++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่72 ทั้งหมดอาจจะไม่จริง UP 1/4/64
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ++++ผมกับมัน ไอ้พระเอกซีรี่ย์วาย!!!++++ซีนที่72 ทั้งหมดอาจจะไม่จริง UP 1/4/64  (อ่าน 55718 ครั้ง)

ออฟไลน์ psychological

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 253
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-0
ซีนที่9 จูบ


“กรี๊ดดดดดดดดดด อร๊ายยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดด กรี๊ดดดดดดดดดดดด”

“กรี๊ดดดดดดดดดด อร๊ายยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดด อร๊าย กรี๊ดๆๆๆๆ กรี๊ดดดดด”

“กรี๊ดดดดดดดดดด อร๊ายยยยยยยยย อร๊าย ๆๆๆๆๆๆๆๆกรี๊ดๆๆๆๆ กรี๊ดดดดด”


จูบแรกที่ผมตั้งใจเก็บไว้ให้สาวๆสวยๆสักคนที่ผมรัก บัดนี้ มึงพรากไปจากกูแล้ว ไอ้นภ!!!!

“เอาล่ะครับๆ ถือว่าเสร็จเรียบร้อย เชิญทุกคนแยกย้ายไปเลี้ยงสายรหัสของตัวเองได้เลย”พี่ดินประกาศ แต่ละสายก็แยกย้ายกันไป ปล่อยให้ผมยืนตัวชาอยู่บนเวที

“เป็นไรของมึง” ไอ้นภหันมาถามด้วยท่าทางชิลๆ

“จูบแรกของกู…..” ผมตอบตาลอย

“เอาน่าปากก็นิ่มใช้ได้ แถมจูบแรกเป็นกู มึงก็ดีใจเถอะ” ไอ้หน้าหล่อกระซิบที่ข้างหูผม…….กูไม่ดีใจโว๊ยยยยย

“เอ้า ไปกันยังน้องบี” พี่ดินเดินมาหาผมหลังจากเก็บไมค์แล้ว

“ ครับ? “ ผมงง

“อ้าว ก็พี่เป็นพี่รหัสบีไง หล่อใช่ปะล่ะ” พี่ดินยิ้มกรุ้มกริ่มใส่…..เออ…..มิน่า……หาไม่เจอว่าใครยังไม่มีน้อง…..ก็เหลือไอ้พี่ดินคนเดียวนี่แหละที่ดันอยู่บนเวที…..ทำไมกูคิดไม่ออกฟะ….

“เอ่อ แล้วนภตามมาทำไม” พี่ดินหันมาถาม เพราะไอ้หน้าหล่อดันเดินตามผมมาต้อยๆเป็นลูกเป็ดซะงั้น

“ไปด้วยครับ” ไอ้หน้าหล่อตอบ

“เฮ้ย ไม่ได้ นภต้องไปกับหมิวนู่น ดูสิยืนมองเป็นหมาหงอยอยู่นู่น”

พี่ดินตอบพร้อมชี้ไปทางพี่หมิวขณะที่อีกมือกำลังยกขึ้นโอบไหล่ผม….ไอ้นภมองตามมือพี่ดินไม่วางตา……สักพักไอ้นภก็เดินกลับไปหาพี่หมิวเองดื้อๆโดยที่ไม่ได้พูดอะไรเลย……อะไรของมันฟะ

………………………………….

หลังจากที่พี่ดินขับรถพาผมมาที่ร้านอาหารฝรั่งสุดหรูแห่งหนึ่งย่านสาทร บอกตรงๆคือใกล้เป็นลมครับ เพราะตอนเย็นอย่างที่รู้ๆกันว่าย่านนั้นรถมันก็ติดสัดๆแถมพอมาถึงร้านก็ต้องนั่งรออาหารอีก รู้สึกว่าถ้าน้ำตาลต่ำอีกนิดคือหัวทิ่มลงไปที่โต๊ะได้เลย

“เออ พี่ดินครับ เรามากันแค่สองคนเหรอครับ” ผมถามเพราะทั้งโต๊ะมีแค่สองคน ปกติการเลี้ยงรหัสจะมีพี่ๆปีอื่นมากันครบคือเจอกันตั้งแต่ปี1ถึงปี6

“อ๋อ พี่คนอื่นติดเรียนน่ะ พี่ๆฝากขอโทษมาด้วย ไว้จะนัดเลี้ยงกันใหม่วันหลังนะ” พี่ดินตอบ

“ไม่เป็นไรครับ ดีๆจะได้มีคนเลี้ยงหลายๆรอบ ฮ่าๆๆ”

“ช่ายยยย พี่จะได้มาเจอน้องบีบ่อยๆ จะได้คุยกันเยอะๆ จะได้แนะนำอะไรกันได้”

ถึงตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกดีใจละที่ได้พี่ดินเป็นพี่รหัส เพราะตลอดทางมาเค้าพูดคุยเป็นกันเอง และดูใส่ใจผมมากๆ แบบนี้การเรียนในมหาวิทยาลัยของผมก็น่าจะราบรื่นแน่ๆ

หลังจากที่คุยกับไปเรื่อยๆ จึงทำให้รู้ว่าพี่ดินเองจริงๆเป็นคนเก่งมากสอบได้ที่หนึ่งของชั้นปี เรียนก็เก่ง เป็นประธานชั้นปี เป็นนักกีฬายิงธนู บ้านก็รวย ร้านนี้ก็ของพ่อเค้า แถมดูๆไปก็หล่อจริงๆนั่นแหละ เป็นเดือนคณะปี2 หน้าคมแบบไทยๆ สูง หุ่นนักกีฬา เห็นว่าตอนนี้ยังรับงานถ่ายแบบนานๆทีด้วย คนอะไรมันจะดีพร้อมไปหมด อิจฉาเฟ้ย!!!

“พี่ยังโสดอยู่นะครับ” พี่ดินอยู่ๆก็พูดขึ้นมา พร้อมกับเลื่อนมือมาจับมือผม…..เอ๋…..ผมเลยค่อยๆถอยมือออกมาด้วยความสุภาพทำเป็นยกแก้วน้ำมาดื่มแก้เก้อแทน

“พี่ชอบน้องมากเลยครับ น้องชอบพี่ไหม” พี่ดินถามโพล่งออกมาอีก ทำเอาผมแทบจะสำลักน้ำพ่นใส่หน้าไอ้พี่ดิน

“เอ่อ พี่ดินเป็นรุ่นพี่ที่น่ารัก ใครๆก็น่าจะชอบนะครับ”

“ขอบคุณนะ แต่พี่ไม่ได้หมายถึงชอบแบบนั้นนะ” สัด!!! เอาแล้วววววววววว

“เอ่อ…..หิวจังเลย ….ทานด้วยคนนะครับ” อยู่ๆไอ้หน้าหล่อก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ เรียกพนักงานเอาเก้าอี้มาเสริมขอนั่งด้วยซะงั้น ผมกับไอ้พี่ดินก็งงเป็นไก่ตาแตกเลยทีนี้

“มาได้ไงอะมึง”ผมถาม

“บอกพี่หมิวว่าติดถ่ายละคร แต่พอผ่านมาแถวนี้เลยพึ่งนึกได้ว่าวันนี้ไม่มีคิวถ่ายเลยขอแวะกินข้าวก่อน ขอทานด้วยนะครับพี่”ไอ้หน้าหล่อตอบพร้อมกับหันไปยิ้มหวานใส่พี่ดิน

“ได้สิๆ” พี่ดินตอบแบบจำใจ

จากนั้นบทสนทนาทุกอย่างก็ถูกแทรกแซงโดยไอ้คุณนภศูล ทั้งเรื่องเรียน ทั้งเรื่องกิจกรรม เรียกว่าไม่มีช่องว่างให้พี่ดินได้หยอดคำอะไรใส่ผมอีก รวมถึงผมก็ไม่มีโอกาสได้ถามอะไรเลยจนกระทั่งทานกันเสร็จด้วยความเร็วสูง

“เดี๋ยวพี่ขับรถไปส่งบีนะ” พี่ดินบอกแบบสายตามีความหวังขณะเดินออกมาจากร้าน

“ไม่เป็นไรครับพี่ คนของผม ผมดูแลเอง พวกผมสองคนอยู่ด้วยกัน” ไอ้หน้าหล่อแย่งตอบ แต่ไม่ใช่แค่พูดเฉยๆมันจับมือผมไปกุมแน่นก่อนจะกึ่งลากกึ่งจูงผมไปขึ้นรถ

ไอ้พี่ดินมึงจะเข้าใจผิดม๊ายยยยยยย…….มึงต้องเข้าใจผิดแน่ๆ!!!!.......ป่นปี้หมดแล้วชื่อเสียงกู!!!!!

พอขึ้นรถปุ๊บไอ้นภก็ขับซิ่งออกไปด้วยความเร็วสูงกว่าที่เคย……..เชรี่ยยยยยยย……ดึกแล้วถนนเสือกโล่งอีก…มึงจะรีบไปไหน!!!……กูยังไม่อยากตาย!!!!!

“บี”

“อะไร”

“มึงชอบเค้าเหรอ”

“ชอบใคร”

“ไอ้พี่ดิน”

“ตลกละ”

“เค้าทำอะไรมึง”อยู่ๆไอ้นภก็ถามอะไรประหลาดๆออกมาอีก

“เปล่า”

“แล้วทำไมมึงปล่อยให้มันจับ”

“กูไม่ได้ปล่อยให้มันจับ มันลวนลามกูเอง”

“สัด!! นี่ไงมันลวนลามมึงจริงๆ!!!แล้วทำไมไม่ต่อยมัน!!”ไอ้นภโวยวายขับเร็วกว่าเดิม

“ต่อยไม่ได้ มันเป็นพี่รหัสกู”

“ทำไม!!! มึงมีใจให้มันเหรอ!!!”ไอ้นภของขึ้น

“มีใจพ่อง!!!”

“ทำไมต้องปกป้องมัน!!”ไอ้นภของขึ้นไปอีก

“กูไม่ได้ปกป้อง!!!”

“กูไม่เชื่อ!!!”ไอ้นภของขึ้นไปถึงระดับสูงสุด

“ไอ้นภ มึงหยุดเลยนะ มึงเป็นอะไร ทำไมต้องหงุดหงิด!!!” ขับเร็วบวกอารมณ์ขนาดนี้….กูกลัวแล้ววววววว

“กูไม่ได้หงุดหงิด!!!”

“มึงหงุดหงิด!!!” ผมของขึ้นบ้าง

“เออ กูหงุดหงิด!!! กูทนไม่ได้ที่เห็นมันจับมือมึง!!!”

“มึงหึงรึไง!!!”

“เออ!!! กูหึง!!!!!”



......................................

ต่อตอนหน้าครับ  :m31:

ฝากท่านผู้อ่านที่น่ารักทุกท่านติชมด้วยนะฮะ :impress2:

ออฟไลน์ fc_fic

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2598
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-7

ออฟไลน์ kong6336

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 416
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-0
นภนี่ยังไงๆอยู่นะ แล้วใครเป็นพี่รหัสบี หรือนภจะเป็นพี่เนียน

ออฟไลน์ p_phai

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2302
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +154/-6

ออฟไลน์ bun

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2374
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-5
ยอมรับกันไปเลยตรง ๆ

ออฟไลน์ cavalli

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5378
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-19

ออฟไลน์ psychological

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 253
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-0

ออฟไลน์ psychological

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 253
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-0
ซีนที่10 หึง


“ห๊ะ!!” ผมหูฝาดไปใช่มั๊ย มันบอกว่ามันหึงผม……

“………………….”

“เดี๋ยวนะ มึงพูดใหม่ซิ เมื่อกี้มึงพูดว่าอะไรนะ” ผมขอความแน่ใจอีกที

“………………….”

“นภ”

“………………….”

“ไอ้นภ!!”

พอสิ้นเสียงผม ไอ้นภก็หักพวงมาลัยเลี้ยวรถจอดที่ข้างทางทันที

“เออๆๆ กูหวงมึง!!!...กูจะบอกว่ากูหวงมึง พอใจยัง!!” ไอ้นภโพล่งพร้อมกับเอามือปิดหูแดงๆของมัน

“……..นี่มึงพูดเล่นหรือพูดจริง”

“กูพูดจริง….ก็มึงอ่อย!!”ไอ้นภของขึ้นมาอีกรอบ

“อ้าว สัด!! กูไปอ่อยอะไรใครตอนไหน”

“ก็ทุกตอนแหละ!! แมร่ง กูเห็นตั้งแต่ตอนอยู่คณะละ ไอ้พี่ดินมันจะกอดมึง มึงก็ให้เค้ากอด!!!!”

“กูไม่ได้ให้เค้ากอด!! เค้าแค่โอบไหล่กู!!”ผมรีบแก้ต่าง

“เออ นั่นแหละ!! กูไม่ชอบ!! มึงรู้มั๊ยว่ากูรู้สึกยังไง ตอนกูเห็น กูแทบอยากจะพุ่งเข้าไปชก”

“เฮ้ย มึงจะไปชกไอ้พี่ดินไม่ได้นะ”

“เปล่า ชกมึงนี่แหละ!!!” ไอ้นภหักมุมซะงั้น

“อ้าว ไอ้นี่!!! มึงจะชกกูทำไม!!!”

“ก็มึงทำให้ใจกูปั่นป่วน มึงทำให้ตัวกูร้อนรน มึงทำให้สมองกูหยุดคิดถึงแต่มึงไม่ได้!!! กูทนไม่ได้ที่จะต้องเห็นมึงอยู่กับคนอื่น!!! มึงเข้าใจมั๊ย!!!”

สิ้นเสียงของไอ้นภ ทุกอย่างก็กลับมาเงียบสงัดอีกครั้ง…..นี่ผมกำลังเมาพาสต้าเมื่อกี้หรือเปล่าครับ…….ทำไมสิ่งรอบตัวมันลอยๆ….ผมควรจะดีใจไหม….ถ้ามันเป็นเรื่องจริง……ผมควรจะตอบสนองกับคำพูดพวกนี้ยังไง…..

“นภ….. มึงเริ่มรู้สึกแบบนี้กับกูตั้งแต่เมื่อไหร่”

“ก็ตั้งแต่นอนข้างมึงวันนั้น สมองกูก็สลัดคำพูดมึงออกไปจากหัวกูไม่ได้…..แมร่ง….ตอนแรกกูก็คิดว่ากูแค่ชอบความคิดของมึง….แต่พอวันนี้………กูเลยรู้ว่ามันไม่ใช่แค่นั้นว่ะ…..”

“……นภ…..”เอาจริงๆผมไม่รู้ว่าความรู้สึกตอนนี้คืออะไร….รู้แต่ว่าตอนนี้ใจผมสั่น…. อาจจะเป็นเพราะแอร์ในรถที่เย็นจัด หรือจากคำพูดที่เหมือนมาจากใจของมัน

“เอางี้ ขอกูลองจูบมึงดูอีกทีละกัน” อยู่ๆไอ้นภก็ฉีกทุกอารมณ์ในซีนเมื่อกี้ออกไป มันหันมาหาผมด้วยตาที่เป็นประกายแล้วเอามือ2ข้างของมันมาล็อคหน้าของผม……เชรี่ยยยยยยยยยยย

“…………ไอ้นภ………มึงเป็นบ้าอะไร…..หยุด…….กูเป็นผู้ชาย…..เฮ้ย…..อย่า!!!”

“อุ๊ป!!” “โอ๊ย”

เสียใจด้วยนะครับ นั่นไม่ใช่ฉากจูบ แต่เป็นฉากที่ผมใช้หมัดซ้ายต่อยไปที่ท้องไอ้หื่นนั่นแบบเต็มแรง!!! ได้ผลครับ…..มันหยุด!!!

“มึงบ้าอะไรอีก อยู่ๆมึงจะมาจูบกูแบบนี้ไม่ได้”

“ก็กูอยากพิสูจน์อีกทีว่าความรู้สึกตอนนั้นมันจริงสำหรับกูรึเปล่า”

“แต่กูไม่ได้อยากพิสูจน์กับมึง!!!”ผมโวย

“อะไรวะ แค่นี้ก็ทำหวง จูบแค่ทีสองที ปกติมีแต่คนอยากจูบกูจะแย่”ไอ้นภโวยบ้าง

“มึงก็ไปให้พวกนั้นจูบมึงสิวะ จูบแมร่งเช้าเย็นให้ปากแตกไปเลยไป”

“ไม่ได้สิ ไม่เหมือนกัน”ไอ้นภไม่ยอมแพ้

“ไม่เหมือนยังไง”

“….ก็คนพวกนั้นมันไม่ใช่มึง” ไอ้นภทำตาอ้อนดึงซีนอีกครั้ง อิ๊บหายแล้ว…..ผมจะรับมือมันยังไงต่อเนี่ย

“กู…กูไม่ได้ชอบผู้ชาย!!”

“กูรู้ว่ามึงไม่ได้ชอบผู้ชาย แต่มึงอาจจะชอบกูก็ได้นี่หว่า….”

“เชรี่ย แล้วมึงไม่ใช่ผู้ชายรึไง”ผมหันไปถาม

“เปล่า กูเป็นกู ไม่เกี่ยวกับผู้หญิงหรือผู้ชาย กูแค่อยากให้มึงชอบกู”

สัด!!!มันรุกหนัก!!! ถ้าผมเป็นผู้หญิงป่านนี้คงใจอ่อนให้มันไปแล้ว ขนาดผมเป็นผู้ชายแท้ๆใจยังสั่นขนาดนี้…ต้องรอด…..ผมต้องหาทางรอดให้ได้!!!

“พอๆๆ ไอ้นภ ตั้งสติ มึงแค่อินบท” ผมพยายามฉีกซีนซึ้งของมันทิ้ง

“เปล่า กูไม่ได้อินบท กูยังไม่เข้าใจบทเลยแล้วกูจะอินได้ไง”

“ก็นี่ไงมึงยังไม่เข้าใจ มึงอาจจะแค่หวงเพื่อนรึเปล่า มึงบอกกูเองนะ ว่ากูเป็นเพื่อนคนเดียวของมึง เวลามึงเห็นเพื่อนมึงโดนคนอื่นแย่งเวลาไป มึงเลยไม่พอใจ เพราะมึงยังไม่ชิน ไรงี้”

“ใช่เหรอวะ” ไอ้นภเริ่มลังเล

“ใช่สิวะ มึงเชื่อกู กูจะบอกมึงให้ มึงไม่ได้ชอบกูหรอก มึงแค่สะกดจิตตัวเองให้มึงเชื่อว่ามึงชอบกู แต่จริงๆมันเป็นเพราะจิตวิญญานการเป็นนักแสดงของมึง!! มึงเก่ง มึงอัจฉริยะไง สมองมึงเลยสั่งให้มึงรู้สึกแบบนี้ทดแทนการไม่เข้าใจบท ไง เห็นมะ มึงเชื่อกู ไม่พลาดหรอกมึง”ผมยัดทฤษฎีสมคบคิดใส่หัวมัน

“เหรอ ก็อาจจะจริง”ไอ้นภเริ่มคล้อยตาม

ครับ จังหวะนี้แหละผมจะไม่ยอมปล่อยผ่าน เรื่องอะไรปากผมจะต้องเสียเอกราชให้มันอีกรอบ ขออัญเชิญองค์พ่อแห่งการเปลี่ยนเรื่องเข้าสิง!!

“เออๆมึง กูมีเรื่องสำคัญที่อยากรู้”

“เรื่องไร”ไอ้นภถาม

“ทำไมมึงมาอยู่หอนี้วะ แมร่งผีสิงสัด!! นี่ถ้ากูไม่ถูกอากงหอเก่ายึดห้องให้เมียน้อยอยู่แบบฉุกเฉินนะ กูไม่มาอยู่หรอก เก่าก็เก่า คนเช่าก็ไม่มี แถมมึงก็ออกจะรวยทำไมไม่ไปซื้อคอนโดดีๆอยู่”

“ก็ไอ้หอผีสิงที่มึงพูดถึงอยู่เนี่ย มันบ้านกู”ไอ้นภถอนหายใจหนึ่งทีก่อนจะตอบ

“กูรู้ แต่ทำไมไม่ไปอยู่ที่ดีๆ ย้ายมาเช่าหอนี้ทำไม”

“กูไม่ได้ย้าย”ไอ้นภถอนหายใจอีกที

“มึงไม่ได้ย้ายแล้วมาอยู่ได้ไง!!!”

“กูอยู่แต่เกิด!!! พ่อกูสร้าง!!! ตอนนี้ชื่อเจ้าของโฉนดก็ชื่อกู!!!”

แมร่ง….พีค…..ด่าหอพ่อมันไปแล้วว่าผีสิง…..เอาไงต่อดีวะ

“เออๆ อีกอย่างมึงตามกูไปถูกได้ไง ไอ้ร้านเมื่อกี้”องค์พ่อรีบบัญชาให้เปลี่ยนเรื่องอีกรอบ

“หึ…”ไอ้นภเปลี่ยนซีนอารมณ์ทันที

“หึอะไร”

“กูไม่บอก!!!”ไอ้นภตอบอย่างเป็นต่อ

“บอกมา!!!”

“บอกก็ได้ แต่มึงต้องรับปากกูเรื่องนึง” ไอ้นภตอบพร้อมกับส่งสายตาเจ้าเล่ห์

“รับปากเรื่องไร ถ้าจะจูบอีกทีกูฮุกหมัดขวาแน่มึง”ผมยกกำปั้นโชว์ให้มันดู… ว่าแต่ทำไมมึนจัง

“ไม่ใช่จูบ”

“งั้นอะไร”

....


“พรุ่งนี้มึงไปเดทกับกูนะ”



..........................................


 :-[

ฝากท่านผู้อ่านที่น่ารักทุกท่านช่วยติชมหน่อยนะฮะ :pig4:


ออฟไลน์ p_phai

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2302
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +154/-6

ออฟไลน์ direkraj

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 70
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ cavalli

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5378
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-19

ออฟไลน์ psychological

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 253
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-0
เดี๋ยวมาต่อเย็นนี้นะครับ :impress2:

ออฟไลน์ fc_fic

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2598
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-7

ออฟไลน์ blanchard

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 376
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +46/-3
สนุกมากอร้าาาาา

อ่านแล้วจิ้นเป็น  ไบร์ท-วิน  คือดืออะ!!


 :give2:

ออฟไลน์ direkraj

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 70
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0

ออฟไลน์ psychological

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 253
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-0
ซีนที่11 เดทกันตามสัญญา

แล้วผมก็ตื่นขึ้นมาในตอนเช้า เฮ้อออออ สบายจัง ไม่ได้นอนเต็มอิ่มขนาดนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ ทุกทีต้องสะดุ้งตื่นเพราะไอ้นภชอบทำเสียงดังไม่เกรงใจใคร….แต่แปลก วันนี้ทำไมมันเงียบ

“อรุณสวัสดิ์ หลับดีไหม”

“ดีมากเลย” ผมตอบ…..เดี๋ยวนะ……เสียงใคร…..ตาสว่างเลยกู!!!…..นี่มันที่ไหน….ไม่ใช่ห้องผม!!!… เชรี่ย!!!!

ผมหันไปตามเสียงทันทีด้วยความตกใจ หน้าของไอ้คนที่ผมคิดก็อยู่ตรงนั้นจริงๆ

“ไอ้นภ!!! มึงมาอยู่นี่ได้ไง!!”ผมสะดุ้งลุกพรวดจากที่นอน…....แต่แรงผมก็สู้แรงควายช้างสารของมันไม่ได้…...ไอ้นภคว้าเอวผมกระชากกลับลงมาให้อยู่บนเตียงของมันเหมือนเดิม

“บีจะไปไหนครับ” ไอ้นภอยู่ๆก็เปลี่ยนวิธีพูดพร้อมกับกอดผมจากทางด้านหลัง

“ไปจากมึงไง!!! สัด!!! มึงเป็นบ้าอะไรเนี่ย!!!”ผมดิ้น แต่ก็อย่างที่บอก สู้แรงมันไม่ได้ แถมตอนนี้มันยังเอาขามาล็อคตัวผมเพิ่มอีก

“มึงจะทำอะไรกู!!” ก่อนที่ผมจะด่าอะไรมันต่อ ไอ้นภก็พลิกตัวขึ้นคร่อมผมพร้อมกับทำเสียงจุ๊ๆๆๆ

“ฟังดีๆนะ กูไม่ได้ทำอะไรมึง แต่กูคิดว่ามึงอาจจะโดนมอมยา” ไอ้นภพูดหน้าจริงจัง

“ห๊ะ…กูเนี่ยนะ”

“ใช่ มึงจำเรื่องเมื่อคืนได้มั๊ย”

“จำได้สิก็เมื่อคืนมึงขับรถไปจอดข้างทาง แล้วกูกับมึงก็คุยกันแล้วกูก็…...” ผมค่อยๆทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น….จริงด้วย…..ตอนคุยๆกับมันผมก็รู้สึกแปลกๆแล้วอยู่ๆผมก็จำอะไรไม่ได้อีก

“……แล้วมึงก็ภาพตัดใช่มั๊ย” ไอ้นภต่อประโยคที่ผมค้างไว้ให้จบ

“เชรี่ย…..”ผมพูดกับตัวเองเบาๆ

“เมื่อคืนตอนมึงคุยกับกูอยู่ดีๆ มึงก็ตาปรือพูดงึมงำแล้วก็หลับไปเลย ปลุกยังไงก็ไม่ตื่น มึงหลับเหมือนคนอดนอนมาสักอาทิตย์ ตอนแรกกูก็ตกใจนึกว่ามึงเป็นอะไร เลยโทรไปบอกป้าสมทรง ป้าเลยพามึงไปหาหมอ สรุปว่ามึงก็แค่หลับ แถมยังละเมอโชว์กูได้อยู่ กูก็เลยนอนเฝ้ามึงทั้งคืนจนมึงตื่นนี่แหละ”

“ขอบคุณนะ……แต่ก่อนอื่น…..ลงจากตัวกูก่อนได้ไหม”

“อะๆ ก็ได้” ไอ้นภยอมด้วยหน้าเซ็งๆแล้วมานั่งที่ข้างเตียงแทน

“ว่าแต่ง่วงมากไหมเนี่ย” ผมเอามือไปจับที่ใต้ตาของไอ้นภ…..มันคงจะอดนอนเฝ้าผมทั้งคืนจริงๆ….. ใต้ตาคล้ำเลยดูสิ…..เฮ้อ….แถมหูมันก็แดง….มันคงเหนื่อย

“ไม่เป็นไร สบายๆ ช่วงถ่ายละครบางทีต้องอดนอนมากกว่านี้อีก”

“ขอบคุณมากนะ” ผมยิ้มให้มัน

“อื้ม….แต่การได้…เอ่อ….อยู่กับมึงทั้งคืนก็เพลินดีอยู่นะ” ไอ้นภทำตัวมีพิรุธ

“เอ่อ…….มึงไม่….ไม่ได้ทำอะไรกูใช่มั๊ย” ผมถามด้วยความระแวง

“ไม่ได้ทำ…. กูไม่ใช่คนฉวยโอกาส ก็แค่นอนข้างๆมึงนั่นแหละ อ้อ จะมีแค่ชาแขนนิดหน่อยเพราะมึงนอนหนุนแขนกูทั้งคืน…..ก็แค่นั้นแหละ”ไอ้นภยิ้มหวานใส่

อ้ากกกกกกก กูอายยยยยยยยย เปลี่ยนเรื่องดีกว่า

“ว่าแต่…..มึงคิดว่าใครเป็นคนมอมยากู”ผมถาม

“……กูสงสัยไอ้พี่ดิน…..แต่ก็ไม่มีหลักฐาน….และก็ไม่แน่ใจ….เพราะเมื่อวานกูแย่งอาหารจากจานมึงกินด้วย ก็ไม่เห็นเป็นอะไร……แต่เอาเหอะ กูเคยโดนบ่อย คิดมากไปก็แค่นั้น มึงปลอดภัยก็ดีแล้ว ต่อไปก็ระวังตัวหน่อยก็แล้วกันนะ เข้าใจมั๊ย” ไอ้นภพูดพร้อมกับเอามือมาลูบหัวผม แมร่งทำอย่างกะผมเป็นลูกหมา…..ว่าแต่มันผ่านอะไรมาบ้างเนี่ย..

“เข้าใจๆ ขอบคุณนะ” ผมยิ้มให้

“ไม่เป็นไร มึงไปอาบน้ำเถอะ เพราะเดี๋ยวเราต้องรีบออกไปกัน”

“ไปไหน” ผมงง

“ไปเดทกับกูไง”

เชรี่ยยยยยยยยย………ผมจำได้แล้ว!!!!

“อ๊ะๆๆ อย่าคิดจะเบี้ยวกูเชียว….กูแคนเซิ่ลงานวันนี้ไปเกือบหมดเพื่อมึงเลยนะ แถมยังนอนเฝ้ามึงทั้งคืนอีก….อย่าทำให้อารมณ์กูเสียจะดีกว่า ไม่งั้น…เตือนแล้วนะ..” ไอ้นภขู่….มันรู้ทันผมได้ไงเนี่ย….เอาวะ….ไปก็ไป….มันจะแค่ไหนกันเชียว

“อะๆๆ ไปก็ไป เห็นแก่ที่มึงนอนเฝ้ากูหรอกนะ”

“ดีมาก” ไอ้นภพูดพร้อมยกนิ้วโป้งกดไลค์ให้

“เออ…..แล้วมึงก็บอกกูมาด้วยว่าทำไมมึงหากูเจอเมื่อวาน” ผมพึ่งนึกเรื่องนี้ได้

“มึงลองดูในเป้สิ” ไอ้นภพูดพร้อมกับชี้ไปที่เป้ของผม

เป้ผมทำไมเหรอ…..ผมค้นดูก็ไม่มีอะไรนี่….สมุด….ปากกา…..ลูกอม…..เครื่องGPS…..หนังสือเรียน….ก็ไม่มีอะไรนี่……เดี๋ยวนะ…..อิ๊บหาย!!!!.....เครื่องGPSติดตามตัว!!!!......มึงมาได้ยางง๊ายยยยยยยย!!!!!

“ มึงนี่ก็ไม่เคยตรวจกระเป๋าตัวเองเลยเนอะ ถ้าใครเอางูมาใส่ไว้ ป่านนี้มึงคงโดนฉกตายไปแล้ว” ไอ้นภขำ

“เออ!!!”

“อะ อย่าพึ่งด่าต่อ ฟังกูนะ…กูแอบหย่อนเอาไว้พักนึงแล้ว กูก็แค่ห่วง กลัวคนมาลักพาตัวมึงไป ถ้าเกิดเหตุจำเป็นอย่างน้อยกูก็จะได้ไปช่วยมึงได้”

“ขอบคุณ…ว่าแต่เว่อร์ไปไหมล่ะเนี่ย”

“อย่าประมาท กูเกือบโดนมา3ครั้งแล้ว” ไอ้นภตอบจริงจัง…..มึงเจออะไรมาเนี่ยยยยยย




…………………………………….

 :ling3:


ฝากติชมหน่อยนะฮะ :impress2:



ออฟไลน์ fc_fic

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2598
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-7

ออฟไลน์ p_phai

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2302
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +154/-6

ออฟไลน์ direkraj

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 70
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0

ออฟไลน์ DrSlump

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3382
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +104/-2
 :pig4: :pig4: :pig4:

ไอ้เจ้าบีเนี่ย  บุคลิกเอ๋อ ๆ เหรอ?

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ psychological

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 253
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-0
ตอบคุณ Drslump

บีเป็นคนที่ต้องการเวลานิดนึงในการประมวลผลครับ :really2:

ขอบคุณทุกcommentนะครับ :กอด1:

ออฟไลน์ mab

  • ชื่อ mab ไม่ได้ชื่อ map
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 710
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-0
ไหนดูซิเขาจะพากันไปเดทที่ไหน
และปลอดภัยจากการโดนรุมทึ้งจากแฟนคลับรึเปล่า  :hao3:

ออฟไลน์ topboyfriend

  • #นิยายวาย #นิยาย y #ความลับ รักลับๆ
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 14
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0

ออฟไลน์ psychological

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 253
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-0
ซีนที่12 PART ของนภศูล


++PART ของนภศูล++

ครับ ผมนภศูล เมื่อคืนตอนผมคุยกับบีอยู่ดีๆมันก็หมดสติไปซะเฉยๆ ตอนแรกผมตกใจมากเพราะปลุกยังไงมันก็ไม่ตื่น สิ่งที่ผมต้องทำเป็นอย่างแรกคือโทรบอกป้าสมทรง ผู้จัดการส่วนตัวของผม…. ทำไมน่ะเหรอครับ….ก็เพราะจริงๆพวกผมมีแผนรับมือสถานการณ์ฉุกเฉินทุกอย่าง รวมถึงเรื่องการเจ็บป่วยของคนรอบข้าง ทำอย่างไรจะได้รับการดูแลรักษาอย่างดีและเร่งด่วนที่สุด เพราะหากทำอะไรกันไปแล้วเกิดผิดพลาดขึ้นมา สภาพจิตใจผมจะไม่พร้อมทำงาน แถมชื่อเสียงและอาชีพของผมก็จะได้รับผลกระทบอย่างมาก

ป้าสมทรงให้ผมรีบขับรถไปที่โรงพยาบาล พอไปถึงป้าก็ช่วยพาบีเข้าไปตรวจ แต่สั่งห้ามผมตามไปด้วยเพราะเดี๋ยวเป็นข่าว ผมเลยต้องกลับมานั่งรอในรถคนเดียว………เวลานี้ความเป็นห่วงและความว้าวุ่นใจอย่างมากที่มีต่อบี….ทำให้ความทรงจำเกี่ยวกับ ป้าสมทรงและโรงพยาบาลผุดขึ้นมาอีกครั้ง

ผมอยู่กับป้าสมทรงมา10ปีแล้วครับ ป้าเป็นทุกอย่างให้ผม ทั้งพ่อทั้งแม่ทั้งผู้ดูแลและผู้ปกครอง เอาจริงๆรอบตัวผมที่ผ่านมาก็มีแค่ที่ทำงานและป้าสมทรงเท่านั้น พ่อของผมเสียไปตั้งแต่ผมยังจำความไม่ได้ ทิ้งผม ‘เด็กชายน้ำ นภศูล’ และแม่ไว้กับหอพักที่เป็นสมบัติชิ้นเดียวของแก แม่รักผมมาก แต่เค้าก็สุขภาพไม่ค่อยดีเป็นโรคแพ้ภูมิตนเอง แม่ต้องคอยทำงานและดูแลหอพักสลับกับการไปนอนรักษาตัวในโรงพยาบาล ทำให้เวลาส่วนใหญ่ผมต้องอยู่คนเดียว และสิ่งที่ใกล้เคียงกับคำว่าเพื่อนที่สุดสำหรับผมก็คือทีวี

ตอนเด็กๆผมมีพัฒนาการช้ามากครับ เพราะขาดปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น ตอนเข้าเรียนประถมผมตัวเล็กที่สุด เรียนไม่เก่งและไม่มีเพื่อนเลย เพราะผมชอบแยกตัว ไม่กล้าเข้าไปคุยกับใคร และมักถูกเด็กคนอื่นรังแกเสมอ

จนผมขึ้นชั้นป3 นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมได้พบป้าสมทรงเพื่อนสนิทสมัยเด็กคนเดียวของแม่ที่พึ่งกลับมาจากต่างประเทศ เดิมป้าเป็นทหารด้านการข่าวกรองอยู่ที่สหรัฐอเมริกา แต่ตอนหลังแกค้นพบใจตัวเองว่าจริงๆแกอยากเป็นผู้หญิง ด้วยความเด็ดเดี่ยวป้าแกเลยตัดสินใจลาออกแล้วย้ายกลับมาอยู่ไทย…..โดยมีแม่ของผมเป็นคนคอยสนับสนุนทั้งที่พักและกำลังใจ

ตอนนั้นเป็นครั้งแรกที่ผมมีปฏิสัมพันธ์จริงๆกับผู้ใหญ่คนอื่นที่ไม่ใช่แม่ ป้าสมทรงจะคอยสอนภาษา สอนหนังสือ บังคับให้ผมออกกำลังกาย และอยู่พูดคุยกับผมเวลาแม่ทำงาน หลังจากการปรากฏตัวของป้า พัฒนาการของผมเลยกลับมาเป็นปกติอย่างที่ผมควรจะเป็น ผมเรียนหนังสือเก่ง ผมพูดได้2ภาษา ผมมีความจำที่ดีและมีร่างกายแข็งแรง แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ผมมีเพื่อน

ตอนป5 ป้าพาผมไปเยี่ยมแม่ที่โรงพยาบาล แล้วป้าแกบังเอิญเจอกับเพื่อนฝรั่งที่มาเมืองไทย จริงๆแล้วเพื่อนแกเป็นผู้กำกับที่มีชื่อเสียง พากองถ่ายมาถ่ายทำหนังกันในกรุงเทพ ตอนนั้นเกิดปัญหาขึ้นพอดี นักแสดงเด็กที่เตรียมไว้เกิดไม่สบายมาแสดงไม่ได้ ผมจึงถูกขอร้องให้ลองแสดงแทน จริงๆเค้าก็ไม่ได้คาดหวังอะไรกันมากหรอกนะครับ แต่นั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่พรสวรรค์ของผมได้เปล่งประกายออกมา

ทันทีที่หนังถูกฉาย ผู้คนมากมายก็เอาแต่พูดถึงนักแสดงเด็กชายชาวไทยที่ไม่มีใครรู้จัก เด็กคนที่ปรากฏตัวในหนังไม่ถึงนาทีและมีบทพูดเพียงแค่คำเดียว คือ คำว่า“แม่”  ฉากนั้นเป็นฉากที่กินใจผู้ชมทุกคนที่ได้ดู ฉากที่เด็กชายคนหนึ่งเดินเข้าไปเห็นแม่ของตนเสียชีวิต ทั้งแววตา สีหน้า จังหวะการเคลื่อนไหวทุกอย่างทำให้ไม่มีใครสามารถละสายตาไปจากเด็กคนนั้นได้เลย และเมื่อบทพูดเพียงคำเดียวนั้นถูกเอ่ยออกมา เด็กคนนั้นก็กลายเป็นตัวแสดงนำของเรื่องนั้นไปทันที…..

ผมทำได้ยังไงเหรอ….ผมว่ามันก็ไม่ได้ยากเกินไปหรอกครับสำหรับใครก็ตามที่ทั้งชีวิตของเค้ามีแต่ทีวีและการเห็นแม่ของตัวเองใกล้จะตายซ้ำๆ…. แน่นอนว่าหลังจากนั้น งานแสดงต่างๆก็ติดต่อถาโถมเข้ามาราวกับพายุ ทั้งในไทยและต่างประเทศ……แม่ของผมนั้นสนับสนุนเต็มที่ แต่ด้วยสุขภาพของเค้า เค้าไม่สามารถตามผมไปไหนต่อไหนได้ ป้าสมทรงก็เลยต้องจำยอมเป็นผู้จัดการส่วนตัวให้ผมตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

งานแสดงที่เข้ามาส่วนใหญ่เป็นเรื่องเกี่ยวกับชีวิต ความเศร้าและความหดหู่ การแสดงที่เด็กวัยเดียวกันกับผมไม่สามารถที่จะเข้าถึงบทบาทได้ ผมได้ทิ้งชื่อน้ำและกลายเป็น นภ นภศุลอย่างเต็มตัว ผมเติบโตอย่างมากในสายอาชีพของผมที่อเมริกา เมื่อเวลาหลายปีผ่านไปความมั่นคงในชีวิตก็มากขึ้นเรื่อยๆ แต่สุดท้ายเงินก็ไม่สามารถซื้อเวลาได้…..ทุกอย่างก็จำต้องพลิกผันอีกครั้ง เมื่อคุณหมอโทรมาแจ้งป้าสมทรงว่า…..ครั้งนี้แม่อาจจะต้องจากผมไปจริงๆ….

ผมและป้ากลับมาดูแลแม่จนถึงนาทีสุดท้ายที่เค้าจากเราไป….คำสุดท้ายที่แม่พูดกับผมก็คือ ขอโทษ….ขอโทษที่ทำหน้าที่แม่ไม่ได้ และขอโทษ….ขอโทษที่ต้องฝากให้ดูแลหอของพ่อต่อ เพราะนั่นเป็นความรักสุดท้ายที่พ่อเหลือไว้ให้เราสองคน…… ครับ นั่นทำให้ผมย้ายกลับมาเมืองไทย….กลับมาใช้ชีวิตวัยรุ่นที่ผมควรจะเป็น

ด้วยชื่อเสียงเดิมนั่นก็ไม่แปลกที่ผมจะได้รับข้อเสนอมากมายทันทีที่ผมพร้อม ผลงานหลากหลายที่ผมแสดงออกไปก็เป็นที่ถูกใจของทุกคน จนถึงจุดที่ผมคิดว่าผมสามารถแสดงอะไรก็ได้ แต่นั่นไม่จริงเลย…..เมื่อป้าสมทรงเอาบทละครนั้นมาให้ผมดู…..ผมถึงเข้าใจในความอ่อนด้อยของตัวเอง

ผมเข้าใจความรักที่มีต่อผู้หญิงทุกคนเพราะผมมีทั้งป้าและแม่…..แต่ผมรักผู้ชายไม่เป็น….สำหรับผม ป้าสมทรงคือผู้หญิง…..และผู้ชายคนเดียวที่ผมคิดว่าจะรักได้นั่นก็คือพ่อ…..แต่….ผมทำไม่ได้……ผมไม่เข้าใจการมีความรักต่อผู้ชายสักคน…..

ถึงแม่จะบอกว่าหอนี้เป็นความรักจากพ่อถึงผม….ถึงผมจะเข้าใจเหตุผล…..แต่ผมสัมผัสถึงมันไม่ได้…..ผมรักคนที่ผมไม่เคยเจอไม่ได้…..ผมไม่เข้าใจ…..ตอนนี้ผมทำได้แค่เก็บทุกอย่างของหอเอาไว้ในสภาพเดิม ไม่ขายและไม่ปรับปรุง ไม่ใช่ว่าผมไม่มีเงินแต่เป็นเพราะว่าผมกลัว….กลัวว่าวันนึงถ้ามันเปลี่ยนไปจริงๆ ผมจะไม่เข้าใจเรื่องความรักจากพ่ออีกเลย….

ครืดๆ ครืดๆ ป้าสมทรง โทรมาครับ

“บีเป็นยังไงบ้างครับป้า”ผมรีบถามด้วยความร้อนใจ

“ใจเย็นๆ บีไม่เป็นไรแล้วนภ หมอบอกว่าแค่หลับ….” ป้าสมทรงรีบตอบ

“ค่อยยังชั่ว…ขอบคุณมากครับป้า”ผมโล่งใจ….ผมกลัวบีจะเป็นอะไรไป….

“จ๊ะ….แต่อาจจะหลับจากการถูกมอมยานะ” ป้าพูดต่อด้วยเสียงจริงจัง……ห๊ะ!!!

………………………………

หลังจากที่ผมกับป้าพาบีกลับมาที่หอ ป้าก็แยกกลับไปโดยรับปากว่าจะช่วยสืบเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ให้…..
ผมเช็ดตัวบีเสร็จก็ไปอาบน้ำแล้วกลับมานั่งเฝ้ามันต่อ……เหมือนกับที่ผมเคยเฝ้าแม่ของผม…..

…..ผมไม่รู้ว่าทำไมด้วยเวลาสั้นๆ กับคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนแบบบี….จะทำให้ผมเป็นห่วงและอยากดูแลเค้ามากถึงขนาดนี้…..หรือว่าผมจะเริ่มเข้าใจอะไรบางอย่างบ้างแล้วนะ….

“อือ….อือๆ…อือ” เสียงบีละเมอ….ตอนที่มันนอนเฉยๆนี่ก็น่ารักไปอีกแบบครับ

“บี…..บี…...” มันละเมอต่อ…ไอ้นี่ประหลาดดี….ละเมอเรียกชื่อตัวเอง

ผมอดขำไม่ได้……ปกติมันจะร้องเอะอะโวยวายอะไรตลอดเวลาที่อยู่กับผม……แต่ตอนนี้มันสงบ…..แปลกนะครับ….ผมเป็นคนนอนเฝ้ามันแท้ๆแต่ผมเองนี่แหละที่รู้สึกปลอดภัย……ขอบคุณนะบี…..

จุ๊บ…..ผมอดใจไม่ไหวที่จะก้มไปหอมแก้มเนียมๆของมัน…….ถือว่าเป็นค่าเฝ้าไข้ละกันนะ…..อ้าว!!!……มันรู้ตัวเหรอ……ทำไมมันน้ำตาไหล!!!

“บีอย่าไป……บีอย่าทิ้งวาฬ”

เดี๋ยวนะ……เมื่อกี้มันเรียกตัวเองว่าอะไรนะ…….บีไม่ใช่ตัวมันเหรอ…..

“วาฬลืมบีไม่ได้….”

มันเรียกตัวเองว่าวาฬ……

“………วาฬรักบีนะ……..”

นี่มันหมายความว่ายังไง…..…..นี่คือความรักที่มันไม่อยากจะพูดถึงใช่ไหม……..คนตรงหน้าผมจริงๆแล้วเป็นใคร……ต้องมีอะไรที่ผมยังไม่รู้…….ทำไมมันเรียกตัวเองว่าวาฬ…..แล้วจริงๆใครคือบี………ผมต้องรู้ให้ได้…..


 จบ++PART ของนภศูล++



.................................

 :a5:


ขอบคุณทุกข้อความครับ

ฝากติชมทักทายกันด้วยนะฮะ :impress2:

ออฟไลน์ fc_fic

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2598
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-7

ออฟไลน์ direkraj

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 70
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0

ออฟไลน์ p_phai

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2302
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +154/-6

ออฟไลน์ DrSlump

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3382
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +104/-2

ออฟไลน์ psychological

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 253
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-0
พรุ่งนี้เย็นมาต่อนะฮะ :-[

ออฟไลน์ cavalli

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5378
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-19

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด