++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่72 ทั้งหมดอาจจะไม่จริง UP 1/4/64
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่72 ทั้งหมดอาจจะไม่จริง UP 1/4/64  (อ่าน 70691 ครั้ง)

ออฟไลน์ topboyfriend

  • #นิยายวาย #นิยาย y #ความลับ รักลับๆ
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 14
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0

ออฟไลน์ psychological

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 253
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-0
ซีนที่23 ชอบบีมานานแล้ว!!



“มินนี่เป็นอะไรรึเปล่า” ผมรีบไปพยุงมินนี่ขึ้นมา

“ขอบคุณนะบี พอดีหน้ามืดจ๊ะ….อุ๊ย”มินนี่พูดจบก็เซลงไปซบที่อกไอ้ริทอีกที….นี่มันแปลกๆนะ

“ว้าย สะดุด”อยู่ๆสมชายคณะอักษรก็สะดุดล้มลงมาใส่ไอ้ริทอีกคน

“เวียนหัวไปหมดเลยอะริท”สมชายแย่งมินนี่ออดอ้อนไอ้ริท

“นี่เธอสองคนอย่าไปรบกวนริทสิ” ชาตรีหนุ่มอักษรอีกคนเข้ามาดึงทั้งสองคนออกไป

“อุ้ย”ชาตรีสะดุดขาตัวเองแล้วลงไปนั่งที่ตักริท……เออ…เอากับมัน…คนบ้าอะไรยืนอยู่ดีๆจะสะดุดขาตัวเองได้!!

“นี่อีชาตรี ออกมาจากริทเดี๋ยวนี้นะ”สมชายจิกหัวชาตรี …….ไหนเมื่อกี้มึงบอกว่าเวียนหัว

“หนอย อีสมชาย” “ผั๊ว”ชาตรีตบสมชาย แต่สมชายหลบทัน มือชาตรีเลยไปฟาดที่หน้ามินนี่เต็มแรง….ด้วยความแรงของลูกตบทำให้มินนี่กระเด็นลงไปกองกับพื้นอีกครั้ง

“เลือด……..” มินนี่ลูบปากตนเองมาดูพร้อมกับพูดเสียงสั่นขณะที่เห็นเลือดเปื้อนมือ…..เอาล่ะสิ……มินนี่ยิ่งอ่อนแออยู่….น่าสงสาร….จะเป็นลมไหม….

“…..พวกมึงตาย!!!” มินนี่กระโดดถีบพวกเด็กอักษรอย่างเต็มแรง ไร้ซึ่งความปราณีใดๆ ปราศจากภาพลักษณ์อันบอบบางก่อนหน้านี้โดยสิ้นเชิง…….เอ่อ……ที่ผ่านมานางหลอกพวกผมมาตลอดใช่ไหม…..

และแล้วสมชาย ชาตรีและมินนี่ก็คืนร่างเดิม ตบตีกันต่อหน้าผมและริทอย่างไม่มีใครยอมใคร สู้กันสุดตัว ระเบิดพลังออกมาไม่ยั้ง ไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมกันแล้ว…..แม้กระทั่งผมกับริทที่เข้าไปห้ามก็ยังพลอยโดยลูกหลงไปด้วยคนละหมัดสองหมัด…นี่ถ้าพวกมันลงแข่งชกมวย คงต้องมีใครคนใดคนหนึ่งชนะน็อคได้เหรียญทองแน่ๆครับ

“เอาไงดีวะริท กูว่ามันจะไม่หยุดกันง่ายๆแล้วสิ” ผมหันไปปรึกษาริท

“นั่นสิ งานนี้ต้องมีบาดเจ็บลงแข่งไม่ได้แหงๆ….เอาไงดีวะ….งั้นเอางี้….บี….กูขอโทษนะ” ไอ้ริทเหมือนคิดอะไรออก…..แต่เดี๋ยว…..มาทรงนี้มันต้องไม่ดีกับกูแน่ๆ……มึงช่วยปรึกษากูก่อนนนนน!!!

“สมชาย ชาตรี มินนี่ หยุด!!!” ไอ้ริทตะโกนเสียงดังใส่ทั้งสามคน…..อนิจจา…..มันไม่หยุด!!

“ริทอย่ามาห้าม!!….วันนี้ต้องเห็นดีกัน!!” “ใช่!! มันต้องตายกันไปข้าง!!” พวกมันสามัคคีกันซะงั้นครับ

“ถ้าหยุด เราจะบอกว่าเราชอบใคร!!” ไอ้ริทตะโกนลั่น….คราวนี้ได้ผลครับ…พวกมันหยุด….แล้วก็ยืนบิดเป็นสาวน้อยตัวเล็กโชว์ไอ้ริทซะงั้น…..ทำไมพวกมันน่ากลัวอย่างงี้!!!

“ใครเหรอ เขินจัง”มินนี่บอบบางใส่

“ ริทขอโทษนะ ที่ต้องบอกความจริง…..ริท…..ชอบบีมาตั้งนานแล้ว!!....ดังนั้นพวกเธออย่าเสียเวลากับเราเลยนะ!!” ไอ้ริทเล่นใหญ่โพล่งขึ้นมาด้วยอารมณ์ดราม่า…..นี่มึงกำลังเล่นละครเวทีอยู่ใช่ไหม…..แล้วมึงจะลากกูเข้าไปทำไม!!....…..แล้วพวกมึงสามตัวจะมองกูด้วยสายตาอาฆาตแบบนี้ไม่ด้ายยยย!!!

“เดี๋ยวนะ…จริงๆคือ อุ๊ป!!”ผมกำลังอธิบายแต่ยังไม่ทันจะจบประโยค ไอ้ริทก็คว้าตัวผมแล้วเอามืออุดปากซะงั้น…..เชรี่ยยย!!

“อย่าไปว่าอะไรพวกเค้าเลยบี….พวกเค้าไม่ผิดที่ไม่รู้…..จะผิดก็ผิดที่ริท…ริทไม่กล้าหาญพอที่จะบอกเรื่องของเรากับคนอื่นๆ….ริทกลัวทุกคนจะเสียใจ….ให้อภัยริทนะ….” ไอ้ริทเล่นใหญ่ต่อ….ไอ้สามคนดูสลดลงไปทันตา

“จริงเหรอบี” สมชายถามผมเสียงเครือ……ไอ้ริทหันหน้าไปอีกทางแล้วกระซิบเบาๆให้ผมได้ยินคนเดียวว่า…“บีจะตอบว่าไม่จริงก็ได้นะ แต่เราจะบอกพวกนั้นว่าบีเป็นคนบังคับให้เราพูดแบบนี้….คิดดีๆก่อนนะเราเป็นห่วง”…..นี่มึงขู่กู!!!.......ไอ้คนเลว!!!.....ไอ้ฆาตกร!!!

“ก็….ตามนั้น” ผมตอบหลังจากที่ไอ้ริทเอามือออกจากปากผมแล้ว….

“ไม่จริง!!! ชั้นไม่เชื่อ!! ม่ายยยยย!!!” ชาตรีอยู่ๆก็กรี๊ดขึ้นมา……

“ชาตรีตั้งสติ!! เพื่อคนที่เรารัก เราต้องเสียสละ เข้าใจมั๊ย” สมชายหันมาปลอบชาตรีโดยมีมินนี่คอยลูบหลัง…..นี่พวกมึงกลายเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย…..

“ได้….เพื่อริท….บีจำไว้นะ…..ถ้าวันไหนบีทำริทเสียใจพวกเราไม่ยอมแน่”ชาตรีสะอื้นไห้ก่อนที่จะพาสมชายและมินนี่วิ่งหนีไป

…….นี่กูกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย……ละครหลังข่าวยังไม่เน่าเท่านี้เลย…พวกมึงเป็นบ้ากันไปหมดแล้วจริงๆ….

“จบซะที”ผมก้มหน้าพูดอย่างอ่อนใจ….

“ไม่ มันยังไม่จบ เราต้องคุยกัน”

“จบเถอะริท กูเหนื่อย”ผมปราม…..เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว…

“ถ้ากูไม่จบ พวกมึงก็ห้ามจบ!!”….เดี๋ยวนะ…..นี่มันไม่ใช่เสียงไอ้ริทนี่……อิ๊บหาย!!!.....ผมรีบหันไปตามเสียง……แล้วก็เป็นมันจริงๆ….ไอ้นภ!!!!


……………………………..

แล้วความซวยก็มาเยือนผมอีกจนได้ อยู่ๆไอ้นภที่บอกว่าวันนี้ติดงาน ก็ดันเผือกเสร็จงานเร็วมาโผล่อยู่ข้างหลังผมซะงั้น ถามมันว่า มันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ มันบอกว่ามาทันตอนไอ้ริทกำลังประกาศว่าชอบผมพอดี มันเลยหยุดฟัง เพราะมันอยากรู้ว่าเกิดเรื่องอะไร แต่ยิ่งฟังอารมณ์ยิ่งขึ้น มันบอกว่าถ้ายืดเยื้อกว่านี้อีกนิดมันจะพุ่งเข้าไปร่วมต่อยด้วย แต่ต่อยใครนี่มันไม่ยอมบอกครับ ซึ่งผมก็หวั่นๆว่าคนที่จะโดนก็ไม่น่าจะเป็นใครนอกจากผมด้วยน่ะสิ…

กว่าผมกับไอ้ริทจะช่วยกันอธิบายให้ไอ้นภยอมเชื่อได้ก็ปาไปครึ่งชั่วโมง แถมมันยังจะพุ่งเข้าไปต่อยไอ้ริทอีก ฐานขู่กรรโชกผม ซึ่งมันประกาศชัดเจนว่าโลกนี้คนที่กรรโชกผมได้มีแค่มันคนเดียวครับ…..

ส่วนไอ้ริทก็มาเฉลยให้ผมกับไอ้นภฟัง เรื่องที่มาที่ไปของมัน มันเล่าว่าตั้งแต่เปิดเทอมมา มันก็ถูกทั้งเพื่อนทั้งรุ่นพี่ผู้ชาย ในและนอกคณะตามจีบตามจิกมาโดยตลอด อาจเพราะด้วยรูปร่างหน้าตาของมันที่ดึงดูดผู้ชายด้วยกันอย่างสุดๆ ประกอบกับผู้ชายที่คณะมีน้อยทำให้ตกเป็นเป้าไปอย่างง่ายดาย…ซึ่งผมก็ว่าจริง….มันเลยเครียดมากไม่รู้จะจัดการยังไง…..วันนี้มันเลยกะจะมาปรึกษาไอ้นภนี่แหละครับว่ามีวิธีรับมือกับคนเหล่านี้ยังไงบ้าง เพราะไอ้ริทเชื่อว่าไม่มีใครมีประสบการณ์มากเท่าไอ้นภอีกแล้ว ซึ่งก็จริงอีกครับ….แต่บังเอิญไอ้นภไม่อยู่ไอ้ริทเลยกะจะปรึกษาผมแทน แต่ดันเกิดเรื่องซะก่อน…..เฮ้อ…..เวรกรรมอะไรของผมเนี่ย….

…………………………….

หลังกลับมาที่หอ ไอ้นภก็ให้ผมสอนเนื้อหาวิชาที่มันโดดไป ผมสงสารมันมากเพราะต้องทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย แต่ไอ้นภมันก็ฉลาดจริงๆนะครับ ผ่านไปชั่วโมงเดียวมันก็ตามเนื้อหาของทั้งวันทัน จนผมต้องกลับมาสงสารตัวเองแทน เพราะไปๆมาๆมันกลายเป็นคนสอนผมซะงั้นสิครับ

“มึง…...” ไอ้นภถามผมขณะที่มันนั่งเล่นมือถือ

“ว่าไง” ผมที่กำลังทบทวนบทเรียนเงยหน้าขึ้นมาตอบ

“มึงว่าไอ้ริทหล่อมั๊ย”

“หล่อ”ผมตอบ

ปั่ก!!ไอ้นภปาหมอนใส่ผมทันที

“มึงจะปาหมอนใส่กูทำไม”

“มึงชมผู้ชายอื่นหล่อ”ไอ้นภทำหน้าไม่พอใจ

“ก็มึงถามกูเอง มึงจะให้กูโกหกเหรอ”

“ห้ามโกหก!!”

“เออ กูไม่ได้โกหก”

“เทียบกับกู มึงว่าใครหล่อกว่ากัน”

“ก็แล้วแต่คนชอบนะ แต่ถ้าถามกู กูไม่เคยเห็นใครหล่อกว่ามึง”

“จริงนะ”ไอ้นภหลุดเขิน

“จริง เพราะมึงสั่งห้ามโกหก”

“แล้วถ้ามันมาจีบมึงจริงๆ มึงจะชอบมันมั๊ย”ไอ้นภยิ้มขึ้นมานิดนึงแล้วถามต่อ

“ไม่อะ กูไม่ชอบผู้ชาย” ผมตอบแบบไม่ต้องคิด

“โอเค กูพอใจละ อะ เอาไปดู” ไอ้นภทำหน้าสบายใจแล้วส่งมือถือให้ผมดู

นี่มันรูปผมตอนถูกไอ้ริทอุดปาก…….
++เพจ ‘XU Cute boy’++
++ รักกลางสนามบอลวันนี้!!!เดือนทันตะ+เดือนอักษร!! จิ้นกันได้เลยจ้า!!++

เชรี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!




....................................


ต่อพรุ่งนี้นะครับ :impress2:

ออฟไลน์ DrSlump

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3360
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +104/-2

ออฟไลน์ p_phai

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2276
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +154/-6

ออฟไลน์ cavalli

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5358
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-19

ออฟไลน์ direkraj

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 69
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0

ออฟไลน์ psychological

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 253
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-0
ซีนที่24 ที่สระว่ายน้ำ


สรุปว่าอยู่ๆผมก็กลายเป็นคู่จิ้นกับไอ้ริทไปซะงั้นครับ นี่ขนาดคนที่แอบมาถ่ายรูปไม่ได้ยินบทสนทนาของพวกผมนะ ถ้าได้ยินป่านนี้คงพาดหัวกันครึกโครมให้คนทั้งมหาวิทยาลัยเม้ากันสนุกปากแน่ๆ แต่ไม่ว่ายังไงก็ถือว่ามีบุญอยู่บ้างที่ไอ้นภมันโผล่มาตอนนั้นด้วย ไม่งั้นถ้าอยู่ๆมันมาเห็นรูปนี้เองแล้วไม่รู้ที่มาที่ไป ผมกับไอ้ริทต้องชะตาขาดแน่ๆ…..หูย แค่คิดก็หนาวแล้วครับ

เช้าวันถัดมาก็เป็นไปตามคาด มีคนแชร์ไอ้โพสคู่จิ้นของผมออกไปเกินสามร้อยครั้งเป็นที่เรียบร้อย ไม่รวมที่กดไลค์กดเลิฟให้อีกเกินสองพันคน ……จบสิ้นแล้วครับ…..ชื่อเสียงผมป่นปี้ไม่มีเหลือ….. แถมตอนที่ผมไปคณะกับไอ้นภ ผู้คนที่เดินผ่านก็เอาแต่จับจ้องมาที่ผมแล้วก็หันไปซุบซิบนินทากันยกใหญ่ เรียกว่าไม่มีใครสนใจไอ้นภเลยสักคน เขี่ยมันตกชาร์ตความนิยมกระเด็นไปเลยครับ

การแข่งขันกีฬาfreshyก็เริ่มอย่างเป็นทางการในช่วงบ่าย พวกผมต่างคนก็แยกย้ายกันไปลงแข่งตามประเภทกีฬาที่ลงไว้ แน่นอนว่าจะให้ผลดีเยี่ยมเหมือนคณะอื่นก็คงเป็นไปไม่ได้ครับ เพราะเอาจริงๆแค่โดนบังคับลงสมัครได้ครบทุกอันก็บุญแล้ว

สุดท้ายผลการแข่งวันแรก คนที่ผ่านเข้ารอบก็มีแค่ หนูแม้นที่ชนะขาดรอยจากแบตมินตันเท่านั้น ส่วนคนอื่นที่แข่งเดี่ยวก็แพ้กันกระจุย เหลือแต่ว่ายน้ำและชกมวยที่จะเริ่มพรุ่งนี้…..และนั่นแหละครับ เรื่องที่เป็นปัญหา…..เพราะตัวผมที่ต้องลงแข่งว่ายน้ำพรุ่งนี้นั้น……ยังไม่ได้เริ่มซ้อม!!!.... ถามว่าทำไม…..ก็วุ่นกับไอ้นภจนลืมน่ะสิครับ!!!!

“มึงพึ่งจะมาซ้อมวันนี้เนี่ยนะ” ไอ้นภถาม ขณะที่เดินถือสัมภาระตามผมไปที่สระว่ายน้ำในศูนย์กีฬาของมหาวิทยาลัย

“ก็เออสิ ดีกว่าไม่ได้ซ้อมเลย กูไม่ได้ว่ายมาตั้งนานแล้วด้วย วันนี้ต้องเอาให้คุ้ม” ผมตอบ

ช่วงนี้ที่ศูนย์กีฬาเค้าสงวนสิทธิให้ใช้เฉพาะคนที่จะเข้าแข่งเท่านั้น และต้องลงชื่อมาก่อนครับ ไอ้ผมที่พึ่งจะมานึกได้ว่าต้องซ้อมเลยไม่ได้แจ้งล่วงหน้า ตอนแรกเค้าจะไม่ยอมให้ผมเข้า ผมขอร้องอ้อนวอนแทบตายยังไง พี่เจ้าหน้าที่ก็ไม่ยอมท่าเดียว จนผมต้องงัดไม้ตายเรียกไอ้นภมาช่วยเจรจา คำเดียวเท่านั้นแหละครับ อนุญาตทันที!!! โลกนี้มันไม่มีความยุติธรรม!!!! หงุดหงิดโว๊ยยยยยยย!!!

“เดี๋ยวนะ มึงว่ายล่าสุดเมื่อไหร่” ไอ้นภสงสัย

“ก็…..กุมภา…..”

“โห หลายเดือนแล้วนะมึง”

“เปล่า กุมภาปีที่แล้ว….แหะๆ” ผมตอบด้วยความละอาย

“ไอ้บี มึงบ้าไปแล้ว มึงจะเอาอะไรไปแข่งกับเค้า!!” ไอ้นภโวยวายลั่น

“เอาน่าๆ ขอซ้อมก่อน เหมือนขี่จักรยานแหละ เป็นแล้วเป็นเลย ซ้อมหน่อยก็ว่ายได้”

“มึงก็นะ…เออๆ ห้ามไปก็คงไม่ฟัง…. ตามใจ… ได้แค่ไหนก็เอาแค่นั้น….อย่าฝืน เข้าใจไหม” ไอ้นภหน้านิ่วบ่นใส่ผม

“ครับผม” ผมตอบอมยิ้ม

“กูเตือนแล้วมึงจะยิ้มทำไม” ไอ้นภยิ่งหน้านิ่วเข้าไปใหญ่

“ก็กูคิดว่ามึงตลกดีตอนทำหน้าเป็นตูด”

เท่านั้นแหละ ไอ้นภก็พุ่งมากอดแล้วก็งับหูผมทันทีครับ…..ว๊ากกกกก…..นี่มันที่สาธารณะนะโว๊ยยยยย!!!.... ผมรีบพลักมันออก….แต่ด้วยแรงควายของมัน พลักยังไงก็ไม่ขยับ…… แถมยังกอดผมแน่นกว่าเก่าอีก!!!

“ปากดีนักนะมึง…..ให้กูไปช่วยเปลี่ยนกางเกงว่ายน้ำไหม จะตลกกว่านี้อีกนะ” ไอ้นภกระซิบ พร้อมเอามือมาจับก้นผม

“ไม่เอาโว๊ย!! ไปไกลๆเลย ไอ้หื่น!!” แล้วผมก็รีบเผ่นไปห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที…..โว๊ย!!....ไม่รู้ทำไมผมต้องเขินขนาดนี้ด้วย!!

……………………………………..


แล้วผมก็เริ่มวอร์มอัพก่อนที่จะลงไปว่ายน้ำโดยมีไอ้นภนั่งเฝ้าอยู่ข้างสระ…..แรกๆผมก็ยังรู้สึกขัดๆอยู่บ้างครับ แต่ไม่นานทักษะเดิมของผมก็ค่อยๆกลับมา ยิ่งได้ว่ายในสระ 50เมตรแบบนี้ด้วยแล้ว การว่ายเต็มรูปแบบก็ทำได้ง่ายขึ้น ผมตั้งสมาธิกับการว่ายน้ำไปพักใหญ่ จนผมรู้สึกว่าน่าจะโอเค พอที่จะไปแข่งพรุ่งนี้ไหวก็เลยหยุดพัก แต่พอจะหันไปคุยกับไอ้นภ มันก็ดันหายไปไหนไม่รู้…..มีแต่ผู้ชายผิวแทนหุ่นล่ำซิกแพคโตเท่าลูกระนาดในชุดว่ายน้ำยืนอยู่ตรงนั้นแทน……ไอ้ริท!!!

“บี นายว่ายเก่งมาก” ไอ้ริททัก

“ไม่เก่งหรอก ไม่ได้ว่ายนานแล้ว ว่าแต่มานานยัง” ผมถาม

“มาได้พักนึง แต่เราไม่เคยเห็นบีว่าย เลยขอยืนดูคู่แข่งก่อน”ไอ้ริทยิ้มให้

“อ้าว ริทก็แข่งเหมือนกันเหรอ”

“ใช่ เรามาซ้อมแข่งกันไหม”ไอ้ริทถาม

“เอาสิ” ผมพูดเสร็จมันก็โดดลงน้ำทันที…..อ้าว…..แล้วจะดำไปไหน…..เฮ้ย……ทำไมยังไม่โผล่……มันจมน้ำรึเปล่าเนี่ย………เฮ้ยยยยยยยยย………..ม่ายยยยยยยยยยยยยย……..ไอ้ริทมึงจะดำน้ำมาดึงกางเกงว่ายน้ำกูเล่นแบบนี้ไม่ได้!!!.......มึงจะทำบ้าอะไรไอ้โรคจิต!!!!

“ฮ่าๆๆๆ แกล้งบีสนุกดี” ไอ้ริทขำ หลังจากที่ผุดมาเหนือน้ำ

“มึงเล่นอะไรเป็นเด็กไปได้!!” ผมว้ากใส่

“เอาน่าๆ ดึงนิดเดียวเอง ไม่ได้จับถอดซะหน่อย” ไอ้ริทยิ้มพร้อมขยิบตาให้…….ไอ้นี่มันชักจะอันตรายกว่าที่ผมคิดซะแล้ว…..ต้องระวังมันเพิ่มอีกตัว…

“ไปเข้าที่ได้แล้วจะได้ซ้อมแข่งเดี๋ยวมืด ”ผมรีบไล่มันไปเข้าที่ ก่อนที่มันจะมาแกล้งอะไรผมอีก

การซ้อมแข่งเริ่มต้นขึ้น ผมกับไอ้ริทตกลงว่าจะว่าย400เมตรแบบแข่งจริง พอพวกผมเริ่มออกตัว ไอ้ริทมันก็ว่ายพุ่งออกไปไวมากจนผมตกใจ ผมเลยต้องเร่งความเร็วสู้ตั้งแต่เริ่ม……50เมตรแรกไอ้ริทนำอยู่จน….50เมตรที่2ผมตามมันทัน……พอ50เมตรที่3มันแซงผมอีก…..พอกลับตัวไป50เมตรสุดท้าย ผมทุ่มพลังทั้งหมดว่ายสุดแรงจนคิดว่าแซงมันได้ที่กลางสระ…..ว่ายเข้าไป ว่ายเข้าไปอีก....จะขาดใจแล้วโว๊ยยยยยยยย!!!…….ตุ๊บ!!!.....ในที่สุดก็เข้าไปแตะขอบสระแล้ว เย้!!

ทันทีที่ผมผุดขึ้นมาจากน้ำ ผมรีบหันไปดูรอบตัว ปรากฏว่าไม่มีใคร…..อย่างงี้แสดงว่าผมแตะขอบสระก่อนสินะ!! …..ชนะแล้วคร๊าบบบบบบ …..โคตรดีใจเลย ชัยชนะหลังจากที่ไม่ได้ว่ายมาปีกว่า น้ำตาแทบไหล….

……เอ……แต่นี่มันนานไปนะ……ทำไมไอ้ริทมันยังไม่โผล่……เมื่อกี้มันยังแข่งสูสีกันอยู่เลยนะ….มันต้องถึงแล้วสิ……เฮ้ย……มันจะแกล้งอะไรกูอีก……

“ริท!!…..ไอ้ริท!!…..มึงอยู่ไหน ขึ้นมาได้แล้ว!! ไม่ตลกนะนะเว้ย!!!” ผมตะโกน…แต่ก็ปราศจากการตอบรับ…..ทั้งสระว่ายน้ำมีผมอยู่คนเดียว…..เฮ้ย…..นี่มันไม่ใช่เรื่องล้อเล่นแล้วแน่ๆ…..มันกำลังจมน้ำ!!!

“ไอ้ริท!!!!!!”

……………………………….




ต่อตอนหน้าอะสิ :impress2:

ออฟไลน์ topboyfriend

  • #นิยายวาย #นิยาย y #ความลับ รักลับๆ
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 14
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0

ออฟไลน์ DrSlump

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3360
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +104/-2

ออฟไลน์ p_phai

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2276
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +154/-6

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ OoniceoO

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 969
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-2
หรือริทมันจะชอบมานานแล้วจริงๆ

ออฟไลน์ Morake

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 53
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-0

ออฟไลน์ direkraj

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 69
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0

ออฟไลน์ psychological

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 253
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-0

ออฟไลน์ psychological

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 253
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-0
ซีนที่25 การสูญเสีย



“ไอ้ริท!!”

ผมตะโกนสุดเสียงแต่ไอ้ริทก็ไม่ได้ตอบกลับมา ทุกอย่างตอนนี้เงียบงันและดูช้าไปหมด เวลา1วินาทีที่ผ่านไปเหมือนนานเป็นนาที ผมกวาดสายตาไปทั่วจนเห็นน้ำบริเวณกลางสระมีการเคลื่อนไหวที่ผิดปกติ สิ่งที่ร่างกายผมตอบสนองออกไปทันทีโดยไม่มีความลังเลคือการว่ายน้ำสุดกำลังย้อนไปที่กลางสระ

นั่น….ร่างไอ้ริทที่ดูเหมือนไม่มีสติค่อยๆจมลงไปด้านล่าง…..ไอ้ริท……มึงห้ามตายนะ!!…. ผมพุ่งลงไปข้างหลังของมันทันทีแล้วรีบใช้มือซ้ายพาดบ่าด้านหลังในแนวทแยงไขว้กับหน้าอก พยายามจับข้างลำตัวด้านตรงข้ามของไอ้ริท แล้วใช้มือขวาว่ายตะแคงเข้าหาขอบสระ โดยพยายามพยุงตัวไอ้ริทให้ใบหน้าของมันอยู่เหนือผิวน้ำ….ตอนนี้ผมต้องใช้แรงมากจริงๆครับ….ผมไม่คิดอะไรอย่างอื่นเลย รู้แต่ต้องช่วยชีวิตมันให้ได้ แม้ว่าตอนซ้อมแข่งผมจะใช้แรงไปเกือบหมดแล้ว…. แต่ผมจะมายอมแพ้ตอนนี้ไม่ได้…อีกนิด….อีกนิด…..ถึงแล้ว!!

แล้วผมก็ลากมันขึ้นจากน้ำได้สำเร็จ!!

“ไอ้ริท!! ไอ้ริท!! มึงปลอดภัยแล้ว!!”

ผมตะโกนเรียกสุดเสียงพร้อมใช้มือเขย่าไหล่สองข้างของมัน....แต่ไม่มีการตอบสนองใดๆกลับมาจากร่างที่นอนนิ่งไม่รู้สึกตัว……และตอนนี้ร่างนั้นมันไม่หายใจ!!

ความรู้สึกเย็นวาบแผ่ซ่านไปทั่วตัวผม……ผมสั่น……เรี่ยวแรงที่มีทั้งหมดเหมือนถูกสูบหายไป……ทิ้งไว้แต่เพียงความกลัวที่กำลังโพยพุ่งขึ้นมาทำร้ายผม…..ผมกลัวมากครับ….ความหลังในอดีตของผมมันถาโถมเข้ามาในหัวของผมเต็มไปหมด ….ผมช่วยอะไรมันไม่ได้…..เหมือนกับที่ช่วยอะไรบีไม่ได้…….ไม่....ไม่สิ!!…..ไอ้วาฬมึงต้องตั้งสติ!!….มึงต้องทำได้!!! มึงผ่านมันมาแล้ว!! คราวนี้มึงจะต้องไม่สูญเสียใครไปอีก!!!....ผมพูดกับตนเอง…..

เพี๊ยะ!!!!!

ผมฮึดตบหน้าตัวเองฉาดใหญ่….มันได้ผลครับ….สติผมกลับมาอีกครั้ง…..ไอ้วาฬมึงจะไม่พลาดอีก!!

“ช่วยด้วยยยยยยยยย!!!!!!!!”

ผมตะโกนร้องขอความช่วยเหลือเสียงดังที่สุดเท่าที่ชีวิตนี้จะทำได้ แล้วเริ่มทำการช่วยชีวิต!!

“บี!! เกิดอะไรขึ้น”ไอ้นภรีบวิ่งเข้ามาหลังจากได้ยินเสียงผมร้อง

“นภหยุด!! ริทจมน้ำ!! มึงไปแจ้งเจ้าหน้าที่เดี๋ยวนี้!!! ถ้าไม่เจอใครให้โทร1669!!” ผมตะโกนสั่งมันสุดเสียง ไอ้นภที่กำลังวิ่งเข้ามาหาผมชะงักไปนิดนึงก่อนจะตอบว่า”ได้”แล้วหันหลังกลับรีบวิ่งออกไปตามคนทันที

เมื่อผมรู้ว่ามีคนไปขอความช่วยเหลือแล้วผมเลยลงมือจัดให้ไอ้ริทนอนราบบนพื้นข้างสระ แล้วใช้มือกดหน้าผากเชยคางมันขึ้นก่อนที่จะบีบจมูกมันแล้วทำการเป่าปาก จากนั้นประสานมือสองข้างวางลงไปที่กึ่งกลางหน้าอกทำการปั๊มหัวใจสลับกับการเป่าปากตามที่เคยเรียนมา…ได้ผล!!!...ไอ้ริทมันเริ่มหายใจและรู้สึกตัว!!! ผมช่วยมันได้!!!

ผมรีบจับมันนอนตะแคง ไอ้ริทสำลักน้ำออกมาทางปาก….มันหายใจได้ดีขึ้น…..ไอ้ริท มึงต้องรอดนะ…

แล้วไอ้นภก็วิ่งกลับมาพร้อมเหล่าเจ้าหน้าที่….พวกพี่ๆเจ้าหน้าที่รีบเข้ามาดูอาการแล้วก็พาไอ้ริทไปส่งโรงพยาบาลทันที….. เมื่อผมรู้ว่าไอ้ริทมันคงปลอดภัยแล้ว …. เรี่ยวแรงที่มีทั้งหมดเมื่อสักครู่ก็หายไปฉับพลัน…..ขาทรุด….ดีที่ไอ้นภเข้ามาจับผมไว้ได้ทันก่อนที่เข่าจะกระแทกลงกับพื้น…ไอ้นภประคองผมไปนั่งที่ม้านั่งแล้วเอาผ้าเช็ดตัวมาห่มผมไว้

“บี กูขอโทษนะ กูขอโทษ…”ไอ้นภโอบไหล่ผมน้ำตาคลอ

“มึงจะขอโทษกูทำไม”ผมถามไอ้นภ

“ถ้ากูไม่ได้ออกไปคุยโทรศัพท์มึงคงไม่ต้องตกอยู่ในสถานการณ์เมื่อกี้คนเดียว….มึงกลัวมากใช่ไหม”ไอ้นภเอามืออีกข้างมาจับที่หน้าผม….และปาดน้ำตา…..นี่ผมกำลังร้องไห้อยู่เหรอ……ใช่…..เมื่อกี้ผมกลัวมากจริงๆ

“กลัวสิ….แต่ไม่ใช่ความผิดมึงสักหน่อย…..และที่สำคัญถ้าไม่มีมึงเมื่อกี้กูก็คงช่วยไอ้ริทไม่สำเร็จ…..ขอบคุณมากนะ”ผมโผเข้าไปกอดไอ้นภ

“กูสัญญานะว่าจะไม่ทิ้งมึงให้เจอเรื่องน่ากลัวแบบนี้อีก”ไอ้นภกอดผมแน่น

“มึงไม่ต้องสัญญาหรอก เพราะชีวิตคนเรามันไม่แน่นอน เรื่องน่ากลัวมันสามารถเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา ใครก็ห้ามไม่ได้….แต่ขอแค่มีมึงอยู่….หรือแค่รู้ว่ามีมึงอยู่ที่ไหนสักแห่ง …..กูก็พร้อมจะสู้กับความกลัวนั้นนะ….กูจะผ่านมันไปให้ได้…..ขอบคุณนะ….นภ……...”


………………………………………….


เมื่อผมพักจนเริ่มดีขึ้น ไอ้นภก็พาผมไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ตรงไปยังโรงพยาบาลเพื่อดูอาการไอ้ริท…. เมื่อถึงโรงพยาบาลเราสองคนก็ตรงที่ห้องไอซียู ตอนนี้ไอ้ริทรู้ตัวดีแต่คุณหมอขอดูอาการก่อนเพราะเกรงว่าอาจมีปัญหาแทรกซ้อนได้

“บี ขอบคุณนะ ถ้าไม่มีนาย เราคงตายไปแล้ว”ริทขอบคุณผม

“ไม่เป็นไร ขอให้หายไวๆนะ” ผมยิ้มให้

“ว่าแต่เกิดอะไรขึ้นกับมึง” ไอ้นภถามริท

“อยู่ๆก็เป็นตะคริว สงสัยเพราะโดดลงไปว่ายเลยยังไม่ได้วอร์ม” ไอ้ริทตอบ

“งั้นกูก็ผิดด้วย….. ดันชวนมึงทั้งๆที่มึงยังไม่ได้วอร์ม…..” ผมรู้สึกผิด

“ความผิดนายที่ไหนล่ะ เพราะเราทำตัวเองแหละ เต็มๆ….เออใช่ ตอนเราหมดสติไป เราเหมือนหลุดออกจากร่างด้วย”ไอ้ริทพึ่งนึกได้

“เชรี่ย…..แบบหลุดออกจากร่างงี้เหรอ” ไอ้นภถาม

“เออว่ะ สงสัยใช่ …..เราเหมือนเราลอยอยู่บนเพดาน….แล้วมองเห็นร่างตัวเองนอนอยู่กับพื้นมีบีอยู่ข้างๆ…….”ไอ้ริทค่อยๆเล่าตามความทรงจำ…..แมร่งน่ากลัวสัด

“แล้วเห็นอะไรอีก” ไอ้นภถาม

“ กูเห็นบีจูบ….เอ้ย….ฝายปอดกู แค่นั้นแหละ”ไอ้ริทตอบพร้อมมองไอ้นภด้วยสายตามีเลศนัย…..นี่มึงจงใจใช่ไหม….แล้วไอ้นภมึงจะกำหมัดทำไม!!

“ถ้าแค่นั้นก็ดี กวนตีนได้ขนาดนี้ ก็คงใกล้หายละ ไปๆไอ้บีกลับๆ” ไอ้นภอยู่ๆก็ตัดบททำท่าจะจูงผมกลับ

“เออๆ รู้แล้ว อย่าพึ่งลาก….ริท กูกลับก่อนนะ”ผมหันไปลาไอ้ริท

“โอเค กลับไปพักเถอะ นายคงเหนื่อยแล้ว ขอบคุณมาก” ไอ้ริทโบกมือให้

“หายไวๆ” ไอ้นภหันไปอวยพร

“ขอบคุณ….เออใช่ อีกอย่าง….ก่อนเราฟื้น เราได้ยินเสียงบีเรียกตัวเองว่าวาฬด้วย สงสัยเราฝันไปแน่ๆ ฮ่าๆๆๆ ฝันดีนะ” ไอ้ริทบอกก่อนที่ผมสองคนจะออกจากห้องไป

“ฝันดี”


………………………



ฝากติชมด้วยนะฮะ อ่านแล้วช่วยcommentด้วยจะดีใจมากฮะ :impress2:

ออฟไลน์ topboyfriend

  • #นิยายวาย #นิยาย y #ความลับ รักลับๆ
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 14
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0

ออฟไลน์ p_phai

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2276
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +154/-6

ออฟไลน์ DrSlump

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3360
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +104/-2
 :pig4: :pig4: :pig4:

เชื่อว่า...

ตัวตนจริง ๆ ของ "บี" ในตอนนี้  ก็คือ  "วาฬ" น้องชายของ "ฉลาม"

และเชื่อว่า  "บี" ตัวจริง น่าจะเสียชีวิตไปแล้วด้วยสาเหตุการจมน้ำตาย

แต่...ทำไม "วาฬ" ถึงต้องใช้ชีวิตในฐานะตัวตนของ "บี" หว่า?

ออฟไลน์ OoniceoO

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 969
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-2

ออฟไลน์ direkraj

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 69
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Morake

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 53
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-0

ออฟไลน์ psychological

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 253
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-0
ซีนที่26 แคว่ก


“มึงมีเรื่องอะไรอยากจะบอกกูรึเปล่า” อยู่ๆไอ้นภก็ถามขึ้นมาขณะขับรถพาผมกลับหอ

“เรื่องอะไร”ผมถามกลับ

“เรื่องวาฬ….กูคิดว่าไอ้ริทไม่ได้ฝัน”ไอ้นภหันมามองผมนิดนึงก่อนจะขับรถต่อ

“……ทำไมมึงคิดว่ามันไม่ได้ฝัน…...”

“ ก็เพราะกูเคยได้ยินมึงละเมอ เรียกชื่อตัวเองว่าวาฬ…...”ไอ้นภตอบ…..ตัวผมเย็นวาบขึ้นมาทันที

“….……………...” ผมพูดอะไรไม่ออก ทุกอย่างมันจุกอยู่ที่คอ

“ไม่เป็นไร กูแค่อยากจะบอกมึงว่า ไม่ว่ามึงจะเคยเป็นใคร กูก็จะอยู่เคียงข้างมึง….กูรอได้…..วันที่มึงอยากจะเล่าให้กูฟังเอง…..กูจะไม่สืบและไม่ถามอะไรทั้งนั้น….มึงสบายใจเถอะ”ไอ้นภจับมือผม

“ขอบคุณนะ….”ผมตอบพร้อมกับกุมมือไอ้นภกลับ…..ความอบอุ่นจากมือข้างนี้ส่งไปถึงหัวใจของผมเต็มๆ….


…………………………………………………


วันนี้เป็นวันที่ผมต้องแข่งว่ายน้ำ….จริงๆแล้วผมไม่อยากจะเข้าร่วมเลยครับ….เพราะไอ้ประสบการณ์เมื่อวานมันยังคอยวนเวียนหลอกหลอนผมไม่หาย….แต่ก็ยังดีที่ผมไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว….ไอ้นภมันคอยมาอยู่เป็นเพื่อนผมตลอด…. มาส่งจนถึงห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า….และจะเปลี่ยนกางเกงว่ายน้ำให้……ออกไป๊!!! ไอ้โรคจิต!!! ช่วยด้วย!!!!

และแล้วการแข่งรอบแรกเพื่อคัดเหลือ8คนก็ผ่านไปด้วยดี ผมเข้ารอบมาเป็นอันดับ3 ….โดยที่ไอ้ริทถอนตัวเพราะคุณหมอยังไม่อนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาล…..นี่ถ้ามันไม่จมน้ำซะก่อน มันคงเข้ารอบเหมือนกันแน่ๆ……สำหรับรอบต่อไปจะจัดแข่งอีกทีสัปดาห์หน้า ใจผมอยากจะแข่งให้มันเสร็จวันนี้เลย ไม่อยากไปซ้อมที่ไหนอีกแล้ว ขอห่างจากสระว่ายน้ำไปอีกสักปีน่าจะดีกว่าครับ

แต่การแข่งว่ายน้ำไม่ใช่สิ่งเดียวของวันนี้ครับ…..พวกผมต้องไปแข่งวอลเลย์บอลต่อ…..เอาจริงๆนะไอ้กีฬานี้ผมเล่นไม่ได้เรื่องเลยครับ…..ต่างกับหนูแม้นและมินนี่ที่ขณะนี้ร่าเริงเหมือนปลาได้น้ำ….ดูมีความสุขต่างกับตอนซ้อมบอลลิบลับ

“อร๊ายยยยยยยย!!!!” ผั๊วะ!!!!! เสียงมินนี่วิ่งไปตบลูกวอลเลย์ดังสนั่นไปทั้งสนาม…..หลังจากวันที่นางแอ๊บแตกกับไอ้ริท… นางก็สลัดภาพสาวน้อยบอบบางไปอย่างไม่ใยดี……ตอนนี้ตบเป็นตบ กรี๊ดเป็นกรี๊ด ด่าเป็นด่า เอาซะหนูแม้นยังแอบเหวอไปเลย….

“เลิศ!!! ชนะแล้ว!!!” หนูแม้นกรี๊ดหลังจากที่ชนะวิศวะไปอย่างขาดลอย3เซ็ตรวด
ไอ้ที่ชนะได้นี่ก็ต้องยกความดีความชอบให้หนูแม้นกับมินนี่สองคนครับ มันเล่นกันโปรจริงๆ คนอื่นก็ช่วยได้แค่ประปราย…..แต่ผมไม่ได้ห่วยที่สุดนะครับ นู่น ไอ้บอลนู่น สมาธิไม่มี เอาแต่มองหนูแม้น เล่นผิดเล่นถูกกันไปเรื่อยเปื่อย…….ยิ่งเล่นหน้ายิ่งแดง ไม่รู้มันเป็นอะไรของมัน…..ส่วนกองเชียร์นั้นไม่ต้องพูดถึงครับ กรี๊ดไอ้นภกันอย่างบ้าคลั่ง เสียงดังสนามแทบแตก และไม่ใช่เฉพาะเด็กทันตะที่มาเชียร์ พวกสาวๆวิศวะเองก็ย้ายข้างมาเชียร์ไอ้นภด้วยเช่นกันครับ…..เอาเข้าไป

ขณะที่ผมกับไอ้นภกำลังจะเตรียมตัวออกจากสนาม อยู่ๆก็มีใครคนนึงพุ่งมาประชิดตัวจากทางด้านหลัง

“เก่งมากเลย น้องบี”

“อุ่ย พี่ดินมาตั้งแต่เมื่อไหร่” ผมตกใจหันไปทัก….พี่ดินนั่นเองครับ

“ตั้งแต่เริ่มแข่งเลย จริงๆตามไปดูตอนแข่งว่ายน้ำด้วยนะ”

“อ้าว ไม่เห็นรู้เลย”

“ก็พี่ไม่อยากรบกวนสมาธิ” พี่ดินยิ้มให้ ฟันขาวมีออร่าเหมือนโฆษณายาสีฟัน

“งั้นพี่มายินดีอีกทีตอนปิดงานfreshyเลยทีเดียวสิ” ไอ้นภอยู่ๆก็เข้ามาแทรกกลางวงสนทนา

“ไม่ได้หรอก น้องรหัสคนสำคัญ ต้องมาบ่อยๆ สัญญาว่าจะไม่ไปรบกวนสมาธิ” พี่ดินยิ้มไม่สะทกสะท้าน

“ไม่รบกวนหรอก ขอบคุณนะครับ” ผมบอกพี่ดิน…..แล้วมึงจะตาเขียวใส่กูทำไมไอ้นภ

“เอ้านี่น้ำเย็น จะได้หายเหนื่อย”พี่ดินยื่นน้ำให้ผม

“ขอบคุณครับกำลังหิวน้ำพอดี” ไอ้นภคว้าขวดน้ำไปดื่มอึกๆๆรวดเดียวหมด……แล้วส่งขวดเปล่าคืนพี่ดิน…

“นี่ผ้าขนหนู”พี่ดินยื่นให้ผม

“อยากได้พอดีอีกเหมือนกัน” ไอ้นภพูดแทรกพร้อมกับจะฉวยผ้าไปจากมือพี่ดินอีก….แต่….คราวนี้พี่ดินกำแน่น…ไม่ยอมปล่อย!!!......เฮ้ย…….เสียงแคว่กเบาๆ…..พวกมึงจะฉีกผ้าทิ้งกันอีกแล้วเหรอ…ว่าแต่มันต้องดึงกันแรงขนาดไหนถึงขาดได้เนี่ย…..

“นภไปเอาจากแฟนคลับดีกว่าไหมดูสิมีตั้งเยอะ”พี่ดินออกแรงจนเส้นเลือดแขนปูด
 
“ไม่ดีกว่าครับ ผมอยากได้ของพี่ดิน”ไอ้นภไม่ยอม…ดึงจนมือเกร็งพอกัน

“ไม่ต้องเกรงใจหรอกน่า พี่เรียกให้นะ…….น้องๆตรงนั้นน่ะ!!! นภศูลอยากได้ผ้าขนหนู ใครก็ได้เอามาให้หน่อย!!!!” พี่ดินหันไปตะโกนเรียกแฟนคลับ…..เท่านั้นแหละ….เชรี่ยยยย…..กองทัพยกพลมาแล้วววววววววววว

กรี๊ดดดดดดดดดด อร๊ายยยยยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดๆๆๆๆ อร๊ายยยยยยยยยย

เสียงโหยหวนที่คุ้นเคยกู่ก้องกลับมาอีกครั้ง และก็เหมือนทุกที ไอ้นภถูกรุมล้อมด้วยหมู่มวลแฟนคลับและผ้าขนหนู…..

“วันนี้น้องบีว่างรึยัง ให้พี่พาไปเลี้ยงข้าวนะ” พี่ดินถามอย่างหน้าชื่นตาบาน

“เอ่อ…คือ…..”ผมตอบอึกอักสลับกับการหันไปมองไอ้นภที่ขณะนี้ถูกบังมิดอยู่กลางกลุ่มแฟนคลับ

“นภคงไม่ว่างแล้ว ไปกับพี่ละกันนะ” พี่ดินเข้ามาประชิดตัวอีก….หน้าจะชนกันแล้วววววว

“….คือ….”

“ทุกคนครับ!!!…..ผมอยากได้ผ้าของพี่ดิน!!!”เสียงไอ้นภตะโกนลั่นออกมาจากฝูงชน

กรี๊ดดดดดดด ได้ค่ะ!! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!

แล้วฝูงชนก็เข้ามารุมทึ้งไอ้พี่ดินแทน…….ตอนนี้ภาพไอ้พี่ดินค่อยๆหายลับไปจากสายตา…..

“บี วิ่ง!!!” ไอ้นภวิ่งมาลากผมออกทันที


………………………………….


ไม่รู้ว่าเวรกรรมอะไรนักหนา ตั้งแต่เข้าเรียนมหาลัยมา ผมต้องวิ่งหนีชาวบ้านเหมือนโจรวิ่งราวทรัพย์ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง…….เฮ้อ…..แล้ววันนี้ผมก็ต้องมาซ้อมว่ายน้ำอีก……ไอ้นภมันไม่ยอมให้ผมเกเรครับ….มันบอกว่าถ้าผมไม่ยอมไปว่ายน้ำตอนนี้ ต่อไปผมจะหาทางเลี่ยงไปเรื่อยๆจนกลายเป็นคนกลัวสระว่ายน้ำไปเลย…..ก็คงจริงของมัน….

คราวนี้ไอ้นภมันไม่ได้มาเล่นๆครับ มันปิดโทรศัพท์แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าไปใส่กางเกงว่ายน้ำยืนอวดซิกแพคอยู่ข้างสระ พร้อมกับถือห่วงยางเป็ดเหลืองไว้ในมือ!!!.....ไม่ใช่มันว่ายน้ำไม่เป็นนะครับ แต่มันเตรียมเอาไว้โยนให้ผมถ้าเห็นท่าไม่ดี…..มันคงกลัวผมจมไปอีกคนแบบไอ้ริทครับ….ไอ้ปลื้มก็ปลื้มนะครับ แต่อายมากกว่า!!!

การซ้อมมันก็ช่วยผมได้จริงๆครับ ว่ายไปเรื่อยๆความกังวลก็ค่อยๆน้อยลง…..ไม่เหมือนเมื่อกลางวันที่ลงแข่ง….เอาจริงๆคือผมว่ายแบบไม่เต็มที่ ตอนนั้นผมยังขยาดกับสระว่ายน้ำอยู่เลย ซึ่งไอ้นภมันก็คงดูออก มันเลยบังคับผมมาลงสระต่อตอนนี้

ขอบคุณนะ…





 :กอด1:

ออฟไลน์ p_phai

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2276
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +154/-6

ออฟไลน์ DrSlump

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3360
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +104/-2

ออฟไลน์ direkraj

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 69
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0

ออฟไลน์ OoniceoO

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 969
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-2
งื้อ หน้าตาดีมีชัยไปกว่าครึ่ง

ออฟไลน์ Morake

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 53
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-0
หน้าตาดี จริงๆเป็นทุขลาภ o22

ออฟไลน์ topboyfriend

  • #นิยายวาย #นิยาย y #ความลับ รักลับๆ
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 14
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0

ออฟไลน์ cavalli

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5358
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-19

ออฟไลน์ psychological

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 253
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-0
ซีนที่27 ขายวิญญาณให้ปีศาจ



การแข่งขันต่างๆก็ดำเนินต่อไปเรื่อยๆวันแล้ววันเล่า จนกระทั่งเหลือกีฬาที่ยังเข้ารอบ3รายการด้วยกัน นั่นคือว่ายน้ำของผม ชกมวยของไอ้บอล และฟุตบอล!!! ใช่ครับฟังไม่ผิด….ฟุตบอล….กีฬาที่ไม่มีใครคาดหวังเลยสักคนแต่ดันโชคช่วยที่รอบแรกคณะนิติขอถอนตัวเพราะอาหารเป็นพิษไปครึ่งทีม….เอาจริงๆถ้านิติมาเล่นแค่ครึ่งทีมผมก็ว่ามันคงชนะอยู่ดี เพราะไอ้ริทยังไม่ออกจากโรงพยาบาลและที่เหลือบางส่วนก็ยังจำกติกาไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!!!

แล้ววอลเล่ย์บอลล่ะเกิดอะไรขึ้น….ก็ตกรอบสองไปอย่างน่าเสียดายเพราะแพ้อักษรครับ….วันแข่งจริงไอ้ริทกลับมาพอดี คนเลยครบ แถมทั้งทีมยังเล่นกันเอาเป็นเอาตายทุกคนไม่เหมือนของทีมผมที่เล่นเป็นอยู่สองคนคือแม้นและมินนี่

และวันนี้ทันตะกับอักษรก็ต้องมารวมทีมกันอีกครั้งเพื่อแข่งบอลกับวิศวะ!!.....คือจริงๆไม่ต้องแข่งก็ได้ครับ ฟังชื่อคณะก็แพ้มันแล้วครับ ทีมนู้นมันมีแต่ผู้ชายเถื่อนๆแมนๆ ถอดเสื้อเตะบอลกันทุกวัน เทียบกันแล้วก็เหมือนเอาทีมเด็กประถมไปแข่งกับทีมชาตินั่นแหละครับ มาทายกันดีกว่าว่าฝั่งวิศวะจะยิงเข้าเกินสิบลูกไหม…

“แหมๆ บีขาอย่าเครียดสิคะ เราก็ทำให้ดีที่สุดก็พอ” หนูแม้นเข้ามากอดแขนซบไหล่ผม…..แล้วทำไมไอ้บอลต้องถลึงตาใส่ด้วยเนี่ย….

“จริงด้วย เข้ารอบสองมาได้ก็เรียกว่าทำลายสถิติของทั้งทันตะและอักษรแล้วล่ะ ปกติไม่เคยผ่านรอบแรกทั้งคู่ไม่ใช่เหรอ” สมชายเข้ามาสำทับ…..ก็จริงของมันครับ

“ใครจะไปรู้เราอาจชนะวิศวะก็ได้นะ….”ไอ้ริทพูดขำๆ…..ตอนนี้มันแข็งแรงดีแล้ว

“อย่างพวกมึงเนี่ยนะจะมาชนะทีมพวกกู!! ตลกว่ะ”

อยู่ๆก็มีคน4คนเดินมาพูดเชรี่ยๆใส่พวกผม…. ซึ่งนั่นก็ไม่ใช่ใคร….ทีมวิศวะนั่นเองครับ…
 
“กลับไปสนามวอลเล่ย์เถอะไป จะแข่งทั้งทีก็ต้องมาแข่งกับพวกมึงเนี่ยนะ แมร่งเสียเวลา ชนะไปก็ไม่ภูมิใจว่ะ ฮ่าๆๆ ถ้าพวกมึงชนะได้พวกกูยอมเป็นสัตว์เลี้ยงให้พวกมึงเลย” พวกวิศวะหัวเราะเยาะพวกผม…ไอ้นภกำหมัดแน่น…..

“เก็บปากไว้แทะรองเท้าแตะดีไหมคะ เผื่อสันดานจะดีขึ้นบ้าง อุ้ยลืมไป ทำยังไงสันดานก็คงไม่เปลี่ยน แพ้วอลเล่ย์แล้วพาลเหรอคะ” มินนี่โพล่มาจากไหนไม่รู้ ด่าแรงแซงทางโค้งจนทุกคนร้องซี๊ด

“อ้าว อีนี่ ปากแบบนี้ โดนสักหมัดมั๊ย” ไอ้โก้หนึ่งในทีมวิศวะจะพุ่งเข้าหามินนี่

“ก็มาสิ ตีนก็มีสองตีนเท่ากัน” มินนี่ไม่ยอมแพ้

พวกผมเห็นท่าไม่ดีแล้วครับ อารมณ์ขึ้นกันทั้งสองฝ่าย ขืนปล่อยไว้แบบนี้มันได้ยกพวกตีกันก่อนแน่ๆ ต้องรีบห้าม

“หยุด!! พอได้แล้ว เรามาแข่งกีฬาไม่ใช่มาทะเลาะกัน!!” พวกทีมวิศวะที่เหลือเข้ามาห้าม แล้วกันไอ้โก้กับพวกออกไป

“ขอโทษแทนเพื่อนเราด้วยนะ พวกมันปากไม่ดีอย่าไปถือสาเลย ปกติเด็กวิศวะไม่ได้เป็นแบบนี้ทุกคนหรอก” ไอ้ลูกครึ่งหน้าหล่อ ขอโทษพวกผมแล้วยิ้มให้ก่อนจะวิ่งกลับไปที่ฝั่งวิศวะ..เออ ก็มีคนดีเหมือนกันนี่นา…

“ใครอะ”ชาตรีบิดตัวไปมาด้วยท่าทีเขินอายแต่สายตาจ้องไปที่เหยื่อ

“นั่นเล็กเดือนวิศวะปีหนึ่ง” มินนี่ตอบด้วยท่าทีเดียวกับชาตรี

“นิสัยดีเนอะ”สมชายก็เป็นไปด้วยอีกคน…..พวกมึงน่ากลัวมากครับ….ในสายตาผู้ชายคนนึง…..

“ในเพจ ‘XU cute boy’ ว่าหล่อแล้วตัวจริงหล่อกว่าอีก”หนูแม้นขอแจม มองตามเล็กไปด้วยสายตาชวนฝัน

“ทีมเราก็มีให้มองทำไมไปมองคนอื่น!!” ไอ้บอลครับ….อยู่ๆมันก็หน้าแดงโวยขึ้นมาด้วยความไม่พอใจ

“โกรธอะไรบอล แค่ชมเฉยๆเอง ทางนั้นเค้าก็ดีจริงๆนี่นา หล่อแบบทางเราไม่มี” หนูแม้นหันไปตอบไอ้บอลด้วยความงงงวย…..แต่ก็เหมือนสาดน้ำมันเข้ากองไฟที่กำลังไหม้ป่า

“มีสิ นี่ไง!!”ไอ้บอลโพล่งขึ้น

“ไหนใคร….”แม้นงงขึ้นอีก

“ก็ๆๆ….นี่ไงนภศูล หล่อกว่าทางนั้นเห็นๆ นี่อีก ไอ้ริท กับ ไอ้บี….เลิกมองทางนู้นได้แล้ว!!” ไอ้บอลโวยวายแบบอึกอักอย่างมีพิรุธถึงขีดสุด….ถึงตอนนี้ป้าขายลูกชิ้นก็ดูออกแล้วกูว่า…

“ใช่ ทางนี้ก็หล่อ แต่แม้นหมายถึง เค้าหล่อแบบฝรั่ง ทางเราไม่มีไง” หนูแม้นยังตอบตาใส ไม่เข้าใจสถานการณ์

“…….เออๆๆ…..จะมองใครก็มองไปเลย!!” ไอ้บอลจนมุมแล้วก็วิ่งหนีไป…..โถ….น่าเวทนายิ่งนัก…..


…………………………………


และแล้วการแข่งขันก็เริ่มขึ้นครับ เพียง3นาที ทางวิศวะก็ยิงลูกแรกเข้าไปสำเร็จ…..จริงๆก็เตรียมใจไว้แล้วครับ ว่าคงโดนนำตั้งแต่แรกแต่ไม่คิดว่าจะไวขนาดนี้……นั่น!!.....วิศวะยิงลูกที่2เข้าประตูไปในนาทีที่5……กว่าจะจบเกมส์มันจะโดนไปอีกกี่ลูกเนี่ย…..

“ว้าย!!!” มินนี่ร้องขณะล้มกลิ้งเพราะโดนไอ้โก้สไลด์ตัดขา

“นี่ตั้งใจใช่มั๊ย!! ชั้นเห็นนะ!!!” แม้นตะโกนใส่ไอ้โก้

“พูดเรื่องอะไร เล่นธรรมดาเองนะ ถ้าบอบบางนักก็ออกไปดีกว่า” ไอ้โก้ทำท่ากวนตีนถึงขีดสุดแล้วก็วิ่งกลับไป

สักพักเหตุการณ์รุนแรงก็เกิดขึ้นอีก สมุนตนนึงของไอ้โก้ก็พุ่งชนสมชายเข้าอย่างจังจนนางล้มหน้าทิ่ม….ดูยังไงก็จงใจชัดๆ…..แถมแม้ว่าทางนู้นจะโดนใบเหลืองแต่ก็ไม่ได้ดูจะสำนึกใดๆเลย……

และในที่สุดความระยำของพวกมันก็มาลงที่ผมจนได้!!….สมุนฺAของไอ้โก้วิ่งมาพลักผมทางด้านหลัง…. แรงไหมเหรอครับ ……ก็แค่เข่าผมกระแทกพื้นจนลุกมายืนไม่ไหวแค่นั้นแหละ!!!.....สุดท้ายก็เลยต้องขอเวลานอกเพื่อเปลี่ยนตัวผู้เล่น………

“ไม่ไหวแล้ว!! นี่มันจงใจชัดๆ!!” ชาตรีโวย

“เราก็ว่าอย่างงั้น” ไอ้ริทตอบหน้านิ่ว

“จริงๆแข่งกันดีๆ เราก็สู้ไม่ได้อยู่แล้ว ยังจะมารังแกกันอีก” สมชายพูดน้ำตาคลอด้วยความเจ็บ…..ตอนล้ม หน้ามันกระแทกจนช้ำเลยครับ….แต่เจ็บกายคงไม่เท่าเจ็บใจ….

“นี่ถ้าขายวิญญาณให้ปีศาจได้ มินนี่ก็จะทำ!! เพื่อเอาคืนพวกมัน!!” มินนี่พูดด้วยความแค้นถึงขีดสุด

“….เดี๋ยวนะ….ปีศาจเหรอ….”ไอ้นภอยู่ๆก็โพล่งขึ้นมาเหมือนนึกอะไรออกขณะที่เอาน้ำแข็งประคบให้ผมอยู่

“ทำไมเหรอนภ” มินนี่และคนอื่นๆหันมาถามด้วยความสนใจ

“…..พวกมึงพร้อมจะขายวิญญาณให้ปีศาจไหมล่ะ…..” ไอ้นภยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย

“พร้อม!!!” ทุกคนตอบทันทีอย่างไม่ลังเล…..เดี๋ยวนะ….พวกมึงใจเย็น!!

“ตาต่อตา ฟันต่อฟัน” มินนี่จ้องไปทางพวกวิศวะ

“เลือดต้องล้างด้วยเลือด” แม้นพูดด้วยสายตาโหดเหี้ยม

“ความแค้นนี้พวกมันต้องชดใช้อย่างสาสม!!”สมชายทำให้บรรยากาศรอบตัวถูกย้อมไปด้วยความมืด…..

“ดี!!.….กูเคยเล่นละครเกี่ยวกับฟุตบอลมา…..มันมีแผนแบบนี้อยู่…” ไอ้นภและทุกคนเริ่มสุมหัวกัน…….จากนั้นก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง!!!

......เดี๋ยว!!.....หยุด!!.....พวกมึงบ้าไปแล้ว!!!……ทำไมพวกมึงดูชั่วร้ายกว่าไอ้พวกนั้น!!!......นี่มันลัทธิมืด!!!…….ไอ้พวกวิศวะหนีไป!!!




.......................................


ฝากติชมด้วยนะฮะ :m15:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด