บทสรุปสุดท้ายของรักครั้งแรก
บทสรุป ของท้องฟ้ากับก้อนเมฆ
.............................................................................
เมื่อเริ่มต้นมีการเดินทาง เมื่อปลายทางย่อมมีการจากลา
จริงๆแล้วสิ่งนี้มันก็เป็นหนึ่งในสิ่งที่ทุกคนจะต้องเผชิญ ไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว รึจะเจอในสถานการณ์ไหนเท่านั้น
เรื่องราวความรักของผมกับไอ้เบียร์ซึ่งเป็นรักครั้งแรกของผมแบบจริงๆจังๆนั้น
เป็นความรักที่ไม่ใช่ปั๊ปปี๊เลิฟ
เป็นความรักที่ทำให้ผมได้เรียนรู้
เป็นความรักที่ทำให้ผมได้รู้ถึงจิตใจและตัวตนของตัวเอง
เป็นความรักที่สอนผมในหลายๆสิ่ง
และเป็นความรัก ที่ผมจะไม่มีวันลืม
จริงๆเรื่องราวที่ทุกคนได้อ่านมันก็เป็นเรื่องที่เกิดกับผมมานานพอตัวแล้ว
ไม่นานนักหรอกครับ แต่ก็นานพอที่จะทำให้อะไรๆบางอย่างมันหักเหไปได้มากกว่าที่ผมเคยจินตนาการเอาไว้
เรื่องราวของผมกับไอ้เบียร์เกิดขึ้นเมื่อตอนผมอยู่มอปลาย
และผมก็พิมเรื่องนี้ลงเวบๆหนึ่งเมื่อตอนผมอยู่มหาวิทยาลัยสักประมาณตอนปีสองได้
นั่นเท่ากับผมห่างหายจากมันไปประมาณสองปี จึงได้เริ่มพิมเรื่องๆนี้ขึ้น
ระหว่างที่พิมลงเวบนั้น มันก็เหมือนกับผมได้ระบายบางสิ่งบางอย่างที่อัดอั้นเอาไว้ให้คนอื่นๆได้อ่าน
ไม่ได้มีเจตนาจะเป็นนักเขียนหรืออยากจะให้มีคนอ่านเยอะๆเลยแม้แต่นิดเดียว
เพราะนั้นก็เป็นงานเขียนงานแรกของผมเลยเหมือนกัน ผมจึงรู้ว่าสำนวนการเขียนอะไรของผมมันไม่ได้ดีเด่สู้คนอื่นๆที่เค้ามีคนอ่านกันกระทู้ละหลายร้อยรีได้หรอก
แต่ผมก็ต้องยอมรับว่า เมื่อผมเล่าไปได้เรื่อยๆ คนที่สนใจเรื่องของผมกับไอ้เบียร์ก็มีมากขึ้น
และเมื่อมันจบลง ผมก็ดีใจสุดๆจริงๆ ที่มีคนอีกหลายสิบคนมารีส่งท้ายให้และบางคนก็บอกว่าได้ร้องไห้และเรียนรู้ไปพร้อมๆกับผม
และเมื่อตอนนั้นที่พิมๆไปมันก็มีบางช่วงที่ผมได้พบได้เจอกับมันหรือได้รับรู้เรื่องราวของมันที่ทำให้ผมต้องได้มาระบายเพิ่มลงไปอีกนอกเหนือจากพล็อตเรื่องที่ผมตั้งใจไว้ว่าจะเล่า
ซึ่งในเวบนี้ที่เอามาลงอีกครั้งก็คงไม่สามารถยกเรื่องราวสั้นๆบางอย่าง ณ เวลาเมื่อปีก่อนมาลงไว้ให้ได้เพราะคนอ่านก็คงจะไม่เข้าใจอย่างแน่นอน
นอกเหนือจากนั้น ครั้งแรกที่ผมลงเรื่องนี้ ผมใช้ชื่อกระทู้ว่า “เล่ามั่งดิ่ :: รักครั้งแรก ::”
จนเมื่อจบลง ผมห่างหายไปจากเวบนั้นพอสมควรก็มีคนเอามารีโพสอีกครั้ง
และหลังจากนั้นอีกหลายเดือน ผมก็เอามารีโพสอีกรอบ และนั่นก็คือที่มาของชื่อกระทู้ว่า “เล่าอีกนะ :: รักครั้งแรก :: รักคือการเสียสละ ::”
ทุกอย่างมันก็มีเหตุผลครับ
เพราะว่า........... หลังจากจบรักครั้งแรกไปแล้ว กีอีกหลายคนมากๆๆๆ อยากให้ผมกลับไปเล่าอีก
มันก็เลยเกิดเรื่องเล่าขำๆของผมขึ้นมาอีกครั้งนั่นคือ “เล่าอีกเหอะ :: รักครั้งที่สอง”
และตอนจบของทุกรัก ก็จะมีบทสรุปว่าความรักคืออะไรของผมในช่วงเวลาชีวิตแต่ละช่วงเอาไว้ด้วย............
ไม่แน่ใจเหมือนกันนะครับ ว่าที่นี่จะได้เอามาลงอีกรึเปล่า
มันเป็นเรื่องราวสนุกๆของผมตอนผมเข้ามหาลัยน่ะครับ และแน่นอนว่าต้องยังมีเรื่องราวของไอ้เบียร์มาเกี่ยวด้วย
เพราะตอนนั้นผมก็ยังมีได้คุยได้เครียดเรื่องของมันอยู่บ้าง
ตอนแรกที่จะก๊อปเรื่องรักครั้งที่สองมาลง word นี้ทำยากมากๆเลยครับ
เพราะมันมีเรื่องของไอ้เบียร์ปนๆอยู่เยอะพอควร
เนื่องจากช่วงที่เล่า ช่วงที่พิมรักครั้งที่สองนั้น ผมได้ไปเจอกับมันบ่อยขึ้น
จึงทำให้มีเรื่องมาบ่นมาระบายเยอะขึ้นตามไปด้วย เป็นเหมือนเรื่องเล่าแถมๆคั่นเรื่องรักครั้งที่สองไปในตัวเลยน่ะครับ
(ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องขอบคุณ คุณหนึ่งในดวงใจ มากๆๆเลยครับ ที่สามารถเอาเรื่องรักครั้งแรกมาลงให้ผมได้ถึงขนาดนี้)
หลังจากนั้นการที่ผมเอาเรื่องรักครั้งแรกมารีโพสอีกครั้งทั้งๆที่ผมเองก็รู้ว่ามีคนเคยเอามาโพสแล้วนั้นก้อเป็นเพราะว่า ตอนนั้นผมรีโพสรักครั้งแรก และตั้งใจว่าจะรีโพสรักครั้งที่สอง และจะตามด้วยการเล่าเรื่อง “รักครั้งที่สาม” รักครั้งล่าสุดของผมน่ะครับ
แต่สุดท้ายผมก็ขี้เกียจซะก่อน เลยโพสได้แค่รักครั้งแรกส่วนรักครั้งที่สองผมส่งทางเมล์เอา
ส่วนรักครั้งที่สามผมก็พิมไปโพสไปจนจบลงไปแล้ว...............
และ ท้องฟ้ากับก้อนเมฆจึงถือกำเนิดขึ้นมา..............
เรื่องราวของท้องฟ้ากับก้อนเมฆ ครั้งแรกที่ผมพิม มันเกิดจากความรู้สึกอยากระบายแบบสุดๆจริงๆ
ผมเริ่มต้นพิมตอนแรกโดยที่ผมยังไม่มีแม้แต่โครงเรื่อง ชื่อเรื่อง หรือแนวทาง
ผมขอแค่ได้ระบายๆๆๆมันออกไป (มันถึงได้มีแต่ มึง กู และคำหยาบเต็มไปหมดไงครับ)
เมื่อผมพิมไปได้จนถึงส่วนหนึ่ง ผมลองเอาให้คนที่รู้จักผมอ่าน บางคนก็จับได้ทันทีเลยว่า ผมเป็นคนพิม และบางคนก็บอกว่าเหมือนผมกับไอ้เบียร์เลย
(แต่บางคนที่สนิทๆกับผมมากๆก็ยังไม่รู้นะ)
เรื่องของเรื่องที่ทำให้ศิลากับฟ้าครามได้ถือกำเนิดขึ้นมานั่นคือ เช้าวันหนึ่ง ผมตื่นขึ้นแต่เช้าตรู่และเมื่อเอื้อมมือไปหยิบมือถือ ผมก็พบกับเมสเสจที่แฟนของไอ้เบียร์ส่งเข้ามาบอกผมว่า
“เลิกกันแล้วนะคะ อ่านดูในเมล์”
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
