e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep  (อ่าน 47571 ครั้ง)

ออฟไลน์ Pin_12442

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 248
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
อิพี่เต๊าะ มึงเอาตัวเองให้รอดก่อน

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
 :z6: :z6: :z6:

ออฟไลน์ JokerGirl

  • ∀Σ❤∀ΔΣ Forever^^
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2921
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +128/-3
ขอหยาบเลยนะ ไอ้พี่เต๊าะมึงเหี้ยมาก ความคิดนี้ไม่น่าอยู่ในสมองคนได้ สมแล้วที่การงานไม่ก้าวหน้า แล้วมีแผนจะทำอะไรเพชรอีกแทนที่จะเอาสมองไปคิดเรื่องงาน :z6:

ออฟไลน์ kimmiew112

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 6
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
คนแบบเต๊าะมันมีจริงๆ อ่ะ เยอะด้วย เปงเคียดด :katai1:

ออฟไลน์ Majariga

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 414
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
อิพี่เต๊าะนี่ชอบกินเผือกจริงๆ อยากให้น้องเพชรประเคนเท้าใสหน้าสักที :m16:

ออฟไลน์ ofious

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 184
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +100/-4
    • @sweeterthansw
Chapter 19





งานถ่ายแบบครั้งนี้เป็นการโปรโมทสวนน้ำ ซึ่งเป็นโซนเปิดใหม่ของโรงแรม สำหรับวันแรกกว่าจะถ่ายเสร็จก็เกือบสี่ทุ่ม เพราะอยากให้เห็นบรรยากาศของไฟกลางคืนด้วย



ทีมงานร่วมรับประทานอาหารกันในห้องอาหารของโรงแรมตามปกติเพชรทานกับพวกกลุ่มช่างภาพ และเพื่อนฝึกงานที่ออกกองด้วยกัน



ส่วนแพมเม่ นั่งโต๊ะเดียวกับ บก. และตัวแทนจากทางโรงแรมตามมารยาท จึงถือว่าห่างกันพอสมควร



ชายหนุ่มรีบขอตัวกลับห้องเมื่อรวบช้อน แต่เพื่อนรุ่นเดียวกันจากต่างมหาวิทยาลัยชื่อ 'เฟิร์ส' กลับถองศอกเข้าที่เอวเบาๆ



"มีอะไร"



"แพมเม่มองหามึงชัวร์" เพื่อนพยักเพยิดไปยังอีกโต๊ะ



"มึง เดี๋ยวเขาเสียหาย"



"โห ผู้หญิงเขา Want ขนาดนั้น ไม่รู้ไปทำงานกับกองอื่นจะกินกับตากล้องไปกี่คนแล้ว มิน่า...พึ่งเข้าวงการไม่นานงานก็มาตรึม"



เพชรถอนหายใจ เขาเองก็มีเพื่อนผู้หญิงเยอะ พวกกิ๊บ ไอติม หากมีใครมาพูดลับหลังแบบนี้คงไม่ดี



"เราไม่รู้จริง ก็ไม่ควรพูดปะวะ เขาเป็นผู้หญิงนะ" เพชรเตือนเพื่อนที่เป็นผู้ชายด้วยกัน

อีกฝ่ายพยักหน้า แล้วต่อยไหล่เพชรเบาๆ แทน



"มึง...มีน้องสาวหรือเพชร"



"กูลูกคนเดียว แต่กูมีเพื่อนผู้หญิงเยอะ"



อีกฝ่ายพยักหน้าเข้าใจ เพชรเลยทำท่าจะลุกไป สุดท้ายอีกฝ่ายก็รั้งไว้อีกเพราะนอนห้องเดียวกัน



"แล้วที่พี่เต๊าะบอกว่าแฟนมึงคบกะเทย จริงปะวะ"



"จริง"



"มันต่างจากคบผู้หญิงมั้ย"



เพชรมองหน้าเพื่อนเพื่อประเมินว่าต้องการอะไร แต่เห็นอีกฝ่ายคงอยากรู้จริงๆ ก็ยอมนั่งลงอธิบาย



"ตอนแรกที่รู้กูก็รับไม่ได้แบบไปบอกเลิกเขาเลยเว่ย แต่ใจมันรักไปแล้ว หวงเขา ห่วงเขา อยากมีเขาในชีวิต กูเลยผ่านจุดที่ระบุว่าเขาเป็นผู้หญิงหรือกะเทยได้อะ"



เพื่อนพยักหน้า "ลึกซึ้งสัส"



"จริง"



"มันเลย...ทำให้กูคิดได้ว่าไม่ใช่เพราะเป็นผู้หญิง หรือกะเทย แต่มันเป็นเพราะความเข้ากันของเขากับเรามากกว่า"



"คุยอะไรกันอะ นั่งด้วยได้ป่าว" เสียงหวานใสของผู้หญิงดังขึ้นขัดบทสนทนา เพชรกับเฟิร์สเงยหน้าขึ้นดู เพชรทำหน้าเซ็งมากอย่างปิดไม่มิด เฟิร์สเองก็รู้สึกผิดที่ชวนมันคุยต่อจนคู่กรณีโผล่มาจนได้



"ตรงนู่นมีแต่ผู้ใหญ่ เราอยากคุยกับรุ่นเดียวกันมากกว่า"



"เพชรขอตัวนะ ต้องไปโทรหาแฟน"



เฟิร์สคือเลิ่กลั่ก เพราะนางแบบสาวหน้าดำหน้าแดงแล้ว



"มาทำงานทั้งที่ แฟนไม่ปล่อยบ้างหรือไง หวงอะไรนักหนา" แพมเม่ถาม



"เราแค่คิดถึงเขา ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับปล่อยไม่ปล่อย หรือหวงไม่หวง" เพชรไม่รอให้แพมเม่ถามอะไรต่อ ก็โบกมือแบบขอตัวแล้วเดินออกไปเลย



นางแบบสาวที่ได้รับการพะเน้าพะนอมาตลอดเจอแบบนี้ก็คือตัวสั่นไปหมด เธอกำมือแน่นมองตามหลังเพชรและเฟิร์สที่วิ่งตามกันออกไป ส่วนเต๊าะที่นั่งอยู่โต๊ะใกล้ๆ เลยเดินเข้ามาหาแพมเม่ เพื่อชวนคุย





เพชรกลับมาถึงห้องทิ้งตัวลงนอนบนเตียงทันที เฟิร์สดูนาฬิกาแล้วเห็นควรว่าต้องรีบเข้านอน เพราะพรุ่งนี้มีนัดไปเซตงานกันตั้งเช้า



เมื่อเพื่อนร่วมห้องหายเข้าไปทำธุระ เพชรก็เปิดกล้องคุยกับศศิทันที คนสวยสวมชุดนอนเรียบร้อยแล้ว กำลังทาครีมอยู่มั้ง เพราะนั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง



แค่เห็นหน้าศศิ กับอิริยาบถน่ารักๆ ใจที่ขุ่นหมองก็แจ่มใสขึ้นทันที



'ยังไม่อาบน้ำอีกหรือคะ' คนสวยเอาหน้ายื่นมาดูจนเกือบจะชิดจอ



'เพชรให้เฟิร์สอาบก่อน'



'เหนื่อยมั้ยวันนี้'



นายพชรส่ายหน้า ก่อนจะทำเสียงงี้ดๆ



'พี่ศิรีบมารับนะ อยากเจอแล้ว อยากกลับบ้าน'



คนสวยอมยิ้มให้ 'เป็นเด็กอนุบาลหรือคะ ร้องหาแม่กลับบ้าน'



'เพชรร้องหาเมียต่างหาก'



'เจ้าเด็กนี่! ' ศศิขึ้นเสียงสูง คำพูดเรียบง่ายแบบนั้นทำให้เขาเขินไม่น้อย



"เพชรคิดถึงคุณบี๋แล้ว" น้องพูดคำหวานอีกครั้ง ศศิก็พยักหน้ารับ



'พี่ก็คิดถึง ตั้งใจทำงานนะคะ เดี๋ยวคืนพรุ่งนี้พี่ศิไปหา'



'มาคืนพรุ่งนี้เลยหรอ!! ' เพชรดีใจเพราะตอนแรกพี่จะมาถึงเช้าอีกวัน แล้วขับกลับเลยเพราะจริงๆ คืนพรุ่งนี้มีปาร์ตี้ฉลองที่โรงแรมจัดให้ก่อน แล้วค่อยกลับกันวันรุ่งขึ้น



'นอนคนเดียว คืนเดียวก็จะไม่ไหวแล้วค่ะ' คนสวยว่า ยิ้มหวานให้กล้องอีก เพชรเห็นแล้วอยากหอมแก้มให้ถลอก



'งั้นรีบนอนเลย จะได้เจอบี๋ไวไว' เพชรว่า แล้วยกผ้านวมขึ้นมาคลุมโปงหลับตาปี๋ ศศิหัวเราะร่วนกับอาการเหมือนเด็กน้อยนั้น แต่นี่ก็เป็นครั้งแรกหลังจากที่พวกเขาคบกัน แล้วไม่ได้นอนด้วยกัน จะว่าไปก็...กระวนกระวายไม่น้อยเหมือนกันนะ



'เพชร เจอกันนะพรุ่งนี้ พี่ศิก็...จะรีบนอน จะได้ไปเจอเพชรไวไว'



นายพชรลืมตาขึ้น สบตาคนในกล้อง แล้วจูบนิ้วชี้ตัวเองก่อนจะเอามันไปแปะแก้มพี่ศผ่านหน้าจอ



'ฝันดีครับพี่ศิของเพชร'



'เพชรก็ไปอาบน้ำไวไว แล้วนอนห่มผ้าด้วยนะคะ'



'ครับ...เฟิร์สออกมาจากห้องน้ำแล้ว เพชรไปอาบเลย พี่ศินอนก่อนได้เลย เดี๋ยวเพชรส่งสติ๊กเกอร์ไปทิ้งไว้ก่อนนอนอีกที'



คนสวยพยักหน้ารับคำ จากนั้นก็โบกมือบ๊ายบาย ก่อนจะวางโทรศัพท์จริงๆ









วันรุ่งขึ้นเพชรท่องไว้ว่าคืนนี้จะได้เจอพี่ศิ ก็เลยทำงานด้วยความอารมณ์ดี เจอแพมเม่กับพี่เต๊าะก็คือทำเป็นหูทวนลมไปบ้าง โชคดีที่งานถ่ายวันนี้ค่อนข้างเดือด เลยไม่มีเวลาได้ยุ่งเกี่ยวกันมานัก สุดท้ายก็คือมาพักหายใจกันตอนปาร์ตี้ปิดกอง



ศศิมาถึงตอนช่วงประมาณสองทุ่ม เช็คอินน์เข้าห้องพักเรียบร้อย แต่เพชรยังไม่ได้เจอ เพราะต้องรีบไปร่วมงานเลี้ยง เขาเกรงใจพี่พอลล่า และพี่เกี๊ยวช่างภาพหลัก หากจะหายหัวไปเลย ถึงอย่างไรเขาก็เป็นนักศึกษาฝึกงาน คอนเนคชั่นในการทำงานยังเป็นเรื่องสำคัญอยู่



คืนนี้นอกจากอาหารแล้ว ยังมีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์แบบ Free Flow ด้วย หลายๆ คนในกองจึงเริ่มกรึ่มๆ กันแล้ว เพชรก็ไม่รอด เนื่องจากเป็นน้องฝึกงานก็มีพี่ๆ วนเวียนมาชนด้วยบ่อย เพชรจิบไปครั้งล่ะไม่เยอะจึงยังครองสติอยู่ แต่ก็มีบางครั้งที่ได้รีบเสียงยุให้กินเพียวหนึ่งฝาบ้าง ทั้งเพชรทั้งเฟิร์สโดนกันไปหลายฝาจนเริ่มเซ



"พอแล้วพี่" เมื่อฝาที่ห้ามาจ่อปาก เพชรก็ทำท่าปฏิเสธ เขาดื่มเพื่อ Social เท่านั้น ไม่ได้ชอบดื่่มจริงจังอะไรขนาดนั้น แล้วเหล้าเพียวมันก็ไม่ได้ถูกปากเท่าไหร่



"น่า...ให้เกียรติรุ่นพี่หน่อย" เต๊าะตะโกนแทรกเข้ามา คนอื่นๆ ก็เห็นดีเห็นงามด้วย เพชรเลยจำใจ



"สุดท้ายแล้วนะครับ เพชรไม่อยากเมาแล้วทำให้คนอื่นหมดสนุก"



"พวกเธอก็อย่าไปแกล้งน้องมันเยอะ เมามาอ้วกเอย ไม่สบายเอย ฉันจะมีปัญญาหาลูกไปชดใช้แม่เค้ามั้ย" พี่พอลล่าแว้ดเข้ามากลางวงก็ฮากัน แต่ก็รู้ตัวว่าควรพอ



เพชรยกดื่มที่เดียวหมด แล้วรับน้ำเปล่าจากเฟิร์สมาดื่มตามเพื่อล้างความขมและร้อนแรงของวิสกี้



เขาเห็นว่ามีพี่บางคนเริ่มเดินออกจากงาน จึงเดินเข้าไปลาพี่พอลล่า กับพี่เกี๊ยวที่ยังเฮฮากับเกมเบียร์ปองอยู่ เฟิร์สเองก็ยังอยากคุยต่อ เขาเลยเดินออกจากงานคนเดียว ขาไม่ทันก้าวพ้นประตู พอลล่าก็โถมตัวออกมาจนเพชรนึกว่าผีหลอก



"เพชร...เราเดินไม่ไหว ฝากพาไปที่ห้องหน่อยได้มั้ย"



ชายหนุ่มถอนหายใจแรง แต่กลิ่นเหล้าที่โชยออกมาจากตัวก็พอจะเดาได้ว่านางแบบสาวดื่มไปไม่น้อย



"แล้วผู้จัดการล่ะ"



"พี่เค้าป่วย นอนอยู่ในห้องหนะ เราโทรไปก็ไม่รับ"



เพชรพยักหน้า หันไปชะเง้อดูคนในห้องจัดงานก็ดูจะสุดเหวี่ยงกันอยู่



"ห้องไหนล่ะ"



แพมเม่บอกทาง แล้วเพชรก็ช่วยประคองเธอ ที่เดินโซเซไปมาเข้าลิฟต์ไป



เต๊าะเดินตามมาด้านหลัง ถ่ายคลิปลงมือถือด้วยสายตามุ่งร้าย



เมื่อมาถึงหน้าห้อง แพมเม่ก็ทำทีหากุญแจไม่เจอ จับมือเพชรไปควานเปะปะบนตัวเธอ เพชรเองแอลกอฮอล์ที่กินเข้าไปก็เร่ิมออกฤทธิ์ โงนเงนพอกันมือก็พลาดไปโดนเนื้อตัวแพมเม่บ้าง ไม่นานก็เจอคีย์การ์ดในกระเป๋ากางเกงยีนส์ขาสั้นกุดของนางแบบสาว เพชรเปิดประตูเข้าไปประคองเธอจนถึงข้างใน แล้วก็หันหลังกลับ



"เพชรอยู่เป็นเพื่อนก่อนสิ เราปวดหัว"



ร่างสูงกรอกตา เขาเป็นคนดีแบบมีขอบเขตเลยเลิกสนใจ พอเพชรเดินต่อคนแกล้งเมาก็โถมตัวเข้ากอดรัดด้านหลัง เอาเนื้อตัวเบียดแน่น เพชรแกะมือแพมเม่ออก แต่เธอเองก็ยังไม่ลดละที่จะเกาะแกะ เพชรสุดจะทน เลยเดินไปที่เตียงทั้วที่มีหญิงสาวเกาะไปด้วย แพมเม่ได้ใจ ก็เบามือลงยอมถอยตัวไปนอนบนเตียงแต่โดยดี



"หลับตา แล้วนับหนึ่งถึงร้อยค่อยลืมตา เพชรไปอาบน้ำก่อนเหม็นเหล้า"



แพมเม่แทบกรี๊ดที่แผนแกล้งเมาแล้วถึงเนื้อถึงตัวสำเร็จ เธอหลับตาลงแต่โดยดี



"เอาผ้านวมคลุมตัวไว้ด้วย เราชอบแบบค่อยๆ เปิดไปเจอ"



นางแบบสาวพยักหน้าว่าง่าย เพชรมองแล้วเป็นงง แต่พอแพมเม่ไม่เห็นอะไรแล้วแบบนั้นเขาก็โกยสิครับรออะไร โชคดีที่ประตูห้องตอนเข้ามายังไม่ปิดเพชรเลยย่องตัวออกไปโดยง่ายแล้วงับประตูเสียงแผ่วเบา โดยที่มันยังไม่ได้ปิดสนิท แล้วก็วิ่งกลับไปที่ห้องตัวเองเพื่อขนของไปยังห้องที่ศศิเปิดไว้ในโรงแรมเดียวกัน



แพมเม่นับไปถึงร้อยห้าสิบจนเคลิ้มเกือบหลับไปในกองผ้านวม เพชรก็ไม่มาขึ้นเตียงสักที หญิงสาวสะดุ้งอีกทีตอนนับไปถึงหนึ่งร้อยเก้าสิบเก้า



เสียงประตูเปิดแผ่วเบา และผลักมันปิดจนได้ยินเสียงล็อกอัตโนมัติ แพมเม่เอียงคอ แต่ก็คิดว่าอาจจะเป็นเพชรออกไปเตรียมอุปกรณ์แล้วเข้ามาอีกรอบ เธอนอนยิ้มรอรับการกกกอด



เตียงนอนยวบ แพมเม่หัวใจเต้นตึกตัก สุดท้ายเพชรที่ประกาศปาวๆ ว่ารักแฟนมากเว่อร์ก็มานอกกายกับเธอ แล้วลองดูสิว่าขึ้นเตียงกันครั้งหนึ่งแล้วครั้งต่อๆ ไปจะไม่เกิดขึ้นได้อย่างไร สุดท้ายอาจจะถึงขั้นเลิกกับไอ้กะเทยนั่นไปเลยก็ได้



แพมเม่ทำท่าจะลดผ้านวมลงเพื่อให้เห็นหน้าคนที่แพ้เสน่ห์เธอ แต่โดนห้ามไว้



"แบบนี้เร้าใจกว่าหรอ" เธอถามสร่างเมาขึ้นมาทันที แต่ไม่ได้ยินเสียงตอบรับ นอกจากการกอดรัดที่รุนแรงผ่านผ้านวม ก่อนที่จะรู้สึกได้ว่าด้านล่างโดนตระหวัดขึ้น ขาเธอสัมผัสแอร์เย็นๆ จนขนลุกซู่



ร่างกายหนักๆ ที่ทับเธอไว้ เหมือนจะเคลื่อนตัวไปด้านล่าง แพมเม่เลยดื้อ แอบลดผ้านวมที่ปิดหน้าลง แล้วก็ต้องกรี๊ดลั่นเพราะคน ที่คุกเข่าอยู่บนเตียงคือผู้ช่วยตากล้องที่ช่วยเธอวางแผนไม่ใช่เพชร



"แก!! ช่วยด้วย!! " หญิงสาวร้องลั่น



เสียงทุบประตูหน้าห้องดังขึ้นทันที



"ช่วยด้วยค่า จะโดนข่มขืน!!! "



แพมเม่แหกปากแล้วกระโดดลงจากเตียง เต๊าะรั้งแขนเธอไว้ บอกให้หุบปาก



"ผมเข้าผิดห้องไม่ได้จะข่มขืนอะไรทั้งนั้น นึกว่าคือเด็กที่ซื้อไว้"



แพมเม่หยุดแหกปาก แต่เสียงตบประตูข้างนอกยังดังอยู่



"แพมเม่!! เกิดอะไรขึ้น" เป็นเพชร คราวนี้เธอเลยยิ่งงง แต่ก็ดีกว่าอยู่กับผู้สงสัยสองต่อสองเลย

เดินด้วยความหวาดระแวงไปเปิดประตู



เพชรยืนอยู่ข้างนอก ทั้งสามยืนประจันหน้ากัน แล้วเพื่อนร่วมงานที่ได้ยินเสียงโวยวายก็วิ่งมาสมทบ



"เกิดอะไรขึ้น!! " พี่พอลล่าถามขึ้นคนแรก ส่วนแพมเม่ก็โดนผู้จัดการลากให้ไปหลบอยู่ด้านหลัง



ต่างคนต่างเงียบไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง พอลล่ามองไล่ไปทีล่ะคน 'เต๊าะ' ดูไม่น่ามาอยู่ในห้องแพมเม่ที่สุด



"คุณเต๊าะ คุณเข้าไปในห้องน้องพอลล่าทำไม! "



เพชรหันไปจ้องหน้าอีกฝ่าย ตอนที่เขาออกไปแล้วเขาไม่ได้ปิดประตูให้สนิทเพราะกลัวแพมเม่ได้ยิน พอคิดอีกทีก็กลัวอีกฝ่ายจะเจอคนไม่ดีเปิดเข้าไปในห้อง เลยกลับมาเพื่อล็อกห้องให้นางแบบสาว



เต๊าะตาวาววับ "ผมเห็นเจ้าเพชรมันประคองน้องแพมเม่ที่ท่าทางเมาๆ มาทางนี้ผมก็ตามมา"



แพมเม่เองก็หันขวับ ไม่นึกว่าอีกฝ่ายจะให้ปากคำแบบนี้ เต๊าะส่งสายตาให้แพมเม่เงียบไว้แล้วก็เล่าต่อ "ผมรู้สึกไม่ชอบมาพากล เลยเดินตามมาเรื่อยๆ ทั้งคู่เข้าไปในห้อง ผมรออยู่นานเพชรก็ไม่ออกมา แล้วก็ได้ยิน เสียงน้องร้องให้ช่วย ผมเลยเข้าไปดู แล้วพวกพี่ก็วิ่งมา"



เพชรอึ้งไม่คิดว่าเหตุการณ์มันจะกลับตาลปัตรไปถึงเพียงนี้



"จริงหรือเพชร" พอลล่าหันขวับไปที่รุ่นน้อง



"ผมมาส่งแพมเม่จริงครับ เพราะเขาเมาเดินไม่ไหว แล้วผมก็ออกมา แต่มานึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ล็อกห้องเลยกลับมาจะล็อกให้ แล้วก็ได้ยินเสียงร้องให้ช่วยจากข้างใน พอเปิดประตูออกมาพี่เต๊าะก็อยู่ข้างใน"



พอลล่าพยายามควบคุมความโกรธ ทำงามหน้ากันทุกคนจริงๆ



"น้องแพมเม่คะ เหตุการณ์มันเป็นยังไงคะ"



"พะแพมเม่ไม่รู้ แพมเม่ตกใจมากเลยค่ะพี่พอลล่า"



เพชรกำมือแน่น หันไปมองนางแบบสาวที่ทำตัวบอบบางเกาะหลังผู้จัดการแน่นแล้วแสนจะหงุดหงิด



"ตะ..แต่เพชรมาส่งแพมเม่จริง แล้วก็บอกให้แพมเม่หลับตา ห่มผ้าให้แพมเม่...จากนั้นก็...ก็...ฮึก.."



น้ำตาร่วงผล็อยๆ อย่างกับแสดงหนังดราม่า



"แพมเม่!! " เพชรขึ้นเสียงดัง พร้อมทั้งระเบิดอารมณ์อย่างไม่อดทนอีกต่อไป "แฟนเราก็อยู่อะ เราจำเป็นต้องทำอะไรเธอมั้ย เราก็มีคนของเราอยู่แล้ว ไม่ได้โรคจิตจนต้องข่มขืนคนที่ไม่เต็มใจ"



"เพชร! " พอลล่าปราม เมื่อเสียงโวยวายมันเริ่มทำให้พนักงานโรงแรมเดินมาแล้ว



"พี่พอลล่าครับ เพชรพูดความจริง เพชรไม่มีความจำเป็นต้องล่วงเกินแพมเม่เลยแม้แต่น้อย เพชรมีคนของเพชรอยู่แล้ว และเพชรก็รักพี่ศิมาก เพชรไม่มีทางทำให้เขาเสียใจ"



"แต่มึงเมาไงเพชร มึงจะแน่ใจได้ไงว่ามึงควบคุมสติอยู่" เต๊าะถาม



"พี่เงียบไปเลย ผมว่าพี่นั่นแหละ เข้าไปอยู่ในห้องแพมเม่ได้ยังไง หวังว่าพี่จะไม่ได้สวมรอยผม แล้วทำอะไรต่ำๆ ลงไปหรอกนะ"



"ไอ้เหี้ยเพชร!! มึงทำเหี้ยแล้วอย่ามากล่าวหาคนอื่น!! " เต๊าะทำท่าเข้ามากระชากคอเสื้อเพชร เพชรเองก็หมดความเกรงใจแล้วเหมือนกัน ผลักอีกฝ่ายเต็มแรงจนแทบลงไปกองกับพื้นถ้าคนอื่นไม่รับไว้



"เบาหน่อยได้มั้ยคะ น้องเสียหายหมดแล้ว" ผู้จัดการปรามทุกคน แล้วหันมาคุยกับพอลล่า



"พี่จะจัดการเรื่องนี้ยังไง คนของพี่ทำน้องหนูเสียหาย ถ้าข่าวหลุดออกไปใครจะรับผิดชอบ"



เพชรหันไปหาแพมเม่ ด้วยสายตาแทบลุกเป็นไฟ "แพมเม่ อย่างี่เง่ากับเรื่องไม่เป็นเรื่อง พูดความจริงออกมาดีกว่า ไม่งั้นเราไม่ยอมแน่ และเราจะไปแจ้งความฐานหมิ่นประมาท ให้ตำรวจมาดูกล้องวงจรปิด เอาให้ข่าวดังไปเลยก็ดี เราไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว ส่วนเธอก็แล้วแต่จะคิด ว่าจะเสียหายขนาดไหนถ้าความจริงปรากฎ" เพชรพูดชัดถ้อยชัดคำด้วยความมั่นใจว่าเขาไม่ผิด ผู้จัดการนึกถึงเหตุการณ์ที่เพชรเคยมาเตือนเธอก็เริ่มลังเล ต้องเข้าไปกระซิบเตือนแพมเม่ว่าอย่าเอาชื่อเสียงมาเสี่ยงกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง



หญิงสาวยังคงมองเพชรผ่านม่านน้ำตา เธอไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะไม่ยอมลงให้ขนาดนี้ แถมตวาดเสียงดังเสียจนน่ากลัว



"ถ้าไม่พูด เพชรจะไปแจ้งความ เจอกันตอนให้ปากคำกับตำรวจแล้วกัน" เพชรหันหลัง เตรียมเดินแหวกวงออกไป



"เดี๋ยวก่อน!! " หญิงสาวร้องห้าม



"แพมเม่...อาจจะเข้าใจผิดไปเองก็ได้ค่ะ ไม่...ต้องไปแจ้งความหรอก"



เพชรส่งเสียงหึในลำคอ ก่อนจะหันไปหาเต๊าะ "พี่ก็ด้วย! ก่อนที่จะกล่าวหาผม พี่เข้าไปในห้องแพมเม่ทำไม!! "



คำถามของเพชรเรียกความสนใจของทุกคนได้เป็นอย่างดี สายตาทุกคู่ซัดไปที่เต๊าะ



"ผม..เมาแล้วเข้าผิดห้อง"



"แน่ใจนะเต๊าะ" พอลล่าคั้นถาม



"ครับ..."



"สรุปคือหลังผมออกไป พี่เต๊าะก็เข้าไปในห้องแพมเม่ใช่มั้ยครับ คำให้การณ์สองรอบไม่เหมือนกันเลยนะครับพวกคุณทั้งสองคน" เพชรว่า "ไปเคลียร์กันเอาเองนะว่าใครผิดหรือถูก แต่ถ้ายังมีใครพาดพิงถึงผม ผมแจ้งความแน่! ส่วนพี่เต๊าะ ถ้ายังพูดถึงแฟนผมในทางที่ไม่สมควรอีก เหตุการณ์ในคืนนี้ผมก็จะไม่ยอมความ เพราะฉะนั้นขอเตือนพี่ว่าอย่าพูดอะไรให้ผมหัวร้อนอีก ผมขอตัว"



เพชรยกมือไหว้พอลล่าแล้วเดินออกไปด้วยโทสะที่ยังคุกรุ่น



คนในออฟฟิศที่ยังยืนอยู่วิพากษ์วิจารณ์ไปต่างๆ นาๆ พอลล่าเองถึงกับยกมือขึ้นนวดหว่างคิ้ว





วันรุ่งขึ้นทีมงานคนอื่นกลับรถตู้กันเหมือนเดิม ส่วนเพชรขับรถตัวเองที่ศศิขับมากลับ เรื่องที่เกิดขึ้นคนน้องเล่าคนพี่หมดแล้ว และได้การปลอบหวานๆ จนความหัวร้อนทุเลาลงไปหมด

ศศิไม่โกรธเพชรเลยเพราะน้องกลับห้องมาแล้วก็นอนแหมะเอาคางพาดตักจับมือเขาไปแนบแก้ม อาการอ้อนเหมือนเด็กแบบนั้นใครจะไปดุลงอีก นอกจากนั่งฟังคุณชายเขาเล่า แล้วก็ศีรษะปลอบเบาๆ เหมือนเล่นกับลูกแมว





หลังกลับมาจากต่างจังหวัด เพชรก็ไม่ได้ทำงานที่มีเต๊าะเกี่ยวข้องอีกเลย พอลล่าที่มีหน้าที่ดูแลเพชรกับทีมงาน ป้องกันไม่ให้เกิดเรื่องกระทบกระทั่งกันอีก



เพชรได้รับการมอบหมายให้ทำงานมากขึ้น รวมไปถึงการออกกองไปถ่ายนอกสถานที่อย่างพวกเก็บภาพในงานอีเว้นท์หรือปาร์ตี้เพื่อเอามาลงนิตยาสารก็ถูกเสนอให้เช่นกัน คืนนี้มีงานปาร์ตี้ดีเจ EDM แบบปิดผับขายบัตรที่เป็นที่นิยมของเหล่าวัยรุ่น เพชรได้ไปทำงานกับพี่ตากล้องประจำอีกสองคน



แล้วที่แสบกว่าคือยัยบี๋กับพี่วิชชี่ไปงานนี้ด้วย พร้อมกับเพื่อน ๆ สมัยมัธยมของอีกฝ่ายกลายเป็นโต๊ะใหญ่ เพชรต้องเดินไปทั่วงานเพื่อบรรยากาศ เก็บภาพคนกำลังเอนจอยปาร์ตี้ แล้วก็ภาพผลิตภัณฑ์ของสปอนเซอร์ที่วางอยู่ตามโต๊ะ



ได้รับการเสนอให้กินเหล้าก็ไม่น้อย แถมสาว ๆ ยังใจกล้าขอเบอร์แลกไลน์กันโต้ง ๆ พี่ตากล้องที่ไปด้วยก็ถองศอกสนับสนุนเพราะยังไม่รู้ว่าเพชรมีแฟนแล้ว



"ขอโทษด้วยครับ ผมมีแฟนแล้ว" เพชรปฏิเสธอย่างสุภาพ พี่ตากล้องที่ได้ยินก็พยักหน้าเห็นดีเห็นงาม ไม่นึกว่าเด็กวัยรุ่นที่มีโอกาสนอกใจเยอะขนาดนี้ ยังสามารถทำตัวเองให้อยู่ในกรอบได้



โต๊ะศศิโดดเด่นกว่าใครเพื่อน ทั้งตัวเธอเองและเพื่อน ๆ ที่เต้นกันอย่างสนุกสุดเหวี่ยง การแต่งตัวที่เซ็กซี่เผยหัวไหล่ขาว ช่วงเอวคอด เรียวขายาว ใบหน้าหวานสวยนั้นก็โดนเครื่องสำอางเปลี่ยนไปจนเปรี้ยวเข็ดฟัน



"ไปถ่ายโต๊ะนั้นหน่อย มึงจะตบะแตกมั้ย" พี่ในทีมถาม ขณะที่กำลังเล็งหาภาพเด็ด ๆ



เพชรส่ายหน้า "ห้ามถ่ายนะครับ"



"โห ไอ้เพชร คือชุดแดงหนัง คนนั้นเปรี้ยวมาก อยากจะขอไลน์ไว้ส่งรูปให้เลย"



"ผมตีด้วยบ้องเลนส์เลยนะพี่" เพชรว่าหยอก ๆ เล่นเอาสองรุ่นพี่ทำหน้าฉงน



"มึงหวงอะไรเค้าอะ โดยดูเอวดิอย่างพร้ิว" ชี้ชวนกันดู แล้วเพชรก็เตรียมถอดเสื้อยีนส์ที่ใส่คลุมอยู่แล้ว ไม่พูดพร่ำทำเพลง เดินฝ่าดงคนเมาไปกลางวงทันที เพชรมาพร้อมกล้องเหล่าสาวแท้สาวเทียมในกลุ่มกรี๊ดกร๊าดเสียงดัง โพสท่ารอแล้ว แถมดันศศิคนงามมาตรงกลางด้านหน้าด้วย



สบตากันแล้วก็เจอเด็กหน้ายักษ์ใส่เลย



"คลุมไว้ก่อนครับ" เพชรยื่นเสื้อยิีนส์ให้



"อู้ยยย ผัวดุ" วิชชี่ยกมือป้องปากกรี๊ด แล้วก็กรี๊ดต่อ ๆ กันเป็นแอคโค่



ศศิทำหน้างอแงนิดหน่อยเพราะเมาแล้ว แต่ชอบนะ ชอบให้เพชรแสดงความเป็นเจ้าของ เธอรับเสื้อมาใส่แต่โดยดี ติดกระดุมไม่ค่อยถูก เพชรก็เข้าไปติดให้ คลุมตั้งแต่ไหลไปถึงสะโพกโน่น เรียบร้อยไม่วับแวมแล้วเพชรก็สบายใจ ยกกล้องถ่ายทั้งกลุ่มได้



ถ่ายเสร็จเดินมารวมกลุ่มกับรุ่นพี่



"น่ารักแบบนั้นมึงกล้าปล่อยมาเที่ยวได้ยังไง เพชร!! "



"ก็เค้าชอบ ผมก็อยากให้เค้าได้มาสนุกกับเพื่อนบ้าง"



"ใจกว้างเป็นมหาสมุทร"



เพชรยิ้ม ๆ ให้ยัยบี๋เมาได้อย่างเต็มที่ แล้วค่อยรับกลับไปตบก้นนอน







ชายหนุ่มจบงานแล้วเอากล้องไปเก็บในรถ แล้วก็เดินไปรับยัยบี๋ ที่ยังสนุกอยู่กับ House DJ ของร้าน ที่ขึ้นมาเปิดเพลงส่งแขกกลับ พอเห็นเพชรเดินมา ก็เอาสองมือคล้องคอดึงหน้ามาจูบอย่างดูดดื่ม



อ๋อ...เมาแล้วร้อนแรงกว่าเดิมหรือคะบี๋



จูบพอให้น้องได้รับรสวอดก้าเข้าไปเสียงงงวย พี่เขาก็หันหลังดึงมือเพชรมากอดเอวตัวเอง เต้นน้วยอีก คราวนี้เอาสะโพกบดเข้าหากลางตัวเพชร ท่านี้ล่อแหลมจนต้องกอดบี๋แน่น สงสัยต้องพากลับแล้ว เพชรบอกลาพี่วิชชี่ที่เมาพอกัน แต่รายนั้นเหมือนมีแฟนฝรั่งมาด้วยก็ปลอดภัย พี่ ๆ คนอื่น ๆ ก็แยกย้ายกลับ เพชรประคองคนสวยไปขึ้นรถ



"จุ๊บ ๆ หน่อย" เสียงอ้อแอ้อ้อน ตาหวานเยิ้มฉ่ำ เพชรตามใจ พออยู่ในรถกันสองคนก็ปลอดภัยแน่แล้วเลยอยากทำอะไรก็ไม่ว่าสักคำ



ศศิจูบเพชรเนิ่นนาน แล้วก็กอดน้องแน่น ซบหน้าลงกับไหล่กว้าง เพชรรู้สึกถึงความชื้นเบา ๆ ก็ตั้งใจเงี่ยหูฟัง คนสวยสะอื้น



"บี๋ร้องไห้ทำไมคะ"



"ฮึก.." ศศิเงียหน้าขึ้นมาเม้มปากแน่น แล้วทำท่าจะเป่าปี่เสียงดังกว่าเดิม



"บอกเพชรเร็ว"



"หวง หวงเพชร"



คนที่เคยเก่งในวันโน่น พอเจอฤทธิ์แอลกอฮอลล์เข้าไปก็งอแงเสียแล้ว



"หวงอะไรเอ่ย"



"เราเห็น เพชรมีแต่คนชนแก้วเต็มเลย ฮึก...เรากลัววันนึงเพชรจะเห็นคนอื่นดีกว่าเรา"



"โอ๋ ๆ บี๋ของเพชรดีที่สุด ไม่ต้องกลัวนะ ถ้าบี๋ไม่สบายใจ เพชรไม่รับงานกลางคืนแล้วก็ได้"



"เพชรชอบ บี๋ห้ามไม่ได้"



น่ารักแบบนี้ ขี้หวงแบบนี้ เพชรยิ่งหลงเข้าไปใหญ่ ไม่ต้องมาบ่นแว้ด ๆ ข้างหู ทำตัวเจ้าข้าว

เจ้าของ แค่แสดงความอ่อนแอออกมาบ้าง เพชรก็พร้อมกางปีกปกป้องแล้ว



"เพชรทำได้ทุกอย่าง ที่จะทำให้บี๋สบายใจนะ ไม่ชอบอะไรก็บอก ไม่อยากให้ทำอะไรก็บอก เพชรแคร์พี่ศิที่สุดนะครับ"



คนฟังคิดตามแล้วก็พยักหน้าช้า ๆ ก่อนสองตาจะปิด แล้วทิ้งตัวพิงไปกับพนัก หลับคร่อกไปแล้ว



"ยัยบี๋เอ้ย" เพชรดุเจอรอยยิ้ม แล้วก็เกลี่ยวผมยาวที่คลอเคลียใบหน้าหวานไปทัดหูไว้ ปรับเอนเบาะ หาผ้านุ่ม ๆ มาห่มให้ จากนั้นค่อยออกรถกลับไปยังห้องที่แสนอบอุ่นของเรา







เพชรเข้าออฟฟิศมาในช่วงบ่าย เพราะตอนเช้าไปช่วยพี่ Art Di หา Prop มาเข้าฉาก พอถึงโต๊ะเท่านั้นแหละก็ได้ยินเสียงฮือฮามาแต่ไกล



"เพชร มึงฮอตมากเว่อร์" เพื่อนผู้หญิงจากมหาวิทยาลัยอื่นทัก



"อะไรวะ"



"ก็พี่พอลล่าเอาภาพลงเพจให้ลูกค้า ภาพมึงนี้โดนกดไลค์รัว ๆ ขนาดลูกค้ายังโทรมาชมใหญ่เลย"



"ภาพที่กูถ่ายหรอ" เพชรกระตือรือล้นขึ้นมาทันที



"มึงถ่ายรูปแบบนั้นได้ก็แปลกล่ะ"



เพชรหัวอุ่น ๆ ขึ้นมาเลยเหมือนโดนดูถูก แต่พอเพื่อนสาวยื่นโทรศัพท์มาให้ดูก็ถึงบางอ้อ ยัยบี๋จิกกล้องแตกแนบแก้มแก้มอยู่บนไหล่เขา เพชรจำลายเสื้อที่เป็นแผ่นหลังตัวเองได้ แล้วยังจะมีรูปจูบกัน รูปนัว ๆ ที่ให้บรรยากาศอาร์ตและอีโรติกเหมือนหนังฮ่องกงยุค 90 อีก แล้วลูกค้าที่เป็นสปอนเซอร์เมื่อคืน คือเบียร์จากแดนมังกร จัดไฟทั้งร้านก็เป็นโทนสีแดง ยิ่งส่งให้ภาพดูร้อนแรงเข้าไปอีก



"ใส่ฟ้อนท์จีนเข้าไปหน่อย เป็นปกหนังรางวัลได้เลยนะ"



"แฟนมึงแซ่บเบอร์นี้เนาะ แพมเม่กูใส ๆ ไปเลย" เฟิร์สเดินเข้ามาร่วมสมทบ



เพชรไม่ตอบในประเด็นนี้ แต่กลับมองตายัยบี๋ในรูปอย่างครุ่นคิด จิกแรง อินเนอร์ดี กล้องน่าจะอยู่ไกล แล้วใช้เลนส์ซูมมา ตั้งใจประกาศความเป็นเจ้าของเต็มที่ แล้วยังที่อ้อนเขาในรถอีก คือเมาดิบใช่หรือไม่



ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็หลงจะแย่แล้ว



แน่นอนว่าพอภาพนี้สะพัดออกไป แพมเม่เองก็เงียบไปเช่นกัน อาจจะเป็นเพราะเหตุการณ์ครั้งนั้นเป็นอุทาหรณ์ให้เธอ หรือถึงจะอยากเอาชนะแค่ไหน ก็ไม่อยากเสี่ยงหาเรื่องอีกใจเพชรแข็งเกินไป และแฟนของเพชรก็ดูไม่น่าจะหาเรื่องได้ง่ายๆ ถึงขั้นหาโอกาสประกาศศักดาผ่านโลกออนไลน์ขนาดนี้



เรื่องนี้เลยจบไปอย่างง่ายดาย ด้วยเสน่ห์ความร้ายของยัยบี๋เอง





TBC

มีเรื่องแจ้ง

1. ใครอ่านเรื่อง ทฤษฎีอ่อยเธอ อยู่ รีบไปอ่านเด้อ เสาร์นี้เราจะปิดตอนที่ 7- จบนะคะ

2. ตอนนี้ไม่มี ตบ ก็จบไป -- > เราพยายามลดความรุนแรง ในนิยายลง มันอาจจะสะใจน้อยหน่อย แต่ก็ไม่อยากให้เป็นภาพจำว่าการตบคือการจบปัญหา เลยเขียนให้ตัวร้ายก็แพ้ภัยตัวเองกันไปนะคะ หวังว่าจะเป็นที่ชอบกัน แต่ถ้ามีอะไรที่อยากชี้แนะ ก็ยินดีรับฟังเสมอค่ะ

3. ให้กำลังใจกันคนล่ะ หนึ่งเม้นต์นะคะ เรามาลงก็เพราะยังมีคนเม้นให้ตลอด แต่พอเม้นมันหดลงเราก็หวั่นไหวเด้อ

#อยากเรียกเธอว่าบี๋
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-08-2019 20:37:58 โดย ofious »

ออฟไลน์ canterlot

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 5
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
มาให้กำลังใจคนเขียนจ้า ตามอ่านมาเงียบๆ ตลอด  o18

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
 o13 o13 o13

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
พี่ศิ..เมาดิบอ่อ... :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

ออฟไลน์ Mafiaziip

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 318
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-1


เขาเห็นว่ามีพี่บางคนเริ่มเดินออกจากงาน จึงเดินเข้าไปลาพี่พอลล่า กับพี่เกี๊ยวที่ยังเฮฮากับเกมเบียร์ปองอยู่ เฟิร์สเองก็ยังอยากคุยต่อ เขาเลยเดินออกจากงานคนเดียว ขาไม่ทันก้าวพ้นประตู พอลล่าก็โถมตัวออกมาจนเพชรนึกว่าผีหลอก





"คุณเต๊าะ คุณเข้าไปในห้องน้องพอลล่าทำไม! "



ตรงนี้แทนชื่อผิดรึเปล่าคะ น่าจะแพมเม่รึเปล่าเอ่ย?

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 18 /27aug
« ตอบ #159 เมื่อ: 29-08-2019 21:58:53 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Mafiaziip

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 318
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-1
ชอบการเอาคืนแบบนี้เลยค่าาา เพราะการใช้ความรุนแรงไม่ใช่ทางแก้ปัญหา ให้นางแพ้ภัยตัวเองนี่แหละเจ็บกว่า พี่ศิก็คือแซบเด้อออออ แค่งานเดียวคือตายเรียบ สบายมือด้วย  o13 o13 o13

 :pig4: :pig4:


ออฟไลน์ JokerGirl

  • ∀Σ❤∀ΔΣ Forever^^
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2921
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +128/-3
ถ้าตัดเรื่องความปากร้ายของเพชรในตอนแรกที่รู้ความจริงเรื่องพี่ศิ เพชรคือดีงามมากกกกกก(ก ล้านตัว) ทั้งรัก ทั้งหลงพี่ศิ มั่นคงไม่มีวอกแวกกับใครแถมไม่หงอให้ใครมาใส่ร้ายได้ด้วย o13  เห็นมะบอกแล้วถ้ายัยบี๋เปิดตัวนะไม่มีใครแซ่บเท่านะจ๊ะ o18

ออฟไลน์ miikii

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1719
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-1
ชอบเอเนอจี้ของนายเพชรมาก
ส่วนยัยบี๋ของนายเพชรก็แสบมากเช่นกัน  o13

ออฟไลน์ k00_eng^^

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 647
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +63/-2
เพชรน่ารักมากก

ออฟไลน์ Majariga

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 414
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
คุณพี่ศิร้ายมากกกกกกกกกกกกกก แกล้งเมาดิบหรอพี่ :laugh:

ออฟไลน์ theindiez

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 225
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-1
ชอบความแซ่บของพี่ศิมาก แค่นี้น้องก็หลงจะแย่แล้วว ล

ออฟไลน์ ofious

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 184
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +100/-4
    • @sweeterthansw
Chapter 20





ณ ออฟฟิศขนาดกลางแห่งหนึ่ง หญิงวัยกลางคนในชุดสูทสีขาวสะอาด ติดเข็มกลัดชาแนลเรียบ ๆ ไว้ที่อก แต่งหน้าบาง ๆ แต่ทว่าขับเน้นความสวยและบารมีของผู้บริหารได้เป็นอย่างดี



ตาคมที่ปกติมองตัวเลข บัดนี้จ้องมองภาพหญิงสาวคนหน่ึงในมุมย้อนแสงริมหน้าต่าง ด้านหลังเป็นตึกสูงดูแออัด มีเพียงช่องแสงนิดเดียวที่กระทบลงมาบนตัวเธอเท่านั้น



เป็นผลงานที่ได้รับรางวัลที่สองหัวข้อ "Chance for a better life" จากงานประกวดที่ฮ่องกง ชื่อภาพคือ 'Love' คำเดียวสั้น ๆ และเจ้าของผลงานคือคนที่มีนามสกุลเดียวกับเธอ รางวัลนี้พึ่งประกาศขึ้นเว็บไซต์ได้ไม่ถึงห้านาที คู่ค้าของเธอที่เกาะเศรษฐกิจก็อีเมล์มาแสดงความยินดี เพราะเป็นรายการประกวดที่ได้รับความนิยมอย่างสูงในประเทศนั้น ลูกสาวของคู่ค้าเธอเองก็ส่งประกวด แต่ไม่ได้รับรางวัล



พัชรินทร์ ยกยิ้มแผ่วเบาแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาลูกชาย



'น้องเพชรครับ เสาร์นี้ว่างมั้ยลูก มากินข้าวกับคุณแม่ที่บ้านหน่อย'



'มื้อเย็นนะครับ เพชรจะได้้ค้างที่บ้านด้วย'



'ดีค่ะ แล้ววันอาทิตย์ พาคุณแม่ไปกินปูได้มั้ย'



'ได้ครับ...เอ่อคุณแม่ครับ'



'ค่ะ ว่าไง'



'ถ้าเพชรพา...คนไปแนะนำให้รู้จักด้วยได้มั้ย'



'แฟนหรือคะ' พัชรินทร์พอจะเดาออก รูปถ่ายมันก็ชัดเจนขนาดนั้น มุมนั้นก็คือห้องนอนคอนโดเพชรนั้นแหละ



'ครับ คุณแม่ มีอีกเรื่องที่เพชรอยากบอก แม่ไม่โกรธได้มั้ย'



'แม่เคยโกรธ เคยห้ามแล้วเพชรสนใจด้วยหรือคะ' เธอว่าจะปล่อยวาง แต่ก็ยังทิ้งความน้อยใจแต่ก่อนเก่าไม่ได้ ลูกชายที่ไม่ได้ดั่งใจ ไม่คิดสืบทอดกิจการต่อ แต่ก็ไม่น่าเชื่อว่าจะไปได้ดีในทางถ่ายรูป อาชีพที่เธอไม่เห็นคุณค่าแม้แต่น้อย แต่หลายครั้งแล้วที่คู่ค้าของเธอเอ่ยชมเพชรขึ้นมา



อย่างวันนี้มาไกลจากฮ่องกง แต่ก่อนหน้านี้ก็เป็นพวกลูก ๆ หลาน ๆ ไปเล่าให้ฟังนั้นแหละ ว่ารุ่นพี่ที่ชื่อพชร เป็นที่ชื่นชมของรุ่นน้อง และอาจารย์มากแค่ไหน



'ครั้งนี้เพชรไม่อยากให้คุณแม่โกรธจริง ๆ นะ'



'ว่ามาค่ะ'



'แฟนเพชร ไม่ใช่ผู้หญิงแท้ ๆ แม่ต้องรักเค้านะ ถือว่าเพชรขอ'



พัชรินทร์รู้สึกลมตีหน้าอย่างไรชอบกล ไอ้ประโยคถือว่าเพชรขอเนี่ย ครั้งแรกก็ตอนขอไปเรียนนิเทศศาสตร์นั้นแหละ



'แม่มีสิทธิ์ปฏิเสธหรือคะน้องเพชร' เสียงเรียบเย็นถาม ตอนเธอห้ามเรียนถ่ายรูป ลูกชายก็ฟังเสียที่ไหน



'คุณแม่ครับ รักพี่เค้านะ พี่เค้าดีกับเพชรมากจริง ๆ '



เอาเถอะ พัชรินทร์โบกลมใส่ตัวเอง ที่ตั้งใจว่าจะสานสัมพันธ์กับลูกชายใหม่ คงต้องเริ่มจากอนุญาตครั้งนี้แหละ เมื่อสักครู่เธอดูผู้หญิงในภาพแล้ว แม้จะไม่เห็นหน้าชัด ๆ แต่ก็ดูไม่รู้เลยว่าไม่ใช่ผู้หญิงแท้ ๆ



'ก็พามารู้จักกันก่อน เป็นพวกวี้ดว้ายเสียงดังหรือเปล่า แม่ไม่ชอบนะ' เธอจำภาพเหล่านั้นมาจากสื่อ



'ไม่ครับ พี่ศิเรียบร้อย น่ารัก เพชรว่าคุณแม่ต้องชอบ'



หลอกเก่งไม่มีใครเกิน เธอบอกรักลูกชายแล้วก็วางไป เพียงตั้งหน้าตั้งตาลุ้นที่จะได้เจอทั้งสองคนวันเสาร์นี้เท่านั้น ระหว่างนี้เธอก็มองหาของขวัญไปแสดงความยินดีกับเพชรที่ได้รับรางวัลแล้วคงต้องหาของรับขวัญแฟนคนเก่งเสียด้วย





นายพชรวางโทรศัพท์จากแม่ได้ไม่ถึงนาที นายธามไทก็โทรมา



"ว่าไงมึง"



"อิน้องเพชรมึงได้รางวัลนะรู้ยัง" เสียงไทม์ตื่นเต้นมากเว่อร์



"รางวัลอะไรวะ"



"ก็งานที่ครูให้ส่งไปฮ่องกง มึงได้ที่สองเด้อ"



"จริงดิ" เพชรขนลุกวาบ



"เออ แล้วกูก็พึ่งเห็นนะส่งรูปพี่ศิ อุตส่าห์ชวนกูไปถ่ายรูปวัดวาอารามสงบใจ หลอกลวงสังคมมาก"



"ก็...พอมาคิด ๆ ดูว่าโอกาสอะไรที่จะทำให้ชีวิตเราดีขึ้นได้ มันก็ต้องเป็นความรักป่าววะ แล้วความรักกูก็หน้าตาแบบคุณศศิเค้าอะ"



"กรอกตาอยู่นะ" ไทม์ถอนใจแรง "ตอนนั้นมึงไม่ได้นอยด์พ่ีศิอยู่หรอ ถ้ากูจำไม่ผิดอะ"



"เออนอยด์ แต่ไม่ได้ไม่รัก"



"แล้วแต่มึงสะดวกเลย แต่เขาน่าจะส่งอีเมล์แจ้งมึงนะว่าต้องยังไงต่อ ลองเช็คดู"



"เออ วันนี้ก็มาออกกองในป่าแต่เช้าเลยเนี่ย สัญญาณเนตรันทดมาก"



"แค่นี้แหละ เปลืองค่าโทรศัพท์"



"แล้วมึงกับดนัยได้ป่ะ"



"ดนัยได้ชมเชยจากรูปวัดจริงๆ เหมือนมันมีชมเชยหลายรางวัล ส่วนกูไม่ได้"



"ไว้ครั้งหน้ามึง"



"เออ กูจะถ่ายความรักของกูบ้าง จรัม!! "



"ความรักมึงหน้าตายังไง"



"ไม่ต้องสาระแน"



"แบบมาดามเจนนี่หรอ"



"ถือว่าพูดเข้าหู"

...







เพชรกลับถึงคอนโดตอนดึก ศศิโผล่หน้าออกจากเตามายิ้มต้อนรับ พร้อมทั้งบอกว่ามะกะโรนีของเด็กน้อยใกล้เสร็จแล้ว เพชรวางกระเป๋ากล้องหนักอึ้งไว้ที่โต๊ะทำงานเสร็จก็เดินเข้าไปกอดเอวบี๋ เอาให้พี่เขาลำบากในการขยับตัวมากที่สุด กลิ่นซอสกับกลิ่นบี๋ไม่รู้อะไรหอมกว่ากัน



"เดี๋ยวกระทะก็ไหม้กันพอดี" ศศิดุลูกลิงแล้วก็ปิดเตา จัดการราดซอสหอมลงบนเส้นที่ม้วนไว้อย่างดี แล้วเธอก็ยกไก่ชุบแป้งทอดกรอบมาหั่นเป็นชิ้นพอดีคำ วางโปะไปบนจานให้ด้วย



"พี่ศิกินยัง" เพชรถาม เพราะเขากลับมาเลยเวลากินข้าวเย็นปกติของสองคนแล้ว



"รอเพชร พี่ศิกินนมรองท้องไปกล่องนึงละ"



"งั้นกินกัน ๆ เดี๋ยวคุณบี๋ปวดท้อง"



ศศิยิ้ม ยื่นจมูกไปจุ๊บแก้มสาก ๆ ที่มีไรหนวดจาง ๆ ขึ้นเสียหนึ่งที แล้วก็พากันเดินไปยังโต๊ะอาหาร หลังนั่งกินกันเงียบ ๆ เพราะหิวโซทั้งคู่จนหมดจาน เพชรก็มองศศิตาวิบวาว



"มีอะไรจะอวดแหละ"



"อะไรเอ่ย" ศศิเท้าคางจ้องตาน้องอย่างกระตือรือร้น ฮือ...พี่เขาน่ารักมากเลยแม่!



"เรื่องแรก เพชรได้รางวัลจากการประกวดภาพถ่ายที่ฮ่องกง"



ศศิหน้าตื่นเต้นกว่าเพชรอีก "เจ้าบี๋ของพี่ศิเก่งที่สุดเลย รูปอะไรพี่ศิดูหน่อย"



"นี่..." เพชรยื่นโทรศัพท์ให้ดู มันเป็นหน้าจอของเว็บประกาศรางวัล บนนั้นปรากฎรูปเธอ เพชรถ่ายศศิเก็บไว้บ่อยมาก รูปนี้ถ่ายตอนไหนศศิยังจำไม่ได้เลย แต่ทว่ามันอบอุ่นมาก แสงแดดอุ่น ๆ ในท่ามกลางตึกแออัด และมีเธอมองกล้องเหมือนจะสบตากับคนถ่าย แล้วแคปชั่นใต้รูปคือ 'Love'



บิดอยู่ประมาณนึงนะ ศศิเลื่อนมือไปดูรูปอื่น ๆ ก็เป็นเรื่องราวแตกต่างกันไป แต่ตาก็ได้ทันเห็นช่วงเวลาส่งรูปของฏครงการ มันเป็นสองอาทิตย์ที่เธอกับเพชรแยกทางกันนี่นา...เจ้าเด็กบ้านี่



ศศิไม่ได้ถามอะไรน้องต่อ ใจเธอมันตื้นตันไม่น้อย ไม่อยากคิดไปเองแต่ก็คิด...ว่าเพชรไม่ได้รักเธอน้อยลงเลย แม้ว่าตอนนั้นจะห่างกันก็ตาม



"แล้วต้องยังไงต่อ ไปรับรางวัลมั้ย พี่ศิไปด้วยนะ จะไปถ่ายรูปเพชรตอนขึ้นเวที" ศศิคิดว่าเวลาพ่อแม่เด็ก ๆ มีลูกขึ้นแสดงที่โรงเรียนคงรู้สึกเหมือนเธอตอนนี้แหละ



"ผมติดฝึกงาน ให้เขาส่งมาทางไปรณีย์แล้วครับ"



"เพชรของพี่เก่งที่สุดเลย" ศศิยังคงปรบมืออยู่ "ถ้ารู้ไวกว่านี้ พี่ศิคงเตรียมอาหารหรูกว่านี้ไว้ฉลอง"



เพชรส่ายหน้าบอกว่าไม่เป็นไร "เสาร์นี้ไปฉลองที่บ้านผมกัน"



ศศิเอียงคอสงสัย



"คุณแม่ ชวนกลับไปกินข้าวที่บ้าน ผมเลยบอกแม่ไปว่าจะพาแฟนไปแนะนำให้รู้จัก"



"มะ แม่หรอคะ" ศศิดูกังวลขึ้นมาทันที



"ผมบอกแม่ไปแล้วว่าคุณหนะพิเศษ เพราะฉะนั้นแม่จะรักพ่ีเหมือนที่ผมรัก"



เมื่อเพชรรับปากแบบนั้น ศศิก็พยักหน้าถ้ามีเพชรอยู่ด้วยไม่ว่าจะเกิดอะไรข้ึนเราสองคนต้องผ่านพ้นไปด้วยกันได้แน่นอน



"แต่...คืนนี้ขอรางวัลหน่อยดีกว่า" เพชรเปลี่ยนสายตาเป็นหมาป่าเจ้าเล่ห์ทันที



"ยังไงดี แช่น้ำมั้ยคะ พี่ศิถูกหลังให้"



"ถูอย่างอื่นด้วยได้มั้ย" คนน้องจับมือพี่มาเกลี่ยเบา ๆ



ศศิยิ้มร้ายทันที "ถูให้คุณเพชรหมดเลยทั้งตัว"



แล้วสองคนก็พยักหน้า ลุกขึ้นจากโต๊ะ ทิ้งจานชามไว้ค่อยกลับมาล้าง จับจูงกันเข้าห้องน้ำปิดประตู





วันเสาร์ทั้งคู่ตื่นมาเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าใบเล็ก แล้วก็ออกไปซุปเปอร์มาเก็ตญี่ปุ่น เพื่อเลือกผลไม้ดี ๆ กับขนมที่คุณแม่ชอบก่อนจะตรงไปบ้านหลังใหญ่ย่านชานเมือง



มันไม่ได้หรูหราแบบคฤหาสน์ในละครหลังข่าว เพราะถูกสร้างเป็นทรงโมเดิร์นเรียบ ๆ พื้นที่ไม่ใหญ่มากนัก แต่ก็มีสวนสวยและสระน้ำเกลือพอให้ได้ว่ายออกกำลังกาย



รถคันสีฟ้าขับเข้าจอดในโรงจอดรถที่มีเบนซ์หนึ่งคันจอดรอไว้ก่อนแล้ว



ศศิเดินตามเพชรเข้าไปในบ้าน พอถอดรองเท้าเปลี่ยนเป็นสลิปเปอร์เรียบร้อย ก็เจอหญิงวัยกลางคนหน้าตาใจดียืนรออยู่ก่อนแล้ว คุณพัชรินทร์รับไหว้ศศิด้วยรอยยิ้ม รับกระเช้าผลไม้ กับถุงขนมมาแล้วยื่นให้แม่บ้านเอาไปเก็บ



เธอเดินเข้ามาสำรวจคนรักของลูกชาย ลูบไหล่เบา ๆ แล้วชม "สวยกว่าในรูปที่น้องเพชรส่งเข้าประกวดนะคะ"



เด็กสองคนตาโต



"คุณแม่รู้หรือครับ"



พัชรินทร์พยักหน้า "นี่ก็ชวนมาฉลองไง แม่ซื้อโดรนไว้ให้นะ"



เพชรเข้าไปกอดเอวแม่อย่างแสนอ้อน "ขอบคุณนะครับ"



เธอลูบหัวลูกชาย ดีใจที่พอยอมอ่อนให้ก่อนแล้วก็เหมือนจะได้เจ้าพชรเว่อร์ชั่นเด็กน้อยกลับมา



"ไปค่ะ ทานข้าวกัน ป้าแม่ครัวทำสุดฝีมือเลย"



ศศิอมยิ้มกับความน่ารักของคุณแม่ ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เคยจินตนาการไว้สักนิด สามคนเดินโอบเอวกันไปเป็นแพ แม่น่ังหัวโต๊ะ แล้วซ้ายขวาก็เป็นศศิกับเพชร



บนโต๊ะมีแกงปูใบชะพลู ขนมจีนม้วนเป็นก้อนหลากสีสัน ทอดมันกุ้ง ผัดผักรวม ไก่ผัดเม็ดมะม่วง แล้วก็ไข่เจียวหมูสับ



"ทานได้มั้ยคะน้องศิ"



"ได้ค่ะ ศิชอบทุกอย่างเลย" คนสวยตอบอย่างน่ารัก แล้วไม่ลืมจะตักอาหารเอาใจคุณแม่ด้วย



พัชรินทร์ถามไถเรื่องของศศิเพื่อเช็คประวัติเล็กน้อย แต่ก็เป็นไปอย่างอบอุ่นไม่ได้กดดันอะไร แล้วพอออกไปเรื่องสวย ๆ งาม ๆ อย่างเครื่องสำอางสกินแคร์ ก็กลายเป็นคุยกันถูกคอเฉย เพชรเห็นแล้วเบาใจ จบมื้อเย็น ก็พากันมานั่งดูทีวีเพื่อรออาหารย่อย ประมาณสามทุ่มคุณแม่ก็ขอตัวขึ้นนอน ส่วนเด็ก ๆ สองคนไปเล่นน้ำด้วยกันที่สระน้ำเกลือของบ้าน ทั้งคู่ไม่ได้ว่ายจริงจังหรอก สาดน้ำเล่นกันมากกว่า



เสียงหัวเราะของเด็กทั้งคู่ดังขึ้นมาถึงชั้นสอง พัชรินทร์มองดูภาพเหล่านั้น แล้วก็อดยิ้มไม่ได้ บ้านมันดูมีชีวิตชีวาขึ้นมามากเชียว เห็นเพชรยิ้มได้เต็มแก้ม และกำลังจะเติบโตไปเป็นผู้ใหญ่ที่ดี โดยมีศศิคอยเป็นกำลังใจอยู่ข้าง ๆ เธอก็สบายใจ ถึงจะไม่ใช่ผู้หญิงแท้ ๆ เธอก็ไม่นึกขัดอะไร เรื่องนี้เธอเข้าใจดี เพราะกับพ่อของเพชรเองก็เถอะเป็นหญิงชายแท้ ๆ หากแนวคิดในการดำเนินชีวิตสวนทางกัน ก็แยกทางกันเท่านั้นเอง สู้ให้เป็นคู่ที่รักและพร้อมจะเดินไปด้วยกันคนเป็นแม่ก็สนับสนุน แถมพัชรินทร์ยังมีแผนการณ์ในใจอีก แค่คิดว่าถ้าเป็นไปตามแผนแล้วเธอคงมีความสุขมากก็อดจะเดินไปเข้านอนอย่างอารมณ์ดีไม่ได้



เสียงเด็ก ๆ เงียบลง คงเพราะเห็นว่าห้องนอนคุณแม่ปิดไฟแล้ว พัชรินทร์แอบยกนิ้วชื่นชมในผ้านวม แล้วไม่นานก็หลับสนิท



รุ่งเช้าวันอาทิตย์ สามคนแม่และลูก ๆ มีนัดกันว่าจะไปหาร้านอาหารทะเลอร่อยแถบบางเสร่ ศศิชอบกินปูเหมือนเธอ เจ้าเพชรเลยกระตือรือร้นอยากขับรถเสียเหลือเกิน



เจ้าของบ้านแต่งตัวด้วยชุดเสื้อเข้าและกางเกงอัดพลีทสีสดใสหิ้วกระเป๋าแบรนด์เนมใบเก่งออกมาจากห้อง เห็นศศิยืนอยู่ที่ทางเดิน ตรงนั้นเป็นหน้าต่างกระจกบานใหญ่ สามารถมองลงไปเห็นสวนสีเขียว เธอหันซ้ายแลขวาไม่เห็นเจ้าเพชร ก็ตรงเข้าไปหาลูกสาว? คนใหม่ทันที



"หนูศิ"



"คุณแม่ อรุณสวัสดิ์ค่ะ" ยกมือไหว้เรียบร้อยน่ารัก คนแก่กว่าก็ชื่นใจ



"เมื่อคืนหลับสบายดีมั้ยคะ"



"ดีค่ะ"



"แล้วชอบบ้านหลังนี้มั้ย"



ศศิยิ้มหวานทันที "ชอบค่ะ บ้านสวยมาก สวนก็สวย นี่ศิแอบมาดูดอกไม้อยู่"



"รอน้องเพชรเรียนจบ แล้วก็ย้ายมาอยู่ที่นี่ด้วยกันสิ"



ศศิตาโต



"นะ มาอยู่บ้านกับคุณแม่ บ้านหลังใหญ่โต อยู่คนเดียวมันเงียบมากเลย"



คนสวยเข้าใจเจตนาของคุณแม่แล้วก็แอบเห็นใจอยู่ลึก ๆ เพชรไม่ค่อยกลับบ้านเธอรู้ดี ย้ายออกไปอยู่คนเดียวก็ร่วมสามปีแล้ว คนเป็นแม่จะคิดถึงก็ไม่แปลก



"ศิจะพูดกับน้องให้ค่ะ"



"มาอยู่นะลูกนะ ศิก็ด้วย แม่จะได้ให้คนทำห้องไว้รอ"



"ศิด้วยหรือคะ" คนสวยตาโต



"เป็นแฟนกันไม่อยู่ด้วยกัน ทนได้หรือคะลูก"



ศศิยิ้มรับ หัวใจอดจะเต้นด้วยความยินดีไม่ได้ แม่ของเพชรน่ารักกับเธอมากเหลือเกิน



เพชรเดินออกมาพอดี เห็นคนสวยสองคนอยู่ด้วยกัน ก็รีบเดินเข้ามาหาทันที



"ไปกันค่ะ เดี๋ยวจะได้ทันมื้อเที่ยง" แม่ชวนเด็ก ๆ เพชรหันหน้ามาถามยัยบี๋ทางสายตา แต่ศศิก็พยักพเยิดให้ลูกชายไปเดินจูงคุณแม่ก่อน เดี๋ยวค่อยคุยกัน



ขึ้นรถแม่ให้ศศินั่งหน้าคู่กับเพชรไป ส่วนเธอยึดเบาะหลัง วันนี้เอารถของคุณแม่ไป มันจึงกว้างขวางสบาย



นั่งคุยกันเพลิน ๆ ก็เข้าสู่ถนนเลียบชายหาดบางเสร่แล้ว เพชรเปิดกระจกให้คุณแม่ได้ดูวิวทะเลชัด ๆ แต่ไอแดดที่ร้อนมาก็ทำให้ต้องรีบเอากระจกขึ้น รถคันสวยขับตรงไปยังร้านอาหารที่เคยมากับแม่บ่อย ๆ ตอนเด็ก



ทั้งสามคนได้นั่งโต๊ะริมทะเล แล้วก็จัดการสั่งอาหาร ความน่ารักของเพชรคือจำได้ว่าคนที่เขารักทั้งคู่ชอบกินอะไรบ้าง แล้วที่ขาดไม่ได้เลยคือปูม้านึ่งตัวโต ๆ



เมื่อน้องปูมาถึง เพชรก็จัดการแกะกระดองเรียงไว้ให้มันคลายความร้อน ก่อนจะงัดเนื้ออวบขาวตรงกรรเชียงมาวางเรียงไว้ให้สองสาวเขาหยิบทานกันได้ง่าย ๆ คุณพัชรินทร์ยิ้มไม่หุบเลย หัวใจเธอชุ่มชื้นขึ้นเป็นกอง



หลังจากมื้ออาหารแสนอร่อย เพชรก็พาแม่ไปเดินตลาดน้ำอีกนิดหน่อย แต่อากาศมันร้อนมาก ก็พากันขึ้นรถกลับกรุงเทพ เลือกไปดูภาพยนตร์กันในห้างสรรพสินค้าแถวบ้านแทน มื้อเย็นก็กิน MK ที่วันนี้สั่งอาหารมาได้เยอะเชียวเนื่องจากล้อมกินกันหลายคน



กว่าจะกลับเข้าบ้านก็เกือบสี่ทุ่ม ศศิเดินขึ้นบ้านไปก่อน แม่รั้งแขนเพชรไว้



"เคยไปบ้านพี่ศิเค้าหรือยังน้องเพชร"



"ยังเลยครับ พี่ศิไม่ค่อยพูดถึงที่บ้าน"



"ถ้าคบกันถึงขนาดไปพาลูกสาวเขามาอยู่ด้วยแล้ว ก็ควรเข้าไปไหว้พ่อไหว้แม่เขาหน่อยนะ อย่าให้น่าเกลียด จริงจังแล้วใช่มั้ยคนนี้"



เพชรยิ้มกอดเอวแม่แน่น แล้วพยักหน้า



"แม่ก็อยากไปเจอ นัดกินข้าวกันสองบ้านดีมั้ย แม่จะไปขอพี่เขาให้"



"คุณแม่เข้าใจน้องเพชรที่สุดเลย"



พัชรินทร์ถอนหายใจยาว เขกหัวให้โป๊กใหญ่ "ตอนม.6 ยังว่าแม่อยู่ปาว ๆ ว่าไม่เข้าใจเพชร"



"ก็ตอนนี้คุณแม่เข้าใจแล้ว เพชรก็ต้องชมสิ"



"พูดรู้เรื่องแปลว่าโตแล้วสินะ"



"โตแค่ไหนก็เป็นน้องเพชรของคุณแม่"



พัชรินทร์ยิ้มกว้าง เธอร้อนผ่าวที่ตาเหมือนจะร้องไห้อย่างไรชอบกล



"คุณแม่รักน้องเพชรนะ แล้วก็รักพี่ศิเค้าด้วย"



"ขอบคุณครับ" ลูกชายเองก็กอดเอวแม่แน่น



"ไปเถอะไปนอน แล้วก็อย่าลืมบอกพี่ศิเขาเรื่องที่แม่อยากไปขอ โอเคมั้ย"



"ตะเบ๊ะเลย" เพชรยิ้มทะเล้นแล้ว ยกมือประกอบด้วย จากนั้นค่อยจูงแม่ขึ้นชั้นสองอย่างมีความสุข







เช้าวันจันทร์ที่บ้านเพชร หลังคนน้องเดินเข้าในห้องน้ำ ตอนที่พี่เขายังแต่งตัวไม่เสร็จ เป็นฉากที่พี่เขาโกยหน้าอกติดตะขอชุดชั้นในอยู่พอดี ศศิหันไปถลึงตาใส่เจ้าเด็กไม่ดี ที่พรวดพราดเข้ามา ส่วนคนน้องรู้สึกรู้สาอะไรไม่ก็ไม่ เดินเข้าไปซ้อนข้างหลัง รับเอาสายชุดทั้งสองข้างดึงเข้าหากัน แล้วติดให้เบามือ



"ติดถูกป่ะหนะ" คนสวยถาม



"ตะขอนอกสุดทั้งสองอัน ผมจำได้" ตอบเบา ๆ ตรงหลังหูพี่แล้วจงใจเป่าลมร้อนใส่อีกทีจนลูกผมปลิว ถ้าไม่ติดว่าต้องรีบเข้าไปในเมืองเพื่อให้ทันทำงานนะ เช้านี้ยัยบี๋ไม่รอดโดนฟัดแน่ ๆ



"แล้วเข้ามาอ้อนอะไรคะ"



"โกนหนวดให้หน่อยยยย~ ครับบี๋" เสียงระทวยมาเชียวลูก ศศิพยักหน้า หันไปหยิบอุปการณ์ แล้วกระโดดขึ้นไปนั่งบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า ส่วนคุณเพชรก็แทรกตัวเข้ามากลางหว่างขา แถมมือซนลูบขาอ่อนคนพี่เบา ๆ อีก



"ชุดชั้นในตัวใหม่หรอ ผมไม่เคยเห็น"



"แล้วทำไมต้องมาเห็นชุดชั้นในคนอื่นเขาครบทุกตัว ฮึ!? " ศศิบีบแก้มคนซนเบา ๆ ก่อนจะล็อกคางไว้ให้ได้ที ทาครีมโกนหนวดกลิ่นมิ้นท์หอม ๆ ลงไป แล้วลงมีดเบา ๆ



"ทำไมยัยบี๋ไม่มีหนวด"



"หยาบคาย" ศศิจุ๊ปากดุ ตาก็มองใบมีดไปด้วย "พี่ศิไปเลเซอร์มาแล้วสิ วันไหนโผล่มาคือต้องกรีดร้อง"



เพชรอยากหัวเราะ แต่จำเป็นต้องกลั้นไว้



"เลเซอร์มาทั้งตัวเลยหรอ ทำไมนวลเนียนไปหมด"



"เลฯ ตรงรักแร้ กับตรงน้องค่ะ ส่วนที่แขนกับขามันไม่ค่อยมีอยู่แล้ว"



ตรงไหนก็ได้ แต่ตรงน้องนี่ให้ใครเห็น เป็นฟืดฟาด

ศศิยิ้มอ่อน ๆ ให้เจ้าบี๋จอมหัวร้อน



"แหม หมอที่เลเซอร์ตรงนั้น เขาก็เห็นเบื่อแล้วมั้ยคุณเพชร"



เพชรย่นจมูกใส่ แต่ก็ยอมอยู่นิ่ง ๆ ให้พี่เขาปาดครีมทิ้ง แล้วโดนดันตัวให้ไปล้างหน้า



ศศิรอให้เพชรใช้ก็อกน้ำเสร็จ แล้วก็เบียดตัวเข้าไปใช้บ้าง คนตัวสูงกว่าเลยกอดเอวไว้หลวม ๆ เอาหน้าที่มั่นใจว่าเกลี้ยงไปเกลี่ยไหล่ให้คนอื่นได้จั๊กจี้ เล่นกันอยู่แบบนี้จะได้แต่งตัวมั้ยเนี่ย



"พี่ศิ พาผมไปหาที่บ้านบ้างสิ อยากไปแนะนำตัว"



คราวนี้คนพี่ชะงัก สีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย แต่เพชรทันสังเกต



"พี่ศิก็...ไม่ได้กลับบ้านนานแล้วค่ะ ที่จริงที่บ้านก็รับไม่ได้เท่าไหร่ที่พี่เป็นแบบนี้"



ดวงตากลมหลุบต่ำ จนเพชรเป็นห่วง จึงกอดพี่เขาไว้แน่นขึ้นอีกนิด



"ไม่เป็นไรนะ เพชรอยู่ตรงนี้"



ศศิพยักหน้าและยิ่งแม่ของเพชรเอ็นดูเธอด้วย ความรู้สึกน้อยใจที่ไม่ได้รู้สึกนานแล้วก็เหมือนจะตีตื้นขึ้นมาอีก



"ไว้พี่พร้อม แล้วเราค่อยไปหากันก็ได้ ที่จริงคุณแม่อยากนัดสองบ้านทานข้าวกันครับ จะได้คุยกันเรื่องของเราด้วย"



คราวนี้หัวใจศศิเต้นแรง ไม่นึกว่าคุณพัชรินทร์จะเอ็นดูเธอถึงเพียงนี้



"ยังไม่ต้องรีบหรอกเพชร ไว้คบกันไปนานหน่อย เพชรทำงานก่อนสักพัก แล้วพี่ค่อยพาไปนะ"



คนน้องพยักหน้า เขาคิดขึ้นมาได้ ว่าควรทำตัวให้สามารถดูแลพี่ศิได้ก่อนก็ดีเหมือนกัน ตอนไปขอลูกสาว? จะได้พูดได้เต็มปากเต็มคำหน่อยว่า จะเลี้ยงดูอย่างดีไม่ให้ลำบาก



กว่าจะคลอเคลียกันเสร็จแล้วหิ้วกระเป๋าลงมาที่โต๊ะอาหารได้คุณแม่ก็นั่งเช็คอีเมล์ในมือถือรออยู่แล้ว พอเด็ก ๆ มาคุณพัชรินทร์ก็ถอดแว่นเก็บเข้ากล่อง ส่งยิ้มทักทายลูก ๆ ลูกชายเดินเข้าไปทั้งกอดทั้งหอมแก้ม ศศิที่ยืนเก้ ๆ กัง ๆ แม่ก็เอานิ้วจิ้ม ๆ แก้มอีกข้างที่ว่างเป็นเชิงให้ลูกสาว? มาหอมด้วย เป็นภาพที่น่ารักในสายตาคุณป้าแม่บ้านเหลือเกิน



เด็กทั้งคู่นั่งประจำที่ตรงข้าวต้มหอมกรุ่น รอให้คุณแม่เปิดโต๊ะ ก็ลงมือทาน จากนั้นก็ถึงเวลาต้องแยกย้าย ศศิใจหายพิกลทั้งที่พึ่งมานอนได้แค่สองคืนเท่านั้น



"เพชร เรามาบ้านคุณแม่ให้บ่อยหน่อยได้มั้ย" เธอทักขึ้นระหว่างทาง



"ได้สิ คุณแม่ดูแก่ขึ้นเยอะ ผมเองก็อยากมาอยู่ใกล้ ๆ ท่านเหมือนกัน"



คราวนี้ศศิตาโต เสียงขอร้องของคุณแม่ดังขึ้นมาในหัวทันที



"เพชร จะย้ายกลับมาอยู่ที่นี่มั้ย"

"ถ้าย้าย...แล้วพี่จะย้ายตามมาอยู่ด้วยมั้ย อยากอยู่ทั้งกับแม่ แต่ก็อยากอยู่ใกล้คุณบี๋ด้วย"



ศศิยิ้มกว้าง เขินแหละรู้ตัว



"อือ...มา" คนสวยพยักหน้า "แต่รอเพชรเรียนจบก่อนก็ได้ จะได้ไม่ต้องขับรถเข้าเมืองไกล"



"จริง ๆ ปีสี่มันไม่มีวิชาเช้าแล้ว ย้ายกลับมาอยู่บ้านได้ แต่พี่จะสะดวกมั้ย เพราะมันไม่ติดรถไฟฟ้า"



"พี่อาจจะซื้อรถ"



เพชรพยักหน้า ที่จริงรถที่บ้านก็เหลืออยู่อีกคัน ที่เอาไว้ให้คุณแม่บ้านกับลุงคนสวนไว้ออกไปซื้อกับข้าว



"คุณแม่ต้องดีใจแน่ ๆ เลยที่เพชรย้ายกลับไป"



"มีความสุขหวะแฟน" เพชรพูดขึ้นขัดศศิ คนสวยหันไปมองงง ๆ ก็เห็นคุณเขายิ้มกว้าง



"เหมือนชีวิตมันลงตัวยังไงไม่รู้ แฟนก็น่ารักเหลือเกิน แม่ก็เหมือนไม่เคยทะเลาะกันมาก่อน"



ศศิยื่นมือไปลูบหัวคนน้อง "โตขึ้นแล้วไง มุมมองมันก็เปลี่ยนไปตามวัย เดี๋ยวพอเริ่มทำงานก็จะเปลี่ยนอีก"



เพชรพยักหน้า "แต่ถ้าเพชรเปลี่ยนไปแล้วเผลอทำอะไรพี่ศิไม่ชอบ ต้องรีบบอกให้เพชรรู้ตัวนะ เพชรไม่อยากเปลี่ยนแฟน"



คนสวยบิดแก้มให้อีกหนึ่งที เกี้ยวพาราสีเก่ง!



คนน้องแวะมาส่งพี่คนสวยที่คอนโด ศศิกลับมานั่งแปลหนังสือเล่มใหม่ ส่วนเพชรก็ไปฝึกงานต่อ



75%



พรุ่งนี้มาต่ออีกนะคะ ^^ มีหืดหาดเบาๆ

#อยากเรียกเธอว่าบี๋

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
ชีวิตดีเนอะ

ออฟไลน์ Majariga

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 414
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
คุณแม่น้องเพชรน่ารักจัง แล้วทางบ้านพี่ศิล่ะ....!?
นี่ต้องถือตะเกียบรอกินมาม่า บ่หน้ออออ :hao4:

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
ชีวิตดี้ดี... :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 20 /31aug
« ตอบ #169 เมื่อ: 31-08-2019 15:23:19 »





ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9
 :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ miikii

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1719
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-1
คุณแม่นายเพชรน่ารักมาก
แต่บ้านพี่ศินี่สิ  :hao5:

ออฟไลน์ goosongta

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1521
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +94/-6
น่ารัก​ อบอุ่นหัวใจ
นี่ซินะรักแท้​ ไม่สนเพศ​ วัย​ อายุ​ รักก็คือรัก​

ออฟไลน์ JokerGirl

  • ∀Σ❤∀ΔΣ Forever^^
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2921
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +128/-3
ลงตัวทุกอย่าง มีความสุขจัง :กอด1:

ออฟไลน์ Mafiaziip

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 318
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-1
คุณแม่น้องเพชรน่ารักมากเลย เอาใจช่วยเรื่องครอบครัวพี่ศินะ มาลุ้นๆกัน  :กอด1: :กอด1:

แต่อีกคู่ที่อยากอ่านคือธามไทกับมาดามเจนนี่ 555555555 เป็นเขินล่วงหน้า  :L2: :L2:

  :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ ofious

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 184
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +100/-4
    • @sweeterthansw
75%



ช่วงปิดเทอมจบไปอย่างรวดเร็ว พอขึ้นปีสี่ บี๋ทั้งสองก็ย้ายมาอยู่บ้านกับแม่ด้วยกัน คุณพัชรินทร์ลงทุนตกแต่งห้องว่างห้องหนึ่งใหม่ไว้ให้เป็นห้องส่วนตัวศศิโดยเฉพาะ จะได้ไว้เก็บเสื้อผ้า กระเป๋ารองเท้า หรือจะทำงานก็จะได้เป็นสัดส่วน แล้วกลางคืนจะไปนอนกับลูกชายเธอก็ไม่ว่าอะไร แถมรับขวัญด้วยรถ Benz A Class ขับง่าย ๆ อีกคันด้วย



คุณแม่น่ารักเสียจนศศิเกรงใจ แต่แน่นอนว่าคนหัวการค้าอย่าคุณพัชรินทร์ไม่ได้ให้ฟรี ๆ เธอมาทาบทามศศิให้ไปทำงานด้วยต่างหาก



"ไปช่วยคุณแม่ที่บริษัทมั้ยคะ น้องศิเรียนโทบริหารมาหนิ แม่จำได้ ต้องชอบแน่ ๆ เลย"



ศศิยิ้มกว้างแล้วพยักหน้า แม้เธอจะยึดอาชีพแปลหนังสือฟรีแลนซ์มาตลอด แต่พอผ่านหลายปีมากขึ้น เด็กรุ่นใหม่ก็เพิ่มขึ้นด้วยบางเดือนงานก็เงียบไป ศศิเองก็หวั่นว่าจะเงินไม่พอค่าใช้จ่ายที่เคยให้ครอบครัวเหมือนกัน เมื่อได้รับโอกาสที่ดีก็ต้องรีบคว้าไว้



"ส่วนงานแปลก็ยังรับได้ แม่ไม่ได้ห้ามนะคะ แต่ถ้าทำงานกับแม่แล้วชอบ เวลาแม่แก่ทำไม่ไหว ศศิจะได้มาทำต่อ"



คราวนี้คนสวยอึ้ง ไม่คิดว่าคุณแม่จะมาไม้นี้



คนโตกว่าเห็นเด็กรุ่นลูกหน้าซีดก็มารวบมือไว้ "คุณแม่ยังอยู่ช่วยได้อีกเป็นสิบปีค่ะ ไม่ต้องกังวล มาเป็น working women กัน เพราะพอเจ้าเพชรไปทำงานเต็มเวลา น้องศิอยู่บ้านจะเหงาเอา"



คนลูกเห็นด้วย เธอเองก็คิดเรื่องนี้เหมือนกัน ศศิเลยยิ่งทั้งรักทั้งเคารพคุณพัชรินทร์เข้าไปใหญ่ที่ช่วยมองการณ์ไกล ฝ่ายคุณแม่เองก็รักเสียสนิทใจเพราะเหมือนได้ลูกสาวที่คุยกับถูกคอทุกเรื่อง ปล่อยให้นายพชรเป็นลูกหัวเน่าไป





ศศิเข้าไปช่วยงานที่บริษัทได้เต็มตัวแล้วและก็สนุกกับงานมากเช่นกัน บางวันก็ขนงานกลับมาทำที่บ้านด้วย เด็กปี 4 ที่อุตส่าห์รีบทำงานกลุ่มให้เสร็จ กลับมาเจอแต่กับข้าวฝีมือคุณป้าแม่บ้านหลายวันเข้าก็ออกอาการงอแง



วันนี้ก็เช่นกัน เพชรอาบน้ำเสร็จแต่งตัวเรียบร้อย แต่ผมที่ไว้ยาวระต้นคอยังไม่แห้ง เขาเดินใช้ผ้าขนหนูเช็ดมาด้วย แล้วก็เห็นศศินั่งทำงานอยู่ น้องปากยื่นทันที รีบเดินไปทิ้งตัวแหมะข้างเก้าอี้ล้อเลื่อน แล้ววางคางลงไปบนขาอ่อนคนที่ใจจดใจจ่อกับคอมพิวเตอร์จนสะดุ้ง



"เล่นอะไรคะ"



"พี่ศิรักงานมากกว่าเพชรแล้วหรอ" เสียงหงอย ๆ ทำให้คนพี่ต้องละมือจากแป้นพิมพ์มาวางบนศีรษะ



"อื้อหัวเปียก ไปเป่าก่อนเร็ว เดี๋ยวเป็นหวัด"



"เป็นสิดี เผื่อคนแถวนี้จะสนใจมากขึ้น"



"เพชรครับ" ศิเสียงดุขึ้นมาหน่อยนึงเมื่อน้องพูดจาไม่รู้เรื่อง



"พึ่งสระผมแท้ ๆ ยังเหม็นตุ ๆ เลยสงสัยหัวเน่าซะแล้วเรา" เจ้าคนงอแงกล่าว



"พี่ศิเหลืองานอีกนิดเดียว เพชรอย่าพึ่งกวนสิคะ จะได้เสร็จไวไว"



"งั้นเพชรนั่งรอตรงนี้"



"ไม่ได้ ไปเป่าผมให้แห้งเร็ว"



น้องส่ายหน้าดุ๊กดิ๊กกับเข่า



"ไปเร็วค่ะ ไม่งั้นพี่ศิจะโกรธแล้วนะ"



เพชรเหลือบตาขึ้นมองพี่ ขนาดจะดุเขายังสนใจแต่งานเลย คนน้อยใจยกหัวออกจากตัก แล้วเดินออกไป ศศิรีบทำงานให้เสร็จ หนึ่งชั่วโมงให้หลังก็ปิดคอม แต่หันกลับมากลับไม่เจอแฟนหนุ่มแล้ว เธอลุกขึ้นไปดูในห้องน้ำก็ไม่มี เพชรออกไปเงียบมากจนเธอไม่รู้ตัวเชียวหรอ



ศศิเดินลงไปดูที่ห้องนั่งเล่นก็ไม่มี ครัวก็ปิดไฟแล้ว เงยหน้าดูนาฬิกาที่ผนังคือห้าทุ่ม น้องหายไปไหน ใจคนสวยเริ่มกังวล พอดีได้ยินเสียงน้ำกระเพื่อมพอแหวกม่่านออกดูพึ่งเห็นว่าว่ายท่าผีเสื้ออยู่ในสระนู่น



"อาบน้ำแล้วไม่ใช่หรอ น่าตีจริงเชียว" เธอพึมพำระหว่างเร่งฝีเท้าออกไปดักรอที่ขอบสระ



เพชรว่ายมาเกาะ แล้วพอเงยขึ้นจากน้ำก็เห็นปลายเท้าสีขาว เลยสูงขึ้นไปอีกนิดจึงเห็นว่าพี่เขานั่งยอง ๆ มองอยู่ คนงอนเลยรีบถีบตัวพรวดเดียวไปโผล่อยู่กลางสระแล้ว ศศิถอนหายใจ ดื้อสุด ไม่รู้จะไปดุยังไงจึงหย่อนขาลงไปในน้ำ เล่นเอากางเกงนอนขายาวเปียกอย่างรวดเร็ว

น้ำก็เย็น แต่น้องก็อยากง้อ คนพี่ยื่นปากจิ๊จ๊ะกับตัวเอง แล้วค่อยกระโดดตุ๊บลงไปในน้ำสูงขึ้นมาถึงอก ลมกลางคืนพัดมาวูบนึงเล่นเอาตัวสั่นกึก ๆ เป็นลูกนกเลย แต่ถ้าจะต้องตามน้องให้ทันก็ต้องถีบขาเตะน้ำว่านฟรีสไตล์ไปต่อ เด็กที่ดำผุดดำว่ายอยู่ยังไม่รู้เรื่องรู้ราว รู้ตัวอีกทีคือพี่เขาพุ่งเขากอดเต็มรัก เกือบพากันจมน้ำ



"ลงมาทำไมไม่หนาวหรอ" เพชรเมินไปอีกทางแล้วถาม แต่ปากนี่กลั้นยิ้มจนตะคริวจะกินแก้ม



"แล้วตัวเองถอดเสื้อว่ายน้ำกลางดึก เท่มากหรือไง" ศศิเอามือบิดคางเพชรให้กันมาสบตา



"ก็พอตัว" เคนตัวสูงกว่ามองต่ำลงมาแล้วตอบ



ศศิที่กอดคอน้องได้แล้วก็เอาขาเกี่ยวช่วงเอวเขาไว้ด้วย ที่ไม่จมเพราะน้องพยุงไว้ล้วน ๆ



"ขึ้นได้ยัง พี่ศิมารับแล้วเนี่ย"



เพชรมองหน้าคนที่เกาะเขาหนึบเป็นลูกโคอาล่า หน้าหวาน ๆ ที่สะท้อนแสงจันทร์จนเกิดเป็นแสงเงาชวนหวามไหว ปลายผมดำสนิทพลิ้วสไวไปกับน้ำ ชวนให้เพชรคิดเรื่องสัปดนขึ้นมาทันที



"ขอทีนึงได้ปะ"



"ขออะไร"



"นะ ให้แล้วจะหายดื้อเลย"



ศศิหรี่ตามอง เพชรพยักหน้าอ้อน ๆ



คนพี่ถอนหายใจแรง มองตาแล้วรู้เลย!! "เดี๋ยวคุณแม่เห็น มันตรงกับห้องคุณแม่"



"คุณแม่ปิดไฟนอนแล้ว"



"เดี๋ยวคุณแม่ตื่น"



"คุณก็อย่าร้องเสียงดังสิ"



ศศิฟาดไหล่เพชรจนน้ำกระฉอก แต่นายพชรก็หาได้แคร์ไม่ พาลูกโคอาล่าศศิที่เกาะติดหนึบเข้าสู่เงามืดของสระน้ำทันที เขาจูบพี่ศิอย่างเร่งรีบ พร้อมทั้งดันตัวคนพี่ขึ้นไปบนขั้นบันไดที่เป็นชานพัก ดึงกางเกงนอนลงพอให้มีช่องทางสอดใส่ได้ มือหนึ่งล้วงเข้าไปใต้เสื้อที่เปียก หยอกเย้าก้อนกลมกลึง อีกมือก็ควักเอามังกรน้ำออกมาจ่อเข้ากับดอกไม้ตูมของคุณศศิ



เจ้าตัวยักษ์มันร้อนตัดกับอากาศรอบตัว จนศศิเองก็ต้องบดเบียดเข้าหาความอบอุ่น ลมกลางคืนพัดมาที ทั้งร่างก็หนาวสะท้าน คนที่อยู่บนบกต้องรีบผวากอดร่างที่ยังอยู่ในน้ำครึ่งตัว เพชรใส่นิ้วเข้าไปนวดคลึงผนังอ่อนนุ่มอย่างเร่งร้อน ใช้เพียงน้ำใส ๆ ที่พี่ศิหล่ังออกมาจากยอดแครอทเป็นตัวเบิกทาง จากนั้นคนพี่ที่ทนไม่ไหวก็ล้วงมือลงมาจับคอเจ้ามังกร ดูดกลืนมันเข้าไปอย่างรีบ ๆ ลน ๆ



ทั้งคู่กัดฟันกลั้นเสียง มีเพียงปากและปากของกันและกันเป็นที่กักเก็บ ริมฝีปากร้อนผ่าวแลกเปลี่ยนความปรารถนาที่มาพร้อมความตื่นเต้นได้อย่างถึงใจ เสียงน้ำกระเพื่อมจากสะโพกที่สั่นไหวก็เป็นคลื่นใหญ่และถี่ขึ้นเรื่อย ๆ ศศิปัดป่ายมือไปทั่วแผ่นหลังกว้าง บางจังหวะก็จิกเล็บสีแดงชาแนลลงไปบ้างเพื่อลดทอนความวาบหวาม



เมื่อเกือบถึงจุดที่เบบี้แครอทจะระเบิดพลัง ศศิก็ก็ยันหน้าท้องเพชรไว้สุดแรง



"บี๋!! " เพชรคำราม กัดฟันแน่นจนสันกรามชัด



"เลอะเทอะ เดี๋ยวต้องเปลี่ยนน้ำทั้งสระ"



หัวร้อน หัวร้อนจนแทบระเบิด ตาเพชรมองหน้าบี๋คนสวยวาววับ เขากำลังทะยานจะแตะสวรรค์กลายเป็นต้องชะงัก ค้างอยู่ประมาณปลายก้อนเมฆแทน พี่พูดก็ถูก เผื่อรุ่งเช้าแม่เกิดนึงครึ้มอยากว่ายน้ำขึ้นมาจะบาปหนากันทั้งคู่



เพชรเลยช้อนใต้ขาพี่สิแล้วดึงตัวเองออกมาก่อน มังกรน้ำลูกพ่อ รอแป๊บจะพาเข้าถ้ำสวรรค์ใหม่ ดึงกางเกงให้กันและกันอย่างเร่งรีบ แล้วเพชรก็อุ้มคนพี่วิ่งขึ้นจากสระ ทิ้งรอยน้ำหยดเป็นทางไปชั้นสอง ไม่ทันได้ปิดประตูดี มังกรตัวเขื่องก็จ่อปากถ้ำอีกรอบ เจอน้องรังแกในท่าอุ้มเข้าไป ศศิถึงกับต้องยกปกชุดนอนมากัด หน้าพี่ทรมานระคนกระสันต์ เพชรยิ่งย่ามใจกระแทกกระทั้นเสียจนเนื้อกระทบกันลั่นห้อง ศศิดิ้นไม่เอาท่านี้แล้วเพราะมันจะขาดใจตายก่อนแก่ เพชรยอมปล่อยพี่ลง แล้วจับพลิกตัวเข้าหาประตูห้องนอนทันทีจากนั้นก็ยึดสะโพกไว้ปล่ายเจ้ามังกรยักษ์ทะยานสู่วิมานฉิมพลี



ไม่เลอะสระ ก็เลอะประตู ศศิหันมาตีเพชรสลับจูบปากน้อง คือทั้งเขิน ทั้งโหยหา เพชรหัวเราะอารมณ์ดี เดินจูบกับพี่ไป พลางปลดเสื้อผ้าที่เปียกออกทิ้งไปด้วย จากนั้นก็ทิ้งตัวลงเตียง ฟัดกันต่ออีกยกหนึ่ง





เช้ามา...แผนกผู้ป่วยนอกทั้งคู่



ไข้สูง จามไม่หยุด น้ำมูกไหลย้อย ศีรษะนี่หนักไปหมด คุณพัชรินทร์ตกใจสภาพลูกทั้งสองจนต้องสั่งศศิหยุดงาน ส่วนเพชรไม่มีเรียนอยู่แล้ว คุณลุงคนสวนเอารถออกทันที แล้วก็พามาส่งที่โรงพยาบาล ส่วนคุณแม่ที่ไปทำงานก็ต้องโทรมาถามไถ่เป็นระยะ



"สมใจแล้วใช่มั้ยพี่ได้หยุดงาน ฮัดชิ่ว" เสียงจามยังน่ารักเลย เหมือนลูกกระต่ายฟุดฟิด เพชรมองหน้าพี่แล้วยิ้มกว้าง จมูกนั่นก็แดงน่ารักไปหมด



"นี่!! ยิ้มอะไรนักหนาเล่า" ศศิถึงกับต้องขอผ้าปิดจมูกมาสวม กลัวเป็นภัยให้คนอื่นเขา



"น่ารักมากไปอะเราหนะ" เพชรชม แล้วคุณหมอก็เรียกเข้าห้องพอดี มาด้วยกัน เลยเข้าไปด้วยกันนั่นแหละ



เล่าสาเหตุว่าไปเล่นน้ำกันกลางดึกแล้วหมอก็กุมขมับ อายุก็ไม่ใช่น้อย ๆ กันแล้ว จัดยาแก้ไข้กับลดน้ำมูกมาให้กินตามอาการ แล้วก็อนุญาตให้กลับบ้านได้



ศศิคิดว่าตัวเองไม่ได้เป็นหนักอะไร จึงลงมือเข้าครัวต้มซุปน่องไก่มันฝรั่งให้น้องกินด้วยตัวเอง



"คิดถึงฝีมือบี๋ที่ซู๊ดดดด" เพชรยิ้มร่าเริง ตบเก้าอี้ข้าง ๆ ให้บี๋มานั่งด้วยกัน



"วันหลังไม่เอาแล้วนะคะ ไม่ประชดกันแบบนี้แล้วนะ" พอเพชรอารมณ์ดีแล้วศศิก็ขอ



เด็กโข่งทำปากยื่น



ศศิเลยลูบแก้มน้องเบา ๆ แล้วซุกตัวอ้อนบ้าง วางศีรษะซุกซบลงไปกับต้นแขนอีกฝ่าย ทำตาเล็กตาน้อยใส่ก่อนจะเอื้อนเอ่ยเสียงหวาน "พี่ศิก็จะไม่ขนงานกลับมาที่บ้านแล้ว ที่บ้านคือเวลาของเพชร พี่ศิรักเพชรมากกว่างานนะคะ ก่อนหน้านี้พี่ศิขอโทษนะ"



ได้ยินแค่นั้นก็ใจฟู แค่เขายังสำคัญกว่างานก็จะไม่ดื้อไม่ซนแล้ว



"เพชรขอโทษที่เอาแต่ใจ...แต่พี่ก็ชอบใช่มั้ย"



จบคำเลยโดนหยิกพุงไปหนึ่งที



"เจ็บนะครับ" เพชรรั้งพี่เข้ามาใต้รักแร้เพื่อให้โอบพี่เขาได้แน่น ๆ จุ๊บเหม่งที่ลอดมาแนบอกอย่างรักใคร่ แล้วเสียงหัวเราะหวานสดใสก็ทำให้เหล่าแม่บ้านที่แอบมองอยู่ได้ยิ้มตาม ถึงแม้ว่าเมื่อคืนพวกเธอจะได้ยินเสียงแปลก ๆ จากสระว่ายน้ำก็เถอะนะ





TBC

Tag นี้เด้อ อย่าให้เราอมยิ้มลำพัง เขินลำพูนนนนน อยู่คนเดียว #อยากเรียกเธอว่าบี๋

มือจิกอะ เขินเขารักกันไม่ไหวแล้วแม่!!!

#อยากเรียกเธอว่าบี๋

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
น่ารักมากมาย..ยยยยยยยย    :hao7: :hao7: :hao7:

ออฟไลน์ AkuaPink

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2019
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +59/-1

ออฟไลน์ canterlot

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 5
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ยัยบี๋ พวกเธอชอบออกกำลังกายยามดึกนิ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด