Chapter 23
ในที่สุดเพชรก็เก็บเงินพอที่จะซื้อแหวนเพชรเรียบ ๆ สองวงคู่กัน วันนี้เขาว่าจะแว้บไปเอา แล้วสวมให้พี่ศิตอนเย็นที่คอนโดสุดแสนจะโรแมนติก เพราะฉะนั้นเช้านี้ระหว่างเราจึงอ่อนหวานเป็นพิเศษ
ช่วยพี่เขารูดซิปชุดเดรสยาว ทรงตามสมัยนิยม ช่วยรวบผมผูกโบว์ให้ แถมยังเลือกต่างหูไข่มุกใส่ให้ด้วย
ศิเองก็ช่วยเพชรพับแขนเสื้อเชิ้ต จัดปกดูแลความเรียบร้อย ก่อนจะจูงกันลงไปด้านล่าง
"คุณแม่วันนี้น้องเพชรไปส่งพี่ศิเองนะ"
"แล้วคุณแม่ล่ะคะ" ปกติพัชรินทร์กับศศิ นั่งรถไปด้วยกัน มีคนขับรถให้เรียบร้อย
"คุณแม่ก็ไปกับลุงสมหมายเหมือนเดิม"
"นี่คือลูกที่ฉันคลอดมาสินะ" คุณพัชรินทร์ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา ลูกชายเลยเข้าไปกอดอ้อน
"วันนี้ครบรอบสามปี"
"จ้า...จะกี่ปีก็หวานเลี่ยน คนแก่เบื่อ" พัชรินทร์ผผลักหััวลูกชายออก แล้วลงมือทานมื้อเช้า ศศิรู้สึกผิดนิดนึง แต่ถ้าจะให้ขัดใจน้องรายนั้นน่าจะน้อยใจเก่งกว่าคุณแม่
เมื่อคุณพัชรินทร์ขึ้นรถของบริษัทไป เพชรก็จูงมือศศิไปขึ้นรถบ้าง เขากำชับพี่เมื่อมาถึงตึกว่าเย็นนี้จะมารับ ศศิที่รู้ว่ามันเป็นวันพิเศษก็ไม่อิดออด
เพชรที่ยังเป็นตากล้องประจำของนิตยสารดังรีบเคลียร์งานในส่วนของวันนี้ให้เสร็จ หากออกก่อนเวลาได้เขาก็จะทำแต่ปรากฎว่าพอใกล้เย็นทุกคนก็เหมือนพร้อมใจกันชวนไปออกนอกลู่นอกทาง
"เพชรกูได้บัตรดูคอนเสิร์ตมาฟรี คืนนี้ไปกัน"
"ไม่ กูมีนัดกับแฟน"
"มึงอย่ามากลัวเมีย"
"เมียกูน่ารักมาก ไม่น่ากลัว กูรักกูหลง กูอยากเจอหน้าเขาตลอดเวลา"
เพชรพล่ามยาวจนเพื่อนต้องล่าถอย จบไปกับคนที่หนึ่ง
"เพชรกินเหล้ากัน วันเกิดไอ้สอง มันเลี้ยง"
"เดี๋ยวกูไปแฮปมันเอง แต่คืนนี้มีนัดกับพี่ศิแล้ว"
"เบี้ยวนัดสักวันจะตายมั้ย นั่นเพื่อนเลยนะเว่ย"
"ไม่ได้นั่นเพื่อน แต่นี่สุดที่รัก ขอโทษจริง ๆ มึง วันนี้ครบรอบของพวกกู"
"เออ..แล้วแต่มึงเลยงั้น" เพื่อนเห็นว่ามีเหตุผลเพียงพอก็ไม่เซ้าซี้ต่อ
"น้องเพชร มีงานฟรีแลนซ์ด่วนเข้ามา ถ่ายรูปปาร์ตี้ที่ผับคืนนี้รับมั้ย สาวเพียบนะจ๊ะ"
"ไม่ดีกว่าครับพี่ไว้คราวหน้า คืนนี้ผมขอไปดูหน้าแฟนตัวเองก่อน สวยสุดในใจผมแล้วครับ"
"ฮิ้ววววว~"
"เหม็นคนอวยเมีย"
"ฮิ้ววววว~"
สารพัดคำชวนที่สะพัดเข้ามาแต่เพชรก็ปฏิเสธไปจนหมด กว่าจะฝ่าดงคนออกมาได้จนขับรถไปถึงตึกออฟฟิศคุณแม่ พี่ศิก็ลงมายืนรอแล้ว ส่วนคุณพัชรินทร์กลับบ้านไปกับรถประจำตำแหน่ง
"รอนานมั้ยครับ" เพชรถามทันทีเมื่อพี่คนสวยขึ้นมานั่งบนรถ
"พี่ศิพึ่งลงมาเองค่ะ เซ็นต์เอกสารให้ฝ่าย HR อยู่"
"เป็นผู้บริหารคนสวยหรอคะ เก่งจังแฟนใครน้อ" เพชรยื่นหน้าไปหอมแก้มคนรัก
"เป็นแฟนคนนี้" ศศิจิ้มอกเพชรจึก ๆ ยิ้มจนแก้มเป็นก้อนกลม ขนาดอายุเข้าเลขสามแล้ว พี่เขายังสวยไม่เปลี่ยนเลย อยู่ใกล้ได้ไม่มีเบื่อ เพชรรวบมือที่มาซนตรงหน้าอกคนอื่นกุมไว้ สอดนิ้วประสานเข้าไปแล้วยกมาไล่จุ๊บไปทีละนิ้ว เติมความหวานให้กันตลอดเส้นทางที่กลับสู่คอนโด
"แล้วจะกินอะไรอะ ที่คอนโดนเจ้าบี๋ไม่มีของสดแล้วนะ"
"ผมสั่งอาหารทะเลมาแล้วครับ มีปูนึ่งด้วย"
ศศิยิ้มร่าเริง "เจ้าบี๋รู้ใจที่สุดเลย"
เมื่อขับรถมาถึง ร้านอาหารก็โทรมาพอดี เพชรลงไปรับของ แล้วกลับขึ้นมาแกะใส่จานวางเรียงรายเต็มโต๊ะ ศศิพึ่งออกมาจากห้องนอนเธอไปอาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดลำลองสบาย ๆ
"เพชรไปเปลี่ยนชุดก่อนมั้ย เดี๋ยวพี่ศิทำต่อเอง" คนพี่เข้ามาสวมกอดด้านหลัง กลิ่นอาบน้ำใหม่ กับสบู่หอม ๆ ทำให้มือคนที่แกะกล่องปูอยู่อ่อนลงทันที แล้วต้องหันมาดมฟุดฟิดซุกคอพี่เขาเหมือนลูกหมา
"งื้อ จั๊กจี้" ศศิว่า เพชรหัวเราะร่าเริง แล้วกลับมาแกะกล่องที่ค้างอยู่ให้เสร็จ โดยมีศศิกอดเอวอยู่เหมือนเดิม
"รักเพชรจัง" คนสวยว่าเบา ๆ
มันเป็นความธรรมดา ความเป็นทุกวันที่ได้ใช้ชีวิตร่วมกันแล้วมีความสุขเหลือเกิน
"เพชรก็รักบี๋"
และพวกเขาก็บอกรักกันแสนง่าย บอกได้บ่อย ๆ เพราะหัวใจเต้นเป็นคำนั้นตลอดเวลา
ศศิไล่แฟนหนุ่มไปอาบน้ำ ระหว่างรอเธอก็ไปทำน้ำผึ้งมะนาวโซดาใส่เหยือกไว้รอ เพชรวิ่งผ่านน้ำแบบห้านาทีเสร็จ ก็ลงมาสวมร่างยอดนักแกะปูในตำนาน ศศิเพียงแค่รอกินเท่านั้น
พอหยิบตัวแรกมาแกะกระดอง
"โอ๊ะ...ปูตัวนี้มีแหวนซ่อนอยู่"
ซีนปลอมมาก ศศิขำ ฐานรองแหวนน้องเขาคืออกปูม้า มันเป็นแหวนวงบาง ๆ ฝังเพชรรูปหัวใจ โรแมนติกมากมั้ง ว่าแล้วก็ยื่นน้องปูมาให้เธอ
"พี่ศิหยิบไปเร็ว"
แหนะมีสั่ง
"ของแบบนี้เขาต้องให้ว่าที่สามีสวมให้ค่ะ" ศศิไม่ใช่สาวน้อยไม่รู้ความสักหน่อย ทันมุกเจ้าบี๋อยู่หรอก
"พี่ศิไม่ตื่นเต้นหรอ แบบทำไมถึงมีแหวน มาจากทะเลหรือเปล่า ปูมันกินเข้าไปหรอ อะไรแบบนี้!! "
"เพชรค้าบ พี่ศิสามสิบแล้วลูก พี่ศิรู้ว่าเพชรตั้งใจเอามาเซอร์ไพรส์"
น้องบึนปาก ยัยบี๋แก่เกินไปสินะ!
คนพี่เห็นหน้าไม่ได้ดั่งใจนั่นแล้วก็เอ็นดู
"อ่าตื่นเต้น ๆ เร็ว ๆ สิ ใส่ให้พี่เร็ว! " ศศิยื่นมือซ้ายไปตรงหน้าเพชร แล้วกรีดนิ้วรอ
"พี่ตกลงแต่งงานกับผมแล้วใช่มั้ย"
"ประโยคมันแปลก ๆ นะคะ แต่พี่ศิหนะไม่ไปไหนแล้วแน่ ๆ "
"อื้อ เพชรก็ไม่ไปไหน แต่งงานกัน อยู่เป็นบี๋ของกันและกันไปนาน ๆ เลยนะครับ"
แม้แหวนจะเลอะ ๆ ไข่ปูไปบ้างแต่ก็ส่องประกายแวววาวจับตา ศศิสวมอีกวงที่ซ่อนอยู่ใต้กระดองปูตัวที่สองให้เพชร จากซีนที่มันควรจะโรแมนติก ทำไมมันถึงดูฮาและเห็นแก่กินพิลึก แต่ก็เป็นแบบนี้แหละ ไม่ต้องสร้างภาพให้ดูดีเหมือนใคร ไม่มีแม้ถ้อยคำหวานซึ้ง แต่ศิรู้ว่าเพชรพยายาม น้องตั้งใจทำงาน รับจ็อบเสริมเพื่อเก็บเงินมาซื้อแหวนหมั้นให้เธอ
เพราะ...เพชรเป็นแบบเพชร ศิเป็นแบบศิ มันเลยกลายเป็นความรักที่ลงตัวระหว่างเรา
"ยังเหลือสินสอดอีก เฮ้อ...เพชรเก็บเงินเหนื่อย" น้องว่าเมื่อถ่ายรูปมือสองมือที่มีแหวนอยู่บนนิ้วลงอินสตาแกรม
"พี่ศิไม่รีบ" คนสวยบอก ไม่ใช่ว่าเธอเห็นแก่เงิน แต่เพื่อให้เพชรได้รู้สึกภูมิใจในตัวเองว่าสามารถดูแลศศิได้จริง ๆ เธอก็ตามใจน้อง ให้ได้แสดงศักยภาพความเป็นสามีอย่างเต็มที่ หากเป็นคู่ชายหญิงเธอจะได้มั่นใจว่าจะมีความสามารถเลี้ยงดูลูกให้ได้รับแต่ส่ิงดี ๆ แต่สำหรับคู่ที่ไร้ทายาทคล้องใจ เพชรก็ยังให้เกียรติเธอถึงเพียงนี้ ไม่ใช้สักแต่ฉกฉวยมาอยู่บ้าน โดยไม่แคร์ขนบธรรมเนียม
"แล้วรู้หรอว่าต้องหาเท่าไหร่" ศศิถาม
"ก็ประมาณ ๆ เอา เทียบกับเพื่อนรุ่น ๆ เดียวกันที่ต้องเก็บเงินแต่งงาน"
ศศิพยักหน้า เธอมองตาเพชร ซึมซับความรักจากแววตาอีกฝ่าย มันมีแต่มากขึ้นกับมากขึ้นไม่ลดลงเลย วันนั้นที่เพชรกลับมาขอคืนดี เธอตัดสินใจไม่ผิดจริง ๆ ที่ยอมให้โอกาส
ให้โอกาสทั้งเพชรและตัวเอง ได้เรียนรู้คำว่า 'รัก' อีกครั้ง
ศศิน้ำตาซึมออกมาอย่างไม่รู้ตัว
"บี๋ร้องทำไม เสียใจที่เพชรจนหรอ เพชรจะรีบรวยนะ รอก่อนนน" น้องแหกปากโวยวายดับอารมณ์ซึ้งของเธอไปหมด ศศิโบกไม้โบกมือ แต่น้ำตามันกลับยิ่งไหลไม่หยุดเพราะเจ้าตัวดีเข้ามากอดไว้แน่ แถมยังลูบหัวโอ๋ ๆ เธอด้วย
"พี่ศิซึ้งค่ะ ดีใจที่กับความรักของเราสองคน"
"โถ...ไอ้เราก็ใจหายใจคว่ำหมด"
"ไม่มีเงินสักบาทพี่ก็รัก เพราะพี่รวย พี่เลี้ยงเพชรไหว"
"นั่นไง หน้าใสใจป๋าอีกแล้ว"
"พี่ชอบเลี้ยงเด็ก คริคริ"
"คริอะไร ยัยตัวแสบ เดี๋ยวจะโดนทำโทษ"
"ทำโทษหนูหน่อย ทำโทษหนูเลยค่ะแด๊ด" ศศิปีนขึ้นไปนั่งคร่อมตักแฟนหนุ่มอย่างขี้เล่น
"กินข้าวก่อนหนู กินให้เสร็จจะได้มีแรงขย่มป๋า"
ทั้งคู่ยิ้มให้กันแล้วก็หัวเราะอย่างมีความสุข พอรู้ว่ามีอะไรรออยู่ก็รีบตักข้าวเข้าปาก จากนั้นก็ไปล้างไม้ล้างมือ จับจูงกันขึ้นห้องไป
ค่อย ๆ ถอดเสื้อผ้าแล้วโจนจ้วงเข้าหากันอย่างรู้งาน บนเตียงหลังใหญ่เพชรนอนเอนหลังกับกองหมอน ศศิขึ้นมานั่งทับอยู่บนหน้าขา เพชรใช้สองมือกำรอบอวัยวะเพศต่างขนาดไว้ด้วยมือเดียว
"อยากให้พี่ศิแปลงเพศมั้ย" ศศิถามขึ้น
"พี่ล่ะอยากแปลงมั้ย" ถามพลางก็ลูบไล้ทั้งคู่ขึ้นลงไปด้วย
"ใจนึงก็อยากจะได้เป็นผู้หญิงเต็มตัว แต่ก็กลัวเจ็บ กลัวอ๊องด้วย เลยไม่ผ่าดีกว่า"
"คุณเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในสายตาผม"
"ปากหวานเก่ง"
เพชรจูบปาก จูบทรวงอกทั้งสองข้าง ผลักศศิให้นอนหงายลงไปกับพื้น
ชายหนุ่มก้มลงจูบปลายเบบี้แครอท ก่อนจะพูดว่า "ผมรักตรงนี้ของคุณมาก"
จากนั้นเพชรใช้ปลายนิ้วเขี่ยดอกเบญจมาศของพี่เบา ๆ "แม้กระทั่งตรงนี้ของคุณ คือดีที่สุด"
"อื้อ...คนนิสัยไม่ดี"
"ผมตกหลุมรักทุกตารางนิ้วของเมีย คือนิสัยไม่ดียังไง"
"แกล้งให้พี่ศิเขินอีกแล้ว"
เพชรเคลื่อนตัวไปเท้าแขนริมศีรษะพี่เขา แล้วก้มลงประกบจูบปาก ดูดดื่ม เนิ่นนาน
"พี่ศิครับ ไม่ว่าพี่จะเป็นแบบไหน เพชรยืนยันคำเดิมว่า...รัก"
"อื้อ ขอบคุณนะ...เพราะความรักของเพชรก็คือส่วนหนึ่งของศศิเหมือนกัน"
คนน้องพยักหน้า แล้วเคลื่อนตัวลงจูบแผลใต้ฐานอกศศิซ้ำ ๆ มันเป็นจุดที่เขาเสน่ห์หาเป็นพิเศษ และศศิเองก็ต้องส่งเสียงครางเล็ก ๆ ออกมาให้ชื่นใจ
การเล้าโลมของเพชรทำอย่างค่อยเป็นค่อยไป มันนุ่มนวลเสมอตั้งแต่ครั้งแรกเป็นต้นมา ศศิเองก็แอ่นตัวรับทุกสัมผัสอ่อนหวานด้วยความกำซาบใจ
ดอกไม้ของเธอถูกรุกล้ำ แต่เพชรก็รู้ว่าจะทำอย่างไรให้เธอผ่อนคลาย เขาขยายมันที่ละนิดรอให้มันพร้อมมอบความสุขให้เราสองคน
ศศิยกสะโพกอำนวยความสะดวกยามเพชรเคลื่อนตัวเข้ามา จากนั้นก็มองตากันจูบกันโดยส่วนที่เชื่อมระหว่างคนสองคนขยับเข้าออกหากันบรรเลงเป็นท่วงทำนองแสนหวาน
เมื่อจบเพลงที่หนึ่ง เพชรกอดศศิไว้แน่น จูบปลอบริมขมับ กระซิบคำบอกรักนับไม่ถ้วน
ศศิกอดคอเพชรมองตา แล้วยิ้มซุกซน
คนน้องใช้ปลายนิ้วเขี่ยจมูกพี่เบาๆ "ยังไม่ง่วงหรอคะ"
คนสวยพยักหน้า รั้งร่างเพชรให้นอนลง แล้วปีนขึ้นไปนั่งตักแทน เธอถอดถุงยางที่ตุงน้ำออก หยิบออกมาดูแล้วทำหน้าเหมือนดุเพชรว่าเป็นเด็กไม่ดี คนน้องยักไหล่...
ช่วยไม่ได้...ก็คนมันสุขภาพดี
ศศิหยิบซองใหม่มา ใช้ฟันฉีกมันออกแล้วสวมลงไปให้เพชรอีกครั้ง จากนั้นก็นั่งทับลงไปใช้ก้นเคล้าคลึงให้มันพร้อมสู้อีกครั้ง ความอ่อนนุ่มจากการร่วมรักเมื่อครั้งก่อนทำให้ครั้งนี้คนสวยไม่ต้องวอร์มอัพอีกต่อไป เธอหมุนทั้งตัวไปด้านหลัง แล้วมอบความอุ่นร้อนให้เพชรทีละนิด ทีละนิด...จนในที่สุดก็เข้าไปบวมอืดอยู่ในความอ่อนนุ่มนั้นสำเร็จ
"คุณ...เซ็กซี่เกินไปแล้ว" เพชรดุอย่างแผ่วๆ ในสายตาเขาตอนนี้ เห็นเพียงเรือนผมมันเงาเต้นระบำเหมือนมีชีวิต กับเอวบางเล็กยักย้ายอยู่ตรงกลางลำตัวเท่านั้น
และพอพี่เขาขยับ ได้เห็นว่าร่างกายตัวเองกำลังผลุบโผล่อยู่ในเรือนร่างแสนงดงามนั้น ความรู้สึกวาบหวิวก็วิ่งเข้าอัดแน่นในมโนสำนึกอย่างจัง
พี่ศิสวยราวกับนางฟ้ามาเต้นรำ เหมือนมวลพฤกษาที่หยอกเย้าอยู่กับภู่ภมร แลกเปลี่ยนหยาดน้ำหวานกันอย่างลึกซึ้ง แน่นลึก เสียงใสเหมือนระฆังแก้วกังวาล บางครั้งก็หวีดหวิวเพราะความซ่านเสียวที่พวยพุ่ง ดอกไม้ดอกนั้นกำลังมอบความสุขให้เพชรอย่างแข็งขัน
แล้วคนสวยก็หันมา ตวัดสายตามองเพชรอย่างเร้าร้อน เปลี่ยนทำนองหวานผะแผ่วให้กลายเป็นท้องทะเลเพลิงในฉับพลัน
"ศศิ! " เพชรกัดกรามแทบคำราบกับการรัดตัวแน่นของคนสวย รั้งข้อมือสองข้างมาขบกัด ยันตัวขึ้นรั้งไปคางมาบดจูบ สองลิ้นฟาดฟันรุนแรง เหมือนแข่งกันว่าใครจะขาดใจก่อน ยิ่งด้านบนรุกหนัก ด้านล่างก็กระหวัดเกี่ยวไม่ยิ่งหย่อน เพชรสวนตัวเองเข้าไปหลายครั้งจนศศิตัวสั่นคลอน คนเด็กกว่าทนไม่ไหวแล้ว เข้ารั้งใต้อกคนพี่ให้นอนลงทับทับแผ่นหลังไปกับอกกว้าง สองมือเกาะกุมเต้าเต่งบีบขย้ำจนขึ้นรอยนิ้ว ขยับเอวกระหน่ำทวงคืนความผู้นำเกมรัก ศศิส่งเสียงครวญไม่หยุด หางตาผุดซึบหยาดน้ำตาจากความซาบซ่าน
เครื่องเพศชายที่ดูอ่อนเยาว์ไร้เดียงสาชูชันต้านแรงโน้มถ่วง ศิพยายามจะหุบขาปิดบังเงาราคะที่คืบคลานครอบครองร่างกายจนมิด แต่เพชรก็ชอบแกล้ง ชอบเห็นพี่แหกแข้งแหกขา มองสภาพที่หยาดน้ำรักฉีดพุ่งออกมาจนเปรอะเปื้อนไปทั้งหน้าท้อง
กว่าค่อนคืนเพลงรักอีกบทค่อยจบลง
เช้ามาเพชรรู้สึกตัวก่อนศศิ ผมพี่รวบไว้หลวม ๆ ด้วยยางรถผมแบบเกลียว แต่เมื่อคืนยัยบี๋คงนอนดิ้น ผมเลยสยายเต็มหมอนล้อมกรอบใบหน้าอ่อนเยาว์แสนหวานไว้ คนเป็นแฟนย่องลงจากเตียงเงียบ ๆ หยิบกล้องฟิล์ม ที่ถ่ายยังไม่หมดมาถือไว้ เดินไปเปิดม่านชั้นในให้แสงสว่าลอดผ่านม่านโปร่งเข้ามากระทบเตียงเบา ๆ
จากนั้นก็เหยียบขึ้นไปบนที่นอน ถ่ายภาพที่รักของเขาจากมุมต่าง ๆ เก็บไว้เป็นที่ระลึก การก้าวล่วงเข้าสู่ปีที่สี่
และเพราะภาพฟิล์มคือการเก็บบันทึกความรู้สึกที่จะมาเซอร์ไพรส์เราต่อเมื่อล้างรูป
โมเม้นท์ ณ ปัจจุบัน เพชรเลยหยิบอินสตาแกรมขึ้นมาบันทึกไว้
'คนแรก, ทุกวัน'
"อื้อ..." งัวเงียเป็นแมวเลย "เพชร..หาย"
พี่เขาควานหาแฟนใหญ่ไม่ได้รู้เลยว่าโดนแอบถ่ายไปสักกี่รูปแล้ว
"บี๋อยู่นี่ค่ะ" เพชรคุกเข่าลงแล้วคลานไปพับเพียบลงข้าง ๆ
คุณเขายกศีรษะมาวางบนตัก ดึงมือเพชรไปวางบนศีรษะ แล้วให้ลูบ ๆ
เพชรทำตาม
"สบาย..." เสียงพึมพำดังออกมาแค่นั้น แล้วก็ได้ยินเสียง ฟี้...
สงสัยบี๋หลับอีกรอบ เพชรอมยิ้มถ่ายเก็บไว้อีกสักรูป เก็บไว้ในความทรงจำกับภาพความรักของเราสองคน
...
มันเป็นพรหมลิขิต ที่ผู้ชายคนหนึ่งเลือกลิขิตทุกช่วงเวลาแห่งความรักด้วยตนเอง อาจจะผิดบ้าง ถูกบ้าง แต่สุดท้าย
คนแรก ของทุกวันก็ยังเป็น...ศศิ
...
เพชร ผู้ขยันถ่ายภาพบี๋ของเขา
ตลอดไป
- The End -
เป็นครั้งแรกในรอบหลายวันที่ไม่ได้พิมพ์คำว่า TBC ก็จะโหวงเหวงหน่อย ก่อนจากกัน ก็ฝากตอบคำถามทิ้งท้ายให้หน่อย ขอเก็บไว้เป็นข้อมูล
1. ชอบความรักของคู่นี้มั้ยคะ เพราะอะไร
2. ชอบลำดับเหตุการณ์ต่างๆ ในเรื่องมั้ยคะ ที่ให้เขาสองคนพัฒนาความสัมพันธ์ มากไป น้อยไป เนื่อเรื่องเดินช้าหรือเร็วไปมั้ย เพราะอะไร เหตุการณ์ไหนดูไม่ make sense บอกได้
3. ชอบตัวละครไหน เพราะอะไร
4. อยากให้ปรับปรุงเรื่องอะไรมั้ยคะ (ห้ามตอบคำผิด อันนั้นรู้ตัวค้าบ)
ส่วนของเรา ขอเล่าความรู้สึกตอนเขียนเรื่องนี้สักนิดนึงนะคะ
1. ไม่ยากเลยที่จะเขียนให้เขารักกัน เพราะความรักมันเกิดขึ้นได้กับทุกคน แต่ยาก...ในแง่การเลือกใช้คำบรรยาย หรือบทพูด ไม่ให้กระทบกระเทือนความเป็นพี่ศิ หากเราใช้คำพูด หรือข้อความที่ทำให้ใครรู้สึกไม่ดี ต้องขอโทษไว้ตรงนี้เลยนะคะ
2. ชอบในการพัฒนาความสัมพันธ์ของเพชร เรารักพระเอกคนนี้จากหลงมากๆ เป็นจุดแตกหัก แล้วการกลับมายอมรับพี่ศิได้ เหมือนเพชรอัพเลเวลในการเข้าใจความรักมากขึ้นคือชอบนะ เอาไปสิบคะแนนไอ้ลูกชาย // ส่วนพี่ศิ เราเข้าใจพี่เขาในแง่หลอก (ถ้าไม่ใช่คนที่พี่ศิมีแนวโน้มว่าจะชอบกลับ อาจจะบอกไปตั้งแต่เเรก แต่พอเป็นเพชร พี่เขาก็ไม่อยากให้น้องหนีไปตั้งแต่แรกเหมือนกัน เลย...ไม่บอก และพี่ศิก็ต้องรับผิดชอบเหตุการณ์นั้นไป)
3. ขอบคุณเพื่อนอ่านทั้งในนี้ และที่ไปเล่น #ในทวิตเตอร์ด้วย ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้กันมาตลอดนะคะ หวังว่าจะได้เจอกันอีกในเรื่องหน้า
4. เจนนี่xไทม์ >> ถ้าได้ตีพิมพ์ เรื่องของสองคนนี้จะอยู่ในตอนพิเศษนะคะ เป็นเหตุการณ์สั้นๆ ว่าทำไมถึงได้คบกัน อิอิ
แล้วพบกันใหม่ค่า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
