EP.68 เจ็บที่พูดไม่ได้
Part’ s ติ๊ก ผมกลับมาบ้านพักพี่พัฒน์และพี่ตุ๊ ผมเสียใจมากที่ไอ้ดิวมันบอกผมแบบนั้น ว่ามันรักแอ้ และแอ้คือทุกอย่างของมัน แถมไอ้เดี่ยว มันก็คงเรียบร้อยปูไปแล้ว ใครก็พูดกันว่าปูโดนยาปลุกเซ็กส์มา ถ้าเป็นเช่นนั้นไอ้เดี่ยว ก็คงจะไม่นั่งมองปูอยู่เฉยๆ หรอก ผมไม่รู้ว่าผมเสียใจที่ไอ้ดิวบอกว่ารักแอ้มากกว่าไอ้เดี่ยวไปช่วยปูและมันก็เลือกปูแถมมันยังชมอีกว่าปูน่ารักอย่างนั้นอย่างนี้ แน่ละได้กันแล้วนื่
“ติ๊ก” ผมสะดุ้งเฮือกเพราะว่าพี่พัฒน์เรียกผม
“เป็นอะไร เขี่ยข้าวอยู่นั่นแหละหรือว่าพี่พัฒน์ทำไม่อร่อยล่ะ” พี่ตุ๊ถามผม ผมก้มลงมองจานข้าวที่ยังคงอยู่เหมือนเดิมไม่ผ่องลงไปเลย
“ไม่มีทางที่พี่พัฒน์ทำไม่อร่อยแต่วันนี้ติ๊กไม่ค่อยหิวอ่ะ” ผมพูดและทำหน้ายู่ ก่อนจะรวยช้อนไว้ด้วยกัน
“แน่ใจนะ หรือว่าไม่สบายเนี๊ยะเราน่ะ หึ!” พี่พัฒน์พูดและเอามือมาอังหน้าผากผมว่ามีไข้ไหม พี่ตุ๊ชำเลืองตามองผม
“ตัวก็ไม่ร้อนนะ” พี่พัฒน์พูดแน่ละ ผมไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย
“งั้นผมขอตัวไปอาบน้ำดีกว่า ผมว่าจะเข้านอนแล้ว วันนี้ร้องเพลงเหนื่อยอ่ะพี่พัฒน์ พี่ตุ๊” ผมพูดพร้อมกับลุกขึ้น ผมเดินกลับเข้าห้องนอนอีกห้องพี่ตุ๊ให้คนมาทำความสะอาดให้ เพราะว่าห้องนี้ไม่มีใครนอน แน่ล่ะพี่ตุ๊เขาคงจะนอนห้องเดียวกับพี่พัฒน์ ทุกวัน เฮอ! เมื่อไหร่พี่ตุ๊จะเปิดตัวพี่พัฒน์ในฐานะแฟนซะทีนะ
ผมเข้าห้องน้ำอาบน้ำ ขณะที่ผมอาบน้ำอยู่ใต้ฝักบัว ผมก็ปล่อยให้สายน้ำไหลลงมารดลงที่ตัวของผมและขณะนั้นน้ำตาของผมมันรินไหลมากับสายน้ำเช่นกัน ผมร้องไห้ออกมาดังแข่งกับเสียงน้ำไหล เพื่อให้เสียงสายน้ำมันดังกลบเกลื่อน และหลังจากที่ผทร้องไห้จนพอใจผมก็ปิดน้ำและออกไปเช็ดตัวให้แห้ง ผมมองตัวเองหน้ากระจก มึงเป็นใครวะติ๊ก มึงจะมาร้องไห้ให้เขาทำไม มึงน่ะเป็นดารามีคนเข้ามาเยอะแยะ กลัวอะไรวะ แต่ทำไมผมถึงไม่ดีพอสำหรับไอ้ดิวอยู่ดี ผมรีบแต่งตัวก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำและสิ่งที่ทำให้ผมตกใจที่สุดก็คือ
“พี่ตุ๊” ผมเห็นพี่ตุ๊นอนอยู่บนเตียงนอนในห้องที่ผมจะนอนคืนนี้ พี่ตุ๊สวมชุดนอนเรียบร้อยแล้ว คงอาบน้ำแล้วเหมือนกัน
“แอบมานั่งเงียบๆ แบบนี้น้องตกใจหมดพี่ตุ๊” ผมบ่นพี่ชายผม
“กลัวนอนคนเดียวไม่ได้เลยมานอนเป็นเพื่อน” พี่ตุ๊พูด ผมพยักหน้าเบาๆ
“มานั่งนี้มา “พี่ตุ๊เรียกผมเข้าไป
“จะมาอบรมอะไรก่อนนอนอีกอะง่วง!” ผมพูดกับพี่ตุ๊ก่อนจะนั่งลงข้างๆ พี่ตุ๊
“เป็นอะไร บอกพี่ซิ” พี่ตุ๊ถามผม เห็นพี่ตุ๊ดุ ดุแบบนี้ก็มีช่วงเวลาที่อ่อนโยนนะ ผมกอดพี่ตุ๊ พี่ชายคนโตผม ใครก็บอกว่าพีตุ๊ดูสุขุมและอบอุ่น บางครั้งผมก็อยากได้พี่ที่เฮฮาแบบพี่ดิมกับพี่อ้นนะ แต่จะว่าไปเวลานี้อ้อมกอดจากพี่ชายคนนี้ผมอยากได้มากที่สุด
“พี่ตุ๊ ยังรักพี่โจอยู่ไหม” จู่ๆ ผมก็ถามพี่ตุ๊ขึ้น ทั้งที่เรื่องนี้มันผ่านมานานมากแล้วและมีแค่พวกผมที่รู้ ผมเองยังไม่เคยบอกไอ้แจ๊คเลย พี่ตุ๊เงียบไปพักหนึ่ง
“ถามทำไมล่ะ “พี่ตุ๊ถามผมกลับ
“ก็แค่อยากรู้ “ผมพูดกับพี่ตุ๊ หน้ายังซบที่อกอุ่นๆ ของพี่ชาย
“พี่ก็ยังรัก คนเรารักแล้วเลิกรักไม่ได้หรอกแต่มันเปลี่ยนไปแล้วติ๊กหรือบางทีมันอาจจะไม่เคยเกิดขึ้นเลย มันแค่ความรักของเพื่อน ที่โตมาด้วยกัน บางทีมันแยกแยะไม่ออกหรอกนะติ๊ก” พี่ตุ๊พูด พี่ตุ๊ก้มลงมองผมเอามือลูบหัวเบาๆ
“พี่ไม่อยากให้มันซ้ำรอยอีกครั้งกับน้องพี่” พี่ตุ๊พูด
“เออ คืออะไรอ่ะพี่ตุ๊ผมไม่เข้าใจอ่ะ” ผมถามแต่ก็ไม่กล้าสบตาพี่ตุ๊ตรงๆ
“ติ๊ก ชอบดิวใช่ไหม” พี่ตุ๊ถามผมคือถามได้แบบตรงมาก ผมเงยหน้ามองพี่ตุ๊
“เออ พี่ตุ๊ ผม” ผมพูดไม่ออกเลยและก็ไม่กล้าสบตาพี่ตุ๊
“ติ๊ก พี่ว่านะแอ้ก็รักติ๊กนะและห่วงใยติ๊กมากเช่นกันและดิวมันก็รักเรานะ แต่มันอาจจะไม่ได้มากไปกว่าเพื่อนที่โตมาด้วยกัน “พี่ตุ๊พูด ผมก็คงได้แค่นั้นจริงๆ
“คำว่าเพื่อนนี้แหละยั่งยืนที่สุดแล้วติ๊ก “พี่ตุ๊พูด พี่ตุ๊เอามือมาลูปหัวผมเบาๆ
“พี่เชื่อว่ายังมีคนที่รักน้องพี่ “พี่ตุ๊พูดนี้คงให้ผมตัดใจใช่ไหม
“พี่ตุ๊ ติ๊กได้ยินพี่ตุ๊คุยกับพี่โจนะ ที่พี่ตุ๊ บอกพี่โจตอนนั้นก่อนที่พี่โจจะบินไปเรียนเมืองนอก ว่าถ้าพี่โจไม่รักพี่ตุ๊อย่างคนรัก ก็ห้ามไปคบกับพี่อ้น “ผมพูด พี่ตุ๊ก้มลงมองผมตกใจเล็กน้อย
“ผมไม่เคยบอกเรื่องนี้กับไอ้แจ็คน่ะพี่ตุ๊หรือแม้กระทั้งแอ้ที่ผมสนิทที่สุด “ผมพูดพี่ตุ๊พยักหน้า
“ฟู่!” พี่ตุ๊พ่นลมออกมาจากริมฝีปากหนาๆ นั้น ใช่แล้วมันผ่านมาหลายปีแล้วและมันก็ยิ่งทำให้บ้านผมกับบ้านพี่อ้น บ้านพี่ดิม ห่างกันไปทั้งที่แต่ก่อนสนิทกันมาก
“มันนานแล้วติ๊กและตอนนี้มันก็เปลี่ยนไปหมดแล้ว ตอนนั้น พี่ก็เท่าๆ เรานี้แหละย่อมทำอะไรที่ไม่คิดบ้าง ถ้าหากย้อนเวลากลับไปได้พี่จะเลือกไม่ทำแบบนั้น น่ะติ๊ก” พี่ตุ๊พูด ผมพยักหน้า
“พี่ตุ๊ ติ๊กออยากให้พี่ตุ๊รักพี่พัฒน์ ติ๊กออยากให้พี่ตุ๊ แต่งงานกับพี่พัฒน์น่ะ เมื่อไหร่พี่จะบอกรักพี่พัฒน์ซะทีละ จะรอให้เสียพี่พัฒน์ไปก่อนหรือไง” ผมเงยหน้าขึ้นพูดกับพี่ตุ๊ พี่ตุ๊มองหน้าผม
“คงเร็วๆ นี้แหละ “พี่ตุ๊พูดยิ้มๆ ผมก็ทำตาโต ดีใจที่สุดเลย ดีใจแทนพี่พัฒน์
“จริงนะพี่ตุ๊ พวกผมนะอึดอัดอยากบอกแทนจะแย่แล้ว” ผมพูด
“แน่ละพ่อสื่อทั้งนั้นนิ เอาละนอนได้แล้วพรุ่งนี้ออกเดินทางแต่เช้านะ พี่ต้องไปช่วยพ่อทำงานเอกสารสำคัญน่ะติ๊กและพี่ก็ต้องไปงานทำบุญวันเกิดพี่ขวัญเขาด้วย ดังนั้นพี่จะไปส่งเราก่อนและพี่งานเลย” พี่ตุ๊พูด ผมหันมามองหน้าพี่ตุ๊ ว่าจะพาพี่พัฒน์ไปทำไม ที่นั้นน่ะ
“ช่วงนี้ติ๊กไม่มีงานอะ เงียบมาก สงสัยพ่อโทรเบรกงานผมแน่ๆ เลยพี่ตุ๊ ถ้าอย่างนั้นติ๊กไปช่วยพ่อทำเอกสารแทนก็ได้นะพี่ตุ๊ พี่ไปงานเถอะ “ผมพูดพี่ตุ๊สะบัดหน้ามามองผม
“ทำไมอะ พอจะไปช่วยก็ทำเป็นไม่เชื่ออะ พอไม่อยากไปก็เข็นจังเลย พี่ตุ๊นิ” ผมพูดพร้อมกับทำเสียงน้อยใจนิดๆ แต่ไม่ได้น้อยใจจริงๆ
“สงสัยพี่ต้องไปหาอะไรแคะหูสักหน่อย น้องชายพี่ขอไปช่วยพ่อทำงานเอกสาร “พี่ตุ๊พูดพร้อมกับวางไอแพดลง ผมแลปลิ้นใส่พี่ชายผมเลย และหยิบมือถือมากดฟังเพลง จะได้หลับตาลงซะที ไม่อย่างนั้นผมคงหลับไม่ลงและพรุ่งนี้ค่อยโทรหาพายด้วยว่ามันไปแรดที่ไหน เห็นบอกว่าอาเปรมดิ์มารับ ส่วนพี่ตุ๊ยังคงเช็กงานจากไอแพต
ตึ้ง! เสียงกล่องข้อความผมดังขึ้น พายมันส่งรูปมาให้ผม ผมก็เปิดเข้าไปดู
Pie// ไอ้เดี่ยวมันเล่นเพลงนี้โคตรเพราะเลยและอินเนอร์ดีเว้ออ่ะ//พายมันส่งรูปได้เดี่ยวเล่นกีตาร์และร้องเพลง When you say nothing at all ผมยอมรับว่ามันร้องได้ไพเราะเพราะมากจริงๆ . อย่างผมต้องไปเรียนร้องเพลงเพราะออกงานบ่อยแต่ว่าไอ้เดี่ยวมันไม่ได้เรียนเสียงมันยังไปได้ขนาดนี้ ถ้าเรียนน่ะผมว่านักร้องมืออาชีพได้เลย
Tik//แล้วไงว่ะ มันมีเมียเป็นตัวเป็นตนแล้ว
Pie// แล้วทำไมมึงไม่บอกมันไปเลยล่ะว่ะ ว่ามึงคิดยังไงกับมัน มันจะได้เลือกได้ถูก
Tik // บอกอะไร กูไม่ได้คิดเชี้ยอะไรกับมันทั้งนั้นแหละ และแค่นี้น่ะกูจะนอน กูนอนบ้านพักพี่ตุ๊กับพี่พัฒน์” ผมส่งข้อความไปบอกพายและกำลังจะวางมือถือลง
Pie//ปากไม่ตรงกับใจ ระวังจะเสียใจที่เสียเขาไปแบบเอากลับคืนมาไม่ได้//
Tik //กูว่ากูเสียไปแล้วว่ะ (ผมพิมพ์ข้อความตอบพายไป ผมว่ามันเรียบร้อยไปกับปูแล้วแหละ)
“ติ๊ก เดี๋ยวพี่มาน่ะ พี่จะไปหาอะไรอุ่นๆ ทานก่อน เราเอาไหม นมน่ะ” พี่ตุ๊หันมาถามผม ก่อนจะลุกจากเตียงไป ผมพยักหน้าเบาๆ แค่นั้น
ตึ้ง! พายมันส่งรูปมาให้ผมอีกแล้วแต่รูปนี้เป็นรูปเดียวเล่นกีตาร์และหันมามองผมที่ยืนอยู่ด้านข้าง มันแอบอมยิ้ม ที่หันมามองผมด้วยเช่นกัน แต่ว่ารูปพวกนี้มันคืออดีตไปแล้ว แค่เสี่ยววินาทีมันก็กลายเป็นแค่ความทรงจำขึ้นมาได้ เดี่ยวมันเลือกเขาแล้ว
Tik // พอแล้วพายกูขอร้องไม่ต้องส่งรูปพวกนี้มาให้กูแล้วว่ะ กูจะนอนแล้ว พรุ่งนี้กูโทรหาน่ะ ไนท์ ไนท์
Offline ทันที เพราะว่ามันเจ็บ
ผมลุกขึ้นจากที่นอน จะว่าไปก็ออกไปหาอะไรอุ่นๆ ดื่มบ้างดีกว่าเพื่อว่าจะได้หลับสบายดีเหมือนที่พี่ตุ๊พูด ผมเดินออกไปจากห้องนอนและตรงไปที่ตรงห้องครัวเล็กๆ และสิ่งที่ที่ผมต้องหยุดชะงักไม่กล้าก้าวเท้าเดินต่อ คือพี่ตุ๊กำลังจูบอยู่กับพี่พัฒน์ ผมยืนนิ่งอยู่พักหนึ่ง จนพี่พัฒน์หันมาเห็นผม ผมค่อนข้างตกใจไปในทางดีใจ ผมไม่เคยเห็นภาพนี้มาก่อนเลย คือที่บ้านพี่ตุ๊ไม่แสดงอาการอะไรออกมาเลยหรือว่าเกรงใจพ่อก็ไม่รู้ แหมแต่ที่นี้จัดเต็มเลย
“ติ๊ก” พี่พัฒน์เรียกชื่อผมเบาๆ ก่อนจะดันตัวพี่ตุ๊ออก พี่ตุ๊แค่หันมามองผม แต่พี่พัฒน์คงอายน่าดู พี่ตุ๊กับทำตัวเฉยๆ ก่อนจะหันมาส่งยิ้มให้ผม
“นมอุ่นๆ น่ะพี่พัฒน์เขาอุ่นเอาไว้ให้ ผสมน้ำผึ้งลงไปหน่อยจะได้หลับสบายติ๊ก มาดื่มซิ” พี่ตุ๊พูดก่อนจะส่งแก้วนมอุ่นๆ มาให้ผม ผมก็รับมาถือไว้และกระดกดื่ม
“งั้นผมไปนอนก่อนนะพี่ตุ๊ พรุ่งนี้เราทานอะไรกันก่อนออกเดินทางนะครับ” พี่พัฒน์พูดก่อนจะเดินมาหาผม
“ราตรีสวัสดิ์น่ะติ๊ก “พี่พัฒน์เดินมาพูดกับผมก่อนจะเอามือลูบหัวผมเบาๆ
“อันที่จริง พี่ตุ๊ไปนอนห้องพี่พัฒน์ก็ได้น่ะ ผมนอนคนเดียวได้น่ะพี่ตุ๊” ผมเงยหน้าขึ้นบอกพี่ตุ๊
“ไม่เป็นไรหรอก นอนกันทุกคืนแล้ว คืนนี้จะนอนกับน้องชายพี่บ้างไม่ได้หรือไง เรายิ่งไม่ค่อยมีเวลาตรงกันเลย ติ๊ก” พี่ตุ๊พูด ผมพยักหน้าว่าจริงๆ ผมก็กระดกดื่มนมอุ่นๆ ทำไมผมถึงได้คิดไปถึงไอ้เดี่ยว ป่านนี้คงกอดกันกลมแล้วดิแถมยังเนื้อแนบเนื้อด้วย ไอ้เชี้ย แล้วมึงมาถามกูทำไมว่าอยากมีกันอยู่ไหม ไอ้สัส!! ผมคิดในใจ
*****
Part’ s เดี่ยว ผมอาบน้ำเป็นคนสุดท้าย ผม ผมให้ปูอาบน้ำก่อน หลังจากทำธุรส่วนตัวเสร็จ ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ ผมก็เห็นว่าปูหลับแล้ว ผมยืนมองปูที่นอนหลับสนิท ผมว่าเขาน่ารักมากน่ะ ดูน่าทะนุถนอม แต่ผมกลับรู้สึกว่า ผมคิดถึงใครอีกคนมากกว่าและผมยอมรับว่าผมไม่ได้ทำอะไรปูเลยสักนิด ผมพาเขาเข้าไปอยู่ในห้องน้ำและกอดเขาไว้แค่นั้น ให้สายน้ำไหลผ่านจนปูเริ่มได้สติและนั้นผมถึงได้พาปูออกมานอนอยู่บนเตียงแค่นั้นแต่ว่าผมเปลี่ยนเสื้อ้ผ้าให้ปู ผมก็ไม่ได้มองเต็มตาหนัก ผมก็หลับตาบ้าง เอามือคลำๆหาและเปลี่ยนให้แบบทุลักทุเล นึกแล้วก็ขำตัวเอง ผมยืนมองปูก่อนจะค่อยๆ ทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงอย่างเบาที่สุดเพราะว่ากลัวว่าปูจะตื่น
ตึ้ง! เสียงเตือนว่ามีข้อความเข้าในมือถือของผม ผมก็กดเข้าไปดู ในกล่องข้อความและคนที่ส่งให้ก็คือพาย รูปตอนที่ผมขึ้นไปร้องเพลงกันบนเวที ตอนงานใกล้จะเลิก ตอนที่ผมชวนเขาขึ้นไปร้องเพลงด้วยกัน ชวนไปทำอะไรบ้าๆ เพื่อว่าเขาจะดีขึ้น สายตาติ๊กที่มองผม ผมไม่ได้เข้าข้างตัวเองใช่ไหม มันบ่งบอกว่าเขาเองก็รู้สึกยังไงกับผม
Pie// คนปากกับใจไม่ตรงกันอ่ะน่ะเดี่ยว ดูแล้วไม่ต้องแอบยิ้มเลยน่ะ // พายส่งข้อความมาแซวผม ผมยอมรับว่าดูแล้วก็แอบยิ้มอยู่คนเดียว แต่ทว่าเขาบอกกับผมเองว่าเขาไม่ได้รักผมเกินไปกว่าเพื่อนกัน
//เดี่ยวมึงคงจะรู้ใช่ไหมว่ามึงควรจะเลือกรักใคร // ไอ้ดิว พูดกับผมหลายวันก่อน ตอนนี้สองสิ่งนี้กำลังตีกันอยู่ในหัวผมทำให้ผมวุ่นวายไปหมดว่าผมควรจะเลือกทางเดินไหนดี จน ผมหันมามองปูที่นอนหลับปุ๋ย จะว่าไปเขาน่าสงสารมาก เฮ้อ! รักแบบเพื่อนมันอาจจะยั่งยืนกว่าว่าไหม ติ๊ก ผมค่อยๆ แทรกตัวเองเข้าไปในผ้าห่ม ผมค่อยดึงรั้งร่างของปูเข้ามากอดไว้ ผมเองก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูน ผมอาจจะรักปูได้หรือว่าผมกำลังสับสนอยู่
“อืมม” ปูแค่ส่งเสียงแค่นั้นเบาๆ และก็เงียบไป
“เดี่ยวคิดว่าเดี่ยวควรจะเลือกที่เดี่ยวไขว่คว้าได้ใช่ไหมปู “ผมพูดกับคนที่หลับอยู่ ไม่รู้ว่าเขาจะได้ยินไหมน่ะ แต่ผมคงต้องเลือกแล้ว เลือกคนที่ผมคู่ควรจริงๆ ผมทิ้งตัวลงนอนข้างๆ ปู ดูท่าจะยังเพลียจากยาที่ปูได้รับและโชคดีที่ไม่มีอาการค้างเคียงอื่นๆ นี่ถ้าผมไปไม่ทันไม่รู้ว่าปูจะเป็นยังไง ต่อไปผมคงต้องดูแลปูให้ใกล้ชิดมากกว่านี้และมันอาจจะทำให้ผมเลิกคิดกับเขานั้นได้ มันอาจจะแต่ผมจะทำได้ไหมนี่ซิ
ผมนอนหลับโดยมีปูนอนอยู่ในอ้อมกอดของผม ผมมารู้สึกตัวตื่นก็ตอนที่เริ่มมีแสงสว่างจากพระอาทิตย์สอดแทรกเข้ามา ผมค่อยๆหันไปมองดูนาฬิกาตั้งโต๊ะดิจิตอล นี้เกือบจะเจ็ดโมงเช้าแล้ว ผมค่อยขยับตัวออกกลัวว่าปูจะตื่น ปูยังหลับอยู่เลย มันก็ไม่แปลกหรอก ฤทธิ์ยาน่าจะยังตกค้างอยู่ ผมเดินลงไปชั้นล่าง ผมเห็นมีกระเป๋าวางเอาไว้อยู่แล้วแสดงว่า ดิวและแอ้มันพร้อมเดินทางแล้วแต่กระเป๋านี้เหมือนจะไปแล้วไม่กลับมาอีก
“ไอ้เดียวมึงตื่นแล้วเหรอ” ไอ้ดิวมันเดินออกมา
“มึงย้ายบ้านเหรอ” ผมถามไอ้ดิว
“กูอยากย้ายทุกวันแหละมึง”ไอ้ดิวมันพูด ผมก็มองแล้วนี่อะไร
“ของลูกกู” ไอ้ดวิมันพูด ผมสะบัดหน้าไปมองหน้ามัน
“จริงๆของลูกกู กูมีลูกกันแล้ว” ไอ้ดิวพูด
“ลูก!! มึงพูดเล่นใช่ไหม “ผมเดินลงมามองหน้ามัน ไอ้ดิวมันรูดซิปกระเป๋าและหยิบมาให้ดู เสื้อผ้าเด็กจริงๆด้วย
“เชื่อหรือยัง” ไอ้ดิวพูด
“มึงมีกันได้ยังไงอ่ะ” ผมถาม
“มีแล้วกันแต่อย่าให้กูพูดเลยว่ามีได้ยังไงอันนี้หลักการแพทย์บวกหลักวิทยาศาสตร์และหลายๆอย่าง พูดไปปีหนึ่งยังไม่หมดเลย” ไอ้ดิวพูด ผมพยักหน้าเบาๆ
“ติ๊กมันรู้เรื่องนี้ไหม” ผมถามไอ้ดิว ดิวหันมามองหน้าผม
“ไม่รู้ว่ะ” ดิวพูด
“นั้นไง แค่มึงสองคนเป็นแฟนกันก็แย่แล้วน่ะทีปิดบังคนที่โตมาด้วยกันแต่นี้มีลูกอีก หนักเข้าไปอีก” ผมพูด ไอ้ดิวมันหันมามองหน้าผม
“กูไม่ได้อยากปิดขนาดนี้แต่ว่า มันมีบางอย่างที่กูยับไม่สามารถที่จะบอกได้เพราะว่ามันอาจจะมีผลกระทบกับหลายๆคน” ดิวมันชักสีหน้าเข้าสู่โหมดซีเรียสขึ้นมาทันที
“เฮ้ย!! กูขอโทษว่ะ “ผมพูด
“กูเข้าใจ เป็นใครก็คิดแบบที่มึงคิดนี่แหละ”ดิวพูด
“งั้นกูขึ้นไปปลุกปูก่อนนะจะได้ขับไปไม่ห่างกันมาก เพราะว่ากูก็ไม่เคยไปที่นั้น ครั้งแรกเลยวะ” ผมบอกไอ้ดิว ดิวมันพยักหน้า แอ้เดินลงมาพอดีเลย มีของลงมาอีกสองสามอย่าง ดิวก็รีบขึ้นไปขนลงมาแทน ผมหันไปยิ้มกับแอ้ จะว่าไปไอ้ดิวนี้มันทำเหมือนมันเป็นพ่อบ้านไปแล้วน่ะ แต่ทำไมผมรู้สึกสงสารอีกคนจับใจยังไงก็ไม่รู้ ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง เมื่อวานไอ้ดิวมันบอกไปแล้วว่ามันรักแอ้ขนาดนั้น
TBC...
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
กระทู้เมื่อเร็วๆ นี้
