24 เสี่ยงเพื่อรัก
บรรยากาศภายในถ้ำ อับและมีกลิ่นเหม็นเหมือนซากศพ แต่ตอนนี้กิมไม่สนอะไรอีกแล้ว เพราะอาการภายในร่างกาย มันกำลังรุมเร้ามากกว่า
“ปัง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เสียงปืนดังขึ้น
“ปัง ๆๆๆๆๆๆ” เสียงโต้ตอบอีกฝ่าย ทำให้คนที่อยู่ในถ้ำต้องหาที่หลบกัน
“ระวัง กิม มันเกิดอะไรขึ้นวะ” ขะย่าปกป้องกิมสุดความสามารถ
“อย่าออกไปขะย่า อยู่นี้ก่อน มันอันตราย” กิมพยายามดึงเพื่อนไว้ แต่ก็ไม่ทัน เข้าเพื่อนยากกลับออกไปดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ตามเสียงปืน
“ผู้กองครับ เราต้านพวกมันไม่ไหวแน่ครับ” เกรียงสิทธิ์กล่าว
“พวกเรากลับเข้าไปข้างในก่อน หาที่หลบ ปิดไฟด้วย” เมื่อได้รับคำสั่ง พลทหารสองนายก็ถอยเข้าไปในถ้ำ ตามมาด้วยผู้กอง
“มันจะตามเราเข้ามาไหมครับผู้กอง” พิทักษ์ถาม
“มันตามแน่ เราต้องหาที่ซ่อนกันก่อน ต้องติดต่อกับนครให้ได้ด้วย” มาโปรดกล่าว รีบเข้าไปภายในถ้ำ
“ถ้ำกว้างใหญ่อย่างนี้เราจะไปทางไหนครับผู้กอง” เกียงสิทธิ์เอย
“ไปเถอะ รักษาชีวิตเราไว้ก่อน” มาโปรดกล่าว
“ครับผู้กอง” พลทหารวิ่งกลับเข้าไปภายในถ้ำ
“ปัง ๆๆ” เสียงปืนของฝั่งตรงข้ามยังตามมา ทหารทั้งสามนายวิ่งหลบกันจ้าละหวั่น
“อย่าให้พวกมันหนีไปได้ ฆ่ามัน ใครฆ่ามันได้ กูจะให้รางวัลอย่างงาม” เสียงคำสั่งจากนายพล
“ไป พวกเรา” เสียงชาลีดังมา
“ปัง ๆ” เสียงปืนยังคงตามมาเรื่อย ๆ
“ไอ้ชาลี เอาคนไปคุ้มกันสินค้าด้วย” นายพลสั่งการ
“ผมว่าแล้ว ว่ามันจะต้องมีสายเข้ามาแฝงตัวกับเรา” ลูกน้องคนสนิทกล่าว
“เออ กูชะล้าใจไปหน่อย อย่าให้พวกมันออกไปได้นะเว้ย”
ร่างชายหนุ่มผอมโซวิ่งมายื่นตรงหน้า ทหารทั้งสามนายหยุดพร้อมเล็งปืนไปที่ร่างคนที่ยืนดักรอ
“แกเป็นใคร” พิทักษ์เอยก่อน
“ทางนี้ครับ ทางนี้” ขะย่านำทาง
“เอาไงดีครับพี่โปรด” เกรียงสิทธิ์หันมาปรึกษา
“ตามไปก่อน อย่างน้อยก็คิดว่าจะพาเราออกจากตรงนี้ไปได้” ทหารทั้งสามนายตามหนุ่มร่างผอมโซนั้นไป
“มันจะพาเราไปไหน ไม่ใช่ล่อไปให้นายมันนะ” พิทักษ์เอย
“เงียบ ๆ ดูท่าทีมันก่อน” มาโปรดกล่าว แล้วเดินตาม เพราะเสียงฝีเท้าดังตามมาติด ๆ
“ขะย่าเป็นไงบ้าง” กิมพยายามปรือตาขึ้นมองเพื่อนที่ออกไปดูลาดเลา แต่ก็ไม่สามารถทำได้ดีนัก
“กิม อยู่ไหนกิม” ขะย่าพยายามมองหาเพื่อน แต่ก็ยังมองไม่เห็น พิทักษ์จึงเปิดไฟฉายขึ้น ภาพตรงหน้าทำให้ทุกคนตะลึง เพราะซากศพทั้งมนุษย์และสัตว์ทับถมกัน มีหนอนตัวใหญ่ ๆ ไต่กันยั่วเยี้ย อยู่มุมหนึ่ง และอีกมุมเต็มไปด้วยลังไม้วางซ้อนกันจำนวนมาก
“อุ๊บ” เกรียงสิทธิ์เอามืออุดปากไว้
“กิม อยู่ไหนกิม” ขะย่ามองหาเพื่อน พิทักษ์มองหาสิ่งที่หนุ่มผอมโซหา
“พี่โปรด มันคืออะไรครับ” พิทักษ์เอย
“เข้าไปดูซิเกรียง” มาโปรดสั่ง เกรียงสิทธิ์เข้าไปดู เปิดดูลังต่าง ๆ
“อาวุธครับพี่โปรด” เกรียงสิทธิ์ชูอาวุธสงครามขึ้น
“ตรงนี้ ผงครับพี่โปรด” พิทักษ์ร้องบอก
“เอ้ย เข้าไปดูซิว่า มันซ่อนอยู่ในนั้นหรือเปล่า” เสียงสั่งจากหัวหน้าดังเข้ามา คนที่อยู่ข้างในมองหน้ากัน เกรียงรีบหยิบอาวุธสงครามสะพายหลังสามสี่กระบอก พร้อมกับเครื่องกระสุน
“พวกเราเร็วเข้า” มาโปรดให้สัญญาณเงียบ และปิดไฟฉาย สักพักใหญ่แสงไฟจากคบก็สว่างจ้าเข้ามา
“เฮ้ย” ลูกสมุนตกใจกับภาพที่เห็น
“ตกใจอะไรวะ” หัวหน้าดังเข้ามา
“ก็กองกระดูดนั้น” ลูกสมุนชี้
“เออ กลัวอะไร นั้นก็เพื่อนพวกมึงนั้นแหละ หาได้แล้ว”
“ผมว่า มันคงไม่เข้ามาหรอกครับ กลิ่นเหม็นขนาดนี้” ลูกสมุนกล้า ๆ กลัว ๆ
“มึงจะเข้าหรือไม่เข้า” ปลายกระบอกปืนเล็งมาที่ลูกน้องสองคนนั้น ทั้งสองมองหน้ากัน ต้องจำใจเดินเข้าไปค้นหา
ก่อนที่จะค้นหา กองกระดูกและซากศพก็ทะลายลงมา ร่างศพหลายร่างกลิ้งลงมาตามพื้นห้อง
“เฮ้ย หัวหน้า ผีหลอก” ลูกสมุนวิ่งกัน
“ขะย่า เกิดไรคืน” ชายร่างเล็กกำลังขยับเขยื้อน
“อะไรพวกมึง นั้นมันไอ้ตัวปัญหา ไปเอามันมา”
“คอน/แจ๊ก/กิม” เสียงเรียกพร้อมกัน แล้วทุกคนก็มองหน้ากัน
“เก่งมากหรือมึง” ว่าแล้วก็ส่งหมัดเข้าที่ชายโครง
“อุ๊บ” กิมทรุดลง
“ย๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ขะย่าวิ่งออกมาจากมุมมืด เข้าไปยังกลุ่มคนเหล่านั้น
“อะไรของมึง” ชาลียกปืนขึ้นเล็ง
“ปัง” ร่างนั้นทรุดฮวบ
“ขะย่า” เสียงนั้นเปร่งออกมาสุดเสียงแต่ก็แค่แผ่วเบาเหลือเกิน กิมพยายามเหวี่ยงตัวออกจากการจับตัวแต่ก็ไม่สำเร็จ
“ไอ้ขะย่า” เสียงที่เปร่งออกมาครั้งสุดท้ายก่อนจะหมดแรงไป
“ปัง ๆๆๆ” เสียงปืนตามมาอีกสามนัดพร้อมกัน ทำให้คนที่จับตัวกิมทรุดลง
“เฮ้ย มันอยู่ที่นี้”เสียงชาลีบอกสมุนที่เหลือ แล้วตามด้วยเสียงปืน พิทักษ์ออกซ้าย เกรียงสิทธิ์ออกขวา และเริ่มประทะ แต่ด้วยคนน้อย จึงต้องยิงเพื่อหวังเป้ามากที่สุด เสียงปืนทำให้ลูกสมุนที่อยู่ข้างนอกตามเข้ามาเรื่อย ๆ กิมค่อย ๆ คลานมาหาร่างของขะย่า ที่นอนแน่นิ่ง
“ขะย่า อย่าเป็นอะไรนะเว้ย” เสียงร้องและน้ำตาไหลพรูออกมา
“ขะย่า อย่าเป็นอะไร” เขย่าร่างที่แน่นิ่ง ท่ามกลางเสียงลูกปืนที่แหวกอากาศข้างบน
“แจ็กมานี้” มือใหญ่ดึงเอาร่างที่หอบแรงมา กิมลุกตามแรงดึงเข้าปะทะอกกว้างนั้น
“ปูบ โอ้ย” ร่างใหญ่เซล้มทับตามแรงเหวี่ยงของกระสุนปืน
“ผู้กอง” พลทหารทั้งสองร้องขึ้นพร้อมกัน
“ปัง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เกรียงสิทธิ์กราดอาวุธที่ยึดมาออกไป ทำให้ฝั่งตรงข้ามหลบกันเป็นแถบ
“เกรียงคุ้มกันกูด้วย” พิทักษ์ตะโกนก่อนวิ่งออกไปหามาโปรด
“ลุกครับ ผู้กอง ไอ้คอน” พิทักษ์พยายามดึงร่างผู้กองและนคร
“ไม่เป็นไรทัก หลบก่อน พี่โดนที่แขนเท่านั้น” มาโปรดพยายามเอาร่างบังกระสุนให้คนที่ตนเองรักมากที่สุด ต่อไปนี้เขาจะไม่ปล่อยให้คนในอ้อมกอดไปไหนห่างตาอีกแล้ว พยายามดึงร่างที่อยู่ในอกตามไปด้วย พิทักษ์ลุกขึ้นยืนยิงคุ้มกัน แต่พลาด พิทักษ์โดนยิงเข้าที่ขาซ้าย
“โอ้ย” พิทักษ์ล้มลง
“ไอ้ทัก มึงห้ามทิ้งกู ปัง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เกรียงสิทธิ์กราดปืนออกไป วิ่งมาดูเพื่อน
“มึงอย่าออกมาไอ้เกรียง” พิทักษ์ห้ามเพื่อน แล้วยิงปืนกับฝั่งตรงข้าม
“เร็วมึง หลบเร็ว เอาผู้กองกับไอ้คอนไปด้วย” ปากสั่งการ มือลั่นไกปืน พิทักษ์รีบมาดึงให้มาโปรดและนครออกไป เกรียงสิทธิ์ตามมา
“ปัง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แฉะ ๆๆ” เกรียงสิทธิ์มองดูปืนตัวเอง
“ไอ้ทัก กระสุนหมด”
“เอานี้ เอาของกูไปก่อน” พิทักษ์หยิบปืนสั้นโยนให้เพื่อนรัก
“ต้องหวังผลนะมึง กูก็จะหมดแล้ว”พิทักษ์เตือน
“อย่างนั้น มึงคุ้มกันกูหน่อย” เกรียงสิทธิ์หันมาหาเพื่อน
“มึงจะไปไหน” พิทักษ์สวนกลับทันที
“กูจะเข้าไป” ว่าแล้ว ก็วิ่งเข้าไป
“ไอ้เกรียง มึงไอ้ห่านี้” ว่าแล้วก็เล็งปืนคุ้มกันให้เพื่อน เกรียงสิทธิ์เข้าถึงลังไม้ใบหนึ่ง เปิดออกมาเจออาวุธสงครามเพรียบ พร้อมกับลูกเกลี้ยงเต็มหลัง
“เฮ้ย มึง วางลง” ปืนจ่อที่หัว เกรียงสิทธิ์วางลง ภาวนาถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้น
“โอ๊ะ” แล้วร่างนั้นกระตุกเฮือก
“เราฝากเพื่อนเราด้วย โอ๊ะ” เสียงขะย่านั้นเอง แล้วร่างก็ทรุดลง
“ไอ้ทัก มึงคุ้มกันกูที” ตะโกนบอกเพื่อนข้างนอก
“เออ กูดูอยู่ ออกมาเลย”
“ปัง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ห่ากระสุนเข้ามาหาเกรียงสิทธิ์
“ไอ้เกรียง กูอยู่นี้ ปัง ปัง ปัง ปัง ” พิทักษ์กระเพลกเข้ามาเข้ามาช่วยเพื่อน เมื่อเกรียงสิทธิ์พร้อมก็เล็งปืนออกไปลั่นไกล
“พวกเราหลบนะเว้ย” ว่าแล้วเกรียงสิทธิ์ก็เล็งกระบอกปืนไปที่ลังไม้เก่าหลังหนึ่ง
“ตูม” เกิดเสียงดังสนั่นทั่วห้อง ผนังหินปูนเริ่มแตกลงมา
“เร็วไอ้เกรียง กูอยู่นี้” พิทักษ์ร้องหาเพื่อน เกรียงสิทธิ์รีบเข้ามาพยุงพิทักษ์ออกมา
“ผู้กองทางนี้ครับ” เกียงสิทธิ์เรียกหัวหน้าทีม ที่กำลังกอดคนรักเข้าอกตัว พยายามรีบออกจากถ้ำก่อนที่ผนังถ้ำจะถล่ม ทุกคนออกมาสู่ลานกว้าง ฟ้าเริ่มสางแล้ว
“จะเอายังไงครับผู้กอง ลงไหวไหมครับ” เกรียงสิทธิ์เอย
“ยังไงก็ต้องลงไปอย่างนี้” มาโปรดกำลังจะก้าวเท้าต่อ
“พวกมึงจะไปไหน” เสียงนายพลมูเตดังขึ้น
“ปัง” ลูกปืนแหวกอากาศมา กิมเห็นดังนั้นกระโดดเอาตัวเข้าขวางกระสุน
“คอนนนนนนนนนนนนนนนน” เสียงเรียกดังขึ้นพร้อม เกรียงสิทธิ์ลั่นไกลปืนตอบโต้
“ปัง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” จนร่างของนายพลมูเตพรุน ทรุดลงแน่นิ่ง
“ไอ้คอนมึงอย่าเป็นอะไรนะ มึงต้องอยู่กับกู” พิทักษ์เข้ามาหาเพื่อนที่อยู่ในอ้อมกอดของมาโปรด
“ผู้กองครับ รีบพาคอนลงไปจากนี้เถอะครับ” เกรียงสิทธิ์เตือน
“แจ๊ก ต้องอยู่กับพี่นะ พี่รักแจ๊กนะ อย่าเป็นอะไรนะ พี่รักนะ อยู่กับพี่นะ” มาโปรดกอดเอาร่างที่แน่นิ่งนั้นอุ้มขึ้นแทบอกรีบเดินลงจากหน้าผา
“ไอ้เกรียงมึงมาเอากูด้วย” พิทักษ์ร้องหาเพื่อน
“ตูม ๆๆๆๆๆๆ” ภูเขาทั้งลูกพังทลายลงมา นายทหารร่างใหญ่อุ้มคนตัวเล็กลงมาใบหน้าที่ทะมึงขึงตึงแต่น้ำตาก็ไหลอาบแก้ม ส่วนอีกคู่เกรียงสิทธิ์ต้องให้พิทักษ์ขี่หลังลงจากเขา
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
