บทที่ 43 – มันเป็นจริง
“อย่ามาขู่เลยแบงค์………..” ผมพูดจบแล้วก็ตัดสายทิ้ง
“ผมจะกล้าขู่คุณได้ยังไงล่ะครับคุณชนาทิพย์ ผมแค่พูดตามความจริงเท่านั้นแหละครับ”
“………..ความจริงอะไร….” ผมชักโมโหแล้วครับ
“เดี๋ยวอีกไม่นานก็ได้รู้ครับ”
“เราไม่อยากรู้อะไรทั้งนั้นแหละ จะไปไหนก็ไปไกลๆเลย”
“อย่าพูดอย่างงั้นสิครับ…..เอาเป็นว่านอนหลับฝันดีนะครับ”
………..ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
ดูมันสิ พูดจบแล้วก็วางสายไปเลย………………
…………………….
“พี่อาร์ม ทำไมกลับมาดึกจัง หนีไปเที่ยวที่ไหนยะ”
“ก็ไปบ้านเจนี่น่ะ……...”
“ไปทำไม….”
“ก็ไปกินข้าวเย็นเฉยๆ”
“ตอนนี้นาฬิกามันกี่โมงละ ไม่ทราบว่ากินข้าวเย็นสี่ทุ่มเหรอไงคะ” มันเอามือมากอดอก ทำหน้าบูดบึ้ง
“เออ เรื่องของชั้นน่ะ……แล้วนี่ทำไมแกยังไม่นอน”
“ก็คอยพี่อาร์มกลับมาเนี่ย……เออ วันนี้ช่วงเย็นๆพี่แบงค์เค้าโทรมาด้วย…….”
“แล้วไง…..”
“นิ พี่อาร์ม ทำไมต้องทำหน้าแบบคนซังกะตายด้วย” มันย่นหน้าผาก
“ป่าวๆ….แล้วเค้าโทรมาทำไมล่ะ”
“ก็โทรมาถามเบอร์พี่อาร์มอะ มุกก็เลยให้ไป”
“อ๋อ แกนี่เอง….บังอาจนะ……พี่จะแย่อยู่แล้ว….” กริ้วครับกริ้ว
“อะไรพี่อาร์ม” มันบ่น……อุ๊บ ผมลืมตัวครับว่าไอ้มุกมันไม่รู้เรื่องนี้
“มีอะไรรึเปล่าเนี่ย….” มันทำหน้างงๆอีกแล้ว
“อ๋อ……เปล่าๆ….ก็แกอะ ชวนพี่คุยอยู่ได้ ง่วงจะแย่ละ” ผมหัวเราะแหะๆแก้เก้อ
“เอ้อ ประหลาดคนอะ ช่วงนี้ประจำเดือนไม่มาป่าววะ” มันบ่นปากหมุบหมิบ
“พี่ไปนอนแล้วนะจ๊ะ กู้ดไนท์…..”
……………………
วันรุ่งขึ้นผมก็แทบไม่อยากตื่นเพราะความเหนื่อยจริงๆแหละครับ วันนี้เห็นว่าจะมีลูกค้าใหม่มาด้วยก็เลยต้องแต่ตัวเรียบร้อยซะหน่อย…..
“อาร์มลูก วันนี้เอาให้เต็มที่เลยนะ ถ้าได้ลูกค้าคนนี้ละก็โบนัสปลายปีนี้รอรับได้เลย” เจ๊ดาพูดกับผม....ดูเหมือนเป็นคำขู่ยังไงก็ไม่รู้สิครับ
“นั่นสิ อาร์ม แต่กิ๊ฟว่าอาร์มทำได้อยู่แล้ว”
“ขอบคุณครับ…..”
“เอาล่ะ นี่เดี๋ยวลูกค้าก็จะมาแล้ว ยังไงอาร์มก็นั่งเตรียมงานรอไปก่อน เจ๊ต้องไปคุยกับเค้าแปปนึงนะ” เจ๊ดาหันมายกนิ้วให้ผมแล้วก็ขยิบตาทีนึงก่อนที่จะเดินออกไป
“ตื่นเต้นไหมอาร์ม” เจนี่ตอนนี้มันดูตื่นเต้นกว่าผมอีก…
“ก็นิดหน่อยอะเจนี่ ลูกค้ารายสำคัญนิ...”
“อื้มๆ……………..”
……………………………แล้วผมก็นั่งอ่านงานต่อ…
“อาร์ม อาร์ม…” เจ๊ดาเรียกผมมาจากข้างหลัง…..
“ครับ...”
“นี่ลูกค้าจ้ะ……..”
เมื่อผมหันหลังเพื่อที่จะไปสวัสดีลูกค้า ผมก็เกือบจะล้มตึง………..
“…..บ..บ…แบงค์…..”
“อ้าว…..รู้จักกันมาก่อนหรอ……...”
“อ๋อ เป็นเพื่อนเก่าสมัยมัธยมน่ะครับ” ไอ้แบงค์มันพูดแล้วก็เดินเข้ามาโอบไหล่ผม ผมตอนนี้ส่งสายตาอาฆาตให้มัน ส่วนเจนี่ก็นั่งหน้าซีดเผือดเพราะมันรู้เรื่องทั้ง
หมด…….
“ดีเลยจ้ะ……งั้นเดี๋ยวอาร์มพาคุณแบงค์เค้าไปนั่งรอในห้องประชุมเลยนะ…..” เจ๊ดาบอกแล้วก็ชูสองนิ้ว……..ส่วนไอ้แบงค์มันก็ยืนยิ้มอยู่คนเดียว…..ท่าจะเป็นบ้า
tbc
=====================================================================
ตอนนี้เป็นตอนสั้นๆค่ะ คนเขียนป่าวขี้เกียจนะ อิอิ เดี๋ยวจะลาไปเที่ยวสามสี่วัน กลับมาแล้วเจอกันค่ะ
หัวข้อ: เรียนวุ่น ธุรกิจรัก บทที่ 60 (10/11/09) อวสาน --- มีตอนพิเศษมาต่อให้ (อ่าน 213969 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก