หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[BaoBao]

คู่นี้น่ารักดีอ่ะ หุ หุ
ยังตั้งหน้าตั้งตารอฟังผลโหวตอยู่น๊า...
ปล. เป็นกำลังใจให้พี่ต้นนะ สู้ๆๆ 

[Blurry]

ชอบตี๋เล็กแต่ไม่รู้ตัวป่าว ลุ้นกะคู่นี้อีกคู่ น่ารักง่ะ

[timeless]

นิยามความรักของแต่ละคนมันไม่เหมือนกันจิงๆด้วย 

ความรักในด้านที่ยิ่วกับป๊อบมอง ช่างแตกต่าง(และในด้านของคนดู  ) เอาหน่ะถ้าป๊อบมันคิดว่ามันไม่รักยิ่วแบบไหนก็แล้วแต่มัน

เมื่อไหร่ที่จะมีจุดหันเห มีการเปลี่ยนแปลง "วิธีการรัก" ของทั้งป๊อบ และยิ่ว... คนอ่านอย่างพวกเราก็ได้แต่แอบลุ้นและเชียร์ ว่ามันจะไม่สายเกินไป



ปล.และหวังลึกๆว่านนท์จะเข้าใจ"ความรักของโจ"ได้โดยเร็ว กร๊ากกกก ทำแต้มไวๆนะลูกนะ

[mole eye man]

จะเอาถุงยางมาใช้กับตุ๊กตายางทำไมฟะเฮ้ย!!   

รอติดตาม b side ตอนได้ใช้ของขวัญอาเจ๊นะฮะ   

โหวตใครดีง่า

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

ป๊อป ยังไม่รู้ตัวเฉยๆ เพราะยังไงมันก็มีคำว่าเพื่อนกีดขั้นเอาไว้ด้วย 

[lomekung]

น่ารัก จังอะ   

[zene]

ป๊อปจะย้ำไปไหนเนี่ย..ว่าไม่ได้คิดอะไร
เลยแอบสงสารตี๋เล็กเลยอ่ะ...

ตัวเองไม่คิดแต่ทำคนอื่นคิดมากนะเนี่ย...

[pequena]

ชอบคู่นี้อีกคู่หนี่ง   
น่ารักพอๆกับคู่ของนัทกับนนท์

ยังไงก็เชียร์นัทให้คู่กะนนท์สุดใจ
ไม่เปลี่ยนแปลง   

[mantdash]

เหมือนว่าใจตรงกันนะแต่ว่ายังไม่รู้ตัวมากกว่า?

เป็นคู่ที่น่ารักดีครับ

แต่สงสารยิ่วจัง

แต่ก็คงมีความสุขเนอะนอนกอดกัน เขินแทนนน 555+

[M@nfaNG]

แอบอิจฉายังไงไม่รู้ อ่านแล้วอบอุ่นจัง ถึงแม้ป๊อปจะยังไม่ยอมรับความรู้สึกก็ตาม

[Tumz]

รักแบบไหน ขอความรู้สึกดีๆให้กัน มันก็อบอุ่นใจเน๊อะ

[nopkar]

อบอุ่นเรยอ่าาาาาาาา

 

[myxt]

อบอุ่นดีจัง แต่แอบเจ็บลึกๆ 
ป๊อปจำย้ำทำไมนักหนาเนี่ยว่าไม่ได้คิดอะไร ฮึ่ยย...

[Turn_righT]

เจ๊เขาเปรี้ยวจริง...แบบไม่เรียบด้วยอ่ะ 
หลังจากฮาก็มาเศร้านิดๆ  ป๊อบไม่ได้คิดอะไรเลยหรอ เราก็ลุ้นว่าน่าจะชอบยิ่ว...เฮ้ออ..เศร้า
หรือว่ายังไม่รู้ใจตัวเอง <-- เราก็นะ...ยังแอบคิดเอาเองว่ายังมีความหวังอยู่ริบๆ 

ขอบคุณที่มาต่อจ้า

[schteuben]

เริ่มมาทีละคู่ล่ะ

หนุกแน่ๆ

[yaoifan]

ยิ่งอ่านยิ่งเลือกไม่ถูก ขอเป็น ห้าอันดับได้หรือเปล่าคะ

แบบว่ามีอันดับที่ ๑.๑, ๑.๒,๑.๓ ด้วยนะ 5555

    

[dahlia]

อ่านตอนนี้แล้วแอบเศร้าเล็กๆ

แต่ของขวัญจากเจ้หยกแอบบอกใบ้อะไรหรือเปล่า 

[timeless]

เห็นด้วยกับรีบน ให้กันแบบนี้มันมีนัย กร๊ากกกก 

มันต้องได้ใช้ซิหน่า 

[ExecutioneR]

ไม่มีอะไร เข้ามาหลอกล่อคนอ่านให้คิดว่าลงตอนใหม่แล้วเฉยๆ

55555 

ตอนใหม่มาพรุ่งนี้ครับ เพราะฉะนั้นคืนนี้ผมขอ....... ปิดโหวตครับ!

[seasons]

อ่ะนะ คุงต้น 

[mole eye man]

โห่  พี่ต้นอ่ะ...

อืออ  เพิ่งสังเกตแฮะว่าข้อความภาษาไทยเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ จริง ๆ  (เมื่อก่อนตามันเห็ฯแค่ภาษาปะกิด  ว่างั้น   )

อยากได้ข้อความทั้งหมดง่ะ   

[ExecutioneR]

อยากได้ข้อความทั้งหมดง่ะ   

อยากได้เหมือนกัน

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

อยากอ่านตอนต่อไป 

[timeless]

รอตอนต่อไปด้วยคนคับรีบน

[artkung]

^
^
^
I need same previous replies 

[tongner]

ขอบคุนค้าบ มาต่อไวๆ นะ 

[krappom]

อร๊ายยยยยยยยยยย
อยากจะบอกว่างานยุ่งมากมาย
ไม่มีเวลาอ่านเลยค่ะคุณน้อง
ลป.ส่งไฟล์มาให้อ่านมั่งดิ่ อิอิ

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

เอาล่ะ หลังจากไม่ได้มาเมนต์นาน งานก็เร่ง และกำลังเปลี่ยนงาน เรียนก็การบ้านเยอะ ไปเที่ยวหยุดยาวหลายวัน

ในที่สุด

ได้มาอ่านแล้วว่ะต้นต๊น 
สรุป ชาตินนท์นี่ ไม่รู้ว่าโจคุยอะไรไปบ้างเรื่องรายละเอียดใช่หรือไม่
เห็นแกบอกว่าปิดโหวตละ เออ เลยลืมๆ ไปว่า "โหวตเอาอะไร" อ่ะ
โหวตว่าใครเป็นพระเอกใช่ป่ะ เอะ หรือเป็นนายเอก

จะรอคำตอบในตอน A ตอนต่อไป

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[ExecutioneR]

ประกาศผลความนิยมตัวละครฉลองกระทู้ 100 หน้า ครั้งที่ 1

เนื่องจากบางคนมีการทำผิดกฏโดยการโหวตมาไม่ครบสามอันดับ เพราะฉะนั้นผมขอประกาศคะแนน 2 อย่างนะครับ และขอบอกว่าตกใจเหมือนกันที่มันทั้งได้ผลออกมาอย่างที่คาดเอาไว้แต่ก็ยังมีการแอบพลิกโผอยู่เล็กๆด้วยเหมือนกัน

(ผลการนับคะแนนมาจากทั้งข้อความหลังไมค์ เอ็มเอสเอ็น และอีเมล์อีกนิดหน่อยนะครับ)

1. ผมการนับคะแนนรวม

อันดับหนึ่ง 49 คะแนน  : สัจจกรณ์ จริยากรณ์ (โจ)

ส่วนสูงในปัจจุบัน   178 cm
น้ำหนักในปัจจุบัน   66 kg
วันเกิด      วันอาทิตย์ที่ 27 มิถุนายน
กีฬาที่ถนัด   ว่ายน้ำ บาสเก็ตบอล ยูโด วอลเลย์บอล
กีฬาที่ไม่ถนัด   ไม่มี
กิจกรรมยามว่าง   ว่ายน้ำ เล่นกีฬา อ่านหนังสือ ฟังเพลง นอน
จุดอ่อน      แมลงสาป ผัก
สังกัดชมรม   ว่ายน้ำ ยูโด

อันดับสอง 30 คะแนน : ณัฐวุฒิ เสริมศิริ (นัท)

ส่วนสูงในปัจจุบัน   175 cm
น้ำหนักในปัจจุบัน   64 kg
วันเกิด      วันเสาร์ที่ 12 เมษายน
กีฬาที่ถนัด   บาสเก็ตบอล เทควันโด ว่ายน้ำ
กีฬาที่ไม่ถนัด   ฟุตบอล ปิงปอง
กิจกรรมยามว่าง   ฟังเพลง เล่นกีตาร์ นอน อ่านหนังสือ เล่นบาส
จุดอ่อน      ของที่ลื่นๆเป็นเมือกๆ
สังกัดชมรม   กรรมการนักเรียน (รองประธาน) เทควันโด

อันดับสาม 17 คะแนน : วายุ เอกเจริญ (ยุ)

ส่วนสูงในปัจจุบัน   170 cm
น้ำหนักในปัจจุบัน   58 kg
วันเกิด      วันจันทร์ที่ 10 สิงหาคม
กีฬาที่ถนัด   บาสเก็ตบอล ยูโด ฟุตบอล
กีฬาที่ไม่ถนัด   ปิงปอง เทนนิส
กิจกรรมยามว่าง   เล่นกีตาร์ ฟังเพลง อ่านหนังสือ เล่นบาส เล่นยูโดกับป๊า
จุดอ่อน      แมงมุม กิ้งกือ สัตว์ที่มีขาเยอะๆ
สังกัดชมรม   บาสเก็ตบอล ดนตรีสากล (เล่นกีตาร์ กลอง เปียโน)

อิอิ เป็นไงครับ ตรงกับใจ หรือตรงกับที่คิดมั๊ย

แต่ ถ้านับแบบยุติธรรม นั่นก็คือ สำหรับคนที่โหวตมาหนึ่งเสียงได้หนึ่งคะแนนเท่านั้น และคนที่โหวตมาสอง ได้ไปอันดับละหนึ่งและสองคะแนน ผลจะออกมาได้แบบนี้ครับ.......

2. ผลการนับคะแนนแบบหักค่าเสียโอกาส (ฮา)

อันดับหนึ่ง นัท   (27 คะแนน)
อันดับสอง โจ   (22 คะแนน)
อันดับสาม วายุ   (17 คะแนน)

ส่วนคะแนนลำดับอื่นๆได้ดังนี้ครับ........

อันดับ 4 (9 คะแนน) นนท์
อันดับ 5 (6 คะแนน) ตี๋เล็ก, ต้น (ไอ้เหี้ยนี่ยังอุตส่าห์มีคะแนน -___-)
อันดับ 6 (3 คะแนน) เคน, คริส
อันดับ 7 (2 คะแนน) ป๊อป
อันดับ 8 (1 คะแนน) แม็กซ์

จริงๆแล้ว คนที่มีคนส่งคะแนนมามากที่สุดโดยไม่ดูที่ลำดับคะแนนคือ โจและนัท ส่วนวายุและคริส มีจำนวนพอๆกันนะครับ แต่พอนับคะแนนแล้วไปๆมาๆ คริสกลับได้แค่อันดับหกเท่านั้นเอง ส่วน นนท์ตัวเอกของเรากลับได้แค่อันดับสี่ เอิ๊กกก
(ตามแบบฉบับบการ์ตูนญี่ปุ่นเลย ตัวเดินเรื่องมักไม่ค่อยได้อันดับหนึ่ง 5555)

ขอบคุณทุกๆท่านที่ร่วมสนุกนะครับ ^__^
ครั้งหน้า กระทู้ครบสองร้อยแผ่น เด๋วเราเจอกันอีก อิอิ
สำหรับครั้งนี้ ใครคิดว่าผลโหวตไม่ออกมาเป็นอย่างที่คิด ผิดหวังเสียใจ เราเตือนคุนแล้วครับ ว่าต้องรีบโหวตกันเข้ามา ถ้าไม่อยากให้นักล่าฝันของคุณต้องถูกคัดออกเป็นคนต่อไป......
55555

เอาล่ะ ไปอ่านตอนต่อไปกันได้เลยครับ  

[ExecutioneR]

A 41


“กูลองเข้าไปคุยกับไอ้บอลมาแล้วนะ” คริสพูดขึ้นในโรงอาหารวันหนึ่ง “แต่มันดูไม่มีอะไรแปลกไปเลยว่ะ คือกูเองก็ไม่ได้ถามเรื่องของไอ้ปั๊กไปตรงๆหรอก แต่กูมีความรู้สึกว่ากูคงจะหาอะไรจากมันไม่ได้แน่ๆเลยอ่ะ ไม่รู้ว่าจะเริ่มโดยไม่ให้ผิดสังเกตยังไงดีจริงๆ”

“มึงไปคุยกับมันมาเมื่อไหร่วะคริส” ตี๋เล็กถาม

“เมื่อวานนี้นี่แหละ”

“โหห ไวจริงเว้ย นี่เราเพิ่งคุยเรื่องนี้กันไปเมื่อวันก่อนนี้เองนี่หว่า”

“แล้วเรื่องแบบนี้มันปล่อยไปนานๆได้เหรอวะ ไอ้ป๊อป” คริสตอบ

“แล้วมึงอ่ะ ไอ้นัท ได้คุยกับไอ้ค็อปหรือไอ้ปั๊กมั่งยัง” วายุหันไปถามนัท

“กูคุยกับไอ้ค็อปเรียบร้อยแล้ว กูบอกมันว่ากูอยากจะช่วยให้ปั๊กให้ได้ เพราะกูอาจจะพอรู้แล้วว่ามันน่าจะเป็นอะไร แต่กูยังไม่ได้แน่ใจอะไรมากมาย เพราะงั้นกูก็เลยอยากให้มันช่วยกูโดยการทำตามที่กูขอร้องด้วยน่ะ”

“มึงพูดขนาดนั้นเลยเหรอวะ แล้วแบบนั้นน้องมันไม่ถามเหรอว่ามึงรู้อะไรมาน่ะ” วายุถามต่อ

“ถามดิ่วะ แต่มันก็ไม่ได้เซ้าซี้หรอก เพราะมันก็แค่เป็นห่วงเพื่อนมันเท่านั้นเอง”

“จริงๆแล้ววันนี้กูกับนัทก็ตั้งใจจะลองคุยกับไอ้ปั๊กดูอยู่เหมือนกันนะ........” ผมพูดขึ้น “แต่พวกกูยังไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไงดีเลยเหมือนกัน”

“คือกูก็ลองไปถามๆมันดูแล้วล่ะน่ะว่ามันเป็นยังไงบ้าง ทำไมดูเงียบๆไป มีอะไรไม่สบายใจรึเปล่าอะไรแบบนั้นน่ะ แต่มันก็เอาแต่บอกว่าไม่มีอะไรๆอย่างเดียวเลย พวกกูเลยไปต่อไม่ถูกเหมือนกันว่ะ” นัทถอนหายใจ

“ก็บอกแม่งไปตามตรงเลยดิ่วะว่าพวกมึงรู้เรื่องหมดแล้วและอยากจะช่วยน่ะ ไม่เห็นจะยากเลย” เจย์พูด

ผมกับนัทมองหน้ากัน จริงๆแล้วเราก็เคยคิดแบบที่เจย์พูดอยู่เหมือนกัน แต่เราต่างก็ไม่มีใครกล้าที่จะพูดหรือทำแบบนั้นลงไปจริงๆเท่านั้นเอง เพราะเราไม่มั่นใจเลยว่าผลลัพธ์มันจะออกมาดูดีได้ง่ายๆอย่างที่เจย์พูด

หลังจากเรากินข้าวกันเสร็จและกำลังจะแยกย้ายกันเดินกลับขึ้นห้องเรียนแล้ว ผมที่เดินอยู่กับนัท วายุ คริส ตี๋เล็ก และป๊อป ก็ต้องชะงักฝีเท้าลงเมื่อพวกเราได้ยินคนเรียกชื่อผมดังขึ้นจากทางด้านหลัง และเสียงของคนๆนั้นก็เป็นใครคนอื่นไปไม่ได้เลยนอกจาก โจ

“กูมีเรื่องจะคุยกับมึง” เขาพูดกับผม

ผมหันกลับไปมองที่ทุกคน นัทมองหน้าผมครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าออกมาเบาๆ จากนั้นเขาก็เหลือบไปมองหน้าโจด้วยสีหน้าและแววตาเย็นชาที่ดูไม่เหมือนเขาเลยสักนิด ส่วนคนอื่นๆที่เหลือต่างก็มองมาที่ผมกับโจอย่างงงๆ

โจหันหลังแล้วเริ่มออกเดินเป็นสัญญาณให้ผมตามเขาไป ผมจึงหันกลับไปหานัทและคนอื่นๆอีกครั้ง “งั้นเดี๋ยวเราไปเจอกันที่ห้องเลยก็แล้วกัน เดี๋ยวนนท์จะรีบตามไป”

นัทพยักหน้าเบาๆให้ผมอีกครั้งก่อนจะหันไปหาเพื่อนๆคนอื่น “เอ้า พวกมึง ขึ้นห้องกันได้แล้วว่ะ”

ผมหันกลับไปหาโจและรีบเดินตามหลังเขาไปทันที เขาพาผมเดินห่างออกไปจากที่ๆเรายืนอยู่เมื่อครู่นิดหน่อย ผมเห็นคนสามสี่คนมองมาที่ผมกับโจด้วยสายตาแสดงความสนใจ ซึ่งผมว่ามันก็คงไม่แปลกเท่าไหร่หรอก ก็เพราะว่าเขาเป็นคนดัง หน้าตาดี แถมยังมีแต่คนสนใจตั้งขนาดนั้นนี่นะ

“กูมีเรื่องจะถามมึง........” เขาพูดขึ้น “มึงคิดจะทำยังไงต่อกับเรื่องนี้”

“เอ่ออ........ เอาจริงๆกูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ แต่กูไม่อยากให้พวกมึ..... พวกไอ้แม็กซ์มันแกล้งน้องเค้าแบบนั้นอีกแล้วอ่ะ”

“แล้วมึงจะทำยังไงเพื่อให้ไอ้แม็กซ์มันเลิกทำแบบนั้น”

ผมเงียบลงไปเพราะว่าผมก็ไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนั้นของเขายังไงดีเหมือนกัน และที่สำคัญ ผมคิดว่าคำถามนี้นั้นมันไม่ใช่คำถามที่ผมจะสามารถตอบด้วยการตัดสินใจของผมคนเดียวได้เลย

“เออช่างเถอะ เอาเป็นว่า เมื่อกลางวันนี้ไอ้แม็กซ์มันคุยกับไอ้ปั๊กไว้แล้วนะ แล้วมันก็จะเรียกให้ไอ้ปั๊กไปหามันในตอนเข้าสระวันพรุ่งนี้ด้วย”

“พรุ่งนี้น่ะเหรอ” ผมถามย้ำอีกครั้งด้วยความตกใจ

“ก็ใช่อ่ะดิ่ ก็พรุ่งนี้มันวันศุกร์ แล้วปกติมันก็ต้องเข้าชมรมนี่หว่า ยกเว้นแค่ในชั่วโมงชมรมเมื่อวานไอ้ปั๊กแม่งก็เสือกไม่ได้เข้า ไอ้แม็กซ์มันก็เลยดูหงุดหงิดอยู่เหมือนกัน”

“แล้วทำไมมันต้องหงุดหงิดด้วยวะ” ผมสงสัย

โจยักไหล่ “มันคงคิดว่าไอ้ปั๊กกำลังพยายามหนีหน้ามันอยู่ล่ะมั๊ง และมันก็ไม่ชอบให้ใครมาขัดใจมันด้วย”

“แล้ว....... แล้วมันจะเรียกน้องออกมาทำไมวะ”

โจมองหน้าผมนิ่ง “กูว่ารายละเอียดของสิ่งที่มันยังไม่เกิดขึ้นนี่มันคงไม่สำคัญสำหรับพวกมึงนักหรอก กูคิดว่าพวกมึงอยากจะขัดขวางไอ้แม็กซ์มากกว่ามาสนใจว่าไอ้แม็กซ์มันจะทำอะไรไม่ใช่รึไง”

มันก็จริงอย่างที่เขาพูดแฮะ “แล้วมึงล่ะ มึงรู้รึเปล่าว่ามันตั้งใจจะทำอะไรกับน้องเค้ากันแน่”

“กูไม่รู้หรอก มึงจะเชื่อรึไม่เชื่อก็ตามนะ แต่ในครั้งนี้กูยังไม่ได้คุยรายละเอียดอะไรกับพวกมันเลย กูไม่อยากยุ่ง และที่สำคัญ.......” เขาเว้นช่วงแล้วมองเข้ามาในดวงตาของผม “กูก็ไม่อยากยุ่งกับเรื่องพวกนี้มาตั้งแต่แรกแล้ว........”

“แล้ว....... แล้วมึงทำอะไรไม่ได้เลยเหรอวะ ไอ้โจ”

โจมองหน้าผม จากนั้นเขาก็ส่ายหน้าออกมาเบาๆ “ไม่รู้ว่ะ แต่คงไม่ได้”

ผมถอนหายใจเบาๆ ผมคิดว่าผมควรที่จะล้มเลิกความพยายามในการขอความช่วยเหลือจากเขาไปมากกว่านี้ได้แล้วล่ะ หรือที่จริงผมก็ควรที่จะทำใจได้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้วว่าเขาคงช่วยผมได้เพียงแค่นี้เท่านั้นเอง

“เอาเป็นว่ายังไงกูก็ขอบใจมึงก็แล้วกันที่เอามาบอกกู แล้วเดี๋ยวกูจะลองเอาเรื่องนี้ไปคุยกับคนอื่นๆดู”

“มึงคิดดูให้ดีๆนะ ไอ้นนท์ ถ้ามึงไม่ให้น้องมันไปหาไอ้แม็กซ์พรุ่งนี้ล่ะก็ ครั้งหน้ามันอาจจะโดนยิ่งกว่านี้ก็ได้นะเว้ย”

ผมพยักหน้า “กูรู้........”

“และที่สำคัญน่ะ........” เขาเว้นช่วง “มึงรู้ได้ยังไงว่าไอ้ปั๊กมันถูกพวกไอ้แม็กซ์แบล็คเมล์อยู่”

“พวกกูก็ไม่ได้มั่นใจกันร้อยเปอร์เซ็นต์หรอก แต่พวกกูก็หวังนะว่ามันอาจจะเป็นแค่พวกกูคิดมากกันจนเกินไปก็คงจะดี........”

หลังจากที่ผมแยกกับโจ ผมก็เดินตรงกลับขึ้นไปบนห้องและเอาเรื่องนี้ไปคุยกับคนอื่นๆทันที ทั้งสี่คนที่เหลือดูจะแปลกใจเหมือนกันที่จู่ๆก็เห็นว่าผมมาคุยกับโจแบบนี้ได้ พวกเขาพยายามถามผมกันใหญ่ว่าผมไปรู้จักกับโจตั้งแต่เมื่อไหร่ และที่สำคัญก็คือ ทำไมจู่ๆโจถึงได้คาบเอาเรื่องนี้มาบอกผมแบบนั้นได้กันแน่ แต่แน่นอนว่าผมก็พยายามตอบคำถามของพวกเขาในแบบที่กว้างที่สุด และพยายามทำให้มันเป็นคำตอบที่น่าจะทำให้ทุกคนพึงพอใจมากที่สุดด้วย จนสุดท้ายทุกคนก็ดูเหมือนจะเลิกสนใจเรื่องของโจและหันมาคิดถึงวิธีแก้ปัญหาเรื่องของเย็นวันพรุ่งนี้อย่างจริงจังกันจนได้

เวลาผ่านไปจนถึงตอนเย็น พวกเราทั้งแปดคนก็กลับมารวมกลุ่มคุยเรื่องนี้ด้วยกันที่ใต้ต้นลั่นทมเหมือนเดิมอีกครั้ง แต่เมื่อเจย์รู้ว่าสิ่งที่ผมรู้และเอามาบอกพวกเขาทุกคนนั้นมันมาจากโจ เขาก็มีท่าทางไม่ค่อยพอใจออกมาทันที และแน่นอนว่านั่นก็เป็นปฏิกิริยาที่ทั้งผมและคนอื่นๆต่างก็คิดเอาไว้อยู่แล้วด้วยเหมือนกันว่าน่าจะเกิดขึ้น.......

“ทำไมต้องเป็นแม่งด้วยวะ!” เจย์ฟึดฟัด และนั่นก็ทำให้พวกเราทุกคนหันมามองหน้ากันทันที แถมผมยังสังเกตเห็นคริสกับวายุแอบหัวเราะกันอยู่เบาๆด้วยซ้ำ “และที่สำคัญนะ ไอ้นนท์ ทำไมไอ้โจมันถึงมาคุยกับมึงเรื่องนี้ได้วะ” เขาหันมาหาผม

เอาล่ะสิ นี่แหละ ปัญหาล่ะ.......

“คือ เอาเป็นว่า กูไปคุยกับมันมาแล้วมันก็ยอมช่วยกูก็แล้วกัน เพราะมันบอกว่ามันเองก็ไม่ได้อยากจะทำแบบนั้นและเบื่อพวกไอ้แม็กซ์ที่ชอบทำตัวแบบนี้อยู่แล้วด้วยเหมือนกันน่ะ” ผมตอบ

“แล้วมึงรู้ได้ไงว่ามันพูดความจริง”

“หมายความว่าไงวะ” ผมสงสัย

“กูหมายความว่า หนึ่งเลยนะ มึงรู้ได้ไงว่าไอ้โจมันพูดความจริงเรื่องที่มันบอกว่ามันไม่ได้อยากทำแบบนั้นและเบื่อการกระทำของเพื่อนแม่งน่ะ และสอง มึงมั่นใจได้ยังไงว่าเรื่องที่ไอ้โจเอามาบอกมึงเมื่อตอนกลางวันมันเป็นเรื่องจริง ไม่ใช่มันโกหกมึงหรือตั้งใจจะมาตลบหลังพวกเราทีหลังน่ะ”

เมื่อเจย์พูดจบ ทุกคนต่างก็เงียบลงไปแบบใช้ความคิดกันทันที........

“เออ........ ก็จริงเว้ย” ป๊อปพึมพำออกมาเบาๆ

“บอกตามตรง...... กูก็ไม่รู้หรอกว่ะ” ผมส่ายหน้า “แต่กูคิดว่ามันไม่น่าจะทำแบบนั้นหรอก กูว่ามันคงไม่โกหกกูหรอกอ่ะ”

เจย์มองหน้าผมด้วยความสงสัย “มึงมีอะไรปิดบังพวกกูใช่มั๊ย ไอ้นนท์ ทำไมมึงถึงต้องไปเชื่อมันไว้ใจมันขนาดนั้นด้วยวะ ทั้งๆที่มึงแทบไม่ได้รู้จักมันเลยเนี่ยนะ”

ผมเริ่มรู้สึกอึดอัดมากขึ้นเรื่อยๆแล้วสิ นี่เขาจะไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆเหมือนกับคนอื่นๆเลยใช่มั๊ยเนี่ย ผมขยับตัวด้วยความไม่สบายใจและพยายามจะหาทางพูดตอบอะไรบางอย่างออกไป และนัทที่นั่งอยู่ข้างๆผมก็คงจะเห็นว่าผมกำลังลำบากใจอยู่จริงๆ เพราะฉะนั้นเขาจึงเป็นคนพูดขัดขึ้น

“โอเค งั้นกูขอเป็นคนพูดเองก็แล้วกัน” เมื่อสิ้นเสียงของนัท ทุกคนก็หันไปมองหน้าเขาทันที รวมทั้งผมก็ด้วยเช่นกัน “นัทขอพูดแทนนนท์เลยก็แล้วกัน เพราะจริงๆนัทว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเท่าไหร่หรอก” นัทหันมาพูดกับผม ก่อนจะหันกลับไปหาเพื่อนๆทุกคนอีกครั้ง “เอาสั้นๆง่ายๆเลยนะ แล้วกูก็อยากให้พวกมึงเลิกสนใจเรื่องของไอ้โจไปเลยด้วยเหมือนกัน เพราะกูว่าตอนนี้เราควรจะมานั่งคิดกันเรื่องที่ว่าจะช่วยไอ้ปั๊กมันยังไง และจะดัดสันดานของพวกไอ้เชี่ยแม็กซ์ยังไง ไม่ใช่มาสนใจเรื่องไม่เป็นเรื่องอย่างเรื่องของไอ้โจ พวกมึงว่าจริงรึเปล่า.......”

ทุกคนมองหน้านัทแล้วพยักหน้าออกมาเบาๆ และแม้แต่เจย์เองก็ยังยอมพยักหน้าออกมาด้วยเลย ถึงแม้ว่าเขาจะยังดูมีท่าทางอึกอักอยู่นิดหน่อยก็ตามที

“กูจะบอกพวกมึง โดยเฉพาะมึง ไอ้เจย์ ว่านนท์เค้าบังเอิญได้รู้ความลับบางอย่างของไอ้โจอยู่ ก็เลยทำให้ไอ้โจมันอาจจะต้องจำใจมาช่วยพวกเราอย่างเลี่ยงไม่ได้รึยังไง อันนี้คงไม่มีใครรู้นอกจากตัวแม่งเองหรอก แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้เราได้ข้อมูลอะไรมาเราก็ต้องรับฟังเอาไว้ทั้งหมดนั่นแหละว่ะ”

เมื่อนัทพูดจบ ทุกคนก็แสดงสีหน้าที่ดูแตกต่างกันออกไปทันที ไม่ว่าจะเป็นสีหน้าสงสัย แปลกใจ แคลงใจ หรือแม้แต่ดูไม่ค่อยชอบใจในกรณีของเจย์

“แล้วมึงไปรู้ความลับอะไรของไอ้โจมาได้ยังไงวะ ไอ้นนท์” เคนถามด้วยสีหน้างุนงงอย่างเห็นได้ชัด

“และที่สำคัญนะ ความลับว่าอะไรวะ” ป๊อปถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“กูเพิ่งพูดไปหยกๆไม่ใช่รึไงว่ากูไม่อยากให้พวกมึงสนใจเรื่องนี้น่ะ” นัทพูดขึ้น “โดยเฉพาะมึง ไอ้ป๊อป กูว่ามึงไม่น่าจะถามคำถามนั้นนะเว้ย ถ้ามันเป็นความลับจริง มึงคิดจะให้นนท์พูดความลับของคนอื่นออกมางั้นเหรอวะ มึงอยากให้เพื่อนมึงต้องผิดสัญญาอย่างนั้นเหรอ”

ป๊อปเบ้ปาก “ก็แหม....... คนมันก็อยากรู้นี่หว่า รึมึงไม่อยากวะ ไอ้นัท มึงเองก็ต้องเคยถามไอ้นนท์เหมือนกันนั่นแหละน่า”

“กูไม่เคย” นัทตอบ “และกูก็ยังไม่รู้รายละเอียดเรื่องพวกนี้ด้วยเหมือนกัน เพราะกูรู้ว่าอะไรที่ควรถามและอะไรที่ไม่ควร”

“พอเถอะ อย่าทะเลาะกันเลยน่า” ผมพูดแทรกขึ้นเพื่อหยุดบทสนทนาของทั้งสองคน ผมไม่อยากให้เรื่องมันออกมาเป็นแบบนี้เลยจริงๆ “.......ถ้าทุกอย่างมันลงตัวแล้ว กูจะเล่าทุกอย่างในสิ่งที่กูพูดได้ให้พวกมึงทุกคนฟังแน่นอน กูสัญญา”

“เอาเป็นว่าเราจะเอายังไงต่อไปดี วันศุกร์นี้น่ะ พวกมึงจะเข้าชมรมกันรึเปล่า” วายุพูดต่อจากผม

“ถ้าเป็นแบบนี้กูก็คงไม่เข้าแล้วว่ะ” ตี๋เล็กส่ายหน้า

“กูก็แล้วแต่พวกมึงง่า” เคนพูดขึ้นพลางมองไปรอบๆ

“กูก็เหมือนกัน......” เจย์พูดเสริม “แต่ว่านะ ปกติแล้วไอ้โจน่ะ มันจะเข้าชมรมว่ายน้ำทุกวันพุธ และเข้าชมรมยูโดทุกวันศุกร์นะ”

“อันนั้นกูก็ไม่รู้เหมือนกัน.......” ผมส่ายหน้า “แต่โจมันก็บอกกูนะว่ามันยังไม่รู้รายละเอียดเรื่องของสิ่งที่ไอ้แม็กซ์มันจะทำเลย เพราะมันบอกว่ามันไม่อยากยุ่งน่ะ”

“แต่ถึงไงมันก็เป็นทางเดียวที่เราจะสาวไปถึงตัวไอ้แม็กซ์ใช่มั๊ยล่ะ เพราะงั้นนะ ถึงมันจะบอกว่ามันไม่อยากยุ่ง แต่ตอนนี้มันก็ต้องยุ่งแล้ว” เจย์พูดขึ้น “กูไม่สนใจแล้วก็ได้ว่าไอ้โจมันอะไรยังไงน่ะ แต่กูว่ามึงน่ะ ไอ้นนท์ ไม่ว่าจะยังไงมึงก็ต้องรู้จากมันให้ได้ว่าพวกไอ้แม็กซ์มันจะทำยังไงอะไรต่อไป ไม่งั้นเรื่องที่พวกเราเครียดกันมาตั้งนานแบบนี้ก็ไม่มีประโยชน์”

ผมพยักหน้ารับ และผมก็รู้ดีด้วยว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นถูกต้องทุกอย่าง นั่นก็คือต่อให้โจจะพูดอะไรกับผมหรือพยายามจะทำอะไรอยู่ก็ตาม แต่ถ้าเขาไม่สามารถบอกผมได้ว่าแม็กซ์จะไปทำอะไรที่ไหนเมื่อไหร่ยังไงล่ะก็ สิ่งที่พวกเราพยายามจะยับยั้งหรือป้องกันไม่ให้มันเกิดขึ้น ก็คงจะไม่มีประโยชน์ใดๆเลยอย่างแน่นอน