นิยายรักผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ - คดีรัก -
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: นิยายรักผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ - คดีรัก -  (อ่าน 866806 ครั้ง)

upzyte

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ both^^

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +730/-4
ถ่านไฟเก่ายังร้อนไหมนิ

โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ

ม่ายยยยยยย

ออฟไลน์ FÂntastic 1st™

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 354
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
'รัก'  นี้ วุ่นวายเจงๆ

ท่าทางจะปิดคดียากนะ ........สารวัติ !!!!   :pighaun:

marchmenlo

  • บุคคลทั่วไป
ก้างชิ้นโต...สารวัตรงานเข้า

แต่ก็ดีจะได้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร จะได้วางแผน วางกลุยุทธ์ถูก

ปล.สู้ไม่ไหวลักพาตัวอีกทีไปเลย แน่ะนำ  :laugh:

TAMAKUNG

  • บุคคลทั่วไป

bank_book

  • บุคคลทั่วไป
โอ้ โอ้ หาย ไป ซะ หลาย วัน ตอน นี้ กลับ มา แล้ว ครับ   o18  o18

ตาม เก็บ ทุก ตอน หมด แย้ว

นุก หนาน เหมือน เดิม เลย อะ ครับ   o13   o13

เมื่อ ไร คุณ นุ จะ ใจ อ่อน นะ    :impress2:  :impress2:
 

:L2:รัก คน เจ้า ชู้ ต้อง ทำ ใจ :L2:

ออฟไลน์ zandwizz

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2245
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +148/-7
เดินทางปลอดภัย กลับมาลงให้ได้อ่านกันอีกนะ


ออฟไลน์ thaitanoi

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1451
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +70/-2
 o18  ยังไงก็ขอบคุณนะครับ  เรื่องอายุอะถึงไม่บอกก็อยู่คนเดียวอยู่แล้วไม่เป็นไร ไปนอนแก้ผ้าจริงเหรอครับถ้าไม่แข็งตายซะก่อนละนะ  เป็นกำลังใจให้นะครับแล้วจะติดตามต่อจนถึงภาค 2 ด้วยก็แล้วกัน  ขอให้เที่ยวให้สนุกนะครับ

^ - ^A s A v I n * o *

  • บุคคลทั่วไป

DEVIL nures

  • บุคคลทั่วไป

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






TAMAKUNG

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ nolirin

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +274/-5
เพิ่งเข้ามาอ่านอ่ะ

ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกก

น่ารักสุดๆ :impress2: :impress2:

ออฟไลน์ both^^

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +730/-4

ออฟไลน์ «ƤȑǃǹĉΞḠ○ḺҒ™»

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 251
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-0

ออฟไลน์ zandwizz

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2245
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +148/-7

ออฟไลน์ Lucifer

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1288
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +46/-1
แอบอ่านมาตั้งนาน มารายงานตัวฮับ !!!!  :m23:

เชียร์สารวัตรอธิคมสุดใจ  !!!  o7

ออฟไลน์ FÂntastic 1st™

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 354
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
                                                    คิดถึง 'คุณนุ' และค้าบบบ !!!!

                                                              :really2:

minimai

  • บุคคลทั่วไป

kororo

  • บุคคลทั่วไป
คุณคนแต่งที่รัก กลับจากเดินป่าหรือยังเนี่ย รออยู่เน้อ   :เฮ้อ:

OhhO16

  • บุคคลทั่วไป

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






Kipper

  • บุคคลทั่วไป
 :haun4: คุณ Katawoot ไปนอนแก้ผ้าท้าลมหนาวที่ตากตั้งหลายคืน 


 :haun4:กลับมาสงสัยเป็นโรคไข่บวมมมมมมม.....       เอ๊ย...ม่ายช่ายแร่ะ 


 :pigha2: สงสัยปอดบวมกลับมาแหง็มแหง็ม 

 
:o8: เหอเหอ  ม่ายมีไรหรอก  แค่เค้าคิดถึงตัวเองก็แค่นั้นอ่ะ :กอด1: :กอด1:

ออฟไลน์ wan

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5575
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +643/-10
รออยู่นะครับ ถ้าหายเหนื่อยแล้วก็มาต่อด่วน

YO DEA

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ zandwizz

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2245
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +148/-7
งืม นึกว่าตอนเช้าจะได้อ่าน

อุตสาห์มาตั้งแต่ตีห้า เอิ๊กกกกกก

เอ้า รอกานต่อไปค๊าบ........

katawoot

  • บุคคลทั่วไป
อิ อิ ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะครับ พอดีบนเขาไม่ค่อยหนาวเท่าไหร่ครับ เลยไม่แข็ง และยังรอดชีวิตกลัับมาได้ครับ  :laugh:
ไปตากไม่ค่อยได้เที่ยวหรอกครับ กินซะเป็นสวนมาก แล้วก็นอน แล้วก็เดินดูคนหล่อๆ สวยๆ ที่กางเตนท์อยู่ใกล้ๆ กัน  :pigha2:
อากาศดีมากจริงๆ ครับ สดชื่นที่สุด สุดสัปดาห์หน้าไปอีก คราวนี้จะไปหาภูเขาที่สูงกว่าที่ตาก เพราะมันหนาวไม่ได้ใจ มีรูปเล็กๆ มาฝากด้วยครับ คิดถึงผู้่อ่านทุกคนเลยนะครับ
o18  ยังไงก็ขอบคุณนะครับ  เรื่องอายุอะถึงไม่บอกก็อยู่คนเดียวอยู่แล้วไม่เป็นไร ไปนอนแก้ผ้าจริงเหรอครับถ้าไม่แข็งตายซะก่อนละนะ  เป็นกำลังใจให้นะครับแล้วจะติดตามต่อจนถึงภาค 2 ด้วยก็แล้วกัน  ขอให้เที่ยวให้สนุกนะครับ

บทที่ 28 "บอกรัก"

อธิคมเทียบรถหน้าคอนโด หันมายิ้มอบอุ่นให้อนุภาพ....ไม่มีแววยั่วเย้าเช่นเคย
"ผมขึ้นไปส่งนะครับ"
อนุภาพพยักหน้าช้าๆ นายตำรวจหนุ่มแปลกใจ คาดไม่ถึงว่าชายหนุ่มจะยอมง่ายๆ เช่นนี้
อธิคมเปิดประตูรถ มองหาลูกน้องคนสนิทคนใหม่ สิงห์รปภ. ประจำคอนโดรีบวิ่งเข้ามาหา ทำความเคารพ
"สวัสดีตอนดึกครับสารวัตร"
อธิคมยกมือขึ้นวันทยหัตถ์ตอบ แล้วยื่นกุญแจรถให้สิงห์ช่วยเอารถไปจอด อนุภาพมองตามอย่างไม่เชื่อสายตา
"สารวัตรไปสนิทกับพี่สิงห์ตั้งแต่เมื่อไหร่"
"ก็ตั้งแต่เมื่อก่อนที่ผมมารอรับคุณนุไปทำงานไงครับ" อธิคมยิ้ม...พยายามกลบเกลื่อนและบังคับตนเองไม่ให้พลั้งปากบอกอะไรออกมา เพราะสายตาส่งคำถามคู่นั้น...ที่เขาเคยถูกบีบให้คายคำตอบออกมาแล้วอย่างง่ายดายเมื่อครั้งอยู่ด้วยกันที่บ้านริมทะเล
ทั้งสองยืนนิ่งในลิฟท์...ตามองตา
อนุภาพยิ้มเศร้าๆ แล้วหันไปมองตัวเลขเหนือประตูลิฟท์ อธิคมยิ้มบางๆ ส่งสายตาห่วงหาอาทร...เขาอยากดึงร่างที่ยืนอยู่ข้างๆ เข้ามากอดปลอบขวัญ...มอบความมั่นคงให้...ปกป้องไม่ให้ใครมาทำให้เสียใจ...ปกป้องอนุภาพ...ไม่ให้ผู้ชายคนนั้นข้ามาใกล้
ถึงกอดไม่ได้ แต่นายตำรวจหนุ่มก็อดไม่ได้ที่ขยับตัวเข้าไปใกล้ให้ไหล่ชนกัน ถ่ายเทไออุ่นจากตัวเขาให้ชายหนุ่มที่กำลังเสียขวัญ
อธิคมก้มลงยิ้มอ่อนโยน...อีกฝ่ายเหลือบตาขึ้นมองแล้วยิ้มมุมปากบางๆ หันหน้ากลับไปมองประตูนิ่ง
ช่วงเวลาสั้นๆ ในลิฟท์ อนุภาพปล่อยใจตัวเองให้คิดเรื่อยเปื่อย ในเวลานี้ที่จริงเขาควรจะผลักใสให้คนอื่นไปไกลๆ แล้วใช้เวลาอยู่คนเดียว...เวลาเสียใจคนเรามักจะอยากอยู่คนเดียว...
…อยู่คนเดียว ครุ่นคิดไตร่ตรอง...คิดหาเหตุผล
'แต่อธิคมไม่ใช่คนอื่น...จะผลักใสเขาไปทำไม"
--'ถ้าเขาไม่ได้เป็นคนอื่น แล้วเขาเป็นอะไรกับเราล่ะ'
'เป็นคนรักหรือ...ไม่รู้สิ...ยังไม่รู้...ยังไม่แน่ใจ'
--'ใช้เวลาอยู่คนเดียวซักพัก คิดใตร่ตรองให้ดี'
'เขาอยู่ข้างๆ ก็รู้สึกอบอุ่นดี มีใครอยู่ใกล้ๆ ยังดีกว่าอยู่เดียวดาย ต้องคิดอะไรอีก'
--'อยากให้เขาอยู่ด้วยหรือ'
อนุภาพตกอยู่ในภวังค์ เสียงในความคิดเถียงกันอีกแล้ว...สับสน...วุ่นวาย
-----------------

อธิคมเดินตามหลังอนุภาพช้าๆ อยากให้เวลาหยุดนิ่ง...หนึ่งนาทีจากลิพท์ถึงหน้าห้องของชายหนุ่มเขาอยากให้กลายเป็นชั่วโมง...มีความสุขที่จะได้มองอนุภาพจากข้างหลังเช่นนี้ มีความสุขที่จะได้เก็บภาพทุกภาพของคนที่เขารักให้ตรึงอยู่ในความทรงจำ
รัก?...เขารักอนุภาพ!...เขาแน่ใจแล้ว...เขารักอนุภาพ...ความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในชีวิตหนุ่มรักสนุกอย่างเขา...
ทีนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมอาทิตย์ชอบเดินตามหลังอนุภาพ...
การเดินทางชั่วนาทีสิ้นสุดลงที่หน้าประตูห้อง...อนุภาพล้วงกุญแจ อธิคมยืนพิงไหล่ซ้ายกับผนังข้างประตู...รอกล่าวราตรีสวัสดิ์
ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาสบตากับนายตำรวจหนุ่มอย่างครุ่นคิดชั่วครู่
“ขอบคุณนะครับสารวัตร...ที่เป็นเพื่อน”
อธิคมขมวดคิ้ว...’เพื่อนหรือ...ไม่ใช่สิ...เขาไม่อยากเป็นเพื่อน’
“คุณนุ...” เสียงนายตำรวจหนุ่มผ่านริมฝีปากออกมาแผ่วเบา แทบไม่ได้ยิน แววตาทักท้วง...ลมหายใจสะดุด
‘อย่านะอนุภาพ...อย่าให้ผมเป็นเพื่อน...ผมไม่อยากเป็นเพื่อนคุณ...ผมอยากเป็นคนรัก’
"ผมเอ่อ...หมายความว่าคืนนี้ผู้กองเป็นเพื่อนไปงานแล้วก็พามาส่งที่บ้าน...ขอบคุณครับ"
อธิคมยิ้มออก...'อนุภาพยังไม่ตัดโอกาสเขาจริงๆ ด้วย...โอย...หัวใจจะวาย...ถ้าเป็นไปได้เขาอยากจะขอเปลี่ยนคำขอบคุณเป็นอย่างอื่น'
"ยินดีครับ"  อธิคมตอบ ยิ้มกว้าง นัยน์ตาเป็นประกายวูบวาบ
สารวัตรหนุ่มกระแอมเบาๆ "คอแห้งจัง"
อนุภาพอมยิ้ม ไขกุญแจเปิดประตู ก้าวเท้าเข้าไปในห้อง...อธิคมมองตามตาละห้อย
"เข้ามาดื่มอะไรก่อนไม๊ครับ ถ้าสารวัตรยังไม่ง่วง"
"ไม่ง่วงครับ ไม่ง่วง...ตาสว่างโร่เลยทีเดียว"
อธิคมยิ้มกว้างจนตาหยี...หัวใจเต้นแรงเพราะดีใจ...บรรยากาศมืดสลัวรอบข้างสว่างวาบ
อนุภาพไม่อยากอยู่คนเดียว--เวลาที่อ่อนแอเขาอยากมีใครสักคนคอยเป็นเพื่อน...คอนหนุนใจให้เข้มแข็ง ทำให้เขามีสติ ไม่ปล่อยให้ใจฟุ้งซ่าน

อพาร์ทเมนต์ของชายหนุ่มตกแต่งเรียบๆ ผนังทาสีน้ำตาลอ่อนแบบเอิร์ธโทน โซฟาผ้าสีดำตัวใหญ่ตั้งอยู่กลางห้อง ถัดไปเป็นครัวโทนสีน้ำตาลเข้ม โต๊ะทำครัวตัวใหญ่ตั้งอยู่ตรงกลางมีเตาและซิงค์ล้างจานฝังเรียบบนเคาท์เตอร์หินแกรนิตสีดำ ด้านหลังเป็นหน้าต่างกระจกบานกว้างเกือบจรดเพดาน
"ไหนคุณนุบอกว่าไม่มีครัว" อธิคมนั่งลงบนสตูลตัวสูงข้างโต๊ะทำครัว แหงนหน้ามองท่อดูดควันสแตนเลสขนาดใหญ่เหนือโต๊ะ "นี่ครัวใหญ่ทำอาหารเลี้ยงคนได้เป็นสิบๆ"
"ผมโกหก" ชายหนุมบอกหน้าตาเฉย
"ผมรู้แล้ว คุณนุไม่อยากให้ผมมาทานข้าวด้วยใช่ไหมล่ะ"
อนุภาพไม่ตอบ เดินไปเปิดตู้เย็นขนาดใหญ่สีน้ำตาลเข้มที่สูงกว่าตัวเอง
"ดื่มอะไรดีครับ"
"ผมขอกาแฟครับ...กาแฟดำไม่ใส่นม"
"ผมว่าดื่มน้ำส้มคั้นดีกว่าไม๊ครับ...เมื่อกี้เห็นผู้กองบอกว่าไม่ง่วง แล้วน้ำร้อนก็ยังไม่ได้ต้ม"
"ไมโครเวฟก็มี" อธิคมประท้วง "ใส่แก้วน้ำเข้าไปเดี๋ยวเดียวก็เดือด"
"กาแฟหมดพอดี"
"จะรีบไล่ผมใช่ไหมล่ะ" อธิคมหรี่ตา แล้วแกล้งทำหน้ามุ่ย "ใจร้าย"
"เปล่า..." อนุภาพดูสดชื่นขึ้น...ต่างไปจากตอนที่เดินหนีผู้ชายคนนั้นที่หน้าโรงแรม "แต่ถ้าอยากกินจริงๆ ผมจะโทรสั่งสตาร์บั๊คให้ เห็นว่าตอนนี้เขามีบริการส่งตามบ้านแล้ว" ชายหนุ่มประชดยิ้มๆ การที่ได้ต่อปากต่อคำกับอธิคมทำให้เขาลืมเรื่องต่างๆ ไปชั่วขณะ
อนุภาพยืนถือเหยือกน้ำส้มคั้นกับแก้วยืนรออยู่หน้าตู้เย็น
"น้ำส้มคั้นก็ดีครับ...ที่จริงก็อยากดื่มอะไรหวานๆ เปรี้ยวอยู่เหมือนกัน น้ำส้มนี่ล่ะเหมาะกับผมที่สุด"
อธิคมยิ้มประจบ กลัวว่าจะไม่ได้ดื่มอะไรแล้วยังจะถูกไล่ให้ออกจากบ้านไปเร็วๆ  อดคิดเล่นๆ ไม่ได้ว่า 'พันตำรวจตรีอธิคม...มีแววจะกลายเป็นคนกลัวแฟนเสียแล้ว'
อนุภาพเดินเข้ามาใกล้ ยื่นแก้วน้ำส้มให้
"กาแฟหมดจริงๆ ครับ ไม่ได้แกล้ง"
"ถึงแกล้งผมก็ยอม" อธิคมกุมมือของชายหนุ่มเอาไว้...ยกแก้วน้ำส้มในมืออีกข้างขึ้นดื่ม
"อร่อยจัง" ชายหนุ่มยิ้ม ทำตาซึ้งมองคนตรงหน้า

การถกเถียงเรื่องเครื่องดื่มจบลง ความเงียบเริ่มเข้าปกคลุม อนุภาพยืนนิ่ง นัยน์ตาครุ่นคิด
อธิคมทำให้เขารู้สึกดีขึ้นมาก...อธิคมยามนี้ทำให้รู้สึกอบอุ่น...มั่นคง...ปลอดภัย อนุภาพไม่นึกว่าคนเจ้าเล่ห์...ช่างยั่ว...จอมกวน...ขี้เล่นอย่างนายตำรวจคนนี้จะทำตัวสุภาพอ่อนโยนก็เป็น
อะไรบางอย่างทำให้อนุภาพรู้สึกผ่อนคลาย...สติเริ่มกลับมา...สมองเริ่มปรับภาพความคิดพร่ามัวให้คมชัดขึ้น
"คุณนุครับ...ผมรู้ว่าคุณนุยังไม่อยากพูดอะไรตอนนี้ ทั้งที่ผมอยากรู้ใจจะขาดว่าเกิดอะไรขึ้น อยากรู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร และท่าทางเขาคงสำคัญกับคุณนุมาก..." อธิคมกลั้นหายใจ "แต่ว่าผมอยากให้คุณนุอย่าลืมนึกถึงผมด้วย นึกถึงว่าผมรู้สึกกับคุณนุยังไง"
"..."
อธิคมนิ่งอยู่ชั่วครู่ มือที่เกาะกุมมือของอนุภาพกระชับแน่นเข้า
"คุณนุครับ...อดีตผมก็ไม่ค่อยดีนักหรอก แต่ปัจจุบันนี้ ผมมีคุณนุคนเดียวเท่านั้น อนาคตผมก็ยังอยากมีคุณนุคนเดียว"

อนุภาพยืนนิ่ง ก้มหน้าลงมองมือใหญ่แข็งแรงที่กุมมือเขาอยู่...ในใจสับสน ขัดกับอาการนิ่งเงียบ
...ชายหนุ่มสองคนในชีวิต...อดีตกับปัจจุบัน
...คนที่เป็นอดีตก็อยากเป็นปัจจุบัน...คนนี้ที่อยู่ในปัจจุบันก็พร่ำอยากเป็นอนาคต
...เขาเองยังลบอดีตออกจากใจไม่ได้ทั้งหมด...แต่ก็อยากก้าวต่อไปในชีวิต
...แล้วเขาจะมั่นใจได้อย่างไร...อนาคตที่รออยู่จะหอมหวานหรือขมขื่น...จะสวยงามหรือโหดร้าย...
'อธิคมยังไม่เคยบอกรักเขาสักคำ'
---'แต่สิ่งที่เขาพูดหลายครั้งหลายครามันก็เหมือนการบอกรักนี่นา...เราต้องได้ยินคำว่ารักจากปากหรือ...สำคัญมากหรือยังไง'
'ธนาภพยังพูดว่ารักทุกวัน วันละหลายๆ ครั้ง'
---'คำว่ารักช่วยอะไรได้บ้างล่ะ...เกือบสิบปี...เห็นไหมเกิดอะไรขึ้น...บทเรียนราคาแพง จำไม่ได้หรือยังไง'
'เพราะเขารัก...เขาจึงบอกว่ารัก'
---'แต่ถ้าเขารัก...แล้วทำไมเขาทิ้งเราได้'
'เขาไม่ได้ทิ้ง...ถึงทิ้ง เขาก็ยังรักเราอยู่เต็มหัวใจ...ตลอดเวลา...ไม่เคยหยุดรัก'
---'แล้วอธิคมรักเราหรือเปล่า'
'แล้วเราล่ะ...รักเขาหรือไม่ ...ยังรักธนาภพอยู่...หรือรักอธิคมแล้ว...เรารักใคร...รักสองคนหรือ...
...ใคร...ใคร...ใคร...'
ชายหนุ่มเถียงกับตัวเอง...ในหัวเหมือนมีเสียงดังก้องกังวานฟังไม่ได้สรรพ
"คุณนุครับ" อธิคมยื่นหน้าเข้ามาใกล้มาก เสียงนุ่มทุ้มลึกดังอยู่ใกล้หู
อนุภาพเงยหน้ามองนายตำรวจหนุ่ม นัยน์ตาคู่นั้นของอธิคมทอดมองเขาอย่างอ่อนโยน...ประกายตาบ่งบอกความในใจ
"คุณนุครับ...ผมรักคุณ...เรามาเป็นแฟนกันนะ ผมไม่อยากรออีกแล้ว"

อธิคมถือโอกาสประยุกต์ใช้กลยุทธ์สอบสวนผู้ต้องหา อาศัยจังหวะที่อีกฝ่ายกำลังสับสนยิงปืนเจาะเข้ากลางหัวใจ...บีบให้คิด
อนุภาพต้องตัดสินใจอะไรบ้างอยู่แล้ว...ใครล่ะจะไม่ไตร่ตรอง
...ไม่เขาก็ผู้ชายคนนั้น...ใครจะอยู่ใครจะไป เดี๋ยวก็ได้รู้กัน...
แต่คืนนี้ เขาขอฉวยโอกาสตอนที่อนุภาพอ่อนแอที่สุดมอบความเข้มแข็งให้
...จะว่าเจ้าเล่ห์ก็ยอม...
ไหนๆ ก็เป็นคนเจ้าเล่ห์มาตลอดชีวิต...คราวนี้ขอใช้ให้เป็นประโยชน์สักครั้ง

อธิคมขยับตัวเข้าใกล้อนุภาพ ชายหนุ่มตัวเย็นเฉียบ ยังยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าเขาที่ยังครึ่งนั่งครึ่งยืนอยู่บนสตูลตัวสูง ขาซ้ายงอพับพิงกับผนังโต๊ะ เท้าวางอยู่บนที่พักขาใต้เก้าอี้ ขาขวาแบะออกเล็กน้อย ยืดตรงวางเท้าบนพื้นห้อง อนุภาพยืนอยู่ตรงหน้า ใกล้จนเขาได้ยินเสียงหายใจ
นายตำรวจหนุ่มดึงร่างนั้นเข้ามาใกล้ อนุภาพไม่ขืนตัว โอนอ่อนตามมาเหมือนตุ๊กตา อธิคมโอบกอดร่างนั้นไว้แน่น ก้มหน้าซุกลงตรงซอกคอ ริมฝีปากร้อนผ่าวทาบทับบนเนื้อแน่นต้นคอของชายหนุ่ม จมูกโด่งสูดดมแก้มเนียนด้วยความรัญจวน
กระแสไฟฟ้าวิ่งจากริมฝีปากของเขาแทรกลงไปถึงกลางอก...ผ่านหน้าท้องแกร่งจนถึงหน้าขา ร่างสะท้านด้วยแรงเสน่หาจนแทบควบคุมตัวเองไม่ได้ แผ่นท้องเกร็งแน่น กล้ามเนื้อส่วนนั้นกระตุกเบาๆ ราวกับโดนนาบด้วยไฟ ท่อนขากำยำอ่อนกำลังจนแทบจะทรุดตัวลงไปกองกับพื้น
อธิคมไม่รู้ว่าอนุภาพก็รู้สึกไม่ต่างกัน  ริมฝีปากร้อนผ่าวของเขาทำให้ร่างเย็นเฉียบของชายหนุ่มเหมือนถูกเพลิงลามเลีย...อ่อนแรงจนต้องยกมือขึ้นมายึดต้นแขนแกร่งที่โอบรัดอยู่เพื่อพยุงตัวเอาไว้
ภาพหลายภาพในความคิดคำนึงเริ่มเลือนจาง ความว่างเปล่าเข้ามาแทนที่...อนุภาพหลับตาลง...รู้สึกราวกับอากาศรอบตัวยกเขาให้ลอยขึ้นไปเบื้องบน
...เงียบสงัด...กาลเวลาหยุดนิ่ง...เสียงเดียวที่ได้ยินคือจังหวะหัวใจสองดวงเต้นประสานกัน
*****************************

ขากลับกรุงเทพขับรถมันส์มากครับ ถนนจากตากถึงกำแพงเพชรผิวถนนไม่ดีเลย ต้องขับหลบหลีกหลุมกลางถนนเหมือนเ่ล่นเกมส์คอมพิวเตอร์เลยอ่ะ (แต่ว่าปิ๊งเด็กปั๊มที่นครสวรรค์ น่ารักมาก ปากแดงสุดๆ - สงสัยนิยายเรื่องต่อไปอาจชื่อว่า ปิ๊งรักเด็กปั๊ม) :เฮ้อ:
ว่างๆ ก็ไปชื่นชมกับธรรมชาติกันบ้างนะคร้าบ สูดโอโซนบริสุทธิ์ อยู่แต่หน้าคอมในห้องแอร์และอากาศในกรุงเทพฯ มันไม่ค่อยดีต่อสุขภาพ....ด้วยรักและเป็นห่วงครับ

[attachment deleted by admin]

ออฟไลน์ sasi

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 148
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
โฮ่ะๆๆ :impress2: ชอบอ่านเรื่องนี้มากมาย
เพราะโดยส่วนตัวชอบคนในเครื่องแบบอยู่แล้วด้วยอ่ะ :o8:

ผมชอบนะคับ ผมว่าเนื้อเรื่องดูมีอะไรดีๆอยู่เยอะเหมือนกัน
เรื่องภาษาอ่านง่ายมากครับ o22 เพราะผมเองไม่ค่อยชอบเรื่องที่ผู้เขียนมักใช้ภาษาวัยรุ่ยอ่ะ ภาษาเสียหมด

แล้วก็อายุ...เพิ่ง 25 :-[ ไปไม่กี่วันนี่เอง อิ่ๆ

ติดตามผลงานนะครับ มาเร็วๆน๊า รออยู่ครับ :เศร้า1:

ออฟไลน์ MiTo™

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +56/-1
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~~~~~~~


แค่นี้แหละครับ ไปแย้วนะ

katawoot

  • บุคคลทั่วไป
 :m20:  :m20: เดาผิดมากมาย  :pigha2:  :pigha2:
:serius2: ว่าแต่ว่าถามอายุคนอ่านแล้ว  คนเขียนไม่บอกอายุตนเองบ้างเหรอคร๊าบบบบบบบ  

          แบบว่าก็อยากรู้เหมือนกันนะ   :impress3: เดาเอาว่าไม่เกิน 25 อิอิอิ...........
  
 :กอด1: โหยยยยยยยยย...จะไปกางเต๊นท์นอนแก้ผ้าท้าลมหนาวเหรอครับ  

             อยากไปนอนด้วยจังเลย  จะไปช่วยแก้ผ้า :haun4:

marchmenlo

  • บุคคลทั่วไป

Hickey405

  • บุคคลทั่วไป
 :sad4:
เย้......
กลับมาสักที
ลุ้นแทบแย่  นึกว่ารถตกเขาไปซะแล้ว

55++++++
 :z1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด