Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) ฝากเรือ่งใหม่ด้วยค่ะ 5/52562 จบแล้วค่ะ
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) ฝากเรือ่งใหม่ด้วยค่ะ 5/52562 จบแล้วค่ะ  (อ่าน 57544 ครั้ง)

ออฟไลน์ ดาวโจร500

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 649
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-3
 o13  :L2: :3123: เป็นกำลังใจให้นะคะ

ออฟไลน์ Letter123

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 267
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +186/-2
Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 17 14/3/2562
«ตอบ #181 เมื่อ14-03-2019 15:01:27 »

17

โอเค ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับน้องดีขึ้นมาก แต่มันจะดีกว่านี้!! ถ้าไม่แยกกันนอน ชีวิตเหี่ยวแห้งเป็นที่สุด เป็นอัลฟ่าชั้นสูงแล้วไง สุดท้ายถ้าเมียไม่ให้นอนด้วยก็ต้องมานอนเหงา อยู่นี่ไง แต่ก็ทดแทนด้วยรอยยิ้มหวานๆ และการที่น้องกลับมาคลอเคลียเหมือนเดิม แต่มันก็ทำให้เขาต้องอดทนอดกลั้นมากเช่นกัน

“โถคนดี ให้พี่กลับไปนอนด้วยไม่ได้เหรอ”

“ตอนนี้ยังไม่ได้ครับ ไม่งอแงสิครับ” ผมจับมือนุ่มที่ลูบแก้มมาแนบริมฝีปากกดจูบเบาๆ ที่กลางฝ่ามือ

“พี่เหงานะครับ” ไม่คิดว่าในชีวิตนี้จะทำเสียงอ่อนออดอ้อนใคร เพียงแต่คนตรงหน้านี้แค่สบตากับน้องก็ทำให้ผมยอมลงให้ทุกอย่าง

“ก่อนหน้านี้ผมก็เหงานะครับ” คำพูดเรียบๆ พร้อมรอยยิ้มหวานแต่มันกลับบาดลึกลงหัวใจของคนที่มีความผิดติดตัว ใบหน้าหล่อคมหมองลงทันที

“จะให้พี่พูดตลอดไปก็ได้ พี่ขอโทษนะไคล์” ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นดวงตากลมสบนัยน์ตาสีฟ้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ริมฝีปากบางยกยิ้มหวานแล้วขยับใบหน้าเข้าไปชิดจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่น

จุ๊บ

“ไม่ต้องขอโทษแล้วครับ ขอแค่พี่ไม่ทิ้งไคล์อีกก็พอแล้ว” คำพูดนี้สื่อให้เห็นหลายๆ อย่างทั้งการให้อภัยและโอกาสครั้งสุดท้ายที่น้องจะยอมให้อภัย

“ครับคนดี” เพราะอดอยากปากแห้งมานานแถมตอนนี้ลูกชายตัวแสบก็นอนกลางวันอยู่อีกห้องโดยมีพี่เลี้ยงพี่เลี้ยงที่ผมเรียกให้มาช่วยน้องดูเจ้าอ้วนเพราะอย่างนั้นนี่เป็นเวลาของพ่อกับแม่แล้ว ยกมือรั้งท้ายทอยน้องเข้ามาชิดแล้วก้มลงตักตวงความหวานที่แสนคิดถึง ซึ่งคนตัวเล็กก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีทั้งลิ้นเล็กที่พยายามเกาะเกี่ยวตอบโต้ยามที่เขาจะผละออก ไหนจะร่างเล็กที่ขยับมาคร่อมตักแขนเรียวที่ยกขึ้นคล้องคอมือเล็กที่สอดใต้เรือนผมกดไม่ยอมให้ผมถอยห่าง

อ่า...น้องที่ร้อนแรงแบบนี้

ผมจะไม่ทน

กลิ่นหอมที่เคยจางตอนนี้กลับเข้มขึ้นจนเขาแทบขาดสติมือใหญ่กระชาดเสื้อขาวจนกระดุมหลุดเป็นแผง เพราะแทบไม่ได้สัมผัสและใกล้ชิดกลิ่นหอมหวานทำให้เขาขาดสติอยากจะจูบ อยากจะขย่ำ อยากสอดกายเข้าไนช่องทางหวาน กกกอดน้องไม่ปล่อยไปไหน มือหนาบีบเคล้นตามผิวเนียนจนขึ้นรอยแดง ยิ่งได้กลิ่นหอมและสัมผัสนิ่มเขายิ่งอดกลั้นไม่ไหว

“อือ...อ่า...” และร่างบนตักก็ให้ความร่วมมือเหลือเกินทั้งมือเล็กที่เลื่อนมาปลดกระดุมลูบไล้หน้าอกผมแบบนี้ ไหนจะสะโผกอวบอิ่มที่ขยับถูไถไปมาปลุกเร้าอารมณ์ให้ร้อนแรงยิ่งกว่าเดิม สองร่างพัวพันอยู่บนเตียงใหญ่ จนกระทั่งตะวันลับฟ้า

“อ๊า” หลังจากปลดปล่อยในครั้งสุดท้ายคนใต้ร่างก็หลับทันที นัยน์ตาคมมองคมทอดมองร่างขาวทีหลับไป ผิวขาวเต็มไปรอยแดงริมฝีปากบางนั้นแดงก่ำและบวมเจ่อ

“อือ” มีเพียงเสียงแหบครางเบาๆ เมื่อผมถอดกายออก น้ำสีขุ่นไหลย้อนตามเรียวขาที่แต้มรอยแดงเป็นจ้ำ ภาพที่เห็นปลุกอารมณ์อีกรอบแต่ก็ต้องอดทนไว้วันนี้เขารังแกน้องหนักแล้ว ขยับลงจากเตียงเดินโทงๆ เข้าห้องน้ำหยิบผ้าขนหนูพร้อมกับอ่างเล็กมาเช็ดตัวให้กับคนที่ถูกรังแกจนหลับไป ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าหลับหรือสลบดีเพราะขนาดที่เขาเช็ดตัวและทำความสะอาดช่องทางรักน้องก็ยังนอนนิ่ง หลังจากที่เช็ดตัวใส่เสื้อให้น้องแล้วผมค่อยเข้าห้องน้ำไปชำระร่างกายออกมานั่งลงข้างๆ ร่างเล็กที่นอนหลับใต้ผ้าห่มหนา ข้อนิ้วหนาเกลี่ยผมที่ระแก้มขาวออกเบาๆ แล้วก้มลงจูบที่หน้าผากเนียน

“ฝันดีนะครับ” ลุกขึ้นจากเตียงอย่างอ้อยอิ่งจะให้ทำยังไงได้ตลอดการแยกห้องนอนเขาคิดถึงน้องจะตายอยู่แล้ว แต่ก็ต้องตัดใจยอมลุกขึ้นไปใส่เสื้อผ้าแล้วเดินไปยังห้องนอนลูก

“เป็นยังไงบ้าง”

“คุณหนูหลับช่วงบ่ายแล้วค่ะ”

“เดี๋ยวฉันดูเอง” พี่เลี้ยงโค้งตัวให้แล้วเดินอออกจากห้องไป ขายาวก้าวเข้าไปในคอก ตอนที่จะย้ายบ้านเขาก็สั่งให้คนจัดห้องนอนแยกให้เจ้าตัวอ้วนต่างหาก แต่จนแล้วจนรอดน้องก็มานอนกับลูกแต่ตั้งแต่วันนี้ไปเวลากลางคืนเป็นเวลาของพ่อแล้วนะ

ผ่านไปนานคีธที่นอนก้นโด่งก็ขยับก้นไปมาแล้วก็ตื่นขึ้น ตัวอวบขาวน่าฟัดขยับไปมาก่อนที่ตากลมโตจะมองเห็นผมที่นั่งขำกับท่าทางน่ารัดของเจ้าก้อน

“ตื่นแล้วเหรอครับคนเก่ง” ขยับเข้าไปอุ้ม ตอนนี้ถือว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญแล้วเพราะหลังจากเลิกงานก็ให้น้องสอนอุ้มและดูแลลูกช่วยน้อง

“แอ้ๆ ..” อุ้มไปห้องน้ำเอาผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าให้ลูกแล้วค่อยพากลับมาที่เบาะ

“ว่าไงครับ หือวันนี้อยู่กับพ่อนะ คุณแม่ไม่สบาย” ตอนนี้คีธไม่งอแงกับผมแล้วครับเหมือนจะหายงอนแล้ว แถมตอนนี้ยังติดผมอีกด้วยจนบางครั้งคุณแม่ตัวบางก็แอบบ่นน้อยใจ พอถึงเวลาทานนมเจ้าก้อนก็ทำปากมุบมิบท่าทางบ่งบอกว่าหิว

“รอแปบนะครับ” ว่าแล้วก็ลุกขึ้นไปชงนม ตอนนี้เจ้าก้อนจะสองขวบแล้วแต่ท่าทางรู้ความและเลี้ยงง่ายผมเดาว่าคงมีสถานะอัลฟ่า แต่ก็คงต้องรอการยืนยันเมื่อโตขึ้นอีกที วัดอุณหภูมินมเมื่อพอดีก็ข้ามเข้าไปในคอกป้อนนม

แกร๊ก

“ลูกตื่นนานแล้วเหรอครับ” หันไปยิ้มให้กับร่างเล็กที่เปิดประตูเข้ามาดูท่าคงจะตื่นแล้วตรงมาหาลูกเลย เพราะทั้งผมที่ชี้ไม่เป็นทรงกับเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่และกางเกงขาสั้นที่ผมใส่ให้ยังอยู่บนตัวเหมือนเดิม น้องไม่ชอบใส่ชุดแบบนี้หรอกครับเพราะถ้าใส่ให้ผมเห็นน้องคงไม่ได้ออกจากห้อง

“ก็ไม่เท่าไหร่กำลังกินนมอยู่ครับ” ไคล์เดินเข้ามาในคอกกั้นแล้วข้ามาเขี่ยแก้มป่องนั้นเบาๆ

“กินเยอะจังเลยนะ”

“ไม่ปวดตัวเหรอครับ” กวาดสายตามมองผิวเนียนที่โผล่พ้นร่มผ้าที่มีรอยแดงประดับอยู่ ทั้งๆ ที่รังแกน้องขนาดนั้นยังตื่นแล้วเดินมาได้อีกนะ

“ก็นิดหน่อยครับ” เสียงหวานติดแหบหน่อยๆ พูดขึ้นเบาๆ แล้วก้มลงไปเล่นกับลูกแต่ก็ปิดริ้วแดงไม่ได้

อ่า

ทำไมน่าฟัดทั้งแม่ทั้งลูกเลย

.

.

ขณะที่อีกฝั่งกำลังชื่นมื่นกับครอบครัวสุขสันต์ แต่กับร่างสูงที่ต้องกลับมานอนบ้านใหญ่ได้สองวันแล้วเพราะต้องทำงานแม้ใจอยากจะอยากที่จะไปอยู่บ้านหลังน้อย กอดร่างหอมให้ชุ่มปอด แต่!!! งานแทบฝังเขาอยู่แล้ว อย่าถามว่าทำไมไอ้โนเอลถึงได้เลิกงานตรงเวลากลับบ้านไปกกเมียและลูกเพราะมันลงทุนจ้างเลขาเพิ่มอีกสองคนเพื่อช่วยงานและจะได้กลับบ้านไวๆ

ไม่ทนมันแล้วเว้ย

ร่างสูงหอบหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าขายาวกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปที่รถก่อนที่จะขับออกจากบ้านอย่างรวดเร็ว เพราะคิดถึงกลิ่นหอมของคนรัก ไม่นานนักรถคันหรูก็มาจอดที่หน้าบ้านสีขาว ที่ตอนนี้กำลังร่างขอซื้อบ้านหลังนี้อยู่ เพราะจะให้มาอยู่เฉยๆ ทั้งเขาและธารก็เกรงใจแม้ไคล์จะบอกว่าไม่เป็นไรก็เถอะ

แกร็ก

“พี่ไฮด์ทำไมถึงมาได้ล่ะครับ” ธารที่กำลังทำความสะอาดบ้านถาคนที่เปิดประตูเข้ามาอย่างแปลกใจ

หมับ

“พี่คิดถึงธาร” ไม่ได้โกหกเลยสักนัดนี่คิดถึงจนไม่เป็นอันทำงานแล้ว กอดเอวบางแน่นสูดกลิ่นหอมที่ซอกขาว

“งานหนักมากเหรอครับ” เพียงเสียงหวานๆ ถามด้วยความเป็นห่วงอาการเหนื่อยล้าก็หายไปทันที อ่า ผมคงเป็นเอามากจริงๆ อยากให้ธารลาออกจากงานแล้วพกติดตัวไปด้วยทุกที่จริงๆ แต่นั่นก็เป็นเพียงความคิดด้านมืดของเขาเอง

“ไม่หนักแต่พี่คิดถึงเรานะหนักมาก”

“คิกๆ พอแล้วครับพี่ไฮด์ ธารจั๊กจี้” ธารหดคอหนีจมูกโด่งที่ซุกไซร้ที่ซอกคอ

“ร่างกายเป็นยังไงบ้าง” ไฮด์ถามเพราะหลังจากคืนที่น้องฮีทแล้วเขายังรังแกร่างเล็กต่ออีกหลายครั้งเพราะกลิ่นหอมที่ยั่วยวน แถมน้องก็ตอบสนองซะจนเต็มอิ่ม

“ก็ดีขึ้นครับเพียงแต่ช่วงนี้ยังปรับตัวไม่ได้” เพราะคเยคิดว่าตัวเองนั้นเป็นเบต้าพอหลังจากเกิดอาการฮีทขึ้นร่างกายก็เหมือนจะปรับฮอร์โมนทั้งอาการปวดตามเนื้อตัวและการที่ร่างกายอวบอิ่มขึ้น

“อ่ามิน่าล่ะ” มือใหญ่ที่เริ่มจะลูบลงไปยังเนินเนื้อนิ่มที่ดูอวบอิ่มจนเผลอบีบไปหนึ่งที

“อ๊ะ ปล่อยเลยนะครับ” ธารดันแล้วขยับหนีทันที คนอะไรมือเร็วชะมัด ไฮด์หลุดขำกับท่าทางค้อนของธารแต่ก่อนที่จะโดนโกรธมากว่านี้เลยบอกเพียงจะเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บแล้วลงมากอดน้องอีกครั้ง วันนี้เป็นวันหยุดงานอะไรผมก็เทหมดนั่นล่ะ ใช้เวลาช่วงกลางวันหมดกับการนั่งแอบอิงที่โซฟาแล้วดูหนังกันจนหมดวัน

ช่วงเวลาเงียบๆ แต่กลับอบอวลไปด้วยความรัก

ไม่ต้องพูดคุยเพียงแค่อยู่ด้วยกันก็พอแล้ว

++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ฮืออคิดถึงทุกคนจังค่ะ 

งานตอนนี้ไม่มีวันหยุดเลย รู้สึกล้ามากเลยค่ะ 

อาจจะสั้นไปนิดนะคะแต่เพราะความคิดถึงเลยแอบมาปั่นลง เสาร์อาทิตย์นี้ไปสาขาต่างจังหวัด

คงจะได้ปั่นต่ออีก มาม่าอะไรไม่มีแล้วนะคะ ฮ่าๆๆ 

ขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์ อ่านทุกคอมเม้นต์และถ้าว่างก็จะพยายามตอบนะคะ 

ขอบคุณสำหรับการติดตาม รักนะคะ 


ออฟไลน์ miikii

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1725
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-1
Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 17 14/3/2562
«ตอบ #182 เมื่อ14-03-2019 16:23:13 »

จ้างเลขากับเขาบ้างเลยพี่ไฮด์ 555555555555

ออฟไลน์ Chompoo reangkarn

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1089
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-0
Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 17 14/3/2562
«ตอบ #183 เมื่อ14-03-2019 22:34:39 »

 :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ nofsnof

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 364
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-1
Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 17 14/3/2562
«ตอบ #184 เมื่อ15-03-2019 00:29:16 »

น่าร้ากก สงสารพี่ไฮด์ไม่ค่อยได้กลับมากอดเมีย  :laugh: :laugh:

ส่วนโนเอลไคล์ก็ลงตัวแล้วนะ อย่างนี้ต้องมีน้องให้คีธแล้วหรือป่าวว

 :mew3: :mew3: :mew3:

ออฟไลน์ blove

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-0
Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 17 14/3/2562
«ตอบ #185 เมื่อ15-03-2019 13:16:52 »

ไฮด์ธาร หวานกันไปอีกคู่นี้ บรรยากาศอบอุ่นๆ ส่วนโนเอลนั้นรอเมียให้นอนด้วยกันไปก่อนนะ 5555 ใกล้ละถ้าทำตัวดีๆไม่ปล่อยให้ไคล์เหงาและเลี้ยงลูกคนเดียว แต่ก็ต้องขอบคุณที่เสียสละเวลาทำงานเพื่อบ้านหลังนี้ มันสวยและดีมาก ปลื้มเลยที่ไคล์ชอบ ดีใจด้วยนะโนเอล กว่าจะมาถึงจุดนี้ มีลูกและอยู่ด้วยกัน //อ่านมาตั้งแต่ต้น อ่านได้เรื่อยๆแต่มันรู้สึกสนุกดีอ่ะ เอ้อ โอเคเลย ยังไม่น่าจะเคยเม้นต์บอก ว่าชอบนะคะ แอบตามอ่านเงียบๆ  อ่านทุกครั้งที่อัพ ถึงตอนนี้สั้นไปหน่อย อย่างน้อยก็ให้หายคิดถึงได้ รอตอนต่อไปเลยค่ะ ขอบคุณนะคะที่มาต่อ สนุกค่ะสนุก ตามต่อเลย คีธก็รู้จักความ พ่อทำให้โกรธก็งอนพ่อใหญ่เลย กว่าจะหาย ง้อซะ 5555 ก็นะ เขารักแม่ไคล์มากนี่นาาา มาทำให้แม่นอยส์ต้องโดนซะบ้างละ เด็กมันร้าย 5555 จะมีน้องให้คีธอีกไหมเนี้ย อูยจัดหนักจัดเต็ม พี่ไม่ทน น้องก็เต็มใจ อร๊ายย >.,<

ออฟไลน์ JokerGirl

  • ∀Σ❤∀ΔΣ Forever^^
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2938
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +128/-3
Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 17 14/3/2562
«ตอบ #186 เมื่อ16-03-2019 10:13:25 »

หวานหนักมาก :-[

ออฟไลน์ Letter123

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 267
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +186/-2
Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 18 16/3/2562
«ตอบ #187 เมื่อ16-03-2019 20:24:26 »

18

ร่างสูงที่เดินโอบเอวร่างเล็กข้างกายเรียกสายตาอิจฉาโอเมก้าร่างบางกับท่าทางทะนุทนอมของอัลฟ่าแล้วไหนจะเด็กน้อยขาวอวบที่อยู่ในรถเข็นนั่นก็ช่างน่ารักน่าชังจริง วันนี้โนเอลว่างจากการทำงาน (อู้งานต่างหากครับ!! เสียงในใจของเลขาทั้งสองคน) เลยพาคนรักออกมาข้างนอกเพราะหลังจากที่แอบไปปรึกษาลุงหมอเกี่ยวกับอาการซึมเศร้าหลังคลอดเลยรู้วิธีการดูแลน้องและก็รู้ด้วยว่าที่ผ่านมาตัวเองนั้นทำผิดกับน้องเพราะอย่างนั้นเวลาว่างเขาจะทุ่มเทให้น้องทั้งหมด

“อยากทานอะไรครับ” เพราะเห็นแววตากลมนั่นเปล่งประกายแวววาวเหมือนแต่ก่อน น้องเงยหน้าขึ้นมามอง รอยยิ้มหวานถูกมอบให้เขา แต่จะดีกว่านี้หากมันไม่เรียกสายตาจากทั้งอัลฟ่าและเบต้าโดยรอบ ทั้งๆ ที่รอยกันแล้วแท้ๆ อารมณ์ขุ่นมัวทำให้แขนแกร่งกระชับเอวบางเข้ามาใกล้ยิ่งกว่าเดิม

“ไคล์อยากทานร้านนั้นครับ” นิ้วเรียวชี้ไปยังร้านอาหารที่ตกแต่งๆ เรียบหรู เพราะไม่อยากให้รอยยิ้มหวานๆ นั่นถูกจ้องตาเป็นมันเขาเลยโอบพาทั้งน้องและลูกเข้าร้านพร้อมกับเอ่ยขอมุมส่วนตัว

“สนุกไหมครับ น้องคีธ” เมื่อได้ที่นั่งไคล์ก็หันไปคุยเล่นกับเจ้าอ้วน แม้จะดูตื่นคนแต่เจ้าตัวอ้วนก็มองโน้นมองนี่ ท่าทางฉลาดเกินวัย เขาสั่งอาหารเสร็จก็โบกมือไล่พนักงานที่คอยดูแลออกไปเหลือเพียงครอบครัวเขา

“ให้พี่ดูลูกเองเราทานข้าวก่อนพี่เถอะ”

“ไม่เป็นไรครับ ให้ลูกนอนในรถเข็นก็ได้ครับ” เมื่ออาหารมาเสิร์ฟทั้งเขาและไคล์ต่างตักกับข้าวให้กันและกันบ้างก็หันไปเล่นกับเจ้าอ้วนที่มองพ่อกับแม่กินอย่างตาไม่กระพริบ

“พี่ว่าลูกคงหิวแน่ๆ”

“คิกๆ นั่นสิครับ” รอยยิ้มหวานนั่นทำให้อดไม่ได้ที่จะยิ้มตาม หลังจากทั้งพ่อแม่ทานอาหารและเจ้าอ้วนกินนมเสร็จก็พาออกมาเดินดูของไปเรื่อย

“อยากได้อะไรไหม”

“อือไม่ครับ” ไคล์ก็ยังคงเป็นไคล์น้องไม่เคยเรียกร้องอะไรแม้เขาจะพยายามหาอะไรมาให้ก็ปฏิเสธตลอด บัตรอะไรที่ทำไว้ให้ก็แทบไม่ใช้ คว้าเอวบางแล้วแย่งเอารถเข็นลูกมาเข็นเองแล้วประคองพาน้องเข้าร้านเสื้อแบรนด์หรูยี่ห้อหนึ่ง หยิบเสื้อสีหวานตัวหนึ่งขึ้นมาพร้อมกับยกทาบร่างเล็ก

“ตัวนี้เหมาะกับน้อง”

“งือ ไม่เอาครับที่บ้านก็ใส่ไม่หมด” น้องส่ายหน้าเร็วจนผมกระจาย คิดเหรอว่าเขาจะยอมฟัง หยิบเสื้ออีกหลายชุดขึ้นทาบเมื่อเห็นว่าน่ารักเหมาะกับเจ้าตัวก็ส่งให้กับพนักงานหลายสิบชุดที่ถูกเลือก ยิ่งถูกใจมากเท่าไหร่ริมฝีปากบางยิ่งอ้าค้างขึ้นเรื่อยๆ จนพอใจก็ส่งบัตรให้พนักงาน

“เดี๋ยวจะมีคนมารับ” น้ำเสียงเย็นชาแตกต่างจากที่คุยกับคนรักโดยสิ้นเชิง หลังจากเลือกเสื้อให้กับไคล์ก็โอบเอวพาน้องไปยังร้านจิวเวอร์รี่ ตอนนี้คีธหลับไปแล้ว

“พี่โนเอล เข้ามาทำไมครับ” น้องพยายามที่จะขืนตัวเองเมื่อเห็นร่างสูงพาเข้าร้านนี้ แสงเพชรนี่แสบตาไปหมดแล้ว เขาไม่พูดอะไรเพียงแจ้งกับพนักงานเกี่ยวกับของที่สั่งไว้

“สวัสดีค่ะ คุณโนเอลของที่สั่งนี่ค่ะ” ผู้จัดการนรีบเดินเข้ามารับรองด้วยตัวเองเมื่อลูกน้องบอกว่ามีคนมารับของ

“อืม” รับกล่องแหวนที่สั่งให้ทำเปิดออกดู ตรงตามแบบที่เขาออกแบบไว้ แหวนสองวงที่ถูกออกแบบให้เข้าคู่กัน ประดับด้วยพลอยดูเรียบแต่หรู แหวนวงเล็กประดับด้วยเพชรสีชมพูส่วนอีกวงที่ใหญ่กว่านั้นถูกประดับแซฟไฟร์สีน้ำเงินเจือม่วง หยิบแหวนวงเล็กจับมือเล็กที่ขึ้นมากุมไว้ที่ตอนนี้น้องยืนนิ่งไปเรียบร้อย

“ครั้งแรกที่เจอกันอาจจะไม่น่าประทับใจ และพี่ก็ยังทำร้ายเราอีก แถมก่อนหน้านี้ยังละเลยเราแต่ต่อไปพี่ขอดูแลไคล์ตลอดไปเลยได้ไหม แต่งงานกันนะครับ” แววตากลมสั่นไหวก่อนที่หยาดน้ำใสจะร่วงเต็มแก้มขาวน้องร้องไห้สะอึกสะอื้นเหมือนเด็กแล้วใบหน้าหวานจะพยักหน้า

“ครับ” เพียงได้ยินเสียงตอบตกลง ใจที่แขวนอยู่ก็กลับที่เดินเพราะเขาเองก็กลัวเหมือนกัน เขาก้มลงจูบซับน้ำตาตามแก้มใสแล้วยื่นกล่องแหวนให้น้อง

“ใส่ให้พี่บ้างสิ” น้องที่ยังสะอึกเพราะร้องไห้หยิบแหวนมาสวมที่นิ้วใหญ่ แหวนคู่แตกต่างแค่พลอยประดับ ดึงตัวน้องเข้ามากอดเชยคางเล็กให้เงยขึ้นแต่ก่อนที่จะได้ก้มลงจูบ ไคล์ก็เบือนหน้าหนี

“ตรงนี้..ข้างนอก” อ่า....เพราะได้เสียงหวานๆ พูดเตือนถึงได้รู้ว่าตอนนี้เขาไม่ได้อยู่กันตามลำพัง อ่าเกือบไปแล้วสิ เหลือบมองพนักงานที่ตอนนี้ต่างหน้าแดงก่ำ

“แฮ่ม งั้นเรากลับบ้านเราดีกว่านะครับ” อ่า รู้สึกร้อนๆ ที่หน้าเลยทีเดียว หันไปจูงมือเล็กแล้วเดินออกจากร้านไปทั้งๆ ที่หูยังแดงอยู่นี่ล่ะ

.

.

ไคล์แอบยิ้มเมื่อแอบมองร่างสูงที่ดูท่าจะเขินมาก ทีแรกก็รู้สึกแปลกใจที่พี่โนเอลบอกว่าจะพามาเที่ยวห้าง หลังจากเรื่องที่ทะเลาะกันพี่โนเอลก็ดูจะกลับบ้านตรงเวลาตลอดแถมยังทำตัวน่ารัก ดูแลทั้งผมและลูกเป็นอย่างดี

“คิกๆ” ผมแอบขำเบาๆ เมื่อนึกถึงท่าทางเขินของคนที่กำลังเก็บรถเข็นหลังรถ ส่วนคีธก็ให้นอนที่คาร์ซีทด้านหลัง

“ขำอะไรหือ” คนตัวสูงที่เปิดประตูเข้ามาถามขึ้น

“ขำพี่ไงครับ หายเขินรึยัง” พูดล้อ อัลฟ่าตัวสูงที่นานๆ ทีจะมีโอกาสแบบนี้

“หือ” พี่โนเอล ส่งเสียงในลำคอก่อนที่จะเท้าแขนที่เบาะที่ผมนั่งใบหน้าหล่อคมขยับมาใกล้จนสัมผัสถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่รดผิวอยู่ “แต่พี่ว่าน้องเขินพี่มากกว่านะ” งืออออออ ไม่ต้องมาพูด ไม่ต้องเดาเลยว่าตอนนี้หน้าผมแดงแค่ไหน ทำไมอ่ะ ทำไมต้องแพ้ตลอดเลย

“เอาหน้าออกไปห่างๆ เลยนะ” ผมรีบยกมือขึ้นแปะหน้าหล่อๆ นั่นที่แทบจะชิดกันอยู่แล้ว เสียงหัวเราะทุ้มในลำคอก่อนที่พี่โนเอลกลับไปนั่งดีๆ แล้วขับรถกลับบ้าน

.

.

“พี่โนเอลครับทานข้าวเย็นครับ” ผมร้องเรียกคุณพ่อที่เล่นกับลูกเสียงหัวเราะดังลั่นห้องนั่นเล่น และเหมือนว่าคนตัวสูงจะไม่ได้ยินผมเลยต้องเดินไปเรียกอีกรอบพอเห็นภาพตรงหน้าก็ได้แต่ส่ายหัวไปมา

“พี่โนเอล ไปแกล้งลูกทำไมครับ” รู้ทั้งรู้ว่าลูกไม่ชอบให้ฟัดพุงแต่ก็ยังแกล้ง เอาจริงๆ ที่ลูกไม่ชอบก็เพราะคนตัวสูงนั่นล่ะ ที่พอเห็นพุ่งขาวๆ ของลูกหน่อยไม่ได้ต้องฟัดทุกที

“ก็พุงกลมๆ นี่น่าฟัดจะตาย” ผมกลอกตาไปมา

“เลิกทำให้ลูกร้องได้แล้วครับเดี๋ยวก็ละเมอตอนกลางคืนหรอก” พอผมทำเสียงจริงจังพี่โนเอลถึงได้เลิกแกล้ง ปล่อยให้คีธอยู่กับพี่เลี้ยง พี่โนเอลจูงมือผมไปที่โต๊ะทานข้าว

“วันหยุดหน้าเราจะต้องกลับบ้านใหญ่กันนะ” ผมพยักหน้าแม้จะรู้สึกผิดที่ย้ายออกมาแต่บ้านหลังนั้นมันทำให้ผมอึดอัด

“ดีครับคุณแม่จะได้เจอคีธด้วย” หันไปยิ้มให้กับพี่โนเอล พอใช้ชีวิตเป็นครอบครัวที่มีลูกมันทำให้ทั้งผมและพี่โนเอลต้องปรับตัว

“ไฮด์มันหนีงานอีกแล้วแถมยังบ่นกับพี่ว่าขี้โกงจ้างเลขาแล้วหาเวลามาอยู่กับเราและลูก” น้ำเสียงเบื่อๆ พร้อมกับสีหน้าเซ็งของร่างสูงทำให้ผมขำ ถึงแม้จะบ่นอย่างนั้นแต่ผมก็รู้ดีว่าพี่โนเอลกำลังหาคนมาช่วยงานพี่ไฮด์อยู่

“พี่ไฮด์คงอยากจะอยู่กับพี่ธาร” คู่นี้แย่หน่อยที่พี่ธารต้องทำงานอยู่ที่นั่นแล้วพี่ไฮด์ก็ต้องทำงานเลิกดึกเลยไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันทุกวันเหมือนคู่ผม เพราะพี่ธารก็ไม่ยอมลาออก ที่นั่นคือบ้านและครอบครัวของพี่ธาร ตอนที่พี่ไฮด์ขอซื้อบ้านผมเลยปฏิเสธเพราะพี่ไฮด์ก็เป็นคนในครอบครัว

“เหอะๆ อยู่แกล้งธารนะสิ” ผมยิ้ม

“ทำอย่างกับพี่ไม่แกล้งผม” ตัวเองก็พอๆ กับพี่ไฮด์นั่นล่ะ ไม่แกล้งก็จะเหมือนว่าอยู่ไม่ได้ ไม่แกล้งเขาก็แกล้งลูก ตระกูลนี้มีแต่คนขี้แกล้ง

“งั้นคืนนี้พี่ขอแกล้งเราได้ไหมล่ะ”

ฉ่า

ถึงแม้จะมีความสัมพันธ์ทางกายกันหลายรอบแต่ผมก็ยังอายทุกครั้งที่คนตัวสูงพูดเรื่องนี้ แม้เวลาที่อยู่บนเตียงจะเป็นอีกแบบหนึ่งก็เถอะ

“อย่าพูดเรื่องแบบนั้นกลางโต๊ะอาหารสิ” ผมร้องห้าม

“หึๆ แต่พี่เอาจริงนะ” แง้ ทำไมต้องแกล้งให้ผมเขินด้วยนะ ได้แต่ก้มหน้าก้มตากินข้าวเพราะขืนตอบโต้ก็จะเข้าตัวเองอีก อยากจะข่วนหน้าหล่อๆ นั่นเสียจริง

“ผมอิ่มแล้วเดี๋ยวพาลูกขึ้นไปนอนนะครับ” หลังจากที่นั่งหน้าร้อนกินข้าวจนอิ่มผมก็รีบรวบช้อนหนีทันทีปล่อยให้คนช่างแกล้งนั่งกินข้าวคนเดียวไปเลย อุ้มเจ้าตัวอวบขึ้นไปบนห้อง

“ไหนคนเก่งอาบน้ำก่อนค่อยนอนเนาะ”

“แอ้ๆ” มือป้อมเล็กๆ กำแน่นโบกไปมา จนผมก้มลงไปทำท่าเหมือนจะกัดมือป้อมนั่น “อ๊าๆ แอ้ๆ” รอยยิ้มกว้างอย่างเด็กอารมณ์ดีทำให้ผมยิ้มตาม ก่อนที่จะเลิกเล่นลอกคราบออกจนเหลือแต่ก้อนแป้งขาวอวบ

“อาบน้ำกันนะครับ” อุ้มลูกไปยังห้องน้ำ ประคองคีธลงอ่าง แค่สองเดือนทำไมถึงน้ำหนักเยอะจังเลยน้า อีกหน่อยคงจะอุ้มไม่ไหว ถูตัวจนสะอาดแล้วอุ้มไปวางที่เบาะ เช็ดตัวให้แห้งแล้วทาครีมปะแป้ง หอมจนผมอดใจไม่ได้

ฟอด ฟอด

ฟัดแก้มป่องๆ ทั้งสองข้างนั่นแรงๆ

“มันเขี้ยว แก้มหอมๆ นี่แน่ะๆ”

“อ๊า อ๊า แอ้ๆ” ยิ่งฟัดเจ้าของแก้มก็ยิ่งโวยวาย

“ไหนให้พ่อฟัดด้วยสิ หอมจังน้าแก้มป่องๆ นี่” พี่โนเอลที่เดินเข้าตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เข้ามาหอมแก้มป่องนั่นอีกคน

“บู่ๆ ฟู่ๆ”

“นี่น้อยๆ หน่อยครับ พ่นน้ำลายใส่พ่ออีกแล้วนะ” ผมเดาอนาคตได้เลยว่าสองพ่อลูกจะเป็นไม้เบือไม้เมากันแค่ไหน ผมต้องรีบห้ามทัพโดยการใส่เสื้อผ้าให้ลูกแล้วค่อยอุ้มไปนอนที่เตียง โดยมีร่างสูงเดินตามมานอนอีกด้าน

“นอนนะครับคนเก่ง” กดริมฝีปากที่หน้าผากนุ่มแล้วตบตูบเบาๆ พร้อมกับฮัมเพลงกล่อมเบาๆ คีธขยับไปมาพร้อมกับพูดอ้อแอ้เหมือนจะชวนคุยไม่นานเสียงก็เบาลงเรื่อยๆ พร้อมกับเปลือกตาปิดลง เมื่อลมหายใจสม่ำเสมอผมก็หยุดฮัมเพลงกล่อมแล้วค่อยๆ ถอนมือออก

“คืนนี้ผมนอนกับลูกนะครับ”

“อย่าคิดจะหนีพี่เลย หึๆ” เสียงหัวเราะชวนสยองขวัญมากครับ ผมรีบขยับตัวเตรียมหนี กั้นเบาะเสร็จผมก็เตรียมที่จะวิ่งเข้าห้องน้ำ แต่ขาสั้นอย่างผมจะไปชนะขายาวๆ นั่นได้ยังไง

หมับ

“เหวอ!!” ผมเผลอร้องยังดีที่ยกมือขึ้นปิดทัน จะไม่ให้ร้องได้ยังไง เมื่ออวงแขนแกร่งตวัดรอบเอวแล้วยกผมขึ้น

“ชู่ว เดี๋ยวลูกตื่น” ยังมีหน้ามาว่าแบบนี้อีกเหรอ ที่เสียงดังก็เพราะใครล่ะ พอหันไปมองคีธก็ยังหลับอุตุเหมือนเดิม ค่อยยังชั่ว แต่ผมอยากจะร้องลั่นดังๆ เมื่อร่างสูงอุ้มเขาออกจากห้องนอนลูก พอเดินออกมานอกห้องพี่เลี้ยงก็เข้าไปในห้องทันทีที่ประตูห้องลูกปิดลงผมก็ร้องลั่น

“ปล่อยผมเลยนะพี่โนเอล”

“หึๆ ไม่มีทาง พี่จะปั๊มน้องให้เจ้าตัวแสบ” ขายาวก้าวเข้าไปในห้องนอนแล้วปิดประตูลง

“ม่ายยยยยยยยยย”

ท่ามกลางเสียงประท้วงของผม เสื้อผ้าของผมก็ถูกลอกคราบไปทีละชิ้น ทำไมมือเร็วอย่างนี้นะ!!

.

.

หลังจากที่เขาลงมือ “แกล้ง” น้องไปวันนั้น ก็โดนน้องงอนมาแล้วสามวันแม้จะมีพูดคุยแต่ก็โดนแยกห้องนอนไปแล้ว

‘ทำไมไม่ให้พี่นอนด้วย’

‘ผมจะไม่ให้พี่นอนด้วย ผมโกรธพี่อยู่’ ถึงท่าทางโกรธจนแก้มพองของน้องจะน่ารักแต่แยกห้องนอนแบบนี้ไม่ดีเลย สามวันมาแล้วที่ไม่ได้นอนกอดน้อง ผมแค่ “แกล้ง” ไปนิดเดียวเท่านั้นเอง แต่ก็กินจนอิ่ม ช่วงที่น้องดูแลลูก น้องเลยต้องทางยาเลื่อนฮีทไม่อย่างนั้นผมไม่หาเรื่องกินน้องวันละสามเวลาหรอกนะ แต่ยอมรับก็ได้ว่าตอนนั้นแกล้งน้องมากไปหน่อย

“ไงทำหน้าตา เหมือนเมียไม่ให้กอด”

“เออ โดนน้องงอน” ไฮด์แม่งก็ไม่ได้ปิดบังความสะใจเลยสักนิด รอยยิ้มเยาะนั่นทำให้ผมอยากจะส่งงานไปให้ทำสักงานสองงาน

“สมน้ำหน้า”

“งั้นผู้ช่วยไม่ต้องการสินะ” ส่งยิ้มเย็นให้ ไฮด์รีบทำหน้าตาตื่น

“เฮ้ยๆ ไม่ได้ๆ ฉันก็อยากกลับไปกอดธารเหมือนกันนะ”

“หึ”

“ซื้อเถอะไอ้เสียงหัวเราะนั่นนะ” ไฮด์เดินมานั่งเก้าอี้แบบที่ผมไม่ได้เชิญ ให้ตายเถอะเหมือนว่างนะ มานั่งแบ่งอากาศเขาหายใจทำไมวะ

“จะจัดงานแต่งวันไหน” ผมเลิกคิ้วขึ้นแต่ไม่พูดอะไร “ก็ใส่แหวนแล้วนิ คิดไว้รึยังว่าจะจัดงานที่ไหน” ผมถอนหายใจถ้าไม่ตอบคงไม่ได้ทำงานแบบไม่ถูกกวนสินะ

“ยังไม่กำหนดแต่คิดว่าจะจัดง่ายๆ ที่บ้านใหญ่ เพราะยังไงตอนนี้ทุกคนก็รู้แล้วว่าฉันมีคู่” ใช่เพราะหลังจากการเดินห้างครั้งก่อนทำให้หนังสือพิมพ์ได้ภาพข่าวไปลงหน้าหนึ่งหลายภาพเลยทีเดียว

“มีอะไรให้ช่วยก็บอกแล้วกัน ฉันกับธารจะมาช่วย” ผมพนักหน้าแล้วโบกมือไล่ไอ้คน (เหมือน) ว่างงานมากวนสมาธิเขาอยู่ได้ ไฮด์เดินออกจากห้องไป ผมถึงได้ตั้งสติมาทำงานอีกรอบ ส่วนผู้ช่วยคงจะให้มาเริ่มงานช้าอีกอาทิตย์หนึ่งละกันจะได้ไม่ว่างมากวนคนอื่นเขาแบบนี้

+++++++++++++++++++++++++++++++++

ถถถถพี่ไฮด์ เหงาเหรอคะพี่ 

ขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์นะคะ วันนี้มาอยู่สาขาตจว. เลยมีเวลาปั่นลง

อ่านแล้วเป็นยังไงอย่าลืมบอกเราน้า 

ด้วยรักและขอบคุณ

ออฟไลน์ JokerGirl

  • ∀Σ❤∀ΔΣ Forever^^
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2938
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +128/-3
Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 18 16/3/2562
«ตอบ #188 เมื่อ16-03-2019 21:02:12 »

ขอแต่งงานกลางร้านเลย แล้วก็ชอบจังพูดให้น้องเขินเนี้ย

ออฟไลน์ Letter123

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 267
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +186/-2
Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 17 14/3/2562
«ตอบ #189 เมื่อ16-03-2019 21:04:08 »

ไฮด์ธาร หวานกันไปอีกคู่นี้ บรรยากาศอบอุ่นๆ ส่วนโนเอลนั้นรอเมียให้นอนด้วยกันไปก่อนนะ 5555 ใกล้ละถ้าทำตัวดีๆไม่ปล่อยให้ไคล์เหงาและเลี้ยงลูกคนเดียว แต่ก็ต้องขอบคุณที่เสียสละเวลาทำงานเพื่อบ้านหลังนี้ มันสวยและดีมาก ปลื้มเลยที่ไคล์ชอบ ดีใจด้วยนะโนเอล กว่าจะมาถึงจุดนี้ มีลูกและอยู่ด้วยกัน //อ่านมาตั้งแต่ต้น อ่านได้เรื่อยๆแต่มันรู้สึกสนุกดีอ่ะ เอ้อ โอเคเลย ยังไม่น่าจะเคยเม้นต์บอก ว่าชอบนะคะ แอบตามอ่านเงียบๆ  อ่านทุกครั้งที่อัพ ถึงตอนนี้สั้นไปหน่อย อย่างน้อยก็ให้หายคิดถึงได้ รอตอนต่อไปเลยค่ะ ขอบคุณนะคะที่มาต่อ สนุกค่ะสนุก ตามต่อเลย คีธก็รู้จักความ พ่อทำให้โกรธก็งอนพ่อใหญ่เลย กว่าจะหาย ง้อซะ 5555 ก็นะ เขารักแม่ไคล์มากนี่นาาา มาทำให้แม่นอยส์ต้องโดนซะบ้างละ เด็กมันร้าย 5555 จะมีน้องให้คีธอีกไหมเนี้ย อูยจัดหนักจัดเต็ม พี่ไม่ทน น้องก็เต็มใจ อร๊ายย >.,<

ฮือออออ ขอบคุณมากจริงๆค่ะ เป็นคอมเม้นต์ที่เค้าอ่านแล้วน้ำตาไหล ดีใจที่ชอบผลงานเรานะคะ ไม่มีคำไหนจะบอกนอกจากขอบคุณมากจริงๆค่ะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 17 14/3/2562
« ตอบ #189 เมื่อ: 16-03-2019 21:04:08 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ nofsnof

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 364
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-1
Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 18 16/3/2562
«ตอบ #190 เมื่อ16-03-2019 21:25:30 »

น่ารักๆๆ มีแต่คำว่าน่ารักเต็มไปหมด

อยากจับน้องคีธขยำๆ เคี้ยวๆ แล้วกลืน แฮ่!!
 :impress2: :impress2:

ออฟไลน์ Chompoo reangkarn

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1089
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-0
Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 18 16/3/2562
«ตอบ #191 เมื่อ16-03-2019 23:52:06 »

 :pig4: :pig4:มดขึ้นเลยหวานจัดเต็ม :กอด1:

ออฟไลน์ miikii

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1725
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-1
Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 18 16/3/2562
«ตอบ #192 เมื่อ17-03-2019 03:11:02 »

กลับไปครั้งนี้หวังว่าน้องจะหายอึดอัดบ้างแล้วนะ T________T

ออฟไลน์ O-RA DUNGPRANG

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1783
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +50/-5
Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 18 16/3/2562
«ตอบ #193 เมื่อ17-03-2019 11:48:52 »

น่ารัก  :กอด1: :กอด1: :กอด1:

ออฟไลน์ AkuaPink

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2033
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +59/-1
Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 18 16/3/2562
«ตอบ #194 เมื่อ17-03-2019 11:53:32 »

 :pig4:
 :L1:

ออฟไลน์ blove

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-0
Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 18 16/3/2562
«ตอบ #195 เมื่อ17-03-2019 17:18:53 »

รอยินดีอีกทีในงานแต่ง ว้าวๆตัดชุดรอ เชิญด้วยนะ ฮ่าๆ //หนีงานเพื่อพาเมียมาเดท ให้มันได้อย่างนี้สิโนเอล 55 ก็คนมันไม่เคยมีความรักมาก่อน เลยไม่ค่อยละเอียดอ่อนในความรู้สึกต่อใคร แต่ก็แอบมีความจริงใจให้ เช่นว่าอยากอยู่กับเมียและลูกก็แอบมาสร้างบ้านใหม่ ปล่อยให้เมียนอยด์ไป อยากได้สิ่งผูกมัดแสดงความเป็นเจ้าของก็แอบมาสั่งทำแหวน พอตอนจะขอแต่งงาน ความโรแมนติกจะหาร้านบรรยากาศดีๆวิ้งๆไม่มีอ่ะ ตรงร้านเพชรเลย ได้แล้วสวมฉับ โธ่เอ้ยยยยพ่อคู๊นนนโนเอลลลล ไม่ต้องเยอะขอจริงใจพองี้ 555555 //ช่วยกันเลี้ยงลูกดูอบอุ่นมาก แต่ดันไปแกล้งเมียเยอะหลายรอบจัดจนโดนโกรธเขาบอกไม่ต้องมานอนด้วย ก็เออ โอเค รู้เลยอนาคตใครใหญ่ ดูท่าเข้ากลุ่มพ่อบ้านใจกล้า จะกล้าแข็งข้อไหม ถามใจดู 555555 กลับมาทำงานก็ดีให้ไฮด์มีเวลาไปหวานกับธารหน่อย ว้อยยยสนุกกกกค่าาา อมยิ้มจนปวดแก้ม ตอนโนเอลหูแดง น่าเอ็นดูจริงพ่อคุณ ถถถ 555555 ขอบคุณนะคะที่มาต่อ อ่านเพลินเลย รอตอนหน้าเลยค่า ^^

ออฟไลน์ kawisara

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1586
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-7
Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 18 16/3/2562
«ตอบ #196 เมื่อ17-03-2019 19:03:19 »

ครอบครัว

สุขสันต์

น่ารักจัง

ออฟไลน์ Letter123

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 267
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +186/-2
Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 19 23/3/2562
«ตอบ #197 เมื่อ23-03-2019 18:59:55 »

19

“พรุ่งนี้ไปทานข้าวที่บ้านใหญ่กันนะ” ร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงพูดขึ้น ร่างบางที่กำลังเช็ดผมอยู่หันควับไปมองทันทีบ้านใหญ่เหรอ แม้จะเคยเข้าไปแต่ก็ไม่ได้เจอผู้ใหญ่ในบ้าน แต่ถ้าทานข้าวยังไงก็ต้องได้เจอ ใบหน้าหวานวิตกกังวลอย่างปิดไม่มิด

“ละ..แล้วธารต้องทำยังไง” เพราะเขาเป็นเพียงครูอนุบาลแถมยังเป็นเด็กกำพร้าด้วย มือเรียวบีบจนขาวซีด ไฮด์เห็นท่าทางกังวลจะผิดไหมที่เขาดันคิดว่ามันดูน่ารักจนอยากจะแกล้งต่อแต่ก็กลัวว่าคนรักจะร้องไห้

“ไม่ต้องทำยังไงครับ แค่ไปกับพี่ก็พอแล้วจะได้ไปหาหลานด้วย” เมื่อพูดถึงหลานน้องก็ยิ้มกว้างรีบพยักหน้าตกลงอย่างที่ไม่มีท่าทางกังวลแบบก่อนหน้านี้สักนิดนี่แค่หลาน ไม่อยากคิดว่าถ้าเขาและน้องมีตัวเล็กด้วยกัน เขาจะกลายเป็นหมาหัวเน่าแค่ไหน

ออด ๆ

เสียงออดหน้าบ้านทำให้ทั้งผมและน้องหันมามองหน้ากัน เพราะตอนนี้ก็ดึกแล้วที่แรกผมจะลุกขึ้นไปดูเองแต่ธารก็บอกว่าจะลงไปดูเอง ไม่รู้ว่าลงไปดูถึงไหนผ่านไปสิบนาทีก็ยังไม่ขึ้นมาเลยตัดสินใจลงไปดู

“อ่าวพี่ไฮด์ก็อยู่ด้วยเหรอ”

“สวัสดีครับป้าแอน” ทักทายผู้สูงวัยที่มีรอยยิ้มใจดีเสมอ

“มาก็ดี ป้าน่ะอยากให้ธารคิดดูดีๆ นะลูก” แม้จะแปลกใจกับคำพูดของป้าแอนเพราะยืนอยู่ด้านหลังเลยมองไม่เห็นสีหน้าของคนรักว่าตอนนี้รู้สึกยังไง

“ที่โรงเรียนนั่นเป็นเหมือนบ้านของธาร ครูแอนก็เปรียบเสมือนแม่ของผมและมันก็จะไม่เปลี่ยนตลอดการครับ” ป้าแอนยกมือขึ้นลูบหัวทุยของน้องเบาๆ

“งั้นก็แล้วแต่ธารนะ พี่ไฮด์ฝากดูแลน้องด้วยนะลูก” ผมพยักหน้า ป้าแอนลุกขึ้นกอดธารแล้วค่อยขอตัวกลับ ทั้งห้องนั่งเล่นมีเพียงความเงียบน้องไม่ได้พูดอะไร ผมก็ไม่ได้ถามเพียงแค่เดินเข้าไปจูงมือน้องกลับขึ้นห้อง ล้มตัวลงนอนแล้วดึงน้องเข้ามากอด เพราะสีหน้าหม่นของคนรักทำให้ผมไม่ถามอะไรออกไปทำเพียงแค่กอดน้องไว้

.

รุ่งเช้าวันนี้คงเป็นวันแรกที่เขาดื่นก่อน เพราะหากปกติแล้วเขาตื่นขึ้นมาน้องก็ไม่อยู่แล้วแต่ก็ไม่แปลกใจเพราะเมื่อคืนนั้นคนในอ้อมกอดเขานอนไม่หลับกว่าจะหลับสนิทก็เกือบจะเข้าวันใหม่แล้ว ผมค่อยๆ ขยับตัวลงจากเตียงโดยไม่ให้คนในอ้อมแขนตื่นขึ้นมา เดินเข้าไปทำธุระส่วนตัวแล้วค่อยลงไปที่ครัวเพื่อทำมื้อเช้ารอคนที่หลับตื่น เสร็จแล้วก็ค่อยไปรดน้ำต้นไม้

อือหือ

ผมนี่พ่อบ้านตัวอย่างเลยนะครับ

ยังไม่ทันที่จะได้รดน้ำต้นไม้เสร็จแรงกอดรัดที่เอวพร้อมกับกลิ่นหอมๆ พร้อมกับหัวทุยที่ซบอยู่ที่หลัง แถมยังทิ้งน้ำหนักตัวมาที่เขาทั้งหมด

“ทำไมไม่นอนต่อล่ะครับ ยังง่วงอยู่ใช่ไหมครับ” เพราะท่าทางน้องจะยังง่วงอยู่

“ง่วงครับ แต่ไม่มีคนให้นอนกอด” ให้ตายเถอะ น้ำเสียงอ่อยๆ กับคำพูดน่ารักๆ ทำให้แทบทนไม่ไหว ทิ้งให้น้องยืนงัวเงียตาปรือ พุ่งไปปิดน้ำแล้วอุ้มร่างบางขึ้นไปยังห้องนอน ตกองกอดคนที่จะหลับมิหลับแหล่กดจมูกที่หน้าผากเนียน ไม่นานลมหายใจสม่ำเสมอ

ไม่รู้ว่าจากที่นอนมองน้องที่หลับแล้วหลับตามไปตอนไหน รู้สึกตัวอีกทีก็เพราะแรงขยับซุกไปมาในอ้อมอกน้องตื่นแล้วแต่ยังไม่ยอมลุก

“ยังง่วงอยู่เหรอครับ”

“ไม่แล้วครับ แค่อยากได้กลิ่น” อ่า ทำไมน้องถึงได้ดูติดผมขนาดนั้นนะ แม้จะแปลกใจหน่อยๆ แต่ตอนนี้ต้องลุกไปกินข้าวแล้ว พลาดมื้อเช้าไปแล้วเดี๋ยวจะไม่สบายเอา

“งั้นลุกไปกินข้าวกันเถอะครับ เดี๋ยวปวดท้องนะ” น้องพยักหน้ากับอกผมแต่ก็ยังไม่ยอมลุก ผ่านไปห้านาทีน้องถึงได้งัวเงียลุกขั้นเดินเข้าห้องน้ำไป แม้อยากจะฟัดน้องแต่ก็กลัวว่าจะทนไม่ไหวรังแกจนน้องไม่ได้ทานข้าวพอดี ขายาวเดินลงมาที่ครัวเพื่ออุ่นอาหารเช้าที่ตอนนี้ควบเป็นอาหารเที่ยงไปแล้ว

.

.

หลังจากที่ทานมื้อเที่ยงเรียบร้อยต่างคนก็แยกย้ายไปทำธุระส่วนตัวเพราะบอกว่าจะพาเข้าบ้านใหญ่ก่อนเวลา พอขึ้นรถมาผมก็ต้องเหลือบตามองคนข้างๆ ที่ตอนนี้หยิบเอาเสื้อสูทตัวใหญ่ที่ผมทิ้งไว้ในรถมาคลุมแล้วซับหน้าลงไป

น้องกำลังจะสร้างรัง

ดูท่าอีกไม่นานน้องคงจะฮีททำให้ติดกลิ่นผมเป็นพิเศษสินะ ปล่อยให้น้องดมกลิ่นของเขาแม้จะอยากให้น้องมาดมที่ตัวผมเองก็เถอะไม่นานนักก็มาถึงบ้านใหญ่

“ถึงแล้วนะครับ”

“คือว่า..ธารไม่เข้าไปได้ไหมครับ” มือที่จับกันไว้บีบแน่นเพราะความประหม่า ผมเลยบีบมือเล็กนั่นกลับเบาๆ

“ไม่มีอะไรหรอกครับ เข้าไปกันเถอะไคล์กับหลานคงมากันแล้ว” จริงๆ ผมเป็นโทรไปบอกให้โนเอลพาไคล์มาที่บ้านใหญ่ก่อนเพราะกลัวว่าธารจะกลัวจนไม่กล้าเข้าไป พอพูดถึงหลานน้องก็พยักหน้าตากลมนั้นเปล่งประกายวาววับ น้องชอบเด็กมากจริงๆ

งั้นผมต้องขยันๆ หน่อยแล้ว ริมฝีปากหยักได้รูปยกยิ้มมุมปากอย่างที่โนเอลมาเห็นต้องบอกว่า คิดชั่วๆ อยู่แน่ๆ ผมจูงมือนุ่มเดินเข้าบ้านทันที่ที่เข้ามา

“ยินดีต้อนรับกลับค่ะคุณไฮด์” แม่บ้านที่ยืนรอต้อนรับอยู่

“ขอบคุณครับ ไคล์มายังครับ”

“คุณหนูไคล์อยู่กับคุณชายน้อยที่สวนค่ะ” ผมพยักหน้าก่อนที่จะแนะนำคนข้างกายที่ยังยืนแอบอยู่ข้างหลังเขา “นี่ธารครับ คู่ของผมเอง” คนสูงวัยยกยิ้มเอ็นดูทักทายน้องอีกสองสามคำก่อนที่จะขอตัวไปเตรียมมื้อเย็น

“ป่ะไปหาหลานกันเถอะ” พาเดินผ่านห้องโถงใหญ่แล้วเดินออกไปยังสวน คนข้างกายมองไปรอบๆ อย่างสนอกสนใจ พอเดินมาถึงกลางสวน ก็ได้ยินเสียงร้องเอิ๊กอ๊ากของเจ้าหนูคีธดังลั่น คนที่ตอนแรกยังเกร็งอยู่กลับสะบัดมือผมทิ้ง เดินลิ่วไปหาสองแม่ลูกทันที

กลายเป็นหมาหัวเน่าเลยทีเดียว

“จ่ำม่ำจังเลยน้า” อิจฉาหลานจะผิดไหมครับก็ดูหลานสิครับ ยอมให้น้องหอมฟัดแถมยังส่งยิ้มหวานให้ธาร ซึ่งธารก็โดนหลานตกทันที ตอนนี้ผมโดนเมินอย่างสมบูรณ์แล้วครับ เลยหันไปคุยกับไคล์

“ไอ้น้องชายพี่หายไปไหนล่ะ”

“อยู่บนห้องทำงานครับ พอดีเลขาเอาเอกสารมาให้เซ็นด่วนนะครับ” แม้จะคุยกับไคล์แต่สายตาก็ยังมองร่างบางที่หยอกล้อกับหลาน จนไคล์มองเห็นแล้วขยับเข้ามาใกล้ “น่ารักใช่ไหมล่ะครับ”

“ใช่แล้ว น่ารักมาก” ภาพที่ธารเล่นกับคีธมันดูน่ารักมากๆ จนคิดว่าเมื่อผมและน้องมีลูกด้วยกัน อ่าแค่คิดก็มีความสุขแล้ว

“หน้าตาบ่งบอกมากเลยครับพี่ไฮด์” ไอ้ตัวเล็กพูดแซวยิ้มๆ ท่าทางชีวิตจะหวานชื่นเลยสินะเพราะกลับมามีความสุขไม่ใช่ต้องบอกว่ามีความสุขมากกว่าเดิมเห็นแล้วหมั่นไส้เลยคว้าคอเล็กมากอดแล้วยกมือขึ้นยีหัวนั่นแรงๆ

“โอ๊ย พี่ไฮด์ปล่อยผมเลยนะ”

“กล้าแซวพี่เหรอ” ผมตอบขำๆ กับท่าทางดิ้นของไคล์

“ทำอะไรกัน” แต่ก่อนที่จะได้ขำกว่านี้ผมก็ต้องหยุดนิ่งแพราะบรรยากาศเย็นยะเยือกจากทางด้านหลังและไอ้รังสีสังหารนี่คืออะไร ผมรีบปล่อยไคล์แล้วขยับตัวออกห่างทันที

“ก็แค่หยอกกันเฉยๆ”

“อย่ามาแตะตัวเมียฉันอีก” โหน้ำเสียงนี่เหี้ยมมาเลยครับ แต่ด้วยความเคารพผมเป็นพี่มันนะ แถมคู่ผมก็นั่งอยู่ข้างๆ นี่มันจะหึงอะไรขนาดนั้น ดูตาก็รู้แล้วตอนนี้ตามันเปลี่ยนสีไปเรียบร้อย

“นี่ฉันเป็นพี่แกนะเว้ย”

“ไม่สน” มันปรายตามองผมแวบหนึ่งแล้วนั่งลงข้างๆ ไคล์กั้นผมกับไคล์ ไอ้คนขี้หึง ไอ้สองมาตรฐาน ถามว่ากล้าด่ามันไหมก็ไม่ ได้แต่ด่ามันในใจนี่ล่ะ

“ไหนมาหาลุงสิ ลูกหมู” เพราะพ่อกับแม่หันไปหวานกันแล้วถ้าจะกวนก็กลัวว่าจะโดนโยนงานมาอีก วิธีเอาคืนของไอ้โนเอลแสบมากครับ เพราะรู้ว่าผมอยากจะเลิกงานตรงเวลากลับไปหาธาร มันเลยโยนงานใหญ่ๆ มาให้ผม ชีวิตโคตรเศร้าเลยครับ

“แอ้ๆ”

“ไหนเอาพุงมาให้ลุงฟัดสิ” ก้มหน้าลงฟัดพุงนุ่มๆ ของหลานที่ดิ้นแล้วร้องลั่น

“พี่ไฮด์อย่าแกล้งหลานสิครับ” ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ผมฟัดพุงป่องนั่นอีกที แค่สองเดือนยังจ่ำม่ำกินเก่งขนาดนี้ รับรองอีกไม่นานไคล์จะต้องอุ้มไม่ไหวแน่ๆ

นั่งเล่นอยู่ที่สวนไม่นานไคล์ก็ขอตัวพาลูกขึ้นไปนอนส่วนโนเอลก็ตามติดชีวิตเมียต่อไปเหลือก็เพียงผมกับธารที่นั่งเงียบๆ ผมเลยล้มตัวลงนอนตักน้องที่กำลังเงยหน้าดูท้องฟ้าอยู่

“ง่วงเหรอครับ”

“เปล่าแค่อยากอ้อนน้อง” ยกยิ้มกว้างให้น้อง ที่หน้าแดงทันทีที่ผมพูดจบ น้องยกมือขึ้นวางบนศีรษะผมแล้วนวดให้เบาๆ อย่างที่น้องชอบทำให้ผมทุกครั้งเวลาเลิกงานแล้วกลับมาบ้าน เป็นเรื่องเล็กๆ น้อยที่ธารใส่ใจและผมก็รู้สึกดี นิ้วเรียวนวดตามศีรษะรู้สึกสบายจนแทบเคลิ้มหลับหากแม่บ้านไม่มาเรียกเสียก่อน ผมลุกขึ้นนั่งหันไปถามธาร

“เหมื่อยไหมพี่ขอโทษนะ”

“ไม่เป็นไรครับเข้าไปด้านในกันเถอะ” ผมจับมือเล็กที่ยื่นมาช่วยดึงตัวน้องขึ้นยืนแล้วพากันเดินเข้าบ้านพอดีกับโนแอลและไคล์เดินลงมาจากข้างบนเลยพากันเดินไปยังห้องนั่งเล่น

“คีธล่ะ”

“อยู่กับพี่เลี้ยงครับ” ในห้องนั่งเล่นท่านย่าและคุณป้านั่งคุยกันอยู่ ผมจูงมือน้องไปนั่งโซฟาใหญ่ตรงข้ามกับโนเอลและไคล์

“ท่านย่า คุณป้าครับ นี่ธารคู่ของผมครับ” ธารดูตกใจที่ผมแนะนำตัวไปแบบนี้แต่น้องก็หันไปสวัสดีกับผู้สูงวัยทั้งสองคน

“ดีแล้วละที่พามาแนะนำกับย่า แล้วนี่จะแต่งพร้อมกันกับสองคนนี้เลยไหม ย่าจะได้ให้คนจัดงานคู่ให้เลย” คำพูดของท่านย่าทำให้ทั้งผมและธารตกใจ

“ยังดีกว่าครับ ไว้ให้ผมคิดแผนขอแต่งงานดีๆ ก่อนจะได้ไม่เหมือนโนเอลที่ไปขอกลางร้านเพชร”

“ขอให้ธารไม่ยอมแต่งกับแก”

ฟุบ

“พี่ไฮด์ทำอะไรนะครับ” เสียงหวานๆ ดุผมอย่างจริงจังเมื่อผมปาหมอนอิงไปใส่ไอ้โนเอล ยังไม่ทันที่จะได้ตอบน้อง หมอนอิงก็ลอยมาโดนหน้าเขาทันที

ปึก

“เล่นกันเป็นเด็กๆ นะสองคนนี้ เหนื่อยหน่อยนะ หนูไคล์ หนูธาร” โอเมก้าน้อยทั้งสองคนหลุดขำทันทีเมื่อพวกเขาทั้งสองคนถูกหาว่าเป็นเด็ก น้องเริ่มเป็นตัวของตัวเองมากขึ้นเมื่อบรรยากาศเริ่มผ่อนคลาย คุยและตอบคำถามของท่านย่าและคุณป้าอย่างคล่องแคล่วส่วนผมก็คุยกับโนเอลเรื่องงานเลี้ยงในคืนนี้

“เอาล่ะไปทานข้าวกันดีกว่านะ” คุณป้าลุกขึ้นเดินคล้องแขนโคล์นำไปที่โต๊ะทานข้าวส่วนธารก็เข้าไปช่วยท่านย่าเดินออกไป ศรีสะใภ้ทั้งสองคนจริงๆ

.

.

“ว่าแต่งานเลี้ยงคืนนี้ตกลงใครจะไป” ระหว่างทานข้าวท่านย่าก็เอ่ยขึ้นมา ผมกับโนเอลมองหน้ากันก่อนที่จะตกลงได้ว่าให้ผมไป

“ธารไปกับพี่นะครับ”

“แต่ธารไม่เคยไป” น้องบอกเสียงอ่อย

“ฝึกไว้ เพราะพี่จะควงเราออกงานบ่อยๆ” อีกอย่างเพราะอยากจะประกาศว่าตัวเองมีคู่แล้ว บรรดาคู่ค้าทั้งหลายจะได้เลิกประเคนลูกหลานมาให้สักที

แม้จะไม่ได้ขึ้นดำรงตำแหน่งประธานบริษัทอย่างโนเอลแต่ผมก็เป็นลูกพี่ลูกน้องกับโนเอล ตำแหน่งการงานก็ไม่ได้ย่ำแย่ อีกทั้งบริษัทของพ่อและแม่ที่เสียไปก็ไม่ใช่น้อยๆ เพราะอย่างนี้บรรดาคู่ค้าถึงได้พยายามประเคนโอเมก้าและเบต้าให้เข้ามาหาเขาจนน่ารำคาญ

“แต่ธารไม่มีชุด”

“ไม่ต้องห่วงพี่จัดการได้ถ้าธารตกลงไปกับพี่”

“งั้นก็ได้ครับ” อยากจะหอมแก้มเนียนเป็นรางวัลแต่ก็เกรงใจสายตาทุกคนที่ร่วมโต๊ะ หลังจากมื้อเย็นเรียบร้อยทุกคนก็ไปนั่งคุยในห้องนั่งเล่นแล้วผมก็ต้องขอตัวแยกออกมาก่อนเพราะต้องไปเตรียมตัวไปงานเลี้ยงของโรงแรมเปิดใหม่ของอีกตระกูลที่ทำธุรกิจร่วมกัน ขับรถพาน้องไปที่บ้านตัวเอง

“สูทที่ให้เตรียมเรียบร้อยแล้วค่ะ” ทันทีที่ก้าวเข้าบ้านแม่บ้านก็แจ้งเรื่องที่เขาโทรมาสั่งให้เตรียมไว้

“ขอบคุณครับ” จูงมือน้องขึ้นห้องที่เคยพาน้องมา

“ชุดพี่เตรียมไว้ให้แล้ว เดี๋ยวพี่จะไปอาบน้ำอีกห้องแล้วเราค่อยเตรียมตัวไปกัน”

“ครับ” น้องพยักหน้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ส่วนเขาก็ต้องไปอีกห้อง ไม่นานผมกับน้องก็แต่งตัวเรียบร้อยยังไม่ทันได้พูดอะไรผมกับธารก็ต้องแยกกันไปแต่งหน้าทำผมอีกรอบโดยฝีมือแม่บ้าน

“เรียบร้อยแล้วค่ะคุณหนู”

“แล้วธารล่ะครับ”

“รออยู่ที่ห้องนั่งเล่นค่ะ” รีบหยิบสูทสีดำขึ้นพาดแขนแล้วลงไปหาร่างบาง เพราะกลัวว่าน้องจะรอนาน ขายาวที่รีบเดินลงมาก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นร่างบางในชุดสูทสีขาว ที่ทำเอาผมอยากจะพับเก็บความคิดที่จะพาธารไปด้วยในทันที เพราะร่างบางที่อยู่ในชุดสูทพอดีตัวยิ่งทำให้ร่างบางดูทะนุถนอม

หวงเว้ย

ไม่ให้ไปได้ไหม

“เอ่อ....ธารดูแปลกหรือเปล่าครับ” ไม่รู้ว่าเพราะเขาจ้องร่างบางนานเกินไปหรือเปล่า เมื่อน้องถามขึ้นถึงได้หลุดพวัง

“ไม่ครับแค่ธารสวยมาก...สวยจนพี่ไม่อยากให้ไปแล้ว”

“คิก ไปกันเถอะครับเดี๋ยวจะสาย” ใบหน้าหวานที่ตอนนี้ถูกแต่งหน้าให้ดูหวานยิ่งกว่าเดิมยิ่งรอยยิ้มหวานจากริมฝีปากบางที่ฉ่ำวาวด้วยลิปกรอซ เปลี่ยนใจพาน้องขึ้นห้องแทนจะได้ไหม เมื่อสัมผัสที่แขนทำให้ผมโอบเอวบางไปยังรถที่จอดรออยู่หน้าบ้านแล้ว

“พอเข้างานแล้วอย่าห่างจากพี่นะ”

“ครับ” ความหวงค่อยลดลงมาหน่อยเมื่อน้องปลอบด้วยรอยยิ้มหวานกับคำยืนยันที่จะไม่ห่างจากผม แค่นี้ก็พอใจแล้ว เมื่อรถมาจอดที่หน้างานทันทีที่เขาลงจากรถ แสงแฟรชก็วูบวาบทันที ผมหันหลังให้กับกองทัพนักข่าวยืนมือไปรับธารที่ก้าวลงมายืนเคียงคู่กัน น้องดูจะงงกับสถานการณ์ตรงหน้า

“ยิ้มไว้ครับ” ก้มลงไปกระซิบเบาๆ ที่ข้างหูแอบเนียนสูดกลิ่นหอมของแก้มนิ่มไปด้วยและน้องก็ทำตามที่ผมแนะนำ เดินโอบเอวบางเข้างาน

“พี่ไฮด์ขอบคุณที่ให้เกียรติมาร่วมงานนะครับ” ผมยืนมือไปจับกับเจ้าของโรงแรมที่เป็นรุ่นน้องเขา

“งานของนายฉันต้องมาอยู่แล้ว...นี่ธารคนรักของฉัน” เพราะสังเกตเห็นสายตาของลูอิสที่มองธารด้วยสายตาเคลิ้มๆ พอได้ยินว่าเป็นคนรักของเขา เจ้าตัวก็หันไปทักทายธารอย่างเป็นกันเองจนลูอิสต้องขอตัวไปรับแขกอีกด้าน แม้จะเป็นงานแรกของน้องแต่ธารก็วางตัวได้ดีจนผมแปลกใจ

“ธารทานน้ำอะไรไหม”

“ขอเป็นน้ำผลไม้ก็แล้วกันครับ” ผมพยักหน้าโอบเอวธารไปยังโต๊ะคอกเทลที่อยู่ไม่ไกลเท่าไหร่นัก มือที่กำลังจะหยิบแก้วน้ำต้องชะงักเมื่อชนกับมือใครอีกคน พอผมเงยหน้าขึ้นมาก็ต้องตกใจยิ่งกว่าไอ้โนเอลไปทำใครท้อง

ธารมีร่างแยก!!!

++++++++++++++++++++++++++++++

มันจะไม่ม่าก็เพราะอีพี่ไฮด์นี่ล่ะค่ะ 55555

ตอนนี้งานกำลังถาโถมเข้ามาอย่างเต็มที่ค่ะ //ร้องไห้

คงจะได้มาต่ออีกทีวันเสาร์หน้านะคะ 

ขอบคุณทุกๆความคิดเห็น ช่วงนี้ไม่ได้ตอบกลับเลย แต่อ่านทุกข้อความนะคะ

ขอบคุณมากๆเลยค่ะ //ไหว้ย่อ

อ่านแล้วเป็นยังไงอย่าลืมบอกเราด้วยนะคะ

รักนะจุ๊บๆ

ออฟไลน์ river

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2398
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +231/-3
Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 19 23/3/2562
«ตอบ #198 เมื่อ23-03-2019 20:38:42 »

อ้าว เกิดไรขึ้น อดีตธารเหรอ

ออฟไลน์ Chompoo reangkarn

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1089
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-0
Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 19 23/3/2562
«ตอบ #199 เมื่อ23-03-2019 21:02:18 »

 :pig4: :pig4: :3123:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 19 23/3/2562
« ตอบ #199 เมื่อ: 23-03-2019 21:02:18 »





ออฟไลน์ แก้มกลม

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 45
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 19 23/3/2562
«ตอบ #200 เมื่อ23-03-2019 21:06:41 »

ธารมีพี่น้องฝาแฝดใช่ไหม

ออฟไลน์ PrimYJ

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3494
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-3
Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 19 23/3/2562
«ตอบ #201 เมื่อ23-03-2019 23:16:51 »

แฝดของธารหรอ?

ออฟไลน์ nofsnof

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 364
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-1
Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 19 23/3/2562
«ตอบ #202 เมื่อ24-03-2019 00:18:24 »

แฝดแน่ๆ อิพี่ไฮด์ตลก ยังมีหน้ามาเล่นอีก
 :katai5: :katai5: :katai5:

ออฟไลน์ miikii

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1725
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-1
Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 19 23/3/2562
«ตอบ #203 เมื่อ24-03-2019 02:42:21 »

ฝาแฝดเหรอ??
แต่ธารเริ่มสร้างรังนี่จะมีน้องหรือยังไงน้าาา

ออฟไลน์ JokerGirl

  • ∀Σ❤∀ΔΣ Forever^^
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2938
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +128/-3
Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 19 23/3/2562
«ตอบ #204 เมื่อ24-03-2019 06:44:34 »

ธารคือมีอะไรให้แปลกใจตลอด

ออฟไลน์ gackmanas

  • I Remember your Eyes..
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 661
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 19 23/3/2562
«ตอบ #205 เมื่อ28-03-2019 16:15:18 »

หืมมมม.. ยังไงกันคับเนี้ยยย..  :katai1:

ออฟไลน์ Letter123

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 267
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +186/-2
Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 20 28/3/2562
«ตอบ #206 เมื่อ28-03-2019 18:14:13 »



20

ความเงียบปกคลุมพวกเขาทันทีเมื่อทั้งธารและคนหน้าเหมือนกับธารหากแต่บรรยากาศโดยรอบนั้นต่างกันโดยสิ้นเชิง และสิ่งที่ต่างคือคนตรงหน้าเป็นอัลฟ่า แรงบีบจากมือนุ่มที่เขากุมไว้เรียกให้หันกลับไปมองคู่ที่ตอนนี้หน้าซีดเผือด จนผมเป็นห่วง

“กลับกันดีกว่านะครับ” ไม่สนใจสายตาแปลกๆ ของอัลฟ่าตรงหน้าประคองร่างบางเดินไปหาลูอิสแสดงความยินดีก่อนที่จะขอตัวกลับ ตลอดเวลาที่เดินทางกลับธารยังคงเงียบและดูเหม่อลอยอย่างที่ผมไม่เคยเห็น เขาเลือกที่จะไม่กลับไปยังบ้านหลังเล็กแต่ขับไปที่บ้านของผมแทน จนกระทั่งจอดรถเรียบร้อยแล้วธารก็ยังคงเหม่อ

“ธาร..น้องธารเข้าบ้านกันเถอะครับ” เรียกอยู่สองสามครั้งดวงตากลมถึงได้หันมามองหน้าเขาแล้วค่อยกวาดสายตามองรอบๆ

“ครับ” น้ำเสียงอ่อนแรงจนรู้สึกสงสาร รีบเปิดประตูรถลงแล้วอ้อมไปอุ้มร่างเล็กเข้าบ้านแม้จะได้ยินเสียงประท้วงแผ่วเบาแต่ผมก็ไม่ใส่ใจขายาวก้าวอย่างสม่ำเสมอเข้าห้องนอนของตัวเองเมื่อถึงเตียงวางร่างบางลงเตียง

“พักหน่อยนะ รู้สึกไม่สบายตรงไหนไหม” ลูบแก้มนิ่มเบาๆ น้องอ้ำๆ อึ้งๆ ทำท่าว่าจะพูดอะไรออกมาแต่ก็พูดไม่ออกอยู่หลายครั้ง จากที่คิดมากผมก็แอบขำกับท่าทางไม่มั่นใจของน้อง มือหนาเลื่อนจากแก้มนิ่มลูบหัวทุยเบาๆ

“ไม่เป็นไรถ้าธารยังไม่พร้อมก็ไม่ต้องพูดไปอาบน้ำแล้วเข้านอนดีกว่าครับ” ใบหน้าหวานเงยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มกว้างพร้อมกับเอนหัวมาซบที่หน้าท้องแถมยังถูคลอเคลียไปมาเหมือนลูกแมวตัวน้อยๆ แต่ในใจเหมือนโดนขนแมวสะกิดจนอยากจะกดร่างบางที่กำลังอ้อนลงบนเตียง

“ขอบคุณนะครับ”

“สำหรับธารไม่ต้องมีคำขอบคุณนะครับ” จูบหน้าผากนูนแล้วปล่อยให้น้องเดินเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัว เมื่อเห็นว่าน้องไม่มีท่าทางดีขึ้นแล้วเลยลงไปข้างล่างเพื่ออุ่นนมไปให้น้องก่อนนอน พอขึ้นมาก็พอดีกับน้องที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว

“ดื่มนมอุ่นๆ หน่อยนะครับ”

“ขอบคุณครับพี่ไฮด์” ส่งแก้วนมให้น้องแล้วผมก็ไปจัดการตัวเองบ้างพออกมาร่างเล็กก็หลับแล้ว ร่างหนาสอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มหนาและทันที่ที่นอนลงธารก็พลิกมากอดแล้วซุกเขาแน่นแล้วนิ่งไป แมวน้อยของผมน่ารักไหมล่ะ และอะไรที่ทำให้แมวน้อยของผมเครียดผมจะไม่ยอมให้มันมาทำลายรอยยิ้มของน้อง

.

.

จากวันที่ไปงานเลี้ยงก็ผ่านไปเกือบอาทิตย์แล้วแต่น้องก็ยังไม่พูดถึงเรื่องวันนั้นและผมก็ไม่ได้ซักถามถึงอาการแปลกๆ ขอแค่น้องยังยิ้มได้เท่านั้นก็เพียงพอแล้ว แถมช่วงนี้น้องสร้างรังแม้จะออกไปสอนได้แต่ผมก็แอบไปคุยกับป้าแอนเรื่องให้จ้างเบต้ามาช่วยดูแลเด็กๆ เพิ่มเพราะตอนนี้ยังไงซะที่นั่นก็กำลังขยายโรงเรียนจนถึงชั้นมัธยม ซึ่งป้าแอนก็เห็นด้วยและยังให้ธารช่วยบริหารแต่เจ้าตัวก็ยังยืนยันที่จะเทียวไปช่วยดูแลเด็กเหมือนเดิม

แกร็ก

ร่างสูงก้าวเข้าไปยังห้องนอนหลังจากที่เลิกงาน ก้อนผ้าบนเตียงขยับนิดหน่อยเมื่อได้ยินเสียงเขาเปิดประตูเข้ามา

“เป็นยังไงบ้างครับ” พอได้ยินเสียงผม ร่างบางที่หลับทั้งวันก็ลุกขึ้นนั่งโผเข้ามากอดเอวซุกหน้าลงกับอกเขา

“ง่วง...ครับ” อดไม่ได้ที่จะหลุดขำกับท่าทางของงัวเงียของธาร สองวันแล้วครับที่น้องสร้างรังเสื้อผ้าและทุกอย่างที่มีกลิ่นของผมน้องเล่นเอามาสร้างรังหมดจนต้องกลับไปขนมาใหม่แถมเวลานอนจะนอนแยกก็ไม่ได้เพราะน้องไม่ยอม

“ใกล้ฮีทแล้วสินะครับ” พอพูดถึงเรื่องฮีท คนที่ซบอกผมอยู่ก็ผละออกมุดตัวลงใต้ผ้าห่มทันที

“อย่าพูดถึงเรื่องฮีทสิครับ” หึๆ

“หรือเราจะพูดเรื่องแต่งงานก่อนดีครับ แต่งเสร็จก็จะได้ปั๊มลูกจะได้โตทันหลานคีธ” ยิ่งพูดธารยิ่งยกผ้าห่มขึ้นปิดหน้า ยิ่งน้องทำท่าทางแบบนี้ยิ่งทำให้ผมอยากแกล้ง

“พี่ไฮด์บ้า” ดูสิแม้กระทั่งด่าน้องยังด่าได้น่ารักขนาดนี้ ช่วงนี้งานผมจัดการเสร็จเรียบร้อยหมดแล้วเพราะกลัวว่าถ้าธารฮีทแล้วจะไม่ว่างแถมผู้ช่วงคนใหม่ก็ยังทำงานได้ดี

“ลงไปทานข้าวหน่อยดีกว่าครับพี่ซื้อของที่เราชอบมาเยอะเลย” ต้องขุนครับผมว่าธารตัวบางไปถ้าเพิ่มน้ำหนักขึ้นกว่านี้จะเต็มไม้เต็มมือ นี่เปล่าเป็นการวางแผนนะครับ

“อุ้มธารหน่อยครับ” ช่วงสร้างรังธารยิ่งอ้อนกว่าปกติจนผมแทบข่มอาการอยากฟัดไม่ได้

“ได้ครับ” อุ้มธารลงมายังโต๊ะทานข้าวบริการทุกระดับ ตั้งแต่จัดโต๊ะตักข้าวแถมยังต้องไปนั่งข้างให้คนติดกลิ่นได้กลิ่นใกล้ๆ เพราะเป็นของที่ชอบธารถึงได้ทานได้เยอะกว่าปกติ

ออดๆ

เสียงกริ่งหน้าบ้านทำให้ผมต้องวางช้อนปกติจะไม่ค่อยมีคนมาหาที่บ้านหลังนี้นอกจากป้าแอนและครอบครัวผมแต่ทุกคนจะไม่กดกริ่งที่รั้วแต่จะมาเคาะประตูหน้าบ้านแทน

“ทานไปก่อนนะครับ” บอกกับธารที่เจริญอาหารแล้วลุกเปิดประตูไปยังหน้าบ้าน รถตู้คันใหญ่ยังไม่แปลกใจเท่าไหร่แต่สิ่งที่ทำให้คิ้วหนาต้องขมวดเป็นปม

คนที่หน้าเหมือนธาร

“ไม่ทราบว่ามาหาใครครับ” ร่างสูงที่ยืนอยู่อีกฝั่งรั้ว

“ผมมาหาธาร” พอได้ยินก็ผมก็ถอนหายใจทำไมต้องมาช่วงนี้ และเพราะห่วงความรู้สึกน้อง

“คงไม่ได้ ตอนนี้น้องไม่สะดวก”

“แต่ผมต้องการคุยกับธาร” ท่าทางดื้อแพ่งอยากจะเจอนั่นทำให้ผมคิ้วกระตุก ทำไมมันเด็กเอาแต่ใจอย่างนี้นะ ถอนหายใจยาว

“ธารกำลังสร้างรัง และอีกอย่างคือธารไม่อยากเจอะคุณผมว่าแค่นี้คุณคนเข้าใจ” พูดจบผมก็หมุนตัวทิ้งให้อีกคนยืนนิ่งอยู่นอกรั้ว

“ใครมาเหรอครับพี่ไฮด์”

“อ่า...คนที่เจอในงานเลี้ยง” เพราะไม่อยากมีการโกหกในความสัมพันธ์ของเรา เลยเลือกที่จะบอกความจริง

“ขะ..เขามาทำไม”

“ไม่เป็นไรครับพี่ไม่ให้เขาเข้ามาหรอกนะครับ” ลูบผมนิ่มแล้วดึงตัวน้องเข้ามากอดพร้อมกับโยกตัวไปมา ปลอบอยู่ไม่นานธารก็ผละออกแววตากลมโตฉายแววเหมือนตัดสินใจอะไรสักอย่าง

“พี่ไฮด์...ฮึก..จริงๆ ธารไม่ได้เป็นเด็กกำพร้าแต่พวกเขาทิ้งธาร” แค่ประโยคเดียวก็อธิบายทุกอย่างทั้งความเจ็บปวดของธาร ความจริงที่ธารได้รับ

“ไม่ต้องร้องนะ ธารยังมีพี่” น้องร้องไห้โฮกับอกผม ผมไม่ได้พูดอะไรทำเพียงปลอบคนตัวเล็กที่ดูจะตัวหดเล็กลงเงียบๆ จนเสียงสะอื้นเงียบไป

“ธารอยากคุยกับเขาไหม” เพราะที่คนคนนั้นมาหาก็น่าจะมีเรื่องที่จะคุยด้วยผมอยากให้น้องคุยให้มันจบๆ จะได้ไม่เกี่ยวข้องกันอีกต่อให้ธารไม่มีครอบครัวหรือมีครอบครัวก็ไม่เกี่ยวกับที่ผมรักธาร

“อึก....ถ้าทำให้เขามายุ่งธารก็อยากจะคุยด้วย เพราะยังไงพวกเขาก็ทิ้งผมไปแล้ว” น้ำเสียงเจ็บปวดทำให้ผมอยากจะไปคุยกับฝ่ายนั้นเองไม่ต้องให้น้องรับรู้อะไรอีก

“ครับพี่จะนัดให้นะ แต่คงต้องให้ผ่านช่วงนี้ไปก่อนนะครับ”

“อือ ขอบคุณนะครับพี่ไฮด์”

ฟอด

จุ๊บ

เฮ้ย!!

กว่าจะรู้ตัวคนที่หอมแก้มและจูบก็วิ่งหายกลับขึ้นห้องไปแล้ว ให้ตายเถอะถ้าจับได้ผมคงจะฟัดจนน้องลุกไม่ขึ้นได้แต่อดทนสงบสติอารมณ์แล้วค่อยเก็บกวาด พอขึ้นห้องมาธารก็หลับไปแล้ว ขยับเข้าไปชิดรังแล้วกดริมฝีปากที่หน้าผากเนียน

“พี่จะปกป้องเราเอง”

.

.

หลังจากวันนั้นผมก็โทรหาลูอิสเพื่อขอข้อมูลของคนคนนั้นทำให้ผมรู้ว่าธารเป็นพี่น้องกับลูกชายนักธุรกิจโรงแรมใหญ่ และยิ่งทำให้ผมรู้สึกรังเกียจกับสิ่งที่ทำกับธาร แต่ยังไงก็ต้องรอฟังความอีกด้าน

“ผมขอคุยกับคุณไธม์.........จากไฮด์คนที่ดูแลธารอยู่” แม้ปลายสายจะงงแต่ก็บอกให้เขาถือสายรอไม่นานก็แจ้งโอนสาย

“ (สวัสดีครับ) ”

“ผมโทรมาแจ้งคุณ ธารอยากจะคุยกับคุณส่วนเรื่องวันและเวลาคงต้องรอให้ธารบอกอีกที”

“ (แค่นี้ก็ดีแล้ว คุณติดต่อเบอร์ส่วนตัวของผมได้ตลอดเวลาเลยนะครับ” ไธม์รีบแจ้งเบอร์โทรติดตัวอย่างรวดเร็วด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น ขอบคุณผมเสร็จก็ตัดสายไป ส่วนผมก็รีบกลับบ้าน อยากจะกอดน้องจะแย่อยู่แล้ววันนี้ธารมาอยู่ที่บ้านของผมเพราะธารติดกลิ่นผมหนัก

“พี่โทรไปแจ้งไธม์ให้แล้วนะ ธารจะคุยวันไหนก็บอกพี่” เมื่อเปิดประตูห้องไปก็ได้กลิ่นหอมเอียนที่ทำให้นัยน์ตาสีฟ้าเปลี่ยนเป็นสีทองอย่างรวดเร็ว

“พะ...พี่ไฮด์” เสียงหวานกับร่างบางที่นอนบิดเร้าอยู่บนเตียงทำให้สติของเขาขาดไปอย่างรวดเรียว

น้องฮีท!!!

กลิ่นหอมที่แผดเผาให้ทั้งร่างเขาร้อนรุ่ม ผิวกายเนียนที่เขาลูบไล้สัมผัสทั้งขบเม้มกัดทำรอย เสียงหวานที่ครางอยู่ใต้ร่างยิ่งทำให้บรรยากาศในห้องเร่าร้อน สองร่างเกี่ยวกอดรัดโดยไม่รู้ว่าวันเวลาผ่านไปกี่โมงกี่ยาม จากท้องฟ้ามืดล่วงเลยมาถึงเย็นย่ำสองร่างกอดก่าย ไฮด์มองโอเมก้าน้อยที่สลบไปเรียบร้อย แม้กลิ่นหอมเอียนจะส่งกลิ่นอยู่แต่ร่างกายน้องคงไม่ไหว ร่างบางบางส่วนเปรอะเปื้อนด้วยคราบขุ่น เนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยสีกุหลาบและรอยฟันจนแทบไม่เห็นผิวขาว ร่างสูงลงจากเตียงเดินหายไปในห้องน้ำหยิบผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้ ซอกขาขาวเต็มไปด้วยน้ำสีขุ่น ริมฝีปากหนายกยิ้มกว้าง เขาไม่ได้ป้องกัน และเป็นช่วงเวลาฮีท ผมหวังที่จะมีตัวเล็กๆ

หวังว่าจะมาเร็วๆ นะตัวเล็ก

หลังจากเช็ดตัวเสร็จผมก็ขึ้นไปนอนกอดน้องแล้วหลับไปด้วยกัน

.

.

ช่วงเวลาฮีทผ่านไปอย่างรวดเร็วแม้จะเสียดายหน่อยๆ ก็ตาม ผมกับธารตอนนี้กำลังขับรถไปที่โรงแรมหรูห้าดาว เหตุเพราะเมื่อคืนที่หลังจากคลอเคลียกันเสร็จเรียบร้อย ธารก็เอ่ยปากที่จะคุยกับไธม์ เลยโทรไปนัดให้เรียบร้อย ตอนนี้ถึงได้อยู่บนรถเพื่อไปตามนัด พอจอดรถเสร็จผมก็หันไปมองร่างบางที่นั่งเงียบ

“พี่อยู่ด้วยธารไม่ต้องกลัวอะไร” ธารพยักหน้า ขยับเดินไปโอบเอวบางเดินเข้าโรงแรม กวาดสายตามองไม่นานก็เห็นคนที่นัดไว้ รั้งคนที่ไม่กล้าให้เดินตามให้เดินมาด้วยกันยิ่งใกล้ธารก็ยกมือขึ้นจับชายเสื้อผมแน่น

“สวัสดีคุณไธม์”

“สวัสดีครับ ธาร” พอได้ยินชื่อตัวเองน้องก็สะดุ้งขยับเข้ามาหลบหลังผมทันทีแถมยังกำเสื้อผมแน่นจนรู้สึกได้

“ผมว่านั่งคุยกันดีกว่าครับ” ไธม์พยักหน้าแล้วนั่งลง ส่วนเขาเดินไปนั่งตรงข้ามโดยมีธารเกาะหลังไปด้วยพอนั่งก็ไม่ยอมสบตาคนที่นั่งตรงข้าม

“เอ่อ พี่ชื่อไธม์นะ ถ้านับตามเวลาเกิดแล้วเป็นพี่ ดีใจที่ได้เจอเรานะ” เหมือนจะเป็นคนเดียวที่ตื่นเต้นกับการพบเจอทั้งนี้เพราธารยังคงก้มหน้าก้มตาไม่ยอมคุยด้วยเหมือนเดิม

“ธารครับคุยกับพี่ว่ายังไงครับ” ก้มลงไปคุยกับธารพร้อมกับเลื่อนมือไปกุมมือเรียวที่กำเสื้อเขาแน่น เพื่อให้กำลังใจ ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นมา ดวงตากลมสบตาผมนิ่ง แววตากลมสั่นไหวแต่เมื่อผมพยักหน้ายืนยันน้องก็ค่อยๆ หันหน้าไปมองคนที่หน้าตาพิมพ์เดียวกัน

“สะ...สวัสดีครับ” แค่คำทักทายไธม์ก็ดูดีใจมาก ส่วนธารก็กลับมาก้มหน้าลง

“พี่อยากคุยกับธารมานานแล้วนะ แต่ก็ไม่สะดวกสักที” แม้จะแปลกใจแต่ผมก็ปล่อยให้สองพี่น้องคุยกัน แต่ถึงจะเป็นฝ่ายไธม์ที่ถามคนเดียวก็เถอะ

“ครับ”

“ธารสบายดีใช่ไหม พี่ขอโทษนะ ขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง”

“ผมมีเรื่องจะถาม..........ทิ้งผมทำไมครับ” ไม่ใช่แค่ไธม์ที่อึ้ง แต่ผมกลับเจ็บปวดกับคำถามของน้อง

.

ธารเงยหน้ามองคนที่ชื่อว่าพี่ ที่เขาพึ่งรู้ว่ามีเมื่อไม่ถึงเดือน จากคนที่คิดว่าตัวเองเป็นกำพร้าอยู่ดีๆ ก็มีพี่ชาย มีครอบครัว คำถามที่ถามออกไปคือสิ่งที่เขาคิดตั้งแต่เด็กแล้ว มือที่จับกันไว้ผมเผลอบีบจนแน่นเพราะคำถามที่ถามออกไปเพราะอยากรู้สิ่งที่สงสัยมาทั้งชีวิต

“พี่ไม่รู้....พ่อกับแม่ไม่เคยบอกอะไรพี่จนกระทั่งพี่ได้เห็นเราเลยตามสืบมาจนรู้ว่าพี่น้องชาย” ยิ่งกว่าคำว่าเจ็บปวดเมื่อได้รู้ความจริง ในเสี้ยวหนึ่งของความคิดผมยังคาดหวัง คาดว่าจะได้ยินคำตอบที่ทำให้หัวใจของผมต้องแหลกสลาย

เผาะ

หยาดน้ำใสร่วงกราวจากนัยน์ตาคู่สวย

“ฮืออออออ”

“ชู่วคนดีไม่ร้องครับ ธารยังมีพี่นะครับ” อ้อมกอดกับน้ำเสียงที่คอยกระซิบบอกยิ่งทำให้ผมร้องไห้โฮอย่างไม่อายใคร

จะกลับมาทำไม ถ้าทำให้ผมเสียใจแบบนี้

****************************************************

ไม่ม่านะคะ ยืนยันอีกรอบฮ่าๆๆ

ในที่สุดก็จะได้รับอิสระภาพแล้ววว ได้มีวันหยุดแล้ว

ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเม้นต์นะคะ

รักนะจุ๊บๆ


ออฟไลน์ nofsnof

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 364
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-1
Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 20 28/3/2562
«ตอบ #207 เมื่อ28-03-2019 20:29:16 »

 :sad4: :sad4:
ไม่ร้องนะธารร หนูมีพี่ไฮด์นะะ

ออฟไลน์ river

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2398
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +231/-3
Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 20 28/3/2562
«ตอบ #208 เมื่อ28-03-2019 21:06:34 »

ธารรู้ แต่ไธม์ไม่รู้ แปลกนะ

ออฟไลน์ JokerGirl

  • ∀Σ❤∀ΔΣ Forever^^
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2938
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +128/-3
Re: Hide love : ซ่อนรัก (omegaverse) บท 20 28/3/2562
«ตอบ #209 เมื่อ28-03-2019 22:29:12 »

ธารรรรรรรรรรรรร :กอด1: :hao5:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด