หัวข้อ: Ooo๐...นางในไดอารี่...๐ooO ...นิวกุ้ยเฟย...

[Greenkub]

หง่ะ พี่นิวมีหนุ่มญี่ปุ่นมาจีบ

พี่แทนหัวใจสลายแน่แล้ว


งั้นพี่แทนยกให้นุกนิกไปละกัน 555

รอคร้าบรอตอนต่อปาย

[namtaan]

ดีจ้าน้องนิว
สุขภาพแข็งแรงขึ้นแล้วดีใจด้วยจ้า

อืมมม สงสัยทาเคชิ หลงเสน่ห์ปลายจวักซะแล้ว 


ปล
วันนี้ขอโทษเน้อที่ไม่สามารถคุยด้วยนานๆ
แวบไปแวบมา งานเข้าจริงๆ เหอๆๆๆๆๆ
แต่นิวคงรู้เรื่องบ้างแล้วหละ ไว้ค่อยหลังไมค์กันนะ

[mma419109]

     น้องนิว ถึงหมอตรวจแล้วบอกว่าปกติก็อย่าไว้ใจ มีโรคบางอย่างที่ต้องตรวจตอนที่กำลังมีอาการ
 อยู่ถึงจะเจอ รักษาสุขภาพกายและใจให้ดีๆ เป็นห่วงมากๆ

     หนุ่มยุ่นพอเห็นหน้าคนทำต้มข่าไก่ ไอ้ที่เผ็ดกลายเป็นหวานอร่อยติดใจเลยสิท่า
 มีเรื่องดีเข้ามาบ้างก็ดีนะ อยากให้น้องนิวคนดีมีความสุขมากๆ

[Ploy-Tawan]

แล้วถ้าแทนรู้ไม่น้อยใจแย่หรือคะเนี่ย สงสัยงานนี้พี่หลินได้โอกาสเป่าหูแทนว่าน้องนิวไม่แคร์ ไม่สนใจแทนแล้ว เพราะมีหนุ่มหล่อขับรถคันโก้พาออกไปทานอาหารค่ำ
แม้จะยินดีกับน้องนิวที่มีคนทำให้สดชื่นขึ้น แต่ก็ยังสงสารแทน
........
เห็นด้วยกับคุณ mma419109 ถึงหมอตรวจไม่พบก็อย่าเพิ่งวางใจ บางโรคต้องตรวจด้วยเครื่องมือพิเศษถึงจะเจอ ยังไงก็พยายามรักษาสุขภาพตนเองให้แข็งแรงเสมอ อย่าเครียดมากนะคะ

[maabbdo]

ต้องรอดูกันต่อไปเนอะว่าจะเป็นยังไง

หนุ่มยุ่นจะมาจีบพี่นิวไหมนี่

 

[koo_jarm]

มันกำลังจะมา กร๊ากกกกกกกก 
ปล่อยให้เป็นแบบนี้ก็ซะใจดีนะพี่นิว
แต่แอบสงสารพี่แทนเหมือนกัน เฮ้อ !!! เอาเป็นว่ารอเวลาเท่านั้น 

[van]

น้องนิวรักษาสุขภาพให้มาก ๆ นะคะ
เป็นกำลังใจให้น้องมีความสุขในทุก ๆ วันค่ะ 

[kunkai]

:L2:มาให้กำลังใจพี่นิวค้าบ

[ltahset]

 


^^

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

กลับมาถึงห้องได้สักพักแล้วครับ วันนี้เบลอๆเหนื่อยๆ คงเพราะก่อนหน้านี้หลายวันเป็นวันที่ผมต้องเข้าบ่ายแทนป้าศรีที่ลาหยุด
พอมาวันนี้ผมก็ไปทำงานตอน9โมงเช้าอีกแล้ว ทีแรกก็คิดว่าจะหยุดแหล่ะครับ แต่แทนกลับไม่ไปทำงาน ผมเลยโดนโทร.ตามให้ไปทำแทน
(มีคำว่าแทนเยอะแยะไปหมดจะงงมั้ยเนี่ย อิอิ) เอาเป็นว่าผมก็ยังไม่รู้ว่าแทนหายไปไหนแต่ก็พอจะเดาได้ว่าน่าจะอยู่ที่บ้านหลังนั้นที่ผมเคยไป
ผมตื่นมาก็เกือบๆ8โมงแล้วครับเพราะพี่ไพรัชโทร.มาบอกว่า ครัวไทยไม่มีกุ๊กเลยตอนเช้า แทนหายไปไหนไม่มีใครรู้ ก็รอจนกว่าจะ9โมง
ที่บรรดาออฟฟิศเค้ามาทำงานนั่นล่ะถึงจะได้ถามไถ่จากพี่หลินว่าแทนหายไปไหนซึ่งช่วงเช้าก็ได้กุ๊กรอบดึกที่ยังไม่ออกเวรทำอาหารให้ก่อน
แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีใครรู้อยู่ดีว่าแทนหายไปไหน พี่หลินถูกเรียกตัวเข้าไปซักถามตั้งนานแต่ก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาเพราะเค้าก็ไม่รู้เหมือนกัน

"พี่ไม่รู้จริงๆนะนิว ว่าแทนหายไปไหน" พี่หลินพูดกับผมตอนเที่ยงที่เราเจอกันในแคนทีน
"เฮ้อ..... ยังไม่ทันจะผ่านโปรก็หาเรื่องเดือดร้อนให้ตัวเองซะแล้ว" ผมบ่นออกมาด้วยความระอาใจ
"เอ่อ ถ้าพี่จะพูดอะไรกับนิวตรงๆ นิวจะโกรธพี่มั้ย" พี่หลินพูดเสียงเบาลงแต่ดูสีหน้ากังวลเล็กน้อย
"พูดมาเถอะครับ" ผมตอบไปตรงๆ เพราะอยากรู้ว่าเค้าจะพูดอะไรอีก
"พี่ว่าการที่แทนหายไปแบบนี้ เป็นเพราะนิวนะ จริงๆพี่ก็ไม่อยากโทษนิวหรอกนะ แต่หลังจากที่เค้าพูดกันว่านิวมีแขกญี่ปุ่นมาจีบน่ะ
แทนก็โมโห หัวฟัดหัวเหวี่ยงแค่คืนนั้นที่แทนพาพี่ตามไปที่ร้านอาหารแทนก็กินเหล้าเมาจนไม่พูดไม่รุ้เรื่อง แล้วหลังจากวันนั้นน่ะ
แทนก็ไม่กลับมาที่หอ พี่ชวนไปที่บ้านก็ไม่ไป แล้วนี่ก็ไม่รับโทรศัพท์ของพี่มาตั้งหลายวันแล้ว พี่ว่านิวคงต้องทำอะไรบ้างนะ" พี่หลินรวบช้อนส้อม
"ที่ผ่านมานิวยังทำไม่มากพออีกเหรอ" ผมถามเพราะคิดว่าพี่หลินคงมีเงื่อนไขอะไรอีกแน่ๆ
"พี่ว่าถ้านิวมีคนใหม่มาจีบก็น่าจะเปิดใจให้เค้านะ จะได้ไม่ต้องติดกับอะไรเก่าๆที่ผ่านไปแล้ว พี่เองก็อยากเห็นนิวมีความสุข
นิวเสียสละเพื่อพี่มามากแล้ว พี่เห็นว่านิวมีโอกาสดีๆได้เริ่มต้นใหม่กับคนดีๆสักคนพี่ก็ดีใจด้วย แล้วอีกอย่างนึง
แทนจะได้ตัดใจจากนิวได้จริงๆสักที ตอนนี้พี่คิดว่าแทนคงสับสนมากและยังตัดใจไม่เด็ดขาดแต่ถ้านิวทำเพื่อแทนสักครั้งคือเลิกกันไปเลย
หรือมีคนใหม่ให้แทนเห็นๆไปซะก็คงช่วยให้แทนเลิกสับสนได้สักที พี่ไมได้อยากรั้งแทนไว้กับพี่หรอกนะ แต่พี่คิดว่าจะเป็นทางออกที่ดีสำหรับน้องทั้งสอง"
"ขอบคุณนะครับ แล้วนิวจะลองเอาไปคิดดู" ผมยืดตัวตรงแล้วเดินเอาจานไปเก็บ พร้อมกดน้ำมาดื่ม
"เดี๋ยวจ้ะ พี่ยังมีอีกเรื่องที่อยากปรึกษานิว คือ พี่คิดว่าพี่ท้อง" พี่หลินพูดมา ผมแทบสำลักน้ำ

[koo_jarm]

ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย 
เม้นท์อะไรไม่ออกจริงๆ มีแต่คำว่าเกรียดผู้หญิงที่ชื่อ หลิน
ทำเป็นพูดว่าไม่อยากรั้งพี่แทนไว้ ทำเป็นแสดงว่าหวังดี โอ้ย!!! เครียส & เกรียด แทนพี่นิวจริงๆ
แล้วนี้อะไรอีกมาบอกว่าท้อง แต่ที่ได้อ่านมาพี่แทนก็บอกแล้วนิว่าไม่ได้ยุ่งกะพี่แกเลยถึงแม้พี่แก่จะพยายามอยากยุ่งด้วยก็เถอะ


>>>เอาเป็นว่าให้กำลังใจพี่นิวสุดพลังเลยค่ะ ขอให้เรื่องต่างๆมันคลี่คลายซักที่
พี่นิวจะได้มีความสุข 

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

"พี่แน่ใจเหรอ นิวว่าเราไปคุยกันในห้องพี่เถอะ" ผมหันขวับมาทันที แล้วเดินนำออกไปจากแคนทีน เข้าไปคุยกันในออฟฟิศของพี่หลิน
"ก็ไม่แน่ใจหรอก แต่ตั้งแต่ครั้งนั้นที่พี่มีอะไรกับแทนมาถึงตอนนี้ก็เดือนกว่าแล้ว และเดือนนี้เมนส์พี่ก็ไม่มาด้วย" พี่หลินเดินตามมาพูดกับผมเบาๆ
"นิวว่าพี่ไปตรวจให้แน่ใจก่อนดีมั้ย เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่มากเลยนะพี่ ต้องดูแลตัวเองดีๆด้วยล่ะ" ผมหันมาจับข้อมือพี่หลินไว้
"แล้วพี่จะไปได้ไงล่ะ พี่เองพักนี้ก็เป็นลมบ่อยๆ แล้วอีกอย่างไปตรวจว่าท้องก็อยากให้มีสามีไปด้วยแต่แทนก็หายไปไหนไม่รู้" พี่หลินเดินไปอีกทาง
"เอาไว้เจอตัวแทนเมื่อไหร่นิวจะช่วยพูดให้" ผมเดินเข้าไปปลอบใจพี่หลิน
"ช่วยพูดเหรอ" พี่หลินหันขวับมาถามผมเสียงสูงทีเดียว แล้วพี่หลินก็พูดต่อไปว่า
"นี่ไงนิว นิวเห็นรึยังไม่ว่าเรื่องไหนเกี่ยวกับพี่ ก็ยังต้องให้นิวเป็นคนพูดให้ทั้งๆที่พี่ต่างหากที่เป็นเมียเค้า เค้ากลับไม่ใยดีเลย
พี่จะบอกให้นะว่าตลอดเวลาที่แทนมาอยู่กับพี่ พี่ไม่เคยได้รับความเอาใจใส่อย่างที่ควรจะเป็น ไม่แม้แต่จะแตะต้องพี่ แทนใจดำกับพี่เหลือเกิน
ถ้าไม่ต้องการพี่แล้วจะมาอยู่กับพี่ทำไม แต่ก็นั่นแหล่ะถึงพี่อยากจะเลิกกับแทนซะให้รู้แล้วรู้รอดไปแต่พอมาตอนนี้พี่อาจจะท้องขึ้นมาก็ทำไมได้
นิวว่าพี่ควรทำยังไงดี พี่เสียแทนไปไม่ได้จริงๆ ลูกของพี่เป็นลูกของแทน แล้วพี่จะให้ลูกพี่ไม่มีพ่อน่ะ พี่ทำไม่ได้หรอก พ่อแม่พี่ต้องเอาพี่ตายแน่ๆ"
"แล้วพี่อยากให้นิวทำไงอ่ะครับ ในเมื่อจะพูดให้พี่ก็ไม่เอาซะงั้น" ผมข้องใจ
"ไม่ใช่ไม่เอาจ้ะ พี่ก็แค่อยากระบายความอัดอั้นน่ะ ยังไงก็ต้องรบกวนนิวพูดกับแทนด้วยนะ แล้วอย่าลืมเรื่องที่เราคุยกันนะ
จะว่าพี่เห็นแก่ตัวก็ยอมล่ะ ลูกพี่ต้องมีพ่อและพ่อเค้าก็คือแทนนะนิว ส่วนนิวก็มีโอกาสเจอคนดีๆแล้วอย่าให้พลาดเลยนะจ๊ะ" พี่หลินยิ้มให้


ตลอดทางที่ผมเดินกลับเข้ามาในครัว รู้สึกเวียนหัวขึ้นมาทีละนิด จนเมื่อเดินผ่านฝ่ายบุคคลจึงตัดสินใจขอใบลา
เพราะคิดว่าจะอยุ่ครบเวลางานถึง6โมงเย็นคงไม่ไหวแน่ เลยจะลากลับตั้งแต่บ่ายสามซะเลยดีกว่า บางทีเวลาที่เหลืออาจจะตามตัวแทนได้
ผมไม่แน่ใจว่าพี่หลินบอกเรื่องที่คิดว่าตัวเองท้องให้แทนรู้รึยัง แต่ถ้าเจอแทนเมื่อไหร่ผมคงต้องบอกซะเอง เฮ้อ...ตอนนี้ผมรู้สึกปวดใจเหลือเกิน
ถ้าพี่หลินท้องขึ้นมาจริงๆ เท่ากับว่า การเสียสละในครั้งนี้ของผมคงได้บุญมากกว่าที่ผมคิดซะอีกนะเนี่ยนอกจากช่วยชีวิตพี่หลินไว้ยังช่วยให้เด็กมีพ่อด้วย

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

เพลง หน้ากาก

เคยมั๊ย? ที่ต้องทนกับการปั้นหน้าเอาไว้

อึดอัดแทบจะตาย ต้องคุยต้องเจรจา

ฝืนยิ้มหัวเราะกันไป ไม่ให้ใคร ๆ รู้ว่า. .

ที่จริง ที่แท้ น้ำตาตกใน

ไม่รุ้ใครเป็นคนกำหนดกฎเกณฑ์เอาไว้

ยิ่งเข็มแข็งเท่าไหร่ ยิ่งดูไม่ธรรมดา

ทั้ง ๆ ที่ทุกข์ประดัง แต่..กลัวจะเสียหน้า

ต่างคนต่างใช้หน้ากากเข้าหากัน

รู้มั๊ย!ว่าเหนื่อยแค่ไหน..รู้มั๊ย!ว่าฝืนใจ

ที่ต้องทำเหมือนแข็งแรงเข้าไว้

อยากมีใครซ๊าก..คน ให้ชั้นได้ซบตรงไหล่

กอดคอ ร้องไห้ ได้โดยไม่อาย. .

ทั้ง ๆ ที่ทุกข์ประดัง แต่..กลัวจะเสียหน้า

ต่างคน ต่างใช้หน้ากากเข้าหากัน

รู้มั๊ย!ว่าเหนื่อยแค่ไหน..รู้มั๊ย!ว่าฝืนใจ

ถ้าต้องทำเหมือนแข็งแรงเข้าไว้. .ฮืม..

อยากมีใครซ๊าก..คน ให้ชั้นได้ซบตรงไหล่

กอดคอ ร้องไห้ ได้โดยไม่อาย. .

อยากมีใครซ๊าก..คน ให้ชั้นได้ซบตรงไหล่

กอดคอ ร้องไห้ ได้โดยไม่อาย. .

เมื่อวันที่เสียน้ำตา..จะมีสักคนมั๊ย?

ให้กอดให้ซบได้โดยไม่ต้องอาย..

ร้องโดยไม่อาย . .

http://www.youtube.com/v/uW5MA7SIeko&hl=en&fs=1&

[koo_jarm]

หมดแรงเม้นท์
เศร้า 
เพราะ SHE แรง เกินห้ามใจ

สู้ๆค่ะพี่นิว 

[namtaan]

ถ้าท้องจริงนะ
เป็นเพราะว่าผิดพลาดหรือตั้งใจกันหละเนี่ย

ยังไงก็คงต้องบอกว่าให้น้องนิวสู้ๆนะจ๊ะ
สู้กับความรู้สึกของตัวเองให้ได้นะ
รักษาตัวด้วยจ้ะ 

[ltahset]

 

อย่าคิดมากเลยนะคะพี่นิว

ดูแลสุขภาพด้วยค่ะ

^^

[mma419109]

       เวลาซื้อหวยทำไมไม่ถูกอย่างนี้นะ คิดไว้ว่าต่อไปเจ้าหล่อนจะต้องบอกว่าท้อง
 เพราะนี่เป็นไม้ตายของผู้หญิง อาจจะจริงก็ได้นะ แต่ดูจากวิธีที่พูดคิดว่าโกหกมากกว่า
 ทางที่ดีจูงมือหล่อนไปให้หมอตรวจให้จะๆกันไปเลย ที่ว่านี่ไม่ใช่เห็นใจแทนนะยังเคือง
 อยู่ไม่หาย แค่ไม่ชอบคนเห็นแก่ตัวพูดเอาแต่ได้ สร้างภาพให้ตัวเองน่าสงสารมาเอาเปรียบ
 คนอื่นแบบนี้

          เป็นห่วงนิวนะที่ไม่สบายคงเป็นเพราะเครียดมากๆแหละ แนะนำให้ไหว้พระสวดมนต์
 ทุกวัน ถ้าทำสมาธิได้ยิ่งดี ผ่อนคลายปล่อยวางบ้าง ให้เขาหัดแก้ปัญหากันเอง คนไม่รักจะ
 บังคับกันได้ยังไง ตอนที่เข้าทำเป็นฆ่าตัวตายนั่นเห็นได้เลยว่าขนาดตัวเองเขายังไม่รักแล้ว
 จะรักคนอื่นได้ยังไง   

          รักษาสุขภาพ รักและดูแลตัวเองด้วยนะ เป็นกำลังใจให้น้องนิวนะ
 

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

วันอังคาร 25 สิงหา

ผมตัดสินใจแล้วว่าจะตามตัวแทนให้เจอให้ได้ แต่เนื่องจากตัวผมเองไม่มีรถก็เลย โทรศัพท์ไปบอกให้ทาเคชิแวะมารับที่ทำงาน
เดิมทีจะบอกทางเค้าให้ไปที่บ้านหลังเดิมที่แทนเคยพาผมไป แต่ผมก็เป็นคนจำทางไม่ค่อยแม่นยำ และเคยบอกจนหลงทางมาแล้ว
เพื่อความชัวร์และไม่น่าเกลียดเกินไป ผมก็เลยชวนให้ทาเคชิมาที่หอพักก่อน ตั้งใจว่าจะอาบน้ำเปลี่ยนชุดแล้วไปหาอะไรทานกันเพื่อรอเวลา
ไว้ประมาณ1ทุ่มพี่หลินกลับมาจากที่ทำงานแล้วจะชวนพี่หลินไปด้วยกันคิดว่าพี่หลินคงบอกทางถูกเพราะเค้าน่าจะคุ้นเคยเส้นทางมากกว่า
รถของทาเคชิเลี้ยวเข้ามาจอดหน้าหอพักก่อนเวลาที่รถพนักงานจะมาถึงประมาณ15นาที ผมบอกให้เค้าลงมานั่งรอที่เก้าอี้มาหินสักพัก
ผมเดินมาถึงหน้าห้องก็เจอ แทน นอนหมดสภาพอยู่ที่หน้าประตูห้องของผมนี่เอง แทนนอนพิงประตูเหยียดแข้งเหยียดขาไปกับพื้นอย่างคนไร้ชีวิต
ตอนนั้นผมพยายามแบกร่างของแทนให้ทรงตัวไว้และจะเอากุญแจไขประตูเข้าไปแต่ก็ทุลักทุเลเต็มที จำต้องปล่อยร่างแทนให้กองกับพื้นอีกรอบนึงก่อน
ผมวิ่งมาตามทาเคชิ ให้ไปช่วยพยุงร่างแทนไว้ และเมื่อเปิดประตูได้ก็ช่วยกันประคองร่างแทนเข้าไปนอนบนเตียงผม ซึ่งทำให้ผมได้กลิ่นเหล้าจากตัวแทน
ทาเคชิ เข้าใจที่ผมอธิบายให้เค้าฟังอย่างง่ายดาย ว่าผมไม่สามารถไปทานข้าวกับเค้าได้ และบอกด้วยว่าแทนคือเพื่อนที่ผมจะไปตามหา
ดังนั้นเมื่อเพือ่นของผมไม่สบายมากเนื่องจากตัวร้อนสุดๆและท่าทางก็ยังไม่สร่างเมาแบบนี้ ผมคงต้องอยู่ดูแลก่อน ผมจึงทั้งขอโทษและขอบคุณทาเคชิ

"ทำไมนายตัวร้อนขนาดนี้นะเนี่ย" ผมจับตัวแทนดูก็เห็นว่าความร้อนไม่ทุเลาลงเลย จึงตัดสินใจเช็ดตัวให้เค้า
แต่ก่อนจะลงมือเช้ดเนื้อเช็ดตัวแทน ก็นึกได้ว่าผมไม่มีเสื้อผ้าตัวใหม่สำหรับจะเปลี่ยนให้แทน ผมจึงวิ่งขึ้นไปชั้นบนไปที่ห้องของแทน
"พี่โอ นิวมาขอเสื้อผ้าของแทนครับ" ผมบอกรูมเมทของแทน
"แทนไปไหนซะล่ะ ไม่เห็นหลายวัน" พี่โอถามผม ขณะที่ผมกำลังค้นหาเสื้อผ้าในตู้ของแทน
"ไม่รู้เหมือนกันครับ นิวก็เพิ่งเจอแทนตะกี้เอง ยังไม่สร่างเลย นี่ก็ปล่อยให้นอนในห้องนิวก่อน เลยมาเอาเสื้อผ้าไปให้" ผมตอบไปก็ก้มหน้าก้มตาพับผ้า

กลับลงมาที่ห้องของผมอีกครั้ง ผมจัดการถอดเสื้อแทนออกก่อน แล้วบิดผ้าขนหนูผืนเล็กๆพอให้หมาดเพื่อเช็ดหน้าเช็ดตัวให้แทน
ผมเชดหน้าเช็ดตัว แล้วเอาผ้าอีกผืนมาบิดน้ำให้หมาดๆไปซับตามซอกแขนซอกชาเพื่อระบายความร้อนออกจากตัวของแทน
ทำอยุ่อย่างนั้นหลายรอบทีเดียวจนรู้สึกได้ว่าความร้อนในตัวแทนลดลงไปกว่าเดิมมาก จึงเช้ดตัวในส่วนอื่นๆต่อไปจนเสร็จแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าให้
ตามปกติเวลาที่ผมเข้าเช้าแบบนี้ หลังเลิกงานผมจะอาบน้ำสระผมแล้วนอนหลับพักผ่อน แต่นี่ผมยังไม่ได้ทำอะไรเพื่อตัวเองสักอย่างเลยจึงเริ่มเพลีย
หลังจากดูแลแทนแล้วจึงไปอาบน้ำแต่งตัวออกมานั่งเฝ้าแทน กะไว้ว่าแทนตื่นเมื่อไหร่จะได้เอายาให้กิน (ยาที่ห้องมีเพียบแค่เดินไปซื้อน้ำเท่านั้น)
แต่อย่างที่บอกอ่ะครับว่ารู้สึกเพลียมากเลย จะนอนก็ไม่มีที่แล้วแค่แทนคนเดียวก็เต็มเตียงจะนอนเบียดก็ใช่ที่เลยมานั่งที่พื้นห้องแล้วก็ฟุบหลับไป

[namtaan]

 
งานเข้าชนตลอดเลยน้องช้าน 
แล้วยายพี่หลินจะมาโวยวายอะไรอีกมั้ยเนี่ย

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

"ร้อนจัง" เสียงละเมอของใครคนนึงทำให้ผมรุ้สึกตัวตื่นขึ้น
"หืม.......นายตื่นแล้วเหรอ" ผมเงยหน้าขึ้นมองแต่ก็ไม่เห็นแทนลืมตามีแต่ปากเท่านั้นที่พูดคำนั้นคำนี้แบบไม่รู้สึกตัว
ดังนั้นพอเค้าบอกว่าร้อนผมก็เลื่อนผ้าห่มลงมา พอเค้าบอกว่าหนาวผมก็ขยับผ้าห่มให้แน่นขึ้น ซักพักเค้าก็ขอน้ำกินอีกผมก็ช่วยจับแก้วให้
"ต้องไม่ใช่แบบนี้ ผมขอโทษ อย่าทิ้งผมไป คุณนิวกลับบ้านเรานะ กอดคุณแบบนี้นานๆได้มั้ย" แทนเพ้อหนักจนผมกลัว
"แทน แทน ตื่นก่อน นายอย่าเพ้อแบบนี้นะฉันกลัว" ผมั่งลงบนเตียงแล้วเขย่าตัวแทน พร้อมฟังคำพร่ำเพ้อของเค้าไปด้วย
"คุณ...." แทนสะลึมสะลือแต่ก็เริ่มมีสติขึ้น เค้ามองผมเหมือนไม่แน่ใจว่าเป้นผมจริงๆ
"อย่าทิ้งผมไปนะ" แทนดึงผมเข้าไปกอดแน่น จนลมหายใจร้อนผ่าวของเค้ารดรินอยู่แนบชิดผม
"ฉันอยู่นี่แล้ว ฉันอยู่กับนายนะ" ผมพูดกับแทนพร้อมทั้งกอดเค้าแล้วลูบตัวเค้าเพือสร้างความอบอุ่นให้แทน
"ผมนึกว่าคุณจะไม่กลับมาหาผมอีกแล้วซะอีก" แทนพูดขึ้นหลังจากคลายอ้อมแขนของเค้าออกบ้าง
"ฉันไปไหนหรอก ทำไมนายคิดแบบนั้นล่ะ" ผมมองหน้าเค้าด้วยความสงสัย
"มีคนพูดกันว่าคุณมีแฟนใหม่เป็นคนญี่ปุ่นไปแล้ว พี่หลินบอกว่าคุณไม่ต้องการผมอีกแล้ว" แทนส่งสายตาเว้าวอนน่าสงสาร
"ไม่หรอก ฉันยังไม่ตัดสินใจ" ผมลุกขึ้นและเดินออกไปหยิบยาและน้ำที่ชั้นวางของมาให้แทนกิน
"แปลว่าคุณอาจเลือกแขกญี่ปุ่นคนนั้นเหรอ" แทนถามหลังจากรับยาจากมือผมไป
"หรือบางทีฉันก็ไม่เลือกใครเลย เริองนี้ช่างเหอะ กินยาซะก่อน นอนพักให้นายโอเคกว่านี้แล้วเราค่อยคุยกัน" ผมรับแก้วน้ำคืนมาจากแทน

ระหว่างที่ผมเดินเอาแก้วน้ำไปวางที่ชั้นวางของตามเดิมนั้น ก็มีเสียงเคาะประตูปึงปังผมก้เลยเดินไปเปิดประตูก่อน
"อยู่ด้วยกันที่นี่เอง" พี่หลินก้าวพรวดเข้ามาในห้อง ผมตั้งตัวไม่ติดเลย แทนเองกผุดลุกขึ้นจากท่านอนเป็นนั่งอยุ่บนเตียง
"พี่หลิน" ผมเรียกชื่อพี่หลินได้แค่นั้นก็ดดนพี่หลินผลักตัวผมเสียหลักไปชนฝาผนัง
"นิวทำแบบนี้ได้ไง นิวหักหลังพี่ ไหนว่าจะช่วยพี่ไง แต่นิวกลับเอาแทนมาซ่อนไว้ที่ห้องตัวเอง นิวทำให้พี่หลงเชื่อว่าวะสนิท
ว่านิวจะช่วยพี่ จะพูดเรื่องของพี่ให้แทนได้รู้ แต่เอาเข้าจริงก็เปล่า นิวปล่อยให้พี่เป็นบ้ากับการหาคำตอบว่าแทนหายไปไหนอยุ่หลายวัน
แต่นิวเอาเวลานี้มาอยุ่กับแทน นิวทำกับพี่แบบนี้ได้ไง นิวหลอกให้พี่เชื่อใจแล้วทรยศพี่แบบนี้มันถูดต้องเหรอ" พี่หลินร้องไห้ฟุมฟายจนคนทั้งหอวิ่งมาที่ห้องผม
"พี้หลินฟังนิวก่อน นิวก้เพิ่งเจอแทนเมื่อเย็นนี้เอง แล้วแทนก็ตัวร้อนมาก พูดคุยอะไรไม่รู้เรื่องหรอก" ผมข่มใจอธิบาย
"พูดไม่รู้เรื่องหรือตั้งใจจะไม่พูด" พี่หลินผลักอกผมด้วยแรงโทสะ
"เรื่องอะไรที่พี่อยากให้คุณนิวพูด" แทนลุกมาจากเตียง เดินแทบไม่ตรงทางแต่ก็มายืนเคียงข้างผม
"เรื่องที่พี่ท้อง" พี่หลินเชิดหน้าขึ้นพูดเสียงดังมาก คนรอบๆนั้นมองกันเป็นตาเดียว
"ทำไมคุณต้องเป็นคนบอกผมล่ะ นี่คุณจะทำอะไรอีก จะผลักไสผมไปไหนอีก" แทนหันมาไล่เลียงที่ผม จนผมรุ้สึกอยากเป็นลม
"บอกแทนไปสินิวว่านิวไม่ต้องการแทน ทำตามที่นิวสัญญาวาจะช่วยพี่ แสดงความจริงใจของนิวให้พี่เห็นสิ" พี่หลินเข้ามาเขย่าตัวผมจนผมอ่อนแรง

"พอได้แล้ว" พี่นุ้ยคือคนที่เข้ามารับร่างที่อ่อนแรงของผมในเวลานั้น
"เลิกกดดันน้องฉันได้แล้ว" พี่นุ้ยตะหวาดแวดออกไป
"หลินไม่ได้กดดันน้องนิวนะพี่นุ้ย แต่หลินอยากได้ความจริงใจ อยากจะแน่ใจว่าหลินไว้ใจคนไม่ผิด หรือว่าจริงๆแล้วหลินไว้ใจคนผิด" พี่หลินจ้องผม
"คนที่ไว้ใจคนผิดน่ะน่าจะเป็นพี่นิวมากกว่า ไม่ใช่พี่" นุกนิกเดินแทรกคนอื่นๆเข้ามากั้นระหว่างพี่หลินกับผม
"อย่ามาเสือก" พี่หลินเข่นเขี้ยวใส่นุกนิก
"เสือกก็เสือกวะ ขนาดหนูเป็นกะเทยยังไม่ทำตัวมั่วอย่างพี่หลินเลย แล้วอย่างพี่อ่ะมีหน้าอะไรมาเรียกร้องผัวคนอื่นเค้าแบบนี้" นุกนิกเท้าสะเอวถาม
"อีเด็กเปรต แค่มาฝึกงานทำเป็นปากดี ใช่สิพวกแกสนิทกันก็ต้องเข้าข้างกันอยู่แล้ว คอยดูฉันจะบอกฝ่ายบุคคลให้แกฝึกไม่ผ่าน" พี่หลินด่ากลับ
"พอซะที อย่าทะเลาะกันได้มั้ยเรื่องนี้พุดกันดีๆ ก็เข้าใจกันได้ อย่าให้ลุกลามไปเลยน่า" ผมพูดแทรกขึ้นมา แล้วค่อยทรงตัวขึ้นมีพี่นุ้ยประคอง
"พี่ไม่ได้อยากหาเรือ่งนะนิว นิวดูเด็กในแผนกนิวซะก่อนดิ มันหาเรื่องพี่มันน่ามั้ยล่ะ" พี่หลินหันมาพูดกับผมน้ำเสียงอ่อนลงบ้าง
"นิวขอโทษแทนน้องเค้าด้วยอย่าถือสาเลยนะ และขอโทษถ้าทำให้พี่ไม่สบายใจ" ผมยกมือไหว้
"พี่ไมได้โกรธนิว แต่พี่ พี่ยอมรับนะว่าพี่ใช้อารมณ์มากไป แต่นิวไม่เป็นพี่นิวไม่รู้หรอก มันเจ็บปวด ทรมานกับความไม่แน่ใจ
ว่าการต้องอยู่กับความรู้สึกหวาดระแวงแบบนี้มันแย่แค่ไหน พี่กลัวว่านิวจะเอาแทนคืนไป กลัวว่าแทนจะไม่กลับมาหาพี่อีก
กลัวเพราะเห็นว่านิวกับแทนยังเจอกันทุกวัน ยังทำงานอยู่ด้วยกัน กลัวทุกครั้งที่เห้นทั้งสองคนอยุ่ด้วยกันไปไหนๆด้วยกัน" พี่หลินทาทางคล้ายสติหลุด
"แทน กลับกับพี่นะ พี่มีเรื่องจะบอกแทนเยอะแยะเลย พี่สัญญาว่าจะดูแลแทนให้ดีไม่สร้างปัญหาให้อีก" พี่หลินมาดึงมือแทน
"ผมไม่ไป" แทนเสียงดัง แต่ทำได้แค่นั้นก็ทรุดลงจนเกือบล้ม ผมอยู่ใกล้ๆลืมตัวผวาเข้าไปกอดไว้
"ออกมานะ" พี่หลินหันมาดึงตัวผมเหวี่ยงออกไป ผมล้มไปทางประตุ แทนร่วงลงกองกับพื้นแต่พอยันตัวได้ก็ผละจากพี่หลินจะมาหาผม
"แทนมาหาพี่" พี่หลินร้องไห้ฟูมฟายนั่งลงกับพื้น แทนไม่พูดอะไรได้แต่เดินไม่ตรงทางมาหาผม
"พี่นิวเป็นไงมั่ง" นุกนิกวิ่งมาพยุงผมให้ยืน "ออกไปกันให้หมด น้องฉันจะได้พักผ่อน" ตามด้วยพี่นุ้ยที่ยื่นคำขาด
คนที่มามุงดูอยู่ตรงหน้าประตูที่เต็มแน่นนั้นเริ่มค่อนๆเดินออกไปบ้าง จะอยู่ก็แต่คนที่สนิทกัน(คงเพื่อจะถามต่อ)
"ผมจะนอนห้องนี้ ผมจะคุยกับคุณนิว คนอื่นผมไม่อยากคุย ตอนนี้หัวผมจะระเบิดแล้ว ผมขออยู่กับคนที่ผมเลือก" แทนมาหยุดที่ผม
นุกนิกกับพี่นุ้ยมองหน้ากันสักพัก แล้วประคองผมที่ยืนได้แล้วให้ไปหาแทน ผมกับแทนยืนอยู่ด้วยกันมองหน้ากันแต่ไม่พูดอะไร
"แทนทำกับพี่ขนาดนี้ แทนจำไว้ให้ดี สักวันแทนจะไม่เหลือใครเลย" พี่หลินหันมาจ้องหน้าแทนด้วยแววตาชวนขนลุก
"ได้ยินรึยัง พี่แทนเลือกพี่นิว คนอื่นออกไปได้แล้ว จะหน้าด้านอยู่ทำไมอีก" นุกนิกเดินลอยหน้าไปทางพี่หลินพี่ยืนขึ้นปาดน้ำตา
"อีสัตว์" พี่หลินด่านุกนิกและที่ไม่คาดคิดคือพี่หลินเข้าจิกทึ้งนุกนิกจนเขียวช้ำ
"แทนพาพี่หลินกลับไปก่อน" ผมบอกขณะเข้าไปแยกนุกนิกออกจากพี่หลิน และให้แทนไปรั้งตัวพี่หลินออกจากห้อง
"เสือกขนาดนี้สงสัยคิดจะแย่งผัวกูอีกคนล่ะสิ" พี่หลินไม่ยอมง่ายๆ ดิ้นพราดๆมือไม้แกว่งไกวไปทั่ว
"ของที่แย่งคนอื่นมา ถ้าโดนแย่งบ้างจะเป็นไรวะ" นุกนิกยังไม่เลิก
"พอแล้วนุกนิก หยุดได้แล้ว" ผมต้องร้องห้าม
"ก็จริงนี่พี่นิว แก่จะตายยังหาผัวเป้นของตัวเองไม่ได้ ต้องเอาตัวเองเร่ให้ผัวคนอื่นกินฟรี อย่างกะกะหรี่หน้าหาด" นุกนิกด่าไม่หยุด
"อีเหี้ย" พ่หลินปากไวพอกันด่าซะเต็มสองหู เมื่อสิ้นเสียงด่าของพี่หลินก็สะบัดมือจะฟาดเข้าหานุกนิก แต่ผมเอาตัวบังไว้เลยซวยเต็มๆ

แต่ก็ได้ผล เพราะทุกคนสงบนิ่งพร้อมกันทันที มีแต่สีหน้าอึ้งๆของทุกคนกับความเงียบเท่านั้นที่มาแทนที่ความชุลมุนเมื่อครู่
ความเจ็บ ความกดดัน ทำให้น้ำตาผมไหลเป็นทาง แต่ไม่มีคำพุดอะไรทั้งนั้น พี่หลินตกใจไม่ต่างกัน รีบทรุดลงนั่งตัวสั่น
แล้วลนล่านมาจับมือผม ปากก้พร่ำพูดขอโทษผมอยู่อย่างนั้นราวกับคนเสียสติ ผมได้แต่มองหน้าแทนเป็นเชิงให้พากันไปได้แล้ว
เมื่อแทนพาพี่หลินออกไปจากห้อง ผมก็มองดูนุกนิกกับพี่นุ้ยที่เข้ามาช่วยผม นุกนิกยกมือไหว้ขอทษแต่ผมไม่ถือสาจริงๆ พี่นุ้ยกอดผมไว้สักพัก
แล้วทุกๆคนก็ออกไปจากห้องของผม ผมเดินเหม่อลอยกลับมาที่เตียงของตัวเอง จับผ้าห่มที่เพิ่งคลุมตัวแทนไว้เมื่อครู่นี้ขึ้นมาดม
กลิ่นตัวของแทนยังอยู่ ผมรู้สึกอ้างว้างและเจ็บปวด ไม่ใช่จากรอยที่โดนฝ่ามือพี่หลินแต่จากอะไรสักอย่างที่มันทำให้รู้สึกจุกในลำคอที่ตีบตัน
แล้วผมก็นั่งอยู่อย่างนั้นอีกนานเท่าไหร่ไม่แน่ใจ มารู้สึกตัวอีกทีก็จวนจะเที่ยงคืนแล้ว คืนนี้โจไปนอนบ้านญาติ พี่เขนก็ไปอยุ่กับแฟน ผมอ้างว้างจริงๆ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

วันพุธ 26 สิงหา

วันนี้ผมไปทำงานตอนเช้า สติยังมาไม่ครบเท่าไหร่ ยังดีที่มีแทนทำงานด้วยกัน งานต่างๆเค้ารับอาสาทำหมด
และประกอบกับเป้นช่วงที่เชฟใหญ่ลา ผมก็เลยเหม่อลอยได้เตมที่ ระหว่างก็นั่งทบทวนเรื่องที่ผ่านมา คืดไว้ว่า
จะขึ้นต้นลงท้ายยังไงดีในการเล่าให้เพื่อนๆในเลาฟัง มันวุ่นวายอย่างเหลือเชื่อ (แต่ผมก็เรียบเรียงจนมาถึงบรรทัดนี้ได้เนอะ)
มีหลายคนเข้ามาถามผม มีแต่คนอยากรู้เรื่องราวเมื่อคืนนี้ ผมก้บอกปัดให้ไปถามพี่หลินดีกว่า แต่ทำไงได้พี่หลินดันลากลับบ้านซะนี่
แต่ถึงยังไงผมก็ไม่เล่าให้คนที่ทำงานฟังหรอกครับ จะกลายเป็นว่าผมโจมตีพี่หลินวะเปล่าๆ เอาไว้ให้พี่หลินมาเล่าเองดีกว่า จริงมั้ยครับ

ราตรีสวัสดิ์

[namtaan]

"แทนทำกับพี่ขนาดนี้ แทนจำไว้ให้ดี สักวันแทนจะไม่เหลือใครเลย"
^
^
เหมือนพี่หลินแกจะเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ถึงพูดประโยคนี้ขึ้นมา
ไม่ใช่ว่าแกบอกตัวเองรึนั่น

  นิวเอ๊ยจะต้องเผชิญเรื่องแบบนี้ไปถึงเมื่อไรเนี่ย

[koo_jarm]

เฮ้อ !!! ผู้หญิงคนนี้ SHE ก็ยังสร้างเรื่องไม่จบไม่สิ้น

ไม่รู้จะเม้นท์อะไรดีอะ นอกจากให้กำลังใจพี่นิวให้
พ้นจากเรื่องแย่ๆพวกนี้ซะที นึกเสียว่าเป็นบททดสอบ
กำลังใจแล้วกันนะคร้า 

ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสค่ะ 

ปล . ไม่เคยอินเรื่องไหนเท่าเรื่องนี้
ปล 2. มีของฝากให้พี่หลินด้วยค่ะ








 
ฝากพี่นิวให้พี่หลินด้วยนะค่ะ

[kunkai]

เข้ามาให้กำลังใจพี่นิวกับพี่แทน
อย่ายอมอีกเลย
สงสารพี่แทนอ่ะค้าบ

[mma419109]

         :man1:น้องนิว   ผู้หญิงคนนั้นเกินจะเยียวยาแล้วละ เด็กอย่างน้องนุกนิกยังมีสมอง
 รู้คิดมากกว่าอีก  ตัวเองคิดสกปรกเลยหวาดระแวงคิดว่าคนอื่นเขาคิดสกปรกเหมือนตัวไปหมด
 น้องนิวไปไหนมาไหนระวังตัวบ้างไม่รู้ว่าเจ้าหล่อนจะคิดทำอะไรอีก ที่บอกว่าแทนจะไม่เหลือ
 ใครเลยน่ากลัวนะดูหล่อนยิ่งบ้าๆอยู่ กูไม่ได้คนอื่นก็ต้องไม่ได้ ผู้หญิงคนนี้ทำได้ทุกอย่าง
  น้องนิวไปไหนมาไหนหาเพื่อนไปด้วยนะ แทนเองรวมถึงนุกนิกก็ด้วย กลัวใจเจ้าหล่อนจริงๆ

      เป็นห่วงน้องนิวจัง ได้แต่ส่งกำลังใจไปช่วย ขอให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดีด้วยเถอะ

[van]

ฟังดูแล้ว....หลินเค้าเหมือนจะไม่ปรกตินะคะ....[หมายถึงคิดแค้น ...  เครียดจัด]
จากคำขู่และกริยาที่เค้าแสดงออก  ....  รู้สึกเป็นห่วงน้องนิวมากค่ะ 
อยากให้ระวังตัวให้มาก ๆ หน่อยค่ะ ...  เพราะคนเราเวลาขาดสติมักจะทำอะไรโดยไม่ยั้งคิืด
อาจจะสร้างความเดือนร้อนและเสียหายให้มากมายอย่างที่เราคาดไม่ถึงก็ได้
.
.
รักษาสุขภาพนะคะ.....ส่งกำลังใจขอให้น้องนิวผ่านพ้นปัญหาไปได้ด้วยดีนะคะ...

[ltahset]

 :กอด1:

เฮ้อ !!! ผู้หญิงคนนี้ SHE ก็ยังสร้างเรื่องไม่จบไม่สิ้น


ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสค่ะ 

ตามนั้น

รอวันที่พายุฝน(ฝนอย่างเดียวไม่แรงพอ)ของพี่นิวจะสิ้นสุดนะคะ

^^

[Ploy-Tawan]

อ่านแล้วปวดใจ
จริง ๆ แล้วนิวก็ผิด ผิดที่ยกแทนให้พี่หลินไป เพื่อให้พี่หลินมีความสุข
คนอย่างพี่หลินไม่ใช่จะยอมเสียสละอะไรง่าย ๆ เหมือนอย่างนิว อยู่กับความระแวงแบบนี้ยิ่งทำให้คลั่งไปใหญ่ งานนี้นิวคงบอบช้ำอีกหลายยก
ความสุขของแทนและนิวหายไปหมดเมื่อมีพี่หลินเข้ามาแทรก
ชอบคำพูดของนุกนิก พูดได้ตรงและถูกใจที่สุด
  ขอให้ผ่านอุปสรรคนี้ไปได้โดยไวนะคะ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

วันพฤ. 27 สิงหา

ผมไปทำงานตามเวลาปกติคือ 9โมงเช้า เพราะตอนนี้แทนกลับมาทำงานตามเดิมแล้ว ผมก็เลยต้องไปขึ้นรถพนักงานพร้อมกับพี่หลิน
เราเจอกันตั้งแต่ตอนยืนรอรถ แต่ผมไม่สนใจแม้แต่จะชายตามองไปทางผู้หญิงคนนั้น จะบอกว่าการได้มาอ่านความเห็นของเพื่อนๆในนี้
ทำให้ผมเริ่มมองพี่หลินในแบบที่ต่างจากเดิม และอาจจะเป็นที่พี่หลินเริ่มเข้ามาก้าวก่ายสร้างความเดือดร้อนให้ผมมากขึ้นที่ทำให้ผมเย็นชากับเค้า
ตลอดทั้งวันเราเดินสวนกันไปมา พี่หลินยังคงเดินมาเก็บเอกสารในครัวพร้อมทั้งเดินป้วนเปี้ยนกับแทนเหมือนเคย(เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น)
ผมเองกลับเป็นฝ่ายที่มองไปทางอื่น ไม่สนใจไม่ทักทายพี่หลิน ไม่แม้แต่จะยิ้มให้เหมือนที่เคยทำ แม้บางครั้งพี่หลินจะพยายามเข้ามาหาผมก็ตาม
ช่วงพักเที่ยงผมถูกฝ่ายบุคคลเรียกเข้าไปสอบถามเรื่องที่เกิดขึ้นที่หอเมื่อคืนนี้ พี่มดหัวหน้าฝ่ายบุคคลใช้คำว่า 'เหตุทะเลาะวิวาท' ด้วยซ้ำ
ผมก็เล่าไปตามที่ควรจะเล่า ถึงแม้ว่าผมไม่อยากเล่าให้คนนั้นคนนี้ฟังไปทั่วแต่ในกรณีเจาะจงแบบนี้ ผมก็ต้องเล่าเพื่อให้ผู้หลักผู้ใหญ่ช่วยปกป้องผม
ซึ่งสุดท้ายแล้วผลจะเป็นอย่างไรก็แล้วแต่ ผมถือว่าผมได้ปกป้องตัวเองไปขั้นนึงแล้ว หวังแต่ว่าใครทำอะไรก็จะรุ้ตัวเองดีและไม่ยุ่งกับผมอีกก็เท่านั้น

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ใกล้เวลาเลิกงานแล้ว ผมก็ต้องกลับพร้อมเหล่าพนักงานออฟฟิศเหมือนตอนมาทำงาน ซึ่งคนเยอะเลยจะรีบมายืนรอแสกนนิ้วก่อน
ดูจากเวลาที่เครื่องแสกนนิ้วยังเหลือหลายนาที ผมก็เลยเดินไปเข้าห้องน้ำซึ่งก็ต้องผ่านห้องพนักงานบัญชีด้วย


"นิวพี่ขอคุยด้วยหน่อยสิ" พี่หลินเดินตามผมมาจนถึงหน้าห้องน้ำ เมื่อเจอกันก็เรียกผมไว้
นิวกำลังจะเข้าไปแคนทีนถ้าพี่มีอะไรไปคุยกันในนั้นดีกว่าครับ" ผมพูดจบแล้วจะเดินออกไป
"ทำไมล่ะ กลัวพี่เหรอ อย่ากลัวพี่เลยนะ พี่ไม่ทำอะไรนิวหรอก" พี่หลินพูดมาจากด้สนหลัง
"เปล่า แต่นิวจะไปดื่มน้ำ แล้วจะได้ดูเวลาด้วยไม่งั้นคุยเพลินเดี๋ยวก็ตกรถสิ" ผมไม่รอช้า เดินลิ่วๆเข้าห้องครัวแคนทีนไปเลย
"พี่มีอะไรก็ว่ามา" ผมนั่งกอดอกอยู่ฝั่งตรงข้ามกับพี่หลิน
"นิว พี่ขอโทษนะ พี่ไม่ได้อยากให้เรื่องอย่างเมื่อวานเกิดขึ้นจริงๆ พี่อาจจะระแวงมากไปหน่อย สติแตกมากเกินไป
พี่ยอมรับว่าพี่ผิดเองที่ไม่ฟังนิวให้รู้เรื่องก็โวยวายใส่นิวแบบนั้น พี่ควบคุมอารมณ์ไม่อยู่จริงๆนะ
นิวคงโกรธพี่มากเลยใช่มั้ย แต่พี่สาบานได้ว่าพี่ก็เสียใจมากๆเช่นกัน พี่รู้ว่านิวเสียสละเพื่อพี่มากมาย แต่พี่ยังทำให้นิวรู้สึกแย่อีก
พี่มาคิดทบทวนดูแล้ว เรื่องทุกอย่างมันเลวร้ายก็เพราะพี่คนเดียว ที่จริงแทนก็ไม่ได้รักพี่ แต่พี่หลอกตัวเองอยู่ทุกวันและคิดว่าสักวัน
พี่จะทำให้แทนหันมาเห็นใจพี่และพในวันนึงแทนจะรักพี่ได้เหมอืนที่พี่รักแทน พี่ขอสารภาพตามตรงอย่างไม่อายเลยนะนิว
ที่ผ่านมาพี่ได้แต่อืจฉานิวที่ใครๆก็มาชอบ ใครๆก็อยากอยู่ใกล้นิว แล้วยิ่งได้มาเห็นว่าแทนเค้าดีกับนิวแค่ไหนก็ยิ่งอดใจไม่ได้
พี่ผิดหวังกับผู้ชายมาเยอะ ก็คิดว่าคนแบบแทนนี่ล่ะที่พี่จะฝากชีวิตไว้ได้ เค้าคงจะอบอุ่นและมั่นคงในการดูแลชีวิตและหัวใจของพี่
พี่เห็นสิ่งเหล่านี้จาการกระทำที่แทนเค้าทำให้นิวมาตลอด แต่เอาเข้าจริงเค้ากลับไม่เคยทำสิ่งเหล่านี้ให้พี่สักครั้ง
ยิ่งใหล้ชิดกันยิ่งพี่อยากให้คนอื่นรู้ว่าพี่กับแทนเป็นแฟนกัน แทนก็ยิ่งทำตัวห่างเหินและเมินเฉยจนพี่รู้สึกว่าตัวพี่เองไร้ค่าน่าละอายเหลือเกิน
มาถึงวันนี้พี่คงต้องยอมแพ้สักที เมื่อก่อนพี่กลัวว่าพี่จะแพ้ให้กับนิว แพ้เพราะพี่ไม่สามารถทำให้แทนอยู่กับพี่ได้ตลอดไป
กลัวจะเสียหน้ายิ่งกว่าเสียใจ แต่มาตอนนี้พี่คิดได้แล้วว่า ความพ่ายแพ้ของพี่มันไม่ได้เกิดจากการยื้อแย่งหรือการได้ครอบครอง
แต่เกิดจากความดีของนิวและรักมั่นคงของแทน จะช้าไปมั้ยถ้าพี่จะบอกว่า พี่ขอให้น้องทั้งสองคนของพี่กลับมารักกันเหมือนเดิม
พี่จะยอมถอยห่างออกมาเพื่อเฝ้าดูความรักของน้องทั้งสองต่อไป พี่อาจไม่ได้เป็นส่วนนึงในความรักของแทนอีกแล้ว
แต่การได้เห็นแทนมอบความรักที่มั่นคงให้กับคนที่เสียสละความรักเพื่อพี่มันก็ไม่เลวร้ายนัก พี่ขอโทษและหวังว่านิวจะยกโทษ
ให้กับเรื่องโง่ๆที่พี่ทำไป พี่ยอมแพ้แล้วล่ะ จากนี้พีหวังว่านิวกับแทนจะถนอมเวลาที่เหลืออยู่ให้ดีนะ" พี่หลินพูดไปร้องไห้ไป

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

แค่เห็นพี่หลินร้องไห้ผมก็ใจฝ่อแล้ว คราวนี้พี่หลินไม่ได้ร้องโวยวายหรือฟูมฟายน่ารำคาญเหมือนครั้งก่อนๆ แต่เป็นการร้องไห้ที่น่าสงสารมาก
เป็นน้ำตาของผู้หญิงคนนึงที่รู้แล้วว่าตัวเองไม่เคยชนะทั้งที่เหมือนจะไปถึงเส้นชัยแล้ว ดูเหมือนว่าพี่หลินจะได้กำชัยชนะเอาไว้แต่เปล่าเลย
มาถึงวันนี้ผมได้เห็นน้ำตาของผู้หญิงคนนึงที่ยอมรับสภาพพ่ายแพ้ที่ตัวเองมีอยู่ ทุกอย่างที่เค้าคิดว่าจะยึดถือไว้ชั่วชีวิตมันไม่มีอะไรเลย
ผมเอื้อมมือไปจับมือพี่หลินไว้ ไม่รู้จะพูดอะไรได้อีก เพียงแค่มองหน้าพี่หลินด้วยความคิดที่หวังจะปลอบโยนเค้าให้มากที่สุด

"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าคนอื่นจะคิดยังไง สิ่งสำคัญก็คือพี่หวังว่านิวจะยกโทษให้พี่" พี่หลินเช็ดน้ำตา
"มันไม่สำคัญหรอกครับ เรื่องระหว่างเรามันคลุมเครือมานาน จากนี้ไปมันคงชัดเจนขึ้น" ผมเอ่ยออกไป
"สำคัญสิจ๊ะ ถ้านิวไม่ยกโทษให้พี่ พี่ก็คงรู้สึกผิดไปอีกนาน และคงเป็นการตอกย้ำให้พี่รุ้สึกว่าพี่เลวเหลือเกิน" พี่หลินก้มหน้า
"เอาเป็นว่านิวไม่โกรธพี่เลยครับ ไม่เคยโกรธ หรือถ้าพี่จะสบายใจกว่านี้ เอาเป็นว่านิวยกโทษให้พี่ทั้งหมด" ผมยิ้มให้พี่หลิน
"ขอบคุณนะนิวพี่ค่อยสบายใจหน่อย เอานี่จ้ะพี่ซื้อมาฝากพอดีแวะออกไปตอนเย็นๆ จำได้ว่านิวชอบ" พี่หลินยื่นถุงรังนกให้
"ไม่เห็นต้องลำบากเลยพี่"ผมอดขำไม่ได้ แหม...เห็นผมเป็นคนเห็นแก่กินไปได้นะพี่
"ไม่ได้สิ จะมาง้อน้องทั้งทีพี่ก็ต้องหาของโปรดมาง้อด้วย เผื่อน้องไม่อยากพูดด้วยพี่ก็ยังพอจะหาเรื่องชวนกินรังนกเนี่ย" พี่หลินทำท่าเก้อเขิน
"งั้นนิวเอาไปกินที่หอนะครับ กินที่นี่กลัวไม่ทันเวลารถออก" ผมทำท่าจะลุกหลังจากรับถุงรังนกมาถือไว้

"เอ่อ นิวทานเลยดีกว่านะ ยังเหลือเวลาอีกตั้ง20นาที เดี๋ยวพี่ไปอุ่นให้ร้อนๆเลย" พี่หลินคว้ามือผมไว้
"ไม่ต้องก็ได้ กลับไปหอก็มีไมโครเวฟ เดี๋ยวนิวค่อยอุ่น ร้อนๆเหมือนกัน" ผมยิ้มหใกบท่าทางตลกๆ ลุกลี้ลุกลนของพี่หลิน
"นิวทำเหมือนไม่อยากทานของที่พี่ซื้อให้ ยังไม่หายโกรธพี่แน่ๆเลยเนี่ย" พี่หลินสีหน้าไม่สบายใจ
"เปล่าหรอกครับ แต่นิวไม่อยากรีบอ่ะ" ผมหันมาเห็นก็เลยต้องยืนคิดดูก่อน หันไปดูนาฬิกาก็น่าจะทันเลยตกลงยื่นถึงคืนให้พี่หลินเอาไปอุ่นให้

"จริงๆแล้วเรื่องที่นิวยกโทษให้พี่มันก็ชัดเจนตามที่นิวพูดน่ะแหล่ะ ถึงไม่ได้กินรังนกก็ไม่สำคัญอะไร" ผมพูดหลังจากตักรังนกในชามกินไปหลายคำ
"สำคัญสิจ๊ะ โดยเฉพาะกับพี่ รังนกถ้วยนี้สำคัญมาก พี่เตรียมมาเพื่อให้นิวกินโดยเฉพาะ นิวต้องกินให้หมดเลยนะ" พี่หลินยิ้มที่มุมปาก
ครับพี่ อร่อยมาก ไม่ได้กินมานานยังหวานๆดีนะ แต่คราวนี้ซื้อมาเยอะจังนิวกินไม่หมดแน่ เอาที่เหลือไปกินที่ห้องต่อละกัน" ผมชั่งใจ
"จะดีเหรอ กินอีกหน่อยสิ ให้หมดที่นี่แหล่ะ พี่อยากเห็นนิวกินจนหมดถ้วยกับตาตัวเอง" พี่หลินกุมมืออีกข้างของผมไว้
"โห....นิวกินไม่หมดหรอก อีกอย่างนี่ก็เหลืออีกแค่10นาทีแล้ว รีบกินมันก็ไม่อร่อยสิ" ผมไม่รอช้าเทกลับใส่ถุง
"ตามใจ แต่นิวต้องกินให้หมดนะ ห้ามแบ่งใครด้วย เอ่อ ก้พี่ตั้งใจซื้อให้นิวนี่นา ของดีๆพี่เสียดายน่ะจะว่าหวงก็เหอะ" พี่หลินขำๆ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ผมกลับมาถึงห้องตอนเกือบๆ1ทุ่ม วันนี้มีคนอยู่กันเพียบ โจเลิกงานตั้งแต่บ่ายสามก็อยู่ที่ห้อง พี่เชนเลิกงานบ่ายสามก็อยุ่ด้วย
ผมกลับมาแล้วยังอดแซวสองหนุ่มไม่ได้เลยว่า ไม่ไปไหนกันเหรอ เพราะทุกทีพวกสองหนุ่มนี่เค้าจะต่างคนต่างไป
ทิ้งให้ผมอยุ่เฝ้าห้องซะทุกคืนทีเดียว คงเป็นเพราะวันนี้ฝนตกด้วยแหล่ะ ช่วงนี้ที่นี่ฝนตกทุกวันและตลอดทั้งวันเลยครับ
ผมกลับมาถึงก็อาบน้ำแล้วออกมานอนดุทีวี พอนึกได้ว่าจะเอารังนกของพี่หลินมาอุ่นกินวะหน่อยก็แหม...อยู่กันเยอะชวนซะหน่อยดีกว่า
แต่ตอนนี้พี่เขนหายตัวไปแล้วเลยชวนโจกินแค่คนเดียว "โจกินรังนกมั้ยพี่หลินซื้อมาฝาก พี่แบ่งไว้ครึ่งถุงเอาไปอุ่นสิ" แต่โจบอกว่าอิ่มแล้ว
ผมเองก็ไม่อยากกินอีกแล้วเลยวางทิ้งไว้อย่างนั้นไม่ได้สนใจอีก กะว่าเดี๋ยวเดินไปข้างนอกห้องค่อยเอาไปทิ้ง แต่ต้องดูดีๆไม่ให้พี่หลินเห็นเค้าจะเสียใจ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ประมาณเกืบๆตีหนึ่งแล้ว ผมเดินโซเซออกมาจากห้องน้ำ ตรงไปที่เตียงนอนของตัวเองก่อนเพื่อหายาดมมาดมแล้วเดินไปเรียกพี่เชน

"พี่เชน พานิวไปโรงบาลหน่อย นิวถ่ายเป็นเลือด" ผมพูดอ่อนแรงหลังจากถ่ายหนักชนิดเหลว
"อ้าว เป็นอะไรน่ะ มาๆ นั่งก่อน เดี๋ยวพี่ไปเอารถนะ" พี่เชนลุกขึ้นทันที โจเองก็ตื่นขึ้นมาด้วย พี่เชนฝากให้โจดูแลผมก่อน
"พี่นิว เป็นไงมั่งครับอย่าเพิ่งหลับนะพี่ ใจดีๆไว้ก่อนพี่" เชนประคองตัวผมไว้ ขนาดนั่งเฉยๆผมยังแทบทรุด

พี่เชนเอารถกลับเข้ามาจอดที่หน้าหอพักแล้วเปิดประตูเข้ามาเรียกผม บอกให้โจพยุงผมให้เดินไป โดยมีพี่เชนมาช่วยอีกข้าง
ตอนที่เดินออกจากห้อง สวนกับพนักงานรอบบ่ายที่เพิ่งเลิกงานกลับมาที่หอพักพอดี ผมเจอน้องจินเพื่อนของนุกนิก
น้องจินมาพักห้องเดียวกับพี่นุ้ย เรียกได้ว่าผม นุกนิก พี่นุ้ย และจินเลยสนิทกันไปเอง น้องจินเห็นผมอาการไม่ดีก็วิ่งเข้ามาถาม

"พี่นิวเป็นไรคะ"
"พี่นิวถ่ายเป็นเลือด จะพาไปโรงบาลก่อนน่ะจิน" โจเป็นคนให้คำตอบ

เท่านั้นเองน้องจินก้วิ่งไปบอกพี่นุ้ยที่ห้อง ส่วนเพื่อนๆคนอื่นก็เข้ามารุมล้อมกันยกใหญ่ ส่วนใหญ่จะตกใจกับสภาพของผมน่ะแหล่ะ
"มีใครบอกพี่แทนยังเนี่ย" น้องจินถามต่อ แต่ไม่รอฟังคำตอบ วิ่งขึ้นไปที่ห้องแทนเพื่อบอกเค้าให้รู้
สรุปแล้วผมไปโรงพยาบาลพร้อมกับพี่นุ้ย พี่เชน(เป็นคนขับรถพาผมไป) และแทนซึ่งพอรู้จากน้องจินก็วิ่งตามลงมาดูผม
ตลอดทางผมได้ยินแต่เสียงเรียกของพี่นุ้ยสลับกับแทน ไม่ก็เป็นเสียงพุดคุยของคนที่ไปด้วยกัน แต่ผมจับสำเนียงอะไรไมได้เลย
มีแต่ความอื้ออึงสับสน นอกจากอการปวดท้องแล้วผมยังรู้สึกพะอืดพะอมเหมือนจะอาเจียนด้วย ดีที่พี่นุ้ยเตรียมถุงไปเผื่อ
เพราะก่อนถึงโรงพยาบาลผมก็อาเจียนออกมาจริงๆ ซึ่งก็ทำให้สมองโล่งไปได้นิดหน่อย มาถึงก็ถูกหามเข้าห้องฉุกเฉินไปเลย
ในความทรงจำของผมเท่าที่ยังพอจะมีก็คือคุณหมอถามว่าไปทานอะไรมาผมก็ตอบได้แค่สั้นๆว่า "รังนกครับ"