#ญอผู้หญิงโศกา
ตอนที่ 18
อาการผิดปกติ (PART 2/2)
“อ้าว ไอ้พ่อครัวไปไหนวะ ทำไมวันนี้มีแต่มือสมัครเล่นลงมาเล่นขายของ?”
คนมาช้าที่สุดตรงตรงไปหยิบแอปเปิ้ลมากัดคำแรกพลางยืนพิงกับตู้เย็น ตอนนี้พี่กันต์คงนั่งทำงานอยู่ชั้นบน และคนที่พร้อมให้คำตอบคงเป็นไอ้แหลมหรือไม่ก็แพรวที่ยืนทำหน้าหงิกตอนกำลังสับไก่อยู่
“ถามไอ้โซ่ดิ มันคงมีคำตอบดี ๆ ให้” แหลมแค่นยิ้มใส่ไอ้ตัวดีที่เนียนโยกกระทะประหนึ่งเชฟระดับโรงแรมห้าดาว ต้องโดนแล้วล่ะจู๊กมาสเตอร์ มึงต้องตายด้วยมือพี่ธีร์
“พี่แหลมว่างที่สุด เพราะงั้นคุยกับพี่ธีร์นำหน้าไปก่อนเลยนะครับ”
“แต่เราเห็นด้วยกับพี่เชร์”
“อ้าวแพรว หักหลังกันนี่”
“ทำไมต้องเกี่ยงกันตอบ มีประเด็นอะไรหรือไง?” ดูจากอาการผิดปกติของน้องนุ่งแล้วชักจะได้กลิ่นแปลก ๆ “ตอนแรกไลน์จี้กูยิก ๆ บอกมาครบแล้ว?”
“ตอนแรกอะครบ”
“อ๋อ จะบอกว่ามันออกไปซื้อของกินเพิ่ม”
“ใช่ ออกไปตามหาถั่วฝักยาวไง”
“ถั่วฝักยาว?” ธีร์เลิกคิ้วมองหน้าน้องชายหัวฝีหัวหนอง พอพูดจบมันก็ดูจะอารมณ์ขึ้น
“โธ่พี่แหลมอินอีกแล้วนะครับ โซ่ผิดตรงไหนเล่า?”
“ผิดดิ มันก็เหมือนผัดกะเพราที่ควรใส่แค่ใบกะเพรา ไม่ใช่ใส่ถั่วฝักยาวเข้าไปแทน พี่ธีร์ กูรู้สึกเสียใจกับมึงจริง ๆ ตอนดูซิวิลวอร์กูไม่เคยอินฉากกัปตันกับบัคกี้รุมกระทืบไอรอนแมน กระทั่งกูเห็นภาพมึงเป็นโทที่สต๊าฟ”
“สตาร์ค!!!”
“แค่นี้ก็เอาเหรอพี่เชร์” แพรวมองรุ่นพี่อย่างเวทนา คิดถูกแล้วที่ครั้งหนึ่งในชีวิตไม่หลงผิดเผลอใจให้
“ต้องเอาแหละ บาทสองบาทก็มีค่า โอเค กูต่อนะ – พวกมึงทุกคนคิดดู โทนี่กับกัปตันเป็นเพื่อนร่วมรบกันมาตั้งเท่าไหร่ อยู่ดี ๆ บัคกี้ก็โผล่หน้ามาแล้วมันก็ได้ทุกอย่างไป แถมทิ้งโทนี่ไว้ข้างหลังอีก กูเจ็บแทนมึงพี่”
“สิ่งเดียวที่กูเหมือนโทนี่คือกูเป็นพระเอก!!!” วิ้งเลย เจอตบหัวดอกนี้แหลมถึงกับช้อนตามองอ้อนตีนพี่ชายสุดที่รัก “กลับมาตรงนี้ก่อน แล้วการที่ไอ้แจ็คไม่อยู่นี่มันเกี่ยวอะไรกับถั่วฝักยาว?”
“ก็ได้ครับ โซ่เล่าเองจะได้ไม่วกเข้ามาร์เวล ตอนไปตลาดพี่แจ็คถามโซ่ว่าจะเลือกอะไรดีระหว่างผักชีกับถั่วฝักยาว โซ่เห็นว่าเมนูวันนี้ไม่เหมาะกับผักชีก็เลยเลือกถั่วฝักยาวแทนเพราะจะทำกับข้าวทั้งทีก็ควรทำให้ถูกสูตร หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้ อยู่ ๆ พี่แจ็คก็ขับมอเตอร์ไซค์ออกไปแล้วบอกว่า ‘พี่จะไปใช้โควตาถั่วฝักยาว’ อะไรสักอย่างนี่แหละครับโซ่ก็จำได้ไม่แม่น พอพี่แหลมถามว่าพี่แจ็คไปไหนโซ่ก็เล่าให้ฟังไงครับ แล้วหลังจากนั้นพี่แหลมก็เชื่อมโยงทุกอย่างเอาเองว่าไปหาพี่เท็นแล้วก็มาโมโหโซ่เฉย”
“เล่าละเอียดทุกขั้นตอนเหมือนถอดร่างพี่เชร์มา” <- แพรว
“มีทำหางตาตก ทำเสียงหงอให้ดูเป็นเหยื่อด้วยนะ” <- แหลม
“มุกเด็ดเขาล่ะ ใช้ตลอดเวลาทำผิดแล้วกลัวโดนดุ” <- ธีร์
“เพราะฉะนั้นทุกคนทำใจร่ม ๆ ไว้ก่อนเถอะครับ เดี๋ยวพี่แจ็คก็กลับมาแล้ว เชื่อโซ่ได้เลย”
“มะเหงกกูนี่ มึงแนะนำพี่แจ็คไปในทางไม่ดีเคยรู้ตัวบ้างไหมจู๊กมาสสะเต้อ”
“จากเรื่องถั่วฝักยาวน่ะเหรอครับ โห ไม่อยากเชื่อเลยว่าพี่แหลมจะตีความไปได้ไกลขนาดนั้น พักหลังพี่กันต์ชวนดูหนังสืบสวนสอบสวนบ่อยก็เลยคิดว่าทุกการกระทำจะต้องมีซิมโบลิกซ่อนอยู่สินะครับ คอหนังนี่อินง่ายจริง ๆ -- โอ๊ะ!” ด้วยความหมั่นตีน จึงตบกะโหลกจู๊กมาสเตอร์โชว์แพรวไปสักดอก แต่ยังไม่ทันได้กร่างก็โดนสวนกลับโดยหัตถ์เทวะของพี่ธีร์ เด็กนี่แตะต้องไม่ได้เลยน้าแสส
“ก็มันรีบไปทันทีหลังได้ยินว่าพี่เท็นโทรมาจะให้กูคิดไง?”
“พี่เชร์เดือดเหมือนผู้หญิงวัยห้าสิบที่ถูกผัวเด็กนอกใจอะ”
“แพรว เรื่องนี้เราไม่ได้ โอเคน้า ผู้ใหญ่เขาจะดีเบตกัน”
“เอาเป็นว่ารอไปก่อน นัดซ้อมคือซ้อม ยังเหลือเวลาอีกสองชั่วโมง ถ้ามันผิดนัดกูก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะเอาเหตุผลอะไรมาอ้าง”
หัวหน้าทีมกัดแอปเปิ้ลสายตามุ่งมั่นเหมือนพร้อมเอาเพื่อนให้ตายถ้าเกิดว่าพี่แจ็คมันกล้าเห็นใครดีกว่าธีร์เกมเมอร์ผู้นี้!!!
เอ้อ!!! พี่กูต้องเหี้ยมโหดแบบกาว ๆ อย่างนี้แหละถึงจะถูกต้อง!!!
*
รองเท้ากีฬาได้เอาออกมาปัดฝุ่นก็วันนี้ และมันก็ถูกใช้งานอย่างหนักภายในเวลาไม่กี่นาทีจนร่างกายตะโกนด่าว่า ‘ไอ้โง่’ เพียงเพราะไม่ได้วอร์มก่อนเริ่มวิ่ง
แต่จังหวะตอนหัวอุ่นใครจะไปคิดอะไรออก เท็นคิดแค่ว่าต้องทำอะไรสักอย่างเดี๋ยวนั้นเพื่อให้สมองปลอดโปร่งจากอะไรก็ตามที่ทำให้ไม่สบายใจ ซึ่งการออกไปวิ่งรอบหมู่บ้านจนเหงื่อโชกกายเกือบชั่วโมงก็เป็นการตอบโจทย์ที่ดีพอสมควร
ปวดข้อเท้า ปวดเข่าก็ยังดีกว่าปวดหัวล่ะวะ
“...”
บอกทีว่าที่เห็นข้างหน้าคือภาพลวงตา เท็นหยุดฝีเท้าพลางหอบหายใจขณะมองใครคนหนึ่งที่นั่งสูบบุหรี่อยู่บนมอเตอร์ไซค์เหมือนกำลังรอใครสักคนอยู่ ซึ่การคาดเดาครั้งนี้จะไม่ได้โง่เกินไปด้วย
“อะไร?”
“มึงสิอะไร?”
มันสวนกลับว่ะ ฉิบหายแล้ว จังหวะนี้ถ้าเป็นหนังโนแลนก็คงเดาที่มาที่ไปได้ง่ายกว่าทุกครั้ง เจ้าของผมยาวอัดควันคำสุดท้ายแล้วโยนก้นบุหรี่ลงพื้นพร้อมเอารองเท้าขยี้ เกือบจะเท่สุดทางแล้วแต่มันเสือกก้มลงเก็บเอาไปทิ้งถังขยะหน้าบ้านเขาก่อนจะเดินมา
“ออกกำลัง?” ไอ้แจ็คฉลาดเกินกว่าจะเชื่อว่าเขานึกอยากเฮลท์ตี้วิ่งเสริมสร้างกำลังร่างกาย และเท็นก็หน้ามึนมากพอที่จะพยักหน้าพร้อมบิดนู่นนี่นั่นก่อนจะกระโดดย่ำบนที่เหมือนฮึดมาแต่ชาติปางไหน
มันมีนัดซ้อมทีม แต่อยู่ดี ๆ ก็โผล่หน้ามาที่นี่คงไม่ต้องเดาแล้วล่ะว่าใครเป็นคนบอกว่าเขาโทรไป ไอ้เด็กฝรั่งคงสร้างเรื่องให้อีกแน่ ๆ ทำไมถึงเป็นคนจันไรแบบนี้วะ
แต่ถ้าไลน์มาถามว่า ‘โทรมามีอะไร?’ ก็ได้ไม่ใช่เหรอ ทำไมต้องลงทุนมาถึงที่นี่ด้วย หรือว่ามันโกรธเรื่องไม่รู้จักกาลเทศะเลยตามมาสั่งสอน
“กูแค่อยากวิ่งจริง ๆ ไม่มีอะไรเลย”
“อืม กูรู้”
“มึงไม่ได้รู้ สายตามึงมันฟ้อง”
“ฟ้องว่า...?”
“ฟ้องว่าไม่เชื่อที่กูพูด”
“แล้วสายตากูมันพูดอะไร?”
“ก็ใกล้ไป” พอไอ้แจ็คยื่นหน้าเข้ามาร่างกายเขาก็ผงะถอยหลังทันที ก็เล่น Jump Scare แบบนี้ก็ตกใจสิ
“ตรงนี้มืด กลัวมึงมองไม่ชัด”
“กลับไปซ้อมเหอะ ที่โทรไปกูแค่อยากกวนตีนเฉย ๆ ไม่มีอะไรหรอก”
อัปเลเวลขึ้นมาอีกระดับ นั่นคือการไม่อยากให้เพื่อนเดือดร้อนเพราะตัวเอง ไม่รู้ว่าไอ้ธีร์คิดอย่างไรกับการมาของไอ้แจ็ค มันจะตึงกันหรือเปล่า ถึงจะไม่ชอบขี้หน้ามันแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาต้องอยากให้ไอ้แจ็คเคืองใจหรือเลิกคบไอ้ธีร์ไปเลย
ทึ่งความคิดตัวเองตอนนี้ ถ้าย้อนเวลากลับไปตอนที่ไม่แคร์ใครเลยก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะคิดติดลบมากแค่ไหน
ไอ้แจ็คลดระดับสายตาครุ่นคิด มันมองนาฬิกาข้อมือเหมือนกำลังคำนวณเวลา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา
“กินมาม่ากัน”
ไอ้แจ็คคือสายซัพพอร์ทที่แท้จริงว่ะ มันไม่ต้องทำห่าอะไรเลยแค่โผล่หน้ามาชวนกินมาม่าความไม่สบายใจก็หายไปเป็นปลิดทิ้งแล้ว มันไม่ถามอีกเลยว่า ‘ไม่มีอะไรจริง ๆ เหรอ?’ หรือบ่นว่า ‘ไม่มีกูแค่คืนเดียวมันจะตายไหม?’ ไอ้แจ็คแค่อมยิ้มเหมือนว่ามันแค่อยากมากินมาม่าที่นี่แล้วก็กลับไปซ้อมเท่านั้น
“ก็เอาดิ”
ตอนนี้เหงื่อที่ไหลตามโครงหน้าคงมาจากอาการดีใจกับความสำคัญที่ได้รับ หัวใจมันพองโตเป็นเท่าตัว อาจเป็นเพราะเมื่อสิบปีก่อนเคยชินกับความผิดหวังจากการคาดหวัง เท็นจึงรู้สึกพิเศษทุกครั้งที่ได้รับอะไรก็ตามที่ไม่ได้คาดคิด
“แต่ต้องไปมินิมาร์ทนะ เพราะเหมือนว่ามาม่ากับนมข้นจะหมดแล้ว”
เปล่าเลย ทุกอย่างมันอยู่ในตู้พร้อมโยนลงหม้อร้อน ๆ แล้ว เพียงแต่เขาอยากยืดเวลาอยู่กับไอ้แจ็คนานกว่านี้อีกสักหน่อยและหวังว่ามันจะไม่ผลาญเวลาเพื่อนมากไปนัก
“งั้นเดินไปแล้วกัน ประหยัดน้ำมัน”
สองเพื่อนสนิทเดินไปบนถนนในหมู่บ้านที่เงียบสงบ คนเหนื่อยเพราะฝืนวิ่งบำบัดตัวเองเริ่มเก็บอาการไม่ไหวจึงกอดคอเพื่อนให้ลากตัวเองไปด้วย แต่ไอ้แจ็คก็เอามือดันออกอย่างรังเกียจเหงื่อเปียก ๆ และสุดท้ายมันก็ยอมลากเขาไป
วันนี้ไอ้แจ็คก็กลับไปซ้อมทีมทันโดยที่ไม่มีใครต้องหงุดหงิด ด้วยการอ้างว่าเขาจะโดนรุมกระทืบจึงรีบไปช่วย พวกไอ้ธีร์ถึงได้พอใจขึ้นมาหน่อย พอเป็นเรื่องแบบนี้แล้วหยวนได้ทันทีเลยนะพวกเหี้ย
*
วันสงกรานต์มาถึงแล้ว แม้ไอ้ธีร์กับน้องรักของมันจะไม่ค่อยพอใจกับการพาไอ้เท็นมาเล่นด้วย แต่มันทั้งสองคนก็ไม่ได้ประชดประชันแดกดันจนเขารู้สึกแย่ เหมือนจะไม่พอใจแต่ก็อยากตามใจเขาสักครั้งอะไรทำนองนั้น
ไม่ได้คลั่งไคล้การปะแป้งใครขนาดนั้น แจ็คเพียงถือกระป๋องแป้งไว้แล้วเดินไปเรื่อย ๆ ให้ชาวบ้านชาวช่องปะแป้งหรือลูบไล้ลวนลามร่างกาย แต่เริ่มอึดอัดแล้วว่ะ แรก ๆ ก็โอเคอยู่หรอก ไป ๆ มา ๆ โดนจับไข่เป็นใครก็ต้องผวาบ้างแล้ว
หน้าตาหล่อจัดอย่างไอ้ธีร์กับบอสก็โดนรุมเละจนคนที่ต้องช่วยลากออกไปคือแฟนเด็กทั้งสอง ไอ้เท็นดูว่าจะรอดหน่อยเพราะมันใส่แว่นดำกับหมวกบักเก็ตที่เหมือนจะกลัวร้อนแต่ก็ช่วยบดบังหน้าหล่อ ๆ ของมันไว้ได้บ้าง
ไอ้เท็นอ้างว่าไม่อยากให้ใครมาจับซี้ซั้วซึ่งนั่นก็เป็นเหตุผลที่ฟังขึ้นทีเดียว แต่หวยดันมาตกที่เขา ซึ่งไม่น่าใช่เพราะเรื่องหน้าตาแต่คงด้วยส่วนสูงที่มองเห็นชัดเจนจึงตกเป็นเป้าหมายได้ง่าย ๆ
“เวรแล้ว พวกไอ้ธีร์หายไปไหน?”
“เมื่อกี้ยังเห็นอยู่เลย สงสัยคงหลับหูหลับตาแหวกหนีกลุ่มข้างหน้าจนลืมมองข้างหลัง” เท็นลดแว่นดำลงเพ่งมองหาไอ้หน้าส้นตีนในดงซอมบี้ใจกลางกรุงแต่ก็ไม่เห็น
“ไม่เป็นไร เดินไปเรื่อย ๆ คงเจอเอง หรือไม่ก็นู่นแหละ บ้านบอส”
“รู้ว่าร้อน ว่าเละขนาดนี้ยังจะเล่นกันอีก”
“ไม่สนุกเหรอ?” ตอนแรกก็ไม่รู้ตัวว่าไม่ควรพูดแบบนี้กระทั่งเจอคำถามไอ้แจ็ค เป็นไงล่ะ รู้สึกผิดเลย
“ไม่ชอบเพราะร้อนเฉย ๆ กูไม่อยากดำไง ผิวกูดีมากมึงก็เห็น” พยายามแถด้วยการถลกเสื้อคลุมลายสก็อตให้ดู แต่ไอ้คนใส่เสื้อยืดแนบผิวจนเห็นหัวนมก็แค่ยืนมองหน้าตาเฉย
“กูน่าจะขุดหลุมฝังมึงไว้หน้าบ้าน แดดจะได้ส่องไม่ถึง”
“บ่นเล่นบ่นขำน่า...” เท็นเอาศอกสะกิดคนที่เหมือนจะงอนเล็ก ๆ โอเค ต่อไปนี้จะพยายามไม่บ่นไปซี้ซั้วแล้ว เพื่อนจะได้ไม่เซ็ง
“ตอนเป็นเด็กเห็นชอบเล่นสงกรานต์”
“ตอนนั้นกูยังหล่อไม่เก่ง แต่ตอนนี้กูหล่อเก่งมากแล้ว”
“ถ้าคนมันจะหน้าตาดี ต่อให้ดำมันก็หล่อเปล่าวะ?”
“คือมึงจะเคลมว่าตัวเองใส่เสื้อยืดแขนสั้นมาเล่นน้ำ ต่อให้หลังจากนี้จะผิวคล้ำคนก็ยังหลงรักน่ะเหรอ? ‘พี่แจ็คคะ หนูขออนุญาตโดเนทนะคะ’ ‘พี่แจ็คมองกล้องแล้วยิ้มให้หน่อยได้ไหมคะ?’” เท็นดัดเสียง ก้มหน้าล้อเพื่อนก่อนจะเป็นฝ่ายปะแป้งมันเสียเอง
“รู้ลึกขนาดนี้แอบดูกูสตรีมสินะ?”
“กูเปิดให้พี่ซันเห่าเล่นเฉย ๆ”
“พูดมากว่ะ ไหนตอนแรกดูหงุดหงิด” แจ็คดึงหมวกดำออกจากศีรษะเพื่อนแล้วเอาไปซ่อนไว้ข้างหลัง ซึ่งไอ้คนห่วงหล่อก็พยายามแย่งอย่างสุดความสามารถ
“ไม่ได้นะเว้ย สีผมกูจะหลุด”
“ก็หยุดทำสีเทาสิ เดี๋ยวมะเร็งได้แดกตายพอดี พักหัวบ้าง”
“ก็พักมานานแล้วถึงได้ทำอีกทีไง” ในที่สุดก็แย่งคืนมาจนได้ เท็นลดแว่นลงไว้ที่สันจมูกก่อนจะยักคิ้วกวนไอ้คนผมยาวที่เสยผมครั้งแล้วครั้งเล่าเพราะความเกะกะ
“กลับไปเดี๋ยวกูทำสีน้ำตาลให้”
“ทำเป็นหรือไง?”
“เออ มึงไปซื้อสีมาก็พอ จะได้ไม่ต้องเสียค่าจ้างช่าง”
“เอาเรื่องเว้ย แจ็คบาร์เบอร์” เขาหัวเราะพลางมองเพื่อนที่ล้วงเอายางรัดผมออกมา “กูช่วย”
“ไม่เป็นไร กูแค่มัดผม --”
“เออน่า เดี๋ยวทำให้”
ไม่ได้สนใจว่ามีใครมองมา เพราะตอนนี้ต่างฝ่ายต่างก็ให้ความสนใจกันและกันมากกว่าคนแปลกหน้าที่เดินสวนไป แจ็คหยุดยืนกับที่เพื่อให้เพื่อนได้ช่วยมัดผมได้ถนัด เขารู้ตัวว่ากำลังยิ้ม แต่ก็พยายามให้ไม่มากเกินไปจนดูผิดปกติ ก่อนจะทั้งคู่จะค่อย ๆ เดินเบียดฝูงคนไปอีกครั้ง
“มึงคิดจะตัดผมไหม?”
“ตอนแพ้พนันแรก ๆ คิด แต่พออยู่ไปสักพักก็ชินทรงนี้ไปแล้ว” เท็นมองอีกคน แล้วก็รู้สึกใจวูบวาบเพราะต้นคอไอ้แจ็คอีกแล้ว
“แบบนี้จะไม่ได้ไว้จนยาวตกหลังเลยเหรอวะ เห็นข้างหลังคงเหมือนผู้หญิง”
“ก็ไม่ได้กะจะไว้ยาวขนาดนั้น แต่อยากลองตัดตอนอกหักดูน่ะ เห็นหลายคนชอบไปตัดผมตอนเสียใจหนัก ๆ”
“แล้วเมื่อไหร่จะได้ตัด รอน้องแพรวตัดริบบิ้นเหรอ?”
นั่นไง ตบปากตัวเองเดี๋ยวนี้
หลังจากสิ้นสุดคำถามก็เดธแอร์ ไอ้แจ็คไม่ตอบแบบนี้เห็นทีว่าจะเป็นลางไม่ดี ระหว่างมันเป็นอย่างที่เขาพูดจริง ๆ หรือไม่ก็เซ็งที่ถูกถามเรื่องปัญญานิ่ม
“กูไม่ได้ชอบแพรวแล้ว” แจ็ครอให้เสียงโหวกเหวกรอบตัวเบาลงก่อนถึงตัดสินใจพูด เขาอยากให้ไอ้เท็นรู้ไว้แม้ว่าทั้งคู่จะเป็นแค่เพื่อนกัน ก่อนหน้านี้อาจจะไม่รู้สึกอะไรตอนถูกพวกไอ้แหลมแซวว่าชอบแพรว แต่ตอนนี้มันไม่ใช่
แจ็คไม่อยากให้ไอ้เท็นเข้าใจและพูดแบบนั้นอีก
“งี้ผมคงได้ยาวตกเข่า”
“พอถึงตอนนั้นมาช่วยกูเปียด้วย”
“มึงไม่โกนหัวล้านครึ่งนึงเลยล่ะ สไตล์แมนจูไปเลย” ไอ้คนหล่อว่าพลางส่ายหน้าหน่าย ๆ เขาจึงหลุดขำ
“ช่วยสระให้กูด้วย”
“ได้ เดี๋ยวใช้ตีนซักให้”
“สระพอห่า แล้วนั่นเรียกว่าตีนเหรอ กูนึกว่าขาหลัง”
“ขาหลังก็ก้านคอได้นะครับ จะเอาเปล่าล่ะ?”
“ขอโทษนะคะ ขอไลน์ได้ไหม?” สองหนุ่มหยุดสงครามพลางหันไปถามหญิงสาวหน้าตาน่ารักสามคนที่มาพร้อมกัน และดูเหมือนว่าคนถามจะเขินเอามาก ๆ
แต่คนถูกขอนั่นกลับเป็นไอ้แจ็ค ไม่ใช่เขาที่ใส่แว่น ใส่หมวกปิดหน้าปิดตาอย่างนี้
“เอ่อ...”
“เพื่อนเราหันมาเห็นนายแล้วก็ปิ๊งทันทีเลยอะ มีแฟนยังเนี่ย?”
ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม ไอ้แจ็คก็ไม่เคยต้องปฏิเสธใครเพราะมันเป็นคนเงียบ ๆ จนผู้หญิงไม่กล้าเข้าหา พอขึ้นมอปลายก็เปิดตัวคบกับบลูเลยโดยไม่มีใครเห็นว่าทั้งคู่จีบกันมาก่อน แต่ตอนมหา’ลัยเขาไม่รู้ว่ะ มันจะใช้ชีวิตแบบไหนวะ ถ้าให้เดาคงเอาแต่ทำงานหาเงิน ไม่น่ามีเวลาไปรักไปชอบใครหรอกมั้ง?
ความอยากรู้อยากเห็นเริ่มขยายใหญ่ชุบแป้งทอด กลับบ้านไปคงต้องชวนคุยเรื่องนี้หน่อยแล้วถ้าไม่ลืมเสียก่อน
“ไม่สะดวกใจให้เหรอคะ หรือว่ามีแฟนแล้ว...” ผู้หญิงคนนี้มาสไตล์บลูเลย ดูเรียบร้อย น่าทะนุถนอม ซึ่งก็คงเป็นสเปกไอ้แจ็คนั่นแหละ แต่ถ้ามันโอเคก็คงตอบไปแล้วเปล่าวะ ไม่ใช่ยืนเลิ่กลั่กทำหน้าเหมือนคนโดนสาปเป็นหินอย่างนี้
จะนับหนึ่งถึงสามนะ ถ้ามันยังไม่ปฏิเสธหรือให้ไอดีไป พี่เท็นจะออกตัวช่วยด้วยวิธีแบบโปรเพลย์เยอร์เขาทำกัน แล้วมันก็คงได้ผลร้อยเปอร์เซ็นต์ด้วย
หนึ่ง...
“คือ”
สอง -- คืออะไรก็พูดไปสิ หรือว่ากลัวซ้ำรอยโดนเคืองเรื่องมีแฟน ถึงจะไม่ค่อยโอเคเรื่องน้องแพรวแต่ถ้าไอ้แจ็คบอกว่าอยากจริงจังกับใครสักคนเขาก็พร้อมจะพยายามเป็นคนมีเหตุผลให้ได้สักครั้ง
“ผม”
ลีลาจริง สรุปไม่เอาใช่ไหมจะได้ช่วยลูบหลังคายก้อนอึดอัดออกมา แล้วอย่าร้องเสียดายทีหลังล่ะ
สาม...
“มันมีผัวแล้วครับ”
“...”
“...”
“...”
“...”
เท็นขมวดคิ้วเม้มปากแน่น มองหญิงสาวน่ารักด้วยสีหน้าหมอที่เพิ่งออกจากห้องผ่าตัดแล้วบอกญาติคนไข้ว่า ‘ขอโทษนะครับ แต่หมอพยายามอย่างสุดความสามารถแล้ว’ มันก็ต้องใช้ไม้นี้ล่ะ ไม่งั้นไอ้แจ็คคง คือ... ไปจนถึงวันลอยกระทง
“ผัวเหรอคะ?”
ท่าทางคงช็อกไม่น้อย ทั้งคนถามและคนโดนจัดบทละครให้ เท็นรีบพยักหน้าตอบก่อนจะรู้สึกหนาวไปจนถึงหน้าขาจนอยากฉี่ราดให้อุ่น
“ใช่ครับ คนข้าง ๆ ผมเอง”
ไอ้เหี้ยแจ็ค...................
เท็นมองเพื่อนตาเหลือก คราวนี้สามสาวยิ้มแห้งจนเหมือนหน้าแล้งมาเยือน
“คือไม่ใช่อย่างนั้น --”
“บางทีก็สลับกันบ้างแล้วแต่วัน ถือคติว่าใครหลับก่อนเป็นเมีย”
มึงไปเรียนรู้คำพูดแบบนี้มาจากไหน?!
หรือว่าการที่เพื่อนฝูงมึงชอบผู้ชายก็เลยซึมซับมา? แต่ก็ไม่ควรลากเขาเข้าไปเอี่ยวด้วยสิวะ ปฏิเสธแล้วก็ให้จบ ๆ ไปจะต่อความยาวสาวความยืดทำไมเนี่ย?! แทนที่จะได้ถอดแว่นออกเพื่อให้สาวเห็นว่าเขาเองก็หล่อไม่แพ้กัน เผลอ ๆ จะได้เก็บสแปร์ให้ด้วย
“อ๋อ ค่ะ... แหะ ๆ”
“แต่ส่วนใหญ่ผมจะนอนทีหลังนะ” ไม่ยอมเป็นเมียใครเด็ดขาด แล้วนี่ก็บ้าจี้แก้ตัวด้วยนะ จะบ้า
“แต่ยกสองก็สลับอยู่ดี บางคนรักสบาย”
“ไอ้เหี้ยแจ็ค?”
“ทำไมหยาบคายล่ะ เมื่อคืนไม่เห็นเรียกแบบนี้เลย?”
มึงจะเอาให้ได้ใช่ไหม ได้แจ็คได้
“ก็บอกแล้วว่าถ้าโมโหเมื่อไหร่จะเป็นคนซาดิสม์ คืนนี้เจอขึงกับเตียงแน่” เท็นชี้หน้าคาดโทษเพื่อน พูดอีกอย่างแต่สื่ออีกอย่าง แต่ไอ้แจ็คก็ดูกลั้นขำจะตายแล้ว สนุกมากไหมมึงอะ?
“ไม่กวนแล้วดีกว่าค่ะ ขอโทษทีมารบกวนนะคะ” สองสาวโอบไหล่เพื่อนเดินออกไป งานนี้คงต้องโอ๋กันด้วยเบียร์สักทาวแล้วไหมวะ เจอทีเด็ดแต่หัววันอย่างนี้
“กูแทบอ้วก”
“ก็ไม่น่าหรอก ตบบทแตกหนักกว่ากูอีกแล้วทำเป็นจะอ้วก” เท็นคว้าคอเพื่อนพร้อมออกแรงบีบจนอีกฝ่ายหดคอลงทั้งที่ยังขำอยู่
“มึงเริ่มก่อน กูแค่ทำให้จบไวขึ้น”
“มันจะจบตั้งแต่แรกแล้วถ้ามึงปฏิเสธไปตรง ๆ เสือกอมลิ้นอยู่นั่น เจอสาวน่ารักหน่อยแล้วใบ้แดกเลยดิ?”
แจ็คไม่ได้เถียง เขาแค่ปล่อยให้เพื่อนด่าแล้วแอบยิ้มขณะทอดสายตาไปข้างหน้า ใครจะสนว่าคนอื่นรู้สึกอย่างไร ที่เงียบไปเพราะคิดอยู่ว่าต้องตอบแบบไหนคนข้าง ๆ ถึงจะพอใจมากที่สุด
“ขึงกับเตียงเนี่ยนะ มึงไปจำจากไหนมา?”
“หนังโป๊สิ มึงคิดว่ากูระลึกชาติได้เหรอ?” เท็นชกแขนอีกฝ่ายเบา ๆ และไอ้แจ็คก็ไม่ยอมแพ้ ทั้งคู่แลกหมัดปุยนุ่นกันก่อนจะเปียกน้ำซึ่งสาดมาจากที่ไกล
แม้จะไม่ชอบอากาศร้อน ๆ ท่ามกลางฝูงคนมากมาย แต่เท็นคิดว่าเขาสามารถอยู่ที่นี่ได้ทั้งวันถ้าหากว่าได้เห็นไอ้แจ็คหัวเราะและยิ้มได้เก่งขนาดนี้
เอาวะ คล้ำลงหน่อยก็ยอมแล้วงานนี้
TBCสาวสวยคนนั้นคือชั้นเองยังไงล่ะ
// โพกผ้าสามสียืนเต้นเพลงถั่งงัดบนเวทีสงกรานต์ //
ปล.สงกรานต์มีต่อตอนหน้าจ้า
หัวข้อ: [แจ็ค/เท็น] ตอนพิเศษ | เรื่องของเราไม่เกี่ยวกับวงไพ่ #ญอผู้หญิงโศกา (12/7/62) (อ่าน 65375 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก