พิมพ์หน้านี้ - #20เหตุผลก่อนตาย | 10 : Just a Stranger [29/1/20]

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => ข้อความที่เริ่มโดย: zearet17 ที่ 03-08-2019 22:06:19

หัวข้อ: #20เหตุผลก่อนตาย | 10 : Just a Stranger [29/1/20]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 03-08-2019 22:06:19
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | Intro : Apple pie and sex [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 03-08-2019 22:07:17
The reason I wanted to die


***********


ในใจผมมีรูกลวงโบ๋ที่ถมไม่เคยเต็ม

ผมตื่นมาด้วยคำถามทุกวัน...ว่าผมเกิดมาทำไม ผมไม่ได้อยากจะอยู่

ไม่มีสิ่งที่อยากจะได้ เฝ้าถามแต่ตัวเองว่าวันไหนจะตายลงไปเสียที

เลยมีคนบอกให้ผมลองทำ 20 อย่างก่อนตาย

ผมว่าจะลองทำดู...



#20เหตุผลก่อนตาย






หมายเหตุ

*นิยายเรื่องนี้มีฉากของความรุนแรงทางเพศและภาษารวมถึงจริยธรรม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

**ตัวละครในเรื่องเป็นเพียงจินตนาการของคนเขียนเท่านั้น

***warning sexual content / Incest / threesome




---------------------------------------------------------------------------




Intro : Apple pie and sex



ผมเอาแต่ถามตัวเองว่าคนเราเกิดมาทำไม หลังจากเรียนจบผมเคว้งเหมือนลูกตุ้มที่ล่องลอยอยู่ในอวกาศ ผมไม่มีความฝัน ไม่มีแรงจูงใจ เพื่อนผมแนะนำว่าผมควรจะมีหนี้จะได้มีแรงใจในการใช้ชีวิต ผมพยายามนึกแล้วว่ายังมีสิ่งของอันไหนที่ผมยังอยากได้อยู่

คำตอบคือ...ไม่มี

ผมไม่ใช่เด็กมีปัญหา ผมเป็นคนธรรมดาที่เกิดในครอบครัวฐานะดี ผมเป็นคนง่ายๆ ที่พ่อกับแม่บอกให้เรียนอะไรผมก็เรียน บอกให้ทำงานอะไรผมก็ทำ ผมทำทุกอย่างได้ดีตามคำสั่งไม่ใช่เพราะความตั้งใจ ผมมีเพื่อนมีสังคมแต่ข้างในกลับกลวงโบ๋...เหมือนร่างที่ไร้วิญญาณ

เพื่อนผมถึงบอกให้ผมลองลิสต์สิ่งที่อยากทำก่อนตายดูสัก 20 อย่าง ถ้าทำสำเร็จหมดแล้วค่อยคิดอีกที ผมเห็นด้วยเลยลองลิสต์ออกมาดู

ข้อ 1. อยากกินพายแอปเปิ้ลที่อบทั้งลูก

ข้อ 2. อยากลองมีเซ็กส์ดู

วันแรกผมคิดได้แค่นี้ เลยลองทำข้อแรกดูก่อนโดยการบินไปถึงญี่ปุ่น จ้างคนขับรถขับไปไกลถึงนอกเมืองเพื่อต่อแถวท่ามกลางหิมะสองชั่วโมง กว่าจะได้กินพายแอปเปิ้ลเชื่อมหนึ่งลูก

ผมว่ามันอร่อยดี...แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่ารูกลวงโบ๋ในใจมันเต็มตื้นขึ้นเพียงนิด

ผมเกิดมา 24 ปีโดยไม่เคยมีเซ็กส์มาก่อน เพื่อนผมชอบล้อว่าผมเป็นพวกเวอร์จิ้น ผมเลยให้เพื่อนคนนั้นจัดหาเด็กขายมาให้ มันถามว่าอยากได้ผู้หญิงหรือผู้ชาย ผมเลือกไม่ถูกเลยให้มันจัดมาให้ทั้งคู่

“แล้วมึงจะรุกหรือรับ?” คือคำถามที่มันถามผมอีกอย่าง

...ผมไม่รู้หรอก...

ผมนัดเจอกับหนึ่งหนุ่มและหนึ่งสาวที่โรงแรมห้าดาวแห่งหนึ่งกลางกรุง ผมก้าวเท้าเข้าไปในลิฟต์ด้วยความเฉยเมย บางทีผมอาจจะเป็นพวกกามตายด้านแบบที่เพื่อนผมบอก แต่พอเอาเข้าจริงๆ พอได้เห็นร่างกายขาวนวลเนียนของน้องนักศึกษาทั้งหญิงและชายอยู่บนเตียง สิ่งนั้นของผมที่มักจะตื่นแค่ตอนเข้ากลับตื่นขึ้นมาในตอนพลบค่ำ

“พี่คะ ทำให้หนูหน่อย” เสียงครวญครางของเด็กสาวและท่าทางกางขาเชิญชวนทำผมพอใจอยู่ไม่น้อย แสดงว่าเพื่อนผมคงสั่งงานมาอย่างดี แต่ถ้าเทียบกับความอยากตายแล้ว...ผมก็ยังอยากตายมากกว่าอยู่ดี

“มาทำให้พี่ดีกว่าครับ”

ความเป็นไก่อ่อนของผมแก้ไขได้ด้วยการให้เธอเป็นคนนำ หลังจากนั้นถึงได้ให้สัญชาตญาณนำไป

“พี่คะ หนูไม่ไหวแล้ว” เสียงร้องของเธอเกินจริงไปเยอะ แต่อารมณ์ผมก็ไปไกลเกินจะดึงกลับ ในช่วงเวลาที่ใกล้จะเสร็จเหมือนผมกำลังวิ่งแตะเส้นชัยและเมื่อถึงเส้นชัยแล้ว ชนะแล้ว

...ความหมายในชีวิตผมก็หมดไปอีกครั้ง...

ผมถอดถุงยางทิ้งก่อนจะหันมาเจอน้องผู้ชายอีกคนที่ไม่ได้เข้าไปร่วมวงแต่อย่างใด

“พี่จะให้ผมทำอะไรครับ” ผมมองน้องเขา...ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน

“แล้วน้องทำอะไรได้”

“ผมได้หมด ทั้งรุกทั้งรับ” ผมเคยได้ยินเรื่องรสนิยมทางเพศมาบ้างเหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร

“แล้ววันนี้น้องอยากทำอะไร” ผมถามกลับ พวกเขาคงเคยเจอแขกแปลกๆ มาบ้างหรือไม่อย่างนั้นเงินที่ผมจ้างคงเยอะเกินที่พวกเขาจะมาสงสัยกับรสนิยมของผม

“เมื่อกี้ตอนผมเห็นพี่เอา ผมอยากเอาพี่” เขาว่าพร้อมกับลูบก้นผมเบาๆ มันขนลุกอยู่เหมือนกันเพราะรูปลักษณ์ของเขาหุ่นดีเหมือนนายแบบในทีวี แต่แปลกที่ผมกลับรู้สึกตื่นเต้นกว่ากับผู้หญิงเมื่อกี้อยู่เยอะ

“ให้เธอมาร่วมวงได้ไหม” ผมถามอย่างนึกสนุก น้องผู้ชายคนนั้นคิดอยู่หน่อยก่อนจะตอบ

“ก็ได้นะถ้าพี่อยาก แต่ผมเป็นเกย์ผมไม่ทำผู้หญิง” ผมยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะนั่งลงบนเตียงแล้วมองน้องผู้ชายค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าออกจากร่างกาย ผมอิจฉาร่างกายสูงใหญ่และลอนหน้าท้องแบบนั้นอยู่ไม่น้อย แต่ก็ไม่ได้มีแรงจูงใจที่จะไปยิมเหมือนที่เพื่อนหรือพี่ชายผมผมไปเป็นประจำ เพราะถึงจะชอบดูแต่ผมก็ไม่ได้อยากจะมีมัน

“พี่ยังไม่เคยกับผู้ชายใช่ไหมครับ”

“อ่า...ยัง” ผมตอบตามความจริง เพราะไม่รู้จะต้องเริ่มยังไง

เขามองน้องผู้หญิงที่นอนเล่นมือถืออยู่บนเตียงด้วยความไม่ยี่หระต่อสถานการณ์ใด ก่อนจะกดเปิดทีวีและค้นหาหนังผู้ใหญ่ที่มีทั้งผู้หญิงและผู้ชาย เรานั่งข้างกัน เขาจับมือผมไปจับของเขา ส่วนมือใหญ่ของเขากำลังนวดสิ่งที่พึ่งหลับไปของผม

ผมยอมรับว่ามันรู้สึกดีกว่าที่ใช้มือตัวเองเยอะ

“ให้หนูอมให้ไหมคะ” ผมมองหน้าอกใหญ่ของสาวสวย ก่อนจะผลักให้เธอนอนลงและจ่อมันเข้าที่ปากสีสวย

ในขณะที่กำลังเพลินกับลิ้นอุ่นๆข้างหน้า นิ้วยาวของผู้ชายก็สอดเข้ามาพร้อมกับของเหลวเป็นเมือกลื่น ผมเกร็งในตอนแรก แต่พอเปิดใจและผ่อนคลายให้มันสวนเข้าออก ร่างกายกลับตื่นตัวกว่าที่คิด ผมขยับตัวเองออกจากปากน้องผู้หญิงคนนั้นพลางเอื้อมมือไปบีบหน้าอกโตของเธออย่างสนุกมือ สอดสิ่งที่ตื่นตัวของตัวเองเข้าไปในร่างเธออีกครั้ง

ความหฤหรรษ์ครั้งที่สองเริ่มขึ้นในตอนเกือบสองทุ่ม ผมขยับเข้าออกตามสัญชาตญาณบุรุษ

“ผมเสียบนะพี่” ผมถูกถามพร้อมกับถูกมือใหญ่บีบเข้าที่ก้น เหมือนตอนที่ผมบีบหน้าอกของอีกคน

“น่าเอาฉิบหาย” น้องผู้ชายว่าพร้อมกับดันตัวเข้ามา ร่างกายผมคับแน่นเหมือนจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ผมกัดริมฝีปากตัวเองไว้แน่นในตอนที่โดนจับโก่งสะโพก จนเมื่อก้นผมแนบสนิทกับหน้าขาของอีกคนผมถึงได้เผลอครางออกมาเสียงดัง

มันเจ็บ...แต่เหมือนได้มีชีวิตแค่เสี้ยววินาที

“แน่นมากเลยพี่ ไหวใช่ไหมครับ” ผมไม่ตอบแต่ขยับสะโพกที่แช่ไว้นานเข้าออกแทน ในตอนที่ด้านหน้าสอดลึก...สิ่งใหญ่โตด้านหลังก็เหมือนจะหลุดออก และในตอนที่ด้านหลังเข้ามาจนเต็ม ด้านหน้าก็อุ่นวาบ


ความตายจะรู้สึกแบบนี้ไหมนะ
.
.
.
TBC.
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | Intro : Apple pie and sex [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 03-08-2019 22:38:53
เจิมเรื่องใหม่  :mc4:

ชอบตรง warning นี่แหละ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | Intro : Apple pie and sex [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: IamLonelygirl ที่ 03-08-2019 22:59:27
ปักค่าาารอติดตามนะคะ แค่เปิดมาก้อน่าในสนใจแล้วว
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | Intro : Apple pie and sex [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 03-08-2019 23:37:06
กรี๊ดดดดดด  NC ไม่ไหวแล้วววว มันจะหน่วงใช่มั้ยคะ :sad4:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | Intro : Apple pie and sex [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: may27 ที่ 04-08-2019 07:15:51
 :hao7:  เปิดเรื่องได้...ว้าวววววววว........มากกกกกกกกกค่ะ  ..รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อค่ะ
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | Intro : Apple pie and sex [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: BitterCucumber ที่ 04-08-2019 08:26:47
โอ้โห อื้อหือ อ้าหา :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | Intro : Apple pie and sex [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 04-08-2019 09:06:48
น้องจะทำให้คุณพี่รู้จักความหมายของชีวิตเองค่าา  :mew1:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | Intro : Apple pie and sex [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 04-08-2019 10:27:41
 :pig2:
 o13
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | Intro : Apple pie and sex [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: rcbpdr ที่ 04-08-2019 12:19:15
พูดไม่ออกไปเลย พล็อตแหวกแนวจริงและก็มีคนโดนแหวก.. แค่กๆๆ
รอติดตามเลยค่ะ น้องผู้ชายที่จ้างมา ท่าทางจะแซ่บจริง
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | Intro : Apple pie and sex [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Jiraapp ที่ 04-08-2019 14:46:29
ตามมาอ่านเรื่องใหม่ ๆ เราเตรียมน้ำตารอแล้วววว
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | Intro : Apple pie and sex [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 04-08-2019 14:58:10
กรี๊ดดดด คนใจบาปกรี๊ดร้อง  :hao5:
น้องเปิดโลกใหม่ให้คุณพี่ได้เร้าใจเหลือเกินน


หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | Intro : Apple pie and sex [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: darinsaya ที่ 04-08-2019 16:46:53
 :hao6: :hao6: wowwwwwwwww  ช่างโดนใจจจจจ
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | Intro : Apple pie and sex [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: TNM ที่ 04-08-2019 21:38:10
โหดจัดดดดดดด
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | Intro : Apple pie and sex [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: tasteurr ที่ 05-08-2019 02:08:54
 o22
อีก18ข้อที่เหลือจะว้าวขนาดไหนเนี่ย

 :pig4:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | Intro : Apple pie and sex [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: lonesomeness ที่ 05-08-2019 17:13:02
คุณผมในเรื่องรู้สึกเหมือนเราเลยอ่ะะะ
คือเราไม่มีแพชชั่นในการมีชีวิตอยู่เหมือนกัน
ไม่ได้เป็นซึมเศร้านะ แต่อยู่แบบใช้ชีวิตไปวันๆ
บางทีเราก็รู้สึกไม่อยากอยู่แล้วเหมือนกัน มันขี้เกียจ 555555
ตอนนี้ที่ยังตายไม่ได้เพราะกลัวหมาไม่มีคนดูแล 5555555
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 1 : Whale and Kiss [5/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 05-08-2019 22:21:24

Whale and Kiss



“เมื่อคืนไปไหนมา”



ผมตกใจอยู่ไม่น้อย เขาไม่ควรเข้ามาในนี้เพราะนี่เป็นห้องส่วนตัวและผมก็กำลังถอดเสื้อผ้าชุดเมื่อคืนที่ออกจะเหม็นเหงื่ออยู่ไม่น้อยออกจากร่างกาย



“ฉันถามว่าเมื่อคืนไปไหนมา!”



ผมมองคนถามผู้ไม่เคยมีมารยาทในการเข้าห้องคนอื่น เขาคงคิดว่าทุกตารางเมตรที่นี่เป็นของเขา



“ไปหาเพื่อนครับ” ผมตอบตามจริง ไม่มีอะไรต้องโกหกหรือปิดบัง เขาเลิกคิ้วมองผมเหมือนเป็นสัตว์น่าขยะแขยงสักตัว เขาเดินวนรอบตัวผม ใช้สายตาดูถูกใต้กรอบแว่นมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า



“อย่างแก มีคนคบด้วยเหรอ” แปลกดีที่คำพูดคนตรงหน้าไม่ได้ดูดีเหมือนหน้าตาและรูปร่างของเขาเลย ผมถอดถุงเท้าและกางเกงออกให้พ้นเท้าตัวเอง ส่วนเขานั่งลงบนเตียงของผมทั้งๆ ที่ไม่ได้รับอนุญาต



“ประชุมวันก่อนแกสรุปได้ห่วยมาก ใช้สมองทำหรือเปล่า” น้ำเสียงเข้มถามด้วยความดูแคลน ผมชินแล้ว...ถึงยิ้มแต่ไม่ตอบอะไร



“ไปไหนมาลูก” ผู้ชายที่น่ารังเกียจอีกคนโผล่มา ผมมองตรงไปยังชายพุงพลุ้ยวัยเกือบ 60 ผู้กุมอำนาจบ้านหลังนี้ไว้



“น้องบอกไปหาเพื่อนมาครับพ่อ ผมเองก็เป็นห่วง” คำพูดเสแสร้งไหลออกมารวดเร็วอย่างกับคิดไว้อยู่แล้ว



“ห่วงอะไรโตๆ กันแล้ว” คนเป็นพ่อยิ้มแย้มก่อนจะฝากฝังงาน



“เดี๋ยววันนี้พ่อไปดูงานที่พัทยานะ มีอะไรฝากเลขาพ่อไว้ได้” เขาว่าก่อนจะเดินออกไป เหลือแค่ผมกับพี่ชาย



“เมียน้อยอีกคนอยู่ที่พัทยาสินะ” คนที่นั่งอยู่บนเตียงว่าแต่ผมไม่ได้ใส่ใจ



“พวกเมียน้อยแบบแม่แกนี่เขาเรียกอะไรนะ กะ...” เขาเว้นมันไปเหมือนอยากจะยั่วโมโหผม...แต่ก็น่าจะรู้ว่าเขาทำไม่เคยสำเร็จ

พี่ชายผู้แสนดีลุกขึ้นมาหาผม กลิ่นน้ำหอมปนกับกลิ่นกายของเขาลอยอยู่ในอากาศรอบกาย บรรยากาศห้องที่ติดจะเย็นร้อนระอุขึ้นมาเพราะเขา อาจจะเพราะเรามีแม่คนละคน ร่างกายและหน้าตาถึงต่างกันขนาดนี้



เขาใช้ร่างกายสูงใหญ่ของเขาเบียดจนหลังผมติดกับผนังเย็นเฉียบ



“เป็นใบ้เหรอ? ” เขากรีดนิ้วลงไปยังรอยบนคอผม



“ไม่เบานี่ รอยที่คอ” ปลายนิ้วมือของเขาอุ่นจัด พาลทำให้ผมนึกถึงสิ่งที่สอดเข้ามาในร่างกายเมื่อคืน



“ให้เดานะ คงไปให้ใครเอามา”



ผมไม่ได้ขยับตัวออกไปไหน ไม่ได้สนใจด้วยซ้ำว่าเขาจะพูดอะไรต่อ



“ทำไมฉันถึงรู้...รู้ไหม?” เขาจับมือผมวางบนหน้าอกหนาของเขา ก่อนจะไล่ลงไปยังกางเกงสแล็คพอดีตัว



"เพราะมึงเอาแต่มองเป้ากูไง” เขาเหยียดยิ้มก่อนจะเดินออกไป สัมผัสของความร้อนและแข็งแต็มมือยังติดอยู่บนมือ



ผมมองมือตัวเองด้วยความรู้สึก...อยากตัดมันทิ้งสิ้นดี



.

.

.



ข้อ 3 ก่อนตาย

ผมอยากตบปากพี่ชายตัวเองด้วยรองเท้าของผมเอง....อยากทำมันมากกว่าอยากตายอีก



.

.

.



“ไปไหนมาลูก ทำไมไม่กลับบ้าน” นี่ก็เป็นอีกคนที่ไม่รู้เลยว่ามารยาทการเข้าห้องคนอื่นคืออะไร



“ไปนอนกับเพื่อนครับแม่” อันที่จริงผมไม่ได้เป็นลูกที่ดี...แต่ผมพยายามเป็นลูกที่ดีเพื่อหนีปัญหาต่างหาก ผมเกลียดชีวิตที่วุ่นวาย เกลียดการเสวนากับคนมากมายที่ล้วนแต่อยากเล่าเรื่องของตัวเอง แต่พอถูกขอให้ฟังบ้างกลับมองข้าม



“ลูกทำงานกับพี่ภาคย์เขาได้ใช่ไหม เพิ่งเริ่มงานมีอะไรไม่เข้าใจให้ถามพี่เขานะ” แม่ถามพร้อมกับมองออกไปยังนอกห้อง สงสัยคงจะเดินสวนกัน



“ได้ครับ” ผมตอบรับด้วยความเหนื่อยหน่าย



“มีอะไรไม่สบายใจให้บอกแม่นะ”



“ครับ” ผมตอบรับอย่างเสียไม่ได้ก่อนจะยิ้ม...เพื่อให้บทสนทนานี้ผ่านไป



คนแบบเขาจะช่วยอะไรผมไหว ดีแต่ทำตัวอ่อนโยนเป็นเมียน้อยผู้ใจบุญน่าสงสารไปวันๆ

.

.

.

‘แม่ครับ พี่ภาคย์ตีผม พี่ภาคย์แกล้งผม’ ผมเคยขอความช่วยเหลือในตอนที่ผมยังเด็ก ผมโดนพี่ชายต่างแม่ทำร้ายแทบทุกวัน...ผมเจ็บ ผมเสียใจ ผมอยากได้ที่พึ่ง...ที่เรียกว่าแม่



‘ผมเปล่า คุณน้าเห็นว่าผมตีเหรอ?  พี่ชายในวัย 12 ถามทั้งๆ ที่เห็นว่าแขนข้างหนึ่งของผมมีรอยเขียว และอีกข้างมีเลือดไหลจากการถูกไม้ในมือเขาข่วน



‘ไม่ค่ะ คุณภาคย์ไม่ได้ตี น้องคงเข้าใจผิดไปเอง’ คนที่เรียกตัวเองว่าแม่ค้อมหัวให้พี่ชายต่างแม่อย่างกับขี้ข้า



...และหลังจากนั้นผมก็ไม่เคยขอความช่วยเหลือจากผู้หญิงคนนี้อีกเลย...



.

.

.



“กูมีสิ่งที่อยากทำจริงๆ ก่อนตายแล้ว” ผมโพล่งออกมาในยามเย็นหลังจากจบงานที่แสนจะน่ารำคาญ ถึงผมจะไม่อยากกินอะไรทั้งนั้น แต่ร่างกายดูเหมือนจะประท้วง ความหิวมันทำให้ผมเวียนหัวเหมือนจะเป็นลม



“เด็กกูเป็นไง ทำดีไหม” เพื่อนผมถาม



“ทำกูเจ็บ” ผมโคลงหัวไปมา



“แค่นั้น? ” มันถามพร้อมกับยิ้ม ผมมองใบหน้ายิ้มกริ่มอย่างไม่พอใจ



“จะถามทำไม” ผมไม่เข้าใจ...ก็ในเมื่อมันเองนั่งดูอยู่ข้างเตียงตั้งแต่ต้นจนจบ



“มึงถ่ายคลิปด้วยใช่ไหม”



“เอาน่า กูเก็บไว้ดูคนเดียว” คนข้างกันว่าพร้อมกับโบกมือไปมาแล้วโน้มตัวเข้ามาหา



“คนแรกของมึงน่าจะเป็นกู” เจ้าของร่างกายสูงใหญ่บอก จมูกโด่งเฉียดไปมากับต้นคอผมในรถสปอร์ตแสนจะแคบ ลำตัวท่อนบนของมันทาบทับผมไปทั้งตัว ยอดอกใต้เสื้อเชิ้ตของเราเบียดเสียดกันไปมาจนมันตั้งชัน ปลายจมูกกดย้ำๆ ที่ซอกคอผม...จนรู้ว่าอยากจะทำอะไรต่อ



ถ้าผมอนุญาต...คิมคงจะไม่ปล่อยมือ



“ไร้สาระ” ผมผลักไหล่กว้างออกจากตัว เพราะตอนนี้หิวเกินกว่าจะคิดเรื่องอย่างอื่น คิมดูท่าทางหัวเสียแต่ก็ยอมขยับออกไป



“แล้วอะไรที่ไม่ไร้สาระพอให้ตาย”



“เหยียบหน้าไอ้ภาคย์” ผมตอบ รู้สึกเลือดสูบฉีดเหมือนได้มีชีวิตขึ้นมาอีกครั้ง



“พี่ชายที่รักนี่” มันขำก่อนจะกลับไปนั่งตัวตรงที่ตำแหน่งคนขับดังเดิม ผมเห็นส่วนกลางลำตัวของอีกคนดันจนกางเกงสีเข้มนูนออกมา...แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ



“อยากเห็นตอนมันหมอบอยู่ใต้รองเท้า อยากเหยียบกรอบแว่นเหลี่ยมนั่นให้หัก”



“นั่นคือข้อ 3 เหรอ ยากไปไหม? ” เพื่อนผมเลิกคิ้วมอง



ผมยักไหล่ เพราะก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน...เลยขอติดมันไว้ก่อน



“งั้น ข้อ 3 อยากกินเนื้อวาฬ” ผมบอกคนที่อาสามารับถึงที่ทำงาน เพื่อนเพียงคนเดียวของผมเดาะลิ้นเหมือนนึกอยู่ชั่วครู่



“ไม่สงสารมันเหรอ”



“ก็ไม่นี่ ทำไมต้องสงสาร”



.

.

.



กลิ่นและสัมผัสของเนื้อวาฬดิบในร้านอาหารชั้นดีคาวและเหม็นจนแทบอ้วก ผมฝืนกินได้แค่คำเดียวเท่านั้น



รสชาติแบบนี้...ยอมตายยังดีกว่า



คิมขำเมื่อเห็นหน้าตาบูดเบี้ยวทรมาณของผมในตอนที่กลืนวาฬชิ้นแรกลงไป มันส่งอาหารอย่างอื่นให้พร้อมกับกลั้วหัวเราะ



“กินให้เสร็จ เดี๋ยวจะพาไปล้างคอ”



ผมโคลงหัวไปมา รู้สึกข้อ 3 คงจะเป็นข้อที่ผมรู้สึกเสียใจที่สุดก่อนตาย



.

.

.



เราย้ายกันจากร้านอาหารญี่ปุ่นมาที่ในบาร์แห่งหนึ่งแถวบ้านคิม เรานั่งอยู่ที่โซฟาหนังมุมในสุด ตรงนี้มืดสลัว



“อยากได้เด็กอีกหรือเปล่า” คิมถาม ผมส่ายหน้า ถึงพรุ่งนี้จะไม่ต้องทำงานแต่ก็ไม่อยากออกแรงให้เหนื่อย



“ข้อ 4 อยากทำอะไร” คิมถาม ในมือมีแก้วว้อดก้าเพียวสีขาว ผมไม่ตอบเลยโดนอีกคนรวบเอวเข้าไปกอดไว้ ผมมองมือใหญ่ ก่อนจะหันมามองหน้าของอีกคนที่อยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ



“มึงต้องการอะไร”



“ทำไมข้อ 2 ไม่เป็นกูนะภาพ” คิมถาม มือใหญ่ยังลูบเอวผมไปมา



“ไม่รู้เหมือนกัน” ผมส่ายหน้าไปมา คิมกับผมเพิ่งรู้จักกันเมื่อปลายปีที่แล้ว เขาขอเป็นเพื่อนและผมก็ให้เป็น...เพราะผมเองไม่เคยมีเพื่อนมาก่อน



“เคยดื่มไหม” คิมถามถึงเหล้าในมือ ผมเลยนึกออก



“ข้อ 4 อยากลองดื่มดู” ผมบอกคิม เขายกมันขึ้นดื่มก่อนจะบีบคางให้ผมอ้าปาก...แล้วป้อนมันด้วยปากของเขา ผมสบตากับคิม ก่อนจะปล่อยให้มันสอดลิ้นเข้ามา



เราจูบกันโดยที่ผมยินยอมให้คิมได้ทำตามใจ ลิ้นสากกวาดไปทั่วโพรงปากผม คิมมูมมาม พยายามดูดลิ้นและริมฝีปากผมจนบวมเจ่อ



“คิม…”



“อืม” คิมเลียไปทั่วคางและคอของผม มันพยายามวาดลิ้นไปทุกที่ที่เหล้าสีใสไหลไลงป ผมทึ้งผมสั้นที่เซ็ทเป็นทรงของคิมออกจากช่วงอกตัวเองแล้วจ้องสายตาพราวไว้นิ่ง



“พอก่อน กูไม่ได้อยากบอกว่าจะจูบ”



“กูแถมไง”



คนตัวใหญ่หัวเสีย ผมหลุดยิ้มออกมาเมื่อเห็นโต๊ะข้างๆ จ้องเราอย่างไม่อาย คิมดื่อมเหล้าเข้าไปอีกหลายอึก ผมรู้สึกร้อนในลำคอและช่องท้อง...รวมถึงตรงกลางลำตัว



เพิ่งจะรู้ก็วันนี้ว่าเพื่อนของผมเองดูน่า...กว่าเด็กที่มันหามาอีก



“ถ้าอยากทำอีกรอบจะนับเป็นข้อ 6 หรือเปล่า” คนตัวโตถาม หน้าตาใจดีของมันในตอนนี้ยิ้มร้าย



ผมโน้มคอมันลงมา ใช้ลิ้นเลียตรงมุมปากหยัก



“นับซ้ำเป็นข้อ 4"



.

.

.



#20เหตุผลก่อนตาย




TBC.

_______________________________

แล้วเมื่อไหร่จะถึงข้อ 20 เนี่ยคุณภาพ 5555555555





หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 1 : Apple pie and sex [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Warapich ที่ 06-08-2019 07:01:15
น้องเทอ้อยใส่เพื่อนชายผู้เป็นหมาป่าในคราบแกะ พี่ชายน้องก็น่า...นัก ไม่อยากให้ถึงข้อ20เลย ไม่อยากให้น้องคิดสั้น สู้ๆนะคะไร้ท ตื่นเต้นมาก ข้อต่อไปจะเป็นอะไร
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 1 : Apple pie and sex [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: lonesomeness ที่ 06-08-2019 12:42:10
เลือกลงเรือไม่ถูกแล้ววง
ใจจริงอยากลงเรือคุณพี่ชาย(พอดีเป็นสายincest 5555 เห็นคุณนักเขียน warningไว้ ก็เลยคิดว่าต้องใช่แน่ๆ)
แต่คุณคิมก็กร้าวใจมาก ลังเลจังเลย
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 1 : Apple pie and sex [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 06-08-2019 12:50:11
ที่แท้คิอความว่างเปล่าที่เจ็บปวดจนชินชา

พี่ชายดูน่าผิดศีลธรรม นอกจากร้าย แล้วยังน่า...

คิิิมก็หมาป่าผู้หิวกระหายยย

ไม่อยากจะคิดกว่าถึง 20 ข้อ  :hao5:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 1 : Apple pie and sex [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: rcbpdr ที่ 06-08-2019 14:22:03
เรื่องนี้ไม่ต้องการพระเอกแล้วจ้า ต้องการให้คุณภาพแซ่บไปเรื่อยๆ ไม่ผูกหมัด กลัวคุณภาพเจ็บบ
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 1 : Apple pie and sex [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 06-08-2019 21:52:39
นายเอกเกรดเอ เรียก วาฬ ว่า วาฬ ไม่ใช่ ปลาวาฬ  o13
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 1 : Apple pie and sex [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: 2pmui ที่ 07-08-2019 00:55:27
ติดตามๆ ชอบความแซ่บของนายเอก
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 1 : Apple pie and sex [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: MScholohist ที่ 07-08-2019 02:38:43
OMG!~!~

เชียร์คิมมมมม
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 1 : Apple pie and sex [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: may27 ที่ 07-08-2019 05:06:46
 :hao7:  มั้นต้อง 3p
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 1 : Apple pie and sex [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 07-08-2019 07:43:16
ลงเรือไหนดี
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 1 : Apple pie and sex [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: darinsaya ที่ 07-08-2019 08:22:36
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 1 : Apple pie and sex [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ain ที่ 07-08-2019 09:15:25
เดี่ยววว  ใจเย็นๆ
พอเริ่มเปิดก็จะทำซ้ำกับเพื่อนตัวเองไม่ได้นะภาพ
 :katai1:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 1 : Whale and Kiss [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: bnmshhhhhhh ที่ 10-08-2019 09:22:08
 :hao3:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 1 : Whale and Kiss [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 13-08-2019 08:22:55
น่าสนใจ
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 1 : Whale and Kiss [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 13-08-2019 12:21:33
                  รีบมาต่อตอนต่อไปนะค่ะ
    อยากรู้มากว่าคิม กับภาพ จะนับจ้อ4ซ้ำกี่รอบ
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 1 : Whale and Kiss [3/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 13-08-2019 16:12:05
คิมตามใจภาพขนาดนั้น อยากลองอยากทำไร ซัพพอร์ทหมด ไม่ลงเรือคิมภาพ ด้วยไม่ได้แล้วววว ส่วนอิคนพี่ อิภาคย์น้ันเชียร์ให้เอารองเท้าตบหน้าให้ได้ไวๆ ฮี่ๆๆๆๆ

กว่าจะถึงข้อ 20 น้องภาพจะทำอะไรแพลงๆ ประหลาดๆ อีกไหมนะ เนื้อปลาวาฬนี่ อะหืออออ คิดไปด๊ายยยย
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 2 : My lil brother [13/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 13-08-2019 17:03:00

เนื่องจากมีบางฉากที่ค่อนข้างรุนแรงและไร้เหตุผล ก่อนจะอ่านตอนต่อๆ ไป อยากเอาคำเตือนเกี่ยวกับเรื่องนี้มาฝากค่ะ
10 เหตุผลของ #20เหตุผลก่อนตาย

1. เป็นเรื่องสั้น 10 หน้ามาก่อน
2. เอามาลงรายละเอียดให้ยาวขึ้น
3. แต่ละตอนจะไม่ยาวมาก
4. ประมาณ 15-20 ตอนจบ
5. ได้แรงบันดาลใจมาจากเพลง 僕が死のうと思ったのは [the reason I wanted to die] ของ Mika Nakashima
6. คิดตามได้แต่ไม่อยากให้คิดแทนตัวละคร
7. ตรรกะค่อนข้างเบี้ยว
8. เนื้อหาหนักไปในเรื่องเพศ
9. กึ่งๆ แฟนตาซี
10. BDSM / Incest / Threesome / fetish / psycho

ตอนแรกคิดว่าคงไม่เป็นไร แต่ตอนนี้คิดว่าควรเตือนไว้ก่อนดีกว่า กลัวเด็กๆ มาอ่าน เดี๋ยวเราเอาไปแปะที่หน้าแรกด้วยอีกที่
อ่านให้สนุกนะคะ :]








2. My lil brother



“คุณภาพ วันนี้...” คนที่นั่งอยู่ข้างกันถามขึ้นมา ในตอนที่กำลังวนรถเข้าที่จอดที่ข้างล่างออฟฟิศ

“วันนี้กลับด้วย เวลาเดิมนะสน” ผมบอก วันนี้รู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย ไม่อยากจะไปไหนหลังเลิกงาน

“ครับ” สนตอบรับ สนเป็นเด็กที่บ้าน มีแม่เป็นแม่บ้านและตัวสนเองตอนนี้ขับรถให้ผมบ้างและแม่ผมบ้าง

“คุณภาพ...”

“ว่าไง”

“ผมจะเรียนจบแล้วนะครับ” สนเกิดหลังผมอยู่สองปี เป็นเด็กที่แม่ผมช่วยค่าเล่าเรียนมาตลอด

“ดีแล้ว” ผมยิ้ม ก่อนจะเปิดประตูเมื่อรถจอดสนิท และเหมือนลืมอะไรบางอย่างไป...

“เรียนจบแล้วอยากได้อะไร” ผมถามคนขับรถ แต่สนกลับยกมือไหว้พร้อมกับส่ายหน้า

“ผมเกรงใจครับคุณภาพ”

“จะให้ ไปคิดมาแล้วกัน อะไรก็ได้” ผมรีบบอกปัดเพราะนี่เลทมาจะ 15 นาทีแล้ว

“อะไรก็ได้เหรอครับ” สนถามย้ำ ผมยิ้มบางก่อนจะตอบรับ

“อืม อะไรก็ได้” ผมปิดประตูรถคันสวย ก่อนจะก้าวเท้าเข้ามายังสถานที่แสนอึดอัด

.

.

.

“คิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงเข้างานสายได้” เช้าวันนี้เริ่มจากการแขวะของพี่ชายคนโต ผมเคยเสียใจเมื่อตอนเป็นเด็ก เสียใจว่าทำไมพี่ถึงไม่รักผม ทำไมคอยแต่จะทำร้ายผม

“เป็นแค่ลูกเมียน้อย”

แต่ตอนนี้ผมชินและเฉยชาเสียแล้ว

“คุณภาคย์คุณภาพคะ เรามีประชุมตอนเย็นนะคะ” เลขาคนสวยเดินเข้ามาในห้องผู้บริหาร ซึ่งผมได้รับเกียรติใช้ห้องและโต๊ะตัวใหญ่เพราะคุณพี่ชายแสนใจดีบอกทุกคนว่าจะช่วยสอนผมทำงาน แต่ผมรู้ว่าเขาแค่อยากมีผมไว้ระบายอารมณ์

“ครับ อย่าลืมเตรียมการประชุมให้ผมกับคุณภาพนะครับ”

สำหรับคนอื่นแล้วพี่ภาคย์เป็นคนสุภาพ หล่อเหลา เป็นพี่ชายที่มีเมตตา แต่สำหรับผมนั้นแค่เห็นหน้าก็พะอืดพะอม

เห็นแล้วอยากตายไปให้เร็ว...ถ้าตายวันนี้คงไม่ได้เจอเขาอีกตลอดชีวิต

ผมมองใบหน้าหล่อเหลา ตัวเขาสูงกว่า 180 รูปร่างสูงใหญ่ ต่างกับผมโดยสิ้นเชิง

“มองทำไม”

ผมหลบตามองเอกสารบนโต๊ะตัวเองแทน นอกจากอยากจะเหยียบหน้าเขาก่อนตายแล้ว...ผมยังอยากตบปากหยักนั่นด้วย

“ฉันถามว่ามองทำไม!”

ผมละความสนใจมาที่คอมพิวเตอร์ตรงหน้า แล้วนั่งทำงานของตัวเองไปเรื่อยๆ ผมชอบเวลาที่ความคิดจมจ่อลงไปกับงานตรงหน้า มันทำให้โลกวางเปล่าของผมเปลี่ยนไป

.

.

.

“พี่ภาคย์ฮะ ภาพอยากได้อันนี้” ผมเคยอยากได้ขนมกรุบกรอบที่แม่ห้ามกินเพราะกลัวฟันผุ คนที่อ้อนได้ตอนนั้นเลยมีแค่พี่ชาย

“ได้สิ เดี๋ยวพี่หยิบให้นะ”

ตอนนั้นพี่ภาคย์คือโลกของผม

“อร่อยไหม” เขารักผมพอๆ กับที่ผมรักเขา เขาใจดี

“อร่อยฮะ รักพี่ภาคย์ที่สุด”

“พี่ก็รักตัวเล็ก”

.

.

.

ผมจำได้ว่าเขาเริ่มเปลี่ยนไปตอนที่คุณนายใหญ่ตาย...คนตายนี่สบายจังเลยนะ ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย

.

.

.

เราเงียบได้ไม่กี่ชั่วโมง พี่ชายผมก็ลุกมาหาเรื่อง

“ฉันมีอะไรให้ดู”

เขารู้ว่าผมกลัวเลือดมาก เพราะฉะนั้นนอกจากเรื่องงานแล้ว เขามักจะบังคับให้ผมดูอะไรน่ากลัวๆ อย่างภาพศพที่มีเลือดนอง เพราะเขาชอบเวลาที่เห็นผมโมโหร้ายหรือหวาดกลัว

ถ้าคิดว่าผมโรคจิต...พี่ชายคนนี้คงจะจิตมากกว่า

แต่สิ่งที่เขาให้ผมดูวันนี้กลับเป็นคลิปวิดีโอที่ผมกับคิมกำลังจูบและนัวเนียกันอยู่ในมุมหนึ่งของบาร์ ผมหัวใจเต้นถี่ ไม่ใช่เพราะกลัว แต่เพราะเพิ่งเห็นท่าทางของตัวเองชัดเจนในคลิปวิดีโอ

นอกจากในใจผมจะกลวงโบ๋ สิ่งที่ผมพอรู้อีกอย่างคือผมเหมือนคนไร้ชีวิต ผมไม่ชอบส่องกระจกพอๆ กับไม่ชอบตัวตนของตัวเอง ในขณะที่หลายๆ คนบอกว่าผมหน้าตาแบบนั้นแบบนี้ ผมกลับไม่มองไม่เห็นด้วยซ้ำว่าผมเป็นแบบไหน

“ร่านเหมือนแม่แก”

ผมมองวิดีโอนั้นก่อนจะยิ้ม ถึงจะมืดแต่ในคลิปนั้นกลับเห็นได้ชัดว่าผมทำหน้าตาลุ่มหลงกับรสจูบของคิมมากแค่ไหน

“โดนมันเอามากี่ครั้งแล้วล่ะ”

ผมว่าผมนึกอะไรสนุกๆ ออกในรอบสิบปี

.

.

.

ข้อ 5 ก่อนจะตายและก่อนจะได้เหยียบหน้าพี่ชายที่รัก

ผมจะเล่นสนุก ผมจะพิสูจน์ว่าสิ่งที่ผมคิดนั้นจริงแค่ไหน...ผมคิดว่าพี่ชายคนนี้คิดไม่ซื่อสักเท่าไหร่

ดูได้จากการที่เขาชอบเข้าห้องผมเวลาผมเปลือย

.

.

.

“โดนคิมเอาครั้งเดียวครับ” ผมโกหกในสิ่งที่เขาอยากได้ยิน แบบนี้ถือเป็นน้องชายที่ดีหรือเปล่า

“แต่คงไม่ใหญ่เหมือนของพี่ภาคย์” และชมแบบนี้ พี่ชายผมจะดีใจไหมนะ

ผมจ้องตรงกลางลำตัวของคนตัวสูง มันมักจะนูนเด่นก็ต่อเมื่ออยู่หน้าผม

“ผมอยากลองจับของพี่ภาคย์"

“ร่านจริง ขยะแขยง” เขาสบถ แต่ผมกลับเห็นแววตาใต้กรอบแว่นที่สุขสม

...คนที่น่าขยะแขยงคือเขาต่างหาก...

พี่ภาคย์เหมือนจะเดินไปที่ประตู ผมเดาะลิ้นเป็นจังหวะ นึกว่าเขาคงไปห้องน้ำหรือไม่ก็ออกไปให้พ้นหน้าผม แต่เมื่อได้ยินเสียงดัง ‘กริ๊ก’ ของการล็อกกลอนประตูไฟฟ้า ผมก็เหยียดยิ้ม

.

.

.

ทำไมข้อ 5 ถึงง่ายขนาดนี้นะ...ผมคงได้ตายเร็วกว่าที่คิด

.

.

.

“พี่ภาคย์...” ผมแกล้งเรียกเสียงสั่นในตอนที่เขาขยุ้มคอเสื้อผมขึ้น เพราะความสูงของเราต่างกันผมถึงต้องเงยขึ้นเพื่อมองปลายคาง

“กลัวอะไร บอกมาสิ”

ผมตัวสั่น ด้วยความรู้สึกตื่นเต้นไม่ใช่กลัวแต่อย่างใด

“เดี๋ยวคนมาเห็นครับ” ผมว่าเสียงแผ่ว แต่มือกลับลูบอกหนาใต้เสื้อเชิ้ตแผ่วเบา ผมไม่อยากให้เขาตกใจ

“กลัวอะไรไม่เข้าเรื่อง” พี่ชายบอกพร้อมกับใช้มืออีกข้างวางบนเนินสะโพกผม

ผมสะดุ้ง จนเมื่อมือใหญ่ลูบวนถึงได้ส่งยิ้มให้พี่ชายที่รัก

“แกทำอะไรให้เพื่อนบ้าง” เขาถามผมด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล แบบที่ไม่ได้ยินมาสิบกว่าปี รู้แบบนี้ตอนม.3 ผมยอมให้เขาทำก็ดี

...เขาจะได้รักผมเหมือนเคย...

“ผมจูบ ผมปล่อยให้คิมทำทุกอย่าง” คำโกหกของผมทำให้เสียงหัวใจเขาดังจนแทบจะทะลุออกออกมา สายตาคมใต้กรอบแว่นมองผมอย่างมีความหมาย

“ทีพี่ขอ...ทำไมภาพไม่ยอม” เขาเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เป็นพี่ภาคย์แสนสุภาพแบบที่ทำต่อหน้าคนอื่น...ไม่ใช่กับผม

ผมเกือบจะหลุดขำ ที่แท้จุดอ่อนของเขาก็เป็นแบบที่ผมคิด

“ตอนนั้นภาพยังเด็ก” ผมออเซาะ เอาหน้าซบกับอกของเขาเหมือนตอนในตอนเป็นเด็ก นึกถึงคลิปตัวเองกับคิม ผมอยากตั้งกล้อง ผมอยากเห็นว่าผมผู้ว่างเปล่าตอนนี้ทำหน้ายังไง พี่ชายผมถึงได้ว่าง่ายขนาดนี้

“พี่ภาคย์เกลียดภาพใช่ไหม” ผมสอดมือเข้าไปในเสื้อเชิ้ตยี่ห้อดัง กลิ่นน้ำหอมฉุนของเขาทำผมมึน ต่อให้เขาจะน่าขยะแขยงแค่ไหน ร่างกายเขาก็ดีจริงๆ

“เกลียดที่สุด พี่เกลียดภาพ” เขาว่าพร้อมกับฉกจูบลงมา

.

.

.

“อื้อ...” ผมครางหวิวเมื่อถูกผลักลงที่พรมหลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ ร่างกายสูงใหญ่ทาบทับ ความทรงจำสมัยเด็กไหลบ่าเข้ามาเป็นสาย ตอนนั้นกับตอนนี้ต่างกันอย่างเห็นได้ชัด

ตอนนั้น...ผมผลักไสเขาเพราะผมรักพี่ชายผมมาก

แต่ตอนนี้...ผมกลับอ้าชาแล้วกอดตัวเขาไว้เพราะผมเกลียดเขาเหลือเกิน

“สูทจะยับนะครับ” ผมประท้วงทั้งๆ ที่มือยังโน้มคอพี่ชายไว้ เราไม่ผละริมฝีปากออกจากกันเสียด้วยซ้ำ

“พี่ไม่สน” คนตัวโตหอบหายใจเสียงดัง ริมฝีปากเขากดย้ำไปทั่วใบหน้าผม ตรงกลางสะโพกที่กำลังพองโตบดเข้ากับสะโพกผม

“ค่อยไปต่อที่บ้านนะครับ” ผมกระซิบบอก กลิ่นหอมฉุนตรงซอกคอพี่ชายทำตัวตนผมตื่นเร่า ผมไล้มือลงไปยังสิ่งใต้กางเกงสแล็ค มันเหนียวเยิ้มจนซึมออกมาข้างนอก พี่ภาคย์ครางเสียงต่ำ

“พี่ไม่ไหวแล้วตัวเล็ก” เขากระดกสะโพกเข้ากับมือผม ส่วนริมฝีปากนั้นพรมจูบไปทั่วซอกคอผม

“พี่รอมานานเหลืออเกินตัวเล็ก…” เขากระซิบเสียงพร่า

“ให้ภาพช่วยก่อนนะครับ” ผมปลดเข็มขัดหนังและรูดซิปของเขาลง ก่อนจะล้วงสิ่งที่คับแน่นใต้ชั้นในออกมา

...มันใหญ่กว่าตอนเป็นเด็กหลายเท่า…

“ตัวเล็ก…” เขาเรียกผมเหมือนตอนยังเด็ก

เขาผละตัวขึ้นนั่งก่อนจะดึงผมขึ้นมาจูบ ต่อให้ผมเกลียดเขาแค่ไหน จูบของเขาก็ดีเหลือเกิน

.

.

.

“พี่ภาคย์ อ๊าา” ผมหลุดครางเมื่อปากร้อนฮุบร่างกายผมเข้าไปจนสุด

เขาจับผมถอดกางเกง จัดท่าให้นั่งบนเก้าอี้หันหลังให้ประตู แล้วจับเข่าผมชันอ้าออก ส่วนใบหน้าคมสันนั้นซุกอยู่ที่ส่วนลับของผม

“คิดถึงเหลือเกินตัวเล็ก” เขาพึมพำ

ผมครางอื้อ เมื่อเขาทั้งเลียและปรนเปรอ ปากอุ่นของเขาครอบสิ่งนั้นไว้ ดูดกินมันแบบหิวกระหาย ไม่ถึง 10 นาทีสะโพกผมก็ร่อนส่ายและกระตุกเกร็ง

“อ๊ะ...อ๊า” ผมเสร็จในปากเขา

พี่ชายกินทุกหยาดหยดลงไป ร่างกายบึกบึนในรูปแบบผู้ใหญ่ของเขาทำผมยิ้มกริ่ม ส่วนนั้นของพี่ชายกระตุกจนน้ำสีใสล้นปริ่ม

“ใหญ่มากเลยครับ” ผมชมเขา

คนตัวใหญ่ขยับแว่นที่เบี้ยว ก่อนจะไล่จูบขาอ่อนของผมจนขนลุกเกรียว ไล่ลงไปถึงเข่าที่เขาขบกัดจนแดง และเท้า...ที่ยังสวมถุงเท้าไว้

...พี่ชายที่โง่เขลาจูบและเลียนิ้วเท้าผใจนถุงเท้าสีขาวเปียกชุ่ม...

“ตัวเล็ก ซนเหลือเกิน” เขาว่าเสียงพร่าเมื่อผมใช้เท้าอีกข้างแตะเบาๆ ที่ส่วนแข็งขันของเขา

“ให้ภาพช่วยนะครับพี่ชาย” ผมบอกให้เขาปล่อยขาข้างที่ยังดูดอยู่

ผมวางเท้าสองข้างลงบนส่วนนั้น มันยาวเกือบเท่าเท้าไซซ์ 40 ของผมและมันใหญ่เกือบเท่าข้อมือผม

พี่ชายของผมนั่งคุกเข่ากัดฟันกลั้นเสียงคราง ใบหน้าสมบูรณ์แบบของเขากำลังสุขสม เขาสวมเสื้อผ้าครบ มีแต่ส่วนนั้นที่กำลังแข็งสู้กับเท้าผม

“ตัวเล็ก…” พี่ชายที่น่ารักส่งเสียงอ้อนวอน

” ใช้เท้าเปลือยให้พี่ได้ไหม”

.

.

.

.

TBC.





หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 2 : My lil brother [13/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 13-08-2019 18:11:22
กรีีดดดดดดดดดด พี่ภาคย์ต้องเป็นมาโซคิสท์แน่ๆเลย อารมณ์แบบ submissive กับ master เอ๊ะ หรือน้องภาพจะเป็นsub

threesomeก็โอ แต่เราลงเรือ incest
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 2 : My lil brother [13/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 13-08-2019 20:17:12
          ขอเลือดค่ะ...ใจบางมาก :pighaun:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 2 : My lil brother [13/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 13-08-2019 20:23:28
อิพี่~~~ ที่ด่าน้อง กัดจิกน้อง เพราะแบบนี้เอง เสร็จแน่แก อิภาคย์แกเสร็จน้องแน่ๆ เจ็บหนักแน่แก จัดไปชุดใหญ่เลยลูกภาพ  :hao3:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 2 : My lil brother [13/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: 2pmui ที่ 13-08-2019 21:05:43
แล้วที่ด่าน้องมาตลอดคืออาร๊ายยยย
จัดการมันเลยน้องภาพ
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 2 : My lil brother [13/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 13-08-2019 21:12:23
เป็นลมจ้า เหมือนพี่น้องคู่นี้จะเบียวทั้งคู่ คนนึงคลั่งไคล้อีกคนแสนเกลียด กลัวใจตอนจบเหลือเกินค่ะ โอ้ยยย ตื่นเต้น  :hao5:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 2 : My lil brother [13/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 13-08-2019 21:58:06
อู้ววววววว
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 2 : My lil brother [13/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 13-08-2019 22:47:05
น้องร้ายมากๆ พี่ภาคย์จะยอมให้โดนเขี่ยมั้ยถามแค่นี้
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 2 : My lil brother [13/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Luxfern ที่ 13-08-2019 23:16:22
เผ่ดร้อนมาก แค่ก--
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 2 : My lil brother [13/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: darinsaya ที่ 14-08-2019 08:01:33
 :m25: :m25:......
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 2 : My lil brother [13/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ain ที่ 14-08-2019 10:23:00
ทีมพี่ภาคค่ะ
ชอบเวลาพี่เขาเรียกน้องภาพว่าตัวเล็ก
incest ก็น่าสนใจนะคะคุณนักเขียน
อุแงงง
 :hao7:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 2 : My lil brother [13/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 14-08-2019 12:54:27
กรี๊ดดดดดดดด อิพี่ภาค! แล้วที่จิกด่าน้องคืออัลไลลลล
นี่มันคลั่งน้องชายตัวเองชัดๆ
มันคุกรุ่น บิดเบี้ยว ทั้งรักทั้งเกลียด รุนแรงเร่าร้อน มาโซ โฮวววว
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 2 : My lil brother [13/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: อิ๊อ๊ะชะเอิงเอย ที่ 14-08-2019 16:46:32
อ่านแล้วเครียดอ่ะแต่ก็ชอบค่า อิคุณพี่นี่ออกแนวมาโซใช่ไหมนิ :m28:

ชอบงานเขียนคุณเบียร์มากค่ะมีความหลากหลายพล๊อตไม่เกร่อไม่วิศวะ-สถาปัตย์

ตามติ่งทุกเรื่องเลยขอบคุณที่เขียนให้อ่านนะคะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 2 : My lil brother [13/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: jejiiee ที่ 14-08-2019 17:30:53
สุดยอดไปเลยยย :katai2-1:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 3 : Dirty Fox [17/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 17-08-2019 10:31:54

Dirty Fox


ในสายตาเขาผมอาจจะเหมือนกิ้งกือใส้เดือนน่าขยะแขยง แต่สำหรับผมเขาคือหมาป่าสกปรกตัวหนึ่ง...ที่กำลังหิวโซ

“จำได้ใช่ไหม...สัญญาของเรา” คนที่กำลังรูดซิปกางเกงขึ้นถาม หน้าเขานิ่งและเย็นชาเช่นเคยแต่สายตาที่มองผมนั้นเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

“จำได้ครับ”

พี่ชายใช้ทิชชูเช็ดเท้าเลอะของเหลวเหนียวข้นให้ผม มันออกมาเยอะจนเปื้อนพรมเป็นวงกว้าง ผมชักสงสัยว่าคนหมกมุ่นแบบเขาไม่ได้ปลดปล่อยมานานแค่ไหนแล้ว ผมถูกจับสวมถุงเท้าและกางเกงให้เหมือนเมื่อครู่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ใบหน้าเขากลับนัวเนียไม่ห่าง

“รู้ไหม หน้าตัวเล็กตอนเห็นคลิปเป็นยังไง” พี่ภาคย์พูดถึงคลิปของผมกับคิม

“รู้ไหม,,,ตัวเล็กไม่ตกใจด้วยซ้ำ แต่กลับดูพอใจ”

ผมหัวเราะน้อยๆ ทำเขาคลี่ยิ้มตาม ก่อนหน้านี้พี่ภาคย์เป็นพวกยิ้มยาก มันทำให้คิดถึงพี่ชายคนเดิมเสียจริง

“คุณภาคย์คะ คุณมนมาขอพบ สะดวกหรือเปล่าคะ” เสียงข้อความจากโทรศัพท์ตั้งโต๊ะดังขึ้น

“ตัวเล็ก เดี๋ยวก่อนสิ”

พี่ชายดันไหล่ผมออกในตอนที่ผมโน้มคอเขาลงมาจูบ คนตัวใหญ่ส่งสายตาอ้อนวอนมาให้แต่ไม่ยอม

“ไม่อยากจูบกับภาพเหรอ” ผมอ้อน ก่อนจะเขย่งประกบปากเข้ากับปากนุ่มหยุ่น

พี่ภาคย์หัวเราะในลำคอ ก่อนที่เขาจะนั่งลงบนเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่แล้วดึงผมให้นั่งคร่อมบนหน้าขาเขา ท่อนล่างของเราเสียดสีกัน ผมเพิ่งรู้ว่าชุดทำงานแบบนี้มันเร้าอารมณ์กว่าตอนเปลือยอีก

“สัญญาของเราคือ...พี่ชายจะมีแค่ผมคนเดียว” ผมบอกพร้อมกับกัดริมฝีปากล่างของเขาเพื่อตอกย้ำคำสัญญา

พี่ภาคย์ยิ้มกว้าง มือใหญ่บีบเค้นก้นผมแบบเอาเป็นเอาตาย เขาละใบหน้าออก ก่อนจะซุกหน้าลงบนลำคอผมพร้อมกับกระซิบแผ่ว

“ตัวเล็กเป็นเด็กไม่ดี”

.

.

.

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา ข่าวเลิกกันของคุณ ภาคย์ นาคหิรัณย์ นักธุรกิจหนุ่มในวงการไฮโซ กับ คุณนฤมน แม็คไกว ดารานางแบบสาวลูกครึ่งก็ดังไปทั่วประเทศ

.

.

.

...อา เขาหลอกง่ายชะมัด...

.

.

.

“ข้อ 6 คืออะไร” คิมถามขึ้นในเย็นวันหนึ่ง ผมกับคิมนั่งดื่มกันอยู่ที่เดิม

“อืม…” ผมคิดไม่ตก ล่าสุดผมยุ่งกับเกมส์สนุกจนลืมไปเลยว่าอยากตาย

“ลังเลที่จะตายแล้วใช่ไหม? ” คิมล้อผม เขาบอกว่าไอเดียเขาได้ผล

แต่ความจริงคือไม่เลย… ถึงจะลืมไปบ้าง แต่การตายนั้นเป็นสิ่งที่ผมอยากทำมากที่สุด

“การเป็นที่รักนี่ดีเนอะ” ผมบอกคิมพร้อมกับยกแก้วเบียร์รสฝาดและขมขึ้นดื่ม มันไม่อร่อย แต่มันช่วยละความละอายได้ดี

“ไปรักใครเข้า” คิมเลิกคิ้วถาม

ผมผู้เคยรักแต่จำไม่ได้แล้วว่าความรู้สึกนั้นคืออะไรส่ายหน้าไปมา

“เปล่า”

“โทรศัพท์ดัง” คิมชี้เข้าที่โทรศัพท์มือถือผมที่วางอยู่บนโต๊ะ มันสั่นครืดคราด หน้าจอนั้นสว่างโร่ ชื่อคนโทรเข้าเด่นหรา ‘พี่ภาคย์’

“สวัสดีครับ” ผมกรอกเสียงลงไปตัดกับเสียงเพลงดังกระหึ่มในบาร์

“ภาพอยู่ไหน” เสียงเย็นเหยียบของพี่ชายดังขึ้น

เขาจะถามทำไมนะ...ในเมื่อเขารู้อยู่แล้ว

“อยู่กับคิม” ผมตอบตามจริงเพราะรู้ว่าเขาน่ากลัวขนาดไหนถ้าหากรู้ว่าผมโกหก

“จะกลับบ้านตอนไหนก็บอก เดี๋ยวจะให้สนไปรับ ภาพคงรู้ว่าถ้าพี่โมโหอะไรจะเกิดขึ้นบ้าง”

ผมตอบเขาไปว่าอีกไม่เกินสิบนาทีจะกลับ ก่อนจะกดวางสายไป ทำเอาคิมที่นั่งอยู่ข้างกันหันมาถามด้วยความแปลกใจ

“พี่ภาคย์? ”

“อืม พี่ชายที่รัก”

“เขาโทรมาทำไม ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นจะญาติดีกับมึง”

“ให้กูกลับบ้าน” ผมตอบพร้อมกับยกแก้วขึ้นดื่มอีกครั้ง เห็นสายตาที่คิมมองบริเวณลำคอของผมแล้วร้อนผ่าวไปทั้งตัว

“วันที่เราจูบกัน พี่ภาคย์เขามีคลิป” ผมบอกคิม

“แล้วยังไง? ”

“กูบอกเขาไปว่าเรามีอะไรกัน”

คิมขำร่วน

“เชื่อก็โง่ วันนั้นมึงกลับบ้านเลย”

ผมเริ่มไม่แน่ใจว่าพี่ภาคย์เชื่อที่ผมบอกไปจริงหรือเปล่า เพราะเท่าที่มองไปรอบตัวตอนนี้ มีคนตามผมอยู่สองถึงสามคน

“งั้นข้อ 6 มามีอะไรกับกูไหม ทำให้มันเป็นจริง” คิมเย้า...แต่ผมรู้ว่ามันคิดจริง

ผมคลี่ยิ้ม ก่อนจะชี้เข้าที่คอตัวเอง

“รอยอะไรวะ” คิมแตะลงพร้อมกับยิ้มกริ่ม มันพึมพำว่าผมพัฒนาขึ้นแล้ว

"มึงเหมือนไม่ใช่คนเดิมเลยว่ะภาพ" คิมบอกเมื่อผมขยับเข้าไปใกล้ตัวเขาแล้วปลดกระดุมเม็ดแรกให้เห็นรอยทั่วลำคอและแผ่นอกของตัวเอง

คิมขมวดคิ้วแน่น ผมรู้ว่าคิมชอบแบบไหน...นี่คงทำให้มันยิ่งมีอารมณ์

“ของมึงโด่แล้ว" ผมว่าพร้อมกับขำคิก

เพื่อนตัวโตของผมเกาคอแก้เขิน วันที่คิมนั่งดูผมกับเด็กขายนัวเนียกันบนเตียง มันดูพอใจและมีอารมณ์

“คราวนี้ให้ใครทำ เด็กที่ไหน” คิมถามพร้อมกับไล้มือที่คอผมเบาๆ ทำเอาขนลุกอยู่ไม่น้อย

“พี่ภาคย์ทำ” พอผมบอกออกไปเพื่อนตัวดีก็นิ่งงัน ไม่ทันไรท่าทางนั้นก็แปรเปลี่ยนเป็นพอใจ

คิมเอื้อมมือมาโอบเอวผมไว้หลวมๆ

“มึงรู้ไหม ว่ากูไม่ได้คบมึงเพราะอยากเป็นเพื่อน”

“รู้สิ” ผมตอบรวดเร็ว ผมรู้ว่าคิมมันคบผมเพื่อผลประโยชน์ทางร่างกาย

“ไปที่ห้องกันเถอะนะ” เพื่อนรักกระซิบเสียงพร่า มือใหญ่ลูบเอวผมไปมา

ผมลอบขำในใจ อยากจะประวิงเวลาต่อ แต่ก็รำคาญพวกที่กำลังมองอยู่เต็มที

เมื่อไหร่จะแสดงตัวออกมาสักที...พี่ภาคย์จะใจเย็นได้แค่ไหน

“เฮ้ย อะไรวะ! ” คิมร้องลั่นเมื่อโดนใครสักคนกระชากตัวออกจากผม แก้วเบียร์ที่ผมถืออยู่เลยกระฉอกรดเราทั้งคู่

“คุณภาคย์สั่งให้คุณรีบกลับบ้านครับ”

คำสั่งพี่ชายที่รักจากปากคนแปลกหน้าทำผมยิ้มกริ่ม พี่ชายสั่งให้คนจับตาดูผมถึงสองคน...ขี้หวงอย่างเคย

“เจอกันวันหลังนะคิม" ผมบอกเพื่อนที่กำลังหัวเสีย แล้วลุกออกมาจากบริเวณนั้น เป็นเวลาเดียวกันที่สนโทรเข้ามา

.

.

.





ข้อที่ 6 ของคิมก็น่าสนใจไม่เลว

คิมอายุเท่าผม เป็นนายแบบสังกัดดัง ตัวสูงและมีรูปร่างสมบูรณ์แบบ แต่ถ้าเทียบกับพี่ชายแล้ว...คิมยังสู้ไม่ได้เลย





ผมยิ้มเมื่อหัวกลวงๆ เริ่มมีอะไรให้คิดบ้างแล้ว

.

.

.

“คุณภาพ สวัสดีครับ" สนทักขึ้นในตอนเกือบสองทุ่ม

ผมปัดมือไปมา ไม่อยากให้ไหว้กันทั้งเช้าและเย็น มันน่ารำคาญ

ในตอนที่กำลังถอดเสื้อออกเพราะเหนียวเหนอะหนะและเหม็นเบียร์ ก็รับรู้ได้ว่ามีสายตามองมาจากตรงกระจกมองหลัง

...เจ้าสนมองผมด้วยสายตาที่ไม่ต่างจากคิมเลย...

“มองอะไรสน ขับรถไปสิ”

“ขอโทษครับ” สนหลบตา

ผมมองใบหูแดงของเขา ก่อนจะทักเด็กที่เห็นกันมาตั้งแต่เกิด

“ตัวโตขึ้นนี่” ผมชม เพราะตอนเด็กสนค่อนข้างแคระแกร็นแต่กลับโตมาตัวสูงใหญ่

“ผมอยากมีหุ่นเหมือนคุณภาคย์ครับ ความฝันผมเลย” สนพูดพร้อมกับขำกลบเกลื่อน

“ไปเข้ายิมสิ พี่ภาคย์ก็เข้ายิม”

“ยังไงก็คงสู้ลูกครึ่งแบบคุณภาคย์ไม่ได้หรอกครับ” คนขับรถว่าพลางถอนหายใจ

ผมละความสนใจออกจากเด็กคนนั้น เอนหลังลงกับเบาะก่อนจะหลับตาลง ปล่อยให้ตัวเองจมลงไปในฝันเดิมๆ

.

.

.

“พี่ภาคย์อย่าทำภาพ อย่าครับ อย่า! ”

“เด็กดีของพี่ ไม่ต้องร้องนะ”


.

.

.

“คุณภาคย์บอกให้ขึ้นไปพบที่ห้องครับ”

อา...เลี่ยงไม่ได้แล้วสินะ

ผมเดินขึ้นมาบนห้องนอนใหญ่ทางปีกซ้ายของบ้านที่ไม่เคยเฉียดผ่านมาสิบกว่าปี เปิดประตูเข้าไปเจอพี่ชายสวมแค่กางเกงขายาวตัวบางนอนอยู่บนเตียง

“พี่จะไม่พูดถึงเพื่อนของตัวเล็ก แต่เมื่อสัญญาเริ่มขึ้น...” เขาเข้าประเด็นทันทีเมื่อเห็นว่าผมเดินเข้าห้อง

“ผมจะเป็นของพี่คนเดียว” ผมบอกเขา ก่อนจะนั่งลงบนเตียงกว้าง ที่ตอนเด็กๆ ได้มานอนบ่อย

“แล้วรู้ไหมตัวเล็ก ถ้าคราวนี้ฉีกสัญญาของเราอีกจะเป็นยังไง” ตาคมภายใต้กรอบแว่นปราดมองผม

ผมลอบยิ้มพร้อมกับค่อยๆ คลานเข้าไปหาเขาบนเตียง

“พี่ภาคย์จะใจร้ายกับผมจริงเหรอครับ” ผมซบหน้าลงกับอกหนา ใช้มือไล้ไปทั่วแผ่นอกและหน้าท้องแข็งแรง

“ไหนทวนความจำหน่อย” เขาบอกพร้อมกับใช้มือลูบไปทั่วแผ่นหลังเปลือยของผม ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำร่างกายของผมร้อน

“ข้อแรก ผมจะเป็นของพี่ภาคย์คนเดียว” ผมทวนความจำสมัยยังเด็ก

“ข้อสอง เรื่องของเราจะเป็นความลับ” ข้อนี้เองที่เมื่อก่อนผมรักษาไว้ไม่ได้

“ข้อสาม ถ้าผมทำตามสัญญาได้”

แต่เดิมสัญญามีแค่สองข้อ เจ้าของห้องถึงได้เลิกคิ้วมอง เขาลุกขึ้นมานั่งและลากผมเข้าไปนั่งคร่อมเขาไว้

“ตัวเล็กอยากได้อะไร”

...อิสระ…

คือสิ่งที่ผมคิดไว้ในใจแต่ผมรู้ว่าเขาให้ไม่ได้...ความตายถึงได้ง่ายกว่า

“อยากได้พี่ครับ” ผมอ้อน ก่อนจะเงยหน้าจูบที่สันกรามเขา

คนตัวใหญ่ยิ้มกว้าง มือใหญ่พยายามถอดกางเกงผมออกด้วยความทุลักทุเล

“ตอนเด็กๆ ภาพไม่น่ารักกับพี่ขนาดนี้”

ผมอมยิ้ม ตอนเด็กๆ พี่ภาคย์เองก็ไม่น่า...ขนาดนี้เหมือนกัน

“ดีจริงๆ ที่ไม่ปล่อยให้ตัวเล็กไปไหน” พี่ชายงับลงที่อกผมก่อนจะใช้ฟันดึงให้มันชูเด่น

“อ๊ะ…” ผมร้องเสียงดังเมื่อโดนไล่จูบไปทั่วตัว ผมอ้าขาออกเกาะเอวสอบไว้ ปล่อยให้ร่างกายเปลือยของเราทั้งคู่เสียดสีกัน

ผมว่าพี่ชายผมทำได้ดีคนละชั้นกับเด็กขายพวกนั้นเลย...รู้แบบนี้ยอมให้เขาทำตั้งนานแล้ว

“อืม...อ๊ะ” ผมหลุดเสียงดังเมื่อนิ้วชุ่มน้ำลายของพี่ชายสอดเข้ามาในตัวจนจุก ทั้งหน้าอกก็ยังถูกจูบจนบวมตึง

คนตัวโตลุกเอื้อมมือขึ้นไปหยิบถุงยางตรงหัวเตียงแล้วสวมลงกับแก่นกายชูชันที่เมื่อวางบนหน้าท้องผมแล้วเห็นว่ามันยาวเกือบจะถึงสะดือ

"ตัวเล็กชอบของพี่ไหม" เขาถามพร้อมกับสอดหมอนเข้ามาที่ก้นกบผม อ้าขาผมออกกว้างก่อนจะเทเจลเหนียวสีใสลงมาจนฉ่ำเยิ้ม

"พี่ภาคย์…" ผมครางแผ่วเมื่อเขาพยายามดันตัวเข้ามาเพื่อเปิดทางก่อน

"เรียกว่าพี่ชายสิตัวเล็ก" เขาอ้อนขอ

ผมพยายามอ้าขาออกให้กว้างขึ้นเมื่อสิ่งนั้นค่อยๆ ดันเข้ามาในตัวจนคับแน่น

...ความปรารถนาในวัย 18 ของพี่ชายเป็นจริงแล้ว….

"พี่ชาย…"

“คราวนี้ตัวเล็กไม่รอดแน่”

.

.

.

“บีบแรงอีก! ” เขาสั่งเสียงดังใบหน้าหล่อเหลาบิดเบี้ยวและเกรี้ยวกราด ในขณะที่ลำตัวผมโยกคลอนเพราะโดนกระแทกย้ำๆ มันทั้กจุกทั้งสุขสม

...ผมบีบคอเขาไว้แน่น จนใบหน้าหล้อเหลาแดงก่ำ...

“แรงอีก! ”

ยิ่งผมบีบแรงเท่าไหร่ พี่ชายก็ยิ่งกระแทกเข้ามาหนักเท่านั้น

เสียงหอบหายใจเหมือนกำลังจะขาดอากาศหายใจตายของเขาทำผมมีอารมณ์ ส่วนที่กระแทกผลุบเข้าออกแข็งและร้อนจัด...จนรู้สึกว่าไอ้ยางใสที่กันเราอยู่มันเกะกะสิ้นดี

ผมละมือข้างที่ถนัดออกจากคอเขาพยายามจับสิ่งที่มุดเข้ามาในกาย อยากจะเกี่ยวถุงยางให้ขาด

“ไม่ชอบเหรอตัวเล็ก” เขาถอนตัวออก ผมผลักพี่ชาให้นอนลงก่อนจะรูดสิ่งนั้นทิ้งลงข้างเตียงแล้วโหย่งตัวนั่งทับมันจนสุดความยาว

“อืม...แรงอีก” เขาสั่งด้วยหน้าตาเหยเกเมื่อผมหมุนสะโพกไปมา สิ่งที่กระตุกในกายทำตัวตนผมแข็งจัด

ผมก้มลงจูบแก้มพี่ชายที่รัก เอื้อมสองมือไปบีบคอเขาแน่น...แค่นั้นวิญญาณหมาป่าร้ายก็โผล่ออกมา

“อ๊ะ อ๊ะ” ผมร้องเสียงดังเมื่อโดนจับเอวแน่นแล้วสะโพกสอบสวนขึ้นมาถี่

ตัวผมกระตุก ตาผมพร่า ผมเสร็จได้ด้วยสิ่งใหญ่โตในตัว น้ำเหนียวชุ่มกระเซ็นไปทั่วหน้าท้องแน่นของพี่ชาย

“ไม่ต้องจับเลยนี่...” เขาแซว ก่อนจะครางในลำคอเมื่อผมบีบรัดแน่นทั้งคอเขาและด้านล่าง น้ำตาเขาไหลด้วยความสุขสม

.

.

.

หลังจากโดนปล่อยในตัวจนล้นเปื้อนที่นอน ตัวเหนอะหนะและสกปรกของผมก็ถูกเลียทำความสะอาด ลิ้นเขาชอนไช...จนตัวผมหมดทางสู้

...ผมบอกแล้วว่าเขาเป็นหมาป่าสกปรก...

“เจ็บไหม” พี่ภาคย์ถามในตอนที่กอดตัวปวกเปียกของผม

“เจ็บครับ” ผมตอบตามตรง

“ข้างในของตัวเล็ก...มันแน่น” เขาบอกด้วยความภาคภูมิใจ

เขานอนกอดผมจากข้างหลัง สิ่งนั้นของเขาถูไถไปทั่วร่องด้านหลังผม เราคุยกันให้หายเหนื่อย ก่อนที่ผมจะเอื้อมมือไปหยิบมือถือของตัวเอง แล้วนอนหงาย...อ้าขาให้เขาได้ทำอีก

พี่ภาคย์ไม่ทำให้ผมผิดหวัง เขาลุกขึ้นคร่อมผมแล้วกระแทกตัวเข้ามา





….ผมกดอัดคลิป...





ให้เห็นตรงส่วนบวมแดงที่ยู่เข้าออกเพราะอมของพี่ชายไว้จนสุดโคน

“ตัวเล็ก…” เขาปรามผมด้วยสายตา

“ผมเอาไว้ดูเอง ผมรู้ว่าพี่โกรธแล้วน่ากลัวแค่ไหน” ผมอ้อน

ผมรู้ว่าเขาไม่เชื่อหรอก...แต่เขาแค่กำลังลุ่มหลงกับร่างกายผม ครั้งนี้พี่ชายค่อยๆ คำ ละเลียด จนเมื่อถึงปลายทาง ร่างกายสูงใหญ่ถึงได้ฟุบลงให้ผมได้กอด

“ต่อจากนี้ ภาพจะเป็นของพี่ตลอดไป”

.

.

.





ผมตื่นมากลางดึกด้วยร่างกายร้าวระบม หันไปมองคนข้างกายกำลังหลับสนิท

...ไอ้โง่...

ผมกดส่งคลิปให้คิมในความมืด แล้วคิมก็เปิดอ่านทันที



Kim : “นั่นคือข้อ 6 ของมึงเหรอ? ”

Phab : “ไม่ใช่”

Phab : “ข้อ 6 จะเป็นตามที่มึงขอ”

Kim : “แล้วจะรอครับ :) ”

.

.

.

ผมคิดว่าอย่างน้อยก่อนตาย จะทำให้เขาเจ็บปวดแบบที่ผมเคยเจอบ้าง ผมวางมือถือลงข้างตัว เอื้อมมือไปกอดพี่ชายในสายเลือด

“รักพี่ชายนะครับ”





.

.

.




The reason I wanted to die.
#20เหตุผลก่อนตาย

TBC.





________________________________________




ตอนนี้เห็นได้ชัดเลยเนอะว่าภาคย์เป็น m

แต่เรานั้นอยากเป็นกล้องวงจรปิดห้องพี่ภาคย์จังเลยค่าาา 555555









หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 3 : Dirty Fox [17/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: lonesomeness ที่ 17-08-2019 11:26:53
คุณพี่ภาคย์ดุมากกก ตัวเล็กอย่าหือกับพี่เค้าเลย
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 3 : Dirty Fox [17/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 17-08-2019 12:39:58
ลุ้นในทุกๆตอนจริงๆ
ที่แน่ๆตอนจบต้องมีใครสักคนที่เสียใจ
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 3 : Dirty Fox [17/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 17-08-2019 12:53:40
อยากเห็นพี่ชายคลั่ง กลายเป็นหมาบ้าแน่นอน
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 3 : Dirty Fox [17/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 17-08-2019 18:05:39
รอบหน้าต้องมีแส้ พี่ภาคย์เหมือนลูกผสม ระหว่าง sadism กับ masochist

หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 3 : Dirty Fox [17/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ain ที่ 17-08-2019 21:18:00
พี่ว่าตัวเล็กใจเย็นๆนะคะ
แล้วยอมเป็นเด็กดีของพี่ชายเถอะ
พี่ภาคแซ่บมากค่ะ
 :hao7:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 3 : Dirty Fox [17/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 17-08-2019 21:57:44
พูดตรงนี้เลยว่าเจ็บสุดคือไม่ได้รัก ทำใจไว้แล้วค่ะ 55555555555555555
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 3 : Dirty Fox [17/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: PKT ที่ 18-08-2019 01:22:34
โอ่ยยย ตาย พี่ชายนี่จิตใช้ได้เลยยย
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 3 : Dirty Fox [17/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: may27 ที่ 18-08-2019 18:52:20
 :katai1:  มัน dirty ได้ใจจริงๆ
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 3 : Dirty Fox [17/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 18-08-2019 22:51:49
          พี่ภาคย์นี่รุนแรงใช่เล่น
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 3 : Dirty Fox [17/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 19-08-2019 15:07:01
หาวงจรปิดห้องพี่ภาคย์ไม่ได้ เราไม่ยอมแพ้ค่ะ เราจะรอคลิปที่จะหลุดออกมา หืดหาดมากก  :haun4:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 3 : Dirty Fox [17/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: little_def ที่ 19-08-2019 23:25:27
ก็คือใจเหลว เลือดหมดตัว น้องภาพลูก
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 4 : A Pine and Sea [20/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 20-08-2019 17:35:09

A Pine and Sea



เช้าวันหยุดผมตื่นขึ้นมาตอนสายภายในห้องสีทึม ร่างกายเปลือยเปล่าทาบทับอยู่บนตัวพี่ชายคนโต...ผมนอนอยู่บนตัวเขาทั้งคืน

กลิ่นศีลธรรมฉุนขึ้นเมื่อประตูที่ไม่ได้ล็อกเมื่อคืนเปิดออก

“คุณภาคย์คะ มีคนมาขอพบ...” ป้าแม่บ้านเบิกตากว้างเมื่อเห็นสภาพหมิ่นเหม่ของเรา ดีที่ยังมีผ้าห่มคลุมท่อนล่างของเราไว้

ผมแกล้งหลับตาลง...ทำเป็นไม่เห็นและไม่ได้ยิน

“ใครอนุญาตให้เข้ามา” เสียงเจ้าของห้องดังขึ้นทั้งๆ ที่เขายังนอนและกอดผมไว้แน่น

“คือ...ป้า” คุณป้าเสียงสั่น

ผมเกือบจะหลุดยิ้มแต่โดนช้อนตัวให้นอนลงบนเตียง พี่ภาคย์ลุกขึ้นแล้วผละออกไป ผมได้ยินเสียงแว่วๆ จากทางหน้าห้อง

เขาขู่ว่า..

“จะปิดปากดีๆ หรืออยากไม่มีอนาคต”

ผมปล่อยให้เขาจัดการกับความลับที่เราสร้างขึ้นเอง พอผมลืมตาขึ้นมา ก็ไม่มีใครอยู่แล้ว

.

.

.

.

ข้อ 6 ของผมไม่ได้ง่ายดายอย่างที่คิด เพราะผมโดนพี่ชายตามติดแทบจะตลอดเวลา

ผมติดคิมไว้ก่อน แต่มันบอกว่ารอได้เมื่อไหร่ก็ได้ เป็นข้อที่ 20 ก็ได้

คิมอ้างว่า...ผมอาจจะไม่อยากตายแล้วถ้าได้มีอะไรกับเขา

ผมได้แต่เลิกคิ้วมอง ไม่รู้มันไปเอาความมั่นใจพวกนี้มาจากไหน

เพราะฉะนั้นผมถึงลองคิดถึงข้อ 6 ใหม่อีกครั้ง

.

.

.

ข้อที่ 6 ผมอยากไปเที่ยวทะเลคนเดียวดู

.

.

.

แต่ที่สุดแล้วข้อ 6 ของผมก็เกือบจะไม่สำเร็จ เพราะเมื่อหมาป่าที่บ้านรู้ว่าผมอยากไปเที่ยวคนเดียว เขาก็อาละวาด

“ไม่ให้ไป! ตัวเล็กคิดจะหนีพี่ไปไหน! ”

ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงจะร้องไห้เพราะกลัวท่าทีที่เปลี่ยนไปของพี่ชาย ผมเคยร้องไห้เป็นบ้าเป็นหลัง แต่ตอนนี้ผมกลับนิ่งงัน

...เขาก็เหมือนเด็กที่เรียกร้องความสนใจ…

“ผมอยากลองเที่ยวทะเลเฉยๆ ครับ เกิดมาผมยังไม่เคยไปเลย…”

ผมทำใจกล้าเดินเข้าไปกอดคนโมโหร้าย ก่อนจะค่อยๆ ตะล่อม ไม่ใช่วิ่งหนีอย่างเคย

“นะครับพี่ภาคย์”

ตัวเขาสงบลง ยืนให้ผมกอดและจูบปลายคางโดยว่าง่าย

“งั้นพาสนไปด้วย พี่ไม่ยอมให้ตัวเล็กไปคนเดียว”

ผมเกือบจะหลุดชักสีหน้าไม่พอใจ แต่ก็ต้องยิ้มเสมือนดีใจ

“ขอบคุณครับ พี่ภาคย์ใจดีกับภาพมาตลอดเลย”

เขายิ้มทันทีที่ได้รับคำชม ดวงตาแข็งกร้าวอ่อนลงจนกลายเป็นพี่ชายแสนใจดี

“เพื่อตัวเล็ก พี่ทำให้ได้หมด”

ผมซบหน้าลงกับอกเขา สูดกลิ่นน้ำหอมคุ้นเคย เห็นแก่ตัวแบบเขา...ก็ทำได้แค่พูด

“อยากได้อะไรให้บอกพี่นะ”

“ครับ”

ผมยิ้มกว้างก่อนจะโดนกอดไว้โดยที่รู้อยู่เต็มอก...ว่าเขาให้ผมไม่ได้จริงๆ

.

.

.

.

“ทำไมอยู่ดีๆ คุณภาพถึงได้อยากมาเที่ยวครับ” สนกำลังตั้งใจขับรถหันมาถามผม ผมมองหน้าคนที่เห็นกันมาตั้งแต่เด็ก แต่นับวันยิ่งโตก็ยิ่งแปลกตา

“ข้อ 6”

“ข้อ 6 อะไรครับ? ” สนถาม

“ช่างเถอะ” ผมบอกปัด แต่เด็กคนนั้นไม่ยอมแพ้

“อ๋อ เหมือนที่พวกเพื่อนผมทำหรือเปล่า แบบ 100 ข้อที่ทำก่อนอายุ 30” เขาว่าพลางขำ ดูก็รู้ว่าอยากให้บรรยากาศอึมครึมของผมดีขึ้น

แปลกดีที่เราโตมาในสิ่งแวดล้อมเดียวกัน บ้านแม่บ้านอยู่ติดกับบ้านกลังใหญ่ที่ผมอยู่ แต่ผมกลับสดใสได้ไม่เท่าเขา

“มี 20 ข้อ” ผมตอบเขาพร้อมกับบิดขี้เกียจ มองตรงไปข้างหน้าเห็นถนนทอดยาวไร้จุดสิ้นสุด

...ความตายจะเป็นแบบนี้หรือเปล่านะ….

“งั้นเดี๋ยวผมจะช่วยนะครับ จะได้ถึงข้อ 20 ไวๆ ” เขาบอกด้วยความมุ่งมั่น ทำเอาผมหลุดยิ้ม

“เอาสิ อยากให้มันหมดเร็วๆ เหมือนกัน”

“ถ้าคุณภาคย์มาด้วยน่าจะสนุกนะครับ เหมือนตอนเด็กๆ ...” สนโพล่งขึ้นมา

ผมยิ้มก่อนจะตอบ

“อืม ถ้าเป็นเหมือนตอนเด็กๆ คงดี”

.

.

.





“พี่ภาคย์ครับ ทำอะไร” เด็กชายภาพในวัย 11 เดินเข้าไปในห้องนอนพี่ชาย เห็นพี่กำลังดูหนังในทีวี หนังที่มีตัวเอกเป็นผู้ชายเปลือยทั้งคู่

“พี่ภาคย์ดูอะไรครับ? ”

ผมในตอนนั้นจ้องที่จอด้วยความสงสัย หน้าจอเห็นการร่มรักระหว่างผู้ชาย ผมทั้งตกใจและเขินอายจนทำตัวไม่ถูก

“ลองไหม” พี่ชายผมถาม

“ไม่เอาๆ ” ผมส่ายหน้าเป็นพัลวันเมื่อเห็นพี่กำลังจะถอดกางเกงออก

“น่า แค่ลองดู ยังไงโตขึ้นภาพก็ต้องทำแบบพี่อยู่แล้ว”

พี่ภาคย์นั่งลงบนเตียงด้วยสภาพเปลือยท่อนล่าง ผมตัดสินใจจะเดินออกจากห้องแสนอึดอัด

“ผมกลัว”

“กลัวอะไร”

พี่ภาคย์ขยับเข้ามาใกล้ผม ในที่สุดผมก็โดนเขาดึงให้นั่งลงบนเตียงเดียวกัน

“เดี๋ยวพี่ทำให้”

พี่ชายวัย 14 ยิ้มกริ่ม ผมมองใบหน้าที่เปลี่ยนไปของพี่ชายที่รัก

...สัตว์ร้ายได้ตื่นขึ้นแล้ว...

.

.

.

.

“มองอะไรสน” ผมหันมาถามคนขับรถที่ลอบมองผมเป็นระยะ

“ขอโทษครับ พอดีผมเห็น...เอ่อ”

เขาทำตัวไม่ถูก ผมเหลือบไปเห็นใบหูแดงจัดของเขาก่อนจะเบนความสนใจไปที่เวิ้งน้ำสีฟ้าด้านข้าง

“ทะเลครับคุณภาพ! ” สนดูตื่นเต้นกว่าผมเสียอีก

ผมกดกระจกลง มองทะเลที่ดูเหมือนในทีวี ลมเหนียวเหนอะและกลิ่นเกลือทำให้รู้สึกเหมือนมีชีวิต สิ่งที่กลวงอยู่ในใจเต็มตื้นขึ้นมาเล็กน้อย

...มันดีเสียจนเผลอยิ้ม...

“จอดได้ไหม” ผมถามคนขับแต่สนกลับส่ายหน้า

“หาดแถวนี้ลงไม่ได้ครับ ผมว่าไปเล่นที่โรงแรมดีกว่า”

นี่คงเป็นคำสั่งจากพี่ชาย ผมถอนหายใจ เอียงหน้าซบกับกรอบประตูรถฝั่งซ้ายก่อนจะสูดเอากลิ่นเกลือลงไปในคอ

“ข้อ 6 ดีจริงๆ ” ผมบอกตัวเอง

“แสดงว่าข้อ 6 คือการมาทะเลใช่ไหมครับ” สนถาม

“อืม”

“ถ้าคุณภาพชอบ ไว้เรามาบ่อยๆ ก็ได้นี่ครับ”

“อืม...ไว้มาอีก”

ผมตอบรับ ก่อนจะเปิดมือถือจดเมโมลงไว้ว่า





...ข้อที่ 20 ผมจะมาตายที่ทะเล….





ไม่นานนักรถคันสวยที่ติด gps ไว้ให้พี่ชายได้รู้ว่าอยู่ที่ไหนก็เลี้ยวเข้าที่โรงแรม ผมเปิดประตู Villa หลังเดี่ยวออก เห็นสระว่ายน้ำที่ทอดออกไปยังทะเล แต่ผมกลับไม่สนใจ ผมเปิดรั้วข้างๆ สระออกไปยังหน้าหาดส่วนตัวของโรงแรม มีฝรั่งหลายคนกำลังอาบแดด บางคนกำลังเล่นน้ำ





ผมถอดรองเท้าออก วิ่งเท้าเปล่าและทิ้งตัวลงบนผืนน้ำความลึกเท่าเอวท่ามกลางแดดร้อนจัด โทรศัพท์มือถือและกระเป๋าตังค์ในกระเป๋ากางเกงยีนส์ทำให้ตัวผมหนักขึ้น





ผมลอยตัวนอนหงายปล่อยให้แดดเผาอยู่สักพัก ก่อนจะเดินขึ้นมาตรงชายหาด ถอดกางเกงและเสื้อออก หยิบกางเกงขาสั้นที่สนส่งมาให้สวม ก่อนจะดึงคนขับรถลงมาด้วยกัน

“คุณภาพครับ ผมไม่เล่น เหวอ! ”

ตู้ม…

สนไอโขกเมื่อน้ำเข้าจมูก ผมหัวเราะสุดเสียงเมื่อเขาลุกขึ้นมาค้อนวงใหญ่





ผมเดินออกห่างจากฝั่งเรื่อยๆ โดนที่มีสนเดินตาม คนขับรถของผมยังอยู่ในชุดกางเกงขายาวและเสื้อยืดสีขาว มันเปียกจนเห็นไปถึงไหนต่อไหน

“คุณภาพ พอแล้วครับ มันลึกมากแล้ว”

“ลึกแค่อกเอง”

“แต่คลื่น…” สนดูเป็นห่วงเป็นใย หน้าตาเขากังวล

ผมยิ้ม

“คุณภาพ ส่งมือมาครับ” มือใหญ่ยื่นมาหากัน ผมมองมือนั้นอย่างชั่งใจ

“ไปด้วยกันไหม” ผมตัดสินใจถามเขา

“คุณภาพ มาหาผมเร็ว! ”

ผมหันหน้าเข้าฝั่งและหันหลังให้คลื่นลม เมื่อคลื่นใหญ่ม้วนตัวขึ้นมันก็โถมเข้าด้านหลังจนมิดหัว ในเสี้ยววินาทีที่มือเราแตะกัน เข้าดึงตัวผมเข้ากอดและค่อยๆ ว่ายน้ำเลียบคลื่นเข้าฝั่งโดยมีผมเป็นตัวถ่วง

เราเดินขึ้นมาจากน้ำและนอนแผ่บนทรายละเอียดด้วยความเหนื่อย สนบ่นว่าผมเล่นไม่รู้เรื่องแต่ผมเอาแต่หัวเราะ

“ถ้าแม่คุณรู้ต้องเอาผมตายแน่” สนบ่นไม่หยุด

แค่คิดถึงบ้านหลังใหญ่นั้นน้ำตาผมก็ไหล

...ผมไม่อยากกลับไปเลย...

“คุณภาพครับ? ”

“อะไร” ผมถามคนตัวใหญ่ที่เอื้อมมือมาแตะแก้มกันอย่างถือวิสาสะ

“ถ้ามีอะไรไม่สบายใจ….บอกผมได้นะครับ”

ผมยิ้ม แต่ไม่ตอบคำถามนั่น

“สนเคยมาทะเลกี่ครั้ง? ”

สนละมือออก เขานั่งคิดอยู่ครู่เดียว

“จำไม่ได้เหมือนกันครับ ตอนเด็กๆ มาบ่อยเพราะพ่อผมพามา พอโตก็ไม่ค่อยได้มา”

สนเป็นลูกชายแม่บ้านก็จริง...แต่เขาค่อนข้างมีอิสระ ต่างจากผมที่ไปเที่ยวแบบนับครั้งได้ และทุกๆ ครั้งที่ไปจะอยู่ในฐานะลูกของเพื่อนพ่อที่รับมาเลี้ยงอยู่เสมอ

….เพราะพ่อไม่อยากให้คนรู้ว่ามีผมอยู่บนโลก…

ผมจึงเป็นทุกอย่างที่พวกเขาอยากให้เป็น...ยกเว้นก็แต่เป็นตัวของตัวเอง

.

.

.

.

“ครับ อยู่ที่โรงแรมครับ ไปเล่นน้ำกันมาครับ”

ผมนั่งจิบไวน์องุ่นรสเฝื่อน มองคนที่กำลังรายงานความประพฤติผมให้เจ้านายฟัง ดีที่เขาไม่เล่าเรื่องที่ผมทำแผลงๆ ออกไป

“ครับคุณภาคย์ ผมจะดูแลคุณภาพให้ดีครับ”

พอได้ยินชื่อนั้น….ความอยากตายก็วนกลับมาอีกครั้ง

ผลจากการนอนบนพื้นทรายและเล่นน้ำตากแดดจัดเกิน 4 ชั่วโมง ทำเอาแสบร้อนไปทั้งหลัง

“คุณภาพหันหลัง เดี๋ยวผมทาครีมให้”

ผมลุกขึ้นจากโซฟาแล้วนั่งลงบนเตียง ปล่อยให้สนทาเจลเย็นให้

“เอาของพวกนี้มาจากไหน”

“ออกไปซื้อมาตอนคุณภาพอาบน้ำครับ”

เขากวาดมือไปคั่วแผ่นหลังและลำคอ ก่อนจะเปลี่ยนมาทาให้ที่แขนและขา ท่าคุกเข่าของสนตรงเท้าผม...ทำให้คิดอะไรออก

“ดีขึ้นไหมครับ”

“อืม นวดให้หน่อย”

ผมนอนคว่ำหน้าลงบนเตียง เหลือบมองชายหนุ่มตัวสูงที่เกิดหลังผมอยู่องปี เขาทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก

“ทำไม่เป็นเหรอ? ”

“เป็นครับ ผมเคยนวดให้แม่”

มือใหญ่นวดเฟ้นเบาๆ ที่บ่า ไหล่ สะบักหลัง เขาดูอ้อยอิ่ง ก่อนจะไล่ลงมาถึงแนวกระดูกสันหลังและก้นกบ

“สน…”

ผมพลิกตัวขึ้นมาจับมือใหญ่ไว้ ในขณะที่สนกำลังจะล้วงมือเข้าไปในกางเกงยางยืด

“ผะ...ผมขอโทษครับ” เขาละล่ำละลัก ใบหน้าขึ้นสีแดงจัด

“สนชอบผมเหรอ? ” ผมถามพร้อมกับลุกขึ้นนั่งมองคนขับรถที่บังอาจใช้ความไว้ใจของผมสนองความอยากของตัวเอง

สายตาของเขากำลังบอกทุกอย่าง

“ผม...ไม่กล้าหรอกครับ” เขาหลบตา

“ให้ตอบว่าใช่หรือไม่ใช่” ผมจ้องเขานิ่ง รูปร่างหน้าตาเขาดูไม่เลวนัก

...แต่อย่างที่บอก ไม่มีใครสู้พี่ชายผมได้...

“ใช่ครับ” คนขับรถลุกขึ้นแล้วถอยห่างในตอนที่ผมสาวเท้าเข้าใกล้

“จะออกไปให้นักสืบรู้เรื่องนี้เหรอ? ” ผมถามคนที่ตั้งท่าจะหนีออกไป ถ้าเขาก้าวเท้าออกจากบ้านหลังนี้ นักสืบที่ป้วนเปี้ยนอยู่แถวนี้จะต่อสายตรงถึงพี่ภาคย์

“คงไม่อยากตอบคำถามพี่ภาคย์ใช่ไหม” ผมขู่เขา

“ว่าไง ชอบผมตั้งแต่เมื่อไหร่” ผมเบียดตัวเข้าหาเขา

“ตั้งแต่เด็ก ผะ...ผมไม่กล้า”

ผมเลิกคิ้ว เจ้านี่เป็นเด็กขี้โกหก เพราะถ้าเขาไม่กล้าจริงๆ คงไม่กล้าที่จะสอดมือเข้ามาในกางเกงผม

“ไม่กล้ายังไง” ผมถามย้ำ

“รู้ว่ามันไม่ควรครับ”

.

.

คำพูดเขาทำให้ผมฉุกคิดว่าอะไรที่ควร...หรือไม่ควรกันแน่

.

.

.

ข้อที่ 7 สนจะเป็นหมากอีกตัวของผม

.

.

.





“คุณภาพ...” คนขับรถครางเสียงต่ำเมื่อผมเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกให้ แผ่นอกเราแนบสนิทกัน

ผมเมานิดหน่อย ส่วนสนไม่ดื่ม

...แต่สายตาเขากลับเหมือนคนที่กำลังลุ่มหลงและมัวเมากามา...

“ข้อ 7 เรื่องนี้จะเป็นความลับของเราสองคน”

ผมจับมือเขาวางบนบั้นท้ายตัวเอง

“อยากจะจับไม่ใช่เหรอ” ผมถามย้ำ

“ผมว่า…” สนลำบากใจ

ถึงปากเขาจะลังเล แต่มือใหญ่นั้นนวดเฟ้นก้นผมรุนแรง จมูกโด่งซุกลงที่ต้นคอผม เขาลากลิ้นไปทั่วลำคอ จูบและกัดจนมันเสียวถึงท้องน้อย

“สนสัญญาแล้วนะว่าจะช่วยทำให้ครบ 20 ข้อเร็วๆ ไง” ผมอ้อน

เขาเงยหน้าจากลำคอคอขึ้นมองผม ลมหายใจติดขัด สิ่งคัดแข็งที่แนบอยู่ตรงหน้าท้องผมได้บอกแทนเจ้าของมันแล้ว

ผมลูบมือเข้าที่กรอบหน้าคนตัวสูง ก่อนจะเอียงหน้ารับจูบแรกของเรา เสียงของเขาพึมพำ

“ครับ...คุณภาพของสน”





.

.

.

.







TBC.

______________________________________





#20เหตุผลก่อนตาย
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 4 : A Pine and Sea [20/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 20-08-2019 18:37:31
สนนนนนนนนนนนนนนนนนน
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 4 : A Pine and Sea [20/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 20-08-2019 18:53:30
น้องภาพพพพ  อยากรู้อดีตเชียว  สงสารภาพนะ คงอึดอัดน่าดู แต่ก็สงสารพี่ภาคย์ด้วย พี่ภาคย์ถึงจะเป็นไบโพลาร์ (?)​แต่พี่ภาคย์ก็มีภาพคนเดียวนะะะ
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 4 : A Pine and Sea [20/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ain ที่ 20-08-2019 20:33:11
น้องภาพ ไม่เอาแบบนี้
ต้องเป็นเด็กดีของคุณพี่สิ
อยากรู้ว่าน้องเจออะไรมาทำไมถึงไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ
 :katai1:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 4 : A Pine and Sea [20/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 20-08-2019 20:40:53
ตายยย พี่ภาคย์ต้องอกแตกตายสมใจภาพแน่ๆ  ใช้เมียร่วมกับเด็กที่โตมาในบ้านเดียวกันแบบนี้

อยากรู้เร็วๆจัง จะมีอะไรมาทำให้ภาพเปลี่ยนใจ รู้สึกไม่อยากตายแล้วบ้างไหมนะ?
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 4 : A Pine and Sea [20/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 20-08-2019 20:56:34
เหลืออีก13ข้อแล้ว
ข้อ7  สน
รออ่านข้อ8ค่ะเป็นกำลังใจให้ค่ะ
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 4 : A Pine and Sea [20/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-08-2019 21:43:45
 :pig4:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 4 : A Pine and Sea [20/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 20-08-2019 22:11:49
ทั้งลุ้นทั้งตื่นเต้นในทุกๆ ข้อจริงๆ
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 4 : A Pine and Sea [20/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: 2pmui ที่ 20-08-2019 23:09:09
น้องภาพ อย่าทำแบบนี้ น้องจะลัดคิวคุณเพื่อนไม่ด้ายยย
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 4 : A Pine and Sea [20/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: may27 ที่ 21-08-2019 00:54:15
 :katai1: เรื่องนี้มีแต่คนไม่ปกติิเนาะ
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 4 : A Pine and Sea [20/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 21-08-2019 12:13:18
น้องสนนนนนนนนนนนนนน
พี่ภาคหวงแค่ไหนก็ ยังพลาดให้เด็กในบ้าน เนี่ยย! น้องภาพไม่ใช่ลูกไก่ในกำมือของพี่อีกแล้ว
แต่พี่ภาคดุ๊ดุ เก๊าชอบบบบ แง้้้งง  :hao5:

ฉีกศีลธรรมและกฎการเป็นคนดีหมดเลย เพราะโจทย์คืออยากตาย โนสน โนแคร์ใดๆ ทำให้ยิ่งอยากรู้มากว่าอดีตที่ทำให้ภาพกับพี่ภาค มีหลุมดำในใจคืออะไร สัญญาครั้งแรกที่ถูกล้มเลิกไป เกี่ยวข้องกับการตายของแม่ใหญ่ และการกลัวเลือดของภาพไหม? ได้เเต่คิดแล้วก็สงสัย :katai1:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 4 : A Pine and Sea [20/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 24-08-2019 23:24:14
มันหน่วงงงง
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 5 : A Poor Fox [27/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 27-08-2019 12:50:50


A Poor Fox



“ข้อ 8 อยากเล่นอันนั้น” ผมชี้ไปที่เจ็ตสกีข้างหน้า เห็นฝรั่งหลายคนกำลังขับกันสนุกในตอนเช้าที่แดดยังไม่แรงมาก

“มันอันตรายนะครับ” สนบอก แขนข้างขวาของเรารวบเอวผมให้เข้าไปใกล้

แค่คืนเดียว...สนก็ทำตัวเหมือนเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเสียแล้ว

“ใครสนล่ะ” ผมแกะมือใหญ่ออกจากตัว แต่เจ้าสนไม่ยอมปล่อย

“ผมนี่ไง สน” เขาบอกพร้อมกับยิ้มกว้าง

เด็กนี่ช่างไม่กลัวหูตาสัปประรดของนายใหญ่เอาเสียเลย

“ปล่อย ก่อนที่จะมีคนเห็น” ผมบอกเจ้าเด็กที่ดูอิดออด

“อ่า...ครับ” เขาปล่อยมือออกพร้อมกับพวงแก้มขึ้นสีแดง ตัวก็โต...แต่กลับขี้อาย

ผมโคลงหัวไปมาก่อนจะเดินมาหาร้านเช่าเจ็ตสกีบริเวณหาด

“เท่าไหร่ครับ”

เจ้าหน้าที่บอกว่าชั่วโมงละ 500 ผมควักตังค์จ่ายโดยไม่ได้ต่อรองอะไร

“คุณภาพไม่ฟังผมเลยครับ”

สนยืนบ่นอยู่ข้างกัน ในขณะที่ผมกำลังเลือกเจ็ทสกีคันใหญ่สีแดงดำ

“ผมเป็นห่วงนะครับ”

“ขึ้นสองคนได้นะครับพี่” เจ้าหน้าที่บอกพร้อมกับยื่นเสื้อชูชีพมาให้เราสองตัว

สนรับมันมาไว้ในมือ

“งั้นผมไปด้วยนะ”

ผมยิ้มรับ

“เอาสิ"

.

.

.

.

“คุณภาพ คุณภาพ! อ๊าก”

คนที่อยากมาด้วยตะโกนเป็นเด็กเลย ตัวใหญ่เสียเปล่า เขากอดผมแน่นในขณะที่ผมบิดเร่งให้เจ็ทสกีออกไปให้ไกลจากชายฝั่ง

ผมชะลอเมื่อเราออกห่างจากฝั่งมาไกลมากแล้ว ลมที่ตีหน้ากับทะเลสีฟ้าใช้ความรู้สึกที่ดีชะมัด

“คุณภาพ”

“อะไร”

“ผมเหมือนจะเป็นลมเลย” คนที่กอดกันอยู่บอก เขาวางคางเกยไว้บนไหล่ผม มือนั้นกอดเอวกันไว้แน่น ส่วนผมเอาแต่ขำ

“ลองขับดูไหม” ผมถามเขา เห็นหน้าซีดแบบนั้นเล้วตลกเป็นบ้า

เราสลับที่กัน ผมปล่อยให้สนขับวนไปเรื่อยๆ ส่วนตัวผมเองแนบแก้มเข้ากับหลังสน มองท้องน้ำและท้องฟ้าสีฟ้า มองเส้นขอบฟ้า มองนกที่กำลังบินไปที่ไหนสักที่

...อิสระนี่ดีจริงๆ ...

“อ้าว ทำไมดับ” สนบอกเมื่อเครื่องดับลง เขาพยายามสตาร์ทมันอีกหลายครั้ง แต่ก็ไม่เป็นผล

“ไหน ขอดูหน่อย” ผมตีมือให้เขาปล่อยมือออกจากปุ่มสตาร์ท ก่อนเอื้อมมือไปลองกดเองแล้วบิดแฮนด์ดู แต่ทำยังไงก็ไม่ติด

“ไม่ติดจริงๆ ครับ”

สนหน้าเสีย เขาหมุนตัวมาจ้องหน้าผม

“เดี๋ยวครบชั่วโมงเจ้าของเขาก็ออกมาตามเอง คิดมาก” ผมแตะมือเข้าที่แก้มเขา

สนแนบแก้มลากลงบนมือ เขามองผมด้วยสายตาหวานเชื่อม

“อะไรสน”

เขายิ้มกว้าง

ผมหลุบตามองต่ำ ผมเกลียดรอยยิ้มแบบนั้น...ยิ้มของคนมีความสุข

“ผมอยากอยู่แบบนี้ตลอดไปเลยครับ” เขาว่า มือใหญ่เชยคางผมขึ้นก่อนจะป้อนจูบให้กัน

...เป็นจูบที่เท่าไหร่ของเราก็ไม่รู้...

“ผมรักคุณภาพมาตั้งแต่เด็ก เฝ้าคิดถึงแต่วันที่จะได้กอดคุณ” เขากระซิบไม่ห่าง ปากและจมูกโด่งเวียนทั้งจูบและหอม

ในเสี้ยววินาทีที่เราสบตากัน...เขาก็ขอในสิ่งที่ผมให้ไม่ได้

“คุณภาพ...เป็นของผมได้ไหม”

“นี่คือสิ่งที่อยากได้เหรอ” ผมถามพร้อมกับดันไหล่หนาของเขาออก

เราคุยกันก่อนหน้านี้ว่าถ้าเขาเรียนจบเขาจะขออะไรก็ได้กับผม

“ไม่ใช่ครับ...สิ่งที่อยากได้เมื่อคืนผมได้มันมาแล้ว” สนยิ้ม ก่อนจะถอดเสื้อชูชีพออก เขาถอดเสื้อยืดแขนยาวของตัวเองออกวางและผูกมันหลวมๆ บนหัวผม

“กลัวคุณร้อน ตรงต้นคอถ้าแดดเผามากๆ มันจะแสบร้อน เมื่อคืนผมเห็นว่ามันแดงไปหมด” เขาบอก ทั้งๆ ที่ทั้งเนื้อทั้งตัวเขาเหลือแค่กางเกงขาสั้นและแผ่นอกหนาสีแทน และเหงื่อซึม

ผมมองตาสีเข้มของสน มองแผ่นอกหนาไล่ลงไปยังกล้ามเนื้อหน้าท้อง นึกแปลกใจ...ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าคนที่เจอทุกวันเร้าอารมณ์ขนาดนี้

ผมวางมือบนอกสีเข้ม สีของตัวเขาตัดกับสีมือของผมโดยสิ้นเชิง

“ถึงผมจะไม่ได้เป็นของสน...แต่สนเป็นของผมได้นะ”

คราวนี้เป็นผมที่ขยับเข้าไปชิดกับเขาเอง เราจูบกันจนลืมไปว่าอยู่ที่ไหน เสียงลมและน้ำไม่ได้ดังเท่าเสียงจูบเฉอะแฉะ...

“คุณ…”

เราสบตากันอีกครั้ง

“อย่าขยับนะ” ผมบอกเมื่อมือซนพยายามจะถอดเสื้อชูชีพผมออกบ้าง.

ผมยิ้มเมื่อเห็นว่ากางเกงผ้าร่มขาสั้นของสนมันนูนเด่น...เด็กนี่คึกดีจัง ผมใช้นิ้วชี้เกี่ยวขอบยางยืดออก ให้สิ่งที่กำลังคับแน่นได้ออกมาหายใจ

เมื่อคืนเราทำกันตอนมืด ผมไม่ค่อยใส่ใจนักว่าเขาจะเป็นยังไง

แต่ตอนนี้กลับมองเห็นทุกอย่างเห็นชัด ผมแตะสิ่งที่โผล่พ้นขอบกางเกงออกมาพร้อมกับมองหน้าคนตรงข้าม

“คุณภาพ...”

“อะไร”

“แกล้งผมเหรอ อื้ม...”

ผมขำหน้าตาบิดเบี้ยวของเขา มือใหญ่เอื้อมมาจะจับตัวผมอีกรอบ

“บอกว่าอย่าจับ” ผมตีมือเขาอีกครั้ง

สนขำ แต่ก็ยอมเก็บมือไป

ผมมองไปทั่วผืนน้ำ รอบตัวเราไม่มีอะไรเลย มองเห็นแค่ทะเลเวิ้งว้าง

“คุณจะทำให้ผมเป็นบ้า” เขาซบหน้าลงกับไหล่ผม เสียงลมหายใจหอบข้างหูและกลิ่นน้ำหอมของสนทำเอาผมมีอารมณ์

ผมดึงกางเกงของสนลง ควักสิ่งนั้นออกมาก่อนจะรูดรั้งจนสุดความยาว ไม่นานนักมันก็แข็งเต็มที่

“คุณครับ ขอผมจับนะ” สนขอร้อง เขาแตะมือลงที่ขอบกางเกงของผม ผมถึงได้อนุญาต

“ช่วยหน่อย ทำให้หน่อย” ทันทีที่ขอร้อง มือใหญ่ก็ล้วงเข้าไปในกางเกง

เขาดึงมันออกมา ก่อนจะรวบของผมกับของเขาชิดกัน ผมปล่อยมือออกจากสิ่งนั้น แต่โน้มคอเขาลงมาจูบแทน เราเล้าโลม อ้อยอิ่ง เหมือนอยากซึมซับความตื่นเต้นนี้ไว้

“เมื่อคืน...ผมทำดีไหมครับ” เขากระซิบถามพร้อมกับกำเราติดไว้ด้วยกัน ตรงนั้นของสนร้อนและแข็งจนผมตัวลอย

“ดีสิ เก่งมาก” ผมชมเด็กคนเก่ง

“ที่ได้เอาคุณ เหมือนผมฝันไปเลยครับ”

“อยากทำบ่อยๆ ไหม” ผมถามพร้อมกับจูบไปทั่วลำคอหนา

“อยากได้คุณทุกคืน ขังคุณไว้..ให้เป็นของผมคนเดียว”

“อ๊ะ…” ผมเสร็จจนตาพร่า สะโพกกระดกลอยไม่ติดเบาะ สนจับต้นคอผมให้แหงนหน้าขึ้น เขาตะโบมจูบ ก่อนจะตั้งใจเสร็จใส่หน้าท้องผม

น้ำเหนียวข้นเลอะไปทั่วหน้าท้องแบนเรียบ สนยังไม่ละจูบออก แต่เราได้ยินเสียงเรืออยู่ไม่ไกล

“เขามารับแล้วครับ”

.

.

.

“เป็นไงบ้าง สนุกไหม” พี่ภาคย์กลับบ้านมาหลังเลิกงาน เขาเป็นพวกบ้างาน ถึงได้ทำงานทุกวัน

“สนุกครับ” ผมตอบรับพี่ชายทั้งๆ ที่ไม่เข้าใจว่าสนุกคืออะไร... เที่ยงคราวนี้ไม่ได้สนุกเหมือนตอนเด็กๆ แต่ก็ตื่นเต้นดี

ตื่นเต้นตรงที่กำลังลุ้นว่าพี่ภาคย์จะรู้หรือเปล่านะ...ว่าผมไม่ได้ทำตามสัญญา

“ได้ยินว่าแช่น้ำจนตัวเปื่อยเลยนี่” เขานั่งลงตรงข้ามกัน

“ครับ”

“ตัวเล็ก” พี่ภาคย์เอียงหน้ามองกัน

“ครับ? "

“ให้พี่ทาที่หลังให้ไหม” เขาคงเห็นว่าผมกำลังทาเจลว่านหางจรเข้ที่สนให้มา เพราะตัวผมไหม่ไปทั้งตัว

“เอาสิครับ”

ผมถอดเสื้อออก ปล่อยให้เขาไล้มือไปทั่วแผ่นหลัง

“วันนี้แม่ของตัวเล็กมาถาม ว่าทำไมตัวเล็กไม่กลับไปนอนฝั่งนั้น”

ผมเลิกคิ้ว...แต่ก็ปัดความสงสัยทุกอย่างทิ้งไป ตั้งแต่ที่เรากลับมาสัญญากันอีกครั้ง ผมก็ไม่เคยกลับไปนอนห้องตัวเองหรือกลับไปที่บ้านอีกฝั่งเลย

“พี่ชายเลยบอกไปว่าเราทำ...งานที่ห้องพี่จนดึก”

เจ้าของห้องกอดผมไว้ ความอบอุ่นของเขาแผ่ซ่านไปทั่วอก แต่ความเกลียดชังนั้นยังฝังอยู่ทุกอณูความคิด

“ครับ”

ผมหันกลับไปรับจูบแผ่วเบา ถึงจะได้จูบกับใครมากมาย ยังไงจูบของเขาก็ดีที่สุด

“เพราะพี่หรือเปล่า ตัวเล็กถึงได้ยิ้มน้อยลง หัวเราะน้อยลง”

ผมพลิกตัวหันมาเขา พี่ภาคย์รู้ตัวว่าเขาเป็นต้นเหตุทั้งหมด

“แต่ถ้าพี่ไม่ทำแบบนั้น ตัวเล็กก็จะหนีพี่ไปอีกใช่ไหม” เขาแนบแก้มเข้ากับแก้มผม แต่แค่เสี้ยววินาทีท่าทางอ่อนโยนก็เปลี่ยนไปฉับพลัน มือใหญ่ที่ลูบหลังกันอยู่เอื้อมขึ้นมาบีบคอกันแน่น

...หมาป่าตัวร้ายตื่นขึ้นมาในตอนเกือบสามทุ่ม..

“ถ้าฉันไม่ขังแกไว้! แกก็จะหนีหายไปแบบตอนนั้น! มันสมควรตายแล้ว!”

ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงกลัวแทบตาย แต่ตอนนี้กลับแตะมือบนมือเขา เพื่อบอกว่าผมเจ็บ

“ชู่ว”

เขาตระหนก มือที่บีบคอกันไว้สั่นเทา แววตาที่เคยวาวโรจน์หม่นแสงลงอย่างเห็นได้ชัด

...เหมือนหมาป่าหลงทาง...

ผมสอดมือเข้าไปจับกับมือใหญ่ ซบหน้ากับอกเขา ออดอ้อน...ออเซาะ

“ผมไม่อยู่สองวัน พี่ภาคย์คิดถึงผมไหม”

เสียงหัวใจเขาเต้นถี่ เสียงหอบหายใจของเขาค่อยๆ ผ่อนลง ผมกอดเขา ลูบแผ่นหลังชื้นเหงื่อพร้อมกับพรมจูบใบหน้าหล่อเหลา

“กลัวไหม จะหนีพี่ไปอีกไหม พี่ชายขอโทษ” เขากระซิบแผ่ว

“ผมอยู่นี่” ผมปลอบเขา

“ตัวเล็กก็รู้ ชีวิตพี่มีแค่ตัวเล็ก”

คำบอกเล่าของเขาจุดยิ้มผมขึ้นมา...ดีใจเหลือเกินที่อ่านเกมส์ทั้งหมดขาด

.

.

.

“พี่ชายที่รักไปไหนล่ะวันนี้” คิมถามผมในบ่ายวันจันทร์ในร้านอาหารแห่งหนึ่ง วันนี้คิมหยุดงาน ส่วนผมแค่ไม่ไปทำงาน

“ทำงาน” ผมตอบคิม ก่อนจะมองไปรอบตัว

...วันนี้มีคนตามแค่คนเดียว...

“แล้วเขากล้าปล่อยมึงมาข้างนอกได้ไง”

“อ้อนนิดหน่อย” ผมตอบตามจริง

เมื่อคืนทำให้หมาป่าอิ่มไปหลายครั้ง พี่ชายถึงได้ปล่อยให้ผมได้พักตามใจ อันที่จริงหลังจากตกลงทำสัญญากับเขาแล้ว...ไม่ทำงานยังได้เลย

“ข้อไหนแล้ว”

“9”

“เร็วนี่” คิมเย้าพร้อมกับอมยิ้ม

“งั้นข้อ 9 จะทำอะไรดี” คนถามถามด้วยแววตาระยับ ผมเอนหลังลงกับพนักพิง รู้สึกเบื่อกว่าที่เคย

“ไม่รู้สิ อยากตายแล้ว” ผมบอกตามจริง

คิมโบกมือไปมา

“ยังไม่ได้เอามึงเลย มึงสัญญาแล้ว”

ผมเลิกคิ้วมองคนมักมาก ก่อนจะส่งไฟล์บางอย่างให้

“เอาไปดูแก้ขัด”

คิมเปิดดู เขาบ่นว่ามืดไปหน่อยแต่พอเห็นว่าคนในคลิปคือผมเขาก็ยิ้ม

“ใคร?”

“เด็กที่บ้าน”

“พี่ชายมึงไม่เอาตายเหรอวะ” คิมถาม แต่ตาก็ยังจ้องอยู่ที่จอ

คำพูดของคิมทำให้ผมคิดอะไรบางอย่างออก....หรือจะเอาให้ให้ดูดีนะ

จะได้เห็นทั้งความทรมานของเขา และเผื่อเขาจะได้ฆ่าผมให้จายทีเดียว

“มึงคิดว่าเขาจะฆ่ากูไหม” ผมถามคิม แต่หมอนั่นกลับส่ายหน้า

“เขาจะฆ่ามัน” คิมชี้เข้าไปในจอ ก่อนจะหันมาหาผม

“ส่วนมึง เขาคงใช้วิธีอื่น”

ผมโคลงหัวไปมา ขี้เกียจใช้ความคิดเหลือเกิน

“เด็กนี่รูปร่งดี หน้าตาดีนี่หว่า” คิมยังนั่งดูคลิปความยาวเกือบสองชั่วโมง นัยตามันดูสนุกจนผมอดอิจฉาไม่ได้

“ดีขนาดนั้นเลยเหรอ” ผมถามพร้อมกับเอี้ยวหน้าไปมองในจอ เห็นสนกำลังทั้งกระแทรกทั้งตะโบมจูบกันบนเตียง ถึงจะมือไปหน่อย แต่ก็เห็นสิ่งในพลุบเข้าออกในร่างกายได้ชัด

แต่ก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าคิมสนุกยังไง

“มึงขาดจินตนาการไงภาพ ลองคิดสิว่าถ้าตอนนี้ไอ้เด็กนี่กำลังเอามึงพร้อมกับกู จะรู้สึกยังไง”

ผมมองคนพูดแล้วคิดตาม

“ก็คงเสียวดี แต่พอเสร็จแล้วกูก็เหนื่อย” ผมตอบตามจริง ทำเอาคิมขำร่วน

“ความสุขชีวิตคนเรามันมีไม่กี่อย่างหรอกภาพ เที่ยว กิน นอน เอา”

ผมส่ายหน้าไปมา นึกถึงความสุขอย่างเดียวที่อยากได้คือ...อิสระ

และเมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น...จินตนาการทั้งหมดของผมก็ดับลง

‘น้องภาพ เย็นนี้กลับบ้านมาหาแม่นะ วันนี้คุณพ่อจะกลับบ้าน’

.

.

.

“ข้อ 9 กูรู้แล้วว่าจะทำอะไร”

คิมมองหน้าผม ผมลุกขึ้นแล้วต่อสายหาคนขับรถ

“ทำอะไรวะ”

“ทำให้คนที่ทิ้งกูไว้ข้างหลังได้เห็น ว่าการที่เขาละเลยกูมันเป็นยังไง”

.

.

.

.

TBC.

#20เหตุผลก่อนตาย
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 5 : A Poor Fox [27/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 27-08-2019 13:34:41
คิมก็ตอดเล็ก ตอดน้อย แบบหวังผลตลอด 55555
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 5 : A Poor Fox [27/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 27-08-2019 14:07:50
ตอนก่อน dirty fox ตอนนี้ poor fox ตอนหน้า crazy fox  พี่ภาคย์ต้องขาดสติ พี่ภาคย์ต้องหึงหน้่ามืดตามัว พี่ภาคย์ต้องหลงน้องแบบหลับหูหลับตา
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 5 : A Poor Fox [27/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 27-08-2019 17:22:36
กระตุ้นต่อมอยากรู้มากขึ้นไปทุกที
ว่าที่ผ่านมามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง ลุ้นตรงนี้
คิมก็ตอดเก่งงง
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 5 : A Poor Fox [27/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 27-08-2019 22:11:17
มุกใครจะสนนี่ได้อยู่

ภาพยังตายไม่ได้นะ คิมยังรออยู่555 ถึงจะได้แค่ตอดเล็กตอนน้อยกับคลิปก็เถอะ
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 5 : A Poor Fox [27/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 28-08-2019 00:53:51
          สนุกนะค่ะแต่ลุ้นมากกๆไ

รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 5 : A Poor Fox [27/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 29-08-2019 23:11:41
อันตรายขึ้นทุกที
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 5 : A Poor Fox [27/8/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: lonesomeness ที่ 10-09-2019 15:07:11
รอข้อต่อไปปปป
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 6 : Recall to mind [28/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 28-11-2019 10:24:51

6 : Recall to mind



“ภาพ นั่งดีๆ ”

“พี่ภาคย์ไม่อยากให้ผมอยู่ใกล้เหรอครับ? ” ผมถามเขาด้วยแววตาเศร้าสร้อย ใช้มือเท้ากับโซฟาแล้วเอนตัวเข้าไปหาเขา

“ขยับไป...” เขาเรียกเสียงเบาแต่นิ่ง มือใหญ่ดันตัวผมออก

เรากำลังนั่งรอคุณพ่อในห้องนั่งเล่นเพื่อจะทานข้าวเย็นกันในเย็นวันศุกร์พร้อมหน้าพร้อมตา กฎเหล็กของพี่ชายคือความสัมพันธ์ของเราจะเป็นความลับ แต่ผมเชื่อว่าโลกนี้...ไม่มีความลับ

“น้องภาพคะ อย่าไปเบียดพี่ภาคย์สิลูก” แม่ผมพูด หน้าตาเธอดูประหม่าอย่างเห็นได้ชัด ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าลูกเมียหลวงแบบพี่ภาคย์จงเกลียดจงชังผมมาตั้งแต่ไหนแต่ไร

ตอนเด็กๆ เขาแกล้งผมอยู่ตลอด ตอนนั้นผมเฝ้าแต่หวังและอ้อนวอนให้เขารักผมบ้าง จนเมื่อเขาเริ่มเป็นวัยรุ่น...ความสัมพันธ์ของเราก็ดีขึ้น พี่ชายรักผม

...เพียงแต่ไม่ใช่รักแบบพี่น้องแบบที่ผมอยากได้…

.

.

.

ผู้ชายพุงพลุ้ยเข้าบ้านมาตอนสองทุ่ม มีเมียสำรองเข้าไปพะเน้าพะนอเอาใจ ผมมองแม่ตัวเองที่มองสามีตัวเองอย่างเทิดทูน ผู้ชายคนนี้นอกจากให้กำเนิดผมและให้เงินเธอใช้ ผมก็ไม่รู้แล้วว่าแม่ผมทนรักไปได้ยังไง แต่เขาว่าความรัก...มักจะไม่มีเหตุผล

“ป้านิ่ม จัดโต๊ะเลย คุณภาคย์กับคุณผู้ชายคงหิวแล้ว” เธอบอกคุณแม่บ้าน

ผมลอบยักไหล่เมื่อความเอื้ออาทรที่แม่ผมมีไม่เผื่อแผ่มาที่ผมอีกครา ทุกคนเจ็บได้ หิวได้ มีความสุขได้...ยกเว้นก็แต่ผม

พวกเราทานข้าวกันบนโต๊ะตัวยาว คุณพ่อเล่าถึงเรื่องที่เพิ่งไปพบเจอมา ส่วนใหญ่เป็นเรื่องธุรกิจ เล่าถึงเพื่อนของเขาบ้าง คนนั้นคนนี้บ้างด้วยเป็นคนกว้างขวาง ผมไม่ได้ใส่ใจฟังเช่นเคย เอาแต่มองไปยังเก้าอี้ว่างตรงนั้น...ตรงที่เป็นของแม่ใหญ่

.

.

.

“น้องภาพ เป็นอะไรไปลูก” แววตาสีฟ้าของเธออ่อนโยน อ้อมกอดของเธออุ่น แต่เธอเสียไปแล้วนับสิบปี ปีที่เธอเสียเป็นปีที่ผมเล่าความลับทั้งหมดให้เธอฟัง

ความลับที่ว่า...ผมกับลูกชายเธอทำบางอย่างกันบนเตียงทุกคืน

.

.

.

ผมผินหน้ามองคนข้างกาย ก่อนจะกระซิบบอกบางอย่างกับเธอ

“คืนนี้ แม่มาที่ห้องทำงานตอนสักสี่ทุ่มครึ่งได้ไหมครับ มีเรื่องจะคุยด้วย” ผมบอกเธอเบาๆ เพราะบนโต๊ะกินข้าว พ่อพูดเสมอว่าไม่ชอบให้ใครเสียงดัง ยกเว้นก็แต่ตัวเอง

.

.

.

“ไม่ทำงานแล้วได้ไหม ไปนอนเถอะ” พี่ชายเดินเข้ามาในห้องทำงานตรงกลางระหว่างโถงขวาและซ้าย ตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มตรง วันไหนผมทำงานดึกเขามักจะมาตามเวลานี้ทุกคืน ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงมาเพื่อด่า...แต่วันนี้กลับมาเพื่อตามผมไปนอน

มนุษย์นี่ก็ตลกดี เปลี่ยนเป็นหน้ามือกับหลังมือเพียงเพื่อผลประโยชน์ทางกาย

“ตัวเล็ก...” เขาเรียกเสียงแผ่ว ผิดกับเมื่อเย็นอย่างเห็นได้ชัด

“พี่ภาคย์ไม่ชอบอยู่ใกล้ภาพ” ผมประชดประชัน

“ไม่ใช่ ตัวเล็กก็รู้ ถ้าพี่ไม่ทำแบบนั้นคนอื่นจะสงสัย” เขาเดินเข้ามาหาพร้อมกับฉุดผมขึ้นจากเก้าอี้นุ่ม

“พี่ภาคย์ใจร้าย” ผมเมินหน้า กล่าวโทษเรื่องเมื่อก่อน

.

.

.

หลังจากที่ความลับรั่วไหล แม่ใหญ่ก็เสียชีวิตลง พี่ชายโดนส่งไปที่ต่างประเทศทันที ตอนเรียนมหาวิทยาลัยผมเคยคิดจะหนีหลายต่อหลายครั้ง แต่แม่ผมกลับรายงานให้เขาและพ่อรู้ทุกครั้ง ฉากนอกพวกเขาหาว่าผมใจแตกและดื้อซน แต่ตอนนั้นพี่ชายบอกผมว่า...ถ้าหนีอีก แม่ผมจะมีชะตากรรมเหมือนแม่ใหญ่

ผมเลยยอมอยู่ที่นี่ อย่างน้อยขอแค่ไม่เห็นหน้าเขา





เรากลับมาเจอกันในวันที่ผมจบมหาวิทยาลัย เขามาพร้อมกุหลาบสีแดงช่อใหญ่ มาบอกว่าต่อไปนี้เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป…

.

.

.

“ที่พี่ใจร้ายเพราะตัวเล็กหนี ตัวเล็กเอาความลับเราไปบอกคนอื่น! ตัวเล็กไม่ยอมคุยกับพี่เลยถ้าพี่ไม่ด่า ไม่ว่า! ตัวเล็กเห็นพี่เป็นเหมือนธาตุอากาศ!!! ”

“ชู่ว...” ผมแตะนิ้วชี้ลงที่ริมฝีปากหยัก เพื่อบอกให้เขาเงียบ เพราะผมแง้มประตูไว้อีกฝั่ง เดี๋ยวคนอื่นมาได้ยินเข้าแล้วจะยุ่ง

“ตัวเล็กอย่ากลัวพี่เลยครับ” เขาอ้อนวอน หมาป่าดุร้ายเมื่อครู่กลับกลายเป็นเพียงคนตัวใหญ่ที่หมดหนทาง เขาจูบแก้มผมพร้อมกับแค่นยิ้ม

“พี่ทำทุกอย่าง เพื่อให้ตัวเล็กอยู่กับพี่” ผมรู้...เขาไม่ได้โกหก

“ทำไมถึงต้องเป็นผม” ผมกรีดนิ้วลงบนอกหนา มันเป็นคำถามที่ผมฝังใจมาตั้งแต่เด็ก ว่าคนที่ต้องโดนขังในห้อง มัดมือมัดเท้ารองรับอารมณ์เขาตั้งแต่เด็ก...ทำไมต้องเป็นผม

“ไม่ใช่ใคร ต้องเป็นตัวเล็กเท่านั้น”

ผมยิ้ม แต่ไม่ตอบอะไร

“ไม่เอาตรงนี้ ไปที่ห้องกันดีกว่า” พี่ชายบอกเมื่อผมเริ่มขยำสิ่งที่อยู่ภายใต้กางเกงเขา ผมกำลังเริ่มแผนข้อ 9 แต่กลับนึกถึงข้อ 2 ที่ผมบอกคิมไป...ว่าผมอยากลองมีเซ็กซ์ดู

“อา...นึกออกแล้ว” ผมพึมพำเสียงเบา ความทรงจำเจ็บปวดบางส่วนไหลบ่าเข้ามาในหัว

ผมเคยนึกไม่ออกว่าทำไมพี่ภาคย์ถึงได้เกลียดผมนัก เคยนึกไม่ออกว่าทำไมในใจผมถึงได้กลวงนัก แต่ตอนนี้กลับพอจะปะติดปะต่อได้บ้างแล้ว

“นึกอะไรครับ” พี่ชายตัวดีถอดแว่นออกจากใบหน้า ผมคว้ามันมาแล้วทิ้งไปไกล เมื่อเห็นว่าประตูที่ผมแง้มไว้ มีเงาของคนลอดเข้ามา

“ตาพี่ภาคย์สวย” ผมชมเพื่อเปลี่ยนเรื่อง ล้วงมือเข้าไปในกางเกงนอนเนื้อบาง ปกติหมาป่าตัวนี้จะไวต่อสิ่งเร้ารอบกาย แต่เพราะตอนนี้สายตาเขากำลังจับจ้องเหยื่อแบบผมอยู่ สิ่งอื่นถึงได้หลุดรอดออกไปจากสัญชาตญาณอันแยบคาย

“อยากลองที่นี่เหรอ โตแล้วน่ารักจัง” เขาบอกพร้อมกับพรมจูบไปทั่วใบหน้าผม

ผมกดหน้าพี่ชายลงกับซอกคอตัวเอง อ้าขาเปลือยเปล่าอยู่บนโต๊ะทำงาน ผมเตรียมตัวมาดี เพื่อให้เขาแทรกสิ่งนั้นเข้ามาได้ทันท่วงที

สิ่งที่สอดลึกเต็มตื้นและคับแน่น กายผมสั่นเป็นลูกนก แต่ใจกลับลิงโลดเมื่อสะโพกสอบเริ่มสวนเข้าออก ผมครางแผ่ว หลางจ้องไปที่ช่องว่างระหว่างประตู สบสายตากับสิ่งที่เรียกว่าครอบครัว

....ผมเริ่มเข้าใจคิมบ้างแล้ว ว่าเวลามีเซ็กซ์แล้วมีคนคอยมอง มันเร้าอารมณ์แค่ไหน…

“เอาแรงๆ อื้อ”

“ตัวเล็ก...แรงพอไหม” พี่ชายกระซิบแผ่ว ตอกอัดตัวเข้ามาจนหัวคลอน

“รักพี่ชาย” ผมอ้อน ซุกหน้าลงกับอกแกร่ง ผมรู้สึกปลอดภัยเสมอในตอนที่อยู่ใต้ร่างกายเขา รู้สึกเหมือนถูกปกป้อง ถูกรัก ถูกเติมเต็ม แต่เมื่อเขาถอนตัวออก ผมก็จะกลายเป็นคนไร้ค่าอีกครา...

ผมคิดว่าก่อนที่ผมจะตาย ผมจะพังครอบครัวจอมปลอมนี้ก่อน

...พังมันให้หมด...





TBC.

________________________

#20เหตุผลก่อนตาย
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 6 : Recall to mind [28/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 28-11-2019 14:45:24
 :pig4:
 :3123:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 6 : Recall to mind [28/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 28-11-2019 17:24:09
กรี๊ดดด กลับมาอัพเเล้วว

พี่ภาคยังเร่าร้อนไม่ผ่อนปรน แซ่บแรงงส์
สองพี่น้องที่บิดเบี้ยว ย้อนแย้ง ตกอยู่ในวังวน
ที่พาเรา ปวนแปรทางอารมณ์ตลอด จะดาร์คหรือเร่าร้อนใจดี ฮือออ

/พี่ภาคไปสุดถึงขั้น เอิ่บ..ฆ่าแม่ใหญ่มั้ย หวั่นใจตรงนี้ หรือจะแค่ทำให้แม่ใหญ่ช็อค แล้วป่วย..
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 6 : Recall to mind [28/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 28-11-2019 19:53:19
มาต่อแล้วววววว ชอบความจิตของอิพี่ภาคย์
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 6 : Recall to mind [28/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 28-11-2019 20:36:56
Wellcom back ค่าาาาา

พี่ภาคย์ฆ่าแม่ใหญ่หรอ?
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 6 : Recall to mind [28/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 28-11-2019 23:36:19
 :3123: :pig4: :3123:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 6 : Recall to mind [28/11/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 29-11-2019 01:37:58
         ดีใจที่กลับมาต่อนะคะ
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 7 : Misery and Nightmare [6/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 06-12-2019 16:46:04

7 : Misery and Nightmare



ภายในห้องใต้ดินอันเป็นที่เก็บทั้งถังเหล้าผิดกฎหมาย ปืน อุปกรณ์ตกปลา ถุงกอล์ฟเก่าของพ่อ ยังมีหนึ่งสิ่งมีชีวิตนอนอยู่บนผ้าห่มผืนเล็กที่ทั้งเหม็นและคาวไปด้วยกลิ่นของเหลวหลายอย่างผสมปนเป

“เจ็บ ภาพเจ็บ” เสียงร้องไห้ของเด็กน้อยดังก้องไปทั่วห้องก่อนจะสะท้อนกลับมายังที่เดิม ที่นี่ไม่มีทางออกเพราะมีหมาป่าดุร้ายยืนเฝ้าประตู

ผมยืนมองตัวเองในวัยเด็ก มวลอากาศรอบตัวอึดอัดจนเสมือนสสารที่เป็นก๊าซถูกอัดแข็ง ...ผมหายใจไม่ออก…

“พี่ไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้ตั้งใจ” เสียงร่ำไห้ของผมดังปนไปกับเสียงย้ำคิดย้ำทำของพี่ชาย เขาบอกไม่ได้ตั้งใจด้วยสายตาเหม่อลอยแต่ทว่ามือนั้นกลับลูบไปทั่วกาย

“พี่ภาคย์ ปล่อยภาพ”

“ปล่อยภาพ...ฮึก” ผมสะอึกสะอื้น ลำตัวเปลือยเปล่าถอยร่นจนชิดมุม แต่เมื่อโดนอีกคนแยกขาออกเพื่อชำเรา มือเล็กนั่นก็ทุบลงบนบ่ากว้าง

“ทำไมถึงทำแบบนี้ฮะ ทำแบบนี้กับภาพทำไม” น้ำเสียงนั้นทั้งเสียใจ ทั้งหมดอาลัยตายอยาก แต่สุดท้ายก็โดนมือใหญ่กำรอบคอขาว

“เงียบนะตัวเล็ก ชู่ว”

.

.

.

ผมตื่นขึ้นมาในตอนดีสี่สิบสามนาที ช่วงนี้อดีตที่เหมือนฝันร้ายผุดพรายขึ้นมาแทบจะทุกคืน หัวและจิตใจที่เคยกลวงของผมเริ่มสงสัยในอะไรหลายอย่าง อย่างเช่นว่าทำไม...ผมถึงเคยลืมเรื่องพวกนั้น

ผมดึงท่อนแขนหนาออกจากตัว ก่อนจะลุกไปที่หน้ากระจก มองตัวเองในอีกสิบปีต่อมา ทำไมกันนะ…

“ไปไหน ตัวเล็ก” ผมหันไปหาคนที่ลุกมานั่งจ้องกัน เขาคงรู้ตัวตั้งแต่ที่ผมตื่นแล้ว

“พี่ภาคย์...” ผมเรียกเขาในตอนที่ถูกกอดแล้วจมลงไปทั้งอก ความอุ่นซ่านในใจบอกผมว่าพี่ภาคย์คนนี้กับพี่ภาคย์คนนั้นคือคนเดียวกัน

แล้วตอนนั้น...เขาทำแบบนั้นกับผมทำไม?

“ตัวเล็ก ฝันร้ายเหรอครับ”

ผมร้องไห้ ซบแก้มลงกับอกหนา ในความมืดกลับได้กลิ่นคลื่นเหียนเหมือนตอนที่อยู่ในฝัน

“ร้องไห้ทำไม พี่ใจไม่ดีเลย” คนที่บอกว่าใจไม่ดีกลับอุ้มผมขึ้นไปวางที่เตียงดังเดิม เขากดเปิดโคมไฟขึ้นในตอนตีสี่สามสิบเอ็ดนาที ใช้มือใหญ่เกลี่ยน้ำตาออกจากแก้มผม แต่กลับแทรกกายเข้าหาทางที่ยังชุ่มชื้นจากเมื่อคืน

“หน้าภาพตอนร้องไห้ มัน...”

ภาพในความทรงจำทับซ้อนลง จากมือที่เคยทุบหลังเขา ตอนนี้กลับโอบไหล่กว้างนั้นเข้าหาตัว

"อื้อ" ผมครางอู้อี้เมื่อเขาเริ่มขยับตัวและจูบซับน้ำตา

“อย่าร้องเลยนะตัวเล็ก”

.

.

.

“มันไม่ห่างตัวมึงเลยนะ” คิมพูดขึ้นในบ่ายวันหนึ่ง ผมออกมาเดินห้างในเวลาบ่ายที่พี่ชายกำลังง่วนกับการประชุม ผมจ่ายหลายบาทเพื่อปิดปากบอดี้การ์ดเขา แล้วขึ้นมาหาคิมที่คอนโดใกล้ห้าง

“อืม” ตอนนี้พอรู้ว่าผมเต็มใจเป็นของเขา พี่ภาคย์ก็ยิ่งจำกัดการออกข้างนอกของผมด้วยเหตุผลี่ว่าเป็นห่วง แต่สิ่งที่ผมรู้ดีกว่าใครคือเขากลัวผมจะหนี

“เป็นอะไร” ผมทิ้งตัวลงบนเตียงสีขาวสะอาด กลิ่นหอมของห้องคิมให้ความรู้สึกแปลกๆ

“คิม เคยลืมอะไรไปบ้างไหม? ”

“เคย ลืมของบ่อยจะตาย” เจ้าของห้องบอกพลางยกบุหรี่ไฟฟ้าขึ้นสูบ กลิ่นแปลกๆ ที่ผมบอกน่าจะมาจากเจ้านี่ ผมลุกขึ้นก่อนจะเดินไปที่โซฟา นั่งลงข้างเขา

“คิม”

“? ” คิมหันมามองผม คงไม่ทันได้เตรียมใจที่จะโดนกอด เจ้าตัวเลยมีท่าทีเก้ๆ กังๆ

“เคยลืมสิ่งที่เกิดขึ้นตอนเด็กๆ ไหม? ” ผมถามเขา ก่อนจะเงยหน้าจูบปลายคาง

“เคยสิ จริงๆ ก็จำอะไรได้ไม่เยอะหรอก” คิมขยับให้ผมนั่งคร่อม เขาคงรู้แล้วว่าผมอยากได้บุหรี่นั่น ถึงได้ยื่นมาให้ ก่อนจะกอดเอวผมไว้แทน

“วันนี้เป็นอะไรวะ อยากได้อะไร” เขาถาม พร้อมกับจูบลงที่ซอกผม

“โอ้โห รอย” เขาพึมพำ แต่ก็กดย้ำตรงที่เป็นรอย

“คิม” ผมเรียกเขาออกจากภวังค์

“หืม? ”

“จำข้อ 2 ได้ไหม ที่บอกว่าอยากมีเซ็กซ์”

“จำได้สิ มีอะไรวะ”

ผมดันหน้าเขาออกจากคอและไหปลาร้า ก่อนจะเริ่มเรียบเรียงสิ่งที่นึกออกในตอนนี้

“ตอนเด็กๆ ”

“ตอนเด็กๆ ”

“ตอนเด็กๆ ” เสียงผมแปร่งไปจากเคย เหมือนเสียงของพี่ชายในฝันที่ย้ำคำเสียจนน่าสมเพช

คนรอฟังขมวดคิ้วแน่น เขามองหน้าผมเหมือนผมเป็นเก้าอี้ขาหัก โดนตัดตอน และบั่นทอนไปบางส่วน เหมือนอะไรก็ตามที่ล้วนไม่พอดี

“ค่อยๆ เล่า” คิมจูบเพื่อบอกให้ผมใจเย็น

“ตอนเด็กๆ เคยทำกับแบบนั้นกับพี่ชาย” ผมเล่าฉากที่ผุดขึ้นมาในหัว

"เคยมีอะไรกันในห้องใต้ดิน”

“ในห้องนอนในช่วงปิดเทอม”

“ในห้องน้ำ”

“ในสวนกลางดึก”

คนฟังเบิกตากว้าง...แต่สุดท้ายก็คลี่ยิ้ม

“ตอนนั้นเต็มใจไหม? ”

ผมส่ายหน้า...ไม่เคยเต็มใจ

“โดนบังคับ บอกว่าถ้าไม่ทำจะฆ่าแม่”

ผมขมวดคิ้วแน่น ข้างหน้าเห็นคิมกำลังพูดอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่ได้ยิน เหมือนกำลังฝันร้ายอยู่ พยายามดึงตัวเองออกไปจากตรงนี้ ไม่รู้ความตายจะทรมานแบบนี้ไหม...

“ภาพ! ”

ผมสะดุ้ง กะพริบตาถี่ก่อนจะพรูลมหายใจ

“อ่า...เพิ่งนึกออก ไม่รู้ทำไมถึงลืม”

“เมื่อกี้เหมือนช็อกไป” คิมบอก ก่อนจะกอดผมไว้แน่นกว่าเคย

ถ้าเมื่อกี้ช็อคไปแล้วตายก็คงดี...

“แล้วทำไมเขาถึงทำแบบนั้นกับมึง” คิมกระซิบถาม พร้อมกับนวดต้นคอผมให้หายเกร็ง

“นั่นสิ...” ผมหลับตา ใจที่เคยคิดว่ากลวงโบ๋โดนถมลงด้วยความทรงจำดำมืด รู้แบบนี้ปล่อยให้มันกลวงแบบเดิมยังดีกว่า

“ไม่ทำงานแล้วเหรอ” เขาถามเมื่อเห็นว่าผมสงบลง

“พี่ภาคย์ไม่ให้ทำ”

“หึ” เจ้าของห้องเลิกเสื้อผมขึ้น ก่อนจะชี้ไปในแต่จุด

“ภาพที่เขามองมึง คงไม่ใช่น้องชายตั้งแต่แรก”

“หมายความว่าไง”

คิมหัวเราะ

“ตัวมึงเองก็รู้”

“แต่….”

“เรื่องมันมาถึงตอนนี้แล้ว ยังจะหาเหตุผลอะไรให้มันอีก”

พอเริ่มจำได้ผมก็เริ่มมีข้อกังขากับหลายอย่าง เช่นว่าทำไมพี่ชายถึงทำแบบนั้นกับผม ที่แม่ใหญ่ตายตอนผมหนีเป็นความบังเอิญหรือเป็นฝีมือใคร และสุดท้าย...ทำไมผมถึงได้ลืมเรื่องพวกนั้นเสียสนิทในช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมา

“แล้วข้อ 9 เป็นไงบ้าง” คิมถามถึงแผนเผยความลับของผม

“เรียบร้อยดี รอดูผลเย็นนี้”

“ของดีนี่” คิมดูสนุกกับเกมของผมอย่างเคย ก่อนจะทวงถาม

“แล้วเมื่อไหร่ จะถึงข้อของกูบ้าง”

ผมยิ้ม ที่มาหาเขาวันนี้ผมมีเรื่องขอให้ช่วย

“คิมช่วยทำข้อ 10 หน่อย เดี๋ยวข้อ 11 จะเป็นของมึง”

เขาเลิกคิ้ว ก่อนจะบีบก้นผมแน่น

“ที่วันนี้อ้อนเพราะมีแผนนี่เอง”

ผมลุกออกจากตัวเขาเมื่อเห็นท่าทีว่าเขาตกลงรับข้อเสนอแล้ว

“ฝากหน่อยนะ แล้วมึงจะทำอะไรกับกูก็ได้”

เขาผิวปากหวือ ท่าทางอารมณ์ดี

“ได้เสมอ"

.

.

.

หลังจากเจอกับคิมแล้ว ผมก็เลือกกลับมาบ้านในช่วงเวลาที่มีแค่แม่ ส่วนพี่ชายกับพ่อยังไม่กลับ

“ภาพ ลูก...”

ผู้หญิงคนนั้นหน้าซีดเผือด ไม่รู้จะตกใจอะไรกับเรื่องเมื่อคืนขนาดนั้น ทีตอนผมโดนมัดมือมัดเท้าด้วยพี่ชาย ยังไม่ตกใจขนาดนี้เลย

ถ้าตอนนั้นมีแม่สักคนให้พึ่งพิง มีแม่สักคนที่ฟัง เรื่องมันคงไม่มาถึงตอนนี้หรอก

“ว่าไงครับ” ผมยกมือไหว้เขาด้วยความเคารพแบบที่แม่ใหญ่สอน

“ลูก...ลูก”

“มีเรื่องอะไรไหมครับ? ผมเหนื่อย” ผมแสร้งทำตัวไม่รู้เรื่อง

“ขอคุยด้วยกันสองคนหน่อย”

“เอาสิ”

ผมเดินตามเขาเข้ามาหลังบ้าน มองไปยังต้นไม้ใหญ่ที่ตอนเด็กๆ ชอบมาวิ่งเล่น และพอโตขึ้นมาใหญ่ก็ถูกจับมัดไว้แถวนี้

“ลูกกับพี่ภาคย์” เธอเหมือนจะปล่อยโฮหรือไม่ก็เป็นลม

“ยังไงครับ? ”

“ลูกกับพี่เขา....” เธอเริ่มสะอึกสะอื้น วินาทีที่เธอหลับตาผมก็อดยักไหล่ไม่ได้

“ก็เป็นมาตั้งแต่เด็กแล้วนะครับ”

“ไม่จริง ลูกโกหกแม่ ไม่จริง” เธอร้องไห้เหมือนคนที่กำลังใจสลาย

ผมมองภาพตรงหน้าแล้วเหมือนมีบางอย่างผุดขึ้นมาในหัว อา..นึกออกแล้ว

“เราทำแบบนั้นกันทุกคืน ตั้งแต่เด็ก อ่า..เว้นไปหน่อยตอนที่แม่ใหญ่เสียแล้วพี่เขาไปอยู่ต่างประเทศ” ผมนับนิ้วว่ามีแค่ประมาณ 5-6 ปีที่เราไม่ได้เจอกัน

“กลับมาก็เริ่มทำใหม่” ผมบอกความจริงกับเธอ แต่คนที่จะไม่เชื่อ พูดอะไรไปก็เท่านั้น

“ไม่จริงใช่ไหมลูก ไม่จริง”

“ก็เห็นกับตาแล้วนี่ หรือจะไปดูในห้องนอนพี่ภาคย์อีกก็ได้นะครับ”

.

.

.

“แม่ครับ พี่ภาคย์เขาทำผม เขาทำผม” ผมร้องไห้สะอึกสะอื้น แขนและขาเขียวเป็นจ้ำเพราะรอยบีบและรอยเชือก ลำตัวเปลือยเปล่านอนคุดคู้อยู่ในห้องน้ำอันเปียกโชก

“ลูกคิดมากไปเอง เข้าใจผิดไปนะ คุณภาคย์ไม่ได้ทำอะไรเลย”

พี่ชายในตอนนั้นลุกขึ้นเต็มความสูง เขาบอกว่าผมมัดเท้าตัวเองแล้วเล่นน้ำอยู่ในอ่าง ส่วนเขาเองเพิ่งเข้าบ้านมา

“คุณน้าคิดถูกแล้วครับ ผมไม่ได้ทำอะไรน้องเลย ผมรักน้องจะตาย”

.

.

.

“ใครมันเป็นคนปล่อยข่าวเรื่องนี้! ” เสียงประมุขของบ้านดังไปทั่วบ้านหลังใหญ่

“ใครมันเป็นคนทำ! ”

ผมลอบยิ้ม คนที่ห่วงหน้าตาตัวเองยิ่งกว่าชีวิตคนอื่นแบบพ่อ ป่านนี้คงเหมือนกำลังจะขาดใจตายอยู่รอมร่อ ผมซุกหน้าเข้ากับอกอุ่น รู้สึกปลอดภัยภายใต้อ้อมกอด

“เสียงดังอะไรแต่เช้าวะ” พี่ภาคย์บ่นก่อนจะจูบขมับผม ผมแสร้งทำเป็นยังไม่รู้สึกตัวตื่น แม้ในใจจะกำลังเหยียดยิ้ม

“กูจะฆ่าทุกคนที่ปล่อยข่าวเรื่องนี้! พวกมันต้องตาย! ”

สิ้นเสียงประกาศิตนั้น พี่ชายก็จูบแก้มผมอีกครา

“ตื่นเร็วครับตัวเล็ก คุณพ่อเสียงดังใหญ่เลย”

ผมค่อยๆ ลืมตาตื่น รับจูบยามเช้าจากพี่ชายก่อนจะเบียดตัวเข้าหา ทำเหมือนกลัวจนเขาต้องรีบปลอบ

“เสียงดังอะไรครับ? ”

“ไม่เป็นไรนะ พี่จะดูแลตัวเล็ก” เขายังพูดไม่ทันจะจบ เสียงของพ่อก็ดังขึ้นมาอีกหน

“กูจะฆ่ามึง มึงต้องตาย! ”

ผมตั้งใจฟังเสียงจากข้างนอก ในใจนั้นลิงโลดกับคำขอข้อที่ 10

จะฆ่าคนปล่อยข่าวงั้นเหรอ ดีเลย...จะได้ตายไวขึ้นหน่อย

เสียงข้อความดังขึ้นในยามเช้า ผมลุกขึ้นจากเตียง เมินหมาป่าผู้อารมณ์เสียเพราะเสียงของพ่อ ก่อนจะกดอ่านข้อความของคิม

‘อย่าลืมข้อ 11’

ไม่ลืมหรอก...



.

.

.

_______________________________

TBC. น้องเริ่มจำเรื่องเก่าๆ ได้แล้ว มาลุ้นไปด้วยกันนะคะ :]



หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 7 : Misery and Nightmare [6/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 06-12-2019 17:24:59
เป็นเพราะภาพโดนกระทบกระเทือนใจจนจิตมันเซฟตัวเองด้วยการลืมความทรงจำบางส่วนไป...มั๊ย? คือลืมจนกระทั่งว่าตัวเองเคยมีเซ็กส์ตั้งแตาเด็กมาแล้วไม่ได้จิ้น

อดคิดไม่ได้ว่าเรื่องแม่ใหญ่มากกว่าเรื่องที่โดนอิพี่ภาคมันทำแรงๆใส่
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 7 : Misery and Nightmare [6/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 06-12-2019 17:29:57
  :katai1: :katai1: :katai1:

น้องภาพ แต่ก็ยังเชียร์พี่ภาคย์อยู่ดี
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 7 : Misery and Nightmare [6/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Card ที่ 06-12-2019 18:32:18
แต่ละตอนบีบใจเรามากๆ ไม่รู้ว่าจะเจออะไรที่หนักกว่านี้หรือเปล่า ภาพคือเหมือนตอนนี้ทำอะไรก็ได้แล้วอะแบบช่างแม่งแล้วและทุกคนต้องฉิบหายด้วย สงสารน้องอะ
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 7 : Misery and Nightmare [6/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 06-12-2019 21:03:19
น้องเจออะไรมาหนักกว่าที่คิดเยอะเลย :z3:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 7 : Misery and Nightmare [6/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: mameaw.omg ที่ 07-12-2019 13:00:46
น้องภาพพพลูกน่าสงสารจัง :o12:รอลุ้นน้องภาพกับพี่คิมอยู่นะคะ
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 7 : Misery and Nightmare [6/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 08-12-2019 16:11:11
จะมีหักมุมไหม?  ความทรงจำที่หายไป ความอบอุ่นและปลอดภัยเวลาอยู่ในอ้อมกอดพี่ภาคแต่ก็เกลียดเข้ากระดูก มันย้อนแย้งมากๆ

/ปูเสื่อรอข้อ11ของคิม  :hao3:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 7 : Misery and Nightmare [6/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: CKJPQQ ที่ 09-12-2019 09:20:35
 :really2:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 7 : Misery and Nightmare [6/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 10-12-2019 09:54:53
 :a5:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 7 : Misery and Nightmare [6/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: pearlluv ที่ 10-12-2019 12:32:08
รอนะคะ  :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 7 : Misery and Nightmare [6/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: 2pmui ที่ 12-12-2019 00:32:14
อดใจรอมาอ่านหลายๆตอนยาวๆเพราะกลัวจะค้าง
เรื่องมันดาร์คจริงๆ แล้วน้องภาพก็แซ่บทุกตอนจริงๆ
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 7 : Misery and Nightmare [6/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 12-12-2019 15:20:52
เห็นชื่อเรื่องกแปลกใจ มันมีเหตุอะไรทำไมถึงอยากตาย
พอมาอ่านแล้วก็ อื้มมม ภาพผ่านชีวิตมาแบบสาหัสเหมือนกันนะ
อยากให้ภาพมีความสุขมากขึ้นจนอยากมีชีวิตอยู่ต่อไปนะ
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 8 : Scream Bloody Murder [22/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 22-12-2019 12:11:44

Scream Bloody Murder

ข่าวซุบซิบในหน้าหนังสือพิมพ์พูดถึงไฮโซตระกูลดัง ว่ากันว่า...พี่น้องในสายเลือดมีสัมพันธ์ลึกซึ้งแบบผิดมนุษยธรรม…

“เขาต้องรู้เรื่องเราแน่เลยพี่ภาคย์ ฮึก ผม...” ผมซบหน้าลงกับอกพี่ชาย โป้ปดมดเท็จ ออดอ้อนและบีบน้ำตา

พี่ชายคนเก่งกำหมัดแน่น ในขณะที่ใจผมกำลังรอลุ้นว่าเหยื่อรายต่อไปจะเป็นคุณป้าแม่บ้านที่บังเอิญมาเห็น หรือเป็นแม่ของผมที่ยืนหลบดูพวกเราในห้องทำงานวันก่อนกันแน่

“ตัวเล็กไม่ได้บอกใครใช่ไหม” เขาบีบมือผมแน่น ดวงตาคมวาวโรจน์

ผมลังเล ถ้าผมยอมบอกเขาว่าผมเป็นคนปล่อยข่าว อาจจะไม่ใช่คนอื่นที่ตาย แต่เป็นผมแทน อา...กลัวจนเกือบจะหลุดยิ้ม

“พี่ภาคย์ไม่เชื่อภาพ! ” ผมผลักเขาออก ตะโกนใส่หน้าเสมือนคลุ้มคลั่ง

“ตัวเล็ก พี่เปล่า...” เขายกมือขึ้น ดูหวาดกลัวกับอากัปกิริยาของผม

“พี่ไม่เชื่อผม”

“พี่ไม่เชื่อผม!”

“พี่ไม่เชื่อผม!”

“พี่ไม่เชื่อผม!”

“พี่ไม่เชื่อผม!” ผมทึ้งหัวตัวเอง วิ่งถลาออกมานอกห้องนอนที่เราร่วมรักกันทุกคืน

“ไปไหน ตัวเล็กไปไหน อย่าหนีพี่! ” หมาป่าตัวโตวิ่งออกมาเพื่อจะจับตัวผม หน้าตาเขาดูหวาดกลัวแบบที่ผมเคยหวาดกลัว สะใจจังเลย...โดนปั่นประสาทบ้าง เป็นยังไงล่ะ

ในวินาทีที่เขาจะถึงตัวผม แม่บ้านคนเก่งก็วิ่งเข้ามาบอกพร้อมด้วยน้ำตา

“คุณภาคย์คะ คุณผู้ชายอาละวาดใหญ่แล้วค่ะ! ”

เขาหัวเสีย เลยเป็นผมที่หนีออกมาได้

ผมยิ้มเยาะ มองบ้านหลังใหญ่ที่อยากจุดไฟเผาให้มอด ถ้านรกมีจริง...บ้านหลังนี้คงเป็นสถานที่ที่ไม่ต่างกัน

.

.

.

“คุณภาพ ไปไหนครับ” สนที่ไม่ได้เจอกันสักพักหลังจากที่พี่ภาคย์ทำตัวติดกับผม เขามารับผมตรงบริเวณแถวบ้าน

“ขับไปเรื่อยๆ เดี๋ยวบอก” ผมเอนหลังลงกับเบาะ หลับตาและสูดหายใจเพื่อยืนยันกับตัวเองว่าผมนั้นยังไม่ตาย

“จอดทำไม” ผมถามคนที่อยู่ๆ ก็จอดรถตรงถนนเปลี่ยว นี่พลบค่ำแล้วเดี๋ยวไม่ถึงครึ่งชั่วโมงคงจะมืดสนิท ผมกลัวอยู่อย่างเดียวกลัวว่าเดี๋ยวคนของหมาป่าตัวนั้นจะตามทัน

“ผมคิดถึงคุณ” คนที่โดนพี่ภาคย์สั่งห้ามเข้าใกล้ผมหันมาบอกด้วยสายตาสื่อความหมาย อาจจะเพราะพี่ชายคนดีเห็นสายตาไม่ซื่อหรือไม่ก็ได้กลิ่นไม่ดีอะไรสักอย่างจากสน พวกเราเลยโดนสั่งห้ามให้เจอกัน และนั่นทำให้ผมแทบจะไม่ได้ออกนอกบ้านเลย

“คิดถึงอะไรกันแน่” ผมเหยียดยิ้ม

“ผมรักคุณ” เขาเอื้อมมือมาจับกันไว้ ทอดสายตาหวานเชื่อม

เด็กหนอ ช่างไม่รู้อะไรเลย

“ขับรถไป แล้วจะให้รัก” ผมบอกเขา ก่อนจะมองออกไปยังถนนเบื้องหน้า

.

.

.

ผมแวะมาหาคิมในตอนเกือบทุ่ม ที่นี่เป็นแหล่งกบดานใหม่ของเขาที่ความปลอดภัยค่อนข้างรัดกุม ผมเชื่อว่าคนของพี่ชายจะหาเราไม่เจอ และตอนนี้เขาคงวุ่นวายอยู่กับคุณพ่อที่รักมากกว่ามาสนใจเรื่องของผม

“สาบานมาสิว่าจะไม่เอาไปขายหรือลงออนไลน์” ผมถามคิมเมื่อมองเห็นกล้องบริเวณหัวเตียงและปลายเตียง พร้อมด้วยกล้องในมือของคิมอีกอัน

“ไม่สาบาน” คิมบอกพร้อมกับยิ้ม เขาก้าวเท้ามาหยุดที่ผมก่อนจะหันไปมองแขกที่ไม่ได้รับเชิญ

“ใคร”

“ข้อ 11 ชอบไม่ใช่เหรอ” ผมยิ้มให้คิม รู้ว่ารสนิยมของเขาคือคอะไร

“รู้ใจจริง”

“คุณภาพครับ นี่อะไร? ” สนที่ยังไม่รู้เรื่องอยู่ดีๆ ก็ได้เข้ามาอยู่ในเกมของพวกเรา

“คุณ มานั่งนี่สิ” คิมกวักมือชวนก่อนจะพึมพำว่าเวลาโดนมองก็รู้สึกดีไม่แพ้เวลาได้มอง ผมเกือบจะกลอกตาให้กับรสนิยมเขา แต่สัญญา...มันก็ต้องเป็นสัญญา

...ข้อ 11 ผมจะให้เขาได้ทำตามใจ…

ผมตามคิมขึ้นไปบนเตียง ก่อนจะนั่งคร่อมบนตักของเขาอย่างว่าง่าย บดก้นเข้ากับสิ่งที่นูนออกจากกางเกงวอร์มเนื้อหนาจนเจ้าตัวครางต่ำ

“คุณครับ ทำไม...” สนผู้ทำตัวไม่ถูกเอ่ยทักท้วงเมื่อพวกเราเริ่มจูบกัน ผมสกินเฮดของคิมทำให้ต่างจากเวลาที่ขยุ้มผมของพี่ชาย

“ถ้าไม่อยากดูก็ออกไป” คิมออกปากไล่คนที่นั่งดูเราอยู่ ก่อนจะยื่นข้อเสนอ

“แต่ถ้าอยากทำต่อก็ตั้งใจดู"

สนส่ายหน้าเป็นพัลวัน แต่ทันทีที่คิมถอดเสื้อของผมออก อีกคนก็ยืนนิ่งราวกับรูปปั้นปูน มือเขากำแน่น ไหล่เขาสั่นเทา และใบหน้าเขาบูดบึ้งราวกับกำลังโกรธโลกใบนี้อยู่

...ขอโทษนะสน…

ผมลุกจากตักคิมเดินมาข้างเตียง มองไปยังเครื่องพ่นไอน้ำที่คิมกำลังหยอดบางอย่างที่ไร้กลิ่นไร้สีลงไป

“ไม่เป็นไร สูดหายใจเข้าลึกๆ ” ผมวางมือลงบนอกหนา

“มันไม่ถูกต้อง” สนจ้องหน้าผมนิ่ง แววตาเขาสับสน

ซึ่งคำว่า ‘ถูกต้อง’ เป็นคำต้องห้ามของผมเชียวล่ะ

“ไม่อยากเหรอ จะทำที่ไหน ทำยังไง ก็เหมือนกันนี่” คิมถอดเสื้อผ้าออกพร้อมกับนอนลงบนเตียง พร้อมกับปรับมุมกล้องจากมือถือ

“จะต่อให้ก่อนก็ได้ แต่ถ้าไม่อยากก็ออกไป" เขายื่นคำขาด

ผมโคลงหัวไปมา ใช้มือลูบแผ่นอกหนาของเด็กที่เพิ่งจะเรียนจบ ก่อนจะปลดกระดุมกางเกงเนื้อหน้าให้เขา แล้วโน้มคอเขาลงมาจูบ

“คุณภาพ…” สนเรียกผมเสียงสั่น ความอยากและความผิดชอบชั่วดีคงตีรวนอยู่ในหัวเขา

แต่ตรงนั้น กลับแข็งขึ้นมาแล้ว

.

.

.

“อ๊ะ อ๊ะ” ผมหลับตาเชิดหน้าขึ้น เมื่อสิ่งที่กำลังมุดเข้าออกจากกายทั้งร้อนและลื่น

“เด็กๆ นี่แรงดีจังวะ” คิมชมพลางขำ เขายกขาคร่อมตรงหน้าผม จับจ่อตรงนั้นเข้าตรงปากผม

“ดีกว่าพี่มึงไหม”

ผมยิ้มก่อนจะฮุบสิ่งนั้นเข้าปากโดยไม่ตอบอะไร ในโลกที่บิดเบี้ยวของผม ผมเคยปรารถนาว่ามันจะหายไปเมื่อผมตายลง แต่ตอนนี้กำลังลากบางอย่างที่บริสุทธิ์ลงมาแปดเปื้อนเป็นวังวน ผมมันน่ารังเกียจจริงๆ

...ขอโทษนะสน…

“คุณของสน” เสียงเรียกพร้อมกับเสียงครางต่ำดังขึ้นเมื่อเขาใกล้สุขสม คิมถอนตัวออกจากปากผม พร้อมกับมองพวกเราอย่างสนุก

ผมโน้มคอสนลงมาจูบ กระซิบข้างแก้มเขาเบาๆ

“ดีจังเลยสน” บอกเพียงแค่นั้นร่างกายด้านล่างเขาก็ปลดปล่อย

“ข้างในเลย กูชอบแบบฉ่ำๆ ” คิมลุกขึ้นมองอย่างใจเย็น จนเมื่อเด็กคนนั้นฟุบหน้าลงที่อกผม เจ้าของห้องถึงได้ออกปาก

“ทีนี้ออกไปได้แล้ว”

“คุณภาพของสน” เขาเรียกแผ่ว

“กูบอกให้ออกไป! ” คิมดึงอีกคนออกจากตัวผม ก่อนจะชี้หน้าสั่ง เวลาเขาเมา...เขามักจะเป็นแบบนี้

“มีสองทางเลือกให้มึง คือออกไป กับนั่งดูนิ่งๆ มึงอาจจะได้ต่ออีกรอบ”

ผมลุกขึ้นก่อนจะผลักคิมลงเพื่อไม่ให้เสียเวลา

“ดีกว่าที่กูคิดอีก” เขาสูดปากเมื่อส่วนนั้นค่อยๆ เข้ามาในตัวผม

ผมปล่อยให้หัวว่างเปล่า ปล่อยให้ร่างกายเสียวซ่านกำกับจังหวะของมันเอง คิมตัวใหญ่กว่าสนแต่ก็ไม่ได้ ใหญ่ เท่าพี่ชาย

“ดีเท่าพี่มึงไหม? ” เขาถามยิ้มๆ ในตอนที่ผมกำลังบดสะโพกเข้ากับหน้าขาเขา เสียงเฉอะแฉะดังไปทั่วบริเวณ

“ของพี่ดีกว่า” ผมตอบตามจริง ก่อนจะโดนพลิกลงบนเตียงแล้วโดนโถมกายเข้ามาแทน

“เก่งนักเรื่องยั่วกูเนี่ย” คิมบ่น แต่สะโพกขยับไม่หยุดหย่อน

.

.

.

ผมลูบแก้มชื้นของผู้ชายตัวโตเบาๆ เหลือบมองไปข้างเตียง เด็กที่บอกว่ารักชอบกันนักหนาหายไปเสียแล้ว

“คิม”

“ว่าไง? ” เขาถามด้วยน้ำเสียงเหนื่อยอ่อน แต่มือใหญ่กลับกอดผมไว้ไม่ไปไหน

“เปล่า” ผมซุกหน้าลงกับแผ่นอกหนา

“ข้อต่อไปล่ะ จะทำอะไร”

ผมคิดอยู่แค่ครู่เดียว

“ขอให้มีพรุ่งนี้” แปลกดีที่คนอยากตายอย่างผมกำลังพูดถึงวันพรุ่งนี้

“ภาพ รู้ไหมว่าข่าวที่มึงให้กูปล่อยไม่ใช่ข่าวใหม่”

“ไม่เข้าใจ” ผมบอกเขาตามตรง ผมบอกให้เขาปล่อยข่าวผมกับพี่ชายให้ แต่เขากลับบอกว่ามันไม่ใช่ข่าวใหม่

“พี่นักข่าวที่กูไปคุย เขาบอกกูว่าบ้านมึงเคยมีเรื่องแบบนั้นเมื่อสามสิบกว่าปีก่อน”

ผมไม่เข้าใจ…

คิมจูบผมมูมมาม ก่อนจะอ้อยอิ่งและลุกจากเตียงเพื่อไปหยิบมือถือ แต่ก่อนจะให้ดู เขากลับยื่นข้อเสนออีกครา

“ข้อ 18-19 ก็ต้องเป็นของกู”

ผมที่ไม่มีอะไรจะเสียดึงเขาลงมาบนเตียงแล้วจูบอีกครั้ง

“เอาสิ แต่ขอดูหน่อย”

คิมเหยียดยิ้ม ก่อนจะส่งมือถือให้ผมดู เป็นหน้าอีเมลของพี่นักข่าวที่เขาบอก ในอีเมลฉบับนั้นมีภาพที่ถ่ายจากหน้าหนังสือนิตยสารเก่า ซึ่งน่าจะเป็นหนังสือหัวเกี่ยวกับดาราและวงการไฮโซ ในเนื้อความบอกว่า ‘พ่อของผมกับน้องสาวของเขาได้เสียกัน เป็นที่ครหาของสังคม’

ผมมองหน้าคิม ก่อนจะถาม

“อรุณรัตน์คือใคร”

คิมถอนหายใจยาว เขาก้มกัดซอกคอผม แต่ที่สุดก็ยอมตอบ

“อรุณรัตน์คือชื่อเก่าของแม่มึง”



‘ลูกชายเจ้าสัวและลูกสาวคนเล็กลอบได้เสีย ขณะนั้นอรุณรัตน์มีอายุได้เพียง 15 และเธอท้อง’



ผมอาบน้ำในตอนเช้าของอีกวัน สมองและสติเริ่มขาดหายเพราะเมื่อคืนเอาแต่คิดบางเรื่องซ้ำไปซ้ำมาจนไม่ได้นอน รู้ตัวอีกทีเดินอยู่ข้างถนนแล้ว ผมผินมองบรรยากาศตอนเที่ยง ผู้คนกำลังทานข้าวกัน แม่ค้าขายของระเกะระกะ เสียงรถ เสียงจอแจ ...เสียงของชีวิต… ตอนนี้อยากเป็นเด็กคนนั้นที่กำลังจูงมือคุณแม่เพื่อข้ามถนน เสียงสดใสของเด็กชายดังอยู่ในหัวของผมวนไปมา

.

.

.

“ไปไหนมา”

“พี่ถามว่าไปไหนมา! ”

ผมกลับมาได้สติตอนที่เดินเข้ามาในบ้าน ผมมองพี่ชายที่ลากผมเข้ามาในห้องทำงานที่เก็บเสียงและล็อกแน่นหนา

“ทำไมต้องหนี! หนีพี่ไปทำไม อยากตายรึไง! ”

ผมมองหน้าเขา ก่อนจะนึกได้ว่าบางทีพี่ชายคนนี้...อาจจะไม่ใช่พี่ชายในไส้จริงๆ

“ผมอยากตาย ฆ่าผมที” ผมบอกเขาด้วยเสียงสั่นเทา ก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือใหญ่ที่ทั้งรักทั้งเกลียดไว้ จับมันมาวางบนคอผม

“บอกให้ฆ่าไงวะ! ”

“มึงนั่นแหละที่ทำให้ชีวิตกูเป็นแบบนี้ เพราะมึง! ”

ผมจ้องหน้าที่ดูตระหนกของเขา จ้องลงไปในดวงตาสีสวยของลูกครึ่งต่างชาติ น้ำตาที่ไม่ได้ไหลเลยตั้งแต่เด็ก ไหลลงมาเหมืออนทำนบแตก ตั้งแต่ที่ผมโดนเขาทำร้ายในวัยเด็ก พ่อก็บอกเสมอว่า

‘ถ้าโวยวาย คนที่จะตายไม่ใช่แค่แม่ใหญ่ของมึง’

เรื่องใหญ่แบบนี้ทำไมผมเพิ่งนึกออกนะ

“ตัวเล็ก”

“ตัวเล็ก”

หมาป่าตัวใหญ่กอดผมแน่น ในขณะที่ผมสะอื้นตัวโยน

“เป็นอะไร ตัวเล็กของพี่เป็นอะไร ใครทำอะไรตัวเล็ก” เขาดูกังวล ดูหมดหนทางกับน้ำตาของผม ในที่สุดผมก็เอื้อมมือไปกอดแผ่นหลังกว้างไว้แล้วถามเขาด้วยคำถามที่สงสัยมาสักพักแล้ว

“พี่ภาคย์ฆ่าแม่ใหญ่ทำไม? ”











TBC.

______________________________________

คิมผู้ไม่รู้จักพอ สนที่รักแบบหลง หมาป่าที่อาจจะฆ่าแม่ตัวเอง พ่อและแม่ที่เป็นพี่น้องกัน มาลุ้นไปด้วยกันนะคะ  :L2:

#20เหตุผลก่อนตาย
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 8 : Scream Bloody Murder [22/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 22-12-2019 15:23:07
คิม ภาพไม่ได้ยั่วนายนะ แต่พี่ชายเด็ดกว่าจริงๆ ก๊ากกกกกก

เริ่มเหม็นคิมนิดๆแล้วอ่ะ ไม่รู้ทำไม อาจเป็นเพราะตวาดน้องสนมั้งหรืออะไรยังไงไม่รู้และ เรามันพวกเลือกฝั่งด้วยซิ
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 8 : Scream Bloody Murder [22/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: lonesomeness ที่ 22-12-2019 17:47:01
มันหน่วงมากกกกก โง้ย อยากให้จบแบบแฮปปี้จังค่ะ
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 8 : Scream Bloody Murder [22/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 22-12-2019 22:23:24
ด้านมืดของแต่ละคน เริ่มเผยออกมาแล้ว ทีแรกนึกว่าภาพเป็นคนร่าน แต่ก็มีที่มาที่ไปนะ
 :hao4: :hao4: :hao4:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 8 : Scream Bloody Murder [22/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: อิ๊อ๊ะชะเอิงเอย ที่ 23-12-2019 00:07:57
ทำไมมันโหดร้ายถึงเพียงนี้ :ling3: :ling3:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 8 : Scream Bloody Murder [22/12/2019]
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 23-12-2019 13:02:54
คิมได้คืบจะเอาศอก แต่ยังไงพี่ชายก็เด็ดกว่า :laugh:

บางทีมันอาจไม่ใช่อย่างที่คิดและเข้าใจมาแต่แรก
สิ่งที่ภาพคิดและฝังใจจำ มันอาจบิดเบี้ยว เพี้ยนไปจากตวามเป็นจริงก็ได้นะ..
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 9 : Lucky Number 13 [14/1/20]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 14-01-2020 17:52:16


#20เหตุผลก่อนตาย
9 : Lucky Number 13





“พี่ภาคย์ฆ่าแม่ใหญ่ทำไม? ” ผมเค้นเสียงแหบแห้งออกมาจากลำคอที่ตีบตัน

“ตัวเล็กพูดถึงเรื่องอะไร? ”

เขาดูไม่เข้าใจ นัยน์ตาคมทอดมองผมด้วยสายตาว่างเปล่า แต่ผมว่าเขาทำเป็นไม่รู้เรื่อง

.

.

.

คืนหนึ่งเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว ผมหนีออกจากห้องโสโครกด้วยความช่วยเหลือของแม่ใหญ่ คนที่ได้ชื่อว่าภรรยาหลวงของพ่อผม เธอเป็นชาวตะวันตก เราไม่ค่อยได้คุยกันนัก แต่เธอมีใบหน้าสะสวย ตาสีฟ้าอมเขียว รอยยิ้มหวานคอยปลอบประโลม เธอช่วยให้เด็กที่เกิดมาในนรกแบบผมมีความหวังว่าสักวันเธอจะช่วยผมให้ออกไปจากบ้านหลังนี้ได้

และคืนนั้นเราก็หนีออกไปด้วยกัน เราคุยกันหลายอย่าง...แต่ผมกลับจำอะไรไม่ได้สักอย่าง

สิ่งที่ผมจำได้คือแค่สองคืนหลังจากการหนีออกจากที่นี่ เธอก็เสียชีวิตลงแบบที่ผมจำไม่ได้ว่าเพราะอะไร ผมถูกลากกลับมาที่บ้านนี้ บังคับให้สร้างภาพเป็นเด็กดีต่อหน้านักข่าว

ตอนนั้นผมผินมองไปยังพี่ชาย...เขานั่งอยู่ข้างโลงศพโดยมีแววตาพึงใจ และหลังจากนั้นไม่นานเขาก็ย้ายไปต่างประเทศ

หมาป่าตัวนั้นทิ้งให้ผมได้ใช้ชีวิตอย่างย่ามใจอยู่หลายปี ก่อนจะกลับมาทวงทุกอย่างคืน

.

.

.

“เขาเป็นแม่พี่” ผมจำแม่ใหญ่ที่มีใบหน้าแสนใจดี คอยกอดผมไว้ในตอนที่ผมโดนแม่แท้ๆ ลงโทษ “แล้วพี่ชายทำแบบนั้นกับแม่ใหญ่ทำไม? ”

ใบหน้าภายใต้กรอบแว่นเหลี่ยมนิ่งเฉย

“เขาพาตัวเล็กหนี เขาควรได้รับมัน”

หากว่าหัวใจผมกลวงโบ๋...เขาก็คงไม่มีหัวใจ

“แล้วพี่ก็เลยดึงผมกลับเข้ามาในนรกเหมือนเดิม” ผมแค่นหัวเราะ ก่อนจะหยิบปากกาด้ามสีทองบนโต๊ะเขาขึ้นมากดเล่น

“ตัวเล็ก…” เขาครางแผ่วเมื่อผมขีดเส้นสีดำลงบนคอตัวเอง

“ฆ่าผมที ช่วยที” ผมจับมือเขาวางบนคอตัวเองอีกครา

“ตัวเล็ก...” มือเขาสั่นเทา

ยิ่งความทรงจำค่อยๆ ไหลบ่ากลับมาถมหัวใจที่กลวงโบ๋ ผมก็ยิ่งสงสัย ยิ่งเจ็บปวดและยิ่งทรมาน

“อยากฆ่ากูก็ฆ่าสิวะ! ” ผมบีบมือเขาแน่นขึ้น แต่เขากลับนิ่งเฉย

“ตัวเล็ก…”

“ถ้าไม่ฆ่า จะหนีไป ดีไหม? ” ผมถามเขาดู ทำไมตอนนั้นคนที่เขาฆ่าไม่เป็นผมนะ

พูดเพียงแค่นั้นหมาป่านักล่าที่เคยน่ากลัวก็นั่งลงบนพื้นพรม เขากอดขาผมอย่างไร้ศักดิ์ศรี ท่าทางอ่อนลงของเขาทำผมแปลกใจเหมือนกัน

ดูเหมือนความทรงจำบางส่วนที่ผมลืมไป เขาน่าจะมีคำอธิบายทั้งหมดว่าทำไมพ่อของผมถึงเอากับแม่ของผมซึ่งเป็นพี่น้องกันแท้ๆ ทำไมผู้ชายตรงหน้านี้ถึงได้กล้าเอากับน้องชายตัวเอง ทำไมแม่ใหญ่ถึงได้ตาย และทำไมผมถึงไม่ลากตัวเองออกไปจากนรกนี้เสียที

“พี่ยอมทำทุกอย่าง ขอเพียงตัวเล็กยังอยู่ตรงนี้” เขาอ้อนวอนอย่างหมดแรง

ในขณะที่ผมใกล้จะบ้าตายเข้าทุกวัน พี่ชายที่เคยทำงานเก่ง แยกเรื่องงานกับมุมมืดของตัวเองออกได้ก็เริ่มเปลี่ยนไปเช่นกัน

อย่างการที่เขานั่งคุกเข่าลงบนพื้นเช่นนี้

ผมหัวเราะคิก นั่งลงบนเตียงนุ่มที่เรากอดก่ายกันแทบจะทุกคืน นั่งให้สูงกว่าเขา ก่อนจะยกเท้าออกจากการกอดกุม ผมสัญญากับตัวเองไว้ว่าจะได้เหยียบหน้าเขาก่อนตาย



...ข้อ 12 ผมจะเหยียบหน้าเขา…



ผมวางฝ่าเท้าข้างที่ถนัดบนอกเขา ปลายนิ้วเท้าย่ำลงตรงบริเวณหัวใจ ก่อนจะไล่ขึ้นไปบนปลายคาง สบสายตาที่งุนงงของเขา...แล้วเหยียบลงบนใบหน้าหล่อเหลา

สัมผัสของชัยชนะชั่วครู่ทำให้หัวใจผมเต็มตื้น

ผมเหยียบจนหน้าเขาหงายลงไปบนพรมแก่อนจะเหยียบแว่นนั่นจนแตกโดยไม่รู้ตัว ผมได้สติตอนที่มือใหญ่จับข้อเท้าผมแน่น

ใจผมเต้นตุบตับ อยากรู้ว่าเขาจะลุกมาจับผมขังใว้ หรือทำร้ายผมยังไง

“ตัวเล็ก เลือดไหลแล้ว” เขามองตาผมก่อนจะเลียฝ่าเท้าที่เหยียบเลนส์แว่นจนแตกให้...น้ำลายหมาป่าตัวนี้ช่างสกปรกเหลือเกิน

ผมชักเท้าออกก่อนจะเหยียบลงบนกลางลำตัวของเขา ถูสิ่งที่ตื่นอยู่แล้วให้โตยิ่งขึ้น ในขณะเดียวกันก็รั้งกางเกงของตัวเองลง

.

.

.

ผมตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ ในห้องเดิม ยิ้มให้ตัวเองที่ทำทีว่าอยากตาย แต่ก็พยายามหาเหตุผลที่จะตาย ซึ่งถ้าจะตายจริงๆ มันไม่เห็นจะต้องมีเหตุผลสักข้อเลย

ข้อ 12 แล้ว ผ่านมาครึ่งทางแล้วสินะ แต่ตอนนี้แค่ขยับตัว อีกคนก็กอดรัดกันแน่น ผมมองตาช้ำและดูโรยรา เหมือนกับว่าเขายังไม่ได้นอนเลย

“ตัวเล็ก”

“ไม่ไปทำงานเหรอครับ” ผมเหม่อมองออกไปไกล ไม่เข้าใจสักนิดว่าทำไมตัวเองยังอยู่ตรงนี้

“ไม่ไป”

“พี่...พี่...” เสียงเขาตะกุกตะกัก

ผมลูบคางสากไปด้วยตอหนวด ตรงแก้มเขามีรอยบาดจากเลนส์ที่ผมเหยียบเมื่อวาน ถึงจะเกลียด แต่ก็รัก แยกไม่ออกหรอกว่ารักที่รู้สึกอยู่ตรงนี้คือรักแบบไหน ก็คงเหมือนกับเขา

โซ่ตรงขาของผมหนักอึ้ง

“พี่ไม่ได้อยากทำ แต่ตัวเล็กจะหนีไป” เสียงเขาแหบพร่า

...หมาป่าตัวใหญ่ร่ำไห้ เขากอดผมไม่ห่าง…

“ถ้าผมหนีไปอีกครั้ง พี่จะฆ่าผมไหม? ”

ดวงตาเศร้าสร้อยของเขาทำให้ผมนึกถึงตอนที่เขาจะไปอยู่ต่างประเทศอย่างฉุกละหุก ผมมองส่งเขาที่ในห้องนั่งเล่น ส่วนเขายืนอยู่แถวรั้วบ้าน เราสบตากันผ่านหน้าต่างกระจกใส และตอนนั้นเขาพูดอะไรสักอย่างกับผม

...จะกลับมา...

อา...นึกออกจนได้

“พี่ไม่ได้อยากทำแบบนี้ ไม่อยากทำ ไม่อยากทำเลย ไม่อยากทำ” เขากอดผม ร้องไห้จนสะอื้น พร่ำบอกซ้ำๆ อย่างย้ำคิดย้ำทำ

“แต่ตัวเล็กอย่าหนีพี่ไป อย่ากลัวพี่”

ผมคือคนที่อยากตาย ส่วนเขากลับเหมือนตายออกมาจากข้างใน แต่ก่อนผมทั้งกลัว เศร้า แต่ตอนนี้กลับทำเหมือนโซ่ตรงเท้าเป็นแค่เพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอมานาน

“อยากเข้าห้องน้ำ” ผมชูมือขึ้น ให้เขาได้อุ้มถนัด ก่อนจะบอกคนที่วางให้ผมนั่งลงบนชักโครก

“ออกไป”

“ไม่”

“ผมจะถ่ายหนัก” ผมเตือนเขา แต่หมาป่าผู้เศร้าสร้อยก็ยังยืนกราน

“ตัวเล็กจะหนีไป”

ผมล่ะเชื่อเขาเลยจริงๆ

.

.

.



หลังจากตอนเช้าแสนทุลักทุเลผมที่โดนอุ้มกลับมานอนบนเตียงเช่นเดิมก็บอกตัวเองว่า



...ข้อ 13 ผมจะใช้เวลาในตอนที่ถูกขังอยู่ถามเรื่องทั้งหมดจากเขา…



เผื่อมันจะทำให้ผมได้ตายแบบไร้ข้อกังขา

“ทำไมถึงทำแบบนั้นกับผม” ผมสบตาเขาอย่างไร้ซึ่งความกลัว ตอนเด็กๆ ผมกลัวพี่ชายจะเกลียดผม กลัวพี่จะตีผม ผมถึงยอมให้เขาตามใจชอบ

แต่ตอนนี้แม้แต่ความตาย...ผมก็ยังไม่เหลือความกลัว

แต่เขาก็ยังไม่ยอมตอบ

“ถ้าไม่ตอบผมจะหนี” ผมยิ้มให้เขา

“หนีไม่ได้หรอก” เขาบอกเสียงเรียบ มือใหญ่ลูบไปตามกรอบหน้าผม

“ผมไม่ใช่เด็กอีกแล้วนะ” ผมจ้องตาเขา “ผมจะทุบให้ขาขาดแล้วหนีไป ไม่งั้นก็ตายอยู่ตรงนี้” ผมยิ้มกว้างเมื่อนึกได้ว่าตัวเองจะหลุดออกจาพันธนาการนี้ได้

“พี่ไม่ให้ตาย” เขากอดผมแน่น ดวงตาคมหลับแน่น หมาป่าจ่าฝูงตอนนี้เป็นแค่หมาป่าโซเซก็เท่านั้น

“ลองดูไหมล่ะครับ ระหว่างตอบดีๆ กับลองให้ผมหายไป” ผมผลักเขาออกจากตัว ลุกขึ้นนั่งอย่างเปลือยเปล่า เสียงโซ่หนักเสียดหู

ผมเชื่อว่าเขามีคำตอบให้...เพราะเขาดูสติดีกว่าผมเยอะ

“หรือจะให้ผมไปนอนกับคนอื่นอีกดี” ผมเหยียดยิ้ม เห็นเขากำมือแน่น บริเวณสันกรามและคอปูดโปนไปด้วยเส้นเลือด

“ตัวเล็กรักพี่คนเดียว!”

อา...นี่คงเป็นวิธีคิดของเขา

“ผมจะรัก ถ้าพี่บอกทุกอย่างมา ว่าทำไมถึงได้ทำร้ายผม! ขังผม! หนีผมไป! ฆ่าแม่ตัวเอง! และสุดท้ายก็กลับมาหนั่งหน้าโง่อยู่ตรงนี้!” ผมตวาดเขาอย่างเหลืออด

แย่จริงๆ เลย...กำลังคิดว่าจะใจเย็นอยู่แล้วเชียว

“ถ้าพี่ไม่ทำ ไอ้เหี้ยนั่นมันจะทำ! ” ดวงตาเขาวาวโรจน์ มือเขากำแน่น ดวงตาเขากลิ้งไปมาเหมือนกำลังอดกลั้นไว้สุดกำลัง

“ชู่ว ใครทำ? ” ผมยกมือขึ้นลูบแขนเขา

“พ่อที่รักของตัวเล็กไง ไอ้เดรัจฉานนั่น!” เขากัดฟันแน่น

น่าแปลกที่หมาป่ากล้าว่าคนที่ทำเหมือนตัวเองด้วย ผมนึกอะไรขึ้นมาอีกอย่าง

“ตอนเด็กๆ ผมจำได้ว่าเราเคยเป็นพี่น้องกันจริงๆ แต่ตอนนี้...”

ข่าวของคิมที่บอกว่า ‘พ่อของเรากับแม่ของผมเป็นพี่น้องกัน' ทำผมสับสน และผมว่าพี่ภาคย์คงรู้อะไรบางอย่าง

“มันเป็นพวกชอบอะไรวิตถาร มันทำน้องสาวตัวเอง มันทำพี่ มันทำพี่” เขาซบหน้าลงกับอกผม

“ทำอะไร?” คราวนี้ผมขมวดคิ้วแน่นจนปวดหัว

“ทำแบบที่พี่ทำ” เขาบอกเสียงเบาราวกับกระซิบ

“แล้วตอนนั้น ขังผมทำไม? ” ผมพยายามใจเย็น ทั้งๆ ที่ในหัวผุดแต่ความทรงจำโสโครก

“ถ้าไม่ทำ”

“ถ้าไม่ทำ”

“ถ้าไม่ทำ มันจะทำแทน มันจะทำแทน ไอ้นั่นมันจะทำ! ”

...นี่มันเรื่องอะไรกันนะ...

.

.

.

สัตว์ร้ายหลับลงไปหลังจากที่ไม่ได้นอนมาทั้งคืน ผมหยิบมือถือที่อัดเสียงทั้งหมดไว้ตั้งแต่ก่อนเขาตื่นกดส่งไปให้คิม

เท่าที่ผมลองสังเกตพี่ภาคย์ถึงจะดูน่ากลัว เหมือนจะตามติด เหมือนจะร้าย แต่ผมรู้ว่าบางทีเขาก็หละหลวม...เหมือนอยากจะผ่อนปรนให้ผมบ้าง

เหมือนกลัวว่าถ้ามันตึงไปอย่างตอนนั้น ผมจะหนีเขาไปอีก หรือไม่ก็เพราะลึกๆ แล้ว เขาก็อยากออกจากวังวนนี้เหมือนกัน










TBC.

#20เหตุผลก่อนตาย



หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 9 : Lucky Number 13 [14/1/20]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 15-01-2020 08:35:16
เรารู้สึกว่าพี่ภาคย์รักน้องจริงๆ แต่การแสดงออกมันสื่อไม่ถึงใจน้อง ทุกอย่างเลยรวนไปหมด
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 9 : Lucky Number 13 [14/1/20]
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 15-01-2020 08:39:36
อ่านจบแล้วเหม่ออออออ เหม่อออออไปเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 9 : Lucky Number 13 [14/1/20]
เริ่มหัวข้อโดย: อิ๊อ๊ะชะเอิงเอย ที่ 15-01-2020 09:25:59
 :a5: :a5:เบิดคำสิเว้าเลยค่ะเฮ้ออออ
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 9 : Lucky Number 13 [14/1/20]
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 15-01-2020 13:16:18
ทุกคนเป็นเหยื่อความวิปริตของอิตัวพ่อเหรอ  :ling2:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 9 : Lucky Number 13 [14/1/20]
เริ่มหัวข้อโดย: Pittabird ที่ 15-01-2020 19:47:22
อ่านแล้วสงสารทั้งพี่ ทั้งตัวเล็ก บิดเบี้ยวกันหมดทุกคน
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 10 : Just a Stranger [29/1/20]
เริ่มหัวข้อโดย: zearet17 ที่ 29-01-2020 15:17:19
Just a Stranger

เสียงโลหะหนักกระทบกับฟูกบนเตียงและเสียดสีกันเองในบางทีคลอไปกับเสียงหอบหายใจหนักและเสียงกระทบกันของเนื้อกาย ผมเสร็จในตอนที่ข้างในร้อนวูบเพราะของเหลวอุ่น พี่ชายแช่มันไว้ข้างในแม้ในที่สุดจังหวะการหายใจของเราจะกลับมาเป็นเช่นเดิมแล้ว

“ถ้าตัวเล็กท้องลูกของเรา...” ผมมองพี่ชายที่ลูบหน้าท้องผมเบามือ เกือบจะหลุดหัวเราะ หากแต่นึกออกว่าควรถามอะไร

“ถ้าผมท้อง พี่ชายจะทำกับลูกเราเหมือนที่พ่อทำกับพี่ไหม? ”

เขาก้มลงจูบผมแผ่วเบา และตอบด้วยสายตาเหม่อลอย

“ไม่ ไม่ทำ” คำตอบของเขาทำให้ผมแปลกใจ

“แล้วทำไมกับผม...พี่ถึงทำ”

“อา...” เขาครางต่ำเมื่อค่อยๆ ถอนตัวออกจากร่างกายผม ของเหลวที่เคยอัดแน่นไหลลงบนผ้าปูสีขาวสะอาด อย่างที่เขาบอก ถ้าผมเป็นผู้หญิง ก็คงท้องลูกของเขาได้หลายคนแล้ว

“เพราะพี่รักตัวเล็ก” มือใหญ่ลูบหน้าผมเบามือ ผมว่าเขาคงกำลังเข้าใจอะไรผิด

“ไม่เข้าใจ”ผมแนบแก้มเข้ากับมือนั่น

“พี่ชายรักผมเหมือนที่พ่อรักพี่ใช่ไหม” หลังจากคำถามนั่น เขาก็เงียบไปนาน

“หรือรักเหมือนที่พ่อรักแม่ผม” ผมซุกหน้าลงกับอกเขา ขยับข้อเท้าที่มีโซ่เล็กน้อยด้วยความเมื่อย

ตอนเด็กๆ ผมจำได้ว่าเคยรักพี่ภาคย์มาก เราเล่นด้วยกัน ไปโรงเรียนด้วยกัน เป็นเพื่อนสนิทที่ดีที่สุดในโลก พี่เองก็ดูรักและเอ็นดูผมมาก แต่ไม่นานนักพี่ก็เปลี่ยนไป...รักของพี่ที่มีต่อผมก็เปลี่ยนไปด้วย

แล้วสุดท้าย...รักคืออะไรนะ





เสียงเคาะประตูดังขึ้นในตอนเช้าของวันทำงาน ผมนอนอยู่บนร่างกายเปลือยเปล่ากำลังจะลุกขึ้น แต่พี่กลับกอดผมไว้เช่นเดิม

“น้องภาพ คุณภาคย์ คุณพ่อเรียกพบค่ะ” เสียงคุ้นหูดังขึ้นข้างเตียงหลังจากเสียงเปิดประตู แม่ของผมพรวดพราดเข้ามา

ผมตระหนกพอสมควรแต่หมาป่าตัวโตกลับใจเย็นกว่าที่คิด

“ไม่มีมารยาท” เขาออกปากก่อนจะลุกขึ้นนั่งโดยที่ยังกอดผมไว้ เหมือนกำลังกอดและเก็บซ่อนผมจากสายตาคนมอง

“ออกไป! ”

“กูบอกให้ออกไป! ” เขากราดไล่ผู้ใหญ่ที่ยืนอึ้งมองเราอยู่

ผมมองตามแม่ที่รีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว นึกออกว่าเคยมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น ตอนนั้นแม่ผมเข้ามาพี่ชายกำลังทำร้ายผมที่ห้องเก็บของ ผมจำได้ว่าดีใจจนสะอึกสะอื้น แต่แม่ที่ผมเคยคิดว่ารักที่สุดในโลกกลับไม่ได้ช่วยเหลือกัน

“ไม่เป็นไรนะตัวเล็ก ไม่เป็นไรแล้ว” พี่ภาคย์ทั้งกอดและปลอบผม แปลก...

ตอนเด็กๆ ผมเอาแต่เสียใจว่าแม่ไม่รักผม เอาใจแต่พี่ จากที่คิดว่าความรักของแม่เป็นแผลในใจแต่ตอนนี้กลับรู้สึกแปลก ตั้งแต่แผนที่ปล่อยให้แม่มาเห็นเราในห้องทำงาน ตอนนั้นพี่ชายกับผมกำลังสนุกกันอยู่เลย แต่กลับแปลก...ที่เรื่องพวกนี้ไม่ได้ทำให้แม่ผมรู้สึกอะไรได้เลย

.

.

.

ซึ่งคำตอบน่าจะเป็นเพราะผู้ชายคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามผมตอนนี้

“เป็นยังไงกันบ้างลูก งานช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง” ชายวัยใกล้เกษียณหน้าตาใจดีนั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะอันเป็นที่ของประมุขของบ้าน

“ก็ดีครับ” พี่ชายคนโตตอบเรียบๆ

“พี่ภาคย์สอนอะไรให้บ้างล่ะ” คราวนี้เขาเลยได้โอกาสหันมาถามผม

“หลายอย่างครับ” ผมตอบเรียบง่ายอย่างเคย แต่คราวนี้กลับได้เห็นรอยยิ้มแสนหวานของเขาแทนที่จะเป็นคำดุด่าเช่นเคย

“ถ้าเก่งแล้ว ภาพย้ายมาทำกับพ่อก็ได้นี่ จะให้รับโปรเจคไปทำ”

“ยังไม่เก่งขนาดนั้นหรอกครับ” พี่ชายตอบแทนด้วยเสียงอันเด็ดขาด

“น้องคงต้องอยู่กับผมอีกนาน”

ทุกคนเงียบลงเมื่อบรรยากาศแย่ลง ครอบครัวจอมปลอมยังหาเรื่องคุยกันไปทั่ว ผมฟังแต่จับใจความไม่ได้แม้แต่น้อย มาได้สติตอนที่แม่ออกปากถาม

“แล้วเย็นนี้นี้คุณภาคย์จะรับข้าวเย็นเป็นอะไรดีคะ? ” เขาถามพี่ชายแทนที่จะถามผม แต่ครั้งนี้ผมไม่ได้เสียใจแล้ว

เหมือนกำลังมองทุกอย่างจากข้างนอกมากกว่า ผมว่า...มันแปลก

.

.

.

“คิม มีเรื่องรบกวน ส่งของไปให้แล้ว”

“ข้อต่อไปเหรอ”

“อืม”

ข้อ 14 ผมจะพิสูจน์ความจริง ว่าผมกับผู้หญิงคนนั้น...อาจจะไม่ได้เป็นแม่ลูกกันจริง

เรื่องนี้ผมสงสัยมานานแล้ว ถ้าลองตัดความน้อยใจที่ว่าตั้งแต่เล็กเขาไม่เคยแยแสผมเลยแล้วลองมองตามความเป็นจริงดู การที่เขาไม่เป็นเดือดเป็นร้อนกับความสัมพันธ์ทางกายของผมกับพี่ก็แปลก แล้วไหนจะข่าวที่ว่าเขากับพ่อเป็นพี่น้องกันอีก

.

.

.

ขาที่ไม่มีโซ่ล่ามเบาสบาย ผมมองตัวเองในกระจกบานใหญ่ นึกแปลกใจที่รูปกายผมมีลักษณธแบบนี้...ทั้งๆ ที่แต่ก่อนมองไม่เห็นด้วยซ้ำ ร่างกายนี้ผอมบาง ผิวขาว อยู่ในชุดสูทสีกรมท่า สีผมและสีตาเข้มเหมือนลูกกวาง ใครๆ ต่างก็ชอบผมที่เปลือกนอกตรงนี้

ผมได้แต่สงสัยว่านี่หรือคือร่างกายที่บรรจุผมไว้ เป็นร่างกายที่น่าสงสารสิ้นดี





ผมไม่ได้กลับมาที่นี่สักพักแล้ว แต่พอโดนเพ่งเล็งจากพ่อคนลอยชายอย่างผมเลยต้องกลับมานั่งทำงานอีกครั้ง ผมนั่งเงียบๆ มองหมาป่าตัวใหญ่ทำงาน เขาดูเหมือนมีจิตใจหลายส่วน ส่วนทำงาน ส่วนวิปริต ต่างจากผมที่ทุกอย่างกองรวมกันเป็นเหมือนหลุมแห่งความประสาทแดก

“ไม่กลัวแล้วเหรอ? ” เขาถามเมื่อเห็นผมเดินมาหยุดยืนที่ตรงหน้า ผมเคยกลัวเขามากเวลาทำงาน แต่คนที่นอนกกกันทุกคืน ทำไมจะต้องกลัว ขนาดความตาย...ผมยังไม่กลัวเลย

“ที่พี่บอกว่าถ้าผมไม่ทำพี่จะจะฆ่าแม่ แม่ของใคร? ” นั่นเป็นสิ่งที่ผมพยายามถามเขาซื้อแล้วซ้ำเล่า

“ตอนนี้เป็นเวลางาน”

ผมไม่สนใจ เพราะผมก็เหลือเวลาชีวิตไม่เยอะเหมือนกัน

“พี่ฆ่าแม่ใหญ่เพราะแม่ใหญ่พาผมหนีใช่ไหม? ” ผมอยากได้คำตอบจากเขา ซึ่งการที่เขาไม่ตอบรับหรือปฏิเสธยิ่งทำให้ผมไม่รู้ต้นสายปลายเหตุของเรื่องรอบตัวผม

“ตอบมาสิ”

“กูบอกให้ตอบ! ” คราวนี้ผมบีบคอเขาแน่น แต่ก็ได้กลับมาเพียงแค่สายตาเบื่อหน่ายและเหลือเพียงแค่รอบแดงบนคอหนา

“พูดจาไม่เพราะ”

“ผมเลียนแบบพี่ชาย” เขาทำแบบนี้บ่อยเมื่อเรายังเด็ก

“คุณภาคย์คะ มีประชุมที่ชั้น 5 ตอนบ่ายสามนะคะ” เสียงโฟนอินจากเลขาหน้าห้องทำเขาและผมมองตากัน

เราทั้งคู่กำลังเล่นละครฉากใหญ่ ตอนกลางวันเราคือคนที่เดินสวนกับผู้คนมากมาย หากแต่เราเผยความนัยในตอนกลางคืน

“ผมมี 20 ข้อก่อนตาย” ผมยกมือขึ้นบิดขี้เกียจ

“และตอนนี้มันมาถึงข้อ 14 แล้ว”

แปลกดีที่คราวนี้เขาไม่ได้อ้อนวอนหรือแม้แต่มีท่าทีตกใจ แต่รู้อะไรไหม...ถึงเขาจะยินดีหรือไม่ ผมก็ต้องจากไป

“หมายความว่ายังไง? ” ท่าทางที่เขาถามผมเอื่อยเฉื่อยเหมือนเคยรู้มันมาก่อน

“หมายความว่า...เราจะจากกันชั่วนิรันดร์” ผมพูดถึงความตายของตัวเองเหมือนเพลงสักเพลงที่เคยได้ฟัง สำบัดสำนวนของตัวเองทำเอาผมขำ

“ผมคงไม่ได้กอดพี่อีกแล้ว” ผมแค่นยิ้มในที่สุด เรื่องนี้อาจจะเป็นเรื่องเดียวในโลกที่ผมเสียดาย กามารมณ์กับสิ่งมีชีวิตนี่ตัดกันไม่ขาดจริง

ผมแอบคิดว่าเขาคงอ้อนวอนให้ผมอยู่ แต่เปล่า...เขาไม่แม้แต่เศร้าโศก

“ถ้าคิดว่าตายแล้วจะไม่เจอพี่ในนรก...ก็ลองตายดูสิ”

.

.

.

“ภาพ กูว่ามันแปลกขึ้นทุกทีแล้วนะ” คิมบอกในเช้าวันทำงานที่ผมหนีมาขลุกอยู่กับเขา

“? ” คนที่แปลกพอๆ กันหันมาบอกผม ยังมีอะไรแปลกกว่าเขาอีก?

คิมโคลงหัวไปมา

“ของกูมันเป็นแค่รสนิยมทางเพศ มันคือด้านมืด มึงเข้าใจไหม? ”

ผมส่ายหน้า คิมเลยขำเป็นต้องอธิบายด้วยท่าทางเบื่อหน่าย

“กูแค่ขี้เงี่-- ชอบดู ชอบเซ็กซ์หมู่ แต่ด้านสว่างของกูก็คนธรรมดา”

“กูก็แค่เอากับพี่ชาย” ผมหัวเราะเหมือนตลกแต่ที่จริงก็ไม่

“ตอนแรกกูก็คิดแบบนั้น คิดว่าของมึงแม่งสนุกดี แต่ดูเหมือนมึงก้าวข้ามเส้นนั้นมาแล้วนะภาพ”

ถ้าผมก้าวข้ามเส้นนั้นมามากแล้ว...แล้วเส้นนั้นอยู่ตรงไหนนะ เส้นนั้นคืออะไร

“อย่าพูดมาก มีอะไรก็พูดมา”

“มึงให้เวลากูแค่สามวันกับเงินแค่หยิบมือ” คิมเดินเข้ามาหาผม ปลดกางเกงตัวเองลง

“จะเอาอะไร” ผมถอนหายใจก่อนจะนั่งลงบนเตียงเขา

ในตอนที่กำลังจะถอดกางเกงออก เขาก็ยื่นมือมาแตะปากผม

“เอาปากดีๆ ”

.

.

.

ร่างกายเปลือยเปล่าของเรานั่งอยู่ข้างกันบนเตียง ผมยกตัวขึ้นเพื่อเช็ดทำความสะอาดตรงที่มันเหนอะหนะ พร้อมกับใช้ปากทำความสะอาดให้คิม เพื่อเป็นข้อแลกเปลี่ยนในผลงานเขา แค่เซ็กซ์มันเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย เพราะไม่ว่าเมื่อไหร่ที่ผมสั่งทำอะไร...คิมทำให้เสมอ

“อันนี้ของพ่อมึง a แม่มึง b อันนี้ของพี่ชายมึง c และอันนี้ของมึง d” คิมหยิบกระดาษออกจากซองกระดาษสีน้ำตาลที่เขียนว่าเอกสารลับ ผลแต่ละอันเป็นกระดาษปึกใหญ่

“แล้ว? ” ผมอ่านแล้วไม่เข้าใจ

“แม่กับพ่อของมึงอ่ะ เหมือนที่ในข่าวนั่นบอก เป็นพี่น้องกัน” เขาชี้ลงในจุดที่เป็นผลตรวจของใบที่เขียนว่า full siblingship test

อา...ผมอุตส่าห์เผื่อใจไว้นิดหน่อยแล้วเชียวว่าข่าวนั่นต้องผิดพลาด

“ส่วนที่ชายรักของมึง”

ผมขมวดคิ้วเมื่อเห็นกระดาษแผ่นที่พิมพ์ชื่อว่า c

“c เป็นลูกของ b” คิมมองหน้าผม “แต่ไม่รู้ว่าพ่อคือใคร”

“ดูจากหน้า c เป็นลูกครึ่ง ถ้าแม่คือ b พ่อคงเป็นฝรั่งที่ไหนสักที่” คำตอบพวกนี้มันมากกว่าที่ผมคิด ผมกำลังตื่นเต้น ทั้งกายเย็นเฉียบ

“ส่วนมึง”

ผมมองกระดาษแผ่นเดียว ที่อาจจะตัดสินผมทั้งชีวิต

“คือใครก็ไม่รู้ มึงไม่ใช่ทั้งลูก a หรือ b ไม่ได้เป็นน้องของ c”

ผมเหยียดยิ้ม สุขใจที่สายสัมพันธ์ทั้งหมดนั้นสะบั้นแหลกแค่เพราะกระดาษแผ่นเดียว

“มึงโกหก” ผมยิ้มกว้างในขณะที่ด่าคิม

“กูโกหกแล้วกูจะได้อะไร” คิมยักไหล่ก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ

อ้อมกอดของพ่อ รอยยิ้มของแม่ สนามเด็กเล่นของพี่ชายที่ลอยคว้างอยู่ทุกขณะจิตเป็นเรื่องเหลวไหลทั้งเพ

การที่ผมเป็นใครก็ไม่รู้เห็นเรื่องที่น่ายินดีที่สุดในชีวิต

“แล้วแม่ใหญ่ล่ะ? ” แล้วผู้หญิงแสนใจดีคนนั้นเป็นใคร...เขาจะเป็นแค่เหยื่อแบบผมไหมนะ

คิมส่ายหน้า “คนตายไปนานแล้ว กูหาข้อมูลไม่ได้หรอก”

ผมซบหน้าลงกับอกของคิม ก่อนจะจูบเขาเพื่อขอบคุณ

.

.

.

“น้องมึงอยู่กับกู เชื่อคนง่ายฉิบหาย”

“ดูไว้อย่าให้คลาดสายตา”

“ไม่คลาดแน่นอน”

“อย่าทำอะไรเกินคำสั่ง อย่าแตะต้องเขา”

“ของของมึง กูไม่แตะหรอก”

“ถ้าแตะ ก็เตรียมตัวตายพร้อมพ่อมึงได้เลย”

.

.

.

“คิม”

“ว่าไง? ”

ผมตื่นมาตอนบ่าย ผมฝันถึงเรื่องราวเก่าๆ ก่อนจะจ้องลึกเข้าไปในตาเขา เขาเหมือนใครสักคนที่ผมเคยรู้จัก

“มึงคือใครกันแน่”

คิมเหยียดยิ้ม ก่อนจะหัวเราะอย่างอารมณ์ดี

“ก็แค่คนที่ผ่านมา อย่าคิดมากเลย”

.

.

.





TBC.

____________________________

#20เหตุผลก่อนตาย
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 10 : Just a Stranger [29/1/20]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 29-01-2020 15:51:39
คิม ที่ไม่ใช่ คิม หรอ!!!
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 10 : Just a Stranger [29/1/20]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 29-01-2020 22:31:39
เอ้าาาา อะไรเนี่ยยยยย !!  :a5:
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 10 : Just a Stranger [29/1/20]
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 30-01-2020 12:10:51
เฮ้ยยย!! คาดเดาอะไรไม่ได้อีกแล้ว นี่มันอะไรเนี่ยยยยยยย!!! o22
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 10 : Just a Stranger [29/1/20]
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 02-02-2020 19:34:34
ไม่กล้าเดาอะไรแล้ว เกินคาดไปมาก
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 10 : Just a Stranger [29/1/20]
เริ่มหัวข้อโดย: politesseone ที่ 02-08-2020 20:26:07
มันสุดยอดมากกกกก คืออย่างมึน อยากได้เฉลยอย่างแรงเลยอ่ะค่ะ สู้ๆนะคะ กลับมาต่อไวๆ
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 10 : Just a Stranger [29/1/20]
เริ่มหัวข้อโดย: Chanik ที่ 22-11-2020 23:23:45
กรี๊ดดดด หน่วงจังโว้ยยยย
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 10 : Just a Stranger [29/1/20]
เริ่มหัวข้อโดย: Flowerrice13 ที่ 01-01-2023 16:25:48
มาต่อได้ไหมคะ เราติดตามตลอด แต่ไม่ได้เม้น เห็นหายไปแล้วในรีดอะไรท์ เรามาตามเจอทีนี้ใจชื้นมาก อย่าลบเรื่องนี้เลยละคะ มันสนุกมากเลย ฮือ
หัวข้อ: Re: #20เหตุผลก่อนตาย | 10 : Just a Stranger [29/1/20]
เริ่มหัวข้อโดย: Sunset and Eeyore ที่ 10-01-2023 09:22:27
คุณนักเขียนจะกลับมาต่ออีกมั้ยนะ พล๊อตน่าสนใจมากๆเลย