หัวข้อ: -.\Ql.ปล้นรักเจ้าวายร้าย.๐.-ll-จบแล้ว-ll-150112-ll

[thejaoil]

ปวดตับกับพระเอกนายเอกเรื่องนี้

ลุ้นจริงๆๆ

[gayraygirl]

เฮ่อ ไอ้คุณเก่งยังคงความเลวไว้ได้อย่างดีเยี่ยม
กลัวมันจะหลุดออกจากตัว หายไปไหนหรือไง สงสัยจะเสียดายมาก
ถึงได้ชอบทำอะไรเลวๆ เหลือเกิน 
แบบนี้ เรียกบัพฟาโล ก็ไม่เหมาะแล้วคงต้อง วรนุช อย่างเดียว
จริงๆ แอบเชียร์แอบลุ้นให้มันทำตัวดีๆ คิดได้สักทีมาตั้งแต่ต้นเลยนะ แอบเห็นใจในบางครั้งด้วยซ้ำ
แต่ทำผิดซ้ำๆ ซากๆ ไม่คิดจะปรับปรุงนี่มันก็ไม่ไหวนะ
ใครจะมาให้อภัย และให้โอกาสได้ทุกครั้งกัน เซ็งอย่างแรง

ปล. แอบบอกวินล่ะ ว่าไม่กล้าโหวตข้างบนเลยอ่ะ แฮะๆ
ใจอ่ะอยากให้แฮปปี้ แต่นิสัยมันอ่ะไม่มีแนวโน้มว่าจะดีเลยก็เลยอยากให้ทางใครทางมันดีกว่า
แต่ว่านะขอยังไม่โหวตละกัน ไว้รอตัดสินใจอีกทีว่ามันสมควรจะเป็นพระเอกที่มีความสุขในตอนท้ายดีรึเปล่า

[PLENGTON JAA]

ไม่อยากนึกเลย ว่าน้องปาล์มจะโดนอะไร

[hahn]

ชักจะยุ่ง

[i1_to*pp]

ไม่อยากคิดเลยว่ามันจะทำอะไรปาล์ม
กลัวตอนต่อไปจัง
เป็นกำลังใจค่ะ

[Dee^daY]

คงถึงเช้า..
ดีแล้วที่ไม่โดนตั้งแต่ข้างพงหญ้า

[brownie]

ในที่สุดก็ตามอ่านทันแล้ว สนุกมากเลยคะ  แต่รู้สึกสงสารเก่งยังไงก็ไม่รู้ 

[Winer]

ปวดตับกับพระเอกนายเอกเรื่องนี้
ลุ้นจริงๆๆ

***เดี๋ยวจะปวดตับกว่าเดิมมนะนี่....

เฮ่อ ไอ้คุณเก่งยังคงความเลวไว้ได้อย่างดีเยี่ยม
กลัวมันจะหลุดออกจากตัว หายไปไหนหรือไง สงสัยจะเสียดายมาก
ถึงได้ชอบทำอะไรเลวๆ เหลือเกิน 
แบบนี้ เรียกบัพฟาโล ก็ไม่เหมาะแล้วคงต้อง วรนุช อย่างเดียว
จริงๆ แอบเชียร์แอบลุ้นให้มันทำตัวดีๆ คิดได้สักทีมาตั้งแต่ต้นเลยนะ แอบเห็นใจในบางครั้งด้วยซ้ำ
แต่ทำผิดซ้ำๆ ซากๆ ไม่คิดจะปรับปรุงนี่มันก็ไม่ไหวนะ
ใครจะมาให้อภัย และให้โอกาสได้ทุกครั้งกัน เซ็งอย่างแรง

ปล. แอบบอกวินล่ะ ว่าไม่กล้าโหวตข้างบนเลยอ่ะ แฮะๆ
ใจอ่ะอยากให้แฮปปี้ แต่นิสัยมันอ่ะไม่มีแนวโน้มว่าจะดีเลยก็เลยอยากให้ทางใครทางมันดีกว่า
แต่ว่านะขอยังไม่โหวตละกัน ไว้รอตัดสินใจอีกทีว่ามันสมควรจะเป็นพระเอกที่มีความสุขในตอนท้ายดีรึเปล่า

พี่เก่งคิดว่าเมื่อจะเลวก็ต้องเลวให้สุดๆ  (แบบว่าเสน่ห์ของพระเอกอยู่ตรงนี้แหละ)

ไม่อยากนึกเลย ว่าน้องปาล์มจะโดนอะไร

**น้ำตาเช็ดหัวเข่ายังน้อยไป

ชักจะยุ่ง

**ไม่ยุ่งแล้วล่ะ  เชื่อดิ..+555

ไม่อยากคิดเลยว่ามันจะทำอะไรปาล์ม
กลัวตอนต่อไปจัง
เป็นกำลังใจค่ะ

**...นั่นนะซิ  เดี๋ยวคงได้รู้.++

คงถึงเช้า..
ดีแล้วที่ไม่โดนตั้งแต่ข้างพงหญ้า

**คันแย่เลย  ไม่ไหว+55

ในที่สุดก็ตามอ่านทันแล้ว สนุกมากเลยคะ  แต่รู้สึกสงสารเก่งยังไงก็ไม่รู้ 

***ขอบคุณที่มาให้กำลังใจนะครับ


+++++++++++++
ครบ  ___860__  แล้วจะมาต่อให้นะครับ
มีต่อรองตลอด+555
รักกันๆๆๆนะ
000..

[Baruda]

    เตันรอ

[Coolsipie]

พาไปม่านรูดแน่เลย 

[ณ ที่เดิม™]

ตกลงจะเอายังไงกันแน่หว่า ไหงไม่ไปกับชะนีน้อยของแกละ ลากกกก ปาล์มไปทำไม 

[TanyaPuech]

   เบื่อนิสัยพระเอกแบบนี้

[KoTo_Nat]

ค้าง เมื่อไหร่จะลงเอยกันซักทีละเนี่ย

[Winer]

.
.
.
.
มาต่ออแล้ววววววววววววววววว  นะ  มาช่วยกันอ่านเร็วนะครับ  ถูกใจอย่าลืมบวกๆ+++
.
.
.
.
.
มันกำลังพ่นไฟทางปล่องจมูกอยู่ครับท่านผู้ชม  ผมคิดว่าอย่างนั้นนะ  ผมก็ต้องฮึดฮัดกับมันนิดนึง  เดี๋ยวจะหาว่าผมกลัว ขี้แพ้ ยิ่งมองผมก็ยิ่งหมั่นไส้..
“นั่งดีๆ...”มันสั่ง
“มึงก็นั่งดีๆดิ ทำไมต้องยกขามาก่ายกันด้วย”ผมพยายามปัดขาที่มันยกมาทับขาอ่อนผมไว้  แถมใช้แรงกด เหมือนไม่อยากให้ผมเคลื่อนไหวร่างกาย  มันโอบคอผมไปล๊อคไว้ที่อกมัน   มันทำอะไรของมันว่ะนี่..

“น้องๆ  จะไปไหน..”คนขับแท๊กซี่วัย 40 กว่าๆ ถามตามมารยาท
“.จอดตรงนี้แหละครับพี่  ผมจะลง”
“.ขับต่อไปเรื่อยๆแหละพี่  ไปไหนก็ได้ตามใจพี่”มันสั่งมากกว่าบอก
“อย่าไปเชื่อมันนะพี่..”
“หุบปากไปเลยมึง  ไม่งั้นกูจะหักคอมึงบนรถนี่แหละ”
“อะหย่า   น้องๆ จะเล่นโศกนาฎกรรมบนรถพี่เหรอ  พี่เพิ่งถอยออกมาไม่ถึงปีนะโว้ย  ผ่อนก็ยังไม่หมด  เลือกคันอื่นดีกว่ามั้ย”คนขับยื่นข้อเสนอ
“ปล่อยคอกูซิไอ้บ้า  จะล็อคทำเหี้ยอะไรว่ะ”
“กูก็ล็อคคอเหี้ยไง  ผัวไม่อยู่ริมีชู้ ไปแบให้มันกี่ทีแล้วล่ะ”มันบีบข้อมือผมอีก  ส่วนฟันก็ขบกัดกรอดๆ

“.ใช่.....”พี่แท๊กซี่ตบพวงมาลัยผ่าง  (จนปานนี้เฮียแกก็ยังไม่ขยับรถไปไหนเลย  ดีที่ยังเปิดแอร์ให้)
“.พี่เกลียดจริง ผู้หญิงมีชู้ เวลาพี่มาทำงานนะ  แหม่มันเรียกชู้เข้าบ้านปั้มทายาทให้พี่เฉย คิดแล้วแค้น  สองเดือนก่อนพี่เลยวางแผน”คนขับออกอาการหนักกว่าไอ้เก่ง  คนฟังกลายเป็นผมสองคน
“สองเดือนก่อนทนไม่ไหว  เรียกไอ้ชู้มาเคลียร์ที่บ้าน  แล้วพี่ก็  ก็............”
“พะ  พี่ทำกับชู้ยังไง”ผมถาม
“..พี่คงจะชก เตะ ต่อยมันไปเลยใช่ป่ะ”ไอ้เก่งดึงตัวผมไปกอดไว้  เหมือนมันเองก็เกิดกลัวอาการเกือบจะคลั่งของคนขับขึ้นมาเช่นเดียวกับผม  ท่าทางแกน้องๆคนเมาม้า..

“วันนั้นพี่ตัดสินใจดื่มเหล้า..”
“ไม่ใช่ ยะยาบ้าหรือพี่”ผมเสือกรู้ลึก
แกหันควับ ตาแทบหลุดออกจากเบ้า..
“.หลังจากที่พี่ดื่มเมาจนแทบขาดสติ  พี่ก็เรียกมันมาดวลเลย ฮ่าฮ่าๆๆ  ทั้งอีเมียและชู้ของมัน รู้มั้ยพี่ลงโทษมันทั้งคู่ยังไง”
“..ยังไงหรือครับพี่”ไอ้เก่งทำหน้าตื่นเต้นตาม
“พี่ก็จับมันทั้งคู่ มอมเล้าจนหลับ  หลังจากนั้นหันเนื้อเป็นชิ้นๆก่อนจะยัดใส่ถุงดำ  คราบเลือดเกรอะกรัง  พี่ก็ใช้แอลกอฮอล์เช็ดช้าๆ  ดื่มแม่โขงปลอบขวัญอีกแบน  หลังจากนั้น  พี่ก็ยกถุงดำใส่ท้ายรถคันนี้แหละ...”แกตะคอก
ผมกับไอ้เก่งก็หันไปท้ายรถพร้อมกันแบบไม่ต้องโทรนัดหมาย  สีหน้าบอกถึงอาการหวาดผวาเหลือจะกล่าว  ผมกับมันต่างขยับเข้าหากันชิดกันมากขึ้น

“ ละ แล้ว พะ พี่ทำไงต่อละคร้าบบ..”ผมเป็นคนถามเอง
“.ถามได้พี่ก็เอาทิ้ง  ให้เทศบาลมันมารับช่วงต่อนะซิถามได้ โง่จริงๆ  ใครจะเอามาเก็บไว้ที่บ้านเป็นหลักฐาน”พี่แกยิ้มหน้าเหี้ยมหน้าโหด  ไว้หนวดเคราอีกหน่อย  รับรองเป็นมหาโจรแน่
“พี่เป็นผู้ชายที่ฉลาดมากเลยนะครับ”ผมยิ้มในความเก่งของแก
“.แน่นอนไอ้น้อง  แล้วทีนี้จะบอกพี่ได้หรือยัง  ว่าจะให้ไปส่งที่ไหน”แกทำหน้ายักษ์ใส่
“..พวกผมคิดว่าจะเดินไปเองก็ได้มั้งครับพี่”ไอ้เก่งมันตอบ
“ไม่ได้....”แกมองตาเขียว
“.....ผัวเมียทะเลาะกันแบบนี้พี่ชอบ  เผื่อมีอะไรพี่อาจจะช่วยได้”
“ไม่ต้องก็ได้ครับพี่  ผมเคลียร์กันได้”
“แล้วทำไมไม่คุยกันดีๆ  ตั้งแต่ขึ้นมาล่ะ  ต้องให้เล่าเรื่องจริงผ่านจอทุกครั้งซิน่า”
“..ผมคุยกันดีๆก็ได้..”
“.คุณท่าทางจะเป็นสามีล่ะซิ  กอดเมียไว้ดิ  น่ารักแบบนี้พี่ก็อดใจไม่ไหวหรอก  เป็นฆาตกรมาแล้วสองศพ  เดี๋ยวลองเป็นไอ้หืนกามดูมั่งท่าจะเท่ไม่หยอก ไทยรัฐอาจเรียกให้ลงหน้าหนึ่ง”แกยื่นมือซากๆมาลูบที่ขาผม
ไอ้เก่งมันปัดทิ้งเฉย...
“ไม่ต้องก็ได้พี่  เมียผม  ผมกอดเองนะครับ จูบมันด้วย มันน่ารักมากๆ  น่ารักจริงๆ”มันกอดซะผมลีบแบนราบสนิทไปกับตัวมัน  แถมจูบที่แก้ม ที่คอผมไปหลายที
“.เออ มีเมียก็ทำดีๆหน่อยซิว่ะ ขืนทำไม่ดีเดี๋ยวมันก็มีชู้”
ผมซุกหน้าลงที่คอมัน สูดหายใจเข้าเบาๆ มันเนื้อหอมจริงๆ..
“.ครับพี่คนขับ”

หลังจากนั้นผมกับมันก็นั่งเงียบกริบ  ไม่มีเสียงอะไรเล็ดลอดออกมาอีก  คนขับแกคงจะพึงพอใจ  แล้วแกก็ขับรถออกไปโดยที่ผมกับเก่งไม่ได้บอกเลยว่าจะไปไหน  แต่แปลกที่ผมกับมันก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยจุดหมายให้รู้ ผมเห็นแกหันมามองแว้ปนึงแล้วก็กลับไปทำหน้าที่ตัวเองอย่างเดิม.

ไอ้เก่งมันเอาคางมาเกยไว้ที่ศรีษะของผม..  ส่วนมือก็ยังคงกอด  ผมว่าตอนนี้เราเหมือนคนรักกันมากเลย ผมหลับตาลง เพราะรู้สึกว่าอยากให้เป็นแค่ความฝัน  เพราะเมื่อตื่นขึ้นมาจะได้ไม่ต้องจดจำให้หนักกบาล.


..เหมือนจะถึงจุดหมายที่คนขับแท๊กซี่เลือกจอด...  เมื่อเขาหยุดรถลง
“ไอ้น้อง  เวลาที่เรามีความรัก ควรจะทะนุทนอมมันเอาไว้  ก่อนที่มันจะจากเราไปไม่หวนกลับ  ถึงพี่จะไม่ใช่นักรัก  แต่ก็รู้ว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน  มีเรื่องอะไรก็รีบเคลียร์กันให้จบนะ  ถ้าไม่อยากเสียใจทีหลัง”
“..ผมกับมันแค่คนรู้จักกัน”ผมตอบไม่เต็มปาก
คนขับยิ้มที่มุมปาก  เหมือนจะรู้ทัน..
“.ค่าแท๊กซี่ด้วยน้อง  พี่มาส่งให้แค่นี้แหละ  ที่เหลือหาทางกลับเอาเอง”
“แต่ผมไม่ได้บอกให้มาที่นี่  นี่ครับ”ผมขยี้หัวตัวเอง
“ก็พี่จะส่งแค่นี้  ทำไม  จ่ายค่ารถมา  แล้วก็ลงไป..”แกไล่ละ  เสียงดังด้วย
“.มึงจ่ายไปดิ..”ไอ้เก่งมันเกี่ยง
“มึงดิ..”ผมก็ไม่ยอมแพ้
“..มึงคิดว่ากูมีเงินเหรอ”มันพูดเสียงอ่อย
“.จะจ่ายหรือไม่จ่าย  เตือนครั้งที่สอง  อย่าให้มีครั้งที่สามนะ”
ผมรีบควักเงินในกระเป๋ากางเกง  แบงค์พันนะนี่..  คนขับคว้าหมับไม่ต้องคิดนาน..
“พี่ไม่ทอนนะน้อง  ที่เหลือทิป  เพราะพี่ออกมาไกลนอกเขตเมืองมาก  ถ้าอยากจะกลับบ้านก็หาจับรถเอาเอง  แต่ถ้าโชคไม่เข้าข้าง  คงต้องค้างแรมในแดนชนบทนี้ซักคืน  ที่นี่เขาจะมีรถเข้าเมืองวันละสองเที่ยว  คือเช้ากับเย็น  ถ้าไม่รีบก็ไปพักบ้านพี่ก็ได้  คิดค่าเช่าถูกไม่แพง”
“...นี่พี่พาพวกผมมาที่หมู่บ้านพี่เหรอ”ไอ้เก่งขมวดคิ้ว
“เลือกเอาก็แล้วกันนะไอ้น้อง  เดินเข้าหมู่บ้านอีก 2 กิโล  หรือว่าจะกลับเข้าไปในเมืองเกือบร้อยโล”พูดจบไอ้คนขับแท๊กซี่นั่นมันก็ขับรถเข้าไปในหมู่บ้านที่ผมเห็นอยู่ไกลๆ

“.มึงเรียกแท๊กซี่อีท่าไหนว่ะนี่ โจรห้าร้อยมากกว่า...”ผมแกล้งกลบเกลื่อนคนที่กำลังเพ่งมองผมด้วยสายตาแปลกประหลาด
“..มึงจูบต้นคอกูใช่มั้ยตอนที่นั่งในแท๊กซี่”
“กูถามเรื่องแท๊กซี่...”
“แต่กูสงสัยว่ามึงขโมยจูบที่ซอกคอหรือเปล่า”มันย้ำหนักแน่น
“.กูก็แค่หลบหน้าไอ้คนขับรถนรกนั่น ถ้ามันจะโดนเนื้อเหม็นๆของมึงไปบ้าง  มันก็ไม่แปลก”ผมยอมรับที่ไหนเล่า  เรื่องแบบนี้  และผมก็ไม่ตั้งใจด้วยดิ..

“มึงไปหากูทำไม...”มันเดินกลับฝั่งตรงข้ามหมู่บ้าน  ผมเดาผิดถนัด
“.ก็แค่ผ่านไปแถวนั้น”ผมจะตอบอะไรได้กว่านี้  ข้ออ้างดีๆหาไม่เจอ
“คิดจะกลับไปง้อให้กูกลับบ้านเหรอ”
“.แล้วมึงจะไม่กลับไปบ้านอีกแล้วไง”
ผมถามในสิ่งที่ผมอยากรู้ที่สุดแล้ว  ใช่...ที่ผมดั้นด้นไปหามันตรงนั้น  ก็เพราะอยากรู้คำนี้  แต่เมื่อได้พูดกันแล้ว  ก็ควรจะถามให้มันเป็นเรื่องเป็นราว..

“กลับซิ......”
ผมเผลอยิ้มไปกับคำพูดของมัน..
“เมื่อไหร่...”ผมรอฟังคำนั้นอย่างใจจดจ่อ
“....กูจะกลับก็ต่อเมื่อ.........”มันทิ้งช่วงระยะให้ผมลุ้นระทึก
“..เมื่อไหร่..”ผมเผลอคาดคั้นอีกรอบ
“..มึงนี้ท่าอยากจะรู้มากเลยนะ”ในที่สุดมันก็เดาใจผมออก
“กูก็แค่อยากรู้เฉยๆ...”ผมเดินตามหลังมันอยู่เช่นเดิม
“..มึงอยากให้กลับกูมั้ยล่ะ”มันหันมาถามประโยคสำคัญ  เอามือยันไหล่ผมไว้  อีกข้างล้วงกระเป๋า  สายตาสำรวจความรู้สึกของผม จนร้อนผ่าวไปถึงภายใน

“เรื่องของมึง...”ผมปัดแขนมันออกจากไหล่  แต่มันกลับจิกนิ้วเข้าเนื้อให้แน่นกว่าเดิม
“นั่นนะซิ  มึงอยากจะให้กูกลับไป  รกหูรกตามึงอีกทำไม”
“แต่กูก็ไม่อยากกลับไปหรอกว่ะ  หรือถ้ากลับ  นั่นก็หมายถึง พ่อกับแม่ต้องยอมรับในตัวพิมมี่ด้วย”
มันพูดชัดเจน เต็มรูหูทั้งสองข้างของผม  ผมยิ้มกลบเกลื่อนความรู้สึกของตัวเอง
“นั่นซินะ  ยังไงเมียของมึงก็ต้องอยู่กับมึง”ผมหยุดก้าวขาตาม
“พิมมี่ดีกับกูทุกเรื่อง  กูทิ้งเขาไม่ได้หรอก”มันเยินยอคนแสนดีของมัน
“..วันที่กูตกต่ำ  มือของพิมมี่มาโอบอุ้มกูไว้  ในขณะที่คนอื่น  ไม่มีใครเหลียวแลกู”มันหันมาแลผม.
“..ดีใจด้วยนะ..”ผมปั้นหน้าให้สดชื่นที่สุด
“ขอบใจ  กูเพิ่งค้นพบเหมือนกันว่ะ  ว่าเป็นคนธรรมดาๆ กินข้าวแกงจานละยี่สิบสามสิบ รสชาติมันก็ไม่เลวนัก  แต่พิมมี่ทำให้กูรู้จักคำว่ารักแท้  ไม่ทอดทิ้ง  ตอนนี้กูกับพิมมี่กำลังลงขันทำธุรกิจร่วมกัน  แต่ตอนนี้ยังเลือกไม่ถูกว่าจะเริ่มด้วยงานบริการด้านไหน  แต่กูไม่รีบหรอกว่ะ..”
“มึงถึงโทรมาขอเงินกับกู..”ผมถามเพื่อความแน่ใจ
“..จะว่าแบบนั้นก็ใช่”
มันตอบหน้าตาเฉย..
ผมเกลืนน้ำลายอย่างยากเย็น

“ใช้เยอะมั้ยล่ะ....”ผมอยากแสดงความดีใจกับมัน
“..ให้มันเป็นรูปเป็นร่างกว่านี้  แล้วกูจะบอกมึง  มึงให้ได้มั้ยล่ะ”มันเดินมากอดคอผม
“.ได้ซิ  ก็มันเป็นเงินของมึงนี่”ผมบอกตามความเป็นจริง
“ขอบใจไอ้น้องรัก...”มันจูบหัวผม
“..ไม่เสียแรงที่กูพามึงมาวันนี้  แม้วิธีมันอาจจะแหวกไปหน่อย  แต่ว่า ได้ผลสมบูรณ์”มันลูบหัวผม
“กูกลับบ้านก่อนนะ”
“กลับยังไง..”มันถาม
“กลับได้ก็แล้วกันน่า  ว่าแต่มึงให้พิมมี่มารับแล้วกันนะ”
ผมกดโทรศัพท์หาพี่โป้งด่วนจี๋  ไม่ไหวแล้วผมจะกลั้นน้ำตาไม่อยู่แล้ว..
“..โทรหาใคร..”
“พี่โป้ง....”
“ให้กูโทรหาพิมมี่ก่อนดิ  มือถือกูอยู่ในรถไม่ได้เอามา”
ผมตัดใจยื่นโทรศัพท์ให้มันเรียกคนที่มันรักมารับ  ส่วนผมก็รอคิวถัดไป  ความเหงามาเยือนผมอีกครั้ง  แต่มันก็ไม่ต่างจากที่ผมเตรียมใจรอรับฟังแต่อย่างใด  ผมจะเป็นอะไรสำหรับมันได้เล่า  ในเมื่ออยู่ด้วยกันมาเป็นปี  ทุกอย่างยังพังครืนไม่เหลือซาก  ดีซะอีกสิ่งที่ค้างคาใจผมทุกอย่าง มันก็มลายหายไปด้วย  มันจำเป็นอะไรที่ผมจะต้องคิดมากอีก  ผมจะลังเลเพื่อให้มันได้อะไรขึ้นมาละนี่  กลับไปบ้านพับเสื้อผ้าใส่กล่องดีกว่า..
..
.

 _____ ___
********************************

[Thengja]

ยอมรับว่าติดตามเรื่องนี้มานานมากกก แต่ถึงตอนนี้คิดว่าจะเลิกอ่านแล้วแหละ เบื่อพระเอก

[brownie]

มันจะจบแบบนี้หรอคะพี่ ไม่เอานะเอาแฮปปี้ๆ 

[mutoo]

ยืดเหมือนละครช่องเจ็ด
ไปไม่ถึงไหน...
ไอ้เราก็ลุ้นอยู่ด๊ายยยย

[lucifel]

เกลียด......เก่ง
หาดีไม่ได้ เก่งสองเรื่องเดียวคือโง่กับชั่วก็แค่นั้น
อินจัด

[OHmeza019]

เฮ้อออออออออออ ตัวเท่าบ้าน
ไอเก่ง ไม่ไหวนะเเบบนี้
 อุตส่าห์ลุ้นตัวโก่ง ไหน เปนเเบบนี้ละ ?

[pita]

เจ็บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เว้ย ฮื่อๆๆๆ เจ็บเว้ย

[Winer]

 

ตอนนี้  น่าจะเป็นตอนที่ขัด  พระทัยหลายๆคนสุดๆ
แต่คนเขียน ก็แจ้งไว้ว่า  ตั้งใจที่จะให้มันเป็นอย่างนี้จริงๆ

ผู้ชายกับความเจ้าชู้เป็นของคู่กัน  อยู่ที่ว่า  จะมีอะไรมาหยุดตรงนั้นได้หรือเปล่าเท่านั้น..

...นอนหลับฝันดีนะ....
 

[roseen]

กว่าจะคิดได้ก็เป็นควายซะหลายตอน

ว่าแต่ตอนหน้าจะเป็นวัวหรือควายอีกละ

อีกคนก็เหมือนปริงหรือเปรตดีว่ะ ดีแต่สูบกับขอส่วนบุญ

[gayraygirl]

เข้าใจแล้วล่ะ ที่เก่งคิดอ่ะมันไม่ผิดหรอก
ถึงทุกคนจะบอกว่าพิมมี่เป็นคนไม่ดี
แต่ถ้ามองมุมกลับกันพิมมี่ไม่ดีกับปาล์มแค่คนเดียว
เพราะคิดว่าปาล์มจะมาแย่งเก่งไป ไม่ใช่ร้ายใส่ทุกคนเสียหน่อย
การที่เก่งจะเลือกพิมมี่ย่อมไม่ผิดเพราะพิมมี่ทำให้เก่งทุกอย่างจริงๆ ในวันที่ไม่เหลือใคร
ส่วนปาล์มที่เสียใจกับการเลือกของเก่ง ขอย้อนถามว่าเคยทำอะไรเป็นการแสดงออกให้เก่งรู้บ้างหรือเปล่า
ที่แสดงออกในหนึ่งปีที่อยู่ด้วยกันมาเป็นส่วนใหญ่ คือ รังเกียจ กระแนะกระแหน ด่าว่าต่างๆ นาๆ
จนมาถึงวันที่เป็นจุดแตกหักก็ยังไม่คิดที่จะฉุดรั้งหรือแสดงความรู้สึก ที่เสียเก่งไปจะโทษใคร
ปล่อยมันไปก็ดีนะ เผื่อบางทีมันจะกลับตัวได้เสียทีกับความคิดครั้งนี้ ขอบอกว่าเป็นผู้เป็นคนที่สุดละ
คงต้องรอให้พิมมี่เลิกกับเก่งก่อนนั่นละมั้ง ปาล์มถึงจะได้มีส่วนเข้ามาในชีวิตเก่งอีกครั้ง
หวังว่าคงจะทำอะไรให้มันชัดเจนกว่านี้นะ และก็หวังว่าไอ้เก่งจะเป็นคนดีขึ้นแล้วด้วย
โอ๊ยยยยย เวิ่นเว้อมายาวเหยียด แต่คิดว่าถ้าวินอยากให้ตอนจบแฮปปี้ก็คงไม่พ้นต้องเป็นแบบนี้แหละ
ก็ได้แต่หวังว่ามันจะแฮปปี้จริงๆ นะ (ตอนที่แล้วยังบอกไม่แน่ใจ ตอนนี้ขอแฮปปี้ซะละ)

[ณ ที่เดิม™]

ปล่อยมันไปเถอะผู้ชายอย่างนี้ 

[tookta]

ขอบคุณจ้า
โอ๊ย !! อ่านตอนนี้แล้วเศร้าอ่ะ (น้ำตาคลอเบ้า T-T)
เข้าใจความรู้สึกของปาล์มนะ อาจจะยังไม่เข้าใจในความรู้สึกของตัวเอง
แต่สิ่งที่รู้ได้คือ "ความผูกพัน" จนกลายเป็น "ความรัก" ปาล์มแสดงออกไม่เก่ง

อยากบอกตอนนี้อินจัดมากมายอ่ะ (พิมพ์อะไรต่อไม่ออก.....)

รอตอนต่อไปละกันจ้า ++1 ขอให้ปาล์มมีความสุข พบเจอแต่สิ่งดีดี
อย่างน้อยก็ยังมีน้องปุ๊บปั๊บ && น้องชิน ที่น่ารักทั้งสองรอคอยอยู่

[Rawint_PK]

เอ๋... ทำไมเป็นอีหรอบนี้ล่ะครับท่าน
เหงานะเนี่ย
เหอๆๆ

[Winer]

เข้าใจแล้วล่ะ ที่เก่งคิดอ่ะมันไม่ผิดหรอก
ถึงทุกคนจะบอกว่าพิมมี่เป็นคนไม่ดี
แต่ถ้ามองมุมกลับกันพิมมี่ไม่ดีกับปาล์มแค่คนเดียว
เพราะคิดว่าปาล์มจะมาแย่งเก่งไป ไม่ใช่ร้ายใส่ทุกคนเสียหน่อย
การที่เก่งจะเลือกพิมมี่ย่อมไม่ผิดเพราะพิมมี่ทำให้เก่งทุกอย่างจริงๆ ในวันที่ไม่เหลือใคร
ส่วนปาล์มที่เสียใจกับการเลือกของเก่ง ขอย้อนถามว่าเคยทำอะไรเป็นการแสดงออกให้เก่งรู้บ้างหรือเปล่า
ที่แสดงออกในหนึ่งปีที่อยู่ด้วยกันมาเป็นส่วนใหญ่ คือ รังเกียจ กระแนะกระแหน ด่าว่าต่างๆ นาๆ
จนมาถึงวันที่เป็นจุดแตกหักก็ยังไม่คิดที่จะฉุดรั้งหรือแสดงความรู้สึก ที่เสียเก่งไปจะโทษใคร
ปล่อยมันไปก็ดีนะ เผื่อบางทีมันจะกลับตัวได้เสียทีกับความคิดครั้งนี้ ขอบอกว่าเป็นผู้เป็นคนที่สุดละ
คงต้องรอให้พิมมี่เลิกกับเก่งก่อนนั่นละมั้ง ปาล์มถึงจะได้มีส่วนเข้ามาในชีวิตเก่งอีกครั้ง
หวังว่าคงจะทำอะไรให้มันชัดเจนกว่านี้นะ และก็หวังว่าไอ้เก่งจะเป็นคนดีขึ้นแล้วด้วย
โอ๊ยยยยย เวิ่นเว้อมายาวเหยียด แต่คิดว่าถ้าวินอยากให้ตอนจบแฮปปี้ก็คงไม่พ้นต้องเป็นแบบนี้แหละ
ก็ได้แต่หวังว่ามันจะแฮปปี้จริงๆ นะ (ตอนที่แล้วยังบอกไม่แน่ใจ ตอนนี้ขอแฮปปี้ซะละ)

....นั่นคือสิ่งที่คนเขียนต้องการสื่อ  คนเรามีทั้งมุมดีมุมเสีย.. ใครดีกับเราเราก็ย่อมรัก  ไม่ว่าเขาอาจจะ
เป็นคนไม่ดีในสายตาใครก็ตาม  และคนเขียนเองก็พยายามเขียนให้เป็นพระเอกที่ ดูไม่เอาไหนเสียเลย
แต่นายเอกของเราก็เสือกไปหลงส่งใจให้  ทั้งที่ตัวเองก็มีป๊อปปี้เลิฟกับเพื่อนหญิงมาก่อน...

ขอบคุณจ้า
โอ๊ย !! อ่านตอนนี้แล้วเศร้าอ่ะ (น้ำตาคลอเบ้า T-T)
เข้าใจความรู้สึกของปาล์มนะ อาจจะยังไม่เข้าใจในความรู้สึกของตัวเอง
แต่สิ่งที่รู้ได้คือ "ความผูกพัน" จนกลายเป็น "ความรัก" ปาล์มแสดงออกไม่เก่ง

อยากบอกตอนนี้อินจัดมากมายอ่ะ (พิมพ์อะไรต่อไม่ออก.....)

รอตอนต่อไปละกันจ้า ++1 ขอให้ปาล์มมีความสุข พบเจอแต่สิ่งดีดี
อย่างน้อยก็ยังมีน้องปุ๊บปั๊บ && น้องชิน ที่น่ารักทั้งสองรอคอยอยู่

...ปาล์มเป็นคนแสดงออกไม่เก่งจริงๆ  เขาย่อมรู้สึกขัดเขินที่จะพูดว่ารัก  กับคนที่เขาไม่คิดจะรัก
..แต่วันที่ปาล์มรีเช็คหัวใจตัวเอง  มันก็เป็นวันที่ช้าไป  ปาล์มก็แค่อยากกลับดูสิ่งที่ตัวเองเกิดหวงแหน
อีกนัยหนึ่ง  คงเรียกว่าคิดถึง ช่วงที่เคยอยู่ด้วยกันมา  ก่อนที่จะเลือกทางให้กับตัวเองต่อไป..

..แต่จะมีอะไรสามารถดึงรั้งทั้งคู่ให้กลับมารักกันได้หรือเปล่านี่ซิ+55
(((((((((...หรือว่าจะไม่มี....))))))))
+1 เช่นกันครับ

[● MaYa~Boy ●]

สงสารปาล์มจัง

[i1_to*pp]

ปาล์มก็คงต้องทำใจยอมรับในเมื่อเขาเลือกแล้ว
เศร้าเนอะ สงสารปาล์มมาก
ยังว่าจะจบแบบแฮปปี้นะคะ+1

[kungyung]

ฮ่วยยยยย!!! ตรูหล่ะเพลียกะคู่นี้เค้าจริงๆ