หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[patz]

ความในใจของตี๋เล็กก็รู้ละ ต่อไปก็เหลือป๊อป อยากรู้จังว่า ป๊อปจะคิดยังไงกับตี๋เล็กบ้างน้า... 

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

แอ๊กกกก !!!
คำอธิษฐาน 

[ExecutioneR]

ผมจำได้ว่าตั้งแต่ b แรกของเรื่องออกมาซึ่งก็คือ b1 ตอนของตี๋เล็ก
นั่นก็ทำให้คนอยากเชียร์ตี๋เล็กกะป๊อปเยอะเหมือนกันทันทีเลยนะ
และตอนต่อมาก็เป็นตอนที่ป๊อปเป็นแผลที่แขนและมีตี๋เล็กทำแผลให้ที่บ้านของเมฆ
ผ่านไปนานพอควรถึงได้คลอดตอนของสองคนนี้ออกมาได้อีก

ไม่รู้ว่าความร้อนแรงของโจกับนัท หรือเรื่องราวความรักของคริสกับวายุจะทำให้คู่นี้ถูกเบียดตกกระป๋องไปมั่งรึเปล่านะ
แต่แหมมม บอกตรงๆเลยว่าจริงๆแล้วต้นชอบไอ้สองคนนี้มากๆๆเลยนะ ดูเป็นสถานการณ์จริงที่หลายๆคนน่าจะเจอมาเหมือนกัน
(แม้แต่ต้นเองยังเคยเจอเลย)
และถึงมันจะคล้ายๆคริสกับวายุแต่ก็ต่างกันแบบสุดๆเลยเหมือนกัน
ไม่รู้ว่าสถานการณ์แบบไหน คริสหรือตี๋เล็ก ใครในสองคนนี้จะเครียดกว่ากันนะเนี่ย

 

ปล. ไปนอนและครับ อิอิ พรุ่งนี้ไป ตจว อีกและ ออกจากบ้านตีสาม แต่ไปทำงานนะ ไม่ได้ไปเที่ยวเหมือนคนอื่นๆเขา T__T

 

[imac]

มีแอบหวานด้วย อิอิ

[august_may]

อ่านทีเดียวหลายตอนรวดเลยทีเดียว  ในที่สุดนัทกับโจก็คงได้เป็นคู่แข่งอย่างจริงๆจังๆซะทีแล้วทีนี้ เชียร์โจ

เดี๋ญวรอดูประกาศผลโหวตค่ะ

[Turn_righT]

คู่ ป๊อบ ยิ่ว นี่เขาน่ารักมาแต่ไหนแต่ไร...ถ้าสมหวังก็ดีนะ 
ขอบคุณที่มาต่อจ้า...^^

ปล.เชียร์โจมากมาย

[nopkar]

ไม่ใช่ อาต้อย  แต่เป็น อาต้นนนน

ที่ปิดโหวตต 

แอบน่ารักอ่ะคู่นี้

[artkung]

คู่นี้ก็น่ารักดีอ่ะ ป๊อบกับตี๋ยิ่ว

แต่สู้คู่โจกับนนท์ไม่ได้ 

โจกับนัท เป็นคู่แข่งที่สมน้ำสมเนื้อกันเจงๆ (แต่นัทแม่งได้เปรียบโคตรๆ  )


ปล. พี่ต้นอินเทร็นด์ได้อีก AF6 เข้าบ้านกันพอดี อาต้อย (ที่สวมบทพูดโดยอาต้น  ) เล่นซะเหมือนเลย 

แล้วมาต่อไวๆ นะคร้าบ  คิดถึงพี่ทึ่ม ฝาก  พี่ทึ่มด้วยนะคร้าบ

[จันทร์ผา]

ขอให้ความรักของตี๋เล้กกับป๊อบ

สมหวังทีเถิด

[yaoifan]

มีโหวตกันด้วยเหรอเนี่ย

เดี๋ยวส่งไปโหวตบ้าง

ไม่ได้เข้าเล้าหลาอาทิตย์แล้ว คิดถึงเมฆ กับ ซัน จะแย่แล้ว

เอ๊ย ไม่ใช่ ต้อง นัท นนท์ โจ วายุ คริส ตี๋เล็ก ป๊อบ คริส โห แอบเยอะนะเนี่ย

+1 เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[mole eye man]

พี่ต้นฮะ  ปิดโหวตตอนหน้ารึตอนหน้าของตอนหน้าง่ะ...

มันต้องให้ความยุติธรรมกับสองคนนี้ด้วยการเอาให้จบแล้วมีเวลาโหวตก่อนดิ   ไม่งั้นคนร้องคนสุดท้ายเสียเปรียบแย่!!   

โหวตใครดีว้า ว้า ว้า ว้า ว้า   

[Blurry]

ช่วยลุ้นตี๋เล็กมากมาย น่ารักอะคู่นี้
ตัดสินใจได้ละ เดี๋ยวจะโหวตตตตต

[lomekung]

มาลุ้นคู่ของตี๋เล็กกะป็อบ

[M@nfaNG]

คู่นี้น่ารักจังเลย อยากให้สมหวังด้วยอีกคู่

[nubeebaa]

รอ โจ กะ นนท์ 

[น้ำค้าง]

ตี๋เล็กคงจะสมหวังนะ เพี้ยง ขอให้สมหวัง เพราะไม่มีคู่แข่งนี่นา ป๊อบไม่มีคนอื่นซักหน่อย

[THIP]

กิ๊วกิ๊ว คู่นี้ก็น่ารักดีเนอะ  อ่านจบแล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาเชียร์โจต่อ (เกี่ยวมะ) 

[~•SAkurAIro•~]

กรี๊สสสสสสสสสสสส 
คุ่นี้น่ารักอ่ะ (เพิ่งจะรุ้ตัวว ฮ่า ฮ่า ไม่งั้นเชียร์ไปนานแล้ววว)
เด๋วๆ เริ่มจำอันดับไม่ได้ เริ่มรวนน ฮ่า ฮ่า
รอโหวตหลัง b ของป๊อปจบแล้วกันน 

[mantdash]

น่ารักจังเลยคู่ยิ่วกับป๊อป 

ถ้าผมเป็นยิ่วคงดีใจตายอะ 555+

ส่วนเนื้อเรื่องหลัก ทำไมน้องนนท์หัวช้าอีกแล้วเนี่ย

นัทนี่ก็มองศัตรูออกได้เร็วจริงๆ อิอิ

+1 ให้คร้าบ

ปล. อยากรู้ว่าโจพูดอะไรกับนนท์มั้งตอนที่หลับอยู่

อาจจะมีเด็ดกว่าที่เห็น 

[ISACBTMN]

เชียร์หลายคู่อ่ะ

ตี๋เล็กกับป็อปน่ารักมากกกก

[myxt]

คู่นี้เค้าก็น่ารักกันตามประสาเนอะ
ดูไม่หวือหวา แต่แอบหวานกันเล็กๆ
อยากอ่านบีของโจอีกแล้ว ><

[*SparklinG*]

  คิดถึงคู่โจอ่ะ เอามาลงอีก เอามาอีกกกกกก

[ExecutioneR]

ขอโทษครับที่ไม่ได้มาลงต่อวันอาทิตย์อย่างที่บอก
พอดีที่บ้านหลังนู้นเน็ตยังไม่หายพัง -"-

ขอโทษจริงๆๆนะครับ มาสายไปวันนึงอย่าว่ากันเน้อออ

ส่วนเรื่องผลโหวต หลังจากผมลงตอน A 41 แล้วนั่นถือเป็นการปิดโหวตครับ 

[ExecutioneR]

b20


ป๊อป


ผมไม่ใช่ลูกแหง่หรอกนะ แต่บางครั้งผมก็คิดถึงพ่อกับแม่มากจริงๆเหมือนกัน ยิ่งในวันที่เป็นวันเกิดผมแบบนี้ด้วยแล้ว ผมไม่ได้ต้องการของขวัญหรือเงินทองจากพ่อและแม่หรอก แต่ผมก็แค่อยากได้เจอหน้าทั้งสองคนและได้ไปกินข้าวหรือเดินเที่ยวห้างด้วยกันแบบพร้อมหน้าพร้อมตาบ้างเท่านั้นเอง ดังนั้นพอผมรู้ว่าพ่อกับแม่จะขึ้นมาหาผมไม่ได้ ผมก็เลยรู้สึกหงุดหงิดและเสียใจอยู่มากพอสมควรเลยทีเดียว

ผมรู้สึกไม่อยากให้ไอ้ยิ่วเห็นผมเป็นแบบนี้ และไม่ใช่แค่ไอ้ยิ่ว แต่ยังเป็นแม่ของมันและคนอื่นๆในบ้านของมันด้วย ผมก็เลยบอกมันว่าผมขอกลับไปอยู่ที่บ้านก่อนสักพักแล้วเย็นๆผมถึงจะเดินกลับมาหามันอีกครั้ง

ผมรักครอบครัวของผมมากนะ และผมก็รักครอบครัวของไอ้ยิ่วมากด้วยเหมือนกัน บ้านของผมทำธุรกิจเกี่ยวกับเครื่องเพชรเครื่องประดับ ส่วนบ้านไอ้ยิ่วก็เปิดร้านขายทอง ดังนั้นผมเลยเห็นว่าเรามีอะไรคล้ายๆกันหลายอย่าง ผมเคยมีพี่สาวที่เสียไปแล้วเมื่อสามปีก่อน ส่วนมันก็มีพี่สาวที่อายุมากกว่ามันสามปี และถึงแม้ผมจะเป็นแค่คนแปลกหน้าสำหรับบ้านของมัน แต่ทั้งพ่อ แม่ ยาย และพี่สาวของมันต่างก็รักผมเหมือนผมเป็นคนหนึ่งในครอบครัวของเขาจริงๆ ซึ่งนั่นก็ยิ่งทำให้ผมเห็นความแตกต่างระหว่างคนอื่นอย่างพวกเขากับญาติทางสายเลือดแท้ๆอย่างลุงของผมลิบลับ.......

ไม่หรอก จริงๆแล้วลุงชาญก็ไม่ได้เลวร้ายหรือปฏิบัติกับผมไม่ดีหรอก เขาก็แค่เลี้ยงดูผมเพราะว่าผมเป็นลูกของน้องชายของเขาเท่านั้นเอง แต่ปัญหาใหญ่สำหรับผมก็คือไอ้เหี้ยวุฒิ ลูกชายของลุงชาญต่างหาก

ไอ้วุฒิเป็นลูกชายคนเดียวและสมาชิกคนเดียวที่เหลืออยู่ของครอบครัวลุงชาญ เพราะว่าเมียของลุงชาญนั้นเสียไปตั้งแต่เมื่อสามปีก่อนพร้อมๆกับพี่สาวของผมแล้ว ไอ้วุฒิอายุมากกว่าผมเกือบห้าปี ตอนนี้กำลังเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปีสอง และนิสัยของมันก็เหี้ยแบบสุดๆชนิดที่ไร้ทางเยียวยามาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วจริงๆ

ตั้งแต่ผมเด็กๆผมก็มักถูกมันแกล้ง ใช้งาน และข่มขู่หลายอย่างๆ แต่พอผมโตขึ้นจนมันเริ่มขู่ผมหรือแกล้งอะไรผมไม่ได้เหมือนแต่ก่อนแล้ว มันก็เริ่มเปลี่ยนเป็นทำตัวกวนส้นตีนผมแทน ไม่ว่าจะพูดจาประชดประชันผม แกล้งทำลายข้าวของของผม หรือแม้แต่การพาเพื่อนมาบ้านแล้วชวนกันมามั่วสุมเวลาที่ลุงชาญไม่อยู่และมีผมอยู่กับมันแค่สองคน ซึ่งนั่นก็ทำให้ผมไม่สามารถทนอยู่ร่วมใต้ชายคาเดียวกับมันได้จริงๆ และปัญหาที่ใหญ่ที่สุดเลยก็คือ ลุงชาญดูจะไม่เคยรับรู้เลยว่าจริงๆแล้วลูกชายของตัวเองนั้นมีนิสัยที่แท้จริงเป็นอย่างไรกันแน่

แต่ก็โชคดีที่หลังจากมันเอ็นต์ติดเมื่อปีก่อนแล้วมันก็ไม่ค่อยได้กลับมาอยู่บ้านสักเท่าไหร่ ซึ่งนั่นก็ช่วยทำให้ผมรู้สึกสบายใจที่ได้กลับมาอยู่บ้านหลังนี้ได้บ้าง แต่บางครั้งผมก็ไม่ได้โชคดีและมีความสุขแบบนั้นได้ทุกวัน อย่างเช่นในวันนี้เป็นต้น........

พอผมเดินกลับไปถึงบ้าน ผมก็ต้องเผชิญกับมันที่กำลังนอนดูทีวีและสูบบุหรี่อยู่ในบ้านจนควันขโมงไปทั่วทั้งห้องนั่งเล่นทันที

“มึงไปไหนมาวะ ไอ้ป๊อป” มันหันมาถามผม

ผมไม่สนใจเดินผ่านมันไปเพื่อที่จะขึ้นไปห้องนอนของผม

“กูถามมึงนะเว้ยเฮ้ย!” มันชันตัวลุกขึ้นนั่งทันที

“ไปบ้านไอ้ยิ่ว” ผมตอบ

ไอ้วุฒิยิ้มเหยียดๆให้ผม “คู่ขามึงน่ะเหรอวะ ไอ้พวกตุ๊ด!”

“กูไม่ได้เป็นเกย์ และไอ้ยิ่วก็ไม่ได้เป็นเหมือนกัน!” ผมหันไปสวนกลับทันที “อย่างน้อยๆกูก็มีเพื่อนดีๆไม่เหมือนมึงหรอก!”

“มึงจะหาเรื่องกูเหรอวะ!” มันยืนขึ้นแล้วตะคอก “มึงกล้าขึ้นมึงขึ้นกูกับกูเหรอ!”

ผมรู้ตัวว่าผมพูดเกินไปจริงๆ เพราะความที่ผมหงุดหงิดและเสียอารมณ์จากการที่พ่อแม่มาหาผมไม่ได้ทำให้ผมเผลอระบายความโกรธออกไปแบบนั้น ทั้งๆที่หลายปีที่ผ่านมานี้ผมก็หลีกเลี่ยงและพยายามไม่สนใจมันมาได้ตั้งหลายต่อหลายครั้งแล้วแท้ๆ และที่สำคัญ มะรืนนี้ก็จะเป็นวันเกิดผมแล้วด้วย ผมไม่อยากให้เรื่องดีๆในชีวิตของผมต้องมาถูกทำลายไปซะหมด โดยเฉพาะถ้าต้นเหตุของเรื่องต้องมาจากคนอย่างไอ้เหี้ยนี่ด้วยแล้ว.......

“ขอโทษครับ......”

“หึ หัดสำนึกด้วยนะเว้ยว่าที่นี่มันไม่ใช่บ้านของมึง”

ผมกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ “.......ครับ”

“อีกสักพักกูจะไปข้างนอกนะ มึงดูแลบ้านด้วย อ้อ แล้วก็ไม่ต้องบอกพ่อกูนะว่ากูกลับมาบ้านวันนี้น่ะ”

ผมพยักหน้าก่อนจะเดินขึ้นห้องไปพร้อมกับอารมณ์ที่เซ็งหนักกว่าเดิมซะอีก และหลังจากที่ผมทิ้งตัวลงบนเตียงได้ไม่นาน ไอ้ยิ่วก็โทรมาเข้าหาผมพอดี และถึงมันจะไม่พูดออกมาตรงๆ แต่ผมก็รู้ได้ทันทีว่ามันคงเป็นห่วงความรู้สึกของผมนั่นแหละ มันคงจะดูออกอยู่แล้วว่าผมเสียใจที่พ่อแม่ผมมาหาผมไม่ได้ แต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้นอีก นอกจากจะเล่าถึงความเหี้ยและความกวนตีนของไอ้วุฒิเมื่อกี๊นี้ให้มันฟังเท่านั้นเอง

หลังจากที่ไอ้วุฒิมันออกจากบ้านไปแล้ว ผมก็เดินไปที่บ้านของไอ้ยิ่วแทบจะในทันที ผมใช้เวลาตลอดทั้งบ่ายจนถึงค่ำอยู่ที่นั่น และแน่นอนว่าผมก็ตั้งใจจะไปนอนค้างที่บ้านของมันอยู่แล้วด้วย เพราะอย่างน้อยๆผมก็อยากใช้ช่วงเวลาดีๆในชีวิตของผมกับคนที่อย่างน้อยๆเค้าก็เห็นคุณค่าของมันล่ะนะ

ในวันเสาร์เราสองคนก็ไม่ได้ทำอะไรกันมากไปกว่านั่งเล่นเกมด้วยกันอยู่ในบ้าน และผมก็เริ่มรู้สึกสบายใจกับการที่พ่อแม่ของผมไม่สามารถมาหาผมได้มากขึ้นแล้วด้วย ถึงแม้ว่าผมจะยังคงรู้สึกเหงาๆเซ็งๆอยู่บ้างก็ตามที........

คืนนั้นไอ้ยิ่วเอาของขวัญวันเกิดและเค้กช็อกโกแล็ตที่ผมชอบมาให้ผมตอนเที่ยงคืนตรงพอดี ถึงนั่นอาจจะเป็นแค่เรื่องเล็กๆที่มันทำให้ผม แต่มันคงจะไม่รู้หรอกว่าเรื่องเล็กๆเพียงเรื่องเดียวเท่านี้ก็ทำให้ผมรู้สึกดีใจและมีความสุขได้มากถึงขนาดไหน

หลังจากกินเค้กก้อนนั้นเสร็จเราก็เตรียมตัวเข้านอนด้วยกัน ปกติแล้วเราก็มักจะต่างคนต่างนอนกันไปตามปกติ แต่ในวันนี้ผมรู้สึกยังไงก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมรู้สึกว่าผมรักมันมากโคตรๆๆๆเลย ถึงแม้เมื่อวานจนถึงวันนี้ผมจะต้องพบกับความผิดหวังและเจอเรื่องน่าหัวเสียมาบ้าง แต่แค่การที่ผมได้มาอยู่ในบ้านของมันและการที่มีมันคอยใส่ใจความรู้สึกของผมมากขนาดนี้ มันก็ทำให้ผมรู้สึกตื้นตันและขอบคุณมันอย่างบอกไม่ถูกทีเดียว และนั่นเองก็เป็นเหตุผลที่ทำให้ผมเหยียดแขนออกไปโอบบนตัวของมันเอาไว้

ผมไม่รู้หรอกว่ามันจะคิดยังไง แต่ผมก็ไม่คิดว่ามันจะรังเกียจผมหรอกนะ เพราะถึงยังไงเราก็เป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งนาน และที่สำคัญเราก็เคยถูกเนื้อต้องตัวกันมาตั้งหลายต่อหลายครั้งแล้ว นับประสาอะไรกับแค่นอนกอดแค่นิดหน่อยแบบนี้ และที่สำคัญ ผมคิดว่ามันคงจะไม่คิดไปว่าผมเป็นเกย์หรือคิดอะไรกับมันแบบนั้นด้วย เพราะผมไม่ได้รู้สึกกับมันแบบนั้นเลยจริงๆ ผมไม่อยากให้มันเข้าใจผมผิดไปแล้วก็มารู้สึกรังเกียจผมหรืออะไรแบบนั้นน่ะ

เช้าวันรุ่งขึ้น ผมตื่นขึ้นมาโดยมีไอ้ยิ่วนอนพาดแขนอยู่บนลำตัวของผม ผมหันไปมองหน้ามันแล้วยิ้มออกมาเล็กน้อย ผมว่าหน้าตามันตอนหลับนี่ดูเหมือนเด็กจริงๆเลยให้ตายสิ บางทีผมก็รู้สึกนะว่าไอ้ยิ่วนี่มันแทบดูไม่ต่างไปจากตอนที่มันยังเป็นเด็กประถมเลยแม้แต่นิดเดียว

ผมค่อยๆยกแขนมันออกช้าๆแล้วลุกออกจากเตียงเพื่อไปเข้าห้องน้ำ หลังจากที่ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ ผมก็พบเข้ากับป้าวิ แม่ของไอ้ยิ่ว

“อ้าว ตื่นแล้วเหรอลูก แล้วยิ่วล่ะ ยังนอนอยู่เหรอ”

“ครับแม่”

“งั้นไปปลุกให้มันตื่นได้แล้วล่ะ เดี๋ยวเราจะได้ใส่บาตรกัน นี่แม่ก็ว่ากำลังจะไปปลุกเราสองคนอยู่พอดีเลย ว่าแต่ว่าลุงชาญเค้ายังไม่กลับมาเลยใช่มั๊ย”

“ยังเลยครับ” ผมส่ายหน้า “งั้นป๊อปไปปลุกไอ้ยิ่วก่อนก็แล้วกันนะ แม่”

“อ้อ เดี๋ยวก่อน ป๊อป” ป้าวิร้องเรียกให้ผมหยุด “สุขสันต์วันเกิดนะลูก ปีนี้ทั้งปีก็ขอให้เป็นเด็กดีแล้วมีความสุขมากๆนะ แล้วเดี๋ยวค่อยมาเอาของขวัญทีหลังก็แล้วกันเนอะ”

ผมยิ้มกว้าง “ขอบคุณครับแม่!”

วันนั้นทั้งวันผมก็ได้รับโทรศัพท์อวยพรวันเกิดจากเพื่อนๆหลายคน รวมทั้งจากพ่อแม่และลุงชาญด้วย จนกระทั่งเมื่อถึงตอนสายๆ ครอบครัวของไอ้ยิ่วก็พาผมออกไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันนอกบ้าน และทุกคนต่างก็มีของขวัญมอบให้แก่ผมคนละชิ้นด้วย พวกเขาช่วยทำให้วันเกิดของผมปีนี้เป็นวันอีกวันหนึ่งที่ผมรู้สึกมีความสุขมากที่สุดในรอบปีเลยทีเดียว

“มึงยังไม่แกะของขวัญเหรอวะ ป๊อป” ไอ้ยิ่วถามผมหลังจากคืนนั้นที่เรากลับมาถึงบ้านกันแล้ว

“อืมมม กูก็กำลังคิดอยู่เนี่ยว่ะ”

“งั้นมึงก็แกะเลยดิ่ กูก็อยากรู้เหมือนกันว่าคนอื่นเค้าซื้ออะไรให้มึงกันมั่งนะ” ไอ้ยิ่วเร่งด้วยสีหน้าและน้ำเสียงตื่นเต้น

“โอเคเลยยย” ผมหันไปหยิบกล่องของขวัญของทุกคนมาวางตรงหน้า “งั้นกูเริ่มจากของ......... ของลุงโมทย์ ป๊ามึงก่อนเลยนะ”

จากนั้นผมก็เริ่มแกะกล่องของขวัญออกทีละกล่อง กล่องแรกซึ่งเป็นของขวัญจากพ่อของไอ้ยิ่วคือกระเป๋าสะพายใบเล็กๆใบหนึ่ง ส่วนป้าวิให้กล่องปฐมพยาบาลขนาดพกพาแก่ผม......... แหม ให้ตายเด่ะ เหมือนจะไม่ได้ประชดกันเท่าไหร่เลยนะเนี่ย สำหรับของอาม่าคือผ้าขนหนูถักเองกับมือ และสุดท้าย ของขวัญจากเจ๊หยกก็คือ........

“เฮ้ยยยย!!” ผมร้องออกมาเมื่อพบว่ากล่องของขวัญขนาดใหญ่เบ้อเริ่มเทิ่มนั้นภายในกลับถูกยัดจนเต็มไปด้วยหินถ่วงน้ำหนัก แต่ของที่อยู่ภายในจริงๆกลับเป็นกล่องถุงยางแค่เพียงกล่องเดียว

ไอ้ยิ่วหัวเราะจนน้ำตาเล็ดน้ำตาไหลทันที

“ขำเหี้ยอะไรของมึงวะ สาดดดดดด” ผมหันไปถีบมันที่กำลังนอนกลิ้งอยู่บนพื้นห้องเบาๆ “นี่เจ่เจ๊มึงมันคิดยังไงของมันอยู่วะเนี่ยยยยยยยยยยยย!!”

“เจ๊เค้าคงอยากให้มึงรู้จักป้องกันล่ะม๊างงงง” ไอ้ยิ่วพูดทั้งๆเสียงหัวเราะ

“ป้องกันครวยไรวะ แล้วแม่งกะจะให้กูไปใช้ป้องกันอะไรกะใครล่ะวะเนี๊ยยย!” ผมชูกล่องถุงยางกล่องนั้นขึ้น “แบบไม่เรียบด้วยมึง สาดดดดดด เจ๊มึงกวนตีนมาก ขอบอก ไว้พรุ่งนี้เช้าให้กูเจอหน้าก่อนเถอะ”

“ทำไม มึงจะทำไมวะ มึงกล้าลุยกะเจ๊กูเหรอ ไอ้ป๊อป” ไอ้ยิ่วยังคงหัวเราะอยู่

ผมชะงักลงทันที “เออ ไม่กล้าหรอก ไอ้เหี้ย เจ๊มึงแม่งสวยแต่ดุ สาดดด”

จากนั้นภายในห้องก็เหลือกล่องของขวัญอยู่เพียงแค่กล่องเดียวเท่านั้นแล้ว นั่นก็คือ กล่องของขวัญกล่องแรกที่ผมได้รับมา และมันก็กำลังจะกลายเป็นกล่องสุดท้ายที่ผมกำลังจะเปิดดูภายในวันเกิดของผมวันนี้อีกด้วย

“มึงซื้ออะไรให้กูวะ” ผมหยิบกล่องของขวัญของไอ้ยิ่วขึ้นมาเขย่าแล้วเงี่ยหูฟังดูเสียงจากข้างใน

“มึงจะเขย่าทำเหี้ยอะไรวะ ถ้าอยากรู้มึงก็เปิดดูเลยดิ่”

ผมมองหน้ามันแล้วยิ้ม “ตุ๊กตายางป่าววะมึง เอาไว้ใช้คู่กะของขวัญเจ่เจ๊มึงไง”

“พ่องงงงงสิ! แล้วอีกอย่าง มึงจะใส่ถุงยางกะตุ๊กตายางไปทำแป๊ะอะไรวะ”

“เออว่ะ จริงด้วย” ผมหัวเราะ “เอ้า งั้นกูแกะและนะเว้ยย”

ผมแกะกล่องของขวัญของมันออก และสิ่งที่ถูกห่ออยู่ข้างในนั้นก็คือเสื้อยืดตัวหนึ่ง แต่มันไม่ใช่แค่เสื้อยืดธรรมดาๆ เพราะหลังจากที่ผมหยิบมันขึ้นมาดู ผมก็ต้องพบว่ามันคือเสื้อที่ผมเคยพูดกับมันไว้ตั้งแต่เมื่อตอนที่เราไปกินเอ็มเคที่เซ็นทรัลลาดพร้าวด้วยกันตอนนู้นแล้วว่าผมอยากได้

“เฮ้ยย ไอ้ยิ่วว นี่มันไม่ใช่ถูกๆเลยนะเว้ย และที่สำคัญ มึงจำได้ด้วยเหรอวะเนี่ยว่ากูอยากได้ตัวนี้อ่ะ”

“กูอ่ะจำได้อยู่แล้ว แต่ตอนแรกกูก็ไม่ได้คิดจะซื้อไอ้นี่ให้มึงหรอกนะ เพราะว่า.......”

“เพราะว่าอะไรวะ”

“ก็........ ก็กูเคยได้ยินมีคนพูดว่า ถ้าเกิดเราให้เสื้อผ้าเป็นของขวัญแฟนแล้วมันจะทำให้เลิกกัน อะไรประมาณนี้อ่ะ” มันพูดด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยมั่นใจ

“ไร้สาระน่า.........” ผมส่ายหัว “และอีกอย่างนะ เราเป็นแฟนกันซะที่ไหนล่ะวะ จริงป่ะ”

“ไอ้เรื่องนั้นกูก็รู้ แต่ว่ากูไม่รู้ว่ามันจะหมายถึงกรณีของเพื่อนด้วยรึเปล่านี่หว่า แบบว่า ทำให้เราต้อง........ โอ๊ยยย! ไม่รู้ว่ะเว้ย ช่างแม่งและกัน เอาเป็นว่าถ้ามึงชอบกูก็ดีใจอ่ะ ไอ้ป๊อป”

“ชอบดิ่ ไอ้เหี้ย ชอบมากเลยด้วย” ผมหันไปยิ้มกว้างให้มัน “ขอบใจมากนะเว้ย ไอ้ยิ่ว กูขอบใจจริงๆ แต่........”

“แต่อะไร”

“แต่กูจำได้ว่ามันตัวตั้งหลายร้อยนี่หว่า ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกว่ามันจะตั้ง.......”

“มึงหยุดเลย ไอ้ป๊อป” ไอ้ยิ่วยกนิ้วขึ้นมาแตะที่ริมฝีปากของผม “สาดดด กูซื้อมาให้เป็นของขวัญมึง เพราะงั้นมึงห้ามพูดและไม่มีสิทธิ์พูดถึงเรื่องราคาอะไรทั้งนั้น เข้าใจป่าว”

ผมพยักหน้าเบาๆก่อนจะจับมือของมันดึงออกมาจากปากของผม “เค็มว่ะ สาดดด”

“ครวยย แล้วมึงคิดว่านิ้วมึงที่ป้อนเค้กกูเมื่อคืนมันไม่เค็มรึไงวะ”

“ของกูเค้าเรียกเค็มอนามัยเว้ย เต็มไปด้วยไอโอดีน” ผมหัวเราะ

หลังจากนั้นเราสองคนก็คุยกันถึงเรื่องของขวัญวันเกิดที่คิดว่าผมน่าจะได้จากเพื่อนคนอื่นๆในวันรุ่งขึ้นอีกพักใหญ่ๆ จนกระทั่งเราถูกเตือนให้ปิดไฟและรีบเข้านอนกันได้แล้ว เพราะว่าเราจะต้องออกจากบ้านไปโรงเรียนกันตั้งแต่เช้า

“นี่ ไอ้ยิ่ว.......” ผมที่นอนลืมตามองเพดานในความมืดอยู่พูดขึ้น

“หืมมม” ไอ้ยิ่วทำเสียงในลำคอตอบกลับมาเบาๆโดยไม่ได้หันมามองผม

ผมหันหน้าไปหามัน “ทำไมมึงถึงชอบนอนตะแคงวะ”

มันพลิกตัวหันกลับมาหาผมทันที “ไม่รู้ว่ะ กูก็ไม่ได้สังเกตเหมือนกัน”

“แต่ตอนอยู่หอมึงก็นอนหงายปกตินี่หว่า แต่ทำไมพอมานอนอยู่บ้านแล้วมึงชอบนอนตะแคงหันหลังให้กูอยู่เรื่อยเลยวะ”

มันเงียบลงไปพักหนึ่ง “..........กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ”

“เอ๊อ ช่างมันเหอะ” ผมตอบก่อนจะพลิกตัวไปหามัน “มึงนอนหันหลังให้กูอีกทีสิวะ”

“ทำไมวะ”

“เหอะน่า”

ไอ้ยิ่วค่อยๆพลิกตัวเป็นนอนตะแคงหันหลังให้กับผมเหมือนเดิม จากนั้นผมจึงเหยียดแขนออกไปกอดมันเอาไว้ท่าเดียวกับที่เราหลับลงไปเมื่อคืน

“หนาวเหรอวะ ทำไมตัวมึงสั่นอีกแล้วอ่ะ”

“ก็........ นิดนึงว่ะ” มันตอบออกมาเบาๆ

“นี่ ไอ้ยิ่ว กูสารภาพอะไรมึงตรงๆอย่างได้ป่าววะ.........”

“หืม....... อะไรวะ........”

“กูว่ากู.........” ผมเงียบไปครู่หนึ่งเพราะไม่รู้ว่าจะหาคำพูดมาพูดออกไปยังไงดี แต่ผมกลับรู้สึกได้ว่าตัวของไอ้ยิ่วมันเกร็งขึ้นเล็กน้อย “เฮ้ย มึงเมื่อยรึเปล่าวะเนี่ย ตัวเกร็งเชียวมึง”

“เปล่าๆๆ” มันรีบตอบ “สรุปว่าเมื่อกี๊มึงจะพูดว่าอะไรนะ”

“อ๋ออ คือ...... กูจะบอกว่า....... กูพูดตรงๆเลยนะเว้ย คือ กูชอบเวลาที่กูได้นอนกอดมึงแบบนี้ว่ะ” ผมพูดออกไปแบบเขินๆ “เฮ้ย แต่มึงอย่าเข้าใจกูผิดนะเว้ย กูไม่ได้คิดอะไรกับมึงแบบนั้นหรอกนะ กูก็แค่........ ไม่รู้ดิ่ รู้สึกดีกว่าต้องนอนเหงาอยู่คนเดียวล่ะมั๊ง โดยเฉพาะในวันเกิดกูแบบนี้ด้วยอ่ะ”

ผมรู้สึกว่าไอ้ยิ่วมันพยักหน้าเบาๆ “กูเข้าใจ.........”

“มึงไม่ว่าอะไรใช่ป่าววะ” ผมถาม

“กูจะว่าอะไรมึงเล่า” มันตอบเบาๆ “แค่นอนกอดแค่นี้ทำไมกูจะให้มึงไม่ได้........”

ผมยิ้มให้กับตัวเองในความมืด จากนั้นผมก็กระชับวงแขนให้แน่นขึ้นอีก “แล้วเวลากูถูกมึงกอดแบบเมื่อเช้านี้กูก็ชอบด้วยเหมือนกันนะเว้ย........”

ไอ้ยิ่วเงียบไม่ตอบอะไรผมกลับมาอีก ผมเดาว่ามันคงต้องกำลังรู้สึกเขินอยู่แน่ๆ ดังนั้นผมจึงยิ้มและหัวเราะให้กับตัวเองอยู่เบาๆ

“งั้นก็ฝันดีเว้ย กูชักง่วงแล้วว่ะ” ผมอ้าปากหาว “ขอบใจมึงมากนะเว้ย ยิ่ว ทั้งสำหรับวันนี้และทั้งหมดเลย”

“ไม่เป็นไรหรอก ไอ้เหี้ย........ ก็กูเป็นเพื่อนมึงนี่หว่า........”

ผมพยักหน้าเบาๆก่อนจะหลับตาลง จากนั้นไม่นานผมก็เริ่มที่จะผล็อยหลับลงไป โดยรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นจากร่างกายของเพื่อนรักของผมที่นอนคู้อยู่ภายในอ้อมกอดและวงแขนของผมแบบนั้นไปจนแทบจะทั้งคืน.........

[nubeebaa]

จิ้มตูดดดดดดดดดดด  ครั้งแรก กรี๊ดดดดดดด 

[จันทร์ผา]

น่ารักที่สู๊ดๆๆๆๆๆๆ

ชอบๆๆไม่แพ้คู่นัทกะนนท์

เชียร์นัทสุดใจขาดิ้น

[seasons]

โอ้ว คู่นี้น่ารักมากมาย

แอบเชียร์คู่นี้เพิ่มด้วยดีกว่า นอกจากคู่ของ นัทนนท์ 

[น้ำค้าง]

ตายละ ป๊อบไม่ได้คิดไรกะยิ่วเลยเหรอ ซักนิดเดียวก็ไม่มีเลยเหรอ 

ไม่เป็นไร เชียร์ต่อไป ไม่อยากให้ยิ่วผิดหวังนะ

[patz]

ผมว่า ป๊อปยังไม่รู้ตัวเองมากกว่า ว่านั่นแหละคือความรักอะ หวังว่าคงไม่ต้องรอให้สูญเสียกันก่อนนะ ถึงจะรู้สึกตัวอะ


แต่ถ้าป๊อปไม่คิดอะไรเลยจริงๆ ก็น่าสงสารตี๋เล็กมากๆอะ

[~•SAkurAIro•~]

เอ๊ยยยยยยส์ น่ารักอ่ะ 
ฮา เจ๊ของตี๋เล็กอ่ะ ให้ถุงยางงงง ฮ่า ฮ่า

คิดเหมือนกันว่าป๊อปยังไม่รุ้ตัวรึเป่า ว่าความรุ้สึกแบบนี้มันคือความรักอะไรแบบนี้
เอิ๊ก ๆ ๆ ๆ ๆ
แล้วก้ได้เวลาส่งโหวตตัวละครแล้วสินะ  แง่ว ๆ ๆ