บทที่ 15 ก่อน ในช่วง ม.3 นี้ พวกเราค่อนข้างที่จะโตเป็นหนุ่มกันหมดแล้ว แต่ละคนไม่มีเค้าเด็กตอน ม.1 อยู่เลย ผมตอนนั้นสูง 168 แล้ว จากตอน ม.1 ผมสูง 155 เอง เหอะๆๆ แต่ไอ้ปิงนี่ มันสูงตั้ง 180 สูงมากๆ และมันก็ชอบเรียกผมว่า ไอ้เตี้ย
ณ ตอนนั้นไอ้ปิงมันได้ของเล่นใหม่ นั่นก็คือ กีต้าร์ครับ ทำให้มันไม่ค่อยสนใจผมเลย มันเอาแต่หัดดีดกีต้าร์ทุกวัน ผมชวนมันมาทำการบ้านก็ไม่ยอมมาทำ แล้วก็มานั่งปั่นตอนเช้าทุกวันเลย ผมเตือนแล้วก้ไม่ยอมเชื่อฟัง มันก็มีงอนกันบ้าง
ไอ้เตี้ย เอาการบ้านมาลอกหน่อย มันพูดแบบนี้ทุกเช้าก่อนเข้าเรียน
ไม่ได้อยู่ที่กู ส่งไปแล้ว ผมตอบกลับไป
อ้าว ทำไมรีบส่งอ่ะ มันทำหน้างง
ก้อทำเสร็จตั้งแต่หลังเลิกเรียนแล้ว ก้อเลยเอาไปส่งที่ห้องอาจารย์เลย ผมทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้
ไรว่ะ มึงก้อรู้ ว่ากูต้องลอกมึง แล้วรีบส่งทำไม มันเริ่มอารมณ์เสีย
ช่วยไม่ได้ กูชวนมึงทำแล้ว ก้อไม่มาทำเอง ผมเริ่มโมโหเหมือนกัน มันจ้องหน้าผมตาไม่กระพริบ ผมก้อจ้องหน้ามันกลับ แล้วมันก็เดินหนีไป
ตอนนั้นผมก็โกรธมันนะ เพราะนี่ไม่ใช่ความผิดผมอ่ะ มันไม่รับผิดชอบตัวมันเอง ใช่ว่าผมไม่ใส่ใจมัน แต่ว่ามันไม่ใส่ใจตัวมันเองมากกว่า ผมเลยต้องดัดนิสัยมันบ้าง
และวันนั้น มันก็โดดเรียนครับ ไปไหนก็ไม่รู้ ผมก็ต้องนั่งเรียนคนเดียว ในใจก็อยากรู้ว่ามันไปไหน ไม่อยากให้มันทำแบบนี้เลย วัยรุ่นนี่ใจร้อนจริงๆ
กลับมาถึงหอตอนเย็นก็เห็นมันนั่งเล่นกีต้าร์ของมันอยู่ ผมก้อเลยเดินเข้าไปหามัน
จะลอกการบ้านป่าว ทำตอนนี้เลย มีนิดเดียวเอง ผมถามมันดีๆ
ยังไม่ทำ แล้วกูก้อไม่ลอกมึงด้วย ขอบใจ มันพูดแบบไม่สนใจผมเลย แล้วมันก็นั่งดีดกีต้าร์ของมันต่อไป ผมก็เดือดสิครับ กูง้อแล้วน่ะ ยังเป็นแบบนี้ ผมก้อเลยเดินหนีมาเลย ตอนนั้นอารมณ์เสียมากๆ
คืนนั้นผมก็นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ระเบียงข้างนอก สักพักไอ้ปิงก็เดินขึ้นมาจากข้างล่าง มันเห็นผม แล้วมันก็หันไปมองทางอื่นแล้วก็เดินเข้าไปนอน ผมเห็นแบบนั้นนั้นแล้วมันจี๊ดมากๆ ถามว่าเสียใจมั้ย ก็เสียใจ ไม่อยากให้เราโกรธกันแบบนี้เลย แต่พอถึงเวลาที่ผมเข้าไปนอน ก็เห็นมันนอนอยู่ที่เตียงผม ผมก็คิดในใจเอาไงดีว่ะกู สรุปแล้วก็คือ ผมก็ขึ้นไปนอนกับมันตามปกติเหมือนเคย
พอขึ้นไปนอน มันก็เปลี่ยนท่านอนตะแคงเป็นนอนหันหลังให้ผมทันที ผมก็สอดตัวเข้าไปในผ้าห่ม หลังเราก็ชนกัน แต่ผมนอนไม่หลับเลยอ่ะ อยากหันหลังกลับไปกอดมันจัง คิดในใจ เอาไงดีว้าๆๆ ผมก็เลยตัดสินใจ ยอมเป็นฝ่ายง้อครับ เหอะๆๆ ตั้งแต่คบกับมันมา ส่วนใหญ่มันจะง้อผมตลอด ว่าแล้วผมก็หันหลังกลับ แล้วเอามือไปกอดมัน
ผมกอดมันได้ซักพัก ก็ได้ยินเสียงมันหายใจแรงมาก แล้วมันก็เริ่มขยับตัวเป็นนอนหงายครับ ตอนนั้นไหนๆก็ไหนๆแล้ว ผมก็เลยหอมแก้มมันไปหนึ่งทีครับ คิดในใจ ไหนๆจะง้อแล้วก็ต้องง้อให้ถึงที่สุด แล้วมันก็ลืมตาขึ้นมาแล้วดึงผมให้ไปนอนซบตรงหน้าอกของมัน แล้วมันก็จูบหน้าผากของผมหนึ่งที
ไม่มีเสียงพูดอะไรในตอนนั้น แต่สิ่งที่รู้สึกได้คือความอบอุ่น ที่เราต่างมอบให้กัน ผมนอนซบตรงหน้าอกของมัน ได้ยินเสียงหัวใจของมันเต้นแรงมากๆ ผมก็นอนนับเสียงหัวใจของมันเต้น ไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ เรื่อยๆ จนผมเผลอหลับไป
วันต่อมา ทุกอย่างก็กลับสู่ภาวะปกติ มันก็มานั่งลอกการบ้านผมเหมือนเดิมตอนเช้า เหอะๆๆ สงสัยผมคงดัดนิสัยมันไม่ได้แล้วล่ะครับ
หลังกินข้าวเย็น มันก็ชวนผมไปกินขนมที่ศาลาริมน้ำเช่นเคย แต่คราวนี้มันแบกกีต้าร์มาด้วย ผมคิดในใจ นี่มึงค่อยกลับไปเล่นที่หอไม่ได้รึไง
เรานั่งกินขนมจนหมด มันก็บอกผมว่า
มึง เดี๋ยวกรูเล่นกีต้าร์ให้มึงฟังนะ มันบอกผม
เอาเดะ ผมพูดพร้อมกับยักคิ้วหนึ่งที
ก่อนอื่นกูจะสารภาพกับมึงว่า ที่กูหัดเล่นกีต้าร์ทุกวันจนไม่มีเวลาให้มึงอ่ะ ก็เพราะว่ากูอ่ะ อยากจะทำอะไรให้มึงประทับใจ กูถามพี่ชายกูว่า ทำยังไงคนที่เรารักถึงจะประทับใจ เค้าก็แนะนำกูว่า เล่นกีต้าร์ แล้วก็ร้องเพลงซึ้งๆให้เค้าฟัง ยังไงๆก็ต้องประทับใจแน่นอน กูอาจจะร้องไม่เพราะ กูอาจจะยังเล่นกีต้าร์ไม่เก่งเท่าไร แต่กูขอให้มึงฟังกูร้องให้จบเพลงได้มั้ย มันอธิบายให้ผมฟัง
ผมได้ยินแบบนั้นก็อึ้งสิครับ แล้วก็แอบอมยิ้มเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ยิ้มแล้วก็พยักหน้าหนึ่งที แล้วมันก็เริ่ม อินโทรของเพลง แล้วมันก็เริ่มร้อง
ก่อนท้องฟ้าจะสดใส ก่อนความอบอุ่นของไอแดด
ก่อนดอกไม้จะผลิบาน ก่อนความฝันอันแสนหวาน
ในใจไม่เคยมีผู้ใด จนความรักเธอเข้ามา
ทำให้ดวงตาฉันเห็นความสดใส ข้างกายไม่เคยมีผู้ใด
จนความรักเธอเมตตา เป็นพลังให้ฉันสู้ต่อไป
บนโลกที่โหดร้าย เหลือเกิน
ก่อนดวงดาวจะเต็มฟ้า ก่อนชีวิตจะรู้คุณค่า
ก่อนสิ้นศรัทธาจากหัวใจ ก่อนที่คนอย่างฉันจะหมดไฟ
ในใจไม่เคยมีผู้ใด จนความรักเธอเข้ามา
ทำให้ดวงตาฉันเห็นความสดใส ข้างกายไม่เคยมีผู้ใด
จนความรักเธอเมตตา เป็นพลังให้ฉันสู้ต่อไป
บนโลกที่โหดร้าย เหลือเกิน
ทั้งวิญญาณและหัวใจ ให้เธอครอบครอง
ทั้งชีวิตให้สัญญา จะอยู่ จะสู้เพื่อเธอ
ในใจไม่เคยมีผู้ใด จนความรักเธอเข้ามา
ทำให้ดวงตาฉันเห็นความสดใส ข้างกายไม่เคยมีผู้ใด
จนความรักเธอเมตตา เป็นพลังให้ฉันสู้ต่อไป
บนโลกที่โหดร้าย เหลือเกิน ตอนนั้นผมประทับใจมากๆ ไม่เคยคิดมาก่อนในชีวิตเลยว่า จะมีใครยอมทุ่มเททำอะไรบางสิ่งเพื่อเพียงหวังว่าเราจะประทับใจในสิ่งที่เค้าทำ แม้ว่าปิงจะไม่ได้ร้องเพลงเพราะ อาจจะดีดกีต้าร์ไม่เก่งเท่าไร แต่ ณ ตอนนั้น ผมกลับรู้สึกว่า มันเป็นเพลงที่เพราะที่สุดในชีวิตที่ผมเคยฟังมา จนถึงทุกวันนี้ เวลาที่ผมได้ยิน เพลง ก่อน ของ โมเดิร์นด๊อก ภาพไอ้ปิงที่กำลังดีดกีต้าร์ และร้องเพลงนี้ให้ผมฟัง ก็จะปรากฏขึ้นในสมองผมทันที
ในวันนั้นผมก็นั่งฟังเพลงที่มันร้องจนจบ มันเขินมากมาย ผมก็เช่นกัน หลังจากนั้นเราก็เดินกลับหอกัน ช่วงที่ลับตาคนเราก็แอบเดินจับมือกันด้วย อิอิ และหลังจากนั้นทุกวัน ผมก็จะไปนั่งเป็นเพื่อนไอ้ปิงตอนมันหัดเล่นกีต้าร์ทุกวัน โดยมันจะเป็นคนเล่น และผมเป็นคนร้องเพลง มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุด ที่จนถึงทุกวันนี้ ก็ยังไม่มีใครที่จะทำให้ผมรู้สึกแบบนั้นได้อีกครั้ง
http://media.imeem.com/m/vIr6VUEg7k
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
