หัวข้อ: Ooo๐...นางในไดอารี่...๐ooO ...นิวกุ้ยเฟย...

[salemon]

นังหลินสารเลว หน้าเนื้อใจเสือ

เลวจริงๆ ไม่ได้ตายดีแน่ๆ

พี่นิวครั้งนี้อย่ายอมนะค่ะ นังนั้นมันเล่นถึงตายเลย
ครั้งนี้พี่นิวอย่าถอยนะค่ะ

[YMP]

คราวก่อนคอมเม้นท์ว่า น่าจับเธอไปเข้าวัดฟังเทศน์ฟังธรรมซะมั่ง

มารอบนี้ ตะลึงตึงตึง ถึงกับวางยากันเลยรึ?

อ่านช่วงแรกที่เธอมาคุยกับน้องนิวที่แคนทีน ยังคิดว่า เออ ก็รู้ตัวนี่หว่า
คิดว่าเป็นความรู้สึกของเธอจริงๆ   แต่ถึงจะรู้ตัวดีว่าที่เป็นอยู่เป็นเพราะอะไร ก็..
ยังคิดๆ อยู่ว่าคนรักของแฟนเก่าๆ ทั้งหลายของเธอ คงไม่มีใครโดนหนักขนาดนี้
แต่เพราะเป็นนิว(?) เลยโดนมั้ง

[namtaan]

เหตุการณ์บานปลาย
คราวนี้เล่นกันถึงชีวิต
ถึงโรงถึงศาลกันได้เลยนะเนี่ย
น้องนิวมาเล่าให้ฟังได้ แสดงว่าอาการดีขึ้นมากแล้วใช่มั้ย 
คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองนะน้อง
เมื่อไรจะหมดเรื่องแบบนี้ซะทีเนี่ย

[ltahset]

โอ๊ย!!
คนเราทำกันได้

พายก็ว่ามันแปลกๆตั้งแต่เขาขอคุยด้วยแล้ว
คิดว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ
แล้วก็มีจริงๆ 

พี่นิวเป็นไงบ้างคะ เป็นอะไรมากหรือเปล่า
ดูแลรักษาตัวเองดีๆนะคะ
พายเชื่อว่ากรรมคงตามถึงเขาเร็วๆนี้แน่นอน

^^
หายไวๆนะคะ

[mma419109]

         สงสัยอยู่แล้วว่าเธอคงไม่เจตนาดีแต่คิดไม่ถึงจริงๆว่าจะใช้วิธีนี้ เล่นละครได้เนียนมากๆ
    เป็นบุญของน้องนิวที่เธอทำไม่สำเร็จ โล่งใจจริงๆ เป็นห่วงมากๆโชคดีทีทานไม่หมด แล้วก็โชคดี
   ที่เชนกับโจไม่ได้กินด้วยไม่งั้นคงยุ่งยิ่งกว่านี้อีก คนแบบนี้สาปส่งลงนรกสถานเดียวเลย

            :man1:น้องนิวขอให้หมดทุกข์หมดโศกเสียทีคราวนี้

[koo_jarm]

อะไรยังไง ผู้หญิงคนนี้ เธอช่าง ............ 
ผู้หญิงคนนี้ใช้อะไรคิดเนี้ย มันเป็นความคิดของคนที่เค้าไม่ได้รับการอบรมนะนั้น
เฮ้อ !!! บอกไม่ถูกเลยจริงๆ เกลียดผู้หญิงคนนี้จัง 
โชคดีนะค่ะที่พี่นิวไม่ได้สาหัสไม่งั้นนังผู้หญิงคนนั้นคงสาแก่ใจมาก
เค้าว่าพี่นิวควรออกห่างจากนังผู้หญิงคนนั้นมาซะเถอะ อย่าได้ไปคิดสงสารมันเลย
ความสงสารและความดีของพี่นิวไม่คู่ควรกะนังนั้นเลยแม้แต่น้อย เฮ้อ !!!

  กอดปลอบขวัญค่ะ

[jeng_jey]

 :z6:โลกนี้ยังมีชะนีอๅศัยร่างคนมๅเกิดแบบนี้อีกเหรอเนี่ย 

[Ploy-Tawan]

ไม่รู้ว่าพี่หลินเธอลอกเลียนพฤติกรรมตัวอิจฉาจากหนังสือนิยายเล่มไหน หรือละครน้ำเน่าเรื่องอะไร
หรืออีกที เธอนั่นเองเป็นแรงบันดาลใจให้กับผู้เขียนนิยาย ผู้เขียนบทโทรทัศน์ช่องต่าง ๆ และผู้ที่เล่นเป็นตัวอิจฉาทั้งหลายได้จำเอาไปใช้
ส่งชิงรางวัลออสการ์ได้เลยนะเนี่ย ร้ายไม่มีที่ติ
ถ้าหากการเข้าโรงพยาบาลครั้งนี้จะทำให้เรื่องร้าย ๆ คนร้าย ๆ อย่างพี่หลินยุติบทบาทตัวเองลงเสียที ก็ถือซะว่าฟาดเคราะห์ก็แล้วกัน
แต่ถ้าพี่หลินยังไม่ยอมจบ น้องนิวก็ควรลุกขึ้นมาสู้ได้แล้ว "แม้นใครรักรักมั่ง ชังชังตอบ" นะจ๊ะ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ขอบคุณสำหรับความห่วงใยของทุกคนนะครับ ที่มาเล่าได้เพราะไม่ได้เป็นอะไรมากครับ
และขอบคุณหลายๆคนที่เข้ามาอวยพรผม พร้อมกับไปแช่งอีกฝ่ายนึง(อย่าแช่งเค้าเลยครับ)
เอาเป็นว่าเรื่องทั้งหมดมันจบลงแล้วล่ะครับ (อย่างน้อยก็ในตอนนี้แหล่ะครับ)
อืม....บางเม้นทำให้ผมสะดุ้งนะเนี่ย แหม...ก็ไปว่าเค้าเล่นละครระดับเซียนขนาดนั้น อ่านแล้วแอบสะดุ้ง
อ่ะนะ... บอกหมดก็ไม่สนุกสิเนอะ เอาเป็นว่าตามอ่านกันต่อไปก่อนดีมั้ยครับ เรื่องนี้ยังมีตอนเฉลยที่ผมยังไม่ได้เล่า
บางที บางทีนะครับ เพื่อนๆที่ตามอ่านมาตลอดอาจจะหันมาสงสารพี่หลินก็เป็นได้ อย่างที่บอกแหล่ะ ใครทำอะไรก็รู้แก่ใจดี
ผมเองก็ไม่ใช่คนดีอะไรนักหนา และที่สำคัญที่สุด ผมเองก็เป็นคนที่ชอบตอบแทนการกระทำของคนรอบๆข้างอย่างสาสมซะด้วยสิ 

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

วันศุกร์ 28 สิงหา

ผมนอนหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ แต่เท่าที่จำได้และรู้ตัวว่าได้ตื่นขึ้นมาอีกครั้งในวันศุกร์นี้ก็เพราะยืดแขนซ้ายแล้วรู้สึกเจ็บจี๊ดๆตึงๆ
หันมาดูตามแนวแขนก็พบว่าแขนข้างซ้ายถูกเจาะให้น้ำเกลือไปเรียบร้อยแล้วครับ หันไปรอบๆด้านพบว่าเป็นห้องพักผู้ป้วยรวม
มีคนไข้อยู่กันไม่กี่เตียง ผมกำลังยันตัวลุกขึ้นจะมองหาของใช้ที่ผมเอาติดตัวมาเมื่อคืนก็รู้สึกแสบท้อง จุกๆเล้กน้อยด้วย

"ระวังหน่อยคุณ จะเอาอะไร" แทนเดินผ่านมาจากประตูทางเข้าวิ่งมาโอบตัวผมไว้
"กระเป๋า" ผมพูดเสียงเบาๆ
"ผมเก็บไว้เองแหล่ะ นอนพักก่อนเถอะ อาการยังไม่ดีเลยมั้งเนี่ย" แทนช่วยเอนตัวผมให้นอนลงอีกครั้ง
"กี่โมงแล้ว" เสียงของผมยังแหบแห้ง แต่แปลกที่ผมไม่กระหายน้ำสักนิด
"เกือบๆบ่าย3ครับ คุณนอนไปนานมากเลยรู้มั้ย ผมใจคอไม่ดีเลย" แทนลูบผมของผมเบาๆ สายตาห่วงใยจนผมรู้สึกได้
"แต่ฉันก็ไม่เป็นไรแล้ว" ผมน้ำตาคลอนิดๆ ก่อนจะยิ้มแห้งตอบกลับไปให้แทนสบายใจ
"ตอนนี้คุณเจ็บรึเปล่า ปวดท้องอีกมั้ย แล้วรู้สึกชาตามมือตามแขนอยู่มั้ย" แทนถามผมพร้อมกับจับแขนขวาผมบีบเบาๆ
"ไม่แล้วล่ะ ทำไมเหรอ เอ้อ ขอน้ำดื่มหน่อยนะ" ผมถามกลับไป
"ก็เมื่อคืนขาคุณขยับไม่ได้ หมอก็ต้องเอาตัวไปฟื้นฟูกล้ามเนื้ออะไรไม่รู้พักนึง แล้วตัวคุณงอเป็นกุ้งเลยนะ" แทนน้ำตาคลอกุมมือผมแน่น
"ฉันนึกว่าฉันหลับรวดเดียวถึงเช้า" ผมหลับตาเพราะแสงแดดยามบ่ายแรงเหลือเกิน
"ผมกลัวมากเลย กลัวคุณไม่ตื่นขึ้นมา กลัวว่าผมจะไม่มีโอกาสใช้อิสระที่เหลืออยู่ร่วมกับคุณอีก" แทนน้ำตาไหลซบหน้าลงที่มือผม
"อิสระเหรอ นับจากนี้ไปนายต้องลืมคำนี้ซะนะ เพราะนายกำลังจะได้เป็นพ่อคน นายมีหน้าที่ยิ่งใหญ่รออยู่" ผมร้องไห้ออกมาเบาๆ
"หน้าที่ของผมคือดูแลคุณ ผมไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นพ่อของใคร แต่ผมเกิดมาเพื่อเป็นคนรักของคุณนะนิว" แทนซับน้ำตาให้ผม
"ฉันดูแลตัวเองได้นายก็รู้ว่าฉันทำได้ทุกอย่าง อย่าห่วงฉันเลย เก็บความรักของนายไปให้ลูกเมียนายเถอะนะแทน" ผมหันหน้าไปอีกทาง
"ผมไม่มีทางรักผู้หญิงใจบาปคนนั้นได้ แล้วผมก็ไม่เชื่อด้วยว่าจะมีใครอยากมาเกิดเป็นลูกคนใจชั่วอย่างมัน" แทนขบกรามแน่น เผลอบีบมือผมแรงขึ้น
"ทำไมนายพูดจารุนแรงจัง ไม่รักแม่ก็น่าจะเวทนาลูกในท้อง ไม่ใช่ปฏิเสธแบบแล้งน้ำใจอย่างนี้" ผมเอ่ยตำหนิ
"ผมไม่เชื่อว่าพี่หลินจะท้องจริงๆ แต่ถึงจะท้องก็อาจไปนอนกับใครให้ท้องก็ได้แล้วมาบอกว่าเป็นลูกผม" แทนปล่อยมือผม สีหน้าคับแค้น
"เลว" ผมด่าแล้วตบหน้าแทนเสียงดังจนบางคนหันมามอง อายเหมือนกันแต่ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรเลย
"ผมเลวไม่ถึงครึ่งของพี่หลินหรอก" แทนจ้องหน้าผมเหมือนมีอะไรในใจ
"นายเกลียดอะไรเค้านักหนา ทั้งที่เค้ากำลังจะมีลูกกับนาย กำลังจะทำให้นายมีครอบครัวที่สมบูรณ์" ผมถามอย่างเหนื่อยใจกับอคติของแทน
"เพราะมันจะฆ่าคุณ" คำตอบของแทนทำให้ผมช๊อก และคาดคั้นเอาความจริงจากแทนให้ได้
"พี่หลินทำอะไรฉันกันแน่ แล้วนี่มันยังไงกัน ตะกี้นายพูดทำนองว่าจะได้อิสระงั้นเหรอ คืออะไรเนี่ย" ผมถามแทนเป็นชุด
"รอฟังพี่มดมาเล่าเองแล้วกัน โทร.มาบอกว่าเดี๋ยวจะเข้ามาเยี่ยมคุณตอนบ่ายสามนี่แหล่ะ" แทนพูดถึงหัวหน้าฝ่ายบุคคล

[ltahset]

 

เข้ามารอให้พี่นิวต่อเรื่อง

แอบค้างมากมาย

^^

ปล. ตอนนี้ไม่เป็นอะไรมากก็ดีแล้วค่ะ พักผ่อนมากๆเน้อออ

[bellary]

ขาดตอนค่ะพี่นิว มาต่อเร็วๆนะ อยากรู้นังมารร้ายเกิดอะไรขึ้นบ้าง

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ผมรอจนกระทั่ง พี่มด มาถึงพร้อมกระเช้าดอกไม้และของบำรุงต่างๆ พี่มดถามไถ่อาการของผม ก่อนจะได้พูดคุยกันพอสมควร

"นิวอยากรู้เรื่องพี่หลินครับ" ผมถามเสียงเบาแต่เฉียบขาด แล้วเรื่องราวต่างๆก็เป็นไปตามนี้
"เมื่อตอนสายๆวันนี้พี่ให้ทศไปค้นห้องหลินที่หอพัก เค้าเจอน้ำยาฆ่าแมลงซุกในตู้เสื้อผ้า ตอนแรกเอามาคาดคั้นยังไงหลินก็ไม่ยอมรับ
พี่เองก็บอกหลินไปแล้วนะว่า ทำอะไรก็ให้ยอมรับมาตรงๆมีอะไรก็จะได้แก้ไขได้ แต่เค้าก็ยืนยันแต่ว่าเค้าไม่ได้ทำอะไร พี่ก็อ่อนใจ
เพราะเท่าที่พี่รู้ เห็นว่ารังนกที่หลินซื้อให้นวก็มียาแบบเดียวกันนี้ผสมอยู่ เค้ายอมรับว่าซื้อรังนกให้นิวแต่เพราะนิวชอบเค้าถึงซื้อให้
แต่ยังไงก็ไม่ยอมรับว่าเค้าใส่ยาลงไป พี่ก็เลยคาดคั้นว่าเค้ามีปัญหาอะไรส่วนตัวกับนิวรึเปล่า ก็ตั้งแต่เรื่องที่เค้าโวยวายในหอพักแหล่ะ
หลินก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตาไม่ยอมพูดกับพี่ พี่เลยเตือนเค้าไปว่าที่ผ่านมาเค้ามีปัญหากับหลายๆคน เดี๋ยวก็ทะเลาะกับน้องฝึกงาน
เดี๋ยวก็ทะเลาะกับแผนกเสิร์ฟ พี่ก็เลยย้ำกับเค้าว่าพี่รู้ทุกอย่างแต่ที่ยังไม่ลงโทษเพราะอยากให้โอกาสแก้ไข นี่กลายเป้นว่ายิ่งร้ายเลย
จริงๆแล้วการที่เค้าทำกับนิวแบบนี้นิวจะเอาเรื่องถึงตำรวจก็ได้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นพี่ก็ต้องลงโทษขั้นเด็ดขาดก่อนเค้าเองก็ไม่พูดอะไร
ไปๆมาๆเค้าก็โพล่งขึ้นมาว่า จะทำอะไรกับเค้าก็ตามใจแล้วก็โวยวายไม่เกรงใจพี่เลย สุดท้ายพี่ก็เลยให้เค้าลาออก เค้าก็ตกลง"
"ถึงกับต้องลาออกเลยเหรอ" ผมรำพึงออกมาอย่างนึกไม่ถึง
"ที่จริงพี่จะไล่ออกก็ได้ แต่คิดว่าถ้าให้เค้าลาออกไปเองจะดีกว่า" พี่มดเล่าต่อ
"ไอ้ที่ยอมลาออกก็แสดงว่ายอมรับไงว่าทำผิดจริง ถึงไม่กล้าอยู่สู้หน้าใคร" แทนเสริมความเห็น
"เอาล่ะ นิวก็พักผ่อนเถอะนะ พี่กลับก่อน แล้วดูแลตัวเองดีๆด้วย เรื่องจะแจ้งความมั้ยก็แล้วแต่นิวนะ" พี่มดขอตัวกลับไป

"ฉันไม่แจ้งความหรอก" ผมหันไปบอกแทนหลังจากเราอยู่กันตามลำพัง
"คุณไม่เชื่อว่าพี่หลินทำใช่มั้ย" แทนถามผมด้วยความข้องใจเต็มที่
"นายเองคงปักใจเชื่อเลยสิ ว่าพี่หลินทำจริงๆ" ผมมองไปนอกประตู ตอนนี้แสงยามเย็นอ่อนลงมากแล้ว
"คุณเลิกเข้าข้างมันซะทีเถอะ จะตายอยู่แล้ว หรือว่าจะรอจนมันเอามีดปาดคอคุณก่อนถึงจะเชื่อผม" แทนตะคอกผมเหมือนผมเป็นคนผิด
ผมหันไปมองหน้าแทน ด้วยความรู้สึกอึ้งนึกไม่ถึงว่าแทนจะเสียงดังใส่ผม แทนรู้สึกตัวก็เอ่ยขอโทษที่ลืมตัว แล้วเปลี่ยนมาเป้นอ่อนโยนลง
"ผมเองคงไม่เชื่อหรอก ถ้าไม่ใช่เพราะคุณหมอเค้าถามว่าคุณทานรังนกยี่ห้ออะไร แล้วพี่เชนบอกว่าคุณถือถุงกลับเข้าห้องมาด้วย
ผมก็เลยขอให้พี่เชนกลับไปเอามาจากที่หอ โจเป็นคนพูดเองว่าพี่หลินซื้อให้แถมชวนโจกินอีกตะหากแล้วพอเอาไปตรวจผลก็ออกมาว่า
ในรังนกครึ่งถุงที่เหลือมันมีสารยาฆ่าแมลงอยู่ มันตรงกันขนาดนี้ผมถึงได้มั่นใจผมไม่ได้พูดเพราะผมอคตินะครับ" แทนอธิบาย

ผมนอนพักอยู่อีกสักพักก็มีเพื่อนๆที่ทำงาน มาเยี่ยมเยียนกันเต็มไปหมดส่วนใหญ่ก็มาถามไถ่อาการของผมแล้วก็บอกว่าโชคดีที่กินไม่หมดถุง
ประเด็นที่เพื่อนๆพูดถึงกันมากพอๆกับอาการป่วยของผม ก็คือความใจร้ายใจดำของพี่หลิน บางคนก็สะใจที่เห็นพี่หลินถูกไล่ออก
เพราะแค่พี่หลินกลับออกจากห้องฝ่ายบุคคล ทางแผนกก็ขึ้นป้ายว่าพี่หลินลาออกไปตั้งแต่วันนี้เลย บางคนที่ซี้ๆกับผมถึงกับเดินไปด่าพี่หลินตรงๆก็มี
แล้วผมก็ได้รับความกระจ่างเพิ่มขึ้นจากคุณหมอเจ้าของไข้ หลังจากคุณหมอมาตรวจและดูว่าผมสามารถไปพักที่บ้านได้แล้ว คุณหมออธิบายว่า
"สารพิษที่เราพบในอาหารเป็นกลุ่มที่ออกฤทธิ์ทำให้ปวดศีรษะ  คลื่นไส้  วิงเวียน  อาเจียน  ท้องร่วง เป็นลม มือเท้าชา
ถ้าได้รับอย่างอ่อนๆก็อาจจะทำให้ป่วยเรื้อรังหาสาเหตุไม่ได้ อาจจะมีอาการคล้ายเหน็บชา ปวดท้องปวดศรีษะเหมือนจะเป็นไข้
แต่ถ้าได้รับในปริมาณที่มากๆในคราวเดียวก็จะเป็นอย่างที่คุณเป็นแต่คุณยังดีที่รับเข้าไปน้อยมากเนื่องจากในร่างกายคุณนรัตถกร
แทบไม่พบสารอะไรที่ตกค้างเลย นอกจากอาการลำไส้บิดเนื่องจากการขับของเสียอย่างรุนแรงและต่อเนื่องกัน"
"แล้วผมจะออกจากโรงบาลได้เมื่อไหร่ครับ" ผมถามคุณหมอ
"หมดน้ำเกลือขวดนี้ก็กลับได้แล้วครับ" คุณหมอใจดียิ้มตอบกลับมาอย่างอบอุ่น

เป็นอันว่าการเข้าโรงพยาบาลครั้งนี้ของผม เป็นเหตุให้พี่หลินถูกสอบสวนหนัก และยิ่งมาพบหลักฐานเหล่านี้ก็ยิ่งมัดตัวเค้า
ผมเองก็ได้แต่คิดว่าอย่าได้เจอะเจอกับคนแบบนี้ หรือสถานการณ์แบบนี้อีกเลย ผมเหนื่อยและล้าเกินกว่าจะสู้รบปรบมือด้วย
พี่ไพรัชที่ตามมาเยี่ยมบอกแล้วว่าให้หายดีก่อนค่อยกลับไปทำงาน ดังนั้นวันเสาร์จึงเป็นวันที่คิดว่าจะได้พักฟื้นทั้งวัน แต่ก็ไม่เป็นอย่างนั้น!

[ltahset]

ค้างอีกแล้วค่ะพี่นิว

^^

[bakabong]

มาต่อเร็วๆพี่นิว ไม่งั้นจะโทรไปหา กร๊ากกกกกกกกกกก

 

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

วันเสาร์ 29 สิงหา

ผมตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่นี้ด้วยความสดชื่น ทั้งพี่เชนและโจเข้าเช้ากันหมด เดิมทีผมกะว่าจะนอนหลับนานๆเพราะฝนตกตลอดคืน
แต่คงเพราะผมนอนมากเกินไปเพียงแค่9โมงเช้า ผมก็ไม่รู้สึกอยากนอนอีกแล้ว จึงลุกขึ้นตอาบน้ำแต่งตัว ออกไปขัดหน้านวดหน้าและทำผม
ตอนกลับเข้ามาเจอพี่หลินมายืนรออยุ่หน้าห้อง จะเลี่ยงไปทางไหนก็ไม่ได้ทั้งนั้น จำเป็นต้องเชิญให้พี่หลินเข้ามาคุยกันในห้อง

"พี่ไม่ได้ทำ" พี่หลินเปิดฉากขึ้นก่อน
"ไม่จำเป็นต้องมาบอกนิว" ผมพูดอย่างเฉยเมย
"แต่พี่อยากให้นิวรู้ว่าพี่ไมได้ทำ คนอื่นๆจะว่ายังไงก็ช่างแต่มันสำคัญที่นิว" พี่หลินเดินมาจับมือผมเขย่า
"พอได้แล้ว" ผมสะบัดมือหลุดแล้วเหวี่ยงพี่หลินเต็มแรง
"ทำไมนิวทำกับพี่แบบนี้ล่ะ พี่บอกแล้วไงว่าพี่ไม่เคยคิดร้ายกับนิวเลย ตลอดเวลานิวเคยทำเพื่อพี่มากมาย แล้วพี่จะคิดร้ายกับนิวได้ไง" พี่หลินมาหาผม
"แล้วพี่หลินจะเอาไง มาพูดเนี่ยต้องการอะไรจากนิวอีก" ผมเดินห่างออกไปยืนกอดอกมองพี่หลิน
"พี่ขอร้อง ตอนนี้พี่ตกงานแล้ว พี่อาจจะเสียงานได้ แต่พี่เสียสามีไม่ได้นะ ตอนนี้แทนโกรธพี่มากๆ
เพราะแทนก็เข้าใจว่าพี่ทำร้ายนิว แต่จริงๆมีคนใส่ร้ายพี่แน่ๆ พวกอีมิ้งอีฟ้านั่นแหล่ะ มันรวมหัวหันแกล้งพี่แน่ๆ
แล้วพี่ทศก็เกิดเชื่อ พี่มดก็ไม่เอาพี่ทำงานแล้ว พี่จะอยู่ต่อไปยังไง แล้วนี่นะถ้าแทนยังทิ้งพี่อีก พี่กับลุกจะอยู่ยังไงล่ะนิว
นิวต้องช่วยพี่นะ พี่ไม่เหลือใครแล้วจริงๆ แทนด่าพี่ซะไม่มีดี แทนไม่ยอมเจอพี่อีกด้วย แต่ลูกพี่จะขาดพ่อไม่ได้ เข้าใจมั้ย เข้าใจมั้ย" พี่หลินเขย่าตัวผม
"เข้าใจ แต่ไม่ช่วย  ออกไปได้แล้ว อย่ามายุ่งกับฉันอีก" ผมผลักพี่หลินออกไป
"นิวไม่ไว้ใจพี่ใช่มั้ย นิวเชื่อที่พวกมันใส่ร้ายพี่ใช่มั้ย ทำไมนิวหูเบาแบบนี้ล่ะ พวกมันหว่านล้อมยังไง นิวเปลี่ยนไปแบบนี้เพราะมัน" พี่หลินโวย
"หยุดนะ หยุด!ฉันไม่ได้เปลี่ยนไปเพราะใครทั้งนั้น ฉันเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่แรก เป็นแบบนี้มาตลอด แกโง่เองตะหาก" ผมตะคอกใส่บ้าง

[bakabong]

มาแล้วๆๆๆ พี่นิวรู้มั้ย เบนซ์ รีเฟรช ทุกๆ 5นาทีเลย

รอลุ้นเฉลย

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

สายตาของพี่หลินเปลี่ยนไปเลย จากที่แววตาดูเลื่อนลอย ฟุ้งซ่าน กลับมีแวตาสงสัย หวาดหวั่น ในขณะที่ผมเดินเข้าไปหาอย่างเย็นชา
"ทำไมนิวพูดแบบนี้" พี่หลินถอยหลังไปทรุดนั่งลงที่เตียงของพี่เชน
"ฉันพูดกับคนที่มันทรยศแย่งผัวฉันเนี่ย มันต้องสุภาพแค่ไหนกัน" ผมยิ้มเยาะ
"แต่ที่ผ่านมานิวบอกเองว่านิวเข้าใจ นิวสงสารพี่ไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมตอนนี้ หรือว่านิวโกรธที่คิดว่าพี่ใส่ยาให้นิวกิน พี่ไม่ได้ทำนะ ไม่ได้ทำ"
ท่าทางพี่หลินที่ลนลานในตอนนี้น่าสมเพชที่สุด ทั้งท่าทางที่โบกไม้โบกมือเพื่อจะบอกว่าเค้าไม่ได้ทำร้ายผมทั้งสีหน้าพรั่นพรึงแบบนั้น
"ฉันรู้ว่าแกไม่ได้ทำ ฉันเป็นคนทำเอง" ผมเดินไปดึงคอเสื้อพี่หลินแล้วพูดเสียงเย็นใส่หน้า
"นิวบ้าไปแล้ว กินยาฆ่าแมลงเพื่อใส่ร้ายพี่เหรอ" พี่หลินเหวี่ยงมือสะเปะสะปะไล่ผม
"ใครว่าฉันกินยาฆ่าแมลง ฉันแค่เอายาหยดลงในรังนกครึ่งถุงที่ฉันจงใจกินเหลือไว้ตะหาก แกฟังนะไม่ใช่มีแต่แกที่เรียกร้องความสนใจ
ด้วยการกรีดข้อมือ ฉันก็ทำได้แต่คนอย่างฉันไม่โง่ทำร้ายตัวเองเสี่ยงๆแบบนั้นแน่ แกนึกว่าฉันรู้ไม่ทันแกรึไงดัดจริตสร้างเรื่อง
ทำเป้นจะตายถ้าไม่ได้ผัวฉัน แล้วไงล่ะพอได้ไปจริงๆแกหาความสุขได้สักวินาทีมั้ย ก็ไม่ได้ใช่มั้ย สมน้ำหน้าแล้วอีโง่
แกนึกว่าฉันอยากเป็นคนเสียสละอยากนั่งร้องไห้คนเดียวโดยได้รับความชื่นชมว่าเป็นคนดีแสนดีงั้นเหรอ ทุเรศสิ้นดี
สิ่งที่ฉันต้องการก็คือ ได้ยกผู้ชายมักง่ายคนนึงให้ไปอยุ่กับแก แล้วให้แกหลงอยุ่กับชัยชนะลมๆแล้งๆไปก่อน
ถึงเวลาที่ฉันเอาคืนก็แค่ทำตัวใกล้ชิดแทน ดึงแทนมาหาฉันด้วยการแกล้งป่วยไม่หายสักที เท่านี้ก็ทำให้แกทุรนทุรายได้แล้ว
นี่ต่างหากที่ฉันอยากให้เกิดขึ้น อยากเห้นแกมาร้องห่มร้องไห้ต่อหน้าฉัน อยากให้แกทรมานกับการอยุ่ใกล้คนที่เค้าไม่รักแก
ยิ่งอยู่ใกล้แต่เกลียดกันฉันยิ่งสะใจ ฉันรู้ว่ายิ่งฉันอยากให้เค้าไปอยุ่กับแกเค้าก็ยิ่งจะหนีจากแก ยิ่งบอกใหเค้าดีกับแกเค้ายิ่งร้ายกับแก
คนอย่างแทนยิ่งห้ามก็ยิ่งยุ แต่ถ้าไปยุส่งในสิ่งที่เค้าไม่อยากทำเค้าก็ยิ่งต่อต้าน และแกก็ต้องรับกรรมจากการต่อต้านของเค้า"
ผมคว้าข้อมือของพี่หลินไว้ได้ แล้วกระชากด้วยแรงที่มี บีบข้อมือของพี่หลินไว้แรงๆจิกเล็บลงไปจนจมเนื้อเขียวช้ำ

[bakabong]

กริ้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

พี่นิวแร๊งงงงงงงงงงงงงงงงงง

ตีบทแตกกระเจง

 

นี่สิพี่ผม 

ปล. สาวแตกเลยตู

[salemon]

555555555555555555555555555555555555555555

โอ๊ย พี่นิวได้ใจน้องจริงๆ
ใส่ไปเลย
โย่ๆ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

"แกวางแผนไว้ทั้งหมดเหรอ ตั้งแต่เมื่อไหร่" พี่หลินถอยกรูดจนตกเตียง
"ก็ตั้งแต่แกวางแผนกรีดข้อมือนั่นแหล่ะ ทีแรกฉันคิดว่าจะยื้อแย่งกับแกต่อไปแต่มันตื้นเกินไป แกมันถนัดแต่วิธีตื้นๆฉันไม่เล่นวิธีแกหรอก
คนอย่างฉันถ้าจะลงสนามก็ต้องเปิดเกมส์อย่างคนฉลาดและเป็นคนควบคุมทุกอย่างไว้เอง ทื่ผ่านมาฉันก็ควบคุมทั้งแกทั้งแทนไว้ได้จริงๆ
แกจำไว้ให้ดีนะ ของของฉันถ้าฉันไม่ใช้ก็มีแต่จะลงถังขยะไม่ใช่มีไว้ให้หมามันคาบไปเล่น ดังนั้นถ้าฉันไม่ให้แกจะตายต่อหน้าก็ไม่มีทางได้
แต่การที่แนยอมถอยเพื่อให้แกลำพองใจ แล้วเห็นมั้ยยิ่งแกเดินหน้าเท่าไรห่ผัวก็ยิ่งเกลียด เพื่อนร่วมงานก็ไม่อยากคบ ตลอดเวลาที่ผ่านมา
แกรู้สึกยังไงบ้างล่ะที่ต้องโดนคนที่แกแย่งไปทำท่าทางเหมือนแกไม่มีตัวตน ต้องโดนคนรอบข้างซุบซิบนินทา ด่าว่าเหน็บแนม เจ็บใช่มั้ย"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด กูไม่ยอม กูไม่แพ้" พี่หลินสติหลุดหวีดร้องใส่ผม
"แกแพ้แล้ว แพ้มาตั้งแต่แรก แพ้ตั้งแต่เริ่มคิดจะสู้กับฉัน แค่ฉันบอกแกว่าอยากกินรังนกแกก็ขนซื้อมาให้แล้วพอฉันกินเข้าไป
ก็แกล้งทำเป็นปวดหัว ปวดท้อง แกล้งทำของหลุดมือ ให้แทนมาสนใจฉันและเริ่มสงสัยของที่แกหาให้กินแค่นี้แกก็เริ่มถูกสงสัยแล้ว
ยิ่งแกแสดงท่าทีว่ามีความสุขเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งแสดงตัวว่าอ่อนแอมากเท่านั้นเพื่อให้เค้าสนใจฉัน แล้วก็ได้ผลซะด้วย
ไม่ใช่แต่จะปั่นหัวให้แกทรมานเท่านั้นแต่สิ่งที่ฉันทำไปยังทำให้แทนรู้สึกผิดต่อฉันอีกด้วย ถ้าแนไม่ปล่อยแทนไปอยุ่กับแก
แล้วแกเกิดตายขึ้นมา ไม่เท่ากับว่าแทนต้องอยุ่กับฉันโดยรู้สึกผิดกับแกไปตลอดเหรอ สู้ให้อยุ่กับแกแต่รุ้สึกติดค้างฉันดีกว่ามั้ย" ผมกระชากพี่หลินแรงๆ
"แล้วอีหน้าไหนมันเอายาไปใส่ในตู้ฉัน" พี่หลินผลักผมแล้วหันรีหันขวางโวยวาย
"แกเที่ยวสร้างศัตรูไปทั่ว คิดดูสิว่าใครจะเข้าห้องแกได้โดยไม่ต้องงัด นอกจากรูมเมทที่แกทะเลาะกับเค้าอยู่" ผมเฉลย
"อีเด็กฟ้า" พี่หลินเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน

[bakabong]

สุดยอดดดดดดดดดดดดดดด

 

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

พี่หลินทำท่าจะออกไปจากห้องผม ไม่รู้จะออกไปทำอะไรที่ห้องเค้ารึเปล่า แต่ผมไม่ปล่อยให้ไปง่ายๆหรอกครับ
"จะไปไหน มานี่อีหน้าด้าน" ผมเหวี่ยงพี่หลินล้มไปที่ตู้เสื้อผ้า
"แกจะทำร้ายฉันรึไง ฉันจะแจ้งความ" พี่หลินหวีดร้อง
"ลองดูสิ ว่าแกกับฉันคดีใครร้ายแรงกว่ากัน" ผมย่างสามขุมเข้าไปไม่เกรงกลัว
"อีบ้า อีคนตอแหล แกมันร้ายยิ่งกว่าที่ฉันคิด ทำไมใครๆยังหลงรักหลงเชื่อว่าแกเป็นคนดีอยุ่ได้" พี่หลินทุบตีผมสุดแรง
"เพราะฉันไม่ทำร้ายคนอื่น ฉันทำร้ายก็แต่คนที่มันทำฉันก่อน อย่างเช่นแกไง ถ้าไม่เสือกมาทำฉัน แกคงไม่มีจุดจบแบบนี้" ผมเงื้อแจกันสุดแขน
"อย่าทำฉ้านนนนนนนนนนนนนนนนนนน" พี่หลินยกมือป้องหน้าป้องตัวเอาไว้ แต่ผมก็ไม่ได้ทำอะไรหรอกครับ แค่ขู่ไปงั้นๆ
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ กลัวเหรอ ดี แกจดจำความกลัวครั้งนี้เอาไว้นะ แล้วอย่ามาตอแยกับฉันอีก" ผมเค้นเสียงลอดไรฟัน จิกสายตาสุดๆ
"ไม่ๆ พี่จะไม่ยุ่งกับนิวอีกแล้ว พี่ขอล่ะอย่าทำอะไรพี่เลยนะ พี่ไหว้ล่ะ" พี่หลินตัวสั่นงันงก
"สาบานสิว่าจะไม่มายุ่งกับฉันอีก สาบานเหมือนที่แกอยากให้ฉันสาบานสัญญา พูดออกมาเดี๋ยวนี้" ผมขู่อีกรอบ พี่หลินก็ทำตามง่ายๆ
"หึหึ แกรู้มั้ยถ้าแกไม่มาบอกฉันว่าแกท้องฉันคงไม่ให้เรื่องนี้จบลงเร็วแบบนี้หรอก เพราะฉันยังสนุกกับการเห็นแกเจ็บปวด น่าเสียดายจริงๆ
ฉันพอใจกับการได้เป็นที่ปรึกษาหน้าซื่อของแก ได้คอยปั่นหัวแทนให้งมทงายระหว่างคนที่เค้ารักอย่างฉันและคนที่เค้าต้องรับผิดชอบอย่างแก
แล้วไม่ว่าแกจะท้องจริงหรือไม่ก็ไม่เกี่ยวกับฉัน ถ้าแทนมันยอมรับก็เป็นบุญไปแต่ถ้าไม่ก็ถือว่าเป็นกรรมที่แกเลือกจะแย่งผู้ชายคนนี้
ที่จริงแล้วฉันก็ไม่ได้อยากใจร้ายใจดำกับลุกของแกหรอกนะ แต่ยิ่งแกท้องฉันก็ยิ่งไม่ยอมให้แทนไปกับแก เพื่อให้แกเจ็บปวดมากขึ้น
ในเวลาที่แกต้องหาเหตุผลมาอ้างว่าทำไมพ่อของเด็กมันไม่อยากรับแกเป็นเมียไม่ยอมรับลูกแกเป็นลูกเค้า จะดูสิว่าแกกล้าบอกลูกแกมั้ย
ว่าการที่แกท้องไม่มีพ่อแบบนี้เพราะเวลรกรรมที่แกชอบแย่งผัวคนอื่น เป้นเพราะสันดานสำส่อนของแกเอง นี่แหล่ะทั้งหมดที่ฉันยอมจบเรื่องนี้"
"ถ้าฉันรู้ว่าแกโหดเหี้ยมขนาดนี้ฉันจะไม่ข้องเกี่ยวกับแกเลย" พี่หลินล้มลุกคลุกคลานหนีไปทางประตู
"รู้ตอนนี้ก็ยังทัน ถึงรู้ช้าแต่ก็หวังว่าแกจะจำไปจนตาย ไปให้พ้นหน้าฉันได้แล้ว" ผมพูดจบก็กระชากแขนพี่หลินให้ลุกขึ้น
ประตูห้องของผมถูกเปิดออกพร้อมๆกับการที่ผมประคองพี่หลินออกมาจากห้องผม "นิวยกโทษให้พี่ทั้งหมด ขอให้เราเลิกแล้วต่อกัน โชคดีนะครับพี่"
ผมพูดทิ้งท้ายด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวานและสายตาอันอ่อนโยนเหมือนอย่างที่พี่หลินเคยเห็น และปล่อยให้เค้าเดินไปพร้อมรอยยิ้มเยือกเย็นของผม

[bakabong]

พี่นิวๆๆๆๆ น่ากลัวอ่า

กรั่กๆๆๆ

เบนซ์จะทันพี่นิวมั้ยเนี่ย

เริ่มกลัว ก๊ากกกกก

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ต้องขอโทษเพื่อนๆด้วยนะครับ ที่ผมไม่ได้เล่าเงื่อนงำต่างๆมาตั้งแต่ต้น
รู้สึกผิดอยุ่เหมอืนกันที่เล่าเพียงแค่บางด้านแล้วทำให้ทุกคนคอยเป็นห่วง
ทั้งยังเล่าแต่ในมุมที่ทำให้เพื่อนๆคิดว่าผมเป็นคนดีเหลือเกิน
แต่อย่างที่บอกครับถ้าผมเล่าสิ่งที่ผมคิดไว้ว่าจะทำให้เพื่อนๆรู้ก่อน
สิ่งที่ผมทำ สิ่งที่คนอื่นทำกับผม มันจะไม่มีน้ำหนักมากพอในตอนเฉลยแผนของผมอ่ะครับ
ปล.ถ้าเพื่อนๆคิดว่าโดนผมหลอกให้หลงทางมาตลอด ผมต้องขอโทษจริงๆ แต่อย่าโกรธผมเลยนะครับ

[koo_jarm]

คุณพระ 

[panpan]

ไม่โกรธ แต่โคตรสะใจ  หมดยุคแล้วนางเอกแสนดีน่ะ มีแต่ในนิยายเท่านั้น

[Ploy-Tawan]

ออสการ์ที่คิดจะให้พี่หลินขอคืน
มอบให้น้องนิวแทน ตีบทแตกกระจุย 

นึกถึงที่พี่หลินเคยทำกับนิวแล้ว
สิ่งที่นิวคืนกลับไปให้พี่หลินก็สาสมดี ร้ายมาก็ร้ายตอบ
ถ้าแทนรู้คงหนาวววววว
ทำไม่ดีกับนิวคงได้ตายหยังเขียด

อึ้ง แต่ไม่โกรธ และไม่คิดว่าโดนหลอกเพราะทุกคนย่อมมีเหตุผลในการกระทำของตัวเองทั้งสิ้นไม่ว่าใครจะคิดยังไง 
อย่างนี้สิค่อยสมกับเป็นน้องนิวคนใหม่ หมดยุคนางเอกแสนดีไปนานแล้ว นี่ล่ะนางเอกยุคมิลเลนเนี่ยมของจริง 

[beemanufan]

ตามอ่านจนทันละ พี่นิวแรงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แก้แค้นได้เจ็บแสบสุดๆ สุดยอดเลยพี่

[ltahset]

 

^^