หัวข้อ: เรียนวุ่น ธุรกิจรัก บทที่ 60 (10/11/09) อวสาน --- มีตอนพิเศษมาต่อให้

[mackerel]

มอบแต้ม+ ที่ 89 พร้อมอวยพรให้เดินทางโดยสวัสดิภาพคร้าบบผม

[sweetiiz]

 

[White..BroccO]

ไปดีมาดีน่ะคร๊า

[mist]

เดินทางโดยสวัสดิภาพจ้า 

[foozeballz]

บทที่ 45 - รักกันจริงหรือ

“From: Chinatip (Arm)

To:  Narin (Bank)

Subject: Re: ---------

เพิ่งจะมาคิดถึงอะไรตอนนี้

…….”

นั่นคือข้อความที่ผมส่งกลับไปหาไอ้แบงค์หลังจากที่ผมได้รับอีเมลจากมัน…………

ผมไม่รู้จริงๆว่ามันเพิ่งจะมารู้สึกคิดถึงอะไรผมตอนนี้ทั้งๆที่เวลาสามเดือนที่ผ่านมามันไม่เคยโผล่หัวมาให้เห็นสักครั้ง……แต่ช่างเหอะ รอสักหน่อยเดี๋ยวก็คงจะรู้เองว่าเหตุการณ์มันจะเป็นต่อไปยังไง

………………………..

“เอาเป็นว่ามาตกลงเรื่องงานกันต่อเลยนะครับคุณแบงค์” ผมนั่งลงพูดหลังจากที่เชิญมันเข้ามาในห้องประชุม

“แหม เดี๋ยวสิครับ…..จะรีบร้อนอะไรนักหนา………...”

“แล้วจะให้ผมทำอะไรล่ะครับ”

…………

....................

“ไม่ทราบว่าคุณอาร์มได้รับอีเมลจากผมแล้วยังครับ” หึ..แสดงว่ามันยังไม่ได้เช็กเมลของมัน

“ได้แล้ว มีอะไรเหรอครับ”

“คุณอาร์มคิดว่ายังไงเหรอครับ”

“ก็ไม่คิดอะไรครับ………เอ่อ……คุณแบงค์อย่าเพิ่งเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องงานเลยนะครับ ผมว่าเรามาตกลงเรื่องงานกันต่อดีกว่า” ผมพูดจบไอ้แบงค์มันก็หน้า
จ๋อยๆไปสักพักแล้วก็หยิบแฟ้มงานออกมาดูอย่างไม่ค่อยจะพอใจ

………………

“คุณอาร์มครับ…วันนี้ผมขอโอกาสเลี้ยงข้าวคุณอาร์มอีกสักครั้งนะครับ วันก่อนเห็นคุณอาร์มไม่ค่อยทานเท่าไหร่เลย คาดว่าอาหารอิตาเลี่ยนหรูๆคงไม่ถูกปาก” มัน

พูดแล้วก็ยิ้มหน้าด้านๆให้ผม…….มันหลอกด่ากันชัดๆ

“เอ่อ…………..” มันเป็นลูกค้าเลยปฎิเสธยากหน่อย

“คงไม่ได้หรอกค่ะคุณนรินทร์ อาร์มเค้ามีนัดกับแม่ดิฉันไว้แล้วค่ะ” เย้….เจนี่ซุปเปอร์ฮีโร่ของผมมาช่วยแล้ว

“เอ่อ เหรอครับ”

“ค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะ” เจนี่พูดแล้วยิ้มให้ไอ้แบงค์

“…….ถ้าอย่างงั้น…..ผมขอตัวกลับก่อนละกันนะครับ ขอบคุณคุณอาร์มมาก” มันพูดแล้วก็เดินหงอยๆออกไป

……..

“เจนี่ ขอบใจนะเว้ย ถ้าไม่ได้แกชั้นซวยแล้วว่ะ”

“เออๆ ไม่เป็นไรหรอกน่า….ว่าแต่แกไม่คิดจะไปคุยกับเค้าหน่อยเหรอวะ จะโกรธกันอีกนานไหมเนี่ย”

“ไม่รู้ดิวะ แต่ก็ช่างเหอะ…..”

“เราว่าแกน่าจะหาเวลาว่างคุยกับเค้านะ ดูท่าทางเค้าก็รักแกมากอะ”

“รักมากจนทิ้งไปสามเดือนเนี่ยนะ” ผมพูดประชดประชัน

“เค้าต้องมีเหตุผล เชื่อเราสิ เราดูคนออก”

“หึหึ เดี๋ยวเราจะคอยดู” ผมพูดพลางเก็บสัมภาระแล้วเดินออกมาจากห้องประชุมพร้อมกับมัน……..

………………..

“เจนี่ เจอกันวันจันทร์นะ กลับบ้านละ”

“จ้า บ้ายบาย…แล้วเจอกันจ้า”

“อื้มๆ ขับรถดีๆล่ะ”

วันนี้รถก็ติดเหมือนอีกเช่นเคยเพราะโรงเรียนมันเปิดเทอมแล้ว รถเต็มถนนไปหมด………….สิ่งเดียวที่ผมพอทำได้ระหว่างขับรถกลับบ้านก็คือมองออกไปรอบๆว่ามี
เหตุการณ์อะไรน่าสนใจเกิดขึ้นหรือไม่ก็นั่งฟังเพลงเพราะๆบนรถ แต่ก็ต้องระวังอย่าให้หลับ…………..

“สวัสดีครับพี่อาร์ม……” น้องวินเข้ามาทักผม

“อ้าว น้องวิน สวัสดีครับ มุกไม่อยู่เหรอครับ”

“อ๋อ มันออกไปซื้อของนิดหน่อยน่ะครับ เดี๋ยวก็กลับมา”

“เหรอครับ งั้นเดี๋ยววินไปนั่งเล่นตรงโซฟาก่อนก็ได้ พี่เปิดแอร์ให้จะได้ไม่ร้อน……อากาศตอนหน้าฝนอ้าวเหลือเกิน”

“ขอบคุณนะครับ”

…………

“เอ่อ…พี่อาร์มครับ ผมซื้อช็อกโกแลตมาฝากครับ……” น้องวินพูดแล้วก็ทำท่าเบี่ยงๆหน้า……หึหึ น่ารักจริงๆ

“ขอบคุณมากนะวิน ไม่เห็นต้องลำบากเลย”

“ผมก็อยากจะทำอะไรให้คนที่ผมชอบมั่งสิครับ” น้องวินหน้าแดงแจ๋….ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรครับ

“ขอบคุณมากนะ…….แต่…”

“ไม่เป็นไรครับ ผมพอจะเข้าใจอะไรๆอยู่…..”

“ครับ” ผมตอบกลับแบบอดที่จะสงสารไม่ได้

…………..ไม่นานนัก ไอ้มุกก็กลับมาถึงบ้าน…..

“พี่อาร์ม รอนานไหม………เดี๋ยววันนี้มุกจะทำอาหารมื้อใหญ่แล้วก็ชวนเพื่อนๆที่มหาลัยมาทานข้าว”

“เหรอ…..แล้วจะมากันกี่โมงล่ะ”

“ก็สักทุ่มนึงอะ พี่อาร์มจะขึ้นไปงีบสักชั่วโมงกว่าๆรอก่อนก็ได้นะ แล้วแต่งตัวหล่อๆล่ะ”

“อื้อ พี่ก็ว่าจะขึ้นไปงีบแปปนึง เหนื่อยว่ะ….เอาเป็นว่าพี่จะลงมาตอนประมาณทุ่มกว่าๆละกัน”

“อือๆ เชิญตามสบายเหอะ”

……………..

“พี่อาร์ม นี่เชน เค้ก ขวัญ ไอซ์ แล้วก็ แก้ว” ไอ้มุกแนะนำเพื่อนๆมันไล่เรียงตัวทีละคน

พูดจบน้องๆก็เข้ามาทักทายผมและพูดคุยกันอยู่สักพักก่อนที่จะแยกย้ายกันไปช่วยมุกทำอาหาร ส่วนผมก็ได้แต่นั่งเล่นอยู่ตรงโซฟาแล้วก็ดูทีวีไปพลางๆ………….

แล้วสิ่งที่ต้องทำให้ผมช็อกก็เกิดขึ้น

“การโกหกคนนี่มันไม่ดีนะครับ” เสียงไอ้แบงค์นั่นเอง

มันมากับน้องที่เป็นญาติของมันครับ……

…………..ตายแล้วครับ ทำยังไงดีเนี่ย….เมื่อเย็นดันไปพูดอะไรบางอย่างไว้ด้วย

“เอ่อ…………ผมไปโกหกอะไรคุณ” ต้องหน้าด้านเข้าสู้ไว้…

“ก็เห็นคุณบอกว่าจะไปกินข้าวบ้านเพื่อนคุณ แต่ไหงคุณมาอยู่ที่นี่ละครับ”

“อ้าว….ก็กลับมาแล้วอะ”

“แหม อาบน้ำแต่งตัวไวนะครับ…....” มันยักคิ้วถาม

“ก็เป็นเรื่องของผม คุณเกี่ยวอะไรด้วย”

“อะ อ้าว….อย่าลืมนะครับว่าเราเคยเป็นอะไรกัน”

“อย่ามาปากหมาแถวนี้นะ” ผมว่าแล้วก็เดินเข้าไปต่อยท้องมันทีนึงจนมันร้องโอ๊ย….

……………

“น้องมุกจ๊ะ เดี๋ยวพี่ขอขึ้นไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะครับ” ไอ้แบงค์มันเดินไปพูดกับน้องสาวผม

“ได้เลยค่ะ……ตามสบายนะคะพี่แบงค์ คิดว่าเป็นบ้านตัวเอง”

“จ้ะ…..” ว่าแล้วมันก็เดินขึ้นไปบนชั้นสอง

ผมไม่ไว้ใจมันก็เลยเดินตามขึ้นไปครับ…

แต่แล้วผมก็หลงกลมันเข้าจนได้………………

“โอ๊ย….” ผมร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ อย่าทำอะไรบ้าๆ” ไอ้แบงค์มันฉุดผมเข้ามาในห้องนอนแล้วก็จัดการทุ่มผมลงบนเตียง  หลังจากนั้น มันก็เดินไปล็อกประตู

“ผมไม่ทำอะไรคุณหรอกคุณอาร์ม”

“งั้นก็ปล่อยผมไปสิ รู้ไว้ด้วยนะว่าที่นี่มันบ้านใคร”

“ใช่ ผมรู้ว่าที่นี่มันเป็นบ้านของคุณ…..แล้วยังไงหรอครับ”

“ก็ปล่อยผมไปซะสิ……………….จะมาทำแบบนี้เพื่ออะไร”

ผมกำลังจะด่ามันต่อแต่ผมก็หมดโอกาสเพราะไอ้แบงค์มันเข้ามาประกบปากผม

“ให้ผมเตือนสติหน่อยนะครับ ว่าเราเคยเป็นอะไรกัน” มันพูดแล้วก็เดินไปปิดไฟในห้องนอนพร้อมกับถอดเสื้อตัวเองออก

“หยุดทำอะไรบ้าๆนะ”

“จำไม่ได้เหรอครับ ที่สตูดิโอน่ะ…….” มันพูดแล้วก็จัดการปลดกระดุมเสื้อผมออก

“ปล่อย” ผมถีบมันเต็มแรงแต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก ตอนนี้มันเอาหน้ามันมาไซร้ที่ซอกคอของผม

“อึก…...” ผมต้องสะอึกเพราะความเสียวซ่าน มันเป็นความรู้สึกที่ดีเพราะผมไม่ได้รู้สึกอะไรอย่างนี้มานานมากแล้ว แต่ผมก็เตือนตัวเองว่าจะปล่อยให้เหตุการณ์มัน
เป็นอย่างงี้ต่อไปไม่ได้………..น่าสมเพศไหมล่ะ เค้าไม่ได้รักเราจริงๆเลย เห็นแค่เราเป็นเครื่องระบายอารมณ์ มันสมควรแล้วหรือที่เราจะต้องไปทุ่มเทอะไรกับคน
แบบนี้ ผมผิดหวังกับตัวเองจริงๆ

คิดแล้วผมก็น้ำตาไหลออกมาเต็มหน้า………..

ผมหมดเรี่ยวแรงที่จะต่อต้านอะไรมันอีกแล้ว ได้แต่พูดกับมันเบาๆว่า

“ถ้าแบงค์รักเราจริงๆ แบงค์ไม่ทำอย่างงี้หรอก……..”

…….ได้ผลครับ มันหยุดการกระทำอันต่ำทรามของมันในทันใด

…………….ตอนนี้มันลงไปนั่งคุกเข่าข้างๆเตียง

“อาร์ม เราขอโทษ………….”

“……...” ผมไม่ตอบอะไรมัน ได้แค่เดินไปเปิดไฟในห้องนอน…..นี่ยังดีที่มันแค่ปลดกระดุมเสื้อผม………

ผมรีบเดินลงไปข้างล่างเพราะกลัวว่าคนอื่นจะสงสัย……….

“ไปไหนมาพี่อาร์ม”

“อ๋อ ไปเก็บของในห้องนิดหน่อยอะ เตรียมงานไว้เผื่อพรุ่งนี้………..”

“อะไรยะ พรุ่งนี้มันวันเสาร์” นั่น ซวยแล้วครับ…..

.”เอ่อ…..แหะๆ ก็เตรียมเผื่อวันจันทร์ไง”

“อย่ามาแถเลย……ตกลงขึ้นไปทำอะไรมา”

…….

“อ๋อ พอดีอาร์มเค้าขึ้นไปเอาของที่พี่ลืมไว้คราวก่อนในห้องมาให้พี่จ้ะ”

“ค่ะ…..แค่เนี่ยไม่เห็นต้องโกหกเลยพี่อาร์ม”

“………”

“ปะๆ กินข้าวกันต่อเหอะ….” น้องวินมองมาที่ผมอย่างแอบสงสัยอะไรบางอย่างแล้วก็เรียกให้ทุกคนลงมากินข้าวกันต่อ….

………………..

………

……………
….

“กลับก่อนนะพี่มุก เดี๋ยวไว้เจอกันเร็วๆนี้ จะไปเที่ยวอย่าลืมชวนล่ะ” น้องของไอ้แบงค์หันมาพูดกับมุกแล้วก็เดินเข้ามาสวัสดีผม

“ผมไปก่อนนะครับอาร์ม แล้วเจอกันวันจันทร์ครับ”

“ครับๆ เชิญครับ” ผมพูดแล้วก็เดินไปส่งพวกนั้น

……………………..


tbc

[mackerel]

ขอบคุณที่มาต่อครับ
**************
ยังอมพะนำกันอยู่นะ
 

[foozeballz]

จิ้มๆๆๆ คุณ mackerel

มาไวมากๆเลยค่ะ

ไปแพ็กกระเป๋าต่อละ อิอิ

[Fujitaga]

ก็ยังดูไม่ออกอยู่ดิอะครับ ว่าแบงค์ ยังรักมอาร์มหรือว่า ยังไง
ก็ใจจะบอกว่า ยังไงก็ยังรักอยู่ แต่ บางครั้ง 3 เดือนที่ผ่าน
ซึ่งก็ไม่ใช่เวลาสั้น ๆ ทำให้อาร์มไม่แน่ใจเหมือนกันว่า
เค้าเห็นเราเป็นคนรัก หรือเครื่องระบายอารมณ์กันแน่
อ่านแล้วสงสารอาร์มเข้าไปเรื่อย ๆ เลยอะ

ช่วงวันสงกรานต์ ซึ่งมีเหตุการณ์ยุ่ง ๆ แต่ก็ขอให้
พี่เอม มีความสุขกับเทศกาลแบบไทย ๆ
และเดินทางกลับเมกา โดยสวัสดิภาพด้วยนะครับ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
รออ่านต่อไปตอนนี้ยังบอกอะไรมากไม่ได้
แบงค์ต้องพยายามอีก แสดงความจริงใจออกมา แสดงเหตุผลที่หายไปออกมา...

[woradach]

นายแบงค์ดูท่าจะไม่ค่อยจริงใจเลย ไม่ยอมอธิบายว่าสามเดือนหายไปไหนมา คิดจะรวบรัดตัดความแล้วให้อาร์มยอมหรือ??? ไม่น่ารักซะแล้ว เริ่มไม่เชียร์ละ เปลี่ยนใจๆ อิอิ

เดินทางโดยสวัสดิภาพนะครับน้องเอม สู้ๆ กับการสอบครับเก็บ A มาเยอะๆ หุหุ

[foozeballz]

ขอบคุณพี่ปิงมากๆเลยค่ะ จะพยายามเก็บ A เยอะๆ อิอิ แต่บางวิชามันคงเป็นไปไม่ได้ อย่าง discrete mathematics เนี่ย ได้ B ก็เจ๋งแล้ว อิอิ

ยังไงพี่ปิงดูแลสุขภาพตัวเองดีๆนะคะ หยุดสงกรานต์ไปเที่ยวไหนเอ่ย?

- น้อง Fujitaga คะ

ขอให้มีความสุขกับเทศกาลนะคะ ไปไหนมาไหนระวังตัวด้วยนะคะ 

เอมจะออกจากบ้านแล้วค่ะ บ้ายบาย

[melon_jung]

น้องเอม...ฝากง้างปากแบงค์ทีสิค่ะ
ยังคงเก็บเงียบ...ไม่ยอมบอกเหตุผลกับอาร์มซะที

[Vesi]

จนจะเปลี่ยนใจเชียร์ วิน อยู่แล้ว

ทำให้เขารักไมได้ ก็คิดรวบหัวรวบหางเอา

ไม่ไหวนะนี่

ปล. โชคดีในการสอบนะครับ

[astral]

หายเงียบไปจนมาเจอกันใหม่ แทนที่จะบอกรัก บอกขอโทษก่อนดีไหมนิ 

[imageriz]

  แทนที่จะอธิบายก่อนว่าทำไมถึงหายไป กลับมาทำแบบนี้อีก

[Black Angel]

 

รอแบงค์อธิบาย อ่ะ

 

[White..BroccO]

ได้โอกาสแล้วทำไมไม่พูด 

จะยื้ออีกนานมั้ยแบงค์ คนอื่นเค้าจะงาบอาร์มไปกินแล้ว

 

อีกหน่อยแบงค์คงสวมบทสามีไล่จิกคนที่มาตามอาร์มเป็นแน่ 

กิ๊ชชชชชชชชช พระเอกถ่อย 

[DEMON3132]

มอบแต้มที่ 90 ให้น้องเอม ขอให้เดินทางโดยปลอดภัยนะคะ
อยากรู้จังว่าระหว่างสามเดือนที่หายไป แบงค์จะแก้ตัวกับอาร์มว่ายังไง
แล้วอาร์มจะให้อภัยแบงค์รึเปล่า แต่เรื่องความรักมันพูดยากนะ
จะรอตอนต่อไปจากน้องเอม รักษาสุขภาพและพักผ่อนให้มาก ๆ นะคะน้องเอม
 

[warin]

อะไรของตาแบงค์เนี่ย  หึงจนหน้ามืดเลยหรือไงฟระ งือ


เดินทางปลอดภัยนะคะ  แล้วก็รออ่านตอนต่อไปจ้า

ป.ล.  สมเพช  จ้า

[woradach]

วิชา math พี่สบายๆมากเลย ได้ดี (D)  ย้องเอมสู้ๆละกานนะคร๊าบบบ  แบบเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี อิอิ  ดีที่เรียนรอดมาได้ เหอๆ

สงกรานต์พี่อยู่แต่หอจ้า กลัวน้ำ(กลัวกระสุนมากกว่า) ว่าแต่ไปถึงอเมริกาอย่าลืมแจ้งข่าวด้วยน้า เป็นห่วงๆ แล้วก็ดูแลสุขภาพด้วยหล่ะ เปลี่ยนโซนในเวลาสั้นๆเดี๋ยวปรับตัวไม่ทัน อิอิ 

[foozeballz]

มาถึงสักครู่แล้วค่ะ เดี๋ยวตอนนี้จะพักในโรงแรมถึงเย็นๆแล้วค่อยเดินทางไปที่มหาวิทยาลัย เจ็ตแลคเหมือนกันค่ะ

พี่ปิงไม่ได้ไปไหนเหรอคะ ว้า...อย่างว่า....บ้านเมืองวุ่นวายทำให้คนปั่นป่วนไปหมด.......ดูแลตัวเองดีๆนะคะ


เดี๋ยวตอนใหม่มาต่อให้เร็วๆนี้ค่ะ

[mackerel]

โอ-ถึงปุ๊บก็ส่งข่าวมาเลย
พักผ่อนก่อนนะคร้าบ

แล้วนิยายค่อยจัดมา คริคริคริ
 

มอบแต้ม+ ที่ 91 ไปทันใด

[foozeballz]

ขอบคุณพี่ mackerel มากเลยค่ะ 

จริงๆตอนนี้มันเพิ่งจะเก้าโมง ก็เลยยังไม่รู้สึกอะไรค่ะ อิอิ 

.....แต่อีกสักครู่ก็จะสลบไปเลย เหอๆ

...ขอบคุณสำหรับแต้มที่ 91 ค่ะ

[woradach]

หุหุ ขอบคุงครับที่ส่งข่าว ดีใจครับที่ไปถึงแล้ว อย่าหักโหมมากนะครับ พักผ่อนๆ จะได้ปรับตัวได้ อิอิ สู้ๆครับ 

[foozeballz]

บทที่ 1 – Crush!

“นี่ ไอ้มุก กูเซ็งจะแย่แล้วนะเว้ย ให้มาเล่นละครตบตาเนี่ย……..” ผมเอามือปาดเหงื่อที่ตอนนี้กำลังไหลเต็มหน้าผาก

“โห มึงทนอีกหน่อยดิ กูอยากรู้อะ”

“แล้วทำไมต้องเอากูเข้ามาข้องเกี่ยวด้วยวะ ไม่เข้าใจเลย”

“น้าๆๆๆๆวินสุดหล่อ” ไอ้มุกเข้ามาอ้อนกับผม….ทำไงได้ เป็นเพื่อนซี้ก็ต้องยอมล่ะ…ห่าเอ้ย

“เออ กูทำให้ก็ได้ แต่มึงต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะ”

“…..กูรู้แล้ว…….ไปติดต่อกับน้องเบย์เค้าให้ละสิ” มันพูดแล้วก็เอามือกอดอก ท่าทางมั่นอกมั่นใจมาก

“เออ รู้แล้วจะพูดทำเหรี้ยไร”

“วิน กูถามมึงจริงๆเหอะ............ถ้าพวกสาวๆในคณะมันรู้ว่าเมิงเป็นเก้งนะ พวกมันคงแบบว่า…ตรอมใจกันตายว่ะ”

“ทำไม….มึงเสียดายล่ะสิ”

“ถุ้ย กูจะอ้วก…..ชั้นไม่สนใครหรอก สวยเลือกได้”

“ระวังจะขึ้นคาน” ผมหันไปพูดกับอากาศ

“พูดไรวะ” แน่ะ…มันยังอุตส่าห์ได้ยิน……

“ไม่มีอะไร…แล้วตกลงวันนี้กูต้องไปบ้านมึงอีกปะนิ…..”

“แหมๆๆๆ ไปสิวันนี้ชั้นกะว่าจะชวนพวกไอ้เค้กมากินข้าวที่บ้านด้วย….น้องเบย์ก็มานะเว้ย”

“เออๆ งั้นกูไป” ทำไงได้ล่ะครับ….เหยื่อมาทั้งทีก็ต้องเข้าไปล่อหน่อย หึหึ

ว่าแล้วผมกับไอ้มุกก็เดินเข้าไปในห้องเรียนด้วยกัน………..

“ไอ้เค้ก ขวัญ รู้ทางไปบ้านไอ้มุกมันใช่ปะ” ผมถามกับเพื่อนรักของผมทั้งสองคน…..มันเป็นแฟนกันครับ

“ก็รู้ดิวะ….” ไอ้เค้กตอบแล้วก็หันไปเก็บของที่โต๊ะมันต่อ

“งั้นเดี๋ยวเราสองคนตามไปนะ” ขวัญพูดแล้วก็โบกมือให้ผม ขวัญเป็นผู้หญิงที่เรียบร้อยแล้วก็น่ารักมากๆ แต่ดันต้องมาได้แฟนเถื่อนๆอย่างไอ้เชี่ยเค้กมัน ผมล่ะสงสาร…..

“จ้า……แล้วเจอกันนะ แต่งตัวสวยๆล่ะ”

“อื้มๆ” เธอพูดแล้วก็ยิ้มให้ผม

ผมเดินออกมาจากตัวคณะแล้วก็นั่งรถป๊อปไปที่สถานีรถไฟฟ้าพญาไทเพื่อที่จะขึ้นรถกลับบ้าน อารมณ์เสียแม่งโคตรๆเลย รถพังครับ ต้องเข้าอู่ซ่อม…..
เอาเหอะ......วันนี้ต้องแต่งตัวหล่อๆหน่อยน้องเบย์สุดน่ารักของผมมาทั้งที………….ผมแอบเดินไปแถวคณะสถาปัตย์บ่อยๆเพื่อที่จะไปดูน้องเค้าครับ จะไปคนเดียวก็ไม่กล้า ต้องชวนไอ้มุกไปด้วย………

ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วก็รีบตรงบึ่งไปที่บ้านไอ้มุก

……………..กริ๊ง กริ๊ง….. เสียงโทรศัพท์มือถือผมดังขึ้นครับ ริงโทนเห่ยมาก ยังไม่ได้เปลี่ยนเลย

“ว่าไงวะ ไอ้มุก…..”

“วิน กูว่าของที่บ้านมันไม่ค่อยจะพออะ….แต่ละคนแม่งกินกันยังกะควาย ว่าจะออกไปซื้อของเพิ่มเนี่ย…..มึงถึงบ้านกูแล้วก็เข้าไปเลยนะ ไม่ได้ล็อก”

“เออๆ แค่นี้นะ….” ไอ้ห่านิ โทรมาทำไมก็ไม่รู้….เซ็งเลย กำลังนั่งฟังเพลงเพราะๆ

…..

ผมมาถึงบ้านมันก็นั่งเล่นสักพักแล้วพี่อาร์มก็กลับมาถึง......เช่นเคยครับ ผมต้องทำหน้าที่เป็นนักสืบให้มัน เซ็งโคตรๆ

“เอ่อ…พี่อาร์มครับ ผมซื้อช็อกโกแลตมาฝากครับ……” ผมต้องแกล้งมาเล่นว่าแอบชอบพี่อาร์มเพราะไอ้มุกมันสงสัยว่าพี่ชายมันจะมีอะไรกับเพื่อนเค้าครับ…..ญาติ
ของน้องเบย์เนี่ยแหละ

“ขอบคุณมากนะวิน ไม่เห็นต้องลำบากเลย” พี่อาร์มพูดแล้วก็ยิ้มให้……ใช่ ลำบากมากเลยไอ้มุก…ให้กูมาทำไรก็ไม่รู้

“ผมก็อยากจะทำอะไรให้คนที่ผมชอบมั่งสิครับ” เขินจะแย่แล้วครับ….ฮือๆ

“ขอบคุณมากนะ…….แต่…”

“ไม่เป็นไรครับ ผมพอจะเข้าใจอะไรๆอยู่…..” ผมรีบตัดบทครับ ไม่อยากให้อะไรมันเลยเถิดไปกว่านี้

“ครับ” พี่อาร์มตอบกลับมา

…. ไม่นานไอ้มุกก็กลับมาถึงแล้วก็ตะโกนบอกให้พี่อาร์มเค้าขึ้นไปพักก่อน ส่วนผมก็ไปช่วยมันเตรียมอะไรต่อมิอะไรนั่นแหละ
จะว่าไปแล้วผมก็ไม่คิดนะครับว่าพี่อาร์มเค้าจะเป็นเกย์ เค้าก็ดูแมนๆดีออก……ไอ้มุกมันขี้ระแวงเกินไปรึเปล่าน้า…
สักประมาณทุ่มนึงเพื่อนๆก็ตามมาถึงที่บ้านครับ วันนี้พวกมันแต่งตัวเต็มที่กันทุกคนครับ ขนาดแค่กินที่บ้านนะเนี่ย ถ้าออกไปข้างนอก…หึหึ ไม่อยากจะคิด……….

……………………..

………….

……………..

….

“ดีครับ น้องเบย์ ดูเหนื่อยๆนะ” ผมเข้าไปทักน้องเค้าทันทีที่น้องเค้ากับพี่แบงค์มาถึงที่บ้านของไอ้มุก...วันนี้น้องเบย์ดูน่ารักมากครับ ใสๆเหมือนดาราเกาหลีเลย

“อ๋อ ใช่ครับ…..เรียนเหนื่อยมาก น่าอิจฉาพี่วินจังเลยนะครับที่ไม่มีเรียน……..”

“แต่พี่ก็มีกิจกรรมที่ต้องไปเตรียมตัวที่คณะน่ะ แถมต้องเรียนซัมเมอร์อีก…เหนื่อยเหมือนกันแหละคร้าบ” ผมพูดแล้วก็ทำตาหวานใส่น้องเค้า

“ครับๆ พี่วินมาถึงนานแล้วเหรอครับ”

“อื้มม…งั้นเชิญน้องเบย์ตามสบายเลย…..” ผมพูดแล้วก็ไปนั่งคุยกับเพื่อนๆต่อ

แค่ได้คุยกับน้องเค้านิดหน่อยก็มีความสุขแล้วล่ะ……..เพราะส่วนใหญ่ไม่ค่อยได้คุยกันหรอกครับ จะมีก็แต่ที่ชมรมบาสกับเวลาที่น้องเค้าออกไปเที่ยวกับไอ้มุก………ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าน้องเค้าจะคิดอะไรกับผมรึเปล่า เฮ้อ คิดแล้วก็เครียด…..


tbc

[mackerel]

ขอบคุณพี่ mackerel มากเลยค่ะ 

จริงๆตอนนี้มันเพิ่งจะเก้าโมง ก็เลยยังไม่รู้สึกอะไรค่ะ อิอิ 

.....แต่อีกสักครู่ก็จะสลบไปเลย เหอๆ

...ขอบคุณสำหรับแต้มที่ 91 ค่ะ

แหะแหะ แม๊คอยู่ ม.4 คร้าบผม
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยคร้าบ-พี่เอม

[foozeballz]

งั้นก็ต้องเรียกว่าน้องแม๊คน่ะสิคะ อิอิ

[woradach]

เศร้าจางอยากเป็นน้องบ้าง พี่เอมครับน้องปิงเรียนอยู่ป.4 ครับ  อิอิ

ล้อเล่นครับอย่าโดดเตะก้านคอพี่นะครับ เหอๆ 

น้องมุกนี่แสบเจงๆ เล่นงี้ไม่กลัวเฮียฆ่าหรอ อิอิ 

[warin]

ว้าว!! มีอีกคู่ด้วยล่ะ


ขอบคุณมากนะคะ  ขยันมากเลย

[pattyam]

อุ๊ย ที่แท้น้องมุกให้เพื่อนแกล้งเล่นละครหรอกรึ

เราเผลอเชียร์น้องวินไปแล้วนะเนี่ย

ยังคงโมโหแบงค์ อยากฟังเหตุผลที่ฟังขึ้น และเพียงพอนะยะ ชริ...
ทิ้งเค้าไปกี่เดือนไม่โผล่มาเลย