หัวข้อ: กรู(ไม่เคย)เกลียดเมิงจริงๆนะ..ไอ่เลว

[~Kalianeko~]

^
^

    จิ้มไอ้สูง   



ไอ้เลว  มันเลวตรงไหน  ผมก็ยังไม่รู้

รู้แต่ว่ามันน่ารักจังเลยวะ 


รออ่านคับ

[LingNERD*]

^

^

^

ไม่ให้จิ้มเว้ย

[imageriz]

พามาดูแลถึงบ้าน ถึงเนื้อ ถึงตัว  ถึงแก้ม...แล้วจะถึงไหนอีก   


จะรอดูว่าโกจะดูแลมอสถึงไหน

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

ยิ่งอ่าน ยิ่งหลงรักโก จริงๆ ไมน่ารักงี้เนี่ย

แต่แบบเมื่อไหร่มอสจะหายเข้าใจผิดซะทีนะ

แล้วจะรออ่านต่อน๊า

[Please.ii]

ขอนะ

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด


กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด


ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก


ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย


โวยวาย โวยยวาย

น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
 

[PoP~Pu]

โกเลวตรงไหนกันเนี่ย..ออกจะน่าร๊ากกกกกกกก

[boboaje]

 . . . . เม้นเป็นกำลังใจให้ก่อนค่ะ   . . .. แล้วก็  จะมาจิ้มใหม่นะค่ะ อ่านให้ทันก่อนอ่ะ ยังไม่ทันเลย

[chee]

น่ารัก   

[Ak@tsuKII]

โก  น่ารักอ่ะ   ให้ใจไปเลย 

ชอบเรื่องนี้ค่ะ  ฮาดี   

[น้ำค้าง]

โกออกจะน่ารักเนอะ  แล้วมันเลวตรงไหนหว่า

[crazykung]

เยี่ยมจริงๆก๊ากก กอดกันๆ

[● MaYa~Boy ●]

ตามมาอ่านต่อคับ

[IZE]

 

[Please.ii]

เมือ่ไหร่จามาหนอออ

[DekDoy]

 

[mantdash]

แว้กคนเขียนใจร้ายไม่อยมบอกซะที ฮึกๆ

[kdds]

โกอารมณ์แปรปรวนดีแหะ

[namtaan]

ปล.1 ขอบคุณnamtaan  อีกแล้วที่มาพิสูจน์อักษรให้ อิอิ ว่างๆมาพิสูจน์คนเขียนมั่งดิ เหอะๆๆ

ปล.2 เป็นกำลังใจให้ทุกคนน๊าคร๊าฟฟฟ

ปล.3 ง่วงอีกแล้ว

ปล.4 ไปนอนดีกว่า

ปล.5 หยุดพิมพ์เหอะเมิงงงงง

ปล.1 ถูกจายยยยยย เอาไป +1

ปล.2 เป็นกำลังใจให้คนแต่งด้วยอ้ะ

ปล.3 เค้าก้อง่วง

ปล.4 ยังเค้ายังไม่นอน

ปล.5 มาพิมพ์ต่อให้ไว เค้าอยากอ่านตอนต่อไป จนป่านนี้เค้ายังไม่รู้ โกมานเลวตรงหนายยยยยยยย
 

[Poes]

ป่วยเค้าบอกว่า ถ้าทำให้เหงื่อออกจะหายไว  งี้โกต้องช่วยมอสจิ ทำให้ได้เหงื่อ

[Jeremy_F]

Greetings of the New Year 2009. Wishing you all success in the next.

หวังอะไรได้ดั่งที่วาดหวัง
ขอพลังจงอยู่คู่เสมอ
ให้ก้าวมั่นสิ่งใดสมใจเธอ
มีความสุขอยู่เสมอ..ทุกคืนวัน

[dengerous]

มาต่อกันแล้วววววว หายไปหลายวันแท้ๆ คิดถึงมากมายคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟ

  โอ๊ย...รู้สึกมึนดีจัง แต่ก็ยังชั่วขึ้นหน่อย ผมค่อยๆพยุงขึ้นนั่งแล้วบิดขี้เกียจ อ้าว...ไอ่โกหายไปไหนละเนี่ย? ผมลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำก่อนจะเดินตาหามัน เดินไปเรื่อยๆก็ได้ยินเสียงเหมือนคนพูดกันดังมาจากด้านล่าง ผมก็เลยเดินตามเสียงไปยิ่งเดินเสียงก็ยิ่งดังขึ้น อ๋อ...ที่แท้ก็เสียงทีวี
"ตื่นแล้วหรอ?..." เสียงไอ่เลวมันพูดขณะที่เดินหยิบถ้วยกาแฟมาแล้วทิ้งตัวนั่งที่โซฟา

"อืม..." ผมเดินเข้าไปใกล้มัน

"ไม่ไปทำงานหรอ?..."

"ไปทำงาน...เหอะๆ นี่มันจะมืดอยู่แล้วนะเมิง"

"ห....ห๊าาาา มืด!!" อ๊ากกก อยากจะบ้าตายที่กรูหลับเป็นตายขนาดนั้นเลยรึไง??

"เอ่อ...ชั่งเหอะ ถือว่าลาหนึ่งวันแล้วกัน"

"อืม..." ผมพูดแล้วทำท่าจะเดินเข้าไปในครัวแต่มันก็ห้ามเอาไว้ก่อน

"ไม่ต้องหรอก...วันนี้ไม่ได้ทำอะไรไว้"

"อะไร?...กรูจะกินน้ำ"

"อ้าวหรอ..."
   แล้วผมก็เดินเข้าไปในห้องครัว นี่พึ่งจะสังเกตเห็นนะเนี่ยว่าบ้านมันก็สวยกะเขาเหมือนกัน คือ มันดูโล่งๆดีจัง แถมยังสะอาดอีกต่างหาก
---------------------------
"อ่าว...นักเรียนส่งแบบสอบถามขึ้นมาเร็ว" เสียงอาจารย์ที่ปรึกษาพูดขึ้น

"เฮ้ย...มอส ตกลงเมิงจะเรียนศิลป์จริงดิ" เพื่อนมันหันมาถามผม

"เอ่อ...จริง ทำไม?"

"สาดดด...แล้วเมิงจะเรียนสายวิทย์ทำ***อะไรวะ"

"อ่าว...นี่กรูผิดหรอ ก็กรูอยากเรียน"

"เอ่อ...ก็ตามใจเมิงแล้วกัน"

"ถูกต้องนะคร๊าฟ คุณเพื่อน"
   แล้วมันก็หันกลับไปด้วยอารมณ์น่าจะเซ็ง เอิ๊กๆ...จริงๆแล้วพวกมันชวนให้ผมไปเรียนพวกวิศวะ พวกวิทยาศาสตร์ พวกแพทย์ แต่คือ ผมดูจากสภาพตัวเองแล้วไม่น่าจะไปทางนั้นได้ เลยตกลงปลงใจกับพวกศิลป์ๆดีกว่า ง่ายกว่ากันเยอะเลย
  พอตกบ่ายผมก็เลยไปนั่งพักผ่อนที่ลานม้าหินอ่อนเพราะตอนบ่ายไม่มีเรียน ไอ่พวกเพื่อนๆก็ไปเข้าห้องน้ำกันเป็นฝูง ไม่รู้มันจะไปทำไมเยอะ น่าสงสัยอยู่...กำลังนั่งอยู่เพลินๆอย่างมีความสุข แล้วมรสุมมืดก็ย่างกายเข้ามา ไอ่โกมันเดินมากับเพื่อนอีกคนในมือก็ถือกระดาษเป็นบึกๆ ดูท่าทางมันจะเครียดๆ ส่วนเพื่อนมันก็พูดอะไรก็ไม่รู้ ท่าทางเป็นการเป็นงานกันใหญ่
---------------------------
"มอส...มานั่งดูทีวีด้วยกันดิ"

"เอ่อๆ แป๊บ" ผมคว่ำแก้วที่ล้างแล้วไว้กับที่พักจาน แล้วก็เดินไปหามัน

"นั่งนี่เลย" มันพูดแล้วตบที่โซฟาข้างๆมันเบาๆ ผมเดินเข้าไปแล้วนั่งลง

"เราคงต้องมาคุยกันแล้วละ"

"หือ..คุยอะไร"

"ต่อจากนี้...กรูจะเอาคืนเมิงแล้วจริงๆ"

"อ...เอา...เอาคืนอะไร" มันพูดแล้วดูน่ากลัวจัง

"ก็เรื่องนั้น...เรื่องที่เมิงทำตอนม.6"

"อะไร..." พอมันพูดแล้วความทรงจำก็ผุดขึ้นมา จู่ๆความรู้สึกมันก็ค่อยๆเปลี่ยน

"เมิง...ก็รู้อยู่" มันก้มหน้า

"อ๋อ...เรื่องนั้น นี่เมิงจะบอกว่ากรูผิดใช่มั้ย?"

"..." มันเงียบเมิงก็เป็นแบบนี้ตลอด

"เมิงเข้ามาเสือกเองนะ กรูรำคาญเมิง!!" ผมพูดแล้วก็ลุกขึ้นจะเดินหนีมัน

"แล้วไง...ในขณะที่กรูยอมรับผิดให้เมิง แต่เมิงกลับทิ้งกรูไปเนี่ยนะ"

"แล้วไงละ...กรูไม่ได้ขอร้องเมิงนิ"

"...อืม..."
 -----------------------
"ทำไมเธอถึงทำตัวแบบนี้ละ ครูคิดว่าเธอเป็นเด็กดีมาโดยตลอดนะ"
   ครูฝ่ายปกครองถือไม้เรียวแล้วมองมาที่ผม วันนี้ผมมีเรื่องชกต่อยกับไอ่เด็กห้องของเบลล์ เพราะมันปากหมาหาว่าเบลล์ลาออกเพราะท้องบ้างละ หนีตามผู้ชายบ้างละ ผมทนมันไม่ไหวจริงๆเลยต้องจัดการสั่งสอนมัน นี่คือครั้งแรกที่ผมมีเรื่องมีราวแบบนี้ แต่มันก็คุ้มแล้วเพราะไอ่หมานั่นก็ถึงกับเข้าโรงบาล เพราะมันก็กวนตีนอยู่แล้วยิ่งเวลานั้นพอเห็นมันกวนตีนก็เลยใส่ไม่ยั้ง ผมก็เลยต้องมาอยู่ที่ห้องปกครองนี่แหละ...
"ครูคงช่วยอะไรเธอไม่ได้จริงๆ เพราะผู้ปกครองฝ่ายนั้นเขาก็เอาเรื่องอยู่"

"ครับ...ผมก็ยอมรับ"

"ครูอาจจะต้องเชิญเธอออก...เพราะถ้าไล่ออกอาจจะเป็นผมต่อการเอ็นทราซ์น"

"ครับ" ผมยอมรับสภาพของตัวเองตอนนี้ ที่เหลือก็คือ จะบอกแม่ยังไง แม่จะเข้าใจรึป่าว...ถ้าไม่ละ แม่จะเสียใจมั้ย ตอนนี้ในหัวมันคิดแค่นี้

"เดี๋ยวครับ..."
  จู่ๆประตูก็เปิดออกพร้อมกับเสียงตระโกนดีนะที่ครูคนอื่นๆเขาไม่อยู่กัน ในห้องมีแค่ผมกับอาจารย์คนนี้แค่สองคน
"ผมเองแหละครับ...ผมเองที่เป็นคนทำเรื่องทั้งหมด"
  แล้วเสียงนั่นก็ทำให้ผมแทบช็อค นั่นมัน...ไอ่โก!!!

"นายก้องเกียรติ..." อาจารย์พูดขึ้นด้วยท่าทางงง ตอนนี้ผมก็งงเหมือนกัน

"คือ...เรื่องทั้งหมด ผม...ผมเป็นคนทำครับ" มันก้มหน้าตัวสั่น "ผมเป็น...คน ปล่อยข่าวลือ...พวกนั้นให้ไปเข้าหู...ของ เขา" มันพูดตะคุกตะกัก "ผมอยาก...อยากให้มันถูกไล่ออก!!"
  สิ้นคำนั้นเท่านั้นแหละครับ บรรลัยมันก็เกิดขึ้นกับผมเข้าแล้วจริงๆมารู้ตัวอีกทีก็เห็นไอ่โกมันไปกองอยู่กับพื้น แล้วอาจารย์ก็ตั้งท่าเตรียมจะฮวดไม้
"อย่า..ครับ ผมยอมรับผิด" มันพูด แล้วนั่นก็ยิ่งทำให้น้ำโหผมออก

"ไอ่สารเลว...เมิงมันชั่วที่สุด ทำไมเมิงต้องตามล้างผลาญกรูด้วย!!!"

"...นายกิติศักดิ์!!!!" อาจารย์ตะคอกใส่ผม

"ผม...ขอ รับผิดทั้งหมดครับ อาจารย์ อย่าเอาเรื่องมันเลยนะครับ" มันยังมีแรงพูดอยู่นะ...

"ได้...ครูจะพักการเรียนเธอ...นายก้องเกียรติ!" แล้วอาจารย์ก็หันมาที่ผม "ส่วนเธอ...ขอบคุณเขาซะ!"
   ผมกลั่นใจมองหน้ามันเป็นครั้งสุดท้าย นี่เมิง...ไม่ใช่เพื่อนกรูอีกต่อไป!!!!
"ผม...ขอลาออกครับ"
   แล้วผมก็เดินออกจากห้องโดยมีเสียงไอ่เลวนั่นตะโกนเรียกชื่อผมอยู่ เมิงมันไม่ใช่เพื่อนกรูอีกแล้ว ไอ่สารเลวโก!!
-----------------------------
"กรูจะกลับ!" ผมพูดแล้วหันไปมองมัน

"หายแล้วหรอ?...เก่งนักนะเมิง"

"หุบปากไปเลย..."
   ผมพูดแล้วหันหลังกลับจะเดินขึ้นไปเอาของบนห้อง แต่จู่ๆผมก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างพุ่งมาแล้วโอบร่างของผมล้มลงไปกับพื้น...
"ทำไม...มึงต้องหนีกรูตลอด!!"
  ไอ่เลวนั่น...มันพูดในขณะที่ก็ทับตัวผมอยู่ ผมอึดอัดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย  หน้าผมนี่แทบจะถูกพื้นดูดไปด้วย ไอ่บ้านี่...มันต้องเป็นโรคจิตแน่ๆชอบใช้แต่กำลัง!!
"กรูไม่ได้หนี!"

"แล้วที่เมิงทำอยู่นี่เรียกว่าอะไร..."

"โอ๊ยยย...ไอ่เลว ปล่อยกรูได้มั้ย กรูเจ็บนะ กรูหายใจไม่ออก"

"ไม่..." แล้วมันก็จับแขนผมไว้

"อ...โอ๊ยยย ไอ่เลว!!" ผมตระโกนเสียงดัง "ไอ่สารเลวโก...กรูเกลียดเมิง!!"
    จู่ๆคำๆหนึ่งก็หลุดปากออกมาทันทีที่สิ้นเสียงผมก็รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงบางอย่าง น้ำหนักตัวของมันที่ทับผมอยู่ดูเบาลง แล้วมันก็ค่อยๆปล่อยผม มันลุกขึ้นแล้วเดินขึ้นบันไดไป ปล่อยให้ผมสับสนกับอารมณ์ของมัน นี่ประจำเดือนเมิงมาไม่ปกติรึไง? เป็นอะไรของเมิงเนี่ย? หรือกรูผิด...ไม่ๆ เมิงนั่นแหละที่ผิด...
....แล้วนี่เมิงจะเป็นอะไรรึป่าว....ไม่สิๆๆๆ....อย่าไปสนใจมันเลย กลับดีกว่ากรู ถึงจะพูดแบบนั้นแต่สายตาก็มองขึ้นไปข้างบน ไม่รู้สึก หรือคำพูดนั่น...มันแรงไป

*****************
อ่า...ปีใหม่แล้ววววววววว

ขออวยพรให้เพื่อนๆเป็ดความสุขมากๆนะคร๊าฟฟฟฟ สวัสดีปีใหม่คร๊าฟฟฟฟฟ 2009999

ร๊ากกกเป็ดทุกคนเลยยยย

[dengerous]

ปล.1 ขอบคุณnamtaan  อีกแล้วที่มาพิสูจน์อักษรให้ อิอิ ว่างๆมาพิสูจน์คนเขียนมั่งดิ เหอะๆๆ

ปล.2 เป็นกำลังใจให้ทุกคนน๊าคร๊าฟฟฟ

ปล.3 ง่วงอีกแล้ว

ปล.4 ไปนอนดีกว่า

ปล.5 หยุดพิมพ์เหอะเมิงงงงง

ปล.1 ถูกจายยยยยย เอาไป +1

ปล.2 เป็นกำลังใจให้คนแต่งด้วยอ้ะ

ปล.3 เค้าก้อง่วง

ปล.4 ยังเค้ายังไม่นอน

ปล.5 มาพิมพ์ต่อให้ไว เค้าอยากอ่านตอนต่อไป จนป่านนี้เค้ายังไม่รู้ โกมานเลวตรงหนายยยยยยยย
 

***อยากรู้ป่าวละว่าโกเลวยังไง...เอิ๊กๆ มาใกล้ๆดิเดี๋ยวบอกให้ๆๆ

[น้ำค้าง]

อ่านแล้ว  โกมันเลวตรงไหนหว่า

แต่เอาเหอะ ถึงมันจะเลว (ตามคนเขียนบอก)  แต่ตอนนี้มันก็น่ารักดีนี่นา

[imageriz]

Happy New Year  มีความสุขมาก ๆ นะ



ปล.  โกออกจะน่ารัก    จะเกลียดโกไปถึงไหน มอส   

[LingNERD*]

เมื่อไหร่จะเคลียกันเนี่ย

[[H]a[N]m[E]i[I]]

เมื่อไหร่จะเข้าใจกันอ่าาาาาาาา
ทำไมไม่คุยกันดีๆซักทีนะ
ลุ้นจะแย่แล้วเนี่ยยยยยยยยย
5555+

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 

รู้สึกอะไรๆก็ดุจะแย่ลงนะเนี่ย แล้วจะรออ่านต่อคราบ อิๆ

[mantdash]

ทีละนิดๆๆๆๆ ค่อยๆเผยออกมาแล้วสินะ

จะปีใหม่แล้ว ขอให้คนเขียนมีความสุขมากๆนะครับ

[crazykung]

เริ่มเกลียดนังนายเอกมาตะหงิด ตะหงิด

ตั้งกะเริ่ม ยันจะเรื่องกระจ่าง

เป็นอะรไท่เห็นแก่ตั๊วเห็นแก่ตัวสุดๆ

แมร่งไม่เคยเข้าใจอาไรคนรอบข้างเลย หน้าจะปล่อยให้มานเดินขาขวิดหางานเดินปัดฝุ่น

แต่อ่านไปอาจยังไม่กระจ่างกว่านี้??

แต่ตอนนี้ มานก็อืม...รู้อะไรมาเยอะแล้วนะ

สรุปที่จะโดนไล่ออกเพระผู้หญิง?? โอ้พระเจ้าจอร์จ เณรขายกล้วยบวชชี

เฮ้อ มาต่อน้าครับ กำลังหมั่นไส้นายเอกเต็มแก่

[Poes]