:bye2:คือรู้ว่าตัดฉาก เลิฟ เลิฟ ไป แล้วอาจจะโดน.....
***เลยต้องรี่มากบอกไว้ก่อนๆๆๆ
3333333333333333333333333333333333333
ชินไม่ยอมหลับตานอน เมื่อไม่เห็นพ่อราเชนกลับมา เขาลุกขึ้นด้วยท่าทีกลัดกลุ้ม เด็กน้อยลุกนั่ง ลุกนั่ง แบบวัยเด็กที่กำลังสับสนในชีวิต หัวใจสีแดงเล็กรู้สึกเหมือนโดนทอดทิ้งจากบุพการี เขารู้ว่าพ่อซดน้ำเมาเกินลิมิตและเขาก็ไม่ชอบให้พ่อราเชนกินเหล้าเมายา ส่วนแม่ก็เห็นคนอื่นดีกว่าเขายอมตัดเขาทิ้งเหมือนไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน
“..ฮึ ฮืออ..”ชินขดตัวร้องไห้เบาๆ ใต้ผ้าห่มผืนหนานุ่มๆ
ปุ๊บปั๊บพลิกตัวขึ้นมาดู เมื่อได้ยินบ้างผิดปกติ เขาก็เห็นหลักฐานคาตา..
“.น้อ....”พี่ตัวน้อยพลิกให้น้องหันกลับไปหาตัวเอง
“.น้องชินร้องไห้ทำไมฮะ..”ปุ๊บปั๊บปาดน้ำตาเพื่อนน้อยทิ้ง หวังปลอบโยน
“.ไม่มีใครรักชินพ่อก็ไม่รัก แม่ก็ทิ้งน้องชิน ฮึ ฮึ.”
“.ทำไมน้องชินคิดอย่างนั้นละ ไม่จริงนะครับ”พี่ตัวน้อยเริ่มตาปรือๆ
“..น้าปาล์มฮะ น้องชินร้องไห้อ่ะคับ แล้วก็บอกว่าไม่มีใครรัก..”
ปุ๊บปั๊บแทบจะกลั้นน้ำตาที่จะไหลออกมาไม่ไหวจนต้องปล่อย
“...ฮึ ฮึ...ฮืออ..”คนที่เปล่งเสียงร้องตามทีหลังกลับดังกลบคนแรกสนิท
“ไม่จริง นะ พี่ ปุ๊บปั๊บ รักน้องชินที่สุด ฮือ ฮือ...”เด็กน้อยฟ้องน้ามากกว่าจะบอกอีกคน.
“..เข้าใจแล้วครับ..”
ปาล์มขำเบาๆนี่มันจะไปกันใหญ่แล้ว อีกคนคงเห็นว่าน้องร้องก็เลย ต้องร้องตาม แต่ปาล์มก็เข้าใจความรู้สึกของน้องชินเป็นอย่างดี หลังได้นั่งคุยกันที่หาดแบบผ่านๆ ไม่ใช่ว่าแม่เขาไม่รัก แต่ว่าพ่อราเชนไม่ยอมนั่นเอง เธอก็เลยจำต้องเลือกที่จะให้เขาเลี้ยงลูกตามลำพัง แต่ก็ใช่ว่าเธอจะทิ้งขว้างไม่เหลียวแลลูกชายหนึ่งเดียวคนนี้ เธอยังสวมวิญญาณของแม่ที่รักลูกเต็มเปี่ยม แต่ก็ไม่อยากจะทะเลาะกับราเชน ก็ในเมื่อเธอจากเขาไปเธอก็มีคนใหม่ แต่เขาไม่มีใครเธอจึงเสียสละลูกให้ แม้จะรู้ว่าสามารถที่จะรั้งลูกคนเดียวให้อยู่กับเธอได้ แต่ในเมื่อเธอทำให้เขาเจ็บปวด เธอก็ควรที่จะชดเชยบางสิ่งมาแทนที่ตรงนั้น..
“โอ๋ อย่าร้องนะครับน้องชิน..”เมื่อยกร่างเล็กทาบอก ปาล์มก็ยกมืออีกข้างลูบหลังน้องชินที่กำลังซุกซอกคอทั้งน้ำใสไหลเอ่อ แน่นอนมันสร้างความอิจฉาให้พี่ปุ๊บปั๊บได้ไม่น้อย เขาหยุดร้องทันที มองปาล์มอุ้มน้องชินด้วยสายตาร้อนผ่าว
“.ทุกคนรักน้องชินนะครับ อย่าร้อง เดี๋ยวพ่อราเชนก็กลับมาแล้ว”
“.พ่อไปไหนอ่ะ..”ชินถามเสียงสะอื้นครวญ.
“.พ่อน้องชินพักผ่อนอยู่ เดี๋ยวพ่อราเชนตื่น พ่อก็กลับมาแล้ว”
“.พ่อไม่มาแล้วล่ะ..”ปุ๊บปั๊บสอดแทรก
“.ว่าอะไรนะ..”ปาล์มทำเป็นหูฝาด
“นอนดีกว่า คนที่ไม่มีคนรักอ่ะ พี่ปุ๊บปั๊บมากกว่า ดูดิ พ่อแม่ก็ไม่มี ร้องไห้ก็ไม่มีคนเห็น”หลานรักคว่ำม้วนตัวลงใต้ผ้าห่ม..
...แค่นั้นปาล์มก็รู้แล้วว่าหลานกำลังเรียกร้องความสนใจจากตัวเอง ดังนั้นเขาจึงวางน้องชินลงข้างๆ แล้วก็กอดทั้งสองคนไว้สุดแขน เพื่อบอกรักเด็กขี้น้อยใจเป็นภาษากาย เหมือนมันจะได้รับการตอบสนองจากเจ้าตัวน้อย เมื่อพี่ปุ๊บปั๊บจับนิ้วน้ารักดึงเบาๆ
“..ใครในที่นี้ชอบสวนสนุกบ้าง.”ปาล์มเล่นเกมแบ่งปัน
“.น้องชินคับ ชินชอบรถไฟเหาะ ชิงช้าห้อยโหน”
“แล้วววว พี่ปุ๊บปั๊บละครับ..”
“.ไม่ชอบ...”หลานรักปฎิเสธแต่ก็แอบอมยิ้ม
“..งั้น พรุ่งนี้ให้คุณปู่พาไปสวนสนุกดีกว่า..”
“เย้..เย้....”น้องชินร้องไชโย ลืมอดีตสิ้น
“..แล้วพี่ปุ๊บปั๊บล่ะ..”ปาล์มแหย่
“.ไปก็ได้ ไม่ไปก็ได้ ไม่เห็นจะสนุกตรงไหน เก่งพาไปตั้งหลายรอบแล้ว เบื่อแล้วล่ะ”ปุ๊บปั๊บตอบไปอย่างนั้นแหละ แต่มันเหมือนศรที่ย้อนกลับมาพุ่งใส่ร่างของปาล์มเต็มๆ
“..เก่งไปไหน ทำไมเก่งไม่กลับมาบ้านอ่ะคับน้าปาล์ม”พอพูดถึงปุ๊บปั๊บก็พูดยาว
“.คิดถึงเขาหรือครับ..”
แต่คนที่คิดถึงกลับเป็นตัวเองมากกว่า
“.แล้วกูจะคิดถึงมันทำไมวะนี่..”ปาล์มบ่นต่อหน้าหลาน
“.ปุ๊บปั๊บ อยากไปหาเก่ง น้าปาล์มช่วยหน่อยซิฮะ”หลานทำหน้าวิงวอน
“.เก่งไปทำงานให้คุณปู่อยู่ งานเสร็จเมื่อไหร่ เขาก็กลับเมื่อนั้น
นั่นคงเป็นคำตอบที่เขาหามาอ้างต่อหน้าของหลานให้สวยหรูที่สุด ถ้าเป็นเมื่อก่อน มันคงเป็นคำตอบที่สอนสั่งให้หลานเกลียดผู้ชายคนนี้มากกว่า
“.พี่ปุ๊บปั๊บ โทรศัพท์ไปหาเก่งได้ม่า...”
“......น้าปาล์มไม่มีเบอร์ใหม่ ของเขาหรอก..”
“เฮ้ออ อุปสรรคเยอะจัง.”
น้องชินเข้าไปกอดหลังพี่ปุ๊บปั๊บเล่นคลอเคลีย..
“น้องชินไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมผู้ใหญ่ชอบทำอะไรแปลกๆ ยากจะเข้าใจ”
“นั่นนะสิน้องชิน พี่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน”
“..น้าปาล์มไม่ต้องบอกหรอกว่า โตขึ้นเดี๋ยวก็รู้เอง..”
“.บางอย่างถึงเวลา เราก็จะรู้เอง”ปาล์มย้ำคำเดิม
“น้องชินนอนดีกว่า เผื่อตื่นขึ้นมาแล้วพ่อจะกลับมา”
“นั่นนะสิ เด็กๆต้องนอนเยอะๆ”
เมื่อหลานซุกตัว หลับนอนกอดกันอย่างอบอุ่น ปาล์มก็เริ่มจะนอนบ้างเมื่อเห็นความเรียบร้อยลงตัวแล้ว
โทรศัพท์ ดัง ครืดด ครืดดด อยู่กับพื้นโต๊ะไม้ข้างหัวเตียง เขาต้องรีบกดรับ เพราะไม่อยากให้หลานทั้งสองตื่นขึ้นมาอีก
“..ฮัลโหล..”ปาล์มทัก เบอร์ก็แปลก ไม่มีในเมม
“.ฮึ ฮึ ว่าไงครับเมียจ๋า จำผัวคนแรกของหัวใจ สามีคนสุดท้ายของชีวิตได้หรือเปล่าครับ” เสียงยียวนสะกิดต่อมโมโหให้ทำงานแบบนี้ไม่มีใคร.
“..ไอ้เก่ง..”ปาล์มตะคอกใส่โทรศัพท์
“..ฮู้ ตบมือให้เลยครับ จำผัวได้ด้วย เป็นเมียที่น่ายกย่องสุดๆ”
“.ประสาท มึงกลับไปสมองที่ศรีธัญญาด่วนหมอเขานัดมึงล่ะ”
ปาล์มลุกขึ้นเดินไปตรงที่ระเบียง เกรงจะเสียงดังจนหลานตื่น..
“ชู้ววว...”ปุ๊บปั๊บทำสัญญาณมือบอกให้น้องชินเงียบ
“..น้าปาล์มไปแล้ว..”น้องชินเอ่ย
“.ว้า อด เก่งโทรมาหาน้าปาล์ม อดรู้เลยว่าโทรมาทำไม..”ปุ๊บปั๊บผิดหวังที่น้าเดินหนีไปคุยทางอื่น ทำให้เขาไม่ได้ยิน
“.งั้น เดินไปฟังด้วยได้มั้ย.”
“.ไม่ได้หรอก แบบนั้นน้าปาล์มจะดุเอา”
“แล้วแบบนี้จะรู้ได้ไงว่าเก่งอยู่ที่ไหน พวกเราจะได้ไปหา..”
“ขืนทำแบบนั้น น้าปาล์มก็ต้องหาตัวพี่ปุ๊บปั๊บให้วุ่น ไม่เอาดีกว่า”
“เซ็ง...”
สองหลานดุกดิกกันอยู่ใต้ผ้าห่ม ทำให้ปาล์มรู้ว่า พวกเขากำลังแอบฟังสิ่งที่คุยกับพ่อตัวมาร..
“..ต้องการอะไร ถึงกับต้องลงทุนโทรมา”ปาล์มถามเสียงแข็ง
“คิดถึงเมีย นอนไม่หลับ กินไม่ได้ ถ่ายไม่ออก ก็เลยต้องโทร..”
“.นี่พูดให้มันดีๆ”ปาล์มเริ่มคันหูล่ะ
“..มาเจอกันหน่อยได้มั้ย อยากเจอใจจะขาดอยู่ล่ะ”
“.อยู่ข้างนอก งานก็ไม่ทำ คงเดือดร้อนมากซินะ”
“.รู้ดีจัง มีให้ยืมบ้างมั้ยล่ะ”
“เอาเท่าไหร่..”
“.เท่าไหร่ก็เอา แต่ถ้าได้เยอะๆ ก็จะมากวนช้าหน่อย”
“ที่แท้ก็ต้องการเศษเงิน”
“ไอ้ปาล์ม....”เก่งตะคอก คำว่าเศษเงินเขารู้สึกเหมือนโดนย่ำยีศักดิ์ศรี
“...หรือว่าไม่จริง เดี๋ยวโอนให้..”
“กูไม่มีบัญชี มึงต้องเอามาให้กู”
“..ที่ไหน เมื่อไหร่..”ปาล์มสวน เมื่ออยากได้นักก็จะจัดให้
“..มึงกลับมาบ้านเมื่อไหร่แล้วกูจะโทรหาอีก ตอนนี้กูเปิดโอกาศให้มึงเที่ยวให้สนุกเต็มที่ก่อน ก่อนที่มึงจะไม่ได้สัมผัสมันอีกต่อไป”เก่งทิ้งประโยคปริศนาก่อนจะตัดสายไป
“..มึงเสร็จกูแน่ไอ้ปาล์ม คราวนี้ มึงจะเจ็บกว่าทุกครั้งที่มึงเคยเจอ กูให้สัญญา”
หนุ่มหล่อกัดฟันกรอดๆ ก่อนจะกลับไปเฝ้าพิมมี่ที่หมอฉีดยาให้พัก เพราะความอ่อนเพลียของร่างกายที่เกิดจากการพักผ่อนน้อย จริงๆเธอก็ไม่ได้เป็นอะไรมากนักหรอก แต่ว่าอยากอ้อนแฟนที่รักให้อยู่นานๆก็เลย เพิ่มดีกรีมารยาให้พุ่งพรวด สมใจดาราตุ๊กตาทองเช่นเธอ...
สองหนุ่มนอนซบเตียงควีนไซด์ ต่างก็ไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ปกปิดร่างกายเนื้อแน่นๆและของสงวน หนึ่งเปิดห้องเพิ่มซึ่งมันเป็นคนละโรงแรมกับที่พ่อแม่พักอยู่ มันไม่ไกลเพื่อสะดวกในการเดินทางในตอนเช้า แต่เกมรักเมื่อคืน อือ........... มันทำให้เขายิ้มอย่างภาคภูมิเมื่อตื่นขึ้นมาของเช้าอีกวัน เขานอนก่ายร่างของราเชนที่เหมือนจะไม่ยอมตื่นขึ้นมาง่าย หลังโดนเด็ดดมชมเล่นทั้งราตรี
“..ราเชน ราเชน เช้าแล้วครับ..”หนึ่งกระซิบข้างหูเกรงอีกคนจะนอนเพลิน
ราเชนเริ่มขยับตัวเบาๆ..
หนึ่งขยับปากเข้าไปจูบที่แก้มคุณพ่อลูกหนึ่ง เพื่อเป็นการปลอบล่วงหน้า..
“..หือ....”ราเชนหันไปข้างหลังช้าๆ
เขาก็สะดุ้งวาบ ใครกันว่ะ มานอนห้องของเขาได้ยังไง...
“..ตื่นแล้วหรือครับ..”หนึ่งยิ้มหวาน
“...ฮึบบบ...”ราเชนยกศอกกระทุ้ง โดนกระพุ้งแก้มหนึ่งจังๆหลบไม่ทัน
“..โอยยย..”หนึ่งลุกพรวด
ราเชนก็สั่น..
“..คุณหนึ่งเองเหรอ ผมนึกว่าใคร.. ฮึ ฮึ..ผมขอโทษ..”เมื่อสายตาหายพร่ามัวเขาก็รีบขอโทษขอโพย
“...ผมเจ็บนะราเชน..”
“..ผมขอโทษ ผมนึกว่าใคร นึกว่าโจรเข้าบ้าน แต่เอะ ทำไม คุณหนึ่งถึง ไม่ใส่เสื้อผ้าละครับ”ราเชนอมยิ้ม เมื่อเห็นร่างเปลือยอีกคนถนัดตา คิดอะไรทำไมไม่ใส่เสื้อผ้า ทั้งที่เขาก็จำได้ว่าหนึ่งไม่ได้เมาเช่นเขา
“..คุณก็ไม่มี...”หนึ่งชี้ชวน
ราเชนก้มหน้าตรวจตราสภาพร่างกายของตัวเอง เขาก็ต้องสะดุ้งโหย่ง รู้สึกหนังหน้าตัวเองบางทันควัน.
“..หา นี่มัน...”ราเชนเหงื่อแตก
“คุณโป๊ ผมก็โป๊ หมู ฉึก ฉึก ..”หนึ่งยิ้มหวาน สายตาซ่อนลูกล่อลูกชน
“..คุณ คะ คุณ ข่มขืนผมเหรอคุณหนึ่ง..”ราเชนหันไปสำรวจตัวเองอย่างถี่ถ้วน พร้อมกับโดดออกจากเตียง
“...ใช่ครับ...”หนึ่งไม่ปฎิเสธ ยิ้มรับผิดหน้าตาเฉย
“..ไอ้คุณหนึ่ง มึงตายซะเถอะ...”
ราเชนพุ่งกระโจนเข้าหาหนึ่งดั่งนางพญาเสือโคร่งไล่ตะครุบเหยื่อ.
เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นกับเขาได้ยังไง แบบนี้มันต้องไปฟ้องศาลโลก ศาลจักรวาล เพื่อเรียกร้องความเป็นธรรมให้กับสัตว์น้อยๆเช่นเขา เคยพรากแต่พรมจารีย์ของสาวตอนวัยรุ่นเป็นว่าเล่น แต่พอโดนพรากหลังบ้านตัวเองบ้าง มันแสนจะอับอายขายขี้หน้าประชาชี ต่อไปนี้จะเอาหน้าหล่อเหลาอย่างกับพี่เชนไปตั้งไว้ที่ไหน ฮือ ฮือ....ราเชนเริ่มเครียด .....หมดตัวไม่ว่าแต่อย่าหมดตูด..... 
---ตอนหน้า มาดูเซอร์ไพรส์ อิอิ ยกให้เป็นของพี่หนึ่งกับคุณราเชนแล้วกันน่อ
....ส่วนพ่อทูนกระหม่อมนี่ หาเรื่องโดนคนด่าอีกละ
*****************
โพลล์
หัวข้อ: -.\Ql.ปล้นรักเจ้าวายร้าย.๐.-ll-จบแล้ว-ll-150112-ll (อ่าน 410113 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก