Chapter 18
สามหนุ่ม เพชร ไทม์ ดนัยคุยกันเพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์การฝึกงานที่ไปเจอ เพชรเล่าเรื่องแพมเม่ก่อนเลยอันดับแรก ตั้งแต่เจอกันที่ออฟฟิศ ยันทำต่างหูตกทิ้งไว้ในกระเป๋าเสื้อแล้วพี่ศิมาเจอ
'โหดแท้ ดีนะพี่ศิมีเหตุผล ไม่หึงโหด' ไทม์พิมพ์ เขาหนะแฟนคลับเบอร์หนึ่งของพี่คนสวยอยู่แล้ว
'เออดิ ไม่หึงแบบนี้กูยิ่งเคารพอะ แบบเกรงใจเขา ไม่อยากให้เขาเสียใจอะไรเพราะเราเลย'
'สามีแห่งชาติไปเลยค่ะพี่เพชร' ไทม์พิมพ์ต่อ แล้วเริ่มแขวะคนอื่นต่อ 'ดนัยมึงเงียบหายไปเลยนะ'
'ให้กูเล่าเรื่องไร เรื่องที่มึงพามาดามเจนนี่มาค้างที่หออะหรอ'
'ก็เชี่ยแล้ว' ไทม์พิมพ์ตอบไว 'ดันแชททันมั้ย'
'ดัน'
'ดัน'
'ดันเชี่ยไรล่ะ กูอ่านทัน แล้วอะไร ยังไง กูตกข่าวอะไรไป' เพชรคึกคักขึ้นมา
'500 แล้วกูจะไม่เล่าว่าเห็นเสื้อในเขาตากอยู่ที่ระเบียง' ดนัยพิมพ์
'สัส นั้นมึงเล่าแล้ว' ไทม์ว่า
'5,000 เล่ามาเลยเพื่อนเลิฟ' เพชรพิมพ์
'จะ 50,000 ตัดราคากูก็แม่งก็ไม่มีเงินโอนจริง' ข้อความจากไทม์ทำอีกสองหนุ่มขำปอดโยก
'ช่วงฝึกงานกูย้ายกลับไปอยู่บ้านเพราะมันใกล้ออฟฟิศกูมากกว่าใช่ป่ะ แล้ววันนั้นกูกลับห้องมาเอาของ เจอเสื้อในผู้หญิงตากอยู่จ้า แต่นมจิ๋วหลิ๋วมากคัพเอ เค้นไปเค้นมาทราบว่าเป็นขนาดของมาดามเจนเค้า เพื่อนเราพามาค้างเลยซักตากไว้'
'ปุจฉา ทำไมเพื่อนทั้งสองถึงมาค้างด้วยกัน' เพชรพิมพ์
'ก็กูบอกมึงแล้วไงดนัย ว่าพาเพื่อนที่ออฟฟิศมาค้าง ทะเลาะวิวาทหน้าบวมมา ไม่อยากให้แม่มันเห็น'
'เล่าเสียกูนึกว่าเพื่อนผู้ชายตีกับนักเลง ที่แท้มาดามเจนนี่เองจ้า ฝึกงานที่ตึกเดียวกัน อย่านับรวมว่าออฟฟิศเดียวกันได้มั้ย'
'ว่างวันไหนอะ เรื่องนี้อยากคุยแบบเจอหน้า' เพชรสายเผือกก็มา
'เพชร เออเจอมึงก็ดี อยากถามจากผู้มีประสบการณ์'
'บีหนึ่งคิดเหมือนที่บีสองคิดมั้ย' ดนัยถาม
'ได้เสียหรือยัง ถึงมึงจะเป็นเพื่อนกู แต่ถ้ามึงทำเหี้ยกับมาดามเจนนี่แก๊งนางฟ้าของคณะ กูก็ต่อยมึงนะ' เพชรขู่
'ยังโว้ย มันก็เพื่อนกูป่ะวะ'
'แค่เพื่อนช่ะ ทำไมกูรู้สึกถึงความลนลานในข้อความที่มึงส่งมา' เพชรถาม
'ณ ตอนที่กูตอบพวกมึงคือเพื่อน หลังจากนี้ก็ให้คุกกี้ทำนายเถอะมึง'
'ไทม์ บอกได้คำเดียวว่ามึงมาถูกทางแล้ว ผายมือต้อนรับเข้าด้อมเฟมบอย'
'กูนี่รอคาราวะศิษย์พี่เลยครัช' ไทม์ตอบ พร้อมส่งสติ๊กเกอร์กวนตีนมาด้วย
บันเทิงกับเพื่อนยามเช้าจบ เพชรก็อัพไฟล์ส่งงานให้พี่บก.เสร็จพอดี เขาเดินไปเคาะห้องกระจกที่มีผู้หญิงแต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดนั่งอยู่หลังคอมพิวเตอร์
"พี่พอลล่ายุ่งอยู่หรือเปล่าครับ เพชรจะบอกว่าส่งงานให้แล้ว"
"เข้ามาสิเพชร เดี๋ยวดูพร้อมกันเลย"
เธอโหลดไฟล์แป๊บเดียว ภาพนางแบบที่เพชรลองรีทัช วางโลโก้โปรดักต์เล็กๆ ก็ปรากฎขึ้นบนจอ
ดวงตาหลังแว่นไฮแฟชั่นกวาดดู แล้วเรียกเปิดโฟลเดอร์ผลงานของนายพชร ตอนให้ส่งมาพิจารณารับเข้าฝึกงานมาดูเทียบกัน
"ภาพผลงานเก่าของเพชรดูมีพลังกว่าอีกนะ นางแบบเก่งส่งอินเนอร์ดีเลย ดีกว่าแพมเม่อีกเนี่ย เพชรก็จับอารมณ์ได้ดีทุกรูป" บก.คนเก่งของบริษัทเอ่ยชม "พี่อยากให้ลองส่งโปรไฟล์มาเก็บไว้ เผื่อนำเสนอลูกค้า น่าจะเข้าได้กับหลาย Product ยิ่งพวกเครื่องสำอางค์ผู้หญิงน่าจะดีเลย"
"พี่พอลล่าครับ นางแบบในรูปเป็นแฟนเพชรเองครับ แต่พี่เค้าไม่ได้เป็นผู้หญิงแท้ๆ นะ"
"หรอ..." คราวนี้พอลล่าถึงกับจ้องหน้าคอมใหม่ แล้วเงยหน้าขึ้นมองเพชร เด็กหนุ่มหน้าเจื่อนๆ เธอก็หัวเราะเปลี่ยนบรรยากาศ "พี่ตกใจนิดหน่อย แต่เป็นคนที่ดูดีมากเลยนะคะ แล้วก็น่าจะเป็นคู่ที่ Support กันและกันได้ดีนะ คู่รักนางแบบกับตากล้อง ขอให้เป็นความรักที่ดีนะ"
"ขอบคุณครับพี่พอลล่า...พี่ไม่ได้คิดว่าเพชรแปลกใช่มั้ย"
หญิงสาวส่ายหน้า "น่ารักดีออก เธอต้องหลงเค้ามากแน่ๆ ใช่มั้ย พี่ดูจากภาพ"
"ก็หลงมากอยู่ครับ พี่เค้าดีกับเพชรมาก"
"ดีแล้วล่ะ เข้าใจดันก็พอ โตๆ ไปเราก็ต้องการแค่นี้แหละ คนที่เข้าใจและพร้อมจะอยู่กับเราในวันที่เหนื่อย"
"ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับพี่พอลล่า"
"แล้วทำไมจู่ๆ มาถามว่ามันแปลกมั้ย"
"ก็...มีหลายคนเขาเชียร์ให้เพชรคบผู้หญิงมากกว่า"
"ประสาท อีพวกนั้นคือความรักแย่ ไม่ก็ยังไม่มีแฟน บอกเขาเอาเวลาไปหาแฟนเถอะ ไม่ต้องมายุ่งเรื่องเพชร"
เด็กหนุ่มพยักหน้า แล้วก็ขอตัวกลับไปทำงานต่อ
เรื่องเดิมไม่ทันจาง สัปดาห์หน้าก็มีคิวต้องไปออกกองถ่ายที่ทะเลต่างจังหวัด เพชรนี่กุมขมับเลยเมื่อเห็นชื่อนางแบบและทีมงาน
นักศึกษาฝึกงานกลับถึงบ้าน ก็คลานเข่าต้วมเตี้ยมไปหาพี่คนสวยที่นั่งทำงานอยู่ตรงโต๊ะเล็กหน้าโซฟา
พี่เขาขยับมาหาก็นอนแหมะทำลงไปบนตัก หันหน้าซุกพุงเสียเลย
"หิวแล้วหรอคะ รอแป๊บเดียว พี่ศิกำลังจะเสร็จแล้ว"
เพชรพยักหน้าหงึกๆ เลิกชายเสื้อเชิ้ตของคุณพี่ขึ้นแล้วจุ๊บท้องหยอกเย้า
"เนี่ย มาทำให้พี่ช้า"
เพชรวางเสื้อลง แล้วยกมือโอบรอบเอวนอนเฉยๆ แทน เป็นสัญญาณว่าไม่ซนแล้ว
ใช้เวลาไม่นานตามที่บอก ศศิก็แปลหน้าสุดท้ายเสร็จ เขาปิดคอมแล้วพอก้มลงมาก็เห็นว่าเพชรนอนมองตาแป๋วอยุ่ก่อนแล้ว ทั้งรักทั้งเอ็นดู
"ลุกเร็ว พี่ศิไปผัดข้าวให้กิน"
"พี่ศิ..." เพชรยังนอนหงายคุยกับพี่
"คะ? "
"วันศุกร์เพชรมีไปถ่ายงานกับออฟฟิศแหละ ต้องนอนค้างด้วย"
"อ่าหะ"
"พี่ศิไปด้วยมั้ย"
"เพชรไปทำงานหนิ แล้วพี่ศิจะไปกวนได้ไง"
"ไม่กวนๆ "
"ถึงพี่ไม่ไปกวน เราก็จะห่วงหน้าพะวงหลังอยู่ดี เอาเป็นว่าพี่ศิไปรับวันกลับดีกว่า เคมั้ย"
น้องยื่นปากเหมือนจะงอแง แล้วก็ลุกขึ้นกอดศศิแน่น
"ไม่สบายใจอะไรรึเปล่าคะ"
"แพมเม่เป็นนางแบบ"
ศศิพยักหน้ารับทราบ
"กลัวเค้าหรอเพชร"
เพชรพยักหน้า "เพชรไม่อยากให้พี่ศิรู้สึกไม่ดี"
"เพชรเลือกงานไม่ได้หรอก ถ้ายังอยากเป็นตากล้อง แล้วเค้าเป็นนางแบบอยู่ยังไงก็ต้องเจอกัน เพชรทำตัวเหมือนปกตินั่นแหละ ถ้าเราไม่หวั่นไหวเสียอย่าง เค้าจะมายุ่งกับเพชรได้สักกี่วันกัน"
"ทำไมไม่หึงหรือกังวลอะไรเลยอะ"
"เพราะพี่สวย" พูดจบแล้วศศิก็หัวเราะร่วน
"เออ...จริง" เพชรพยักหน้าเห็นด้วย "วันนี้พี่ บก. ชมพี่ศิด้วยว่าสวย"
"พี่ก็ว่าพี่สวยกว่าเค้าค่ะ" ศศิชมตัวเองแล้วยักไหล่ดุ๊กดิ๊กแสนจะน่ารัก
"มันเขี้ยวยัยบี๋หวะ ฟัดได้ป่ะ"
"เนี่ย เห็นมั้ยเพชรหลงพี่อย่างกับโดนของ พี่จะไปกลัวทำไม"
เพชรพยักหน้า ยัยบี๋เขาก็น่าหลงจริงๆ นั่นแหละ
"พี่มั่นใจว่าพี่มีดี และม่ันใจคนของพี่ว่าซื่อสัตย์ เพราะฉะนั้นแค่เด็กคันๆ อยากแย่งของของคนอื่นพี่ศิไม่กลัว หรอกค่ะ"
เพชรยกสองนิ้วให้ยัยบี๋เลย สตรองมากค่ะ
"สองนิ้วพี่ไม่เอานะคะ พี่เอาเก้านิ้วอันนี้" มือเรียวสวยที่ปลายนิ้วแต่งแต้มสีเบจแบบผู้ดีไว้รวมมือเพชรให้หลบไปอีกทาง จากนั้นมือที่ว่างของศศิก็ล้วงวางลงบนเป้ากางเกงนักศึกษา นวดคลึงเบาๆ พลางบังคับดวงตาของอีกฝ่ายให้จับจ้องมองหน้าซึ่งกันและกัน
เพชรรู้สึกเป็นท้อ เขาอุตส่ากังวลมาหนึ่งบ่ายถ้วน แต่ดูสิ ดูยัยบี๋ตัวแสบสิ สนใจอะไรบ้างมั้ย
"ทำกิจกรรมกระชับความสัมพันธ์ในครอบครัวกันดีกว่าเพชร...พี่ศิเครียดงานมาทั้งวันแล้ว" ไม่พูดเปล่า ผลักน้องนอนหงายลงไปบนผืนพรม แล้วก็คลานขึ้นไปคร่อมไว้ กระดกก้นงอนราวกับนางแมวป่า
"แล้วข้าวเย็นเพชรล่ะ" ชายน้อยของเรายันไหล่พี่เขาไว้
ศศิผละหน้าออกไป นั่งทับส้นเท้าตรงเป้าเพชรนั้นแหละ! แล้วยกมือปิดปากทำเสียง อุ๊บซ์! ได้อย่างน่าหมั่นไส้ที่สุด "งั้นไปทำในครัวมั้ยคะ พี่ผัดข้าวไปด้วย น่าจะเร้าใจดี"
ยอมแล้วทูนหัว เป็นหลัวศศิต้องไม่เขินอาย เพชรทอดถอนใจ รั้งมือพี่ที่ทำท่่าจะลุกออกไปให้นั่งลงที่เดิม
"ทำตรงนี้แหละครับ แล้วข้าวเดี๋ยวโทรสั่งเอา"
ศศิเม้มปากพยักหน้า เขินอายมากมั้ง
เพชรเลิกชายเสื้อพี่เขาขึ้น แล้วถอดออกผ่านศีรษะให้ ศศิเองก็รั้งเอายางเกลียวที่ใช้ขมวดผมเป็นมวยให้คลายออก สยายผมดกดำยาวสลวย กลิ่นหอมอ่อนๆ พัดผ่านเข้าจมูกเพชรพอดี
มันตกมารุ่ยร่ายปกปิดช่วงลำคอและเนินอก จนเพชรต้องเกี่ยวไปไว้หลังหัวไหล่ให้ เปิดเผยความงดงามน่าหลงใหลของเรือนร่างนั้น
"ให้ถอดมั้ย" ศศิถามพลางพับมือไปด้านหลังเตรียมปลดตะขอบาร์
เพชรส่ายหน้า
"ใส่ไว้แบบนี้มีอารมณ์กว่า เดี๋ยวเพชรถอดให้เอง"
"เด็กแก่แดด"
"ก็พี่น่ากินไปหมด ผมไม่หวั่นไหวตายก็บุญแค่ไหนแล้ว"
"งั้น...ก็กินซะให้อิ่มค่ะ เด็กกำลังโต"
เพชรยกมือตบสะโพกทั้งสองข้างของยัยบี๋ด้วยความมันเขี้ยว
ศศิยิ้ม เธอก้มหน้าลงไปใช้ปลายจมูกไล้กับแก้มของเพชร ยิ้มใส่ตาให้กันแล้วก็จูบเริ่มต้นความหวานยามเย็น
หลังหมดรอบความหวาน ศศินอนซุกตัวเพชรอยู่บนโซฟา ยังคงกอดน้องแน่น แล้วก็แหงนหน้าขึ้นจูบน้องไปมาอย่างรักใคร่ เพชรกดสั่งอาหารในไลน์แมนไปมือหนึ่ง อีกมือก็ช้อนรองไว้ใต้ศีรษะคนพี่ให้เขาหนุนให้พอใจ
เสียงโทรศัพท์จากบริการส่งอาหารมาถึง เพชรกดรับแล้วลุกออกไป ปล่อยให้พี่นอนหนุนหมอนอิงนุ่มๆ รอ
"เพชรหยิบผ้านวมในห้องมาห่มให้พี่ก่อน"
เด็กหนุ่มมองหน้าคนร้องขอที่นอนเปลือยเปล่าอยู่บนโซฟาแล้วนึกหมั่นไส้ เสื้อผ้าก็กองอยู่ตรงนั้นไม่รู้จักใส่ ยังจะขี้ยั่วนอนซุกผ้าห่มอยู่ได้
"ทำไมไม่แต่งตัวครับ"
"เผื่อเพชรไม่อิ่มข้าวเย็น"
เพชรมองราวกับจะคาดโทษ แต่คนตัวนุ่มก็จับแขนน้องแกว่งไปมา
"เร็วๆ ซี่ พี่ศิหนาวนะ"
คนน้องถอนหายใจ เพราะเถียงไปก็เท่านั้นเดินไปหยิบผ้าผืนโปรดมาให้พี่เขา ห่มให้เสร็จเรียบร้อย จุ๊บหน้าผากไปอีกทีก็ค่อยเดินออกจากห้องไป
ในที่สุดวันที่เพชรต้องไปต่างจังหวัดก็มาถึง ศศิขับรถมาส่งเพชรที่ออฟฟิศ เพชรเห็นพี่พอลล่ายืนจิบกาแฟอยู่หน้าตึกพอดี จึงอยากแนะนำให้พี่ศิรู้จัก คนสวยจอดรถแล้วลงไปกับแฟนเด็กแต่โดยดี
"สวัสดีครับพี่พอลล่า"
"อ้าวเพชร มาเช้าเชียวคนที่สองต่อจากพี่เลย" บก.คนเก่งยิ้มรับ แล้วมองเลยไปที่คนข้างๆ เพชรที่กำลังยกมือสวัสดีเธอเช่นกัน
"นี่แฟนเพชรครับ พี่ศิ"
"คนนี่นี่เอง สวัสดีค่ะ ไปด้วยกันมั้ยคะ" เธอถามอย่างเอื้ออารี
"ศิไม่ไปกวนดีกว่าค่ะ เพชรจะได้มีสมาธิกับงาน"
พอลล่าพยักหน้ารับ ชอบใจที่อีกฝ่ายวางตัวดี ทั้งที่ก็พอได้ยินข่าวมาบ้างว่าเด็กฝึกงานคนใหม่ค่อนข้างเป็นที่ถูกใจของสาวๆ ทั้งในออฟฟิศและนางแบบที่เข้ามาร่วมทำงาน
"เพชรตั้งใจทำงานดีค่ะ มีวินัยแบบนี้ดี อนาคตรุ่งแน่นอน"
"ถ้าเพชรดื้อ ศิจะตีให้เองค่ะ" คนสวยว่า แล้วก็ได้เห็นน้องหันมาทำตาโตใส่
รถของทีมงานอื่นๆ ขับเข้ามาพอดี ศศิเลยขอตัวกลับจะได้ไม่เป็นที่วุ่นวาย เพชรเดินไปส่งที่รถ ย้ำให้พี่ขับกลับดีๆ แล้วก็จุ๊บลากันทีนึงผ่านหน้าต่างฝั่งคนขับ จากนั้นศศิก็พาเจ้าเต่าฟ้ากลับคอนโด
เพชรมองรถจนเลี้ยวพ้นซอยไป ก็หันหลังเตรียมเอาเป้ไปเก็บหลังรถตู้ ได้เจอกับพี่เต๊าะ พี่ผู้ช่วยตากล้องคู่กรณี
"สวัสดีครับพี่" เพชรยกมือไหว้ก่อนตามลำดับอาวุโส
"เมื่อกี้แฟนมึงหรอ"
"ครับ"
"ที่บอกว่าเป็นกะเทยนะหรอ"
"ครับ"
"หุ่นแซ่บฉิบหาย กูเข้าใจแล้วว่าทำไมมึงถึงยอมเอาข้างหลัง"
"ครับ" เพชรตอบทั้งที่กำมือแน่น
"แต่กูว่านะ ให้เขาแปลงเพศให้มึงก็ยังดี ยังไงใจมึงจริงๆ ก็คือชอบผู้หญิงใช่มั้ย นี่กูเตือนเพราะเป็นห่วงนะ" เต๊าะตบบ่าเพชรด้วย
ร่างสูงเบี่ยงตัวหลบมือนั้นแล้วบอกว่า "ผมขอตัวไปเก็บของก่อนนะครับ"
"ผู้ใหญ่เตือนแล้วไม่ฟัง ระวังไว้เหอะมึง"
เพชรขึ้นมานั่งสงบอารมณ์ในรถ เขานึกไม่ชอบเพื่อนร่วมงานแบบนี้เลย ได้แต่ภาวนาให้ไม่ต้องมีจังหวะได้พบเจอกันบ่อยๆ
รถตู้ออกจากกรุงเทพฯ ใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมงก็ถึงโรงแรมที่พัก ซึ่งใช้หาดและสวนน้ำในโรงแรมเป็นโลเกชั่นสำหรับถ่ายงานในครั้งนี้ เพชรลงไปช่วยเซตไฟ สักพักก็ได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าดดังมาจากมุมหนึ่งของสระนำ้
แพมเม่มาพร้อมช่างแต่งหน้าทำผม
เพชรหันหลังหลบทันที ทำเป็นวุ่นวายกับไฟฉาก
"เพชร! " เสียงตะโกนดังจนหันมามองกันทั้งกอง
พี่ไลท์ติ้งดีไซเนอร์ เงยหน้ามายักคิ้วหยอก แล้วบอกว่าให้ไปรับหน้าเถอะ ก่อนที่นางจะวีนแล้วถ่ายยากกันทั้งกอง
หญิงสาวแต่งหน้าบางๆ มาแล้ว มั่นใจว่าตัวเองจะสวยสะกดสายตา แถมยังนุ่งสายเดี่ยวกับกางเกงขาสั้นจู๋ ที่เพชรยังต้องขมวดคิ้ว ไม่ได้ห้ามแต่งนะ แต่มาทำงานก็ดูกาลเทศะหน่อยมั้ยล่ะ
"สวัสดี แพมเม่"
"ต่างหูแพมล่ะ" เธอแบมือมาตรงหน้า แล้วถามเสียวดัง
เพชรขมวดคิ้ว ก็วันก่อนไลน์ถามว่าให้ส่งคืนที่ไหน ก็บอกว่าไม่เอาคืนแล้ว
"ก็ข้างที่แพมทำตกไว้ที่ห้องเพชรไง ต้องใช้แล้วนะ" เสียงดังขึ้นไปอีก
"อะไรยังไงคะคู่นี้" ช่างแต่งหน้าถามขึ้นทันที หน้าตาอยากรู้และเตรียมกระจายข่าวมากเว่อร์
"เพชรไม่ได้เอามาด้วย แต่วันกลับแฟนเพชรมารับ เดี๋ยวให้ 'แฟนเพชร' หยิบมาคืนให้นะ" ชายหนุ่มย้ำทุกคำว่าแฟน จนช่างทำผมต้องมาสะกิดช่างแต่งหน้าว่าสถานการณ์ชักไม่ค่อยดี
แพมเม่พยักหน้าแบบขอไปที เสียงผู้ชายมันดังกว่าเสียงเธออยู่แล้วหนิ ได้ยินกันทั้งกองแล้วมั้ง
"เราไปแต่งหน้าก่อน เจอกันตอนถ่าย"
เพชรตอบอือเบาๆ แล้วก็ปล่อยให้สามสาวเดินผ่านไป ผู้จัดการที่พึ่งหิ้วกาแฟเดินมาถึงเพชรก็รั้งเธอไว้ก่อน
"มีอะไรคะ" เธอเห็นเพชรใส่ชุดสต๊าฟของบริษัทก็เลยนึกว่าเรื่องงาน
"ผมฝากพี่เตือนแพมเม่หน่อยได้มั้ย คือไม่อยากให้พูดอะไรกำกวมแบบเมื่อสักครู่"
"แล้วเมื่อกี้พูดอะไรกันคะ พี่ไม่ได้ยิน"
เพชรถอนหายใจ "แพมเม่บอกว่าลืมต่างหูไว้ที่ห้องผม"
คราวนี้ผู้จัดการตาโต
"ซึ่งจริงๆ คือทำหล่นไว้ตอนผมช่วยหิ้วของไปส่งที่รถ รถก็จอดที่ตึกบริษัท"
เธอพยักหน้ารับทราบ
"ผมเป็นผู้ชาย แล้วก็ไม่ได้มีชื่อเสียงโด่งดังอะไรด้วย แต่แพมเม่เขาเป็นผู้หญิง ถ้ามีข่าวเสียหายขึ้นมา เขานั้นแหละจะลำบากกว่าผม"
"ได้ค่ะ พี่จะไปเตือนให้"
เพชรยกมือไหว้ขอบคุณแล้วหันกลับไปกะจะไปช่วยทำงานต่อ แต่ก็เจอพี่เต๊าะจนได้
อยากตะโกนเรียกพี่ตากล้องให้มาลากลูกน้องพี่ไปเก็บที
"ไงไอ้เพชร ใจมึงอยากได้เขาแล้วอะดิ กูเห็นนะมีต้งมีเตี้ยมกับผู้จัดการ"
"คนละเรื่องแล้วพี่"
"เขาจีบมึงขนาดนั้นทำไมมึงไม่เอาวะ หน้าตาก็สูสีกับแฟนมึงนะเว่ย แถมเป็นผู้หญิงจริงๆ ด้วย"
"พี่...สวยอะ เดี๋ยวก็เบื่อ แต่พี่ศิอะเขารับผมได้ทุกอย่าง ผมว่าผมรักเขาที่ตรงนี้มากกว่า"
"โลกสวยไปเถอะมึง พอโตอะ พ่อแม่มึงอีกอะ คบตุ๊ดมันจะไปยั่งยืนอะไร หรือไม่มึงลองคุยกับแพมเม่ไปด้วยมั้ย ยังไงแฟนมึงก็ไม่รู้หรอก"
"ผมไม่ใช่คนเหี้ยอะพี่ ขอโทษนะที่ไม่กล้ามีความคิดแบบนั้น"
"มึงด่ากูหรอไอ้เพชร สัส!! " เต๊าะกระชากไหล่รุ่นน้อง เพชรปัดมือออกอย่างไม่ยอมเช่นกัน อีกฝ่ายยุ่งเรื่องส่วนตัวเขามากเกินไปแล้ว
"มีเรื่องอะไรกัน" พอลล่าเดินเข้ามาพอดี เห็นเด็กไฟแรงของเธอหน้ายุ่ง กับพนักงานในออฟฟิศที่ตำแหน่งไม่ขึ้นสักทีแล้วก็ขมวดคิ้ว
"ไม่มีอะไรหรอกพี่พอลล่า ผมแค่ช่วยแนะนำงานน้องมันนิดหน่อย"
เธอถอนหายใจ "ถ้าเรื่องงานก็แยกย้ายกันไปทำได้แล้ว ถ่ายสี่โมง เดี๋ยวไม่ทัน"
"ครับ"
"ครับ"
สองคนรับคำใกล้เคียงกัน แต่เพชรยังหัวร้อนไม่หาย หากยังมีปัญหากับพี่เต๊าะมากๆ เขาอาจต้องบอกพี่พอลล่าว่าขอไม่ทำงานที่เกี่ยวข้องกับผู้ช่วยตากล้องคนนี้แล้ว
สี่โมงเริ่มถ่าย แพมเม่มาในชุดกีฬาทางน้ำกับคอนเซปต์ adventure เธอต้องโพสต์กับเก้าอี้ริมสระ นอนลอยในห่วงยางเก๋ๆ จิบน้ำจากแก้วเว่อร์ๆ แล้วก็ลงไปเล่นน้ำตามบรีฟบอร์ดก็คือต้องมีท่าสะบัดผมเป็นวงโค้ง เพชรเห็นแล้วแอบนึกถึงตอนถ่ายแบบพี่ศิ ดังนั้นเวลาแพมเม่ลงไปโพสท่าเลยมีคนเห็นว่าเพชรอมยิ้ม
คือตาเพชรอะมองนางแบบตรงหน้าแหละ
แต่ใจหนะ...มันลอยไปหาคนที่กรุงเทพฯ
เต๊าะ ผู้ช่วยตากล้องเห็นแล้วก็อดหาเรื่องไม่ได้
"ปากมึงบอกไม่เอาๆ แต่มองเขาตาเยิ้มเลยนะไอ้เพชร"
คนที่หวานหอมอยู่ในช่วงมโนของตัวเองถึงกับต้องลอบถอนหายใจ
"แล้วแต่พี่จะคิดครับ" พูดจบก็หันไปเสนอความเห็นกับพี่ช่างภาพหลักเกี่ยวกับท่าโพสของแพมเม่ เนื่องจากเขาเคยถ่ายศศิในมุมแบบย้อนแสงเน้นส่วนเว้าโค้งมาก่อน งานเซตนี้มีบรรยากาศคล้ายแบบนั้น เลยลองออกไอเดียดู
"เฮ้ย แบบเพชรแนะนำคือดีเลย เข้ามาฝึกไม่กี่วันแต่ความคิดเห็นมึงมีประโยชน์มากไอ้น้อง" ตากล้องชื่อพี่เกี๊ยวชม
"ขอบคุณครับพี่"
แต่การกระทำแบบนั้นยิ่งไปเพิ่มไฟหมั่นให้เต๊าะเข้าไปอีก แผนการณ์บางอย่างจึงก่อตัวขึ้นในสมองอย่างฉับพลัน
TBC
ตัดฉับๆ เบย ช่วงนี้งานเข้า เขียนช้าหน่อยนะค้าบบบ
#อยากเรียกเธอว่าบี๋ อย่าลืมคุยกันน่ารอตอบใน ทวิตตต
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
