ตอนที่ 16
พอผมเห็นน้องเขาเดินมาใกล้ๆ ก้อแกล้งทำเปนมองส่องหารถเมล์ทันที
ทำเปน... กุไม่ได้เหนมึงเลยนะ มึงมาเจอกุได้เนี่ย บุพเพแท้ๆเลยนะเว้ยย... ประมาณนั้นครับ
พอน้องเขาเดินมา ผมก้อแอบชำเลือง เหนเขามองผมอยู่เหมือนกัน แปลว่ามันก้อคงแปลกใจใช้ได้แหละ ที่เจอผม
แล้วผมเลยเดินสวนน้องเข้าไปนั่งในศาลาครับ แต่ตอนเดินผ่านก้อมองหน้าเขานิดนึง
แต่ไม่ได้มองแบบเชิญชวนนะ... มองแบบธรรมชาติอ่ะ ถ้าไม่มองเลยเด๋วจะผิดสังเกตไปหน่อยนึง
รถเมล์ผ่านมาคันแล้วคันเล่า น้องเขาก้อไม่ขึ้นสักที... (กุก้อไม่ขึ้น)
เอ หรือว่าเขาจะรอเพื่อนหว่า เหนชอบหยิบมือถือขึ้นมาบ่อยๆ
น้องเขายืนสักพักคงเมื่อยอ่ะครับ เขาเลยเดินเข้ามานั่งตักผม
เอ๊ยยย ม่ายช่ายย!!
เขาเดินมานั่งในศาลา ตรงข้ามกับผมครับ
เลยประจันหน้ากันตรงๆเลย
เขินชิบหาย... ทำไงได้อ่ะ ผมก้อเลยมองไม่วางตาเลยดิ่
หุหุหุ
มองรถเมล์นะครับ มองรถ
น้องเขาเข้ามานั่งได้สักประมาณ 5 นาที ผมก้อทนไม่ไหวแล้วครับ ทำตัวไม่ถูก
เลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา จะโทหาเพื่อนว่ามีใครอยู่ ที่เซ็นทรัลบ้าง
โทรศัพท์ผมมันก้อดังขึ้นมาพอดี
ไม่ต้องเดาเลยครับว่าเปนใคร
ไอ้เบียร์โทมาครับ
“ฮัลโหล มีไร”
“ทำไมไม่กลับมาพร้อมพวกไอ้แบ๊งค์” มันถามผมเสียงเครียด จะหาเรื่องทะเลาะอีกแล้วรึไงวะเนี่ย
“ก้อคนมันเยอะ แถมตัวยังกะควายอัดกันไป กุไม่กลับอ่ะ”
“แต่มันบอกว่ามึงจะไปไหน ถึงไม่กลับกับมัน” เอาล่ะสิ ลืมไปเลย ว่าผมบอกพวกไอ้แบ๊งค์ว่าผมจะกลับบ้าน
แล้วไอ้ทางเนี๊ย มันมีสายไหนกลับบ้านผมได้เลยที่ไหนเล่า
“ว่าไง จะไปไหน ทำไมไม่มาที่เซ็นทรัล” มันถามย้ำ
“ก้อ ตอนแรกว่าจะกลับบ้านเลย ว่าจะไปทางเจเจ จะได้ขึ้นรถคนไม่เยอะ ที่เซ็นคนมันเยอะอ่ะ” ผมก้อเฉไปเรื่อย
“เหรอ แล้วทำไมยังไม่กลับ”
“ก้อรอรถอยู่ไง”
“รอห่าอะไร จะ 45 นาทีแล้วนะ ทำไมยังไม่กลับ แล้วอยู่กับใคร”
“ก้อ รถมันแน่นนี่หว่า เลยรอคนไปกันเยอะๆก่อน ค่อยกลับ” ผมคุยกับมัน ก้อแอบมองน้องเขาไปด้วย
เหนอยู่ครับ ว่าเขาก้อมองผมเหมือนกัน แล้วก้อได้ยินเรื่องที่ผมคุยด้วยแน่ๆอ่ะ ก้อนะ...
ตอนนั้นไม่ได้คิดไรหรอกครับ แต่นึกไปนึกมา เนี่ยมันบทสนทนาของคนโดนแฟนโทตาม (มาด่า) ชัดๆเลยนี่หว่า
น้องเขาก้อคงคิดเหมือนกันมั๊งเนี่ย
“แล้วอยู่กับใคร อย่าบอกนะว่าอยู่คนเดียว จะไปหาเดี๋ยวเนี๊ย” ดูมัน ผีเข้าเหรอวะ
“เฮ้ยย จะบ้ารึไง กว่ามึงจะมาถึง กุก้อกลับก่อนพอดีอ่ะ ไอ้บ้า” ผมว่ามัน มันบ้ารึเปล่าเนี่ย
“ไม่สน จะไป รออยู่นั่นแหละนะ อย่าเพิ่งกลับ” มันจะมาจริงๆด้วยอ่ะ ทำไงดีๆ
“แล้วกุบอกมึงยัง ว่ากุอยู่คนเดียวอ่ะ...” มันเลยเงียบไป “กุอยู่กับพวกไอ้โจ้กับเพื่อนห้องมันอีก 3 คน”
ผมแหลอีกแล้วครับ
แล้วเลยเหนน้องเขานั่งยิ้มๆ ผมก้ออดขำไปด้วยไม่ได้
ก้อนั่งกันอยู่ 2 คนที่ศาลา กับมีเด็กรอรถอยู่ข้างนอกอีกไม่ถึง 20 คนอ่ะ
พอน้องเขาหันมาเหนผมมองเขาแล้วยิ้มอยู่ ก้อกลายเปนการสบตากันจริงๆครั้งแรกเลยครับ
แล้วเราก้อยิ้มให้กัน (ในความกะล่อนของผม)
“แล้วไง พวกไอ้โจ้จะมาที่เซ็นทรัลรึไป จะกลับมาพร้อมมันมั๊ย” เสียงมันอ่อนลงเยอะเลยครับ
“ก้อ คงไม่อ่ะ ขี้เกียจ ถ้าไงกูขึ้นรถแท็กซี่ไป เจเจ เลยก้อได้ ไม่ต้องห่วงหรอก” ผมบอกมัน
“อืมม ก้อได้”
“แล้วทำไมอ่ะ ยังไม่กลับบ้านรึไง เลิกเรียนตั้งแต่เที่ยงเนี่ย” ผมย้อนมันมั่ง
“ก้อ... กะจะรอเจอมึงอ่ะ” คำตอบมันทำเอาผมสะอึกไปนิดนึง
“รอทำไม” ตาผมทำเสียงดุมั่งและหละ
“ก้อ เปล่า อยากรอ แต่ไม่เปนไรหรอก กลับบ้านเถอะ เดี๋ยวกุก้อกลับแล้วเหมือนกัน”
“เออ งั้นกุกลับบ้านก่อนนะ แค่นี้ก่อนแล้วกัน ถึงบ้านเดี๋ยวโทไปหา”
“อืมๆ บาย” แล้วเราก้อวางกันไป
ดูมันดิ่ ผมอ่ะยังเคืองมันอยู่นะ แต่แม่งชอบทำตัวแบบเนี๊ยอ้ะ
ผีเข้าผีออก
ผมปรับอารมณ์ตามมันไม่ทันจริงๆ... แต่ก้อดีใจนะครับ ที่มันโทมา
แต่ไม่ได้หรอก ตอนนี้กุถือไพ่หนือกว่า ขอเบ่งอีกหน่อยเหอะ ไอ้เบียร์
5555
และระหว่างที่กำลังนึกอะไรอยู่คนเดียวก้อมีเสียงนึงขัดขึ้นมา
“พี่จะไป เจเจ เหรอครับ” น้องเขาถามผมอ่ะ ตกใจมากมาย ทำตัวไม่ถูก โอ๊ยๆ
“อ่ะ ครับ คิดว่างั้นนะครับ” ผมตอบไป มองหน้าน้องเขา ยิ้มๆอยู่
น่าร๊ากกกกกกกกก
“ขอโทษนะครับที่ถาม พอดีได้ยินที่พี่คุยโทรศัพท์น่ะครับ”
“อ๋อ ครับ หึหึหึ” ผมแอบขำนิดนึง น้องเขาก้อยิ้มๆ
แล้วตอนนี้เองที่ผมนึกขึ้นมาได้ว่า บทสนทนาเมื่อครู่นี้ ไม่ว่าใครฟังก้อต้องนึกแน่ๆว่า แฟนโทมาตาม แต่...
สรรพนามที่ใช้เนี่ย มันใช้กะผู้ชายอ่ะ... มึง กู... เงี๊ย และเมื่อจับมันมายูเนี่ยนกัน
ก้อเท่ากับ ผมโดนแฟนผู้ชายโทมาตามซึ่งเท่ากับกูเปนเกย์อ่ะดิ่ แล้วคนที่ได้ยินก้อมีแค่น้องเขา งั้นก้อ...
ยังไม่ทันที่ผมจะคิดอะไรได้ต่อ น้องเขาก้อถามว่า
“งั้นพี่กลับแท็กซี่กับผมมั๊ยครับ ผมก้อจะไปเหมือนกัน”
“อ่ะ หา อ๋อ ทำไมล่ะครับ บ้านอยู่แถวนั้นเหรอ”
“ก้อ บ้านป้าน่ะครับ” น้องเขาตอบมา
“ครับ แล้วทำไมน้องถึง เอ่อ เพิ่งกลับล่ะครับ” ผมถาม นึกคำที่พอจะดูดีหน่อย ดีกว่าถาม ทำไมน้องยังไม่กลับสักทีล่ะครับ... มันคงเสียมารยาทไปนิดมั๊งเนอะ
“ก้อลังเลอยู่น่ะครับ ว่าจะกลับไหนดี บ้านตัวเอง เซ็นทรัล หรือ บ้านป้าเนี่ยแหละครับ”
“อ๋ออ ครับ” เอ่อคือ น้องเขาคิดอยู่ว่าจะกลับไหน ถึงยังนั่งอยู่นะเว้ย ไม่ใช่มึงนาไอ้ต้น ที่ไม่กลับเพราะมารอเจอน้องเขาอ่ะ ไอ้ม่อ!!
“แล้วพี่ล่ะครับ ทำไมยังไม่กลับ”
“ก้อเหมือนกันครับ คิดอยู่ว่าจะกลับไหนดี รร หรือว่า เจเจ” ผมก้อเลียนแบบดิ่ 555
“ครับ” น้องเขาตอบแค่นี้ แล้วยิ้ม ไม่พูดอะไรต่อ
“แล้ว เอ่อ... น้องชื่อไรอ่ะครับ พี่ชื่อต้นนะ” ขอชื่อและเบอร์โทด่วนเลยน้อง
“ผมจอน ครับ” น่านนน ชื่อหรูซะด้วยยย
“ครับ งั้นเรากลับกันเลยมั๊ยครับ” ผมชวนน้องเขากลับเลยแล้วกัน เพราะมันก้อเย็นมากแล้ว
แล้วเราก้อนั่งแท็กซี่กัน ระหว่างที่อยู่บนรถ ก้อคุยกัยไปเรื่อยเปื่อย ก้อรู้ว่าน้องเขาอยู่ห้องอะไร สายไหน อะไรเงี๊ยบ้างครับ
การจราจรก้อช่างเปนใจเหลือเกิน รถติดสุดๆๆๆๆๆๆอ่ะ
เซ็ง แต่ก้อแอบดีใจนิดนึง... แต่เซ็งมากกว่าว่ะ
น้องเขาคงเหนผมทำท่าหงุดหงิดมั๊งครับ เลยถาม
“พี่รีบเหรอครับ”
“อ๋อ ก้อ เปล่าหรอกครับ แต่รถติดอ่ะ ไม่ชอบ” ผมบอกน้องจอน
“แถวเนี๊ยก้อเงี๊ยแหละครับ เวลาเย็นๆก้อเหมือนถูกขังอยู่ในนรกห้องแอร์”
“555 ครับ”
“กลัวแฟนพี่จะรอนานเหรอครับ”
“เฮ้ย เปล่าๆๆ ไม่มีแฟน ยังไม่มี” ผมปฏิเสธ... ไปตามสัญชาตญาณ
“จริงอ่ะ ไม่จริงม๊างง เหนคุยโทรศัพท์เมื่อกี๊ ก้อพอ เดา ได้แล้วค้าบบ”
เอาล่ะสิ แม่งรู้จริงๆด้วยดิ่
“ก้อ ไม่ใช่แฟน เพื่อนน่ะเพื่อน” ผมยังบอกปัด
“เพื่อนเหรอ ดูเปนห่วงกันดีออกนี่” น้องจอนถาม แถมยังยิ้มเจ้าเล่ห์... หล่อซะไม่มีอ่ะมึงง
“ก้อเพื่อน สนิทไง คุยกับแฟนพี่คงพูด มึงกู หรอกม๊างง” ชิบหายแล้ว กู หลุด
พูดจบก้อเสียววืดๆเลยครับ โอ๊ย เวรกกรมกู
“ก้อพูดได้นะ มันก้อมีอยู่กรณีนึง” แล้วเขาก้อยิ้ม
“อ่ะ เหรอ กรณีไหนอ่ะ” ผมถาม เริ่มใจสู้ เพราะถ้าแมงพูดขนาดนี้ มันก้อต้องเปนเหมือนกันชัวร์แล้วล่ะ
“ก้อกรณี อย่างที่ชัยพูดกับอ๋องไง”
“แต่พี่ก้อไม่ใช่อ๋องซะด้วยดิ่ ที่จะพูดเพราะๆแบบนั้นได้”
แล้วเรา 2 คนก้อหัวเราะกันใหญ่
.
.
.
.
คือ
กุล้อเล่น
มา กลับมาสู่ความเปนจริงกันต่อ
.
.
.
“อ่ะ เหรอ กรณีไหนอ่ะ” ผมถาม เริ่มใจสู้ เพราะถ้าแมงพูดขนาดนี้ มันก้อต้องเปนเหมือนกันชัวร์แล้วล่ะ
“อย่าว่าแต่พี่เลย เราเหอะ มีแฟนยัง หล่อๆแบบเนี๊ย สาวตอมหึ่งไปดิ่” ผมถาม (พร้อมหยอด)
“ไม่มีหรอกครับพี่ ไม่มีใครเอา”
“ก้อไม่แน่นะ” ผมมองหน้าจอน แล้วยิ้มมั่ง
ยังไม่ทันจะคุยกันต่อ โทรศัพท์ดังอีกแล้วครับ
ไอ้เบียร์นั่นแหละ
“ครับ”
“ว่าไง อยู่ไหนแล้ว” มันถาม
แต่คราวนี้ ผมอยู่บนบรถแท็กซี่ เสียงมันก้อเงียบอ่ะดิ่
ตอนนี้ น้องจอนต้องได้ยินเสียงมันแน่ๆ
“อยู่บนแท็กซี่”
“ยังไม่ถึงเหรอ”
“ยัง รถติด ใกล้แล้วล่ะ”
“อืมๆ กูถึงบ้านแล้วนะ โทมาบอกเผื่อจะเปนหว่งกูมั่ง”
น้องจอนมองหน้าผมแล้วยิ้มนิดนึง เปนการแสดงออกว่า กุได้ยินนะมึง แล้วก้อหันกลับไปเหมือนเดิม
“ใครเขาจะห่วงมึง ไอ้บ้า เปนไรกั๊น”
“ไม่รู้ รู้เองแล้วกัน กูไปแล้วนะ แม่เรียก”
“เออ ไปเหอะ ถึงบ้านแล้วจะโทไปบอก”
“อืมๆ กลับดีๆนะคับ”
“อืมๆๆ บายๆ”
หลังจากผมวาง น้องเขาก้อหันมา
“ไหนบอกไม่ใช่แฟนไง”
“เอ่ออ ก้อ ไม่รู้ดิ่” ก้อไม่รู้จริงๆนี่ครับ ผมกับไอ้เบียร์ยังไม่เคยคุยกันเลยว่า เราเปนแฟนกันแล้วนะอ่ะ
บอกตามตรง ผมอ่ะ งงกับพฤติกรรมมันจะตายห่าอยู่แล้ว
“พี่ต้น ผมขอโทษครับ ที่ละลาบละล้วง” น้องเขารีบขอโทษที่ผมทำหน้าไม่ดี
“เอ้ยๆๆ เปลาๆ ไม่เปนไรๆ พี่ไม่ถือ”
แล้วหลังจากนั้น เราก้อคุยกันไปเรื่อย จนถึงป้ายรถเมล์ น้องจอนก้อบอกให้รถจอดแล้วลง
“แล้วบ้านเราอยู่ไหนอ่ะ ทำไมลงพร้อมพี่ล่ะ” ผมถาม
“ก้อ เดินไปอีกหน่อยเดียวครับ มาส่งพี่ก่อน”
“เฮ้ยยย ไม่เปนไรๆ กลับก่อนก้อได้ครับ ไม่ต้องส่งหรอก ตลกน่า ให้คนเด็กกว่ามารอส่งเนี่ย”
“ไม่อ่ะครับ จะรอ ก้อเกรงใจพี่ไง”
“อ่ะนะ งั้นตามใจ 555”
“พี่ต้น ผมขอเบอร์พี่ไว้หน่อยได้ป่าว” เอาแล้วไง ทำไงดีอ่ะ จะตอบว่าไงดีวะ...
“ได้ดิ่ครับ”
แล้วเราก้อแลกเบอกันโดยที่ผมไม่ได้ตั้งใจเลยสักนิด
ทำไงดีๆ
หุหุ
แล้วผมก้อขึ้นรถกลับบ้านครับ
หลังจากถึงบ้าน ผมก้อโทหาเบียร์
แต่คุยกันแค่ ไม่ถึง ชม เพราะผมเหนื่อย แล้วก้อยังเคืองๆมันด้วย
ก้อคุยกวนตีนๆมันไป จนวางแหละครับ
แต่พอผมกำลังจะเข้านอนนี่ดิ่ (กำลังเคลิ้มๆ)
ก้อมีคนโทเข้ามามือถือผม
.........
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
