หัวข้อ: Personal Driver : คนขับ(รัก)ส่วนบุคคล | นิยาย Y ตอนที่ 40 P.12 @11/11/20

[DrSlump]

 

[จากต้นจนอวสาน]

Personal Driver : คนขับ(รัก)ส่วนบุคคล

ตอนที่ 38. ตีตราจอง



              หลังจบประชุมที่แสนกระอักกระอ่วนก็ไม่มีใครแวะเวียนเข้ามาหาคุณต่อ ภายในห้องทำงานจึงเงียบเชียบ มีเพียงเสียงเคาะแป้นพิมพ์ดังเป็นระยะเท่านั้นที่บอกว่ายังมีสิ่งมีชีวิตหายใจอยู่ตรงนี้ หลังจากจบการชิมขนมและสินค้าอื่นๆผมก็นั่งจมปลักอยู่กับความรู้สึกผิดที่พลั้งปากพูดไปแบบไม่คิดในตอนนั้น แม้ว่าคุณต่อจะปลอบใจว่าไม่เป็นไรก็ตาม มันก็ยังรู้สึกแย่ที่เราไปทำร้ายความรู้สึกของทีมงานที่คอยทุ่มเททำงานมาตลอด เมื่อจมจ่ออยู่กับหน้าจอโน้ตบุ๊กเพื่อจัดการการบ้านและรายงานจนเสร็จ ผมก็เงยหน้าไปมองฝั่งตรงข้ามที่กำลังจ้องมาทางนี้เช่นกัน ใบหน้าหล่อเหลานั้นส่งสายตาที่ชวนหลอมละลายมาให้ ไม่รู้ว่ามองมาทางนี้นานเท่าไหร่แล้ว

“มะ มองอะไรครับคุณต่อ” ถามพลางก้มหน้า รู้สึกเขินทุกครั้งที่โดนมอง

“ผมบอกให้เรียกน้องต่อ หรือไม่ก็ที่รัก”

“อื้อ อย่าแกล้งกันสิครับ” คนมันชินนี่นา ไหนจะเกรงใจตำแหน่งของสุดหล่อที่นั่งจ้องอยู่อีก

“กลับบ้านกันไหมครับ” ผมหันไปมองเวลาที่มือถือ

“ยังไม่ถึงเวลาเลิกงานเลยนี่ครับ” น้ำเสียงดูแปลกใจจนอีกฝ่ายขมวดคิ้ว

“อย่าบอกนะว่าพี่เอกลืม”

“ลืม ลืมอะไรเหรอครับ” ผมขมวดคิ้วบ้าง

“ก็เมื่อเช้า...บนรถ”

ฉ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ... เสียงหน้าผมเองครับ มันแดงจนร้อนไปหมดแล้ว “คุณต่อ” ผมตัดพ้อ

“กลับบ้านกันครับ” รายนั้นไม่ได้สนใจว่าผมกำลังเขินจนตัวแทบระเบิดเพราะความร้อนที่ก่อตัวเหมือนลาวาภูเขาไฟ “เร็วสิครับเดี๋ยวรถติด”

“อะ ครับๆ” ผมจะประท้วงอะไรได้บ้างไหม เมื่อเขาเป็นเจ้านายนี่นา บอกอะไรก็ต้องทำ สองขายาวเดินฉับๆไปที่ลานจอดรถ เมื่อเดินผ่านแต่ละแผนก เสียงเซ็งแซ่ที่ดังเมื่อครู่พากันเงียบกริบ ออร่าเย็นยะเยือกของคุณต่อทำให้แต่ละคนดูอึดอัดจนน่าขนลุก ผมมองด้วยความทึ่ง เพราะตอนที่อยู่ด้วยกัน คนตึงๆคนนี้ไม่มีอยู่จริง มีแต่คนหื่นหน้าหล่อที่พยายามหลอกล่อและแกล้งผมไม่เว้นวันต่างหาก

             ผมเคยได้ยินมาว่า ถ้าเขาบอกจะออกไปข้างนอก...ก่อนหน้านี้คุณต่อจะยังไม่รีบออกจากห้องทำงาน ถึงแม้จะบอกคนขับรถว่าจะไปโน่นไปนี่ร่วมชั่วโมงก็ตาม รถคันหรูจะต้องมาจอดรอหน้าออฟฟิศ ติดเครื่องและเปิดแอร์เย็นฉ่ำไว้เนื่องจากเจ้านายเป็นคนขี้ร้อน จนกระทั่งเคลียร์งานเสร็จหรือไม่ก็รู้สึกตัวเนื่องจากคุณอ้อยโทรเตือน คุณต่อถึงจะเดินไปขึ้นรถ ... แต่ตอนนี้ดันเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ เพราะเจ้านายหนุ่มชอบที่จะเดินไปที่ลานจอดรถพร้อมกัน มีหลายครั้งที่พยายามแย่งกุญแจไปขับเอง แต่ก็ถูกผมเอ็ดจนต้องยอมรามือ ถ้าปล่อยให้เขาขับรถเอง ผมก็ตกงานพอดี

“คุณต่อไปรอที่หน้าตึกก็ได้นะครับ เดินมาตรงนี้มันร้อน” ผมพูดประโยคนี้รอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ แล้วคำตอบที่ได้กลับมาก็คงเหมือนเดิมว่า

“ผมอยากเดินมากับพี่เอก” แค่นั้นแหละ ร่างสูงใหญ่ก็เข้าไปนั่งข้างคนขับทันที “หิวมั้ยครับ”

“นิดหน่อยครับ” ปกติเวลานี้คือเวลาของว่าง แต่เพราะได้ชิมขนมไปก่อนหน้า ท้องผมยังเต็มอยู่ “คุณต่อล่ะครับ”

“ไม่หิวครับ กลับบ้านกันเถอะ”

“ทำไมรีบกลับ... เอิ่ม” ผมหุบปาก เพราะนึกถึงเหตุผลแล้วหน้าแดงอีกรอบ ไอ้คนข้างๆเหมือนจะชอบใจเพราะส่งเสียงหัวเราะหึหึจนต้องมองค้อน มือหนามาจับแก้มซ้ายผมแล้วดึงเล่นราวกับเด็กห้าขวบ

“เขินเหรอครับ” นั่นไง แซวมาอีกแล้ว

“...” ไม่ตอบแม่ง

“พี่เอกเขินแล้วน่ารัก” เสียงชมไม่ได้มีความจริงใจเลยสักนิด ใครจะว่ายังไงก็ช่าง ผมไม่เคยมองว่าตัวเองน่ารักเลยแม้แต่น้อย ไอ้ว่าหล่อน่ะก็พอรู้มาบ้าง แต่หล่อในระดับที่ดึงดูดเพศเดียวกันมาชอบนะ แต่ความใสแบ๊วหรือน่ารักแบบที่โดนแฟนชมอยู่ตอนนี้ ดูไกลตัวเหลือเกิน

“ตรงไหนเนี่ย” ผมยู่ปาก คาดเข็มขัดและกดปุ่มสตาร์ท เครื่องยนต์ทำงานแต่เสียงเงียบกริบสมราคา

“ทุกตรงแหละ ยิ่งตอนคราง..”

“โว้ย พอแล้ว” คิดแล้วก็อาย ผมน่ะครางตอนไหนบ้างน่ะเหรอ ไม่บอกหรอก แต่ไม่ใช่ตอนล้างรถแน่ๆ

“ขอบคุณนะครับ”

“หะ ขอบคุณอะไรครับ” ผมหันไปมองหน้าหล่ออย่างแปลกใจ ตอนนี้รถเคลื่อนตัวเข้าสู่ถนนใหญ่แล้ว

“ก็ที่ไปช่วยชิมและติดชมขนมไง”

“ผมไม่เห็นได้ช่วยอะไรเลย มีแต่ไปทำพังล่ะไม่ว่า”

“ไม่หรอกครับ พี่เอกช่วยได้มากเลย” น้ำเสียงนั้นไม่มีสำเนียงล้อเล่นแต่อย่างใดจนน่าแปลกใจ

“ช่วยยังไงอะครับ” ถนนสุขุมวิทขาเข้าช่วงบ่ายรถเยอะเป็นปกติ ผมตั้งใจขับรถพลางรอฟังคำตอบ

“เอาจริงๆบริษัทเราส่งออกพวกอาหารสำเร็จรูปแบบผลิตให้ลูกค้า ใส่แบรนด์ลูกค้ามากกว่าใช่ไหม” ผมพยักหน้าเป็นคำตอบ “แต่ทีนี้ทางทีมการตลาดอยากลองเพิ่มสินค้าเข้ามาเพื่อเพิ่มยอดขาย เลยลองฉีกไปทำขนมขบเคี้ยวแบบที่ให้พี่ชิมนั่นแหละ”

“อ่อ”

“แต่มันไม่ใช่สิ่งที่เราถนัดไง” คุณต่อพูดมาขนาดนี้ ผมเลยพอจะเข้าใจภาพรวมแล้ว “พอทำสิ่งที่ไม่ถนัด มันเลยต้องลงทุนเยอะมาก ทั้งเรื่องวัตถุดิบ เรื่องเครื่องจักร ไหนจะเรื่องอาร์ดีอีก (R&D)” ผมพยักหน้าเชิงเข้าใจ

“พอต้นทุนมันเยอะ เลยทำให้สินค้าเราแพง ผมก็ค้านมาสักพักแล้ว แต่ไอ้กรมันขอให้ผมตัดสินใจอีกที”

“คุณต่อเลยให้ผมไปชิม เพื่อพูดความจริง”

“ครับ” ผมไม่ได้มองไปทางต้นเสียง แต่พอจะเดาได้ว่ากำลังรู้สึกผิด “ผมขอโทษนะครับที่ไม่ปรึกษาพี่ก่อน เหมือนผมยืมมือพี่...”

             ผมหงุดหงิดใจในตอนแรก แต่ก็ใจอ่อนให้ภายในเวลาไม่ถึงสามสิบวินาที มือข้างที่ว่างเลยไปจับมือใหญ่ที่กำหมัดแน่นแทนคำปลอบใจ ไม่รู้ว่าถ้าพูดอะไรไปตอนนี้มันจะดีไหม บางครั้งผมก็เลือกที่จะเงียบเพื่อให้อีกฝ่ายสบายใจมากกว่า

“พี่อย่าโกรธผมนะครับ” น้ำเสียงอ้อนวอน ใจหนึ่งก็อยากจะแกล้งงอนหรอก แต่พอคิดไปคิดมาการที่เราได้ไปชิมขนมและติติงไปนั้นก็เท่ากับว่าเราทำประโยชน์ให้บริษัททางอ้อมอยู่ไม่น้อย เพราะไม่ต้องลงทุนอีกหลายสิบล้านบาท

“...” ผมได้แต่ถอนหายใจ จะดึงมือกลับแต่ถูกจับไว้แน่น สองมือเย็นมากุมไว้อย่างหวงแหน ผมแอบยิ้มที่ได้เห็นท่าทางซึมๆนั้น ก่อนจะตั้งใจขับรถต่อไป

“ไม่ยกโทษให้จริงๆเหรอครับ” น้ำเสียงเว้าวอน ผมใจอ่อนยวบไปตั้งนานแล้ว แต่ที่เงียบเพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่างหาก ตอนนี้กำลังดีใจอยู่ที่เป็นส่วนหนึ่ง(แม้จะเป็นส่วนทำลายก็เถอะ)ของงานที่แฟนตัวเองทำอยู่ นึกย้อนไปไม่ใช่แค่ขนมที่ได้ชิม ยังมีอาหารไทยพร้อมทานซีลในถุงพลาสติกและอาหารกระป๋องอีกหลายอย่างที่ได้ชิมแล้วอร่อยจนบรรยากาศในห้องประชุมผ่อนคลายท้ายที่สุด

“คุณต่อชอบแกล้งพี่” ผมไม่ตอบตรงๆ แกล้งมาแกล้งกลับไม่โกง

“ขอโทษษษษษษษษษษษษษ” ลากเสียงยาวอย่างอ้อนวอน ให้มันได้อย่างนี้สิ ผมน่ะแพ้ทุกอย่างที่เป็นต่อพงษ์จริงๆ

“พี่ไม่ได้โกรธหรอกครับ” ผมพูดไปตามตรง “ที่เงียบก็แค่อยากแกล้งแฟนบ้าง”

“ร้ายนักนะ” น้ำเสียงร่าเริงนั้นบ่นอย่างไม่จริงจัง ใบหน้าที่เปื้อนยิ้มทำเอาผมใจเต้น “คอยดูเถอะ คืนนี้ผมจะจัดให้หนักเลย”

“จะ จัดอะไร อ๊ะ” ยังไม่ทันถามจบ มือก็ถูกเลื่อนไปตะปบกับของแข็งบางอย่างที่ร้อนระอุใต้ร่มผ้า ผมแทบเป็นลมเพราะความเขิน มนุษย์คนนี้ร้ายเกินไปจริงๆ การต่อกรกับคนที่ชื่อว่าต่อพงษ์คือหายนะของเอกภพชัดๆ

“เวลาพี่เขินเนี่ย น่ารักจัง”

“...” ผมไม่มองหน้า ไม่ตอบโต้อะไรแล้ว โฟกัสกับทางข้างหน้าอย่างเดียว ไม่อย่างนั้นหัวใจที่เต้นอยู่คงทะลุออกมานอกทรางอกเป็นแน่



###### #####

ไลน์!!

             ผมเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่วางไว้ข้างตัวหลังจากถอยรถเข้าที่จอด คุณต่อไม่ได้ถามว่าเป็นใครส่งข้อความมาเพราะรายนั้นรู้ว่าผมคุยกับใคร ที่ไหน อย่างไรอยู่แล้ว แถมยังมีการล็อกอินโปรแกรมไลน์ของผมไว้ที่คอมพิวเตอร์ส่วนตัวอีกต่างหาก ถ้าเป็นคนอื่นทำขนาดนี้ผมคงรู้สึกอึดอัดไม่น้อย แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่คิดแบบนี้กับผู้ชายคนนี้นะ อันนี้ก็แปลกใจเหมือนกัน

GeO : พี่เอก เย็นนี้เตะบอลกันนะครับ เวลาเดิม

ผมอ่านข้อความที่ได้รับแล้วไปสบสายตาคนที่นั่งอยู่ข้างๆ แววตานิ่งๆแบบนี้ส่งมาอีกแล้ว

เอก : วันนี้ขอผ่านครับ

ข้อความถูกอ่านทันทีราวกับว่าคนส่งมาตั้งหน้าตั้งตารอคำตอบ ผมทำท่าจะพิมพ์อธิบายเหตุผล แต่....

“พอแล้วครับ” มือใหญ่ชิงมือถือและล็อกหน้าจอก่อนจะเดินลงจากรถ เปิดประตูและเข้าบ้าน ผมได้แต่ชะงักมองภาพนั้นจนประตูโรงรถปิดถึงได้สติรีบคว้าข้าวของที่เหลือวิ่งตามไป

             ภายในบ้านเงียบเชียบ ถึงแม้จะหลังไม่ใหญ่แต่ก็อบอุ่นและเป็นระเบียบ โซฟาที่คุณต่อโดนผมแกล้งให้นอนจนป่วยถูกเปลี่ยนเป็นโซฟาขนาด 6 ฟุตที่สามารถดึงส่วนที่ซ่อนอยู่ข้างใต้ออกมาทำเป็นเตียงนอนได้แถมมีหมอนและผ้าห่มสำรองเผื่อฉุกเฉินอีกต่างหาก เสียงเดินของคุณต่อดังโครมครามมาจากห้องนอน ท่าทางจะร้อนเพราะป้าหยุดไม่ได้เปิดแอร์รอไว้ คงเพราะเรากลับก่อนเวลา คุณต่อดูเหมือนจะหงุดหงิดเพราะเสียงดังเล็ดลอดออกจากห้องชั้นสอง คงเพราะเปิดประตูระบายอากาศไว้ด้วยล่ะมั้ง ผมเดินขึ้นตามบันไดปูนสีขาวที่เพิ่งใส่ราวจับไปเมื่อเดือนก่อนเพราะก่อนหน้านี้มันเป็นบันไดเหมือนบันไดลอย ไร้ราวให้จับ ผมเลยถลาพุ่งก้นจ้ำเบ้าตอนที่เมาจนแข้งขาบวมไปหลายวัน คุณต่อเลยสั่งให้รื้อ แต่ผมแค่บอกว่าให้เพิ่มราวจับก็พอแล้ว

             หลังจากวางหนังสือและสัมภาระตัวเองที่ห้องทำงานก็เดินมาที่ห้องนอนใหญ่ ประตูเปิดอ้ากว้าง ภายในอบอ้าวเพราะข้างนอกร้อนเหมือนซ้อมลงนรก คนตัวใหญ่ไม่ได้อยู่ในห้อง แต่เสียงน้ำดังมาจากห้องเล็กก็พอรู้ว่ากำลังอาบน้ำอยู่ ผมล่ะใจแป้ว คงเพราะท่าทางที่เหมือนจะงอนของคุณต่อนั่นแหละที่ทำให้ใจร้อนรุ่ม คุณต่อขี้หึงมาก ซึ่งผิดกับผมที่ไม่เคยจะหึงเขาเลยสักครั้ง ... อย่ากลับไปอ่านตอนที่ไปงานแต่งคุณกรนะครับ อันนั้นไม่เกี่ยว

             ปกติแล้ว คุณต่อก็ไม่ได้หัวเสียกับน้องจีโอ้เท่าไหร่นักหรอก เพราะเคยเจอแบบผ่านๆที่สนามฟุตซอลมาแล้ว ก่อนหน้านี้ก็ไม่ได้ออกอาการว่าจะหึงหวงกับเด็กคนนี้ พวกเราก็ไลน์ชวนไปเตะบอลกันเป็นประจำ แต่ไม่รู้ว่าทำไมต้องออกอาการไม่พอใจในวันนี้ด้วย ผมเหลือบมองมือถือที่นอนแอ้งเม้งบนเตียง หยิบมันออกมาเพื่อดูข้อความที่ยังไม่ได้อ่าน

GeO : อ่า ไม่เป็นไรครับ เจอกันครั้งหน้า

GeO : เสียดายที่พี่เอกไม่ได้มา เนี่ยผมซื้อขนมมาฝากพี่ด้วยนะ [รูป]

อื้อหือ ... อ่านแล้วทุกข้อความ

GeO : พี่เอกคงยุ่งอยู่ ผมไม่กวนละครับ แต่พี่เอกจะว่าอะไรมั้ยถ้าผมจะขอแอด Facebook พี่

เอก : ว่า

เฮือก! ผมไม่ได้พิมพ์แน่ๆ และมีอยู่คนเดียวแหละที่ทำ

ชะตาจะขาดมั้ยกรู (>_____________<) ... ไม่อยากจะคิดเลย



             เสียงประตูห้องน้ำดังแกร็กทำผมรู้สึกตัว ใบหน้าหล่อเดินตัวเปียกชื้นมาโดยไม่สวมอะไรสักอย่าง พวกเราเหมือนจะชินกับเรื่องนี้ไปเสียแล้ว แต่ก็ใช่ว่าผมจะไม่เขินนะครับ นอกจากนั้นก็พ่วงด้วยความอิจฉานี่แหละ มองเรือนร่างสูงโปร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามอย่างจดจ่อ เส้นผมเปียกไหลลู่ไม่เป็นทรงขับใบหน้าให้ดูคล้ายแบดบอย ไหล่หนาที่ไร้ไขมันรับกับกล้ามแขนแกร่งที่กอดผมทุกคืนช่างชวนฝัน ร่องอกใหญ่ขึ้นพร้อมกล้ามเนื้อประดับที่สวยงามมีเม็ดน้ำเกาะพราวคล้ายกากเพชรที่สะท้อนแสงจากออร่าความหล่อของเจ้าตัวเอง กล้ามหน้าท้องเป็นลอนแปดลูกเรียงตัวสวยราวกับรูปปั้นพร้อมแนวโค้งของเอวแกร่งเคลื่อนรับกับวีเชฟตรงลำตัวทำให้ผมละสายตาไม่ได้เลยจริงๆ

“จ้องขนาดนี้ ไม่จับผมทำผัวเลยล่ะ”

“อ๊ะ” ผมหน้าร้อนวูบ ปกติคุณต่อจะไม่ใช้คำว่าผัวนอกจากอารมณ์ไม่ค่อยดี และแน่ล่ะ ถึงไอ้เอกภพไม่ฉลาด ก็พอจะรู้นะว่าคนที่ยืนอ่อยผมหน้าห้องน้ำไม่พอใจเรื่องอะไรอยู่

“...” สายตาคมกริบยังมองมา ผมเด้งตัวจากที่นอนก่อนจะถอดเสื้อและโยนไปที่ตะกร้าใส่ผ้า คุณต่อมองตามอย่างเงียบเชียบ ผมเดินไปทางห้องน้ำ ดันร่างสูงให้หลบจากประตูแล้วถอดกางเกงและพาดที่ไหล่คนที่ยืนนิ่งเป็นหุ่นยนต์

“ร้อนจังเลยครับ อยากอาบน้ำ แต่ไม่รู้ว่าจะมีใครอยากอาบให้มั้ยนะ” บางครั้งผมก็ไม่ต้องอธิบายหรือเอ่ยคำขอโทษหรอก เพราะผมรู้ว่าทำอย่างไรแฟนหนุ่มจะใจอ่อน

“ไม่มีสินะ” ผมตัดพ้อ ค่อยๆถอดกางเกงในสีซีดช้าๆ ไม่ต้องบอกก็พอจะเดาได้ว่าคนตัวสูงจับจ้องแผ่นหลังและบั้นท้ายผมอย่างร้อนรุ่ม คุณต่อเป็นคนที่ติดง่าย ยั่วนิดหน่อยก็พร้อมรบแล้ว ที่ผ่านมาเอกภพเลยต้องสงวนท่าทีหน่อย ไม่ใช่ไม่ชอบนะครับที่จะมีอะไรกับแฟน แต่...สารภาพเลยว่ามันเจ็บ แม้จะใช้ทุกวิถีทางเพื่อบรรเทาแล้วก็ตาม

             ผมทำท่าปิดประตูแต่ถูกมือใหญ่จับไว้ แววตาหื่นกระหายส่งผ่านมาอย่างเร่าร้อน แก่นกายใหญ่โตผงาดรออยู่แล้วราวกับจะลงโทษผมให้สาสมกับที่ไปยั่วยุผู้เป็นนาย กลิ่นสบู่อ่อนๆจากร่างใหญ่ประชิดมาเรื่อยๆ ไร้คำพูด ไม่มีคำเตือนล่วงหน้า มีแต่แววตาที่ไม่ปกปิดความต้องการราวกับสัตว์ป่าที่หิวโหย ใบหน้าหล่อโน้มใกล้ แขนล่ำคว้าท้ายทอยผมให้เชิดเพื่อรองรับกลีบปากกระจับบดเบียดอย่างรุนแรง ผมเผยอรับเพื่อลดแรงกด ฟันขาวขบเนื้อปากล่างผมแผ่วเบาจนเผลอร้องครางอย่างหลงละเมอ มือข้างที่จับประตูหันมากระชับเอวคนที่ยั่วยุ ก่อนจะดันกายให้เข้าไปในห้องน้ำกว้าง แผ่นหลังผมชนเข้ากับผนังเย็นเฉียบก่อนกระแสน้ำจากฝักบัวไหลกระทบจนหนาวเหน็บ ริมฝีปากที่ร่ายงับไปมาส่งผ่านของเหลวที่ไม่อาจแยกได้ว่ามันคือน้ำหรือน้ำลาย มีเพียงความอบอุ่นในโพรงปากพุ่งทะยานไปเรื่อยๆ เวลาจูบกันทีไรผมก็รู้สึกราวกับถูกดึงให้ลอยขึ้นฟ้าจากพลังงานที่มองไม่เห็น ลมหายใจกระชั้นถี่ทำให้คนรุกรานลดจังหวะเปลี่ยนเป็นดูดเฟ้นแผ่วเบาก่อนละริมฝีปากอย่างอ้อยอิ่งเพราะไม่อยากจะยุติการกระทำที่แสนเซ็กซี่นี้ไปได้

             ใบหน้าขาวใสนั้นยิ้มกริ่ม มันเป็นยิ้มที่แสนยั่วยวนจนผมไร้แรงต้าน ความเป็นจริงคือผมไม่เคยต้านทานเขาได้เลยสักครั้ง จมูกโด่งซุกไซร้ที่ซอกคอเปียกอย่างบ้าคลั่ง แรงดูดเม้มที่ร่องรอยต่อคอและไหล่เสียดสีจนผมร้องอื้ออึง จบจากนี้คงเป็นรอยแดงเป็นแน่ แต่เหมือนแฟนหนุ่มจะไม่สนใจ เพราะริมฝีปากเปียกชื้นเลื้อยมาขบติ่งหูแถมใช้ไรหนวดถูไถที่ซอกคอจนผมเผลอแหวกขาสองข้างปล่อยให้ร่างใหญ่แทรกกลางจนได้ แรงดูดดึงไหลเลื่อยจงไปจรดที่แผงอก เสียงจ๊วบจ๊าบดูดดุนรุนแรงกว่าเก่าหลายต่อหลายจุด ร่างสูงโน้มต่ำลงจนกลายเป็นนั่ง ผมก้มมองใบหน้าหล่อเหลาที่เงยมาบรรจบ แววตาหื่นดูเร่าร้อนทำให้สติขาดผึง ปากสวยอ้าครอบความแข็งแกร่งอย่างไม่รอช้า

“ย่ะ อย่า อ๊า พ่ะ พี่ยังไม่ได้ล้าง มัน อื้อ เหม็น” ผมพยายามประท้วง แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับนอกจากแรงดูดกลืนที่แรงขึ้น ลิ้นอุ่นร้อนโลมเลียที่ส่วนปลายจนเสียวซ่านเนื้อตัวกระตุก สายน้ำไหลถูกปิดอย่างไม่ตั้งใจด้วยแรงบิดของร่างกาย สองมือผมเคลื่อนไหวสะเปะสะปะ แผ่นหลังเสียดสีไปมากับผนังห้องน้ำ แรงรูดคลึงดูดเฟ้นเข้าออกเป็นจังหวะรุนแรงมากขึ้น นิ้วยาวใหญ่ที่ไหลลื่นจิ้มที่ปากทางด้านหลังจนผมสะดุ้งวาบก่อนจะปล่อยให้ความแน่นไหลคืบไปด้านในช้าๆ ริมฝีปากคุณต่อทำงานอย่างแข็งขัน ผมปล่อยกายและใจอย่างหลงลืมความเขินอาย มีเพียงเสียงที่เกิดจากการเคลื่อนไหวอย่างลามก ใบหน้าผมร้อนระอุ หน้าท้องบิดมวนเพราะใกล้ถึงจุดสุดยอด สองมือเปลี่ยนไปจับผมดกดำกระชากอย่างไม่เกรงว่าจะร่วงหล่น คล้ายจะรู้ว่าผมจะถึงที่หมาย คุณต่อดูดดุนรูดเฟ้นหนักหน่วงกว่าเก่า เนื้อตัวผมบิดเร่าลมหายใจหอบหนักคล้ายคนจะเป็นลมก่อนที่แรงกระตุกจากท่อนเนื้อคาคับในปากจะปลดปล่อยความสุขสมล้นทะลัก แฟนหนุ่มไม่ถอยปากออกในทันทีแต่กลับคาไว้ก่อนจะดูดกลืนของเหลวนั้นจนเกลี้ยง ปากสวยรูดออกช้าๆแต่กลับรุกรานไม่ลดละ ลิ้นสากเลียกระหวัดตรงส่วนปลายเปิด

“อ๊า ไม่เอา เสียว อ๊า มันเสียว อ๊า” ผมบิดตัวแทบจะทรุด เวลาที่ผู้ชายปลดปล่อยออกมาแล้ว ส่วนปลายหัวของแท่งเนื้อจะอ่อนไหวเป็นพิเศษ ยิ่งถูกจับหรือดูดเฟ้นจะเสียวมากจนแทบล้มทั้งยืน และเวลานี้ผมก็กำลังโดนมนุษย์แฟนแกล้งอย่างหนัก

“บทลงโทษของคนเสน่ห์แรง” คุณต่อลุกมาสบตาก่อนจะพูดความในใจ ผมรู้แหละว่าหึง แต่ตอนนี้ไร้เรี่ยวแรงจะต่อสู้หรืออธิบายอะไรได้ ปล่อยให้เขาพลิกร่างให้อกแนบกับผนังห้องน้ำแทน

“คะ คุณต่อ อื้อ” ร่างของผมถูกจัดท่าให้ยืนโก้งโค้ง บั้นท้ายลอยเด่นโดยมีสองแขนดันกำแพง นิ้วยาวใหญ่ที่หลุดออกกลับมาควานคว้านภายในอีกครั้ง

“พี่เอก ให้ผมเข้าไปหน่อยสิครับ” นิ้วที่สองพยายามเข้ามา แต่ความแน่นมันมีมากกว่า ปากทางเลยขมิบไม่ให้เข้ามาโดยง่าย

“อ๊ะ อื้อ” ผมร้อง

“เจ็บเหรอครับ”

“อื้อ” ไม่มีคำปฏิเสธ ผมไม่ได้ถูกออกแบบมาให้ถูกกระทำเช่นนี้ ช่องทางแคบมันขยายได้แต่ไม่ใช่ว่าจะขยายในทันทีที่ต้องการ คุณต่อใจเย็นเช่นเคยพยายามโลมเล้าแผ่นหลังจนผมเสียววูบ มือหนึ่งกระชับบั้นท้ายเริ่มออกแรงแหวก รอยจีบที่ถูกนิ้วขยี้อยู่เจ็บเกร็งปนเปกับความจุกแน่น เจลหล่อลื่นที่อยู่ประจำในห้องน้ำถูกชะโลมมากขึ้น แต่ก็ไม่อาจช่วยให้นิ้วอื่นเข้ามาได้

“อื้อๆๆๆๆๆๆๆๆ” คุณต่อขยับนิ้วที่คาข้างในขึ้นลงไปมาเป็นจังหวะเขย่า ผมครางลั่นเพราะมันจุก แรงดูดเฟ้นที่บั้นท้ายหนักหน่วงเพื่อประท้วงให้อีกฝ่ายหยุด

“ผมไม่ไหวแล้วพี่เอก พี่เอกเซ็กซี่เกินไป”

“พะ พี่ อื้อ....” ริมฝีปากคนข้างหลังหันมาบดเบียดจนเรี่ยวแรงผมเหือดหาย

“ให้ผมเข้าไปนะ” ผมไม่ตอบ มีแค่การพยักหน้าเชื่องช้าเป็นคำตอบ รู้สึกหวิวโหวงเมื่อบั้นท้ายถูกจัดท่าให้อยู่ในระดับพอดีกับแกนกลางของคนซ้อนหลัง ในใจหวาดหวั่นเพราะความใหญ่โตที่จดจ่อปากทางพร้อมจะเข้ามาบดขยี้ มันมีไม่กี่ครั้งที่คุณต่อจะใช้นิ้วเบิกทางมาก่อนได้เกิน 1 นิ้ว เพราะรูเล็กของผมมันแคบและแน่นจนเกินไป เวลาโดนนิ้วที่สองตามมาก็เหมือนมีตะขอมาเกี่ยวให้เจ็บจนตัวงอ ระยะหลังมานี้เลยต้องอาศัยความใจกล้า ใช้แค่นิ้วเดียวให้ภายในผมพอจะรับรู้ก่อนว่าหลังจากนี้จะมีอะไรที่ใหญ่กว่าตามมาเหมือนเช่นตอนนี้

“ผมจะค่อยๆนะครับ” เสียงกระเส่าเอื้อนเอ่ย ผมหลับตาแน่นเมื่อความเย็นเยือกของส่วนบานกดมา บั้นท้ายผมขยับหนีแต่ถูกรั้งไว้ด้วยมือหนาแถมถูกดึงร่นให้ประชิดกับความใหญ่โตนั้นอย่างช้าๆ

“อื้อพี่เอก ปล่อยให้ผมเข้าไปนะ” ผมกัดปากแน่น แค่ส่วนหัวยังไม่เข้ายังแน่นจุก สองขาผมสั่นแต่ก็ใจสู้มากพอที่จะแยกมันให้กว้างขึ้นอีกหน่อย

“อุ๊ก!!” ผมจุกจนสะดุ้ง ความใหญ่ส่วนแรกแทรกกายแน่นหนึบมาภายใน หูรูดน้อยร้อนฉ่าเหมือนถูกไฟลวก ความเจ็บแล่นจี๊ดถึงสมอง ขาที่สั่นเทาเริ่มอ่อนแรง ยังดีที่คนข้างหลังเรี่ยวแรงเหลือช่วยประคอง

“ผมรักพี่เอกนะ พี่เอกเป็นของผม ของผมคนเดียว” เสียงอ่อนหวานปนกับหอบพร่าของแฟนหนุ่มทำให้ผมปล่อยตัวแรงดันมหาศาลไหลผ่านร่องแคบจนหน้ามืด ความเจ็บยังมีอยู่ แถมพ่วงความจุกหน่วงแถวท้องน้อยจนแทบหมดลม

“จะหมดแล้ว อดทนนะครับคนดี”

“อื้อ อ๊า” ผมไม่ตอบ ไม่รู้ว่าเรี่ยวแรงหายไปไหนหมด มันจุกหอบจนเจ็บทั่วทรวงอก ความใหญ่โตที่ไม่เคยชินคาคับในตัวจนแนบแน่น เนื้อในร้อนระอุโอบรัดสิ่งแปลกปลอมแน่นขนัดจนใบหน้าหล่อบิดเบ้ ความเสียวกระสันเล่นงานอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง คุณต่อซี๊ดปาก

“ให้ผมขยับนะครับ คนดี ซี๊ด พะ พี่เอกตอดแน่นเกินไป” ร่างสูงประท้วง ผมได้แต่อ้ำอึ้งเพราะยังปรับสภาพไม่ได้ จะเปล่งเสียงก็มีแต่ลมและความจุกเสียด แท่งเนื้อที่ไหลครูดเคลื่อนตัวออกช้าๆก่อนจะกลับมาที่เดิมเป็นจังหวะพอให้ผ่อนคลาย ใครบอกว่าโดนบ่อยๆจะชิน ผมล่ะเถียงขาดใจ ความเจ็บ ความจุกมันยาวนานจนแทบกลั้นใจตายตรงนั้น กว่าจะเจอความเสียวซ่านก็เล่นเอาหน้ามืด

“อื้อ อื้อ” ผมพยายามประท้วงให้เขาแช่ไว้ก่อน แต่กลายเป็นเหมือนร้องครางเชื้อชวนมากกว่า คนตัวใหญ่จึงสาวกายสุดจังหวะความยาวก่อนจ้วงสุดโคน

ป๊าบ!!!

“อื้ออออออออออออออออออออออ” ผมหลับตาแน่น มันจุกๆเสียวๆแปลกๆ เห็นดาววูบวาบที่หางตาจนแข้งขาไร้เรี่ยวแรงทรุดลงจนคนก่อเรื่องต้องหิ้วปีกไว้

             ร่างของพวกเราเคลื่อนที่อย่างทุลักทุเล คงเพราะเรี่ยวปแรงผมหายไปหมดแล้ว คุณต่อจึงซ้อนหลังจะดันให้ไปจบที่อ่างอาบน้ำที่แห้งสนิท ผมถูกเร่งให้ยกขาก้าวไปทั้งๆที่พลังงานแข็งขืนยังบดเบียดในร่างอยู่ พอนั่งลงก็กลายเป็นว่าผมหันหลังและนั่งทับหน้าตักแฟนหนุ่มที่กำลังออกแรงสอยผมให้ร่วงเหมือนเร่งทำคะแนน

“ที่รัก หันมาทางผมนะ” เสียงชวนฝันพูดผมยังไม่ทันตอบก็ถูกหมุนตัวทั้งๆที่ของแข็งยังไม่หลุด

“อ๊าๆๆๆๆ เจ๊บ” ในที่สุดผมก็แหกปากออกมาได้ หน้าตาคงแดงก่ำไปหมดแน่ คุณต่อเหมือนไม่ทะนุถนอมผมเท่าไหร่เลยวันนี้

“มะ ไม่เอาแล้ว ฮือ พี่เจ็บ” มันเจ็บจริงๆนะครับ ไอ้ที่เคยอ่านในนิยายเกย์ว่าฝ่ายรุกเอี้ยวมาขยับฝ่ายรับโดยที่ยังสอดแทรกกายทำให้เสียวมากน่ะ นิยายหลอกเด็กชัดๆ เพราะความใหญ่แน่นมันคาอยู่ แถมร่องแคบของผมก็ยังปรับสภาพไม่ค่อยได้ ตอนนี้เลยได้แต่ทรุดตัวแนบหน้ากับอกแดงช้ำของคนที่ทำร้าย

“คุณต่อโกรธ แต่อย่าทำแบบนี้กับพี่สิ อือ...” แล้วน้ำตามันก็ไหลออกมา คงเพราะทั้งเจ็บและเสียใจแหละที่แฟนทำรุนแรงเหมือนเราเป็นสิ่งของ ผมพยายามนิ่งแต่คนข้างล่างน่าจะรู้เพราะน้ำตาอุ่นหยดกระทบยอดอก

“พี่เอก ผมขอโทษ ผมขอโทษ” เหมือนเขาจะได้สติกลับมาดึงร่างผมไปกอด ผมไม่ได้สะอื้นเหมือนหญิงสาวแรกแย้ม พยายามกัดฟันไว้เพราะไม่อยากเผยมุมอ่อนแอ โดนกระทำไม่ว่า แต่รุนแรงแบบนี้เอกภพก็ไม่ไหวเหมือนกันนะ

“คุณต่อ...” ผมไม่รู้จะพูดอะไร มันเจ็บจุกไปหมดทั้งร่างกายและจิตใจ

“ผมไม่ดีเอง ผมหึงมากไปหน่อย ผม...ขอโทษ” น้ำเสียงแผ่วเบาเหมือนสำนึกผิดได้จริงๆ

“พี่ไม่เคยมีใคร ไม่เคยคิดจะมีใคร นอกจากคุณต่อนะครับ” ผมย้ายซบที่ไหล่

“ผม...อื้อออออออ...ผมแม่งเชี่ย” จริงๆคุณต่อสบถออกมาเป็นตัว ห นะครับ ไม่ใช่ ช (แต่กลัวโดนแบน)

“ผมขอโทษ ขอโทษนะครับ” ใบหน้าผมถูกจับไปอยู่ในระดับเดียวกัน แววตาสำนึกผิดทำผมใจอ่อนอีกจนได้ ความตึงหน่วงที่บั้นท้ายกลับมาแน่นหนึบอีกครั้ง

“จูบพี่หน่อย” ผมร้องขอ “ช่วยให้พี่หายเจ็บหน่อยได้ไหม” ใบหน้าหล่อไม่ตอบ มีเพียงรอยยิ้มและแรงประทับของสองเราส่งผ่านความรักไปมาจนเรือนร่างผมซ่านกระสัน ขนกายลุกชูชันตามแรงขับเคลื่อนที่แสนวาบหวาม ความใหญ่โตโอ่อาเบื้องล่างขยับไปมาโดยมีสองมือบังคับบั้นเอวผมให้ขึ้นลงเป็นจังหวะ แรงเสียดสีจี้จุดภายในเริ่มปรับสภาพได้ ความหน่วงผ่อนปรนไปเยอะ ความจริงมันไม่หายเจ็บหรอก แต่เพราะรสจูบที่อ่อนโยนซาบซ่านนี่ต่างหากที่กระตุ้นให้ร่างกายผมรับรู้ถึงความสุขสมล้นปรี่ที่ขับเคลื่อนเข้าออก แรงปะทะหนักหน่วงและรุนแรง ผมเหลียวมองภาพในกระจกอย่างกระดากอายเมื่อความใหญ่โตสอดผ่านล้วงเอาเนื้อสดภายในไหลรูดเผยมาด้วย ยิ่งดูสติก็ยิ่งกระเจิดกระเจิง แรงบดขยี้รุนแรงและป่าเถื่อนกว่าเก่า แต่ผมกลับรู้สึกดีที่ถูกกระทำ ยินยอมให้ความใหญ่โตสอดทะยานล้วงลึกจนด้านในชาดิก แรงเคลื่อนไหวกระทุ้งกระแทกเข้าไปจนผมหวีดหวิว ปากร้อนดูดเฟ้นที่เนินอกผมอย่างหิวหื่นแรงขบหัวนมแข็งกระตุ้นความต้องการที่หยาบโลนให้โพยพุ่ง ผมขยับบั้นท้ายขึ้นลงด้วยตัวเองอย่างโหยหาท่อนเนื้อแข็งแกร่งที่สอดประสานเป็นจังหวะเดียวกัน แรงกดทับดังปึงปังทั่วห้องน้ำ เหงื่อไหลย้อยหยดปนเปกับเรือนร่างแฟนหนุ่มก่อนไหลตกไปที่อ่างอาบน้ำเป็นทาง

             แรงกระตุ้นหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆจนผมลืมเลือนความเจ็บปวด แรงดูดดึงที่แผ่นอกจนเป็นรอยแดงทำให้ลอยละล่อง ร่างกายที่เคยขัดขืนแปรเปลี่ยนเป็นโรมรันอย่างไม่รู้จักพอ เสียงลมหายใจเหนื่อยหอบผสานกันไปมา บั้นท้ายที่หย่อนขึ้นลงเป็นฟองมีหยาดหยดของเหลวข้นไหลเยิ้ม บั้นท้ายของคนที่อยู่เบื้องล่างเคลื่อนไหวรุนแรง หัวบานครูดชนเนื้อภายในจนหวิวไหว ผมกรีดร้องอย่างหนักเมื่อจังหวะสอดแช่กระทบกับความสุขล้นที่ซุกซ่อนอยู่ แรงบดขยี้จุดเดิมซ้ำไปมาทำให้แก่นกายที่อ่อนยวบกลับมาผงาดอีกครั้ง จังหวะกระแทกเข้าออกสุดความยาวทำให้ผมจิกนิ้วกับแผ่นหลังขาวเนียนอย่างหนัก ของคุณต่อใหญ่โตเกินไป มันยิ่งทำให้สองขาต้องแหวกกว้างไปอีก แรงเร่งเร้าจุดหรรษาทำให้ผมหน้ามืด ความเสียวหน่วงท้องน้อยบิดมวนรุนแรงจนต้องสูดลมหายใจยาว คุณต่อส่งแก่นกายมิดสอดประสานความต้องการที่ห่างหายไปร่วมเดือนอย่างบ้าคลั่ง ใบหน้าเหยเหเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อและร่องรอยความต้องการชวนให้ผมเคลิบเคลิ้ม แรงกดแนบชิดจนถึงส่วนที่ลึกที่สุด ผมผวาตัวสั่นเทิ้มเมื่อความสุขสมขยับมาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ....

[แก่ เหี่ยว เคี้ยวยาก]

ลุงงงงงงเอก  ยั่วแล้วเป้นไงล่ะ

[DrSlump]

 

[วายซ่า]

แรงหึงของคุณต่อทำเอาพี่เอกร้องไห้เลยนะจ๊ะ  คนง้อก็ยั่วจนได้เรื่อง

[seaz]

เรื่องของคนรักกันอ่ะเนอะ ^^
(แต่ดูท่าน้องจีโอก็คงอยากได้พี่เอกแหละ)

[จากต้นจนอวสาน]

เข้ามาแจ้งข่าวว่า  อีก 2 จะจบแล้วนะครับ
ใครยังไม่เคยอ่าน อ่านรอได้เลยครับ

อิอิ

[จากต้นจนอวสาน]

***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฎจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฎ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฎข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฎข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

********************************************

Personal Driver : คนขับ(รัก)ส่วนบุคคล

บทนำ

             เอกภพ ชายหนุ่มวัยสามสิบปีกำลังถูกพระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรก เมื่อแม่ดันมาป่วยต้องใช้ค่ารักษามากโข แต่รายได้จากการขับแท็กซี่นั้นไม่พอยาไส้แน่ๆ เหมือนดาวพระเคราะห์ยังปราณีเมื่อมีเศรษฐีหนุ่มหล่อรุ่นน้องชื่อต่อพงษ์ ที่ปากเสียและอารมณ์ร้อนมาชวนให้ไปเป็นคนขับรถยนต์ส่วนตัวด้วยข้อเสนอที่สุดแสนเย้ายวน

             ทุกอย่างมันไปได้สวยเลยแหละ ถึงแม้เจ้านายหนุ่มใบหน้าหล่อกว่าพระเอกละครจะกร่นด่าทุกวี่วันแต่เอกภพก็ยึดตำแหน่งหลังพวงมาลัยไว้อย่างเหนียวแน่น ไม่ถูกไล่ออกเหมือนคนก่อนๆ แต่เรื่องมันจะไม่วุ่นเลย ถ้าเจ้านายหนุ่มของเขาไม่ทั้งอ่อย ทั้งยั่ว และใช้ตำแหน่งหน้าที่เข้าขู่ ชายแท้อย่างเอกภพมีเหรอจะยอมง่ายๆ ถึงแม้จะหวั่นไหวกับประโยคที่แสนมั่นใจของเจ้านายหนุ่มประโยคหนึ่งเสียเหลือเกินก็ตาม

“....พี่เอกเป็นของผม”

             แล้วคนขับรถจนๆอย่างเอกภพจะต้องทำยังไง ถ้าเลือกจะลาออก ที่บ้านจะต้องเดือดร้อน แต่ถ้าอยู่ต่อ ตัวเองนั้นแหละที่จะเดือดร้อนเป็นแน่แท้...








*** นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้น มิได้ลอกเลียนหรือดัดแปลงมาจากเหตุการณ์ใดเหตุการณ์หนึ่งโดยเฉพาะ
ภาพประกอบ ชื่อ และสถานที่อ้างอิงเป็นเพียงการสมมุติ
มิได้มีเจตนาอื่นใดนอกจากแต่งเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ***

[จากต้นจนอวสาน]

Personal Driver : คนขับ(รัก)ส่วนบุคคล

ตอนที่ 39. จอมวางแผน (ตอนหน้าจบแล้วนะครับ)

             งานนี้บอกได้เลยว่าเอกภพแพ้ราบคาบ หลังจากจบศึกหนักก็นอนพะงาบๆให้พ่อตัวดีจัดแจงล้วงควักอาบน้ำให้ สมองเบลอขาสั่นใจหวิวไปหมดเพราะโดนจัดแบบหนักแบบที่ไม่เคยมีมาก่อน ไม่สนใจเลยว่าจะใช้นิ้วกี่นิ้วกวาดล้างเศษซากที่หลงเหลือ ได้แต่ส่งเสียงอื้ออึงตอนที่นิ้วยาวแข็งครูดไปมาในกายเท่านั้น รู้สึกตัวอีกทีก็โดนจับไปแต่งตัวในชุดสูทสีแดงเลือดหมู มือใหญ่จัดแต่งทรงผมให้อย่างปราณีต ไม่รู้ตัวเลยว่าเดินออกมาขึ้นรถลีมูซีนคันใหญ่สีดำเมื่อมตอนไหน ร่างกายเหมือนจะไม่ตอบสนองสิ่งรอบข้างเลยตั้งแต่โดนแฟนหนุ่มประเคนความดื่มด่ำในห้องน้ำ บั้นท้ายเจ็บแปลบตอนที่นั่งเบาะกว้าง มือถูกเกาะกุมไว้อย่างนั้น

“พี่เอกครับ ถึงแล้ว” ผมจำไม่ได้ว่าออกจากบ้านมาตั้งแต่ตอนไหน มาได้อย่างไร ไม่ทันสังเกตด้วยซ้ำไปว่ารถเคลื่อนตัวไปทางไหนเจอกับอะไรบ้าง จนเสียงทุ้มเรียกพร้อมกับสะกิดนี่แหละถึงได้รูสึกตัว

“อ๊ะ ถึงไหนครับ” ผมขมวดคิ้วถาม ไม่แน่ใจว่าตัวเองสำลักความสุขหรือเหม่ออะไร รู้แค่ว่าได้บทเรียนบทใหญ่เลยว่า อย่าอ่อยหรือยั่วคนที่ชื่อต่อพงษ์

“เดี๋ยวก็รู้” ผมไม่ได้ถามอะไรอีกเมื่อคนที่นั่งข้างเดินลงจากรถ ประตูฝั่งผมเปิดอย่างแผ่วเบาพร้อมกับมือใหญ่ของแฟนหนุ่มเอื้อมรอให้สัมผัส เมื่อแตะแผ่วเบาก็ถูกรวบยื้อให้ลุกขึ้น สองขาเหมือนจะหมดแรงเกือบล้ม ยังดีที่ร่างสูงรวบไว้ได้ พวกเราเลยแนบชิดกันโดยแผ่นหลังผมทายทับกับความหรูหราของรถคันโต

“อะ เอ่อ” มีแต่ผมสินะที่เขิน แววตาที่จับจ้องเหมือนจะเขมือบไปทั้งตัวทำเอาเสียววาบที่สันหลัง ปากสวยยกยิ้มราวกับจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ สองตาจับจองอย่างยั่วยุ เข่าใหญ่ยกมาบดเบียดที่เป้ากางเกงจนผมร้องครางในลำคอ พอได้สติก็รีบดันร่างใหญ่ออก ใบหน้าแดงจัด

“กลับไปผมจะจัดให้หนักเลย” เสียงนุ่มกระซิบ หูผมร้อนวูบเหมือนมีไอน้ำพวยพุ่งจนแทบจะบินได้ นึกคำจะตอบโต้ก็ไม่รู้จะสรรหาคำไหนออกมา ปล่อยให้ร่างสูงจับมือผมไปแนบที่แขนซ้ายล่ำ มือขวาของคนในสูทสีเดียวกันถือกล่องของขวัญห่อด้วยกระดาษสีแดงสด สองเท้าย่างไปตามทางของบ้านหรูทรงโมเดิร์น ระยะจากประตูรั้วเข้ามาไม่ไกลแต่เพราะมีรถจอดเรียงรายจับจองหมดแล้วทำให้ต้องเดินเข้ามา แสงไฟในตัวบ้านส่องสว่างพอให้เห็นโครงสร้างที่สวยงาม ทางเดินที่ปูด้วยหินอ่อนสลับช่องว่างกับพื้นดินอยู่ทางขวามือ ตัวบ้านทรงสวยน่าจะก่ออิฐฉาบปูนทั้งหลังแถมทาสีอิฐใกล้เคียงกับสีชุดที่พวกเราสวมตอนนี้ บ้านดูโล่งด้วยกระจกเรียงรายเผยให้เห็นการตกแต่งภายในทั้งที่มองจากตรงนี้ ผู้คนเดินขวักไขว่เมื่อมองเข้าไป ประตูกระจกหรูรับกรอบไม้สีดำขลับตัดกับสีของตัวบ้านอย่างน่าดึงดูด คุณต่อเปิดเข้าไปอย่างวิสาสะ เสียงเพลงที่ดังแผ่วเบาด้านนอกเพิ่มเดซิเบลขึ้นเมื่อเคลื่อนกายมาด้านใน ผู้คนที่แต่งตัวอย่างสวยงามต่างทักทายมาทางเรา พูดให้ถูกคือทักทายคุณต่อ ผมได้แต่ทำหน้าเหรอหรา เพราะไม่รู้ว่าถูกมาที่ไหนและทำไม

             หากคุณเคยดูซีรี่ย์ฝรั่งที่วัยรุ่นกำลังจัดงานเลี้ยงที่บ้านตอนที่พ่อแม่ไม่อยู่จะเห็นภาพเหมือนที่ผมกำลังมองอยู่ ผิดแผกตรงที่แต่ละคนเป็นคนไทย แต่งตัวในเดรสและสูทอย่างลงตัวบ่งบอกว่ามาจากครอบครัวผู้มีอันจะกิน แต่ละคนอายุไม่เกิน 25 เห็นจะมีแต่ผมเท่านั้นแหละที่หน้าแก่ล้ำทุกคนในนี้ แก้วเครื่องดื่มหลากสีสันอยู่ในมือแต่ละคนถูกหยิบยกมาชนกับคนใกล้ตัวเป็นการทักทาย บ้างก็พูดคุยกันออกรส คุณต่อบอกให้ผมคว้าแก้วแชมเปญจากพนักงานเสิร์ฟมาถือก่อนจะวางของขวัญไว้ที่กองหน้าทางเข้า แค่นี้พอจะเดาออกว่าเป็นงานวันเกิด แต่ผมก็ยังไม่รู้ว่างานของใคร

“อ้าวต่อ มาแล้วเหรอ นึกว่าไม่มาซะแล้ว” ผู้หญิงใบหน้าคุ้นเคยส่งเสียงทัก ผมยกมือไหว้ก่อนจะพยายามหลบหน้าด้วยอาการเขินอาย คุณหมอพรรณรายเจ้าของไข้ตอนที่ผมโดน xxx ครั้งนั้น

“สวัสดีจ้ะ หายดีแล้วใช่ไหมจ๊ะ” สายตาจับจ้องเป็นกันเองจนเงอะงะไปหมด

“อาหมออย่าแซวพี่เอกสิครับ” เป็นคุณต่อที่แย้งให้ ส่วนผมน่ะเหรอ อายจนแทบม้วน ถ้าไม่ติดว่าเป็นอาแท้ๆของแฟนนะ ผมคงจะ ... คงจะ ... เอ่อ ก็คงอายเหมือนเดิมนั่นแหละ

“ไอ้ตัวแสบไปไหนละ เจ้าของงานไม่ยอมมารับแขก” คุณต่อถาม ผมกระซิบขอตัวไปห้องน้ำ เจ้าของบ้านชี้ไปทางบันไดขึ้นชั้นสองบอกทางเสร็จสรรพ

             เสียงดนตรีดังกลบบทสนทนาเลยไม่รู้ว่าเจ้าของงานที่คุณต่อพูดหมายถึงใคร ในงานมีคนหน้าตาคุ้นๆหลายคนแต่ผมก็เหมือนสติยังมาไม่ครบเลยไม่ได้ตั้งใจนึกว่าเป็นใครบ้าง แต่เห็นเงาไอ้หนึ่ง ลูกพี่ลูกน้องผมแว้บๆ แต่เพราะมวนท้องและรู้สึกแสบๆตรงนั้นเลยขอตัวมาสงบจิตสงบใจก่อน พอได้ปลดปล่อยก็ผ่อนคลายขึ้นเยอะ ถึงแม้คุณต่อจะช่วยล้วงแต่ก็ใช่ว่าจะสะอาดหมดจด ยังมีหลงเหลืออยู่เพราะรายนั้นฝากอะไรต่อมิอะไรไว้ในกายค่อนข้างลึก ความเจ็บหนึบๆพอมีบ้างแต่จะแสบเสียมากกว่า ไอ้เราก็ไม่น่าเลย ไม่ควรไปยั่วยุอะไรแบบนั้น พอสติหลุดทั้งคู่ถุงยางเอยก็ลืมไปหมด ยังดีที่เจลหล่อลื่นมีติดไว้เกือบทั่วบ้าน ผมเลยตั้งใจว่าอีกสองสามวันจะชวนพ่อตัวดีไปตรวจเลือด ถึงแม้พวกเราจะไม่ได้มั่ว แต่ก็ควรจะป้องกันไว้ก่อน

“อ้าว พี่เอก มาได้ไงครับ” ผมเดินสำรวจชั้นสองไปพลางหลังจากออกจากห้องน้ำ ด้วยความที่ไม่ชินกับงานสังคมเช่นนี้จึงหาความสงบเพื่อฆ่าเวลา

“อะ อ้าว น้องจีโอ้ มาเหมือนกันเหรอ” ผมตกใจนิดหน่อยที่ได้เจอกันอีก ไม่คิดว่าโลกจะกลมได้ขนาดนี้ คิดแล้วก็เสียววาบเพราะต้นเหตุที่โดนจัดหนักเมื่อช่วงบ่ายมางานนี้เช่นกัน

“ต้องมาสิครับ พี่เอกมานานรึยัง” แววตาแพรวพราวจับจ้องจนเขิน หางตาของเด็กหนุ่มมองที่คอหนาอย่างไม่ละจนผมสงสัย

“มะ มีอะไรติดเหรอครับ”

“ไม่แน่ใจครับ” มือใหญ่ขาวเนียนเอื้อมมาแตะ ผมขนลุกซู่ ไม่ได้เสียวหรือเขินนะครับ แต่กลัวแฟนมาเห็น ความเย็นแตะที่ลำคอไปมาจบที่ปกเชิ้ต ก่อนจะละมือ “รอยยังใหม่อยู่เลย”

“อ๊ะ ห๊ะ” ผมตกใจลนลาน รีบพุ่งไปห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกลเพื่อหากระจก

รอยคิสมาร์ก !!! เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยย .... คุณต่อทำรอยไว้ขนาดนี้เชียวรึ

“พี่เอก โอเคมั้ยครับ” เสียงจีโอ้เรียกจากด้านนอก ผมได้แต่หลับตาสงบจิตใจ

“อะ โอเคครับ น้องจีโอ้ไปที่งานก่อนเลยนะครับเดี๋ยวพี่ตามไป” ผมได้แต่นับหนึ่งถึงร้อยใจใน ไม่ใช่แค่ด้านเดียวนะที่มีรอย คุณต่อจัดทั้งซ้ายขวาแถมรอยใหญ่เหมือนปานแดงอีกด้วย

ฮืออออออออออออออ.... ไอ้แฟน #@$%&@())@@ ไม่รู้จะด่าว่าอะไรดี

             สุดท้ายผมก็ต้องเดินอ้อยอิ่งลงมาจากชั้นสองเพราะโดนมนุษย์แฟนตัวดีส่งข้อความไปตามหลังจากที่เห็นว่าหายไปนาน ผมเดินดุ่มพยายามทำตัวลีบไม่ให้เป็นที่สังเกต กระนั้นก็ตาม น้องจีโอ้ก็ยังมองมาและชูแก้วไวน์ในมือเป็นเชิงทักทาย แถมในกลุ่มของน้องเขาคือเพื่อนๆที่เคยเจอที่สนามฟุตซอลทั้งหมดด้วย แต่ละคนคุยกันไปมาแล้วมองมาทางนี้ ผมล่ะหวั่นใจจริงๆว่าอาจจะพูดเรื่องรอยที่คออยู่ก็เป็นได้ ... อยากหายตัวไปจัง ให้ตายสิ... มิน่า คุณหมอพรรณรายถึงได้แซว

คิดแล้วอยากกลั้นใจตายตรงนี้.... T_T

“หายไปนานเชียว ผมนึกว่าหลง” เสียงคุ้นเคยทักมา ผมมองอย่างเคียดแค้นด้วยสายตาพิฆาต

“ไม่ตลก”

“อ้าวพี่เอก งอนอะไรผมอีกแล้วครับ” ผมล่ะไม่อยากจะยอมรับเลยว่างอน เพราะงอนจริงนั่นแหละ ทำรอยขนาดนี้แถมพาออกงานกับคนหลายสิบ ถึงแม้จะเป็นโนวัน (No one) ก็อายเป็นนะเว้ย

“ชิ” ผมจิ๊ปาก พูดไม่ออกจริงๆ ส่วนหนึ่งเพราะอายมากกว่า แต่อีกคนดูจะไม่คิดอย่างนั้นก่อนจะรวบไหล่และลากผมไปทางกลุ่มน้องจีโอ้ที่ยืนคุยกับกลุ่มเพื่อนออกรส ผมจำหน้าทุกคนได้ดี ยิ่งเข้าใกล้ก็ต้องอึกอัก ไม่รู้จะต้องทำหน้ายังไงดี

“ไง” คุณต่อทักทาย

“มาได้ด้วยเหรอเฮีย” น้องจีโอ้ทัก ผมได้แต่อึ้งที่ได้ยินคำว่าเฮียหลุดมา

“เออดิ งานน้องกูทั้งทีไม่มาได้ไง สุขสันต์วันเกิดนะ ของขวัญวางกองไว้โน่นละ” น้องจีโอ้กล่าวขอบคุณ ส่วนเอกภพน่ะเหรอ..

“ห๊ะ” ผมงงเป็นไก่ตาแตก นะ น้อง....

“เออไอ้โอ้ นี่พี่เอก แฟนกูน่าจะเคยเจอที่สนามแล้วเนอะ” คุณต่อหันมาทางผมพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มที่ไม่เหมือนเมื่อครู่ “พี่เอกครับ นี่จีโอ้ ลูกอาหมอ ลูกพี่ลูกน้องผมเองครับ”

..โลกกลม...

“สวัสดีครับพี่เอก” หน้าน้องจีโอ้เหมือนจะเจื่อนที่ได้ยินว่าเป็นแฟนกับเฮียตัวเอง

“ครับ” ทำไงดีล่ะ นี่หมายความว่าไงวะ คือทั้งหมดนี่แฟนผมจงใจงั้นเหรอ พามาเปิดตัวแถมทำรอยขนาดนี้เพื่อ...ผมมองหน้าจีโอ้ที่เหมือนถูกแย่งของรัก

“ตามสบายนะครับพี่ เฮียด้วยนะ” รู้ว่าฝืน แต่รอยยิ้มนั้นก็ปิดไม่มิดหรอกว่าเสียใจ ไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะ แต่ผมก็พอรู้ว่าน้องอกหัก ... ไม่รู้ว่าไปทำบุญมาแต่ชาติปางไหน ถึงได้หักอกหนุ่มๆตระกูลนี้เป็นว่าเล่น

“เออ มีความสุขมากๆละกัน กูมาร่วมงานแล้วนะ อย่าบ่นผ่านอาหมออีกล่ะว่ากูไม่สนใจมึง”

“อื้อ” ฝ่ายผู้น้องตอบสั้นๆ เป็นผมเองที่จับชายสูทและพยายามลากตัวแฟนหนุ่มให้ออกมาจากตรงนั้น

“สุขสันต์วันเกิดนะครับ แล้วเจอกันที่สนามนะ” พูดได้แค่นี้ แขนล่ำก็จับผมให้เดินออกมา ภายในงานคนมากหน้าหลายตา เสียงเพลงครึกครื้น แต่เหมือนเจ้าของงานจะหน้าจ๋อยจนน่าสงสาร ผิดกลับคุณต่อที่ยิ้มหน้าบานเหมือนสาแก่ใจกับอะไรบางอย่าง

“อ้าวพี่เอก มาด้วยเหรอครับ” เสียงคุ้นเคยทักและรั้งสูทจากด้านหลังจนต้องหันไป

“คุณตง” ผมทัก เหมือนกับมีรังสีอำมหิตไหลผ่านระหว่างพี่น้องที่ยืนตรงข้ามกัน คุณตงฉินทักแต่ผม ทั้งที่พี่ชายตัวเองยืนหัวโด่อยู่ไม่ไกล

“พี่เจอเฮียโอ้ยังเจ้าของงาน” คุณตงถาม ผมหยักหน้า “อ้อ ไอ้หนึ่งก็มานะครับ” คุณตงเอ่ยประโยคบอกเล่า

“หืม เหมือนเห็นแว้บๆ” ผมตอบ ... แล้วมันมาทำไมวะ รู้จักน้องจีโอ้ด้วยเหรอ...เดี๋ยวต้องถาม

“ไปเถอะ” ผมไม่ทันจะได้คุยถามอะไรต่อ แฟนหนุ่มก็ตัดบทและพาผมออกมาจากบ้านหลังสวยนี้ ไอ้เราก็เดินตามมาแบบงงๆ ได้เห็นคุณต่อในมุมที่ไม่เคยเห็นมาก่อนแบบนี้ก็ชวนให้คิดหนัก คนขี้หึง ...จอมวางแผน

“โห ด่าผมทางใบหน้าแบบนี้ ด่าเป็นเสียงดีกว่าครับ”

“อ๊ะ เปล่า” ผมสะดุ้ง คนๆนี้น่ากลัวเกินไป ที่ว่าแบบนี้ เพราะสายตาเขามองและโฟกัสแต่ผมไงล่ะ เวลาทำอะไร นึกคิดอะไรแล้วมันแสดงออกทางสีหน้า คุณต่อจะรับรู้หมด ทิ้งระยะไม่พูดกันครู่สั้นๆ รถหรูคันเดิมก็เคลื่อนมารับ ชายหนุ่มร่างสูงใบหน้าหล่อเหลาราวกับพระเอกละครเปิดประตูให้ ผมมั่นใจว่ารถมันมีระบบเปิดอัตโนมัตินะ แต่เหมือนคุณแฟนจะชอบที่ได้ดูแล

“โกรธผมเหรอ” คนตัวสูงซบไหล่ทันที่ที่เข้ามานั่งในรถ บรรยากาศเงียบเชียบกับแอร์เย็นสบายชวนให้เคลิ้ม แก้วไวน์ทรงสูงสีใสสองใบตั้งไว้เบื้องหน้า ขวดไวน์แดงสีเข้มอยู่ในถังน้ำแข็ง หยดน้ำเกาะและหยดลงเบื้องล่างตามแรงโน้มถ่วงชวนให้จับจ้อง

“ไม่รู้สิ พี่...” ไม่ได้โกรธหรอกครับ แต่ไม่รู้จะต้องคิดหรือรู้สึกอย่างไรดี มันปนเปไปหมด มองแขนยาวๆที่เอื้อมไปรินของเหลวเพื่อหันเหความสนใจ

“ผมขอโทษนะครับ” ปากสวยจูบแก้มผมอย่างแผ่วเบา ใบหน้าที่นิ่งเฉยของผมเหลือบมองสบตาแวววับ รู้ตัวแล้วว่าติดกับ นี่ไม่ได้สำนึกจริงๆสักหน่อย

“คุณต่อแกล้งพี่”

“ก็พี่เอกน่ารักน่าแกล้งนี่นา” ขนลุกกับคำว่าน่ารักอีกละ

“จะพามาเปิดตัวก็ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้เลยนี่” ผมชี้ไปที่รอยแดงตรงคอ รายนั้นหัวเราะหึ

“ผมไม่ได้ทำรอยให้พี่เขิน ผมทำเพราะอารมณ์พาไปล้วนๆ” อื้อ อารมณ์รุนแรงจังนะ คิดแล้วร้อนท้องน้อยวูบวาบ

             การจราจรในค่ำคืนติดขัดเล็กน้อย ผมเลยเสมองวิวด้านนอกที่ประดับไปด้วยแสงสีส้มเรียงรายสลับกับไฟหน้ารถบนท้องถนนที่ขับสวนไปมาอย่างเพลินใจ ไวน์แดงในแก้วพร่องไปเล็กน้อย ไม่รู้เหมือนกันว่าฉลองเนื่องในโอกาสอะไร แต่ใบหน้าเต็มไปด้วยความสุขของแฟนหนุ่มก็ชวนให้หายโกรธไปหมดแล้ว

“ผมไม่อยากมีปัญหากับไอ้โอ้ทีหลัง เลยต้องทำแบบนี้” คุณต่อพูดอธิบาย ผมเข้าใจตั้งแต่แรกแล้วล่ะ ที่นิ่งไว้เพราะไม่อยากให้ได้ใจมากไปกว่านี้ “ไอ้โอ้ก็ญาติ พี่เอกก็เมีย ผมต้องตัดไฟแต่ต้นลม”

“ใครเมีย” สมองผมจับคำพูดได้แค่นี้

“ใครไม่รู้ที่ครางในห้องน้ำน่ะ”

“ไอ้คุณต่อ” ผมเม้มปาก พลาดมากๆที่ต่อล้อต่อเถียง มือหนาคว้าตัวผมไปแนบอกแทน เสียงใจเต้นโครมครามทำให้อมยิ้ม คุณต่อหัวใจยังเต้นแรงเวลาอยู่กับผมอีกเหรอเนี่ย...จะว่าไปของผมก็ไม่ต่างนะ แล้วรถก็จอดที่โรงแรมแสนหรูหราแห่งหนึ่งย่านบางรัก เลยถือโอกาสผละจากอกแกร่งแสนอบอุ่น หน้าจอที่รถบอกเวลา 19.35 น.เท่านั้น แต่ผมกลับรู้สึกว่าวันนี้ใช้ชีวิตคุ้มมากๆ ต้องนึกชมคุณต่อที่ลากตัวออกมาจากออฟฟิศตั้งแต่บ่ายโมง กว่าจะ...นั่นแหละ ... แล้วก็ไปงานวันเกิดน้องจีโอ้และมาที่นี่อีก เหมือนจะผ่านมาแล้วเกือบสิบชั่วโมงงั้นแหละ (แต่เอ๊ะ ก็ใกล้เคียงนี่นา)

“มาครับพี่เอก” คุณต่อในเรือนร่างสุดเซ็กซี่เอื้อมมือให้จับ ผมรู้สึกว่าความมาดแมนจะหายไปหมดในอีกไม่ช้านี้ เพราะโดนมนุษย์แฟนเอาใจซะเหมือนเจ้าหญิง พวกเราเดินคู่กันเข้าไปที่ล็อบบี้ก่อนจะมีพนักงานในชุดสูททะยานมาต้อนรับและจัดแจงพาไปที่ลิฟต์

“หากมีอะไรเรียกผมได้ตลอดเวลานะครับ” พนักงานผละออกไปเมื่อเรานั่งโต๊ะชั้นบนสุดของโรงแรม ลมพัดเอื่อยเฉื่อยพอให้คลายร้อนปะทะใบหน้า โต๊ะอาหารจัดที่นั่งในมุมที่สวยที่สุดของที่นี่ บนโต๊ะปูผ้าสีขาวนวล เชิงเทียนส่องสว่างด้วยเทียนไขสีขาวพัดไปมาตามแรงลมอ่อนคล้ายจะดับ แต่ก็สว่างไหวอย่างต่อเนื่อง คุณต่อเดินนำก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ให้ผมนั่งแล้วเดินไปฝั่งตรงข้าม จับจ้องมองภาพตรงหน้าอย่างเงอะเงิ่น ที่ไม่ออกอาการประหม่าก็เพราะเคยไปทานอาหารแบบนี้มาก่อน ใครจะทำตัวเป็นตาเอกหลังเขาได้ทั้งปีกันล่ะ ในฐานะแฟนของว่าที่ซีอีโอบริษัทต้องออกงานบ้าง

“วิวสวยจังนะครับ” เป็นผมเองที่เริ่มต้นประโยค สายตาจับจ้องไปยังความมืดตัดสลับแสงไฟของพื้นที่ด้านล่าง มันดูกว้างใหญ่และเวิ้งว่าง แฝงไปด้วยเสน่ห์ของแสงสี รู้สึกอบอุ่นหัวใจยิ่งขึ้นเมื่อมือใหญ่เอื้อมมาเกาะกุม แสงเทียนวาบไหวเป็นเงายามสบตา เสียงบรรเลงเปียนโนคลอเคล้าบรรยากาศยามเย็นที่ครึ้มด้วยเมฆทะมึน ก่อนจะกวาดสายตามองไปโดยรอบ

“ทำไมไม่มีโต๊ะอื่นเลยล่ะครับ” คุณต่อไม่ตอบ มีเพียงรอยยิ้มที่แสนหวานส่งกลับมา ผมนี่ตะลึงจนพูดไม่ออก คนเบื้องหน้ามีอิทธิพลต่อหัวใจมากเกินไจริงๆ

“ผมเหมาชั้นน่ะครับ”

“หา” ตกใจจนตาแทบถนนหลุดจากเบ้า คุณต่อหัวเราะร่วนก่อนจะโบกมือไปมา

“ตกใจอะไรขนาดนั้น” ไม่ให้ตกใจได้ไงล่ะ ร้านหรูของโรงแรมระดับหกดาวเช่นนี้ ไม่รู้ต้องใช้อิทธิพลเบอร์ไหนถึงจะเหมาชั้นได้นะ ใครเขาจะยอม เพราะลูกค้ามากหน้าหลายตาที่จับจ้องจะมาสัมผัสบรรยากาศของที่นี่สักครั้งจับจองกันข้ามปี

 “...” คิดสะระตะไปหมด นี่มันสิ้นเปลืองโดยใช่เหตุชัดๆ

“ผมไม่แกล้งแล้วครับ” แล้วเสียงเดินก็ทำให้ผมหันไปมอง คุณกรและแฟนสาว ไหนจะคุณแก้วกานดาที่ไม่ได้เจอที่บ้านคุณหมอพรรณราย แถมยังมีกลุ่มเพื่อนของใครอีกไม่รู้พากันเดินมาจับจองที่นั่งจนเกือบเต็ม แต่ละคนก็คุ้นหน้าคุ้นตาไม่น้อย

“ผมไม่ได้เหมาหรอกครับ แค่จองโต๊ะให้เยอะที่สุดแล้วนัดแนะให้พวกเขามาทีหลังแค่นั้นเอง”

“แล้วคุณต่อจะทำแบบนี้ทำไมล่ะครับ”

“คือ...” เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นท่าทางอึกอักของอีกฝ่าย ใบหน้าหล่อเหลาขาวเนียนเปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อคล้ายกำลังเขินอาย แล้วป้ายผ้าที่ลอยอยู่โดยลูกโป่งที่รั้งไว้ด้วยพนักงานของร้านหรูก็เคลื่อนมาใกล้ ผมอ่านประโยคนั้นช้าๆก่อนจะเข้าใจความหมาย

สุขสันต์วันเกิด เอกภพ ประโยคสั้นๆง่ายๆทำให้ผมถึงบางอ้อ นี่เราทำงานหนักจนลืมวันเกิดตัวเองเลยเหรอเนี่ย ใครจะไปคิดว่าจะมีเซอร์ไพรส์กันล่ะ ไม่นานไอ้โทน้องชายตัวแสบก็พอร่างหนึ่งเดินเตาะแตะมาหา

“แม่” ผมร้องเรียก หันไปมองรอยยิ้มของคุณต่อที่เป็นพ่องาน

“มาครับ ผมช่วย” กลายเป็นคุณแฟนที่เข้าไปประคองแม่ผมอย่างดี มองภาพแล้วก็ชวนให้ยิ้มตามไม่ได้

“โอย ใครใช้ให้จัดงานที่สูงขนาดนี้เนี่ย แม่จะเป็นลม” พอได้นั่งก็บ่นทันที แม่แก่ลงไปเยอะ แถมสุขภาพร่างกายก็ยังไม่แข็งแรงเต็มร้อย ... ไม่มีใครตอบคำถามของผู้หญิงที่นั่งอยู่ ผมยืนสบตากับคนข้างๆ ยิ้มกว้างขยับปากบอกว่าขอบคุณครับ ร่างสูงไม่ตอบ มีแต่รอยยิ้มตอบรับและนิ้วยาวที่เคลื่อนมาเขี่ยกันอยู่ด้านหลัง นึกแล้วอยากจับมืออวดแม่จัง...แม่จะด่าไหมนะ

...ไว้ไปจับในห้องคืนนี้ละกัน จับมือใสๆพอนะ

“เอก ทำไมคอแดงๆ” อ้าวชิบหาย...ทำไมสายตาดีจังแม่!

[DrSlump]

 

[วายซ่า]

อื้อหือ....ดีใจแทนพี่เอก มีแฟนสายเปย์ (หนัก) มาก  จัดมาให้ขนาดนี้ แต่งงานเลยเถอะ. 

[Dee^daY]

โดนจัดหนัก จัดเต็ม

[gayraygirl]

นึกว่าแอบจัดงานแต่ง

[Ginny Jinny]

พึ่งได้เข้ามาอ่านสนุกมากเลยค่ะ ชอบความน่ารักของพี่เอก ความขี้อ้อนเมียของคุณต่อ

[จากต้นจนอวสาน]

พึ่งได้เข้ามาอ่านสนุกมากเลยค่ะ ชอบความน่ารักของพี่เอก ความขี้อ้อนเมียของคุณต่อ

ขอบคุณมากครับ
ฝากติดตามผลงานเก่าๆของผมด้วยนะครับ

[AkuaPink]

 
 

[t2007]

พี่เอก ตัวเล็ก ตัวน้อย

[จากต้นจนอวสาน]

Personal Driver : คนขับ(รัก)ส่วนบุคคล

ตอนที่ 40. ความในใจ (ตอนจบ)

[ต่อพงษ์]

             ตอนที่เจอ ตอนที่จีบ ไม่คิดเลยว่าจะตกหลุมรักได้ขนาดนี้ ความซื่อๆเซ่อๆ รอยยิ้มที่ชอบส่งให้ ไม่เคยขัดใจ อยู่ด้วยแล้วสบายใจที่สุดนี่แหละทำให้รักคนนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่ว่าจะเครียดเรื่องงาน ปวดหัวเรื่องไม่เป็นเรื่อง ก็มีแต่เขานี่แหละที่คอยให้กำลังใจอยู่ข้างๆ ไม่เคยเรียกร้องให้ผมรัก ไม่เคยร้องขอสิ่งของราคาแพง มีแต่ความจริงใจล้วนๆที่ให้กันมาตั้งแต่แรกเริ่ม ผมรู้ว่าเนื้อแท้เขาเป็นเช่นนี้ และจะเป็นเช่นนี้ตลอดไป

“เป่าเทียนเลยครับพี่เอก อย่าลืมอธิษฐานก่อนด้วยนะ” ใบหน้าทรงเสน่ห์ในชุดสูทพอดีตัวสีเลือดหมูสบตาผมครู่หนึ่งก่อนจะหลับตาขอพรแล้วเป่าลมออกมาครั้งเดียวจนเทียนดับ เสียงเฮดังลั่นจากคนที่มาร่วมงานวันนี้ พ่อแม่ผมเข้ากันได้ดีกับคุณแม่ของเขาที่ตอนนี้ตบมือเปาะแปะอย่างอารมณ์ดี รู้สึกเหมือนเราเพิ่งเจอกันเมื่อวานนี้เอง

             ยังจำได้ดีกับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ผมยืนใจเต้นระส่ำหน้าห้องพักผู้ป่วยของโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง พยายามผ่อนลมหายใจและจัดแจงเสื้อผ้าซ้ำไปมาราวกับเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำ กว่าจะหลอกล่อให้พี่เอกไปส่งงานให้ลูกค้าแล้วปลีกตัวมาได้ก็แทบแย่ รายนั้นยืนกรานจะให้ส่งทางช่องทางอื่นๆมากกว่า เลยต้องเล่นบทโหดว่าเป็นคำสั่งถึงต้องไป ผมอยากมาเยี่ยมคุณป้าเอง อยากมาทำความรู้จัก ไม่อยากให้พี่เอกต้องมาคอยดูแลหรืออะไรเลยตัดสินใจมาในวันนี้

“จะเข้ามาไหมล่ะ” ผมสะดุ้งเฮือก หันไปมองรอบๆก็ไม่เห็นพยาบาลสักคน หรือคนข้างในมีตาทิพย์กันนะ พอได้ยินก็เลยลนลาน เคาะประตูและเดินเข้าไปช้าๆ

             หญิงแก่ที่ยืนอยู่กลางห้องโดยมือหนึ่งลากสายน้ำเกลือไปด้วยจับจ้องมา ใบหน้าย่นนั้นบ่งบอกว่าผ่านร้อนหนาวมาเกินครึ่งชีวิต ผมสีเทาปะปนกับสีขาวสลับไปมาดัดลอนตามความนิยมของคนรุ่นนี้ฟูฟ่อง ผมยกมือไหว้ก่อนจะขออนุญาตช่วยประคองกลับไปที่เตียง นี่คงเป็นช่วงที่หมอถอดท่อปัสสาวะออกไปแล้ว คนไข้เลยต้องค่อยๆเดินไปเข้าห้องน้ำเอง

“มาทำไมล่ะคุณท่าน” น้ำเสียงไม่ได้ห้วนสั้น ติดแหบแห้งและอ่อนล้า ห้องพักผู้ป่วยเงียบเชียบ แอร์ส่งเสียงดังพ่นไอเย็น ผมสูดกลิ่นยาเหม็นฉุนอย่างไม่รังเกียจ มือผอมบางที่เกาะกุมขยับไปจับที่กั้นเตียงเพื่อยกตัวเองขึ้นไปบนนั้น

“เอ่อ ครับ” ผมสะดุ้ง ใจเต้นไม่หาย “มะ มาเยี่ยมครับ”

“อื้อ แล้วเจ้าเอกเป็นไงบ้างล่ะคุณท่าน มันทำให้หนักใจบ้างมั้ย” ร่างบางนอนแนบ ผมปรับระดับเตียงให้พอเหมาะคล้ายจะนั่ง

“พี่เอกขยันทำงานมากเลยครับ” ตอบตามจริง รู้สึกโล่งใจที่คนที่นอนอยู่ยังจำได้ว่าผมเป็นใคร

“ยังไงก็ฝากมันด้วยนะคุณท่าน”

“เรียกผมว่าต่อดีกว่านะครับ เรียกคุณท่านแล้วมันดูแปลกๆ” เพราะไม่อยากให้รู้สึกว่าห่างเหิน ทั้งที่ควรเรียกว่าลูกเขยนะครับ

“ฮ่าๆๆๆ ก็ชั้นไม่ชินไงคุณเอ๋ย เจ้านายของลูกชายมาเยี่ยมถึงนี่” แววตาเป็นประกายฉายแววอ่อนโยนเมื่อมองมาทางนี้ “หาน้ำหาท่าเอาเองนะในตู้เย็นน่ะ อย่าว่าชั้นเลยนะที่ดูแลไม่ได้ แค่เดินไปมาก็ลำบากจะแย่”

“ขอบคุณครับ ไม่ต้องห่วงผมหรอกครับ แค่นี้ผมก็มารบกวนเวลาพักผ่อนแล้ว” ผมควรจะเรียกป้าหรือแม่ดีครับ ช่วยคิดหน่อย

“โอย รบกวนอะไรกัน ชั้นสิไม่ว่า ที่เป็นภาระคนโน้นคนนี้ไปหมด” น้ำเสียงเหมือนตัดพ้อเล็กๆ

“ไม่หรอกครับ พี่เอกตั้งใจทำงานมากเพื่อคุณป้านะครับ” ผมอมยิ้มไปด้วยเมื่อพูดถึงใครอีกคน หน้าตาซื่อๆพร้อมท่าทางเงอะงะและใจลอยแทบตลอดเวลา ไม่ทันสังเกตเลยว่าคนที่นอนอยู่รับรู้ความในใจผมได้ง่ายดาย

“ชอบมันเหรอ” ออร่าที่แผ่ออกมาเป็นความรักที่ชัดเจน รายล้อมบุรุษหนุ่มหน้าตาดีจนอบอวลไปทั่ว

“ห๊ะ” ผมตกใจตาค้าง นี่ถ้าตาโตกว่านี้คงเหมือนไข่เป็ดแล้วล่ะ

“ชอบไอ้เอกหรือไงคุณน่ะ”

“ขะ คุณป้า” ผมเกาหัวแก้เก้อ หลอกใครต่อใครได้ แต่หลอกผู้ใหญ่ยากจริงๆ เลยต้องพยักหน้ายอมรับโดยปริยาย

“ชั้นไม่ว่าอะไรหรอกนนะถ้าคุณจะชอบมัน”

“หะ” ผมได้แต่อึ้งเป็นรอบที่สอง ในใจคิดแต่ว่าคนอายุปูนนี้แล้วคงจะไม่ยอมรับเรื่องแบบนี้หรอก มันไม่ใช่ทุกคนบนโลกที่จะยอมรับเรื่องการรักเพศเดียวกันอย่างง่ายดาย

“ชั้นก็แก่แล้ว จะตายวันตายพรุ่งเมื่อไหร่ไม่รู้ เจ้าเอกมันก็ได้แต่ออกไปทำงานงกๆไม่สนใจมีลูกมีเมียจนชั้นถอดใจเรื่องนี้ไปละ” แล้วสายตาคมกริบที่เหมือนพี่เอกก็จับจ้องมาทางนี้ “ถ้าคุณชอบมันจริง ชั้นก็ไม่ขัดหรอก ถึงแม้เพิ่งจะเจอกันชั้นก็พอรู้ว่าคุณเป็นคนดี แถมหล่อด้วย” ใบหน้าย่นยกยิ้มอย่างคนเข้าใจโลก หากประสบการณ์ที่สั่งสมมาไม่มีอะไรผิดพลาด เธอคิดว่าดูคนไม่ผิดเป็นแน่ เรื่องแบบนี้ไม่ได้ขึ้นอยู่กับคนตรงหน้า ถ้าลูกชายไม่เล่นด้วยมันก็ไม่เป็นอะไรหรอก อย่างน้อยก็จะได้ดูเป็นคนใจกว้าง

“อ่า ขอบคุณครับ” โดนชมว่าหล่อแบบนี้ เขินจนเสียอาการเลย

“แต่เจ้าเอกมันซื่อบื้อ คุณต้องพยายามหน่อยนะ มันไม่ได้โง่หรอก แค่ไม่ค่อยทันคนอื่นเฉยๆ..” แล้วคุณแม่ของพี่เอกก็เริ่มเล่าเรื่องลูกชาย ตลอดทั้งบ่ายที่นั่งฟังนั่นเอง ทำให้ผมตีสนิทและเข้าไปอยู่ในใจคนป่วยจนได้

“ผมกลับก่อนนะครับคุณป้า มารบกวนตั้งนาน”

“เรียกป้าทำไม เรียกแม่ได้แล้ว” แค่นี้แหละ หัวใจก็พองโตจนแทบจะบินกลับบางนาเลยล่ะ

#### ####

             เค้กวันเกิดถูกตัดและลำเลียงใส่จาน พี่เอกยกไปเสิร์ฟที่โต๊ะผู้อาวุโสก่อน หลังจากนั้นก็ตัดแบ่งแขกเหรื่อโดยมีผมช่วยจับมีดตัดเค้กอย่างตั้งใจ เสียงเพลงไพเราะล่องลอยมาตามสายลม เทียนดับไปแล้ว แสงส้มประดับรายรอบถูกเปิดมาแทนที่ ผู้คนต่างยิ้มแย้มจนอิ่มเอม ผมหุบยิ้มไม่ได้เพราะดีใจที่แผนวันนี้ลุล่วงไปได้ด้วยดี

“ถ่ายรูปหน่อยเว้ยไอ้ต่อ ท่านี้เหมือนตัดเค้กงานแต่งเลยว่ะ” ไอ้กรส่งเสียงและยกโทรศัพท์หรูมาถ่าย พี่เอกตกใจอ้าปากจนรูปออกมาดูตลก ถึงแม้จะเหวอไปบ้าง แต่แฟนผมก็น่ารักที่สุดแหละ

“ไม่เอาคุณต่อ ลบก่อน อายเค้า” พี่เอกบ่นอุบ พยายามแย่งมือถือในมือเพื่อลบรูปที่ไอ้กรส่งมา แต่ผิดคาดที่รูปนั้นเป็นแท็กจากเฟซบุ๊กของคนถ่าย พี่เอกเลยลบไม่ได้ เลยได้แต่งอนตุ๊บอยู่อย่างนั้น แต่ไม่นานก็หายเพราะมีบลูฮาวายมาแจก

             ของขวัญน้อยใหญ่วางตรงหน้า พี่เอกถูกคะยั้นคะยอให้เปิดแต่ละกล่องตรงนี้เลย เจ้าของวันเกิดเลยเหวอนิดหน่อยเนื่องจากไม่ชิน ผมคิดว่าน่าจะไม่เคยมากกว่า ที่ผ่านมาก็มัวแต่ทำงานหนักจนลืมวันเกิดตัวเองทุกปี แม้แต่ปีนี้ก็ตาม

“โอ้โห สวยจัง” ผมมองนาฬิกาเรือนหรูยี่ห้อดังที่พ่อแม่ผม พี่แก้วและพี่พันร่วมกันซื้อให้ พี่เอกบ่นเกรงใจและพยายามไม่รับ แต่ก็ถูกต้อนด้วยเหตุผลที่ว่าของขวัญมันมาจากคน 4 คน หารเฉลี่ยแล้วก็ไม่แพงเท่าไหร่หรอก (ถ้าแกไม่ไปค้นหาในอินเตอร์เน็ตเอานะว่าเรือนนี้มันเกือบสองล้านน่ะ)

             น้องชายพี่เอกให้เสื้อเชิ้ตใหม่เป็นของขวัญ พี่ชายดูเหมือนจะชอบมากเพราะมันเป็นสีเข้มแบบที่ใส่ประจำ รายนั้นชอบคิดไปเองว่าตัวเองอ้วนดำแก่ ทั้งที่หน้าตาไม่ใกล้เคียงคำว่าขี้เหร่แม้แต่น้อย ใบหน้าคมคายสันกรามชัดถูกจัดวางด้วยคิ้วหนา จมูกเป็นสันรับกับใบหน้า ดวงตาสองชั้นคมกริบชวนมอง ริมฝีปากที่หนาแต่สวยได้รูปน่าจูบตลอดเวลาทำให้ไปไหนไม่รอดนั่นอีก ...ถ้าไม่เรียกว่าหล่อ ทำไมไอ้ตงฉิน เทพบดินทร์และจีโอ้ถึงได้เข้ามาวนเวียนล่ะ ผมก็หวงของผมนะ ไม่อยากยกให้ใครหรอก กว่าจะได้เจอ กว่าจะอ่อยและคว้ามาเป็นแฟนได้ไม่ใช่ง่ายๆ ไม่มีทางจะปล่อยไปไหนหรอก จะแก่อ้วนดำ ต่อพงษ์คนนี้ก็รัก

“มองขนาดนี้ลากลงน้ำเลยมั้ย” เสียงไอ้น้องชายผมเอง ไอ้นี่ปากหมาชอบแซว มันคงไม่พอใจที่เต๊าะแย่งพี่เอกไม่ได้ ของขวัญจากไอ้ตงคือกีต้าร์ที่เจ้าตัวบ่นอยากได้มานานนั่นเอง ไม่รู้ว่ารู้ได้ยังไง ถ้าไม่ใช่จากเอกภาพก็คงมาจากเอกราชน้องชายทั้งสองนั่นแหละ ดีหน่อยที่ไอ้ตงมันมาที่งานช้าน่าจะอ้อยอิ่งจากงานเลี้ยงที่บ้านอาหมอ เลยไม่ทันได้เห็นตอนที่พี่เอกเป่าเทียน ผมมองใบหน้านั้นและซึมซับมันลงที่โสตประสาท ทุกการเคลื่อนไหว ทุกๆอย่างของเอกภพ เป็นของผมคนเดียว

             หลังงานเลี้ยงเลิกราก็พากันแยกย้าย ผมจองห้องให้คุณแม่พี่เอกพักที่นี่แทนที่จะนั่งรถไกลไปถึงบางบอน ดีหน่อยที่แฟนของน้องโทมีคนขับรถที่บ้านมารับ เลยเบาใจและค้างเป็นเพื่อนคุณแม่ ส่วนครอบครัวผมน่ะเหรอพากันกลับหมดแล้ว ดีหน่อยที่สองหมูไปค้างบ้านยาย งานนี้เลยไม่วุ่นวายเท่าไหร่ ผมเดินนำเจ้าของวันเกิดมาลิ่วๆ เสียงส้นรองเท้าคัทชูกระทบเป็นจังหวะบ่งบอกว่าเดินตามไม่ห่าง พอแตะบัตรเข้าห้องพักก็ถอดชุดออกอย่างรวดเร็ว

“อื้ออออ” ร่างเล็กกว่าถูกผมรวบและจรดกลีบปากทาบทับอย่างไม่ทันตั้งตัว แววตาแตกตื่นที่แสนคุ้นเคยไม่ได้ทำให้ผมหยุดการกระทำนี้ โพรงปากอุ่นเปิดออกอย่างเงอะงะ พี่เอกตอบกลับอย่างเชื่องช้า เราจูบกันมานับครั้งไม่ถ้วนจนกลายเป็นเรื่องปกติ

   เครื่องปรับอากาศในห้องยังทำงานไม่เต็มที่ เหงื่อไคลไหลย้อยจนเปียกชื้น เชิ้ตด้านในถูกถอดทิ้งอย่างไม่ใยดี พี่เอกหน้าแดงก่ำลมหายใจหอบพร่า ทรวงอกแกร่งกระเพื่อมอยากหนักราวกับพยายามตักตวงออกซิเจนให้เต็มปอด เม็ดน้อยสีน้ำตาลชูชันบ่งบอกอารมณ์ร่วมที่ถูกปลุกขึ้น เข็มขัดถอดแบะออกคาไว้ที่บั้นเอวสวย หน้าท้องสวยได้รูปแม้จะไร้ลอนกล้ามแต่กลับแข็งน่าลูบ ผมซุกใบหน้าเข้าซอกคอก่อนดันร่างที่อยู่ใต้อาณัติไปนอนแผ่ที่เตียงนุ่ม เสียงครางอื้อในลำคอบ่งบอกว่าพึงพอใจกับรสสัมผัส

             เลียวนกลีบปากจูบซับที่ทรวงอกก่อนกัดแผ่วเบาตรงส่วนปลายอ่อนไหว ร่างใหญ่ที่เงอะงะสั่นเทิ้มบิดไปมา ใบหน้าบูดเบ้เหยเกพยายามสะกดเสียงหยาบโลนแต่กลับถูกจูบจ้วงดูดเฟ้นแรงขึ้น ผมใช้มือข้างหนึ่งเขี่ยเม็ดไตแข็งนั้นรัวเร็วจนพี่เอกตัวกระเพื่อม สองขาดิ้นไปมาทำให้สามารถดึงขอบกางเกงร่นลงได้อีกหน่อย

“อา คุณต่อ พี่ อ๊า...” ไม่ต้องบรรยายก็พอรู้ว่าพี่เอกตื่นเต็มที่แล้ว แก่นกายที่เคยหลับแปรสภาพเป็นของแข็งนูนเด่น ผมเลียที่สะดือก่อนใช้สองมือถอดกางเกงหลุดรุ่ย กางเกงในสีขาวฉ่ำเยิ้มเป็นวงตรงส่วนหัว ส่งปากเข้างับจนคนนอนราบซี้ดปากอย่างเขินอาย

“อย่าหนีสิครับ” ผมเกาะกุมส่วนแข็งขืนนั้นไว้ ท่อนลำในมือสวยงามมีเส้นเลือดปูดโปนรับกับร่างกายใหญ่โต กลิ่นสาปชายคละคลุ้งจากแรงกระตุ้น ของเหลวใสสดหยดเยิ้มชวนหลงใหล ผมแตะลิ้นอุ่นตรงส่วนปลายเย้ายวนอย่างรักใคร่

“อ๊า ไม่เอาครับ มัน ม่ะ เหม็น” เสียงห้ามดังมาพร้อมสองมือที่คอยรั้งศีรษะผมให้ออกห่าง แต่สู้แรงกดที่สวนทางลงไม่ได้ ปากกว้างห่อหุ้มความเข้มแข็งไว้สุดลำ ดูดดื่มความหอบหวนอย่างกระหาย กลิ่นกายผู้ชายที่ผมรักมันไม่เคยเหม็น ยิ่งเข้าใกล้ก็เหมือนจะถูกดึงดูดลงไปในห้วงแห่งความปรารถนาที่ไร้ทางออก แม้รู้ว่ามันอันตรายแต่ผมกลับเต็มใจจะถูกดูดกลืนเข้าไปยังส่วนลึกที่สุดในห้วงความรู้สึกที่มีให้คนๆนี้

“อา ไม่ อา...” จังหวะรูดเฟ้นใช้เวลาค่อนข้างนานจนปวดกรามไปหมด แต่ผมไม่ล้มเลิกความพยายามที่จะปรนเปรอความวาบหวามให้เต็มที่ ขุดกับดักที่สุดแสนหื่นกระหายเพื่อล่อลวงผู้ชายธรรมดาที่แสนพิเศษให้ลุ่มหลงในตัวผมจนถอนตัวไม่ขึ้น พี่เอกจะต้องเป็นของผมคนเดียวเท่านั้น ...

             ร่างใหญ่บิดเร่าสั่นกระตุก แก่นกายแข็งกว่าเดิมจับเกร็งก่อนจะปลดปล่อยความหอมหวานในโพรงปาก ผมดูดกลืนอย่างดูดดื่มให้หมดทุกหยาดหยดที่รินทะลัก เสียงหอบหายใจดังเฮือกใหญ่เข้าจังหวะกลืนกิน ก่อนจะผละจากเบื้องล่างไล่สายตาจับจ้องไปที่ใบหน้าที่เปลี่ยนสี เหงื่อเม็ดใหญ่ไหลรินตามกรอบหน้าเหลี่ยม สันกรามขบเคี้ยวไปมาราวกับหิวโหย ผมเอื้อมมือใหญ่ลูบไล้จมูกโด่งอย่างรักใคร่ แววตาวิงวอนอย่างไม่ปกปิด พี่เอกหลบตาเขินอายแต่กลับยกแยกสองขาตั้งขึ้นเผยให้เห็นร่องกลีบสีคล้ำที่บวมช้ำจากเมื่อตอนบ่าย ผมยิ้มและกดใบหน้าลงประชิด

             บั้นท้ายกลมกลึงแน่นขนัดยั่วยวนจนน้องชายผมปวดปร่าเพราะแข็งจัด กลิ่นอับเฉพาะจุดแตะจมูกแต่ผมกลับฉกลิ้นสากอย่างไม่รังเกียจ ร่างที่นอนอยู่บิดสั่นสะท้านไปมาอย่างหนัก เสียงครางเย้ายั่วทำให้ผมพึงพอใจที่เห็นอารมณ์ร่วมอย่างแจ่มชัด รอยจีบขมิบไปมาตามแรงฉกเลีย ผมละเลงวนที่ขอบเล็กและลากผ่านจดจ่อกับช่องน้อยอย่างหวงแหน มันยังบวมอย่างเห็นได้ชัด แม้จะนึกสงสารแต่ความต้องการมันพุ่งสูงเกินสะกดกลั้น ภาพพี่เอกบิดเรือนร่างไปมาเซ็กซี่เกินกว่าจะละสายตาออกได้ ผมจับข้อพับยกสูงจนบั้นท้ายกลมลอยหมุนวนตามแรงฉกจ้วง มือใหญ่ไล่มาจับที่เนื้อแน่นซ้ายขวาดันขึ้นจนแทบเห็นกระดูกสันหลัง พี่เอกส่งเสียงครางอย่างโหยไห้ สองมือขยุ้มผ้าปูที่นอนยับย่น ผมใช้มือหนึ่งยัดหมอนรองเอวแกร่งนั้นไว้ ก่อนจัดท่าและควานหาของสำคัญช่วยบรรเทาความฝืดเคือง นิ้วยาวผลุบหายไปอย่างช้าๆ

“อ๊ะ อื้อ...” พี่เอกหน้าแดงกว่าเก่า บั้นท้ายบิดโยกอย่างไม่อาจรู้ได้ว่าเจ็บหรือเสียว แต่การอยู่กับที่ไม่ขยับหนีเหมือนทุกครั้งก็พอจะบอกให้รู้ได้ว่าครั้งนี้เขาเต็มใจเป็นของผมมากเพียงไหน ภายในแน่นขนัดตอดตุบจนขยับนิ้วแทบไม่ได้ ผมกวาดมันไปมาซ้ายขวาขึ้นลงเพื่อหวังให้ความยืดหยุ่นช่วยปรับสถาพ พี่เอกครางลั่นจากแรงดีดดิ้นผ้าปูเตียงโดนทึ้งจนหลุดรุ่ย สองขาส่ายสะเปะสะปะไปมาและเสียดสีที่ลำคอผมอยู่อย่างนั้น เจลใสถูกราดลงไปเพิ่มเมื่อลองใส่นิ้วที่สองเข้าไป

             รอยย่นเปิดอ้ากลืนกินสิ่งแปลกปลอมเข้าไปได้อย่างไม่ยากนัก คงเป็นเพราะการร่วมรักเมื่อตอนบ่ายช่วยให้รอยแยกนี้ขยายตัวจากเดิม ผมหมุนสองนิ้วช้าๆจนพี่เอกกระตุกตัวผุดลุกและนอนทรุดลงไป

“อ๊า คุณต่อ อย่าแกล้งพี่ อ๊า” ใบหน้าเหยเก ริมฝีปากเม้มชิดจนห้อเลือด สองแขนเกร็งจนเส้นเลือดปูดโปนน่ามอง

“ผมแกล้งยังไงเหรอครับ” ยั่วยิ้มและบรรเลงนิ้วครูดเนื้อในอบอุ่นไปมา ความยืดหยุ่นด้านในอ่อนยวบตามแรงไหลเข้าออก ข้อนิ้วทั้งสองงองุ้มครูดสัมผัสแนบแน่นหยอกล้อ

“อ๊า พี่เจ็บ อ๊า อ๊า อ๊า” พี่เอกร้องเจ็บทุกครั้ง แต่กลับกระตุ้นความหื่นกระหายส่วนลึกผมอย่างน่าประหลาด หรืออาจเป็นเพราะรสนิยมชื่นชอบให้อีกฝ่ายร้องขออย่างหมดทางสู้ของตัวเองก็ไม่รู้ที่ทำให้รู้สึกดีเช่นนี้ ผมเคยคิดว่าตัวเองอาจจะเป็นโรคจิตชนิดหนึ่ง แต่ก็ไม่น่าจะใช่ เนื่องจากที่ผ่านมาผมไม่ได้รู้สึกแบบนี้กับใคร แค่กับพี่เอก ที่ยิ่งอ่อนแอในอ้อมกอดมากเท่าไหร่ก็ยิ่งกระตุ้นให้ผมเตลิดมากเท่านั้น

“เป็นของผมนะครับ” ผมเลื่อนกายแนบใบหน้าที่ข้างหูขวา น้ำตาไหลรินชวนให้วูบโหวงถูกเลียหายหลงเหลือแต่ความเค็มในปาก พี่เอกสะกดกลั้นเสียงร้องก่อนพยักหน้าและยกสองขาให้สูงขึ้น ผมทาบร่างหนาตรงกลางตัวทอดถอนนิ้วยาวออกมา มือที่เคยขยุ้มผ้าเกาะกุมแก้มก้นตัวเองอย่างยั่วเย้า รูแคบเปิดทางรอรับความยิ่งใหญ่ที่พร้อมรบมานานเนิ่น ผมควานหาของสำคัญ ก่อนฉีกถุงยางอนามัยสวมทับราดด้วยของเหลวเย็น จับจ่อปลายบานใหญ่ขยี้รูน้อยช้าๆ ส่งแรงกดจนมันเข้าไปด้านในอย่างแรง

ผลุบ!

“ฮ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” พี่เอกตัวกระตุกวูบ เนื้อในตอดรัดแน่นราวกับปกป้องเส้นประสาทตรงรอยแยกนั้น แต่มันกลับเร่งให้ผมกระสันเสียวมากกว่าเก่า ความแน่นที่ไม่เคยแปรเปลี่ยนยิ่งทำให้แทบสุดกลั้น ปากหนาอ้าพะงาบอย่างหาตัวช่วย ผมกดริมฝีปากทาบทับส่งลิ้นฉกกวาดโพรงอุ่นอย่างดุดัน ลมหายใจของเราขาดห้วง น้ำลายไหลหนืดเหนียวปนเปถูกดูดกลืนอย่างเอร็ดอร่อย บั้นท้ายตึงแน่นขมิบไม่ปล่อยแต่ก็อนุญาตให้ความเป็นชายของผมไหลรูดเข้าไปช้าๆ ความร้อนในตัวพี่เอกทำให้ตบะแทบแตก สองมือหนาขยุ้มอกจนเปลี่ยนสีก่อนเปลี่ยนไปจับต้นขาแกร่งดันโน้มเข้าหาคนนอนราบมากขึ้นเพื่อเปิดช่องทางให้แหวกอ้า แรงส่งเริ่มเพิ่มระดับพี่เอกร้องอื้ออึงแต่ถูกดูดกลืนด้วยปากใหญ่ของผมจนหมดสิ้น

สวบ!!

“อื้อออออออออออออออออออออออออออ” ผมออกแรงกดส่วนที่เหลือเข้าไปจนสุด พี่เอกร้องเฮือกตาเหลือกอย่างน่าสงสารแต่ทำอะไรไม่ได้ ร่างกายเราหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวโดยมีความร้อนระอุและหนึบแน่นในกายพี่เอกเป็นสักขีพยาน ผมไม่ละโพรงปากเร่าร้อนนั้น ไม่มีคำพูดใดๆจะปลอบโยน มีแต่ความต้องการที่โหยหาและป่าเถื่อน อยากบดบี้คนๆนี้ให้แหลกสลาย แต่ใจหนึ่งก็อยากทะนุถนอมอย่างรักใคร่ ความสับสนตีวนปนเปพร้อมเสียงกระแทกไหลรูดเข้าออกเป็นจังหวะ

             ผมผละใบหน้าออก น้ำเหนียวหนืดไหลเยิ้มล้นเอ่อ พี่เอกใบหน้าเหยเกเนื้อตัวสั่นเทิ้ม ผมยกตัวจับกุมที่ข้อเท้าแกร่งให้ชูสูงขนานไปกับเรือนร่างผม ขบฟันที่ปลีน่องแน่นอย่างเมามันจนเกิดรอยฟันลึก พี่เอกร้องเสียงกระเส่าสองมือพยายามไขว่คว้ามาทางนี้ แต่ผมแค่ส่งสายตายั่วยวนไปให้จนอีกฝ่ายขวนเขินวางสองแขนข้างลำตัวจิกผ้าปูสีขาวยับยู่อีกครั้ง สายตากวาดมองทางถ้ำเล็กที่ส่งผ่านแรงกระแทกเข้าออกหนักหน่วงอย่างเสียวซ่าน แก่นกายใหญ่โตถูกดูดกลืนเข้าไปข้างในเคลื่อนไหวไปมาเร็วรี่พาความเสียวซ่านและความสดใสของเนื้อในพี่เอกปูดปลิ้นช่างเป็นทิวทัศน์ที่สวยงาม ผมเร่งแรงส่งไปไม่ยั้ง เสียงกล้ามเนื้อกระทบกันดังสนั่นผสานเสียงร้องครางของเราทั้งคู่ รูแคบขมิบตอดจนทนไม่ได้ แรงสอดทะยานคว้านเข้าออกไหลลึกสุดที่จะเป็นไปได้ ผมแช่ความใหญ่โตคาคับตรงนั้นก่อนที่ความแปลบปลาบจะแล่นพล่านส่งผ่านความสุขสมเหนียวข้นเข้าไปกระทบสิ่งเร้นลับภายในอย่างล้นทะลัก

“อา พี่เอกครับ”

“อื้อ” คนถูกเรียกชื่อร้องรับ “อะ เอาออกก่อน พี่จุก” แต่มีหรือที่ผมจะยอม เมื่อภาพเบื้องหน้ามันคือสิ่งล้ำค่าที่สุด

“อ๊า คุณต่อ” ผมสวนกายกระแทกเน้นๆ จนร่างล่ำสั่นกระตุก “เจ็บ อื้อ”

“อ๊าๆๆๆๆ” แล้วผมก็สอดกายเข้าไปถี่ยิบ คว้าสองมือสอดประสานกันแน่น เสียงหยาบโลนของรสสัมผัสชวนให้ลุ่มหลง พี่เอกตอดรัดอย่างหนักหน่วงทุกจังหวะที่ผมกระแทกกายเข้าหา นานเนิ่นกว่าครึ่งชั่วโมงถึงจะเต็มอิ่ม ผมทอดถอนแก่นกายอย่างเสียดาย ของเหลวข้นไหลเปรอะเป็นคราบ สีแดงสดปะปนจนน่าตกใจ นี่ทำแรงไปอีกแล้ว ไอ้ต่อเอ๊ย...

“อ๊ะ อะไรกันครับ” พี่เอกดูเหมือนจะประหลาดใจมากกว่าจะสนใจความเจ็บ มือซ้ายถูกยกขึ้นระดับสายตา เพ่งพินิจสักพักกว่าจะรู้ว่าเป็นคืออะไร

“ของขวัญวันเกิดไงครับ แหวนหมั้น หรือจะเป็นแหวนแต่งงานก็ได้” วิธีให้ของขวัญวันเกิดแบบต่อพงษ์ล่ะครับ

“คุณต่อ” พี่เอกเหมือนจะซึ้ง แต่กลับซี้ดปาก “แสบ” ... อ้าว กรรม แทนที่จะสนใจแหวน แต่กลับรู้สึกตัวแล้วว่าเจ็บบั้นท้าย หมดกันความซึ้ง ก่อนที่พี่เอกจะพูดอะไรต่อ ผมกดปากไปจูบอีกครั้ง ก่อนที่จะยกสองขาให้ลอยขึ้น ... น่ารักแบบนี้ต้องทำโทษ!

[DrSlump]

 

[Ginny Jinny]

 

[วายซ่า]

คุณต่อซาดิสม์นะเนี่ย อุตสาห์เนียนสวมแหวนแต่หมดมู๊ดเพราะพี่เอกเจ็บซะงั้น. 

[seaz]

OMG!
จัดหนักมาก ฉลองวันเกิด

[gayraygirl]

นี่คือจบแล้วใช่ไหม เรียกเลือดเลยทีเดียว

[Yarkrak]

 
ขอบคุณสำหรับนิยายที่น่ารัก ๆ แบบนี้จ้า

[จากต้นจนอวสาน]

เรื่องนี้สนุกมากน้า ใครยังไม่ได้อ่าน ห้ามพลาดครับ อิอิ

[Chompoo reangkarn]

 

[่patsaporn]

คุณต่อพงษ์เป็นคนคลั่งรักมากจ้า นางน่ารักนะ รักเมียหลงเมียมากกกก
พี่เอกคือน่ารักตลอด เป็นคนจริงใจ ซื่อๆ คนมาหลงเสน่ห์เยอะเลยนะ
พ่อแม่ของสองบ้านก็น่ารักมากเลย
ขอบคุณค่ั

[จากต้นจนอวสาน]

คุณต่อพงษ์เป็นคนคลั่งรักมากจ้า นางน่ารักนะ รักเมียหลงเมียมากกกก
พี่เอกคือน่ารักตลอด เป็นคนจริงใจ ซื่อๆ คนมาหลงเสน่ห์เยอะเลยนะ
พ่อแม่ของสองบ้านก็น่ารักมากเลย
ขอบคุณค่ั

ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ
อ่านแล้วดีใจจังเลยที่มีคนชอบ 

[JanTi]

คุณต่อคลั่งรักสุดพี่เอกช้ำหมดแล้ว. ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ

[Chompoo reangkarn]