บทที่ 40 - .........
……………..
“ว้ายยยย! พี่แบงค์ ไม่ได้เจอซะตั้งนาน ไปไหนมาคะเนี่ย” น้องมุกเห็นผมก็วิ่งตรงเข้ามากอดแล้วก็ทำท่าดีใจใหญ่
……………………….
……ตอบไงดีวะ ซวยแล้วไอ้แบงค์เอ๋ย
…………..
…………
“เอ่อ….พอดีพี่งานยุ่งๆน่ะจ้ะเลย......เอ่อ……..” ตอนนี้ผมงงไปหมดเลยครับ….ไอ้เบย์มันไปรู้จักกับน้องมุกได้ยังไงเนี่ย
……………
“เอ่อ….แกไปรู้จักกับน้องมุกเค้าได้ยังไงห๊ะไอ้เบย์” ผมหันไปถามไอ้เบย์
“อ๋อ อยู่ชมรสบาสเหมือนกัน” เฮ้ย…นี่น้องมุกเล่นบาสด้วยเหรอเนี่ย โหดว่ะ ไม่อยากจะเชื่อ
………
“ใช่ค่ะ…ว่าแต่พี่แบงค์ยังไม่ได้คุยกับพี่อาร์มเลยเหรอคะ…เห็นพี่อาร์มพูดๆอยู่วันก่อน…………………………อ้อ มุกเสียใจเรื่องคุณพ่อของพี่แบงค์ด้วยนะคะ” น้องมุกมองหน้าผมเหมือนกำลังจับผิดอะไรสักอย่าง
…….
“เอ่อ……ขอบคุณครับ…………”
…………
“ถ้าพี่ๆสองคนยังไม่ได้คุยกัน……งั้นก็ดีเลยค่ะ…………พี่อาร์มไปซื้อป๊อปคอร์นกับเพื่อนมุกอยู่ พี่แบงค์รอนี่นะคะ” น้องมุกพูดจบก็วิ่งไปตรงมุมขายเครื่องดื่ม
ผมทำยังไงต่อล่ะครับเนี่ย หนีตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้วล่ะ………
…………………….
………..
…….
“แบงค์……..” เสียงที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดีเรียกชื่อผมขึ้น….เสียงอันนุ่มนวลที่แฝงไปด้วยความอ่อนหวาน
“อาร์ม……” ผมคิดคำพูดอะไรไม่ออกเลย ให้ตายเหอะ……….ผมเลยได้แต่ยิ้มน้อยๆให้อาร์มทั้งๆที่อยากจะร้องไห้อยู่แล้ว โลกมันจะกลมอะไรปานนี้เนี่ย
“…..แบงค์…”
“อาร์ม……………...” พูดอะไรสักอย่างสิวะไอ้แบงค์ โธ่เว้ย เจ็บใจตัวเองจริงๆ
“เอ่อ……ประทานโทษนะคะ พี่ๆทั้งสองจะเช็กชื่อกันอีกนานไหมคะ นี่เราจะมาดูหนังนะคะ ไม่ใช่จะมาเข้าเรียนวิชาภาษาอังกฤษ………มายืนออกเสียงกันอยู่ได้ แบงค์ อาร์ม แบงค์ อาร์ม จะเรียนกันต่ออีกนานไหมคะเนี่ย” น้องมุกพูดติดตลกแถมเน้นสำเนียงภาษาอังกฤษตรงคำว่า แบงค์ กับ อาร์ม ชัดแจ๋ว
……….
“เอ่อ…..แบงค์มานี่หน่อยสิ อาร์มมีอะไรจะคุยด้วยหน่อย” ว่าแล้วอาร์มก็ลากผมออกมาจากตรงนั้น…
………….และแล้วก็เป็นอาร์มที่เริ่มพูดต่อ
“แบงค์ อาร์มไม่รู้หรอกนะว่าทำไมอยู่ดีๆแบงค์ถึงหายไปโดยไม่บอกอะไรอาร์มสักคำ…แบงค์เห็นอาร์มเป็นอะไรอะ……………………………….”
……………..
…….
ก่อนที่ผมจะได้พูดอะไรออกไป อาร์มก็ขัดขึ้นมาก่อน………….
......
“…แต่เอาเหอะ…ในเมื่อแบงค์ไม่มีอะไรจะพูดอาร์มก็ไม่คิดจะว่าอะไรหรอก…..ไปก่อนนะ” อาร์มพูดจบแล้วก็เดินตามน้องมุกกับพวกเพื่อนๆเข้าไปในโรงหนังปล่อยให้ผมยืนเป็นหมาหงอยอยู่ตรงนั้น
ตอนนี้ผมรู้แล้วล่ะครับว่าอาร์มรู้สึกยังไง เพียงแค่แววตาของอาร์มที่มองผมกับคำพูดเพียงไม่กี่คำที่หลุดออกมาจากปากก็ทำให้ผมรับรู้ถึงความเจ็บปวดของอาร์ม…
...........ผมยืนคิดอะไรอยู่ตรงนั้นสักพักก็เดินตามพวกนั้นเข้าไปในโรงหนัง ผมกับอาร์มนั่งข้างนอกสุดโดยที่มีไอ้เบย์ น้องมุก แล้วก็เพื่อนของน้องมุกนั่งอยู่ตรงกลาง ตลอดเวลาที่หนังฉาย อาร์มไม่ได้หันมามองผมเลยสักครั้ง…..นั่นทำให้ผมไม่แน่ใจว่าอาร์มมันยังรักผมอยู่รึเปล่า
.......ทุกๆอย่างมันจะยังเหมือนเดิมอยู่ไหม…
..............ผมคิดอะไรไม่ออกนอกจากด่าตัวเองในใจซ้ำๆ…มึงมันโง่เองนิ….มึงผิดเองที่ไปจากเค้าโดยไม่บอกอะไรเค้าสักคำ
มันก็สมควรแล้วไม่ใช่เหรอที่ทุกอย่างมันจะลงเอยอย่างงี้……………..
มันควรจะเป็นอย่างนี้จริงๆใช่ไหม……ใครก็ได้บอกที
วันนี้เป็นวันแรกในชีวิตของผมเลยครับที่ผมดูหนังอย่างไม่มีความสุขเพราะผมมัวแต่กังวลเกี่ยวกับเรื่องของอาร์ม……ใบหน้าของอาร์มไม่ได้ดูเป็นทุกข์อะไรเลย มันต่างจากตอนที่อาร์มคุยกับผมที่ข้างนอกโรงหนังอย่างสิ้นเชิง
...........พวกเราเดินออกมาพร้อมๆกันเมื่อหนังจบ..........สามคนนั้นพูดคุยและหัวเราะกันอย่างสนุกสนานในขณะที่ผมกับอาร์มเดินออกมาเงียบๆ
“ไปก่อนนะคะทุกคน บ้ายบายค่ะพี่แบงค์ อย่าลืมมาเยี่ยมมุกที่บ้านนะคะ….เบย์ เดี๋ยวพี่เปิดเทอมแล้วเจอกันนะ ตอนนี้ขอเอ็นจอยซัมเมอร์ก่อน ฮ่าๆ” น้องมุกลาผมเสร็จก็หันไปเยาะเย้ยเจ้าเบย์ต่อ
“แหม ไอ้พวกเรียนอินเตอร์ เปิดเทอมตอนสิงหาทำเป็นมาเบ่ง คอยดูเหอะ…ขึ้นปีสามแล้วจะเจอนรก”
“ได้เล้ย…งั้นแกคอยดูนะว่าระหว่างบริหารปีสามกับถาปัตย์ปีสองอันไหนมันจะนรกกว่ากัน…..” น้องมุกพูดแล้วก็แลบลิ้นให้เจ้าเบย์ ส่วนอาร์มกับเพื่อนของน้องมุกก็ยืนยิ้มอยู่ข้างๆ…..ตลอดเวลานั้น ผมเห็นสายตาของเพื่อนน้องมุกที่จ้องมองมาที่ผม
“เออๆ ผมแพ้ก็ได้…ไปแล้วนะครับ” ไอ้เบย์บ่นอย่างเซ็งๆแล้วก็โบกมือลาสามคนนั้น
และแล้วอาร์มก็เดินออกไปโดยไม่ได้พูดอะไรกับผมสักคำ
tbc================================================================
ขอบคุณทุกคนนะคะที่มารอ เอมลงให้ตามสัญญาแล้วค่ะ อิอิ
เอ่อ วลีเด็ดวันนี้
"happiness is a journey, not a destination"
ความสุขคือการเดินทาง ไม่ใช่จุดหมาย
ไปเที่ยวไหนตอนหน้าร้อนกันก็เดินทางดีๆนะคะ
เอม
ป.ล. ขอบคุณมากๆสำหรับทุกคอมเม้นต์ค่ะ เป็นยาใจชั้นเยี่ยม
หัวข้อ: เรียนวุ่น ธุรกิจรัก บทที่ 60 (10/11/09) อวสาน --- มีตอนพิเศษมาต่อให้ (อ่าน 214167 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก