01
กอดอุ่นๆ กับจูบหวานๆ
คละเคล้ากันจนใจผมสั่นรัว
“เมื่อไหร่จะปิดเทอม ฮึ?”
เช้าวันนี้สดใสกว่าวันไหนๆ ถึงฝนจะตก พายุเข้า ลมพัดแรงจนกลัวว่ากระจกเพนต์เฮ้าส์จะหลุดออก แต่เชื่อเถอะ นี่เป็นเช้าที่หม่อมราชวงศ์ทรงโปรดแฮปปี้สุดๆ แล้ว
คนตัวสูงเปลือยทั้งตัวอยู่ใต้ผ้าห่มจูบต้นคอขาวๆ ของเอ็นดูที่นอนหันหลังให้ น้องตื่นก่อนเขา แต่ยังไม่ลุกไปไหนเพราะถูกทรงโปรดกอดไว้แน่น คนที่ตื่นก่อนเลยนอนเล่นโทรศัพท์ตั้งแต่หกโมงเช้า เล่นไปหลับไปจนตอนนี้เวลาล่วงเลยจนถึงสิบโมงแล้ว
“ย้ายมาอยู่ด้วยกันเดินทางง่ายกว่ามั้ย ไหนดูหน่อย...ใต้ตาคล้ำหมดแล้วมั้งเนี่ย”
“อื้ออออ ขอดูขอบตาหลายรอบแล้วนะครับ”
ครางงุ้งงิ้งเมื่อถูกพลิกตัวให้หันมานอนมองหน้ากัน ที่เอ็นดูนอนหันหลังให้เขาไม่ใช่เพราะรักเรามันเก่าแล้ว แต่เป็นเพราะคุณชายทรงโปรดไม่ยอมใส่เสื้อผ้าสักทีต่างหาก
เมื่อคืนเพิ่งฟัดกันเสร็จตอนตี่สี่ พอทรงโปรดขยับตัวออกไปเอ็นดูก็คว้าเสื้อกับกางเกงขึ้นมาใส่มั่วๆ หยิบอะไรได้ก็ใส่หมด ไม่นอนเปลือยยั่วให้คุณชายเขาลุกมากดจมเตียงอีกรอบหรอก
นี่ก็หยิบมั่วมากๆ ถึงขั้นหยิบบ็อกเซอร์ของคุณชายเขามาใส่ เสื้อเชิ้ตตัวโคร่งกินมือก็ของคุณชายเขา ก็นะ ตอนนั้นเสื้อของทรงโปรดอยู่ใกล้มือเอ็นดูมากที่สุด ส่วนของตัวเอง...ขาดแล้วขาดอีก
ต่อจากนี้ต้องขอถอดเสื้อเองแล้ว ให้เขาถอดทีไร กระดุมหลุดจากรังดุมทุกทีเลย : (
“ขอบตาคล้ำแล้ว เดี๋ยวไม่สวยนะครับคนดี”
“คล้ำเพราะคุณไม่ยอมให้ผมนอนต่างหาก”
“คล้ำเพราะเอ็นดูไม่ยอมมาอยู่กับพี่โปรด”
หยิกแก้มคนขี้ตื๊อที่เอาแต่เรื่องเดิมๆ มาพูด แต่ที่เขาพูดให้ย้ายมาอยู่ด้วยกันก็เพราะความเป็นห่วงล้วนๆ เลยนั่นแหละ
ปีนี้นักศึกษาชั้นปีสี่ของทุกคณะถูกย้ายไปเรียนอีกวิทยาเขตหนึ่งในกรุงเทพ ถามว่าไกลกันมากมั้ย...ก็พอสมควรนะ แต่มันก็ยังอยู่ในละแวกที่พักและบริษัทของทรงโปรด เอ็นดูเลยคิดว่าไม่ไกลกันมากเท่าไหร่
ไอ้เรื่องขอบตาคล้ำเพราะต้องนอนดึกตื่นเช้าที่คุณชายเขาประท้วงอยู่เนี่ยตัดทิ้งไปได้เลย เอ็นดูนอนดึกอยู่แล้ว และก็ตื่นเช้าปกติมาตลอดทั้งชีวิต ทรงโปรดคิดไปเองมากกว่าว่าเอ็นดูน่ะขอบตาคล้ำ
เมื่อคืนเอ็นดูเลยแวะซื้อแผ่นมาส์กหน้ารูปหมีแพนด้ามาใช้ แล้วก็ถ่ายรูปเก็บไว้เพราะตอนนั้นหม่อมราชวงศ์ทรงโปรดถูกจับมาส์กหน้าหมีแพนด้าไปด้วย คุณชายแสนเจ้าเล่ห์ในคราบหมีแพนด้าดูตลกจนเอ็นดูไม่สามารถถ่ายภาพนิ่งไว้อย่างเดียว ต้องบันทึกวิดีโอเก็บไว้เป็นคลิปแห่งความประทับใจด้วย
“มาส์กอีกแผ่นดีมั้ยครับ”
“จะหาเรื่องจับพี่ใช้ไอ้หมีแพนด้าด้วยน่ะสิ”
“คุณใช้แล้วน่ารักจะตาย...เนี่ย ดูสิครับ หน้าดูบลิ๊งค์ๆ ขึ้นมาทันทีเลย”
ไม่ได้พูดอย่างเดียว แต่นิ้วชี้กลมๆ นี่ก็จิ้มแก้มทรงโปรดด้วย
เอ็นดูใช้เท้าเขี่ยให้ผ้าห่มสีเทาคลุมร่างเปลือยของทรงโปรด รู้ว่าเขาหล่อ บึกบึน แข็งแรง แต่ตอนนี้ข้างนอกฝนตก แถมคุณชายเขายังเปิดแอร์ที่อุณหภูมิสิบเก้าองศาอีกต่างหาก ถ้ายังล่อนจ้อนแบบนี้มีหวังไม่สบายแน่ๆ
“คุณ ไปอาบน้ำได้แล้วมั้งครับ”
“วันหยุดยังไล่ไปอาบน้ำอีก”
“จะได้สดชื่นไงครับ ไม่อย่างนั้นคุณก็ต้องได้แปะมาส์กหน้าอีก”
ตั้งแต่หมั้นกันมาแปดเดือนกว่า ห้องนอนของคุณชายทรงโปรดเคยมีแค่เตียงนอนกับโต๊ะทำงาน แต่ตอนนี้มีโต๊ะเครื่องแป้งเพิ่มมาด้วย เอาไว้วางครีมบำรุงผิว หน้าตึง ใต้ขอบตาดำ กันแดดสารพัดชนิด
ไม่ใช่เอ็นดูที่เป็นคนใช้ แต่เขาเองที่แหละที่ใช้
เมียสั่งให้ใช้ ขัดใจได้ที่ไหน
“หิวหรือยังครับ...ถ้าผมทำสเต็กอีกคุณจะเบื่อมั้ย”
เอ็นดูวางแขนกับศอกบนอกหนั่นแน่น นิ้วชี้ขาวๆ เขี่ยปลายจมูกโด่งของทรงโปรดเล่น พอเบื่อจมูกก็ไปเล่นผมแทน
“ไม่เคยเบื่อ เราทำสเต็กอร่อยที่สุด”
“อย่ามาอวยเลยครับ คุณทำอร่อยกว่าผมอีก”
เพนต์เฮ้าส์ของทรงโปรดกว้างขวางมาก มีแพนทรี่ขนาดใหญ่ กับอุปกรณ์ทำครัวน่าเล่นหลายอย่าง สุดสัปดาห์ทีไรเอ็นดูมักจะแวะซุปเปอร์เพื่อซื้อวัตถุดิบมาทำอาหารกินด้วยกัน มันพิเศษกว่าการออกไปกินข้างนอก ส่วนรสชาติไม่ต้องพูดถึง ได้เชฟหม่อมราชวงศ์ทรงโปรดคอยช่วยปรุง อร่อยเหาะแน่นอน
ทรงโปรดกระชับเอวบางของคนที่เกยขึ้นมาบนตัวเขา ชะโงกหน้าขึ้นจูบริมฝีปากอวบสีชมพูที่เดี๋ยวเม้มเดี๋ยวคลายสองทีแล้วผละออก
“Good morning my N-Doo”
“อรุณสวัสดิ์ครับ”
ก็เป็นอย่างนี้ทุกที เขาสปีคอิงลิชออกไป น้องก็ตอบไทยแท้กลับมา
น่ารัก งามอย่างไทยเลยครับหม่อมหลวงจิรา
แต่คนตัวขาวที่อยู่บนอกของเขาคงไม่อยากลุกไปอาบน้ำกินข้าว เพราะตอนนี้นิ้วชี้เล็กๆ ที่ใช่ชี้นู่นสั่งนี่กำลังวาดเป็นวงกลมวงเล็กๆ ตรงกลางอกของทรงโปรด
วาดเป็นกลมไม่พอ แต่ไอ้สายตายั่วยวน กัดปากหน่อยๆ นี่หมายความว่าไงวะ
“พี่โปรด”
“ครับ” คนตอบกระชับกอด มืออีกข้างบีบก้นนุ่มเบาๆ
“Again?”
“What...”
“...Fuck me” พึมพำเบาๆ แต่ทำเอาทรงโปรดตาสว่าง
เอ็นดูกัดปากหน่อยๆ จนเขาต้องใช้นิ้วบดคลึงกลีบปากสวยๆ นั่นเอง
ทรงโปรดยกยิ้ม มือหนาแหวกสาปเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ที่เอ็นดูใส่อยู่ออกทีละนิด
“เมื่อกี้ไล่ให้พี่ไปอาบน้ำ”
“...ก็...ในห้องน้ำไงครับ”
เอ็นดูบอกว่าชอบอ่าง Jacuzzi ในห้องน้ำของเพนต์เฮ้าส์นี้มากที่สุด บอกตามตรงว่าเขายังไม่เคยเล่นในอ่างกับน้อง...สงสัยวันนี้ทรงโปรดคงไม่พลาดพาเอ็นดูสำรวจเพนต์เฮ้าส์อีกครั้ง
ที่ไหนก็ได้ขอแค่ได้กอดเอ็นดู คุณชายทรงโปรดก็พร้อมไปทุกที่ที่เอ็นดูอยากไป
*****
กลิ่นหอมๆ ลอยมาจากแพนทรี่ปลุกให้คนที่นอนอยู่บนโซฟาลืมตาขึ้น ทรงโปรดผงกศีรษะ มองต้นเหตุของกลิ่นหอมๆ ที่ยืนก้มหน้าก้มตาตักอะไรบางอย่างออกจากกระทะ เขายิ้มกว้างตอนที่น้องช้อนตามอง หม่อมราชวงศ์ทรงโปรดรีบลุกขึ้นนั่งทันทีทันใดเลยทีเดียว
แล้วก็ต้องก้มหน้ามองท่อนล่างของตัวเองที่มีกางเกงขายาวตัวเมื่อวานมาสวมอยู่ทั้งที่เขาถอดมันออกตั้งแต่เมื่อคืน และก็ปล่อยตัวเองล่อนจ้อนไว้อย่างนั้น
เดี๋ยวก็ถอดอีกไง เมื่อเช้าว่าจะไม่จัด แต่น้องก็รีเควสต์ห้องน้ำมา : )
“ผมใส่ให้เองครับ”
“ใส่ทำไม”
“คุณจะโป๊เดินทั่วห้องหรือไงครับ ไม่อายผมก็อายผีหน่อย”
คนตัวโตหัวเราะไหล่สั่น นอนด้วยกันมาตั้งกี่ครั้งแล้วเอ็นดูก็ยังไม่ชินกับความหน้าด้านของเขาสักที แต่ปกติทรงโปรดก็ไม่ใช่คนที่ชอบเดินแก้ผ้าไปมาในห้องของตัวเองหรอก พอมีแฟนก็เป็นงี้เลย เป็นเฉพาะตอนที่นอนกับน้องเท่านั้นด้วย
คุณชายก้าวขายาวๆ เดินไปหาคนที่กำลังง่วนอยู่กับโต๊ะอาหาร ไม่กี่ก้าวเขาก็คว้าคนที่ตัวหอมๆ เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดได้แล้ว หม่อมราชวงศ์ทรงโปรดหอมแก้มซ้ายทีขวาที จูบท้ายทอยขาวๆ หอมๆ เข้าเต็มปอดก่อนจะวางคางบนไหล่ของน้อง
“ทำไมทำแค่จานเดียว”
“ทำให้คุณคนเดียวไงครับ”
“แล้วเราไม่กินกับพี่ด้วยเหรอ”
“คุณกินไปเถอะครับ เดี๋ยวผมจะไปอ่านหนังสือต่อ”
“เอ็นดู นี่วันหยุด”
“ไม่งอแงสิครับ วันพุธผมมีสอบ”
นับวันคุณชายทรงโปรดก็งอแงอย่างกับเด็กมากขึ้นทุกที วันหยุดเมื่อไหร่ต้องรีบมาหา ถ้าไม่มาทรงโปรดจะไปหาเอง แล้วที่สำคัญวันหยุดก็ห้ามแตะงาน แต่เอ็นดูยังไม่ได้ทำงาน มีแต่เรื่องเรียนเท่านั้นแหละ
เขาไม่ได้ห้ามน้องอ่านหนังสือ แต่ทุกๆ วันที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันเอ็นดูก็อ่านหนังสือประจำอยู่แล้ว ยิ่งช่วงสอบยิ่งแล้วใหญ่ น้องห้ามไม่ให้เขาโทรหาเพราะขอเจียดเวลาไปเตรียมสอบ ก็นั่นแหละ ก็ทำตามแล้วไง ฉะนั้นวันหยุดเอ็นดูต้องให้เวลาเขาเต็มที่
“กลัวเครียดต่างหาก แค่พูดเรื่องสอบก็ขมวดคิ้วแล้วเรา”
“ไม่เรียนไม่รู้หรอกครับ”
“พูดอย่างพี่ไม่เคยเรียน”
“คุณมันคนเก่งนี่นา แถมยังจบจากอังกฤษอีกต่างหาก”
แขวะไม่พอยังตีมือหนาที่ล็อกเอวไว้แน่นอีกต่างหาก เอ็นดูเอี้ยวตัวหันหลัง เดินเอากระทะไปวางไว้บนอ่างล้างจานทั้งๆ ที่คุณชายยังกอดไว้แน่นอยู่อย่างนั้น ทรงโปรดเอื้อมมือไปเปิดก๊อกล้างมือให้น้อง มองคนน่ารักในอ้อมกอดล้างมือขาวๆ อย่างทุลักทุเล
เออ รู้ว่าน้องขยับตัวลำบากก็ไม่ยอมปล่อย โคตรติดน้องเลยว่ะไอ้โปรด
นี่เพื่อนพ้องก็แทบไม่มีใครอยากคบกับเขาแล้ว แหงดิ ก็คุณชายทรงโปรดเขาติดคู่หมั้นซะขนาดนั้น ไม่ว่าจะจอมภพหรือพีชนัดคุณชายไปงานไหน ก็ลงท้ายด้วยคำว่าล่มทุกที
นี่ขนาดยังไม่ได้แต่งยังไม่ได้อยู่ด้วยกัน หม่อมราชวงศ์ทรงโปรดยังไม่กล้านอกลู่นอกทางเลย
“ปล่อยได้แล้วครับ ไปกินข้าวได้แล้ว”
“แล้วเราก็จะหนีพี่ไปอ่านหนังสือ”
“ขอวันเดียวนะครับ ถ้าคุณกินข้าวอาบน้ำเสร็จแล้วผมจะออกมาอยู่ด้วยเลย”
เอ็นดูเอี้ยวหน้าหันกลับไปมองคนตัวสูงที่ยืนซ้อนตัวอยู่ด้านหลังแถมยังกดไม่ยอมปล่อย พอเห็นปากจิ้มลิ้มยู่ๆ กับหางตาที่ตกนิดหน่อยของน้องแล้วใจก็อ่อนยวบ คุณชายทรงโปรดรีบดันไหล่แคบให้หมุนตัวกลับมาสบตากัน คนโตกว่าหัวเราะก่อนโน้มตัวจุ๊บปากสีชมพูหวานๆ
“พี่ล้อเล่น ไปอ่านหนังสือให้เต็มที่เถอะ”
“กัดฟันพูดทำไมครับ”
“พูดออกมาจากใจนะเนี่ย”
“จากใจของคุณคือกัดฟันเหรอครับ”
จุ๊บหน้าผากของคนตัวขาวแรงๆ ถ้ารั้งไม่ให้อ่านหนังสือเอ็นดูคงไม่ยอมแล้ว เขาแค่แกล้งน้องเล่นเท่านั้นแหละ ทรงโปรดสนับสนุนเรื่องเรียนของเอ็นดูจะตาย อยากให้เรียนจบวันพรุ่งนี้มะรืนนี้ใจแทบขาดแล้ว
“ตั้งใจอ่านหนังสือ อย่ามัวแต่คิดถึงพี่”
“ใครจะคิดถึง...คุณนั่นแหละ อย่ามาป่วนผมในไลน์ก็แล้วกัน”
“พี่ไม่ได้ถือโทรศัพท์ออกจากห้อง”
ทรงโปรดปล่อยกอดแล้วยกมือทั้งสองข้างขึ้นระดับศีรษะ ไหวไหล่พร้อมเอียงหน้าเล็กน้อยบอกให้น้องรู้ว่าที่ตัวเขาไม่มีอะไรนอกจากกางเกงที่เอ็นดูใส่ให้
โทรศัพท์มันไม่จำเป็นกับเขาเลยถ้าเอ็นดูมาอยู่ด้วย บางครั้งเขาก็ทำมันหายด้วยซ้ำ เดือดร้อนให้น้องโทรเข้าแต่ก็เกือบหาไม่เจอเพราะทรงโปรดปิดสั่นปิดเสียงไว้ จนกระทั่งไปเจอว่ามันอยู่ในสูทที่เขาใส่ทำงานหรือบางครั้งก็ไปนอนอยู่ในเครื่องซักผ้า
คนตัวบางเลื่อนเก้าอี้ให้หม่อมราชวงศ์ทรงโปรด ตบลงบนพนักพิงเก้าอี้เบาๆ เป็นการบอกแบบไม่ต้องพูดว่าให้มานั่งกินสเต็กที่ทำไว้ให้ได้แล้ว
“กินให้อร่อยนะครับ” ไม่ใช่แค่บอกแต่ยังยื่นหน้าสวยๆ มาจูบลงบนแผงอกของเขาอีกต่างหาก
แล้วก็ไม่รับผิดชอบการกระทำของตัวเองด้วยนะ มาทิ้งจูบนุ่มๆ ไว้แล้วเดินหนีขึ้นชั้นสอง
ยั่วเก่งแบบนี้ระวังจะไม่ได้อ่านหนังสือสอบ
ยั่วเก่งแบบนี้ระวังโดนจับทำการบ้านแทน
*****
เอ็นดูอมยิ้มแก้มป่องอยู่บนชั้นสองของเพนต์เฮ้าส์หลังจากที่แอบมองแฟนตัวเองนั่งกินสเต็กร้อนๆ...ก็แอบมองได้ประมาณสิบนาทีนั่นแหละ ที่ทำอย่างนั้นไม่ใช่เพราะอะไรเลย แค่อยากเห็นว่าตอนที่ไม่ได้กินข้าวพร้อมกัน ทรงโปรดจะทำตัวยังไง
เขาน่ารักมากๆ ในสายตาเอ็นดู คุณชายทรงโปรดในวัยยี่สิบเก้าปีเมื่อไม่กี่อาทิตย์ที่ผ่านมานั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่หั่นสเต็กพอดีคำเข้าปาก นี่ถ้าเอ็นดูนั่งอยู่ด้วย รับรองได้ว่าคุณชายเขาคงจะยิ้มกว้างกว่านี้
คนผิวขาวเปิดประตูห้องนอนของหม่อมราชวงศ์ทรงโปรด พาตัวเองเดินตรงไปยังโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ที่ตั้งติดริมหน้าต่าง หย่อนตัวลงบนเก้าอี้หนังสีดำราคาแพง หยิบชีทเรียนออกจากกระเป๋าเป้แล้วมันไว้บนโต๊ะไม้สีดำ
เป็นสอบครั้งสุดท้ายของชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยที่ยากเย็นกว่าครั้งไหนๆ...ที่มันยากเพราะไม่มีคนให้คำปรึกษาอย่างเช่นพี่ปัน รายนั้นไปทัวร์ยุโรป แล้วก็ขาดการติดต่อไปเฉยๆ เลยด้วย
แล้วก็อย่าถามถึงคนเก่งอย่างหม่อมราชวงศ์ทรงโปรด คนนั้นน่ะติวเรื่องที่เอ็นดูเรียนอยู่ไม่ได้แน่นอน แค่เห็นชีทปึกใหญ่เขาก็ขมวดคิ้วหันหน้าหนีทันที
จะไม่หันหน้าหนีได้ยังไง คุณชายทรงโปรดเขาจบสถาปัตยกรรมศาสตร์จากมหาวิทยาลัยชื่อดังของอังกฤษ เรียนกันคนละสายแบบนี้ถ้าเขาติวให้เอ็นดูได้ก็เก่งแย่แล้ว
เอ็นดูคลี่ยิ้มพลางส่ายหน้า นึกถึงคุณชายเขาทีไรก็กลั้นยิ้มไว้ไม่ได้สักครั้ง
แล้วเนี่ย...ที่ขอมานั่งเงียบๆ อ่านหนังสือคนเดียวก็ไม่ใช่ว่ารำคาญหรอกนะ แต่ถ้าต้องอ่านหนังสือโดยที่ทรงโปรดอยู่ใกล้ๆ คำจากหนังสือสักตัวอักษรก็ไม่มีทางเข้าหัวเอ็นดู
ก็ถ้าอยู่ด้วยกันเอ็นดูก็ต้องสนใจแต่เขา ต้องมองแต่หน้าเขาคนเดียว...มองอย่างอื่นไม่ได้เลย
เพราะล็อกไว้ที่ใบหน้าเขาอย่างเดียว
จอมภพPP: (Share location)
จอมภพPP: สามทุ่มเจอกัน
Peach: รู้นานแล้ว
จอมภพPP: บอกไอ้โปรดมันครับมึง
Peach: เออ ไอ้หม่อม สามทุ่มเจอกัน
เอ็นดูชะโงกหน้ามองไอโฟนของคุณชายทรงโปรดที่สั่นครืดอยู่บนโต๊ะ ขมวดคิ้วเมื่อเห็นว่าข้อความที่เหมือนกับเป็นการนัดแนะมีตติ้งกันระหว่างกลุ่มเพื่อน
ไม่ได้อยากรู้เลยนะว่าเพื่อนเขาส่งข้อความอะไรมาอีกบ้าง แต่เพราะได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่สั่นครืดๆ ติดกันหลายครั้งมันก็รบกวนสมาธิเอ็นดูในระดับหนึ่งเลยแหละ คนผิวขาวเลยคว้าต้นเหตุที่ทำให้ไม่มีสมาธิอ่านหนังสือทั้งๆ ที่ยังไม่เริ่มอ่านสักบรรทัดลุกขึ้นยืนแล้วเดินฉับๆ ออกจากห้องลงไปยังชั้นหนึ่ง
“อ้าว อ่านหนังสือเสร็จแล้วเหรอ”
“ยังไม่ได้อ่านเลยครับ นี่ เพื่อนคุณทักมา”
คุณชายทรงโปรดที่ยังกินสเต็กไม่เสร็จยื่นมือรับโทรศัพท์ เขาขอบคุณคู่หมั้นที่อุตส่าห์สละเวลาเดินเอาลงมาให้ทั้งที่ความจริงเอ็นดูสามารถกดปิดเครื่องไปเลยก็ได้ถ้ารำคาญ
แต่เอ็นดูไม่ทำแบบนั้น (ถึงแม้ว่าทรงโปรดจะเคยอนุญาตไว้แล้วก็ตาม) เอ็นดูไม่รู้สึกรำคาญเพื่อนๆ ของทรงโปรดเลยสักนิด กลับกัน เอ็นดูอยากให้ทรงโปรดออกไปเที่ยวเล่นเหมือนอย่างที่ผ่านมาบ้าง
แต่เขาดันทำตัวแบบนี้ เพื่อนถึงได้ไลน์ตามยิกๆ
“ไม่ไป”
“พี่พีชกับพี่ภพคงคิดว่าผมตั้งกฎกับคุณไว้แน่ๆ”
“ไม่หรอก มันรู้ว่าพี่หลงเมีย”
“เกี่ยวกันที่ไหนครับ”
“เกี่ยว เรามาทำให้พี่หลงทำไม”
คนตัวขาวยู่ปากกลั้นยิ้ม รู้ตัวแหละว่าหม่อมราชวงศ์ทรงโปรดคนนี้หลงเอ็นดูมากๆ ไม่เที่ยวไม่ดื่มไม่นอกลู่นอกทางอะไรเลย มุ่งมั่นทำแต่งาน แถมยังเร่งสร้างโครงการรีสอร์ตที่เชียงรายให้เสร็จควบคู่กับเริ่มให้จอมภพเพื่อนของทรงโปรดกับทีมวิศวกรลงดูพื้นที่ตรงเขาใหญ่
แต่รีสอร์ตที่เขาใหญ่เนี่ย...คุณชายทรงโปรดใส่ใจรายละเอียดมากเป็นพิเศษและยังเร่งให้รีสอร์ตสร้างเสร็จภายในระยะเวลาสองปีอีกต่างหาก
เรียกได้ว่าตอนนี้คุณชายเขางานล้นมือเลยแหละ...เลยอยากให้ไปหาที่ผ่อนคลายบ้าง
แต่ไม่ใช่ผ่อนคลายด้วยการมาลงที่เอ็นดูนะ แบบนั้นน่ะ...ทรงโปรดทำแทบทุกครั้งที่เจอกัน ช้ำไปหมดแล้วเนี่ย : (
“ยิ้มคนเดียวอีกแล้ว มีอะไรดีๆ บอกกันบ้างสิ”
คนไม่รู้ตัวว่ากำลังยิ้มหน้าแป้นถูกรวบให้ขึ้นไปนั่งหย่อนขาบนโต๊ะกินข้าว คุณชายทรงโปรดก็นั่งอยู่บนเก้าอี้เหมือนเดิมนั่นแหละ มือไม้ซุกซนคอยจับคอยบีบต้นขาขาวๆ ที่ซ่อนอยู่ในกางเกงยาวสีเทา เงยหน้ามองเอ็นดูที่นั่งอยู่ในตำแหน่งที่สูงกว่า
“ยิ้มเรื่องคุณแหละครับ” วางมือขาวๆ ไว้บนไหล่กว้างพลางใช้ปลายนิ้วโป้งนวดสันกรามที่เห็นเป็นรูปชัดเจนของทรงโปรด จำได้ว่าเมื่ออาทิตย์ที่แล้วคุณชายเขาเพิ่งจะวิดีโอคอลล์พร้อมกับโกนหนวดไปด้วย นี่ไรหนวดสีเขียวๆ ก็เริ่มขึ้นอีกแล้ว
“คุณไปหาเพื่อนก็ดีนะครับ ผมจะได้อยู่อ่านหนังสือเงียบๆ”
“แสดงว่าถ้าพี่อยู่จะเสียงดังว่างั้น”
“เปล่าครับ แต่ถ้าคุณอยู่ผมไม่มีสมาธิอ่านหนังสือ”
“ไม่แฟร์ พี่ไม่ได้กวนตอนเราอ่านหนังสือสักหน่อย”
เอ็นดูส่ายหน้าเบาๆ พลางทำหน้ามู่ทู่...
“คุณไม่รู้เหรอครับ”
หม่อมราชวงศ์ทรงโปรดน่ะไม่รู้อะไรเลยสักนิด
“ผมอ่านหนังสือทีไร...”
“...”
ไม่รู้ว่าเอ็นดูน่ะ...
“หน้าคุณก็ลอยมาแทนที่ตัวอักษรบนหนังสือทุกที”
ก็หลงคุณชายทรงโปรดเหมือนกัน
[มีต่อด้านล้าง]
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
