หัวข้อ: Personal Driver : คนขับ(รัก)ส่วนบุคคล | นิยาย Y ตอนที่ 40 P.12 @11/11/20

[แก่ เหี่ยว เคี้ยวยาก]

H B D และสุขภาพแข็งแรง ปลอดภัยจาก COVID-19 นะ

[bun]

ขอให้ไรต์สุขภาพแข็งแรง ปลอดจากเชื้อ Covid 19

[วายซ่า]

สุขสันต์วันเกิดคุณนักเขียนค่ะ. ขอให้สุขภาพแข็งแรง ปลอดโควิด19 มีความสุขมากๆ นะคะ. 

ส่วนพี่เอกน้านนน ให้คุณต่อตะล่อม รอจับกินต่อไปจ๊ะ.

[Dee^daY]

เช็ดผมก่อน

[t2007]

น้องต่อ รัก และหลง พร้อม ทนุถนอม ลุงเอกมากๆๆ

[Ac118]

โอ้ยย ลุงเอกเสียผีทุกคืนเด่วก็เสียตัว 

HBD ขอให้คุณนักเขียนมีความสุขมากๆ สุขภาพเเข็งแรง ปลอดภัยจากโควิดค่าาาา 

[จากต้นจนอวสาน]

Personal Driver : คนขับ(รัก)ส่วนบุคคล

ตอนที่ 21 เจ้าของเก่าจะมาเอาคืนไป...

             หลังๆผมจับสังเกตได้ ว่าคุณกร ผู้จัดการฝ่ายการตลาดคนใหม่ติดรถกลับบ้านพร้อมเจ้านายหนุ่มเป็นประจำ และหลายครั้งที่ผมจะต้องขับรถวนไปรับที่บ้านแถวบางนาด้วย เพราะเจ้านายหนุ่มบอกว่าเป็นทางผ่าน... ท่าทางของทั้งคู่เวลาอยู่ด้วยกันมันช่างผ่อนคลายและดูเหมาะสมกันอย่างที่สุด ใบหน้าคนหนึ่งหล่อคม อีกคนหนึ่งก็หล่อใส อยู่ด้วยกันแล้วเหมือนพลังหยินหยางแผ่ออกมาให้คนนอกเข้าไม่ถึง ... คนนอกก็หมายถึงตัวผมเอง

             ถึงจะรู้มาแล้วว่าทั้งคู่เคยคบกันตอนที่อยู่อเมริกา แถมเจ้านายหนุ่มก็ยืนยันว่าไม่คิดจะกลับไป แต่ผมก็อดคิดไม่ได้ว่าจะไม่มีใครหวั่นไหว ... ผมคิดมากถึงขั้นทึ้งหัวตัวเองเลยครับ แต่เป็นเรื่องที่ว่า...ทำไมในหัวผมต้องคิดเรื่องของเจ้านายหนุ่มกับคุณกรด้วย...ไม่ใช่เรื่องที่ว่าคุณกรจะกลับมาคืนดีกับคุณต่อนะครับ

“พี่หึง” ไอ้โทให้คำตอบตอนที่เจอกันครั้งล่าสุด รายนั้นเชียร์คุณต่อขาดใจเลยครับ แถมแม่ยังเห็นดีเห็นงามอีกต่างหาก...ช่วยเห็นว่าผมเป็นผู้ชายหน่อยเถอะ

“เปล่า”

“ปากแข็ง” นั่นไง โดนละ “พี่เอกคิดว่าการที่พี่ไปค้างที่บ้านพี่ต่อทุกคืนๆเนี่ย จะไม่หวั่นไหว”

“ไม่โว้ย”

“พี่แน่ใจเหรอว่าพี่ต่อไม่ได้ทำอะไรพี่ไปแล้ว”

“ส้นตีนสิ” ผมแจกคำด่าให้เป็นชุด ไอ้น้องชายตัวดีมันพูดเหมือนเกาะใต้เตียงบ้านคุณต่อพงษ์อย่างงั้นแหละ

“ถ้าไม่หึง ถ้าไม่หวั่นไหว ไม่มีอะไรจริงๆ พี่หน้าแดงทำไม”

“ก็กู...”

“ถ้าไม่รู้สึกดีกับพี่ต่อไปแล้ว พี่จะคิดมากเรื่องนี้ทำไม” ผ่าม ผ่าม ผ่าม

“ถ้ากูรู้กูจะปรึกษามึงมั้ย ไอ้น้องเวร”

“ง่ายๆเลยพี่เอก” มันทำหน้ายียวน

“อะไร”

“พี่ชอบพี่ต่ออย่างจังแล้วล่ะ แค่ยังไม่ยอมรับเฉยๆ” แล้วมันก็ยิ้มแป้นจนอยากจะถีบ

ชอบเหรอ....อื้อออออ ก็ไม่ได้รังเกียจที่โดนกอด หอม จูบแล้วนะ

....โอ๊ยยยยยยยยยยยยย ทำไมต้องคิดมากเรื่องนี้ด้วยวะ

คุณต่อพงษ์มีดีอะไรให้ไอ้เอกภพต้องหวั่นไหว เปลี่ยนรสนิยมทางเพศไปชอบได้

หนึ่ง...หล่อ

สอง...หุ่นดี

สาม...รวย

สี่...หน้าที่การงานดี

ห้า...มีการศึกษา

หก...มีอนาคต

เจ็ด...จูบเก่ง

โว้ยยยยยยยยยยย ข้อ 7 ไม่ต้องโผล่มาก็ได้นะ

“เป็นอะไรพี่เอก ทำไมหน้าแดงๆ ไม่สบายรึเปล่าครับ” ตัดภาพมาในรถ... เสียงนุ่มทักมาจนผมยิ้มแหย เมื่อไหร่ที่คุณกรมาด้วย เจ้านายหนุ่มก็จะกลับไปนั่งด้านหลังแทน

“ไม่เป็นไรครับคุณกร มันร้อนๆน่ะครับ” ผมมองเลขอุณหภูมิ 21 องศา... มึงหาข้อแก้ตัวที่ดีกว่านี้ไม่ได้รึไง

“ครับ ร้อนก็ร้อน” น้ำเสียงนั้นดูเหมือนจะแซว ก่อนหันไปคุยกับเจ้านายหนุ่มต่อ

“เออต่อ...พรุ่งนี้วีณาจะเปิดร้านใหม่ นายสนใจไปประเดิมมั้ย”

“เห้ย จริงดิ ทำไมเปิดแล้วไม่ยอมบอกกล่าวกันเลยวะ”

“บอกแล้วนี่ไง บอกผ่านเรานี่แหละ เห็นว่าทำงานด้วยกันเลยโทรมาชวนทั้งคู่”

“อืม พรุ่งนี้เย็นยังว่างนะ” เจ้านายผมดูตารางการทำงานในมือถือ

“ดีเลย งั้นพรุ่งนี้เราติดรถนายไปนะ”

“ได้สิ” คุณต่อตอบรับด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน...ถ่านไฟเก่าสินะ

ทำไมหูผมร้อนได้ขนาดนี้...

“พี่มั่นใจแค่ไหนว่าไม่ได้คิดอะไรกับคุณต่อ”

“ร้อยเปอร์เซ็นต์” ผมนึกเรื่องที่คุยกับน้องชายวันนั้นต่อ

“แน่จั๊ย” เสียงจะสูงไปมั้ย

“มึงถามแบบนี้ จะทำลายความมั่นใจกูรึไง”

“ก็เสียงพี่ไม่หนักแน่นอะ” ไอ้น้องเวร สรุปใครเป็นพี่ใครเป็นน้องวะเนี่ย “เอางี้ พี่ต้องพิสูจน์สิ ว่าไม่ได้ชอบพี่ต่อ”

“ยังไงวะ”

“ก็...ซุบซิบๆๆๆ” มันมากระซิบข้างหู

“เชี่ย เปลืองตัง”

“โหยพี่ รับรองเด็ด ขาวๆหมวยๆสไตล์ที่ชอบเลย ไม่เกินสามพันรวมค่าห้อง เดี๋ยวผมส่งโลเคชั่นให้ในไลน์”

“แล้วนี่มึง...” กลายเป็นว่าผมเอ็ดตะโรมันเรื่องที่แอบไปตีหม้อแทนซะแล้ว

             วันนี้เรามีประชุมกับลูกค้าแถวพญาไท ผมเลยส่งเจ้านายหนุ่มก่อน และเช่นเคย ต้องไปส่งแฟนเก่าของเขาด้วย...ทุกทีขับรถมาเองได้ แต่ตอนนี้ง่อยเปลี้ยเสียขารึไง ถึงต้องการให้มีคนขับรถไปส่ง...ต้องลงทางด่วนที่นานา ส่งเจ้านายเข้าบ้านและขับวนไปส่งคุณกรที่บางนาต่ออีก....ใกล้กันจริงๆ ... ผมไม่ได้ไม่พอใจนะครับ แต่อารมณ์เสียเพราะรถติดเฉยๆ

ติ๊ง!

เสียงไลน์ดังขึ้น ได้จังหวะพอดีที่รถติด เลยมีโอกาสเอามาอ่าน ... ข้อความจากน้องชายผมครับ

‘รวมน้องหนูเด็ดๆ ใต้ทางด่วน xxx’ โอ้โห กับการเรียนมึงขยันแบบนี้มั้ยเนี่ย เอาไงดีวะ ส่งคุณกรแล้วทางสะดวก จะลองไปหน่อยดีมั้ย จะได้รู้ไปเลยว่าหมู่หรือจ่า ... กลับช้าหน่อย เจ้านายหนุ่มไม่ว่าอะไรหรอก อ้างรถติดไปก็ได้

...ผมพารถหรูไปตามแผนที่นำทาง โดยมีปลายทางเป็นหมุดที่น้องชายผมปักไว้ให้

             ต่อพงษ์อาบน้ำเสร็จทันทีหลังจากกลับถึงบ้าน ชั่วอึดใจก็ได้รับข้อความจากเพื่อนร่วมงานว่าถึงบ้านแล้ว... แต่ข้อมูลในจีพีเอสติดรถยนต์บอกว่าคนขับไม่ได้มุ่งตรงกลับบ้าน....

“ไปไหน” เจ้าตัวคิดก่อนจะเปิดแม็คบุ๊กเพื่อเทียบแผนที่บนหน้าจอ
“หืม...”



             ห้องนอนที่โรงแรมแถวนี้ถือว่าดีกว่าที่คิดแถมราคาไม่แพง ผมเลือกน้องหนูคนที่ตรงสเป๊กที่สุดมาเลยครับ ขาว นมใหญ่ หุ่นดี เสียดายที่ไม่ค่อยสวย แต่ก็พอทดแทนสิ่งที่จะได้มาได้ นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่จะทำอะไรแบบนี้ ก่อนหน้านี้ไม่มีความคิดที่จะมาปลดปล่อยกับคนแปลกหน้า เหตุผลหลักคือ ไม่มีเงิน...

             น้องหนูเข้าไปอาบน้ำก่อน ผมลูบกล่องถุงยางอนามัยในกระเป๋ากางเกงอย่างตื่นเต้น เอาวะ...เพื่อความมั่นใจ ไม่ลองไม่รู้ หลังจากน้องหนูออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพผ้าขนหนูพันตัวผืนเดียว อกใหญ่กระเพื่อมแทบปิดไม่มิด ผมลิงโลดเลยครับที่พลังงานบางอย่างของผมมันยังใช้งานได้ดี

“เสี่ยไปอาบน้ำก่อนนะคะ เดี๋ยวค่อยมาสนุกกัน” อื้อ เสียงน้องยั่วใจพี่มากบอกเลย ผมทำตามอย่างว่าง่าย ขัดทุกซอกทุกมุมอย่างหมดจด... ทั้งหมดทั้งมวลใช้เวลาไม่นานครับ แต่ก็คิดว่าสะอาดปราศจากกลิ่น

ไฟดับ?

“ทำไมมืดจังเลยในนี้” ผ้าม่านของโรงแรมเป็นแบบหนาพิเศษ เมื่อปิดไฟแล้วเลยมืดไปหมดเลยครับ สายตายังปรับสภาพไม่ได้

“ก็หนูอยากทำให้ป๋าตื่นเต้น ฮิฮิ” แหมมม เสียงหัวเราะยังเซ็กซี่เลย มึงเอ๊ยยยยย... ผมเดินไปตามเสียงของน้องหนู ล้มตัวลงบนเตียงนัวเนียเรือนร่างเนียนแน่นอย่างหื่นกาม

“อื้อ” ครางสิครับ เมื่อโดนน้องหนูสอนเชิง น้องชายผมนี่โดนงับจนสุดโคนเลย คอลึกนะเรา...

“อ๊า” ผมนี่เสียวไปหมดเลยครับ เมื่อน้องลูบแผ่นหลังผมไปด้วย แต่เอ๊ะ...ทำไมมือน้องมันสากๆ

“อื้ออออ” ริมฝีปากน้องดูดที่ซอกคอจนผมตัวสั่น แถมยังเลียหลังหู ส่วนที่ผมอ่อนไหวที่สุดอีกด้วย น้องหนูนี่รู้งานจริงๆ

....

[GBlk]

คะ คะ ค้างงงงงงง

[seaz]

จะตัดจบตอนแบบนี้ไม่ได้นะครับ ... ได้โปรด

[แก่ เหี่ยว เคี้ยวยาก]

จบตอนแบบนี้

ยอมติดเครดิตบูโร ดีกว่า

[BitterCucumber]

มาต่อด่วนค่าาาาา เลือดเดินไม่สะดวกเลย

[bun]

สงสัยโดนดัดหลังแล้วแหละ ขนาดมีจีพีเอสติดรถขนาดนี้

[DrSlump]

 

สงสัยมีการเปลี่ยนตัวผู้เล่นเกิดขึ้นนะ

ใช่ป่ะ คุณต่อพงษ์  อิอิ

[วายซ่า]

อ้าว....พี่เอก ท่าจะโดนเล่นซะแล้ว. 

[t2007]

น้องต่อ ได้อารมณ์ ม่านรูด เนอะ

[Dee^daY]

มือน้องสากๆ ..

[จากต้นจนอวสาน]

หนี COVID-19 มาอ่านนิยายฟินๆกันดีกว่าจ้า...

มาบอกใบ้ว่า ตอนที่ 25-29 จะเป็นตอนพิเศษสำหรับแฟนๆนะครับ

รออ่านกันด้วยน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา อิอิอิ

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

Personal Driver : คนขับ(รัก)ส่วนบุคคล

ตอนที่ 22 พิสูจน์ไปเลยว่าเอกภพไม่ได้ชอบผู้ชาย



ไฟดับ?

“ทำไมมืดจังเลยในนี้” ผ้าม่านของโรงแรมเป็นแบบหนาพิเศษ เมื่อปิดไฟแล้วเลยมืดไปหมดเลยครับ สายตายังปรับสภาพไม่ได้

“ก็หนูอยากทำให้ป๋าตื่นเต้น ฮิฮิ” แหมมม เสียงหัวเราะยังเซ็กซี่เลย มึงเอ๊ยยยยย... ผมเดินไปตามเสียงของน้องหนู ล้มตัวลงบนเตียงนัวเนียเรือนร่างเนียนแน่นอย่างหื่นกาม

“อื้อ” ครางสิครับ เมื่อโดนน้องหนูสอนเชิง น้องชายผมนี่โดนงับจนสุดโคนเลย คอลึกนะเรา...

“อ๊า” ผมนี่เสียวไปหมดเลยครับ เมื่อน้องลูบแผ่นหลังผมไปด้วย

แต่เอ๊ะ...ทำไมมือน้องมันสากๆ

“อื้ออออ” ริมฝีปากน้องดูดที่ซอกคอจนผมตัวสั่น แถมยังเลียหลังหู ส่วนที่ผมอ่อนไหวที่สุดอีกด้วย น้องหนูนี่รู้งานจริงๆ

แต่.... ทำไมน้องหนูมาไซร้ซอกคอผมได้

ทั้งๆที่...ปากก็ยังจัดการกับไอ้นั่นของผมอยู่

เช็ด!

พรึบ! ผมเปิดไฟสิครับ

“คะ คุณต่อ” ผมตะลึงสิครับ ทำไมเจ้านายหนุ่มถึงมาอยู่ที่นี่ได้ แถมยังเปลือยอกเสียด้วย ใบหน้าบูดบึ้งดูน่ากลัวแถมยังโบกมือไล่น้องหนูผมให้ออกจากห้องไปอีกด้วย “มะ มา ได้ไงครับ”

“...” เงียบกริบ น้องหนูกวาดเสื้อผ้าตัวเองพุ่งตัวออกไปในสภาพคลุมผ้าขนหนูผืนเดียว แล้วเจ้านายหนุ่มก็ระดมงับซอกคอผมไม่ยั้ง

“อื้อ อย่าครับ อ๊า คุณต่อ ไม่เอา” เห็นว่าตัวโตกว่าจะมาทำรุ่มร่ามได้ง่ายๆรึไง ... ผมได้แต่คิดแหละครับ เพราะแรงเจ้านายหนุ่มเยอะจริงๆ

“ทีแบบนี้ทำเป็นบอกไม่เอา จะเอาน้องหนูนมใหญ่นั่นใช่มั้ย” นี่ถามจริง หรือถามประชดเพราะโกรธครับ ผมงง

“อื้อ ไม่เอาครับ อ๊า” มือใหญ่รูดคลึงน้องชายผมถี่ยิบเลยครับ แถมยังดูดนมผมยังกะเป็นแม่วัวงั้นแหละ

 “คุณต่อ พอก่อน” ผมขืนตัวสุดแรงจนคนที่ทับอยู่เซออกไป

“ชอบความรุนแรงเหรอ” ใบหน้านั้นแดงจัดเลยครับ ส่วนผมก็โมโหแล้วเช่นกัน ทำไมต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย ไม่ให้เกียรติกันเลยให้ตายสิ เป็นเจ้านายนะโว้ย ไม่ใช่เป็นแฟนหรือญาติกัน

“ไม่ชอบ ไม่ชอบอะไรทั้งนั้น คุณต่อทำแบบนี้ทำไม” ผมขึ้นเสียง

“ผมต้องถามพี่มากกว่า พี่ทำแบบนี้ทำไม” น้ำเสียงนั้นดุชิบ ไม่เคยเห็นเจ้านายหนุ่มเวอร์ชั่นนี้มาก่อนเลย พวกเรานี่ต่างอารมณ์ปะทุกันดุเดือด

“ผมจะทำอะไรมันก็เรื่องของผมปะ” ตอบเพราะโกรธมากนะครับ ปกติไม่เคยต่อล้อต่อเถียง

“งั้นเหรอ พี่เอกรู้ว่าผมรู้สึกยังไงกับพี่ แต่ก็ไม่เคยสนใจ กลับมาหา...อะไรแบบนี้เนี่ยนะ” น้ำเสียงนั้นดังลั่นเชิงตัดพ้อ

“...”

“ถ้าพี่ไม่ชอบผม โอเคได้ ต่อไปผมจะไม่ยุ่งกับพี่อีก” อ้าว งอนเหรอ เมื่องี้โกรธ ตอนนี้งอน หรือว่าทั้งโกรธและงอนในคราวเดียวกันวะ แล้วทำไมต้องทำหน้าจ๋อยแบบนั้นด้วย แถมทำท่าเหมือนจะลุกจากเตียงอีก จะด่าก็ด่ามาดิ ไอ้เอกไม่กลัวหรอกโว้ย

“คุณต่อ” ไอ้มือเจ้ากรรม มึงจะไปจับแขนเขาไว้ทำไม

“พี่มันแม่ง” น้ำเสียงแบบนี้....เชี่ย น้อยใจต้องมา แต่ทำไมกูต้องรู้สึกผิดด้วยวะ แล้วทำไมพอจับแขนไว้แล้วต้องกลับมานั่งที่เดิมด้วยวะเห้ย...

“ถ้าพี่ไม่คิดอะไรกับผม ผมก็จะปล่อยพี่ไป ผมจะไม่ยุ่งกับพี่อีก” ผมนี่เจ็บจี๊ดที่ใจเลยครับ พูดไม่ออกแล้วเมื่อเจอประโยคนี้สองรอบในเวลาไม่ถึงนาที

“...ไปหาคุณกรน่ะเหรอ” กรรม สุดท้ายผมก็เผลอพูดชื่อนี้ออกไป นึกอยากตบปากตัวเอง

“ผมจะไปหาใคร พี่เกี่ยวอะไรด้วย” โดนย้อนสิครับงานนี้ หน้าชาไปเลย เหมือนโดนเยาะเย้ย

“ใช่สิครับ ผมมันไม่เกี่ยวอะไรอยู่แล้ว คุณต่อจะไปมีใคร หรือจะกลับไปหาคุณกร...” ผมสติหลุด

“...”

“คุณทั้งคู่เหมาะสมกันออก เวลาอยู่ด้วยกันยังกับเกิดมาเป็นของกันและกัน...” นั่นคือภาพที่ผมเห็นเวลาทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน

“....”

“ผมซะอีก ที่ไม่มีอะไรเหมาะกับคุณต่อเลย...เชี่ย ทำไมผมต้องคิดมากเรื่องนี้ด้วยวะ” สองมือยีผมจนหัวฟู อยากลบเรื่องที่กวนใจตอนนี้ออกให้หมด

“....”

“ไอ้โท ไอ้เวร ทำไมมึงต้องแนะนำอะไรแบบนี้กับกูด้วยวะ” ผมพล่ามไปเรื่อยละครับ

“พี่เอก...” เจ้านายหนุ่มเสียงอ่อน เตียงไหวยวบยาบเมื่อขยับร่างมาใกล้จนประชิดและรวบตัวผมไปกอด

“ผมขอโทษ” ผมแทบไม่เชื่อหูตัวเองเลยครับ เจ้านายพูดขอโษผมเนี่ยนะ

“คุณต่อ...” ผมยอมให้กอด มันเหนื่อยจนไม่มีเรี่ยวแรงขัดขืน

“ผมขอโทษ ผมไม่น่าแกล้งพี่เอกเลย ผมแค่อยากรู้ว่าถ้าพี่เอกเห็นผมกับคนอื่น พี่เอกจะหึงผมมั้ย” เจ้านายผมสารภาพออกมา “ไม่คิดเลยว่าพี่เอกจะทำแบบนี้”

“แล้วคุณต่อมาที่นี่ได้ไงครับ”

“จีพีเอสติดรถยนต์ไงครับ แล้วก็อ่านไลน์ของพี่ที่คุยกับน้องโท”

“หืม อ่านได้ไง มือถืออยู่ที่ผม” ยังกอดแน่นไม่ปล่อยเลยครับ

“พี่เอกไม่รู้เหรอ ว่ามันล็อกอินผ่านคอมได้” ผมเงียบ...มันทำแบบนี้ได้ด้วยเรอะ

“ผมเลยโทรไปถามน้องโท คาดคั้นให้เล่าทุกเรื่อง”

“มันไม่บอกคุณต่อหรอก” ผมมั่นใจในตัวน้องชายมากว่าจะเข้าข้างพี่ชาย

“ตรงข้ามครับ น้องพี่เล่าทุกอย่าง แม้กระทั่งที่พี่ไปปรึกษาเรื่องผมกับกร” ไอ้น้องเลว!

“แล้วคุณต่อรู้ได้ไงว่าผมอยู่ห้องนี้” น้ำเสียงสบายอกสบายใจจนน่าหมั่นไส้มากครับ

“พี่ลืมแล้วเหรอว่าผมมีเงิน” นั่นไงกู ไม่น่าถามเลย

“...”

“พี่เอก พี่อย่าทำแบบนี้อีกนะ ผมโกรธมากนะเวลาที่เห็นคนอื่นมายุ่งกับตัวพี่ ไม่ว่าใครหน้าไหนผมก็ไม่ชอบให้มายุ่งกับพี่ทั้งนั้น”

“...”

“ผมหึง หึงมาก” เจ้านายพูดอะไรอีกเนี่ย

“หึงทำไมล่ะครับ ในเมื่อคุณต่อมีคุณกรอยู่แล้ว” หลุดชุดใหญ่ละกู แกล้งเหรอ ได้...ไอ้เอกกวนกลับ

“พี่เอก...” เจ้านายหนุ่มถอนหายใจ จับไหล่ผมให้ผละจากออกกอดและสบตาอย่างมีความหมาย “ผมกับไอ้กรน่ะไม่เคยมีอะไรกัน ไม่เคยเป็นแฟนกัน เรื่องทั้งหมดผมสร้างกระแสขึ้นมาเพื่ออยากให้พี่หึงผมแค่นั้น...”

“หืมมม” แสดงว่าข่าวลือในออฟฟิศก็....

“ตอนอยู่เมกาน่ะ ผมสนิทกับไอ้กร แต่ไม่ใช่เชิงชู้สาว ผมไม่ได้ชอบมัน และมันก็มีแฟนแล้วชื่อวีณา ที่จะไปงานเปิดร้านกันวันพรุ่งนี้” น้ำเสียงเจ้านายดูน่าเชื่อถือ

“คุณต่อแกล้งผม”

“ผมขอโทษ...”

...กูหนอกู ติดกับจนได้

“พี่เอกหึงผมใช่มั้ย” มันใช่เวลาถามอะไรแบบนี้มั้ยคุณต่อ

“ผม เอ่อ...” ถ้าจะจ้องกันขนาดนี้ ผมจะหาคิดคำพูดยังไงดีเนี่ย หน้าร้อนผ่าวอีกต่างหาก หมดกัน...ที่ว่าจะกวนเจ้านายคืน

“พี่เอกกกกกกก” จะลากเสียงเพื่อ แถมทำหน้ายิ้มระรื่นอีก

“....”

“ไม่พูดก็ไม่พูด” น่ะ ทำใจดี “ผมถือว่าการที่พี่ไม่ตอบ คือพี่ยอมรับสิ่งที่ผมพูดนะ”

“...”

“พี่เอกชอบผมบ้างมั้ยครับ” อ้าวกรรม เดี๋ยวๆๆๆๆ โผล่มาเรื่องนี้ได้ไง

...เจ้านายครับ อย่าสบตาสิ

อื้ออออออออออออออ “....”

ปากผมโดนปิดแน่นเลยครับ จากอะไรน่ะเหรอ ก็จากปากของเจ้านายหนุ่มไงล่ะ

เรื่องนี้ผมไม่เกี่ยวนะ ไม่ตอบเพราะโดนปากประกบไว้ ...ผมล่ะไม่ได้ชอบเขาเลยสักนิด

“อื้อออออออออออออออออออ” แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรซะหน่อย

[แก่ เหี่ยว เคี้ยวยาก]

ในที่สุด.........................

ลุงเอก ก็.......................

[BitterCucumber]

เห้ย ต่อมันร้ายอ่ะ ยังให้ผู้หญิงอยู่ในห้องด้วย โคตรอำมะหิตเจ้าแผนการ กะจับแบบคาหนังคาเขาเลย นุกลัวเเล้วววว

ละแบบ พี่เอกจับเเขนไว้เฉยๆก็นั่งแหม่ะเลย ก็คือรอให้เค้าง้ออ่ะ อารมณ์แฟนเด็กสาว โกรธ น้อยใจ งอน ในเวลาเดียว 555

[bun]

ตามติดทุกช่องทาง ทั้งจีพีเอส ทั้งแอบอ่านไลน์

[seaz]

คุณต่อนี่ร้ายใช้ได้เลย พี่เอกไปไหนไม่รอดแล้วจริง ๆ ครับ

[วายซ่า]

ผมล่ะไม่ได้ชอบเขาเลยสักนิด......... แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรซะหน่อย!!!

อ่ะจ้า แล้วแต่พี่เอกเลยจ้า. 

[DrSlump]

 

ชอบไม่ชอบไม่รู้  แต่แอบหึงเวลาเขาจู๋จี๋กับคนอื่น

ชอบไม่ชอบไม่รู้  แต่ไม่ขัดขืนไรเลย  555

[t2007]

ยัง ยัง ยังไม่เข้าด้าย เข้าเข็มอี๊ก

[Dee^daY]

โดนค่าปิดปาก ..

[ommanymontra]

 

 

[Ac118]

โอ้ยยย ปิดปากด้วยซะเเน่น เเล้วพี่เอกจะบอกว่าชอบได้ไงล่ะคุณต่อ พี่เอกไม่ผิด!

[จากต้นจนอวสาน]

Personal Driver : คนขับ(รัก)ส่วนบุคคล

ตอนที่ 23 วันเกิดคุณต่อพงษ์ที่นายเอกภพไม่รู้เรื่อง

             วันนี้วันที่ 15 กันยายน ผมทำงานที่นี่ก็เกือบ 9 เดือนแล้ว... แถมสนิทกับเจ้านายหนุ่มตัวแทบจะติดกัน หลังๆมาไม่ได้กลับบ้านวันอาทิตย์แล้วครับเพราะโดนคุณต่อกักตัวไว้... อย่าคิดนะครับว่าผมจะพลาดท่าเสียทีไปแล้ว ไอ้เอกภพไม่ง่ายหรอก แค่โดนกอด โดนจูบรายวันก็พอแล้ว...ผมยังนึกไม่ออกเลยว่าจะมีอะไรกับผู้ชายด้วยกันได้ ยังนึกภาพไม่ออกจริงๆ

             ตั้งแต่วันที่ผมไปหาน้องหนูเมื่อคราวก่อน เจ้านายหนุ่มออกมาตรการพิเศษเลยครับ ว่าห้ามผมขับรถไปไหนมาไหนคนเดียวอีก...แม้กระทั่งตอนกลับไปบ้าน ก่อนหน้านี้คุณต่อพงษ์อนุญาตให้ขับรถกลับบ้านได้เพราะเชื่อใจ ตอนนี้ก็เช่นเคย แต่ต้องพาเขาไปด้วย

...แม่ผมล่ะปลื้มเจ้านายหนุ่มออกนอกหน้ามาก

“ถ้าชอบมัน แม่ก็ไม่ขัดหรอก”

“อ้าวแม่ คุณต่อ พูดอะไรครับ” ผมหน้าเหวอ เมื่อคนที่มาด้วยนั่งบนเตียงไม้หน้าบ้านขออนุญาตจีบผมกับแม่

“คนเค้าคุยกัน อย่าขัดสิไอ้เอก” อ้าว แม่ นี่ลูกไง “ว่าแต่คุณต่อคิดดีแล้วเหรอลูก”

“คุณแม่อย่าเรียกผมว่าคุณเลยนะครับ เรียกต่อ ไอ้ต่อ หรือลูกก็ได้นะครับ แบบนั้นมันดูห่างเหิน”

“โถ พ่อคุณ ดีพร้อมขนาดนี้ ทำไมถึงกรรมหนักมาชอบไอ้เอกมันได้นะ”

“แม่ นี่ผมลูกแม่นะ” ผมแหว ... ถึงขั้นใช้คำว่ากรรมหนักเลยเรอะ

“ถ้าคุณแม่ไม่ขัด ผมก็ขออนุญาตเลยนะครับ”

“ตามใจเลยลูกเอ๊ย แม่เลิกหวังว่าไอ้เอกมันจะมีลูกมีเมียมานานแล้ว ถ้าจะมีผู้ชายมาจีบแทนแล้วดีพร้อมแบบนี้ แม่ก็ไม่ขัด”

“แม่...จะย้ำทำไมสองสามรอบ”

“กูกลัวเค้าเปลี่ยนใจไง” นั่นไง ขึ้นกูกะลูกในไส้ซะละ

“ขอบคุณครับแม่อ่อน” นั่น นั่น...เรียกชื่อแม่กูอี๊ก เข้ากันดีชิบหาย

“ไหว้พระเถอะลูก ดูแลมันแทนแม่หน่อยนะ ไอ้นี่มันดื้อด้าน ซื่อบื้อ ไม่ทันคน แต่มันก็ไม่ใช่คนไม่ดีอะไร” นี่แม่ชมหรือด่า ทำไมลูกเจ็บ

“นี่ไอ้เอก แล้วเอ็งจะเอาไง”

“ไม่รู้แม่” ผมตอบเสียงเรียบ ถ้าจะเห็นดีเห็นงามขนาดนี้จะมาถามทำไมห๊ะ...

“บ๊ะ ไอ้ลูกคนนี้ มีคนหล่อยังกะดารามาจีบ แถมยังมาขออนุญาตผู้ใหญ่ซึ่งๆหน้าแบบนี้ จะเล่นตัวอีกเหรอ” แม่.... ก็ไม่ต้องรีบยกผมให้เค้าก็ได้มั้ย ช่วยแบบ...ลูกชั้นเป็นผู้ชาย ชั้นรับไม่ได้ที่จะมีแฟนเป็นผู้ชายเหมือนกัน ... อะไรแบบนี้หน่อยได้มั้ย



             วันนี้บรรยากาศในออฟฟิศมันดูแปลกไป พนักงานทุกคนต่างมีกล่องของขวัญบนโต๊ะทำงาน จะมีงานแลกของขวัญรึก็ไม่ใช่ ยังไม่สิ้นปีซะหน่อย จะมีงานเลี้ยงแผนกก็ไม่เห็นในตารางงานของเจ้านาย วันศุกร์แบบนี้มีแต่คนอยากรีบกลับบ้าน คงไม่อยากไปฉลองกันหรอก กลางเดือนด้วย แต่ละคนกินแกลบกันหมดละ

             ผมจากวางเอกสารของเจ้านายหนุ่มไว้ที่โต๊ะทำงาน พักหลังมานี้คนขับรถแบบเอกภพเข้าๆออกๆที่ห้องนี้จนคนในออฟฟิศชินเสียแล้ว ยิ่งตอนไหนที่เจ้านายหนุ่มว่าง ก็ลากให้ผมมาช่วยตรวจเอกสาร หรือไม่ก็อ่านหนังสือเตรียมสอบในห้องทำงานด้วยเหตุผลที่ว่า ห้องนี้เงียบกว่าห้องครัวออฟฟิศ แถมมีแอร์ด้วย ... จะได้ไม่ร้อน ... ที่มาเพราะเหตุผลเข้าท่าหรอกนะ

...แต่ผมคิดว่าเหตุผลจริงๆคือไม่อยากให้ผมคลาดสายตาไปไหนมากกว่า แต่ถามว่าอึดอัดมั้ย ก็ไม่นะครับ เพราะตอนนี้ตัวติดกัน 24 ชั่วโมงแล้ว...ถ้าจะอึดอัด ก็ควรเป็นตั้งแต่โดนกอดเป็นหมอนข้างแล้วล่ะ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก... เสียงเคาะประตูก่อนพนักงานเปิดและกรูกันเข้ามา

“สุขสันต์วันเกิดค่ะคุณต่อ” เสียงอวยพรดังขึ้นพร้อมกัน โดยมีคุณกรที่ถือขนมเค้กเดินเข้ามาเป็นแกนนำ ต่างคนต่างร้องเพลงสุขสันต์วันเกิดให้เจ้านายหนุ่มที่เพิ่งลุกและทำหน้ายิ้ม ผมทำตัวไม่ถูก ไม่ใช่เพราะคนเข้ามาเยอะหรอก แต่เพราะไม่รู้ต่างหากว่าวันนี้เป็นวันเกิดเจ้านาย

“อธิษฐานเลยต่อ แล้วเป่าเทียนด้วย” คุณกรเป็นคนเอ่ยปาก ก่อนที่เจ้านายจะทำตาม พนักงานที่เข้ามาในห้องต่างพากันหยิบยื่นของขวัญในมือให้กับเจ้านายหนุ่ม ถึงแม้คุณต่อจะบอกว่าไม่น่าลำบากเลย แต่ก็ยังรับไว้

“ขอบคุณทุกคนมากนะครับที่ไม่ลืมวันเกิดผม” แต่กูลืม...ไม่สิ กูไม่รู้ๆๆๆๆ...คนไม่รู้ย่อมไม่ผิดนะ

“และขอบคุณมากนะครับสำหรับของขวัญวันเกิด เอามาให้ขนาดนี้ผมไม่ใจอ่อนเพิ่มโบนัสให้หรอกนะ” คำพูดของเจ้านายหนุ่มทำให้หลายคนหัวเราะขบขัน

“เอางี้ เพื่อเป็นการขอบคุณทุกคนที่ยังจำวันเกิดผมได้ คืนนี้เราจะไปคาราโอเกะกัน ผมเลี้ยงเอง”

“เย้”.... เสียงตะโกนดีใจดังลั่น เมื่อแบ่งเค้กและอวยพรกันแล้วทุกคนก็กลับออกไปจนห้องกลับมาเงียบกริบเช่นเคย

...โดยมีผมยืนงงตาปริบๆอยู่อย่างนั้น

“พี่เอก”

“ครับ”

“เอาของขวัญพวกนี้ไปแกะที อันไหนเป็นของใช้ก็แยกไว้ต่างหาก อันไหนเป็นขนมก็เอาไปใส่ตู้เย็นไว้ อย่าลืมเขียนแปะว่าทุกคนกินได้ด้วยล่ะ”

“ครับ” ผมหยิบกล่องของขวัญเรียงรายมาที่โซฟาที่นั่งอยู่อีกมุมหนึ่งของห้องทำงานคุณต่อ ก่อนจะแกะของขวัญทีละชิ้นตามคำสั่ง

“คุณต่อ”

“หืม” เจ้านายหนุ่มเงยหน้ามาจากกองเอกสารตามเสียงเรียกของผม

“ผมไม่รู้ว่าวันนี้...เอิ่ม” รู้สึกผิดจังเลยวะ วันเกิดแม่ผม เจ้านายหนุ่มก็ซื้อของขวัญให้ แถมตอนกลับไปเยี่ยมบ้านก็ซื้อของนั่นนี่ติดมือไปฝากไม่ขาด

“ไม่เป็นไรหรอกพี่เอก อย่าคิดมาก” รอยยิ้มหล่อๆนั้นส่งมาปลอบใจ หน้าผมแดงไปหมดจนต้องก้มหน้างุดแกะกล่องของขวัญต่อ

“แต่ผมก็ซื่อบื้ออยู่ดีแหละ ไม่รู้เรื่องอะไรกับเค้าเลย”

“พี่เอก”

“ครับ”

“พี่รู้สิแปลก อย่าคิดมากเลยครับ” เดี๋ยวนะ เดี๋ยว...ประโยคเดียวกับไอ้โทเปี๊ยบ อย่างกะลอกกันมา

...รู้สึกดีขึ้นะ แถมด้วยความรู้สึกชาทั่วหน้าเหมือนโดนด่าเพิ่มอีก...



             วันนี้พนักงานต่างสนุกสนานกับคาราโอเกะกันเป็นอย่างมาก คุณต่อแทบจะเหมาทั้งร้านเพื่องานนี้เลยก็ว่าได้ ยังดีที่เป็นร้านของคุณวีณาแฟนสาวคุณกร เลยทำให้หาสถานที่ได้ในเวลากระชั้นชิด แถมยังเป็นวันรถติดแห่งชาติด้วย

             ร้านอาหารของคุณวีณานั้นถือว่าหรูและค่อนข้างใหญ่ เดิมทีไม่ได้มีคาราโอเกะ แต่เพราะความร่วมมือของคุณกรที่เสกทีวีจอใหญ่แทบจะเท่าผนังด้านหนึ่งของร้านและโปรแกรมร้องเพลงที่มีเพลงทุกแนว อัพเดตใหม่ล่าสุด เลยทำให้บรรยากาศของงานเต็มไปด้วยความสนุก อาหารถูกลำเลียงมาเสิร์ฟไม่ขาดสาย และเครื่องดื่มต่างๆไม่ว่าจะเป็นเหล้า เบียร์ และไวน์ต่างก็มีพร้อม

...แต่เจ้านายหนุ่มกลับไม่ดื่ม แค่จิบๆ แต่พนักงานน่ะเหรอ...เมากันถ้วนหน้า

“คุณต่อเมามั้ยครับ” ผมถามตอนที่เจ้านายหนุ่มเข้ามานั่งในรถข้างผมแล้ว

“นิดหน่อย” แน่ะ ปกติจะตอบว่าไม่เมา “พี่เอกล่ะ”

“ผมไม่ดื่มครับ”

“อ้าว ทำไมล่ะ”

“นี่ไง” ผมจับพวงมาลัยโชว์ “ผมต้องขับรถ” เจ้านายหนุ่มไม่ตอบอะไร พวกเราต่างปล่อยให้ความเงียบปกคลุมตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงบ้าน...ไฟในบ้านมืดสนิท มีแค่แสงสว่างจากไฟประดับที่ประตูบ้านเท่านั้น รถเลื่อนไปจอดในโรงรถเช่นเคยก่อนจะดับเครื่องและพากันออกจากตรงนี้

“เดี๋ยวพี่เอกขนของที่ท้ายรถมาด้วยนะ”

“ครับ” ผมแปลกใจ ของอะไรหว่า เพราะของขวัญที่ได้รับมาคุณต่อเอาไว้ที่ออฟฟิศหมด ส่วนใหญ่เป็นของที่มีราคา แต่เพราะที่บ้านมีหมดแล้ว จึงไม่ได้เก็บกลับมา... ผมเดินไปเปิดฝากระโปรงรถ พวงลูกโป่งหลากสีพุ่งออกมาจนผงะ ภายในที่สว่างด้วยแสงไฟก็เผยให้เห็นป้ายที่เขียนไว้ว่า

...พี่เอก เป็นแฟนผมนะ...

“อะ อะไรครับคุณต่อ” เจ้านายหนุ่มยืนในท่าเขินอาย มือหนึ่งซุกที่กระเป๋ากางเกง อีกข้างที่เหลือลูบท้ายทอยไปมา

“ก็วันนี้วันเกิดผม แล้วพี่เอกก็ไม่มีของขวัญอะไรให้” เจ้านายหนุ่มพูดอายๆ ในโรงรถเนี่ยนะ....

“งั้นก็ให้สถานะแฟน เป็นของขวัญวันเกิดผมได้มั้ยครับ”

...ไอ้เอกจะเป็นลม ไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะมีเหตุการณ์อะไรแบบนี้....

“นะครับ” น้ำเสียงที่ออดอ้อน ยังไม่เท่าแววตาที่เว้าวอน ตั้งแต่เดือนที่แรกที่เข้ามาทำงาน คุณต่อก็พยายามเข้าหาไอ้เอกมาตลอด แถมยังออกตัวแรงกับที่บ้านผมเสร็จสรรพว่าอยากจะจีบ ไหนจะเรื่องถึงเนื้อถึงตัวทั้งกอด ทั้งจูบ...อื้อออออ

“คะ คุณต่อ คุกเข่าทำไมครับ” ผมละตกใจที่เห็นร่างสูงใหญ่คุกเข่าลงช้าๆ โว้ยยยย นี่เห็นผมเป็นเจ้าหญิงรึไงวะ

“พี่เอก” อย่าคว้ามือไปแบบนี้สิ ตกใจนะเนี่ย “ผมชอบพี่ เอ่อ ไม่สิ..” โอย อย่าจูบมือกันแบบนี้สิ

“ผมรักพี่เอกนะครับ รักมาก ผมไม่รู้หรอกว่ารักตั้งแต่ตอนไหน แต่ตอนนี้ผมแน่ใจแล้วว่าผมรักพี่มากจริงๆ”

....ตายครับตาย ช็อตนี้ผมตายไปเลย....

“เป็นแฟนกับผมนะ เป็นของขวัญวันเกิดที่ดีที่สุดในโลกของผมนะครับ”

...หน้าร้อนวูบวาบ

...ใจหวิวคล้ายจะเป็นลม

...ไม่กล้าสบตาแล้วโว้ย ทำไมอานุภาพทำลายล้างของหน้าหล่อๆแบบนี้รุนแรงจังวะ

[Tassanee]

 
รอตอนต่อไปคร่าาาาา

[DrSlump]

 

งุ้ย ๆ 

ตอบตกลงไปเลยพี่เอก   อิอิ