บทที่ 9 หวงก้าง
[ต๊อดแต๊ดเล่า]
ตั้งแต่ไปได้ดิบได้ดีนี่ตามตัวย้ากกกกกยาก
วันนี้ต๊อดมีนัดไปกินข้าวกับพี่พร้าวครับ นัดกันไปนัดกันมาในไลน์หลายครั้งแล้วแหละ แต่เพิ่งจะมีโอกาสได้เจอกัน เพราะแกมาเยี่ยมป้าจิตที่บ้านคุณสายลม มาสวัสดีเจ้านายเก่า แล้วก็เลยถือโอกาสนี้มารับไอ้ต๊อดด้วย
จะบอกว่า….กว่าจะขอ'นุยาดคุณลมออกจากบ้านนี่ยากมากครับ ต๊อดนี่ต้องอ้อนวอนล่วงหน้ากับแกทั้งคืนเลย
ใช่ครับ…เมื่อคืนนี้ก็ไปรับใช้คุณเขาอีกแล้ว ฮ็อตจังนะเราเนี่ย ต๊อดชักจะเริ่มเชื่อแล้วนะครับ ว่าเจ้านายคิดอะไรกับต๊อดจริง ๆ
ก็ได้แค่คิดเล่น ๆ ล่ะครับ…..วู้ รู้หรอกน่าว่าเจ้านายไม่รักต๊อด
ละคิดดูนะ…วันนี้กว่าจะได้ออกมา พี่พร้าวต้องนั่งรอตั้งสองชั่วโมงอ่ะ เพราะเจ้านายใช้ไอ้ต๊อดจัดชั้นหนังสือใหม่ครับ
ทั้ง ๆ ที่เพิ่งจัดไปเมื่อวาน อยู่ ๆ ก็เกิดอยากจะเรียงแบบไล่ระดับความเข้มอ่อนของสีบนสันปก…..อ่า ลำบากเลยครับ เพราะหลาย ๆ เล่มสันปกมันมีหลายสี สันบางเล่มก็เป็นรูปภาพ ต๊อดก็ไม่รู้ว่าจะต้องเรียงตรงไหนสีไหนก่อนดี คุณลมแกก็มายืนกอดอกชี้ ๆ สั่ง ๆ สรุปคือไม่ถูกใจ จะให้เรียงแบบหนาไปบาง สูงไปต่ำ สลับกับต่ำไปสูง สนุกดีเนอะ….คนสั่งอ่ะ ต๊อดแอบเห็นว่าแกอมยิ้ม คงชอบใจที่ได้แกล้งกัน เอาเถอะ ถือว่าคลายเครียดให้เจ้านาย
แถมต้องหาพลาสเตอร์มาแปะรอยที่คออีก อากาศโคตรร้อน ใส่เสื้อกล้ามก็ไม่ได้ เสื้อฮาวายแหวกอกก็ไม่ได้ เจ้านายไม่ได้ห้ามหรอกครับ ต๊อดอายเองแหละ รอยจ้ำเต็มตัวต๊อดเลย รอยฟันที่เจ้านายหมั่นเขี้ยวก็ด้วย กัดเคี้ยวแขนต๊อดเหมือนเห็นเป็นเนื้อสเต็กอ่ะ
"ไม่ร้อนเหรอวะ ถอดแจ็คเก็ตออกก่อนมั้ย"
“ผ้ามันเย็นพี่ ไม่ร้อนเลย สบาย"
"สั่งเลย…พี่เลี้ยง"
"ทำไมรวยอ่ะ….แถมเดี๋ยวนี้หน้าซ้ายยย...ใส งานที่โน่นสบายจริง ๆ ด้วยสินะ"
"เออ…พี่จรโคตรใจดีเลย ให้พี่ไปช่วยทำงานที่บ้าน ทีแรกนึกว่าจะต้องไปจับจอบจับเสียม ที่ไหนได้….ทำแต่งานเอกสารแล้วก็งานบ้าน เหมือนเป็นเลขาเลยวะ แถมแกยุให้พี่เรียนต่อด้วย จะได้สอบรับราชการเป็นลูกน้องแก เห็นหน้าโหด ๆ แต่ใจดีชิบ ไม่เหมือนคุณลม หน้าใสแต่ใจอำมหิต"
"พี่ก็พูดเกินไปน่า….เฮ้ยยยย พี่พูดเพราะขึ้นอ่ะ ไม่กูมึงแล้ว"
"พี่จรบอกให้พูดเพราะ ๆ จะได้มีเสน่ห์ ผู้ใหญ่เอ็นดู"
"บ๊ะ พี่ชายต๊อด….ไม่เจอกันแป๊บเดียว จะเป็นคุณชายเสียแล้ว นี่คุณปลัดมาทาบทามต๊อดไปเป็นผู้ชายตกน้ำ ต๊อดนี่งดกินของทอดเลย ฟิตหุ่น เดี๋ยวไม่เซ็กส์ซี่"
"เออดีแล้ว…นี่ ๆ ดูรูปที่กู….เอ่อ….พี่ถ่ายกับพี่จรดิ ค่อดเท่ห์อ่ะ พี่จรแม่งไอดอลเลย นี่พี่จะไว้หนวดแข่งกับเขา ต๊อดว่าพี่พอจะเข้มสูสีพี่จรป่ะวะ"
"โห….คุณปลัดตัวโตมากเลย นี่ต๊อดว่าพี่พร้าวตัวโตแล้วนะ แต่ความหล่อสูสี ดูเผิน ๆ เหมือนพี่น้องกันเลย สู้ ๆ เด้อพี่เด้อ"
ไอ้เรามันสายอวยครับ แต่สองคนนี้หล่อเถื่อนจริง แต่พี่พร้าวพอยืนข้าง ๆ คุณปลัดแล้วดูตัวเล็กตัวน้อยไปเลยครับ แบบบอกไม่ถูก ดูพี่พร้าวแกน่ารักขึ้นอ่ะ เหมือนเด็กพยายามเลียนแบบไอดอลไรเงี้ยะ
เห็นพี่พร้าวแกมีความสุข ไอ้ต๊อดก็ดีใจครับ พี่พร้าวเอาแต่อวยคุณปลัดให้ต๊อดฟังตลอดมื้อเลย แต่ก็ท่าจะจริงแหละ คุณปลัดแกหน้าโหด เสียงดังโวยวาย แต่แกนิสัยน่ารักมากครับ แปลกใจอยู่เหมือนกันว่าทำไมเจ้านายเราไม่ชอบเขา แต่ก่อนแกมาหาเจ้านายบ่อย มากวนประสาทเจ้านายเล่น ชอบจับไอ้ต๊อดอุ้มด้วย ตอนนั้นต๊อดยังเด็กอยู่มั้งเลยแกก็เลยเอ็นดู แต่พอแกกลับไปเท่านั้นแหละ คุณลมบ่นไอ้ต๊อดหูชาเลย
ชอบมาทำเป็นหวงอ่ะเจ้านาย แล้วจะไม่ให้ต๊อดคิดลึกได้ไง
"แต่พี่โคตรไม่ชอบเลยว่ะ เวลาที่ไอ้พระพายมาหาพี่จร แล้วหายขึ้นไปอยู่บนห้องกันเป็นชั่วโมง"
"หา!!!! พ…..พ….พูดอีกทีซิพี่"
"ไอ้หนุ่มกรุงหน้าขาว มันมาวอแวกับไอดอลกูอ่ะดิ….เอ้ย….กับพี่อ่ะดิ เนี่ยพูดแล้วรมณ์เสีย ว่าจะถามต๊อดอยู่ ว่าเขาเลิกกับคุณลมแล้วหรือยังไง"
เฮ้ยยยย ต๊อดได้ยินละมันขึ้นเลยครับ หัวนี้ร้อน เดือดปุดๆๆ เลย ไหนว่าคุย ๆ กับเจ้านายเราอยู่ แล้วไหงถึงได้ไปอะไร ๆ กับคุณปลัดได้ก็ไม่รู้ ต๊อดสงสารเจ้านายขึ้นมาเลยครับ ทั้ง ๆ ที่เจ้านายดูจะแคร์คุณพระพายมาก ถึงขั้นจะทำธุรกิจร่วมกัน ถึงเจ้านายจะบอกว่าคบกันแบบไม่ผูกมัดก็เหอะ แต่ทำงี้มันหยามกันไปป่ะวะ
แถมอีกคนก็เพื่อนกันแท้ ๆ เลยนะ ไอ้คุณปลัด….ก็รู้ว่าเพื่อนเล็ง ยังจะมาแย่ง โมโหว่ะแม่ง…..ฟู่….ฟู่
ขี้ข้า….ต๊อดเอ้ย ท่องไว้….you are ขี้ข้า
อินเกินไปแล้วนะมึงน่ะ....บักห่า
ฟู่...ฟู่....ฟู่
"เค้ามาบ่อยเหรอพี่"
"ก็อาทิตย์นี้แวะมาหาทุกวัน…มึง…เอ่อ…ต๊อดว่าบ่อยมั้ยล่ะ"
"คุยงานกันป่ะพี่"
"คุยในห้องนอนเนี่ยนะ แถมแมร่ง…เสียงครางอือๆๆๆ ดังลอดออกมาอีก"
"เค้า….ขนาดนั้นเลยเหรอพี่ ทำไมเป็นคนแบบนี้อ่ะ เลวอ่ะ"
"เออ….พี่หงุดหงิดมากเลยนะต๊อด คือพี่จรแม่งดีทุกอย่างเลยเว้ย ไม่น่ามาเสียเพราะไอ้เวรนี่เลย รู้ทั้งรู้ว่ามันคั่วกับเจ้านายต๊อดอยู่ ยังจะไปยุ่งกับมันอีก แล้วไม่ใช่แค่นั้นนะ พี่เห็นมันน่ะชอบไปอ่อยตัวผู้แถว ๆ ตลาด วันนั้นพี่แอบตามไป เห็นมันพาใครไม่รู้เข้าม่านรูด ดูไม่ใช่คนบ้านเรา พี่แม่งไปลองเกริ่น ๆ ฟ้อง ๆ กับพี่จรดู พี่จรแม่งยิ้มกริ่มใส่พี่เฉยเลย พี่เลยช่างแม่งเหอะ…."
"ต๊อดจะบอกเจ้านาย เจ้านายต้องรู้เรื่องนี้"
"เห้อ….ต๊อดเอ้ย พวกเจ้านายน่ะนะ ชอบคิดว่าตัวเองฉลาด เขาไม่สนใจขี้ข้าอย่างเราหรอก แต่เตือน ๆ ไว้ก็ดี นี่พี่บอกพี่จรตรง ๆ เลย ให้ใส่ถุง เดี๋ยวจะติดโรค"
"พี่พร้าว…ใจพี่มันได้อ่ะ ละเป็นไง….คุณปลัดแกฟังพี่ม๊ะ"
"ถูกเตะตูดอ่ะดิวะ….เขาหาว่าพี่ลามปาม….จริง ๆ คือตอนนี้งอนกันอยู่แหละ สามวันละ ไม่อยากคุยกับแม่ง"
อ้าว….ไหนตอนแรกยังอวยคุณปลัดให้ฟังเป็นคุ้งเป็นแคว
แบบนี้ก็ได้เหรอพี่พร้าวเหรอ……..
ตกดึก….ก็เข้าเฝ้าเจ้านายครับ
คือบางทีก็ไม่เข้าใจ ว่าเจ้านายเราเนี่ย ไปตายอดตายอยากมาจากไหน คือเว้นบ้างสักวันสองวันมันจะตายเอาหรือไง
"ต๊อด…วันนี้ เรานอนกอดกันเฉย ๆ เนอะ"
"อ่า…..ครับ"
"เหนื่อยน่ะต๊อด ไม่มีแรงแล้ว อยากกอดเจ้าหมีต๊อดเรียกกำลังใจ"
"……."
เจ้านายพูดแบบนี้ทำไมวะ ต๊อดอุตส่าห์พยายามห้ามใจตัวเองแทบตาย ที่แล้ว ๆ มาคือพังหมดแล้ว….หัวใจต๊อด เต้นอย่างแรงเลยอ่ะ หน้ามันก็ร้อน ในหัวมันก็วิ้งค์ ๆ วับ ๆ ยิบยับ ๆ
ขี้ข้า…..ไอ้ต๊อด…..มึงเป็นแค่ขี้ข้า คุณลมก็แค่หยอดเล่น ๆ ไปอย่างนั้น น้ำหน้าอย่างเราจะไปให้กำลังใจเจ้านายได้ไง ต้องคุณพระพายโน่น…..วู้
แต่คุณพระพาย….นอกใจเจ้านายนี่นา….อืมเรียกว่านอกใจได้หรือเปล่านะ
"ต๊อดแต๊ดนุ่มนิ่ม"
"อ่า……ก็ต๊อด…..อ้วนไงครับเจ้านาย"
"วันนี้ไปกินข้าวกับมันเป็นไง คุยอะไรกันบ้าง เล่าให้เราฟังได้ไหม"
"เรื่องทั่วไปน่ะครับ ส่วนใหญ่พี่พร้าวแกก็อวยคุณปลัด เห็นว่าปลื้ม"
"อ่อเหรอ"
"ครับ"
"แล้วเจ้าพร้าวได้จีบต๊อดหรือเปล่า"
"โห่เจ้านาย พี่พร้าวจะมาจีบไอ้ต๊อดทำไมล่ะครับ แกชอบไปหยอดสาวหางเครื่อง สาวบาร์โน่น ไม่ก็พวกสาว ๆ ในไร่"
"ไม่รู้สิ เห็นเมื่อก่อนดูสนิทกันดี ดูแบบเล่นถึงเนื้อถึงตัวกัน เราก็เลยคิดว่าจีบ ๆ กันอยู่"
เจ้านาย….ไม่ได้…..หวงไอ้ต๊อดใช่ไหมครับ
ต้องไม่ใช่สิ ไม่ใช่อยู่แล้ว
เพราะไอ้ต๊อดไม่ใช่แฟนเจ้านายนี่
แต่จะว่าไป ต๊อดนอนกับเจ้านาย บ่อยสูสีกับคุณพระพายเลยนะ
ต๊อดสำคัญน้อยกว่าคุณพระพายเยอะไหมอ่ะ ถ้าไม่เยอะมาก จะได้คิดเข้าข้างตัวเองได้ถูก
ก็ใจต๊อดมีแค่เจ้านายนี่ครับ…..แล้วใจเจ้านายล่ะ มีต๊อดอยู่ในนั้นเยอะไหม
"โธ่เจ้านายครับ ไม่ใช่แล้ว อย่างต๊อดใครจะมาชอบอ่ะ สาว ๆ ก็หักอกต๊อดตลอด จีบใครก็ไม่เคยติด ยิ่งผู้ชายด้วยกันยิ่งแล้วใหญ่เลย เพื่อนผู้ชายในห้องก็ชอบแกล้งต๊อด ดีที่เป็นคนตลก เลยเอาตัวรอดมาได้อ่ะครับ"
"นั่นสินะ"
"อย่างนั้นแหละครับ ต๊อดมันที่โหล่มาตลอดแหละ ไม่ค่อยมีใครมองเห็นต๊อดหรอก"
"เราจำได้นะ ตอน ม.ต้นเห็นต๊อดหอบกุหลาบไปโรงเรียน แล้วตอนเย็นก็หอบกลับมา มานั่งร้องไห้ตรงศาลาในสวน ไม่ยอมเข้าบ้าน"
"ลืมไปเถอะครับเจ้านาย ตอนนี้ต๊อดเลิกคิดเรื่องแฟนแล้ว เก็บเงินให้ได้เยอะ ๆ ก่อนค่อยคิด อยากเป็นเสี่ยต๊อดน่ะครับ จะเปย์ให้ยับเลย"
ต๊อดรู้สึกว่าอ้อมกอดเจ้านายมันแน่นขึ้น คุณลมแกจูบต้นคอต๊อดซ้ำ ๆ อยู่อย่างนั้น ส่วนมือก็ล้วงเข้ามาลูบในเสื้อ
ไหนบอกไม่ทำไง น้องชายคุณลมตำตูดไอ้ต๊อดอยู่นะตอนนี้
อย่างแข็งอ่ะ
"ต๊อดอยู่กับเราแบบนี้…ไม่มีความสุขเหรอ ยังอยากมีคนอื่นไปทำไม เราเลี้ยงดูต๊อดไม่ดีหรือไง"
"ต๊อดมีความสุขครับ….แต่มันก็…เดี๋ยวเจ้านายก็ทิ้งต๊อดไปมีแฟนแล้ว ฮะๆๆ ….ต๊อดก็ต้องแต่งเมีย มีครอบครัว มีลูกสิครับ จะมาเกาะเจ้านายแบบนี้ไปตลอดได้ไง ถ้าเกิดเจ้านายไม่ต้องการต๊อดแล้ว…."
"ต๊อด"
"ต๊อดโอเคครับ...โอเค...โอเค"
ต้องบอกเรื่องคุณพระพายสินะ ต๊อดตั้งใจว่าจะบอกเจ้านายอยู่แล้ว แต่ในหัวของต๊อดมันตีกันยุ่งไปหมด จิตสำนึกมันบอกต๊อดว่า ต๊อดควรจะบอกเจ้านาย เพราะเป็นหน้าที่ของขี้ข้าที่จะต้องปกป้องศักดิ์ศรีเจ้านาย ไม่ใช่บอกเพราะต้องการให้เขาเลิกกัน ให้เจ้านายกลับมามองแต่ต๊อดคนเดียว
มันไม่ควรเป็นแบบนั้น เพราะต๊อดไม่มีสิทธิ์ในตัวเจ้านาย
"วันนี้พี่พร้าวเล่าให้ต๊อดฟังเรื่องนึงครับ"
"เรื่องอะไร ไว้ค่อยเล่าได้ไหม"
"เรื่องสำคัญครับ….เกี่ยวกับเจ้านายด้วย แต่….เจ้านายฟังไว้ก่อน อย่าเพิ่งใจร้อนตัดสินใจทำอะไรนะครับ เดี๋ยวพี่พร้าวจะซวย"
"ว่ามาสิต๊อด"
เจ้านายเสียงเปลี่ยนครับ น้ำเสียงเจ้านายเย็นยะเยือก จนต๊อดไม่กล้าพูดต่อเลย
"คุณพระพายไปหาคุณปลัดครับ ไปบ่อย แล้วก็หายไปในห้องนอนกันสองคน แล้วเอ่อ….มีคนเห็น….คุณพระพาย เข้าโมเต็ลกับผู้ชายคนอื่นด้วย"
ต๊อดขอเลือกปิดบังบางส่วนครับ ไม่อยากให้พี่พร้าวเดือดร้อน แต่ตัวพี่พร้าวเองนี่แหละที่เชียร์ให้มาบอก แกบอกว่าถ้าคุณปลัดจะไล่แกออก แกก็จะต่อยให้ แล้วเลิกนับถือเป็นไอดอล นี่ต๊อดยังไม่กล้าเล่าเรื่องที่คุณพระพายเอาตีนเขี่ยเป้าพี่พร้าวในร้านขนมนะ ไม่รู้พี่พร้าวเล่าให้ใครฟังบ้างหรือยัง
กลับห้องตัวเองแบบงง ๆ ครับ
ฮ่าฮ่าฮ่า
พอเล่าจบ เจ้านายก็เงียบไปครู่หนึ่งล่ะครับ จากนั้นอยู่ก็พลิกมาคร่อมต๊อด
แล้วในที่สุด เราก็ทำกันจนได้
เจ้านายโมโหมากแน่ ๆ ครับ อาการมันออกชัดเลย ตอนที่เจ้านายกระแทกเข้ามาแรง ๆ ต๊อดบอกว่าเจ็บแกก็ไม่สน ไม่ฟัง จับหัวต๊อดกดไปกับที่นอนแล้วใส่ยับ
ต๊อดไม่ค่อยได้ทำออรัลเซ็กส์ให้เจ้านายบ่อย ๆ แต่วันนี้ก็ต้องทำ ของเจ้านายมันกระทุ้งเข้ามาในคอจนแทบจะอ้วก ต๊อดนี่ไอแค่ก ๆ น้ำหูน้ำตาไหล แกก็ไม่หยุด
ใจร้ายมากครับ...แหะ ๆ เจ้านายใจร้ายกับต๊อดมากเลย
พอตอนอึ๊บเสร็จก็พูดเสียงเรียบๆ ว่า…..
"คืนนี้เราอยากนอนคนเดียว ต๊อดกลับห้องไปก่อนไป"
ต๊อดก็เลยเดินตุ่บปัดตุ่บเป๋ออกมาเนี่ย
มันต่างกันตรงนี้สินะ
ของจริง….กับของแก้ขัด
แบบนี้ต่างหาก ที่เรียกว่าหึงหวงของจริง หวงจนต้องมาระบายอารมณ์กับขี้ข้าอย่างต๊อดเนี่ย
ต๊อดไม่รู้ว่าเจ้านายกับคุณพระพายเล่นเกมส์อะไรกัน แต่เจ้านายดูแคร์เขามากจริง ๆ
ทีนี้คำตอบมันชัดแล้วนะต๊อดแต๊ด เจ้านายไม่ได้หึงมึงว่ะ ก๊ากกกกกก
ต๊อดโอเคน่า….นี่ไง….ไม่มีน้ำตาสักหยดเลย ไม่ได้ร้องไห้เลยนะครับ ไม่นับที่สำลักดุ้นเจ้านายเมื่อกี้นะ
ข้างนอก….ลมเย็นจัง
ต๊อดว่าจะนั่งเล่นที่ตรงนี้อีกสักพัก
ยังไม่อยากเข้าไปนอนน่ะครับ
[บรรยาย]
ปวดหัว….
ปลัดหนุ่มผู้ไม่เคยหวาดหวั่นให้กับเรื่องใด อยู่ ๆ ก็ปวดหัว เพราะไอ้เด็กรับใช้คนใหม่มันแสนจะดื้อ
ก็งอนกันอยู่ หรือจะพูดให้ถูกคือมันงอนเขา
ไม่คิดว่ามันจะกล้าเตือนกันตรง ๆ เรื่องของพระพาย เขาก็ไม่รู้หรอกว่าพร้าวกับพระพายมีเรื่องอะไรกันมาก่อน แต่ดูเจ้าพร้าวจะเกลียดพระพายเอามาก ๆ มากแบบออกหน้าออกตา
ส่วนตัวเขา….จะให้คิดอะไรมากล่ะ มีของฟรีลีลาเด็ดมาเสนอให้ถึงที่ อีกอย่างพระพายกับสายลมก็ไม่ได้เป็นแฟนกันเสียหน่อย แล้วตัวเขาก็ใส่ถุงยางตลอดแหละ ไม่เคยประมาทหรอก
จริง ๆ ที่พระพายมาหา ก็ไม่เชิงเป็นเรื่องอย่างว่าเสียทีเดียว พระพายถูกแฟนเก่าจากกรุงเทพ ส่งคนมาตามรังควาญ ได้รับจดหมายขู่ (สมัยนี้ยังมีคนส่งจดหมายกันอีกหรือไงนะ) ส่งรูปมาแบล็คเมล์ และที่ยิ่งไปกว่านั้นคืออาจส่งคนมาทำร้าย
พอเขารับปากว่าจะช่วย ฝ่ายนั้นก็พุ่งเข้ามากอด กลิ่นตัวหอม ๆ กับเนื้อขาวเนียนนุ่มก็ทำเอาอดใจไม่ไหว ไม่ทันได้ปฏิเสธอะไร พระพายก็จ้องหน้าด้วยสายตายั่วเย้า เขาก็เลยสนองความต้องการให้โดยไม่รอรี เขาคว้าใบหน้าจิ้มลิ้มนั้นมาบดขยี้จูบ พอเครื่องติด เสื้อผ้าก็หลุดออกจากตัว ขึ้นไปโรมรันพันตูกันบนเตียงนอน ซัดใส่ไปไม่ยั้งจนอีกฝ่ายนั้นร้องครางไม่เป็นภาษา ได้ยินแค่ว่าใส่มาอีก แรงกว่านี้ ขอแรงกว่านี้
แล้วไอ้ตูดนี่ก็มาแอบฟังคนเอากัน แถมยังมาเจ้ากี้เจ้าการกับชีวิต เขาก็เลยเตะตูดมันไปที ด้วยความหมั่นเขี้ยว
แล้วมันก็งอนเขา ไม่พูดไม่คุยมาตลอดทั้งอาทิตย์
"อ่ะ"
"นี่คือการเสิร์ฟกาแฟให้เจ้านายมึงเรอะไอ้พร้าว แล้วนี่ถุยน้ำลายลงไปป่ะ ฟองฟอดเลย"
"มันเป็นฟองคาปู!!!"
"โอ้โห ตะคอกเจ้านายไปอีก เถื่อนเกิน…."
"ผมมันคนบ้านนอก ก็โผงผางแบบนี้แหละครับ ไม่ชอบใครก็แสดงออกว่าไม่ชอบ"
"แล้วนี่เกลียดไรกูเปล่าวะ"
"ผมไม่ได้เกลียด แต่งอน พี่จรเตะผมอ่ะ เตะกันเลยนะ ทั้งที่ผมหวังดีอ่า"
"ห่า เมียก็ไม่ใช่ ขี้งอนจังวะ ดูทำหน้าเข้า หงิกเป็นส้นตีนเลยไอ้พร้าว"
"เนี่ย…มาสั่งให้คนอื่นพูดเพราะ ละดูพี่พูดจากับผมสิวะ แบบนี้ให้ผมไปอยู่ไร่เหอะ อยากเหนื่อย อยากขุดดิน….อยากมือเปื้อนจังโว้ยยย"
"เออๆๆ พี่ขอโทษน่าพร้าวเอ้ย ขอบใจด้วยที่เป็นห่วง แต่ไม่ต้องห่วงพี่หรอก พี่รู้….พี่ทำอะไรอยู่ เมื่อวานเข้าเมืองเลยซื้อกางเกงยีนส์มาง้อ อยู่ตรงนั้นน่ะ ถุงสีขาว ไปหยิบไป…."
มันเดินไปดูแบบกระฟัดกระเฟียดน่าถีบ สักพักก็แจ้นเข้ามากอดแข้งกอดขา
"ขอบพระคุณขอรับท่านปลัด"
"ไม่งอนกูต่อแล้ว"
"ใครงอนครับ ลูกผู้ชายอย่างเราอ่ะ เรื่องแค่นี้มันขี้ผงมาก ใช่มั้ยพี่ มา...ผมนวดให้นะพี่นะ...พี่จ๊ะ...พี่จ๋า"
คิดถูกคิดผิดที่รับไอ้เด็กนี่เข้าทำงานวะเนี่ย
ขจรศักดิ์ปวดหัว
To be con
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
