Dirty Foxในสายตาเขาผมอาจจะเหมือนกิ้งกือใส้เดือนน่าขยะแขยง แต่สำหรับผมเขาคือหมาป่าสกปรกตัวหนึ่ง...ที่กำลังหิวโซ
“จำได้ใช่ไหม...สัญญาของเรา” คนที่กำลังรูดซิปกางเกงขึ้นถาม หน้าเขานิ่งและเย็นชาเช่นเคยแต่สายตาที่มองผมนั้นเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง
“จำได้ครับ”
พี่ชายใช้ทิชชูเช็ดเท้าเลอะของเหลวเหนียวข้นให้ผม มันออกมาเยอะจนเปื้อนพรมเป็นวงกว้าง ผมชักสงสัยว่าคนหมกมุ่นแบบเขาไม่ได้ปลดปล่อยมานานแค่ไหนแล้ว ผมถูกจับสวมถุงเท้าและกางเกงให้เหมือนเมื่อครู่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ใบหน้าเขากลับนัวเนียไม่ห่าง
“รู้ไหม หน้าตัวเล็กตอนเห็นคลิปเป็นยังไง” พี่ภาคย์พูดถึงคลิปของผมกับคิม
“รู้ไหม,,,ตัวเล็กไม่ตกใจด้วยซ้ำ แต่กลับดูพอใจ”
ผมหัวเราะน้อยๆ ทำเขาคลี่ยิ้มตาม ก่อนหน้านี้พี่ภาคย์เป็นพวกยิ้มยาก มันทำให้คิดถึงพี่ชายคนเดิมเสียจริง
“คุณภาคย์คะ คุณมนมาขอพบ สะดวกหรือเปล่าคะ” เสียงข้อความจากโทรศัพท์ตั้งโต๊ะดังขึ้น
“ตัวเล็ก เดี๋ยวก่อนสิ”
พี่ชายดันไหล่ผมออกในตอนที่ผมโน้มคอเขาลงมาจูบ คนตัวใหญ่ส่งสายตาอ้อนวอนมาให้แต่ไม่ยอม
“ไม่อยากจูบกับภาพเหรอ” ผมอ้อน ก่อนจะเขย่งประกบปากเข้ากับปากนุ่มหยุ่น
พี่ภาคย์หัวเราะในลำคอ ก่อนที่เขาจะนั่งลงบนเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่แล้วดึงผมให้นั่งคร่อมบนหน้าขาเขา ท่อนล่างของเราเสียดสีกัน ผมเพิ่งรู้ว่าชุดทำงานแบบนี้มันเร้าอารมณ์กว่าตอนเปลือยอีก
“สัญญาของเราคือ...พี่ชายจะมีแค่ผมคนเดียว” ผมบอกพร้อมกับกัดริมฝีปากล่างของเขาเพื่อตอกย้ำคำสัญญา
พี่ภาคย์ยิ้มกว้าง มือใหญ่บีบเค้นก้นผมแบบเอาเป็นเอาตาย เขาละใบหน้าออก ก่อนจะซุกหน้าลงบนลำคอผมพร้อมกับกระซิบแผ่ว
“ตัวเล็กเป็นเด็กไม่ดี”
.
.
.
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา ข่าวเลิกกันของคุณ ภาคย์ นาคหิรัณย์ นักธุรกิจหนุ่มในวงการไฮโซ กับ คุณนฤมน แม็คไกว ดารานางแบบสาวลูกครึ่งก็ดังไปทั่วประเทศ
.
.
.
...อา เขาหลอกง่ายชะมัด...
.
.
.
“ข้อ 6 คืออะไร” คิมถามขึ้นในเย็นวันหนึ่ง ผมกับคิมนั่งดื่มกันอยู่ที่เดิม
“อืม…” ผมคิดไม่ตก ล่าสุดผมยุ่งกับเกมส์สนุกจนลืมไปเลยว่าอยากตาย
“ลังเลที่จะตายแล้วใช่ไหม? ” คิมล้อผม เขาบอกว่าไอเดียเขาได้ผล
แต่ความจริงคือไม่เลย… ถึงจะลืมไปบ้าง แต่การตายนั้นเป็นสิ่งที่ผมอยากทำมากที่สุด
“การเป็นที่รักนี่ดีเนอะ” ผมบอกคิมพร้อมกับยกแก้วเบียร์รสฝาดและขมขึ้นดื่ม มันไม่อร่อย แต่มันช่วยละความละอายได้ดี
“ไปรักใครเข้า” คิมเลิกคิ้วถาม
ผมผู้เคยรักแต่จำไม่ได้แล้วว่าความรู้สึกนั้นคืออะไรส่ายหน้าไปมา
“เปล่า”
“โทรศัพท์ดัง” คิมชี้เข้าที่โทรศัพท์มือถือผมที่วางอยู่บนโต๊ะ มันสั่นครืดคราด หน้าจอนั้นสว่างโร่ ชื่อคนโทรเข้าเด่นหรา ‘พี่ภาคย์’
“สวัสดีครับ” ผมกรอกเสียงลงไปตัดกับเสียงเพลงดังกระหึ่มในบาร์
“ภาพอยู่ไหน” เสียงเย็นเหยียบของพี่ชายดังขึ้น
เขาจะถามทำไมนะ...ในเมื่อเขารู้อยู่แล้ว
“อยู่กับคิม” ผมตอบตามจริงเพราะรู้ว่าเขาน่ากลัวขนาดไหนถ้าหากรู้ว่าผมโกหก
“จะกลับบ้านตอนไหนก็บอก เดี๋ยวจะให้สนไปรับ ภาพคงรู้ว่าถ้าพี่โมโหอะไรจะเกิดขึ้นบ้าง”
ผมตอบเขาไปว่าอีกไม่เกินสิบนาทีจะกลับ ก่อนจะกดวางสายไป ทำเอาคิมที่นั่งอยู่ข้างกันหันมาถามด้วยความแปลกใจ
“พี่ภาคย์? ”
“อืม พี่ชายที่รัก”
“เขาโทรมาทำไม ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นจะญาติดีกับมึง”
“ให้กูกลับบ้าน” ผมตอบพร้อมกับยกแก้วขึ้นดื่มอีกครั้ง เห็นสายตาที่คิมมองบริเวณลำคอของผมแล้วร้อนผ่าวไปทั้งตัว
“วันที่เราจูบกัน พี่ภาคย์เขามีคลิป” ผมบอกคิม
“แล้วยังไง? ”
“กูบอกเขาไปว่าเรามีอะไรกัน”
คิมขำร่วน
“เชื่อก็โง่ วันนั้นมึงกลับบ้านเลย”
ผมเริ่มไม่แน่ใจว่าพี่ภาคย์เชื่อที่ผมบอกไปจริงหรือเปล่า เพราะเท่าที่มองไปรอบตัวตอนนี้ มีคนตามผมอยู่สองถึงสามคน
“งั้นข้อ 6 มามีอะไรกับกูไหม ทำให้มันเป็นจริง” คิมเย้า...แต่ผมรู้ว่ามันคิดจริง
ผมคลี่ยิ้ม ก่อนจะชี้เข้าที่คอตัวเอง
“รอยอะไรวะ” คิมแตะลงพร้อมกับยิ้มกริ่ม มันพึมพำว่าผมพัฒนาขึ้นแล้ว
"มึงเหมือนไม่ใช่คนเดิมเลยว่ะภาพ" คิมบอกเมื่อผมขยับเข้าไปใกล้ตัวเขาแล้วปลดกระดุมเม็ดแรกให้เห็นรอยทั่วลำคอและแผ่นอกของตัวเอง
คิมขมวดคิ้วแน่น ผมรู้ว่าคิมชอบแบบไหน...นี่คงทำให้มันยิ่งมีอารมณ์
“ของมึงโด่แล้ว" ผมว่าพร้อมกับขำคิก
เพื่อนตัวโตของผมเกาคอแก้เขิน วันที่คิมนั่งดูผมกับเด็กขายนัวเนียกันบนเตียง มันดูพอใจและมีอารมณ์
“คราวนี้ให้ใครทำ เด็กที่ไหน” คิมถามพร้อมกับไล้มือที่คอผมเบาๆ ทำเอาขนลุกอยู่ไม่น้อย
“พี่ภาคย์ทำ” พอผมบอกออกไปเพื่อนตัวดีก็นิ่งงัน ไม่ทันไรท่าทางนั้นก็แปรเปลี่ยนเป็นพอใจ
คิมเอื้อมมือมาโอบเอวผมไว้หลวมๆ
“มึงรู้ไหม ว่ากูไม่ได้คบมึงเพราะอยากเป็นเพื่อน”
“รู้สิ” ผมตอบรวดเร็ว ผมรู้ว่าคิมมันคบผมเพื่อผลประโยชน์ทางร่างกาย
“ไปที่ห้องกันเถอะนะ” เพื่อนรักกระซิบเสียงพร่า มือใหญ่ลูบเอวผมไปมา
ผมลอบขำในใจ อยากจะประวิงเวลาต่อ แต่ก็รำคาญพวกที่กำลังมองอยู่เต็มที
เมื่อไหร่จะแสดงตัวออกมาสักที...พี่ภาคย์จะใจเย็นได้แค่ไหน
“เฮ้ย อะไรวะ! ” คิมร้องลั่นเมื่อโดนใครสักคนกระชากตัวออกจากผม แก้วเบียร์ที่ผมถืออยู่เลยกระฉอกรดเราทั้งคู่
“คุณภาคย์สั่งให้คุณรีบกลับบ้านครับ”
คำสั่งพี่ชายที่รักจากปากคนแปลกหน้าทำผมยิ้มกริ่ม พี่ชายสั่งให้คนจับตาดูผมถึงสองคน...ขี้หวงอย่างเคย
“เจอกันวันหลังนะคิม" ผมบอกเพื่อนที่กำลังหัวเสีย แล้วลุกออกมาจากบริเวณนั้น เป็นเวลาเดียวกันที่สนโทรเข้ามา
.
.
.
ข้อที่ 6 ของคิมก็น่าสนใจไม่เลว
คิมอายุเท่าผม เป็นนายแบบสังกัดดัง ตัวสูงและมีรูปร่างสมบูรณ์แบบ แต่ถ้าเทียบกับพี่ชายแล้ว...คิมยังสู้ไม่ได้เลย
ผมยิ้มเมื่อหัวกลวงๆ เริ่มมีอะไรให้คิดบ้างแล้ว
.
.
.
“คุณภาพ สวัสดีครับ" สนทักขึ้นในตอนเกือบสองทุ่ม
ผมปัดมือไปมา ไม่อยากให้ไหว้กันทั้งเช้าและเย็น มันน่ารำคาญ
ในตอนที่กำลังถอดเสื้อออกเพราะเหนียวเหนอะหนะและเหม็นเบียร์ ก็รับรู้ได้ว่ามีสายตามองมาจากตรงกระจกมองหลัง
...เจ้าสนมองผมด้วยสายตาที่ไม่ต่างจากคิมเลย...
“มองอะไรสน ขับรถไปสิ”
“ขอโทษครับ” สนหลบตา
ผมมองใบหูแดงของเขา ก่อนจะทักเด็กที่เห็นกันมาตั้งแต่เกิด
“ตัวโตขึ้นนี่” ผมชม เพราะตอนเด็กสนค่อนข้างแคระแกร็นแต่กลับโตมาตัวสูงใหญ่
“ผมอยากมีหุ่นเหมือนคุณภาคย์ครับ ความฝันผมเลย” สนพูดพร้อมกับขำกลบเกลื่อน
“ไปเข้ายิมสิ พี่ภาคย์ก็เข้ายิม”
“ยังไงก็คงสู้ลูกครึ่งแบบคุณภาคย์ไม่ได้หรอกครับ” คนขับรถว่าพลางถอนหายใจ
ผมละความสนใจออกจากเด็กคนนั้น เอนหลังลงกับเบาะก่อนจะหลับตาลง ปล่อยให้ตัวเองจมลงไปในฝันเดิมๆ
.
.
.
“พี่ภาคย์อย่าทำภาพ อย่าครับ อย่า! ”
“เด็กดีของพี่ ไม่ต้องร้องนะ”.
.
.
“คุณภาคย์บอกให้ขึ้นไปพบที่ห้องครับ”
อา...เลี่ยงไม่ได้แล้วสินะ
ผมเดินขึ้นมาบนห้องนอนใหญ่ทางปีกซ้ายของบ้านที่ไม่เคยเฉียดผ่านมาสิบกว่าปี เปิดประตูเข้าไปเจอพี่ชายสวมแค่กางเกงขายาวตัวบางนอนอยู่บนเตียง
“พี่จะไม่พูดถึงเพื่อนของตัวเล็ก แต่เมื่อสัญญาเริ่มขึ้น...” เขาเข้าประเด็นทันทีเมื่อเห็นว่าผมเดินเข้าห้อง
“ผมจะเป็นของพี่คนเดียว” ผมบอกเขา ก่อนจะนั่งลงบนเตียงกว้าง ที่ตอนเด็กๆ ได้มานอนบ่อย
“แล้วรู้ไหมตัวเล็ก ถ้าคราวนี้ฉีกสัญญาของเราอีกจะเป็นยังไง” ตาคมภายใต้กรอบแว่นปราดมองผม
ผมลอบยิ้มพร้อมกับค่อยๆ คลานเข้าไปหาเขาบนเตียง
“พี่ภาคย์จะใจร้ายกับผมจริงเหรอครับ” ผมซบหน้าลงกับอกหนา ใช้มือไล้ไปทั่วแผ่นอกและหน้าท้องแข็งแรง
“ไหนทวนความจำหน่อย” เขาบอกพร้อมกับใช้มือลูบไปทั่วแผ่นหลังเปลือยของผม ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำร่างกายของผมร้อน
“ข้อแรก ผมจะเป็นของพี่ภาคย์คนเดียว” ผมทวนความจำสมัยยังเด็ก
“ข้อสอง เรื่องของเราจะเป็นความลับ” ข้อนี้เองที่เมื่อก่อนผมรักษาไว้ไม่ได้
“ข้อสาม ถ้าผมทำตามสัญญาได้”
แต่เดิมสัญญามีแค่สองข้อ เจ้าของห้องถึงได้เลิกคิ้วมอง เขาลุกขึ้นมานั่งและลากผมเข้าไปนั่งคร่อมเขาไว้
“ตัวเล็กอยากได้อะไร”
...อิสระ…
คือสิ่งที่ผมคิดไว้ในใจแต่ผมรู้ว่าเขาให้ไม่ได้...ความตายถึงได้ง่ายกว่า
“อยากได้พี่ครับ” ผมอ้อน ก่อนจะเงยหน้าจูบที่สันกรามเขา
คนตัวใหญ่ยิ้มกว้าง มือใหญ่พยายามถอดกางเกงผมออกด้วยความทุลักทุเล
“ตอนเด็กๆ ภาพไม่น่ารักกับพี่ขนาดนี้”
ผมอมยิ้ม ตอนเด็กๆ พี่ภาคย์เองก็ไม่น่า...ขนาดนี้เหมือนกัน
“ดีจริงๆ ที่ไม่ปล่อยให้ตัวเล็กไปไหน” พี่ชายงับลงที่อกผมก่อนจะใช้ฟันดึงให้มันชูเด่น
“อ๊ะ…” ผมร้องเสียงดังเมื่อโดนไล่จูบไปทั่วตัว ผมอ้าขาออกเกาะเอวสอบไว้ ปล่อยให้ร่างกายเปลือยของเราทั้งคู่เสียดสีกัน
ผมว่าพี่ชายผมทำได้ดีคนละชั้นกับเด็กขายพวกนั้นเลย...รู้แบบนี้ยอมให้เขาทำตั้งนานแล้ว
“อืม...อ๊ะ” ผมหลุดเสียงดังเมื่อนิ้วชุ่มน้ำลายของพี่ชายสอดเข้ามาในตัวจนจุก ทั้งหน้าอกก็ยังถูกจูบจนบวมตึง
คนตัวโตลุกเอื้อมมือขึ้นไปหยิบถุงยางตรงหัวเตียงแล้วสวมลงกับแก่นกายชูชันที่เมื่อวางบนหน้าท้องผมแล้วเห็นว่ามันยาวเกือบจะถึงสะดือ
"ตัวเล็กชอบของพี่ไหม" เขาถามพร้อมกับสอดหมอนเข้ามาที่ก้นกบผม อ้าขาผมออกกว้างก่อนจะเทเจลเหนียวสีใสลงมาจนฉ่ำเยิ้ม
"พี่ภาคย์…" ผมครางแผ่วเมื่อเขาพยายามดันตัวเข้ามาเพื่อเปิดทางก่อน
"เรียกว่าพี่ชายสิตัวเล็ก" เขาอ้อนขอ
ผมพยายามอ้าขาออกให้กว้างขึ้นเมื่อสิ่งนั้นค่อยๆ ดันเข้ามาในตัวจนคับแน่น
...ความปรารถนาในวัย 18 ของพี่ชายเป็นจริงแล้ว….
"พี่ชาย…"
“คราวนี้ตัวเล็กไม่รอดแน่”
.
.
.
“บีบแรงอีก! ” เขาสั่งเสียงดังใบหน้าหล่อเหลาบิดเบี้ยวและเกรี้ยวกราด ในขณะที่ลำตัวผมโยกคลอนเพราะโดนกระแทกย้ำๆ มันทั้กจุกทั้งสุขสม
...ผมบีบคอเขาไว้แน่น จนใบหน้าหล้อเหลาแดงก่ำ...
“แรงอีก! ”
ยิ่งผมบีบแรงเท่าไหร่ พี่ชายก็ยิ่งกระแทกเข้ามาหนักเท่านั้น
เสียงหอบหายใจเหมือนกำลังจะขาดอากาศหายใจตายของเขาทำผมมีอารมณ์ ส่วนที่กระแทกผลุบเข้าออกแข็งและร้อนจัด...จนรู้สึกว่าไอ้ยางใสที่กันเราอยู่มันเกะกะสิ้นดี
ผมละมือข้างที่ถนัดออกจากคอเขาพยายามจับสิ่งที่มุดเข้ามาในกาย อยากจะเกี่ยวถุงยางให้ขาด
“ไม่ชอบเหรอตัวเล็ก” เขาถอนตัวออก ผมผลักพี่ชาให้นอนลงก่อนจะรูดสิ่งนั้นทิ้งลงข้างเตียงแล้วโหย่งตัวนั่งทับมันจนสุดความยาว
“อืม...แรงอีก” เขาสั่งด้วยหน้าตาเหยเกเมื่อผมหมุนสะโพกไปมา สิ่งที่กระตุกในกายทำตัวตนผมแข็งจัด
ผมก้มลงจูบแก้มพี่ชายที่รัก เอื้อมสองมือไปบีบคอเขาแน่น...แค่นั้นวิญญาณหมาป่าร้ายก็โผล่ออกมา
“อ๊ะ อ๊ะ” ผมร้องเสียงดังเมื่อโดนจับเอวแน่นแล้วสะโพกสอบสวนขึ้นมาถี่
ตัวผมกระตุก ตาผมพร่า ผมเสร็จได้ด้วยสิ่งใหญ่โตในตัว น้ำเหนียวชุ่มกระเซ็นไปทั่วหน้าท้องแน่นของพี่ชาย
“ไม่ต้องจับเลยนี่...” เขาแซว ก่อนจะครางในลำคอเมื่อผมบีบรัดแน่นทั้งคอเขาและด้านล่าง น้ำตาเขาไหลด้วยความสุขสม
.
.
.
หลังจากโดนปล่อยในตัวจนล้นเปื้อนที่นอน ตัวเหนอะหนะและสกปรกของผมก็ถูกเลียทำความสะอาด ลิ้นเขาชอนไช...จนตัวผมหมดทางสู้
...ผมบอกแล้วว่าเขาเป็นหมาป่าสกปรก...
“เจ็บไหม” พี่ภาคย์ถามในตอนที่กอดตัวปวกเปียกของผม
“เจ็บครับ” ผมตอบตามตรง
“ข้างในของตัวเล็ก...มันแน่น” เขาบอกด้วยความภาคภูมิใจ
เขานอนกอดผมจากข้างหลัง สิ่งนั้นของเขาถูไถไปทั่วร่องด้านหลังผม เราคุยกันให้หายเหนื่อย ก่อนที่ผมจะเอื้อมมือไปหยิบมือถือของตัวเอง แล้วนอนหงาย...อ้าขาให้เขาได้ทำอีก
พี่ภาคย์ไม่ทำให้ผมผิดหวัง เขาลุกขึ้นคร่อมผมแล้วกระแทกตัวเข้ามา
….ผมกดอัดคลิป...
ให้เห็นตรงส่วนบวมแดงที่ยู่เข้าออกเพราะอมของพี่ชายไว้จนสุดโคน
“ตัวเล็ก…” เขาปรามผมด้วยสายตา
“ผมเอาไว้ดูเอง ผมรู้ว่าพี่โกรธแล้วน่ากลัวแค่ไหน” ผมอ้อน
ผมรู้ว่าเขาไม่เชื่อหรอก...แต่เขาแค่กำลังลุ่มหลงกับร่างกายผม ครั้งนี้พี่ชายค่อยๆ คำ ละเลียด จนเมื่อถึงปลายทาง ร่างกายสูงใหญ่ถึงได้ฟุบลงให้ผมได้กอด
“ต่อจากนี้ ภาพจะเป็นของพี่ตลอดไป”
.
.
.
ผมตื่นมากลางดึกด้วยร่างกายร้าวระบม หันไปมองคนข้างกายกำลังหลับสนิท
...ไอ้โง่...
ผมกดส่งคลิปให้คิมในความมืด แล้วคิมก็เปิดอ่านทันที
Kim : “นั่นคือข้อ 6 ของมึงเหรอ? ”
Phab : “ไม่ใช่”
Phab : “ข้อ 6 จะเป็นตามที่มึงขอ”
Kim : “แล้วจะรอครับ
”
.
.
.
ผมคิดว่าอย่างน้อยก่อนตาย จะทำให้เขาเจ็บปวดแบบที่ผมเคยเจอบ้าง ผมวางมือถือลงข้างตัว เอื้อมมือไปกอดพี่ชายในสายเลือด
“รักพี่ชายนะครับ”
.
.
.
The reason I wanted to die.
#20เหตุผลก่อนตาย
TBC.
________________________________________
ตอนนี้เห็นได้ชัดเลยเนอะว่าภาคย์เป็น m
แต่เรานั้นอยากเป็นกล้องวงจรปิดห้องพี่ภาคย์จังเลยค่าาา 555555
หัวข้อ: #20เหตุผลก่อนตาย | 10 : Just a Stranger [29/1/20] (อ่าน 17438 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก