บทนำ“นั่นใครเหรอที่คนกรี๊ดๆ กันตรงนั้นน่ะ” ผมชี้มือไปยังชายหนุ่มร่างสูงที่เพิ่งขึ้นจากสระว่ายน้ำ ผมตามเพื่อนสนิทมาดูการแข่งขันเพราะปฏิเสธไม่ได้ ยอมรับว่าไม่ค่อยสนใจกีฬาประเภทนี้เท่าไหร่
“นี่มึงถามเพราะไม่รู้จริงๆ หรือแกล้งกันแน่” จอมขวัญขมวดคิ้วมองหน้าผม จอมขวัญเป็นหญิงสาวคนเดียวในกลุ่ม ผู้ที่มีงานอดิเรกคือชอบถ่ายรูปผู้ชายหล่อเก็บไว้เป็นคอลเล็กชันส่วนตัว
“ถ้ารู้จะถามเหรอ”
“เออ กูก็ลืมไปว่ามึงมันไม่ค่อยสนใจเรื่องเดียวกับชาวบ้านเท่าไหร่ นั่นพี่โชนักกีฬาว่ายน้ำของมหาลัย แว่วๆ ว่าจะได้ติดทีมชาติเร็วๆ นี้ หล่อระดับพระเอกยังอาย ในมหาลัยเราดังมาก”
“เป็นเดือนมหาลัยเหรอ” ผมหันไปมองร่างสูงด้วยความสนใจ โชนั่งอยู่เก้าอี้ริมสระ สายตามองตรงไปข้างหน้า ใบหน้าเรียบเฉยราวกับไม่รับรู้ถึงผู้คนที่อยู่รอบข้าง
“เปล่า”
“ไหนว่าดังมาก” ผมหันกลับไปมองหน้าเพื่อน
“ถ้าประกวดก็คงใช่มั้งแต่พี่แกไม่เอาด้วย ขนาดรุ่นพี่แทบจะยกมือไหว้ยังไม่ยอมเลย”
“เล่าเรื่องพี่โชให้ฟังหน่อยสิ”
“อยากรู้ไปทำไมวะ”
“เออน่า เล่าให้ฟังหน่อย”
“ก็อย่างที่บอกนั่นแหละ ไม่มีใครรู้เรื่องของโชมากนัก เป็นพวกไม่ติดโซเชียล มีนะแต่แทบไม่เล่นเลยมั้ง โลกส่วนตัวสูงมาก หยิ่ง คนเข้าถึงยาก จนมีข่าวเม้าท์ว่าสงสัยจะเป็นเกย์ ถึงไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเลย”
“แล้วเป็นจริงหรือเปล่า” สีหน้าของผมออกอาการสนใจชัดเจน
“จะไปรู้เหรอ ว่าแต่มึงจะตื่นเต้นทำไมวะ ทำอย่างกับว่ามึงชอบผู้ชาย”
“ไม่ชอบ แต่ชอบคนนี้”
“เฮ้ย! พูดจริงพูดเล่น อำกูหรือเปล่า” จอมขวัญหน้าตื่น ผมมองสีหน้าเพื่อนขำๆ
“เปล่าไม่ได้อำ กูสนใจจริงๆ”
จอมขวัญจ้องหน้าผมนิ่งคล้ายต้องการค้นหาความจริง ก่อนถอนใจออกมาเบาๆ “เออกูก็ลืมไปว่ามึงมันไม่เหมือนใคร ก็ดี กูก็อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าคนไม่สนใจโลกสองคนมาเจอกันจะเป็นยังไง คงตลกพิลึก”
“กูสนใจสิสนใจกว่ามึงด้วย กูชอบออกไปเที่ยวไปดูโลกกว้าง ส่วนมึงเอาแต่ก้มหน้าดูโทรศัพท์”
“ป๊าบ”
“โอ๊ย!” ผมสะดุ้งโหยงเมื่อเพื่อนฟาดมือเข้าเต็มหลัง
“กูไม่ได้หมายถึงแบบนั้น กูหมายถึงมึงมันเป็นพวกไม่ตามกระแส ไม่ตามใคร มีความคิดความชอบประหลาดเป็นของตัวเอง ส่วนพี่โชยิ่งไปกันใหญ่ เรียกว่าไม่เอาโลกเลยเข้าใจง่ายกว่า กูก็อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าโลกของมึงกับพี่โชมาเจอกันจะเป็นยังไง”
“กูก็ไม่รู้ ตราบใดที่มันยังไม่เกิดขึ้น”
“โชคดีละกันมึง”
ผมมองผู้ชายคนหนึ่งนั่งนิ่งด้วยใบหน้าเรียบเฉย ให้ความรู้สึกหยิ่งและเย็นชา แต่แปลกที่ผมกลับรู้สึกว่าเจ้าของดวงตาคู่นั้นกำลังอ้างว้าง อยากรู้ชะมัดว่าคุณปลาฉลามกำลังคิดอะไรอยู่
-ปลาฉลาม-“อะไรวะ” นอร์ทโน้มหน้าเข้ามาดูกระดาษแผ่นเล็กในมือของผม
“ไม่มีอะไร” ผมขยำโน้ตใบนั้น หยิบกาแฟกระป๋องที่ได้มาพร้อมกระดาษโน้ตขึ้นหมายจะยื่นให้เพื่อน แต่อะไรบางอย่างทำให้หยุดชะงัก ก่อนหย่อนทั้งหมดลงในกระเป๋ากีฬา
เหงาอย่างนั้นเหรอ หึ!
เหงามากไหม ไม่เป็นไรนะ สู้ๆ✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
