ต้องขออภัยที่หายไปนานอีกแล้ว......
แบบว่ามันต้องมีฉากเลิฟซีนของผู้หญิง กับผู้หญิง แล้วนึกตามไม่ออก
มันเลยแต่ไม่ออกทั้งที่ตอนวางพอร์ทก็คิดว่าจะเขียนได้ เลยใช้เวลานานอีกเช่นกัน
ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
~ เอาคืน
“อือออออออ ท...ทำไมไม่มีแรง” อ๋อมครางเสียงแผ่ว ก่อนจะหลับตาแล้วทิ้งตานอนพิงโซฟาอย่างง่ายดาย
มีเพียงรอยยิ้มเล็กที่มุมปากของตัวเองที่เป็นคำตอบ ก่อนที่ผู้ชายตัวโตอีกคนที่ทำทีจะลุกมาดู แต่ก็เซล้มกับโซฟา
ตัวเดิมอย่างสิ้นแรง หันมามองสบตากันราวกับพึ่งนึกอะไรได้สักอย่าง หึหึ....แต่สายไปแล้วมั้ยพี่รัก
“อืออออออออ” เสียงครางแบบขู่คำรามอย่างขัดใจ ก่อนดวงตาคู่คมจะค่อยๆ ปิดลง อย่างฝืนตัวเองไม่ไหว
จนหลับไปในที่สุด ริมฝีปากแย้มยิ้มจนกว้างสุดอย่างห้ามไม่อยู่ ความยินดีปรีดาพวยพุ่งราวกับพุที่กำลัง
ระเบิดตัวจนสว่างวาบสวยงามอยู่บนท้องฟ้ายามราตรี
“อ๋อม...ในที่สุดเราก็จะเป็นของกันแล้วนะ คิคิ” กดจูบที่หัวทุยของอีกฝ่าย อ๋อมปรือตาเล็กน้อยร่างกายร้อนผ่าว
เพราะฤทธิ์ยา เขี่ยแก้มนิ่มของอีกฝ่ายอย่างย่ามใจ กดจมูกสูดดมความหอมหวานที่แก้มของอีกฝ่าย
ราวกับเป็นเจ้าของมาเนิ่นนาน.... รอคอย....เพื่อจะได้ครอบครอง
http://www.youtube.com/watch?v=LfaDl420DtU“เวลาที่ล่วงเลยนั้นทำให้คนเปลี่ยนไป สิ่งหนึ่งในใจยังไงก็ไม่เปลี่ยน”
เสียงขับกล่อมบทเพลงคลอเบาๆ ขณะที่มือข้างหนึ่งดึงมืออ๋อมแล้ววาดโอบพาดไหล่ มืออีกข้างสอดเข้าที่เอว
อีกฝ่าย กระชับรั้งก่อนจะดึงอีกฝ่ายให้ลุกขึ้นยืนเคียงข้างกัน พยุงเดินไปที่ห้องนอน ...
“ก็คือความรักที่มีต่อเธอ จะมั่นคงอย่างนี้เหนือกาลเวลา มากยิ่งกว่าอะไร....”
มือข้างที่สอดเกี่ยวเอวบาง สอดเข้าสู่เนื้อผ้าไล้ขึ้นสูงจนสัมผัสอกอูมอวบอิ่ม เคล้าคลึงเบาๆ
“อือออ~” เสียงครางแผ่วเบา ทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายต้องการสัมผัสที่มากกว่า ร่างหวานแดงจัดจนแทบทนรอไม่ไหว
ยกยิ้มที่มุมปาก หึหึ..... แต่ยังไม่ถึงเวลา จึงได้แต่ครวญเพลงต่อไป
“ต่อให้นานเพียงใด รักแท้ก็ยังคงเป็นรักแท้ ไม่มีวันจะแปรหรือน้อยลงไปตามเวลา”
ประครองร่างหวานของอีกฝ่าย ค่อยๆ วางลงบนเตียงหนานุ่มที่คุ้นเคย เตียงยวบลงเล็กน้อย
อีกฝ่ายหายใจกระเส่า แม้จะรู้ดีว่าเป็นเพราะฤทธิ์ยา แต่ก็ช่างประไร ... ถึงเวลาที่อ๋อมรู้สึกตัว
ก็เปลี่ยนอะไรไม่ได้แล้ว เราจะเป็นของกันและกัน และอยู่ด้วยกันตลอดไป
บดจูบริมฝีปากสีสด ช่างนุ่มนวลและอ่อนหวาน สอดลิ้นเข้าหาลิ้นนุ่มที่เหมือนแตกตื่น
คอยหลบหนี พอจนมุมแล้วดันลิ้นตอบกลับ ก็โดนชักนำความหวานด้วยการเกาะเกี่ยว
ลิ้นอีกฝ่ายดูดดุน อย่างดูดดื่มเนิ่นนานจนพอใจ แล้วค่อยๆ ผละออก
“ถึงแม้บางครั้งชีวิตต้องเจออะไรกระหน่ำ แต่ก็ไม่เคยทำให้รักเราเปลี่ยนแปลงไป.....”
เสียงเพลงดังกระหึ่มในหัว ... ทั้งที่ไม่ได้ร้องออกมา เหมือนเป็นการตอกย้ำความรู้สึกที่มี ..
.........ความรัก....ที่ไม่เคย....จะเปลี่ยนแปลง
เดินออกมามองหาร่างสูงใหญ่ของไอ้ตัวการทำลายความรักของตัวเอง แล้วหยักยิ้มเล็กน้อย
แค่ยาสลบในปริมาณไม่มากนักก็ทำเอาสุดหล่อ ล้มพับไปกับโซฟาอย่างง่ายดาย
จะมัดมันทิ้งไว้ข้างนอกก็ย่อมทำได้ แต่.....มันจะสาแกใจได้ยังไงหล่ะ ถ้าทำเพียงแค่นั้น
สู้ให้มันไปเป็นพยายานรักของ ตัวเองกับคนที่มันรักหน่อยเป็นไร มันจะได้ทั้งเจ็บปวดเจียนตาย
แล้วก็จดจำ........ไว้ชั่วชีวิตมัน ว่าไม่มีทาง... ที่จะแย่งอ๋อมไปจากอ้อมอกของตัวเธอได้
ไม่มีทางที่จะกลับมายืนตรงนี้ ...จะทำให้มันได้รู้ ว่าคนที่คู่ควร คนที่จะดูแลอ๋อมได้.......
ทั้งชีวิตนี้......มีแต่คนอย่าง ‘กู’ คนเดียวเท่านั้น จิกผมอีกฝ่ายในร่างไร้สติ กระชากดึงขึ้นมา
ก่อนจะปล่อยให้หน้าอีกฝ่ายหล่นกระทบขอบโซฟาอย่างสะใจ
“หึหึ” ยักยิ้มมุมปาก แล้วส่ายหน้าอย่างละอา ที่อีกฝ่ายโง่ซะยิ่งกว่าที่คิดไว้
“ควายอย่างมึง.... ก็สมควรเป็นอย่างนี้แล้วหล่ะ คิดจะแย่งคนรักกูเหรอ หึหึ”
ผลักหัวของอีกฝ่ายให้ตัวเอียงนอนไปทับที่เท้าแขนของโซฟาด้านขวา ก่อนจะรวบขาทั้งสองข้าง
ยกขึ้นวางบนที่เท้าแขนของโซฟาด้านซ้าย เดินกลับไปที่โต๊ะคอมลากเก้าอี้ที่มีล้อเลื่อนด้านล่างถึงสี่ล้อ
หยุดตรงหน้าไอ้ตัวผู้ที่คิดก่อการใหญ่ .... หันด้านข้างเก้าอี้เข้าประชิดกับโซฟา ปรับที่เท้าแขนไปด้านหลัง
ขาข้างหนึ่งเหยียบที่ล้อไม่ให้เคลื่อนไหว ก่อนสองแขนจะสอดเข้าใต้รักแร้อีกฝ่าย ออกแรงดึงอย่างทุลักทะเล
ด้วยความที่อีกฝ่ายตัวใหญ่กว่า และท่าทางที่ไม่ค่อยถนัดสักเท่าไหร่ ปล้ำอยู่เป็นนานจนเหงื่อตก
แต่ก็ไม่เกินความสามารถของนักกีฬาที่ฝึกหนัก ในที่สุดก็ลากไอ้ตัวปัญหาขึ้นเก้าอี้มาได้ ผูกผ้ามัดปาก
มัดมือ มัดเท้า เสร็จสิ้น ถึงกลับปล่อยตัวนั่งหอบหายใจพักใหญ่ ใช้มือปาดเหงื่อด้วยความเหนื่อยอ่อน
แต่จิตใจกลับสดใจเริงร่าเสียจน ทนเก็บความรู้สึกต่อไปไม่ไหว
“หึ... หึหึ... หึหึหึ ... ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ เฮ้ออออ ........ ช่างเป็นวันที่ดีเสียจริงๆ ว่าม๊ะ?” เหลือบมองไปข้างๆ
หันไปพูดจากับคนที่นอนนิ่งไร้สติ แต่กลับรู้สึกขำจนตัวงอ .... โลกใบนี้ช่างสวยงามทุกอย่างช่างเป็นใจ
สูดหายใจเข้าจนเต็มปอด ก่อนจะเข็นร่างของไอ้ตัวผู้ตรงหน้าเข้าไปในห้องนอน ที่มีอ๋อม นอนบิดร่างกาย
ไปมา กัดริมฝีปากแน่นด้วยความทรมาน มือจิกเตียงแน่น ฤทธิ์ยาเร่าร้อน... แผดเผาจนคนตรงหน้า
ตัวแดงก่ำไปทั่วทั้งตัว ความปรารถนาพุ่งสูงจนน่าสงสาร .... อมยิ้มเล็กน้อย เมื่อนึกถึงเวลาที่อีกไม่ช้า
จะได้ครอบครองเป็นเจ้าของในคนที่ตนปรารถนา ทั้งร่างกายและจิตใจ จะได้ทำลาย... เหยียบย่ำ
หัวใจไอ้ลูกหมา... ที่บังอาจจะมาชิงกล่องดวงใจที่เธอได้เฝ้าทนุถนอมมาเสียนานนม ช่างเป็นสุขเสียเหลือเกิน
หันไปจ้องมองนาฬิกาบนหัวเตียงบอกเวลาตีสาม ส่ายหน้าน้อยๆ นี่เธอเผลอให้เวลาจัดการไอ้ตัวผู้นี่
นานไปเหมือนกัน คงได้เวลา.....ที่ยานอนหลับคงใกล้จะสิ้นฤทธิ์เสียที เหงื่อที่พรั่งพรูเต็มตัวจนรู้สึกเหนียวหนืด
เดินเข้าห้องน้ำเพื่อล้างคราบเหงื่อไคล เพียงชั่วครู่ก็เดินออกมา ในมือถือแก้วน้ำเดินมาหยุดตรงหน้า
ไอ้ตัวผู้ตรงหน้า หยักยิ้มมุมปาก หมุนบิดคอคลายความเมื่อยล้า ก่อนจะสาดน้ำเข้าหน้าของอีกฝ่าย
“ซ่าาาาาา..... เพี๊ยะๆ เพี๊ยะๆ” ตบลงบนหน้ามันเบาๆ เพื่อปลุกไอ้ลูกหมาขี้เซาไม่นานนัก มันก็ตื่น
เปลือกตาหนาค่อยๆ ขยับด้วยความงัวเงีย ยามเปลือกตาเปิดดวงตาของมันปรือปรอยเพราะพึ่งตื่น
แต่ไม่นานดวงตาก็เบิกกว้างยามสบตากับเธอเข้า หญิงสาวหัวเราะขำ
“อือออออออ” มันส่งเสียงครางกร้าว คำรามลั่น ฟังไม่ได้ศัพท์ น่าขันยิ่งนัก...มันคิดจะขู่เธองั้นรึ?
“หึหึ... ขู่กูเหรอ? คิดว่าจะทำอะไรกูได้งั้นเหรอ เดี๋ยวกูจะทำให้มึงรู้ว่ามึงจะทำอะไรได้มั้ย มึงเห็นอะไรมั้ย
อ๋อมไงสุดที่รักของมึง ...”
“อือออออออออ” มันครางขู่เธออีกครั้ง เล่นเอาเธอขำจนตัวงอ รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังจะสื่อสารอะไร
“อยากรู้ว่ากูจะทำอะไรงั้นเหรอ มึงไม่ต้องห่วงนะอ๋อมน่ะ...เค้าเป็นของกู” ดูตาเกี้ยวโกรธฉายชัดเวลา
ที่พูดถึง มือเรียวบีบคางอีกฝ่ายแน่น บังคับเชยหน้าให้หันมาสบตากัน ดวงตาคู่คมก็เกี้ยวกราดไม่ต่างกัน
เพียงแต่พันธนาการที่อีกฝ่ายทำไว้ ทำให้ไม่สามารถตอบโต้ได้อย่างใจ หญิงสาวเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน
บดกัดริมฝีปากตัวเองแน่น จิกเล็บคมลงลนผิวหนังของอีกฝ่าย เจ็บจนสะดุ้งแต่มันก็ไม่ปริปากร้อง
มีแต่เสียงคำรามขู่เป็นระยะ จนเลือดซึมออกมาตามผิวหนังอีกฝ่ายถึงละมือออก
“มึงไม่ต้องกลัวนะ เพราะกูจะทำให้เค้ามีความสุข ไม่ได้จะทำให้เค้าเจ็บทรมาน มึงคอยดูหล่ะ ...
คอยถ่างตาของมึงดูให้ดีๆ นี่จะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่มึงจะได้เห็น ร่างกายเปลือยเปล่าของกูกับอ๋อมเชียวนะ
แต่กูไม่ถือหรอก ฮ่าๆๆๆ มึงน่ะก็แค่เห็น....... แต่กูจะมีความสุขอยู่กัยอ๋อม มึงจับตาดูดีๆ หล่ะ ไอ้เหี้ย”
พูดจบก็สะบัดมือตบอีกฝ่ายจนหน้าหัน ตามแรงอารมณ์โกรธที่คลุกโชนก่อนหน้า ลิ่มเลือดสีแดงฉาน
ค่อยๆ ไหลซึมตามมุมปาก หญิงสาวส่งเสียงหัวเราะหึหึ อย่างพึงใจ ก่อนจะหันหลังค่อย ๆเดินกรุยกราย
ก่อนจะทิ้งตัวนั่งบนเตียง มือเรียวลูบไล้ไปทั่วร่างกายของอ๋อม อีกฝ่ายดิ้นพล่านไร้ซึ่งสติควบคุมร่างกาย
“อ่าาาาาา... ช...ช่วยด้วย อือออออออ” ริมฝีปากหวานถูกประกบนัวเนีย ลิ้นเรียวเล็กสอดประกบดูดดื่ม
เนิ่นนาน ก่อนจะเลื่อนลงมาซุกไซร้ซอกคอขาวผ่อง มือสอดเข้าใต้ร่มผ้าลูบไล้จุดไวต่อสัมผัส บราตัวสวย
ถูกปลดออกอย่างง่ายดายเมื่อเป็นตะขอหน้า ทั้งๆ ที่เสื้อตัวนอกยังปกปิดร่างกายขาวผ่องนั้นไว้ได้เป็นอย่างดี
กระดุมตรงหน้าอกถูกปลดออกเพียงแค่เม็ดเดียว นิ้วเรียวเกี่ยวแหวกให้เห็นเนินอกรำไร ริมฝีปากสวยได้รูป
สีแดงสดหยักยิ้มหยันหันมามองไอ้ลูกหมาที่ทำได้แค่ส่งเสียงคำรามขู่ เธอเกี่ยวเสื้อให้ยกสูงเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายมองเห็น
เนินเนื้ออีกก่อนจะเลื่อนช่องรูมาตรงยอดอก ริมฝีปากเหยียดยิ้มกว้างขึ้นอีก อีกฝ่ายส่งเสียงคำรามขู่
พยายามแค่ไหนก็ทำได้แค่ส่งเสียงในลำคอ ดาไล้ลิ้นเลียรอบริมฝีปาก ก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอหนักๆ
แหย่ลิ้นลงช่องที่เกี่ยวเปิด ไล้เลียอย่างหลงไหล ..... อ๋อมครางอย่างหมดแรง หอบหายใจแรงจัด
“อืออออ~” สองมือจิกเตียงนอนแน่น ร่างกายบิดเร่า หน้าอกแอ่นหรา ดวงตาหลับพริ้มรอสัมผัส
เหลือบไปมองไอ้ลูกหมา ที่มันกัดผ้าแน่น ส่งเสียงหายใจหอบแรงด้วยความโกรธ ยิ่งเห็นยิ่งสะใจ
อยากรู้นักมันจะทำอะไรได้ ก้มหน้าตะโบมดูดอกอูมด้วยความถวิลหา สอดมืออีกข้างนวดเฟ้น
หน้าอกอีกข้าง ได้ยินเสียงโครมดังขึ้น เหลือบตาไปมอง....แล้วถึงกลับโมโห
“ปัง ปัง ปัง” ไอ้ลูกหมาคงใช้เท้าที่ถูกมัดอยู่ถีบที่เตียงนอน ก่อนที่เก้าอี้จะไถลไปกระแทกผนังดังปัง
จากนั้นมันเอาหัวกระแทกฝา อีกหลายครั้ง .... ขนาดนี้มันยังไม่ยอม เธอกระโจนจากตัวอ๋อมที่แสนหอมหวน
ดิ่งตรงเข้าไปหาดึกขนาดนี้ ขืนทำเสียงดังขนาดนั้น.... ห้องข้างๆ ได้เข้ามาเยี่ยมพอดี
“ฤทธิ์มากนักนะมึง ไอ้เหี้ย” เสียงสบถด่าด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ก่อนจะยกกำปั้นขึ้นสูง สะบัดหลังหมัด
กระแทกหน้ามันจนหัน กลิ่นเลือดคาวเลือดฟุ้งกำจาย เธอสะแหยะยิ้มสมใจ จิกเล็กลงหน้าอีกฝ่ายแน่น
บีบคางอีกฝ่ายให้หันหน้ามามอง
“เป็นไงหล่ะมึง หึ.... ตอนแรกกูก็กะว่าจะให้มึงมีชีวิตต่อไป ... แต่ดูท่าคงอยากจะตายมากกว่ามั้ง”
น้ำเสียงเย็นชากกระซิบกระซาบ น่าสยดสยอง .... เธอเดินออกไปด้านนอกห้อง ก่อนจะเดินกลับเข้ามา
ใบหน้าสะแหยะยิ้มหวาน ได้ยินเสียงเพลงร้องกล่อมคลอเบาๆ มือไขว้ไปด้านหลัง แกว่งตัวไปมา
อย่างอารมณ์ดี แสงวาววับค่อยๆ ถูกหยิบมาโชว์ มีดปอกผลไม้คมแปบปราบ ราวกับไม่เคยถูกใช้งานมาก่อน
ถูกกวัดแกว่งอยู่ตรงหน้าไอ้ลูกหมาตัวป่วน ที่ก่อกวนการมีความสุขของเธอ งั้นก็ทำให้มันทรมานกว่าเดิม
ก็แล้วกัน....จะได้สะใจกว่าเดิม
“ถือว่าเป็นของขวัญจากกู.... แล้วกันนะ ชึบ!” ก่อนท่อนแขนข้างเดิมที่ถือมีดคม กระแทกมันเข้าที่ท้อง
“โอออออออออออออออออออ” มันส่งเสียงครางด้วยความเจ็บปวด ทำเธออารมณ์ดีขึ้นอีก
หญิงสาวส่ายหน้ายิ้มหวาน มือเชยคางอีกฝ่ายมามอง แล้วยิ้มเย๊าะ
“โถๆๆๆๆๆ มีที่ปักอยู่มันอึดอัดใช่ม๊า... ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวเค้าดึงออกให้ พรืดดดด ฮ่าๆๆๆๆ”
ไอ้ลูกหมาตัวงอเป็นกุ้ง เลือดสดๆ ไหลทะลักออกมาจากช่องท้อง เธอหัวเราะร่วน ใช้นิ้วปาดเลือด
สดๆ ที่ไหล มาสูดดม ราวกับมันเป็นของหวานที่มีกลิ่นหอมหวน ลิ้นเรียวตวัดชิม
“อืมมมม รสชาดดีจริงๆ ” เธอว่า ก่อนจะสะบัดกำปั้นแรงกว่าเดิม เข้าที่ใบหน้าของอีกฝ่าย
เก้าอี้ล้มคว่ำไม่เป็นท่า ฝ่าเท้าบางไม่รอช้า เหยียบกดรอยแผลซ้ำๆ จดอีกฝ่ายบิดเร่า ด้วยความเจ็บปวด
เธอเหลือบมองเลือดที่เปื้อนเท้า ทำท่าขยะแขยง ...ก่อนจะจรดเท้าลงบนเสื้อแล้วเช็ดมันบนตัวของอีกฝ่าย
รอยเลือดเปื้อนไปทั่ว พร้อมเสียงหัวเราะเบาๆ แล้วยื่นเท้าไปเหยียบบนใบหน้าของอีกฝ่าย บดขยี้
“มึงจำไว้... อย่าคิดแย่งของของกู” เธอกระทืบซ้ำ ก่อนจะเดินตัวปลิวไปหาเป้าหมายที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง
เธอเหลือบมองนาฬิกาบอกเวลาตีห้า ไม่รู้ฤทธิ์ของยาอยู่ได้นานแค่ไหน จะว่าไปนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ต้องใช้ยา
เธอยกมือขึ้นลูบไล้ใบหน้าชื้นเหงื่อของอ๋อม ตัวเย็นขึ้นกว่าเดิม แต่อีกฝ่ายกลับหายใจแผ่วเบา
ดวงตาปรือปรอย .... ตอบสนองการสัมผัสได้ดี
“ดารักอ๋อมนะ รักที่สุดในชีวิตนี้” บดจูบที่หน้าผากและริมฝีปาก อย่างโหยหา อีกฝ่ายหอบน้อยๆ
ยกยิ้มอย่างยินดี
“ขอโทษนะจ๊ะที่ผ่านมาที่ทำให้อ๋อมต้องกลัว เราแค่อยากให้อ๋อมคิดถึงเราเป็นคนแรก มีแค่เรา.....
แค่เราเพียงคนเดียว และจะมีแค่เราตลอดไปนะ” ฝ่ามือเรียวไล้ใบหน้าหวานอีกรอบ ....
“อ่ะ....อืมมม” แตะจูบแผ่วเบา ก่อนจะไล่จูบที่ซอกคอหอมขาวจนน่ากัด ค่อยดูดดุนเบาๆ ตามแนว
กระดูกไหปลาร้า แกะกระดุมที่ขัดขวางทางแห่งความรัก เผยให้เห็นอกอูมขาวผ่องจากเสียงไฟระเรื่อ
บนหัวเตียงเพิ่มความเซ็กซี่ให้อีกฝ่ายถนัดตา ขย้ำมือนวดเฟ้นอกอูมสวย สายตาจ้องมองยอดอก
สีชมพูระเรื่อ อยากจะครอง ไล่จมูกสูดดมกลิ่นหอมไปตามเนินนูน เพื่อจะเดินทางไปหายอดสีสดตรงหน้า
“เปรี้ยง!” เสียงดังที่ข้างหูเพียงเท่านั้น..... สำนึกสุดท้ายก่อนสติจะหลุดลอย จนจมหายไปกับความมืดมิด
หัวข้อ: >> กอด~ ตอนพิเศษ แมวเมา กับความลับ P.26 25/12/13 (อ่าน 160991 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก