"คือพี่เฟิร์สอะ พรีมว่าเคะราชินีชัดๆ ส่วนพีเอก็ เคะที่คิดว่าตัวเองเป็นทอม"
"เคะหรอ แปลว่าอะไรอะพรีม พี่ไม่เข้าใจ"
"พรีมลืมไป ถ้าพี่เฟิร์สรู้จัก พรีมก็ว่าแปลกๆละ เคะมาจากคำว่า อุเคะค่ะ แปลว่า ฝ่ายรับ เกย์ควีนอะพี่ แล้วก็ถ้าอย่างพี่วา เรียกว่ เซเมะ หรือ เมะ เฉยๆก็ได้ แปลว่า ฝ่ายรุก เกย์คิง"
"อ้อ! ฮาๆๆๆ เคะราชีนี เคะที่คิดว่าตัวเองเป็นทอม น้องพรีมคิดได้ไงอะ ฮาๆๆๆๆๆ" พี่เฟิร์สขำออกมาอย่างสนุกสนานถึงพี่ชายผมจะมองเรื่องนี้เป็นเรื่องสนุก แต่ผมพอมาได้เรียนรู้ศัพท์ใหม่จากพรีมแล้วกูอดรู้สึกว่า โลกนี้อยู่ยากไม่ได้
พี่เฟิร์สยังคงขำอย่างไม่ทุกข์ร้อนอะไรกับการที่โดนจิ้นว่าชอบผู้ชายด้วยกันแล้วชวนพรีมคุยต่อในศัพท์วงการของพรีมเขา ถึงที่บ้านผมจะค่อนข้างหัวสมัยใหม่กับเรื่องแบบนี้ และ พี่เฟิร์สที่มีประสบการณ์โดนสารภาพรักจากผู้ชายซึ่งก็คือวามาแล้ว แต่ก็ไม่คิดว่าพี่ชายผมจะสนุกกับการจิ้นของน้องพรีมขนาดนี้
"พรีม ถามจริงๆดิ่ ทำไมผู้หญิงชอบจิ้นวายกันจังอะ" ผมหันไปถามพรีมอย่างสงสัย คิดมานานละแต่ก็หาคำตอบไม่ได้ซักทีว่าทำไม
"ก็มันฟินไงพี่เอ"
"แค่นี้อ่ะนะ"
"มันแบบรู้สึกดีอะเวลาเห็นผู้ชายสองคนดูแลกัน อย่างพรีมเป็นผูหญิงใช่ป่ะ ถ้าเห็นผู้ชายคนหนึ่งไปแทคแคร์ผู้หญิงอีกคน พรีมก็อาจจะรู้สึกแบบ อิจฉา หมั่นใส้ไรงี้ แต่ถ้าเป็นผู้ชายกับผู้ชายดูแลกัน มันจะแบบ ฟินอะ รู้สึกมีความสุขสุดๆ"
".....เหมือนจะเข้าใจนะ แต่ไม่อะ"
"พี่เอไม่ต้องเข้าใจพรีมหรอก เอาเป็นว่าพวกผู้ชายจะทำอะไรก็ทำไปตามปกติเลย พี่วากับพี่เอก็เป็นกันแบบนี้ไปเรื่อยๆ ทำตัวปกติๆไว้ ส่วนเรื่องจิ้น พวกพรีมจิ้นกันเองได้"
"ชวนพี่จิ้นด้วยก็ได้นะพรีม สนุกดี อยากรู้อะไรถามพี่ได้ ฮาๆๆ"
อื้ม ชัดเจนครับน้องพรีม คือไม่ว่าพวกผมจะทำอะไร พวกคุณก็เจอมุมจิ้นได้อยู่ดีซินะ แล้วตอนนี้มีพี่ชายผมเป็นสมาชิคใหม่สินะ
"นี้น้องกูเป็นหนักขนาดนี้เลยหรอ ตอนแรกคิดว่าไม่มาก โรคจิตเปล่า พรีม" ภูมิแซวน้องมันขำๆ
"ปากเสียอะพี่ภูมิ โรคจิตที่ไหน มันเป็นความชอบส่วนบุคคลเหมือนที่พี่ภูมิชอบดูหนังโป๊อะ พรีมว่านั้นโรคจิตกว่าอีก"
"อ้าวๆ งานเข้ามั้ยไอ้ภูมิ ตกลงกันเองนะ กูไม่เกี่ยว" ฟากัสโบกมือลาแล้วลงมือกินหมูกะทะต่อ
"วา ปลาหมึก" ผมมองพี่น้องเถียงกันแล้วคีบปลาหมึกที่สุกแล้วมาเป่าพอคลายร้อนแล้วป้อนให้วากิน
"ฮึ้ย ป้อนกันด้วยอะ" พรีมเลิกเถียงกับภูมิแล้วหันมายิ้มกว้างมองผมกับวาตาเป็นประกาย
"ก็ไอ้วามันมือเลอะ นี้จะไปจับผิดอะไรเขาอยู่นั้น เฮ้อ"
ดีมากภูมิจูนสมองน้องมึงไว้นะ พยายามเข้าเพื่อน กูว่าน้องมึงไปไกลละ
"จับผิดที่ไหน ฟินอยู่ อิอิ"
"นั้นสิ ฟินออก ป้อนกันด้วย ฮาๆ"
"พี่เฟิร์สพอเลย อย่ามาจิ้นตามพรีมดิ่ หนูกลัว" ต้องรีบดักครับ คนนี้ชอบเรื่องสนุกมากเกินไปละ ไม่ได้กลัวอะไรนะ กลัวจะต่อยอดกลับไปแกล้งผมกับวาต่อที่ห้องนะซิ
"กลัวทำไม ก็แค่ความคิด อย่าร้อนตัวซิน้องเอดูวาดิ่เขายังไม่พูดอะไรเลย เอ๊ะ หรือว่าที่ไม่พูดนี้เพราะคิดจริงกันแน่วา"
"ใช่ครับ วาคิดอยู่"
"เฮ้ย ไอ้นี้ก็ไปตบมุขพี่เฟิร์สอีก"
"จะโวยวายทำไมวะไอ้เอ แหมะๆ หรือร้อนตัวจริงๆอย่างที่พี่เฟิร์สว่าจ๊ะ" ฟากัสหลิ่วตาล้อๆโดยมีภูมิเอานิ้วชี้สองข้างมาคู่กันใส่ผมล้อๆ
"ร้อนตัวบ้านมึงดิ่ กูอยู่ของกูเฉยๆเลยจะมาชงกันทำไม พรีมอะผิดเลยเปิดประเด็นทำไมเนี้ย"
"พรีมเปล่าเปิดประเด็นนะ แค่พูดตามที่คิดเอง ฮาๆๆ"
"น้องพี่ขี้โวยวายแบบนี้ วาจะดูแลไหวมั้ย ว่าไงวา"
"วาก็ดูแลของวามาตั้งหลายปี ดูแลต่ออีกปีคงไม่เป็นไรมั้ง" พูดเสียงนุ่มแล้ววางกุ้งไว้บนจานผมก่อนจะยิ้มให้อีกที แมร่ง สร้างภาพ!!
"อะไรของมึง เอ้ย วา อีกปีอะไร พูดดีๆ ร่วมหัวจมท้ายกันแล้วต้องดูแลเอไปตลอดเว้ย เข้าใจปะ"
"นั้นไงๆ เอไวไฟเว้ย ขอวาแต่งงานหน้าด้านๆเลย" ฟากัสหันไปแทคมือกับภูมิอย่างถูกในใจคำพูดของภูมิ
"เออ แต่งงานกันป่ะวา ไหนๆก็อยู่ก่อนแต่งมาตั้งนาน เรามาแต่งกันให้จริงจังเลยดีมั้ย" พอครับ คนพวกนี้ถ้าผมยิ่งโวยวาย จะยิ่งชอบใจแล้วแกล้งต่อครับ ต้องทำตัวนิ่งๆแล้วไหลตามน้ำไป
"ได้ เดี๋ยวไว้วาไปซื้อแหวนก่อนนจะเอากี่กะรัตดี" วาตีหน้ามึนเล่นตามผมไปต่อ
"5 กะรัตพอ กูสงสาร เอาน้ำงามๆนะ... พอใจยัง จิ้นจบละนะ ฟินแล้วนะ จะได้กินต่อ" ผมหันไปพูดหน้าตายกับคนในโต๊ะ หันไปเห็นน้องพรีมคาบช้อนตาค้างแล้วอดคิดไม่ได้ว่า ตกลงที่จะเล่นให้ขำ ไม่ใช่ว่ากลายเป็นจิ้นไปไกลกว่าเดิมนะ
กินหมูกะทะกันจนอิ่มแต่ก็ยังพากันเดินข้ามถนนไปกินไอติมกันต่อตรงทางรถไฟครับ ร้านนี้ดังมาก มาตลาดพลูอย่าลืมไปกิน ผมกับวาสั่งจ้ำบ๊ะมากินด้วยกันครับ เพราะผมอิ่มมากแต่ก็อยากกินของหวาน กลัวกินไม่หมดเลยชวนวาแบ่งกันกิน ส่วนวาเป็นพวกไม่ชอบกินของหวานอยู่แล้ว
"จ้ำบ๊ะ คืออะไรอะพี่เอ"
"มันเป็นน้ำแข็งปั่นกับนมอะพรีม แล้วจะใส่ขนมปัง น้ำแดง ลงไป คล้ายๆปังเย็นแต่อร่อยกว่านะ"
"งั้น เอาจ้ำบ๊ะ เป็นสองทีคะ"
"ผมเอาไอติมไข่ครับ" พี่เฟิร์สชอบกินไอติมไข่ครับ จะเป็นไอศครีมกะทิใส่ไข่ไก่ลงไป จะหวานๆมัน
"มึงกินปังเย็นกับกูป่ะ แล้วเอาไอติมชอคโกแลตโอริโอ้ด้วย แบ่งกันกิน" ภูมิถามฟากัสที่ยังลังเลเลือกไม่ได้
"เออก็ได้ มากี่ทีก็กินแต่ปังเย็นนะมึงอะ"
"ก็มันอร่อยนิ่...เอาแค่นี้อะครับ"
รอไม่นานของหวานที่สั่งก็มาครบครับ แต่นั่งกินกันไปต้องระวังหลังกันไปเพราะวานั่งอยู่ด้านริมที่ติดถนน เวลารถผ่านก็ต้องคอยหลบไม่ให้โดนรถเกี่ยว เห็นวาหลบหลายรอบจนน่ากลัวจะโดนรถเกี่ยวไปจริงๆ เลยขยับเก้าอี้ติดกับพี่เฟิร์สให้วาเบียดมานั่งเกยไหล่ข้างๆผมแทน
"ซี้ดดดดดด" ผมร้องครางอย่างห้ามไม่อยู่เมื่อความเย็นของน้ำแข็งแล่นเข้าสมอง เอามือจับหัวแล้วซบหน้าลงบนไหล่วานิ่งๆ เย็นขึ้นหัวนี้เป็นอะไรที่ทรมาณพอๆกับเอานิ้วโป้งไปเตะโต๊ะเลยนะผมว่า
"เป็นไรอะพี่เอ"
"เย็นขึ้นสมอง โอยยย"
"อยู่เฉยๆเดี๋ยวก็หาย" วาก้มมาพูดกับผมแล้วยกมือลูบหัวผมลงเบาๆไล่ความเย็น
"ทนไปนะเพื่อน ฮาๆๆ เรื่องแบบนี้ช่วยไม่ได้ว่ะ ซี้ดดด!!"
"นั้นๆเป็นไงละ แซวไอ้เอมัน ฮาๆๆ สมน้ำหน้า"
"พี่ภูมิก็อยู่นิ่งๆซิจะยกหัวไปมาทำไม เดี๋ยวก็หาย"
"หายยัง" วากระซิบถามผมเบาๆหลังจากที่ผมยกหัวขึ้นจากไหล่ของวา พยักหน้าตอบมันไปก่อนจะหยิบแก้วน้ำที่พี่เฟิร์สส่งมาให้มาดื่ม
กินกันจนเสร็จก่อนจ่ายเงินเดินกลับรถกัน มื้อนี้พี่เฟิร์สเป็นเจ้ามือหมดครับ สบายไปเลยเพิ่งหมดตัวไปจากงานหนังสือ สงสัยคืนนี้ต้องอ้อนขอเงินพี่ซะแล้ว ยกมือไหว้ลากันเสร็จก็แยกย้ายกันกลับ เพิ่งสังเกตว่าภูมิกับพรีมมากับฟากัส สงสัยที่ว่าโดนยึดบ้าน ท่าจะจริงซะละ
ขึ้นรถมาได้ไม่นานเสียงโทรศัพท์ผมก็ดัง เห็นหน้าจอขึ้นชื่อว่าม๊ากดรับก่อนจะเปิดสปีคเกอร์โฟนให้ได้ยินกันทั้งหมด
"ม๊า สวัสดีครับ" หันไปสะกิดวาให้สวัสดีม๊าบ้าง หันไปหาพี่เฟิร์สก็เห็นพี่เขาส่ายหน้า ขยับปากไม่ออกเสียงว่า
'อย่าบอกม๊า ว่าพี่อยู่นี้'
ผมขมวดคิ้วอย่างสงสัย ไม่เป็นไร ทดไว้ในใจเก็บไว้ค่อยให้วาถาม
"สวัสดีครับแม่ สบายดีมั้ย"
"สบายดีน้องวา เป็นไงเรียนหนักมั้ย"
"หนักครับ แต่จะจบแล้ว ยังพอไหว"
"อย่าหักโหมนะลูก"
"พอแล้วๆ สวีทกันอยู่ได้ ม๊าไม่ถามถึงหนูเลยนะ"
"นี้ไงกำลังจะถาม ว่าไงน้องเอ โปรเจคผ่านมั้ยไม่เห็นโทรมาเล่าให้ฟัง"
"ผ่านครับม๊า A งามๆมาฝากแน่ๆ Aละ 1,000 นะม๊า อย่าลืม"
'ลูกคนนี้หน้าเลือดจริง แล้วนี้อยู่ไหนกันฮืม'
'กำลังกลับคอนโดอะม๊า เพิ่งกินหมูกะทะเสร็จ'
'ดีๆ น้องวาขับรถดีๆนะ น้องเอ แล้วพี่เฟิร์สติดต่อหนูบ้างมั้ยลูก หายไปจากบ้านเป็นอาทิตย์แล้ว ติดต่อกลับมาเมื่อสองวันก่อนว่าสบายดีแต่ก็ไม่เห็นจะกลับบ้าน'
"ไม่นะม๊า พี่เฟิร์สไม่ได้โทรมา" โกหกม๊าไปเพราะพี่เฟิร์สส่ายหน้าอยู่ด้านหลังไม่ให้ผมบอก
'เมื่อเย็นก็มีผู้ชายตัวใหญ่ๆสองคน มาถามหาพี่เฟิร์สเขา เห็นว่าเจ้านายเขาติดต่อพี่เราไม่ได้ เลยคิดว่ากลับมาบ้าน' ม๊าพูดเสียงกังวลผมมองหน้าพี่เฟิร์สผ่านกระจกก็เห็นพี่ชายเหยียดยิ้มน้อยๆที่มุมปากก่อนจะหันหน้าออกไปนอกหน้าต่างแทน
"หรอม๊า หนูไม่รู้อะ พี่เฟิร์สไม่ได้ติดต่อมาเลย แต่ก็ปกติอยู่แล้วนิ่ม๊า เดี๋ยวพี่เฟิร์สก็กลับมาเองแหละ"
'ม๊าก็บอกเขาไปแบบนั้น แต่เห็นเขาดูลำบากใจมากเลยที่หาพี่เราไม่เจอ ม๊าก็กังวลว่าพี่เราจะไปก่อเรื่องอะไรอีกเปล่า'
"ไม่หรอกม๊า พี่เขาโตแล้วหน่า อย่าเป็นห่วงเลย อีก3ปีก็ 30 ละ แก่แล้วนะแม่ ไม่ต้องห่วงๆ"
'คงไม่มีอะไรมั้ง เอาละๆ ม๊าไม่กวนละ กลับบ้านกันดีๆ น้องวาพักผ่อนเยอะๆนะรู้มั้ย แล้วติดต่อไปบ้านนั้นบ้างนะลูก'
ผมหันไปมองวาทันทีที่ได้ยินม๊าพูดถึงบ้านของวา ร่างกายวาเกร็งอยู่ชั่วครู่ก่อนจะผ่อนคลายลงเมื่อผมเอื้อมมือไปแตะไหล่วาเบาๆ
"ครับ แม่ก็พักเยอะๆนะครับ"
'จ้า น้องเออย่านอนดึกนะลูก ม๊าไม่กวนแล้ว ไว้ม๊าโทรหาใหม่นะ'
"ฝันดีม๊า" ผมกดวางสายม๊าไปก่อนจะหันไปมองหน้าวาอย่างกังวล บีบไหล่วาสองที วาหันมายิ้มให้เหมือนไม่ได้คิดอะไร ผมหันไปมองหน้าพี่เฟิร์สทางด้านหลังก็เห็นเจ้าตัวหลับตาฟังเพลงในไอโฟนเหมือนไม่ต้องการให้ผมถามอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้อีก
"ไม่ต้องถามพี่เฟิร์สหรอก เรื่องส่วนตัวเขาแหละมั้ง ว่าแต่คืนนี้เอกับพี่เฟิร์สมานอนห้องวานะ อย่าลืม"
"หยาบคายอะ มาชวนเขาเข้าห้อง แล้วพี่เฟิร์สก็อยู่ กะควบสองหรอไง ร้ายนะเรา" พูดหยอกล้อวาไปหนึ่งยกจนวาส่ายหน้าหัวเราะออกมาผมถึงสบายใจจริงๆว่าวาไม่ได้คิดมาเรื่องที่ม๊าให้วาติดต่อไปหาบ้านของวา
เอาเป็นวาความสงสัยเรื่องของพี่เฟิร์สผมจะทดเอาไว้ในใจ ชูขึ้นมาสามนิ้วก่อนละกัน ไว้ฟ้าเปิด ค่อยเสียงตายถามพี่เฟิร์สดู ไม่ได้สอดรู้สอดเห็นจริงๆนะ
To Be con
Talkตอนนี้ สาระคืออะไรไม่รู้ รู้แต่การมีสาววายไปอยู่ในกลุ่มผู้ชาย มันก็น่าสนุกดีนะ ฮาๆๆ ส่วนปัญหาของพี่เฟิร์สทดเอาไว้ในใจ ตามเอไปก่อนละกัน อุโฮ๊ะๆ ตอนนี้แอบยาวอะ มากด้วย ยังไงก็ขอบคุณที่ติดตามเอวานะคะ
พีเอส เรามีเรื่องจะให้ทุกคนออกความคิดเห็นกันหน่อย คือเราจะแต่งตอนพิเศษ เลยอยากให้ทุกคนไปออกความคิดเห็นกันหน่อยว่าอยากอ่านแบบไหนมากกว่ากัน
เข้าไปที่ Like เวปนี้เน้อ
http://www.facebook.com/pages/AVA-Hour/625208624171449?ref=hl แล้วเจอกันตอนหน้าจ้า
หัวข้อ: "จิ้นดีนัก เดี๋ยวจัดให้ " Hour# 35 -Be happy- END (อ่าน 579134 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก