หัวข้อ: Ooo๐...นางในไดอารี่...๐ooO ...นิวกุ้ยเฟย...

[4life]

        ป้าดดดดด เเรงงงงงงงง

[namtaan]

แม่เจ้า!!!!!!!!!!!
ยิ่งกว่าโศรยาขาวีน
ยิ่งกว่าเจ้าศรีเกศ
หรือเธอคือ "วันทกานต์"
 

[NaRi-P]

ค่อยยังชั่ว อ่านหลังๆ เริ่มคิดว่านิวแต่งเรื่องให้เราอ่านหรือเปล่า
อะไรจะนางเอก นางร้ายขนาดนั้น อิอิ

[bellary]

ไม่ต้องอ่านโสรยาอีกแล้ว  นิวๆตัวจริงเสียงจริง 

[mma419109]

        น้องนิว นี่ค่อยสมกับเป็นน้องนิวหน่อยขัดใจอยู่นานแล้ว
 เล่าหมดก็ไม่ได้ลุ้นสิใช่ไหม สบายใจแล้วล่ะ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ขอบคุณมากครับ ใครมีข้อสงสัย ฝากคำถามไว้ได้ครับ
(ประมวลมาจาก PM ที่มีมาถาม คาดว่าคงมีข้อสงสัยอยู่บ้าง)
แล้วจะแวะมาตอบนะครับ

[asunnoy]

 
พี่นิวน่ากัวอ่างวดนี้ไม่มีคำบรรยายบอกได้คำเดียวว่า
 
แต่ก้อเหอะๆทำไปได้
 :z2:แต่ก้อแอบสะจายเล็กๆที่สุดท้ายนางเอกเปนฝ่ายชนะ
นี่คือโสรยาแห่งบ้านทรายทอง
 

[maabbdo]

เอิ่ม...ที่อ่านมาทั้งหมดมันคือเรื่องจริงใช่ไหม?

แบบว่าไม่รู้ซิ  เหอๆๆๆ กำลังประมวลผลกะตัวเองอยู่ว่้าฉันมาทำอะไรที่นี่

บ้าไปแล้ว 

 

[imageriz]

นานแล้วที่ไม่ค่อยได้เข้ามาอ่าน
แต่พอมาอ่านที 
แต่ก็นะ...ไม่รู้จะพูดยังดี 
ร้ายมาก็ร้ายไป ใครดีมาก็ดีไป รึเปล่า?
แต่น้องนิว แรงได้ใจทีเดียว 

[crazykung]

ช่างคิดได้ แผนการสูงมากเลยอะ

ขนาดคนอ่านยังคาดเดาไม่ได้เลย

ตอนอ่านก็ยังตะหงิดว่าตอนแรกอะ คือจินตนาการเงาดำมืดอยู่ข้างหลังพี่นิว

แต่พอกลางๆเรื่องเอ๊ะมันเป็นอะไร ทำไมความแรงหายทั้งๆที่ไม่หน้ามีเหตุจูงใจ

พอมาเฉลยตอนหลังก็อ่อ.... โอเค้เก็ทไอเดีย

แต่ทำเป็นป่วยให้คนอื่นเชื่อได้ไงอะเห็นในฉากแบบเป็นบ่อยนึกว่าป่วยจริงๆ

น้องชะนีคงขวัญเสียไปอีกนาน

เอาไปทำหนังได้เลยนะเนี้ย เออบทนี้คงหลายล้าน

แสดงจริงเจ็บจริง+สมจริง ชนะเลิศ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ขอบคุณสำหรับความทึ่งและคาดไม่ถึงครับ ถือว่าผมเล่าได้สนุกไม่แพ้ตอนเอาคืนจริงๆ
อย่างน้อยคนอ่านก็สะใจพอๆกับคนทำอย่างผม บอกตรงๆว่าอึดอัดมากที่ต้องแกล้งทำดี
ทั้งที่ในใจอยากจะบีบคอและอยากด่าสวนไปตั้งหลายครั้ง แต่ก็ต้องกัดปากไว้(ให้มิด)
เพื่อให้พี่หลินเชื่อว่าผมยอมและเสียสละทุกอย่างเพื่อเค้าจริงๆ แหม...ตอนที่เค้ารู้ความจริง
ทั้งสีหน้าท่าทางเหมือนหมาโดนเจ้าของเอาไปปล่อยวัด ทั้งเจ็บทั้ง งงเหมือนหมาโดนน้ำร้อน

[crazykung]

 
รีบมาต่อ

อยากอ่านมักมากเลยคับเอิกๆ

[imageriz]

มารอตอนต่อไปนะค่ะ

 

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมาผมลาหยุดเพราะจะไปทำบุญวันเกิด ผมไปซื้อของตั้งแต่ตอนเย็นวันอาทิตย์โดยมีทาเคชิไปด้วย
และในวันรุ่งขึ้นผมก็ไปทำบุญด้วยการถวายสังฆทาน ทาเคชิมารับที่หอตอนประมาณ9โมงแล้วไปทำบุญวันเกิดพร้อมผม
เค้าไม่ค่อยรู้พิธีปฏิบัติเท่าไรห่ แต่ก็น่ารักดีในความพยายามจะทำให้เหมือนคนที่รู้งานอย่างคนไทย
ทีแรกผมก็รำคาญนิดหน่อย แบบว่าไม่รุ้จะมาทำไมคือผมก็ไม่ได้ชวนเพียงแค่เผลอเล่าให้ฟังว่าจะทำบุญวันเกิดนะ
เค้าก็ตั้งใจจะมาด้วยผมก็เลยต้องให้เค้ามาด้วยกัน หลังจากทำบุญแล้วผมก็ไปทานข้าวกับเค้าซึ่งก็ได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันจนถึงเย็น
วันนี้แทนไปทำงานตอนเช้าเราก็เลยไม่ได้เจอกัน แต่ก็นัดกันแล้วว่าจะไปทานข้าวด้วยกัน แต่ไม่ได้ไป2คนนะครับ
เพราะงานนี้เพื่อนๆที่ทำงานไปด้วยเพียบ คือมีน้องๆมาฝึกงาน2คนครับทีเคยบอกไปว่ามีนุกนิก(กะเทยสาว)กับน้องจิน(สาวแท้ร่างอวบ)
น้องๆเค้าจะฝึกงานเสร็จวันศุกร์นี้แล้ว เริ่มที่พี่ไพรัชบอกว่าอยากจัดเลี้ยงส่งน้องๆและจะได้จัดงานวันเกิดให้ผมกับแทนไปด้วยกันเลย
ดังนั้นช่วงครึ่งวันแรกผมจึงใช้เวลาอยุ่กับทาเคชิเต็มที่ทั้งเป่าเค้กก้อนแรก และไปเดินซื้อของ ทาเคชิซื้อสร้อยสามกษัตรย์ให้เส้นนึงครับ
ตอนกลับผมบอกเค้าว่าตอนเย็นผมคงไม่สะดวกพบเพราะจะไปงานเลี้ยงที่พี่ๆเพื่อนๆในที่ทำงานจัดให้และจะเลี้ยงส่งน้องฝึกงานด้วยเค้าก็เข้าใจ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ผมกลับมาที่ห้องก็ได้เวลาที่เพื่อนๆมาถึงเช่นกัน นุกนิกเดินมาเคาะประตูห้องผมและบอกว่าพี่ไพรัชจะมารับที่หอตอนประมาณ6โมงเย็น
พวกเราจะไปทานหมูกะทะกันแต่เป็นห้องพิเศษที่มีคาราโอเกะด้วย ซึ่งเป็นอะไรที่ตรงใจหลายๆคนเพราะอยากตะโกนใส่ไมค์กันเต็มที่แล้ว
ผมมักจะมีแต่เสื้อผ้าชุดดำเป้นหลักไปไหนมาไหนก้ไปด้วยชุดโทนๆนั้นเสมอ แต่เนื่องจากวันจันทร์ที่ผ่านมาเป็นวันเกิดผมก็เลยเว้นชุดดำไว้
ผมเลือกชุดขาวใส่ทำบุญในตอนเช้าและเลือกชุดสีสดใสๆเสื้อสีส้มตัดขอบน้ำตาลใส่กับกางเกงขาสามส่วนสีน้ำตาลออกไปทานข้าวกับทาเคชิ
ดังนั้นตอนเย็น ผมจึงต้องเลือกชุดในโทนที่สดใสไม่แพ้กัน เพราะรู้สึกว่าสีของชุดมีผลต่อความรู้สึกอยู่มากเหมือนกัน อืม...ผมเลือกสีชมพูดีกว่า
เสื้อคอกว้างสีชมพูอ่อนปัดด้วยด้ายสีขาวเป้นดอกซากุระกระจายไปทั่วตัวมีเชือกสีขาวร้อยไว้ผูกเข้าหากันตรงกลางอก ใส่กับกางเกงสีขาวขายาว
ผมหวีผมม้าและรวบผมไว้แม้ว่าปลายผมจะไม่ไดยาวขนาดที่จะต้องรวบแต่มันก็คงดีกว่าปล่อยรุ่ยร่ายน่ารำคาญ วันพิเศษก้ต้องให้มันพิเศษกันหน่อยสิครับ
เดินออกมาจากห้อง น้องๆวี๊ดวิ้วกันใหญ่เพราะไม่ค่อยเห็นผมแต่งตัวแบบนี้เท่าไหร่ ก็แหม...ปกติอยุ่ที่ห้องก็แค่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นสบายๆเท่านั้นก้พอครับ
แทนเดินมาเจอถึงกับออกปากชมว่า "น่ารักจัง" น้องๆก็เหมือนจะรู้งานเดินแยกย้ายไปหมดปล่อยให้ผมนั่งคุยกับแทนตามลำพัง

"สุขสันต์วันเกิดครับคุณ" แทนยื่นกล่องเล็กๆให้ผม หลังจากนั้นผมก็แกะออกดู
"แหวนนี่นา" ผมตกใจนิดหน่อยที่เห็นแหวนทองคำขาวเนื้อเรียบ มีเพชรเม็ดเล็กๆฝังอยู่ตรงกลางแหวน1เม็ด
"ผมตั้งใจซื้อให้คุณ ลองใส่สิครับผมว่าน่าจะพอดีนะ" แทนยิ้มคะยั้นคะยอให้ผมสวมแหวน
"ฉันกะลังเลือกอยุ่ว่าจะใส่นิ้วไหน" ผมพูดยิ้มๆ
"งั้นผมเลือกให้เอง มา ผมใส่ให้" แทนดึงมือซ้ายของผมไปแล้วหยิยแหวนขึ้นมาสวมให้ที่นิ้วนาง
"ผมจำได้ว่าคุณชอบใส่แหวนที่นิ้วนี้ คราวนี้ผมเป็นคนสวมให้อย่าถอดนะครับ" แทนจับมือผมไว้มองด้วยแววตาแสนจะอบอุ่น
"ขอบคุณนะ" ผมก้มหน้าตอบบอกไม่ถูกว่าเขินหรือเปล่า
"อยู่กับผมตลอดไปนะครับ" แทนกระซิบที่ข้างหู แล้วทำท่าจะจูบผม
"เอ๊ะ แหวนนี่ของจริงรึเปล่า" ผมเบี่ยงตัวหลบแล้วพูดแก้เก้อ
"โห.....หมดมู้ดเลย ของจริงดิคุณ แหวนทองหนักตั้ง1บาทไหนจะเพชรอีกล่ะ ผมแทบหมดตัว" แทนทำท่าขัดใจแต่ก็ไม่ได้โกรธจริงจัง
"มันดีเกินไปไม่คู่ควรกับฉันหรอก" ผมเป็นฝ่ายหันมาพูดกับแทนจริงจังซะเอง
"ทำไมคุณพูดแบบนั้นอ่ะ ที่ผ่านมาผมทำให้คุณเสียใจ ผมไม่มีโอกาสดูแลตอนคุณป่วย มาถึงตอนนี้ผมอยากชดเชยให้คุณนะ" แทนพูดขึ้นบ้าง
"แต่ที่ผ่านมาฉันเองก็ไม่ดีนักหรอก" ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ
"ถ้ามันคือการที่คุณให้ผมไปอยุ่กับพี่หลิน ผมถือว่าคุเสียสละมาก และแสนดีกับคนเลวๆอย่างนั้น แต่ตอนนี้ผมเป็นอิสระแล้ว
และหลังจากได้รับอิสระก็คือการกลับมารับผิดชอบคุณ ดูแลคุณและอยุ่กับคุตลอดไป ผมขอแค่โอกาสให้ผมได้รักคุณไปจนตายก็พอ" แทนพูด

[crazykung]

 

[namtaan]

รอคำตอบว่า นิวตอบแทนไปว่าไง
มันลงตัวหมดแล้วทุกอย่างจริงๆเหรอเนี่ย 

[beemanufan]

บอกได้คำเดียว หวานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

อิจฉาวุ้ย

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

พวกเราไปรวมตัวกันที่ร้านอาหารในคืนนั้น พี่ไพรัชจองห้องคาราโอเกะห้องใหญ่ไว้สำหรับพวกเรา
คืนวันจันทร์ที่7 ก.ย. ปีนี้เป็นวันเกิดปีแรกที่ผมได้ฉลองร่วมกับเพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่ทำงานที่นี่
มีทั้งพี่ไพรัช พี่ณุ พี่อั้ม โจ แทน พี่ติ๊ก พี่จิ๊บ พี่เป้ ต้อม พี่นุ้ย เปี๊ยก และน้องฝึกงานคือ นุกนิก และ น้องจิน
เสียดายที่คืนนี้ ป้าศรี พี่ภัทร คุณอร อ้อย มิ้ง ไปทำงานกันหมดไม่งั้นคงได้คนร่วมงานมากกว่านี้แน่ๆ

พวกเราเริ่มจากสั่งอาหารมาทานกันก่อน ใครอยากทานอะไรก็สั่งมาเลย แต่โดยมากเราจะหันมาถามไถ่กันก่อน
เพราะว่าอยากให้อาหารที่สั่งมาทานด้วยกันหลายๆคน เพราะเราถือคติว่าแย่งๆกันกินน่ะอร่อยกว่ากินเดี่ยวๆ
บรรยากาศในงานเป็นไปอย่างสนุกสนานและกันเองสุดๆ ผมรู้สึกว่าเหมือนตัวเองจะได้รับการเอาใจเป็นพิเศษ
คงเพราะหลายๆคนเห็นว่าผมเพิ่งจะหายป่วย(เป็นเพราะไม่มีใครรุ้ว่าผมแกล้งกินยาถ่ายไม่ได้โดนวางยาจริงๆ)
ประกอบกับเป็นวันเกิดของผมและเลี้ยงส่งน้องๆด้วยเราแต่ละคนก็เลยเอาอกเอาใจ ดูแลอาหารการกินกันไป
ช่วยกันเลือกเพลง ใครอยากร้องเพลงไหนก็มักจะเลือกเพลงที่พวกเราร้องด้วยกันได้แบบว่าสนุกกันไปทั้งคณะ
เดี๋ยวเราไปติดตามกันต่อนะครับว่า ใครร้องเพลงอะไร แต่เอาเป็นว่าพอเพลงขึ้น พวกเราหันไปมองหน้ากันทีเดียว
ไม่ใช่อะไรครับ พวกที่เป็นคนฟังพยายามจะตีความกันว่าคนที่กำลังร้องเพลงน่ะซ่อนความนัยอะไรส่งให้ใครรึเปล่า

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

เพลง โอ๊ย โอ๊ย เวอร์ชั่นแจ้ ดนุพล ขับร้องโดย พี่ไพรัช

"ตั้งแต่วันที่ฉันได้คุยเคียงคู่สองคนกับเธอครั้งก่อน
กลับมานอนครวญครางละเมอ
คอยพร่ำหาเธอเหมือนจะอ้อนวอน
เกิดอะไรขึ้นมานะเออ มันอยากรู้นัก
เปลี่ยนฉันไปจากเดิม…โอ๊ย…"
เพลงก็เพราะ เสียงพี่ไพรัชก็ดี แต่มีเสียงค่อนขอดว่า "โอ๊ย...ทำไมเลือกเวอร์ชั่นแก่จัง"

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

เพลง จีบเธอนะ ของ SkyKick RanGer ขับร้องโดย พี่ณุ

"จีบเธอนะ ได้ไหม จีบเธอนะ ฉันขอ
จีบเธอนะ ถึงแม้ฉันจะหน้าแดง

จะเป็นอะไรไหม ถ้าฉัน ขอชน กับเธอ
แค่แก้วก็พอแล้ว ไม่ถึง ต้องให้ใจชนกัน"
พี่ณุ ร้องเพลงนี้ได้กินใจพอควร พอเพลงจบพี่ณุหันมาเรียกพวกเราชนแก้วเป็นที่สนุกสนาน "เอ้า...ชน"
สำหรับของขวัญที่พี่ณุให้ผมเป็นนาฬิกาคล้องคอแบบที่ผมอยากได้มาตลอด แปลกใจว่าทำไมพี่ณุถึงรุ้
จะว่าเป็นความบังเอิญก็บังเอิญมาหาศาลทีเดียว ผมเองเมื่อแกะห่อของจวัญออกแล้วก็แทบกรี๊ดที่เห็นนาฬิกา
ผมไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่าขอบคุณและบอกไปว่าผมเคยหาซื้อมาตลอดแต่ไม่เคยได้เลยพี่ณุก้ยิ้มหน้าบานเชียว

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

เพลง คนๆนี้จะไม่ไปจากเธอ ของ Soul Out ขับร้องโดย พี่อั้ม

"ถ้าเธอยังคิดถึงเขา ยังคงมีแต่เขาในใจ
ถ้าเธอยังลืมเขาไม่ได้ ก็ไม่เป็นไรถ้าเธออยากจำ
ไม่ต้องคิดถึงฉ้น ขอให้รู้ว่าฉันเข้าใจ
และแม้จะนานเท่าไหร่ จะดูแลและไม่ไปจากเธอ
ไม่ว่าเธอจะรักใคร จะดูแลและไม่ไปจากเธอ"
หลังจบเพลงนี้พี่อั้มก็ยื่นของขวัญชิ้นนึงนั่นคือ 'กล่องดนตรีไขลาน' ให้ผมแล้วบอกว่า "เก็บไว้ให้ดีนะ"

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

เพลง เด็กกว่าแล้วไง ของ สิงโต ขับร้องโดย โจ

"อายุเป็นพียงแค่สายลมผ่านพัดไป
เธออย่าคิดมากได้ไหม

ความรักเป็นเรื่องของหัวใจไม่ใช่เรื่องใด
อยากให้รู้เด็กกว่าแล้วไง"
ทุกคนมองโจที่มีอาการเมาหน้าแดงก่ำอย่างสงสัยว่าทำไมเลือกร้องเพลงนี้แต่ผมรุ้ครับว่าทำไมและให้ใคร

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

เพลง กันและกัน ของ คิว ขับร้องโดย แทน

"ถ้าบอกว่าเพลงนี้ แต่งให้เธอ เธอจะเชื่อไหม
มันอาจไม่เพราะ ไม่ซึ้งไม่สวยงามเหมือนเพลงทั่วไป

อยากให้รู้ ว่าเพลงรัก ถ้าไม่รัก ก็เขียนไม่ได้
แต่กับเธอคนดีรู้ไหม ฉันเขียนอย่างง่าย...ดาย

เธอคงเคยได้ยินเพลงรักมานับร้อยพัน
มันอาจจะโดนใจ แต่ก็มีความหมายเหมือนๆกัน

แต่ถ้าเธอฟังเพลงนี้ เพลงที่เขียนเพื่อเธอเท่านั้น
เพื่อเธอเข้าใจความหมายแล้วใจจะได้มีกันและกัน

มีความจริงอยู่ในความรักตั้งมากมาย
และที่ผ่านมาฉันใช้เวลาเพื่อหาความหมาย

แต่ไม่นานก็เพิ่งรู้ เมื่อทุกครั้งที่มีเธอใกล้
ว่าถ้าชีวิตคือทำนอง เธอก็เป็นดังคำร้องที่เพราะและซึ้งจับใจ

ให้มันเป็นเพลง บนทางเดินเคียง ที่จะมีเพียงเสียงเธอกับฉัน
อยู่ด้วยกันตราบนานๆ ดั่งในใจความบอกในกวี

ว่าตราบใดที่มีรักย่อมมีหวัง
คือทุกครั้งที่รักของเธอส่องใจ ฉันมีปลายทาง

มีทางเดินให้เราเดินเคียง และมีเสียงของเธอกับฉัน
มีทางเดินให้เราเดินร่วมเคียง และมีเสียงของเธอกับฉัน"
แทนพูดปิดท้ายเพลงนี้ว่า "ผมชอบหนังเรื่องนี้แม้ว่าพระเอกจะรู้ตัวช้าแต่ก็ยังดีที่รุ้ว่าตัวเค้าต้องการอะไร"

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

เพลง พรหมลิขิต ของ Big Ass ขับร้องโดย พี่เป้

"ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น
ตกลงให้เรารักกันใช่ไหม อย่างนั้นขอได้หรือไม่
โปรดอย่าทำให้เราพลัดพราก
ให้เรารักกัน เนิ่นนานถึงจนวันตาย ฉันขอได้ไหม"
เพลงนี้หวานสุดๆเพราะใครๆก็รู้ว่าพี่เป้กำลังจีบน้องจินอยู่ และคู่นี้เค้าก็หวานกันซะ พวกเราก็แซวกันใหญ่

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

เพลง ห้ามทิ้ง ของ Mic idol ขับร้องโดย น้องจิน

"เป็นแฟนกับฉัน กฏข้อแรกก็คือห้ามทิ้ง
ข้อที่สองก็คือห้ามทิ้ง โกรธมากเลยถ้าเธอมาทิ้ง
ไม่ใช่ถังขยะ ฉันไม่ใช่ถังขยะ
แล้วข้อที่สามก็ยังห้ามทิ้ง ยันข้อเก้าก็ยังห้ามทิ้ง
ไม่ได้แกล้งเนี่ยพูดจริงๆ ฉันไม่ได้แกล้งหลอก
ฉันไม่ใช่ผีจะมาหลอกเธอได้ไง"
แน่นอนว่าเพลงนี้ทำให้พวเรากรี๊ดกันสนั่นก็แหม... มีร้องเพลงตอบโต้กันซะด้วยนะคุ่นี้

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

เพลง ฉันไม่ใช่นางเอก ของ ตั๊ก ลีลา ขับร้องโดย นิว

"มีอะไรกับฉันหรือ คะคุณพระเอก
จึงมายืนทำซึมเหม่อลอยอย่างกับในหนัง
ฉันคงไม่ ใช่นางเอก อยู่ในบทต้องอดต้องทน
แสนใจเย็น หวานนิ่ม สิ้น สมัย

ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันต้องขอตัว
กลัวน้ำตาความหลังจะรั่วออกมาให้เห็น
เพราะน้ำตา ฉันมีค่า
หากจะหลั่งต้องเหตุจำเป็น
ไม่อยากหลั่ง ให้ความหลัง ที่ เก่า ไป

ไปเถอะไป จงไป ไปซะ ไปให้ไกลไกล
เจอกับฉันที่ใด ไม่ต้องมาทัก
ฉันจะพักเรื่องรัก เรื่องรก เรื่องราวในใจ
ไปเถอะไปให้ไกล เท่าใดยิ่งดี

ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันต้องขอตัว
กลัวน้ำตาความหลังจะรั่วออกมาให้เห็น
เพราะน้ำตา ฉันมีค่า
หากจะหลั่งต้องเหตุจำเป็น
ไม่อยากหลั่ง ให้ความหลัง ที่ เก่า ไป

ไปเถอะไป จงไป ไปซะ ไปให้ไกล ไกล
เจอกับฉันที่ใด ไม่ต้องมาทัก
ฉันจะพักเรื่องรัก เรื่องรก เรื่องราวในใจ

ไปเถอะไปให้ไกล เท่าใดยิ่งดี
ไปเถอะไป ไปซะ ไปซิ ไปที่เคยไป
ย้อนกลับมาทำไม กันอีกตรงนี้
เข้าทางไหน ออกไปทางนั้น
ทางเดิมแหละดี ที่นี่คงไม่มีเรื่องน่าสนใจ
ที่นี่คงไม่มี นางเอกหนังใคร"
ผมยังไม่ได้พูดอะไรแต่พี่ไพรัชก็เป็นฝ่ายพูดกับผมว่า "สุขสันต์วันเกิดน้องพี่"
และตามมาด้วยการกวักมือเรียกพนักงานให้เอาของที่เตรียมไว้เข้ามาให้ผมพร้อมบอกว่า
"พี่ไม่รู้จะให้อะไรเป็นของขวัญ แต่ยังไงซะนางเอกของเราก็ควรได้ดอกไม้ ใช่มั้ยพวกเรา"
เมื่อเห็นว่าคนที่มาร่วมงานทั้งหลายพากันส่งเสียงเห็นด้วย พี่ไพรัชก็มอบช่อดอกไม้ช่อใหญ่ให้ผม
"พี่ให้เป้นของขวัญวันเกิดนะ ขอให้เป็นที่รักของพวกเราไปนานๆนะ พี่เองก็ชักจะรักนิวซะแล้วสิ ฮ่าๆๆ"
ไม่รู้ว่าพี่ไพรัชพูดจริงหรือพูดเพราะเมากันแน่เนื่องจากพี่เค้าดื่มไปหลายแก้วแต่ที่แน่ๆไม่มีใครขำนอกจากพากันอึ้ง

[mma419109]

       
        ถูกใจพี่ไพรัชนะพูดกันตรงๆเล่นเอาอึ้งกันทั้งงาน   ก็อยู่ที่น้องนิวแล้วล่ะว่าจะพักเหมือนอย่าง
 ในเพลงหรือเปล่า วันเกิดเท่ากับเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง

          :man1:น้องนิว

       

[ltahset]

เอิ่มมมมมมมมมมม

สู้ๆค่ะพี่นิว

^^

[beemanufan]

แต่ละเพลง สู้ๆ พี่นิว