ตอนที่16สตรอเบอร์รี่!ลั้นลา(ครึ่งแรก)
ลูกสตรอเบอร์รี่สีแดงสดสวยตัดกับสีเขียวของใบมัน ให้ความรู้สึก....น่ารัก....
เหมือน................คนคนนั้นเลย...
ดาราหน้าใสอมยิ้ม ใช้มือหยิบผลไม้น่ารักที่เขามองอยู่นั้น ยกขึ้นมาเทียบกับใบหน้าของน้ำ
ที่ยืนห่างออกไปและไม่ได้มองมาที่เขา
“น้องกร! พร้อมถ่ายมั้ยครับ?..” เสียงทินกรร้องเรียกตามเขาไปทำงานแล้ว...
แต่คนโดนตามตัวก็ยังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่หยุด กรวางลูกสตรอเบอร์รี่ใส่กลับเข้าไปในกระจาด
ที่วางอยู่บนโต๊ะให้เหมือนเดิม “ครับพี่! ไปแล้วครับ”
จะไม่ให้อารมณ์ดีได้อย่างไร ก็เขาดีใจ... เมื่อเสร็จงาน...เขาจะไปเก็บสตรอเบอร์รี่
กับพี่น้ำ///////
........................................
เช้าวันนี้อากาศดี.......... แม้จะเข้าช่วงสาย แดดก็ยังไม่แรงนัก มีเพียงแสงแดดอ่อนๆ
ส่องมาที่ผิวขาวๆอมชมพูของหนุ่มน่ารักให้ยิ่งดูสวย....
ท่ามกลางเจ้าลูกสีแดงที่มีใบสีเขียวสดสวยมากมาย....
ในสายตาของดาราหนุ่มหน้าหล่อ..........ไม่มีสตรอเบอร์รี่ลูกไหน
จะดูน่ารักและน่ากินไปกว่า คนที่ยืนแก้มแดงระเรื่อขึ้นมานิดๆคนนี้เลย...
เอสยืนกอดอกให้ช่างซับหน้าให้พลางมองน้ำที่ดูตื่นเต้นกับการถ่ายทำ
ผู้ช่วยมือใหม่ของเขาชักจะทำตัวไม่ถูก ยืนตรงนู้นทีตรงนี้ที เก้ๆกังๆ
กลัวจะไปเกะกะชาวบ้านเขา เลยทำให้ยิ่งดูลุกลี้ลุกลนชอบกล...
แล้วพอได้หันไปเห็นคนที่ไร่เดินผ่านมาชะเง้อดูเขาถ่ายทำภาพยนตร์โฆษณา
น้ำก็วิ่งเร่เข้าไปคุยกับเขา เพื่อถามวิธีเลือกเก็บลูกสตรอเบอร์รี่อย่างดีใจ....
จนดาราหนุ่มแอบขำ นึกเอ็นดูท่าทีของคนน่ารักที่เหมือนเด็กๆไม่มีผิด
“หึ.........ดีแฮะ คนอื่นเขาทำงานกันงกๆ.. แต่บางคนกลับมาเอ้อระเหยอยู่นี่”
น้ำกำลังคุยกับคนที่ไร่อยู่ดีๆ ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นคนหน้าหล่อมายืนกอดอกพูดว่าเขา...
หนุ่มน่ารักขมวดคิ้ว หน้ามุ่ยขึ้นมาทันที ถอนใจกับตัวเอง แล้วรีบลุกเดินหนี
แต่เสียงนุ่มที่ท้วงเรียกเขาไว้ ทำให้เท้าที่กำลังจ้ำอ้าวไปต้องหยุดเดิน
แล้วหันกลับไปมองหน้าคนรั้งไว้แบบไม่สบอารมณ์
“คุณจะไปไหน! งานคุณยืนอยู่นี่! นี่! ผมนี่ที่คุณต้องดูแล ไม่ใช่ไอ้ลูกสตรอเบอร์รี่พวกนี้
ผมจ้างคุณมาคอยอยู่ข้างๆผมนะน้ำ ไม่ใช่ให้มาเที่ยวเล่น แล้วไหนล่ะ!?”
เอสแบมือออกเหมือนขอบางอย่างกับน้ำ คนน่ารักของเขาดูอึ้งๆ...ตื่นๆกับท่าทีของเจ้านาย
ที่วันนี้มาแปลก “..หะ...อะไร?” น้ำค่อนข้างงงที่โดนต่อว่า มองมือคนตรงหน้าที่แบออก
แล้วยื่นมาทางเขาอย่างไม่เข้าใจ
“เอ้า!! คุณไม่เห็นเหรอ ว่าผมทำงานมันเหนื่อย! ไหนอ่ะน้ำดื่ม ไหนอ่ะผ้าเช็ดหน้า
ไหนอ่ะร่มกันแดด ตะกร้าอุปกรณ์คุณเอาไปวางทิ้งไว้ที่ไหน คุณจะทำงานบ้างมั้ย”
“...........เอ๋...” คุณผู้ช่วยโดนวีนได้แต่ยืนเลิ่กลักยังรับอารมณ์เจ้านายรูปหล่อไม่ทัน
ท่าทางเอสไม่ค่อยพอใจเขา.......... น้ำหันไปมองทางกรและก๊อป ที่กำลังเข้ากล้อง
แล้วเลื่อนสายตาไปมองทางพี่โอบกับทีมงานอีกสองสามคนที่กำลังเตรียมของ
เตรียมเครื่องดื่มให้ทุกคน ถือผ้าถือของยืนคอยดาราทั้งสองหลังกล้องไม่ห่าง
ตะกร้าใส่ของใช้วางอยู่บนโต๊ะนั่งพักใกล้ๆนั่น...........
เขาได้แต่หันกลับมามองหน้าเอสทำตาปริบๆ...|||||||||||||
“ก็.....คนอื่นเขาก็เตรียมให้คุณแล้วน..”
“แต่ผมจ้างคุณมาส่วนตัว! คุณต้องคอยดูแลผม คนเดียว! ไม่ใช่ให้คนอื่นมาทำให้
ผมใช้ให้ทำอะไรคุณก็ต้องทำ ไม่อย่างนั้นแล้วผมจะจ้างคุณมาทำไม!”
“.................ก็.....ไหนว่าแค่ไม่หนีไปไหนก็พอ......ไง...” น้ำหน้าบึ้งบ่นอุบอิบเบาๆ
คนหน้าหล่อแอบลอบยิ้มนิดๆแล้วฉวยมือคนน่ารักของเขามาจับไว้
“มานี่เลย!” ดาราหนุ่มแกล้งวีนใส่เสร็จก็พาคุณผู้ช่วยที่ยังงงๆกับชีวิตเดินตามเขาไป
....................................................
“แหม สบายมั้ยจ๊ะ..” เสียงพี่โอบเดินผ่านมาก็ทักเดินผ่านไปก็แซว
ที่เห็นเจ้าดาราหน้าหล่อตัวแสบกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ที่เก้าอี้ผ้าใบมีหนุ่มน่ารักคอยบีบนวดตัวให้ไม่ห่าง...
“555แหม...สบายสุดๆเลยครับพี่!555555”
เอสผงกหัวลอยหน้าลอยตาตอบข้ามหัวน้ำไป น้ำลอบมองหน้าเจ้านายของเขาอย่างเคืองๆ...
(ผู้ช่วยห่าไรของมึงวะ แม่ง~คนใช้ชัดๆ.... ฮึ๋ย!!!ไอ้! ไอ้! ไอ้ดาราบ้าอำนาจ!
ไอ้~~~~กระดาษเช็ดตูดม้วนละห้าบาท!น่าแค้นนัก!เสียตัวให้ยังไม่พอ ///////*//
ยังต้องมาเป็นขี้ข้าให้อายคนอื่นเขาอีก แกล้งกูสนุกนักใช่มั้ย จำไว้เลยนะไอ้เอสไอ้บ้า
อย่าให้กูได้รู้จุดอ่อนมึง ซักวันเหอะ!)
เมื่อนึกหมั่นไส้ในท่าทีของคนหน้าหล่อมากเข้า น้ำก็เผลอเพิ่มแรงบีบลงไป
จนคนที่กำลังเพลินร้องสะดุ้งโหยง ผุดลุกขึ้นนั่งหลังตรงหันควับมามองหน้า
พูดเอ็ดเขาเสียปากยื่นปากยาว “เฮ้ยคุณ! เบาๆหน่อยสิ ผมให้นวดผ่อนคลายกล้ามเนื้อนะ
ไม่ใช่ให้คุณมาทำลายเนื้อเยื้อผม โอ้ยเจ็บนะโธ่!!”
คนถูกต่อว่าได้แต่ส่งสายตาจิกกัดตอบไปให้ แล้วก็ต้องถอนใจ ใช้มือนุ่มค่อยๆ
นวดแขนตามคำสั่งเจ้านายต่อ ... แต่
“เฮ้อ! อ่ะๆๆ พอแล้วๆ คุณนี่นวดไม่ได้เรื่องเล้ย ผม....หิวน้ำแล้วขอน้ำหน่อย”
คุณผู้ช่วยรีบหันไปควานหาขวดน้ำดื่มในตะกร้า แล้วหยิบมายื่นให้เอส... แต่
“ใครบอกคุณว่าผมจะเอาน้ำนี่...”
“.........คุณจะเอาน้ำอะไร”
ไม่ตอบ..........แต่ยิ้ม............หวานเสียด้วย
น้ำชักอึกอักร้อนหน้าร้อนตัวเมื่อถูกมองด้วยสายตาแฝงความนัยหยาดเยิ้มคู่นั้น
“นะนี่!///////*//คุณนี่มันจริงๆเลยนะ!มองผมทำไมทะลึ่ง!จะบ้าเรอะ!!”
กดเสียงเน้นหนักดุไปแต่เบาๆเพราะกลัวจะมีใครได้ยินเข้า
เอสแกล้งขมวดคิ้วทำหน้าเหมือนไม่เข้าใจที่น้ำมาว่าเขาแล้วพูดยิ้มๆให้
“ผมจะเอาน้ำแร่...”
...........คนน่ารักมองหน้าเจ้านายนิ่ง......ก่อนถอนใจแล้วเดินไปหยิบน้ำแร่จากบนบ้านพักมาส่งให้...
แต่...
“ทำไมไม่เห็นเย็นเลย...ผมไม่เอาแล้วคุณเอาไปแช่ตู้เย็นให้ทีนะ”
.............น้ำเลยต้องเดินเอาขวดน้ำแร่ไปแช่เย็นให้ตามที่สั่งแต่พอกลับมาก็เจอ...
เจ้านายสุดหล่อกำลังนั่งยิ้มกวนประสาทชูขวดครีมกันแดดรอเขาอยู่....
“ทาให้หน่อยสิ ผมแพ้แดดอ่ะน้ำ”
“................แต่....มันไม่มีแดด..”
“เอ๊ะ!///////*//ผมให้คุณทาคุณก็ทาๆไปเหอะน่า~!”
................แล้วน้ำก็ต้องตามใจอย่างเลี่ยงไม่ได้...
เอส...รู้สึกดีกับฝ่ามือนุ่มๆทั้งสองข้างที่ลูบไล้ทาครีมกันแดดเคลือบผิวให้เขา
ทั้งที่แขน.... ที่คอ.... แม้แต่หน้า.... เอสก็ยื่นหน้าออกไปหาสองฝ่ามือนุ่มๆนั้นด้วย
เหมือนจะอ้อนขอว่า...........ทาให้ด้วยสิ...
น้ำชะงักนิดๆ เหล่มองซ้ายขวาอย่างชั่งใจ...//////เห็นไม่มีใครสนใจมองเพราะมัวแต่
ไปยืนดูกรกับก๊อปทำงาน จึงค่อยๆเอามือที่ยังมีเนื้อครีมติดอยู่เอื้อมไปแตะที่
หน้าของเอส... แล้วค่อยๆลูบทาครีมให้ใบหน้าหล่อเหลานั้นอย่างเบามือ....
สัมผัสนุ่มละมุนจากมือน้ำ ทำให้คนขี้อ้อนหลับตาพริ้มยักยิ้มขึ้นอย่างชอบใจ
พอเห็นคนตรงหน้าเขาหลับตาแล้ว..... คนน่ารักก็อดอมยิ้มไม่ได้...//////
คนอะไรกันนี่....ผิวดีจริงๆ.....หน้าใสชะมัด.... โครงหน้าที่สมกับเป็นผู้ชาย....
แบบที่เขาไม่มี........... โคตรหล่อ
สมแล้วที่ได้เป็นดาราดัง ....
ตาคู่หวานมองเคลิ้มไล่ไปที่ริมฝีปากหยักได้รูปสวยของใบหน้าที่เขาสัมผัส
นิ้ว.........เผลอไปแตะเข้า จนเจ้าของริมฝีปากนั้นรู้สึกได้
เอสลืมตาขึ้นมา ประสานกับสายตาของหนุ่มน่ารักเข้าพอดี...
น้ำอึกอักสองมือยังแตะอยู่บนหน้าหล่อๆที่ส่งยิ้มหวานมาให้เขา
“ไม่ต้องทาที่ปากผมก็ได้น้ำ...(คิก)” เล่นเอาน้ำหน้าแดงระเรื่อ
“เอ้า!เสร็จแล้ว//////*//” รีบผละมือปล่อยใบหน้าของดาราหนุ่มทันที
หนุ่มน่ารักกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไปจากตรงนั้นพร้อมจังหวะหัวใจที่เต้นรัว!
“อ้าว! เฮ้ยนะน้ำ!น้ำ!น้ำครับ...นั่นคุณจะไปไหนน่ะ!?....”
ไม่ว่าเจ้านายจะเรียกอย่างไร เขาก็ไม่ยอมหันกลับไปหา เอาแต่เดินลิ่ว
ก้มหน้าที่แดงไม่แพ้เจ้าสตรอเบอร์รี่ที่ลอยหน้าสลอนอยู่เต็มสองข้างทาง
เขาเป็นอะไรไป ไปชื่นชมไอ้หื่นนั่นได้ยังไงกัน แปลก!.................///////
เขาแปลกไปมาก ทำยังไงดี.......นี่มันเป็นผู้ชายนะเป็นคนที่เราเกลียดด้วย...
ถึงจะหน้าตาดีแต่มันนิสัยไม่ดีนะ......เหวอ!........บ้าชะมัดไอ้น้ำ
ทำไมต้องใจเต้นแรง!
ทำไมกูต้อง!.............................................................................
................................................................
..................................
........... เขินมันด้วยวะ//////////
คนน่ารักชะงักฝีเท้าหยุดเดินเมื่อรู้สึกว่าคนหน้าหล่อไม่ได้เดินตามมาแล้ว
จึงหันไปดู เห็นทินกรมาตามตัวเอสไป.... เขารู้สึกโล่งอก “เฮ้อ~//////”
เงยหน้ามองท้องฟ้าสีครามสดใส....................
รู้สึกได้ยินเสียงของหัวใจที่เต้นดังขึ้นเรื่อยๆชัดอยู่ในอก.............
อาการของหัวใจเต้นแรง ยังไม่หายไปไหน........... เมื่อเขาหันไปมอง
แล้วเห็นไอ้ดาราโรคจิตบ้านั่น...ก็ยิ้มมา//////........
……………………
………..
คนน่ารัก..ยืนพิงเสาเหม่อ ทอดสายตาออกไปไกลโดยไม่รู้สึกตัวว่ามีใคร
กำลังเดินเข้ามาใกล้..........
“หลบมายืนคิดถึงผมอยู่ที่นี่เองนะ!”
“เฮ้ย!”
คนที่เขายังไม่อยากพบหน้ามากที่สุดตอนนี้กลับหาเขาเจอเสียได้....
“ใคร..ใครเขาจะไปคิดถึงคนอย่างคุณให้เสียเวลากันบ้าดิ!” น้ำสะบัดหน้าหนี
จากสายตาคมของเอส ไม่รู้จะตามเขามาทำไมนักหนานะ....ความจริง...
เขาก็กำลังคิดถึงเรื่องของเจ้าหมอนี่อยู่จริงๆ.../////
“เอ...........รึว่าคุณอู้งานเพราะนัดใครเอาไว้กัน.....หือ..?..”
คำถามเชิงทีเล่นทีจริงทำให้คนถูกถามขมวดคิ้ว....
“อู้งานอะไร! ผมเนี่ยนะ คุณมันไร้สาระมากกว่า! ให้ทำแต่บ้าอะไรก็ไม่รู้”
“ไม่รู้ล่ะ!ก็คุณมีหน้าที่ต้องอยู่ข้างๆผม คอยทำตามที่ผมบอกถ้าผมอยากได้อะไร
คุณก็ต้องหามาให้... แต่ดูสิ คุณกลับหนีผมมาหาใครก็ไม่รู้...”
เอสเดินเอามือไขว่หลังไปๆมาๆพูดต่อหน้าน้ำแล้วแกล้งทำชำเลืองหางตามอง
น้ำคิด.... ตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ เอสพูดเหมือนรู้ว่าเขานัดกับกรไว้ที่นี่...
“............เปล่านะไม่ได้อู้งานซักกะนิด... ไม่ได้มาหาใครไม่ได้นัดใครทั้งนั้น”
เรื่องอะไรเขาจะรับ.... ขืนให้ไอ้บ้านี่รู้เข้าว่าเขามีนัดมาเก็บสตรอเบอร์รี่ต้องโดนก่อกวนแน่
คนกวนประสาทชอบตามติดเป็นขี้ปลาทอง กวนใจเขาได้ตลอดเวลาอย่างนี้ ต้องมาแกล้งเขาแหงๆ........
ชอบทำให้เขาคิดนู่นคิดนี่...กังวลจะบ้า ไม่รู้เป็นไง........ชักจะสลัดเจ้าผู้ชายคนนี้
ออกไปจากในหัวไม่ไหวแล้วนะ...///////*//
“อื้ม~~.....เหรอครับ.....ไม่ได้มารอใครเนอะ” คนหล่อทำหน้าทำตาว่ารับรู้ไว้..
“เออ ผม..เดินเล่นมาเรื่อย...ไม่ได้จะมาทำอะไรแถวนี้เลยนะ” น้ำพูดสีหน้าจริงจัง
“ถ้าอย่างนั้นคุณก็มาทำงานให้ผมซะดีๆ..(อมยิ้ม)..มา!”
“หา......ทะทะทำอะไรอ่ะ!?”
ตกใจจู่ๆไอ้คุณเจ้านายก็ถือวิสาสะมาจับมือเขาพาให้เดินตามไปอีกแล้ว...
คนน่ารักเงอะงะยังไม่เข้าใจว่าเอสต้องการจะใช้ให้เขาทำอะไรให้อีก
ได้แต่ต้องเดินตามเจ้าคนแรงเยอะที่จับมือเขาไม่ยอมปล่อย....ในใจน้ำนั้นก็
รู้สึก....ตื่นเต้นขึ้นมาแปลกๆ.... เสียงหัวใจเขาทำไมถึงดังก้องในหัวขนาดนี้นะ/////
ไม่เอาแล้วไม่อยากได้ยินเสียงใจตัวเองเต้นแรงแบบนี้!
“ปละ ปล่อย~! ไม่ต้องมาจับมือผมเดินเองได้~” เสียงหวานร้องประท้วงขึ้นกลางทาง
สองเท้าที่คอยเดินตามก็พลอยจะรั้งตัวให้หยุดเดินไปด้วย
คนเดินนำจึงชะงักหันมามองอาการนั้นยิ้มๆ....นัยน์ตาคู่คมสีน้ำตาลอ่อนที่แสนมีเสน่ห์
ฉายแววความเจ้าเล่ห์ขึ้นมาแพรวพราว หันมองซ้ายขวาก่อนแกล้งยื่นหน้าไปกระซิบ
ข้างหูคนน่ารักของเขาที่คิ้วสวยขมวดมุ่ยทำหน้าเหมือนไม่อยากไป
“........แถวนี้ไม่มีใครมานะ...อย่าดื้อ...เดี๋ยวอุ้มซะเลย!”
“เหวอ!อย่านะ ไม่เอา!”
อยู่ๆก็จะโดนอุ้มกลางไร่ซะงั้นไม่เอาล่ะน่าอาย น้ำส่ายหน้ารัว
“งั้นก็ไม่ต้องมากเรื่อง ให้ผมจับมือคุณไว้น่ะดีแล้ว เดี๋ยวเกิดคุณซุ่มซ่าม
เดินสะดุดอะไรหกล้มได้แผลขึ้นมา ผมก็เจ็บแทนคุณแย่สิ... คุณเจ็บ
ผมเจ็บกว่านะ... ว่าไงโอเคมั้ยครับ”
แต่หนุ่มน่ารักกลับจ้องดวงตาคมเขม็งยังไม่ยอมหยุดรั้น
“คิดอะไรบ้าๆ! ไม่ต้องมาเจ็บแทนผม เราไม่ได้เป็นอะไรกัน!”
“.................ลืมเหรอ..........เดี๋ยวปั๊ดจับทบทวนความจำซะตรงนี้ดีมั้ย ว่าเราเป็นอะไรกัน..”
คนพูดอย่างหมั่นเขี้ยวทำตาดุใส่ พร้อมยื่นหน้าหล่อเข้าไปใกล้อีกฝ่ายที่สะดุ้งตาโตผงะหน้าหนีเขาแทบไม่ทัน
“อึก.....ไม่เอา! ไม่เอานะ! ผมขอโทษๆๆ///////ไม่เอานะเอส”
คนเสียเปรียบรีบระล่ำระลักบอกเสียงสั่นนิดๆ ยังจำบทเรียนครั้งก่อนได้ดี
“หึ....ดี งั้นคุณก็เลือกเอาว่าอยากให้ผมจับที่มือหรือจะให้จับ ที่อื่น..”
คำขู่ของคนที่เอาจริงเสมอทำให้ใบหน้าหวานซับสีเลือดขึ้นมากกว่าเดิม
พูดอะไรไม่ออกได้แต่ก้มหน้าซ่อนความหวั่นไหวกลัวมันจะฉายออกมา
ทางแววตาของเขาได้.............ปล่อยให้อีกฝ่ายได้ที ขำคิกคักจูงมือเขา
ไปตลอดทางอย่างชอบอกชอบใจ...
.(ฮึ่ย~ไอ้ลามก!/////*//เอะอะก็หื่นใส่กูๆ ฝากไว้ก่อนเหอะไอ้คนบ้า!)
เดินต่ออีกไม่นาน เอสก็พาน้ำมาถึงเรือนปลูกสตรอเบอร์รี่ ทันทีที่ได้เห็น
น้ำก็ถึงกับก้าวเท้านำหน้าคนบังคับพามาเข้าไปด้านในก่อนอย่างตกตะลึง
ที่นี่เต็มไปด้วยเจ้าลูกสีแดงน่ารักที่เขาแสนชื่นชอบขึ้นกันให้เต็มพรึ่บไปหมด
ทั้งที่ปลูกห้อยลงมาและทั้งที่ปลูกอยู่บนดิน เป็นแถวเป็นแนวละลานตา
คนทั้งสองยืนอยู่ท่ามกลางสตรอเบอร์รี่ลูกใหญ่ๆ สีแดงสดสวยรายล้อมจน
เรียกได้ว่า อยู่ในนี่แล้วราวกับพวกเขาถูกโอบกอดด้วยสตรอเบอร์รี่จริงๆ
น้ำยืนอ้าปากหวอตาโต ค่อยๆหมุนตัวมองไปรอบทิศอย่างตื่นเต้น สูดกลิ่น
หอมหวานที่ลอยละล่องอบอวลอยู่ทั่วทุกทาง ให้ความรู้สึกดีเหลือเกิน
แล้วหนุ่มน่ารักก็หันมาเจอกับคนหน้าหล่อที่ยืนส่งยิ้มหวานๆมาให้....
ริมฝีปากบางสีชมพูระเรื่อรีบเม้มติดกัน เพราะอยากจะกลั้นยิ้มไว้...
แต่ก็ทนไม่ไหว ยิ้มตอบคนตรงหน้าไปจนได้……..///////
เขารู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกที่เอสพาเขามาที่นี่
เมื่อเห็นว่าคนน่ารักของเขาถูกใจกับเซอร์ไพร์สอย่างที่คิด เอสก็ยิ่งดีใจ
แถมยังได้ยิ้มหวานๆจากคนที่เขารักตอบกลับมาให้อีก มันคุ้มจริงๆที่ยอมลงทุน
ไปอ้อนวอนเจ้าของไร่ให้กันสตรอเบอร์รี่ที่สวยที่สุดไว้ให้ เลยได้พาน้ำมาที่นี่
ทั้งที่ความจริงเช้าวันนี้ป้าเจ้าของไร่ต้องให้คนมาเก็บ ไปขายก่อนแล้ว....
โชคดีที่ป้าเป็นแฟนคลับของเขาซะด้วย เลยไม่ยาก
ที่เขาจะอุ๊บอิ๊บที่นี่ไว้ เพื่อพาน้ำมาด้วยกันแค่สองคนเท่านั้น...
ขณะที่น้ำยังยืนตื่นเต้นยิ้มไปยิ้มมา เอสก็ยื่นตะกร้าสานด้วยหวายขนาดพอมือให้
เจ้าของเตรียมตะกร้ามาวางไว้ให้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว น้ำรับตะกร้ามาถือยังอมยิ้ม
“เอาล่ะผมจะมอบหมายงานให้คุณ ช่วยผมเก็บสตรอเบอร์รี่ไปฝากนิกกี้
แล้วก็........” เอสเว้นช่วงพูดไว้นิดแอบสังเกตท่าทางอีกฝ่ายที่ดูดีใจมากกับงานนี้
ก่อนพูดต่อด้วยคำที่ยิ่งทำให้คนฟังยิ้มหน้าแดงเข้าไปใหญ่
“ เอากลับไปบ้านเราด้วยนะครับที่รัก/////”
มือนุ่มค่อยๆผลักใบหน้าคนหล่อที่ยื่นมาหาเสียใกล้จนใจเต้นให้ออกห่างอย่างขวยเขิน...
“มากไปแล้วคุณ//////มากไปแล้ว หลีกเซ่ผมจะไปเก็บให้ไง~”
ดาราหนุ่มมีความสุขเหลือเกินที่ได้เดินถือตะกร้าตามคนน่ารักของเขาต้อยๆ
....แล้วได้เห็น รอยยิ้มที่น่ารักยิ่งกว่าสตรอเบอร์รี่ลูกไหนๆนั่น
ส่งมาให้เขาใกล้ๆ เป็นระยะๆ…
……………………………
...................................
*************
“เฮ้อ~~เสร็จซะที ขอบคุณคร้าบบบ55”
เสียงเจ้าดาราหน้าใสที่มัวแต่ง่วนอยู่กับงานพูดขอบคุณทีมงานไปทั่ว
พร้อมสอดส่ายสายตามองหา........... ใครบางคนที่วันนี้ไม่ได้ใส่แว่นดำแล้ว
แต่เมื่อไม่เจอ.....เขาก็สงสัยว่าคนคนนั้นคงจะไปรอเขาอยู่ตรงที่นัดเป็นแน่
กรยิ้มอย่างดีใจโดยที่ไม่สังเกตเลยว่าดารารุ่นพี่ที่ฮ็อตไม่แพ้เขาก็ไม่ได้อยู่
แถวนั้นด้วยเหมือนกัน............ เด็กหนุ่มวิ่งคว้าตะกร้าไปอย่างดีใจ ไม่ต่างจาก
คนอื่นๆที่จ้องจะไปเก็บสตรอเบอร์รี่เหมือนกันอยู่นานแล้ว
***เลิฟๆๆระวังความหวานขึ้นตาฮะฮุฮะฮุ ต่อไปนี้เป็นช่วงเวลาจีบด่ะ! 
หัวข้อ: [yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018) (อ่าน 558857 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก