หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[THIP]

เข้ามารออ่านเรื่องของโจ คิกๆ 

[artkung]

เข้ามารออ่านเรื่องของโจ คิกๆ 

รอเหมือนพี่ THIP เลยคร้าบบบ     

    

ฝากกอดพี่ทึ่มด้วยเน้ออพี่ต้น 

[BaoBao]

เย้ผลโหวตออกมาแล้ว 
แต่......เราจะเลือกเอาผลโหวตอันไหนอ่ะ
แบบที่โจชนะ หรือนัทชนะ 
ปล. ขอบคุณพี่ต้นมากฮับ...

[okotba]

โจออกมาน้อยจัง...

อย่างงี้มีเคือง

[จันทร์ผา]

เข้ามารอนัท

[yaoifan]

 
เข้ามารอ นัท แอนด์เดอะแกงค์

พร้อมกับ  คุณต้นด้วย

[M@nfaNG]

เรื่องยุ่งเหมือนยุงตีกัน เฮ้อ...แต่ยังไงโจก็มาที่1 555+

[ExecutioneR]

A 42


“เราจะเอายังไงกันต่ออ่ะ นัท” ผมถามนัททางโทรศัพท์ก่อนที่ผมจะเข้านอนในคืนนั้น “นัทคิดว่าเราจะทำอะไรกับเรื่องนี้ได้จริงๆน่ะเหรอ”

“ไม่ได้มันก็ต้องได้อ่ะ นนท์ เพราะนัทไม่คิดจะปล่อยเรื่องนี้ไปเฉยๆแบบนี้แน่นอน ไม่ว่ายังไงเราก็ต้องช่วยไอ้ปั๊กให้มันหลุดจากพวกไอ้แม็กซ์ให้ได้ และที่สำคัญ ยังไงๆเราก็ต้องเอาผิดพวกมันให้ได้ด้วย”

“นนท์รู้ เรื่องนั้นนนท์ก็คิดเหมือนกัน แต่ว่าทุกอย่างมันดูกะทันหันมากเลยนะเว้ย แบบว่านัทคิดดูดิ่ พรุ่งนี้แล้วนะ ที่พวกไอ้แม็กซ์มันจะทำอะไรของมันก็ไม่รู้อ่ะ เรายังไม่รู้อะไรเลย แล้วเราจะแก้ไขอะไรได้ยังไง”

นัทเงียบไปพักหนึ่ง “ถ้าไม่งั้น........ เราก็คงต้องใช้วิธีของไอ้เจย์”

“ฟันกับมันดื้อๆเลยน่ะเหรอ”

“ใช่”

“แล้วถ้ามันแบล็คเมล์น้องมันอยู่จริงล่ะ หลังจากนั้นจะเป็นยังไง”

“เรื่องนั้น......” นัทเว้นช่วงไป ผมรู้ดีเลยว่าเขาเองก็กำลังคิดหนักกับเรื่องพวกนี้อยู่ด้วยเหมือนกัน

“รอแป๊บนึงนะนัท” ผมพูดขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเตือนว่ามีสายซ้อนเข้ามา และเมื่อมองดูที่หน้าจอก็เห็นว่าคนที่โทรเข้ามาก็คือโจนั่นเอง “......นัท ไอ้โจโทรมาว่ะ”

“งั้นนนท์ไปคุยกับมันก่อนก็ได้ มันก็คงโทรมาเรื่องไอ้แม็กซ์นั่นแหละมั๊ง”

“อืมม งั้นเดี๋ยวค่อยคุยกันอีกทีก็แล้วกันนะ” หลังจากพูดจบ ผมก็สลับสายจากนัทมาหาโจทันที “ว่าไง โจ”

“พรุ่งนี้พวกมึงจะเอายังไง” เขาถาม

“กู..... พวกกูก็ยังไม่รู้กันเลยว่ะ” ผมพูดไปตามตรง

“ก็กูบอกพวกมึงแล้วไงว่าถึงมึงจะรู้มึงก็ทำอะไรกันไม่ได้หรอก กูว่ามึงปล่อยๆเรื่องนี้ไปเหอะ ไอ้นนท์”

“มึงพูดแบบนั้นได้ยังไงวะ มึงไม่ใช่คนโดนแกล้งมึงก็พูดได้ดิ่” ผมชักเริ่มรู้สึกไม่ค่อยพอใจ

“มึงนี่มันดื้อด้านชะมัดเลยว่ะ” เขาทำน้ำเสียงหงุดหงิด

“มึงนั่นแหละที่ดื้อ นี่ตกลงมึงอยากจะช่วยกูแน่รึเปล่าเนี่ย”

เขาเงียบไปครู่หนึ่ง “ก็แล้วมึงจะทำยังไง มึงคิดว่าพวกมึงจะทำอะไรได้ มึงคิดดูดีๆนะ ไอ้นนท์ ไม่ว่าพวกมึงจะทำอะไรลงไปน่ะ มันก็มีแต่จะทำให้ไอ้ปั๊กมันต้องอับอายมากขึ้นเท่านั้นเอง”

“มึงพูดแบบนี้แปลว่ามึงรู้........” ผมสงสัย

“แต่กูไม่อยากบอก” เขาพูดต่อ “ใช่ กูพอรู้เรื่องบางเรื่องอยู่บ้าง แต่กูไม่อยากบอกมึง”

“อ้าว ไอ้โจ นี่ม......”

“กูคิดไปคิดมานะ ไอ้นนท์” เขาขัดขึ้นก่อนที่ผมจะทันพูดจบ “กูว่ามึงอยู่ห่างๆจากเรื่องนี้เหอะ เพื่อนๆของมึงมันจะทำอะไรก็ช่างพวกแม่ง แต่มึงอย่า เพราะกูคิดว่ากูคงช่วยอะไรมึงไม่ได้อย่างที่มึงคิดหรอก”

“มึงพูดแบบนั้นมึงหมายความว่ายังไงวะ ไอ้โจ” ผมเริ่มฉุน

“ก็หมายความอย่างที่พูด” เขาตอบ “แล้วถ้ามึงอยากจะเอาเรื่องที่กูนอนละเมอหรืออะไรพวกนั้นไปพูดกับใครนะ ก็เชิญเลย แล้วเราก็ลองมาดูซิว่าไอ้ปั๊กมันจะเป็นยังไงต่อไป”

นี่มันอะไรกันเนี่ย! จากตอนแรกที่ผมคิดว่าผมเป็นฝ่ายถือไพ่เหนือกว่าเขาแล้วนะ แต่นี่ไปๆมาๆผมก็กลับถูกเขาดัดหลังเอาซะได้อย่างนี้น่ะเหรอ

“นี่มันอะไรกันวะเนี่ย!” ผมพูดออกไปอย่างหงุดหงิด “มึงเป็นเหี้ยอะไรของมึงวะ ไอ้โจ!”

“กูก็แค่พูดให้มึงได้คิดเท่านั้นเอง”

“คิดเหี้ยอะไรวะ”

“คิดว่าพวกมึงควรจะรู้ตัวกันได้สักทีแล้วนะว่าพวกมึงไม่มีทางทำอะไรกับพวกไอ้แม็กซ์ได้ง่ายๆอย่างที่มึงคิดกันหรอก โดยเฉพาะเวลาที่พวกมันถือไพ่เหนือกว่าพวกมึงอยู่แบบนี้น่ะ”

“นี่ตกลงมึงจะไม่ยอมช่วยกูแล้วก็อยากให้กูเลิกยุ่งกับเรื่องนี้ให้ได้เลยใช่มั๊ย”

“มึงคิดว่ามึงทำได้มั๊ยล่ะ ไอ้นนท์ กูถามมึงจริงๆ ทำไมมึงและเพื่อนของมึงถึงต้องพยายามกันมากขนาดนี้ด้วยวะ กูไม่เข้าใจ เป็นเพราะมึงและพวกมึงเกลียดพวกกูกันมากก็เลยอยากจะขัดขวางรึหาเรื่องพวกกูขนาดนี้เลยอย่างนั้นน่ะเหรอ”

“มึงจะบ้ารึไง! มึงจำไม่ได้เหรอว่ากูเพิ่งย้ายมาเรียนที่นี่ได้แค่กี่อาทิตย์ แล้วกูเองจะเอาอะไรไปเกลียดพวกมึงขนาดนั้นวะ โอเค มันก็คงใช่ที่เจย์และคนอื่นๆอาจจะไม่พวกชอบมึงกันจริงๆ แล้วก็เลยปล่อยเรื่องนี้ไปไม่ได้ แต่เหตุผลอื่นที่สำคัญยิ่งกว่านั้นน่ะมันก็คือพวกเราสงสารปั๊กและอยากจะช่วยน้องเค้าจริงๆ และสิ่งที่พวกไอ้แม็กซ์ทำอยู่นี่มันก็ผิด ผิดมากด้วย แค่นี้ก็เพียงพอแล้วไม่ใช่เหรอวะ ที่พวกกูจะเข้าไปยุ่งน่ะ” เมื่อผมพูดจบ เราต่างก็เงียบกันไปลงครู่หนึ่ง “นี่ไอ้โจ กูว่านะ........”

“พรุ่งนี้สี่โมงที่ห้องน้ำเก่าหลังหอประชุม” เขาพูดขึ้น “ถ้าพวกมึงคิดจะทำอะไร กูขอให้ไปกันแค่ไม่เกินสามคน”

เมื่อผมฟังเขาพูดจบแล้วผมก็ต้องเงียบลงไปอีกพักหนึ่งเพราะยังตามเขาที่จู่ๆก็เปลี่ยนเรื่องเปลี่ยนอารมณ์ไปแบบนี้ไม่ค่อยทัน นี่ขนาดผมว่าผมเริ่มชินกับนิสัยของเขาขึ้นมามากแล้วนะ แต่พอเขาพูดหรือทำอะไรแบบนีทีไร มันก็ทำให้ผมต้องงงไปกับความคิดของเขาทุกทีเลยจริงๆ

“นี่แปลว่ามึงจะช่วยพวกกูอย่างนั้นเหรอ” ผมถาม “แล้วไหนเมื่อกี๊มึงบอก........”

“กูไม่ใช่คนผิดคำพูดตัวเอง” เขาพูดขัดขึ้น “กูบอกแล้วไงว่ากูก็แค่อยากให้มึงรู้ว่าเรื่องนี้มันไม่ได้ง่ายอย่างที่พวกมึงคิด พวกมึงต้องทำตามอย่างที่กูบอกเท่านั้น”

“ทำอะไรล่ะ”

“ตอนนี้ขอแค่อย่าให้ไอ้ปั๊กไปเจอกับพวกไอ้แม็กซ์ได้ก็พอ แต่ถ้ามึงไปรั้งตัวไอ้ปั๊กเอาไว้ เดี๋ยวไอ้แม็กซ์ก็จะไม่พอใจอีก เพราะงั้น กูจะเป็นคนบอกพวกมึงเองว่าต้องทำยังไงถึงน่าจะดีที่สุด แต่ว่ากูมีข้อแม้สองข้อ........”

“ข้อแม้อะไรวะ” ผมสงสัย

“ข้อแรก ไอ้เจย์ต้องเป็นหนึ่งในสามคนนั้นด้วย”

“อืมมม” ผมพยักหน้ากับตัวเองเบาๆ “แล้วอีกข้อล่ะ”

“มึงต้องไม่ไปที่นั่นเด็ดขาด”

“อ้าว!” ผมร้องขึ้น “ทำไมวะ”

“ถ้ามึงไม่รับปากกู กูก็จะไม่ช่วยมึงอีกแล้ว มึงไปหาทางจัดการกันเอง แล้วกูก็จะถือว่าเราสองคนไม่เคยคุยเรื่องนี้กันเลยด้วย มึงคิดเอาเองก็แล้วกัน”

“.........ก็ได้” ผมตอบตกลง “กูจะพยายาม”

“ดี”

“งั้นมึงลองบอกมาซิว่ามึงคิดอะไรเอาไว้แล้วอยากให้พวกกูทำยังไง........”

หลังจากที่คุยกับโจต่ออีกราวๆเกือบครึ่งชั่วโมง ผมก็วางสายลงแล้วโทรกลับไปหานัท พร้อมกับบอกเขาถึงสิ่งที่โจเพิ่งบอกผมมา

“เมื่อกี๊นัทเพิ่งคุยกับไอ้คริส มันก็พูดประมาณนี้เหมือนกันเลย”

“งั้นสรุปว่าเราก็คงต้องทำแบบนี้สินะ”

“อืมม ก็คงงั้นล่ะนะ”

“แล้ว........ สามคนนั้นจะเป็นใครมั่งอ่ะ”

“ก็คงต้องเป็นไอ้เจย์แน่นอนอยู่แล้ว แล้วก็นัท และ........ ไอ้ยุล่ะมั๊ง”

“แล้วคนอื่นๆล่ะ” ผมถาม รู้สึกจี๊ดๆยังไงบอกไม่ถูกที่ไม่มีชื่อผมอยู่ในนั้นด้วย

“ก็คงต้องรอดูอย่างเดียวเท่านั้นแหละ นนท์ นัทเองก็ไม่อยากให้ไอ้คริสหรือนนท์ต้องเดือดร้อนไปด้วยเหมือนกันนั่นแหละนะ.........”

“แล้วป๊อป ตี๋เล็ก แล้วก็เคนล่ะ”

“ไอ้สามคนนั้นน่ะเหรอ....... คืองี้ เอาจริงๆเลยนะนนท์ นัทเองก็ไม่ได้อยากมีเรื่องกับไอ้พวกนั้นหรอกนะ และนัทเองก็เป็นคณะกรรมการนักเรียนด้วย แต่ถ้าเกิดหนึ่งในร้อยมันเกิดอะไรขึ้นมาล่ะก็ นัทก็อยากให้คนที่ไปมันมีแต่คนที่ขนาดเท่าๆกับพวกมันน่ะ และที่สำคัญ นัทคิดว่าถ้าพวกมันเจอนัท มันก็คงไม่กล้าที่จะทำอะไรรุนแรงหรอก เพราะงั้นไอ้สามคนนั้นที่ตัวเล็กกว่าใครเพื่อนก็คงจะไปด้วยไม่ได้อ่ะ แต่นัทก็คิดไว้นะว่าไอ้ป๊อปน่ะดูจะพึ่งพาได้บ้าง ไอ้นี่มันก็ลุยตลอดอยู่แล้ว แต่นัทอาจจะให้มันอยู่ห่างๆเผื่อให้มันวิ่งไปบอกอาจารย์หรือใครได้น่ะ”

วันรุ่งขึ้นพวกเราย้ายจากที่นั่งที่เราเคยนั่งในโรงอาหารไปเป็นที่ม้าหินด้านข้างตึกของชั้นมอสามแทน เพื่อที่เราจะได้ไม่ต้องเจอกับกลุ่มของพวกแม็กซ์และโจ ส่วนมากพวกเราก็ได้คุยเรื่องนี้กันในเอ็มและทางโทรศัพท์กันไปเกือบหมดแล้ว แต่เมื่อเราได้มาเจอหน้ากันแบบนี้ พวกเราก็ยิ่งดูเหมือนจะทั้งตื่นเต้นและเป็นกังวลกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในเย็นนี้มากขึ้นไปใหญ่เลย

พวกเราทุกคนต่างก็คิดเหมือนกันว่าถ้าทุกอย่างเป็นไปตามแผน เรื่องในเย็นนี้มันก็คงจะจบลงได้ด้วยดี ไม่มีใครคิดว่าพวกเรากับพวกของโจจะต้องปะทะกันจนถึงขั้นต้องใช้กำลัง และที่สำคัญก็คือ พวกเราต่างก็หวังและอยากที่จะให้เรื่องของปั๊กก็จะถูกเคลียร์และจบลงไปได้ตั้งแต่ในวันนี้เลยด้วย แต่ทว่านั่นก็ดูเหมือนว่าจะเป็นไปได้ยากมากทีเดียว.........

“เรื่องนี้แม่งท่าทางจะยาวว่ะ” เจย์พูดขึ้น “เพราะวันนี้เราก็คงทำได้แค่ไปดึงตัวไอ้ปั๊กมันออกมาเท่านั้นเองนี่หว่า”

“ก็นั่นน่ะสิ” วายุพยักหน้า “แต่ทำไมไอ้โจถึงต้องขอสามคนวะ ทำไมเราจะไปกันหมดนี่เหมือนทุกทีไม่ได้ กูไม่เห็นจะเข้าใจเลยว่ะ”

“มันคงเผื่อเอาไว้ก่อนล่ะมั๊ง......” คริสตอบ “แต่แม่งเสือกไปนัดกันไอ้ตรงห้องน้ำนั่นเนี่ยสิ.......”

“กูก็ว่างั้นอ่ะ” ตี๋เล็กพยักหน้า “ไอ้พวกเหี้ยนั่น....... สาดดด กูไม่อยากจะนึกเลยว่ะแม่งงง”

“ห้องน้ำตรงนั้นมันทำไมเหรอวะ” ผมถามงงๆ “ว่าแต่ว่ามันอยู่ตรงไหนอ่ะเนี่ย กูไม่เห็นเคยได้ยินเลย”

“ห้องน้ำเก่าหลังหอประชุมน่ะนะ.........” นัทหันมาหาผม “มันก็อยู่ข้างหลังหอประชุมเลยน่ะแหละ แต่นนท์ก็เห็นใช่มั๊ยล่ะ ห้องน้ำใหม่ที่อยู่ข้างๆสนามบอลตรงป้อมยามอ่ะ อันนั้นเค้าเพิ่งสร้างเสร็จเมื่อประมาณสองสามปีก่อนนี้เอง เพราะงั้นห้องเก่าตรงนั้นมันก็เลยไม่มีคนไปใช้กันไง”

“เพราะงั้นก็เลยมีแต่คนเอาไว้ใช้ทำอะไรๆกันเท่านั้นแหละ” ป๊อปพูดยิ้มๆ

ผมหน้าแดงทันที “เฮ้ยยย มึงอย่ามาพูดเล่นดิ่วะ ไอ้ป๊อป”

“ใครว่ากูพูดเล่น ไม่เชื่อมึงถามไอ้เจย์ดู ไอ้เหี้ยนี่ก็เคย”

“เฮ้ยย ไอ้สัตว์ป๊อป หุบปากเลยมึง!”

ผมหันไปหาเจย์ทันที “มึงเคย........ เคยอะไรวะ ไอ้เจย์”

“สัตว์ ไอ้นนท์ มึงอย่าไปเชื่อไอ้เชี่ยป๊อปมันพูดเล่น!”

“อ้าว”

“แต่เรื่องที่มันพูดว่าคนมักเอาที่นั่นไปใช้ทำอะไรกันอ่ะ เค้าก็ลือกันว่าจริงนะ.......” วายุพูดขึ้น “แต่หลังๆนี้ก็ไม่ค่อยได้ยินแล้วล่ะว่ะ เพราะมีช่วงนึงที่ยามกับภารโรงแกเดินตรวจกันเข้มน่ะ”

“แล้วยังมีข่าวลืมว่าแถวนั้นอ้ะ ผีดุด้วยนะมึง” ป๊อปพูดต่อ “เพราะมันอยู่ใกล้ๆตึกร้างที่อยู่ระหว่างตึกคนงานกะตึกสิบของพวกมอปลายด้วยไง”

“เพราะงั้นแถวนั้นก็เลยไม่ค่อยมีเด็กเดินไปกันเท่าไหร่หรอก” ตี๋เล็กพูดต่อ

นัทส่ายหน้าเบาๆ “นั่นก็คือถ้าพวกไอ้แม็กซ์จะเรียกไอ้ปั๊กไปที่นั่นอ่ะ แม่งคิดได้เลยว่าต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ......”

ตอนพักกลางวัน ผม นัท คริส และวายุที่กำลังจะเดินกลับห้องเรียนก็บังเอิญเจอเข้ากับปั๊กและบอล เพื่อนของปั๊กที่ค็อปเคยบอกว่าช่วงหลังๆมานี้ดูปั๊กจะเลือกเข้าไปอยู่ใกล้ชิดด้วยมากกว่าคนอื่นๆ ในขณะที่เขากลับพยายามที่จะแยกตัวออกไปอยู่คนเดียวมากขึ้นจนน่าเป็นห่วง

เราเห็นเขากำลังนั่งคุยกันอยู่ในที่ค่อนข้างลับตาคนและเป็นที่ๆไม่ค่อยมีเด็กมองสองมานั่งกันไหร่ด้วย เพราะว่าพวกเขากำลังนั่งคุยกันอยู่ที่ซุ้มด้านหลังตึกของพวกเรานักเรียนมอสาม พวกเราทั้งสี่คนค่อยๆเดินอย่างเงียบๆเพื่อพยายามเข้าไปใกล้เขาสองคนให้ได้มากที่สุด และเมื่อเราเข้าไปใกล้ทั้งคู่มากพอจนเห็นพวกเขาได้ชัดเจนมากขึ้นแล้ว พวกเราก็เห็นปั๊กกำลังนั่งหน้าเครียดเหมือนกำลังจะร้องไห้ และมีบอลพูดบางอย่างเบาๆพลางใช้มือตบบ่าปั๊กในท่าทางของคนที่กำลังปลอบใจ

และในตอนนั้นเอง พวกเราทั้งสี่คนก็ต้องรู้สึกตกใจเมื่อเห็นว่ามีนักเรียนกลุ่มหนึ่งกำลังเดินตรงเข้ามาหาเขาทั้งสองคน และคนกลุ่มนั้นก็คือ แม็กซ์ ติ๊ก แล้วก็โจนั่นเอง

แค่นี้ก็ชัดเจนแล้วว่าสิ่งที่โจบอกผมมานั้นคงต้องเป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน

แม็กซ์เดินเข้าไปหาปั๊กและบอลที่ลุกขึ้นยืนทันทีหลังจากที่เขาเห็นกลุ่มคนที่เดินตรงเข้ามาหาพวกเขา ทั้งสามคนพูดคุยอะไรบางอย่างกับน้องทั้งสองคนอยู่อีกพักหนึ่ง จากนั้นเมื่อเด็กนักเรียนเริ่มเดินผ่านไปผ่านมาแถวนั้นมากขึ้น ทั้งสามคนก็เดินจากไป และปั๊กกับบอลก็เดินแยกไปอีกทางนึงด้วย จนกระทั่งเมื่อทั้งห้าคนแยกย้ายเดินออกไปจากบริเวณนั้นกันหมดแล้ว พวกเราทั้งสี่คนก็ค่อยๆเดินออกมาจากที่ๆเรายืนหลบกันอยู่เมื่อครู่และหันมามองหน้ากันทันที

“เรื่องจริงใช่มั๊ยวะเนี่ย.......” คริสพูดขึ้นลอยๆ

“นี่ไอ้โจมันเอาไงกันแน่วะ ตกลงพวกเราจะเชื่อใจมันได้แน่มั๊ยเนี่ย” วายุพูดขึ้น

“กูอยากบอกอาจารย์ว่ะ กูพูดจริงๆเลยนะ” คริสพูดขึ้น

“คงยากว่ะ ไอ้คริส เรายังไม่มีหลักฐานอะไรเลยนะ และที่สำคัญ ถ้าเกิดว่าไอ้ปั๊กมันอยากบอกอาจารย์หรือกล้าที่จะบอกใครนะ มันก็คงยอมพูดอะไรกับกูหรือกับเพื่อนมันบ้างแล้วล่ะ แต่นี่มันไม่มีเลยว่ะ” นัทส่ายหน้าเบาๆ

“มึงเห็นหน้าไอ้ปั๊กมันป่าววะ แม่งโคตรน่าสงสารเลย” วายุนิ่วหน้า “ยิ่งตอนที่มันเห็นหน้าพวกไอ้แม็กซ์นะ แม่งเหมือนจะร้องไห้เลยอ่ะ”

ผมพยักหน้า “แต่แบบนี้ก็แปลว่าน้องคนที่ชื่อบอลเมื่อกี๊ก็ต้องรู้เรื่องของปั๊กแล้วแน่ๆน่ะสิ และที่สำคัญนะ ทำไมพวกไอ้แม็กซ์เห็นไอ้บอลอยู่ด้วยแบบนี้แล้วแต่มันถึงไม่สนใจอะไรเลยวะ เหมือนกับว่า.........”

“เหมือนกับว่าพวกมันรู้อยู่แล้วว่าไอ้บอลก็รู้ และมันก็ไม่แคร์เลย หรือเผลอๆ ไอ้บอลเองก็อาจจะโดนไอ้พวกนั้นขู่อะไรเอาไว้อยู่ด้วยเหมือนกัน ทำให้มันไม่กล้าเอาเรื่องเพื่อนมันไปบอกใครอะไรแบบนั้น มึงกำลังคิดแบบนี้อยู่ใช่มั๊ย ไอ้นนท์” คริสพูดต่อจากผม

ผมพยักหน้าอีกครั้ง “นี่มันเรื่องอะไรกันแน่วะเนี่ย ไอ้พวกนั้นมันทำเหี้ยอะไรกันลงไปมั่งเนี่ย”

“แต่จะว่าก็ว่านะเว้ย ต่อให้ไอ้บอลมันรู้ แต่ถ้ามันไม่กล้าบอกใครเลยจริงๆเนี่ย กูก็คิดได้สามอย่างว่ะ อย่างแรกคือ มันรับปากเพื่อนมันไว้ว่าจะไม่บอกใคร สองคือ มันเองก็อาจจะเคยโดนแกล้งหรือโดนขู่อะไรอยู่อย่างที่พวกมึงว่าจริงๆ และอย่างสุดท้าย มันเองก็รู้ด้วยว่าไอ้ปั๊กโดนแบล็คเมล์อยู่จริง ทำให้มันพูดอะไรไม่ได้” คริสพูด

“แต่กูว่าอย่างแรกไม่น่าใช่.......” นัทพูดขึ้นเบาๆ

คริสพยักหน้า “เพราะมันจะไม่ตอบคำถามเรื่องที่ว่าทำไมพวกไอ้แม็กซ์ถึงได้ไม่ว่าอะไรเรื่องที่ไอ้บอลอยู่ที่นี่เลย”

“ถ้าเป็นอย่างสุดท้าย นั่นก็ทำให้ประเด็นที่ว่าไอ้พวกเหี้ยนั่นมันมีของที่ใช้ข่มขู่ไอ้ปั๊กอยู่จริงๆยิ่งหนักแน่นขึ้นน่ะสิวะ” วายุนิ่วหน้า “เหี้ยแม่งงง นี่มันยังไงวะเนี่ย กูเริ่มงงหนักแล้วนะ และที่สำคัญนะ....... ตกลงเราจะทำยังไงกันดีวะเฮ้ย”

“แล้วไอ้โจไม่เคยบอกนนท์เรื่องไอ้บอลเลยเหรอ” นัทหันมาถามผม “ไม่เคยมีพูดเลยแม้แต่นิดเดียว”

“ไม่เลย” ผมส่ายหน้า “มันไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้เลยสักครั้งเดียว”

“ก็นั่นน่ะสิ แล้วแบบนี้พวกเราจะยังเชื่อใจมันได้อยู่อีกเหรอวะ” วายุพูดซ้ำประโยคเดิมออกมาอีกครั้ง แต่คราวนี้มันไม่ใช่ประโยคแสดงคำถามหรือความไม่แน่ใจอีกต่อไปแล้ว แต่เป็นประโยคที่แสดงความคิดเห็นที่ค่อนข้างชัดเจนแล้วว่าเขารู้สึกอย่างไร และนั่นก็ทำให้พวกเราทุกคนต้องเริ่มคล้อยตามไปกับเขาแล้วด้วยเช่นเดียวกัน

[three]

ตาโจเอ๋ยหนูนนท์เริ่มไม่มั่นคงเชื่อถือในตัวแกแล้วนะเนี้ย

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

เด็กพวกนี้นี่ สงสัยจะออกแดดทั้งวัน
มันเลย "แก่แดด" เกือบลืมไปเลยนะนี่ว่าพวกนี่แค่เรียน ม.ต้น เอง
สมองชั่งคิดล้ำลึกเกินผู้ใหญ่หลายๆ คน (เอะ หรือว่าผู้ใหญ่มันมีเรื่องให้คิดเยอะนะ เลยคาดอะไรบางอย่างที่เด็กทำได้ไม่ถึง)

โจ นี่ นักวางแผนดีจริงๆ จะมีอะไรซ่อนเงื่อนไหมนะต่นต๊น
นัท นี่  พระเอกดีจริงๆ ไม่ขาดตกบกพร่อง
สารพัดเพื่อนนี่ครบทุกนิสัย ทั้งตัวดีตัวร้าย

อืม ชั่งคิดนะ

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[M@nfaNG]

 

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

ที่โจไม่ให้นนท์ไป เพราะเป็นห่วงงง 

[Turn_righT]

^
^
^
เห็นด้วยกับรีบน

ขอบคุณที่เอามาลงต่อจ้า  ยังติดตามอยู่นะ 
ปล.หน้าตองหนึ่ง

[THIP]

งานนี้เชื่อมือโจ ต้องจบสวยแน่นอน เพราะโจเป็นพระเอก (ใช่มะ  )

[mole eye man]

เชื่อว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามแผนของโจ  ยกเว้นก็เพียงแค่นนท์เพียงคนเดียว   

จะรอติดตามต่อนะฮะ  ^^\

[~•SAkurAIro•~]

อั๊ง อัง อังงง ต้องเชื่อโจสิ ผลออกมาเรื่องจบเรียบร้อยแน่นอนน  ฮ่า ฮ่า
ที่โจไม่ให้นนท์ไปอ่ะ เพราะเป็นห่วงใช่ม่ะล้า กลัวพวกไอ่แม็คมาแกล้งนนท์อ่าดิ กิ๊ว ๆ ๆ

รออ่านตอนต่อปายยยย จะดุว่าผลสรุปของแผนโจจะออกมายังไง

[timeless]

ซับซ้อนซ่อนเงื่อนได้อีก 

[artkung]

ที่โจไม่ให้นนท์ไป เพราะเป็นห่วงงง 

งานนี้เชื่อมือโจ ต้องจบสวยแน่นอน เพราะโจเป็นพระเอก (ใช่มะ  )

อั๊ง อัง อังงง ต้องเชื่อโจสิ ผลออกมาเรื่องจบเรียบร้อยแน่นอนน  ฮ่า ฮ่า
ที่โจไม่ให้นนท์ไปอ่ะ เพราะเป็นห่วงใช่ม่ะล้า กลัวพวกไอ่แม็คมาแกล้งนนท์อ่าดิ กิ๊ว ๆ ๆ

รออ่านตอนต่อปายยยย จะดุว่าผลสรุปของแผนโจจะออกมายังไง

ช่ายเลยคร้าบบบ เห็นด้วยกันทุกท่านข้างบนนี่เลย 

นายโจไม่ให้นนท์ออกหน้าเพราะเป็นห่วงนนท์อ่าดิ๊

หวังว่าพวกนัทจะขัดขวางไม่ให้ปิ๊กเจอกับพวกไอ้แมกซ์ได้นะ

ปล1. ห้องน้ำร้างหลังหอประชุมน่ะ เจย์เคยไปทำอะไรกับใครไว้น๊า แนะนำให้โจพานนท์ไปบ้าง

ปล2. +1 ได้แล้วคร้าบ เลยจัดให้พี่ต้นบ้าง 


แล้วมาต่อไวๆ นะคร้าบพี่ต้น 

อ้อ ฝากกอดพี่ทึ่มด้วยนะคร้าบ คิดถึง 

[myxt]

เรื่องชักจะใหญ่ขึ้นทุกที แถมเดาทางออกไม่ถูกเลย
แต่โจก็ค่อยๆใจอ่อน ยอมบอกน้องนนท์ทีละนิด
เอาใจช่วยให้ช่วยปั๊กได้นะเด็กๆทั้งหลาย

[wan]

มารอดูว่า ตกลงโจ จะช่วยพวกนนท์ได้แค่ไหน

และพวกนัทจะจัดการกับปัญหาที่เกิดขี้นนี้ยังไง

+1 ให้ต้นไว้เป็นทุนทางใจในการแต่งเรื่องต่อไปนะครับ

[imac]

เอาใจช่วยนนท์

[จันทร์ผา]

ขอให้เรื่องของปลั๊กจบลงด้วยดี

เชียร์นัทสุดใจขาดดิ้น

[jaaeyboy]

นัท แอนด์เดอะแก๊งค์จาแก้ไขปัญหานี้ยังไงเนี่ย  แอบลุ้นไปด้วย

เชียร์นัทจ้า  ถึงแม้ว่าโจจาดีกะนนท์แล้วก้อเหอะ 

[seasons]

หน้า 111 แล้ว เลขสวย

เรื่องราวชักน่าติดตามซะละ

[andyus1]

เชี่ยแล้วงัย เอางัยต่อนั่น

แต่มั่นจัยอย่างหนึ่งว่า โจหวง+ห่วงนนท์มากเลยไม่ยอมหั้ยเข้าไปยุ่งด้วย

อ่านไป อ่านมา ยังกะหนังนักสืบ เหอๆ

เด๋วเยนนี้กะคงรู้ความจริงกัน

ทีนี่แหละ ขาใหญ่ชนกันละว้อย หนุกแน่คร้าบ

ว่าแต่แม็กซ์กะเล่นปั๊กแน่ๆ เลย สงสัยจะติดจัยมาจากครั้งที่แล้ว เหอๆๆ

[DexTunG]

แล้วต่อไปจะเปนยังงัยนี้


เริ่มจะงง แล้วนะคับ  ต้องทำความเข้าใจใหม่เสียแล้ว


เรื่องการหักหลัง หรือว่า แบล็คเม นี้ มันน่า มาก ๆ เลย


+1  เปนกำลังใจให้นะคับ

[yaoifan]

มาลุ้น

รัก ๓ เส้า หรือ สี่เส้าดี 5555
 

[dahlia]

แอบกลัวใจ โจ อะ  มันจะมีอะไรมากกว่านั้นหรือเปล่า

แต่อย่างไงก็เชียร์ โจ เหมือนเดิม 

[patz]

โจต้องมีเหตุผลอยู่แล้ว เรื่องที่บอกนนท์ไปน่ะ เพราะแนะนำให้มีเจย์ไปด้วย จะติดก็ที่นนท์เนี่ยแหละ ถ้าแอบตามไปด้วย แล้วไปเห็นการแสดงของโจเข้า อาจจะมีเข้าใจผิดกันได้อีกอะ

[Ex'ecuzě]

อร๊าาางงงงงง
เฮีย

ค้างมาก ค้างงงงงงงงงงงงง