บทที 30 ผัวเมียขี้มโน
สวัสดีครับ คุณกำลังอยู่กับผู้ชายที่หล่อที่สุดในเรื่อง
อิงเองครับ
ในที่สุดผมก็ได้กลับมาพบทุกท่านอีกครั้ง หลังจากปล่อยให้คนท้องครองหน้านิยายซะนาน แล้วดูเอาเถอะกับความมโนแต่ละอย่างของมัน ไอ้ที่คิดว่าผมไปจีบพนักงานเซเว่นนี่คิดได้ไง
เดี๋ยวผมจะเล่าความจริงให้ฟังครับ ที่ผมหายไปตอนดึกๆ คือผมนัดพี่หินกับพี่ปลาวาฬให้มาช่วยสอนเล่นกีตาร์ เพราะพี่เขาแนะนำว่าวิธีนี้แหละโคตรคลาสสิค
พอตกลงอะไรเสร็จสรรพแล้วค่อยมานึกออกครับว่านี่มันความรักยุค 2018 คือยุครอเมียหลับ เกือบโดนจับได้อยู่หลายหน ดีที่ความสามารถในการแสดงเราก็พอมีอยู่บ้าง
ให้เรียกผมว่า อิง ศักยภาพผัว
ในที่สุดวันที่ได้โชว์ศักยภาพก็มาถึงครับ บอกได้เลยว่าเด็ด! เด็ดหัวกูทิ้งได้เลย แม่งลืมคอร์ด เรียลสัดๆ จะขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยในฐานะพระเอกก็ไม่ได้
ผ่านฉากสุดคูลไปอย่างทุลักทุเล แต่ถือว่าจบได้สวย
หลังจากนั้นผมก็เริ่มเต๊าะมันในทวิตเตอร์ เหตุผลที่ทำก็เพราะต้องการปูทางให้แฟนคลับเคยชินกับความสัมพันธ์ของเรา ผลตอบรับออกมาในทางที่ดีครับ หลายคนชอบที่เราแสดงออกแบบนี้
ผมตั้งใจจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด แต่แล้วผมก็ต้องผิดสัญญาที่บอกว่าจะไปพบคุณหมอด้วยกัน มีงานด่วนในฐานะนักศึกษาซึ่งเป็นงานกลุ่ม ทำให้ผมไม่สามารถปฏิเสธได้ ผมเลยขอร้องให้เพื่อนเลื่อนเวลาทำงานให้เร็วขึ้น เผื่อว่าจะไปทัน
แต่สุดท้ายก็ไม่ทัน ผมเหมือนคนที่พลาดรถไฟขบวนสุดท้ายไปต่อหน้าต่อตา แล้วนี่ต้องทิ้งตัวคุกเข่าแบบพระเอกๆ มั้ยเนี่ย
ติ๊ง
PP : พี่อยู่ไหน แถว รพ. มีของกินเพียบเลย จะกินอะไร จะได้ซื้อเข้าไป
_Eing : พีอยู่ไหน
PP : อยู่ รพ. รอยาอยู่ พี่ล่ะ
_Eing : รออยู่ตรงนั้น อย่าไปไหนนะ
เหมือนฝนตกตอนหน้าแล้ง เหมือนเห็นสายรุ้งขึ้นตอนแจ้ง เหมือนลมหนาวเดือนเมษา เยอะไปละ ผมดีใจจนเผลอวิ่งเสียงดังในโรงพยาบาล ผมกลัวว่าจะพลาดรถไฟเที่ยวนี้ไปอีกครั้ง
แล้วพีเนี่ยเป็นรถไฟเหาะด้วย เสียวทุกครั้งที่ได้นั่ง จะไม่ยอมพลาดเด็ดขาดเลยโว้ย
“เฮ้ยพี่! มาได้ไงเนี่ย ไหนว่าไปทำงานไง”
“ก็รีบทำรีบบึ่งมาเลยเนี่ย หมอว่าไงบ้าง แข็งแรงดีใช่มั้ย แฝดเลยรึเปล่า”
“เดี๋ยวพี่ มึงใจเย็น”
“พี พี่บอกแล้วไงว่าอย่าพูดไม่เพราะ”
“โอ๊ยไอ้พี่! นั่งลง นั่งเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นทุบนะ”
พีไม่ว่าเปล่าแถมยังยกมือขึ้นประหนึ่งเทพเจ้าธอร์ ฮึก พีจะทุบผม หมอเอาอะไรให้เมียผมกิน
“หมอบอกว่าอัลตราซาวด์ได้เดือนหน้า ตอนนี้แข็งแรงดีทั้งแม่ทั้งลูก”
เจ้าก้อนกลมของผมพูดพลางลูบท้องตัวเอง เสื้อกันหนาวตัวโคร่งโคตรจะไม่เหมาะกับสภาพอากาศของเมืองไทยในตอนนี้ ทำให้ตามลำคอขาวมีเหงื่อเม็ดพระกาฬไหลย้อยลงมา ทว่าเจ้าตัวกลับยิ้มอย่างมีความสุข
“ร้อนมั้ย”
“ไม่เลย”
พีโกหก มันเป็นคนขี้ร้อนจะตาย ทำยังไงผมถึงจะช่วยให้มันไม่ต้องทนแบบนี้
“อย่าคิดมากพี่อิง ผมไม่ร้อนเลย ผมมีความสุขนะ”
พีมีความสุข นี่ไม่ใช่เรื่องโกหก
“โอเคครับ งั้นเรากลับบ้านกันนะ”
“อื้อ เดี๋ยวก่อน มีคนจะแนะนำให้รู้จัก พี่เขาช่วยให้ผมเลิกคิดมากตอนที่พี่ไม่มาด้วย”
ใครวะ! อันตรายแล้ว
“พี่น้ำเงินครับ”
คนที่ชื่อน้ำเงินอะไรนั่นเดินมาพร้อมกับคุยโทรศัพท์ ผมหรี่ตามองอย่างไม่ค่อยไว้ใจ ถึงหน้าจะหวานแต่บุคลิกแมนก็เถอะ
“พี่อิง นี่พี่น้ำเงินเจอกันตอนรอหมอ ส่วนนี่พี่อิง แฟนผมครับ”
“สวัสดีครับ” ผมตอบไปตามมารยาท เขาน่าจะอายุมากกว่าเรา
“หวัดดีน้อง ทำไมพี่คุ้นหน้าน้องอีกแล้ว”
พี่อาจจะเห็นผมตามรถเมล์ รถไฟฟ้าอะไรแบบนี้ก็ได้
“ฮ่าๆ พวกผมหน้าโหลน่ะครับ แล้วพี่น้ำเงินกลับยังไงครับ อย่าบอกนะครับว่ากลับเอง” ไอ้พีหัวเราะแห้งๆ ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง
“ตอนแรกก็ว่าจะกลับเองนั้นแหละ แต่เดี๋ยวแฟนมารับ”
“งั้นผมนั่งเป็นเพื่อนนะครับ”
“เฮ้ย ไม่เป็นไร พี่อยู่คนเดียวได้”
“ให้ผมอยู่เป็นเพื่อนเถอะน่าพี่”
“เออๆ”
อิเมียผมนี่มันยังไง ทำไมต้องไปวอแวเขาขนาดนั้น แต่ครอบครัวนี้ประหลาดดี ให้คนท้องมารับสามี ไม่ต้องรอให้ผมวิเคราะห์ไปมากกว่านี้ จู่ๆ ก็มีเด็กผู้ชายอายุราวๆ 5-6 ขวบวิ่งมาใส่
“คุณแมมมมม่”
“น้ำเย็น! แม่บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าวิ่งชน เดี๋ยวน้องก็ออกมาเต้นระบำหรอก”
มะ...แม่
วอทท? เมื่อกี้พี่เขาแทนตัวเองว่าไงนะ
“โทษที ตะครุบไม่ทันจริงๆ ว่ะ”
“ไอ้แกรม! / ไอ้แกรม!”
“แกรมไรน้อง พี่ชื่อเภา แล้วนั่นวางมือบนขาเมียพี่ทำไม”
ผัวะ !
“หงุดหงิดอะไรอย่ามาลงที่คนอื่น นี่น้องเขามีผัวแล้ว ผัวเขานั่งหัวโด่อยู่นั่น ไม่เห็นรึไง หมาบ้าอีกแล้วนะมึงอะ”
เชรดดด ไม่รอให้ต่อความยาวสาวความยืด พี่น้ำเงินฟาดมือใส่หลังคนชื่อเภาที่หน้าเหมือนแกรมอย่างแรง
ผมหันไปมองพีว่าจะชวนกลับ แต่มันกลับนั่งอ้าปากค้าง ตาจับจ้องไปที่พี่น้ำเงินอย่างเป็นประกาย
*O* (แบบนี้เลย)
เชี่ย เหมือนเห็นเค้าหายนะลางๆ แล้วกู
.
.
คอนโด
“อะ นม”
“ขอบคุณคร้าบ”
ผมยื่นนมอุ่นให้พีที่เอาแต่สนใจโทรศัพท์ ดูเหมือนว่ามันจะรู้ตัวว่าขืนจ้องจอนานกว่านี้ล่ะก็โดนผมนอยใส่แน่ๆ มือขาวเลยดึงผมลงมานั่งข้างๆ ก่อนจะยื่นมาให้ผมดูบ้าง
“คิกๆ พี่อิงดูน้องน้ำเย็นดิ น่ารักเนาะ”
“หน้าน้องเหมือนผมเลยอะ เฮ้ย ดูดิ เพื่อนน้องหน้าคล้ายพี่ตอนเด็กๆ เลย”
“ยังไม่ได้เล่นกับน้องเท่าไหร่เลย เราไปหาพี่น้ำเงินดีมั้ย”
ไอ้พีรัวมาไม่หยุดจนผมไม่มีโอกาสได้แทรก นี่คงจะปลื้มเขามาก เกือบหึงแล้วเชียวถ้าไม่ติดว่าเขาท้องลูกคนที่สองแล้ว
“นี่ไปชอบอะไรเขาขนาดนั้น”
“ก็พี่เขาคูลอะ นี่ไง มีอะไรจะได้ปรึกษาพี่เขา ไม่ต้องคุยกับกิ่ง ไม่ดีเหรอๆ”
“ดีน่ะมันดี แต่เห็นหน้าผัวเขายัง...”
เราทั้งสองมองหน้ากันแล้วกลืนน้ำลาย ฉากที่คนชื่อเภาเข้ามาอย่างกับพายุเบอร์แรงตอนที่เห็นมือของพีเผลอวางอยู่บนขาของเมียเขา นึกว่าจะต้องมีเรื่องกันตรงนั้นแล้ว หากไม่มีฝ่ามือพิฆาตตบเรียกสติไว้ก่อน
ช่างเป็นครอบครัวที่รักกันดีพิลึก
“โกรธมั้ยพี่ไม่ได้ไปด้วย”
ผมปล่อยให้พีส่องเฟซบุ๊กของพี่น้ำเงินไป ส่วนตัวเองก็เนียนไหลลงนอนตัก
เมื่อไหร่ลูกจะดิ้นนะ
“ตอนแรกก็โกรธ”
ไม่น่าถามเลยกู
“แต่พี่น้ำเงินบอกว่าท้องไม่ได้เป็นง่อย”
อะไรๆ ก็พี่น้ำเงิน หรือจะหึงดีวะ
“พี่เองก็รีบตาลีตาเหลือกกลับมาหาผมเหมือนกันใช่มั้ยล่ะ เสียใจด้วยนะคุณพระเอก คุณมาไม่ทันคุณหมอครับ หึหึ”
“แล้วหมอบอกว่าไงครับคุณแม่” ผมว่าพลางซุกหน้าลงกับท้อง
“ก็แข็งแรงดีไง บอกไปแล้วนี่”
“พี่หมายถึง เรื่องเซ็กส์อะ เราทำถูกท่าแล้วใช่ปะ”
“ไอ้พี่อิง!”
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
