ตอนที่ 8
วันนั้นทั้งวัน ผมก้อสอนเลขให้พวกมันครับ ตั้งแต่บ่ายโมงจนถึง 6 โมงกว่าๆ พวกมันก้อกลับกันไป โดยที่ผมเรียกแท็กซี่ให้มันไปลงที่ รร
ถ้าให้กลับกันเอง มันต้องหลงป่าตายอยู่แถวบ้านผมแน่ๆ 555 แต่ก่อนพวกมันกลับผมก้อทำสปาเก็ตตี้ให้พวกมันกินกันก่อนนะ สงสารมัน
ไม่รู้เหมือนกันว่าได้ความรู้ไปเท่าไหร่ คุ้มกับค่ารถรึเปล่าไม่รู้...
พอส่งพวกมันเส็ดผมกับไอ้เบียร์ก้อเดินกำลังจะกลับเข้าบ้าน
“กลับไปจะให้กุติวต่อเลยป่าว” ผมถามมัน
“ขอกุเบรกแปบเหอะนะมึง ขอดูทีวีหน่อยดิ่”
“อืมม ก้อได้ดิ่ กุก้อไม่ได้ว่าไรสักหน่อย กุอ่ะเหนื่อยกว่าพวกมึงอีกนะ สาดด” ก้อจริงๆนะครับ สอนหนังสือเนี่ย มันเหนื่อยกว่าเรียนอีกนะเนี่ย ผมเพิ่งรู้ก้อวันนี้
ยิ่งต้องสอนไอ้พวกลิงพวกนี้อีกด้วย โอ๊ยย สุดๆไปเลยล่ะครับ
“งั้นมึงจะทำไรก้อไปทำเหอะนะ กุไปล้างจานที่พวกมันกินกันไว้ก่อน” ผมบอกมัน มันก้อเลยเดินไปนั่งหน้าทีวี กดรีโมท ท่าทางสบายใจสัดอ่ะ
แม่งงง ไม่คิดจะช่วยกุเลยเหรอวะเนี่ยยยยยย
“เบียร์ ทำไมอยู่ดีๆมึงถึงมาได้วะ” ผมตะโกนถามมันจากในครัว
“กุก้อขอแม่ดิ่” แม่งตอบกวนส้นตีน
“เออ กุรุว่ามึงต้องขอแม่ แต่ทำไมถึงให้ได้วะ”
“ก้อ ตอนแรกก้อไม่ให้หรอก แต่กุ... เอ่อ กุแค่บอกเค้าว่า กุอยากทำคะแนนเทอมนี้ให้มันดีๆ ถ้าไม่ได้มึงช่วยกุต้องแย่แน่ๆ ประมาณเนี๊ย
แล้วพี่กุก้อช่วยกุพูดด้วย กุเลยมาได้ว่ะ” มันตะโกนตอบผม
“อืมม แล้วมึงไม่โทหาแม่มึงบ้างเหรอวะ เด๋วเค้าก้อเปนห่วงเอาหรอก”
“เออ เค้าโทมาสามรอบแล้วไงวันเนี๊ย กุขี้เกียจโทว่ะ”
“เฮ้ยไอ้บ้า โทไปดิ่ นิดๆหน่อยๆเอง เค้าจะได้ไม่ต้องเปนห่วงมึง ไอ้ที่เค้าโทมาหามึงเนี่ย ก้อเพราะเค้าเปนห่วงนะเว้ย ไม่งั้นเค้าก้อไม่โทหรอก มึงรู้ป่าว…
เฮ้ยย ได้ยินกูป่าววะ ทำไรอยู่เมิงอ่ะ” มันเงียบไปครับ
“รับทราบแล้วครับ” มันมากระซิบอยู่ข้างๆหูผมอีกแล้ว
“เฮ้ยยยยยย!!!! ไอ้เหี้ยนี่ เล่นอะไรพิเรนทร์ๆนะมึง!!” ผมสะดุ้งสุดตัวเลยครับ ทำเอาน้ำสาดกระจายไปทั่ว
“เฮ้ยๆ กุขอโทษๆ ไม่นึกว่ามึงจะตกใจขนาดนี้” มันขอโทษขอโพยผม ทั้งๆที่ตัวมันน่ะเปียกไปหมดแล้ว
“เออๆ ช่างมันเหอะ พื้นน่ะมึงไปเอาไม้ถูพื้นตรงนั้นมาเช็ดเดี๋ยวนี้เลย ถูเปนป่าววะไอ้คุณชาย” มันเปนคุณชายครับ ชีวิตไม่เคยลำบาก มีคนรับใช้ทำให้ตลอด
“เปนดิ่ ไอ้นี่ กวนตีนกู” มันตอบพร้อมเดินไปหยิบไม้มาถู
“มึงนะ เล่นบ้าๆไอ้เบียร์ บ้านกูยิ่งไม่ค่อยธรรมดาอยู่” ผมพูดพร้อมกับหันหน้ามามองมันครับ เพราะล้างจานเส็ดแล้ว
“พูดไรของมึงวะ ไม่ขำนะเว้ย” มันกลัวผีมากกกกครับ ไอ้บ้านี่
“อ้าว กุพูดจริงๆ จะอำมึงทำเพื่อ ก้อที่กุเคยเล่าไงว่ากุเลี้ยง รักยม เอาไว้อ่ะ แล้ว...”
“พอแล้วไอ้ต้น มึงหยุดเด๋วนี้เลย!!” มันพูดพร้อมทำท่าจะเอาไม้ถูพื้นฟาดผมครับ มันดูกลัวจริงๆนะเนี่ย
“เออๆ กุไม่เล่าก้อได้” ผมนึกขำครับ เพราะผมเปนคนไม่กลัวผี เวลาเหนสีหน้าคนที่กลัวผีนี่ บางทีมันก้อตลกดี โดนเฉพาะมัน ที่ชอบทำตัวกวนส้นตีน
แถบหุ่นแบบมันก้อไม่น่าจะกลัวผีเลยจริงๆให้ตาย
“แม่ง ทั้งหุ่นทั้งหน้าตาก้อออกจะแมน แต่เสือกกัวผีอย่างนี้ หญิงไหนจะเอามาว้า” ผมแหย่มัน
“กุก้อหาคนที่ไม่กลัวดิว่ะ จะได้ช่วยๆกัน”
“55555 ช่วยๆมึงอ่ะดิ่ ไม่ใช่ช่วยๆกัน”
“เออๆๆ กุอยากอาบน้ำแล้วว่ะ เปียกอ่ะ”
“ไปดิ่ ไปอาบน้ำในห้องน้ำที่ห้องกูนะ เด๋วกุขอเก็บตรงนี้แปบ”
มันยืนนิ่งครับ... “ไม่เอาอ่ะ”
“อารายของเมิงงง เปนไรวะ ไปอาบซะดิ่ไอ้บ้า... อ่อๆๆ มึงกลัวผีอ่ะดิ่ 55555 ไอ้ป๊อด!”
“เออ กุกัว สาดให้กุทำไงอ่ะ แม่ง รู้งี้กลับกะพวกไอ้แบงค์ก้อดีอ่ะ”
“5555 เสียใจว่ะ มึงไม่สามารถแล้วว่ะ 555 เอางี้ มึงอาบห้องน้ำข้างล่างนี่ก้อได้ กุก้อเก็บของอยู่ตรงนี้ มีไรจะได้เรียกกูได้ โอเคป่ะ”
“ไม่เอาอ่ะ รอมึงเก็บเส็ดก่อน”
“5555 เออๆ ตามใจมึง รอกุก่อนและกัน” จากนั้นผมก้อหันไปเก็บพวกจานชาม แล้วก้อขนมที่มันกินไว้เข้าที่ และกำลังจะเอาขยะไปทิ้งมันก้อทักผมมาว่า
“มึงไปไหนอ่ะ”
“เอาขยะไปทิ้งหน้าบ้าน”
“กุไปด้วยๆๆๆ” มันรีบวิ่งตามผมมา พอเส็ด มันกำลังจะเดินเข้าบ้าน
“ไอ้เบียร์” ผมดึงแขนมันไว้ “มึงแหงนหน้าดิ่” ผมชวนมันดูดาวครับ ถึงจะไม่เยอะเท่าไหร่ แต่สำหรับคนในกรุงเทพ จะมีสักกี่คนกันที่ มีโอกาศแบบนี้
“เออ สวยดีว่ะ บ้านมึงมีดาวด้วย... ไอ้บ้านนอกกก 5555”
“เออๆ ระวังอย่าเผลอนะมึง กุจะจับมึงปล่อยให้หลงอยู่ที่บ้านนอกเนี่ยแหละ”
พอกลับเข้ามาในบ้าน ผมก้อพามันไปอาบน้ำครับ โดยที่ผมให้มันอาบก่อน แล้วผมนั่งรอมันที่ห้องข้างหน้าห้องน้ำ
มีข้อแม้คือ ต้องคุยกับมันตลอด ห้ามเงียบเด็ดขาด
“เออ ก้อได้ มึงก้อรีบๆอาบและกัน”
“เออ อาบอ่ะกุจะรีบ แต่กุปวดขี้ว่ะ ขอขี้ก่อน”
“ไอ้เหี้ยย นี่กุต้องมานั่งคุยกะคนที่กำลังนั่งขี้เหรอวะ แค่นึกก้อเหี้ยแล้วมึง” ผมด่ามัน
“มึงก้อไม่ต้องนึกดิ่ ไอ้เชี่ยนี่”
และสุดท้าย ผมก้อคุยกับมันไปเรื่อยครับ เรื่องนู้นเรื่องนี้ จนมันขี้เส็ดมันก้อตะโกนออกมา
“ขี้เส็ดและ จะอาบน้ำและนะค้าบบ”
“เออออ กุรู้ตั้งกะได้ยินเสียงชักโครกแล้ว อาบเร็วๆเข้า กุหนาวแล้ว”
“เออๆ คุยไปนะเว้ย ห้ามเงียบ เงียบเปนเรื่องแน่มึง” แน่ะ ยังมาทำปากดีกะกุอีกนะ
ผมเลยกะแกล้วมันสักหน่อยด้วยการเล่าเรื่องผีให้มันฟัง มันก้อโวยวายใหญ่ให้ผมหยุดเล่าๆ แต่ใครจะหยุดล่ะ ปากดีนักมึง ทำไรกุได้ล่ะมึง อยู่ในห้องน้ำนี่
“ไอ้สัดต้น!!” สิ้นเสียงมัน มันก้อเปิดประตูออกมาทันที ฟองยังอยู่บนตัวมันอยู่เลยครับ มันพันผ้าเช็ดตัวออกมา
ผมเองก้อเพิ่งเห็นหุ่นมันแบบเต็มๆตาก้อวันนี้แหละ
แม่งล่ำจริงๆด้วย ถึงจะไม่ได้มีกล้ามท้องแบบผม
แต่กล้ามอกแม่งโคตรสวยเลย ยอมรับว่า หุ่นมันดีมากจริงๆ หัวนมชมพูมากก ยังไม่เคยโดนดูดแน่นอน
มีไรขนตรงสะดือไล่ลงไปหายไปในผ้าขนหขูสีขาวของมัน
ผมมัวแต่ตกใจมองมันเพลิน มันก้อกระชากความคิดผมกลับมา
“ไปอาบกะกูเดี๋ยวนี้เลย”
“หะ หา! มึงว่าไงนะ!?”
“เออ เข้าไปกะกูเลยมึง ปากดีนัก อยู่ข้างนอกนี่เด๋วมึงก้อแกล้งกุอีก”
“ไอ้บ้า ไม่เอาเว้ย เดี๋ยวฟ้าผ่าตายห่า แล้วไม่อายกูรึไง”
“อายดิ่ สาด แต่กัวผีมากกว่า มึงไม่ต้องอาบพร้อมกูหรอก นั่งรอกูข้างในแหละ กูปิดม่านซะ ก้อพอแล้วนี่ ไปเร็วๆๆๆ กูหนาววว”
แอร์มันเป่าตัวมันครับ หนังมันงี้ยังกะหนังไก่ต้ม เหนแล้วก้อสงสาร
“เออๆ ก้อได้ งั้นเด๋วกูตามเข้าไป มึงเข้าไปรอกูก่อนก้อได้ ไม่ต้องล็อกประตูนะ ขอกุไปหยิบผ้าเช็ดตัวกุก่อน จะได้อาบต่อจากมึงเลย”
แล้วมันก้อวิ่งฉิวเข้าห้องน้ำหายไปเลยครับ ส่วนผมงี้ใจเเต้นตุ๊มต่อมๆ บอกไม่ถูกเลย ทำไมกุต้องตื่นเต้นขนาดนี้ด้วยวะเนี่ย…
พอผมเปิดประตูเข้าไป ก้อเหนมันกำลังอาบน้ำอยู่ครับ (เหนแบบผ่านม่านห้องน้ำนะ เปนเงาดำๆ)
“ทำไรอยู่วะ ฟอกสบู่หรือสระผม ใกล้เส็ดยัง” ผมถามมัน (ยอมรับล่ะวะ ว่าถามแก้เขิน)
“สระผม... ห้ามเปิดม่านแอบดูนะเว้ย พ่อเตะจริงๆด้วย”
“เออๆ กุก้อไม่ได้ยากดูน้องเล็กของมึงหรอกน่า”
“อย่ามาดูถูกกูเชียวนะมีง เคยได้ยินป่าว น้องเล็กยังร้ายอยู่อ่ะ 5555 มันสามารถกลายร่างเปนพี่ใหญ่ได้นะเว้ย”
“เออๆ รีบๆอาบเร็วเข้า” โอ๊ยยย ผมนะโคตรเขินเลยครับ ไม่กล้ามองกระทั่งเงามันอ่ะ
“...ต้น กูถามไรอย่างดิ่”
“หืม ไรวะ”
“อย่างกุเนี่ย จะมีคนมารักกุจริงบ้างไหมวะ” มันถามผมเสียงเครียดเชียวครับ
เพราะว่าผู้หญิงแต่ละคนที่เข้ามาหามันก้อมีแต่เพราะหน้าตาและฐานะของมันเท่านั้นแหละครับ ไอ้คนที่มันไปชอบเขา เขาก้อไม่ได้ชอบมัน
“ไอ้บ้า คิดมากน่า มีอยู่แล้วล่ะ”
“แล้วทำไม นัทเขาถึงไม่สนใจกูเลยวะ เขาเหมือนไม่แคร์กูเลยนะเว้ย”
“ของแบบนี้ มันต้องใช้เวลาว่ะกูว่า แต่อันดับแรกนะ มึงต้องถอดเกราะที่มึงมีอยู่ออกไปก่อนนะเว้ย
เปนตัวตนจริงๆของมึงอย่างที่มึงเปน เปนอย่างที่มึงเปนกับกูเนี่ย กูว่าเค้าต้องมองมึงบ้างแหละ”
“แล้วคนอย่างกู ถ้าเปนตัวจริงของกูแล้วเนี่ย มันมีอะไรดีวะ” มันยังเครียดไม่เลิก
“อย่าพูดแบบนั้นดิ่วะ งั้นถ้ากูถามบ้างล่ะว่า กูมันมีอะไรดี กูก้อไม่เหนข้อดีของกูเองเหมือนกันนั่นแหละ...”
ผมยังไม่ทันจะพูดต่อมันก้อพูดขึ้นมาว่า
“มึงก้อเปนคนน่ารักไง ถ้ากูเปนคนที่มึงชอบนะ กูคงดีใจตายเลยว่ะ...” ...เฮ้ย! อะไรนะ ผมไม่เชื่อหูตัวเอง
“คือ คือกูหมายถึง ถ้ากูเปนผู้หญิงอ่ะนะ แบบว่า มึงเปนคนอ่อนโยนดี เข้าอกเข้าใจคนอื่นไง ถ้ามึงไปชอบใครหรือจีบใครนะ
กูว่าเขาต้องชอบมึงเหมือนกันแน่ๆ”
มันรีบพูดต่อจากประโยคแรก แต่ช้าไปแล้วครับ ผมได้ยินแค่ประโยคแรกไปแล้ว
“ถ้ากูชอบมึง มึงจะชอบกูกลับเหรอวะ” ผมถามมัน ตาก้อจ้องไปที่เงาของมัน
“ไอ้บ้า พูดไรของมึงวะ เดี๋ยวได้ฟ้าผ่าตายอ่ะ ยิ่งอยู่ห้องน้ำเดียวกันด้วย”
เออ ก้อจริงของมัน กุจะคิดอะไรของกุวะเนี่ยเลอะเทอะใหญ่แล้ว ไอ้ต้นเอ๊ยยยย
“แต่กุไม่เหนว่าพลอยเขาจะชอบกุเลยว่ะ” ผมบอกมัน
“มึงพูดเองนี่ ว่าต้องใช้เวลาน่ะ” มันพูดเส็ดพร้อมกับรูดม่านออกมา มันอาบเส็ดแล้วล่ะครับ
“ไง จะให้กุรอด้วยป่าว”
“ไม่ต้องอ่ะ มึงไปแต่งตัวดูทีวีข้างนอกเหอะไป ดูทีวีไปด้วย จะได้ไม่ประสาทแดก แล้วโทหาแม่มึงซะด้วยนะ”
“เออๆ รู้แล้วน่า เปนแม่กุซะเลยมั๊ยล่ะ ห่วงจัง”
“ไปเลย มึงรีบไปเลย กุจะอาบน้ำแล้ว” ผมไล่มันครับ มันก้อเดินออกไปดีๆ
แต่ระหว่างที่ผมอาบน้ำอยู่ ก้อคิดถึงแต่คำพูดของมัน การกระทำของมันที่ผ่านมาทั้งหมด แล้วก้อคิดถึงใจตัวเอง ว่า “จริงๆแล้วกูชอบใครกันแน่วะ”
กุหวั่นไหวไปจริงๆจังๆซะแล้วเว้ยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!
......................................................................
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
