถลงมา ทันทีที่พ่อดับเครื่องยนต์ โดยไม่พูดกับผู้เป็นพ่อสักคำ โดยที่ในมือถือถุงกระดาษสีน้ำตาลเข้ม ที่ได้รับมาจากแม่ของนิว ที่รีบดั้นด้นไปที่สาขาธนาคารในห้างสองสามแห่ง เพื่อให้ทันก่อนที่ห้างจะปิด แล้วเอาเงินสดจำนวนที่ตกลงกัน เอามา ให้กับข้าวตัง โดยสัญญาว่า เรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีกแน่นอน และขอให้ข้าวตังยอมเลิกแล้วต่อกันไป พ่อเดินตามข้าวตังเข้ามาในบ้าน อะไรบางอย่างบอกว่า ข้าวตังนั้นไม่ได้พูดทุกอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้
“ถ้าแกรักศักดิ์ศรีความเป็นเพศที่สามของแกมากนัก ทำไมแกยอมรับเงินมาง่าย ๆ ทำไมไม่เอาเรื่องจนถึงที่สุด” พ่อถามตอนที่ข้าวตังกำลังจะเดินขึ้นบันไดไปชั้นบน “พ่อเป็นคนบอกกับพวกนั้นเอง ว่าเงินเพียงแค่นี้ก็พอ” ข้าวตังหยุดเดินที่กลางบันได ก่อนจะหันมามองหน้าพ่อของตัวเอง “ห้าแสนบาท พ่อบอกกับพวกเขา ว่าข้าวตัง ที่เป็นลูกของพ่อ มีค่าเท่านี้ เรื่องนี้ที่เกิดขึ้น มูลค่าของคนเป็นลูกสำหรับพ่อ มันมีเพียงเท่านี้” พ่อมองหน้าข้าวตังที่พูดโดยไม่แสดงสีหน้าออกมา
“คงต้องถึงคราวที่ข้าวตังโดนข่มขืนก่อน สงสัยคงต้องเป็นแบบนั้นมั้ง คุณค่าของข้าวตัง คงจะไม่ถูกพ่อด่วนสรุปราคา ว่ามันถูกได้ถึงขนาดนี้ แต่ก็นะ ข้าวตังเป็นคนถูกกระทำ เป็นคนถูกทำร้าย เงินจำนวนนี้ข้าวตังเก็บเอาไว้เองแล้วกัน เผื่อวันหนึ่งพ่อเข้าข้างลูกของคนอื่นอีก ข้าวตังจะได้มีทุน ออกไปดูแลตัวเองได้” พ่อทำได้แค่เพียงมองดูข้าวตัง เดินโยกหัวไปมา ดูอารมณ์ดี เดินเปิดประตูเข้าไปในห้องนอน
ปอนด์เดินเข้าไปยืนประกบอยู่ที่ด้านหลังของข้าวตัง จนส่วนที่แข็งแกร่งกระตุกตัวด้วยอารมณ์ทางเพศ ดันหลังของข้าวตังเป็นจังหวะ ก่อนที่ข้าวตังจะก้มลงมองแขนทั้งสองข้างของปอนด์ ที่โอบรอบเอวของข้าวตัง มือทั้งสองมาประสานที่อยู่ใต้สะดือของข้าวตัง ปอนด์พึมพำที่ข้างหูของข้าวตังว่า เขากำลังมีอารมณ์อยากมากแค่ไหน และต้องการจะทำอะไรกับข้าวตังบ้าง ด้วยคำหยาบโลน ที่มันกระตุ้นแรงกำหนัดให้พลุ่งพล่าน
“ก่อนลงไปหาเจอหมอที่ข้างล่าง ปอนด์เสร็จไปแล้วรอบหนึ่งไม่ใช่หรือไง” ข้าวตังที่ทำท่าเอียงอาย เขินไปกับร่างเปลือยเปล่าของปอนด์ ที่พอข้าวตังหันมาเผชิญหน้ากับปอนด์ แก่นกายแกร่งของปอนด์นั้น ก็ชี้ชูชันให้เห็น “อยู่กับข้าวตัง ปอนด์สามารถเสร็จกับข้างตังได้หลายรอบ ไหนจะในปากข้างตัง ไหนจะบนตัวข้าวตัง และไหนจะ” ปอนด์ลากนิ้วที่ชุ่มน้ำลาย ล้วงลงไปใต้กางเกงของข้าวตัง ก่อนจะไปหยุดแตะความชื้นเปียกปลายนิ้ว ที่ปากทางร่องหลืบด้านหลังของข้าวตัง
“ในนี้ ปอนด์ปล่อยใน ได้สบาย ๆ” ข้าวตังต้องหลับตา สะดุ้งตัวขึ้นเล็กน้อย เมื่อแรงกดจากปลายนิ้วของปอนด์นั้น ทำให้ส่วนปลายของนิ้วปอนด์ ผลุบเลยลึกเข้าไปในช่องทาง “เจ็บ” ข้าวตังที่ยังหลับตาอยู่ พูดบอกกับปอนด์ออกไปเบา ๆ “ปอนด์มีวิธีที่ทำให้ข้าวตังไม่เจ็บ” พูดจบ ปอนด์ก็อุ้มข้าวตังมาวางแหมะลงบนโต๊ะ ก่อนจะถอดกางเกงของข้าวตังออกมาพร้อมกับกางเกงชั้นใน
ปอนด์ยกขาทั้งสองข้างของข้างตังขึ้น ก่อนจะจัดแจง ดันตัวข้าวตังให้เอนไปด้านหลัง ให้ข้าวตังเท้าแขนทั้งสองข้างไปด้านหลัง ส่งผลทำให้ขาทั้งสองของข้าวตังชันขึ้นเป็นรูปตัวเอ็ม เผยร่องหลืบช่องทางสีชมพูนั้น เด้งเด่นขึ้นมาในทันที ข้าวตังมองดูปอนด์ที่สบตาล็อกกับข้าวตัง ในขณะที่ปอนด์นั้น ย่อตัวลงไปให้ใบหน้าพอดีกับช่องทางความสุขนั้นของข้าวตัง ความชื้นแฉะและเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายจากปลายลิ้นของปอนด์ ตวัดลากผ่านไปมา ก่อนจะดุนดันเข้าออก จนข้าวตังทำได้แค่บิดตัวไปมาและร้องครวญคราง
****************************************************
คำแปลเนื้อร้องเป็นภาษาอังกฤษ โดย KADUMPA
ก้อนหินก้อนนั้น - โรส ศิรินทิพย์ หาญประดิษฐ์
https://www.youtube.com/watch?v=Lttip5f8R1Qเคยมีใครสักคนได้บอกฉันมา
There’s someone, they told me this
ว่าเวลาใครมาทำกับเราให้เจ็บช้ำใจ
That when I was hurt and they damaged me
ลองไปเก็บก้อนหินขึ้นมาสักอัน
Try pick up a stone in my hand
ถือมันอยู่อย่างนั้นและบีบมันไว้
Hold it and then I squeeze it
บีบให้แรงจนสุดแรง ให้มือทั้งมือมันเริ่มสั่น
Try to crush that stone as hard as I can until that hand’s shaking
ใครคนนั้นยิ้มให้ฉัน ถามว่าเจ็บมือใช่ไหม
That person smiled at me and asked whether my hard is in pain now
ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ได้เท่ากับเธอทำตัวของเธอเอง
Nothing can really hurt you as bad as you do it to yourself
ให้เธอคิดเอาเอง ว่าชีวิตของเธอเป็นของใคร
Now you need to think that this life of yours belonging to whom
ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ถ้าเธอไม่รับมันมาใส่ใจ
Nothing can really harm you if you don’t take it all in your heart
ถูกเขาทำร้าย เพราะใจเธอแบกรับมันเอง
You’re feeling attacked because you yourself let it come through
ใครมาทำกับเธอให้เจ็บหัวใจ
Anyone that comes and causes pains to your hart
ก็แค่ให้ก้อนหินก้อนนั้นให้เธอรับมา
Just receive that rock and put it in your hand
เพียงเธอจับมันโยนให้ไกลสายตา
All you need to do is to throw it away far out of sight
หรือเธอปรารถนาจะเก็บมันไว้
Or you wish you keep it here with you
หากยิ่งยอมยิ่งแบกไป หัวใจของเธอก็ต้องสั่น
If you allow yourself to carry it on, your heart is now will tremble
หากยังทำตัวแบบนั้น ถามว่าปวดใจใช่ไหม
If you still behave it that way, now you feel all that pain in your heart, don’t you?
ถูกเขาทำร้าย เพราะใจเธอแบกรับไว้เอง
You feel you are hurt, that’s because you let them do that to you
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
กระทู้เมื่อเร็วๆ นี้
