บทที่ 15 เรือผี
ยักอิงพี @lily_
วันนี้พี่พีมาเฝ้าพี่แกรมที่มอ กรี๊ดมาก เรือผีต้องมาค่ะ! #แกรมพี
PCY @pppcy
#แกรมพี อยู่ด้วยกันโคตรน่ารักเลย ฮืออ
ตะเร้กของแกรม @grmfan
อยู่ดีๆ เรือก็มาเฉยเลย ยอมยกตำแหน่งตะเร้กของแกรมให้คุณพีก็ด้ะ #แกรมพี
ใจ๋ใจ๋ @winddy
คุณพีคือจมอกแกรมอะ ขออนุญาตนอกใจพี่อิงวันนึงนะ แอร๊ย #แกรมพี #อิงพี
ไม่ อนุญาต โว้ย!
กล้าดียังไงจะมาคว่ำเรือรบหลวงของผม
ผมไถทวิตเตอร์อย่างหัวร้อน เมื่อเห็นแฮชแท็ก #แกรมพี กำลังไต่ลำดับขึ้นมาอยู่อันดับสี่ ทั้งๆ ที่เพิ่งเริ่มทวิตกันเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้วนี้เอง ปกติตำแหน่งนี้มันต้องเป็นของผมสิ ทำไมนอกใจกันอย่างนี้ล่ะ
ตอนนี้ผมออกจากห้องตัวเองได้แล้ว เพราะโทรไปขอความช่วยเหลือจากสำนักงานคอนโด ผมจะถือว่านี่เป็นคดีที่สองรองจากที่มันหนีผมไปวันนี้
ยังไม่ได้พูดสักคำว่าจะไม่รับ
(แต่ถามย้ำอยู่นั้นแหละ)
อะ...เออน่า ผมแค่ตกใจเฉยๆ ...ก็ได้ๆ งานนี้ผมผิด ผมจะเป็นฝ่ายง้อ โอเค้?
ให้ตายเหอะ ผมไม่เคยง้อมันจริงๆ จังๆ สักที แล้วผมต้องทำยังไงวะ
1. พูดตรงๆ ว่าขอโทษ
“เฮ้ยไอ้พี! กูขอโทษเว้ย!”
มันจะดีเหรอ
2. แอบขโมยจุ๊บแก้ม
ขนลุกว่ะ
3. เกี่ยวก้อยขอคืนนี้
“ดีกันได้แล้ว มึงอย่าพูดยาก”
ไม่น่ารอด
4. หากิจกรรมทำร่วมกัน
อันนี้แหละน่าจะเวิร์ค ไม่พูดมาก เน้นทำก็พอ
พี่ว่าอันนี้แหละเหมาะกับพี่ที่สุด!
P Part
“ขับรถกลับไหวปะเนี่ย”
ผมส่ายหน้าเป็นคำตอบให้ไอ้แกรม สภาพตอนนี้แม่งโคตรเปลี้ย น้ำหูน้ำตายังเลอะเทอะเป็นคราบเป็นดวง ซึ่งก็ไม่มีอะไรรับประกันว่าผมจะไม่ก๊อกแตกระหว่างทางอีก เพราะตอนนี้จิตใจผมอ่อนไหวมาก แค่เห็นมะนาวซีกที่มาในจานผัดไทย ผมยังร้องไห้เลย คิดถึงตอนไอ้พี่อิงมันไปซื้อน้ำมะนาวมาให้
ฮือ ทำไมต้องคิดถึงมันขนาดนี้ด้วย ไอ้ตัวเล็กไม่เข้าข้างม้าเลย
“เออดีที่ยังรู้ตัว งั้นวันนี้ไปนอนบ้านกู”
ผมพยักหน้าหงึกหงัก พอเห็นไอ้แกรมมันเห็นว่าผมไม่ว่าอะไรต่อมันรวบกระเป๋าทั้งของผมและมันไปถือ แล้วเดินจูงมือผมไปขึ้นรถ
จะพากูไปไหนก็ไปเลยครับเพื่อน ตอนนี้ไอ้พีไม่มีสติโคตรๆ
ไม่นานผมก็เดินทางมาถึงบ้านแกรม เจอป๊ากับม้ามันด้วย ท่านดูใจดีและดีใจที่แกรมพาเพื่อนมาบ้าน แต่เพราะดึกแล้วเลยไม่ได้อยู่คุยกันนาน แถมยังโดนไอ้แกรมไล่ขึ้นห้องอีก เอาเถอะ มันคงอยากให้ผมพักผ่อน เพราะสภาพผมก็ไม่พร้อมจะคุยกับใครจริงๆ นั้นแหละ
ห้องนอนของแกรมคล้ายกับห้องเด็กผู้ชายทั่วไป มีมุมการ์ตูนสะสม มีโปสเตอร์นักบาส มีกีตาร์ แต่คงจะไม่ได้จับนาน ระหว่างที่ผมสำรวจห้อง ก็มีอะไรบางอย่างมาคลอเคลียที่ขา
เมี้ยว*~*
“หือ แมว ตัวนี้ชื่ออะไรนะ”
“ป้าแต้ม”
“เอ๊ะ มีอีกตัวนี่ สีเหมือนกันเลย นั่นชื่อไรอะ”
“เพื่อนป้าแต้ม”
“นี่คือชื่อ?”
“อือ แมวมีลายจุดสามสีแบบนี้ต้องชื่อป้าแต้มเท่านั้น”
“ใครบอกมึง”
“สัญชาตญาณกูบอก”
“มึงนี่มัน...ฮ่าๆๆ”
ไอ้แกรมมันหัวเราะตาม ก่อนที่เราจะอมยิ้มให้กัน ผมนึกขอบคุณมันในใจที่พยายามช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้น ผมไล่มันไปอาบน้ำก่อนเพราะยังอยากเล่นกับแมวอยู่ เห็นแล้วคิดถึงคุณสว่างไสวชะมัด ไม่รู้ป่านนี้ไอ้พี่อิงมันเทอาหารให้รึยัง
ขอย้ำนะ ว่าผมคิดถึงคุณสว่าง ไม่ได้คิดถึงพี่อิง
“พี ถ้าอยากเล่าก็เล่านะ”
ไอ้แกรมเอ่ยขึ้นมาในความมืด ตอนนี้เราสองคนอยู่บนเตียงเดียวกัน เตียงใหญ่เท่าที่คอนโด แต่กลับให้ความรู้สึกอึดอัดกว่าเวลาที่นอนกับพี่อิง ผมนอนไม่หลับ ไม่ใช่เพราะแปลกที่ ปกติผมเป็นคนหลับง่าย ไปที่ไหนก็หลับได้ แต่วันนี้มันกลับแปลกไปจากทุกที
ข้างตัวผมไม่มีพี่อิง ไม่มีแม้กระทั่งกลิ่น
รู้งี้น่าจะแอบหยิบเสื้อมันติดมือมาก็ดี
“นอนไม่หลับเหรอ”
“อือ กูกวนมึงปะ เดี๋ยวกูไปนอนโซฟาข้างล่างก็ได้นะเว้ย”
“เฮ้ย เปล่าๆ กูแค่เป็นห่วง เพื่อนมีเรื่องไม่สบายใจ ใครจะไปหลับลงวะ”
“ขอโทษ”
“จะมาขอโทษทำไม เอางี้มาหาอะไรเล่นกันให้มันง่วง”
ไอ้แกรมไม่ว่าเปล่า ลุกขึ้นนั่งเปิดไฟที่หัวเตียง แล้วหยิบมือถือมาเข้าไอจี
“กูนึกออกละ มาไลฟ์กัน กูชอบทำเวลาเซ็งๆ”
ไม่ถงไม่ถามกันสักคำหรอกครับ พูดปุ๊บทำปั๊บ ผมนี่ยกผ้าห่มปิดหน้าตัวเองแทบไม่ทัน ไม่ได้มั่นใจหน้าสดตัวเองขนาดนั้นนะเว้ย กลายเป็นว่าตอนนี้ผมเหลือแต่ตาโผล่มาครับ
Beww : กรี๊ดดด แกรมพีอยู่ด้วยกัน ชอบๆๆ
IIndy : @_eing ฟ้องกัปตันค่ะ มีเรือมาแย่งแฟนน
PPPx_ : อยากเห็นหน้าพีๆ แกรมดึงผ้าลงเลยๆๆๆ
“เขาอยากเห็นหน้าคุณอะ”
ไอ้แกรมแกล้งทำท่าจะดึงผ้าลง ผมรีบยื้อไว้ เราแย่งกันจนโทรศัพท์ตก จนผมยอมนั้นแหละ ไอ้แกรมเลยจับโทรศัพท์มาไลฟ์ต่อ
“โหยย ผมหน้าสดอะ ผมไม่ได้หล่อเท่าแกรมนี่น่า”
Modlover : แกรมพีดีต่อใจมากกก
Anan1991 : อิงพีก็ว่าดี แต่แกรมพีก็ไม่เลวนะ เรือหลวงว่าไงค้า @_eing
Sudaporn12 : เรือ #อิงพี @_eing สั่นครอนไปหมดแล้วว
_eing : เดี๋ยวเจอกัน
THE LINGLOM : เยี่ยย นี่คือพีรญาจ้าาาา อิอิ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
