Chapter 17 : พี่เชนอย่าดื้อ
นุ่มนิ่มได้กลับมาเยี่ยมบ้านในรอบหลายเดือน เชียงใหม่ยังเป็นที่ๆ น้องชอบที่สุดเพราะอยู่มาตั้งแต่เด็กจนโต พี่เชนไม่ได้บอกคุณยายไว้ก่อนว่าเราจะมา เป็นเซอร์ไพรส์อะไรทำนองนั้น ขับรถมาเองด้วยไม่ได้นั่งเครื่องบิน พี่เชนบอกว่าจะได้ชมบรรยากาศตามข้างทางไปด้วย
ชมบรรยากาศอะไรล่ะ น้องหลับตั้งแต่รถยังไม่ออกจากกรุงเทพเลย เพราะเราออกมากันตอนเช้ามืด ขึ้นรถทีไรเป็นง่วงๆ ตลอด
พี่เชนปลุกน้องอีกทีตอนเข้าตัวเมืองเชียงใหม่แล้ว เห็นสภาพแวดล้อมที่คุ้นเคยแล้วนุ่มนิ่มตื่นเต้น ฮื่อ อยากกินข้าวซอยจังเลย
“คุณยายต้องดีใจแน่ๆ เลยเนอะที่เรามาหา” นุ่มนิ่มว่ายิ้มๆ หยิบกระจกในกระเป๋าใบเล็กขึ้นมาตรวจดูความเรียบร้อยของหน้าและผม
หลับเพลินไปหน่อย หน้าเป็นรอยเลย บีบีครีมหลุดไปหมดแล้ว ผมยุ่งอีกต่างหาก สภาพนี้ไม่โอเค น้องต้องสวยก่อนจะไปเจอคุณยาย
“หนูสวยหรือยัง” เจ้าตัวเล็กก่อกวนคนขับน่าดู ยื่นหน้าเข้ามาใกล้และยิ้มหวานใส่ เชนหัวเราะเบาๆ พลางเอื้อมมือมาลูบผมน้อง
“สวยแล้วค่ะ”
“ยังไม่หันมามองหนูเลย รู้ได้ยังไงว่าสวย”
“นุ่มนิ่มของพี่สวยอยู่แล้ว” เชนหันมองน้องแว้บหนึ่ง ก่อนจะกลับไปสนใจมองถนนตรงหน้าต่อ
ฝ่ายคนโดนชมว่าสวยถึงกับอายม้วน พี่เชนปากหวาน แต่น้องก็สวยจริงๆ นั่นแหละ วันก่อนเพิ่งตัดผมหน้าม้าใหม่ด้วย พี่เชนบอกว่าน่ารักเหมือนตุ๊กตา
นุ่มนิ่มซื้อเสื้อผ้าใหม่พี่เชนก็บอกว่าสวย ชุดไหนก็เข้ากับน้องไปหมด
ลิปสติกสีใหม่พี่เชนก็บอกว่าน้องทาแล้วสวย
จะหาแฟนที่เอาใจแฟนเก่งเท่าพี่เชนคงไม่มีอีกแล้วบนโลกใบนี้ นุ่มนิ่มรักพี่เชนที่สุดในโลก
“พี่เชน”
“ขา” เชนขานรับ อีกไม่ไกลจะถึงบ้านคุณยายแล้ว ไม่ได้เจอหลานเสียนานคุณยายคงจะดีใจเมื่อได้เห็นหน้านุ่มนิ่ม
“จะบอกคุณยายเรื่องของเราไหมคะ” น้องถาม ทำเอาเชนถึงกับชะงักไปเล็กน้อย เขาคิดจะบอกให้คุณยายทราบอยู่แล้วว่าตอนนี้ระหว่างเขาและนุ่มนิ่มเกินเลยไปมากกว่าพี่น้อง แต่ยังไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไงดี มาเชียงใหม่คราวนี้ยังไม่แน่ใจเลยว่าจะได้บอกหรือเปล่า
“ต้องบอกสิคะ จะไม่บอกได้ยังไง”
“คุณยายจะดุเราไหม” นุ่มนิ่มเป็นกังวล กลัวว่าคุณยายจะไม่ชอบใจแล้วโดนดุกันทั้งคู่ แต่น้องก็สบายใจขึ้นเมื่อพี่เชนเอื้อมมือมาจับมือไว้
“ไม่หรอกค่ะ คุณยายต้องเข้าใจ” เชนไม่ได้บอกแค่ให้น้องสบายใจ แต่เขาคิดแบบนั้นจริงๆ คุณยายใจดีและจะต้องเข้าใจแน่ๆ ว่าเขากับน้องรักกัน
ถึงจะข้ามขั้นไปหน่อยแต่เขาจะขอโทษคุณยายทีหลังเรื่องที่ล่วงเกินน้องไปก่อนแล้ว
“ถ้าคุณยายบอกให้พี่เชนรับผิดชอบหนูด้วยการแต่งงานจะทำยังไงดี” นุ่มนิ่มทำหน้าเครียด หน้ายุ่งคิ้วขมวดท่าทางจริงจัง เชนแอบมองแล้วขำ ท่าทางยายหนูเครียดจริงๆ
“พี่เชนขา…”
“ว่าไงคะ”
“ได้หนูแล้วต้องรับผิดชอบด้วยนะ ห้ามทิ้งหนู” มือเล็กเขย่าแขนพี่เขา เชนฟังแล้วได้แต่ยิ้ม ถ้าไม่ติดว่าขับรถอยู่เขาคงจับน้องมาหอมแก้มสักฟอดโทษฐานทำตัวน่ารัก
“ไม่ทิ้งค่ะ พี่สัญญา”
“สัญญาแล้วนะ!” นุ่มนิ่มพอใจ มองใบหน้าด้านข้างของคนขับรถและพูดขู่
“ถ้าพี่เชนผิดสัญญาหนูจะตัดของพี่เชนทิ้งเลย”
“ตัดอะไรคะ ?”
แทนคำตอบนุ่มนิ่มมองต่ำส่งสายตาไปยังเป้ากางเกงของคนเป็นพี่ เชนสะดุ้งวาบ ขนลุกขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ถึงกับจะถอนรากถอนโคนกันเลยเจ้าตัวแสบ จะโหดเกินไปแล้ว
…
เมื่อรถจอดเทียบที่หน้าบ้าน นุ่มนิ่มไม่รอให้เขาดับรถด้วยซ้ำ น้องปลอดเข็มขัดนิรภัยและเปิดประตูลงจากรถไปแล้ว คงจะคิดถึงคุณยายมากเพราะวิ่งปรู๊ดเข้าบ้านไปเลย
เชนดับเครื่องยนต์ก่อนจะหอบหิ้วของเดินตามเข้ามา เขาได้ยินเสียงของนุ่มนิ่มเรียกคุณยายก่อนใครเพื่อน
“คุณยายขา หลานสาวมาหาค่ะ” ยายหนูวิ่งเข้าบ้านไปก่อนแล้ว พอเชนตามเข้ามาก็เห็นยายหลานกอดกันกลม คุณยายลูบผมของนุ่มนิ่ม กอดแน่นๆ และตามด้วยหอมแก้มอีกหลายที เชนมองด้วยรอยยิ้ม เป็นภาพน่ารักๆ ที่เห็นแล้วทำให้รู้สึกดี
“จะมาทำไมถึงไม่บอกยายก่อน เลยไม่ได้บอกมะลิให้ทำกับข้าวไว้รอ ห้องก็ไม่ได้ทำความสะอาด” คุณยายประไพว่าแกมบ่นไปตามประสา นุ่มนิ่มกอดคุณยายและหอมแก้มเบาๆ
“พี่เชนไม่ให้บอกค่ะ บอกว่าคุณยายจะได้เซอร์ไพรส์”
“จริงๆ เชียวนะพ่อเชน แกล้งคนแก่มันสนุกหรือไง”
เชนหัวเราะเมื่อคุณยายหันมาดุเขา ชายหนุ่มวางของที่ซื้อมาลงบนโต๊ะ มีของกินอร่อยๆ ที่นุ่มนิ่มบอกว่าคุณยายชอบ และยังมีเครื่องดื่มบำรุงร่างกายที่เชนคิดว่าดีต่อสุขภาพของผู้สูงอายุอย่างคุณยาย
“หนูเอาของไปเก็บในครัวให้นะคะ ได้กลิ่นบัวลอยไข่หวานด้วย” นุ่มนิ่มอาสาจะเอาของไปเก็บ แต่ประเด็นหลักเป็นเพราะอยากกินของหวานมากกว่า เชนส่งถุงให้น้อง มองยายหนูที่อยู่ในชุดกระโปรงสีชมพูอ่อนตัวสวยกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปทางหลังบ้านแล้วอดที่จะดุไม่ได้
“นุ่มนิ่ม อย่าวิ่ง เดี๋ยวจะล้ม”
“หนูไม่ล้มหรอก”
เขาส่ายหน้ากับความดื้อของคนที่ตะโกนตอบกลับมา ก่อนจะนั่งลงที่โซฟาพร้อมเยื้องๆ กับคุณยาย ตามประสาคนแก่ที่ลูกหลานมาเยี่ยม ต้องถามสารทุกข์สุกดิบเป็นปกติ
“อยู่กับพ่อเชนเจ้านุ่มนิ่มเป็นยังไงบ้าง ดื้อมากเลยใช่ไหม” คุณยายถามยิ้มๆ รู้นิสัยของหลานสาวตัวแสบดีว่าคงจะทำให้พี่เขาปวดหัวไม่น้อย ถึงแม้ว่าทุกครั้งที่โทรศัพท์มาหานุ่มนิ่มจะบอกอยู่เสมอว่าหนูไม่ดื้อ แต่เลี้ยงมาตั้งแต่ยังไม่ค่อยจะรู้ความ ทำไมคุณยายจะไม่รู้ว่าตัวแสบเป็นยังไง
“ไม่เลยครับ น้องเป็นเด็กดีมาก ต้นเดือนหน้าโรงเรียนจะเปิดเทอมแล้ว ได้เรียนที่เดียวกับเพื่อนสนิทเลยดีใจใหญ่” เชนเล่าให้ฟัง นุ่มนิ่มตื่นเต้นที่จะได้ไปโรงเรียน ลองชุดนักเรียนบ่อยจนเขากลัวว่าชุดจะสีซีดไปเสียก่อนได้ใส่จริง
“ขอบใจพ่อเชนมากนะที่เอ็นดูน้อง นอกจากยายกับพ่อเชนแล้วเจ้านุ่มนิ่มก็ไม่มีใครที่ไหนอีก” คุณยายดีใจที่เห็นหลานชายรักใคร่เอ็นดูน้องมากขนาดนี้ เด็กกำพร้าอย่างนุ่มนิ่มคงไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าคำว่าครอบครัว นอกจากคุณยายกับเชนแล้วคงจะไม่มีใครรักนุ่มนิ่มได้มากเท่านี้
คุณนายเมียเก่าของพ่อนุ่มนิ่มที่เคยมาที่นี่บ่อยครั้งช่วงก่อนก็หายไปแล้ว หลังจากที่คุณยายบอกอย่างเด็ดขาดว่าถึงยังไงก็จะไม่ยอมยกนุ่มนิ่มให้ไปอยู่ด้วย เชนเองก็รู้เรื่องเพราะดันโลกกลมที่นุ่มนิ่มเป็นน้องคนละแม่กับนาราภรรยาเก่า แต่จะเอายายหนูไปอยู่ด้วยเพราะผลประโยชน์ส่วนตัวใครจะไปยอม
“แล้วเรื่องหนูนารา…”
“ผมกับนาราคุยกันเข้าใจแล้ว” เชนยิ้ม เขารู้ว่าคุณยายจะพูดอะไร คงจะยังเป็นกังวลอยู่ว่านาราจะต้องการพานุ่มนิ่มไปอยู่ด้วย
“นาราจะไม่มายุ่งกับนุ่มนิ่มอีก และผมกับนาราตอนนี้เราเป็นแค่เพื่อนที่ดีต่อกัน”
“แล้วเจอสาวที่ถูกใจหรือยังล่ะ หรือคิดจะเป็นโสดไปตลอดชีวิต” คุณยายประไพถามหยอก เชนมองหน้าคุณยายโดยไม่หลบสายตา ถ้าเขาจะบอกเรื่องนุ่มนิ่มกับคุณยาย ตอนนี้ก็เป็นโอกาสเหมาะ
“เจอแล้วครับ”
“จริงน่ะเหรอ ใครกัน ? พาว่าที่หลานสะใภ้มาแนะนำให้ยายรู้จักบ้าง”
“คุณยายครับ ผมกับ…”
“บัวลอยของคุณยายอร่อยเหมือนเดิมเลย” เชนยังไม่ทันจะได้บอกอะไรไปมากกว่านั้น นุ่มนิ่มก็กลับเข้ามาพร้อมกับชามบัวลอยไข่หวานในมือ แก้มกลมๆ พองเล็กน้อยเพราะเคี้ยวอยู่เต็มปาก ก่อนจะนั่งลงข้างๆ คนเป็นพี่ ขยับเข้าไปใกล้อย่างไม่สนใจว่าไม่ได้อยู่กันแค่สองคน
“พี่เชนต้องช่วยหนูกิน หนูตักมาเยอะเกิน ถ้ากินหมดนี่อ้วนแน่ๆ” น้องจ่อช้อนมาที่ปาก เชนไม่ค่อยชอบกินของหวานแต่จำใจต้องกินเข้าไปเพราะกลัวว่าเด็กจะงอน
“เป็นไงคะ อร่อยไหม”
“อร่อยค่ะ”
คุณยายมองด้วยรอยยิ้ม เห็นหลานๆ รักกันแล้วชื่นใจ แต่เจ้านุ่มนิ่มอยู่ใกล้พี่จนแทบจะเกยตักอยู่แล้ว แถมกระโปรงยังสั้นเอาขาไปเบียดพี่เขาแบบนั้นไม่สำรวมเลย น่าตีจริงๆ
“นั่งดีๆ เจ้านุ่มนิ่ม เป็นผู้หญิงอย่างนั่งแหกแข้งแหกขา” โดนคุณยายดุจนได้ นุ่มนิ่มเบะปากเถียงกลับทันที
“หนูเปล่าแหกแข้งแหกขาสักหน่อย”
“ยังจะเถียงอีก มันน่าตีเสียดีไหม”
“คุณยายจะตีหนู พี่เชนขา” ได้ทีตัวแสบรีบอ้อนมุดหน้าเข้าหาไหล่กว้าง เชนลูบผมน้องเบาๆ อย่างเอ็นดูกับความขี้อ้อน คุณยายบ่นว่าน้องดื้ออย่างนั้นอย่างนี้ แต่ไม่กล้าตีจริงๆ หรอก ไม่ทันไรก็เปลี่ยนเรื่องถามว่าตอนเย็นหลานสาวอยากจะกินอะไร
ถึงจะขี้บ่นไปตามเรื่องตามราวของคนแก่ไปบ้าง แต่เชนรู้ว่าคุณยายรักนุ่มนิ่มที่สุด เขาถึงได้บอกกับน้องว่าจะดูแลน้องเป็นอย่างดี ไม่แพ้ตลอดหลายปีที่คุณยายคอยให้ความรักและดูแลนุ่มนิ่มเป็นอย่างดี
…
ภายในห้องนอนของตนเองนุ่มนิ่มยืนหมุนไปมาอยู่หน้ากระจก ชุดนอนกระโปรงตัวสวยถอดออกไปแล้วหลังจากอาบน้ำเสร็จ ไม่สนใจว่าจะโป๊เพราะในห้องไม่มีใครสักหน่อย
ไม่นับพี่เชนที่อยู่ในห้องน้ำ ถึงจะเห็นก็ไม่เป็นไร เพราะพี่เชนไม่ใช่คนอื่นแต่เป็นแฟนของน้อง
ทั้งตัวของนุ่มนิ่มเหลือแค่กางเกงชั้นในลูกไม้สีขาวที่ปกปิดส่วนลับไว้ ส่วนข้างบนปล่อยให้เปลือยเปล่าเพื่อมองสำรวจหน้าอกของตนเอง
อืม…เหมือนจะใหญ่ขึ้นมาหน่อยหรือเปล่านะ จับแล้วเต็มไม้เต็มมือขึ้นยังไงบอกไม่ถูก ยาของคุณหมอดีจริงๆ เลย
แต่บางทีน้องอาจจะคิดไปเอง ยิ่งอ๊องๆ ยาอยู่ด้วย ต้องถามพี่เชน
“พี่เชนขา” นุ่มนิ่มเรียกคนที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ พี่เชนเดินเช็ดผมออกมาเลย แต่ไม่ได้ตกใจที่เห็นน้องโป๊เพราะเห็นบ่อยจนชินแล้ว
น้องเดินเข้ามาใกล้ หยุดยืนตรงหน้าและจับมือหนาให้มาวางที่หน้าอก นุ่มนิ่มหน้าแดงเล็กน้อยเพราะเขิน แต่อยากรู้ว่ามันใหญ่ขึ้นกว่าเดิมหรือยัง
“มันใหญ่ขึ้นไหมคะ” น้องถามด้วยแก้มแดงๆ หน้าร้อนไปหมดตอนพี่เชนบีบมือลงมาเบาๆ ให้จับเฉยๆ ไม่ได้บอกให้บีบสักหน่อย คนบ้า
เชนมองหน้าอกของน้องที่เขากำลังจับอยู่ หลังจากที่ไปปรึกษาคุณหมอและได้ยาปรับฮอร์โมนมากินอย่างจริงจัง เขาคิดว่านุ่มนิ่มมีความเป็นผู้หญิงมากขึ้น ผิวพรรณสดใสขึ้นจากที่ดูสุขภาพดีอยู่แล้ว ยิ่งดูมีน้ำมีนวลกว่าเดิม เอวคอดและสะโพกผายไม่ต่างจากผู้หญิงเลย
ส่วนที่น้องถามเขาว่าหน้าอกใหญ่ขึ้นหรือเปล่า สำหรับเขาที่จับอยู่แทบจะทุกวันคิดว่ามีความเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย
“พี่ว่าเนื้อเยอะขึ้น จับแล้วมันนิ่ม”
“หนูว่าจะทำประมาณนี้” น้องทำมือให้ดู แต่เชนว่าขนาดที่น้องอยากได้มันใหญ่ไปหน่อย
“เอาไว้ปรึกษาคุณหมออีกทีนะคะ ตอนนี้หนูต้องกินยาตามที่คุณหมอบอกให้ครบ วันนี้กินหรือยัง ?” เชนถาม เขาจำได้หมดว่าน้องต้องกินยาเวลาไหนบ้าง แต่นุ่มนิ่มชอบลืมกินยาก่อนนอนทุกที ถ้าเขาไม่เตือนบางวันก็ลืมสนิท
“ยังค่ะ หนูลืม” น้องยิ้มแห้ง นั่นไงล่ะ ผิดจากที่พูดเสียที่ไหน
“เดี๋ยวพี่เอาให้ ก่อนนอนมีแคลเซียมด้วยใช่ไหมคะ” ชายหนุ่มเดินมานั่งที่เตียง เปิดกระเป๋าใบเล็กของน้องเพื่อช่วยจัดยาให้ นอกจากยาปรับฮอร์โมนที่ต้องกินแล้วยังมีแคลเซียมเพื่อบำรุงกระดูก เพราะนุ่มนิ่มต้องกินยาปรับฮอร์โมนไปอีกเป็นปีๆ การกินยาเยอะในช่วงที่อายุยังน้อยมีผลต่อกระดูก อาจทำให้กระดูกบางและเปราะเลยต้องกินแคลเซียมควบคู่ไปด้วย
“พี่เชนทำตัวเหมือนคุณพ่อเลย คิก ~” นุ่มนิ่มแซว พี่เชนดูแลน้องดีขึ้นทุกวัน คอยปลุกตอนเช้า บอกไม่ให้นอนดึก อยากกินหรืออยากได้อะไรก็ตามใจทุกอย่าง
“เพราะแบบนี้เพื่อนหนูถึงได้เข้าใจผิดว่าพี่เป็นพ่อของหนูไงคะ” พูดถึงแล้วยังโกรธไม่หาย ตอนที่เด็กเภาเรียกเขาว่าพ่อ สภาพเขายังไม่แก่ถึงขนาดจะมีลูกโตเท่านุ่มนิ่มสักหน่อย น้องต้องรีบอธิบายให้เพื่อนฟังว่าเขาเป็นพี่ชาย หลังๆ มาตอนที่เด็กๆ มาเที่ยวเล่นที่ห้องเด็กเภายังหลุดปากเรียกเขาว่าคุณพ่ออยู่เลย
จงใจอยากจะกวนประสาทชัดๆ เขาต้องกำชับนุ่มนิ่มแล้วว่าอย่าเข้าใกล้เด็กนี่มากเกินไป ท่าทางไม่น่าไว้ใจเลยจริงๆ
“พ่อที่ไหนจะหล่อแบบนี้ พี่เชนยังไม่แก่สักหน่อย” น้องพูดเอาใจ ใส่ชุดนอนเหมือนเดิมก่อนจะมานั่งที่เตียงด้วย กอดเอวและเอาหัวถูแขนพี่อย่างอ้อนๆ
“แต่ถึงพี่เชนจะแก่หนูก็รักน้า ~”
“อย่าเพิ่งอ้อน กินยาก่อนค่ะ” เชนเทน้ำใส่แก้วและส่งให้น้อง นุ่มนิ่มอ้าปากรอให้เขาป้อนยาใส่ปากให้ และดื่มน้ำตามเกือบหมดแก้ว
“หนูเช็ดผมให้” นุ่มนิ่มขยับมายืนเข่าบนเตียง ช่วยเช็ดผมให้พี่เชนที่ยังเช็ดไม่แห้ง น้องว่าพี่เขาผมเริ่มยาวแล้ว ชอบแบบผมสั้นมากกว่า
“พี่เชนผมยาวแล้วแน่ะ กลับกรุงเทพไปตัดผมด้วยนะคะ”
“สั่งเหมือนเป็นเมียพี่เลย”
“แล้วหนูไม่ใช่เหรอ ?” น้องโอบรอบคอจากด้านหลังแล้วเอียงแก้มมาแนบ เชนหัวเราะเบาๆ จับมือเล็กมาจูบ
“ทำไมจะไม่ใช่ล่ะคะ”
“พี่เชนน่ารัก” นุ่มนิ่มหอมแก้มพี่ซ้ายขวา เช็ดผมให้จนแห้งดีแล้วก่อนจะพาดผ้าขนหนูไว้กับพนักเก้าอี้
“นอนได้แล้วค่ะ พี่เชนขับรถเหนื่อยทั้งวันเลย” น้องชี้ไปที่นาฬิกา ที่บอกเวลาห้าทุ่มกว่าแล้ว พี่เชนขับรถตั้งหลายชั่วโมงคงจะเหนื่อยและอยากพักผ่อน
“หนูจะไปไหน ?” เชนแปลกใจเพราะเห็นน้องลงไปจากเตียง แถมยังหอบหมอนหอบผ้าห่มไว้ในอ้อมแขนด้วย
“คุณยายบอกให้หนูไปนอนด้วย”
เชนรีบคว้าแขนน้องไว้และออกแรงดึงจนนุ่มนิ่มเซลงมาบนตัก ทั้งหมอนทั้งผ้าห่มร่วงจากมือไปกองกับพื้นแล้ว น้องโวยวายตีแขนเขาใหญ่
“พี่เชน! ดึงหนูทำไม”
“จะไปนอนกับคุณยายเหรอคะ แล้วพี่ล่ะ” ชายหนุ่มทำหน้าเศร้า เขากับน้องนอนด้วยกันทุกวัน ถ้าคืนนี้ต้องนอนคนเดียวคงจะนอนไม่หลับแน่ๆ
“พี่เชนโตแล้ว นอนคนเดียวได้ ไม่เป็นไรหรอกเนอะ”
“คุณยายก็โตแล้วนะคะ”
นุ่มนิ่มเบะปาก พี่เชนดื้อ! คุณยายจะให้น้องไปนอนด้วยเพราะอยากให้นวดให้ แต่ดูเหมือนว่าพี่เชนจะไม่อยากให้น้องไปเท่าไหร่
“ทำไมพี่เชนงอแงมากจังเลย” มือเล็กจับแก้มพี่และบิดไปมา เชนรวบกอดเอวน้องไว้ เกยคางลงบนไหล่พลางจูบที่คอขาวๆ
“พี่ไม่อยากนอนคนเดียว อยากนอนกอดเมีย” นานๆ ทีเชนจะอ้อนน้องสักครั้ง นุ่มนิ่มใจอ่อนทุกทีเพราะแพ้ลูกอ้อนของพี่เขา แต่ครั้งนี้ยอมไม่ได้จริงๆ เดี๋ยวคุณยายจะดุเอา
“นอนกอดทุกคืนไม่เบื่อเหรอคะ”
“ไม่เบื่อค่ะ พี่อยากอยู่กับหนูตลอดเวลาเลย” คนเป็นพี่เชยคางน้องและจูบที่ริมฝีปากสวย พี่เชนไม่เคยจะอ่อนโยนกับน้องหรอก จูบทีไรทำเอาหายใจไม่ทันทุกที ลิ้นอุ่นๆ ของพี่เชนสอดเข้ามาในปาก เกี่ยวเอาลิ้นของน้องไปดูดเบาๆ จนรู้สึกเสียวๆ ในท้อง
นุ่มนิ่มขยำเสื้อพี่ ปล่อยให้ริมฝีปากโดนรังแกจนบวมเจ่อ กว่าพี่เชนจะถอนจูบออกไปน้องก็หน้าแดงไปหมดเพราะเกือบขาดอากาศหายใจ
“พี่เชนติดเมีย” น้องว่าใส่ คงจะทำให้พี่เขามันเขี้ยวเลยโดนฟัดแก้มไปอีก
“มีเมียอยู่คนเดียวจะไม่ให้ติดได้ยังไงล่ะคะ”
“หนูรอให้พี่เชนนอนก่อนแล้วค่อยไปห้องคุณยายก็ได้” สุดท้ายนุ่มนิ่มก็ใจอ่อนอยู่ดี พี่เชนทำสายตาเจ้าชู้ใส่อีกแล้ว พอน้องบอกไปแบบนั้นพี่เขาก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ยังไงบอกไม่ถูก
“แต่พี่หลับยาก” เชนนั่งพิงหัวเตียง จับน้องให้นั่งคร่อมตักหันหน้าเข้าหา มือหนาลูบขาเรียวที่โผล่พ้นชุดนอนกระโปรงก่อนจะล้วงเข้าไปใต้กระโปรง นุ่มนิ่มบิดเอวหนีเล็กน้อย
“ฮื่อ หนูจั๊กจี้” น้องบอก พยายามจะดันมือพี่ออก แต่เชนไม่ยอม ลูบมือขึ้นมาสูงเรื่อยๆ จนถึงหน้าอก
“ป้อนนมให้พี่สิคะ พี่จะได้หลับไวๆ”
“บ้า”
เชนยิ้มอย่างเอ็นดูเมื่อเห็นน้องหน้าแดง เขาออกแรงบีบหน้าอกนิ่มอย่างเบามือ พร้อมๆ กับที่ดึงชายกระโปรงขึ้นมาจนเห็นเต้าน้อยๆ
“จับไว้ค่ะ” เชนให้น้องจับชายกระโปรงชุดนอนไว้ นุ่มนิ่มทำตามอย่างว่าง่าย แถมยังแอ่นอกเข้าหามือหนาที่บีบลงมาที่หน้าอกทั้งสองข้าง
นิ้วยาวสะกิดเบาๆ ที่ยอดอกเล็ก ตุ่มไตสีหวานชูชันอย่างน่ารัก ใบหน้าของเชนอยู่ระดับเดียวกับหน้าอกของน้อง เขาก้มลงมาใกล้จนลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดจุกนมน้อย
“พี่จะรีบกินนมแล้วรีบนอนนะคะ” คนเป็นพี่บีบนวดหน้าอกนิ่มจนเด้งไปมา ก่อนจะครอบริมฝีปากลงบนยอดอกเต่ง ดูดเบาๆ ราวกับหยอกล้อ แต่สัมผัสแผ่วๆ แบบนี้ยิ่งสร้างความเสียวให้นุ่มนิ่มจนต้องจิกมือลงกับผ้าปูที่นอน
“อ๊ะ…อื้อ” พี่เชนไม่ใช่แค่ดูดแต่ยังกัดเบาๆ ด้วย ส่วนอีกข้างก็ใช้ปลายนิ้วบดขยี้ นุ่มนิ่มหายใจหอบเพราะความรู้สึกบางอย่างที่เริ่มปะทุ ส่วนน่ารักภายใต้กางเกงชั้นในมีปฏิกิริยาขึ้นมาแทบจะทันที
เชนถอนปากออกมาจากยอดอกที่บวมเป่งจนน้ำลายเคลือบเป็นสาย เงยหน้าขึ้นมองน้องที่หน้าแดงก่ำและดึงชายกระโปรงลงมาเหมือนเดิม
“กินนมอิ่มพี่ก็ง่วงเลยค่ะ หนูไปหาคุณยายเถอะ”
พี่เขาบอกพลางลูบแก้มน้อง นุ่มนิ่มกัดปากฉับ พี่เชนตั้งใจแกล้งน้องชัดๆ ไม่เห็นหรือไงว่าน้องเป็นขนาดนี้แล้ว แถมยังใจร้ายช่วยยกน้องลงจากตักอีก
“พี่เชน…”
“ไปหาคุณยายสิคะ พี่จะนอนแล้ว”
ใบหน้าหวานบึ้งลง พี่เชนไม่เข้าใจน้อง ไล่กันได้ยังไง ดูสภาพน้องสิ!
“ฮื่อ…”
“ไม่ไปเหรอคะ เดี๋ยวคุณยายจะรอนานนะ”
นุ่มนิ่มสะบัดหน้ามองค้อนใส่พี่เขา ลงจากเตียงแล้วเดินกระแทกเท้าออกไปจากห้อง
ฮึ ไปก็ได้ คำก๋ไล่สองคำก็ไล่ น้องโกรธพี่เชนจริงๆ แล้วด้วย!
-
กลับมาแย้วววววว คิดถึงกันมั้ยคะ แห่ะๆ หลังจากนี้น่าจะได้กลับมาอัพต่อเนื่องแล้วนะคะ อีกไม่กี่ตอนจะจบแล้วค่ะ
หายไปนานกลับมานังพี่เชนก็ยังเป็นนิสัยไม่ดีเหมือนเดิมเลยโนะ แกล้งน้อง ตีๆๆๆ
ตอนหน้ายัยหนูต้องเอาคืนพี่เขาแล้วนะ! เอาคืนให้สาสมเลยเนอะคะ อิอิ
#เรื่องของหนูนิ่ม
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
