หัวข้อ: ยังจำได้มั้ย ว่าผู้ชายคนแรกที่คุณรัก....ชื่ออะไร?

[M@nfaNG]

แล้วจะทำไงดีล่ะทีนี้ จะยอมเปิดตัวไม๊ล่ะ

[bixzz]

ตามมาอ่านบทที่แปดแล้วนะครับ...
สงสารทั้งกล้าและปิงจัง กำลังจะเริ่มมีความสุขดันโดนมารผจญอีกแล้ว
ขอจับนังติมโบกเสียหน่อย 

แล้วจะทำยังไงดีล่ะ จะแอบไปอยู่ด้วยกันก็คงไม่ได้อีกเพราะอยู่โรงเรียนประจำ
รอลุ้นต่อแล้วกันครับ 

ขอแอบถามนะครับ...อันนี้เขียนมาจากเรื่องจริงใช่ไหมครับ
แล้วคุณเด็กโรงเรียนประจำคือน้องกล้าในตอนนั้นหรือเปล่าอ่ะครับ

[nOn†ღ]

 กำลังจะหวานเลย  มารผจญจริง ๆ

[nana]

หนูกล้าจะทำยังงัย

[mantdash]

ปิงมั่นคงมาก น่าสงสารกล้าจัง 

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 

ปิงจะทำไรน่าจะบอกกล่าวกัยบ้าง

ความรู้สึกคนมันไม่ได้คิดกันเอาเองได้นะ

ท่าทางคราวนี้จะโกรธกันนานน่าดูเด่วจะรออ่านต่อนะคราบ กล้า

ปล. ชอบเรื่องนี้มากมายจริงๆนะ

[เด็กโรงเรียนประจำ]

ตามมาอ่านบทที่แปดแล้วนะครับ...
สงสารทั้งกล้าและปิงจัง กำลังจะเริ่มมีความสุขดันโดนมารผจญอีกแล้ว
ขอจับนังติมโบกเสียหน่อย 

แล้วจะทำยังไงดีล่ะ จะแอบไปอยู่ด้วยกันก็คงไม่ได้อีกเพราะอยู่โรงเรียนประจำ
รอลุ้นต่อแล้วกันครับ 

ขอแอบถามนะครับ...อันนี้เขียนมาจากเรื่องจริงใช่ไหมครับ
แล้วคุณเด็กโรงเรียนประจำคือน้องกล้าในตอนนั้นหรือเปล่าอ่ะครับ

เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงทั้งหมดครับ

น้องกล้าในเรื่องก็คือตัวผมเอง

ความจริงผมเขียนเรื่องนี้จบเอาไว้นานแล้ว

มีทั้งหมด 22 ตอน

ไงก็ขอบคุณนะครับ ที่ติดตาม และเป็นกำลังใจให้

มีคนอ่านเรื่องของผมแค่คนเดียว ผมก็ดีใจแล้ว

แค่อยากจะถ่ายทอดเรื่องราวความรักของผมให้คนอื่นได้รู้บ้าง

แล้วจะมาอัพให้ทุกวันนะครับ

ขอบคุณอีกครั้ง

จากใจ

เด็กโรงเรียนประจำ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 

จิ้มคนเขียน อิๆ

เป็นกำลังใจให้นะคราบ 

[tmmajor]

  เป็นอย่างงี้ได้อย่างไรกันนนนน
เสียใจนะเนี่ย แล้วคุณกล้าทำไงต่อล่ะครับหลังจากนั้น

ทำไมถึงทะเลาะกันล่ะ ไม่ดีหรออยู่ด้วยกัน???

[imageriz]

เพิ่งเข้ามาอ่าน  มาให้กำลังใจ  น้องกล้า

 

[bixzz]

  ขอบคุณที่ตอบคำถามนะครับคุณกล้า...ให้กำลังใจเต็มที่ครับ 

มาปูเสื่อรออ่านตอนต่อไปครับ ลุ้นครับลุ้น

[เด็กโรงเรียนประจำ]

บทที่ 9 สมน้ำหน้าตัวเอง


     หลังจากวันนั้น ผมก็จะคอยหลบหน้าไอ้ปิงตลอด ที่โต๊ะกินข้าว ผมก็จะไม่คุยกับมันเลย หลายครั้ง มันพยายามจะชวนผมคุยด้วย แต่ผมก็เงียบอย่างเดียว ในตอนกลางคืน ผมก็จะไปนอนที่เตียงน้องอาร์ม น้องเลี้ยงผม แต่สิ่งที่ผมทำนั้น มันตรงข้ามกับใจผมทุกอย่าง

     พอถึงช่วงสอบกลางภาค ผมไม่มีสมาธิอ่านหนังสือเลย ทำไมก็ไม่รู้ ใจผมมันว้าวุ่น นี่เราไม่ได้คุยกันมาจะเป็นเดือนแล้วนะ ผมได้แต่ถามตัวเองในใจ ว่าเรามีความสุขมั้ยตอนนี้ และผมก็ได้คำตอบในใจแล้วว่า ผมควรจะทำยังไงต่อไป

     สอบกลางภาคตอนปลายเดือนกรกฎาผ่านไป โรงเรียนหยุดให้กลับบ้านได้หนึ่งอาทิตย์ ตอนแรกพ่อผมจะมารับกลับบ้าน แต่ผมโทรไปบอกพ่อว่าไม่อยากกลับ ยังมีรายงานที่ต้องทำอีกเยอะ แต่จริงๆแล้วผมโกหกพ่ออ่ะ ที่ผมไม่อยากกลับ เพราะผมรู้ว่าไอ้ปิงมันต้องอยู่ซ้อมบอลที่โรงเรียน เพราะมันได้เป็นนักฟุตบอลของโรงเรียน ซึ่งจะมีแข่งในตอนปิดเทอมเดือนตุลา มันจึงต้องอยู่ซ้อมหนัก ผมนี่ก็สุดๆเลยนะ ผมนึกในใจ ปากก็ทำเป็นบอกว่าโกรธ ไม่อยากยุ่งแล้ว แต่พอรู้ว่ามันไม่ได้กลับบ้าน ผมก็เลยไม่กลับมั่ง 55555 ปากกับใจไม่เคยตรงกันเลยผมเนี่ย

     เย็นวันศุกร์ เป็นวันสอบกลางภาควันสุดท้าย รถผู้ปกครองเยอะแยะมากมายเต็มไปหมด นักเรียนต่างดีใจที่จะได้กลับบ้าน ส่วนตัวผมนั่งเล่นอยู่ใต้อาคารเรียน ยังไม่อยากกลับหอ เพราะตอนนี้ที่หอคงจะวุ่นวายน่าดู เพราะผู้ปกครองคงมาช่วยลูกๆขนของกันเต็มไปหมด สักพักฝนก็ตกหนักมาก ตรงที่ผมนั่งโดนฝนสาด ผมเลยเดินขึ้นไปบนตึกเพื่อขึ้นไปนั่งบนห้องเรียน

     ผมเลือกที่จะนั่งริมหน้าต่าง นั่งมองดูฝนตก บรรยากาศดีเหลือเกิน ผมคิดในใจว่า วันนี้จะเป็นคนเข้าไปคุยกับปิงก่อน เพราะเรายังไม่ได้คุยกันเลยตั้งแต่เกิดเรื่องคราวนั้น ขณะที่ผมกำลังนึกไปเรื่อยเปื่อย ก็มีคนเปิดประตูห้องเข้ามา

     มานั่งทำอะไรที่นี่คนเดียวว่ะมึง ไม่กลับบ้านเหรอ ไอ้ปิงนั่นเอง

     ผมทำหน้าตกใจ แล้วย้อนถามมันกลับไปว่า

     ไม่อยากกลับ แล้วมึงละ ขึ้นมาทำอะไรบนนี้
     ก็ขึ้นมาหามึงไงล่ะ กูนั่งเล่นอยู่ที่โรงอาหาร มองเห็นมึงนั่งอยู่ริมหน้าต่าง ก็เลยขึ้นมาหา เป็นอะไรหรือป่าวเนี่ย ทำหน้าหยั่งกะตูดแหน่ะ มันล้อผม

     ตอนนั้นผมคิดในใจ ว่าจะพูดกับมันดีๆ แต่ปากผมมันกลับพูดออกไปว่า

     เรื่องของกู อย่ามายุ่ง จะไปไหนก็ไป  นี่กูพูดอะไรออกไปเนี่ย
     อืม งั้นตามใจมึงละกัน กูไปล่ะ มันทำหน้าเหมือนหมดหวัง

     พูดจบมันก็ปิดประตูแล้วเดินออกไป

     ผมอยากจะตบปากตัวเองมากๆเลยตอนนั้น ทำไมกูไม่พูดกับมันดีๆว่ะ ทั้งๆที่ใจกูอยากจะคุยกับมันใจจะขาด ผมไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ มีใครเคยเป็นแบบผมบ้างป่าวเนี่ย เฮ้อ แย่จริงๆเลยตัวผม

     เย็นวันนั้น ผมไม่ได้กินข้าวที่โรงอาหาร ผมแอบออกไปกินร้านค้านอกโรงเรียนคนเดียว ขากลับก็แวะซื้อขนมมามากมาย กะว่า เป็นไงเป็นกันว่ะ จะเอาขนมนี้ไปขอโทษมัน เพราะยังไงเราก็อุตส่าห์ไม่กลับบ้าน เพื่อที่จะอยู่กับมันแล้ว ต้องเลิกหยิ่งสักที

     พอกลับมาถึงหอ ผมก็เข้าไปนั่งรอมันในห้องอ่านหนังสือ กะว่าถ้ามันกลับมา จะเดินไปคุยกับมันก่อนเลย แต่ก็รอจนมืดแล้ว มันก็ยังไม่กลับมาสักที วันนี้ก็ยังไม่มีซ้อมซะด้วย เพราะเริ่มซ้อมพรุ่งนี้ ผมก็รอมันจนถึงเวลากำหนดที่จะต้องเข้าหอพัก แต่ก็ไม่มีวี่แววว่ามันจะมา ผมจึงตัดสินใจเดินขึ้นไปดูบนหอ เผื่อมันจะขึ้นไปแล้วก็ได้ แต่เราไม่เห็นเอง พอขึ้นไปถึงผมก็เห็นท๊อปนั่งอยู่ที่ระเบียง

     อ้าว ท๊อป ไม่กลับบ้านเหรอว่ะ ผมถามมัน
     พ่อกับแม่ไม่ว่างมารับว่ะ เซ็งเลย แล้วมึงอ่ะ มันตอบพร้อมกับทำหน้าเบื่อๆ
     กูไม่อยากกลับว่ะ กลับไปก็ไม่มีไรทำ ผมตอบแบบขอไปที
     ซื้อขนมมาเยอะแยะเลย กินบ้างสิ ท๊อปขอผม

     ผมซื้อมาเยอะจริงๆครับ จะไม่ให้ก็กะไรอยู่ ก็เลยแบ่งให้มันกินด้วย และระหว่างที่นั่งกินขนมกัน ผมก็ลองถามไอ้ท๊อปว่า

     เห็นไอ้ปิงป่ะ
     มันกลับบ้านไปแล้ว
     อ้าวเหรอ มันไม่ได้อยู่ซ้อมบอลหรอกเหรอ ผมถามด้วยความสงสัย
     ก็ตอนแรกมันก็อยู่อ่าแหละ แต่จู่ๆมันก็บอกว่าตกบันได ขาแพลง อยู่ซ้อมไม่ได้เลยโทรให้พ่อมันมารับกลับ เพิ่งกลับไปเมื่อตอนกินข้าวเย็นนี้เอง

     ตอนนั้นผมแทบจะเป็นลม นี่กูอุตส่าห์ไม่กลับบ้านเพื่อที่จะได้อยู่กับมัน แต่เมื่อได้ยินดังนั้นผมน้ำตาแทบจะไหล ผมได้แต่โทษตัวเอง ด่าตัวเองอยู่ในใจ นี่ถ้าตอนอยู่บนห้อง เราพูดดีๆกับมัน ป่านนี้คงได้สวีทกันอยู่ที่หอไปนานแล้ว มันคงไม่น้อยใจหนีกลับบ้านไปแบบนี้หรอก คนเหลืออยู่ที่หอก็ไม่ถึงสิบคน ผมเซ็งมาก กูต้องอยู่แบบเหงาๆอย่างนี่อีกหนึ่งอาทิตย์เลยเหรอว่ะ เฮ้อ เป็นวันหยุดที่ทรมานที่สุดในชีวิตผมเลย สมน้ำหน้าตัวเองจริงๆ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 

จิ้มคนเขียนอิๆ

กรรมเวรจริงๆ น่าสงสารอะอุตส่าจะง้อดันพลาดท่าซะได้ 

คงต้องรอหลังจากปิด 1 week นี่ละนะกว่าอะไรจะดีขึ้น


แล้วจะรออ่านต่อน๊า แหมอัพถี่โดนใจจริงๆ +1 ให้เลย

[M@nfaNG]

 ไม่รู้ว่าจะสมน้ำหน้าดีไม๊ แต่เอาเป็นว่าน่าเห็นใจดีกว่า เค้าเรียกว่าเป็นช่วงทดสอบความรักมั๊งเนอะ 

[dokjarn]

 ต่อไปนี้เป็นของเด็กโรงเรียนประจำ คนเขียนเรื่องนี้

น่ารักมาก

เก่งมาก

ขยันมาก

ชอบจริงครับ อ่านอย่างเพลินเลย

แล้วเหมือนเราอยู่ในเหตุการณ์แต่ละตอนเลยอ่ะ

เรื่อง...ไอ้ปากตรงข้ามกับใจเนี่ย...

ผมว่าหลายคนก็คงเคยเป็นกันบ้างแหละว่ามะ

แล้วก็เป็นเหมือน..กล้า ในเรื่องเนี้ย..มานั่งเสียใจ..โดนจริงๆ

รอตอนต่อไปนะครับ

 

 

[imageriz]

เราว่าอาการปากไม่ตรงกับใจเนี๊ยะ หลายคนคงเคยเป็น

ไม่รู้กลัวอะไรเหมือนกันกับการที่จะพูดให้ตรงกับใจคิด

ความกล้ามันไม่มีอ่ะ  แต่พอตั้งใจจะพูดให้ตรงกับใจ

บ้างทีมันก็สายไปแหละ   

+ 1 เป็นกำลังใจให้น้องกล้า

[gargoyle]

อื้อหือชีวิต...

มันช่าง... น่าเศร้านัก

ติดตามอ่านอยู่นะคะ

[tmmajor]

ไม่น่าเลยเนอะ
น่าจะตบปากซัก26426958769ที

เสียดายเลยตั้งหนึ่งอาทิตย์แน่ะ

[PEAK]

[กอด] คนเขียน  แน่น ๆ เลย   ^__^  มาลงเรื่องอีกแล้ว

ตอนนี้น่าสงสารกล้าจัง~!!

คิดดีได้อีก  ...  แต่แสดงออกมา  ปิงหนีกลับบ้านไปเลย

ขอบคุณคนเขียนมาก ๆ น้า  ...  แม้เรื่องจะเศร้า แต่ก็มีความสุขจังที่ได้อ่าน  (^__^)

[mantdash]

น่าสงสารอ่า รีบๆไปง้อหน่อยน้า 

[remainder.t]

 :z13:โดนใจ มากเลยครับ
 ::เลยแอบเก็บเอาไปคิดถึงป๊อปปี้เลิฟสมัยมัธยม
และวีรกรรมร้ายๆ ที่เราเคยทำกะเค้าเอาไว้ 
 :z3:เฮ้อ!!!แสนเสียดาย น่าย้อนเวลาได้

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆครับ

[OHmeza019]

gเง้ออ  กล้านี่เเอบหยิ่งน่ะค้าบบ
เเล้วทีนี่ทำไงอ่ะ 1อาทิดกับความเหงาเลยออ ??

เเอบคิดถึง สมัยรักเเรก 55

[เด็กโรงเรียนประจำ]

บทที่ 10 ของขวัญวันเกิด


     หลังจากที่ทุกคนกลับบ้านไป ผมก้อนั่งๆนอนๆ อยู่ที่หอเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์เต็มๆ น่าเบื่อมากๆ พอถึงวันศุกร์ ทุกคนก็กลับมาที่หอตามปกติ เพราะวันเสาร์ที่โรงเรียนจะมีกิจกรรม เป็นงานเลี้ยงเล็กๆ มีอาหาร และมีดนตรี สำหรับนักเรียนในช่วงหลังสอบ

     ในคืนวันเสาร์นั้นทุกๆคนสนุกสนานกันเต็มที่ แต่ผมกับรู้สึกเบื่อๆ เพราะไอ้ปิงกับผมยังไม่ได้คุยกันเลย มันก็ไปสนุกกับเพื่อนมันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ผมทำตัวให้สนุกไม่ได้ เพราะผมไม่สนุกจริงๆ

     พี่กล้า ไม่ไปเต้นเหรอ เหลืออีกแค่ ชั่วโมงเดียวเองน่ะ งานก็จะเลิกแล้ว น้องอาร์มชวนผม
     ตามสบายเลยมึง กูปวดท้องว่ะ ขอนั่งดูเฉยๆละกัน ผมโกหกมันไป
     อืม ไม่แน่คืนนี้กูไปนอนกับมึงด้วยนะ ที่ผมจะไปนอนกับมันเพราะผมไม่อยากนอนคนเดียว
     ตามสบายเลยพี่ มันตอบ แล้วมันก็ไปเต้นกับเพื่อนมันต่อ

     พอกลับมาถึงหอ ทุกคนก็แย่งกันไปอาบน้ำทันที ผมก็เช่นกัน ง่วงนอนมาก อยากรีบๆอาบน้ำแล้วก็นอนซะ ผมจัดการเปลื้องผ้าเหลือ กกน ตัวเดียว เดินไปที่ราวตากผ้าเพื่อจะไปหยิบผ้าเช็ดตัว แต่ผมหาไม่เจอ ผ้าเช็ดตัวผมหายไปไหนอ่ะ ใครแม่งมั่วผ้าเช็ดตัวกูไปว่ะ ผมคิดในใจ

     ผมเลยเดินไปหาที่ห้องน้ำครับ กะว่าถ้าเจอ จะด่าคนที่เอาไปให้หูแฉะเลย และผมก็เจอครับ มันพาดอยู่หน้าห้องน้ำ แสดงว่าไอ้คนที่เอาไปต้องกำลังอาบอยู่แน่นอน ผมเปิดประตูไปทันทีเลยครับ กำลังจะอ้าปากด่า ผมก็ชะงัก

     อาบด้วยกันป่าว ไอ้ปิงชวนผม
     เอาผ้าเช็ดตัวกูมาทำไม ผมถามมัน
     ทำไมล่ะ เป็นแฟนกันใช้ด้วยกันจะเป็นไรไป ดูมันพูดสิครับ คนอื่นๆก็ได้ยินหลายคน แถมยังโห่กันอีกต่างหาก ผมอายมากๆเลยตอนนั้น
     พ่อมึงเหอะ ผมด่ามัน แต่ผมก็แอบอมยิ้ม
     ตกลงจะอาบด้วยกันมั้ยจ๊ะ มันพูดพร้อมกับทำหน้าตากวนๆ

     ณ เวลานั้นไม่ต้องเดาหรอกครับ ว่าจะเป็นเช่นไร ผมก็เข้าไปอาบกับมันนั่นแหละ แถมผมยังช่วยถูหลังให้มันอีกตะหาก ในที่สุดก็กลับมาคืนดีกันซะที เป็นที่ตัวผมเองนั่นแหละ ที่ฟอร์มเยอะ เกือบจะอกแตกตายแล้วมั้ยล่ะ เหอะๆๆๆ

     คืนนั้นผมเปลี่ยนที่นอนครับ ไม่นอนเตียงผมแล้ว ไปนอนที่เตียงไอ้ปิงแทน รำคาญพี่ติม เดี๋ยวมันแอบดูอีก แต่คืนนั้นผมก็ไม่ได้ทำอะไรกันหรอกครับ เต็มที่ก็แค่ให้ไอ้ปิงนอนกอด อีกอย่างผมก็ง่วงมากด้วย ไม่นานนักเราสองคนก็หลับสนิท

     มาถึงเดือนกันยายน ก็ใกล้ฤดูสอบปลายภาค ผมก็ตั้งใจอ่านหนังสืออย่างหนัก เพราะว่า คะแนนสอบกลางภาคไม่ค่อยดีนัก เพราะช่วงที่สอบกลางภาค ผมกับไอ้ปิงยังโกรธกันอยู่ เลยไม่ค่อยมีสมาธิในการอ่านหนังสือสักเท่าไร ไอ้ปิงมันก็รู้ มันก็เลยไม่กวนผม มันจะไปนอนรอผมที่เตียงของมัน เป็นอันว่ารู้กันว่า ถ้าผมอ่านหนังสือเสร็จให้ตามไปนอนกับมันที่เตียง ผมก็ด่ามันนะว่า แทนที่จะมาอ่านหนังสือเป็นเพื่อนกัน คะแนนมันนี่ถือว่าห่วยแตกมากๆ แต่มันบอกว่าขี้เกียจ ไว้หาลอกเอาตอนสอบละกัน ดูมันพูดเข้าสิ

     ผมสอบปลายภาคทั้งหมด 3 วันครับ คือ 24 25 และ 26 กันยายน โดยวันสอบวันสุดท้ายจะตรงกับวันเกิดผมพอดี ผมก็บอกไอ้ปิงมันว่า

     มึง วันเกิดกู ซื้อของขวัญให้กูด้วยนะ ผมพูดอ้อนๆมัน
     มึงอยากได้อะไรอ่ะ มันถามกลับมา
     อะไรก็ได้ ขอแค่มึงเป็นคนให้ กูก็ดีใจแล้ว ผมพูดพร้อมกับทำตาหวานใส่มัน
     อะไรก็ได้แน่นะ มันย้ำด้วยน้ำเสียงจริงจัง
     เออน่า ผมคิดในใจไอ้นี่มันจะมาไม้ไหนกันแน่เนี่ย

     การสอบของผมนั้นไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไร ในตอนนั่งสอบนั้น ผมนั่งห่างจากไอ้ปิงหนึ่งแถวตอนลึก แต่ในแถวแนวนอน เราอยู่แถวเดียวกัน มันก็พยายามจะถามผมหลายครั้ง แต่ผมไม่กล้าเลยอ่ะ ไอ้คนที่นั่งคั่นกลางผมก็ปิดข้อสอบมิดชิดไม่ให้ไอ้ปิงมันลอกเลย น่าสงสารจริงๆ อาจารย์ก็คุมเข้มซะด้วย ใจจริงก็อยากจะช่วยมันมากเลยครับ แต่ก็คิดในใจ สมน้ำหน้า ทีตอนชวนอ่านหนังสือไม่ยอมมาอ่านด้วยกันเอง หุหุหุ

     เย็นวันที่ 25 หลังจากกินข้าว ผมก็รีบกลับมาอาบน้ำทันที ส่วนไอ้ปิง ไปร้านขนมกับเพื่อน แหม ยังมีกะใจเตร็ดเตร่ได้อีกนะมึง แล้วก็มาบ่นว่ากูไม่ให้ลอก เหอะๆๆ ผมรีบอาบน้ำแล้วก็ขึ้นไปนั่งอ่านหนังสือที่ระเบียงอย่างไม่สนใจใคร เพราะว่าพรุ่งนี้สอบวันสุดท้าย และก็มีแต่วิชายากๆทั้งนั้นเลย ผมอ่านไปเรื่อยๆ จากคนนั่งอ่านมากมาย ตอนนี้เหลือไม่กี่คนแล้ว เพราะเวลาใกล้จะเที่ยงคืนแล้ว สักพักไอ้ปิงก็เดินเข้ามา

     ลงไปข้างล่างเป็นเพื่อนหน่อยมึง มันชวนผม
     ลงไปทำเหี้ยอะไรข้างล่าง มืดตื๊ดตื๋อน่ากลัวจะตายห่า ผมทำหน้าว่าไม่อยากไป
     เออน่า แป๊ปเดียว มันทำหน้าเครียดๆ
      ก็ได้ ว่าแล้วผมก็เดินตามมันไป

     มันเดินเข้าไปใต้ราวตากผ้า ผมก็ตามมันไป พร้อมกับแปลกใจ เลยถามมันว่า

     มาทำเหี้ยอะไรใต้ราวตากผ้าว่ะ ผมถามเพราะสงสัยจริงๆ
     รออีกหนึ่งนาที แล้วจะบอก มันพูดแล้วก็ยิ้มๆ

     ผมก็ยืนจ้องหน้ามันเฉยๆ จนเวลาผ่านไป 1 นาที

     Happy birthday นะ ผมว่าแล้ว ว่าต้องเป็นเรื่องนี้
      ขอบใจนะ ผมอมยิ้มตลอดเวลา
     หลับตาสิ มีของขวัญจะให้ ผมก็หลับตาตามที่มันบอก และก็คิดในใจ กูไม่เห็นมึงถืออะไรมาสักอย่าง
     ยื่นมือมา ผมก็ส่งมือให้มัน

      สักพัก ไอ้ปิงก็เอานิ้วมือมัน มาเขียนที่มือผมเป็นรูปหัวใจ แล้วพูดว่า

     กูให้แล้วไม่เอาคืนน่ะเว้ย เก็บรักษาเอาไว้ดีๆหล่ะ

     ผมลืมตาขึ้น มองหน้ามัน แล้วทำหน้าตาประมาณว่ามึงนี่เสียวมากๆเลยนะ แล้วผมก็หัวเราะเบาๆ จนมันถามว่า

     ขำไรมึง ไม่เอาก็เอาคืนมา มันทำหน้าตาแบบงอนๆ
     ใครบอกล่ะ ว่ากูไม่เอา ให้แล้วก็ห้ามทวงคืนนะเฟ้ย

      ตอนนั้นผมเขิลมากๆเลยอ่ะ ไม่คิดว่ามันจะมามุขนี้ แต่ไอ้มุขเสี่ยวๆแบบนี้แหละ ไม่น่าเชื่อว่าจะทำให้ผมใจละลายได้เหมือนกัน ว่าแล้วผมก็หอมแก้มมันหนึ่งที แล้วก็รีบวิ่งหนีมันขึ้นไปอ่านหนังสือต่อ

      เฮ้ย รอด้วย กูกลัวผี มันร้องตามหลังผมมา

     ในชีวิตของผม ได้ของขวัญวันเกิดทุกปี มีทั้งราคาไม่กี่ร้อย ไปจนถึงหลักหมื่น แต่ไม่มีของขวัญชิ้นไหนเลย ที่จะทำให้ผมต้องจดจำไปตลอดชีวิต เหมือนกับของขวัญชิ้นนี้ ที่ไอ้ปิงให้ผม

[เด็กโรงเรียนประจำ]

มาต่อให้ละครับ รวดเร็วทันใจดีมั้ยครับ

ไม่อยากให้เพื่อนๆอารมณ์ค้าง

ก็เลยรีบมาอัพให้

กะว่าจะให้จบก่อนวันวาเลนไทน์นี้

ถือว่าเป็นของขวัญวันวาเลนไทน์มอบให้แก่เพื่อนๆทุกคนก็แล้วกันครับ

ขอบคุณมากๆที่ชอบเรื่องนี้

จากใจ

เด็กโรงเรียนประจำ

[nugaa01]

คนอ่านดีใจ เพราะคนแต่งใจดี 

เอามาลงบ่อย ๆ น่ะ ชอบมากเลย

  หลาย ๆ

[nana]

หนูปิงน่ารักจริงๆ

[Just let it be]

อิจฉา

ได้หัวใจเป็นของขวัญวันเกิดดดด

 

[Sith]

วะ ว้าว... 

[M@nfaNG]

ปิงน่ารักจัง นี่ถ้าง้อกันก่อนกลับบ้านก็คืนดีกันไปตั้งนานแล้วนะเนี่ย

[bixzz]

ขอบคุณที่มาลงเรื่องต่อนะครับ...ตอนนี้หวาน น่ารัก ได้ใจจริงๆ
ปิงนี่มุขใช้ได้เลยนะ ชอบครับชอบ