-.\Ql.ปล้นรักเจ้าวายร้าย.๐.-ll-จบแล้ว-ll-150112-ll
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

โพลล์

เพื่อนๆน้องๆคิดว่า  พระ-นาย  ของเราจะลงเอ่ยกันด้วยดีเยี่ยงนั้นมั้ยหนอ???

-ยังไงก็ต้องสมหวัง  โฮ่ โฮ่ -
83 (89.2%)
-ท่าทางจะผิดหวัง ต่างคนต่างไปมากกว่า ห้า ห้า-
10 (10.8%)

จำนวนผู้โหวตทั้งหมด: 61

ปิดการโหวต: 25-10-2011 06:00:17

ผู้เขียน หัวข้อ: -.\Ql.ปล้นรักเจ้าวายร้าย.๐.-ll-จบแล้ว-ll-150112-ll  (อ่าน 410264 ครั้ง)

khundong

  • บุคคลทั่วไป
โอ้ยยยยยยยยยย  ปวดตับมากมาย
ปาล์ม ยังคงแข็งข้อ 
เก่งยัง คง ไม่สำนึก

ปุ๊บปั๊บ  ยังคงน่ารักเสมอ

ส่วนคนเขียน  ยังคงทำงานต่อไป

แล้วฉันหล่ะ 

โอ้ยยยยยยยยยยยยย  ปวดตับ

ออฟไลน์ tookta

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 588
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +70/-0
ขอบคุณจ้า
มิเป็นไร อย่างน้อยๆ ก็มีความหวังว่าจะต้องจบแน่นอน
มีความเชื่อ และความหวังเล็กน้อยว่า สุดท้ายเก่งก็ต้องกลับมา
ไม่ว่าจะเพราะน้องปุ๊บปั๊บหรือปาล์ม "ครอบครัว" "ความผูกพันธ์"
จนกลายเป็น "ความรัก" ก็ต้องมีบ้างละน้า ^^

หยุดพักสักนิด ไม่ต้องรีบร้อน รอได้จ้า เป็นกำลังใจให้เสมอ......

ออฟไลน์ kyoya11

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4680
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +340/-12

ออฟไลน์ mutoo

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-37
สู้ๆเน๊อ...
ยังไงก็ได้ค่ะแต่ขอให้เขียนเรื่องนี้จนจบ ไม่ทิ้งเรื่องค้างๆคาๆก็พอแล้ว

ออฟไลน์ anuruk97

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 476
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-4
 :n1: ต้องสู้ต่อนะฮับ เรื่องนี้พวกเราทุกๆๆๆๆๆๆๆคน ติดตามมาโดยตลอดจะช้าไม่เป็นไรแต่ขอให้ของขวัญอันลำค่าจงมาหาแก่พวกเราคือแต่งให้จบนะครับ ต้องสู้ๆๆนะครับเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์นะ :L1:

ออฟไลน์ koikoi

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +311/-13
เรารอได้เสมอจ้าสู้ สู้นะคุณวินเนอร์

azure™

  • บุคคลทั่วไป
เพิ่งตามมาอ่านจนถึงตอนนี้ จะรออ่านตอนจบนะครับ ^^

ออฟไลน์ Winer

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1200
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +941/-12
 :mc4:

เอาตัวอย่างมาทิ้งไว้ให้คิดถึงกันนะครับ  ใครรักเด็กไอคิวสูงก็อย่าลืม จุ๊บๆ เขานะครับ

 :จุ๊บๆ:



222222222222222222222222222222222



  “พี่ปุ๊บปั๊บ  ปู่กับย่าคุยอะไรกับพี่หรอ”
เด็กไอคิวสูง  ปรับสีหน้าทะเล้นเป็นเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่น..
“ทำไม  ทำไมต้องทำหน้าแบบนั้นด้วยล่ะ”ชินไม่เข้าใจ  เมื่อเห็นเพื่อนเคร่งขึ้น
“น้องชิน...”
“หา...ว่าไง..”
ปุ๊บปั๊บหันมาจ้อง คว้ามือน้องชินมากุม..
“.ทำไมมีอะไรเล่อ  เล่นด้วยได้ม่ะ”
“เปล่า พี่ปุ๊บปั๊บดีใจเฉยๆ”
“ทำหน้าแปลกๆ..”
“คือพี่จะบอกน้องชินว่า  พี่มีพ่อแล้วนะ”
“ห๊า...  จริงเหรอ  อย่าบอกนะว่าเป็นน้าปาล์ม”
“เอาไว้คอยดูตอนต่อไปแล้วกัน  ตอนนี้พี่มีหน้าที่ต้องตามพ่อกลับมา”
“ไม่เข้าใจอยู่ดีแหละ”น้องชินฉงนมองหาคำตอบ
“เอาไว้ให้น้องชินโตเท่าพี่ก่อน เดี๋ยวก็เข้าใจเองแหละ”
“ตลอดแหละ ตัวเท่าลูกหมาเหมือนแหละหว้า”น้องชินเปรยเบาๆ
“หือออ  ว่าไงนะ อะไรหมาๆนะ”
“เปล่า ชินบ่นคนเดียว”
“โกหก..”
“..ฮึ งั้นก็แสดงว่าต่อไปพี่ปุ๊บปั๊บก็จะมีพ่อ  เหมือนชินแล้วใช่ม่ะ”
“แน่นอน  ต่อไปนี้พี่ก็จะพ่อเท่ๆเหมือนพ่อราเชนแล้ว”ปุ๊บปั๊บกระหยิ่มยิ้มย่องหัวใจพองพรวด
“แล้วเมื่อไรจะได้เห็นพ่อพี่ละ”
“เร็วๆนี้แหละ”
“โห  ตื่นเต้น ชินจะรอ”
“ไม่ผิดหวังแน่ น้องชินน้องรัก”
“พูดถึงพ่อแล้ว  พ่อราเชนเป็นอะไรก็ไม่รู้ ดูแปลกๆ”
“ยังไงเหรอ”ปุ๊บปั๊บกอดคอน้องแบบนักเลง
“คือ เอ่อ อือ   พ่อมักจะนั่งซึม ชอบอยู่คนเดียว  เหมือนคนคิดหนัก”
“แล้วทำไมน้องชินไม่ถามดูเล่า”
“ถาม  แต่พ่อบอกว่าปวดอึ  ก็เลยทำหน้าเซ็ง”
“ปวดอึ แล้วทำไมไม่ไปอึ”
“ชินว่าพ่อคงอึไม่ออก แน่เลย”
“บอกพ่อราเชนไปหาหมอดิ  ตอนพี่ปุ๊บปั๊บอึไม่ออก  ปู่กับย่าก็ยังพาไปหาหมอเลย”
“แล้วหมอทำไง.”ชินทำหน้าสนใจ
“หมอเอาไรไม่รู้มาจิ้มก้นพี่ เจ็บนิดๆ”
“อ๋อ  อย่างนี้นี่เอง ชินจะได้ไปบอกพ่อมั่ง”
“เอาไงเอากัน  แต่ตอนนี้  พี่ต้องทำคิดอะไรซักอย่าง  หรือหลายอย่างก็ได้”
“ช่วยคิดมั้ย”
“ได้ก็ดี”
“นั่นสิ สองหัวดีกว่าหัวเดียวนะ”
“ถ้าน้องชินอยากได้ของที่ชอบมากๆแต่พ่อไม่ซื้อให้  น้องชินทำไง”
“ชินมีเหตุผลประจำตัว  ใช้ทีไรพ่อยอมทุกที”
“ทำไง..”คนพี่ตาโตเป็นไข่นกกระจอกเทศ
“ทำงี้ไง...”

พูดจบคนน้องก็ทิ้งร่างนอนหงายลงพื้น..

“ไม่เอาไม่ย๊อมไม่ยอม จะเอาๆๆ ชินจะเอา  o9 o9 ไม่ให้ชินจะไม่ไปไหนชินจะนั่งเฝ้าตรงนี้แหละ”
นอกจากเสียงร้องลั่นโวยวายลั่นแล้ว  ตัวอย่างท่าประกอบนอนชักดิ้นชักงอแสนน่ารัก  น่าฟาดก็ช่างเข้ากันได้ดิบได้ดี..
“เป็นไงล่ะ เฮ่ๆ  เหตุผลแค่นี้พอม่ะ”


“พี่อ่ะแมนพอ  ไม่ทำท่าเด็กๆแบบนั้นหรอก”คนพี่ดูถูก
“ซะงั้น อุตส่าห์เอาความลับมาประจานนะนี่”น้องชินกอดอกอย่างผิดหวัง
“เอ่อน่า  พี่ไม่บอกใครหรอก ว่าชินขี้แยขนาดลงทุนนอนเต้นแร็ฟกับพื้น ฮ่าๆ”
“มันต้องเก็บอยู่แล้ว  ไม่งั้นพี่ปุ๊บปั๊บได้ปากเจ่อไปเรียนแน่”

“มีขู่..”

“ต่อยกันเลยมั้ยล่ะ”ชินขำ


“เด็กๆจ๊ะ  พร้อมจะไปกันหรือยังลูก..”
“พี่ปุ๊บปั๊บยังไม่ใส่เสื้อผ้าเลยครับย่า”
“ไงทำอย่างแบบนี้ล่ะลูก  เดี๋ยวไม่ทันน้าปาล์มนะ”
“ย่าช่วยใส่ให้หน่อยได้ม่ะ เลือกไม่ถูก  แต่ต้องหล่อนะครับ”เด็กน้อยมีเอ๊กท่าหล่อให้
“.งั้นก็รีบเลย  ไม่ไหวเลยหลานย่า  สู้น้องชินก็ไม่ได้”ย่าแกล้ง
“ช่วยม่ะ”น้องทำหน้าล้อเลียน
“แบร่ๆๆ เขาใส่เองก็ได้  แต่จะให้ย่าแต่งหล่อเพื่อไปเจอพ่อต่างหาก”

.
คนเป็นย่าได้ยินสิ่งที่หลานพูดก็ชื่นใจสุดๆ  เขาเชื่อว่าเจ้าลูกชายตัวร้าย  ได้รู้ได้เห็นอะไรมากขึ้น  จะทนดื้อดึงเหมือนเดิมหรือเปล่า  แค่ยกสองที่ลูกชายตัวเองจะเป็นคนงัดไม้ขึ้นมาสู้  คนเป็นย่าอย่างเธอก็ใจอ่อนตั้งแต่หน้าประตู  เธออยากจะเห็นลูกชายกับหลานปะทะกันครั้งนี้จริงๆ  ดูซิผลจะออกมายังไง


333333333333333333333333333333333333333333333333333

...........ไม่ได้ลีลานะครับ  แต่เพิ่งว่างได้ลงมือเขียน  เร็วๆได้อ่านจบกันแน่ครับ  เพราะว่าว่างล่ะ
..........แต่วันนี้เพิ่งจะได้เขียน  เพราะว่าเพิ่งตื่น มาแสงยามเย็น+5555

ถ้าบวกเยอะจะวิ่งมาต่อให้นะ  เดี๋ยววันนี้ต้องเอาหนังสือไปส่งก่อน+55
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-09-2011 22:31:48 โดย Winer »

ออฟไลน์ SuSaya

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2797
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +220/-9
โหยน้องชิน ร้ายนะเรา
แต่พ่อราเชนเป็นไรไปอ่ะ หรือพี่หนึ่งทำไร

ออฟไลน์ kyoya11

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4680
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +340/-12
ไอคิวสูงจริงๆ =w=

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ ujen

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2455
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +183/-13
อยากอ่านตอนเต็มอ่ะ :m13:

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16

ออฟไลน์ tookta

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 588
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +70/-0
ขอบคุณจ้า
ว๊าว ว๊าว ยกสุดท้ายนี้น้องปุ๊บปั๊ปสุดฉลาดน่ารักออกโรงเองเลยหรือนี่
แบบนี้น๊อกเลยละยกนี้ไม่ต้องรออะไรแล้ว (ฮ่าฮ่าฮ่า)
นายเก่งจะทำยังไงหนอ ? แล้วปาล์มจะต้องเจ็บปวดอีกมากแค่ไหน ?
เป็นกำลังใจให้จ้า +เป็ด ก๊าบ ก๊าบ

ออฟไลน์ i1_to*pp

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1476
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +683/-5

พี่ปุ๊บปั๊บจะทำยังไงให้พ่อกลับมาจ๊ะ
+1+เป็ดเป็นกำลังใจค่ะ มาต่อเร็วๆนะ :กอด1:

ออฟไลน์ koikoi

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +311/-13

ออฟไลน์ BBChin JungBB

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 549
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-1
น่ารัก ทั้งคู่เลย

ออฟไลน์ Dee^daY

  • ไม่เคย ทำให้ใครเดือดร้อน
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +330/-6
ศึกใหญ่กำลังปะทะขึ้น..

ออฟไลน์ Baruda

  • มีความสุข
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 633
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-0

ออฟไลน์ หมูฉึกๆ^^ !

  • MiNt!!^^
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 24
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
    • -

ออฟไลน์ tatum1234

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 952
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-1

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Winer

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1200
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +941/-12
ตอนใหม่กำลังเขียนให้อยู่นะ
อิอิ 

ถ้าเขียนทันก็จะลงให้  ไม่ทันก็ต้องรอพรุ่งนี้แทนนะครับ

ออฟไลน์ tookta

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 588
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +70/-0
ขอบคุณจ้า
รอตอนต่อไป
จะได้ชมอิทธิฤทธิ์ของน้องปุ๊บปั๊บ (เด็กฉลาด)
สู้สู้เค้านะเด็กอัจฉริยะในตอนนี้...อนาคต ^^
เอาให้นายเก่งอยู่หมัด โดนน๊อกตั้งแต่ยังไม่ทันทำอะไรทั้งสิ้นจ้า
+ 1 เป็นกำลังใจจ้า

ออฟไลน์ Winer

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1200
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +941/-12
 :mc4:

มาแล้วนะครับตอนจบ+55  หลังลีลาลาลีตั้งนานนม  ว่าจะเขียนจะเขียน  พอเอาเข้าจริงๆ  ก็ก็ทำโน่นทำนี่  ไม่มีเวลาเท่าไหร่
ฝากอ่านนด้วยนะ
..ใครอ่านใครเม้นท์ก็ขอบคุณนะ++++

777777777777777777777777777777777777777777777



พ่อก็จอดรถลงข้างทางแวะร้านอาหารเพื่อชีวิต  ไอ้เก่งมันก็หันมาจ้องตาผม  แต่ผมชิงส่ายหัวเพราะไม่มีคำตอบดีๆจะให้  มันยิ่งทำหน้ากวนตีน  เอาไหล่มากระแทกบ่าผม  ถ้าสังเกตให้ดี  แสดงว่าวันสองมานี่มันคงไม่ได้โกนหนวดเครา  เพราะมันเริ่มครึ้มจับขอบปากจนเป็นรอย  ผมว่าก็ทำให้มันดูมีเพาเวอร์แมนขึ้นอีกแบบ  รู้สึกดีกว่ามาดหนุ่มเจ้าสำอางอย่างที่ผ่านๆ

“ยิ้มอะไรว่ะ  อะไรติดปากกูหรือไง”มันทำหน้าตึงๆ 
ผมคงเผลออมยิ้มให้เห็น
“เปล่า..”ผมหันหน้าหนี เปิดประตูออก  เพราะแม่กับพ่อเดินเข้าไปเรียบร้อย
มันขยับก้นตามมา  แทนที่จะเปิดด้านของตัวเอง ขี้เกียจขนยาวจริงๆ
“.มึงทำให้กูเหมือนตัวตลก”
เมื่อมันออกมาทันก็เริ่มฝอย
“กูยังไม่ว่าอะไรมึงเลยนะ..”
“แต่ตามึงหัวเราะเยาะกูมาตลอดทาง”
นั่นมันรู้ดีรู้ลึกยิ่งกว่าทีวีพูล
“ถ้าจะมาหาเรื่องกัน  เก็บแรงไว้ก่อน  กูไม่อยากทะเลาะกับมึงต่อหน้าพ่อกับแม่”สายตาผมควานหาแม่กับพ่อกลัวว่าท่านจะมองอยู่
“พ่อกับแม่มึงจะทำอะไร”
“เซ้าซี้นั่น  กูก็ไม่รู้..”
มันจ้องหน้าผมห่างไม่ถึงคืบ ท่าทางไม่เชื่ออยู่ดี
แต่จะว่าไป  พ่อกับแม่จะมาร้านอาหารเพื่อชีวิตทำไมล่ะนี่  มันแปลกใหม่สำหรับผม  แบบว่ายังไม่เคยเข้าร้านอาหารสไตล์นี้

“ปาล์ม  เก่งเข้าไปหาคุณปูข้างใน..”เสียงแม่ไล่
ผมทำท่าจะเดินนำมันไป  พ่อกับแม่จะทำอะไรก็ไม่บอกกันมั่งเลย  ไม่รู้จะแอบอะไรนักหนา  ผมเองก็อยากจะรู้ไม่แพ้มันนั่นแหละ  มองตามันก็รู้ว่ามันพยายามเค้นคอผมให้บอก  ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น  แต่ก็ตื่นเต้นไม่หยอก  ผมรู้สึกเหมือนกำลังเล่นเกมประสาทกับมัน..
“ปาล์ม..”แม่ยักคิ้วให้ทีทำให้ผมชะงัก
“อะไรแม่..”
“อยู่กับแม่ซักครู่นะ”
แม่หันไปมองด้านในก็ไม่มีร่างสูงของมัน  แสดงว่ามันคงจะอยู่กับพ่อเรียบร้อย
“...แม่  ลึกลับซับซ้อนซ่อนเงื่อนเหลือเกินนะครับแม่  จะทำอะไรกันไม่บอกผมล่วงหน้าบ้าง”
“ปาล์ม....”แม่ยิ้มหน้าบานเหมือนจะมองทะลุใจผม
แม่กอดแน่นๆแล้วก็จูบที่เส้นผม  เลยทำให้ผมอึ้งไปหลายวิ..

“.แม่  มีอะไรหรือเปล่า”  ผมเกิดใจหายขึ้นมาเฉย  ยิ่งเห็นน้ำตาแม่คลอเบ้า  ผมก็ยิ่งใจไม่ดี
“แม่  อย่าทำให้ปาล์มใจเสียซิ  เกิดอะไรขึ้นบอกปาล์มบ้างสิครับ  ปาล์มนั่งอึดอัดมานาน”
แกกอดผมซ้ำ  ยิ่งทำให้ผมกังวล  แม่ลูบหลังผมเบาๆ และก็ตบสองสามทีแผ่วๆ

“ปาล์ม  แม่ขอบใจลูกมากนะ  ที่ปาล์มอดทนเพื่อพ่อกับแม่มาตลอด  ทั้งๆที่พ่อกับแม่มักจะมองข้ามลูกเสมอ”น้ำเสียงแม่บอกได้ถึงความเข้าใจแบบทะลุปรุโปร่ง
“ช่างมันเถอะแม่  ถ้าเป็นเรื่องนั้น”ผมคิดว่าแม่ก็คงเข้าใจว่าผมหมายถึงอะไร
“แม่กับพ่อทำผิดกับปาล์ม  หลายเรื่อง  แม่เสียใจลูก”
“แม่ไม่ต้องเสียใจหรอกครับ  อย่างน้อยปาล์มก็ได้ทำหน้าที่ที่ควรจะทำ  เรื่องขี้เล็บแค่นั้น  ผ่านมาเดี๋ยวมันก็ผ่านไป  พรุ่งตื่นขึ้นมาวันนี้ก็เป็นอดีต  ทำใจให้สู้ดีกว่า  ว่าแต่ว่าพ่อกับแม่จะรับมันมาด้วยทำไม  แล้วเรานัดใครไว้ที่ร้านนี้เหรอครับ”
“...รอเวลา...”
“เวลาอะไร..”
“เดี๋ยวก็รู้ลูก..”
“จนป่านนี้ยังปิดกันอีกเหรอแม่”ผมทำหน้าอ้อนวอน นี่ลูกนะ

“เอาล่ะ  พ่อกับแม่ตัดสินใจแล้วว่าจะทำบางอย่างชดเชยให้กับสิ่งที่ลูกสูญเสีย”แม่กอดผมลวกๆ
“อย่าบอก  ว่าจะให้ปาล์มแต่งงานอีกรอบนะ”ผมดักทางไว้ก่อน
“ปาล์มรู้ได้ไง  ใครบอก”
“ห๊า....”ผมเขย่าร่างแม่ด้วยความตกใจ
“ไม่เอานะแม่  ปาล์มไม่แต่งกับพี่หนึ่งนะ”ความผิดหวังกำลังพรั่งพรูออกมาจากดวงตาของผม
“เฮ้ยย  นี่รู้แล้วเหรอ”
“นี่เรื่องจริงเหรอแม่...”ผมช็อคเหมือนโดนไฟร้อยโวลต์  ผมผงะออกจากแม่ทันที
“ปาล์ม...”
“แม่ไม่ต้องมาพูดเลยนะ  ปาล์มไม่ฟัง..”ผมสบัดแขนทิ้ง  เพราะแม่พยายามที่จะจับรั้ง
“ฟังแม่ก่อนสิ..”แม่อ้อนวอน
“..นี่เหรอครับ  ที่แม่บอกว่าขอโทษปาล์ม...”ผมผิดหวังสุดลิ่ม  ทำไมสิ่งที่แม่ทำมันตรงกันข้าม
น้ำลายผมจุกปากจุกคอ  พ่อกับแม่เห็นผมเป็นอะไร  ทีพี่ใบปอไม่เห็นเคยบังคับอะไรซักอย่าง  แต่ทีผมมัดมือชกตลอด  คำขอโทษของแม่ครั้งแรกเปรียบดั่งอ้อมกอดสวรรค์  แต่วินาทีถัดมาแม่กลับผลักผมลงเหว

“เอ้า  แม่ทำไมยังไม่เข้าไปอีก..”พ่อเดินเข้ามาสมทบ
ผมหันหน้าหนีไปอีกทาง  ไม่อยากจะพูดอะไรแล้วจบกัน  สุดท้ายทุกคนก็รักตัวเอง  พ่อแม่ไม่เคยเข้าใจ  ให้ผมแต่งงานกับพี่หนึ่งเหรอไปกันใหญ่แล้ว
ผมสอยขาจะวิ่งหนี..
“ไอ้ปาล์ม  พ่อบอกให้หยุด”
“............หยุด”
ผมหันมามองระยะสั้น
“หยุดเดี๋ยวนี้นะไอ้ปาล์ม ถ้ายังดื้อดึงไม่ฟังพ่อกับแม่อีก  ก็ไปแล้วไม่ต้องกลับ แล้วไม่ต้องมาให้พ่อกับแม่เห็นอีก”พ่อตะเบ็งเสียงดังใส่ผมโครม
นั่นแหละถึงทำให้ขาผมเป็นอัมพาตกะทันหัน
“.พ่อออ..”ผมแทบทรุดลงกับพื้น แข้งขาไม่มีเรี่ยวแรง
“ปาล์มเชื่อพ่อเถอะนะ”
“ทุกคนรักแต่ตัวเอง  ไม่มีใครรักปาล์มซักคน..”
“......โฮ....”นั่นคือเสียงของแม่ที่ร้องขึ้น  แล้ววิ่งมากอดผม
“..ปาล์ม  พ่อกับแม่รักลูกนะ.”
“.พ่อกับแม่ขอโอกาสอีกซักครั้งนะลูก..”
“ปาล์มให้โอกาส  พ่อกับแม่ จนกว่าปาล์มจะหยุดหายใจนั่นแหละครับ”
ตอนนี้ผมหมดอาลัยตายอยากกับชีวิตจริง
“..พ่อทำเพื่อลูกนะ..”
“เอาซิครับ  อยากจับปาล์มไปทำต้มยำทำแกงที่ไหนก็เชิญ  ปาล์มจะไม่เถียง  ไม่พูด ไม่แย้ง ไม่ขัดอะไรทั้งสิ้น  เพราะปาล์มไม่ใช่คน  พ่อกับแม่ถึงมองข้ามจิตใจปาล์มเสมอ”น้ำตาผมมันก็แทรกไหลออกมา
“..ปาล์ม  พ่อจะบอกว่า...........”

“....นี่มันอะไรกัน”ไอ้เก่งโผล่มาร่วมวง
“เปล่าหรอกคุณ..”พ่อตอบมันพร้อมกับหลบหน้า
ผมปาดน้ำตาทิ้งด้วยความเศร้าโศกไว้อาลัยให้ตัวเอง  ทั้งที่ก่อนหน้านั้นเพิ่งยิ้มระรื่น
“..แม่กับพ่อก็บอกมันไปสิ  ว่าพ่อกับแม่จะพวกเราไปงานแต่งพี่หนึ่งกัน”ผมปาดน้ำตาลวกๆ  เลิกอายใครๆ
“แต่งงาน...”มันคำรามลั่นใส่พวกเราสามคน
“..ใช่งานแต่ง...”
“..พี่หนึ่งแต่งกับใคร....”มันถามพ่อ
“...................”
เงียบไม่มีคำตอบจากเบื้องบน  พ่อกับแม่ต่างหันหน้าหนี เก็บปากสนิท  แต่ใจผมสิมันตีรวนเป็นกลองเพล
“..จะมีใครอีกล่ะ  ถ้าไม่ใช่กู”ผมตอบมันอย่างมั่นใจ  มองมันอย่างแค้นเคือง
“...บ้า...”มันกัดกรอดๆ
“ความคิดของใคร..”มันถามพ่อกับแม่ผม
แต่ไม่มีใครตอบเช่นเคย..
“..พ่อกับแม่ทำเกินไปละ”ท่าทางมันชักเดือดร้อนแทนผม
“..ที่ไหน...”มันจ้องหน้าพ่อกับแม่คนละที


เสียงโทรศัพท์พ่อดังขึ้น หยุดการโต้วาทีไปพัก  ผมโมโหก็เลยเดินไปยังรถ  หนีก็ไม่ได้ ไม่คิดว่าสิ่งที่พี่หนึ่งเคยถามจะกลายเป็นเรื่องจริง  สุดท้ายการคลุมถุงชนก็เกิดกับผมซ้ำสอง  ผมยังเป็นเบี้ยให้ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายจับเคลื่อนย้ายตามใจชอบเหมือนเดิม  ส่วนพี่หนึ่งผมไม่รู้ว่าเขาคิดยังไงกับงานนี้..

“...ไปกันได้แล้วครับคุณเก่ง”
“ปาล์มไปเถอะ..อย่าดื้อซิลูก”
“ไป ปาล์มงานแต่งของมึงจะได้เป็นงานแตกแน่ ทำอะไรบ้าๆ”เสียงกระซิบข้างหูผม  ทำให้ใจเฉาๆของผมสดชื่นขึ้นมานิดหน่อย
ไอ้เก่งมันเดินกอดผมไปขึ้นรถ  ผมรู้สึกได้ว่ามันหายใจแรงขึ้น แรงขึ้น  และไม่ค่อยสม่ำเสมอ  ราวกับต้องใช้หัวสมองอย่างหนักหน่วง

ระหว่างทางการพูดคุยของผมกับพ่อและแม่ลดน้อยลงไปจนนับคำได้  ก็ตอนนี้ผมรู้เป้าหมายของท่านหมดแล้ว  ผมหมดคำแก้ตัว  ไอ้เก่งมันถอนใจ ดังๆหลายครั้ง  เหมือนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวงั้นแหละ  ส่วนพ่อกับแม่นั่งหน้าคู่กัน  เขาก็คุยกันกะหนุงกะหนิง  เหมือนเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น  คงจะสมใจเขาละ  ที่ผมไปไหนไม่รอดจำยอมตกเป็นเชลยให้เขาตลอดกาล

ไอ้เก่งมันดึงผมให้ซบกับอกมัน  ศรีษะดำของผมชนแก้มขาวๆ  หัวใจมันเต้นโครมคราม เหมือนกำลังเก็งอะไร  ทำไมช่วงเวลานี้  ผมรู้สึกว่ามันเป็นคนอบอุ่นไปทุกอณูเนื้อ  ผมเผลอหลับตาลงไปแบบลืมตัว   แขนมันกระชับกอดผมแน่นขึ้น  เหมือนเป็นการสัญญาอะไรบางอย่าง  แต่ผมคงคิดไปเองเท่านั้น

และแล้วมันเหมือนมีอะไรมาแตะที่ศรีษะผม  ถ้าผมเดาไม่ผิด  จะต้องเป็นริมฝีปากบางๆของมัน  ผมกับมันเอนหลังชนเบาะ  แต่หน้าผมยังซุกที่อกมันเช่นเดิมไม่ขยับไปไหน  ผมเหมือนขาดที่พึ่งทางใจไปแล้ว  พ่อกับแม่ก็ถีบหัวส่ง  มองข้ามจิตใจของผม  นั่นเป็นความรู้สึกว่าผมไม่เหลือใคร  พอมันแทรกเข้ามาช่วงเวลานี้ผมจึงคว้ามันเอาไว้ราวกับเป็นฟางเส้นสุดท้าย  คนอื่นจะรู้สึกอย่างไรบ้างถ้าเจออย่างผม  คำว่าหัวเดียวกระเทียมลีบมันอาจจะยังน้อยไป...

แม้ไอ้เก่งจะนั่งสงบเป็นรูปปั้น  แต่ข้างในผมว่ามันคงร้อนไม่แพ้ไฟ  เพราะมันขบฟันตลอดทาง  พ่อเองก็ขับไม่ช้านะผมว่า  แต่ผมกลับอยากให้ระยะทางมันอยู่ห่างอออกไปอีกซักพันกิโลเมตร  เพื่อช่วยดึงและยึดเวลาให้ผมอยู่กับอิสระมากขึ้น..


และแล้วสถานที่นัดหมายของพ่อกับแม่คงถึงแล้วล่ะ  ผมกับไอ้เก่งก็เดินลงกันตามปกติ  พ่อกับแม่นำทางอย่างคล่องแคล่ว  ทั้งที่ท่านไม่น่าจะคุ้นกับโรงแรมใหญ่แห่งนี้  อ้อ  ผมลืมไปว่ามีคนนำทางด้วย  ท่าทางจะเป็นงานใหญ่ของโรงแรม
“เร็วๆสิปาล์มเดี๋ยวไม่ทันงาน..”แม่หันท้วง
“..เดินเต็มที่แล้วครับ”
ผมเห็นพนักงานออกมาต้อนรับขับสู้กันอีก  แต่ผมก็ไม่ได้ยินดีปรีดาอะไร  ไอ้เก่งมันเดินจับมือผมตลอดทาง  ผมเองก็ไม่ละมือหนีไปไหน  ไม่รู้ว่าผมจะพอใจกับการกระทำอะไรของมันนักหนา  ผมรู้แต่เพียงว่าไม่อยากให้มันปล่อย มือคนเหงาๆอย่างผม...

ผมเดินลัดเลาะตามที่แม่ทิ้งรอยไว้  ก็คือให้พนักงงานของโรงแรมประกบเราไว้ไปเรื่อยๆ  โรงแรมมันใหญ่พอสมควร  คนไม่คุ้นอาจะหลงกันได้  ไอ้เก่งมันหันมามองหน้าผมเป็นระยะ  เหมือนจะพูดอะไรจะถามอะไร  แต่มันก็เหมือนยังกั๊ก.....


“..น้าปาล์ม...”
“..เก่ง....”
เสียงเล็กๆคุ้นตะโกนก้องเรียกผมกับมัน  ได้ยินที่ไหนก็จำได้  ร่างเล็กวิ่งพุ่งเข้ามาหาผม..  วันนี้เขาแต่งหล่อเป็นพิเศษราวกับเป็นนายแบบดาราเด็ก  ผมก็เดินนำหน้าหวังจะกอดเจ้าหลานรักน่าหยิก  ผมอ้าแขนเต็มที่ เก็บความทุกข์พักไว้ชั่วคราว  เพื่อรับเขาไว้ในอ้อมกอด..

“น้าปาล์มไปไหนมา..”หลานวิ่งด้วยพูดด้วย

!!!! ฟุ๊บบ  ฟิววววว...
หลานผมผ่านร่างผมเฉย  แต่มันกลับไปพุ่งไปหาไอ้เก่งแทน...  มีกอดขา
“.เก่งไปไหนมาอ่ะ คิดถึง”
ไอ้คนที่ถูกทักมันก็อุ้มขึ้น  อีกคนก็คล้องแขนจูบแก้มอ้อนทั้งสองข้าง..
“จุ๊บบบบ...”
ไอ้เก่งมันก็ยิ้มระรื่นดีใจไม่แพ้กัน
“น้าปาล์ม  เข้าไปข้างในก่อนนะ ปู่กับย่า ลุงหนึ่งก็รออยู่ด้วยนะ”
ปุ๊บปั๊บสั่งผมเป็นผู้ใหญ่สั่งเด็ก  ผมเลยทำให้สมประสงค์  เดินเข้าไปไม่คิดจะหันกลับ  หมดอารมณ์เล่นด้วย


“แต่เก่ง  อยู่คุยกับปุ๊บปั๊บก่อนนะ”เด็กไอคิวสูง ทำตาออดอ้อน
“.คงไม่ได้หรอก  ตอนนี้มีธุระ”
“เก่งจะไปไหน”
“จะไปคุยกับลุงหนึ่ง  เขาอยู่ไหน..”
“แต่ปุ๊บปั๊บมีเรื่องจะคุยกับเก่ง  เก่งต้องฟังห้ามขัดขืน  พยักหน้าได้อย่างเดียว  ห้ามส่ายหัวด้วย”เด็กน้อยรูดตัวลงจะอ้อมกอด  พลางทำหน้างอนไม่พอใจ  เพราะท่าทางอีกคนไม่เป็นใจเอาเสียเลย
“อย่างงั้นก็ได้”
เก่งยอมอ่อนให้  ทั้งที่ในใจเขานั้น  อยากจะไปข้างในมากกว่า

เด็กน้อยน่ารักยังทำหน้างอหน้างุ้ม  ทำให้เก่งต้องเข้าไปง้อ
“แค่นี้ก็ต้องโกรธด้วยเหรอ  เมื่อก่อนไม่เห็นเป็นแบบนี้นี่”
“ก็ต้องโกรธดิ”ปุ๊บปั๊บหันหลังให้
“หันหลังให้กันแบบนี้  ไม่ใช่โกรธธรรมดาๆแน่”เก่งเท้าคางคิดหนัก ละเรื่องปาล์มไว้อีกมุม
“มันน่ามั้ยเล่า”เด็กน้อยยังคงหน้างุ้ม
แม้จะโดนผู้ใหญ่จับเนื้อตัว  เขาก็พยายามจะสลัดมันออกทิ้งไป
“.เฮ้ย  เอาจริงดิ”เก่งอดขำไม่ได้
“จริงดิ นี่พี่ปุ๊บปั๊บนะ  ไม่ใช่เพื่อน....”

“..พ่อ ขอโทษษษษษ...”เก่งพูดชัดถ้อยชัดคำ
ปุ๊บปั๊บหูผึ่ง  แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังไม่หันกลับมา..
ผู้เป็นพ่อใช้เข่าเคลื่อนไปหาลูก ที่ยังไม่ยอมหันมาคุยกัน.. ท่าทางคล้ายจะงอนเอาโล่ห์  อีกใจก็อยากจะตามหลังปาล์มเข้าไปให้มันรู้ดำรู้แดง  แต่ตอนนี้ลูกก็มาขวางทางซะก่อน

“..รักกันนะ..”เก่งพยายามจับไหล่ลูกชายหันมาดู
“รักกันๆ..”
แต่อีกคนก็ยังฝืน..
“..ไหนเคยบอกว่าเราจะรักกันไง  นะ นะ เกี่ยวก้อยกันครับ”
เก่งจับนิ้วเล็กมาก้อยกัน  พลางหัวเราะที่เห็นลูกชายงอนเกินงามไปแล้ว.
“ฮึ ฮึ  ฮืออ....”
แล้วสิ่งที่กลั้นไว้เนิ่นนาน  เมื่อเจอเข้าจริงเขาก็ลืมสิ่งที่จะต้องหมดสิ้น..
“เป็นอะไร....”เก่งขยับไปอยู่ตรงหน้าลูกชาย
“ฮือ ฮือ....”
“เป็นอะไรครับปุ๊บปั๊บ  ทำไมจู่ๆก็ปล่อยโฮเฉยเลย”
“ทำไม ทำไม เก่งต้องไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้นด้วย  ทำไมเก่งไม่รักน้าปาล์ม  แล้วทำไมเก่งถึง ทิ้งปู่กับย่าลุงหนึ่ง”
“เรื่องนี้ปุ๊บปั๊บยังไม่เข้าใจหรอก”
“...พ่อ...มีเมียน้อย...”
สิ้นสุดคำนั้น  ผู้เป็นพ่อใจสั่น สั่นไปทั้งร่าง เหมือนใครเอาไม้หน้าสามฟาดหัวจนเลือดอาบ
เขากำลังตะลึงที่ได้ยินปุ๊บปั๊บเรียกพ่อ  ตกใจที่ลูกเรียกพิมมี่ว่าเมียน้อย....
“เมื่อกี้ว่าอะไรนะ”
“พ่อมีเมียน้อย  พ่อมีเมียน้อย”เจ้าลูกพูดกรอกใส่หูพ่อ
เก่งอดตื้นตันไม่ได้  ในที่สุดเขาก็ได้ยินคำที่โชลมหัวใจ
“ลูกพ่อ  น่ารักที่สุดเลย”เก่งคลึงใบหูลูกชายเล่น  ยิ้มไม่หุบ

“น่ารักตรงไหน ปุ๊บปั๊บ  ไม่ชอบคนเจ้าชู้  ไม่ซื่อสัตย์ต่อน้าปาล์ม”
“ใครสอนให้พูดฉอดๆแบบนี้  ไม่น่ารักเอาเสียเลย”
“ไม่น่ารักก็ไม่ต้องมารัก  ต่อไปนี้ปุ๊บปั๊บกับน้าปาล์มจะไม่อยู่ขวางความสุขของเก่งอีกแล้ว”
“พูดอะไร..”
“ปุ๊บปั๊บกับน้าปาล์ม  จะกลับไปอยู่บ้านตากับยายแล้ว  และจะไม่กลับมาอยู่ที่นี่อีกตลอดไป”
“แล้วต่อไปนี้เก่งไม่ต้องมาเรียกปุ๊บปั๊บอีกต่อไปเลยนะ”
“ไงงั้นล่ะ  พูดให้มันรู้เรื่องก่อนสิ...”
“พรุ่งนี้น้าปาล์มก็จะเดินทางกลับ  รวมทั้งตายายและปุ๊บปั๊บด้วย”
“ใครบอก  ก็น้าปาล์มกำลังจะมาแต่งงานกับลุงหนึ่งไม่ใช่เหรอ”เก่งแกล้งถาม

ลูกชายเริ่มงง  ข่าวแบบนี้มันมาจากวงไหน  เขาตั้งตัวไม่ติด
ปุ๊บปั๊บพยักหน้าแทน  เพราะไม่รู้จะตอบอะไร  และสุดท้ายเขาก็วิ่งปรู๊ดดด  เข้าไปข้างใน ทิ้งเรื่องราวเมื่อกี้ให้อีกคนงงเป็นไก่ตาแตก....

“ปาล์มจะกลับไปอยู่บ้าน..  แบบนี้ก็แสดงว่าพี่หนึ่งแต่งงานกับไอ้ปาล์มแล้วจะกลับไปอยู่ที่นั่น  มันหมายความว่าแบบนี้ใช่มั้ย..”
แค่นั้นเขาก็เดินฉิว  ตามเข้าไปด้านในทันที....


เก่งเดินอาดๆตามทางที่ลูกชายวิ่งไป  แต่ระหว่างทางก็มีพนักงานรอเขาอยู่เป็นระยะ  เขาคิดว่าคงคอยชี้ทางมาให้แขกที่มางานนี้  เขาผลักประตูห้องจัดงานเข้าไป  ตามที่พนักงานเชิญชวน...

“มาถึงซะทีนะ...”พี่ชายคนเดียวของเขายื่นมือมาทักทายพร้อมกับยิ้มสดใส
!!พลั๊วะ.....
แทนที่จะจับมือพี่ชายทักทาย  แต่เขากลับต่อยโครมเข้าที่ใบหน้าหล่อๆนั่น
“.อ๊ะ.....”
หนึ่งสบัดหน้าพรืดด
หันมาพุ่งใส่น้องชายบ้าง  ใครจะให้ต่อยฟรีๆ
!!...พั้ว
หนึ่งส่งกำปั้นคืน  จนร่างน้องชายกระเด็นล้มไปกับพื้น  เขาไม่รีรอที่จะเดินเข้าไปซ้ำ  แม้จขะมีเสียงร้องห้ามจากปากคนรอบข้างดังแซ่เซ็งรายล้อม
“โอ๊ะ....”เก่งลูบหน้าด้วยความเจ็บ  แต่มันไม่จบ  เขากะจะลุกขึ้น  แต่ว่าร่างพี่ชายก็โถมเข้ามาถึง  พร้อมกับกดชก  แล้วชก ปังซ้ำ...
“..มึงต่อยกูทำไม...”หนึ่งชูกำปั้นค้างไว้กะจะซ้ำอีก
“.หน้าด้าน..”
“มึงนะสิหน้าด้าน..”
คนน้องนอนหงายกับพื้น จับแขนพี่ชายที่กดร่างเขาไว้แน่น  สายตาเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง..
“..มึงจะแต่งงานกับไอ้ปาล์มไม่ได้..”
“ทำไมกูจะทำไม่ได้.”
“..ปาล์มมันไม่ได้อยากแต่งกับพี่ซักหน่อย.”
“ปาล์มไม่ได้พูดอย่างนี้นี่”พี่ชายยิ้มเยาะ

เก่งเหงนไปมองรายรอบ  ตอนนี้ทั้งพ่อแม่ของเขาและพ่อแม่ของปาล์ม  ต่างยืนหัวเราะเขา  แม้กระทั่ง ปุ๊บปั๊บ น้องชินก็ยืนอมยิ้ม  เมื่อเขาตกที่นั่งลำบาก  ทำไมมีแต่คนหัวเราะเยาะเขา  แล้วปาล์มอยู่ไหน  เขาดิ้นหวังจะลุกขึ้นจากพื้น  แต่ว่า....
“ขอบใจที่มึงมางานแต่งของพี่...”
“...ฝันไปเถอะ  ไม่มีวันนั้นหรอกเว้ย..”เขาตะโกนใส่หน้าพี่ชาย
“..แล้วมึงจะมายุ่งทำไม..”
“.กูไม่ให้มันแต่ง..”เก่งชักเคืองหนัก  เมื่อพี่ชายเอาแต่ยิ้มเยาะ
“.เพราะอะไรละมึงถึงไม่ให้ปาล์มแต่ง..”
“ก็มันเป็นเมียกู...”
“โฮฮฮฮ....”เสียงร้องข้างดังขรม
“..พูดออกมาได้ไม่อายปาก  มันจบแล้วเรื่องของมึง”
“.ยังไงพี่ก็แต่งกับมันไม่ได้..”เก่งตะคอกพี่ชายอีกครั้ง
“ทำไมมึงต้องการอะไรอีก..”
“ก็ผมหวงมัน หึงมัน..”
เสียงอื้อฮือดังมาอีกระลอก
“...มึงรักปาล์มหรือเปล่านี่..”พี่ชายทำหน้าสงสัย
“.ไม่รู้  ผมหวงของผมละกัน..”
หนึ่งปล่อยมือจากคอน้องชาย  ทำให้เขาลุกขึ้นนั่งอย่างหัวเสีย....

“..น้องชินครับ ชิมเค้กหน่อยดิว่าอาหล่อย หรือเปล่า”
ไม่รู้ว่าปุ๊บปั๊บไปจิ้มครีมบนหน้าเค้กนั่นมาตั้งแต่เมื่ไหร่  พร้อมกันนั้นเขาก็เอาไปป้ายริมฝีปากน้องชินเล่น  อีกคนก็แล่บลิ้นเลียชิมรส..
“หวาน  อร่อย..”น้องชินยกนิ้วให้..
“อร่อยดีน่อ  พี่ว่านะ  เค้กครอบรอบแต่งงานนี่อร่อยสุดๆ  ยกนิ้วให้เลยนะครับ คุณปู่ คุณย่า..”
เก่งสะดุดหูที่ลูกพูดคำว่าเค้กครบรอบแต่งงาน  มันไม่ใช่เค้กแต่งงานนี่ เอ๋ เขาหูเพี้ยน...
ตอนนี้สายตาทุกคนกำลังยิ้ม  ให้เขา....
เพื่อคลายความสงสัย  เขาจึงตรงไปดูเค้กสีหวานที่ตั้งเด่นหนักหลายปอด์น  เพื่อรอเปิดงาน 
“..ฉลองครบรอบแต่งงาน 27 ปี เต็ม.”
นั่นคือข้อความบนหน้าเค้กก้อนยักษ์.....
“...พ่อ  แม่....”
ชายหนุ่มยิ้มทั้งน้ำตา  ใช่วันนี้มันเป็นวันครบรอบแต่งงานของพ่อกับแม่เขานี่นา  เขาลืมไปเสียสนิทเลย..



---- :bye2:---

333777888999111222333
--ใบ้หวยด้วยนะ 55--

ออฟไลน์ kokikung

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1594
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +133/-3
555555555555++++คลกตอนนี้
แต่สงสารปาล์มอ่า เก่งไม่มีความชัดเจน
หวงก้างแม้งเลวตั้งแต่ต้นเรื่องยันตอนนี้ยังไม่เห็นความดีของมันเลย
เพลียสุด

ออฟไลน์ TanyaPuech

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4341
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +531/-23
 :เฮ้อ: เพลียกับยอดชายนายเก่ง

nueng_w

  • บุคคลทั่วไป
ทำไมมันสั้นอย่างนี้......? ขอบคุณมากๆๆติดตามมาตลอดเลยครับ .............จบแล้ว..........ไม่มีตอนเพี่มเหรอครับ?

ออฟไลน์ kyoya11

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4680
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +340/-12
นายเก่ง.....งงกับพฤติกรรมนายคนนี้จัง  :เฮ้อ:

Ai_Rong_Kun

  • บุคคลทั่วไป
รอตอนจบ 1/2  1/3  1/4  1/5  1/6  1/7  1/8 .....

ออฟไลน์ koikoi

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +311/-13
สงสารปาล์มอ่ะเมื่อไหร่จะได้มีความสุขซะที :m15:

OHmeza019

  • บุคคลทั่วไป
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หวานชื่นรื่นรมย์ถึงเเม้จะมีดราม่าบ้างเเต่ก้โอเคเเหละคับ
กิกิ
มาติดตามตอนต่อไปอย่างไกล้ชิด

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด