หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[Ryuse]

เพิ่งอ่านถึงหน้า 4 เองอ่ะคับ  แต่ต้องไปนอนแล้ว  พรุ่งนี้สอบบ่าย  เหอะๆๆๆๆ อยากจะบ้า

โชคดีในการสอบนะค้าบบบ

อ่านนิยายอ่านเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ถ้ากลัวสอบไม่รู้เรื่อง เปลี่ยนมาอ่านใจผมแทนไปก่อนแล้วกันนะครับ 

จายเยนค้าบรีบน

โชคเอ มีชัยนัยการสอบคร้าบบบ

ว่าแต่ ไปนอนมั่งดีก่า ZZZZZzzzzzZZZZZZZZ...........ZZZzzz 

ฮั่นแน่! เห็นน้องมัธยมหน่อยเป็นไม่ได้ ต้องมีหยอดนะคร้าบทั้ง2คน ระวังหัวใจจะถูกขโมยเข้าล่ะ

ป.ลิง ปองคุงแซวเล่นนะคร้าบ เหะๆ ตอนนี้เครียดลงกระเพาะ อยากอ่านอะไรที่มันสบายใจเร็วๆน่ะ

[ExecutioneR]

A 10


ในวันศุกร์นี้เป็นวันที่ห้องของเราต้องเรียนพละคู่กับห้องสี่ซึ่งนอกจากจะมีเคนกับเจย์อยู่แล้วก็ยังมีโจรวมอยู่ด้วย และเท่าที่ผมรู้คือในเทอมนี้เรามีเรียนบาสเก็ตบอลกัน และเราทุกคนจะต้องไปเรียนกันในโรงยิมของมอต้นนั่นเอง คนอื่นๆเล่าให้ผมฟังว่าปกติแล้วอาจารย์แกก็ไม่ค่อยจะได้สอนอะไรเท่าไหร่อยู่แล้วนักหรอก ยิ่งพอมาถึงช่วงใกล้สอบมิดเทอมแบบนี้ด้วยแล้ว สิ่งที่อาจารย์มักจะให้ทำก็คือการสอบเพื่อเก็บคะแนนต่างๆมากกว่า ไม่ว่าจะเป็นการสอบวิ่งเลี้ยงลูกหลบสิ่งกีดขวาง การเลย์อัพ ชู๊ตลูกโทษ หรือแม้แต่การเล่นเป็นทีมแล้วแข่งกันเกมสั้นๆแค่เกมละสิบนาทีเพื่อหาผู้ชนะ แต่ในตอนนี้ที่ผมเพิ่งเข้ามาเรียนใหม่ตอนกลางเทอม อาจารย์ก็เลยให้ผมเข้าไปเล่นแทนใครก็ได้ในทีมเก่าที่มีอยู่แล้วเพื่อให้คะแนนผมด้วย ผมจึงเข้าไปเล่นแทนที่ของวายุที่ขายังไม่หายเป็นปกติถึงขนาดจะวิ่งและกระโดดได้ในกลุ่มของ นัท ป๊อป ตี๋เล็ก และคริส

ในเกมแรกที่ผมต้องลงแข่ง ผมต้องเจอกับทีมของห้องสี่ซึ่งมีเจย์ เคน และซี แฝดเหมือนคนน้องของแซนด์เพื่อนในห้องผมอยู่ในนั้นด้วย ซึ่งขณะที่เรากำลังแข่งกันอยู่ ก็มีเรื่องอะไรหลายๆอย่างที่ทำให้ผมต้องรู้สึกประหลาดใจปนๆไปกับบางอย่างที่เป็นไปตามที่ผมคาดคิดเอาไว้อยู่แล้ว อย่างเช่น คริสที่ไม่ค่อยถนัดเล่นกีฬา กับเจย์ที่เล่นเก่งอย่างที่ผมคิดไว้อยู่แล้วเชียว หรือแม้แต่ตี๋เล็กกับเคนที่ผมคิดว่าเล่นกีฬาเก่ง ก็กลับมามีจุดอ่อนในบาสเก็ตบอลอย่างไม่น่าเชื่อ ไม่ใช่ว่าพวกเขาเล่นได้แย่มากหรืออะไร เพียงแต่ผมแค่รู้สึกแปลกใจนิดหน่อยเท่านั้นเอง ตรงกันข้ามกับป๊อปที่ถึงแม้ตัวจะเล็กแต่ก็เก่งสมกับเป็นนักกีฬาโรงเรียนอย่างที่คาด และเมื่อหลังจากการแข่งขันจบลง ผมก็กลับมานั่งลงข้างสนามพร้อมกับเสียงชื่นชมในชัยชนะจากเพื่อนคนอื่นๆในห้อง ผมเองก็รู้สึกว่าผมทำได้ค่อนข้างดีทีเดียว และดูท่าทางว่าผมก็คงจะทำให้หลายๆคนต้องประหลาดใจไปด้วยเหมือนกัน

“เฮ้ยย ไอ้นนท์แม่งเก่งนี่หว่าาาา” แซนด์ตบบ่าผม “ทำเอาไอ้ซีเป็นง่อยไปเลย สุดยอดๆ”

ผมนึกถึงเรื่องที่เคยได้ยินพวกเจย์คุยกันเมื่อวันเสาร์ที่แล้วขึ้นมาได้ว่าแซนด์กับซีเหมือนจะทะเลาะอะไรกันอยู่ และไม่รู้ว่าในตอนนี้พวกเขาจะคืนดีกันหรือยัง แต่จะว่าไปมันก็ไม่ใช่ธุระอะไรของผมอยู่แล้วน่ะนะ

“พริ้วหยั่งงี้เลยเพื่อน อย่างนี้ต้องยกนิ้วให้!” เอ็กซ์ เพื่อนใหม่ของผมอีกคนชูนิ้วโป้งให้ผม

ผมหัวเราะเบาๆ “ขอบใจเว้ย แต่ว่าถึงยังไงก็ยังสู้ป๊อปไม่ได้หรอก ขานั้นเค้าของจริง”

“ขอบใจมากพรรคเพื่อนที่อุตส่าห์ชื่นชมกรู” ป๊อปยืด “ดีมาก จงยำเกรงกูซะ จงเคารพกูซะ เจ้าพวกคนธรรมดาสามัญ!”

“เพ้อเจ้อ! แถมยังไม่มีใครเค้าชมอะไรมึงซักคน ไอ้บ้า” นัทเอาผ้าขนหนูฟาดไปที่หน้าป๊อปเบาๆ

“เอ้า ต่อไปทีมพวกมึงแล้วนี่ ไอ้เป ไอ้แซนด์” วายุบอก “ไปเตรียมตัวก่อนดีกว่ามั๊ง เดี๋ยวจะตะคริวกินเหมือนใครบางคนแถวๆนี้เอา”

“สาดดด ก็เมื่อกี๊ตอนกระโดดกูแค่เอาขาลงผิดท่าเองอ่า” ตี๋เล็กโวยขึ้นเบาๆพลางเอามือบีบนวดน่องข้างซ้ายของตัวเองไปด้วย “แม่งง กัดกูซะงั้นอ่ะนะ ไอ้เชี่ยยุ”

“อ้าว นี่มึงเจ็บขาเหรอเนี่ย ไอ้ยิ่ว” ป๊อปลุกขึ้นเดินไปนั่งข้างๆตี๋เล็ก “งั้นมานี่ เดี๋ยวกูนวดให้”

“มึงเป็นไรมากป่าว ไอ้ตี๋” นัทชะโงกหน้าไปถาม

“นั่นดิ่ ต้องถึงไปห้องพยาบาลมั๊ยวะเนี่ย” ผมหันไปถามตี๋เล็กที่กำลังนั่งเหยียดขาให้ป๊อปนวดให้อยู่

แต่เอ๊ะ จะว่าไป....... เมื่อกี๊นี้ผมได้ยินป๊อปเรียกตี๋เล็กว่าอะไรนะ

“ไม่เป็นไรหรอก เจ็บแค่นี้เอง นวดสักพักก็หายแล้ว” ป๊อปตอบออกมาแทนทั้งๆที่มือก็กำลังนวดขาตี๋เล็กไปด้วย “ทำไมมึงไม่รีบบอกกูวะไอ้ตี๋เอ๊ยย ดีนะที่เพิ่งเป็นหลังเล่นจบไม่ใช่เป็นตอนที่กำลังวิ่งอยู่ในสนามน่ะ” ป๊อปพึมพำออกมาอย่างหัวเสีย

ผมนั่งมองป๊อปช่วยบีบนวดขาให้ตี๋เล็กสลับกับมองวายุที่กำลังนั่งคุยอยู่กับคริสไปด้วย จนกระทั่งนัทกระทุ้งเข้าที่สีข้างผมเบาๆ

“มองอะไร”

“เปล่านิ”

“เหนื่อยป่าว เอาน้ำมั๊ย” นัทยื่นขวดน้ำให้ผม

“ไว้ก่อนก็ได้ เดี๋ยวจุกอ่ะ แต่สนุกดีนะ ไม่ได้เล่นแบบนี้มานานแล้ว แต่ก่อนตอนอยู่ที่เชียงใหม่นนท์ก็เล่นกับเพื่อนแทบทุกวันเลย”

“เหรอ แต่นนท์ก็เล่นเก่งจริงๆนะ นัทตกใจเลยอ่ะ งั้นเอาไว้ไอ้ยุขาหายเจ็บแล้วเราไว้เล่นกันอีกมะ นัทเองเดี๋ยวนี้ก็ไม่ค่อยได้วิ่งเล่นออกกำลังเท่าไหร่เลยเหมือนกัน ดูเด่ะ อ้วนจะตายแล้วเนี่ย” นัทพูดพลางเอามือบีบพุงตัวเอง

ผมหัวเราะ “ไม่ต้องบอกหรอก เห็นอยู่ทุกวันเหมือนกัน”

“ว่าไงนะ” นัทหัวเราะแล้วยกแขนขึ้นมาล็อคคอผมจากก็โยกตัวผมเบาๆ

ปรี๊ดดดดดดดด!!

เสียงนกหวีดหมดเวลาดังขึ้นพร้อมๆกับที่คนในสนามเริ่มทยอยกันเดินออกมาพร้อมกับเหงื่อและรอยยิ้มบนใบหน้า ทีมเมื่อครู่นี้เป็นทีมที่สองที่แข่งในวันนี้แล้ว และห้องสามของผมก็ยังคงเอาชนะห้องสี่ได้อีกตามเคย และต่อไปก็ถึงตาของพวกแซนด์เดินเข้าสู่สนามบ้างแล้ว

“สู้ๆเว้ย แซนด์” ผมเชียร์ และเมื่อผมหันไปมองทีมของฝ่ายตรงข้าม ผมก็เห็นโจกำลังเดินออกมาด้วยเช่นกัน

“ไอ้นนท์ เก่งนักนะมึงงง” เจย์กระโดดเข้ามาล็อคคอผมจากทางด้านหลัง

“โอ๊ยยๆๆๆ หายใจไม่ออก สาดด” ผมดิ้นจนเจย์ปล่อยมือออก “มึงอ่า ตัวใหญ่ชะมัดเลย เจย์ ชนกูทีกูแทบกลิ้งแน่ะ”

“แล้วมึงถูกกูชนสักกี่ทีกันวะ เหออ เอะอะก็ชู้ตไกลๆ อ้าว และนั่นไอ้ตี๋เป็นไรวะ ตะคริวแดกเรอะ”

“อืมม คงใกล้จะหายแล้วล่ะมั๊ง ไอ้ป๊อปมันนวดเก่งจะตาย” นัทตอบ

“เออๆ งั้นกูไปแล้วเว้ย กลับไปนั่งที่ห้องก่อน แม่งง ใจกูก็ไม่อยากให้ห้องกูแพ้ห้องพวกมึงสามเกมรวดหรอกนะ แต่ทีมไอ้เหี้ยโจนี่กูไม่อยากเชียร์ว่ะ ทำไงดีที่แบบว่า กูอยากให้เพื่อนกูคนอื่นในทีมชนะแต่แม่งแพ้แค่คนเดียวอ่ะ ได้ป่ะ”

“เลอะเทอะแล้วมึง ไปๆ กลับไปนั่งห้องมึงเลยไป ไอ้เจย์” นัทไล่

เจย์หัวเราะแล้วขยี้หัวผมแรงๆทีนึงก่อนจะวิ่งเหยาะๆกลับไปยังห้องของตัวเอง ผมหันกลับมามองในสนามที่ทุกคนกำลังแข่งกันอยู่ได้สักพักแล้วก็เริ่มคิดว่าสิ่งที่เจย์พูดมันก็อาจจะมีสิทธิ์เป็นไปได้ขึ้นมาเหมือนกัน ไม่ใช่เรื่องที่สี่คนชนะแต่ว่าโจแพ้คนเดียวอะไรแบบนั้นหรอก แต่เป็นเรื่องที่ว่าห้องของผมอาจจะแพ้ในเกมๆนี้ขึ้นมาจริงๆก็เป็นได้ เพราะแต่ละคนในทีมของโจนั้นต่างก็เก่งมากกันแทบจะทุกคนเลยทีเดียว นัทชะโงกเข้ามาบอกผมว่าสองในห้าคนนั้นเป็นนักกีฬาบาสตัวจริงของมอต้นเหมือนกับป๊อป ส่วนโจเองถึงแม้ว่าจะไม่ได้เป็นนักกีฬาบาสเก็ตบอล แต่ว่าเขาเองก็เล่นได้ดีมากจนผมต้องรู้สึกแปลกใจเลยทีเดียว แต่ว่าถึงยังไงก็ตาม ทั้งแซนด์และคนอื่นๆต่างก็เล่นและพยายามได้ดีมากแล้วเช่นกัน จนกระทั่งเมื่อเสียงนกหวีดหมดเวลาดังขึ้น ผลที่ออกมาก็คือ ทีมของห้องสามแพ้ห้องสี่เป็นครั้งแรกไปด้วยความต่างของคะแนนเพียงไม่ถึงสิบแต้มเท่านั้นเอง

จนกระทั่งถึงเวลาที่ทีมสุดท้ายของทั้งสองห้องต้องออกมาแข่งขันกัน ซึ่งเป็นทีมของกลุ่มกะเทยห้องสามปะทะกับกะเทยห้องสี่ และนัทของผมก็ต้องเข้าไปช่วยพวกไทด์แข่งด้วยเพื่อให้จำนวนสมาชิกในทีมคนครบ ซึ่งนับว่าเป็นการแข่งขันที่เรียกเสียงหัวเราะได้ยิ่งกว่าเรียกเหงื่อเยอะมากจริงๆ ผมทั้งรู้สึกขำและสงสารนัทไปด้วยพร้อมๆกัน เพราะตลอดทั้งเกมนัทต้องเป็นคนคอยวิ่งทำแต้มอยู่เพียงคนเดียวทั้งทีม แถมยังต้องคอยหลบเป้ที่อยู่ทีมฝ่ายตรงข้ามที่คอยจะเอาแต่โผเข้ามากอดหรือล้มใส่นัทเพียงอย่างเดียวอีกด้วย.......

เอ๊ะ เมื่อกี๊ผมเพิ่งใช้คำว่า ‘นัทของผม’ ไปรึเปล่านะ

แต่ถึงยังไงก็เถอะ วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีน่ะนะ แต่จะมีก็เพียงสิ่งเดียวที่ไม่ดีนั่นก็คือ คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายที่ผมจะได้นอนหอกับนัทและวายุแล้ว ตอนแรกผมเองก็ไม่เคยคิดเลยเหมือนกันว่าเมื่อมาถึงวันสุดท้ายที่ผมจะต้องนอนหอแล้ว ผมจะรู้สึกโหวงๆแปลกๆได้มากถึงขนาดนี้

“งั้นตั้งแต่พรุ่งนี้ไปกูก็ต้องนอนคนเดียวอีกแล้วสิเนี่ย” นัทพูดพลางล้มตัวนอนหงายลงบนเตียงหลังจากเราสามคนกลับขึ้นมาบนห้องในตอนเย็น

“พูดยังกะก่อนหน้านี้มึงไม่ได้นอนคนเดียวมาตั้งนาน” วายุกระโดดขึ้นไปนอนบนเตียงของตัวเองเช่นกัน “แต่กูดีใจว่ะ บ้านกูไม่เหงาแล้ว พ่อแม่กูอยู่กันครบเลย แถมพ่อเล็กบอกว่าอีกไม่นานพวกตากะยายที่อังกฤษก็จะบินกลับมาไทยแล้วด้วยเหมือนกัน”

“เออ กูดีใจกะมึงด้วย ไอ้ยุ คราวนี้มึงก็ไม่ต้องกังวลอะไรแล้วสินะ”

“ช่ายย ว่าแต่พ่อแม่มึงล่ะ นัท เค้าได้ติดต่อมึงมามั่งรึเปล่า”

นัทเงียบไปพักหนึ่ง “หึ เปล่าอ่ะ ก็ส่งแต่เงินมาให้อากูเลี้ยงดูกูเหมือนเดิมนั่นแหละ”

“แล้วนนท์ล่ะ จะว่าไปมึงก็ไม่ค่อยได้พูดถึงเรื่องที่บ้านเท่าไหร่เลยเนอะ ปกติอยู่บ้านกะใครมั่งวะ”

“อยู่กับแม่สองคนน่ะ แต่ตอนนี้พอลงมาอยู่กรุงเทพก็มีคนดูแลบ้านอีกสามคน นอกนั้นก็ไม่มีใคร” ผมตอบออกไปแบบกว้างๆแล้วก็นั่งลงบนเตียงข้างๆนัทที่กำลังนอนลืมตามองเพดานห้องอยู่

“อืมมม.......” วายุส่งเสียงในลำคอเบาๆ ผมเริ่มรู้สึกได้ถึงบรรยากาศหนักๆบางอย่างในห้องขึ้นมาแล้ว “เฮ้ยย กูไปหาพวกไอ้ป๊อปที่ห้องดีกว่าว่ะ” วายุพูดพร้อมกับดีดตัวขึ้นนั่งจากนั้นเขาก็ยืนขึ้น “เดี๋ยวกูมาเว้ย”

“เอออ พอขาหายเจ็บแล้วล่ะก็มีความสุข สาดดด ร่อนไปร่อนมาสบายใจเฉิบ” นัทแหย่

“อ๊ะ แน่นอน” วายุหัวเราะแล้วใช้ขาข้างที่เพิ่งหายเจ็บเตะเข้าที่ท่อนขาของนัทก่อนจะเดินออกจากห้องไป

เมื่อวายุปิดประตูลง ก็เกิดความเงียบขึ้นปกคลุมในห้องอีกครั้ง และผมก็รู้สึกไม่ค่อยชอบมันเลยด้วย

“เออ จริงสิ เรื่องเมื่อวันพุธอ่ะ นัท หลังจากนั้นแล้วเป็นยังไงมั่งเหรอ นนท์ว่านนท์จะถามตั้งนานแล้วแต่ก็ลืมตลอดเลย”

“อ๋ออ เรื่องไอ้ค็อปกับพวกไอ้แม็กซ์อ่ะเหรอ”

“ใช่ๆ เรื่องนั้นแหละ”

“ก็ไม่มีอะไรหรอก สรุปอาจารย์เค้าก็แค่เรียกพวกมันไปตักเตือนนิดหน่อยอ่ะนะ เพราะเค้าเองก็ไม่อยากลงโทษอะไรพวกมันมากและเสียนักกีฬาว่ายน้ำมือดีของโรงเรียนไปหรอก” นัททำหน้าเซ็งๆ “แต่ที่สำคัญค็อปเองมันก็เป็นฝ่ายไปผลักอกเค้าก่อนจริงๆนั่นแหละ เพราะงั้นอาจารย์เค้าก็เลยแค่เตือนๆ แต่แล้วก็ปล่อยไปโดยทำโทษแค่นิดหน่อยเท่านั้นเอง”

“ทำอะไรมั่งอ่ะ”

นัทหัวเราะในลำคอเบาๆ “สำหรับพวกไอ้แม็กซ์ อาจารย์ให้พวกมันฝึกหนักมากขึ้นอีกเท่าตัวนึงน่ะ แหม ทำโทษได้หนักมากกก แม่งงง” นัทพูดประชดอย่างเสียอารมณ์ “แต่พวกไอ้ค็อปกลับโดนให้ทำความสะอาดสระทุกเย็นหลังเลิกเรียนเป็นเวลาเจ็ดวัน”

“โห อย่างนี้มันก็ไม่แฟร์นี่หว่า” ผมเริ่มหงุดหงิด

“ก็แหงสิ นนท์ ลืมไปแล้วเหรอ เรื่องที่พวกเราเคยเล่าให้นนท์ฟังเรื่องอิทธิพลของพ่อไอ้แม็กซ์มันน่ะ”

“แล้ว..........” ผมนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ “คนที่ชื่อโจล่ะ โดนด้วยรึเปล่า เท่าที่จำได้ มันก็ไม่ได้ไปมีเรื่องอะไรกับคนอื่นเค้านี่นะ”

“หึ ไม่โดนหรอก แต่เห็นว่ามันก็ยอมรับโทษไปพร้อมๆคนอื่นด้วยน่ะนะ ก็เหมือนไอ้มด เด็กที่ขาเป็นตะคริวนั่นแหละ มันก็ยอมไปช่วยเพื่อนๆมันทำความสะอาดด้วยเหมือนกัน”

ผมพยักหน้า

“ว่าแต่นนท์เหอะ ตัดสินใจได้รึยังว่าจะเข้าชมรมอะไรมั่งน่ะ”

“อืมมม ก็มีคิดๆไว้แล้วเหมือนกันน่ะนะ แต่ก็ยังไม่ชัวร์เลย”

“อารายย วันนี้ในชั่วโมงชมรมตอนคาบสุดท้ายนัทก็อุตส่าห์พาเดินไปดูจนทั่วแล้วนา ยังตัดสินใจไม่ได้อีกเหรอ”

“อืมม ก็คิดๆอยู่อ่ะนะว่าอยากเข้าชมรมบาสเหมือนกัน....... แต่อีกใจก็อยากลองฝึกเล่นเทควันโดด้วยนี่สิ” ผมยิ้ม

นัทรีบชันตัวขึ้นนั่งแล้วหันมายิ้มให้ผมทันที “จริงเหรอ นนท์อยากเข้าชมรมเทควันโดจริงๆเหรอ”

“ก็นะ......” ผมยิ้มแล้วยักไหล่ “แต่ก็ไม่เคยเล่นกับเค้าหรอก ไม่รู้จะเหมาะรึเปล่าอ่ะดิ่”

“ไม่เป็นไรๆๆ เดี๋ยวนัทสอนให้เอง นนท์ก็แค่เข้าคลาสทุกๆวันพุธเย็นเท่านั้นเอง ส่วนถ้าจะเข้าชมรมบาสด้วยก็ได้ อันนั้นก็เข้าไปในชั่วโมงชมรมวันศุกร์ไง ไม่ชนกันหรอก”

“แค่อาทิตย์ละชั่วโมงมันจะพอเหรอ”

“จริงๆมันก็เข้าได้ทุกวันตอนเย็นน่ะนะ แต่วันพุธจะเป็นวันกึ่งๆบังคับน่ะว่าทุกคนต้องเข้าห้องชมรม วันอื่นจะเข้าไม่เข้าก็แล้วแต่เรา แต่คลาสเทควันโดน่ะจะมีวันละสองชั่วโมงตอนเย็นทุกๆวันพุธ ส่วนชมรมบาสมันเปิดทุกวันยกเว้นวันอาทิตย์อยู่แล้ว จะเข้าไปเล่นเมื่อไหร่ก็ได้”

“อืมมม นนท์ยังมีเวลาตัดสินใจอีกอาทิตย์นึงนะ งั้นวันพุธหน้านนท์ขอโผล่หน้าไปดูนัทซ้อมหน่อยก็แล้วกัน ได้ป่ะล่ะ”

“ได้ดิ่ๆ ไปเลยๆ” นัทยิ้มกว้างอย่างดีใจ ให้ตายสิ รอยยิ้มเค้านี่ช่างมีเสน่ห์จริงๆ และดูท่าทางว่าผมจะทำลายบรรยากาศอึมครึมเมื่อครู่ลงไปได้จนหมดแล้วด้วยสินะ

ในขณะที่เรากำลังคุยเรื่องของชมรมกันอยู่นั้น วายุก็โทรเข้ามือถือของนัทบอกให้พวกเราลงไปเจอเขาที่ห้องของป๊อปกันตอนนี้เลย เราสองคนจึงลุกออกจากเตียงและลงลิฟต์ไปยังชั้นสิบ จากนั้นเราก็เดินตรงไปยังห้องของป๊อปกับตี๋เล็กในทันที

“อ้าวว มาแล้ววๆ” เสียงของเจย์ดังขึ้นทันทีที่เราเปิดประตูห้องเข้าไป

“โหห พวกมึงมาทำเหี้ยอะไรกันในนี้เนี่ย ครบเชียวนะมึง”

ในห้องของป๊อปตอนนี้มีทั้งเจ้าของห้องทั้งสองคน เจย์ เคน วายุ เอ็กซ์ แซนด์กับซี และถ้ารวมผมกับนัทเข้าไปอีกก็เป็นสิบคนพอดี

“นี่มันผิดกฎนะเนี่ยพวกมึง จริงๆเค้าห้ามไม่ให้เกินห้า นี่พวกมึงล่อกันไปสิบเลยเหรอ” นัทส่ายหัวเบาๆ “แล้วพวกมึง ไอ้แฝดกะไอ้เอ็กซ์ มึงไม่กลับบ้านกลับช่องกันเหรอวะ มึงก็ด้วยไอ้ตี๋เล็ก”

“พวกกูกลับคืนนี้น่า” แซนด์........ รึซีนี่แหละ เป็นคนตอบ

“มึงไม่ต้องรีบไล่พวกกูหรอก” แฝดอีกคนพูดต่อ

“ช่ายๆ แถมพวกกูก็ไม่ได้เสียงดังกันสักหน่อย และมันก็แค่แป๊บเดียวด้วย เดี๋ยวเราก็ลงไปกินข้าวกันแล้วน่า” เอ็กซ์พูดขึ้นบ้าง

“ส่วนกูกลับพรุ่งนี้ว่ะ รึไม่งั้นอาทิตย์นี้ก็อาจไม่กลับ ดูก่อน” ตี๋เล็กตอบ

“แล้วนี่พวกมึงไม่มีใครอยู่ชมรมต่อกันสักคนเลยรึไง”

“ม่ายมี” ทุกคนตอบพร้อมๆกัน

“กูขี้เกียจ” เอ็กซ์ตอบ

“กูเมื่อย” ป๊อปพูดขึ้นบ้าง

“กูเบื่อ” วายุยักไหล่

“กูเห็นไม่มีใครเข้าก็เลยไม่เข้าด้วย” เคนแลบลิ้น

“ส่วนกู เพราะไอ้โจมันเข้าชมรมวันนี้ กูก็เลยไม่ไป”

“ชมรมยูโดอ่ะเหรอวะ ไอ้เจย์” เอ็กซ์ถาม

“ช่ายย”

“มึงกลัวโดนไอ้โจมันทุ่มเอาอีกอ่ะดิ่ ไอ้หมี” เคนหัวเราะ

“ส้นตีนสิ ไอ้เคน!” เจย์หันไปคว้าคอเคนเข้ามาล็อค “มึงไม่ต้องเริ่มพูดเรื่องนี้เลย”

“หาาา ไอ้เจย์ มึงเคยโดนไอ้โจมันทุ่มเอาเหรอวะ มึงเนี่ยนะ!” ป๊อปหันไปทำตาโตใส่เจย์ที่กำลังนั่งล็อคเคนอยู่ในวงแขนจนเคนมีสีหน้าอึดอัด

เคนอาศัยจังหวะที่เจย์เผลอดันตัวเองออกแล้วหายใจเอาอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่ จากนั้นเขาก็หันไปหาป๊อป “ก็เออดิ่ เมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เอง”

“ไอ้เชี่ยแป้น! ไอ้ปากมาก!” เจย์จะคว้าตัวของเคนอีกครั้ง แต่คราวนี้เคนกระโดดหลบทันได้อย่างหวุดหวิด

“โหหๆๆๆ เรื่องนี้ต้องมีรายละเอียดว่ะกูว่า.....” ป๊อปหัวเราะ

“ได้เลย เดี๋ยวคืนนี้กูเล่าให้มึงฟังเอง”

“มึงสองตัว!” เจย์ชี้หน้าเคนกับป๊อป

“เอ้าๆ ใจเย็นๆ พอได้แล้วพวกมึง มึงก็เสียงดังเกินไปแล้ว ไอ้เจย์ ส่วนพวกมึง ไอ้เคนไอ้ป๊อป มึงก็ไปแหย่มันอยู่ได้น่า” นัทออกปากปรามทั้งสามคน “แล้วแฟนมึงล่ะ ไอ้เจย์”

เจย์พ่นลมหายใจออกทางจมูก “ยังอยู่ชมรมอยู่เลยมั๊ง แต่ถึงไงวันนี้กูก็คงยังไม่ได้เจอกันอยู่ดีนั่นแหละว่ะ”

“ถ้างั้นแล้วสรุปว่านี่ตกลงพวกมึงมาสุมหัวอะไรกันห้องของไอ้ป๊อปมันวะ” นัทถาม

“กูป่าวสุมหัวนา ก็เมื่อกี๊กูกำลังจะลงไปกินข้าวกันสามคนแล้วเจอไอ้ยุมันที่ลิฟต์ ก็เลยแว้บมาหาพวกมันที่นี่ก่อน แต่ไอ้เจย์กะไอ้เคนมันก็มานั่งเล่นอยู่ที่นี่อยู่แล้วเท่านั้นเอง” เอ็กซ์พูดขึ้น

“ช่าย และกูก็เลยบอกให้มันโทรชวนมึงลงมาแล้วเราค่อยไปกินข้าวด้วยกันหมดนี่เลยไง” แฝดคนที่ผมเดาเอาว่าน่าจะเป็นแซนด์พูดขึ้น

“และนี่มึงดีกันแล้วเหรอวะ ไอ้ซี” นัทถามคนที่พูดขึ้นเมื่อกี๊....... อืมม ผมคงต้องใช้เวลาในการแยกสองคนนี้ให้ออกอีกสักนิดซะแล้ว

“ดีแล้ว” ทั้งสองคนตอบขึ้นพร้อมๆกัน

“เรื่องมันผ่านไปแล้วว่ะ อย่าไปพูดถึงมันเลย” ซีพูดขึ้น

“ช่ายๆ” แซนด์พยักหน้า

“เอาล่ะๆ งั้นกูว่าพวกเราไปกินข้าวกันเหอะ เลี้ยงส่งให้ไอ้วายุกับไอ้นนท์ที่คืนนี้เป็นคืนที่พวกมันจะได้นอนหอแล้วก็แล้วกัน” เจย์พูด

“โอ้วเย้!” ป๊อปกระโดดลุกขึ้นยืนบนเตียงแล้วชูมือขึ้น แต่ทุกคนกลับนั่งเงียบอยู่กับที่แล้วมองเขาด้วยสายตาที่ห่างเหินเหมือนเห็นตัวประหลาดอะไรสักอย่าง ป๊อปมองไปรอบๆตัวแล้วค่อยๆทรุดตัวลงนั่งอีกครั้ง “แหม คือ แบบว่า....... พวกมึงเล่นทำกันอย่างงี้ น้องป๊อปก็แป้กสิครับ”

[ExecutioneR]

ตอนหน้า b-sides   

[mole eye man]

มานั่งฮา   

อ่านตอนนี้แล้วอยากเล่นบาสจัง  แต่เอ็นนิ้วฉีกยังไม่หาย  อ๊าก   

บีไซด์รอบนี้ของใครหว่า  เท่าที่เห็นมีของเจย์ (ที่โดนโจทุ่ม)  กับคู่แฝด  รึจะของอันอื่นน่อ 

จะรอติดตามต่อเช่นเดิมนะครับ   

[DEMON3132]

ตอนหน้ามาเมื่อไรคะ สนุกมากน่าติดตามค่ะ อยากรู้ว่าใครจะเป็นพระเอกกันแน่ โจ หรือ นัท
+1 เป็นกำลังใจให้คุณ ExecutioneR เพื่อจะได้มาต่อไว ๆ ไงคะ
 

[Ryuse]

ฮิ้ว มาอัพแล้ว ทันใจดีจัง เหะๆ ขอบคุณคร้าบ

จะให้ comment ยังไงดี . . . นึกไม่ออก

แค่พระเอกยังเดาไม่ออกเลยว่าจะเป็นใคร จะสูตรสำเร็จนิยายทั่วไป หรือหักมุมหน่อยๆตามใจผู้แต่ง

จะยังไงก็ รอเหมือนเดิมคร้าบ

[mantdash]

ตอนนี้ อืมๆๆ

ไม่ค่อยมีปมเท่าไหร่

อยากรู้จังว่าแฟนเจย์เป็นไงน้า อิอิ

ตอนหน้า b-side ว้าวๆๆๆ 

+1 ให้ครับ

[133113]

ป๊อปน่ารัก
อิอิ
 

[~•SAkurAIro•~]

เยสสสสส ข้ามาวันนี้ไม่ผิดหวังงงง 

ได้อ่านตอนใหม่ด้วยยยย

รอ รอ รอ ตอนต่อไปปป

ว่าแต่ตอนนี้ไม่เห็นมีโจเลยอ่ะ  รอลุ้นด้วยว่าใครจะเป็นพระอก 

[-~iK@iZ_KunG~-]

รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ

อิอิ

[TONG]

รอชมตอนต่อไปค่ะ

พระเอกเปิดตัวยังเนี่ย เดาไม่ออกจริงๆ

น่ากวาดให้หมดหอเลยจริงๆ

[blackberry2214]

แง่ะ โจล่ะ พี่ต้น


ไม่เหนมีบทเลย


555+


คิดถึงนา

[tmarch]

อ่าาห่ะ


ชอบอ่ะ

แบบว่าๆ

ป๊อบก้อแป็กอ่าเนอะ



 

[M@nfaNG]

รอมาแต่เช้ามาแล้วว  
รออ่านตอนหน้าดีกว่าเผื่อจะรู้ว่าใครเป็นพระเอก  

เอ...แต่ตอนที่ผ่านมามีพระเอกอยู่รึเปล่า 

[EverGreen™]

   

ป๊อป

ฮาไปไหน

[ExecutioneR]

๕๕๕๕ แวะมาบอกว่า

อย่าคาดหวังอะไรจาก "พระเอก" ของเรื่องนี้มาเลยครับ

อย่าคาดหวังอะไรจากไอ้ต้นด้วย เพราะผมสติไม่ค่อยดีครับ แต่งอะไรไปก็มึนๆอึนๆๆ อิอิ

แต่รับรองว่า ได้สัมผัสความรักความอบอุ่นจากหลายๆเรื่องราวมุมมองกันแน่นอน

 

ส่วนฉากเลือดสาด คงจะรอให้พวกมันโตกว่านี้ก่อนแล้วกันนะครับ รับรองว่าเมื่อถึงเวลาล่ะก็ ไม่แพ้เมฆกะซันแน่นอน 55555

 

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

จิ้มๆๆๆๆ

ละอ่อนมันนัก บ่ะฮู้ไผเป็นไผ
ก็ยังเชียร์นัทกะนนท์อยู่นะ หึหึหึ  ขอหวังหน่อยเดะ ไม่ได้รึไง

ขอบคุณและจะติดตามครับ
ปล. ช่วงนี้งานเริ่มลดนิดนึง จะเข้ามาเมนต์ให้ทันเวลาเน้อคับ

[Caution]

๕๕๕๕ แวะมาบอกว่า

อย่าคาดหวังอะไรจาก "พระเอก" ของเรื่องนี้มาเลยครับ

อย่าคาดหวังอะไรจากไอ้ต้นด้วย เพราะผมสติไม่ค่อยดีครับ แต่งอะไรไปก็มึนๆอึนๆๆ อิอิ

แต่รับรองว่า ได้สัมผัสความรักความอบอุ่นจากหลายๆเรื่องราวมุมมองกันแน่นอน

 

ส่วนฉากเลือดสาด คงจะรอให้พวกมันโตกว่านี้ก่อนแล้วกันนะครับ รับรองว่าเมื่อถึงเวลาล่ะก็ ไม่แพ้เมฆกะซันแน่นอน 55555

 

หุ หุ มีแต่วัยเสี่ยงคุกทั้งน้านนนนน

พึ่งเคยอ่านคับ ชอบๆๆๆๆ

เอาใจช่วยคนเขียนจับปูใส่กระด้งคับ

 

[kitty]

 ::น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกก  รอตอนต่อไปค่ะ

[l3iZal2l2e]

b - side
 

[wan]

รอตอน b sides อยู่นะครับ ต้น +1 ให้เป็นกำลังใจด้วย 

[krappom]

อย่าคาดหวังอะไรจากไอ้ต้นด้วย เพราะผมสติไม่ค่อยดีครับ แต่งอะไรไปก็มึนๆอึนๆๆ อิอิ

เออ คนแต่งมันบ้าๆ บวมๆ
พลอยทำให้คนอ่านบวมๆ บ้าๆ ไปด้วยเลยเนี่ย
 

[ExecutioneR]

อย่าคาดหวังอะไรจากไอ้ต้นด้วย เพราะผมสติไม่ค่อยดีครับ แต่งอะไรไปก็มึนๆอึนๆๆ อิอิ

เออ คนแต่งมันบ้าๆ บวมๆ
พลอยทำให้คนอ่านบวมๆ บ้าๆ ไปด้วยเลยเนี่ย
 

เจ๊!!! คะแนนเกินกระทู้เกินนนนน!!!

[krappom]

เออว่ะ
ทำให้เหลือ 555 ทีดิ่
แล้วเดี๋ยวจะไปลบรีฯให้เป็น 5555
เสร็จแล้วปริ้นสกรีนเก็บไว้ติดฝาบ้าน
 

[ExecutioneR]

^
^

Venver!!

อ่านว่า

เวิ่นเว้อ! (อย่าลืมออกเสียงตัว v ให้ชัดเจน)

555555

[a_tapha]

รอ 

[Ryuse]

เห็นเม้นต์ของคุณคำเตือน (Caution) แล้วเกิดคำถามในหัว

ม.3เนี่ย ถ้าเป็นโรงเรียนรัฐบาล แน่นอนว่า ผมทรงเดียวที่จะได้เห็นกันก็คือ เกรียน! แล้วพวกเอกชนอ่ะ ปองคุงไม่เคยได้มีชีวิตแบบนั้น

แบบที่ไว้ผมยาวเพิ่มความสมาร์ทจนกระทั่งม.ปลายน่ะ ช่วยเล่าให้ฟังหน่อยสิครับ ใครก็ได้ที่เคยมีประสบพบเจอเรื่องที่ว่านี่

ส่วนเรื่องนี้ จินตนาการปองคุงโยงกับเรื่อง Takumikun Series อ่ะ (ใครไม่รู้จัก แนะนำคร้าบ youtube + google search ก็มี อิอิ)

[ExecutioneR]

เห็นเม้นต์ของคุณคำเตือน (Caution) แล้วเกิดคำถามในหัว

ม.3เนี่ย ถ้าเป็นโรงเรียนรัฐบาล แน่นอนว่า ผมทรงเดียวที่จะได้เห็นกันก็คือ เกรียน! แล้วพวกเอกชนอ่ะ ปองคุงไม่เคยได้มีชีวิตแบบนั้น

แบบที่ไว้ผมยาวเพิ่มความสมาร์ทจนกระทั่งม.ปลายน่ะ ช่วยเล่าให้ฟังหน่อยสิครับ ใครก็ได้ที่เคยมีประสบพบเจอเรื่องที่ว่านี่

ส่วนเรื่องนี้ จินตนาการปองคุงโยงกับเรื่อง Takumikun Series อ่ะ (ใครไม่รู้จัก แนะนำคร้าบ youtube + google search ก็มี อิอิ)

ผมก้อไม่เคยแฮะ แต่ที่แน่ๆไอ้ รร นี้ที่พวกมันเรียนกันอยู่เนี่ย จินตนาการล้วนๆๆ 5555
รวมทั้งประเทศไทย กรุงเทพ เชียงใหม่ ก็เป็นเมืองในมโนของผมล้วนๆเลยครับ

แต่เอาจริงๆ รร ไหนๆก็ต้องผมสั้นแหละครับ ไม่งั้นก็รองทรง ไม่มีทางไว้ผมยาวววแบบเด็กมหาลัยอะไรแบบนั้นได้อยู่แล้ว

ส่วนเรื่อง ทาคุมิ อะไรนั่น ผมก้อไม่รู้จักครับ แต่ถ้ามันเกิดไปซ้ำกันเข้าล่ะก็........ กรูงานเข้าแน่ 
อ่านไปขำๆและกันครับ อย่าเอาไปโยงกันเลย อิอิ

อย่างที่บอกไว้ตอนแรกและหัวชื่อว่านิยายเรื่องนี้ เป็นเรื่อง "ไม่สั้น"

เพราะงั้น ใจเย็นๆกันนะครับ อย่าเพิ่งใจร้อนและอย่าเพิ่งเบื่อกันซะก่อนเน้ออ 

[tmarch]

มาดันง่ะๆ

อิอิ

 

[andyus1]

หรา เอาดีๆ ดิคับ อย่ามึนน่า

เอาพะเอกดีๆคับ

แบบว่า เอ่อ เรื่องมันน่าสนใจมากมายคร้าบ

เดกๆ เฟรนชิป แล้วก็ หุหุ ขอแค่อย่าหั้ยมั่วกันแค่นั้นก็โอแระคับ

ขอมากไปป่าวหว่า

อย่างงั้นโจก็อยูชมรมเทด้วยดิ เข้าล๊อคนนโดนโจเล่นแน่ พ่อพระเราจะช่วยได้ไหมเอ่ย

ตอนนา บีไซน์หรอ ถึงไหนแล้วหว่า ไปย้อนดูก่อน

ผมว่าเอามาเขียนรวมก็ได้น่า เรื่องมก็ไปพร้อมๆ กันนี่น่า (มั้ง) พูดเอางั้นแหละ