81
Boy's love story / (รีไรท์)Mpreg โซ่รัก(คล้อง)หัวใจนาย EP.11 บีมเข้าโรงพยาบาลจนได้
« กระทู้ล่าสุด โดย PFlove เมื่อ 11-04-2024 22:26:58 »EP.11 บีมเข้าโรงพยาบาลจนได้
Part’ s กันต์ธีย์ ขณะที่เธียรวิชย์ยังคงใช้ชีวิตที่เสเพลอยู่ที่อังกฤษ เขายังมีความสุขกับอิสระ มันทำให้เขาไม่อยากเดินทางกลับมาไทย แต่ว่าบีม คนที่ต้องมาแบกรับสิ่งที่เขาทำเอาไว้ ถึงเธียรวิชย์จะไม่รู้ว่าก่อนว่าโลกนี้ยังมีผู้ชายท้องได้อยู่ คนนั้นก็คือบีม ตอนนี้ปาเข้าไปยี่สิบวีคแล้ว ตามมาด้วยอาการแพ้ที่หนักขึ้นเรื่อยๆ ถึงแม้จะพยายามทานก็อาเจียนออกสิ่งที่ช่วยเขาได้คือนมสดรสสตรอว์เบอร์รี่ (เธียรวิชย์ชอบทานนมสดรสสตรอว์เบอร์รี่มากตั้งแต่เขายังเด็กๆ รสอื่นไม่เอาส่วนบีมนี้ไม่เคยดื่มเลยแต่ต้องมาชอบดื่มอะไรตอนนี้ก็ไม่รู้)
Rrrr มีสายเข้ามือถือของผม ผมไปยื่นเอกสารใบรับรองแพทย์เอาไว้ ว่าทำไมผมถึงได้ลาบ่อย ผมยังคงแพ้ท้องหนักมากอยู่เลย น่าแปลกจริงๆ ทั้งที่หมอภีมบอกว่าผมจะดีขึ้นแต่ไม่เลย
“สวัสดีครับ ผมกันต์ธีร์ครับ” ผมกดรับสายที่โทรเข้ามา
“สวัสดีค่ะ พี่ชื่ออรปรียานะคะ พี่เป็นเจ้าหน้าที่ธุรการค่ะ พี่ได้รับอิเมลของน้องน่ะ ใบรับรองแพทย์นะคะ ที่ระบุว่าน้องตั้งท้องนะคะ” พี่เขาพูด กับผมแบบชัดถ้อยชัดคำว่าผมตั้งท้อง
“ใช่ครับ” ผมคงต้องยอมรับมันซิน่ะ ว่าผมท้องจริงๆ
“น้องลาเยอะมากนะคะ ลาเยอะขนาดนี้ พี่ว่าดรอปไปก่อนดีกว่าไหมคะ คลอดก่อนดีกว่า ค่อยมาเรียนใหม่นะคะ” พี่เขาพูดกับผม
“พี่ครับพอดีอาจารย์กันตภณเขาบอกว่าผมสามารถไปเรียนได้นี่ครับ” ผมพูด
“อ้อน้องคนนี้นี่เองเหรอคะ ที่ว่าเป็นเด็กของรองศาสตราจารย์กันตภณนะคะ ที่อาจารย์เขาเอาตำแหน่งมารับรองแทน พี่ขอโทษนะคะ พี่ไม่ได้สังเกตชื่อและนามสกุลนะคะ “ผมได้ยินแบบนี้ก็รู้สึก เสียใจที่ผมทำให้อาจารย์กันตภณเดือดร้อน
“พี่ครับ ถ้าอย่างนั้น ผมทำเรื่องดรอปไปเลยก็ได้ครับ จะได้ไม่ต้องเดือดร้อนใคร” ผมพูดกับเธอ
“ได้ค่ะ ถ้าอย่างนั้น น้องกรอกเอกสารและซัมมิทเข้ามาเลยนะคะ พี่จะได้ส่งแหนบไปกับใบแพทย์ที่ระบุว่าน้องจะไปคลอดลูกก่อนนะคะ “พี่เขาพูดก่อนจะวางสายไป ผมนี้หน้าชาไปเลยทันที ผมหยิบเอาโน้ตบุคของผมและผมก็เปิดอิเมลดู มีเอกสารส่งมาหาผมแล้ว ผมก็รีบกรอกข้อมูลเพื่อจะได้ดรอป ผมเองก็ทนเดินเข้าไปแล้วมีแต่คนแซวผมไม่ไหวเหมือนกัน นี้ขนาดว่าพุงผมยังไม่ออกเลยน่ะ ผมกรอกทุกอย่างแล้วก็กดส่งไปทันที น้ำตาผมมันไหล่ ผมเสียใจที่ผมทำมาตลอดมันพังลงแค่นี้เหรอ เสียงประตูเปิดเข้ามา มะนาวกับใบชาบอกว่าจะไปซื้อนมรสสตรอว์เบอร์รี่ให้ผมและผมก็ว่าจะไปเรียนด้วยกัน ผมคงขอไปเรียนก่อนที่คำขอดรอปจะออกแล้วกัน ผมหันมามองเพื่อนรักของผม เดินเข้ามาพร้อมกับนมรสสตรอว์เบอร์รี่ ผมหันไปเห็น ผมถึงกับกลืนน้ำลายลงคอทันที ทั้งที่ไม่เคยคิดอยากจะดื่มเลยสักนิดตั้งแต่ผมจำความได้
“อะบีมนมรสสตรอว์เบอร์รี่ ดื่มซะ” มะนาวซื้อมาฝาก ผมรีบหันมาหยิบและเปิดดื่มทันที เหมือนหิวมากแต่เป็นเพราะว่ามันอดใจไม่ไหว เห็นแล้วต้องดื่มให้ได้ เพื่อนผมยังอ้าปากค้างเลย
“อะไรที่มึงไม่เคยกิน มึงก็มากินตอนท้องแทน กูละเชื่อเลยอาการแพ้ท้องที่แม่กูเคยบอกอ่ะว่า มักจะอยากกินอะไรทีไม่เคยกิน” มะนาวพูด
“แต่แม่กูน่ะ กินทุกอย่างที่พ่อกูชอบนะ แถมแม่กูไม่ชอบแต่ก็อยากกินและนี่ไง กูออกมาหน้ากูนี่ ก๊อบปี้พ่อกูมาเกือบหมด ไม่ได้แม่กูมาเลย” ใบชาพูดพร้อมกับชี้ใบหน้าตัวเองเท่านั้นแหละ
“พร้วด!!!” ผมรสสตรอว์เบอร์รี่ก็พุ้งพรวดออกมาทันที อย่าบอกน่ะว่าไอ้นั่นมันชอบนมรสสตรอว์เบอร์รี่น่ะ
“ขุ่นแม่!!!” ทั้งคู่ร้องเรียกชื่อผมเสียงหลงเลย ผมก็พลิกดู จะทิ้งก็ไม่ได้อยากกินอ่ะ กินต่อก็ได้ว่ะ ทนเอาคิดในใจ ผมดื่มไปจนหมดก่อนจะหันไปมอง อะไรน่ะที่มะนาวเอามาด้วย
“อาจารย์กันตภณฝากมาให้ เขาเห็นมึงชอบแวะซื้ออ่ะ เขาบอกว่าดีต่อขุ่นแม่น่ะ ฟรุ๊ตสลัด” มะนาวพูด ผมก็รับมาดู แค่เปิดเท่านั้นแหละ อาการผมมาทันที ผอืดผอม พร้อมที่จะวิ่งไปกอดชักโครกอีกแล้ว ทั้งที่พึ่งจะดื่มนมที่อยากดื่มเข้าไปแท้ๆ แต่พอเปิดที่อาจารย์กันตภณฝากมาให้ ยังไม่ทันได้ชิมเลย ผมวิ่งไปเขาห้องน้ำแล้ว
“ขุ่นแม่!!” เรียกอีกแล้วแต่ผมวิ่งไปกอดชักโครกเรียบร้อยแล้ว
“อ๊วกกกกกก” นั้นมาหมดเลย
“อันนี้เขาเรียกว่าลูกมึงเขาเลือกคนเป็นพ่อใช่ไหมบีม” มะนาวถามผม ตอนนี้กำลังลูบหลังผมอยู่
“แต่กูจะไม่เลือกไอ้นั่นเด็ดขาด ไอ้เธียรวิชย์ กูไม่เลือกมาเป็นพ่อของลูกกู เพราะว่า กู กู กู….” ผมพูด
“กูจะอะไรล่ะ” มะนาวถามผม
“จะ อ้วก!!!!” ผมพูดและนั้นออกมาอีกแล้ว หมดกันอาหารในกระเพาะผม ไปหมดแล้ว ผมว่าตอนนี้ผมกำลังจะหมดสภาพ เสื้อผ้านักศึกษาที่เตรียมเอาไว้ แขวนไว้นั้น คงต้องแขวนเอาไว้แบบนั้นทั้งที่ผมมีชั่วโมงเรียนวันนี้ด้วยแท้ๆ
“บีมมึงจะไปเรียนไหวไหมวันนี้น่ะ กูว่ามึงอยู่ห้องเถอะ พวกกูบอกอาจารย์ให้ เขาเข้าใจมึง ว่าช่วงนี้มึงน่ะ ขึ้นๆ ลงๆ ” ใบชาพูด ผมหันไปมอง อะไรขึ้นๆ ลงๆ
“อาการแพ้ท้องมึงน่ะ สามวันดีสีวันมาเหมือนกัน” ใบชาพูด บอกผม
มันทำให้ผมคิดว่าที่ตอนแรกผมคิดว่าแค่ไปเรียนให้จบๆ แค่เทอมเดียวเองแต่ว่ามันยากกว่านั้นตรงที่ผมยังแพ้ท้องอยู่นี่แหละและอาจารย์กันตภณก็อยากให้ผมเรียนให้จบ จนต้องเอาตำแหน่งตัวเองไปรับรองให้ผมแบบนี้อีก แค่คิดก็รู้สึกมวนในท้องผม หรือว่าผมเครียดเกินไปด้วยมันเลยทำให้วันนี้ผมอาเจียนหนักกว่าทุกวัน
“บีม อาเจียนหนักขึ้นขนาดนี้ ไปโรงพยาบาลเถอะว่ะบีม” เป็กซ์พูดยืนมองผมที่ยังคงโก่งคออาเจียนไม่หยุด
“นั้นดิวะบีม หมอภีมเขาบอกอยู่แล้วว่าเป็นเยอะให้ไปหาเขา “ฟิล์มพูด
“ลูกโซ่ สงสารพ่อบีมหน่อยซิลูก อามะนาวนะสงสารมากเลยแต่อาช่วยอะไรไม่ได้จริงๆ “มะนาวพูดพร้อมกับหยิบเอายาดมขึ้นมาให้ผมดม ผมยกมือว่าผมจะลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตาดีกว่า แต่ว่าทันทีที่ผมลุกขึ้นยืนก็รู้สึกโคลงเคลงยืนไม่อยู่ ภาพเริ่มบิดๆ เบี้ยวๆ และนั้นผมก็เหมือนมีคนมาปิดไฟใส่หน้าผมทันที เขาเรียกว่าภาพตัด
“บีม!!!” เสียงสุดท้ายที่ผมได้ยิน ก่อนที่สติสัมปชัญญะของผมจะดำวูบลงไป ผมรับรู้ว่ามีคนช่วยกันนำร่างของผมออกไปจากที่ผมอยู่ล่าสุด คือในห้องน้ำ ที่คอนโดของผม
“ไอ้บีมเป็นลม!!!” เสียงนั้นดังในหูผมแต่ผมลืมตาไม่ขึ้นเลย มันมืดไปหมด
ช่วงที่บีมเป็นลมหมดสติไป ทุกคนก็วิ่งกันวุ่นวายจะทำยังไงดี ตกอกตกใจกันหมด แต่ล่ะคนก็ไม่ได้ตัวใหญ่ไปกว่ากันมีแต่มะนาว มะนาวเห็นตัวใหญ่ก็ไม่กล้าอุ้มบีมเหมือน ต่างก็หันมามองหน้ากันว่าเอายังไงดี ต้องพาบีมไปโรงพยาบาลก่อน
“มึงลงไปเรียกคนมาช่วยดิ!!” ฟิล์มบอกเพื่อนของเขา ใบชารีบวิ่งออกไปจากห้อง จังหวะนั้นประตูลิฟต์เปิดพอดี มีหนุ่มในเครื่องแบบที่เขามาอยู่ที่นี้ได้สักพักกับแฟนสาวแต่ว่าตอนนี้แฟนสาวเสียชีวิตไปได้สามปี ผู้กองรัชชานนท์ เขาเป็นหัวหน้าทีม หน่วยสืบสวนสอบส่วนพิเศษด้วย แต่ว่าเขากำลังถูกย้ายไปทำงานด้านอื่นแทนเพราะว่าเขากำลังสืบถึงการเสียชีวิตของแฟนสาวของเขาอยู่
“พี่เป็นตำรวจ” ใบชาพูด เขาก็กดลิฟต์ค้างเอาไว้อยู่นั้น เขาก้มลงมองเครื่องแบบ
“ใช่ครับพี่เป็นตำรวจ” พี่เขาพูด
“พี่…เพื่อนผมเป็นลมในห้องน้ำพี่!!” ใบชาพูด นายตำรวจหนุ่มเข้าใจได้ทันทีว่าต้องการความช่วยเหลือ เขารีบวิ่งออกไปจากลิฟต์ก่อนจะตรงไปที่ห้องที่เปิดประตูเอาไว้ เขาวิ่งเขาไปที่นั่น ภาพแรกที่เขาเห็นคือประตูห้องน้ำที่เปิดค้างเอาไว้ ฟิล์มก็พยายามพาร่างบีมออกมา แต่ว่าบีมท้องอยู่ เพื่อนๆ เขาจึงเป็นกังวล กลัวจะไปกระแทกกับอะไรเข้า ผู้กองหนุ่มตรงไปเขาเข้าไปในห้องน้ำและพยักหน้ากับทุกคนว่าเขาจะอุ้มเอง ร่างกายกำยำนั้นอุ้มร่างบีมลอยขึ้นมาทันที ก่อนจะอุ้มออกมาจากห้องน้ำ
“แล้วน้องจะพาเพื่อนไปโรงพยาบาลหรือเปล่าครับ” ผู้กองหนุ่มถาม
“ไปค่ะ “มะนาวรีบตอบ
“ไปยังไงล่ะ” ฟิล์มถามเพราะว่าแต่ล่ะยังไม่มีรถกันทั้งนั้น
“มีรถกันไหมครับ” ผู้กองหนุ่มถามอีก
“ไม่มีค่ะ เอ้ยครับ” ใบชาตอบ
“เอาอย่างนี้พี่มีรถกระบะน่ะนะครับ สี่ประตู น้องไปถอยรถพี่มา พีจอดเอาไว้ในที่จอดรถด้านข้าง ทะเบียน รช 451629 สีดำครับ “ผู้กองหนุ่มพูดและเอียงให้เขาหยิบกุญแจ มะนาวกับใบชามองหน้ากัน ผู้กองหนุ่มหล่อกล้ามโต ต้องมีการแบทเทิลกันหน่อย
“หมับ!!” ทั้งคู่
“น้องครับ กุญแจรถพี่อยู่ด้านข้างลำตัวพี่ครับ ไม่ใช่ตรงกลาง นั้นเป้าพี่นะครับ” พี่เขาพูด
“อุ้ย! ขอโทษทีครับ ผมจับผิดนะครับ เห็นเหมือนๆ กัน” ใบชาแต่มะนาวนะหยิบกุญแจไปก่อน หันมามองเพื่อนสาว แอบค้อน ไม่บอกกูบ้างเลย
“มึงเนียนน่ะมึง กุญแจกับช้างพี่เขาน่ะขนาดต่างกันอีชา!!” มะนาวกระซิบด่าเพื่อนทันที
“ฟิล์มมึงไปถอยรถพี่เขามาเพราะว่ามึงเคยขับรถแฟนพี่ฟ้าอ่ะ” เป็กซ์บอกฟิล์ม เขาพยักหน้าและวิ่งลงไปกับเป็กซ์ก่อนเลย ส่วนมะนาวกับใบชาก็วิ่งไปเตรียมเอกสารให้บีม ผู้กองหนุ่มมองหน้าคนที่อุ้มและมองพุงน้อยๆ เขาเดาได้ว่าเธอกำลังตั้งครรภ์อยู่แน่ๆ เขารีบอุ้มไปที่ลิฟต์ เพื่อนข้างห้องพากันออกมาดูด้วยความตกใจไม่แพ้กัน
“นี่น้องบีมนิ เป็นอะไรไปเหรอคะ” เขาถามผู้กอง
“น้องเขาเป็นลมครับ ผมจะพาลงไปข้างล่างครับจะไปโรงพยาบาลนะครับ” ผู้กองหนุ่มตอบ
“นี่ใครก็ได้กดลิฟต์เอาไว้ให้น้องเขาหน่อยเร็วๆ น้องเขาจะไปโรงพยาบาล!!!” พี่ผู้หญิงที่เป็นเพื่อนข้างห้องตะโกนบอก ทำให้รู้ว่าอย่างน้อยโลกใบนี้ก็มีคนมีน้ำใจอยู่บ้าง คนที่ได้ยินก็กดประตูลิฟต์เปิดค้างเอาไว้ทันที ใบชาและมะนาวก็วิ่งตามออกมาติดพร้อมกับปิดประตู ผู้กองหนุ่มไม่รอช้า วิ่งไปที่ลิฟต์ทันทีและสองเพื่อนซี้ก็วิ่งตามไปติดๆ เช่นกัน พร้อมกับขอบคุณคนที่เปิดประตูลิฟต์เอาไว้ให้ ผู้กองหนุ่มถึงจะเป็นตำรวจหน่วยสืบส่วนสอบสวนแต่ก็มีประสบการณ์อยู่หน่วยกู้ชีพมาด้วย เขาไม่ได้อุ้มอย่างเดียว เขากำลังมองดูว่าคนที่อุ้มยังหายใจปกติดีไหม บีมยังหายใจได้ปกติแต่ไม่มีสติแค่นั้น
ทันทีที่ผู้กองหนุ่มอุ้มร่างบีมลงมานั้นรถกระบะของเขาที่ขับมาโดยฟิล์มก็มาจอดและผู้กองก็รีบพาร่างนั้นไปที่รถ เขาพยักหน้าให้มะนาวขึ้นรถไปบนรถก่อนเขาจะได้ส่งร่างของบีมไปให้ มะนาวพยักหน้าและวิ่งไปขึ้นรถแต่ว่านั่งข้างคนขับทันที ทั้งที่เขาต้องการให้เธอขึ้นไปที่แคบหลังของเขานี่
“อีนาว! เขาให้มึงนั่งกับขุ่นแม่ข้างหลังนี้ มึงเสลอไปนั่งหน้าทำไมเนี๊๊ยะ!” ใบชาพูดแต่ไม่ทันแล้ว ผู้กองหันมาพยักหน้ากับใบชาอีกว่าขึ้นสักคนเถอะ ใบชาก็รีบขึ้นไปแทน พี่เขาส่งร่างของบีมไปในรถ
“พี่ไปโรงพยาบาล XXXX” ฟิล์มบอกผู้กองหนุ่ม เขาพยักหน้าและรีบไปทำหน้าที่ขับ
“หนูบอกทางพี่เองค่ะ” มะนาวหันมาบอกผู้กองหนุ่ม
“พี่ว่าตั้งจีพีเอสให้พี่เถอะ ใส่ชื่อโรงพยาบาลเลยครับ แม่นกว่าครับ” พี่เขาพูดก่อนจะออกรถทันที มะนาวมองบนเล็กน้อย ผู้กองหนุ่มก็รีบเพื่อจะนำร่างบางๆ นั้นไปให้ถึงโรงพยาบาล ดูบีมอ่อนเพลียมาก มะนาวจัดการตั้งค่าว่าจะให้ไปส่งที่ไหน ตามชื่อโรงพยาบาลที่โชว์อยู่บนหน้าจอ
Rrrr จู่ๆ มีสายเข้ามาพอดี
“ขออนุญาตรับสายนะครับ” ผู้กองหนุ่มตอบเพื่อว่าจะเป็นงานด่วน
//สวัสดีครับ ผมร้อยตำรวจเอกรัชชานนท์//
//ตั้น เมื่อคืน เข้าไปค้นที่ผับแถมXXXX เจออะไรไหม// เพื่อนที่สนิทกันมาตั้งแต่อยู่ภูเก็ต
// ไม่เจอว่ะปุณณ์ //ผู้กองหนุ่มตอบตาก็มองหาทางเข้าที่จะไปโรงพยาบาล เขาก็เหลือบมองคนร่างเล็กนั้น ไม่รู้ผู้หญิงหรือผู้ชายที่ยังไม่ได้สติไปด้วย
(พี่ค่ะ ทางเข้าข้างหน้าค่ะพี่!!!) มะนาวตะโกนบอกผู้กองหนุ่มเพราะว่ากลัวผู้กองหนุ่มจะเลยทางเข้า ทั้งที่มันยังไม่ถึงเลยแต่ก็ทำเอาตั้นตกใจ เกือบเฉียวรถคันคืน
“น้องครับ ไม่ต้องตะโกนก็ได้นะครับ พูดเบาๆ พี่ก็ได้ยินครับ// ผู้กองหนุ่มหันมาบอกเธอก่อนจะกุมหัวใจตัวเอง
//ไอ้ตั้นเกิดอะไรขึ้นในรถมึง// คนปลายสายถาม
//กูโทรกลับเพราะว่ากู พาน้องที่คอนโดเดี่ยวกันกับกูไปส่งโรงพยาบาลปุณณ์ //ผู้กองหนุ่มตัดสินใจตัดสายพร้อมกับเลี้ยวรถเข้าไปในโรงพยาบาลทันที บีมเหมือนจะรู้สึกตัวแล้ว แต่ก็เพลียมากจริงๆ ผู้กองหนุ่มนำรถไปจอดที่หน้าห้องฉุกเฉินทันที เขารีบลงจากรถพร้อมกับเข้าไปอุ้มร่างของบีมเพราะว่าเพื่อนๆ ก็ไม่กล้าอุ้ม เจ้าหน้าที่พยาบาลรีบนำรถเข็นนอนมารับร่างของบีมไปทันที เข้าไปยังห้องฉุกเฉิน แต่ล่ะคนพ่นลมออกมาพร้อมกันอย่างโล่งอก ที่บีมถึงโรงพยาบาลพอดี
“ขอบคุณนะพี่” ฟิล์มกล่าวขอบคุณหนุ่มในเครื่องแบบที่พาบีมมาส่งโรงพยาบาล
“ไม่เป็นไรครับ” ผู้กองหนุ่มพูด
“พี่อยู่ชั้นไหนอ่ะครับ เพื่อว่าเพื่อนผมเป็นลมอีก ผมจะได้วิ่งไปเรียกพี่อีกทันทีเลย ขอกุญแจห้องด้วยก็ดีนะครับ จะได้ไม่ต้องเสียเวลา ” ใบชาถามผู้กองหนุ่มทันที ผู้กองถึงกับเกาหัวตัวเอง เขายิ้มเจื่อนๆให้
“คือพี่อยู่ชั้นบนถัดไปหนึ่งชั้นน่ะครับแต่ว่าพี่ย้ายออกแล้วครับ ไปอยู่ใกล้ๆ ที่ทำงานใหม่ของพี่นะครับ “ผู้กองหนุ่มตอบก่อนจะรีบก้าวเท้าขึ้นรถ เข้าต้องไปหาเพื่อนรักของเขา ตอนนี้เขากำลังสืบหาคนที่ฆ่าแฟนสาวที่กำลังตั้งครรภ์ของเขา แต่ว่าฆาตกร มีคนคอยช่วยเหลือที่เป็นคนใน ทำให้รูปคดีของเขาบิดเบือนไปและมีคนบอกว่า มีเด็กหนุ่มที่เข้าไปทำงานพาร์ทไทม์ที่ผับนั้นเป็นคนเจอแต่ว่าเขากับไม่ถูกเรียกตัวมาเป็นพยานและเขาเองก็ไม่รู้ว่าคนนั้นคือใคร
TBC…