ซีนที่19 ไอ้พี่ดิน อย่า!“เดี๋ยวผมโทรกลับนะครับ”ผมรีบตัดบทวางสายไอ้พี่ดิน…….ตอนนี้ขอซื้อเวลาให้ตั้งสติได้สักหน่อยก็ยังดี……คิดสิคิด…..ไอ้บีคิด……มึงจะหาทางออกยังไงดี….. โธ่เว้ย!!.....หน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ทำไมถึงนึกออกแต่หน้าไอ้นภฟะ……ทำไงดีๆๆ……เดี๋ยว……นึกถึงไอ้นภก็ต้องโทรหาไอ้นภสิ……….แมร่ง!!!.......มาปิดเครื่องอะไรตอนนี้!!!......มันคงถ่ายละคร…..เอาไงดีวะ……ส่งข้อความไปละกัน….ส่วนตอนนี้…..เอาวะ….กลั้นใจชิงลงไปหาไอ้พี่ดินเลยดีกว่า…..รีบเอาของมาแล้วจะได้รีบแยกย้าย….จะปล่อยมันขึ้นมาบนนี้ไม่ได้!!
และแล้วผมก็รีบแต่งตัวครับ พร้อมกับลากกระเป๋าเดินทางลงไปด้วย เพราะจะได้ใช้ใส่ของขนขึ้นมาเลยทีเดียว….เผื่อของเยอะขนไม่หมด ไอ้พี่ดินจะได้ไม่ต้องใช้เป็นข้ออ้างในการขอช่วยยกขึ้นมาบนห้อง……โอเค….รอบคอบ…. สำรวจทุกอย่างพร้อม…..ลุย!!
“พี่ดินสวัสดีครับ”ผมทักไอ้พี่ดินที่ขณะนี้กำลังยืนเล่นมือถือโดยที่เอาหลังพิงรถสปอร์ตหรูยี่ห้อเดียวกับของไอ้นภ……แมร่ง โคตรเท่!!
“อ้าวบี เป็นไงบ้าง”ไอ้พี่ดินเงยหน้ามาทักทายเสียงใสตามปกติ
“ก็เรื่อยๆอะพี่ ว่าแต่พี่ดินมาถึงนี่ได้ไงครับ ผมเกรงใจจัง” จริงๆไม่ใช่แค่เกรงใจนะ…..กูระแวงมึงด้วย
“ฮ่าๆๆ ก็บีบอกพี่เองไงว่าอยู่หอที่เหมือนผีสิง แถวนี้ก็มีอยู่ที่เดียวนี่แหละ”ไอ้พี่ดินขำ ไม่ได้แสดงพิรุธอะไรออกมา….ส่วนเรื่องหอ…..ก็จริงแหละครับ…..เหมือนผีสิงจริง….แล้วผมก็ดันเผลอเล่าไปแล้วตั้งแต่ตอนที่อยู่ในร้านอาหาร
“เก่งมากเลยพี่ดิน ข้อมูลแค่นี้ก็หาถูก” ผมฝืนยิ้มให้…..แบบเป็นธรรมชาติ……
“อ้าว ก็พี่ใส่ใจไง น้องรหัสคนสำคัญทั้งคน” ไอ้พี่ดินพูดพร้อมยิ้มให้……จริงๆถ้าวันนั้นไอ้นภไม่ได้บอกว่าผมน่าจะถูกมอมยา…..ป่านนี้ผมคงไม่มีทางสงสัยผู้ชายตรงหน้าคนนี้ได้เลย….ทุกอย่างดูจริงใจและไม่น่าจะมีอะไรแอบแฝง
“อันนี้หนังสือนะ ส่วนอันนี้ชีทและแนวข้อสอบเก่า ส่วนคลิปบรรยายของอาจารย์ปีก่อนพี่อัดใส่thumb driveให้แล้ว” พี่ดินพูดพร้อมกับเปิดท้ายรถหยิบของต่างๆออกมา
“โห เยอะมากเลยพี่”ผมมองตามข้าวของที่ถูกเรียงกองอยู่ท้ายรถ
“ใช่ เยอะมาก พี่เลยคิดว่าเอามาให้ดีกว่า ไม่งั้นหอบเองน่าจะไม่ไหว” พี่ดินยิ้มไม่หุบ
“ดีนะที่ผมเตรียมกระเป๋ามาขนด้วย น่าจะใส่ได้เกือบหมด”
ว่าแล้วผมก็รับของจากไอ้พี่ดินมา แล้วนั่งยองๆทยอยเอาของจัดใส่กระเป๋า….รับส่งกันอยู่พักนึงจนเอาของใส่กระเป๋าจนเต็ม….…ผมก็นึกว่าจะหมดเรื่องแยกย้ายได้………แต่เจ้ากรรมนายเวรก็มา!!!......ไอ้ตอนลุกนี่สิ….ดันทรงตัวไม่อยู่….ลุกขึ้นมาแล้วหงายหลังซะงั้น!!!......ม่ายยยยยย…..หัวกูแตกแน่ๆ……ลานจอดรถโรยด้วยกรวด!!!......ม่ายยยยย……ภาพทุกอย่างช้าสโลว์โมชั่นอีกแล้ว…..กูใกล้ความตายอีกแล้วใช่มั๊ยยยยย!!!
หมับ!......ด้วยจังหวะที่ชาตินี้ไม่เคยนึกเคยฝันว่าจะเกิดขึ้นกับตัวผมเอง……คิดว่ามีแต่ในละครเกาหลี….ที่อยู่ๆจะมีพระเอกมาช่วยตอนจะล้มได้ทัน….ใช่ครับ ไอ้พี่ดินคว้ามือผมได้….รอดแล้วกู……แต่ปัญหามันเกิดตอนไอ้พี่ดินดึงผมกลับเต็มแรงนี่สิครับ…..ไอ้พี่ดินดันทรงตัวไม่ดีล้มหงายหลังไปซะเองแล้วมีผมที่ถูกกระชากให้ล้มลงตามไปทับไอ้พี่ดินอีกที!!! เชรี่ย!!!
โครม!!!......แล้วผมกับพี่ดินก็ล้มลงไปด้วยกัน…ตกไปในตำแหน่งที่หนังรักโรแมนติกทุกเรื่องต้องมี…..ครับ…..ปากผมกับไอ้พี่ดินสัมผัสกัน…….แล้วผมสองคนก็อยู่ในภวังค์หวานซึ้งเขินอาย….พึ่งรู้ตัวว่ามีใจให้กัน……..ใช่กับผีอะไรล่ะครับ!!!..... ไอ้พี่ดินมันดึงผมล้มลงไปด้วยขณะที่แขนอีกข้างมันยกมาพอดี…… สรุปปากผมก็ไปประกบกับข้อศอกมันน่ะสิครับ….ใช่ครับ!!!....ปากแตก!!!!......เชรี่ยยยยยยยยย!!!!
……………………………………
ตอนนี้นอกจากปากจะแตกเลือดไหลเปรอะเสื้อและศอกพี่ดินแล้ว…..หัวเข่าขวาผมก็แตก ถลอกเป็นวงเบ้อเร่อด้วยเช่นกัน….ส่วนพี่ดินนั้นสะบักสะบอมหนักกว่าผมอีกครับ….เสื้อขาดแถมหลังถลอกเป็นทางยาวเลือดไหลซิบๆ….ก็คงเพราะล้มลงบนพื้นที่เป็นกรวดแล้วมีร่างผมทับลงไปด้วยอะแหละ……แต่โชคยังดีที่หัวไม่ฟาด ไม่งั้นได้เข้าไอซียูแหงๆ….ถึงตอนนี้ผมก็เลยจำเป็นต้องพาพี่ดินขึ้นห้องเพื่อมาทำแผลก่อน จะไล่เค้ากลับไปเลยก็แลจะอำมหิตเกินไป แถมเค้าเจ็บเพราะผมเป็นต้นเหตุด้วยอะนะ…..เฮ้อ…..
ผมให้พี่ดินไปอาบน้ำ ส่วนผมก็ไปเปิดตู้รื้อเสื้อให้เค้าใส่….ถ้าไม่เปลี่ยนแล้วกลับไปทั้งอย่างงี้ มีหวังที่บ้านเค้าคงตกใจคิดว่าพี่ดินไปฟัดกับหมาที่ไหนมา….เชรี่ย….รู้ตัวอีกทีไอ้พี่ดินที่นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวก็มายืนอยู่ข้างหลังผมซะแล้ว………ไม่นะ……..
“บีครับ มีเบตาดีนไหม ทาให้พี่หน่อยสิ ตอนอาบน้ำแสบหลังไปหมดเลย”พี่ดินพูดพร้อมกับเบะปากหันหลังให้ผมดู…….โห……..ถลอกเป็นแถบเลย……คงเจ็บหน้าดู
“มีครับ….พี่ดินไปนั่งรอบนเตียงก่อนนะ เดี๋ยวผมทาให้”ผมรีบชี้ให้พี่ดินไปนั่งแล้วรื้อเบตาดีนออกมา
“อ๊ะ….อา…..โอ๊ย….เจ็บครับ….อ๊ะ…..ซี๊ด……ตรงนั้น…..อ๊ะ…….ไม่….อย่า….”
นี่ถ้าใครไม่รู้มาก่อนว่าเสียงนี้มาจากการที่ผมกำลังทำแผลให้พี่ดินแล้วล่ะก็ มีหวังคงคิดว่าผมกับพี่ดินกำลังเล่นบทอัศจรรย์กันอยู่แน่ๆ…..ขนาดไอ้พี่ดินหันหลังให้แล้วมีผมเป็นคนทายาเอง….ผมยังคิดเลยว่ามันส่อเข้าใจผิดได้ง่ายๆ….
“เสร็จแล้วครับ ใส่เสื้อได้” ผมบอกพร้อมกับเก็บยา
“พี่ขอยังไม่ใส่ได้ไหมครับ” ไอ้พี่ดินหันมาทำตาอ้อน…โปรดอย่าลืมว่าขณะนี้พวกผมสองคนกำลังนั่งอยู่บนเตียง…
“ทำไมล่ะครับ….เดี๋ยวไม่สบายนะ แอร์เย็น….ดูสิสั่นหมดแล้ว” ผมบอกพร้อมกับเขยิบถอยหลัง….แล้วไอ้ที่บอกว่าสั่นน่ะ กูเอง!!!! กูระแวง!!!
“จะใส่ได้ยังไง ยายังไม่แห้งดี ใส่ไปก็เลอะหมดสิ” พี่ดินตอบตาใส….ก็จริงของมัน…..เฮ้ย…..อยู่ๆพี่ดินก็เอามือมาจับหน้าผม…..เลื่อนหน้ามาใกล้…..ม่ายยยยย
“พี่ครับผมปากแตกอยู่นะ” ผมพูดพร้อมกับเริ่มเอามือยันพี่ดิน
“ก็ใช่น่ะสิ ปากแตก พี่เลยจะใส่ยาให้” พี่ดินพูดแล้วก็หยิบยาสำหรับทาปากไปทาให้อย่างอ่อนโยน…..พี่ดินดูห่วงใยผมมากครับ…..ไม่มีท่าทีที่ไม่ดีอะไรเลย…..นี่ถ้าไม่ระแวงเค้ามาก่อน…..ป่านนี้ผมก็คงไม่ต้องคิดอะไรให้ปวดหัว….
“ขอบคุณนะครับ แล้วก็ขอโทษด้วยที่ทำให้พี่ดินเจ็บ” ผมขอบคุณและขอโทษพี่ดินอีกครั้งหลังจากที่เค้าแต่งตัวเสร็จ
“ไม่เป็นไร บีหัวไม่ฟาดพี่ก็ดีใจละ ดูแลตัวเองให้ดีนะ” พี่ดินยิ้ม เอามือมาขยี้หัวผมเบาๆ…..จากนั้นเค้าก็กลับไป
สุดท้ายก็ไม่มีอะไรแบบที่ผมกลัวเกิดขึ้นเลย พี่ดินยังคงดูใจดีและอบอุ่นเหมือนเคย ไม่มีล่วงเกินอะไรผมสักนิด นึกไปนึกมา ผมจะไประแวงพี่ดินเค้าทำไม ถ้าเค้าจะทำอะไรผมจริง วันนี้ผมคงโดนไปแล้ว จริงๆผมว่าวันนั้นมันอาจจะเป็นการเข้าใจผิดกันก็ได้ ผมเห็นเค้าเมื่อกี้แล้วมันเป็นไปไม่ได้เลยที่เค้าจะวางยาผม……เฮ้อ…..ต่างกับไอ้นภ…..ไอ้คนที่ถ้าสบโอกาสก็จับได้จับเอา ทำกับผมสารพัด ลวนลามทุกทีที่เผลอ…. เอาเวลาไประแวงไอ้นภแทนดีกว่า…….แล้วทำไมผมต้องคิดถึงมันอีกแล้วเนี่ย!!!
………………………………….
วันนี้ทั้งวันก็ผ่านไปด้วยดี ไม่มีอะไรประหลาดเพิ่มเติมอีก ผมได้นอนกลิ้งไปกลิ้งมาอ่านหนังสืออย่างสบายใจ จนเผลอหลับ……สบายจัง……ฝันดีด้วย….ตื่นมาก็4ทุ่มแล้ว หาอะไรกินดีกว่า แล้วค่อยกลับไปนอนต่อ
ตึงๆๆๆๆ โครม!!!!......โครม!!! ผมตกใจแทบทำชามข้าวหล่น….อยู่ๆก็มีเสียงดังมาจากหน้าประตูห้อง….. ดังขึ้นมาแล้วก็เงียบไปเอง……..แล้วก็กลายเป็นเสียงคนบิดลูกบิดประตูซ้ำๆก่อนจะเงียบไปอีก…..ชั้นนี้ก็ไม่มีใครอยู่เลยนี่หว่า…..ไอ้นภก็ไปทำงาน…..สัด…..คนหรือผี!!!!
ผมเลยกลั้นใจเดินไปดู แต่พอเปิดประตูเท่านั้นแหละ….ไอ้นภก็ถีบกระตูเข้ามาพอดี เชรี่ยยยยยยยย ชามข้าวปลิวสิครับ!!
“บี!!! มึงอยู่ไหน มึงเป็นอะไรรึเปล่า!!!” ไอ้นภพรวดพราวเข้ามาโวยวายในห้อง
“กูอยู่นี่…..ที่ตีนมึงนี่”ผมล้มก้นกระแทกมานอนคลุกกับข้าวที่กระเด็นเต็มพื้น
“บี ทำไมมึงเป็นแบบนี้!!!” ไอ้นภรีบโผเข้ามาประคองผมที่พื้น
“ก็มึงนั่นแหละถีบเข้ามาซะเต็มแรง กูเลยมานอนจมกองข้าวอยู่นี่ไง”
“อ้าวเหรอ ขอโทษนะ กูร้อนใจมากไปหน่อย เฮ้ย!!! ปากมึงแตก!!! ไอ้ดินใช่มั๊ย!!! มันมาข่มเหงมึงใช่มั๊ย!!! กูจะไปเอาเลือดมันมาละเลงให้ดู!!! ” ไอ้นภสติหลุด ลุกพรวดวิ่งออกไปจากห้องทันที…..
ม่ายยยยยยยยยยยยยย!!!!
.................................
ต่อตอนหน้าอะจิ
หัวข้อ: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่72 ทั้งหมดอาจจะไม่จริง UP 1/4/64 (อ่าน 55790 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก