หัวข้อ: "จิ้นดีนัก เดี๋ยวจัดให้ " Hour# 35 -Be happy- END

[oa_ko]

เอาให้เห็นด้วยได้ม้ายยยย ว่าตกลงมองกันยังไงงงง 

[little_munoi]

แน่เลย ชัวร์เลย
วานี่เทอแอบชอบเอมานานแลีวชั่ยม่ะ
แต่เทอกำลังรอให้เอรู้ตัวเองสินะ
ส่วนอิหนูเอ เทอก้อชอบบที่วาเป็นแบบนี้ใช่ม่ะ เทอกำลังรักวามากขึ้นเรื่อยๆนะเนี่ย
ปล ตอนนี้อยากรู้เรื่องของพี่เฟิร์สมากกกกกก ที่สุด
ชอบคู่พี่เฟิร์สอ่าาาาา มากเลยตอนนี้ มาแรงแซงโค้งเอวามากกกกค่าาา

[ben]

กรี๊ดดดดดดดดด เขิลลลลลลลล เว้ยเฮ้ยยยยยยย >< วา มองดีๆ เดี๋ยวท้องก่อนซัมทิงงงง 55+
.....ถ้ามีฉากจูบ คงจะเฮ น่าดู อิอิ >>คนอ่านได้เขิล บิดๆ ดิ้นๆ กรี๊ดดดดดด กันไปตามๆกันแน่ๆเลย ฮ่าๆ
....อ่ะช๊ะ ๆๆ  เราทายถูกว่า พี่เฟิร์สหนีแฟนมา ฮ่าๆๆๆ กลับไปจะโดนจัดหนักมั๊ยเนี่ยพี่เฟิร์ส

[drasil]

รักกันน่ารักดีอ่ะ

[Ryoooo]

ติดเรื่องนี้แล้วววว จิ้นกระจาย ชอบวามากกกก แอบขำและลุเนกับน้องเอตลอด
ขอเป็นแฟนคลับเรื่องนี้ด้วยคนค๊าาา

[mystery Y]

นั่นๆเริ่มแล้วๆๆ เริ่มมีบางอย่างแปลกไป... อยากให้เอรู้ตัวเร็วๆจัง

[agava1313]

ฟินน่าดูจริงๆ อิอิ

[Takarajung_TK]

เรื่องนี้ทำให้สาววายอย่างเราเฝ้ารอจนจะลงแดงแล้วนะ 

[chisarachi]

เรื่องนี้มันน่ารักกกก
วากับเอนี่แบบ ทำเอาเราจิ้นตามนิยายไปด้วยเลย
เขาอยู่ด้วยกันแล้วน่ารักอ่าาา
มันเป็นไปเองตามธรรมชาติเลย
อ่านแล้วเลยรู้สึกว่าน่ารักมากๆๆๆ

แอบอยากรู้เร่องของพี่เฟิร์สเหมือนกันนะนี่ ก๊ากกกกก

[พลอยสวย]

    เค้ารออยู่นะ

[punchnaja]

ฟินฝุดฝุด..

[Takarajung_TK]

 เอกะวามองกันนานมากเลยนะ
หายไปนานเลย
มัวแต่ไปทำอะไรกันหรอ
บอกให้สาววายอย่างเรารู้ดวยจิ
จะได้จิ้นบ้างไรบ้าง

[l2_in*]

แอร๊ยยยย ฟินนนน   
ชอบวาจังเลย ขอแบบนี้สักคนได้ไหม 555

[Bluevember]

Hour#8 -Touch -



'ใจเต้นแรง'


ถ้าผมรู้ว่าสเตตัสเพียงสเตตัสเดียวของผมจะส่งผลตอบกลับที่รุนแรงขนาดนี้ วันหลังผมจะคิดก่อนโพส อะไรมากมายกับตอนบ่ายๆที่ภูมิกับฟากัสไลน์มาถามผมในกรุ๊ปพวกเราสามคนรัวๆว่า

'เมื่อคืนวาทำอะไรมึง'
'มีซัมติงอะไรกันใช่มั้ย'
'อย่ามาเงียบเอ วารุกมึงแล้วใช่มั้ย'
'ได้กันยัง'
'วาเก่งป่าว'
'บอกพวกกูมา วากับมึงซังติงลองกันสินะ'

ซัมติ่งลองพ่อง!!

เมื่อเห็นผมอ่านและไม่ตอบ ก็โทรมาหาผมภายในสิบวิจนผมกดตัดสายแทบไม่ทัน ครั้นจะให้ไปลบสเตตัสนั้นออก ก็ดูจะเป็นการร้อนตัวเกินไป เดี๋ยวโดนแซวหนักกว่าเดิม ถึงคอมเม้นห้าสิบกว่าเม้นจะเป็นการฟินของสาววายที่ผมก็งงว่าเราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เมื่อไร นี้รอบกายผมมีสาววายคอยสอดแนมขนาดนี้เลยใช่มั้ย และสเตตัสฟินนาเล่อันนี้มันคงจะไม่วินาศหนักถ้าไอ้คนที่ทุกคนหมายหัวเอาไว้ว่าเป็นคนที่ทำให้ผมใจเต้นแรงจะมาเม้นตอบกลับมาตอนสายของวันว่า

'ตื่นได้แล้ว'

แมร่งมันเข้ากับเนื้อหาในสเตตัสตรงไหนวะ!! แล้วไง หลังจากนั้นก็เป็นเรื่องของสาววายแล้ว เข้ามากรี้ด ฟิน จิ้นกันหนักว่าเรานอนด้วยกัน ใจเต้นแรงทำอะไรกัน ให้พี่วาปลุกพี่เอด้วยจูบ Morning kiss มันคืออะไร ผมกับวาเป็นผู้ชาย เป็นเพื่อนกันนะ ชงกันขนาดนี้ และวาอีกคนถ้าจะเม้นชวนคิดแบบนี้ มึงมากระชากกูออกจากเตียงเลยก็ได้นะวาโย!

"เป็นอะไร มองมือถือทำหน้าเครียด" มึงยังไม่รู้ตัวอีกนะ มีหน้ามาถามวาโย ถึงมึงจะทำข้าวผัดให้กูกินมันก็ไม่ได้ลบล้างความวินาศที่มึงทำไปได้หรอกนะ

"พี่เฟิร์สจะมาตอนไหน"

"ถามอย่างตอบอย่างเว้ย มาตอนเย็นจะมากินข้าวเย็นด้วย"

"อืม"

"ตกลงเป็นอะไร" วาเอาข้าวผัดมาวางตรงหน้าผม เลิกคิ้วขวาขึ้นถาม มองหน้าแล้วหมั่นใส้จริงจัง ส่ายหน้าให้วาแล้วเอาช้อนเขี่ยข้าวผัดพอคลายร้อนแล้วเอาเข้าปาก

"ถามให้ตอบเอ เป็นอะไร"

"......มึงแมร่ง เพราะมึงอะ"

"อะไร กูทำอะไร"

"ใครบอกให้เม้นแบบนั้นวะ! แมร่งมือถือกูเตือนเฟซไม่หยุดเลยเนี้ย แล้วดูนะคนในเฟซจิ้นกันกระจายแล้วเนี้ย!"

"เรื่องแค่นี้อะนะ"

"แค่นี้ สำหรับมึงเรื่องแค่นี้ แต่ก็ไม่ใช่นะเว้ย มันเป็นเมะอะมึงก็สบายดิ่ แต่กูนี้โดนจิ้นเป็นเคะอะ ยังไงกูก็เป็นผู้ชายทำไมเขาจะต้องมาคิดกับกูแบบนี้วะ" ทำไมรู้สึกยิ่งพูดยิ่งกระดากปากวะ แต่ตอนนี้ผมอารณ์ขึ้นนิดๆละ เพราะวามันดูเหมือนมองเรื่องที่ผมนอยด์เป็นเรื่องไร้สาระมาก

"แล้วยังไง เอ คนในเฟซมึง คนรอบตัวพวกเรา เขาก็จิ้นกันอยู่แล้วมั้ยแค่เราไปเที่ยวกันนั่งใกล้กันเขาก็คิดกันอยู่แล้ว ถ้ามึงมั่นใจว่าไม่ใช่ เอาคนร้อยคนมาบอกว่ามึงใช่ ยังไงก็ไม่ใช่ จินตนาการกับโลกความเป็นจริงมันเป็นทางขนานกันอยู่แล้ว ถ้ามึงหรือกูไม่เป็นคนดึงเส้นขนานสองเส้นนั้นมาบรรจบกัน ยังไงมันก็เป็นเพียงแค่จินตนาการที่ไม่มีวันเป็นจริง แล้วมึงจะมาเดือดร้อนอะไรกับเรื่องแค่นี้วะ"

"มันก็จริง"

"แล้วยังไง ตกลงจะทะเลาะกันใช่มั้ย จะมาหงุดหงิดพาลกูเพราะเรื่องนี้ใช่มั้ย วันหลังวาจะได้ไม่ไปเม้นอะไรในเฟซเออีก"

"ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น"

"แล้วหมายความว่าแบบไหน"

"เชี้ยวา อย่ามากดดันกูนะ กูไม่รู้ กูไม่ผิด กูเพิ่งตื่น"

"ตลอดอะ มึงก็เป็นแบบนี้ตลอดเอ"

วาถอนหายใจ ส่ายหัวแล้วเดินเอาจานผมไปเก็บ บอกตรงๆว่าตอนนี้รู้สึกผิดมาก ยิ่งมองแผ่นหลังกว้างในเสื้อยืดคอวีสีขาวของวากำลังล้างจานที่ผมกินเสร็จแล้วเดินผ่านหน้าผมไปยังห้องหนังสือตัวเองเพื่อท่องประมวลกฏหมายต่อก็ยิ่งใจไม่ดี เมื่อคืนวาก็นอนดึกพอๆกับผม ตื่นมาท่องหนังสือแล้วปลุกผมมากินข้าวที่วาทำให้ แต่กลับมาเจอผมเหวี่ยงด้วยเรื่องแบบนี้ ก็พอจะเข้าใจอยู่ถ้าวาจะไม่พอใจขึ้นมา

ไม่ว่าจะมองยังไง ผมก็ผิดอยู่ดี ไม่รอช้าที่จะรีบเดินไปยังห้องอ่านหนังสือของวาที่เปิดประตูทิ้งไว้ โผล่หน้าตัวเองเข้าไปก็เห็นร่างสูงของวาใส่แว่นหลับตาท่องมาตราอยู่ ค่อยๆเดินเข้าไปช้าๆแล้วยืนอยู่ข้างเก้าอี้วายืนนิ่งๆจนสบเข้ากับดวงตาดำเข้มของวาที่มองมา เกาหัวแล้วยิ้มน้อยๆส่งไปให้เมื่อเห็นวายังคงมองผมผ่านกรอบแว่นโดยไม่พูดอะไร ผมเคยบอกมั้ยว่าไม่ชอบเวลาวาใส่แว่นเลย เพราะเวลาวาใส่แว่นจะดูจริงจัง เงียบขรึม และบดบังประกายในแววตาของวาจนกลายเป็นเย็นชา

ผมเอื้อมมือไปถอดแว่นตาออกจากหน้าวาโดยที่วานั่งนิ่งไม่วาอะไรเหมือนทุกครั้งที่วาไม่พอใจและนิ่งรอฟังผมขอโทษ ผมวางแว่นลงบนโต๊ะแล้วเอื้อมมือไปสัมผัสแก้มทั้งสองข้างของวาเบาๆ

"เอขอโทษ หายไม่พอใจกันเร็วๆนะ" วาไม่เคยโกรธผม มากสุดคือไม่พอใจแต่ไม่เคยถึงขึ้นโกรธและผมก็ไม่เคยที่จะปากหนักหรือถือถิฐิในการเอ่ยปากขอโทษวาสักครั้ง ผมยิ้มให้วาอีกทีก่อนจะหันหลังเพื่อเดินออกจากห้องไปแต่ก็ต้องหยุดชะงักแล้วหันไปมองเมื่อวาคว้ามือผมเอาไว้

"ไม่ได้ไม่พอใจอะไรมากหรอก แค่ไม่ชอบที่เอมาพาลใส่วาเพราะเรื่องนี้"

"ขอโทษ"

"ไม่เป็นไร...ออกไปรอข้างนอกก่อนไปเดี๋ยววาท่องต่ออีกแป็บแล้วมาช่วยวาเตรียมของทำกับข้าวกัน"

พยักหน้าให้วาสองทีก่อนจะเดินหงอยออกจากห้องไป ออกมานั่งดูการ์ตูนได้ซักพักวาก็เดินออกมาแล้วทิ้งตัวนอนตักผมที่นั่งอยู่บนโซฟา มองหน้าวาที่หลับตานิ่งๆแต่คิ้วยังขมวดเป็นปมอยู่ก็เอื้อมมือไปนวดขมับของวาเบาๆ วาส่งเสียงในลำคออย่างผ่อนคลาย

ในบ้านผมจะเป็นคนที่นวดเก่งที่สุดเพราะตอนเด็กๆจะชอบไปนวดป๊าม๊าเพื่อเอาเงินไปกินไอติมกับพี่เฟิร์สและวาตลอด บางครั้งเวลาวาไปแข่งเทคควันโด้มาก็จะให้ผมนวดให้ แต่ผมเป็นพวกไม่ชอบกลิ่นยาเลยจะนวดให้คลายแล้วปล่อยวาไปทายาเองมากกว่า นวดไปได้ซักพักจนการ์ตูนจบไปอีกตอนวาก็ลืมตามองหน้าผมและจับมือผมออกมาวางไว้บนแผ่นด้านซ้ายอกให้สัมผัสถึงการเต้นของหัวใจที่มันเต้นแรงกว่าปกติ

ตึกตัก ตึกตัก

"ใจเต้นแรง...เหมือนกัน นี้ต่างหากที่อยากพิมพ์บอกนาย บี2" วาส่งยิ้มมาให้ก่อนจะลุกขึ้นบิดขี้เกียจแล้วเดินไปเปิดตู้เย็นในครัวทิ้งให้ผมนั่งนิ่งอยู่กับประโยคที่ไม่คิดว่าจะได้ยินของวาเมื่อครู่

ตึกตัก ตึกตัก

คราวนี้เป็นเสียงหัวใจผมเองที่ดังจนก้องไปในหัว เสียงหัวใจที่เต้นราวกับยินดีที่หัวใจอีกดวงเต้นแรงเหมือนกัน

"เหมือนกันหรอ...แมร่ง ชัวร์เลย วา" ผมพึมพัมกับตัวเองแล้วเดินไปหาวาที่ยืนถือมีดเตรียมหันผัก

"หืม"

"มึง...วา....ชิส์" ยืนขยี้หัวตัวเอง เอาไงดีวะ ถามดีมั้ย

"อะไร สงสัยอะไรอีกขมวดคิ้วอีกละ"

"มึง โอ้ยยย ไม่กล้าถาม"

"ฮาๆๆ อย่ามาตีหน้าตลกแถวนี้ จะถามอะไร"

"ช่างมันเหอะ ขอกูทดไว้ในใจก่อนนะไว้ค่อยถาม...ไหนมีอะไรให้กูทำบ้าง" เข้าไปคุ้ยๆดูของที่วาเอาออกมาเรียงไว้ ยังรู้สึกได้ว่าวายังมองมาที่ผมอยู่สักพักเหมือนคาใจอะไรบางอย่าง

"เอาเห็ดไปล้างให้หน่อยแล้วก็เอาไก่ออกมาละลาย"

"โอเค" เดินไปทำตามที่วาสั่งโดยที่ความรู้สึกอุ่นตรงมือข้างที่วาจับและอาการเต้นของหัวใจวายังคงชัดเจนในความรู้สึก ชัดเจนจนหัวใจของผมอดเต้นแรงตามไม่ได้

อยู่ด้วยกันมาก็นาน มองหน้ากันก็เยอะ แต่ทำไมช่วงนี้ผมถึงได้รู้สึกบางอย่างกับวาขึ้นมาอีกครั้งได้ ความรู้สึกที่ผมเคยกดมันเอาไว้จนลืมไปแล้ว ความรู้สึกดีจากความเคยชินที่มีให้กัน ความรู้สึกที่ผมคิดว่าเป็นเพียงความคิดชั่ววูบของวัยรุ่น แต่ความทรงจำในความรู้สึกจู่ๆก็กลับมารุนแรงอีกครั้งราวกับจะแกล้งกัน คำถามที่เกิดขึ้นในใจ รอวันที่มั่นใจ ยอมรับ และพร้อมที่จะถามวาออกไปว่า

'วาชอบเอหรอ'





อาหารมื้อนี้เป็นมื้อที่ผมจะเก็บเอาไว้ในความทรงจำว่าเป็นมื้อที่เกร็งที่สุดเท่าที่เคยมีมา จุดเริ่มต้นของความเกร็งมันเริ่มต้นตั้งแต่การมาของพี่เฟิร์สพร้อมผู้ชายในเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงิน ดวงตาคมดุ ถือถุงโลตัสสามถุงโดยไร้ลูกน้องชุดดำสองคนข้างกาย ชายที่วายืนยันวาเป็นแฟนพี่เฟิร์สปรากฏตัวอยู่หน้าห้องของวา ไม่สิในตอนนั้นยังเป็นบรรยากาศก้ำกึ่งของการพบหน้ากันครั้งที่สองมากกว่า หลังจากที่พี่เฟิร์สมาแล้วแนะนำคุณปริญให้พวกผมรู้จัก แนะนำแค่ 'นี้คุณปริญ' แค่นั้น ไม่มีตำแหน่ง สถานะ หรือคำจำกัดความใดๆให้ผมกับวาเข้าใจได้เลยว่าเหตุใดคุณปริญถึงมานั่งกอดอกไขว่ห้างมองพี่ชายผมกับวาที่กำลังทำกับข้าวกันอยู่หน้าเตาด้วยสายตาเย็นๆแบบนี้

มีหลายครั้งที่ผมพยายามพาตัวเองออกจากบรรยากาศก้ำกึ่งนี้โดยการเข้าไปช่วยวาทอดหมู หรือแม้กระทั้งเข้าไปช่วยพี่เฟิร์สปรุงต้มยำ แต่ก็จบลงที่โดนไล่ออกมาให้นั่งคุยกับคุณปริญไปพลาง ซึ่งเจ้าของชื่อนอกจากคำถามที่ว่า 'วาเป็นน้องเฟิร์สหรอ' ก็ไม่มีคำถามใดๆหลุดออกมาจากชายคนนี้อีก

"วาลองชิมดูซิว่าขาดอะไรไปมั้ย" พี่เฟิร์สเป่าน้ำต้มยำในช้อนเล็กน้อยแล้วป้อนวาที่ยืนทอดหมูวา ผมหันไปมองคุณปริญก็เห็นใบหน้านิ่งๆของเขาทวีความน่ากลัวขึ้นอีกสองระดับ

"วาว่าโอเคแล้วนะพี่เฟิร์ส อร่อยเหมือนเดิม" มองวากับพี่เฟิร์สยิ้มให้กันเป็นปกติแต่ผมนี้น้ำตาจะไหล ทำไมถึงปล่อยผมไว้ในสถาณการณ์แบบนี้ หันมาสนใจกันบ้างว่าคนที่พี่เอามาจะแช่แข็งหนูอยู่แล้ว

"น้องเอ มาช่วยวาจัดโต๊ะหน่อย"

"ครับ" ผมแสดงออกเกินไปมั้ย ผมลุกขึ้นเร็วเกินไปหรือเปล่า ผมไม่ได้รอจังหวะนี้อยู่นะพูดจริงๆ เดินเข้าไปตักข้าวใส่จานเหลือบตาไปมองพี่เฟิร์สที่ยืนหันหลังก้มหน้าคุยกับคุณปริญอยู่ พยายามเอียงหูเต็มที่ถึงบทสนทนาแต่ก็ไม่ได้ยินอะไรไปมากกว่าเสียงปิดเตาแก๊ซของวา

"หูพึ่งเชียว" หันขวับไปมองเมื่อวาเอามือมาจับหูผมเบาๆ กระพริบตาปริบๆให้แล้วเบะปากอย่างฟ้องวาเต็มทีว่าผมมีช่วงเวลาที่ลำบากขนาดไหน วาก็หัวเราะออกมาเบาๆแล้วลูบหัวผมปลอบใจ

"โอ๋ๆ ขวัญเอ๋ยขวัญมานะ" บี1ผมไม่ได้โดนผีหลอกครับแต่ขวัญบี2ก็หายไปจริงๆแหละ

"มากินข้าวกันเถอะน้องเอ วา มาวันนี้พี่ทำแต่ของโปรดน้องเอกับวาเลยนะ"

"นี้ถ้าเฮียเอกมาหนูคงได้กินหมูพัดพริกเผาเนอะ"

"ไว้วันหลังจะตามเฮียเอกมาทำให้นะ กินต้มยำ หมูทอด ไก่ผัดเม็ดมะม่วงไปก่อน"  พี่เฟิร์สตักไก่ผัดเม็ดมะม่วงลงบนจานคุณปริญก่อนจะลงมือกินของตัวเอง

"คุณปริณทำงานอะไรหรอครับ" เฮ้ย วาครับ วามันเงยหน้ามองคุณปริญแล้วถามหน้าตายเหมือนถามว่าวันนี้ผมอาบน้ำหรือยังแบบนั้น คุณปริญมองหน้าวานิ่งๆก่อนจะพูดด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยอำนาจอย่างเคยชิน

"เป็นผู้บริหารของบริษัทส่งออกรังนกและไข่มุข"

"รังนก เหมือนวาจะจำได้ว่าหลายปีก่อนพี่เฟิร์สไปมีเรื่องกับลูกเจ้าของสัมปาทานรังนกป่ะ"

"ใช่ คนนี้แหละ ก็ไม่มีอะไรมากหรอก"

"แล้วมาสนิทกันได้ไงอะครับ" วาโย นายเป็นผู้ชายที่มีความกล้าหาญมาก ถึงนายจะเคยฝึกไต่สวนลูกความบ่อยๆ เข้าไปดูการพิจรณาคดีก็เยอะ อ่านฏีกาก็ไม่ใช่น้อยแต่การที่นายปั้นหน้ายิ้มถามเรื่องส่วนตัวพี่เฟิร์สออกมาได้แบบนี้นั้น ฮึก เอรัณจะขอติดตามวาโยตลอดไป

"พอดีมีเรื่องให้เจอกันบ่อยอยู่พักหนึ่ง เลยสนิทกัน...มั้ง" ไอ้คำว่ามั้งของพี่เฟิร์สทำให้คุณปริญทำหน้านิ่งมองพี่เฟิร์สนข้าวอย่างไม่ทุกข์ร้อนอะไรทันที

"เฟิร์สเขาไปเที่ยวใต้บ่อย ช่วงนั้นผมเข้าไปคุมคนงานเลยเจอกันอีกครั้ง ถูกใจเลยเข้าไปคุย และ พอใจที่ได้สนิทกัน" คำว่าสนิทนี้เน้นซะจนผมกับวาพอจะเดาอะไรต่อมิอะไรได้ลางๆ

"แต่เดี๋ยวก็คงห่างกันแล้วละมั้ง"

"เฟิร์ส"

"น้องเอ ทำไมวันนี้พูดน้อยจัง แปลกๆนะ" ไม่รอให้คุณปริญพูดจบพี่เฟิร์สก็ยิ้มถามผมแทรกทันที อย่าเปลี่ยนประเด็นมาที่หนู หนูจิตใจอ่อนไหวอยู่

"แหะๆ คือ..."

"วันนี้โดนวาดุไป เลยหงอย"

"แล้วไปดื้ออะไรใส่วา หืม"

"ไม่มีอะไรหรอกพี่เฟิร์ส หนูแค่นอยด์เรื่องจิ้นหนูกับวาอะ เลยไปพาลใส่วา"

"เออว่าจะถามอยู่ ใจเต้นแรง หมายความว่าไงหรอ" คำถามเด็ดในรอบวันที่ผมพยายามบ่ายเบี่ยงที่จะตอบประชาชนมากในตอนนี้ หันไปขอความช่วยเหลือจากวาก็เห็นวายิ้มมาที่ผมโดยไม่พูดอะไรต่อ

"คือ พอดีเมื่อคืนหนูหามือถือไม่เจออะ เลยใจเต้นแรงคิดว่าทำมือถือหาย"

"หื้ม...ให้พี่เชื่อก็ได้นะ" โอเค ประโยคนี้แปลว่าพี่เฟิร์สรู้ว่าผมโกหกแต่ก็ไม่อยากจะเซ้าซี้ ได้ยินเสียงวาหัวเราะก็เอาเท้าไปเตะวาเบาๆทีหนึ่ง มึงก็ใจเต้นแรงเหมือนกันแหละวะ

และแล้วมื้อนี้ก็จบลงด้วยบรรยากาศก้ำกึ่ง กอดลาพี่เฟิร์สที่จะกลับเชียงใหม่อย่างงงๆ และยกมือไหว้คุณปริญอย่างเกรงๆ เมื่อประตูห้องปิดลงผมก็หันหน้าทำปากบู้ใส่วา ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรเสียงโทรศัพท์บ้านของวาก็แผดเสียงขัดจังหวะเสียก่อน

"ไปรับให้หน่อย วาล้างจานก่อน"

เดินเอื่อยๆไปรับโทรศัพท์ก่อนจะรู้ว่าการรับโทรศัพท์สายนี้เป็นเรื่องผิดพลาดครั้งที่สองของวันที่ผมทำจริงๆ

"ฮัลโหล เชี้ยเอ ใจเต้นแรงอะไรของมึง"

โอเค ผมตัดสินใจจะเปิดโต๊ะแถลงข่าวให้เพื่อนสองคนนี้ฟังอย่างจริงจังละ ไฟพร้อม กล้องพร้อม

"มึงฟังกูนะ....มีคนจิ้นมึงกับไอ้ภูมิว่ะ ยินดีด้วย บาย"



To be con


'Blue Talk'


อืมหายไปนาน คนแต่งไม่ได้ตกเขาแต่อย่างใด แต่เราสาปสูญไปรับปริญญามา ซึ่งเข้าใจแล้วว่าการศึกษามันเหนื่อยยันวันสุดท้ายจริงๆ ....

ตอนนี้จะพอกริ๊บกริ๊วหัวใจทุกคนได้มั้ยนะ ประเด็นคือตอนที่แล้วผิดหวังกันไปตามกันว่าทำไมวาไม่จูบเอ บอกไว้ตอนนี้เลยว่า ยังไม่ถึงเวลา ฮาๆๆ ถึงบรรยากาศจะเป็นใจไปหน่อย ท่าทางถ้าจูบกันคงได้เฮไม่ใช่น้อย แต่ลองคิดดูดิ่ ถ้าจู่ๆเพื่อนคุณมาจูบคุณทั้งที่ยังอึนๆในความรู้สึก สาบานว่าระบบป้องกันตัวของเอคงเพิ่มขึ้น ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติก็ดูจะใช้กับเอไม่ได้ ฮาๆ เอาเป็นว่าหลายๆอย่างในเรื่องนี้ ไม่ใช่พรหมลิขิต แต่เป็นวาโยลิขิตจ้า

เจอกันตอนหน้าครับ ><

[dragonassist]

เขินนนนนนน><

แทะโต๊ะเป็นรูหมดแล้วเนี่ยย
ฟินเวอร์

[quiicheh.]

ฮาประโยคสุดท้ายสุดแล้ว555555555555555555555
คุณปริญอย่าพึ่งแย่งซีนคู่หลักสิคะ!
เค้ายังไม่คืบอะไรเลยแค่'ใจเต้นแรง'อิอิ

[❁INDY_FAMILY❁]

วาชอบเอมานานแล้วแน่ๆใจตรงกันแว้ววววว

[❁INDY_FAMILY❁]

ฮาประโยคสุดท้ายสุดแล้ว555555555555555555555
คุณปริญอย่าพึ่งแย่งซีนคู่หลักสิคะ!
เค้ายังไม่คืบอะไรเลยแค่'ใจเต้นแรง'อิอิ

เห็นด้วยที่สุด

[GETIIZ]

วาแอบดุอย่างที่หนูเอ บอกจริงๆด้วย
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
นึกถึงหน้าวานิ่งๆแล้วใส่แว่นนี่ คือเพ้อออออ 
ใกล้แล้วหละ ใกล้ที่จะรู้ความรู้สึกของตัวเองกันแล้ว เอ๊ะ ! หรือวาจะรู้มานานแล้ว อร๊ายยยย

คุณปริญญญญญญญญญญ คือจะโหดไปไหน  แต่ถ้าไม่โหดก็คงเอาพี่เฟิร์สไม่อยู่
ร่ายนั้นก็ใช่ย่อย 

[Aomampapeln]

หัวใจเต้นแรงน่าแดงทุกที....ขอมอบเพลงให้กับเอกะวาเลยอะ
น่าร๊ากกกกก>//////<

[Poes]

ชอบตรง "วาโยลิขิต" นี่แหละ งานนี้เอไม่รอด 

[yisren.]

ในที่สุดก็มาให้ฟิน
ยินดีด้วยนะคะเรียนจบแล้ว^^

[Nus@nT@R@]

อืม ต่างคนก็ต่างใจเต้นแรงเนอะ อิอิ

[karatop]

เป็นเพื่อนที่น่ารักมากๆ มีหนุนตักกันด้วย อิอิ ฟินๆ

[zylph_z]

โอ๊ย! เรื่องนี้วาโยลิขิตเอง แค่นี้ก้อฟินละ ส่วนหนูเอก็เด็กน้อยตามเคย มีเรื่องสงสัยทดไว้ในใจกี่เรื่องแล้วเนี่ยเจ้าหนูจำไมเอ้ยยย

[drasil]

รอแค่ว่าจะบอกกันเมื่อไรแค่นั้นเอง
ความรู้สึกนี่ชัดจนไม่รู้จะชัดยังไงละ

[Jthida]

5อะไรคือจิ้นกับภูมิว่ะ 555555555
พี่เฟิร์สมาที่ไรแย่งซีนตลอด

[krappom]

จิ้นไม่จิ้นเจอแบบนี้ก็อดจิ้นไม่ได้อะนะ
ก็เขาใจเต้นแรงเหมือนกันทั้งบี1 บี2 เลยนี่นา
 

[litlittledragon]

ดูท่าหนทางจะยังอีกยาวไกลสินะ

[Takarajung_TK]

ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่าเป็น สวนด.  >.<